Άρθρα

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Το απόγευμα του Σαββάτου 30 Μαρτίου θα εορτασθούν στην Κεντρική Αίθουσα του Πανεπιστημίου Αθηνών τα 90 χρόνια από την ίδρυση του Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΠΣΠΑ). Το σχολείο εδρεύει στην οδό Σκουφά των Αθηνών, απέναντι από τον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου, και από αυτό αποφοίτησαν τρεις Πρωθυπουργοί: Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κώστας Σημίτης και ο Κώστας Καραμανλής.

Το Πειραματικό των Αθηνών ιδρύθηκε από τον σπουδαίο παιδαγωγό Νικόλαο Εξαρχόπουλο το 1929 με στόχο να δοκιμάζονται σε επιλεγμένους μαθητές οι νέες παιδαγωγικές μέθοδοι. Έχει φιλοξενήσει ως μετεκπαιδευομένους χιλιάδες δασκάλους του Δημοτικού και καθηγητές Μέσης Εκπαιδεύσεως. Έχει προσφέρει τη δυνατότητα σε φοιτητές να παρακολουθήσουν υποδειγματικές διδασκαλίες. Υπήρξε μέχρι προ ολίγων ετών παράρτημα του Τομέως Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και τα τετράδια των μαθητών αξιοποιήθηκαν επί έτη για την εξαγωγή παιδαγωγικών συμπερασμάτων. Το ΠΣΠΑ και το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το οποίο ιδρύθηκε λίγα χρόνια αργότερα από τον Αλέξανδρο Δελμούζο, έδωσαν τη δυνατότητα σε μαθητές χωρίς μεγάλη οικονομική άνεση να καθήσουν στα θρανία ενός Δημοσίου Προτύπου σχολείου και να αποκτήσουν γερά εφόδια στον τομέα της γνώσης και του ήθους.

Από την προσωπική μου εμπειρία στο εξατάξιο Γυμνάσιο του Πειραματικού (1968-1974) μπορώ να διαβεβαιώσω ότι οι καθηγητές μας ήσαν υψηλού επιπέδου και μάς βοηθούσαν να αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες και να αυτενεργούμε. Ελάχιστοι εξέταζαν χρησιμοποιώντας τον ονομαστικό κατάλογο, ο οποίος εθεωρείτο ξεπερασμένη μέθοδος. Μάς παρότρυναν να οργανώνουμε εκδηλώσεις ενώπιον όλων των τάξεων του Δημοτικού και του Γυμνασίου για μία ποικιλία θεμάτων.

Το Γυμνάσιο τότε είχε μόνο αγόρια και ήταν Κλασικής (Θεωρητικής) κατευθύνσεως. Έδινε έμφαση στην καλή χρήση της ελληνικής γλώσσας, στην καλλιέπεια του λόγου, όπως έλεγαν οι διδάσκοντες. Πάντως πολλοί συμμαθητές μας διέπρεψαν και στις Θετικές Επιστήμες. Η ανθρωπιστική παιδεία τούς βοήθησε στην επιστημονική δράση τους και στην πορεία τους μέσα στην κοινωνία. Τα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά, η γραπτή και προφορική Έκθεση, η γνώση της Ελληνικής και Παγκόσμιας Ιστορίας, αποτέλεσαν για τους αποφοίτους του Πειραματικού τα θεμέλια μιας αξιόλογης επιστημονικής σταδιοδρομίας στη Νομική Επιστήμη, στην Ιατρική, στο Πολυτεχνείο, στην Πληροφορική, στη Διοίκηση Επιχειρήσεων, στον δημόσιο βίο.

Η εκδήλωση για τα 90 χρόνια του ΠΣΠΑ μάς θυμίζει ότι η αριστεία δεν είναι ρετσινιά, όπως ελέχθη δυστυχώς από υπουργικά χείλη. Τα Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία έχουν υποβαθμισθεί κατά την τελευταία τριετία και αυτό είναι λάθος. Το Πειραματικό Σχολείο Πανεπιστημίου Αθηνών πρέπει να αναβαθμισθεί και να επανασυνδεθεί με το Πανεπιστήμιο, όπως δηλώνει και το όνομά του. Ας το βοηθήσουμε να συνεχίσει την πορεία του συνδυάζοντας την παράδοση με την καινοτομία.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 17.3.2019

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Μία κακή συμφωνία κυρώθηκε από τη Βουλή. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων είναι αντίθετη. Ο λαός μας δεν ρωτήθηκε, ενώ ο λαός των Σκοπίων προσήλθε σε δημοψήφισμα. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καταλάβει το λάθος της. Αντιθέτως ετοιμάζει νέες «Πρέσπες» για τα ανοιχτά θέματα που έχουμε με την Τουρκία και την Αλβανία.

