Άρθρα

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

«Παναγία βόηθα» αναφωνήσαμε βλέποντας τη μεγάλη συμφορά που έπληξε τους συνανθρώπους μας στην Ανατολική Αττική. Οι παρακλήσεις προς την Υπεραγία Θεοτόκο, οι οποίες ψάλλονται αυτή την περίοδο πριν από την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, αποκτούν ιδιαίτερο νόημα μετά από το καταστροφικό έργο της φωτιάς. Ο Μεγάλος και ο Μικρός «Παρακλητικός Κανών προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον» αποτελούν θαυμαστά έργα της Ορθόδοξης υμνογραφίας. Θεωρώ ότι είναι χρήσιμο, λόγω των ημερών, να θυμηθούμε τον ποιητή του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος.

Πρόκειται για έναν βυζαντινό Αυτοκράτορα, τον Θεόδωρο Β΄ Λάσκαρι, ο οποίος κυβέρνησε με έδρα τη Νίκαια της Μ. Ασίας από το 1254 έως και το 1258. Ήταν η περίοδος της αναγκαστικής εξορίας των Πατριαρχών και των Αυτοκρατόρων της Κωνσταντινουπόλεως, διότι η πρωτεύουσα του Βυζαντίου/Ρωμανίας είχε καταληφθεί από τα στρατεύματα της Δ΄ Σταυροφορίας το 1204. Ο Θεόδωρος είχε πατέρα τον σπουδαίο Αυτοκράτορα Ιωάννη Βατάτζη, τον οποίο τιμά ως Άγιο και Ελεήμονα η Εκκλησία μας στις 4 Νοεμβρίου.

Την έντονη αγάπη τους προς την Ελληνική Ιδέα και προς τα ελληνικά γράμματα επέδειξαν και ο πατέρας και ο και ο γιός. Ο Βατάτζης και ο Θεόδωρος Β΄ είχαν ως συμβούλους διακεκριμένους λογίους και διδασκάλους, όπως ο Νικηφόρος Βλεμμύδης και ο Γεώργιος Ακροπολίτης. Ο Θεόδωρος Β΄ έγραψε πρωτότυπα θεολογικά και φιλοσοφικά έργα. Επισημαίνω με έμφαση το κείμενό του με τίτλο «Λόγος Ζ΄, κατά Λατίνων δεύτερος. Περί εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος». Το κείμενο αυτό αποτελεί πρωτοφανή ύμνο προς το ελληνικό πνεύμα, το οποίο δημιούργησε τις επιστήμες και τις τέχνες, αλλά και ύμνο προς το Γένος των Ελλήνων. Ο Θεόδωρος γράφει χαρακτηριστικά: «Ελλήνων Χριστωνυμούμενον κλέος ου σβέννυται», δηλαδή η δόξα των Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλήνων δεν σβήνει, δεν παρακμάζει ποτέ.

Ο Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρις κυβέρνησε μόνο επί τέσσερα έτη, διότι πέθανε από σοβαρή νόσο. Τον ψυχικό και σωματικό πόνο, τον οποίο προκάλεσε η ασθένεια, εκφράζει στον περίφημο Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα, τον οποίο συνέταξε για να εκφράσει ικεσία, αλλά και ευγνωμοσύνη προς την Παναγία. Εκατομμύρια Ορθοδόξων Χριστιανών βρίσκουμε παρηγοριά σε αυτά τα ωραία λόγια. Ας προσευχηθούμε, λοιπόν, και εμείς, ζητώντας τη βοήθεια της Παναγίας για την οικογένειά μας και για την Πατρίδα μας:

«Ψάλλομεν προθύμως σοί τήν ὠδήν, νῡν τῆ πανυμνήτῳ, Θεοτόκῳ χαρμονικῶς, μετά τοῦ Προδρόμου καί πάντων τῶν Ἁγίων, δυσώπει, Θεοτόκε, τοῦ οἰκτειρῆσαι ἡμᾶς.

Ἄλαλα τά χείλη τῶν ἀσεβῶν, τῶν μή προσκυνούντων τήν εἰκόνα σου τήν σεπτήν, τήν ἱστορηθεῖσαν ὑπό τοῦ ἀποστόλου, Λουκᾱ ἱερωτάτου, τήν Ὀδηγήτριαν.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς».

