Άρθρα

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Αυτές τις Άγιες Ημέρες εκκλησιαζόμαστε πιο συχνά και προσευχόμαστε περισσότερο. Προσευχόμαστε για τη σωτηρία της ψυχής μας, για την υγεία μας, για την προκοπή των παιδιών μας, για την καρποφορία των καλών έργων. Ας ενώσουμε σήμερα την προσευχή μας για την ευόδωση των προσδοκιών του Ελληνισμού. Το Έθνος ας προσευχηθεί και ας αντλήσει ελπίδα από το θαύμα της Αναστάσεως του Κυρίου.

Ας προσευχηθούμε για τα δύο παλληκάρια μας, τον Άγγελο και τον Δημήτρη, που βρίσκονται αδίκως και παρανόμως κρατούμενοι από τούς Τούρκους στην Αδριανούπολη.

Ας ζητήσουμε τη βοήθεια του Θεού για τη διατήρηση της ειρήνης στην περιοχή μας.

Ας προσευχηθούμε για την ηθική ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεών μας που επαγρυπνούν για τη διαφύλαξη της εδαφικής μας ακεραιότητας.

Ας ζητήσουμε την προστασία της Παναγίας του Κύκκου και του Μαχαιρά για την πολυβασανισμένη Κύπρο μας.

Ας ευχηθούμε να μπορούν οι Βορειοηπειρώτες να ψάλλουν το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ελεύθερα σε όλη την Επικράτεια της Αλβανίας και να διδάσκονται ακωλύτως τα ελληνορθόδοξα γράμματα.

Ας προσευχηθούμε για τους διδάσκοντες, τους μαθητές και τους φοιτητές όλων των βαθμίδων της Εκπαιδεύσεως. Να έχουν την ευλογία των Τριών Ιεραρχών και του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και να αποφεύγουν τα άθεα γράμματα και τη σύγχυση της θολοκουλτούρας.

Ας προσευχηθούμε για να φωτισθούν οι κυβερνώντες μας και να μην παραχωρήσουν σε ένα πολυεθνικό συνονθύλευμα το όνομα, την ιστορία και τον πολιτισμό της Μακεδονίας μας.

Ας ακούσουμε με ιδιαίτερη προσοχή τον θρήνο και την αγωνία των Χριστιανών της Μέσης Ανατολής, που διώκονται και υποφέρουν τα πάνδεινα. Ας ευχηθούμε του χρόνου να ψάλλουν με αισιοδοξία και σε ειρηνικό κλίμα το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ας διαβάσουμε φωναχτά για να ακούν τα παιδιά μας τα Πασχαλινά διηγήματα του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη και το ποίημα του Διονυσίου Σολωμού για την Ημέρα της Λαμπρής. Όπως έλεγε ο Ελύτης: «Όταν σάς βρίσκουν τα δύσκολα, μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό και Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη». Πράγματι σήμερα μάς κυκλώνουν δυσκολίες. Έχουμε ανάγκη να πάρουμε διδάγματα από τους μεγάλους των Ελληνικών Γραμμάτων. Από αυτούς που σεβάσθηκαν την Εκκλησία μας και την Ιστορία μας.

Στη σκοτεινή περίοδο της Τουρκοκρατίας, στα μέσα του 17^ου αιώνος, ο Εθνομάρτυς Πατριάρχης Κύριλλος Λούκαρις δίδασκε στους υποδούλους Έλληνες ότι μπορεί να μην έχουμε – λόγω δουλείας- τα φημισμένα Πανεπιστήμια της Δυτικής Ευρώπης, αλλά περισσότερο από τα κοσμικά γράμματα αυτό που μάς στηρίζει είναι η σοφία του Σταυρού.

Σταυρωθήκαμε και αναστηθήκαμε. Επιζήσαμε πολέμων, κατακτήσεων και καταστροφών, διότι δεν παύσαμε να στηριζόμαστε στην Ορθόδοξη Πίστη, στον πλούτο της γλώσσας μας, στη συνείδηση της συνέχειας του Ελληνισμού.

Απαραίτητο εφόδιό μας η Ελληνορθόδοξη Παιδεία. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Άρθρο στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Κυριακή του Πάσχα 8/4/2018

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ο Έλληνας επιστρέφει στις παραδοσιακές αξίες. Η πολύπλευρη κρίση, οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική, την οποία διέρχεται η χώρα μας οδηγεί τους Έλληνες πολίτες στην αναζήτηση της εθνικής ταυτότητας, στην αγκαλιά της Εκκλησίας, στην ανάπτυξη του πατριωτισμού. Αυτό τουλάχιστον καταδεικνύουν τα αποτελέσματα της έρευνας των τάσεων της ελληνικής κοινωνίας, την οποία διενήργησε ο οργανισμός διαΝΕΟσις.

Τα πλήρη αποτελέσματα δημοσιεύονται στον ιστότοπο www.dianeosis.org, αλλά μία συνοπτική ανάλυση των ευρημάτων παρουσιάσθηκε στην Καθημερινή της Κυριακής 25 Μαρτίου 2018. Παραθέτω ορισμένες χαρακτηριστικές απαντήσεις από την έρευνα αυτή, η οποία διεξάγεται κάθε χρόνο σε μεγάλο δείγμα πολιτών.

Για το όνομα των Σκοπίων το 71,7% δηλώνει ότι δεν πρέπει να δεχθούμε καμία ονομασία που περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία».

Την εθνική μας υπερηφάνεια εκφράζει τό 74,6% το οποίο συμφωνεί με τη δήλωση ότι «Οι Έλληνες είναι ένας λαός με μεγάλη ιστορία που παρά τη σημερινή κρίση ξεχωρίζει ακόμη για την ευφυΐα και τον πολιτισμό του».

Η αναζήτηση εθνικής αξιοπρέπειας είναι εμφανής, αλλά δεν οδηγεί σε απομονωτισμό. Η θετική γνώμη για την Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αυξηθεί. Από 53,5%, που ήταν τον Δεκέμβριο του 2016, έφτασε το 67,6% τον Ιανουάριο του 2018.