Και τώρα τί κάνουμε για το όνομα, την ταυτότητα και την Ιστορία της Μακεδονίας; Καταθέτω ορισμένες σκέψεις, διότι φοβούμαι τα δύο άκρα. Αφ’ ενός την απελπισία και την ηττοπάθεια και αφ’ ετέρου τους αστήρικτους ενθουσιασμούς που δίνουν την εντύπωση ότι η Συμφωνία μπορεί να ακυρωθεί με κραυγές.

1. Δεν πρέπει να απελπισθούμε. Η Συμφωνία είναι βλαπτική για τα εθνικά συμφέροντα, αλλά έχουμε περάσει και χειρότερα και επιβιώσαμε. Ας καλλιεργήσουμε την εθνική αυτοπεποίθηση και ας θυμηθούμε με ποια πνευματικά εφόδια αντιμετωπίσαμε στο παρελθόν τα μεγάλα εθνικά ζητήματα. Οι πρόγονοί μας είχαν πίστη στον Θεό, σεβασμό στην Ορθοδοξία, επίγνωση της διαχρονικής συνέχειας του Ελληνισμού, αγάπη στην πατρίδα και στη μόρφωση, σεβασμό στον θεσμό της οικογένειας, πνεύμα αγωνιστικότητος και όχι υποταγής. Με αυτά τα εφόδια και με δημιουργικό πατριωτισμό θα βρούμε λύσεις στα σημερινά εθνικά προβλήματα.

2. Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μία Διεθνής Συμφωνία, άρα μπορεί να καταγγελθεί ενώπιον Διεθνούς Δικαστηρίου. Η σημερινή κυβέρνηση δεν πρόκειται να την καταγγείλει. Μία επόμενη, όμως, κυβέρνηση μπορεί να το κάνει. Αρκεί να έχουν συγκεντρωθεί τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία. Πρέπει, λοιπόν, το συντομότερο να ιδρυθεί ένα Παρατηρητήριο Παραβιάσεων της Συμφωνίας των Πρεσπών. Τα Σκόπια ήδη την παραβιάζουν και θα συνεχίσουν να προκαλούν. Προτείνω να ιδρυθεί από ιδιώτες αυτό το Παρατηρητήριο με έδρα τη Θεσσαλονίκη και να στελεχωθεί από ιστορικούς, διεθνολόγους, νομικούς, πρώην διπλωμάτες και από γνώστες των σλαβικών γλωσσών. Η αποστολή του Παρατηρητηρίου θα είναι να καταγράφει τεκμηριωμένα και με σοβαρότητα κάθε προκλητική και παραβατική ενέργεια του γειτονικού μας κράτους και να ενημερώνει την Κυβέρνηση, τα κόμματα, τα ΜΜΕ, τον ΟΗΕ και την Ευρ. Ένωση.

3. Να διδάξουμε στα παιδιά μας την πραγματική Ιστορία του Μακεδονικού Ελληνισμού, την οποία πιθανότατα δεν θα διδάσκουν τα σχολικά βιβλία. Η Συμφωνία προβλέπει τη δημιουργία Μεικτής Διεπιστημονικής Επιτροπής, η οποία ήδη λειτουργεί, για θέματα Εκπαίδευσης, Ιστορίας και Αρχαιολογίας. Ό,τι δεν θα λέει το Σχολείο να το πει η οικογένεια, η Ενορία, ο τοπικός πολιτιστικός σύλλογος

4. Η Συμφωνία υποτίθεται ότι απαγορεύει στα Σκόπια να σφετερίζονται την αρχαία ελληνική κληρονομιά. Αφήνει πάντως απροστάτευτη τη Χριστιανική, Βυζαντινή και Νεώτερη Ιστορία της Μακεδονίας. Ας μην επιτρέψουμε στον Ζάεφ να θεωρεί ομοεθνείς του τους Έλληνες ιεραποστόλους Αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο!

