Kωνσταντίνος Χολέβας

Υπάρχουν πάντα κάποιοι Έλληνες έτοιμοι για υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα. Τώρα λόγω και της οικονομικής κρίσης βρίσκουν ένα επιχείρημα επί πλέον. Θεωρούν σκόπιμο να κλείσουμε, όπως ισχυρίζονται, τα ανοικτά μέτωπα για να αφοσιωθούμε στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Διαφωνώ ριζικά με το σκεπτικό τους. Μάλιστα οι εξελίξεις της επικαιρότητος δικαιώνουν την ανυποχώρητη στάση μας.

Αναφέρομαι συγκεκριμένα στο ζήτημα του ονόματος της Μακεδονίας, το οποίο θέλουν να μονοπωλήσουν οι σκοπιανοί γείτονές μας. Αν προσέξουμε τη σημερινή κατάσταση του ψευδομακεδονικού υβριδίου θα διαπιστώσουμε ότι η ΠΓΔΜ βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση, απομονωμένη πανταχόθεν και με σοβαρά ερωτηματικά για τη βιωσιμότητά της. Υπενθυμίζω:

Στο εσωτερικό μέτωπο η κυβέρνηση του Νίκολα Γκρούεφσκι και του εθνικιστικού κόμματος ΒΜΡΟ κατηγορείται βάσει στοιχείων ότι υπέκλεπτε τηλεφωνικές συνομιλίες και επηρέαζε τη δικαιοσύνη. Η σοσιαλδημοκρατική αντιπολίτευση και ο ηγέτης της Ζόραν Ζάεφ καλούν τον Γκρούεφσκι να παραιτηθεί δεδομένου ότι ηγετικά στελέχη των μυστικών υπηρεσιών είναι συγγενείς του.

Η εξέλιξη αυτή σε συνδυασμό με τη γενικότερη επιφυλακτικότητα των Ευρωπαίων για τη λειτουργία των θεσμών στο κράτος των Σκοπίων οδήγησε το πρόσφατο Συμβούλιο Εξωτερικών υποθέσεων της Ε.Ε., το οποίο πραγματοποιήθηκε στο Λουξεμβούργο, να υιοθετήσει αρνητική στάση απέναντι σε ενδεχόμενη ένταξη της ΠΓΔΜ στην Ευρ. Ένωση. Το κείμενο αναφέρει ότι «το Συμβούλιο εκφράζει τη βαθιά του ανησυχία σε σχέση με την επιδεινούμενη κατάσταση στη χώρα, ιδιαίτερα στους τομείς του κράτους δικαίου, των θεμελιωδών δικαιωμάτων και της ελευθερίας του Τύπου, που συνιστούν δημοκρατικές αξίες, οι οποίες βρίσκονται στον πυρήνα της ΕΕ και της πολιτικής διεύρυνσης». Δεν είναι, λοιπόν, μόνον η Ελλάδα που εμποδίζει την ένταξη ή οποιαδήποτε στενότερη προσέγγιση των Σκοπίων στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Η Ευρ. Ένωση στο σύνολό της δεν θέλει μία τέτοια χώρα, διεφθαρμένη, υπανάπτυκτη και υπό διάλυσιν.

Ο κίνδυνος διασπάσεως της ΠΓΔΜ σε δύο ή και περισσότερα κομμάτια παραμένει πάντα υπαρκτός. Η κύρια απειλή είναι η ισχυρή αλβανική μειονότητα, η οποία αποθρασύνθηκε από τη στήριξη των ΗΠΑ και των περισσοτέρων Ευρωπαίων στην ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου- Κοσσόβου. Οι Αλβανοί μετά την ένοπλη εξέγερση του 2001 ζητούν απόλυτη συγκυβέρνηση με 50% όλων των θέσεων και των εξουσιών, ενώ ταυτοχρόνως ετοιμάζουν τη μελλοντική απόσχιση των δυτικών επαρχιών και την ένωση με το Κόσσοβο. Παρά τη συμμετοχή αλβανικών κομμάτων στις κυβερνήσεις των Σκοπίων, η συνύπαρξη με τους Σλάβους- ψευδομακεδόνες είναι προβληματική και υπό προθεσμίαν. Ένα πρόσφατο γεγονός δείχνει πόσο εύθραυστη είναι η εκεχειρία του 2001. Προ ολίγων ημερών Αλβανοί ένοπλοι με στολές του Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσόβου (UCK) εισέβαλαν σε αστυνομικό φυλάκιο κρατώντας για πολλές ώρες ομήρους τους Σκοπιανούς αστυνομικούς. Οι οπαδοί της Μεγάλης Αλβανίας αναμένουν με το όπλο παρά πόδα.