Η πίστη στον Θεό είναι ισχυρή και ενισχύεται συνεχώς. Μέσα σε ένα χρόνο οι θετικές απαντήσεις των Ελλήνων αυξήθηκαν από το 79% στο 84,7%. Η προπαγάνδα των αθέων και των εκκλησιομάχων δεν επιτυγχάνει, διότι ο Έλληνας μαθαίνει από την οικογένειά του και από την παράδοσή του να σέβεται τον Θεό και την Εκκλησία. Ο ένας στους δύο Έλληνες απαντά ότι προσέρχεται στην Εκκλησία τακτικά και το 13,7% απαντά ότι εκκλησιάζεται κάθε εβδομάδα.

Ο θεσμός της παραδοσιακής οικογένειας αποτελεί στήριγμα για τον μέσο Έλληνα σε κάθε δύσκολη περίοδο. Το 57,4% των ερωτηθέντων διαφωνεί με τους γάμους ομοφύλων ζευγαριών. Το 79,6% διαφωνεί με την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια και το 53,6% διαφωνεί με τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου.

Οι εννέα στους δέκα Έλληνες δηλώνουν ότι θεωρούν υπερβολικά μεγάλο τον αριθμό των μεταναστών, αλλά το 53,7% απαντά ότι δεν ενοχλείται από την ανέγερση χώρων θρησκευτικής λατρείας για τους μουσουλμάνους.

Κάποιοι έσπευσαν να χαρακτηρίσουν τα ευρήματα της έρευνας ως επιστροφή στον κοινωνικό «συντηρητισμό» ή στον «εθνικισμό». Πιστεύω ότι οι χαρακτηρισμοί είναι λανθασμένοι. Ο Έλληνας ζητεί την παράδοσή του, την ταυτότητά του, την αξιοπρέπειά του, την Ελληνορθόδοξη αυτοσυνειδησία του. Η έρευνα αποδεικνύει την αποτυχία των πάσης φύσεως αποδομητών, οι οποίοι επιχείρησαν κατά τις τελευταίες δεκαετίες να γκρεμίσουν την παιδεία μας, την Ιστορία μας, την εθνική μας ευαισθησία. Βεβαίως πρέπει να αποφύγουμε τις ακρότητες, τα ουτοπικά συνθήματα και την εξιδανίκευση του παρελθόντος. Η εθνική ταυτότητα είναι δικαίωμα του κάθε λαού και όπως παρατηρούμε στις ημέρες μας όλοι οι λαοί την αναζητούν και την προστατεύουν. Εμείς ως Έλληνες έχουμε την πνευματική μας μητέρα που είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία. Η Εκκλησία διέσωσε ταυτότητα, γλώσσα και εθνική συνείδηση σε κάθε δύσκολη περίοδο. Η Εκκλησία πρέπει να είναι και σήμερα το κυριώτερο στήριγμά μας.

Αξίζει να εκκλησιοποιήσουμε τον πατριωτισμό και την εθνική ευαισθησία. Έτσι θα αποφύγουμε κάθε είδος ακρότητας. Ο Ορθόδοξος Έλληνας απορρίπτει τον εθνοφυλετισμό, τον ρατσισμό και την εθνική αλαζονεία. Ταυτοχρόνως, όμως, απορρίπτει την ηττοπάθεια, τον υλιστικό διεθνισμό και την εθνική αποδόμηση.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος γράφει στην 37^η Επιστολή του ότι είναι χαρακτηριστικό των ευσεβών ανθρώπων να αγαπούν τη μητέρα τους. Όμως η μητέρα είναι διαφορετική για κάθε άνθρωπο. Ενώ η πατρίδα είναι η κοινή μητέρα όλων. Έτσι ο θεόπνευστος Πατήρ της Εκκλησίας δίδει δύο διδάγματα. Πρώτον να αγαπούμε την Πατρίδα μας, όπως ακριβώς αγαπούμε τη μητέρα μας. Δεύτερον, να μην μισούμε τις πατρίδες των άλλων λαών. Όταν αγαπώ τη μητέρα μου θα τρέξω να την βοηθήσω σε κάθε ανάγκη και θα εμπιστευθώ την ανατροφή που μού δίνει. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι μισώ ή αντιπαθώ τις μητέρες των άλλων ανθρώπων. Και όπως συμπληρώνει ο Άγιος Γέρων Παΐσιος ο Αγιορείτης: «Η Πατρίδα είναι μία μεγάλη οικογένεια».

Να σεβασθούμε λοιπόν, την υγιή αναζήτηση του λαού μας για ρίζες και εθνική ταυτότητα. Να αξιοποιήσουμε την πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας ώστε να διδάξουμε την Ορθοδοξία στα σχολεία. Να δώσουμε στα παιδιά μας τα πρότυπα των ηρώων. Να στηρίξουμε τις αξιόλογες εκπομπές της εκκλησιαστικής μας ραδιοφωνίας, η οποία φέτος συμπληρώνει 30 χρόνια. Να μελετήσουμε την Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, η οποία βρίσκεται στο στόχαστρο ανιστόρητων και ιδεολογικά φανατισμένων. Να αντλήσουμε δύναμη από τα δύο μεγάλα συλλαλητήρια για το όνομα της Μακεδονίας. Να εντάξουμε μαθήματα Ιστορίας και γλώσσας στα Κατηχητικά μας. Να διαδώσουμε τους τόμους της Ιεράς Συνόδου που αναφέρονται στην Τουρκοκρατία και στο 1821. Να μετατρέψουμε την οικογένεια και την ενορία σε ένα νέο Κρυφό Σχολειό, το οποίο θα συμπληρώνει τα κενά των σχολικών βιβλίων.

Διανύουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα και ετοιμαζόμαστε να εορτάσουμε την Ανάσταση του Κυρίου. Η Ορθόδοξη Παράδοση είναι Σταυροαναστάσιμη. Μετά τη Σταύρωση ακολουθεί η Ανάσταση. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ιστορία του Ελληνισμού. Ας διατηρούμε την ελπίδα μας. Καλή Ανάσταση!

