Kωνσταντίνος Χολέβας

Δύο νέοι Δήμαρχοι πανηγύρισαν κρατώντας την ελληνική σημαία κατά τις δημοτικές εκλογές που διεξήχθησαν στην Αλβανία την Κυριακή 21.6.2015. Ο Λεωνίδας Χρήστου στον Δήμο Φοινίκης, ο οποίος στηρίχθηκε από το ΜΕΓΚΑ, το δεύτερο κόμμα που εκπροσωπεί την ελληνική μειονότητα εκτός από το ΚΕΑΔ. Και ο Αχιλλέας Ντέτσικας, στον Δήμο Δρόπολης, ο οποίος στηρίχθηκε από το κεντροδεξιό Δημοκρατικό Κόμμα του Μπερίσα και από τον ομογενή βουλευτή Βαγγέλη Τάβο, ο οποίος ανήκει στο κεντρώο κόμμα του πρώην Πρωθυπουργού Ιλίρ Μέτα.

Στην ηρωική Χειμάρρα η νοθεία, η ψυχολογική βία και η προσθήκη μουσουλμανικών κοινοτήτων με ένα σύστημα που θυμίζει Καλλικράτη οδήγησαν στην ήττα του υποψηφίου του ΚΕΑΔ (Κόμμα Ενώσεως για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα) Φρέντυ-Διονύση Μπελέρη και στη νίκη του Γιώργου Γκόρου, ο οποίος στηρίχθηκε από την αριστερή συμμαχία, της οποίας ηγείται το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα του προκλητικού Πρωθυπουργού Έντι Ράμα. Ο Γκόρος είναι Έλληνας Βορειοηπειρώτης, αλλά δηλώνει ότι οι κάτοικοι της Χειμάρρας είναι απλώς ελληνόφωνοι και όχι ελληνικής καταγωγής.

Στον Δήμο Κονίσπολης, ο οποίος δημιουργήθηκε με σκοπιμότητα από τη συνένωση δύο Τσάμικων Δήμων με τον ελληνικό Δήμο Τζάρας, επικράτησε ο Τσάμικης καταγωγής υποψήφιος ο οποίος πρότάθηκε από το ανθελληνικό τσάμικο κόμμα και στηρίχθηκε από την αριστερή συμμαχία του Ράμα. Λόγω δημογραφικών δεδομένων δεν πήγε καλά ο Έλληνας υποψήφιος Αναστάσης Γκούντας που κατέβηκε με το ΚΕΑΔ. Πάντως σημειώνεται με ενδιαφέρον ότι το κόμμα των φανατικών Τσάμηδων του Ιντρίζι, αντιπροέδρου της Βουλής και φίλου του Πρωθυπουργού Ράμα, καταποντίσθηκε στα ποσοστά του Δήμου λαμβάνοντας μόνον 5%.

Στα αξιοπρόσεκτα των αλβανικών αυτοδιοικητικών εκλογών είναι και η ήττα του μέχρι τώρα Δημάρχου Πρεμετής, φανατικού πολεμίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, από τον Ελληνόβλαχο Ορθόδοξο υποψήφιο Νικόλαο Σιόπουλη, ο οποίος κέρδισε τον Δήμο στηριζόμενος από την δεξιά συμμαχία.

Για πρώτη φορά από την ίδρυση του (1991) το μεγαλύτερο κόμμα της Ελληνικής Εθνικής Κοινότητας, το ΚΕΑΔ, δεν εξέλεξε ούτε ένα Δήμαρχο. Ορισμένα από τα αίτια είναι: Α) Η φυγή των Βορειοηπειρωτών από την Αλβανία και η μόνιμη εγκατάστασή τους στην Ελλάδα. Β) Η κατασκευή νέων «Καλλικρατικών» Δήμων όπου ελληνικοί πληθυσμοί αναμίχθηκαν επίτηδες με αλλογενείς – αλλοεθνείς. Γ) Η προτίμηση πολλών ελληνικής καταγωγής υποψηφίων να πολιτεύονται με τα δύο μεγάλα αλβανικά κόμματα, Σοσιαλιστικό και Δημοκρατικό, και όχι με το ΚΕΑΔ ή το ΜΕΓΚΑ. Φυσικά αυτή η συνεργασία οδήγησε και πολλούς ψηφοφόρους από τη μειονότητα στα αλβανικά κόμματα.

Εν όψει των βουλευτικών εκλογών του 2017 απαιτείται η συνένωση και κοινή έκφραση όλων των ελληνικών δυνάμεων στην Αλβανία υπό την καθοδήγηση της οργανώσεως ΟΜΟΝΟΙΑ.

Τα προβλήματα είναι μεγάλα και ο αλβανικός εθνικισμός αποδεικνύεται επικίνδυνος.

Άρθρο μου στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 28 Ιουνίου 2015

Τα οικονομικά μιας χώρας είναι μεν σημαντικά, αλλά άλλοτε ευημερούν και άλλοτε παρακμάζουν. Η οικονομία κάνει κύκλους και ειδικά στην πατρίδα μας έχουμε δει όλες τις φάσεις κατά καιρούς. Ύφεση, ανάκαμψη κλπ. Χωρίς, λοιπόν, να υποτιμώ την αγωνία όλων μας για τη διαπραγμάτευση με τους εταίρους, θα ήθελα να επισημάνω ότι πιο δύσκολη είναι η πνευματική και ηθική ανόρθωση ενός λαού, αν έχει προηγηθεί η κατεδάφιση. Το 1893 πτωχεύσαμε επί Χαριλάου Τρικούπη, αλλά είχαμε τα πνευματικά εφόδια για να ανορθωθούμε. Με δάνειο επαχθές, με Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο μετά το 1898 και με στρατιωτική ήττα από την Τουρκία το 1897 καταφέραμε και κερδίσαμε ένα διμέτωπο Μακεδονικό Αγώνα, εναντίον Βουλγάρων και Τούρκων, και τελικά διπλασιάσαμε τα εδάφη μας με τους απελευθερωτικούς Πολέμους του 1912-13.