Προβλέποντας τη διάσπαση του κράτους χιλιάδες Σκοπιανοί αποκτούν βουλγαρική υπηκοότητα. Οι γενικότερες σχέσεις με τη Βουλγαρία, πάντως, παραμένουν τεταμένες διότι η Σόφια θεωρεί ότι η προπαγάνδα του ψευδομακεδονισμού πλαστογραφεί και διαστρεβλώνει όχι μόνο την ελληνική, αλλά και τη βουλγαρική ιστορία. Στις 24 Μαίου (11 Μαίου με το παλαιό ημερολόγιο) στον τάφο του Αγίου Κυρίλλου του Θεσσαλονικέως (Έλληνος) στη Ρώμη θα γίνουν δύο διαφορετικές τελετές. Οι Σκοπιανοί ιερείς και πολιτικοί θα τον τιμήσουν ως «Μακεδόνα» και οι Βούλγαροι ως «Βούλγαρο»!

Ούτε με τη Σερβία οι σχέσεις είναι καλές λόγω της κρατικής στηρίξεως στη σχισματική «Μακεδονική» Εκκλησία και τις διώξεις εις βάρος του Αρχιεπισκόπου Αχρίδος Ιωάννου, ο οποίος υπάγεται στο Σερβικό Πατριαρχείο.

Τώρα που θα έπρεπε να πιέσουμε τα Σκόπια το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών αναγγέλλει Μέτρα Οικοδομήσεως Εμπιστοσύνης! Η θέληση του ελληνικού λαού είναι να μην παραχωρήσουμε το όνομα Μακεδονία ούτε ως σύνθετο ή παράγωγο!

Άρθρο μου στην εφημερίδα Δημοκρατία, Τρίτη 28 Απριλίου 2015

Τρεις μήνες συμπληρώνονται από την εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ και από την εγκαθίδρυση της αριστερής διακυβέρνησης. Μουδιασμένος ο λαός μας προσπαθεί να καταλάβει εάν υπάρχει κυβέρνηση, τί θα γίνει με τους δανειστές μας, αν τον επόμενο μήνα θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις, αν θα αντέξουν οι Τράπεζες, αν θα μείνουμε στο ΕΥΡΩ, αν θα παραμείνει ο ΕΝΦΙΑ, αλλά με άλλο όνομα, και σε όλα αυτά τα ερωτήματα ουδεμία σαφής απάντηση υπάρχει.

Αντιθέτως παρακολουθούμε επί τρεις μήνες μία σειρά αντιφάσεων, διχογνωμιών, ενδοκυβερνητικών συγκρούσεων και μη δημιουργικής ασάφειας με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Αναπληρωτή Υπουργό επί της Δημοσίας Τάξεως, ο οποίος αρθρογράφησε κατά της κυβερνήσεως, δηλαδή κατά του εαυτού του. Στον τομέα των διεθνών μας σχέσεων λάβαμε γενικόλογα ευχολόγια από τον Πούτιν, δεχθήκαμε ηχηρό ράπισμα από τις ΗΠΑ για την κυβερνητική πρόθεση να απελευθερωθεί καταδικασμένος τρομοκράτης και βλέπουμε καθημερινά τους Ευρωπαίους εταίρους μας να αναμένουν συγκεκριμένα μέτρα, τα οποία ακόμη καταστρώνονται.

Ευτυχείς μέχρι σήμερα από την αριστερή διακυβέρνηση τριών μηνών είναι μόνον οι αντιεξουσιαστές, οι αιώνιοι φοιτητές, οι παράνομοι μετανάστες και οι παραγωγοί χιουμοριστικών τηλεοπτικών εκπομπών. Πάντως οι δηλώσεις της κυρίας που είναι αρμόδια για τη Μεταναστευτική Πολιτική δεν πρέπει να αντιμετωπισθούν ως κακόγουστα ευφυολογήματα. Οι μετανάστες που λιάζονται στην Ομόνοια και εκείνοι που εξαφανίζονται από την Ελλάδα, χωρίς να γνωρίζει η Υπουργός πού και πώς πηγαίνουν, αποτελούν την αρχή μιας μεγάλης εθνικής τραγωδίας. Είμαστε ανθρωπιστές, αλλά κάθε κοινωνία έχει συγκεκριμένες αντοχές.

Η παράνομη μετανάστευση και η δημιουργία πολυπολιτισμικών κοινωνιών απασχολούν επί χρόνια την υπόλοιπη Ευρώπη. Γνωστοί πολιτικοί ηγέτες διαπίστωσαν μεγαλοφώνως ότι η πολυπολιτισμικότητα απέτυχε και ότι δεν είναι εύκολο να ενσωματωθούν στις ευρωπαϊκές κοινωνίες οι φανατικοί Μουσουλμάνοι. Ακόμη και ο Ιταλός ηγέτης της Αριστεράς Μάσσιμο ντ’ Αλέμα παραδέχθηκε ότι οι συντηρητικοί είχαν δίκιο, διότι δεν είναι εύκολο να ενσωματωθεί το Ισλάμ. Αυτό το είπε όταν διαπίστωσε ότι οι βομβιστές στο μετρό του Λονδίνου προ ολίγων ετών είχαν ακολουθήσει όλα τα στάδια της βρετανικής εκπαιδεύσεως, αλλά παρέμειναν φανατικοί Ισλαμιστές.