Άρθρο στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, Μεγάλη Τετάρτη 4.4.2018

Ο Μακεδών αγωνιστής και ιστοριογράφος Νικόλος Κασομούλης έλαβε μέρος και διασώθηκε κατά την Έξοδο του Μεσολογγίου (Κυριακή των Βαΐων 1826)

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Η επιμονή του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Εξωτερικών στην ονομασία Gorna Makedonija για το γειτονικό μας κράτος μπρεί να οδηγήσει σε ολοσθηρές ατραπούς. Η πρόταση πρέπει να απορριφθεί για πολλούς λόγους:

Ο λαός μας με τα συλλαλητήρια και με όλες τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών λέει ΟΧΙ σε κάθε σύνθετη ονομασία. Έχει παγιωθεί ένα ποσοστό γύρω στο 70% που απορρίπτει την παραχώρηση του ονόματος Μακεδονία.

Η κυβέρνηση των Σκοπίων δεν έχει αποδεχθεί ούτε την αλλαγή του Συντάγματος ούτε άλλα στοιχεία από την πρόταση Κοτζιά. Εκείνοι μένουν σταθεροί στις θέσεις τους και η ελληνική επίσημη γραμμή φαίνεται να υποχωρεί αδικαιολόγητα.

Ποιος μας εξασφαλίζει ότι θα παραμείνει ο γεωγρφικός προσδιορισμός Gorna, δηλαδή Άνω; Σύντομα θα φύγει και θα μείνει μόνο το όνομα Μακεδονία και μάλιστα με τη δική μας υπογραφή. Απευκταίον και αποφευκτέον.

Πώς θα ονομάζεται διεθνώς η εθνικότητα: Προφανώς οι πολίτες δεν θα ονομάζονται Γκορνομακεδόνες, αλλά Μακεδόνες. Είναι διατεθειμένη η Κυβέρνηση να χαρίσει σε ένα πολυεθνικό συνονθύλευμα την Ιστορία και τον Πολιτισμό της Μακεδονίας;

Πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν και η δημόσια θέση της Βουλγαρίας, η οποία είναι μέλος της Ευρ. Ενώσεως.Οι Βούλγαροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι έχουν δηλώσει ότι δεν δέχονται τον προσδιορισμό Άνω ή Βόρεια, διότι θεωρούν ότι έτσι απειλείται δικό τους έδαφος. Άρα και αν – ο μη γένοιτο- η Ελλάς συμφωνήσει στο Gorna Makedonija η Βουλγαρία θα εμποδίσει με Βέτο την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και στην Ευρ. Ένωση.

Ο κ. Κοτζιάς τόνισε ότι δεν πρέπει να αφήσουμε τα Σκόπια να καταστούν όργανο της Τουρκίας. Ναι, αλλά η Τουρκία για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της αναγνωρίζει και αξιοποιεί τη μικρή τουρκική μειονότητα της FYROM. Εμείς γιατί αδιαφορούμε για την ελληνική μειονότητα του κράτους των Σκοπίων; Ας ζητήσουμε μία αντικειμενική απογραφή για να μάθουμε πόσοι είναι οι ομοεθνείς μας και ποια βοήθεια θέλουν από την Ελλάδα;

Ειδικά για τον όρο Gorna, που σημαίνει Ορεινή και κατ’ επέκτασιν Άνω, υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις από τους γνώστες της Αρχαίας Ιστορίας. Στην ακμή του ελληνικού μακεδονικού πολιτισμού Άνω Μακεδονία ονομαζόταν η σημερινή Δυτική Μακεδονία. Θα παραχωρήσουμε στους Σλάβους και Αλβανούς των Σκοπίων τον πολιτισμό της Αρχαίας Αιανής και την Ελιμειώτιδα Φάλαγγα του Μεγάλου Αλεξάνδρου;

Ας κάνουμε υπομονή χωρίς να θέσουμε την υπογραφή μας σε ονομασίες που δικαιώνουν το κατασκεύασμα του Τίτο. Η πίεση της αλβανικής κοινότητας οδηγεί τα Σκόπια σε μία μορφή ομοσπονδιακού κράτους. Θα δημιουργηθούν καντόνια με πυρήνα τη βουλγαρική, την αλβανική, τη σερβική και τη ψευδομακεδονική εθνότητα. Εκεί ίσως αποδειχθεί ότι οι ψευδομακεδόνες είναι μειοψηφία, άρα δεν δικαιούνται να επιβάλουν το όνομά τους.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 1.4.2018

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Με ανάμικτα συναισθήματα τιμούμε σήμερα τη συμπλήρωση 197 ετών από την Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Από τη μία πλευρά οι προκλήσεις των Σκοπιανών και των Αλβανών, η παράνομη κράτηση στην Αδριανούπολη δύο Ελλήνων στρατιωτικών και ο νέος Οθωμανισμός-επεκτατισμός του Ερντογάν μάς καθιστούν ανήσυχους για την ειρήνη στην περιοχή μας.

Επίσης μάς προβληματίζει η δημογραφική μας παρακμή, όπως καταδεικνύει και η μελέτη του Ινστιτούτου του Βερολίνου, η οποία ανακοινώθηκε προ ολίγων ημερών. Έχουμε έναν από τους πιο γηρασμένους πληθυσμούς στην Ευρώπη. Ένας στους πέντε Έλληνες είναι άνω των 65 ετών.

Και γενικότερα μάς στενοχωρεί η προσπάθεια των κυβερνώντων να επιβάλουν ένα διχαστικό κλίμα. Μας ενοχλεί  η αμφισβήτηση του  εθνικού και χριστιανικού περιεχομένου που πρέπει να έχει η Παιδεία.

Από την άλλη πλευρά λαμβάνουμε ορισμένα μηνύματα συγκρατημένης αισιοδοξίας, τα οποία μάς επιτρέπουν να ελπίζουμε ότι η μαγιά -που θα έλεγε και ο Μακρυγιάννης– επιβιώνει παρά τα θεριά που προσπαθούν να μάς δαγκώσουν.