Η πνευματική υποδομή ενός έθνους και μάλιστα του ελληνικού είναι σημαντικότερη από την οικονομική. Όποτε επιβιώσαμε στα δύσκολα ο κύριος παράγων δεν ήταν η υλική μας ισχύς, αλλά η εμμονή μας στην Ορθοδοξία, στη γλώσσα μας, στην εθνική μας συνείδηση, η μελέτη της Ιστορίας και η πίστη στη διαχρονική πορεία του Ελληνισμού. Σήμερα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να κατεδαφίσει τα πνευματικά μας ερείσματα. Και αν το επιτύχει, ό μη γένοιτο, θα έχει υπονομεύσει το μέλλον των παιδιών μας. Όσο κι αν προβάλει μάχες και ηρωισμούς ο κ. Τσίπρας κατά των δανειστών μας, η πραγματικότητα είναι ότι και ο ίδιος και οι συνεργάτες του κατατρώγουν συστηματικά τα πνευματικά υλικά που στηρίζουν το παρόν και το μέλλον του Ελληνισμού.

Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού διαστρέβλωσαν το μήνυμα της 25^ης Μαρτίου και χαρακτήρισαν την Ελληνική Επανάσταση γνήσιο τέκνο του Δυτικού Διαφωτισμού. Τους ευλαβείς Χριστιανούς του 1821 τους ταύτισαν με την αθεΐα και τα αντιχριστιανικά στοιχεία ενός κινήματος ενδιαφέροντος μεν, αλλά άσχετου με τις ιστορικές, πολιτιστικές και κοινωνικές συνθήκες των υποδούλων Ρωμηών. Συνέδεσαν την εθνική και θρησκευτική εξέγερση των Ελλήνων κατά των αλλοθρήσκων Οθωμανών με τον εμφύλιο πόλεμο των Γάλλων που σφαγιάσθηκαν μεταξύ τους. Ουσιαστικά χαρακτήρισαν τους Έλληνες των προηγουμένων αιώνων ανίκανους να δημιουργήσουν αυτοφυείς θεσμούς, ιδέες και κινήματα, αγνόησαν και περιφρόνησαν τους Νεομάρτυρες, τον Άγιο Κοσμά, τον Κοινοτικό θεσμό και τα πάμπολλα επαναστατικά κινήματα από το 1453 μέχρι το 1821.

Η Παιδεία διαλύεται για να υλοποιηθούν οι ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ. Η αριστεία καταδικάζεται σαν «ρετσινιά», ιστορικά σχολεία όπως τα Πρότυπα και Πειραματικά υποβαθμίζονται δραματικά, οι αιώνιοι φοιτητές και η αριστερή τρομοκρατία επιβραβεύονται στα ΑΕΙ.

Η Χριστιανική Παράδοση του λαού μας και ο θεσμός της οικογενείας υπονομεύονται με το προωθούμενο σχέδιο νόμου για το Σύμφωνο Συμβιώσεως ατόμων του ιδίου φύλου. Και ανοίγει ο δρόμος για τα χειρότερα. Ποιος μάς εγγυάται ότι αύριο δεν θα τους επιτραπεί να υιοθετούν ταλαίπωρα παιδάκια, χωρίς τα ίδια να ερωτηθούν να θέλουν να αποκοπούν από τα πρότυπα που ο ίδιος ο Θεός όρισε, δηλαδή το πατρικό-ανδρικό και το μητρικό-γυναικείο; Και δεν αποκλείεται να πουν μεθαύριο ότι θα νομιμοποιηθεί και η παιδεραστία, η χρήση ναρκωτικών, οι ελεύθερες σεξουαλικές σχέσεις από τα 13! Στο όνομα της ελευθεριάζουσας κοινωνίας η οπισθοδρόμηση βαφτίζεται «πρόοδος».

Η εθνική ταυτότητα των Ελλήνων βάλλεται με βαρύ πυροβολικό μέσω του σχεδίου νόμου για την απονομή ιθαγενείας κατά τρόπο αθρόο και χωρίς ουσιαστικό δεσμό του αλλοδαπού με το Ελληνικό Έθνος. Ο σκληρός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ προωθεί την δημιουργία φανατικής ισλαμικής μειονότητος στην Ελλάδα αδιαφορώντας για τη διαπίστωση όλων των Ευρωπαίων ηγετών ότι η πολυπολιτισμικότητα απέτυχε!

Θέλουμε να παραμείνουμε στην Ευρώπη. Ακόμη περισσότερο θέλουμε να παραμείνουμε στην ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας.

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

(50 χρόνια ἀπό τήν κοίμησή του)

Στίς 13 Ἰουλίου συμπληρώνονται 50 χρόνια ἀκριβῶς ἀπό τήν εἰς Κύριον ἐκδημίαν τοῦ Φώτη Κόντογλου, σπουδαίου ἁγιογράφου καί λογοτέχνη τοῦ 20^οῦ αἰῶνος. Ὁ θάνατός του ὑπῆρξε συνέπεια ἑνός σοβαροῦ αὐτοκινητιστικοῦ δυστυχήματος στήν Βούλα τῆς Ἀττικῆς. Ὁ πολυτάλαντος, ἀλλά ταπεινός καί μετριόφρων κύρ Φώτης, ὅπως ἔγινε γνωστός, ἄφησε ἀνεξίτηλα τά σημάδια του στήν πνευματική καί καλλιτεχνική ζωή τῆς πατρίδας μας μέ τήν ἐμμονή του στήν Ἑλληνορθόδοξη Παράδοση, μέ τήν εὐλάβειά του, μέ τή γνώση τῶν κειμένων καί τῶν πηγῶν τῆς Πίστεώς μας, μέ τήν ἀξιοθαύμαστη κατάρτισή του στό Παρίσι τῆς ἐποχῆς ἐκείνης καί μέ τήν ἄδολη ἀγάπη του γιά τή Μικρασία, τήν Ἑλλάδα, τήν Πονεμένη Ρωμιοσύνη.