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 5.8.2018

photo : Alkis Konstantinidis / Reuters

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Μπορεί να ακυρωθεί η εθνικώς επιζήμια Συμφωνία Κοτζιά- Ντιμιτρόφ, η οποία υπεγράφη στις Πρέσπες στις 17.6.2018; Βεβαίως. Και μπορεί και πρέπει. Αν δεν κυρωθεί από τη Βουλή των Ελλήνων η Συμφωνία είναι άκυρη και δεν θα υποχρεωθούμε σε μία σειρά εθνικών ταπεινώσεων. Δεν θα αναγνωρίσουμε όνομα, ταυτότητα και γλώσσα που θα αποκόπτουν την πραγματική Μακεδονία από την ιστορία του Ελληνισμού. Δεν θα υποχρεωθούμε να αλλάξουμε τα ονόματα Πανεπιστημίων και προϊόντων και δεν θα δεχθούμε μικτή επιτροπή που θα κρίνει πώς θα διδάσκουμε στα παιδιά μας τον Αλέξανδρο και τον Μακεδονικό Αγώνα.

Κατά την πρόσφατη συζήτηση νομικών και ιστορικών επιστημόνων στο Υπουργείο Εξωτερικών (19.7.2018) ο Καθηγητής της Σύγχρονης Ιστορίας στο ΕΚΠΑ Ευάνθης Χατζηβασιλείου ορθώς επισήμανε ότι ουσιαστικά το άρθρο 7, παρ 1 και. 3, της Συμφωνίας των Πρεσπών αναγνωρίζει «μακεδονική εθνότητα» στους Σκοπιανούς, κάνοντας λόγο για «επικράτεια, γλώσσα και πληθυσμό και τα χαρακτηριστικά τους, με τη δική τους ιστορία, πολιτισμό και κληρονομιά». Αυτά τα στοιχεία χαρακτηρίζουν εθνότητα και όχι απλώς υπηκοότητα. Χρήσιμη διευρκρίνιση, διότι η κυβερνητική προπαγάνδα αποδίδει τον όρο nationality της Συμφωνίας ως υπηκοότητα, ιθαγένεια και όχι εθνικότητα. Άλλωστε, όπως τόνισε στην ίδια συζήτηση ο καθηγητής του Παντείου Άγγελος Συρίγος, αν ήθελαν οι συντάκτες της Συμφωνίας να μιλήσουν μόνον για υπηκοότητα ως νομικό δεσμό του πολίτη με το κράτος, θα έγραφαν citizenship και όχι nationality, που ετυμολογικά προέρχεται από το nation= έθνος.

Υπάρχει ένα ιστορικό προηγούμενο πάλι για το ζήτημα της Μακεδονίας. Στις 29 Σεπτεμβρίου 1924 ο Έλληνας αντιπρόσωπος Νικόλαος Πολίτης (διακεκριμένος καθηγτής του Διεθνούς Δικαίου σε γαλλικά πανεπιστήμια) στο πλαίσιο των εργασιών της Κοινωνίας των Εθνών υπέγραψε με τον Βούλγαρο αντιπρόσωπο Καλφώφ μία συμφωνία, η οποία αναγνώριζε ως βουλγαρική μειονότητα τους Σλαβοφώνους – διγλώσσους Έλληνες της Μακεδονίας. Επρόκειτο περί τεραστίου λάθους, διότι η μεγάλη πλειονότητα αυτών των πληθυσμών αγωνίσθηκε το 1903-1908 υπέρ του Ελληνισμού και κατά των Βουλγάρων κομιταζήδων. Όταν έφτασε μετά από λίγους μήνες στη Βουλή των Ελλήνων το γνωστό ως Πρωτόκολλο Πολίτη- Καλφώφ απερρίφθη ως εθνικώς επιζήμιο. Έτσι η Ελλάς αποδεσμεύθηκε από τις υποχρεώσεις που απέρρεαν, πχ. δεν άνοιξε βουλγαρικά σχολεία στη Βόρειο Ελλάδα!

Υπάρχει κάτι αντίστοιχο από την αντίστροφη πλευρά. Δηλαδή μία συμφωνία, η οποία θα ωφελούσε την Ελλάδα, αλλά απορρίφθηκε αργότερα από τη συμβαλλόμενη χώρα. Συγκεκριμένα στις 29 Ιουλίου 1919, ακριβώς πριν από 99 χρόνια, ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπέγραψε στο Παρίσι συμφωνία με τον Ιταλό Υπουργό Εξωτερικών Τιτόνι, με την οποία η Ιταλία αναγνώριζε τα δικαιώματα της Ελλάδος στη Βόρειο Ήπειρο. Τον Ιούλιο του 1920 η Ιταλία κατήγγειλε τη συμφωνία ως αντίθετη προς τα εθνικά της συμφέροντα!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 24.7.2018

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ο μήνας Ιούλιος φέρνει στο νου μας τα δεινά της Κύπρου μας. «Περί των κατά χώραν Κύπρον σκαιών», όπως έγραφε και ο Άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος. Δεν ξεχνώ τον Κυπριακό Ελληνισμό, δεν ξεχνώ την εισβολή του τουρκικού Αττίλα στις 20 Ιουλίου 1974. Δεν ξεχνώ τη διχόνοια που οδήγησε στην αδελφοκτόνα διαμάχη και στην εθνική καταστροφή. Δεν ξεχνώ τους αγνοουμένους, τους γκρεμισμένους ναούς, τα συλημένα νεκροταφεία, τους εγκλωβισμένους, τα κατεχόμενα εδάφη του Ελληνισμού.