Παρατηρούμε με χαρά μία σειρά δημοσκοπήσεων, στις οποίες η πλειοψηφία των Ελλήνων δηλώνουμε αντίθετοι σε μία υποχωρητική πολιτική στα εθνικά θέματα. Το όνομα της Μακεδονίας δεν το παραχωρούμε σε ένα πολυεθνικό συνονθύλευμα.

Και διαβάζουμε με ευχαρίστηση ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας, το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της χώρας, έκρινε ως αντισυνταγματικό το περιεχόμενο των «μοντέρνων» και πολυθρησκειακών Θρησκευτικών, τα οποία εισήγαγε στα σχολεία ο ΣΥΡΙΖΑ. Η Ιστορία μας και το ισχύον Σύνταγμα επιβάλλουν σεβασμό στην εθνική και θρησκευτική μας ταυτότητα.

Ενώπιον των δυσκολιών αντλούμε δύναμη και θάρρος από τους αγωνιστές της εθνικής ελευθερίας. Ακολουθούμε τη συμβουλή του Κωστή Παλαμά και προσπαθούμε να ξαναμεθύσουμε με το αθάνατο κρασί του ’21. Διαβάζουμε τον Διονύσιο Σολωμό και συνειδητοποιούμε ότι ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν (1823) είναι ταυτοχρόνως και Ύμνος εις την Ορθοδοξίαν.

Ξαναπιάνουμε στα χέρια μας την Προκήρυξη του Αλεξάνδρου Υψηλάντη της 24.2.1821 και βροντοφωνάζουμε: «Μάχου Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος»! Μελετούμε τα Απομνημονεύματα του Κολοκοτρώνη και τον βλέπουμε να λέει στον Άγγλο Χάμιλτον ότι οι Έλληνες του 1821 δεν συνθηκολογούν. Θεωρούν αρχηγό τους τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, ο οποίος «συνθήκη δεν έκαμε».

Επισκεπτόμαστε τα πεδία των μαχών μαζί με τα κείμενα του Μακρυγιάννη, ο οποίος φωνάζει στους στρατιώτες του ότι «γι’ αυτά πολεμήσαμε» δείχνοντας τα αρχαία αγάλματα. Θαυμάζουμε τη συνείδηση εθνικής συνέχειας που είχαν μέσα τους αυτοί οι  άνθρωποι. Η Ελληνική Διάρκεια ενέπνευσε τους αγωνιστές. Συνέχιζαν την πνευματική παράδοση των Αρχαίων Ελλήνων και του Βυζαντίου/Ρωμανίας..

Προσκυνούμε ευλαβικά μπροστά στο Κιόσκι της Νάουσας όπου μαρτύρησαν οι 1400 Νεομάρτυρες το 1822. Για να τιμήσουμε τη θυσία τους οφείλουμε να υπερασπισθούμε το όνομα  και την ελληνικότητα της Μακεδονίας.

Άρθρο στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Σάββατο 24 – Κυριακή 25 Μαρτίου 2018

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Το Ορθόδοξο Χριστιανικό και πατριωτικό φρόνημα των επαναστατών του 1821 καταδεικνύει αριστοτεχνικά με τα κείμενά του ο Στρατηγός Ιωάννης Μκρυγιάννης. Γεννήθηκε το 1797 σε ένα χωριό κοντά στο Λιδωρίκι Φωκίδος και πέθανε το 1864 στην Αθήνα. Μετέσχε σε πολλές μάχες του Αγώνος και πρωτοστάτησε στις 3 Σεπτεμβρίου 1843 στην εξέγερση που είχε ως αποτέλεσμα την παραχώρηση Συντάγματος από τον Βασιλέα Όθωνα.

Η ελληνορθόδοξη συνείδησή του εκφράζεται γλαφυρά, παρά την έλλειψη στοιχειώδους παιδείας, στα δύο κείμενα που μάς άφησε. Το πρώτο βιβλίο είναι τα Απομνημονεύματα, τα οποία εξυμνήθηκαν από τον Νομπελίστα ποιητή μας Γιώργο Σεφέρη. Το δεύτερο, το οποίο εξεδόθη το 1983, έλαβε από τον επιμελητή τον τίτλο «Οράματα και Θάματα» και αναφέρεται στην περίοδο μετά την Ελληνική Επανάσταση.

Στο τέλος των Απομνημονευμάτων γράφει τα εξής χαρακτηριστικά που καθιστούν εμφανή τον σεβασμό του στην πατρίδα και στη θρησκεία:

«Κι ὅσα σημειώνω τὰ σημειώνω γιατί δὲν ὑποφέρω νὰ βλέπω τὸ ἄδικο νὰ πνίγει τὸ δίκιο. Γιὰ κεῖνο ἔμαθα γράμματα στὰ γεράματα καὶ κάνω αὐτὸ τὸ γράψιμο τὸ ἀπελέκητο, ὅτι δὲν εἶχα τὸν τρόπον ὄντας παιδὶ νὰ σπουδάξω: ἤμουν φτωχὸς κι ἔκανα τὸν ὑπηρέτη καὶ τιμάρευα ἄλογα, κι ἄλλες πλῆθος δουλειὲς ἔκανα, νὰ βγάλω τὸ πατρικό μου χρέος ποὺ μᾶς χρέωσαν οἱ χαραμῆδες, καὶ νὰ ζήσω κι ἐγὼ σὲ τούτη τὴν κοινωνία, ὅσο ἔχω τ᾿ ἀμανέτι τοῦ Θεοῦ στὸ σῶμα μου. Κι ἀφοῦ ὁ Θεὸς θέλησε νὰ κάμει νεκρανάσταση στὴν Πατρίδα μου, νὰ τὴ λευτερώσει ἀπὸ τὴν τυραγνία τῶν Τούρκων, ἀξίωσε κι ἐμένα νὰ δουλέψω κατὰ δύναμη, λιγότερον ἀπὸ τὸν χερότερο πατριώτη μου Ἕλληνα. Γράφουν σοφοὶ ἄντρες πολλοί, γράφουν τυπογράφοι ντόπιοι, καὶ ξένοι διαβασμένοι γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Ἕνα πρᾶμα μόνο μὲ παρακίνησε κι ἐμένα νὰ γράψω: ὅτι τούτη τὴν πατρίδα τὴν ἔχομεν ὅλοι μαζί, καὶ σοφοὶ κι ἀμαθεῖς, καὶ πλούσιοι καὶ φτωχοί, καὶ πολιτικοὶ καὶ στρατιωτικοί, καὶ οἱ πλέον μικρότεροι ἄνθρωποι. Ὅσοι ἀγωνιστήκαμεν, ἀναλόγως ὁ καθείς, ἔχομεν νὰ ζήσομεν ἐδῶ. Τὸ λοιπὸν δουλέψαμεν ὅλοι μαζὶ νὰ τὴ φυλᾶμε κι ὅλοι μαζί, καὶ νὰ μὴ λέγει οὔτε ὁ δυνατὸς «ἐγώ», οὔτε ὁ ἀδύνατος. Ξέρετε πότε νὰ λέγει ὁ καθεὶς «ἐγώ»; ὅταν ἀγωνιστεῖ μόνος του καὶ φκιάσει ἢ χαλάσει, νὰ λέγει «ἐγώ»· ὅταν ὅμως ἀγωνίζονται πολλοὶ καὶ φκιάνουν, τότε νὰ λένε «ἐμεῖς». Εἴμαστε στὸ «ἐμεῖς» κι ὄχι στὸ «ἐγώ». Καὶ στὸ ἑξῆς νὰ μάθομε γνώση, ἂν θέλομε νὰ φκιάσομε χωριὸ νὰ ζήσομε ὅλοι μαζί. Ἔγραψα γυμνὴ τὴν ἀλήθεια, νὰ ἰδοῦνε ὅλοι οἱ Ἕλληνες ν᾿ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν πατρίδα τους, γιὰ τὴ θρησκεία τους· νὰ ἰδοῦνε καὶ τὰ παιδιά μου καὶ νὰ λένε: «Ἔχομε ἀγῶνες πατρικούς, ἔχομε θυσίες -ἂν εἶναι ἀγῶνες καὶ θυσίες. Καὶ νὰ μπαίνουν σὲ φιλοτιμία καὶ νὰ ἐργάζονται στὸ καλό της πατρίδας τους, τῆς θρησκείας τους καὶ τῆς κοινωνίας- ὅτι θὰ εἶναι καλὰ δικά τους.»

Ο Μακρυγιάννης όπως και όλοι οι αγωνιστές είχε συνείδηση της διαχρονικής συνέχειας του Ελληνισμού. Ο σεβασμός του στην Αρχαία Ελλάδα φαίνεται από την ακόλουθη διήγησή του:

«Εἶχα δυὸ ἀγάλματα περίφημα, μία γυναῖκα κι ἕνα βασιλόπουλο, ἀτόφια -φαίνονταν οἱ φλέβες, τόση ἐντέλειαν εἶχαν. Ὅταν χάλασαν τὸν Πόρο, τὰ ῾χαν πάρει κάτι στρατιῶτες, καὶ στ᾿ Ἄργος θὰ τὰ πουλοῦσαν κάτι Εὐρωπαίων· χίλια τάλαρα γύρευαν […]. Πῆρα τοὺς στρατιῶτες, τοὺς μίλησα: ῾Αὐτά, καὶ δέκα χιλιάδες τάλαρα νὰ σᾶς δώσουνε, νὰ μὴν τὸ καταδεχτεῖτε νὰ βγοῦν ἀπὸ τὴν πατρίδα μας. Γι᾿ αὐτὰ πολεμήσαμε.»

Γι’ αυτά πολέμησαν οι αγωνιστές του 1821. Για την Αρχαία Ελλάδα, για τη Βυζαντινή Ρωμηοσύνη, αλλά και για τη διαφύλαξη της Ορθοδοξίας μας. Ο Μακρυγιάννης αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση ευλαβούς Ορθοδόξου. Πίστευε, όπως οι περισσότεροι αγωνιστές, στη Θεία Πρόνοια. Η ακόλουθη συνομιλία του με τον Γάλλο Ναύαρχο Δεριγνύ στους Μύλους της Αργολίδος είναι αποκαλυπτική του ήθους του 1821:

«Ἐκεῖ πού ῾φκιανα τὶς θέσεις στοὺς Μύλους, ἦρθε ὁ Ντερνὺς νὰ μὲ ἰδεῖ: Μοῦ λέγει:

»- Τί κάνεις αὐτοῦ; Αὐτὲς οἱ θέσες εἶναι ἀδύνατες· τί πόλεμο θὰ κάνετε μὲ τὸν Μπραΐμη αὐτοῦ;

»Τοῦ λέγω:

»- Εἶναι ἀδύνατες οἱ θέσες κι ἐμεῖς. Ὅμως εἶναι δυνατὸς ὁ Θεὸς ποὺ μᾶς προστατεύει, καὶ θὰ δείξομε τὴν τύχη μας σ᾿ αὐτὲς τὶς θέσες τὶς ἀδύνατες. Κι ἂν εἴμαστε ὀλίγοι στὸ πλῆθος τοῦ Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ᾿ ἕναν τρόπο· ὅτι ἡ τύχη μας ἔχει τοὺς Ἕλληνες πάντοτε ὀλίγους. Ὅτι ἀρχὴ καὶ τέλος παλαιόθε καὶ ὡς τώρα, ὅλα τὰ θεριὰ πολεμοῦν νὰ μᾶς φᾶνε καὶ δὲν μποροῦνε. Τρῶνε ἀπὸ μᾶς καὶ μένει καὶ μαγιά. Καὶ οἱ ὀλίγοι ἀποφασίζουν νὰ πεθάνουν. Καὶ ὅταν κάνουν αὐτήνη τὴν ἀπόφαση, λίγες φορὲς χάνουν καὶ πολλὲς κερδαίνουν. Ἡ θέση ὅπου εἴμαστε σήμερα ἐδῶ εἶναι τοιούτη. Καὶ θὰ ἰδοῦμε τὴν τύχη μας οἱ ἀδύνατοι μὲ τοὺς δυνατούς.