Ὁ Κόντογλου γεννήθηκε στό Ἀϊβαλί (Κυδωνίες) τῆς Μικρᾶς Ἀσίας τό 1895 ὅπου καί ἔμαθε τά ἑλληνικά καί χριστιανικά γράμματα. Σπούδασε ζωγραφική στό Παρίσι, ἀλλά ἔγινε μύστης καί διάκονος τῆς Ὀρθοδόξου Βυζαντινῆς ἁγιογραφίας μετά ἀπό μία ἐπίσκεψή του στό Ἅγιον Ὄρος. Ἡ Μικρασιατική Καταστροφή τοῦ 1922 τόν ἀνάγκασε νά ἐγκατασταθεῖ στήν Ἀθήνα ὅπου διέπρεψε ὡς ἁγιογράφος, λογοτέχνης, ἀρθρογράφος καί μαχητής τῆς Ὀρθοδοξίας κάι τῆς ἑλληνικότητας. Ἁγιογράφησε πολλούς ναούς ἐντός καί ἐκτός Ἀθηνῶν καί ἐκόσμησε μέ ἱστορικά θέματα τό Δημαρχεῖο τῆς πρωτεύουσας. Γιά νά βοηθήσει τούς ἁγιογράφους νά ἐπιστρέψουν στήν παραδοσιακή ἁγιογραφία καί νά ἀποφεύγουν τίς μιμήσεις δυτικῶν προτύπων συνέγραψε τό κορυφαῖο ἔργο του, πού εἶναι τό βιβλίο «Ἔκφρασις τῆς Ὁρθοδόξου Ἁγιογραφίας». Μαθητές του στήν τέχνη αὐτή ἧσαν πολλοί, μεταξύ τῶν ὁποίων ὁ Γιάννης Τσαρούχης καί ὁ Νίκος Ἐγγονόπουλος.

Ὁ Κόντογλου ἔγραψε συνολικά τρεῖς χιλιάδες ἄρθρα καί ἐπιφυλλίδες σέ ἐφημερίδεςς καί περιοδικά μέ θέματα σχετικά μέ τήν ἐκκλησιαστική καί ἐθνική παράδοση τοῦ Γένους μας. Ἔγραφε μέ τό δικό του χαρακτηριστικό κάι χαριτωμένο ὕφος, συνδυάζοντας μία λογοτεχνική καί προχωρημένη δημοτική γλῶσσα μέ τή βαθειά γνώση τῆς ὑμνογραφίας καί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Γραμματείας μας. Τά κείμενά του ἀφύπνισαν πολλούς Νεοέλληνες καί συνεχίζουν νά παραμένουν ἐπίκαιρα καί δροσερά ἀκόμη καί σήμερα. Ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση «μένουσα ἐν ἑαυτῇ τά πάντα καινίζει» καί τά γραφόμενα τοῦ κύρ Φώτη ἀποδεικνύουν ὅτι τό αἰώνιο παραμένει πάντα ἐπίκαιρο. Ἡ γραφίδα του μᾶς ταξιδεύει σέ θάλασσες μακρυνές, μᾶς πηγαίνει πίσω στό Βυζάντιο (Ρωμανία) καί στήν Τουρκοκρατία, ὑμνεῖ ἁγίους, Νεομάρτυρες καί ἥρωες, θυμίζει τίς καλές ἐποχές τοῦ Μικρασιατικοῦ Ἑλληνισμοῦ, διδάσκει χωρίς νά κουράζει, ἀναπαύει ψυχικά καί μᾶς πλουτίζει πνευματικά. Διαβάζοντας τά κείμενά του αἰσθανόμαστε ὀσμήν εὐωδίας πνευματικῆς καί ἐρχόμαστε πιό κοντά στίς ρίζες μας, στήν ἀκατάλυτη ἓλληνική φύτρα κατά τήν ἔκφρασή του.

Ἀπό τά πολλά βιβλία του ξεχωρίζω τά άκόλουθα, τά ὁποῖα μοῦ ἔκαναν ἰδιάιτερη ἐντύπωση:

«Τό Ἀϊβαλί ἡ πατρίδα μου». Συλλογή ἄρθρων καί ἐπιφυλλίδων πού ἀναφέρονται στό θρυλικό Ἀϊβαλί καί γενικότερα στή Μικρά Ἀσία, τήν ὁποία ὁ Κόντογλου ὐπεραγαποῦσε ὡς γενέτειρά του. Μεγάλο μέρος τοῦ βιβλίου καταλαμβάνει τό πρῶτο κείμενο, άφιερωμένο στόν Νεομάρτυρα τοῦ 18^ου αἰῶνος Ἅγιο Γεώργιο τόν Χιοπολίτη, ὁ ὁποῖος θανατώθηκε ἀπό τους Τούρκους μέ φρικτά μαρτύρια στό Ἀϊβαλί.

«Ἡ Πονεμένη Ρωμιοσύνη». Κείμενα γιά τό Βυζάντιο καί τόν Νέο Ἑλληνισμό, ἀπαραίτητα γιά κάθε Ἕλληνα πού θέλει νά μάθει τόν ρόλο τῆς Ἐκκλησίας κάι τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως στήν ἐπιβίωση τοῦ Γένους μας μέσα στούς αἰῶνες. «Βυζάντιο, σημεῖον ἀντιλεγόμενον», «Ἡ ἀκατάλυτη ἑλληνική φύτρα», «Ἡ ἁγιασμένη Ἐπανάσταση» εἶναι μόνον μερικά ἀπό τά ἐκπληκτικά κείμενα αὐτῆς τῆς ἐπιτομῆς τῆς ἐθνικῆς μας αὐτογνωσίας. Ρωμιοσύνη εἶναι ἡ πονεμένη Ἑλλάδα, ἡ Χριστιανική Ἑλλάδα, γράφει μέ ἁπλότητα καί σοφία ὁ Κόντογλου.

