Άρθρα

Ακούγοντας τον Πρωθυπουργό και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να κακοποιούν τα ονόματα των μηνών και να μιλούν για Ιούλη αντί Ιούλιο κλπ. αναλογίσθηκα πόσο κακό έχει προκαλέσει στη γλώσσα μας και στην παιδεία μας η εμμονή της Αριστεράς στην ψευδεπίγραφη πρόοδο. Η παράταξη που μονίμως προβάλλει τον πατριωτισμό της έχει κάνει τα πάντα για να αφελληνίσει τη γλώσσα μας και την παιδεία μας και για αναποκόψει τους νέους μας από την εθνική μας συνέχεια.

Γύρω στο 1930 πολλοί διανοητές της Αριστεράς αρθρογράφησαν μαχητικά υπέρ του αφελληνισμού της γλώσσας μας και υπέρ της εισαγωγής του λατινικού αλφαβήτου. Ο Δημήτρης Γληνός, ο μετέπειτα συντάκτης του φυλλαδίου «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ» έγραφε το 1928 τα εξής: «Θεωρούμε για καλύτερη τη λύση να πάρουμε το λατινικό αλφάβητο. Γιατί πρώτα μάς εισάγει μορφικά στην οικογένεια των εβρωπαϊκών (sic) λαών, έπειτα λύνει μεμιας ολόκληρο το ορθογραφικό πρόβλημα. Δεν θα μπορεί και θέλοντας κανείς να ανορθογραφήσει» !

Το 1930 ο αριστερός διανοούμενος Φώτος Γιοφύλλης συμπλήρωνε: «Πιστεύουμε πως η νέα μας γραφή με το Λατινικό αλφάβητο είναι πάντα απόλυτη ανάγκη. Νάναι απλή και εύκολη στο ανώτατο μπορετό σημείο, Να μην έχει καμμιά σχέση με την ιστορική ορθογραφία … Θάχουμε λοιπόν αφάνταστη οικονομία στην τυπογραφία, στο γράψιμο στη γραφομηχανή. Οικονομία από καιρό και από λεφτά» !

Με αποκλειστικό κριτήριο το οικονομικό πρότειναν ελαφρά τη καρδία την αποκοπή της γλώσσας μας από την ιστορική της συνέχεια χιλιάδων ετών. Και μπορεί να μην φτάσαμε -ευτυχώς- στο Λατινικό αλφάβητο, αλλά η αριστερή νοοτροπία οδήγησε στην επιβολή του μονοτονικού από το ΠΑΣΟΚ το 1982 χωρίς καμμία μελέτη της Ακαδημίας και των παιδαγωγών, και με την μεταμεσονύκτιο ψήφο 30 βουλευτών. Το επιχείρημα πάλι ήταν η οικονομία χρόνου και η δήθεν βοήθεια προς τους μαθητές να ορθογραφούν χωρίς να χάνουν χρόνο. Τελικά φτάσαμε στο σημείο τα παιδιά μας να είναι περισότερο ανορθόγραφα από ποτέ άλλοτε και να μην μπορούν να διαβάσουν τους κλασικούς Νεοέλληνες συγγραφείς, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν την ιστορική ορθογραφία και το λεγόμενο πολυτονικό σύστημα.

Στην Ιστορία είδαμε τη Συριζαϊκή Αριστερά να συντάσσεται προ ολίγων ετών με το μέρος της Μ. Ρεπούση, η οποία όχι μόνον έβλεπε έναν απλό συνωστισμό αντί για σφαγή στη Σμύρνη, αλλά εξωράϊζε την καταπίεση και τα εγκλήματα των Οθωμανών και των Νεοτούρκων. Η … αντικαπιταλιστκή αριστερά συνέπλευσε με το καπιταλιστικό ίδρυμα Σόρος, το οποίο χρηματοδοτεί την τετράτομη διαστρέβλωση της Βαλκανικής Ιστορίας.

Κι ας μην ξεχνούμε την αφίσα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ προ δέκα περίπου ετών, όπου η λέξη Αριστερά ήταν γραμμένη με λατινικά στοιχεία χάριν… προοδευτισμού: ARISTERA!

Άρθρο μου στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 9 Αυγούστου 2015

Η εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και η επικείμενη πανελλήνια εορτή της Μεγαλόχαρης με οδηγούν σε έναν αυγουστιάτικο ρεμβασμό σχετικό με την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας. Στις 7 Αυγούστου η Ορθόδοξη Εκκλησία μας και ιδιαιτέρως η Δυτική Μακεδονία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου Νικάνορος του Θεσσαλονικέως. Γεννήθηκε στην πόλη του Αγίου Δημητρίου το 1491 και βαπτίσθηκε Νικόλαος. Νωρίς αποφάσισε να ακολουθήσει τον μοναχισμό και μοίρασε στους φτωχούς τη μεγάλη πατρική περιουσία του.