   Άρθρο στην ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Σάββατο 9 – Κυριακή 10 Μαρτίου 2019
   

Προ δύο μηνών εξεδήμησεν εις Κύριον ο σπουδαίος φιλόλογος και ιστορικός Σαράντος Καργάκος. Μανιάτης στην καταγωγή και στην ψυχή αγάπησε ειλικρινά τον μείζονα Ελληνισμό και έδωσε αγώνες για την Ορθοδοξία και τη γλώσσα. Έγραψε πολλά βιβλία και άρθρα και γύρισε όλη την Ελλάδα πραγματοποιώντας ομιλίες για τα θέματα που γνώριζε και αγαπούσε.

Αυτές τις ημέρες ολοκληρώνεται η έκδοση ενός έργου ζωής του αειμνήστου Σαράντου. Πρόκειται για την τρίτομη ιστορική μελέτη με τίτλο: Η Ελληνική Επανάσταση του 1821. Την επιμέλεια ανέλαβαν οι εκδόσεις ΠΕΡΙΤΕΧΝΩΝ – Καρτέρης. Την ευγενική χορηγία της εκδόσεως ανέλαβε η οικογένεια του Ηλία Δούκα, επιχειρηματία με μεγάλη κοινωνική προσφορά.

Το έργο εν μέρει είχε κυκλοφορηθεί σε τέσσερις μικρούς τόμους από Κυριακάτικη εφημερίδα. Τώρα έχουμε στα χέρια μας μία βελτιωμένη και ουσιαστικά εμπλουτισμένη έκδοση. Ο μεγάλος δάσκαλος έκανε διορθώσεις και προσθήκες στο αρχικό κείμενο, ενώ έγραψε και έναν ολόκληρο τόμο 600 σελίδων για τα μη πολεμικά γεγονότα της Επαναστάσεως. Εκεί παρουσιάζονται οι πολιτικές, οικονομικές και διπλωματικές πτυχές του Αγώνος.

Από τον Α΄ Τόμο του τρίτομου έργου θα παρουσιάσω σήμερα μερικές διαφωτιστικές πληροφορίες, τις οποίες δίνει ο συγγραφεύς υπό τον γενικό τίτλο: «Η γενικώτερη αμφισβήτηση του ρόλου του Κλήρου» (σελιδες 258- 262). Γράφει σχετικά:

« … Κατά τα τελευταία χρόνια η αμφισβήτηση εστιάζεται στο παλαιόθεν συζητούμενο θέμα της Αγίας Λαύρας. Η τωρινή όμως συζήτηση εστιάζεται όχι στο τι ακριβώς έγινε, αλλά στο ότι δεν έγινε τίποτε. Πως όλα είναι μύθος.

Οι νεώτεροι ιστορικοί δεν πρέπει να είναι βιστικοί. Για την Α. Λαύρα υπάρχει μία μαρτυρία του Αχμέτ Δζεβέτ Μπέη αρκετά αποκαλυπτική: ¨Τας ημέρς εκείνας οι εν Κωνσταντινουπόλει αντιπρόσωποι της παρά τα Καλάβρυτα μονής της Λαύρας, οίτινες διέμενον εν Φαναρίω, ενεκλείσθησαν εις τας φυλακάς του Μποσταντζή-μπασή» (Νικηφόρος Μοσχόπουλος: Ιστορία της Ελληνικής Επαναστασεως κατά τους Τούρκους ιστοριογράφους…» , σελ. 160).

Γιατί άραγε: Είναι απλό: Η μονή είχε μεταβληθεί σε συνωμοτικό κέντρο της Β. Πελοποννήσου. Το τί γινόταν στην περιοχή οι Τούρκοι αξιωματούχοι, κατά τη ρητή μαρτυρία του Αχμέτ Δζεβδέτ, το μάθαιναν από τον Άγγλο Πρεσβευτή στην Πόλη…»

Σε επόμενη παράγραφο ο Καργάκος αξιοποιεί πάλι τα γραφόμενα του Αχμέτ Δζεβέτ, αλλά και τη Διήγηση Συμβάντων της Ελληνικής Φυλής του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη. Σημειώνει τα εξής:

