Άρθρα

Στις 4 Οκτωβρίου η Νέα Δημοκρατία εορτάζει την επέτειο των 40 χρόνων από την ίδρυσή της. Η καλύτερη ένδειξη τιμής στη μνήμη του ιδρυτού  Κωνσταντίνου Καραμανλή θα είναι η συνέχιση της ανυποχώρητης στάσης του στο Μακεδονικό. Δημοσίως μίλησε με τα λόγια και με το δάκρυ του. Κατ’ ιδίαν τόνιζε σε όλους τους συνομιλητές του ότι δεν πρέπει να παραχωρήσουμε το όνομα με οποιανδήποτε μορφή. Το άκουσα με τα αυτιά μου όταν τον είχαμε επισκεφθεί στο Προεδρικό Μέγαρο με το  Δ.Σ. της Μακεδονικής Εστίας υπό τον αείμνηστο  Νίκο Μάρτη.

Η προτεινόμενη σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό θα περιπλέξει τα πράγματα. Προτάθηκε από τη χώρα μας κατά τα τελευταία έτη, αλλά δεν έκαμψε τον φανατισμό των ψευδομακεδόνων. Τα Σκόπια συνεχίζουν την πολιτική των αγαλμάτων και τη διεκδίκηση ανυπάρκτων μειονοτήτων. Από το 1991 δεν έχουν υποχωρήσει ούτε ίντσα. Εμείς γιατί να υποχωρούμε; Όταν υποχωρείς μπροστά σε ένα αδύναμο γείτονα τότε τι μηνύματα στέλνεις προς τους ισχυρότερους και απειλητικούς γείτονες;

Προτείνω να επανέλθουμε στη θέση του Κωνσταντίνου Καραμανλή και των πολιτικών αρχηγών του 1992. Καμμία παραχώρηση του όρου Μακεδονία ούτε ως παραγώγου ή συνθέτου. Το κράτος των Σκοπίων σε λίγα χρόνια πιθανότατα δεν θα υπάρχει. Ο εθνικισμός των Αλβανών, που αποτελούν το 30% του πληθυσμού, οδηγεί αργά ή γρήγορα σε διάσπαση. Οι Αλβανοί πήραν τα όπλα το 2001 και τώρα δια της βίας συνυπάρχουν με τους Σλάβους. Θέλουν να ενωθούν με τους ομοεθνείς τους του ανεξαρτήτου Κοσσόβου. Αισθανόμενοι την απειλή οι Σλάβοι στρέφονται προς την απόκτηση βουλγαρικής υπηκοότητος. Τα τεχνητά έθνη δεν έχουν μέλλον.

Η σύνθετη ονομασία δεν λύνει το ουσιαστικό πρόβλημα που είναι η ταυτότητα. Αν με δική μας υπογραφή οι Σκοπιανοί ονομασθούν διεθνώς «Άνω» ή «Βόρεια» Μακεδονία ή κάτι σχετικό τότε σε λίγα χρόνια ΑΥΤΟΙ θα καθιερωθούν παγκοσμίως ως Μακεδόνες και κληρονόμοι του ελληνομακεδονικού πολιτισμού. Τώρα διαμαρτυρόμαστε για όσα κάνουν, διότι δεν έχουμε βάλει την υπογραφή μας. Αν όμως υπογράψουμε την παραχώρηση, τότε εκατομμύρια Ελλήνων Μακεδόνων δεν θα μπορούμε να χρησιμοποιούμε αυτόν τον ιστορικό όρο. Θα είμαστε Βορειοθεσσαλοί ή κάτι παρόμοιο. Ο διαπραγματευτής Νίμιτς έχει ήδη ρίξει τις προειδοποιητικές βολές.

Τα Σκόπια μάς έχουν ανάγκη, όχι εμείς εκείνους.