Κάποιοι θέλουν να ξεχάσουμε. Για να επιτύχει, λενε, η επαναπροσέγγιση με τους Τουρκοκυπρίους. Αλλάζουν την Ιστορία, τη γλώσσα, την εθνική μνήμη. Παλαιότερα προσπάθησαν να καλλιεργήσουν τη θεωρία ότι δεν υπάρχουν Έλληνες στην Κύπρο, αλλά «έθνος Κυπρίων». Τώρα εμφάνισαν ένα απαράδεκτο γλωσσάρι για να διαστρεβλώσουν τις έννοιες και να δικαιώσουν την εισβολή- κατοχή. Ευτυχώς η πλειοψηφία των δημοσιογράφων της ελεύθερης Κύπρου το απέρριψε.

Προσπαθούν οι «επαναπροσεγγιστές» να μάς πείσουν να μην μιλούμε για εισβολή, για Αττίλα, για ψευδοκράτος, για ψευδοπρόεδρο, για Κυπριακό Αγώνα. Ασεβούν στη μνήμη του Καραολή, του Αυξεντίου, και άλλων αγνών αγωνιστών του 1955-59 που αγωνίσθηκαν για την Αυτοδιάθεση και την Ένωση με την Ελλάδα. Επιχειρούν να νομιμοποιήσουν το έγκλημα της εισβολής και της συνεχιζόμενης στρατιωτικής κατοχής, προβάλλοντας τα επιχειρήματα του εισβολέως. Ευτυχώς ο Ελληνισμός της Κύπρου έχει μνήμη και αξιππρέπεια. Όμως οι προσπάθειες αλλοιώσεως της μνήμης θα συνεχισθούν. Απαιτείται διαρκής επαγρύπνηση.

Στην Κύπρο προσπαθούν οι αποδομητές να αλλάξουν την Ιστορία με γλωσσάρια, που απευθύνονται σε δημοσιογράφους- προς το παρόν. Στην περίπτωση της Μακεδονίας η προσπάθεια έγινε με διαφορετικό τρόπο. Ξεκίνησαν από τα σχολεία ώστε η επόμενη γενιά να μην γνωριζει σχεδόν τίποτε για την μακρόχρονη και δοξασμένη ιστορία των Ελλήνων Μακεδόνων. Στα τρία χρόνια που κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ περιορίσθηκαν οι αναφορές στον Μέγα Αλέξανδρο, κόπηκε τελείως το κεφάλαιο για τον Κύριλλο και τον Μεθόδιο, ενώ αναρτήθηκε στον ιστότοπο του Ινστιτύτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής μία πρόταση για ριζική αλλαγή του περιεχομένου και των στόχων της σχολικής Ιστορίας. Σαφής η πρόθεση να συρρικνωθούν στο ελάχιστο οι αναφορές στη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού.

Και στην Κύπρο και στη Μακεδονία απέτυχαν και θα συνεχίζουν να αποτυγχάνουν. Παρά τις προσδοκίες των πάσης φύσεως εθνοαποδομητών και διεθνιστών ο Έλληνας, στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στη Βόρειο Ήπειρο και στην Ομογένεια, δεν είναι διατεθειμένος να απεμπολήσει την εθνική του ταυτότητα, την ελληνορθόδοξη παράδοση και τον υγιή πατριωτισμό.

Αλήθεια σημαίνει α στερητικό και λήθη. Όχι στη λήθη, όχι στη λησμονιά. Προτείνω στους νέους μας να διαβάσουν τα ποιήματα του δεκαοκτάχρονου απαγχονισθέντος Ευαγόρα Παλληκαρίδη για να θαυμάσουν την ελληνικότητα και τη μαχητικότητα των Κυπρίων.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 22.7.2018

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Η εξέγερση του Ίλιντεν εισέβαλε ξαφνικά στο λεξιλόγιό μας λόγω των διαβουλεύσεων με τα Σκόπια. Καλόν είναι να θυμηθούμε τι ακριβώς έγινε και τι δεν έγινε στις 20 Ιουλίου 1903. Τα γεγονότα αυτά επηρεάζουν και σήμερα τις σχέσεις μας με τους γειτονικούς Βαλκανικούς λαούς και θεωρούνται ως το προοίμιο για την κατασκευή τεχνητού « Μακεδονικού έθνους».