Ο Νικόλαος, που έλαβε το αρχαίο μακεδονικό και συγχρόνως χριστιανικό όνομα Νικάνωρ, δίδαξε σε πόλεις και χωριά της Δυτικής Μακεδονίας και βοήθησε πολλούς Ελληνες να μην εξισλαμισθούν. Στον τομέα αυτό θεωρείται πρόδρομος του Αγίου Κοσμά. Ασκήτευσε επί αρκετά έτη σε μία σπηλιά στο όρος Καλλίστρατο, δίπλα στον ποταμό Αλιάκμονα και απέναντι από το σημερινό χωριό Χρώμιο Κοζάνης. Ο Όσιος Νικάνωρ ίδρυσε την περίφημη Μονή της Ζάβορδας, η οποία συνδέθηκε με το όνομά του και πανηγυρίζει την ημέρα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Εκοιμήθη το 1549, αφού έγινε ονομαστός για τα θαύματά του σε όλη την τουρκοκρατούμενη Μακεδονία. Η θαυματουργός κάρα του σώζεται και προσκυνείται σήμερα στη μονή του.

Η Μονή Οσίου Νικάνορος Ζάβορδας υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Γρεβενών και αποτελεί προσκύνημα πανελλήνιο. Διατηρεί σπουδαία βιβλιοθήκη με ιστορικά κειμήλια. Ο Όσιος Νικάνωρ θεωρείται προστάτης όλης της Δυτικής Μακεδονίας και βρίσκουμε ναούς του στην Κοζάνη, στην Καστοριά κ.α. Κατά τον Μακεδονικό Αγώνα οι μοναχοί βοηθούσαν τους Ελληνες αγωνιστές να εισέρχονται στη Μακεδονία και τους περνούσαν με το σχοινί πάνω από τα φουσκωμένα νερά του Αλιάκμονα. Εκεί οι Μακεδονομάχοι έβρισκαν καταφύγιο και τροφή σε δύσκολες στιγμές. Με τη βοήθεια της μονής πέρασαν τον Αλιάκμονα την 11η Οκτωβρίου 1912 τα τμήματα της 5ης Μεραρχίας για να λάβουν μέρος στον ένδοξο Α’ Βαλκανικό Πόλεμο. Λόγω της εθνικής και θρησκευτικής της δράσεως η μονή έγινε στόχος εκδικητικών διαθέσεων από διάφορες πλευρές, κυρίως δε από τους εξισλαμισμένους Βαλαάδες της περιοχής Βεντζίων. Ο σημερινός επισκέπτης θαυμάζει το εντυπωσιακό τοπίο, καθώς η μονή είναι κτισμένη σαν φρούριο σε ύψωμα, το οποίο κατά τα τρία τέταρτα περιβάλλεται από τον ρουν του Αλιάκμονα.

Αν κάποιος θαρραλέος και φιλότιμος δάσκαλος έλεγε στους μαθητές του λίγα λόγια για τον Όσιο Νικάνορα και το μοναστήρι του, οι νέοι μας και οι νέες μας θα μάθαιναν ότι πολλοί κληρικοί και μοναχοί επί Τουρκοκρατίας κράτησαν όρθια την εθνική συνείδηση αποτρέποντας τους εξισλαμισμούς. Όποιος χανόταν για την Ορθοδοξία εκείνη την εποχή χανόταν και για τον Ελληνισμό. Τούρκευε, γινόταν φανατικός ανθέλληνας. Παράδειγμα, οι Τσάμηδες της Θεσπρωτίας που μας απασχολούν ακόμη και σήμερα μέσω της αλβανικής προπαγάνδας. Ηταν χριστιανοί που εξισλαμίστηκαν τον 17ο αιώνα, άλλοι εκουσίως, άλλοι βιαίως. Η αλλαγή του θρησκεύματος τους οδήγησε γρήγορα και σε αλλαγή της εθνικής συνειδήσεως. Αντιθέτως, πολλοί Καππαδόκες και Πόντιοι που αναγκάστηκαν να μιλούν τουρκικά κράτησαν την ελληνικότητά τους μέσω της Ορθοδοξίας.

Στα μαύρα χρόνια της δουλείας η Ορθοδοξία ήταν η δύναμη που διατήρησε τον Ελληνισμό, γράφει ο αείμνηστος Βρετανός βυζαντινολόγος Στίβεν Ράνσιμαν. Αυτό βίωναν καθημερινά με το έργο τους ορθόδοξοι μοναχοί όπως ο Όσιος Νικάνωρ, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Νεκτάριος Τέρπος και άλλοι γνωστοί ή άγνωστοι. Και μοναστήρια σαν αυτό της Ζάβορδας βοήθησαν όλους τους εθνικούς αγώνες για την ελευθερία και την απομάκρυνση διάφορων κατακτητών. Σε ποιο σχολικό βιβλίο θα βρουν άραγε τα Ελληνόπουλα την προσφορά της Μονής Ζάβορδας στην παιδεία και στους αγώνες του έθνους;

Ας προσευχηθούμε στον Όσιο Νικάνορα να βοηθήσει τον Ελληνισμό να εξέλθει από την οικονομική και πνευματική κρίση.