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 5 Οκτωβρίου 2014

Δύο βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, ο Γιάννης Μιχελάκης και η Έλενα Ράπτη, προστέθηκαν προσφάτως στις πολλές φωνές διαμαρτυρίας κατά του Προγράμματος Ισλαμικών Σπουδών, το οποίο αποφάσισε ένας αριθμός καθηγητών του Τμήματος Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η απόφαση αυτή έχει βρει αντίθετο το άλλο Τμήμα της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, δηλαδή το Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας καθώς και τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμο και όλους τους κληρικούς της πόλεως. Είναι προφανές ότι πρόκειται για ένα θέμα, το οποίο διχάζει την τοπική κοινωνία και θα πρέπει να επανεξετασθεί από το Υπουργείο Παιδείας.

Το σκεπτικό των υποστηρικτών του Προγράμματος λέγει τα εξής: Οι Μουσουλμάνοι της Θράκης είναι συμπολίτες μας και δικαιούνται ισονομίας και ισοπολιτείας. Άρα οφείλει η Ελληνική Πολιτεία να παράσχει θεολογική κατάρτιση πανεπιστημιακού επιπέδου για τους θρησκευτικούς λειτουργούς του Ισλάμ. Έτσι θα αποφύγουμε την μετάβαση των νεαρών Μουσουλμάνων στην Τουρκία ή σε φανατικές ισλαμικές χώρες για να σπουδάσουν. Κατανοώ τη βάση του σκεπτικού, αλλά διαφωνώ με την ένταξη του Προγράμματος σε μία Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή.

Πριν θυμίσω τις ενστάσεις των δύο βουλευτών που προανέφερα εκφράζω την απορία: Είχαμε στην Θεσσαλονίκη επί 40 χρόνια την Ειδική Παιδαγωγική Ακαδημία, τη γνωστή ως ΕΠΑΘ, η οποία εκπαίδευε δασκάλους για τα σχολεία της μειονότητας. Η Σχολή διέθετε καθηγητές που δίδασκαν το Ισλάμ ώστε οι μουσουλμάνοι δάσκαλοι να διδάξουν τα Θρησκευτικά στους μουσουλμανόπαιδες της Θράκης. Η ΕΠΑΘ καταργήθηκε χωρίς δικαιολογία, αν και οι απόφοιτοί της στελέχωσαν τα σχολεία και τα τζαμιά της μειονότητας στη Θράκη. Αντί να μπερδεύουμε το Ισλάμ με την Ορθοδοξία μπορούμε να επανιδρύσουμε την ΕΠΑΘ, η οποία θα μετατραπεί από τριετούς σε τετραετούς φοιτήσεως και θα στελεχωθεί από καθηγητές όλων των ειδικοτήτων. Έτσι θα έχουν επαρκή μόρφωση από ελληνικό ΑΕΙ οι θρησκευτικοί λειτουργοί της μειονότητος. Αυτή είναι πρακτική λύση και όχι η μετατροπή  της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης σε πολυθρησκευτική, με εξομοίωση του Χριστού προς τον Μωάμεθ, με υποβάθμιση της Ορθοδοξίας, την οποία οφείλει να προβάλλει αυτή η Σχολή και με προώθηση ενός θρησκευτικού συγκρητισμού, ο οποίος σιγά- σιγά θα εξαπλωθεί στην κοινωνία μας.

Οι σοβαρές διαφωνίες των δύο βουλευτών εστιάζονται στα ακόλουθα σημεία:  Ο Γιάννης Μιχελάκης υπογραμμίζει ότι η εισδοχή Μουσουλμάνων φοιτητών σε μία Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή μπορεί να οδηγήσει σε εντάσεις και συγκρούσεις. Οι Μουσουλμάνοι φοιτητές του Προγράμματος Ισλαμικών Σπουδών θα ζητήσουν να εξαφανισθεί ο Χριστός και οι εικόνες των Αγίων μας από τη Σχολή, να μην τελείται η Θεία Λειτουργία στο Παρεκκλήσιο ή- προσθέτω εγώ-  να δημιουργηθεί τζαμί  γι’ αυτούς. Ιδού εστία αναταραχής!