1. Τι εννοούμε ως εξέγερση του Ίλιντεν; Στις 20 Ιουλίου 1903, ενώ η Μακεδονία βρισκόταν υπό οθωμανικό τουρκικό ζυγό, η Βουλγαρική εθνικιστική οργάνωση ΒΜΡΟ (στα ελληνικά ΕΜΕΟ= Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση) και η Βουλγαρική Σχισματική εκκλησιαστική Εξαρχία υποκίνησαν μία ένοπλη εξέγερση Χριστιανικών πληθυσμών. Το φανερό σύνθημα ήταν «Η Μακεδονία στους Μακεδόνες», αλλά το υποκρυπτόμενο αίτημα ήταν «Η Μακεδονία στους Βουλγάρους». Οι Κομιταζήδες, δηλαδή ένοπλες ομάδες της ΒΜΡΟ, έσπασαν τηλεγραφικούς στύλους, ξήλωσαν σιδηροδρομικές γραμμές και επιτέθηκαν στη τουρκική φρουρά του Κρουσόβου. Για λίγες ημέρες η κωμόπολη του Κρουσόβου, με πληθυσμό τότε 10.000 Ελλήνων Βλαχοφώνων και 400 Βουλγάρων, διοικήθηκε από μία αυτοσχέδια κυβέρνηση. Οι Τούρκοι στρατιώτες, τακτικοί και άτακτοι, επέβαλαν σκληρά αντίποινα σε τρεις ελληνοβλαχικές κωμοπόλεις, Το Κρούσοβο, την Κλεισούρα και το Νυμφαίο, τις οποίες έκαψαν.

2. Τι σημαίνει Ίλιντεν; Στα βουλγαρικά σημαίνει «ημέρα του Ηλία», δηλαδή εορτή του Προφήτη Ηλία. Όντως η 20ή Ιουλίου για όλους τους Ορθοδόξους είναι η ημέρα μνήμης και τιμής προς τον Προφήτη Ηλία. Γι’ αυτό και η κήρυξη της εξεγέρσεως έγινε στον λόφο του Προφήτη Ηλία, απέναντι από τη Βασιλειάδα Καστοριάς, η οποία αποκαλείτο από τους Βουλγάρους Ζαγορίτσανη.

3. Τι αποτελέσματα είχε; Η Αθήνα αφυπνίσθηκε βλέποντας την καταστροφή βλαχοφώνων ελληνικών κωμοπόλεων και την επικίνδυνη δράση της βουλγαρικής Εξαρχίας και της ΒΜΡΟ. Άρχισε η συστηματική αποστολή αξιωματικών, δασκάλων και άλλων ενισχύσεων προς τον αγωνιζόμενο Ελληνισμό της υπόδουλης Μακεδονίας. Ο κίνδυνος ήταν η Μακεδονία να φύγει μεν από τον ζυγό των Οθωμανών, αλλά να καταστεί επαρχία της Μεγάλης Βουλγαρίας, όπως αυτή είχε σχεδιασθεί το 1878 από τον ρωσόφιλο Πανσλαβισμό.

4. Μετείχαν και ελληνικής συνειδήσεως πληθυσμοί; Ναι, άλλοι από πίεση και φόβο, άλλοι πιστεύοντας αγνά ότι ήταν μία αντιτουρκική εξέγερση. Το ότι καθοδηγήθηκαν από τους Βουλγάρους δεν αλλοιώνει τη συνείδηση αυτών των πληθυσμών. Ο Άγγλος Πρόξενος στο Μοναστήρι, πρωτεύουσα τότε μιας Οθωμανικής Περιφέρειας και νυν Μπίτολα των Σκοπίων, ο Τζέημς Μακ Γκρέγκορ, καταγράφει σε εκθέσεις του ότι οι Έλληνες που συμμετείχαν είτε ελληνόφωνοι, είτε σλαβόφωνοι, είτε βλαχόφωνοι διατήρησαν αλώβητη την ελληνική συνείδησή τους. (Κων. Βακαλόπουλος, Το Μακεδονικό Ζήτημα, έκδοση εφημερίδος ΤΑ ΝΕΑ, σελ 196).