« … Ως προς τον θρησκευτικό χαρακτήρα του Αγώνα ο Γέρος γράφει τα εξής: «Εγινήκαμε τριακόσιοι και έκοψα ευθύς δύο σημαίες με σταυρό και εκίνησα (….) κινώντας εγώ είχαν μίαν προθυμίαν οι Έλληνες όπου όλοι με τας εικόνας έκαναν δέηση και ευχαριστήσεις. Μου ήρχετο να κλαύσω(….) από την προθυμία που έβλεπα, Ιερείς έκαναν δέηση» (όπ. παρ. Σελ 99). Για τη συμμετοχή των ιερέων- καλοπροαιρέτως υποθέτω – θα μπορούσαν να εγερθούν κάποιες αμφισβητήσεις. Ιδού όμως τί γράφει ο Αχμέτ Δζεβέτ για τη μάχη της Αλαμάνας: «Εις την μάχην ταύτην εφονεύθησαν ο καπετάνιος της Λεβαδείας Κυριάκος, ως καί τινες των σημαινόντων πολεμιστών και παπάδων. (όπ. παρ. σ. 164). Προφανώς με το «παπάδων» υπονοείται ο Αθ. Διάκος και ο Δεσπότης Σαλώνων Ησαΐας».

Και συνεχίζει στο ίδιο κεφάλαιο του Α΄ Τόμου ο Καργάκος: «Επανερχόμενοι στον ρόλο του κλήρου δεν πρέπει να αγνοούμε τη μαρτυρία του Φωτάκου, που ήταν ο πιο κοινωνικά προβληματισμένος απ’ όλους τους απομνηματογράφους του Αγώνα. Γράφει: «…. Αλλ’ ο κλήρος τούς έβγαλεν από την πλάνην αυτήν, διότι έλαβε πρώτος τα όπλα. Πολλοί δε μάλιστα των Αρχιερέων, ως ο Έλους Άνθιμος, έκαμαν και επίτηδες και ευχάς, τας οποίας έδιδαν εις τους ιερείς των επαρχιών και τας εδιάβαζαν κατά την παράκλησιν». (Φωτάκος, Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως, Αθήναι 1858, τόμος Α΄, σ. 53).

Με πλήρη γνώση των πηγών ο αείμνηστος δάσκαλος Σαράντος Καργάκος συνοψίζει ως εξής την αξιλόγησή του για τους εξεγερθέντες κληρικους:

« Και κλείνουμε με μία τελευταία αναφορά στην προσφορά του κλήρου: δεσπότης ήταν ο Βρεσθένης Θεοδώρητος, ένα από τα πιο σημαντικά οργανωτικά μυαλά του Αγώνα. Κληρικός ήταν ο Θεόφ. Καΐρης που κήρυξε την Επανάσταση στην Άνδρο…. Δεσπότης ήταν ο Ρωγών Ιωσήφ, η ψυχή της άμυνας του Μεσολογγίου, που έγραψε την τελευταία σελίδα δόξας, διότι με τη δική του ανατίναξη και με το δικό του μαρτύριο έκλεισε η αυλαία του δράματος του Μεσολογγίου. Κληρικός ήταν ο περιώνυμος για την παιδεία του Κωνσταντίνος Οικονόμος, που πρώτος αυτός εμφανίστηκε ενώπιον του Τσάρου Αλεξάνδρου Α΄, προς τον οποίον απηύθυνε ικετήρια αναφορά για τη σωτηρία των Γραικών. … Τέλος Αρχιμανδρίτης ήταν ο θρυλικός Παπαφλέσσας, ο «μπουρλοτιέρης των ψυχών», που έβαλε τις βάσεις της λαϊκής παιδείας μας ως «μινίστρος των εσωτερικών» και που ανέστησε τον Λεωνίδα στο Μανιάκι (20 Μαΐου 1825) πολεμώντας με λίγους κατά των πολλών και άριστα σντεταγμένων μονάδων του Ιμπραήμ».

Το τρίτομο έγο του Σαράντου Καργάκου για το 1821 θα παρουσιαστεί την Κυριακή 17 Μαρτίου και ώρα 20.00 στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου (στον ισόγειο Ναό) του Δήμου Αγίου Δημητρίου Αττικής από τον Καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου Άγγελο Συρίγο και από τον υπογράφοντα. Είστε όλοι προσκεκλημένοι για να τιμήσουμε τους αγωνιστές του 1821 και τον αείμνηστο συγγραφέα του έργου.