«Σημεῖον Μέγα». Τεκμηριωμένη, διαφωτιστική καί ἐμπνευσμένη διήγηση τῶν γεγονότων πού ὁδήγησαν στήν θαυματουργική ἀνακάλυψη τῶν λειψάνων τῶν Ἁγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης στή Θερμή Λέσβου.

«Μυστικά Ἄνθη». Ἒπιλογή κειμένων ἀπό τήν Πατερική καί Νηπτική Γραμματεία, τά ὁποῖα μᾶς εἰσάγουν στήν Ὀρθόδοξη Πνευματικότητα.

«Θρηνητικό Συναξάρι τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου». Σύντομο κείμενο γεμάτο σεβασμό πρός τόν Βυζαντινό Ἑλληνισμό καί τούς πεσόντες κατά τήν Ἄλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Δέν θέλω νά άδικήσω τά ὐπόλοιπα βιβλία τοῦ ταπεινοῦ, ἀλλά πραγματικά μεγάλου Φώτη Κόντογλου. Προτείνω νά διαβάσετε ὅσα περισσότερα μπορεῖτε. Εἶναι κρίμα πού οἱ συνεχεῖς ἐκσυγχρονιστικές ἀλλαγές στά σχολικά μας βιβλία ἔχουν ἀποκόψει τούς νέους μας ἀπό τά ἔργα του. Ὅσοι γονεῖς καί ἐκπαιδευτικοί ἔχετε τήν δυνατότητα καλό θά ἦταν νά προσφέρετε στά ἑλληνόπουλα τή σοφία, τήν εὐλάβεια, τήν ἁπλότητα καί τή γνήσια ἑλληνικότητα τοῦ κύρ Φώτη.

Ἐπισημαίνω μέ ἔμφαση τό γεγονός ὅτι ὁ Κόντογλου σπόυδασε στό Παρίσι, ἀλλά δέν ἀλλοιώθηκε, δέν φράγκεψε, δέν ἔγινε ξενομανής. Τό ἴδιο βλέπουμε ἕναν αἰῶνα πρίν μέ τόν Διονύσιο Σολωμό, ὁ ὁποῖος σπόυδασε στήν Ἰταλία, ἀλλά ἐπέστρεψε περισσότερο Ἔλληνας καί Ὀρθόδοξος. Τό μήνυμα εἶναι ὅτι τά παιδιά μας πρέπει ἀπό μικρά νά τά ἐφοδιάζουμε μέ Χριστό καί Ἑλλάδα. Ἄν ἔχουν ἑλληνορθόδοξη ἀγωγή ἀπό τήν οἰκογένεια, ὅπου κάι ἄν βρεθοῦν ἀργότερα, ὅσες ξένες ἐπιδράσεις κι ἄν δεχθοῦν, θά παραμείνουν δημιουργικοί Ἕλληνες. Ὁ Κόντογλου ἀξιοποίησε φυσικά τίς γνώσεις πού ἀπέκτησε στό Παρίσι, άλλά πάντα μέ ὑπόβαθρο Ἑλληνορθόδοξο καί μέ στόχο τήν προσαρμογή τοῦ μηνύματός του στίς ἀνάγκες τῆς ἐποχῆς. Ἔτσι κάι σήμερα. Μήν ἔχετε ἐνδοιασμούς ἄν τά παιδιά μας φεύγουν γιά λίγα ἤ πολλά χρόνια σέ Πανεπιστήμια τῆς Εὐρώπης καί τῶν ΗΠΑ. Δέν κινδυνεύουν νά ἀφελληνισθοῦν ἄν έσεῖς οἱ γονεῖς καί οἱ δάσκαλοι τούς ἔχετε ἀναθρέψει ἑλληνορθόδοξα. Μάλιστα θά ἀξιοποιήσουν κάθε νέα γνώση καί ἐμπειρία γιά τό καλό τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἀντιθέτως ἄν άφήσουμε τά παιδιά μας νά διαπαιδαγωγοῦνται μόνο ἀπό τά ἐλλιπέστατα σχολικά βιβλία ἤ ἀπό τήν τηλεόραση τότε καί ἐντός Ἑλλάδος ἄν μείνουν, πάλι ἀνελλήνιστοι πολίτες θά γίνουν.

Πιστεύω ὅτι τό καλύτερο μνημόσυνο γιά τήν ψυχή τοῦ μακαριστοῦ Φώτη Κόντογλου εἶναι ἡ παράθεση λίγων γραμμῶν από ἕνα κείμενό του πού ἐπιλέγω τυχαῖα καί συγκεκριμένα ἀπό τό «Φῶς Ἑσπερινόν», τό ὁποῖο περιλαμβάνεται στό βιβλίο του «Τό Ἀϊβαλί ἡ πατρίδα μου» (Δ΄ ἔκδοση, Ἄγκυρα, Ἀθήνα 2009):

«Ἀπάνου στά κεραμίδια τῆς ἐκκλησιᾶς ἀνεμίζουνται κάτι ψιλά χορτάρια. Ἀπό μέσα ὅμως ἀπό τόν κουμπέ εἶναι ὁ Παντοκράτορας, σάν νά σκύβει ἀπό τόν ούρανό «ἐπιβλέπων ἐπί πάντας τούς υἱούς τῶν ἀνθρώπων». Ἡ κεφαλή Του εἶναι μεγαλόπρεπη μέ πυκνά καί ἄφθονα μαλλιά ὁπού πέφτουνε στόν ἀριστερό ὦμο Του. Τό γένι Του εἶναι πυκνό. ἡ ἔκφρασή Του εἶναι ἁπλή, μέ ταπείνωση καί μέ πραότητα. Ἔχει ὡστόσο ἕνα θεϊκό μεγαλεῖο. Πλατύλαιμος, μ’ανοιχτό πουκάμισο, μέ φαρδιές πλάτες καί μέ τά χέρια ἀνασηκωμένα, ὅπως πάγει ὁ γῦρος. Εἶναι περιτυλιγμένος μέσα σ’ ἕναν φαρδύν μανδύα, σά ν’ ἀγκαλιάζει ὅλον τόν κόσμο. «Ἄβυσσος ὡς ἱμάτιον τό περιβόλαιον Αὐτοῦ»! Μέ τό δεξί χέρι Του βλογᾶ τόν κόσμο καί μέ τ’ ἀριστερό Του κρατᾶ τό Βαγγέλιο, τόν Νόμο τοῦ Θεοῦ…….