Η Έλενα Ράπτη επισημαίνει ότι σε όλη την Ευρώπη οι Θεολογικές Σχολές είναι αμιγώς Χριστιανικές και δεν αναμιγνύουν το Ισλάμ με τη Χριστιανική Θεολογία. Όπου υπάρχουν Τμήματα Ισλμικών Σπουδών αυτά λειτουργούν εντελώς ανεξάρτητα από τις Θεολογικές Σχολές των Χριστιανικών Κοινοτήτων. Προτείνει δε να ενταχθεί το υπό συζήτησιν Πρόγραμμα στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσλονίκης, στην οποία ήδη λειτουργεί και Έδρα Εβραϊκών Σπουδών. Δηλαδή και οι δύο βουλευτές συμφωνούν με τον Μητροπολίτη ότι δεν είναι απορριπτέο το Πρόγραμμα ως ιδέα, αλλά απορριπτέα είναι η ένταξή του στο Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ.

Προσθέτω ότι η Θεολογική παράδοση της Θεσσαλονικης είναι σαφώς αντιρρητική προς το Ισλάμ. Οι  Θεσσαλονικείς Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος και ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, Αρχιεπίσκοπος της πόλεως τον ΙΔ΄ αιώνα, κατέγραψαν τις τρομερές δυσκολίες  θεολογικού διαλόγου με το Ισλάμ. Ο δε Άγιος Νικάνωρ ο Θεσσαλονικεύς, ιδρυτής της Μονής Ζάβορδας, διέσωσε γύρω στο 1500 τη Δυτική Μακεδονία απο τον εξισλαμισμό. Αυτή την παράδοση οφείλει να σεβασθεί το Τμήμα Θεολογίας Θεσσαλονίκης.

Άρθρο μου στην εφημερίδα Δημοκρατία, Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014

Κατά τη συνάντηση του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά με τη Γερμανίδα Καγκελλάριο Άγκελα Μέρκελ στις 23.9.2014 μία δημοσιογράφος γερμανικών ΜΜΕ ρώτησε γιατί η Ελλάδα εμποδίζει την ένταξη των Σκοπίων στην Ευρ. Ένωση. Αποκάλεσε μάλιστα το κράτος των ψευδομακεδόνων με το όνομα «Μακεδονία». Ο Πρωθυπουργός δεν απήντησε στο συγκεκριμένο ερώτημα προφανώς διότι δεν εντασσόταν στα αντικείμενα της συζητήσεως των δύο ηγετών στο Βερολίνο. Για να μην μένουν, όμως, λανθασμένες εντυπώσεις καλό είναι να θυμίσουμε στη γερμανίδα δημοσιογράφο και σε κάθε άλλο καλοπροαίρετο ή κακοπροαίρετο μελετητή των Βαλκανικών θεμάτων τους λόγους, για τους οποίους δεν πρέπει το γειτονικό μας κράτος να ενταχθεί στην Ε.Ε.

Πρώτον, είναι χρήσιμο να θυμούνται οι ενδιαφερόμενοι ότι η ίδια η Ευρ. Επιτροπή (Κομμισσιόν) έχει δηλώσει ότι τα Σκόπια θα αρχίσουν ενταξιακές διαπραγματεύσεις μόνον όταν επιλυθεί η διαφορά με την Ελλάδα για το όνομα του κράτους.

Δεύτερον, είναι καλό να θυμόμαστε όλοι, εντός και εκτός Ελλάδος, ότι η Ευρωπαϊκή Κοινότητα, πριν μετονομασθεί σε Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει λάβει δύο σημαντικές αποφάσεις για το θέμα αυτό, τη μία τον Δεκέμβριο του 1991 στις Βρυξέλλες και την άλλη τον Ιούνιο του 1992 στη Λισσαβόνα. Και οι δύο αποφάσεις τονίζουν σαφώς ότι δεν πρέπει το κράτος των Σκοπίων να χρησιμοποιεί όνομα το οποίο εκφράζει εδαφικές διεκδικήσεις και αλυτρωτισμό εναντίον γειτονικών χωρών.

Τρίτον, το πρόβλημα των Σκοπίων δεν είναι μόνον η ελληνική αντίδραση. Είναι και η Βουλγαρία, κράτος-μέλος της Ε.Ε., η οποία έχει ρητά δηλώσει ότι τα Σκόπια θα εμποδισθούν αν δεν σταματήσουν την παραχάραξη της Ιστορίας των γειτόνων. Η Βουλγαρία διαμαρτύρεται, διότι θεωρεί Βουλγάρους όλους σχεδόν τους ήρωες που προβάλλουν οι σκοπιανοί ως «Μακεδόνες».