Άρθρο μου δημοσιευμένο στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στις 6/8/2013

Με δυσάρεστη έκπληξη άκουσα τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη να δηλώνει ότι θα είναι ο τελευταίος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Προ ολίγων ημερών ο Κύπριος Πρόεδρος αποκάλυψε το κοινό σχέδιο που συζητεί με τον Τουρκοκύπριο ψευδοπρόεδρο Μουσταφά Ακιντζί: Τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αντικατάστασή της από ένα νέο κράτος. Ο Αναστασιάδης το ονομάζει Ηνωμένες Πολιτείες της Κύπρου, ο Ακιντζί προτείνει το όνομα Ενωμένη Κυπριακή Ομοσπονδία.

Το πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου 1974 και η επακολουθήσασα τουρκική εισβολή του Ιουλίου-Αυγούστου 1974 είχαν ως στόχο να καταλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία και γι’ αυτό καταδικάζονται στη συνείδηση του Ελληνισμού. Τώρα έρχεται ο Κύπριος Πρόεδρος, εκλεγμένος από τη μερίδα εκείνη των Κυπρίων που τιμά ιδιαιτέρως τον Απελευθερωτικό Αγώνα του 1955-59, και δηλώνει ότι με τη βούληση ορισμένων ελληνοκυπριακών κομμάτων θα καταργηθεί το δεύτερο κράτος του Ελληνισμού και θα παραδοθεί στην Τουρκία μέσω της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδιας. Απορώ: Υπάρχει άλλο κράτος στον κόσμο, το οποίο καταδικάζει μεν τους εισβολείς. αλλά έρχεται να τούς νομιμοποιήσει στα χαρτιά; Η Ανατολική Γερμανία καταργήθηκε, αλλά οι κάτοικοί της πανηγύρισαν την ένωση με τους αδελφούς τους Δυτικογερμανούς και την κατάλυση του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού. Οι Ελληνοκύπριοι, αν θα ακολουθήσουν τον κ. Αναστασιάδη, ποια καλύτερη τύχη προσδοκούν; Μήπως ένα νέο σχέδιο Ανάν, το οποίο θα καθιερώνει πλήρη τουρκοκρατία στον βορρά και μερική τουρκοκρατία στον Νότο της νήσου;

Ένας ελληνοκεντρικός δημοσιογράφος της Κύπρου, ο Λάζαρος Μαύρος, κατέγραψε στις 29.7.2015 στη ΣΗΜΕΡΙΝΗ της Λευκωσίας την πιο επιτυχή συνοπτική παρουσίαση της κυοφορούμενης λύσης-διάλυσης: Η επικείμενη συμφωνία Αναστασιάδη-Ακιντζί θα επιβάλει μία νέα κατάσταση που θα είναι Άδικη, Ανελεύθερη, Αντιδημοκρατική, Ρατσιστική, Αντιευρωπαϊκή, Ανθελληνική.

Η ελληνική πλειοψηφία του 82% θα καταστεί ισότιμη σε δικαιώματα, αλλά υπερφορτωμένη σε υποχρεώσεις απέναντι σε μία μειοψηφία Τουρκοκυπρίων και εποίκων, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στα Κατεχόμενα από τον Αττίλα και θα νομιμοποιηθούν -ό μη γένοιτο- από την προωθούμενη λύση κατά παράβαση των αρχών του ΟΗΕ. Η μειοψηφία θα παρεμποδίζει κάθε νομοθέτημα που δεν της αρέσει, το ευρωπαϊκό κεκτημένο περί ελεύθερης διακινήσεως προσώπων θα έχει καταλυθεί, οι πρόσφυγες δεν θα γυρίσουν ποτέ στην Κυρήνεια και ο τουρκικός στρατός θα απειλεί ανά πάσαν στιγμή να παρέμβει.

Η Τουρκία από το 1956 προωθεί με επιτυχία και επιμονή-υπομονή το διχοτομικό σχέδιο του καθηγητή Νιχάτ Ερίμ. Γιατί εμείς υποχωρούμε και κάνουμε συνεχή λάθη;

Φίλε Νίκο Αναστασιάδη, ως οπαδός της Ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα κάποτε δεν έβλεπα με ενθουσιασμό την ανεξαρτησία της Κύπρου. Σήμερα, όμως, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Ας διαφυλάξουμε ως κόρην οφθαλμού την Κυπριακή Δημοκρατία του Ελληνισμού!