5. Υπήρχε κοινωνικό περιεχόμενο στα αιτήματα των Χριστιανών (κυρίως αγροτών) που συμμετείχαν; Μάλλον όχι, δεν υπάρχει κάποια σχετική μαρτυρία. Πρόκειται για μία εκ των υστέρων ερμηνεία μαρξιστών ιστορικών που βλέπουν παντού οικονομικά αιτήματα. Η υποκίνηση έγινε από τον βουλγαρικό εθνικισμό για να ελέγξει και τους Έλληνες και τους ρουμανίζοντες και άλλες ομάδες. Ο Ίων Δραγούμης, Πρόξενος της Ελλάδος στο Μοναστήρι, καταγράφει την ξεκάθαρη υποκίνηση του Ίλιντεν από το βουλγαρικό κομιτάτο: «Του Προφήτη Ηλία ήταν η μέρα που είχε ορίσει το κομιτάτο για τον σηκωμό. Οι Βουλγάρες δασκάλισσες του Περλεπέ έρραψαν μία σημαία και κέντησαν επάνω με χρυσά γράμματα τα ονόματα ένδεκα πολιτειών της Μακεδονίας που σκόπευαν να τις πάρουν οι Βούλγαροι… Σε χωριά μπήκαν άλλοι και ανάγκασαν τους χωριανούς να τους ακολουθήσουν με τα γυναικόπαιδα…» ( Μαρτύρων και Ηρών Αίμα, έκδοση Βιβλιοπωλείου της Εστίας, Αθήνα 2006, σελ. 108-109).

6. Υπήρχε τότε «μακεδονικό έθνος»; Σαφώς όχι. Όλες οι αναφορές των δυτικών Προξένων από τη Θεσσαλονίκη και το Μοναστήρι, που περιγράφουν στις κυβερνήσεις τους το Ίλιντεν, μιλούν για Έλληνες, Βουλγάρους και Τούρκους, αλλά πουθενά για Μακεδόνες ως ξεχωριστό έθνος. Όπως είναι γνωστό το τεχνητό αυτό έθνος κατασκευάσθηκε το 1944 από τον κομμουνιστή δικτάτορα Τίτο στην ενιαία μεταπολεμική Γιουγκοσλαβία.

7. Ποιο θεωρείται από τους Σκοπιανούς ως το δεύτερο Ίλιντεν; Η προαναφερθείσα τεχνητή εθνογένεση πανηγυρίσθηκε και ανακοινώθηκε από τον Τίτο στις 2 Αυγούστου το 1944 στη Μονή του Αγίου Προχόρου Πιτσίνσκι. Η ημερομηνία αντιστοιχεί με την 20ή Ιουλίου με το παλαιό ημερολόγιο που ακολουθούν ορισμένες Βαλκανικές Εκκλησίες. Τότε δόθηκε και το σύνθημα ότι η «Μακεδονία» του Βαρδάρη, με έδρα τα Σκόπια πρέπει να ελευθερώσει τη «Μακεδονία του Αιγαίου» από την Ελλάδα και τη «Μακεδονία του Πιρίν» από τη Βουλγαρία.

8.Τι εορτάζουν στην εποχή μας οι Σκοπιανοί και οι Βούλγαροι στις 2 Αυγούστου; Εορτάζουν το Ίλιντεν, το οποίο όμως δεν ήταν κάποια σημαντική επανάσταση. Κατεστάλη μέσα σε δέκα ημέρες και οι Τούρκοι δεν είχαν σημαντικές απώλειες. Αλλά για τους Βουλγάρους θεωρείται ως η ημέρα μιας μεγάλης εθνικής εξεγέρσεως, για δε τους Σκοπιανούς συμβολίζει την πρώτη επαναστατική εκδήλωση του «μακεδονικού έθνους». Από το 2017 Σκόπια και Βουλγαρία αποφάσισαν να συνεορτάζουν την επέτειο, αλλά θα συνεχίσουν να διαφωνούν για την εθνικότητα των πρωταγωνιστών!

9. Τώρα που συζητείται η συμφωνία Ελλάδος- Σκοπίων πόσο εμφανής είναι η επίδραση του Ίλιντεν, το οποίο έχει ήδη μυθοποιηθεί από τα Σκόπια; Στο πρώτο διάγγελμά του (12.6.2018) προς τον λαό του πολυεθνικού κράτους των Σκοπίων ο πανηγυρίζων για τη συμφωνία Πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ αναφέρθηκε στους ήρωες του «μακεδονικού έθνους» και μεταξύ αυτών και στον Γκότσε Ντέλτσεφ, ο οποίος σκοτώθηκε από τους Τούρκους ενώ προετοίμαζε την εξέγερση του Ίλιντεν. Οι Σκοπιανοί τον θεωρούν εθνικώς Μακεδόνα, ενώ οι Βούλγαροι τον τιμούν ως Βούλγαρο. Μάλιστα έδωσαν το όνομά του στην πόλη του Άνω Νευροκοπίου.