Άρθρο στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, 6.3.2019

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στις 3 Μαρτίου 1957 σε μία σπηλιά, κοντά στην ιστορική Μονή της Παναγίας του Μαχαιρά, έπεφτε νεκρός ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών). Είχε πολεμήσει επί ώρες μόνος του εναντίον πολυαρίθμων Άγγλων στρατιωτών. Τελικά έβαλαν φωτιά στο κρησφύγετο και τον έκαψαν. Έπεσε υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Αγωνίσθηκε για την αποτίναξη της βρετανικής αποικιοκρατίας και για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Λίγα χρόνια πριν είχε υπηρετήσει ως Έφεδρος Αξιωματικός στον Ελληνικό Στρατό. Τον μετέθεσαν στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα και έτσι συνδέθηκε με την ελληνική γη της Μακεδονίας. Όταν άρχισε ο Αγώνας του 1955-59 ο Γρηγόρης επέλεξε ως ψευδώνυμο το όνομα του Ζήδρου, ενός αρματολού της Δυτικής Μακεδονίας επί Τουρκοκρατίας.

Τι θα μάς έλεγε σήμερα ο Αυξεντίου, ο Σταυραετός του Μαχαιρά, αν τον είχαμε μπροστά μας;

Θα μάς έλεγε πόσο προσβεβλημένος αισθάνεται ως Έλληνας για την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών από τη Βουλή.

Θα μάς δίδασκε ότι ο Ελληνισμός είναι ενιαίος και ότι πρέπει να ενδιαφερόμαστε εμπράκτως για την Κύπρο, τη Βόρειο Ήπειρο, την Ομογένεια στην Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο, για τους Έλληνες Αποδήμους.

Θα μάς εφιστούσε την προσοχή για τα παιγνίδια των Μεγάλων Δυνάμεων, οι οποίες και άλλες φορές χρησιμοποίησαν ως μέσο πίεσης την ανύπαρκτη «μακεδονική μειονότητα». Συγκεκριμένα θα μάς θύμιζε ότι και στις αρχές της δεκαετίας του 1950, όταν η Ελλάς έθετε το ζήτημα της Αυτοδιαθέσεως της Κύπρου, η Βρετανική Κυβέρνηση απαντούσε: «Μην θέτετε ζήτημα Κύπρου, διότι και εμείς θα αρχίσουμε να μιλούμε για καταπιεσμένους Σλαβόφωνους Μακεδόνες στη Βόρειο Ελλάδα»! Αυτά μάθαμε και από τα Αρχεία του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών, όταν άνοιξαν μετά από 30 χρόνια. Δεν αποκλείεται και σήμερα τα περίεργα δημοσιεύματα του BBC να συνδέονται με τα βρετανικά σχέδια «λύσης» του Κυπριακού.

Ο Γρηγόρης θα μάς τόνιζε επίσης ότι είναι ενθαρρυντικό να βλέπεις τη νεολαία και τους μαθητές να αγωνίζονται για εθνικά θέματα, όπως το Κυπριακό και το Μακεδονικό. Άλλωστε και ο αγώνας των Ελλήνων Κυπρίων το 1955 στηρίχθηκε στη μαθητιώσα νεολαία, η οποία πραγματοποιούσε διαδηλώσεις κρατώντας την ελληνική σημαία. Αυτούς μιμούνται σήμερα οι μαθητές που τραγουδούν: «Μακεδονία ξακουστή»!

Θα μάς συμβούλευε ο Αυξεντίου να διατηρήσουμε την ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας και να διαφυλάξουμε τους δεσμούς του Έθνους με την Εκκλησία. Τα περισσότερα αγόρια και κορίτσια, τα οποία έλαβαν μέρος στον Κυπριακό Αγώνα, ήσαν παιδιά του Κατηχητικού και των Ορθοδόξων σωματείων.

Κάθε φορά που επισκεπτόμαστε τα Φυλακισμένα Μνήματα στη Λευκωσία ας σκύβουμε γονατιστοί μπροστά στον τάφο του ήρωα που αγωνίσθηκε για την Κύπρο και τη Μακεδονία!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 3.3.2019

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Βρέθηκα προσφάτως στο Ναύπλιο. Είναι ένας τόπος που αξίζει να τον επισκέπτεσαι κάθε εποχή του έτους. Είναι ταυτοχρόνως ένα ανοιχτό Μουσείο της Νεώτερης Ιστορίας μας, μία ζωντανή μαρτυρία της ταυτότητας του Ελληνισμού. Περπατάς και αισθάνεσαι τη Ιστορία να απαντά στους αμφισβητίες.