»- Τρὲ μπιέν, λέγει κι ἀναχώρησε ὁ ναύαρχος».

Είμαστε αδύνατοι, αλλά είναι δυνατός ο Θεός μας, διδάσκει ο Μακρυγιάννης. Και με αυτή την πίστη νίκησε τον Ιμπραήμ. Ενδιαφέρον δίδαγμα και για τους σύγχρονους Έλληνες. Με πίστη στον Θεό και επίγνωση της Ιστορίας μας θα γίνουμε πιο δυνατοί για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες!

Άρθρο στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, 21.3.2018

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στο  Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών ο οργανισμός DiaNEOsis παρουσίασε τα πρώτα αποτελέσματα μιας μεγάλης έρευνας που αναζητεί  τις τάσεις που επικρατούν στην κοινωνία μας. Παρατηρούμε ότι ο σημερινός Έλληνας, παρά την πολεμική ορισμένων πολιτικών κομμάτων και ΜΜΕ κατά των παραδοσιακών αξιών, επιθυμεί τη διαφύλαξη της ελληνορθόδοξης ταυτότητάς μας.

Παραθέτω μερικά χαρακτηριστικά στοιχεία από την έρευνα: Οι Έλληνες  ζητούν να ορθώσουμε το ανάστημά μας στα εθνικά θέματα, κάτι που έγινε αισθητό και με τα συλλαλητήρια για το όνομα της Μακεδονίας. Δεν εγκρίνουν την τακτική των συνεχών υποχωρήσεων και έχουν ανάγκη να νιώσουν υπερήφανοι.

Το 93% των Ελλήνων δηλώνουν εμπιστοσύνη στον θεσμό της οικογενείας και ακολουθούν οι θεσμοί των Ενόπλων Δυνάμεων, της Αστυνομίας και της Δικαιοσύνης.

Το 85% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι πιστεύει στον Θεό και το 60% ότι βρίσκεται κοντά στη θρησκεία πηγαίνοντας τακτικά στην Εκκλησία.

Παραλλήλως αυξάνεται και η εμπιστοσύνη προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία είχε κλονισθεί κατά τη διάρκεια της μακροχρόνιας οικονομικής κρίσης. Η έρευνα καταδεικνύει ότι η εμπιστοσύνη στην Ε.Ε. ενισχύθηκε κατά 10 μονάδες, δηλαδή από το 53,55 τον Δεκέμβριο 2016 έφτασε το 63% τον Ιανουάριο του 2018. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η σύνθεση παραδοσιακών απόψεων και συγκρατημένου, αλλά συγκροτημένου, ευρωπαϊσμού. Το μήνυμα του μέσου Έλληνα είναι ότι θέλει να έχει ενεργό ρόλο σε μία υπερεθνική ένωση όπως είναι η  ευρωπαϊκή οικογένεια,  αλλά δεν δέχεται εκπτώσεις και αμφισβητήσεις ως προς την εθνική του ταυτότητα.

Ένα στοιχείο άξιο σχολιασμού είναι ότι η έρευνα δείχνει την ιδιαίτερη προσκόλληση προς τις παραδοσιακές αξίες για τις ηλικίες μεταξύ 25 και 54 ετών. Πρόκειται για μία εντυπωσιακή στροφή της νεώτερης γενιάς, η οποία αντιστέκεται επιτυχώς στις προσπάθειες των εθνοαποδομητών και των ψευδοπροοδευτικών.

Σε γενικές γραμμές το μήνυμα της έρευνας θα μπορούσε να είναι: «Στην Ευρώπη με ελληνορθόδοξη ταυτότητα». Και ο υπότιτλος, κατά την άποψή μου, είναι: Η αποτυχία των εθνοαποδομητών. Όλοι εκείνοι που βάλλουν εδώ και μερικές δεκαετίες κατά της Εκκλησίας, κατά της Ιστορίας, κατά της συνέχειας του Ελληνισμού, αυτοί που ζητούν άτακτη υποχώρηση στα εθνικά θέματα και αυτοί που χλευάζουν τους ήρωες και τους μάρτυρες της Εκκλησίας και του Έθνους, φαίνεται ότι αποτυγχάνουν στον σκοπό τους. Ο Έλληνας θέλει την Ευρώπη, τα σύγχρονα επαγγέλματα, την Πληροφορική και το Διαδίκτυο, αλλά ταυτοχρόνως δεν επιθυμεί να αποκοπεί από την Ορθόδοξη Πίστη και από τις ιστορικές του ρίζες.

Όσοι χειρίζονται τα ελληνοτουρκικά και το Σκοπιανό ας προσέξουν το σημείο της έρευνας που μιλά για την ανάγκη να υψώσουμε το ανάστημά μας. Ο λαός μας δεν θα δεχθεί ούτε νέα Ίμια ούτε την παραχώρηση ιστορικών ονομάτων.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 18.3.2018

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Σήμερα όταν ομιλούμε για το Μακεδονικό ζήτημα αναφερομαστε στο όνομα του κράτους των Σκοπίων και στις εύλογες ελληνικές αντιρρήσεις ως προς τη χρήση του ονόματος Μακεδονία. Όμως το πρόβλημα έχει και προηγούμενους ιστορικούς σταθμούς. Ξεκίνησε το 1870 ως βουλγαρική διεκδίκηση επί των εδαφών και επί των ελληνικών πληθυσμών της τουρκοκρατούμενης Μακεδονίας. Ας θυμηθούμε εν συντομία τις 4 φάσεις του ζητήματος.