Ἀπό κάτου κείνη τήν ὥρα λέγει ὁ καλόγερας μέ φωνή ἥσυχη τό «Φῶς Ἱλαρόν», ἐνῶ ὁ ἥλιος βασιλεύει καί τελειώνει ἡ μέρα…..Δάκρυα ἔρχονται στά μάτια τ’ ἀνθρώπου ἀκούγοντας αὐτά τά ἀρχαῖα λόγια, ὁπού ’ναι ἁπλά κ’ αἰώνια σάν τό βασίλειο τοῦ ἥλιου. Τό βιβλίο πού ’ναι ἀκουμπισμένο ἀπάνου στ’ ἀναλόγι, γράφει πώς εἶναι ποίημα Ἀθηνογένους τοῦ Μάρτυρος. Παμπάλαιος ὕμνος, πού τόν λένε κάθε βράδυ σάν τελειώνει ἡ μέρα ἀπό δυό χιλιάδες χρόνια ἴσαμε τά σήμερα, ἁπλοί ἀνθρῶποι, πού βαστᾶνε ἀπό τούς ἀρχαίους Ἕλληνες, σάν τοῦτο τόν Ἁγιονορείτη καλογερο, πού’ναι καί στό πρόσωπο σάν τούς παλαιούς.

Ἀκατάλυτη ἑλληνική φύτρα. Ποτές δέν θά ξεραθεῖς, ποτές δέν θά πεθάνεις. Ἀπό τό γέρικο καί τιμιώτατο κορμί σου πετιοῦνται ὁλοένα καινούργια βλαστάρια, πού γεύοντάς τα καί τ’ ἀγρίμια ἡμερεύουνε…»!

Καί τό πνεῦμα μας ἡμερεύει διαβάζοντας τόν κύρ Φώτη Κόντογλου, αὐτό τό εὐλογημένο καταφύγιο τῆς Ἑλληνορθόδοξης Παράδοσης. Ἄς προσευχηθοῦμε μπροστά στίς εἰκόνες πού φέρουν τήν ταπεινή ὑπογραφή του «χείρ Φωτίου Κόντογλου» καί ἄς παρακαλέσουμε τόν Θεό νά ἀναπαύσει τήν ψυχή τοῦ σεμνοῦ ἁγιογράφου καί πεζογράφου μας.

Άρθρο μου στο περιοδικό ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, τεύχος Ιουνίου 2015

Η 18^η Ιουνίου 1815 ήταν μία βροχερή ημέρα στο Βέλγιο. Οι 120.000 Γάλλοι στρατιώτες του Ναπολέοντος Βοναπάρτη είχαν φτάσει μέχρι την πεδιάδα του Βατερλώ, κοντά στις Βρυξέλλες. Απέναντί τους οι Βρετανοί του Ουέλλιγκτον, οι οποίοι επωφελήθηκαν από την άφιξη των Πρώσων του Μπλύχερ και κατανίκησαν τον Μεγάλο Κορσικανό, τον Ναπολέοντα. Οι διηγήσεις των σχολικών βιβλίων για τον Γάλλο στρατηγό Γκρουσύ, ο οποίος χάθηκε στον δρόμο και δεν μπόρεσε να φέρει εγκαίρως τις ενισχύσεις στον Βοναπάρτη, και οι σκηνές με τα άλογα να κολλούν στο βρεγμένο έδαφος από την κλασική ταινία με τον Ροντ Στάιγκερ βρίσκονται ακόμη στη μνήμη μας και μάς βοηθούν να αναπλάθουμε τη μάχη με τη φαντασία μας.

Η ήττα του Ναπολέοντος οδήγησε στη δεύτερη εξορία του, στο νησάκι Αγία Ελένη, όπου και πέθανε μετά από έξι χρόνια. Οδήγησε επίσης στην ίδρυση της Ιεράς Συμμαχίας από τη Ρωσία του Τσάρου, την Αυστρία (τεράστια τότε πολυεθνική αυτοκρατορία των Αψβούργων) και την Πρωσσία (πρόγονο της σημερινής Γερμανίας). Η Βρετανία έστελνε αντιπροσώπους, αλλά δεν ήταν πλήρες μέλος. Ρόλος της Συμμαχίας, η οποία ιδρύθηκε επισήμως στις 26.9.1815, ήταν η αποτροπή επαναστάσεων στην Ευρώπη και η καθιέρωση ενός συστήματος ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ των ισχυρών της εποχής ώστε να μην επανεμφανισθεί κάποιος νέος ταραξίας σαν τον Ναπολέοντα.

Ο ρόλος του σπουδαίου Έλληνα διπλωμάτη Ιωάννη Καποδίστρια υπήρξε καταλυτικός τη στιγμή εκείνη. Τα ιδρυτικά μέλη της Ιεράς Συμμαχίας σκέφτηκαν αρχικά να κατακερματίσουν την Γαλλία για να τιμωρήσουν τον λαό, ο οποίος ακολούθησε τον Ναπολέοντα μέχρι την εκστρατεία της Ρωσίας και μέχρι την Αίγυπτο των Μαμελούκων. Ο Καποδίστριας ως συν-υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας έπεισε τον Τσάρο να μην διαλυθεί η Γαλλία, διότι η τυχόν αποδυνάμωσή της θα ισχυροποιούσε την Αυστρία και την Πρωσσία. Η Γαλλία διατήρησε την εδαφική της ακεραιότητα και αργότερα έδειξε την ευγνωμοσύνη της στον Καποδίστρια αποστέλλοντας το 1827 τον ιππικό της υπό τον Στρατηγό Μαιζόν για να εκδιώξει τον Ιμπραήμ από την Πελοπόννησο.