Η κυβέρνηση Σαμαρά είχε προτείνει μία νέα νομοθεσία περί ιθαγενείας, η οποία προέβλεπε την απόδοση ελληνικής ιθαγενείας μόνο σε παιδιά νομίμων μεταναστών, τα οποία γεννήθηκαν στην Ελλάδα και έχουν φοιτήσει στο ελληνικό σχολείο μέχρι και το Λύκειο. Η κ. Χριστοδουλοπούλου θέλει να απονείμει την ιθαγένεια στα παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν εδώ και έχουν απλώς εγγραφεί στην Α΄ Δημοτικού. Ασύγγνωστη χαλαρότητα, η οποία μπορεί να δώσει κίνητρο σε φανατικούς Ισλαμιστές να εγκαθίστανται στην Ελλάδα.

Με πρόσχημα τις αριστερές φαντασιώσεις για ελληνοποίηση των μεταναστών θα γίνουμε χώρα υποδοχής τζιχαντιστών. Η κυβέρνηση πειραματίζεται εις βάρος των Ελλήνων.

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 26 Απριλίου 2015

Επιλέγω μία χαρακτηριστική φράση από τη συγκινητική υμνογραφία που ψάλαμε τη Μεγάλη Παρασκευή: «Πέπαυται τόλμα μαθητών, Αριμαθαίας δε αριστεύει Ιωσήφ. Νεκρόν γαρ και γυμνόν θεώμενος τον επί πάντων Θεόν, αιτείται και κηδεύει κρυγάζων….». Ο ιερός υμνογράφος τιμά τον Ιωσήφ τον από Αριμαθαίας για την τόλμη του να ενταφιάσει τον Ιησού και τον επαινεί διότι «αριστεύει», διακρίνεται, προβαίνει σε μία πράξη λαμπρή. Η Ορθόδοξη Εκκλησία με τη γλώσσα της υμνογραφίας προβάλλει την αριστεία ως κάτι τιμητικό και επαινετό. Την ίδια σημασία στην αριστεία δίνει ο Όμηρος πολλούς αιώνες νωρίτερα. Η συνέχεια του Ελληνισμού διατρανώνεται στη γλωσσική μας διαχρονία. Στην Ιλιάδα βλέπουμε τη λέξη αριστεία να αναφέρεται στα ανδραγαθήματα των ηρώων. Άριστος για τον Αρχαίο και τον Χριστιανικό Ελλληνισμό είναι ο ανδρείος, ο τολμηρός, αυτός που ξεχωρίζει, αυτός τον οποίο ο λαός πρέπει να θεωρεί ως πρότυπο.

Από εκεί θα έπρεπε να ξεκινά η φλοσοφία της σύγχρονης Ελληνικής Παιδείας. Αντιθέτως βλέπουμε τη σειρά των μέτρων, που ανακοινώθηκαν από την αριστερή διακυβέρνηση, να ξεκινά από την υποβάθμιση των Πειραματικών Σχολείων και από την απόρριψη της αριστείας. Η αριστεία είναι ρετσινιά, είπε ο αρμόδιος Υπουργός και έδωσε το μήνυμα ότι η Παιδεία πρέπει να κατεβάσει το επίπεδό της ώστε να προσαρμοσθεί στους μετρίους. Οι διδαχές του Ομήρου και της υμνογραφίας μας δεν συγκινούν την ψευδοπροοδευτική διανόηση.

Η επαναφορά του κακώς νοουμένου ασύλου, του θεσμού των αιωνίων φοιτητών και η θεσμοθέτηση της εκλογής του Πρυτάνεως (και) από τους φοιτητές επαναφέρει τα ΑΕΙ στην κατάσταση αιχμαλωσίας από δήθεν επαναστατικές μειοψηφίες. Τα Πανεπιστήμιά μας δεν χρειάζονται περισσότερη διάλυση στο όνομα της «δημοκρατικότητας». Χρειάζονται ενίσχυση της διεθνούς αξίας τους, της αναταγωνιστικότητάς τους και πρωτίστως χρειάζονται κίνητρα για τους αρίστους και αναβάθμιση των σπουδών και των πτυχίων. Ενδεικτικά θα πρότεινα ως μέτρο απαραίτητο για την αναβάθμιση των σπουδών τον διακριτικό έλεγχο – από Επιτροπή Ακαδημαϊκών διεθνούς κύρους και υπεράνω κομματικών επιρροών- του περιεχομένου σπουδών κάθε Τμήματος των ΑΕΙ. Επί παραδείγματι πώς είναι δυνατόν να έχει εξαλειφθεί από όλα σχεδόν τα Τμήματα Ιστορίας των Ελληνικών Πανεπιστημίων η διδασκαλία της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821;