1. Η Βουλγαρική Εξαρχία και τα σχέδια για Μεγάλη Βουλγαρία. Μέχρι το 1877 η Βουλγαρία παρέμενε υπό τουρκικό ζυγό. Όμως κατά την περίοδο 1862-1870 υπό την καθοδήγηση του κόμητος Ιγνάτιεφ, του Ρώσου Πρέσβεως στην Κωνσταντινούπολη, ορισμένοι Μητροπολίτες των βουλγαρικών επαρχιών αποσχίσθηκαν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και δημιούργησαν τη Σχισματική Εκκλησία, η οποία ονομάσθηκε Εξαρχία.Το 1872 οι Ορθόδοξοι Πατριάρχες καταδίκασαν τους Εξαρχικούς επί εθνοφυλετισμώ. Δεν καταδικάσθηκε ο υγιής πατριωτισμός, αλλά η δημιουργία σχισματικών εκκλησιαστικών καθεστώτων με εθνικιστικό και φυλετικό κριτήριο, χωρίς μάλιστα την άδεια του Οικουμενικού Θρόνου.

Το 1878 με τη λήξη του ρωσο-τουρκικού πολέμου ελευθερώνεται η σημερινή Βουλγαρία, αλλά ο ρωσικός Πανσλαβισμός ήθελε να δημιουργήσει τη Μεγάλη Βουλγαρία για να κατέβουν οι Ρώσοι στο Αιγαίο. Οι Έλληνες μακεδόνες πληροφορούνται ότι θα περιληφθούν (πλην Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής) στη Μεγάλη Βουλγαρία και επαναστατούν. Τον Φεβρουάριο του 1878 εκδηλώνεται η πρώτη φάση του Μακεδονικού Αγώνος με επίκεντρο το Λιτόχωρο, το όρος Μπούρινο της Κοζάνης και τα μοναστήρια του Ολύμπου. Τελικά οι άλλες Μεγάλες Δυνάμεις ανατατρέπουν τα ρωσικά σχέδια για μεγάλο βουλγαρικό κράτος. Οι Έλληνες της Μακεδονίας παραμένουν υπό Οθωμανικό τουρκικό ζυγό.

2. 1903- 1908. Η αποκορύφωση της ένοπλης ρήξης Ελλήνων και Βουλγάρων. Ο Μακεδονικός Αγών. Οι Βούλγαροι προσπαθούν να εντάξουν στην Εξαρχία τα ελληνικά χωρθά της Μακεδονίας. Χρησιμοποιούν τη βία των ενόπλων ομάδων, των κομιτατζήδων. Η πολιτική καθοδήγηση γίνεται από την οργάνωση ΒΜΡΟ, η οποία στα ελληνικά έγινε γνωστή ως ΕΜΕΟ (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση). Αρχικά είχε τα αρχικά ΒΜΟΡΟ, διότι περιλάμβανε και τη λέξη Οντρίνσκο, δηλαδή Αδριανουπολίτικη ώστε να υποτάξει και τον Ελληνισμό της Θράκης.

Οι Εξαρχικοί είχαν πάρει έγκριση από τον Σουλτάνο να στέλνουν Βούλγαρο ιερέα σε κάθε χωριό, στο οποίο τα 2/3 των κατοίκων θα υπέγραφαν ότι προτιμούν τη Βουλγαρική Εξαρχία. Για να πεισθούν τα χωριά να υπογράψουν χρησιμοπιήθηκε η σκληρή βία. Πολλοί κληρικοί, πρόκριτοι και δάσκαλοι φονεύθηκαν διότι επέμεναν να δηλώνουν Έλληνες και Πατριαρχικοί. Οι Χριστιανοί κάτοικοι της Μακεδονίας επέδειξαν συγκινητική αφοσίωση στον Ελληνισμό, έστω και αν αρκετοί από αυτούς – ιδίως στη Δυτική Μακεδονία- μιλούσαν ένα μικτό ελληνοβουλγαρικό ιδίωμα. Σήμερα το ιδίωμα αυτό ονομάζετια «τα εντόιπικα» και ομιλείται από μερικές χιλιάδες Ελλήνων.

Στις 20 Ιουλίου 1903 (Ίλιντεν= η ημέρα του Προφήτη Ηλία) η ΕΜΕΟ οργανώνει μία δολιοφθορά στη Δυτική Μακεδονία και οι Οθωμανοί στρτιώτες ξεσπούν στους Βλαχόφωνους ελληνικούς πληθυσμούς της Κλεισούρας, του Νυμφαίου και του Κρουσόβου (σήμερα ανήκει στο κράτος των Σκοπίων). Η Αθήνα αφυπνίζεται και συνειδητοπιοεί τον κίνδυνο που διατρέχουν οι Έλληνες Μακεδόνες. Αρχίζει ο διμέτωπος αγώνας κατά των Βουλγάρων Εξαρχικών και κατά των Τούρκων κατακτητών. Οι εντόπιοι Μακεδόνες οπλαρχηγοί ενισχύονται από αξιωματικούς που έρχονται με ψευδώνυμα από την Αθήνα (Παύλος Μελάς = Μίκης Ζέζας, Σαράντος Αγαπηνός = καπετάν Άγρας κ.ά) και από εθελοντές Κρητικούς, Μανιάτες, Ηπειρώτες, Κυπρίους κλπ. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει ήδη αποστείλει νέους, μορφωμένους και δυμαμικούς Ιεράρχες στις κυριώτερες πόλεις της Μακεδονίας. Ο Μακεδονικός Αγώνας αποτελεί υπόδειγμα οργανώσεως και συντονισμού, το οποίο αποδεικνύει ότι μπορούμε να κατορθώσουμε πολλά, όταν είμαστε ενωμένοι και αποφασισμένοι. Για λόγους ιστορικής δικαιοσύνης αναφέρουμε ότι Οικουμενικός Πατριάρχης ήταν ο Ιωακείμ Γ΄ και σχεδιαστές της ελληνικής αντεπίθεσης ήσαν οι διπλωμάτες Λάμπρος Κορομηλάς και Ίων Δραγούμης.

Οι Ελληνικοί πληθυσμοί αποκτούν δύναμη και ανακτούν το θάρρος τους. Η σύγκρουση λήγει φαινομενικά το 1908 με την υποτιθέμενη φιλελευθεροποίηση του Οθωμανικού κράτους και η Μακεδονία τελικά ελευθερώνεται με τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13.