Η λέξη Βατερλώ καθιερώθηκε από το 1815 στο παγκόσμιο λεξιλόγιο ως συνώνυμη με τη μεγάλη, την καταστροφική ήττα. Ο Ναπολέων, γνήσιο τέκνο της Γαλλικής Επαναστάσεως, υπήρξε κορυφαία στρατιωτική και πολιτική ιδιοφυία, αλλά υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του και υπερέβη τα όρια της ανοχής των άλλων Ευρωπαίων. Πολλοί Έλληνες τον συμπάθησαν, διότι είχε διακηρύξει ότι θα ερχόταν να απελευθερώσει την Ελλάδα από τους Τούρκους. Τέτοιες ελπίδες φαίνεται ότι επηρέασαν τον Ρήγα Βελεστινλή και άλλους λογίους του υποδούλου Γένους, αλλά μάλλον αποτελούσαν ευσεβείς πόθους βασισμένους σε μία ευφυή προπαγάνδα του Κορσικανού.

Άραγε η σημερινή Ελλάς θα αποφύγει το επαπειλούμενο οικονομικό Βατερλώ της;

Άρθρο μου στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 21 Ιουνίου 2015

Η πρόθεση της κυβερνήσεως να χαλαρώσει υπερβολικά τα κριτήρια απονομής της ελληνικής ιθαγενείας και να αλλοιώσει τη σύνθεση του εκλογικού σώματος πολιτογραφώντας ως «Έλληνες» παιδιά μεταναστών, τα οποία απλώς ενεγράφησαν στην Α΄ τάξη του Δημοτικού, ανοίγει την πόρτα για τη δημιουργία ισλαμικής μειονότητος σε όλη την Ελλάδα με θρησκευτικά και πολιτιστικά στοιχεία που δεν έχουν σχέση με την ταυτότητα των γηγενών Μουσουλμάνων της Θράκης. Οι μεθοδεύσεις για αθρόα απονομή ιθαγενείας σε άτομα, τα οποία δεν έχουν τον παραμικρό ψυχικό και πολιτιστικό δεσμό με το ελληνικό Έθνος οδηγούν στη δημιουργία ισλαμιστικού κόμματος στη χώρα μας!

Η όλη ρύθμιση είναι προδήλως αντισυνταγματική και έρχεται σε αντίθεση με την απόφαση 460/2013 του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία έκρινε ως αντισυνταγματικό τον νόμο Ραγκούση για την απονομή ιθαγενείας σε παιδιά αλλοδαπών που είχαν φοιτήσει μέχρι την Στ΄ Δημοτικού. Δηλαδή το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της χώρας μας έχει απορρίψει ως αντισυνταγματικό έναν νόμο που θέσπιζε αυστηρότερα κριτήρια συγκριτικά με το σχέδιο νόμου που βρίσκεται σήμερα σε δημόσια διαβούλευση. Θυμίζω, λοιπόν, στην αρμόδια Υπουργό και σε κάθε ενδιαφερόμενο τις σχετικές επισημάσεις της εν λόγω αποφάσεως του ΣτΕ:

« … Ο νομοθέτης έχει μεν την δυνατότητα να εκτιμά εκάστοτε τις συγκεκριμένες συνθήκες (πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές) και να καθορίζει τις προϋποθέσεις κτήσεως της ελληνικής ιθαγενείας κατά τρόπο χαλαρότερο ή αυστηρότερο, αλλά, εν πάση περιπτώσει, δεν μπορεί να παραγνωρίσει το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος ιδρύθηκε και υπάρχει ως εθνικό κράτος με συγκεκριμένη ιστορία και ότι ο χαρακτήρας αυτός είναι εγγυημένος τουλάχιστον από τους ορισμούς του άρθρου 1 παρ.3 του ισχύοντος Συντάγματος, τέλος δε και ότι το κράτος αυτό είναι εντεταγμένο σε υπερεθνική κοινότητα εθνικών κρατών με παρόμοιες συνταγματικές παραδόσεις (Ευρωπαϊκή Ένωση), η οποία, μάλιστα, κατά το άρθρο 4 παρ. 2 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, σέβεται την εθνική τους ταυτότητα που είναι συμφυής με την θεμελιώδη πολιτική και συνταγματική τους δομή. Συνέπεια δε τούτων είναι ότι ελάχιστος όρος και όριο των σχετικών νομοθετικών ρυθμίσεων για την απονομή της ελληνικής ιθαγένειας είναι η ύπαρξη γνησίου δεσμού του αλλοδαπού προς το ελληνικό κράτος και την ελληνική κοινωνία, τα οποία δεν είναι οργανισμοί ασπόνδυλοι και δημιουργήματα εφήμερα αλλά παριστούν διαχρονική ενότητα με ορισμένο πολιτιστικό υπόβαθρο, κοινότητα με σχετικώς σταθερά ήθη και έθιμα, κοινή γλώσσα με μακρά παράδοση, στοιχεία τα οποία μεταβιβάζονται από γενεά σε γενεά με την βοήθεια μικρότερων κοινωνικών μονάδων (οικογένεια) και οργανωμένων κρατικών μονάδων (εκπαίδευση). Εάν παρεγνωρίζετο η προϋπόθεση του ουσιαστικού δεσμού και ο νομοθέτης – εναλλασσόμενος κατά θεμελιώδη αρχή του δημοκρατικού πολιτεύματος – μπορούσε να τον αγνοήσει και να ελαχιστοποιήσει τα προσόντα κτήσεως της ιθαγενείας, τότε πρακτικώς θα μπορούσε και να προσδιορίσει αυθαιρέτως την σύνθεση του λαού, με την προσθήκη απροσδιορίστου αριθμού προσώπων ποικίλης προελεύσεως, με χαλαρή ή ανύπαρκτη ενσωμάτωση, με ό,τι τούτο θα συνεπήγετο για την συνταγματική τάξη και τη λειτουργία του πολιτεύματος, καθώς και την ομαλή, ειρηνική εξέλιξη της κοινωνικής ζωής, λαμβανομένου σοβαρά υπόψη και του γεγονότος ότι το status της ιθαγένειας είναι αμετάκλητο, αφού η σχετική συνταγματική ρύθμιση (άρθρο 4 παρ.3) απαγορεύει την αφαίρεση της ιθαγένειας πλην δύο περιοριστικά καθοριζομένων περιπτώσεων (εκούσια απόκτηση άλλης ιθαγένειας, ανάληψη σε ξένη χώρα υπηρεσίας αντίθετης προς τα εθνικά συμφέροντα).