10. Μετά από όλα αυτά κινδυνεύει η ταυτότητά μας; Ναι, διότι η συμφωνία των Πρεσπών παραχωρεί όνομα με τον όρο Μακεδονία και ταυτότητα μακεδονική όπως και γλώσσα Μακεδονική σε ένα πολυεθνικό κράτος, το οποίο δεν τα δικαιούται και το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως εργαστήριο για την κατασκευή ανυπάρκτου έθνους. Ήδη στο προαναφερθέν διάγγελμά του ο Ζάεφ ανέφερε και τους Αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο ως επιφανή μέλη του «μακεδονικού έθνους», άρα ως μη Έλληνες. Με προσευχή και προσοχή πρέπει να εργασθούμε ώστε να μην επικυρωθεί και να μην υλοποιηθεί αυτή η ετεροβαρής συμφωνία. Ας μην δεχθούμε να αποκοπεί η Αρχαία, η Χριστιανική- Βυζαντινή και η Νεώτερη Μακεδονική Ιστορία από τον Ελληνισμό.

Άρθρο στην ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Ιουλίου-Αυγούστου 2018

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Είναι καιρός πλέον να παύσουν ορισμένοι συμπατριώτες μας να ειναι αφελείς όταν μελετούν την συμπεριφορά των Τούρκων. Ακούγαμε και διαβάζαμε επί μήνες ότι οι απειλές του Ερντογάν είναι απλώς πυροτεχνήματα για προεκλογκούς λόγους. Τα γεγονότα δείχνουν το τελείως αντίθετο.

Ο Τούρκος Πρόεδρος επανεξελέγη άνετα στο ενισχυμένο Προεδρικό αξίωμα καταργώντας μάλιστα τη θέση του Πρωθυπουργού. Στη Βουλή ελέγχει την πλειοψηφία των εδρών, αλλά με την συνεργασία του ακραίου εθνικιστικού κόμματος, δηλαδή του ΜΗΡ του Μπαχτσελί. Και είδαμε αμέσως τα πρώτα μηνύματά του προς τον Ελληνισμό:

Για το ζήτημα των δύο στρατιωτικών μας, οι οποίοι κρατούνται παρανόμως στην Αδριανούπολη, έβαλε εκπρόσωπό του να μάς πει ότι θα έχουν δίκαιη δίκη μόνον αν τού παραδώσει η Ελλάς τους 8 Τούρκους φυγάδες, τους οποίους εκείνος αποκαλεί πραξικοπηματίες.

Στον τομέα των θρησκευτικών ελευθεριών ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται φέτος να παραχωρηθεί άδεια στους Ορθοδόξους να λειτουργήσουν το Δεκαπενταύγουστο στην ιστορική Μονή της Παναγίας Σουμελά. Οι διαθέσεις του για καταπίεση των Χριστιανών και για προβολή των ισλαμικών ριζών του φάνηκαν ήδη από τη νεο-οθωμανική εκδήλωση την οποία διοργάνωσε στις 29 Μαΐου. Εκεί είδαμε την αναπαράσταση της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως με μία εικόνα της Παναγίας να βυθίζεται μαζί με τα τείχη της Βασιλεύουσας σε κακόγουστο φιλμάκι νεο- σουλτανικού περιεχομένου.

Στο Κυπριακό η επίσκεψή του στα Κατεχόμενα έδωσε τον τόνο. Μόλις ορκίσθηκε Πρόεδρος ο Ερντογάν επισκέφθηκε το κατεχόμενο από τον Αττίλα τμήμα του ελληνικού έθνους και της Κυπριακής Δημοκρατίας και τόνισε ότι οι Τουρκοκύπριοι είναι εξ ίσου σημαντικοί όσο και οι πολίτες της Τουρκίας. Ουσιαστικά ο Τούρκος Πρόεδρος επανέλαβε τη θεωρία του μέντορά του και πρώην Πρωθυπουργού του Αχμέτ Νταβούτογλου, ότι δηλαδή «και αν ακόμη δεν υπήρχε ούτε ένας Τουρκοκύπριος στο νησί, η Τουρκία θα έπρεπε να είχε εισβάλει».

Κι όμως υπήρξαν Έλληνες πολιτικοί, οι οποίοι πίστευαν και δήλωναν ότι μετά τις εκλογές ο Τούρκος Πρόεδρος θα αισθανθεί λιγότερο ανασφαλής και θα φανεί γενναιόδωρος προς τους δύο φυλακισμένους στρατιωτικούς μας. Μηπως πρέπει όλοι αυτοί οι οπαδοί της ελληνοτουρκικής προσέγγισης να ξαναδιαβάσουν το «Στρατηγικό Βάθος», το οποίο συνέγραψε ο Νταβούτογλου και εφαρμόζει ο Εραντογάν; Μήπως πρέπει να προσέξουμε τη σημασία που δίνει ο Ερντογάν στα ενεργειακά γεωπολιτικά δρώμενα; Δεν είναι τυχαίο ότι εκτός από την Κατεχόμενη Κύπρο, μόλις ορκίσθηκε επισκέφθηκε και το Αζερμπαϊτζάν, μία μεγάλη κοιτίδα ενεργειακών πόρων.