Σε όλες τις προηγμένες χώρες ο πανεπιστημιακός καθηγητής ελέγχεται αν γνωρίζει οτιδήποτε αφορά την επιστήμη του και έχει γραφεί στη γλώσσα του. Δεν νοείται Γάλλος φιλόσοφος ή πολιτειολόγος να διδάξει σε Πανεπιστήμιο χωρίς να έχει μελετήσει τον Ρουσσώ και τον Μοντεσκιέ. Με το ίδιο κριτήριο θα έπρεπε κάθε υποψήφιος Πανεπιστημιακός διδάσκαλος στην Ελλάδα να ελέγχεται αν έχει μελετήσει τα αντίστοιχα με την επιστήμη του συγγράματτα των Αρχαίων Ελλήνων, αλλά και της περιόδου του Βυζαντίου και της Τουρκοκρατίας. Δεν είναι εθνικώς και επιστημονικώς αποδεκτό να διδάσκονται απίθανα στοιχεία θολοκουλτούρας στον τομέα των Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών και να αγνοείται ο Αριστοτέλης, ο Θουκυδίδης, ο Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος και τα Συντάγματα των Εθνοσυνελεύσεων του Αγώνος. Δεν είναι λογικό να αποφαίνονται οι αστέρες του ψευδοπροοδευτισμού ότι η Ελληνική Επανάσταση είναι γνήσιο τέκνο του Δυτικού Διαφωτισμού και να αποκρύπτεται το γεγονός ότι συνέβαινε το αντίθετο: Ότι δηλαδή οι Γάλλοι Διαφωτιστές μετέφραζαν και διάβαζαν τον σπουδαίο Ορθόδοξο κληρικό και λόγιο του ΙΗ΄ αιώνος Ευγένιο Βούλγαρι!

Αναφέρθηκα και πριν στη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού, συνέχεια ουσίας, αξιών, νοημάτων και γλωσσικού πλούτου. Ας δώσουμε στα παιδιά μας όλο το φάσμα της ελληνικής γραμματείας περιλαμβανομένων και των εκκλησιαστικών ύμνων και των Πατερικών κειμένων. Σε μία εποχή κατά την οποία διεκδικούμε την Εθνική μας Αξιοπρέπεια ας διδάξουμε στα σχολεία μας τη μακρά διαχρονική πορεία της ενιαίας ελληνικής γλώσσας, Αρχαίας, Εκκλησιαστικής, Λογίας και Δημοτικής. Για μία Παιδεία Ελληνική, επίκαιρη και Οικουμενική.

Άρθρο μου στην εφημερίδα Δημοκρατία, Τρίτη 21 Απριλίου 2015

Συμπληρώνονται φέτος εκατό χρόνια από την σφαγή των Αρμενίων από τους Νεοτούρκους και οι ανά την Υφήλιο Αρμένιοι ετοιμάζονται να τιμήσουν τη μνήμη των 1.500.000 νεκρών τους. Επίκεντρο των  εκδηλώσεων θα είναι σε λίγες ημέρες η Δημοκρατία της Αρμενίας, αλλά ήδη η επέτειος έλαβε παγκόσμιες διαστάσεις, λόγω των προσφάτων δηλώσεων του Πάπα Φραγκίσκου. Ανήμερα του Πάσχα των Ορθοδόξων και μία εβδομάδα μετά το Πάσχα των Καθολικών ο Πάπας μίλησε για τις τρεις μεγάλες γενοκτονίες του εικοστού αιώνος.

Συγκεκριμένα αναφέρθηκε στη γενοκτονία των Αρμενίων και γενικά των Χριστιανών της Ανατολής, δηλαδή των Σύρων Χριστιανών, των Ασσυρίων, Χαλδαίων και Ελλήνων από τους Τούρκους. Ως δεύτερη σημαντική γενοκτονία ανέφερε τα εγκλήματα των Γερμανών Ναζί (εννοώντας προφανώς το Ολοκαύτωμα των Εβραίων) και ως τρίτη γενοκτονία ανέφερε την εγκληματική δράση του Σταλινισμού υπονοώντας τα μαζικά εγκλήματα των κομμουνιστικών καθεστώτων.

Ως Έλληνες Ορθόδοξοι έχουμε σημαντικές δογματικές και εκκλησιολογικές διαφορές με τον εκάστοτε Πάπα και με το Βατικανό, αλλά οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι οι συγκεκριμένες αναφορές του είναι γενναίες, ειλικρινείς και απηχούν την ιστορική αλήθεια. Η Τουρκία αντέδρασε δριμύτατα, αλλά αυτό ανεμένετο. Εκείνο που μάς ενδιαφέρει είναι να εξαγάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα για το παρόν και το μέλλον από τη μελέτη του αιματηρού παρελθόντος.