…. Ο νομοθέτης, κατά τον καθορισμό των προϋποθέσεων αποκτήσεως της ελληνικής ιθαγενείας από αλλοδαπούς, θα πρέπει να συνδυάζει και ουσιαστικά κριτήρια, ούτως ώστε να τεκμηριώνεται ο γνήσιος δεσμός του αλλοδαπού προς την ελληνική κοινωνία, δηλαδή η ενσωμάτωσή του σε αυτήν».

Απαιτούμε, λοιπόν, σεβασμό στο Σύνταγμα και στην Ιστορία μας!

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Τρίτη 16 Ιουνίου 2015

Ο κ. Τσίπρας γνωρίζει ότι θα δυσαρεστήσει την αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ με τα επαχθή μέτρα, τα οποία θα περιλαμβάνει η νέα συμφωνία με τους θεσμούς-δανειστές και έτσι αποφάσισε να κατευνάσει τις εξ αριστερών φωνές με δήθεν επαναστατικά μέτρα, τα οποία όμως θα οδηγήσουν σε κοινωνική αναταραχή. Βλέπουμε, λοιπόν, την ανάρτηση στο διαδίκτυο του σχεδίου νόμου για την επέκταση του Συμφώνου Συμβιώσεως και στα ζευγάρια του ιδίου φύλου. Το Σύμφωνο ισχύει για τα ετερόφυλα ζευγάρια και οφείλω να πω ότι προσωπικά ως Χριστιανός διαφωνώ και με την ισχύουσα ρύθμιση, διότι αμφισβητεί τον θεσμό της οικογενείας. Όμως τώρα πρέπει να βροντοφωνάξει η συνήθως σιωπηρή πλειοψηφία: «Ως εδώ και μη παρέκει» !

Ουσιαστικά στο όνομα του προοδευτισμού και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναγνωρίζεται η συμβίωση των ατόμων του ιδίου φύλου σαν κάτι φυσιολογικό, θεμιτό ίσως και επιθυμητό από την Πολιτεία. Η αναγνώριση αυτής της ιδιόρρυθμης συμβιώσεως ως θεσμού, που θα παράγει έννομες σχέσεις, θα δώσει την εντύπωση ότι η κοινωνία μας είναι ευτυχής για τέτοιες καταστάσεις, τις προβάλλει ως πρότυπα στους νέους και τις επιβραβεύει. Είπαμε: Να μην αδικείται και να μην χλευάζεται κανείς για την ιδιαιτερότητα της ιδιωτικής του ζωής. Αλλά αν νομοθετηθεί το Σύμφωνο Συμβιώσεως Ομοφυλοφίλων θα είναι προσβολή για την Ορθοδοξία, για την Ιστορία μας και για τα ήθη και τα έθιμα της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων.

Οι προτείνοντες το σχέδιο νόμου αδιαφορούν για την σαφή καταδίκη της ομοφυλοφιλίας από τον Απόστολο Παύλο και από την Χριστιανική διδασκαλία γενικότερα. Θέλουν να αφελληνίσουν την κοινωνία με την πολιτογράφηση πολυαρίθμων αλλοδαπών και να την αποχριστιανοποιήσουν εισάγοντας αμφιλεγόμενους θεσμούς από δήθεν προοδευμένες χώρες. Αν αποκόψουμε τον Έλληνα από την Ορθοδοξία, αν υπονομεύσουμε την οικογένεια που είναι το θεμέλιο μιας υγιούς κοινωνίας, αν γκρεμίσουμε όσα πίστευαν οι αγωνιστές του 1821, τί θα οικοδομήσουμε στη θέση τους; Ο Ντοστογιέφσκι έλεγε: Όπου δεν υπάρχει Θεός όλα επιτρέπονται. Μία τέτοια κοινωνία ασυδοσίας και ανομίας ονειρεύεται για την Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ;

Παρηγορούνται ορισμένοι ότι το προτεινόμενο σχέδιο νόμου δεν επιτρέπει την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια. Μην αυταπτώμεθα. Αν ανοίξει ο ασκός του Αιόλου το επόμενο βήμα θα είναι και η υιοθεσία ταλαιπώρων παιδιών που δεν θα ξέρουν τί σημαίνει πατρικό και μητρικό πρότυπο.

Λέγουν ορισμένοι ότι η ρύθμιση είναι υποχρεωτική επειδή υπάρχει σχετική καταδίκη της Ελλάδος από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικιωμάτων του Ανθρώπου. Λάθος. Αν διαβάσει κάποιος προσεκτικά την απόφαση θα δει ότι η Ελλάς καταδικάσθηκε επειδή δεν ήσαν επαρκώς τεκμηριωμένα τα επιχειρήματα των νομικών παραστατών του Ελληνικού Δημοσίου. Ας μην τα διαλύσουμε όλα!