Άρθρο μου στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 2 Αυγούστου 2015

Σε πλήρη κατάργηση των κόκκινων γραμμών της εξωτερικής μας πολιτικής προβαίνει ο αρμόδιος Υπουργός Νίκος Κοτζιάς, εκμεταλλευόμενος και την απορρόφηση της κοινής γνώμης από το νέο μνημόνιο και τις οικονομικές εξελίξεις.

Πρώτα μετέβη στα Σκόπια όπου απήλλαξε τους ψευδομακεδόνες από κάθε κατηγορία για αλυτρωτισμό και έβαλε στο ράφι το ζήτημα του ονόματος.

Στη συνέχεια έδωσε υπόσχεση στους Αλβανούς Κοσσοβάρους ότι η Ελλάδα θα αναγνωρίσει ως ανεξάρτητο κράτος το Κόσσοβο. Και έπειτα πήγε στην Αλβανία όπου δεν προέβη στην παραμικρή διαμαρτυρία για την καλπονοθεία στη Χειμάρρα και σε άλλες περιοχές του Ελληνισμού κατά τις πρόσφατες δημοτικές εκλογές.

Σε μία εποχή, κατά την οποία τα Σκόπια πιέζονται έσωθεν και έξωθεν, η Ελλάς θα έπρεπε να βρει την ευκαιρία να προωθήσει τα εθνικά της συμφέροντα για την εξεύρεση ονόματος, το οποίο δεν θα υπονομεύει την ιστορία μας και την εδαφική μας ακεραιότητα. Αντιθέτως ο κ. Κοτζιάς μοίρασε συγχωροχάρτια για τη συνεχιζόμενη προκλητικότητα των γειτόνων.

Η ανεξαρτησία του Κοσσόβου επετεύχθη με βιαία απόσχιση από τη Σερβία κατόπιν της ένοπλης βίας του ΟΥ ΤΣΕ ΚΑ και του ΝΑΤΟ. Αν η Ελλάς αναγνωρίσει αυτό το κράτος δίνει μήνυμα στην Τουρκία ότι κάλλιστα θα μπορούσε να αναγνωρισθεί διεθνώς ως κράτος το κατεχόμενο τμήμα της Βορείου Κύπρου και μελλοντικά μία «ανεξάρτητη Θράκη». Την αναγνώριση του Κοσσόβου για παρεμφερείς λόγους έχουν αρνηθεί και άλλα κράτη μέλη της Ευρ. Ενώσεως όπως η Ισπανία, η Ρουμανία και η Κύπρος.

Η λογική ότι θα χαρίσουμε κάτι στον αλβανικό εθνικισμό για να κερδίσουμε μία συμφωνία για την οριοθέτηση της ΑΟΖ είναι ανιστόρητη και ατεκμηρίωτη. Κατά την τελευταία εικοσαετία η Ελλάς στηρίζει την οικονομία της Αλβανίας μέσω των εμβασμάτων των πολυαρίθμων Αλβανών που εργάζονται εδώ, αλλά η ανταπόδοση ήταν πάντα όξος και χολή. Τα Τίρανα καταπιέζουν συστηματικά τους Βορειοηπειρώτες, θέτουν θέμα περιουσιών των Τσάμηδων εγκληματιών πολέμου και με διάφορα τεχνάσματα ανακάλεσαν την προηγούμενη υπογραφή τους για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών. Στον αλβανικό εθνικισμό απαντάς μόνο με πυγμή και όχι με ανούσια χαμόγελα.

Ολισθηρό βήμα για τα εθνικά μας θέματα αποτελεί και η τοποθέτηση της κ. Σίας Αναγνωστοπούλου στη θέση της Αναπληρώτριας Υπουργού Εξωτερικών. Ως Πανεπιστημιακός έχει υποστηρίξει το βιβλίο της κ. Ρεπούση και το σχέδιο Ανάν και έχει δηλώσει δημοσίως ότι η παρουσία του τουρκικού Μπαρμπαρός στην ΑΟΖ της Κύπρου δεν είναι προκλητική ενέργεια!

Ο κ. Νίκος Κοτζιάς και η κ. Σία Αναγνωστοπούλου, προσωπικές επιλογές του κ. Τσίπρα, απονέμουν παράσημα καλής γειτονίας στα Σκόπια, την Αλβανία και την Τουρκία. Εύχομαι τα οικονομικά προβλήματα να μην γίνουν το άλλοθι για οδυνηρές υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα.