Όταν υποχωρούμε απέναντι σε πολύ μικρότερα κράτη, όπως τα Σκόπια, η Τουρκία μάς θεωρεί υποχωρητικούς και αποθρασύνεται. Απαιτείται αμυντική εγρήγορση και ανύψωση του εθνικού φρονήματος. Τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία αποδεικνύουν ότι ο λαός μας δεν εγκρίνει τις πάσης φύσεως υποχωρήσεις.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 15.7.2018

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Προ ολίγων ημερών βρέθηκα στην Κεντρική Μακεδονία με αφορμή τις εκδηλώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας προς τιμήν του Αποστόλου Παύλου. Ξαναβρέθηκα με συγκίνηση στη γενέτειρά μου Θεσσαλονίκη, μίλησα με ανθρώπους σε πόλεις και χωριά, αισθάνθηκα την καρδιά των Μακεδόνων να πάλλεται δυνατά για τα εθνικά μας θέματα.

Οι πάντες ασχολούνται με την απαράδεκτη Συμφωνία των Πρεσπών. Συλλαλητήρια διοργανώνονται κάθε εβδομάδα σε πόλεις και κωμοπόλεις της Μακεδονίας μας με εντυπωσιακή συμμετοχή λαού. Έμαθα για το συλλαλητήριο της 28.6.2018 στην Αριδαία, όπου τον τόνο έδιναν οι πολλοί νέοι με τις ελληνικές σημαίες και τα πατριωτικά συνθήματά τους. Έμαθα για το μεγάλο πλήθος και πάθος που επικράτησε στο συλλαλητήριο των Γιαννιτσών της 2.7.2018. Μαθαίνω με χαρά ότι στις 9.7.2018 ο κλήρος και ο λαός της Ημαθίας θα διαδηλώσουν κατά στης συμφωνίας στην ιστορική Βεργίνα. Ασχέτως κομματικών ή άλλων διαφορών οι Μακεδόνες, οι πραγματικοί και όχι ψευδώνυμοι, αντιτίθενται στη Συμφωνία Κοτζιά – Ντιμιτρόφ.

Οι Επίσκοποι, οι ιερείς και οι μοναχοί πρωτοστατούν. Η φωνή της Εκκλησίας ακούγεται ψύχραιμη, αγωνιστική και με ελληνορθόδοξο τεκμηριωμένο λόγο. Εις πείσμα όλων εκείνων που επιδιώκουν να αποκόψουν την Ορθοδοξία από το Έθνος, το ορθόδοξο ράσο δίνει τον τόνο στις πατριωτικές εκδηλώσεις των Μακεδόνων. Στην Αριδαία πρώτος ομιλητής ήταν ο ιερομόναχος Παΐσιος ο μαθηματικός, πνευματικός της Ιεράς Μονής Αγίου Ιλαρίωνος. Στα Γιαννιτσά μίλησε με σοφία και παρρησία ο Μητροπολίτης Εδέσσης κ. Ιωήλ, για την εκδήλωση της Βεργίνας εργάζεται συντονισμένα η Ιερά Μητρόπολις Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας. Παρόμοιες μαζικές και δημοκρατικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας έγιναν ή θα γίνουν σε πολλές πόλεις με τους Επισκόπους και τους ιερείς στην πρώτη γραμμή.

Βρέθηκα και στους Προμάχους Αριδαίας, ένα χωριό κοντά στα σύνορά μας με τα Σκόπια. Οι 1000 περίπου κάτοικοι είναι εργατικοί, μαχητικοί και υπερήφανοι για τους αγώνες των προγόνων τους υπέρ των εθνικών δικαίων. Πολλοί από αυτούς είναι δίγλωσσοι, όπως ήσαν ο Καπετάν Κώττας και πολλοί Μακεδονομάχοι. Μιλούν άριστα τα ελληνικά, αλλά στο σπίτι μιλούν με τους πιο ηλικιωμένους τα εντόπικα. Ένα γλωσσικό ιδίωμα, το οποίο περιλαμβάνει αρκετές σλαβικές λέξεις, λόγω των εμπορικών συναλλαγών με Σέρβους και Βουλγάρους επί Τουρκοκρατίας. Οι φιλικώτατοι άνθρωποι μού εξήγησαν ότι διαφωνούν ριζικά με τη συμφωνία των Πρεσπών και ότι οι κυβερνώντες πρέπει να ακούσουν με προσοχή τα μηνύματα των απλών ανθρώπων της Μακεδονίας. Οι Πρόμαχοι Αριδαίας αποδεικνύουν ότι στη Μακεδονία η χρήση γλωσσικών ιδιωμάτων δεν συνδέεται με διαφορετική εθνική συνείδηση. Στον Μακεδονικό Αγώνα οι περισσότεροι σλαβόφωνοι- δίγλωσσοι αγωνίσθηκαν συνειδητά υπέρ του Ελληνισμού.