Μοσχοβολά λιβάνι και αγιοκέρι η Ελληνική Ιστορία και αυτή την ευωδία αισθάνεται ο επισκέπτης του Ναυπλίου μαζί με την αλμύρα του Αργολικού Κόλπου.

Στην κεντρική πλατεία Συνταγματος βλέπουμε και προσκυνούμε το σημείο, στο οποίο οι Τούρκοι εφόνευσαν τον πολιούχο της πόλης Άγιο Αναστάσιο τον Νεομάρτυρα (τον 17^ο αιώνα). Το πλήθος των Νεομαρτύρων, γνωστών και αγνώστων, μάς θυμίζει ότι πολυάριθμοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί επί Τουρκοκρατίας προτίμησαν να θανατωθούν παρά να αλλαξοπιστήσουν. Και έτσι σώθηκε το Γένος. Η θυσία τους έδινε θάρρος στους υπόλοιπους. Και όλοι καταλάβαιναν αυτό που σήμερα δυσκολεύονται να κατανοήσουν ορισμένοι νεόκοποι ιστορικοί. Ότι Ορθοδοξία και εθνική ταυτότητα ήσαν αλληλένδετα. Όποιος χανόταν για την Εκκλησία, χανόταν και για τον Ελληνισμό.

Προχωρούμε στα στενά του Ναυπλίου και βέπουμε τον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος και τη σφαίρα που σκότωσε τον Ιωάννη Καποδίστρια στις 27.9.1831. Ποια ήταν η ώρα; Ήταν χαράματα, διότι ο ευλαβής Κυβερνήτης πήγαινε να εκκλησιασθεί από Όρθρου βαθέος. Και στα σχολεία ζήτησε να διδάσκονται ως βασικό μάθημα τα Ορθόδοξα Θρησκευτικά μαζί με τα κείμενα των Αρχαίων Ελλήνων.

Η περιήγησή μας σταματά μπροστά στο πρώτο κτήριο, το οποίο χρησιμοποίησε η Σχολή Ευελπίδων, όταν ιδρύθηκε από τον Καποδίστρια. Και θυμόμαστε ότι ο πρώτος Κυβερνήτης φρόντισε να ιδρύσει το Σώμα των Στρατιωτικών Ιερέων. Οι ιδρυτές του ελεύθερου εληνικού κράτους δεν ήσαν ουδετερόθρησκοι. Ούτε ήθελαν μία Ελλάδα θρησκευτικώς ουδέτερη. Ήθελαν να γίνεται σεβαστή η Ορθοδοξία ως θεμέλιο της εθνικής ταυτότητας, ενώ ταυτόχρονα δήλωναν στα επίσημα κείμενα ότι ουδείς θα εμποδίζει και τους αλλοθρήσκους ή ετεροδόξους να ασκούν ελευθέρως τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.

Κοντά στο Ναύπλιο βρίσκουμε τους Μύλους της Λέρνης. Εκεί που ο Γάλλος Δεριγνύ ειρωνεύθηκε τον Μακρυγιάννη για τις χαμηλές και ευπρόσβλητες οχυρώσεις των Ελλήνων. Τότε ο Ρουμελιώτης μαχητής απήντησε στον Δεριγνύ ότι μπορεί οι θέσεις μας να είναι αδύναμες, αλλά ο Θεός μας είναι μεγάλος! Οι αγωνιστές του 1821 δεν ήσαν άθεοι ή θρησκευτικώς αδιάφοροι. Ήσαν Ορθόδοξοι Χριστιανοί συνειδητοί. Δεν ήσαν αναμάρτητοι, αλλά είναι βέβαιο ότι δεν αγωνίσθηκαν για ένα Σύνταγμα με ρήτρα θρησκευτικήςουδετερότητος.

Ο δρόμος από το Ναύπλιο μάς φέρνει στη Νέα Επίδαυρο, την ιστορική Πιάδα, όπου συνεκλήθη η Α΄ Εθνική Συνέλευσις των Ελλήνων. Εκεί διακηρύχθηκε την 1.1.1822 η ανεξαρτησία του Ελληνικού Έθνους με την επίκληση της Αγίας Τριάδος. Τα ουδετερόθρησκα συνθήματα δεν βρίσκουν ερείσματα στην Ιστορία μας και στην ελληνορθόδοξη αυτοσυνειδησία μας.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 24.2.2019

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες της Νεώτερης Ιστορίας μας διαπιστώνουμε ότι οι αγώνες του Ελληνισμού είχαν πάντα ορθόδοξο χριστιανικό πνευματικό περιεχόμενο. Οι οπαδοί των ουδετερόθρησκων πειραματισμών ας ρίξουν μια ματιά στις επετείους του Φεβρουαρίου, του μηνός που διανύουμε, για του λόγου το ασφαλές.