Τέταρτον, υπάρχει σοβαρή παραβίαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από όλες τις σκοπιανές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών με την άδικη φυλάκιση του νομίμου Ορθοδόξου Αρχιεπισκόπου Αχρίδος κ. Ιωάννου. Ο Ιωάννης αρνείται να χρησιμοποιήσει τον τίτλο «Εκκλησία Μακεδονίας» και κάνει ζημιά στην προπαγάνδα του ψευδομακεδονισμού.

Πέμπτον, η Ευρ. Ένωση έχει ήδη αρκετά προβλήματα με τις αποσχιστικές τάσεις και δεν θα ήθελε άλλη μία χώρα υπό διάλυσιν. Θυμίζω την εξέγερση των Αλβανών στα Σκόπια το 2001 και την μόνιμη απειλή τους να αποσχισθούν.

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 28 Σεπτεμβρίου 2014

Στις 10 Μαίου 1956 η εκτέλεση δύο ηρώων συγκλόνισε το Πανελλήνιο. Οι Βρετανοί αποικιοκράτες θανάτωσαν με απαγχονισμό τους Έλληνες Κυπρίους αγωνιστές Μιχαλάκη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου. Οι δρόμοι της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και όλων των μεγάλων πόλεων γέμισαν από διαδηλωτές όλων των ηλικιών και όλων των πολιτικών παρατάξεων, οι οποίοι ζητούσαν την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Στη Γαλλία ο σπουδαίους Αλμπέρ Καμύ έγραψε πύρινα άρθρα υπέρ του Κυπριακού Αγώνος στον γαλλικό τύπο. Οι Βρετανοί και οι Τουρκοκύπριοι υποτακτικοί τους άρχισαν με τα δύο αυτά παλληκάρια τον απεχθή χορό των εκτελέσεων. Συνολικά εννέα  Έλληνες Κύπριοι απαγχονίσθηκαν και τα σώματά τους βρίσκονται σήμερα θαμμένα στον περίβολο των Κεντρικών Φυλακών Λευκωσίας. Πρόκειται για τα περίφημα Φυλακισμένα Μνήματα, στα οποία γονατίζει με λυγμό κάθε Έλληνας προσκυνητής.

«Του αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται» είναι η φράση του Κωστή Παλαμά που συνοδεύει στην αθανασία τους εννέα ηρωομάρτυρες της αγχόνης μαζί με άλλους αγωνιστές που έπεσαν στο πεδίο της μάχης. Οι δύο πρώτες εκτελέσεις, μάλιστα, του Καραολή και του Δημητρίου, έδωσαν την ευκαιρία στον Ελληνισμό της Ελλάδος και της Κύπρου να αποδείξει την εθνική του ευαισθησία δίδοντας το όνομα των δύο ηρώων σε δεκάδες δρόμους και πλατείες. Ο καλός μου φίλος Κρίτων Σαλπιγκτής, Πολιτικός Μηχανικός στη Θεσσαλονίκη και συναγωνιστής στην προσπάθεια αποσύρσεως του βιβλίου της Ρεπούση, κατέγραψε μετά από κοπιώδη έρευνα όλα τα οδωνύμια της Ελλάδος και της Κύπρου, με τα οποία τιμήθηκαν και τιμώνται οι δύο αγνοί εθνομάρτυρες. Το  βιβλίο του έχει τίτλο «Καραολής και Δημητρίου. Η πανήγυρις των οδωνυμίων και η τρίτη αγχόνη» και κυκλοφορείται από τις εκδόσεις ΑΙΓΑΙΟΝ της Λευκωσίας με χρονολογία 2014.