Άρθρο μου στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 26 Ιουλίου 2015

Μέσα στην αναταραχή της δραματικής διαπραγματεύσεως με τους δανειστές μας δεν δώσαμε ιδιαίτερη σημασία σε ορισμένα γεγονότα με διεθνείς προεκτάσεις. Γι’ αυτό επιλέγω σήμερα να ασχοληθώ με την υπογραφή της συμφωνίας για τον περιορισμό των πυρηνικών δυνατοτήτων του Ιράν. Η ισλαμική αυτή χώρα επί μήνες συζητούσε στη Βιέννη με τις 5 χώρες-μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (ΗΠΑ, Ρωσία, Βρετανία, Γαλλία, Κίνα) και την Γερμανία. Η τελική συμφωνία αίρει τους περιορισμούς και τις κυρώσεις που είχαν επιβληθεί στο Ιράν και το επαναφέρει σταδιακά στο παγκόσμιο ενεργειακό παιχνίδι δεδομένων των μεγάλων πετρελαϊκών του κοιτασμάτων.

Με τη συμφωνία, η οποία στηρίχθηκε φανατικά από τον Πρόεδρο Ομπάμα, αλλά προκαλεί κραδασμούς στη Ρεπουμπλικανική πλειοψηφία της Γερουσίας και της Βουλής, το Ιράν δεσμεύεται να καταστρέψει τους περισσότερους μηχανισμούς εμπλουτισμού του ουρανίου, να καταστρέψει επίσης όσα αποθέματα εμπλουτισμένου ουρανίου διαθέτει καθώς και τα αντίστοιχα αποθέματα πλουτωνίου. Οι 6 χώρες που βρέθηκαν στην άλλη πλευρά του τραπεζιού ήθελαν να βεβαιωθούν ότι οι πυρηνικοί αντιδραστήρες του Ιράν θα χρησιμοποιούνται μόνον για ειρηνικούς σκοπούς και ότι δεν θα βρεθεί το καθεστώς των Αγιατολλάχ με μία ισλαμική πυρηνική βόμβα στα χέρια του.

Η προσπάθεια των έξι χωρών είχε και μία άλλη σκοπιμότητα. Να επανέλθει το Ιράν στη διεθνή νομιμότητα για να μπορέσει να μετάσχει στην παγκόσμια εκστρατεία αντιμετωπίσεως του «Ισλαμικού Κράτους», το οποίο ήδη ελέγχει τη μισή Συρία και το μισό Ιράκ. Το Ιράν είναι η έδρα του σιιτικού κλάδου του Ισλάμ και επηρεάζει τους Σιίτες του Ιράκ, τον Άσσαντ της Συρίας, την Χεζμπολλάχ του Λιβάνου και τους αντάρτες της Υεμένης, οι οποίοι μάχονται κατά της Σαουδικής Αραβίας για τον έλεγχο της χώρας. Οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, οι οποίοι προκαλούν καθημερινά φρίκη με τα εγκλήματα κατά ανθρώπων και μνημείων, είναι φανατικοί Σουνίτες, άρα αντίπαλοι του Ιράν.

Η Δύση, λοιπόν, κέρδισε έναν προσωρινό σύμμαχο σε αυτή τη μάχη. Η Ρωσία είναι επίσης ωφελημένη, διότι αποτελεί προνομιακό εμπορικό και στρατιωτικό εταίρο του Ιράν. Αντιθέτως το Ισραήλ, η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία δεν χαίρονται γι’ αυτή τη συμφωνία.

Το Ισραήλ θεωρεί ότι οι ΗΠΑ κακώς έβγαλαν από την απομόνωση ένα καθεστώς, το οποίο κατά καιρούς έχει απειλήσει να καταστρέψει το εβραϊκό κράτος. Η Σαουδική Αραβία θέλει να εμφανίζεται ως ηγέτις των Σουνιτών, των θρησκευτικών αντιπάλων του Ιράν. Η Τουρκία προσπάθησε τον Απρίλιο να προσεγγίσει το Ιράν, κατά βάθος, όμως, το φοβάται, διότι το θεωρεί ως απειλή στην προσπάθεια ελέγχου των μουσουλμανικών κρατών και στην προώθηση του νεο-οθωμανισμού της.

Άραγε η επάνοδος του Ιράν θα μειώσει την τιμή του πετρελαίου;

Άρθρο μου στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 19 Ιουλίου 2015

Σήμερα, 14 Ἰουλίου, ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν ὁσιακή κοίμηση τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ὁ ὁποῖος γεννήθηκε στή Νάξο το 1749 καί ἐκοιμήθη στό Ἅγιον Ὄρος τό 1809. Ἄς γράψουμε, λοιπόν, δυό λόγια γιά τήν συνεισφορά του στήν προετοιμασία τοῦ Ἀγῶνος τοῦ 1821.