22 Φεβρουαρίου 1821. Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης διαβαίνει τον Προύθο και κηρύσσει την Επανάσταση κατά των Οθωμανών στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες. Σύνθημά του: Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Η Προκήρυξη, την οποία εκδίδει από το Ιάσιο στις 24.2.1821 έχει ακριβώς αυτό τον τίτλο. Σε όλες τις πόλεις, στις οποίες εισέρχεται, ζητεί να τελεσθεί η Θεία Λειτουργία και η δοξολογία.

Φεβρουάριος 1878. Ο Ελληνισμός της Μακεδονίας πληροφορείται ότι κινδυνεύει να περάσει από τον τουρκικό στον βουλγαρικό ζυγό. Ο Πανσλαβισμός της Ρωσίας σχεδίαζε τη Μεγάλη Βουλγαρία με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου. Οι Μακεδόνες εξεγείρονται και δημιουργούν δύο επαναστατικές κυβερνήσεις. Τη μία στην Πιερία και την άλλη στο Μπούρινο της Κοζάνης. Επικεφαλής των επαναστατών βρίσκεται ο Ορθόδοξος κλήρος. Ο Επίσκοπος Κίτρους Νικόλαος Λούσης και οι μοναχοί των Μονών του Ολύμπου ηγούνται της πρώτης φάσεως του αγώνος των Μακεδόνων για ενσωμάτωση στην Ελλάδα.

17.2.1914. Οι Βορειοηπειρώτες, εγκαταλελειμμένοι από την επίσημη κυβέρνηση των Αθηνών, αρχίζουν τον δικό τους Αυτονομιακό Αγώνα κατά της αλβανικής κυβερνήσεως. Κερδίζουν μετά από τρεις μήνες το Πρωτόκολλο της Κερκύρας, το οποίο υπέγραψαν η Αλβανία και οι προστάτες της Ιταλοί και Αυστριακοί, αλλά δεν το αξιοποίησε η Ελλάδα όπως θα έπρεπε. Αρχηγοί του αγώνος οι Ορθόδοξοι Επίσκοποι. Ο Δρυϊνουπόλεως Βασίλειος, ο Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδων και ο Κορυτσάς Γερμανός.

Ο Ελληνισμός ουδέποτε υπήρξε ουδετερόθρησκος. Οι αγώνες του Έθνους καταδεικνύουν την άρρηκτη σύνδεση της Πίστης με την Πατρίδα. Βεβαίως η Εκκλησία μας ορθώς τονίζει το πανανθρώπινο μήνυμα του Χριστού και την Οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας. Όμως το αίμα πολυαρίθμων Νεομαρτύρων και Εθνομαρτύρων χύθηκε υπέρ Ορθοδοξίας και Ελληνισμού. Οι διακηρύξεις των δεκάδων κινημάτων πριν από το 1821, τα Συντάγματα των επαναστατημένων Ελλήνων, τα κείμενα των Μακεδονομάχων, των Βορειοηπειρωτών, των Κυπρίων αγωνιστών του 1955-59, αυτά και πολλά άλλα είναι τεκμήρια ελληνορθόδοξης και όχι ουδετερόθρησκης συνείδησης.

Η ρήτρα περί ουδετερόθρησκου κράτους, την οποία προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος, απηχεί ακραίες απόψεις των Γάλλων επαναστατών του 1789, οι οποίοι ήσαν οπαδοί του Ντεϊσμού και κατεδίωξαν τη Χριστιανική Πίστη. Άλλωστε το άρθρο 13 του Συντάγματος, το οποίο κατοχυρώνει τη θρησκευτική ελευθερία, αποτελεί σύγχρονη και ικανοποιητική ρύθμιση.