Τα ονόματά τους πλημμύρισαν δρόμους και πλατείες. Άλλοτε αναφέρονται και οι δύο μαζί, άλλοτε μόνος του ο Καραολής και άλλοτε μόνος του ο Δημητρίου. Ελπίζω οι νέοι μας να γνωρίζουν τι σημαίνει οδός Καραολή και Δημητρίου και να μην νομίζουν ότι πρόκειται για κάποιον …Δημήτριο Καραολή. Ακόμη περισσότερο θέλω να πιστεύω ότι οι δάσκαλοι και καθηγητές στα σχολεία μας διδάσκουν στα παιδιά μας το έπος της Κυπριακής νεολαίας του 1955-59. Από την έρευνα του Κρίτωνος Σαλπιγκτή καταγράφω ορισμένα χαρακτηριστικά στοιχεία:

Στην Ερμούπολη της Σύρου το όνομα των δύο ηρώων δόθηκε στην οδό όπου βρίσκεται το πρώτο Γυμνάσιο του νησιού, από το οποίο απεφοίτησε και ο Ελευθέριος Βενιζέλος και το οποίο κατασκευάσθηκε το 1834. Στην Αλεξανδρούπολη ο δρόμος με το όνομά τους είναι παραλιακός, όπως και στην Καβάλα. Στα Χανιά η οδός που τιμά τους δύο ήρωες περνά δίπλα από το βυζαντινό τείχος. Στον Πειραιά η τότε δημοτική αρχή άλλαξε την οδό Μπητ (Άγγλος Ναύαρχος ) και την μετονόμασε σε Καραολή και Δημητρίου. Επί της οδού αυτής βρίσκεται το κτήριο της παλαιάς Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής και του συγχρόνου Πανεπιστημίου Πειραιώς. Στη Θεσσαλονίκη το όνομά τους δόθηκε σε διαγώνιο δρόμο της περιοχής Διοικητηρίου, ο οποίος μέχρι τότε έφερε το όνομα του Βρετανού Πρωθυπουργού Λόυντ Τζώρτζ. Τώρα ονομάζεται «Καραολή και Δημητρίου των Κυπρίων».

Ο Δήμος Αθηναίων για να τιμήσει με πιο καυστικό τρόπο τη μνήμη τους έδωσε το όνομά τους στο χαμηλότερο τμήμα της οδού Λουκιανού, μεταξύ Βασιλίσσης Σοφίας και Υψηλάντου. Ο συμβολισμός έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι στο τετράγωνο αυτό βρισκόταν τότε η είσοδος της Βρετανικής Πρεσβείας. Σήμερα βρίσκεται η κατοικία του Βρετανού Πρέσβεως.

Είναι εντυπωσιακό το συμπέρασμα του Σαλπιγκτή ότι σήμερα το οδωνύμιο «Καραολή και Δημητρίου» είναι το πιο διαδεδομένο σε Ελλάδα και Κύπρο και ξεπερνά αριθμητικά τους δρόμους με το όνομα του Ελευθερίου Βενιζέλου. Καραολής και Δημητρίου, Αθάνατοι!

Άρθρο μου στην εφημερίδα Δημοκρατία, Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

Ο Τούρκος Πρόεδρος της Δημοκρατίας Ερντογάν, ο Πρωθυπουργός  Νταβούτογλου και ο ψευδοπρόεδρος των Τουρκοκυπρίων Έρογλου μιλούν ξεκάθαρα για διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, μέλους του ΟΗΕ και της Ευρ. Ενώσεως, και για τη δημιουργία ενός νέου κράτους με χαλαρή ομοσπονδιακή δομή, το οποίο θα ιδρυθεί από δύο συνιδρυτικά ισότιμα κράτη: Τη Διοίκηση των Ρωμηών της Κύπρου (αυτά  τα λόγια  χρησιμοποιούν) και το Τουρκοκυπριακό Ομόσπονδο Κράτος (αναγνωρισμένο μόνο από την Τουρκία και το Μπάγκλα-Ντες). Το θράσος τους ενισχύεται και από το γεγονός ότι η νόμιμη κυβέρνηση της Λευκωσίας συνεχίζει να συζητεί με τον Έρογλου, παρά τις απαράδεκτες τουρκικές θέσεις για δύο ισότιμα ιδρυτικά κράτη. Ένα νόμιμο κράτος διαπραγματεύεται με τους εκφραστές της εισβολής και κατοχής!