​ Ὁ Ἅγιος Νικόδημος δέν ὀργάνωσε κλέφτες καί ἀρματολούς, οὔτε μετεῖχε στήν ἐξέγερση τοῦ παπᾶ -Εὐθύμη Βλαχάβα, τήν τελευταία μεγάλη ἐθνική ἔνοπλη κίνηση πρίν ἀπό τό 1821. Δέν ἔπιασε ποτέ ὅπλο στά χέρια του. Οὔτε ἔγραψε ἐπαναστατικά ἤ πολιτικά κείμενα ὅπως ὁ Ρήγας Φεραῖος. Βοήθησε μέ τόν τρόπο του, τόν Φιλοκαλικό, τόν πνευματικό, τόν Ἡσυχαστικό, τόν συγγραφικό. Ὁ Μοναχός ἀπό τή Νάξο μέ τήν ἐντυπωσιακή θεολογική καί φιλολογική κατάρτιση, ὁ ἄνθρωπος πού συνέδεσε τό ὄνομά του μέ τό Ἅγιον Ὄρος, ὁ σπουδαῖος αὐτός νεοπατερικός συγγραφεύς τοῦ 18ου καί τῶν ἀρχῶν τοῦ 19ου αἰῶνος ἔδωσε χωρίς τυμπανοκρουσίες τόν δικό του ἀγῶνα. Μέ τό κομποσχοῖνι, μέ τή νοερά προσευχή, μέ τήν πέννα, μέ τά βιβλία, μέ τόν γνήσιο πατριωτισμό του, τόν ὁποῖο διακρίνουμε στά γραπτά του ὅσο κι ἄν προσπαθεῖ νά τόν παρουσιάσει μέ ἤπιο τρόπο.

​Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης βοήθησε τήν προετοιμασία τοῦ Ἀγῶνος στηρίζοντας τήν Χριστιανική Πίστη καί τό ἑλληνορθόδοξο φρόνημα τοῦ ὑποδούλου λαοῦ μας. Διδάσκοντας τήν ὀρθή Θεολογία, καταγράφοντας τούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας (Πηδάλιον), συμβουλεύοντας κληρικούς καί λαϊκούς (Συμβουλευτικόν Ἐγχειρίδιον), καλλιεργῶντας τόν πνευματικό ἀγῶνα κατά τῶν παθῶν (Ἀόρατος Πόλεμος), ἀνθολογῶντας τά σπουδαιότερα νηπτικά-ἡσυχαστικά κείμενα (Φιλοκαλία τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν), ὑπομνηματίζοντας τόν Ἀπόστολο Παῦλο καί ὑμνῶντας τήν Παναγία μας θύμιζε στούς σκλαβωμένους Ρωμηούς ὅτι μόνο διά τῆς ἐμμονῆς στήν Ὀρθοδοξία θά σωθοῦν καί ἀτομικά καί ἐθνικά. Μέ τήν διδασκαλία καί μέ τά συγγράμματά του στερέωσε τήν Ὀρθή Πίστη, τήν Ὀρθοδοξία καί ἀπέτρεψε τούς ἐξισλαμισμούς συνεχίζοντας ἔτσι τό ἔργο τοῦ Ἁγίου Κσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Ἄλλωστε ὁ Ἅγιος Νικόδημος ἔμαθε τά πρῶτα γράμματα στή Νάξο ἀπό τόν Χρύσανθο τόν Αἰτωλό, κατά σάρκα ἀδελφό τοῦ μαρτυρικοῦ Πατροκοσμᾶ.

​Ἡ ἐμμονή στήν Ὀρθοδοξία βοηθοῦσε τόν Χριστιανό νά μή χάσει τήν μοναδική ὁδό γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς του, ἀλλά ἐπιπροσθέτως βοηθοῦσε τόν Ἑλληνισμό νά μή χάνει τά παιδιά του. Ἐπί Τουρκοκρατίας ὅποιος χανόταν γιά τήν Ὀρθοδοξία χανόταν καί γιά τόν Ἑλληνισμό. Ὅποιος ἐξισλαμιζόταν εἰτε βιαίως εἴτε ἐκουσίως ἔλεγαν ὅτι «τούρκεψε». Ἔχασε, δηλαδή, καί τήν θρησκευτική καί τήν ἐθνική του ταυτότητα. Οἱ ἐξισλαμισμένοι μετετρέποντο σέ φανατικούς γενιτσάρους καί ἀρνητές τῶν πατρώων παραδόσεων καί ἐχρησιμοποιοῦντο ὡς οἱ σκληρότεροι διῶκτες τῶν Ὀρθοδόξων. Πολλά δεινά ὑπέστη τό Γένος μας ἀπό τό μένος τῶν νεοφωτίστων πού ἐξισλαμίζοντο καί ἤθελαν νά ἀποδείξουν τήν ἀφοσίωσή τους στή  νέα θρησκεία καί στήν  Ὀθωμανική ἐξουσία. Ἀκόμη καί στά νεώτερα χρόνια καταγράφονται ἐγκλήματα κατά Ἑλλήνων στή Μικρά Ἀσία ἀπό Τουρκοκρητικούς, δηλαδή ἐξισλαμισμένους πρώην Ὀρθοδόξους Ρωμηούς τῆς Κρήτης. Πολλοί Τουρκοκύπριοι ἀπό αὐτούς πού ὀργάνωσαν παραστρατιωτικές ὁμάδες κατά τῶν Ἑλληνοκυπρίων τό 1964-1974 προέρχονται ἀπό ἐξισλαμισμό Ὀρθοδόξων. Τό ἴδιο βλέπουμε καί στά Βαλκάνια. Οἱ σημερινοί Βοσνιομουσουλμάνοι προέρχονται ἀπό ἐξισλαμισμένους Σέρβους Ὀρθοδόξους, μέ τούς ὁποίους συγκρούσθηκαν πολλάκις καί ἐνόπλως. Ἀντιθέτως ὅσοι παρέμεναν στήν Ὀρθοδοξία διατηροῦσαν τήν ἐθνική τους ταυτότητα ἀκόμη καί ἄν εἶχαν ἀναγκασθεῖ νά μιλοοῦν τουρκικά. Κλασσικό παράδειγμα οἱ τουρκόφωνοι Ἕλληνες τῆς Καππαδοκίας, τούς ὁποίους διακόνησε ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ἀπό τά Φάρασα. Ἄρα τό ἔργο τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου, ὅπως καί τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, τοῦ Ἁγίου Μακαρίου Κορίνθου καί ἄλλων κληρικῶν τοῦ 18ου αἰῶνος ἀφ’ ἑνός μέν βοήθησε τήν Ἐκκλησία νά μή χάσει και ἄλλα παιδιά της, ἀφ΄ἑτέρου δέ βοήθησε τήν Πονεμένη Ρωμηοσύνη νά περιορίσει τίς ἐθνικές ἀπώλειες, νά μή βλέπει τά παιδιά της νά ἐξισλαμίζονται.