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 14 Ιουνίου 2015

Τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών στην Τουρκία παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον. Το ισλαμικό Κόμμα ΑΚΡ, δηλαδή Κόμμα Ανάπτυξης και Δικαιοσύνης, του Προέδρου Ερντογάν και του Πρωθυπουργού Νταβούτογλου είναι μεν πρώτο, αλλά δεν μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, ενώ άπιαστο όνειρο θα παραμείνει η προσδοκία του Ερντογάν να μετασχηματίσει το σύστημα σε Προεδρικό ώστε να αυξήσει τις εξουσίες του.

Τα αποτελέσματα μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δίνουν 40,8% στο ΑΚΡ, 25,1 στο αντιπολιτευόμενο CHP (Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό) των κεμαλιστών, 16,4 στους Γκρίζους Λύκους του ΜΗΡ με ηγέτη τον ακραίο εθνικιστή Μπαχτσελί και 12,9 στο HDP, το κόμμα Δημοκρατίας των Λαών, που στηρίζεται κυρίως από τους Κούρδους και την αριστερά της Τουρκίας. Το φιλοκουρδικό κόμμα αποτελεί την έκπληξη, διότι κατόρθωσε να ξεπεράσει με άνεση το όριο του 10%, το οποίο έχει τεθεί από τη νομοθεσία για την είσοδο στη Βουλή και το οποίο υπάρχει ακριβώς για να εμποδίζει την είσοδο φιλοκουρδικών κομμάτων.

Ο Γκρίζος Λύκος Μπαχτσελί δηλώνει ότι δεν θέλει να μετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας, αν και έχω την υποψία ότι το λέει για να εκβιάσει τον Νταβούτογλου, ο οποίος αναζητεί αναγκαστικά συμμάχους για το σχηματισμό κυβερνήσεως. Αν τελικά ο Μπαχτσελί επιβάλει τους όρους του θα έχουμε μία επικίνδυνη ισλαμο-εθνικιστική κυβέρνηση με δυσάρεστες συνέπειες για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό. Θα συνδυασθούν οι νεο-οθωμανικές ιδέες του Νταβούτογλου με τον φασίζοντα εθνικισμό των Γκρίζων Λύκων, οι οποίοι επέτυχαν άνοδο του ποσοστού τους κατά 3%. Το ενδεχόμενο μιας τέτοιας κυβερνήσεως στην Άγκυρα θυμίζει τις μαύρες ημέρες της εισβολής στην Κύπρο το 1974 όταν οι Ισλαμιστές του Ερμπακάν (πνευματικού πατρός των Ερντογάν και Νταβούτογλου) συγκυβερνούσαν μαζί με τον κεντροαριστερό Πρωθυπουργό Ετσεβίτ και τους Γκρίζους Λύκους του συνταγματάρχη Αλπαρσλάν Τουρκές. Με αρχηγό τον Μπαχτσελί οι Γκρίζοι Λύκοι και το κόμμα ΜΗΡ έχουν μετάσχει σε συγκυβέρνηση τριών κομμάτων ακριβώς τότε που ο Γιώργος Α. Παπανδρέου χόρευε τα ζεϊμπέκικα με τον αείμνηστο Ισμαήλ Τζεμ!

Πάντως η δηλωμένη μέχρι στιγμής άρνηση του Μπαχτσελί οδηγεί στα επόμενα σενάρια: Α) Συνεργασία με το φιλοκουρδικό κόμμα. Δεν αποκλείεται δεδομένου ότι φραστικά τουλάχιστον οι Ερντογάν- Νταβούτογλου έχουν ταχθεί υπέρ της ρυθμίσεως του Κουρδικού ζητήματος. Προσωπικά το θεωρώ δύσκολο δεδομένου ότι η κυβέρνηση Νταβούτογλου έχει κατηγορηθεί για υποστήριξη των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους, οι οποίοι μάχονται κατά των Κούρδων στη Συρία. Αν ευοδωθεί αυτή η συνεργασία ίσως οδηγήσει σε διεύρυνση των δικαιωμάτων των πολυαρίθμων Κούρδων της Τουρκίας και σε σταδιακή μετατροπή της χώρας σε ομοσπονδία Τούρκων, Κούρδων και άλλων εθνοτήτων. Β) Συνεργασία με τους κεμαλιστές του CHP. Πολύ δύσκολο, αλλά όχι απίθανο ενδεχόμενο. Οι κεμαλιστές αντιτάσσονται στα ισλαμικά πιστεύω του ΑΚΡ και υποστηρίζονται από τον Στρατό, ο οποίος δεν συμπαθεί το δίδυμο Ερντογάν-Νταβούτογλου. Ας μην ξεχνούμε τις μαζικές διώξεις αποστράτων που κατηγορήθηκαν ως επίδοξοι πραξικοπηματίες από τον Ερντογάν. Γ) Νέες εκλογές, που μάλλον είναι το πιθανότερο ενδεχόμενο, αλλά με μεγάλη επικινδυνότητα για το ΑΚΡ. Μπορεί σε μία νέα αναμέτρηση οι Ερντογάν-Νταβούτογλου να βγουν πιο αδύναμοι και το φιλοκουρδικό HDP ακόμη πιο ενισχυμένο, διότι θα ξεθαρρέψουν πολλοί μέχρι σήμερα φοβισμένοι ψηφοφόροι.

Για τον Ελληνισμό το δίδαγμα είναι ότι κάθε Τούρκος ηγέτης ακμάζει και παρακμάζει, αλλά η συνισταμένη της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής παραμένει σταθερή και επιθετική σχετικά με τη Θράκη, το Αιγαίο, την Κύπρο, τα Βαλκάνια. Αντί κατά καιρούς να θαυμάζουμε την Τσιλέρ, τον Τζεμ, τον Ερντογάν κ.ά. ας ενισχύσουμε την Εθνική Άμυνά μας και ας σταματήσουμε τις χορευτικές επιδείξεις, όπως η πρόσφατη του κ. Κοτζιά με τον Τούρκο ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου.

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Τρίτη 9 Ιουνίου 2015