Θα ήθελα να ρωτήσω τον κ. Ερντογάν εάν αυτά που προτείνει για την Κύπρο θα τα δεχόταν να ισχύσουν στο εσωτερικό της χώρας του. Για να μας πείσει, λοιπόν, πόσο δίκαιο και λειτουργικό είναι το σχέδιό του για ομοσπονδία δύο ισοτίμων ιδρυτικών κρατών (ikikurucudevletem) σε ένα νησί με νόμιμο πληθυσμό κάτω του ενός εκατομμυρίου, προτείνω να εφαρμοσθεί πρώτα αυτή η ιδέα στην Τουρκία, η οποία έχει πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό. Οι Κούρδοι ήδη ζητούν αυτονομία αγωνιζόμενοι με κάθε τρόπο, ενώ οι αδελφοί τους στο Ιράκ την έχουν επιτύχει με τη στήριξη των ΗΠΑ. Γιατί δεν κάθεται ο Ερντογάν στο ίδιο τραπέζι με τον Οτσαλάν ή όποιον άλλο ηγέτη εκλέξουν οι Κούρδοι και να συζητήσουν την ίδρυση μιας νέας τουρκο-κουρδικής ομοσπονδίας με ισότιμα συν-ιδρυτικά κράτη την τουρκική διοίκηση και το Κουρδιστάν; Αφού οι Τούρκοι πολιτικοί έχουν μελετήσει τόσο καλά το Κυπριακό, η εφαρμογή των ιδεών τους στην Τουρκία θα είναι μία απλή μεταφορά των προτάσεών τους!

Λοιπόν, κ. Ερντογάν, δείξτε μας λοιπόν πόσο συνεπής είστε στις απόψεις σας και πόσο δίκαιο είναι να εξισώνεται πολιτικά, διοικητικά, νομοθετικά και οικονομικά η πλειοψηφία με τη μειοψηφία. Αποδείξτε μας πόσο καλός Μουσουλμάνος είστε, αφού άλλωστε και οι Κούρδοι Μουσουλμάνοι είναι. Πριν ζητήσετε τη εφαρμογή των ikikurucudevletem μεταξύ Ελλήνων Ορθοδόξων και Τούρκων Μουσουλμάνων στη μικρή Κύπρο, δείξτε μας πώς κάτι τέτοιο θα λειτουργήσει ομαλά μεταξύ δύο μουσουλμανικών εθνοτήτων της Τουρκίας!

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 21 Σεπτεμβρίου 2014

Δεν γνωρίζω ποιος ή ποιοι είναι θαμμένοι στον τύμβο της Αμφιπόλεως, ούτε προτίθεμαι να εμπλουτίσω τη σεναριολογία. Σε λίγες ημέρες οι αρχαιολόγοι θα ανακαλύψουν το μυστικό. Οποιο κι αν είναι το περιεχόμενο, ελπίζω να αξιοποιηθεί για την προβολή της αληθινής ταυτότητας και της Ιστορίας της Μακεδονίας. Βεβαίως έχουμε ήδη πάμπολλες και σοβαρές μαρτυρίες από το παρελθόν, τις οποίες αποδέχονται έγκυροι ιστορικοί εντός και εκτός Ελλάδος. Δεδομένης, όμως, της σκοπιανής προκλητικότητας και της βιασύνης ορισμένων εταίρων μας να «λυθεί» το ζήτημα του ονόματος, θα ήταν χρήσιμο να βρούμε ελληνικές επιγραφές και άλλα ακλόνητα στοιχεία από την περίοδο του Αλεξάνδρου και των επιγόνων του.

Τα ευρήματα της Αμφιπόλεως και άλλα πιθανά ευρήματα σε ανεξερεύνητους μακεδονικούς τάφους αποτελούν βαριά και πολύτιμη κληρονομιά για τη νέα γενιά. Για να επιτύχουμε, όμως, την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση τέτοιων ευρημάτων, πρέπει να έχουμε συγκροτημένη, ελληνοκεντρική και μακροπρόθεσμη πολιτική σε πολλούς τομείς. Αναφέρω τους κυριότερους.