​Ἡ κορυφαία ἐθνική προσφορά τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου πιστεύω ὅτι εἶναι ἡ συγγραφή τοῦ Νέου Μαρτυρολογίου. Πρόκειται γιά ἕνα βιβλίο, τό ὁποῖο περιλαμβάνει τό συναξάρι (βίο και μαρτύριο) 87 ἀγωνιστικῶν μορφῶν πού προτίμησαν νά θυσιασθοῦν παρά νά ἀλλαξοπιστήσουν. Αὐτοί εἶναι οἱ Νεομάρτυρες, οἱ πρῶτοι ἀντιστασιακοί τῆς δουλείας. Παράλληλα μέ τό Κρυφό Σχολειό καί τούς κλεφταρματολούς, οἱ ταπεινοί αὐτοί ἀγωνιστές τῆς Πίστεως καί τοῦ Γένους μέ τήν προσευχή τους καί τήν Ὁμολογία τους «εἶμαι Χρισταινός, δέν τουρκεύω» ἄνοιξαν τόν δρόμο γιά τήν λευτεριά, στερέωσαν τήν ἑλληνορθόδοξη συνείδηση, ἔδωσαν μαρτυρία Χριστοῦ καί Ἑλλάδος, τόνωσαν τό φρόνημα τῶν ἀδελφῶν τους, μείωσαν καί περιόρισαν τούς ἐξισλαμισμούς. Μέ τό βιβλίο του αὐτό, τό ὁποῖο φέρει ἡμερομηνία 1794, ἀλλά ἐτυπώθη στήν Βενετία τό 1799, ὁ Ἅγιος Νικόδημος τολμᾶ κάτω ἀπό τή μύτη τοῦ κατακτητῆ νά δώσει μήνυμα ἀντιστάσεως, νά καλλιεργήσει ἐλπίδα Ἀναστάσεως ψυχικῆς καί ἐθνικῆς, νά προτείνει καί σέ ἄλλους νά μιμηθοῦν τούς Νεομάρτυρες. Στό προοίμιό του γράφει τά ἑξῆς λόγια πού θά μποροῦσαν νά τοῦ στοιχίσουν βάσανα καί φυλακίσεις δεδομένου ὅτι τό σύγγραμμα ἐκυκλοφορήθη εὐρέως στόν χῶρο τοῦ τουρκοκρατουμένου Ἑλληνισμοῦ: «Κατ’ ἀλήθειαν τοῦτο εἶναι θαῦμα παρόμοιον ὡσάν νά βλέπῃ τινάς μέσα εἰς τήν καρδίαν τοῦ χειμῶνος ἐαρινά ἄνθη καί τριαντάφυλλα….. Ἐν τῷ καιρῷ τῆς αἰχμαλωσίας νά βλέπῃ ἐλευθερίαν»!