Διαπιστώνουμε με θλίψη ότι ενώ η μεταναζιστική Γερμανία ζήτησε συγγνώμην για τα εγκλήματα του Χίτλερ – αν και εκκρεμούν οι πολεμικές αποζημιώσεις προς την Ελλάδα- και διδάσκει στα σχολεία της ως αρνητική σελίδα τον Ναζισμό και το Ολοκαύτωμα, αντιθέτως η σύγχρονη Τουρκία δεν έχει ζητήσει συγγνώμην για τα εγκλήματα του Κεμαλισμού και των Νεοτούρκων. Τιμά ως ήρωα τον Κεμάλ και προσπαθεί να χρηματοδοτήσει πολιτικούς και επιστήμονες στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ για να εμποδίσει την αναγνώριση της γενοκτονίας των Χριστιανικών λαών.

Παρατηρούμε ότι και σήμερα η Τουρκία ακολουθεί πολιτική επιθετική. Κατέχει τη μισή Κύπρο, απειλεί το Αιγαίο, διεκδικεί συνδιοίκηση στη Θράκη, εξοπλίζεται συστηματικά. Πώς μπορεί να δικαιολογηθεί η συμμετοχή Ελλήνων ιστορικών σε μικτές ελληνοτουρκικές επιτροπές για την επανασυγγραφή της Ιστορίας; Πώς μπορούμε να μιλούμε για ελληνοτουρκική φιλία, όταν ο Αττίλας το 1974 διέπραξε στην Κύπρο εγκλήματα αντίστοιχα με εκείνα του 1915- 1922;

Οι Αρμένιοι είναι αξιέπαινοι, διότι με κάθε τρόπο αξιοποιούν την Διασπορά τους και επιτυγχάνουν την αναγνώριση της γενοκτονίας τους από ξένα κοινοβούλια. Εμείς κάνουμε το ίδιο για να αναγνωρισθεί διεθνώς η γενοκτονία των Μικρασιατών και των Ποντίων;

Η Τουρκία σήμερα συνεργάζεται με ακραίους ισλαμιστές, οι οποίοι δολοφονούν Χριστιανούς στη Μέση Ανατολή.

Ας μην αφήσουμε την ιστορία να επαναληφθεί. Ας διδάξουμε ψύχραιμα στα παιδιά μας την γενοκτονία  Ελλήνων και Αρμενίων!

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 19 Απριλίου 2015

Φωτο: Σκίτσο του Chappatte από τους New York Times

Η  απόσπαση του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία ξεκίνησε με τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ το 1999, όταν βομβαρδίστηκαν άμαχοι ακόμη και κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα του Ορθοδόξου εορτολογίου. Φέτος είδαμε άλλη μία σχετική εξέλιξη κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας των Ορθοδόξων. Οι Πρωθυπουργοί της Αλβανίας Έντι Ράμα και του Κοσσόβου (Κοσσυφοπεδίου) Χακίμ Θάτσι ανακοίνωσαν σε κοινή συνέντευξή τους ότι θα προχωρήσουν στην ένωση Αλβανίας- Κοσσόβου, αν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν παραχωρήσει δικαίωμα ελευθέρας εισόδου στους πολίτες του Κοσσόβου. Υπενθυμίζεται ότι η Ευρ. Ένωση δεν έχει ενιαία πολιτική για το ζήτημα του Κοσσόβου, διότι η Ελλάς, η Κύπρος, η Ισπανία και η Ρουμανία δεν αναγνωρίζουν την περιοχή αυτή ως ανεξάρτητο κράτος, θέση στην οποία συμφωνεί και η Ρωσία. Αντιθέτως οι ΗΠΑ και πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν προβεί στην αναγνώριση, ενθαρρύνοντας με τον τρόπο αυτό τον αλβανικό αλυτρωτισμό.

Η Ελλάς ορθώς πράττει και δεν αναγνωρίζει αυτή την οντότητα, διότι αποκόπηκε από τη Σερβία με τη χρήση βίας (αντάρτες του UCK, βομβαρδισμοί κλπ). Το Κοσσυφοπέδιο υπήρξε ιστορικά η κοιτίδα της Ιστορίας και της Ορθόδοξης παράδοσης για τον Σερβικό λαό. Το 1389 στο Κόσσοβο Πόλιε, δηλαδή κοιλάδα των κοτσυφιών (= Κοσσυφοπέδιο) οι Οθωμανοί νίκησαν τους Σέρβους και κατέκτησαν την περιοχή. Οι Σέρβοι το ονομάζουν μάλιστα Κόσσοβο και Μετόχια τονίζοντας έτσι την παρουσία πολλών ιστορικών Ορθοδόξων Μονών (η λέξη Μετόχιον   υποδηλώνει  Ναό ή ασκητήριο που υπάγεται σε Μοναστήρι). Επί Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι Ιταλοί του Μουσσολίνι απέσπασαν το Κόσσοβο από την τότε ενιαία Γιουγκοσλαβία  και το απέδωσαν στο προτεκτοράτο τους, την Αλβανία.