Για να αξιοποιηθεί η αρχαιολογική έρευνα, η σχετική με τη Μακεδονία μας, οφείλουμε να επανέλθουμε το συντομότερο στην αρχική μας διπλωματική θέση, ότι δηλαδή δεν παραχωρούμε το όνομα της Μακεδονίας ούτε ως σύνθετο ούτε ως παράγωγο. Οι Σκοπιανοί ξέρουν κατά βάθος ότι εμείς είμαστε οι νόμιμοι ιδιοκτήτες και τη δική μας υπογραφή θέλουν να πάρουν για να νομιμοποιήσουν τα κλοπιμαία! Δεν τους βοηθά η αναγνώριση από ξένες χώρες, αν δεν έχουν την υπογραφή του νόμιμου κληρονόμου του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου, δηλαδή του Ελληνισμού. Αν παραχωρήσουμε το όνομα ακόμη και με γεωγραφικό προσδιορισμό, σε λίγα χρόνια οι λέξεις «βόρεια» ή «άνω» θα φύγουν και θα μείνει ως κτήμα των Σκοπίων ο όρος Μακεδονία.

Ο ιστορικός του μέλλοντος θα είναι σκληρός για τη γενιά μας. Θα γράψει ότι παραχωρήσαμε την Ιστορία μας και τον πολιτισμό μας, την ώρα μάλιστα που οι τάφοι, οι λίθοι και τα μνημεία αποκαλύπτουν την αλήθεια. Τι να την κάνουμε, λοιπόν, τη Βεργίνα και την Αμφίπολη χωρίς δυναμική εξωτερική πολιτική;

Πώς θα αξιοποιήσουμε τα ευρήματα και τους πολιτιστικούς θησαυρούς του πλούσιου παρελθόντος μας, αν δεν αποφασίσουμε ως έθνος να διδάξουμε σωστά την Ιστορία μας και να μεταδώσουμε συγκρατημένη υπερηφάνεια, χωρίς φυσικά αδικαιολόγητες εξάρσεις, στη νέα γενιά: Με σχολικά βιβλία τα οποία διδάσκουν την πολυπολιτισμικότητα, την ηττοπάθεια, την περιφρόνηση προς τους ήρωες και τους αγίους, την ιστορική αγραμματοσύνη, την υποβάθμιση των εθνικών θεμάτων, πώς θα μπορέσει το Ελληνόπουλο να εκτιμήσει και να προβάλει διεθνώς την ελληνική κληρονομιά της Μακεδονίας και άλλων περιοχών; Ποια θα είναι η παιδεία και η εθνική αξιοπρέπεια των μελλοντικών διπλωματών και πανεπιστημιακών μας, που θα κληθούν αύριο μεθαύριο να αξιοποιήσουν οικουμενικά τη Βεργίνα και την Αμφίπολη, όταν ήδη πολλά σχολικά βιβλία Γλώσσας, Ιστορίας, Λογοτεχνίας και άλλων μαθημάτων αποκόπτουν τα Ελληνόπουλα από τις ρίζες και την παράδοσή μας;

Αναμένουμε με αγωνία να βρούμε επιγραφές στα ελληνικά, όπως βρίσκουν οι αρχαιολόγοι σε όλη την ανατολική Μεσόγειο. Η κλασική, η ελληνιστική και η βυζαντινή κληρονομιά του διαχρονικού Ελληνισμού ακτινοβολούν κυρίως μέσω της γλώσσας μας. Πόσα Ελληνόπουλα μπορούν σήμερα να διαβάσουν και να ερμηνεύσουν τις επιγραφές των γνωστών αρχαίων μνημείων μας; Ο γλωσσικός «εκσυγχρονισμός» από το 1982 και μετά έχει προκαλέσει γλωσσική πενία. Αν δεν σταματήσουμε τον κατήφορο της γλωσσικής παιδείας μας, θα καλούμε σε λίγα χρόνια ξένους ελληνιστές να διαβάζουν τα ευρήματα του ελλαδικού χώρου.