Οι ψευδοπροοδευτικοί αποσυνέδεσαν τη Μακεδονία από τον Ελληνισμό. Τώρα προσπαθούν να αποσυνδέσουν και την Ορθοδοξία από τον Ελληνισμό. Θέλουν να διαλύσουν την ταυτότητά μας, αλλά δεν θα το επιτύχουν!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 17.2.2019

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Η Συμφωνία των Πρεσπών πιθανότατα θα οδηγήσει σε φαινόμενα λογοκρισίας και σε συρρίκνωση της διδασκαλίας της Ιστορίας μας. Αυτό θα είναι το αποτέλεσμα των άρθρων 6 και 8 του κειμένου που κυρώθηκε από 153 βουλευτές.

Θυμίζω ότι το άρθρο 6 προβλέπει τα εξής: «Έκαστο μέρος θα αποτρέπει και θα αποθαρρύνει ενέργειες περιλαμβανομένων των προπαγανδιστικών, από ιδιωτικούς φορείς που πιθανόν υποδαυλίζουν τον σωβινισμό, την εχθρότητα, τον αλυτρωτισμό και τον αναθεωρητισμό ενάντια στο άλλο μέρος». Η ασάφεια είναι σκόπιμη και γι’ αυτό επικίνδυνη. Θα μπορούσε π.χ. να απαγορευθεί το τραγιύδι «Μακεδονία ξακουστή»; Η «Καθημερινή της Κυριακής» της 3.2.2019 απαντά ότι ίσως και αυτό να συμβεί. Το τραγούδι θα μπορούσε να θεωρηθεί … αλυτρωτικό.

Και μετά έχουμε το άρθρο 8 της Συμφωνίας, το οποίο προβλέπει την Κοινή Διεπιστημονική Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων, η οποία ήδη λειτουργεί από τον Σεπτέμβριο, δηλαδή πριν από την κύρωση της Συμφωνίας. Οι 7 Σκοπιανοί και οι 7 Έλληνες ειδικοί συζητούν για θέματα σχολικών βιβλίων, διδασκαλίας της Ιστορίας, αλλά και αρχαιολογίας. Εξ όσων γνωρίζουμε οι εκπρόσωποι του γειτονικού κράτους ζήτησαν να εξετάσουν όλα τα σχολικά βιβλία μας και όχι μόνον αυτά της Ιστορίας. Θα απαγορευθεί άραγε η διδασκαλία των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου που εμείς ορθώς τους ονομάζουμε Έλληνες Θεσσαλονικείς; Ή μήπως θα ριχτούν στη λήθη ο Παύλος Μελάς και ο Μακεδονικός Αγώνας; Θα το μάθουμε συντόμως.

Όποια κι αν είναι τα πρώτα αποτελέσματα της κακής αυτής Συμφωνίας, εμείς που αποτελούμε το 75% του λαού και έχουμε εκφράσει τη διαφωνία μας δεν πρέπει να αυτολογοκριθούμε ή να καταληφθοιύμε από πνεύμα ηττοπάθειας. Οι νόμοι είναι σεβαστοί, αλλά και το δικαίωμα στην ιστορική μνήμη είναι εξ ίσου σεβαστό. Άλλωστε το άρθρο 16, παρ. 2 του Συντάγματος ορίζει ότι ένας από τους σκοπούς της παιδείας είναι και η ανάπτυξη της εθνικής συνειδήσεως. Τα παιδιά μας πρέπει να μαθαίνουν την Ιστορία του Μακεδονικού Ελληνισμού και αν δεν επιτρέπεται πλέον στους δασκάλους των σχολείων αυτό το καθήκον, τη λύση την ξέρουμε από παλαιότερα:

Κάθε σπίτι, κάθε οικογένεια, κάθε Ενορία, κάθε πολιτιστικό σωματείο, κάθε υπεύθυνος πολίτης, όλοι μαζί θα αναβιώσουμε το Κρυφό Σχολειό! Προσαρμοσμένο στα δεδομένα της εποχής το νέο Κρυφό Σχολειό θα αξιοποιήσει βιβλία, διαδίκτυο, ψηφιακούς δίσκους, δημοτικά τραγούδια και παραδοσιακούς χορούς, ώστε να μην χαθεί η ελληνική κληρονομιά των Μακεδόνων. Να προστατεύσουμε την Ιστορία της Χριστιανικής, Βυζαντινής και Νεώτερης Μακεδονίας, την οποία αφήνει απροστάτευτη η Συμφωνία των Πρεσπών.

Ας ξαναμιλήσουμε στα παιδιά μας για τα «Μυστικά του Βάλτου». Για να βγούμε από τον Βάλτο, στον οποίο μάς έριξε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 10.2.2019