 Αν η Δύση ανεχθεί την ένωση Αλβανίας και Κοσσόβου στην εποχή μας, θα νομιμοποιήσει ουσιαστικά τον σχεδιασμό του Μουσσολίνι και θα δώσει αέρα στα πανιά του αλυτρωτισμού των Τιράνων. Τα επόμενα βήματα θα είναι η απόσχιση των δυτικών επαρχιών των Σκοπίων, όπου οι πολυάριθμοι Αλβανοί έχουν ανακηρύξει κράτος εν κράτει (την Ιλλυρίδα)  και η διεκδίκηση εδαφών από το Μαυροβούνιο, τη Σερβία (Πρέσεβο) και την Ελλάδα (βλέπε προπαγάνδα περί Τσάμηδων και χάρτη της Μεγάλης Αλβανίας που περιλαμβάνει την Ήπειρο, η Δυτική Μακεδονία και την Κέρκυρα).

Δεν ισχυρίζομαι ότι η σημερινή Αλβανία είναι ικανή να απειλήσει την εδαφική μας ακεραιότητα, όμως δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε. Αν οι ΗΠΑ και ορισμένοι Ευρωπαίοι εταίροι μας ανεχθούν τα μεγαλοαλβανικά σχέδια, τα Βαλκάνια θα εισέλθουν σε μία νέα περίοδο αποσταθεροποιήσεως, ενώ η Ελλάς ακόμη ταλανίζεται από την οικονομική κρίση. Για να διασφαλίσουμε τα ελληνικά, αλλά και τα καλώς νοούμενα ευρωπαϊκά συμφέροντα στην περιοχή, οφείλουμε να ανακόψουμε την πορεία προς τη Μεγάλη Αλβανία ή τη Φυσική Αλβανία, όπως πιο διπλωματικά αποκαλείται από τον αλβανικό Τύπο.

Είναι απαραίτητο να διακηρύξουμε για μία ακόμη φορά ότι δεν πρόκειται να αναγνωρίσουμε το Κόσσοβο ως ανεξάρτητο κράτος, διότι αν το κάνουμε θα ανοίξουμε τον δρόμο για τη νομιμοποίηση της τουρκικής εισβολής και του ψευδοκράτους στην Κύπρο.

Να διακηρύξουμε ότι η πορεία της Αλβανίας προς την Ευρ. Ένωση και η τυχόν χρηματοδότησή της από ευρωπαϊκά κονδύλια εξαρτάται από τον σεβασμό των δικαιωμάτων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας (Βορειοηπειρωτών).

Να ζητήσουμε από την ΟΥΝΕΣΚΟ την προστασία των Ορθοδόξων Ναών και μνημείων που υπάρχουν στο Κόσσοβο και έχουν υποστεί καταστροφές, λεηλασίες και βομβιστικές επιθέσεις από φανατικούς μουσουλμάνους Αλβανούς.

Να καταγγείλουμε σε όλα τα διεθνή βήματα την προπαγάνδα των Τιράνων υπέρ των Τσάμηδων, απογόνων των εγκληματιών πολέμου.

Να υπενθυμίσουμε στην κυβέρνηση των Τιράνων ότι δεν λησμονούμε το Πρωτόκολλο της Κερκύρας του 1914, το οποίο προβλέπει Αυτόνομη Βόρειο Ήπειρο εντός Αλβανίας.

Ας μην μένουμε απαθείς θεατές!

Άρθρο μου στην εφημερίδα Δημοκρατία, Τρίτη του Πάσχα 14 Απριλίου 2015

Ανάσταση σημαίνει ελπίδα. Μετά τον Σταυρό και τα Πάθη του Κυρίου μας όλοι ψάλλουμε πανηγυρικώς: «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών… Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν λαοί»! Ο Έλληνας γιορτάζει την Λαμπρή! Ανάσταση σημαίνει τη νίκη  της ζωής επί του θανάτου, της Πίστης επί της απιστίας, της αισιοδοξίας επί της απελπισίας.