Το πιο σημαντικό είναι να διατηρήσουμε ως κράτος τη συνείδηση της συνέχειας του Ελληνισμού και να την καλλιεργούμε σε κάθε δημόσια εκδήλωση. Η Αμφίπολη αποδυναμώνεται όταν οι δήθεν προοδευτικοί αμφισβητούν τη συνέχεια του Ελληνισμού.

Άρθρο μου στην εφημερίδα Δημοκρατία, Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Αν ήμουν Σκωτσέζος –ή Σκώτος κατά τα παλαιότερα ελληνικά- θα ψήφιζα ΝΑΙ στο δημοψήφισμα της 18ης Σεπτεμβρίου. Θα υπερασπιζόμουν την ανεξαρτησία της Σκωτίας από τη Μ. Βρετανία, διότι ιστορικά, εθνολογικά και πολιτιστικά ο Σκωτικός λαός είναι διαφορετικός. Αγωνίζεται για ανεξάρτητο κράτος από το 1297-1305 όταν είχε αρχηγό τον περίφημο Ουιίλλιαμ Ουάλλας, τον Braveheart, που ενσάρκωσε στη βραβευμένη ταινία ο Μελ Γκίμπσον. Οι Σκωτσέζοι έχουν δική τους σημαία, δική τους εθνική ομάδα ποδοσφαίρου που μετέχει σε όλες τις διεθνείς οργανώσεις και δεν αισθάνονται Άγγλοι. Αλλά και ως Έλληνας θα χαρώ αν υπερψηφισθεί το ΝΑΙ. Προτιμώ τα εθνικά κράτη και όχι τις πολυεθνικές μικρές αυτοκρατορίες που διαιωνίζουν ιδεολογίες του παρελθόντος. Όπως οι Τσέχοι και οι Σλοβάκοι χώρισαν ειρηνικά, έτσι δικαιούται και η Σκωτία να χαράξει ανεξάρτητη πορεία.

Τα εθνικά κράτη είναι το μέλλον, οι πολυεθνικές οντότητες ανήκουν στο παρελθόν. Οι Άγγλοι δυσαρεστούνται με την πιθανότητα να χάσουν εδάφη, πληθυσμό και πετρέλαια που θα ανήκουν πλέον στη Σκωτία. Όμως σε βάθος χρόνου και οι Άγγλοι θα ωφεληθούν από μία πιθανή Σκωτική ανεξαρτησία. Θα προσγειωθούν στην πραγματικότητα και ως λαός και ως πολιτική ηγεσία και θα κατανοήσουν ότι η εποχή των Αυτοκρατοριών παρήλθε οριστικά. Κάποτε οι Άγγλοι διέτασσαν και οι Ινδοί ή οι Αυστραλοί εφονεύοντο στον πόλεμο για λογαριασμό του Βρετανικού Στέμματος. Τώρα ο κάθε λαός πρέπει να αποφασίζει μόνος του αν και πότε θα μετάσχει σε πόλεμο.

Ο πρώην Πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Πατ Κοξ έγραψε σε πρόσφατο άρθρο του ότι μία ανεξάρτητη Σκωτία μπορεί να γίνει μέλος της Ευρ. Ενώσεως με απλές διαπραγματεύσεις και χωρίς δυσκολία. Η τελική ανεξαρτητοποίηση προβλέπεται για τον Μάρτιο του 2016, δηλαδή 18 μήνες μετά το δημοψήφισμα, και μέχρι τότε η Ευρ. Ένωση είναι σε θέση να λύσει τα προβλήματα της εντάξεως -ουσιαστικά παραμονής-του νέου 29ου μέλους.

Ορισμένοι φοβούνται το φαινόμενο του «ντόμινο». Αν αποσχισθεί η Σκωτία από το Ηνωμένο Βασίλειο θα αποσχισθούν οι Καταλανοί από την Ισπανία, οι Κορσικανοί από τη Γαλλία κ.ά. Όμως δεν πρόκειται για παρόμοιες περιπτώσεις. Το δημοψήφισμα της Σκωτίας διενεργείται στο πλαίσιο της Βρετανικής νομοθεσίας και προετοιμάζεται επί 40 χρόνια. Προς το παρόν ας περιμένουμε το αποτέλεσμα!

Άρθρο μου στην εφημερίδα Δημοκρατία, Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2014