​Ὅταν ὁ Ἅγιος ἐκοιμήθη σέ ἡλικία 60 ἐτῶν στό κελλί τῶν Σκουρταίων -ἔξω ἀπό τίς Καρυές τοῦ Ἁγίου Ὄρους- τό μήνυμά του εἶχε διαδοθεῖ πανελληνίως: Ἀξίζει νά ζῆς καί νά πεθαίνεις ὡς Ὀρθόδοξος Ἕλλην!  Μετά ἀπό μόλις 12 χρόνια ἡ σημαία τοῦ Σταυροῦ κυμάτιζε ὑπερήφανα στούς προμαχῶνες τῶν ἐπαναστατημένων καί ὁ ἀέρας ἔφερνε παντοῦ τό σύνθημα: Ἐλευθερία ἤ Θάνατος! Τό αἶμα τῶν Νεομαρτύρων καί ἡ διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου δέν πῆγαν χαμένα. Ἡ σπορά ἀπέδωσε καρπούς.

Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται στις 13 Ιουλίου από τον θάνατο του Φώτη Κόντογλου, μεγάλου αγιογράφου, λογοτέχνη και υποστηρικτή της Ελληνορθόδοξης Παράδοσής μας. Η ζωή του και το έργο του μάς βοηθούν να δώσουμε απαντήσεις στον προβληματισμό που απασχολεί σήμερα πολλούς Έλληνες: Ποια πρέπει και ποια μπορεί να είναι η θέση του Ελληνισμού έναντι της Δυτικής Ευρώπης, ως πολιτισμού, ως τρόπου ζωής και σκέψης;

Ο Κόντογλου γεννήθηκε στο Αϊβαλί, τις ιστορικές Κυδωνίες της Μικράς Ασίας και έζησε στο πετσί του την Μικρασιατική Καταστροφή. Σπούδασε επί πολλά χρόνια στο Παρίσι και όταν επέστρεψε στην Αθήνα διέπρεψε ως ο κορυφαίος εκφραστής της βυζαντινής παραδοσιακής αγιογραφίας, μακρυά από δυτικές και ρωσικές επιδράσεις. Έγραψε επίσης χιλιάδες άρθρα και επιφυλλίδες καθώς και σημαντικά βιβλία. Έδωσε έμφαση στην Ορθόδοξη Πίστη, στους βίους των Αγίων και των Νεομαρτύρων, στη μελέτη του Βυζαντίου (Ρωμανίας), στους ανθρώπους της θάλασσας, στην αγάπη για την φύση. Σεμνός και αγαπητός αναζητούσε την ησυχία, την προσευχή και την μελέτη. Χαρακτηριστικό δείγμα της τέχνης του είναι η εικονογράφηση του Παλαιού Δημαρχείου των Αθηνών με μορφές της ελληνικής ιστορίας.

Ο Φώτης Κόντογλου συνδύασε τις σπουδές στο Παρίσι, την πολιτιστική καρδιά της Γηραιάς Ευρώπης, με τον σεβασμό στις Ορθόδοξες Χριστιανικές ρίζες του Ελληνισμού. Έγραψε για την Τουρκοκρατία, για το 1821, για την Πονεμένη Ρωμιοσύνη, δηλαδή την Χριστιανική Ελλάδα. Ουδέποτε κήρυξε την αποκοπή μας από την Ευρώπη, αλλά με την τέχνη του θύμισε ότι στον χώρο του Ορθοδόξου Ελληνισμού καλλιεργήθηκε επί αιώνες μία διαφορετική άποψη για τη ζωή. Το να γνωρίζεις την ταυτότητά σου, το να μελετάς τις ρίζες σου, σε βοηθά να αποκτήσεις αυτοπεποίθηση, αλλά δεν σε κάνει εχθρικό προς τους άλλους. Ο Κόντογλου συνδύασε τα καλά στοιχεία που πήρε από τη Δυτική Ευρώπη με τα παιδικά του βιώματα από τις εκκλησιές της Μικρασίας και από τα συναξάρια των Αγίων.

Ο Ελληνισμός σήμερα έχει ενταχθεί -και ορθώς- στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δυστυχώς διερχόμαστε μία περίοδο με πολλές στρεβλώσεις της ευρωπαϊκής ιδέας, με μέτριους ευρωπαίους ηγέτες, χωρίς όραμα, και με μία εμφανή διάθεση της Γερμανίας να επιβάλει την άποψή της. Η πρόταση του Κόντογλου, αν ζούσε σήμερα, πιστεύω ότι θα ήταν η προσπάθεια για πνευματική αναγέννηση του Ελληνισμού, ώστε να βοηθηθεί και η Ευρώπη να ξαναβρεί τον χαμένο δρόμο της.

Θα παραμείνουμε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, μαχητές των εθνικών μας δικαίων και αγωνιστές για κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη. Αλλά αυτή τη μάχη μπορούμε να την δώσουμε καλύτερα μέσα στην Ευρώπη και όχι σε σύγκρουση με την Ευρώπη. Ο Ελληνισμός από την αρχαιότητα πίστευε στη σύνθεση. Αφομοιώνει τα καλά, αλλά δεν αφομοιώνεται.

Άρθρο μου στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 12 Ιουλίου 2015