Για τον Έλληνα η Ανάσταση συμβολίζει την  Ελευθερία με διττή σημασία. Προσπάθεια για απελευθέρωση του ανθρώπου από τα πάθη και τις αδυναμίες αφ’ ενός. Αυτή είναι η πνευματική έννοια που διδάσκει η Εκκλησία μας. Αφ’ ετέρου συμβολίζει την απελευθέρωση του Έθνους από κάθε υποδούλωση. Με αυτή τη διπλή σημασία γιόρταζαν την Ανάσταση του Κυρίου οι υπόδουλοι Έλληνες κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Έλεγε ο ένας «Χριστός Ανέστη» και ο άλλος απαντούσε «Η Ελλάς Ανέστη»! Ήταν το ποθούμενον, η ελπίδα για απελευθέρωση, η Μεγάλη Ιδέα  του Γένους. Αυτή η αναστάσιμη χαρά και ελπίδα κράτησε όρθιο το Έθνος μας στη μαύρη περίοδο της δουλείας. Ο Έλληνας γνωρίζει ότι μετά τη Σταύρωση πάντα ακολουθεί η Ανάσταση. Γι’ αυτό αγωνίζεται, επιμένει και δεν καταθέτει τα όπλα.

Η απελπισία, η απαισιοδοξία δεν ταιριάζει στον Ορθόδοξο Ελληνισμό. Είναι ξένη προς τη Χριστιανική μας Πίστη, προς την Ιστορία μας, προς την Παράδοσή μας, προς τα ιδανικά των προπατόρων μας. Αλλά απαιτείται ταυτοχρόνως και αγώνας. «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες, «Άγιε Νικόλα βόηθα, κούνα και συ το χέρι σου» λέει η νεώτερη παροιμία. Πιστεύουμε στην Ανάσταση και στη Θεία Πρόνοια, αλλά παραλλήλως μαχόμαστε, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βελτιώσουμε την κατάστασή μας.

Ελπίζουμε, λοιπόν, και προσευχόμαστε στον Αναστάντα Χριστό. Για την απελευθέρωσή μας από την οικονομική και πνευματική κρίση. Για την απελευθέρωση της Κύπρου μας από τον τουρκικό Αττίλα. Για τα τέσσερα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία μας, στην Κωνσταντινούπολη, την Αλεξάνδρεια, την Αντιόχεια, τα Ιεροσόλυμα. Για τους εμπερίστατους Χριστιανούς που απειλούνται από την ισλαμιστική βία. Για τα δικαιώματα των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο, Τένεδο, Βόρειο Ήπειρο και Σκόπια. Για την διαφύλαξη της ελληνορθόδοξης ταυτότητας των απανταχού της γης Ομογενών μας. Για την αντιμετώπιση πάσης επιβουλής και διαστρεβλώσεως της Ιστορίας μας από κακούς γείτονες ή ψευδοπροοδευτικούς εθνομηδενιστές. Για να ξαναβρεί η Ευρώπη τις Χριστιανικές ρίζες, τις οποίες κατά τρόπο προκλητικό ορισμένοι ηγέτες της καταπατούν.

Ανάσταση σημαίνει ελπίδα. Και η μεγαλύτερη ελπίδα είναι  η νεολαία μας. Ας ευχηθούμε ο Αναστάς Κύριος να χαρίζει φώτιση και πνευματική προκοπή σε μαθητές και διδασκάλους. Η Ανάσταση του Γένους το 1821 ήλθε χάρις στην ελληνορθόδοξη παιδεία. Σ’ αυτήν πρέπει να επιστρέψουμε, χωρίς βεβαίως να παραβλέπουμε τις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας.

Χριστός Ανέστη! Ας ελπίσουμε σ’ ένα καλύτερο αύριο.

Εφημερίδα Δημοκρατία / Μ. Σάββατο 11 – Κυριακή του Πάσχα 12 Απριλίου 2015

Ο Λουκιανός ο Σαμοσατεύς, γνωστός συγγραφεύς της ελληνιστικής περιόδου, έγραψε μεταξύ άλλων ένα κείμενο με τίτλο «Πῶς δεῖ ἱστορίαν συγγράφειν», δηλαδή έδινε οδηγίες για το πώς πρέπει να γράφεται η ιστορία. Σήμερα θα ήταν χρήσιμη για τους πολιτικούς και τους «προοδευτικούς» ιστορικούς μία συζήτηση για το πώς πρέπει να διδάσκεται η Ιστορία. Λαμβάνω αφορμή από το πρόσφατο μήνυμα του Υπουργού Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Μπαλτά προς τους μαθητές για την 25^η Μαρτίου και από την ομιλία του Πρωθυπουργού κ. Τσίπρα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ανήμερα της Εθνικής Επετείου.

Το κοινό στοιχείο και των δύο τοποθετήσεων είναι η μονομερής απόδοση της πνευματικής πατρότητος της Ελληνικής Επαναστάσεως στον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό. Η αμφισβήτηση της συνέχειας του Ελληνισμού είναι ευδιάκριτη στην ομιλία του  κ. Τσίπρα, ο οποίος   αναφέρθηκε σε «ελληνόφωνους» και όχι  σε ελληνικούς πληθυσμούς. Ο κ. Μπαλτάς συνέδεσε το 1821 με την Αμερικανική Επανάσταση του 1776, με την οποία καταλύθηκε η αγγλική αποικιοκρατία και ιδρύθηκαν οι ΗΠΑ.