Από το ελληνορθόδοξο φρόνημα των Μακεδόνων ας αντλήσουμε δύναμη για να απορρίψουμε την κακή συμφωνία!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 8.7.2018

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Το 1926 η δικτατορία του Στρατηγού Θεοδώρου Παγκάλου προέβη στις ακόλουθες κινήσεις για να κερδίσει την εύνοια του νεότευκτου αλβανικού κράτους:

Πρώτον, αδιαφόρησε για τον διωγμό της ελληνικής παιδείας στην Αλβανία και για την καταπάτηση του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας του 1914.

Δεύτερον, απαγόρευσε τη λειτουργία των Βορειοηπειρωτικών σωματείων στην Αθήνα και έστειλε την Αστυνομία στα γραφεία τους για να κατάσχει διάφορα έγγραφα.

Τρίτον, κράτησε στη Θεσπρωτία τους Μουσουλμάνους Τσάμηδες, ενώ αρχικά είχαν κριθεί ως ανταλλάξιμοι με τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923.

Το αποτέλεσμα αυτών των χειρισμών ήταν απολύτως αρνητικό: Η μεν Αλβανία δεν έγινε φίλη της Ελλάδος, αλλά προτίμησε να γίνει προτεκτοράτο της Ιταλίας του Μουσσολίνι. Για τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου άρχισε μία μακρά περίοδος καταπιέσεως, η οποία κορυφώθηκε με το κομμουνιστικό καθεστώς των Χότζα και Αλία. Οι δε αλβανόφωνοι Τσάμηδες αποδείχθηκαν αχάριστοι και κατά τη διάρκεια της Κατοχής συνεργάσθηκαν φανερά με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς επιτιθέμενοι κατά των Ελλήνων.

Τα θυμίζω όλα αυτά, διότι διαβάζω με ανησυχία κάποιες δημοσιογραφικές πληροφορίες για την επικείμενη «ρύθμιση» των ελληνο-αλβανικών σχέσεων. Η κακή συμφωνία των Πρεσπών για το Μακεδονικό μάς προδιαθέτει αρνητικά και για τη συμφωνία Αθηνών-Τιράνων. Μακάρι να διαψευσθούμε, αλλά είναι καλό να θυμόμαστε όλοι τα ιστορικά γεγονότα.

Ας θυμηθούμε, λοιπόν, ότι η Αλβανία έχει υπογράψει στις 17 Μαΐου 1914 το Πρωτόκολλο της Κερκύρας με αντισυμβαλλόμενη όχι την Ελλάδα, αλλά την κυβέρνηση της Αυτονόμου Ηπείρου μετά από ένοπλη σύγκρουση τριών μηνών. Το Πρωτόκολλο υπεγράφη και από τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής, στις οποίες περιλαμβάνονταν η Ιταλία και η Αυστρουγγαρία, οι δύο προστάτιδες του νέου αλβανικού κράτους. Με τη διεθνή αυτή συμφωνία η Αλβανία αναγνώριζε τον ελληνικό χαρακτήρα του πληθυσμού των Νοτίων Νομών, δηλαδή των περιοχών Αργυροκάστρου και Κορυτσάς, και δεχόταν να ονομάζει τους κατοίκους της περιοχής «Ηπειρώτες». Επίσης το Πρωτόκολλο προβλέπει ενισχυμένα εκπαιδευτικά, εκκλησιαστικά και αστυνομικά προνόμια για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, δηλ. τους Έλληνες.

Αφού, λοιπόν, η Αλβανία έχει αναγνωρίσει με την υπογραφή της τον χαρακτηρισμό «Ηπειρώτες» για τους Έλληνες της περιοχής, γιατί κάποιοι θεωρούν ότι ο όρος Βόρειος Ήπειρος είναι ενοχλητικός; Τούς πειράζει ο γεωγραφικός προσδιορισμός; Γιατί στην περίπτωση των Σκοπίων το Βόρεια Μακεδονία είναι καλό και στην περίπτωση των Ηπειρωτών Ελλήνων ο όρος Βόρεια/Βόρειος είναι κακός; Τόσο αγώνα έκανε η Κυβέρνηση για να επιβάλει γεωγραφικό προσδιορισμό στο κράτος των Σκοπίων. Γιατί δικαιούνται τον όρο «Βόρεια» οι Σκοπιανοί και όχι οι κάτοικοι ενός τμήματος της ιστορικής Ηπείρου;

Το πραγματικό πρόβλημα για την ειρηνική συνύπαρξη των λαών της Βαλκανικής είναι η ιδεολογία της Μεγάλης Αλβανίας που υποστηρίζει ο Ράμα!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 1.7.2018