Το μεγαλύτερο μέρος της ιστορικής Μακεδονίας ενσωματώνεται στην Ελλάδα , ένα μικρό μέρος στη Σερβία και ένα επίσης μικρό μέρος στη Βουλγαρία. Τα περί ποσοστών 51% κ.λπ. είναι ανακριβή. Δεν αναφέρονται σε καμμία διεθνή συνθήκη. Η Ελλάς σήμερα ελέγχει το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό των εδαφών της ιστορικής Μακεδονίας.

3. Ο Τίτο, το τεχνητό «Μακεδονικό» έθνος και η Λαϊκή Δημοκρατία της «Μακεδονίας». Ήδη κατά τις δεκαετίες 1920 και 1930 η βουλγαρική προπαγάνδα χρησιμοποίησε την Κομμουνιστική Διεθνή, δηλαδή την Ομοσπονδία των Κομμουνιστικών Κομμάτων, για να διαδώσει την ιδέα ότι υπάρχει «μακεδονικό» έθνος. Επειδή δεν έπειθε το σύνθημα «Η Μακεδονία στους Βουλγάρους» προτίμησαν το απατηλό σύνθημα «Η Μακεδονία στους Μακεδόνες». Υπό την πίεση του Στάλιν και του ισχυρού Κ.Κ. Βουλγαρίας τα κομμουνιστικά κόμματα των Βαλκανίων, περλαμβανομένου και του ελληνικού, ακολούθησαν αυτή τη γραμμή.

Το 1944 με την επιβολή του κομμουνιστικού καθεστώτος στην τότε ενιαία Γιουγκοσλαβία ο Κροάτης δικτάτωρ Τίτο ανακήρυξε επισήμως την περιοχή Σκοπίων ως Λαίκή Δημοκρατία της «Μακεδονίας». Κατασκεύασε έθνος, ιστορία, γλώσσα, Ακαδημία και άλλους μηχανισμούς για να μπορεί να διεκδικεί εδάφη από την Ελλάδα και τη Βουλγαρία. Μέχρι τότε η περιοχή γύρω από τα Σκόπια ονομαζόταν Νότιος Σεβία και για μικρό διάστημα Βάρνταρσκα Μπανοβίνα, δηλαδή επαρχία του ποταμού Αξιού. Οι κάτοικοι πριν από το 1944 δήλωναν Έλληνες, Βούλγαροι, Σέρβοι και Αλβανοί. Με τη δύναμη της καταπιεστικής προπαγάνδας και του ολοκληρωτικού καθεστώτος ο Τίτο κατόρθωσε να εκβιάσει συνειδήσεις και να αλλοιώσει την εθνική ταυτότητα της πλειοψηφίας.

Μάλιστα είδαμε και κάτι παγκοσμίως πρωτοφανές: Άθεος ίδρυσε Εκκλησία. Με υπόδειξη του Τίτο οι τρεις Επισκοπές της «Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» αποσχίσθηκαν από το Ορθόδοξο Σερβικό Πατριαρχείο (1958) και αργότερα ανακήρυξαν την Αυτοκεφαλία τους (1967). Το Οικουμενικό Πατριαρχείο και σύμπασα η Ορθοδοξία ανά την Υφήλιο αρνήθηκε να αναγνωρίσει αυτή την αντικανονική πράξη. Πρόκειται για την Σχισματική και ψευδεπίγραφη «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία».

4. Η δημιουργία του κράτους των Σκοπίων και η ελληνική αντίδραση στον σφεερισμό του ονόματος. Η Γιουγκοσλαβία το 1991 διελύθη εις τα εξ ών συνετέθη. Ένα από τα κράτη που δημιουργήθηκαν είναι το κράτος που διεκδικεί το ονομά μας, την Ιστορία μας, τον Πολιτισμό μας, την ταυτότητά μας και, για να μην το ξεχνούμε, τα εδάφη της Βορείυ Ελλάδος. Ο Ελληνισμός ορθώς αντέδρασε και επιμένει να αντιδρά στη χρήση του ονόματος «Μακεδονία» από ένα πολυεθνικό κράτος, το οποίο θρασύτατα πλαστογραφεί την ελληνική, αλλά και τη βουλγαρική ιστορία, και το οποίο συνεχίζει να πιστεύει στο ιδεολόγημα του Τίτο: Η «Μακεδονία» του Βαρδάρη με έδρα τα Σκόπια, θα απελευθερώσει τη Μακεδονία του Αιγαίου (δηλ. την ελληνική) και τη Μακεδονία του Πιρίν (βουλγαρική επαρχία).

Το όνομα προβάλλει τον αλυτρωτισμό. Δεν πρέπει να δεχθούμε οποιαδήποτε σύνθετη ή παράγωγη ονομασία, η οποία θα περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία. Η Μακεδονία είναι μία, ελληνική και αδιαπραγμάτευτη. Οι προσδιορισμοί Άνω, Νέα κλπ γρήγορα θα ξεχαστούν και θα εκπέσουν. Θα μείνει μόνον ο όρος Μακεδονία για το κράτος, «μακεδομική» για την εθνότητα και τη γλώσσα. Τότε θα έχουμε πλέον πρόβλημα εμείς οι Έλληνες να χρησιμοποιούμε τον όρο Μακεδονία. Και εγώ που γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη θα αναγκασθώ – ο μη γένοιτο- να δηλώνω Κατωμακεδόνας, Παλαιομακεδόνας ή μήπως Βορειοθεσσαλός;

Ας ακούσουν οι αρμόδιοι τη φωνή της Ιστορίας, τη φωνή της Εκκλησίας και τη φωνή του λαού, όπως αυτή εκφράσθηκε με τα δύο μεγάλα συλλαλητήρια στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα. Ο Άγιος Δημήτριος και όλοι οι Άγιοι της Μακεδονίας είθε να βοηθήσουν για την επικράτηση της ιστορικής αλήθειας και της δικαιοσύνης!

Άρθρο στο περιοδικό ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, Μαρτίου 2018