Στην τοποθέτηση του Πρωθυπουργού ιδιαιτέρως προβλημάτισε τους έχοντες γνώσιν η τιμητική αναφορά του στον Αντώνη Λιάκο, Πανεπιστημιακό ιστορικό, ο οποίος ηγήθηκε του ιδεολογικού ρεύματος της μετανεωτερικής παρερμηνείας της Ιστορίας μας και προώθησε στα νέα πανεπιστήμια της Περιφέρειας ιστορικούς με απόψεις αντίστοιχες της Μαρίας Ρεπούση. Στο μήνυμα του Υπουργού Παιδείας αρνητική εντύπωση προκάλεσε η σύνδεση του 1821 με την Αμερικανική Επανάσταση και με τη δημιουργία του αμερικανικού έθνους. Η έλλειψη σχετικών διευκρινίσεων στο μήνυμα έδινε την εντύπωση ότι, όπως το 1776 δημιουργήθηκε εκ του μη όντος το αμερικανικό έθνος, έτσι και το 1821 δημιουργήθηκε (κατασκευάσθηκε;) το ελληνικό έθνος. Η σύνδεση είναι ατυχής και ιστορικώς ατεκμηρίωτη. Το αμερικανικό έθνος όντως δημιουργήθηκε από αποίκους διαφορετικών εθνικών ομάδων, αλλά το ελληνικό έθνος υπήρχε από την αρχαιότητα και ουδέποτε έπαυσε να υπάρχει. Το 1821 δεν ιδρύθηκε έθνος, αλλά κράτος, το οποίο βασίσθηκε στην εδραία εθνική συνείδηση των Ελλήνων.

Και οι δύο ιδεολογικές τοποθετήσεις, πάντως, του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Παιδείας δείχνουν περιφρόνηση προς τους αυτοφυείς θεσμούς του Ελληνισμού. Αν η Ελληνική Επανάσταση υπήρξε γνήσιο τέκνο του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και αντέγραψε είτε τη Γαλλική είτε την Αμερικανική Επανάσταση, τότε αυτός ο λαός ήταν ένας απλός αντιγραφεύς, ανίκανος να δημιουργήσει αξίες και θεσμούς ελληνικούς. Πιστεύω ότι και τα δύο επίσημα πρόσωπα, τα οποία ασχολήθηκαν με τις ρίζες του 1821, αγνοούν, μάλλον από ελλιπή ενημέρωση, τον ρόλο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, της Μεγάλης Ιδέας, των αυτοδιοικουμένων κοινοτήτων και συνεταιρισμών επί Τουρκοκρατίας. Παραβλέπουν τη συνεπή και συστηματική δράση των λογίων, κληρικών και λαϊκών, οι οποίοι δίδασκαν στα ελληνόπουλα την Πίστη στον Χριστό, την Ιστορία μας και τη διαχρονική γλώσσα μας. Παραβλέπουν οι μονομερείς οπαδοί του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού τις διακηρύξεις των Εθνοσυνελεύσεων του Αγώνος. Η Α΄ Εθνοσυνέλευση στην Επίδαυρο ορίζει ως νόμους της νέας Ελλάδος το βυζαντινορωμαϊκό δίκαιο και συγκεκριμένα «τους νόμους των Χριστιανών ημών Αυτοκρατόρων», δηλαδή των Βυζαντινών. Δεν ζήτησαν οι επαναστάτες του 1821 τους νόμους «της μητρός ημών γαλλικής ή αμερικανικής επαναστάσεως»!

Κριτική με σωστά επιχειρήματα στο μήνυμα του κ. Μπαλτά άσκησαν δύο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ! Ο Στάθης Διομήδης στην ΑΥΓΗ της 30.3.2015 και ο γελοιογράφος Στάθης Σταυρόπουλος στον ιστότοπο www.enikos.gr στις 27.3.2015. Όμως δεν τόλμησαν να κάνουν κριτική στην ομιλία του κ. Τσίπρα, ο οποίος κινήθηκε στο ίδιο μήκος κύματος. Πώς είναι δυνατόν η αριστερή διακυβέρνηση να μάς πείσει ότι κάνει αγώνα για την Εθνική Αξιοπρέπεια, όταν παρουσιάζει τους προγόνους μας σαν απλούς αντιγραφείς ξένων ιδεών;

Η μελέτη της Ιστορίας διδάσκει ότι η πορεία του Έθνους μας είναι Σταυροαναστάσιμη. Πέφτουμε, αλλά σηκωνόμαστε όρθιοι. Καλή Ανάσταση!

Άρθρο μου στην εφημερίδα Δημοκρατία, Μ. Τρίτη 7 Απριλίου 2015