Αναρτήσεις από:

Kωνσταντίνος Χολέβας

Η διχασμενη Ουκρανια και ο γκρεμισμενος Λενιν

Η διχασμενη Ουκρανια και ο γκρεμισμενος Λενιν 150 150 Kωνσταντίνος Χολέβας

Ουκρανία στις σλαβικές γλώσσες σημαίνει χώρα των συνόρων. Συγγενική είναι και η ονομασία της περιοχής Κράϊνα της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Όταν κυβερνούσαν οι Τσάροι πασών των Ρωσιών η σημερινή Ουκρανία λεγόταν Μικρή Ρωσία. Σήμερα βρίσκεται στο προσκήνιο λόγω του εσωτερικού διχασμού και των συνεχών διαδηλώσεων. Φαίνεται ότι οι μισοί περίπου Ουκρανοί μαζί με την αντιπολίτευση επιθυμούν την ένταξη της χώρας τους στην Ευρ. Ένωση και οι άλλοι μισοί, υποστηρικτές της Κυβερνήσεως, είναι αντίθετοι λόγω φιλορωσικών αισθημάτων.

Χώρα των συνόρων, λοιπόν. Μεταξύ Ορθοδόξου σλαβικού κόσμου και του πολιτισμού της Ρωμαιοκαθολικής και Προτεσταντικής Δύσης. Εκεί για πρώτη φορά δοκιμάσθηκε από την Ρώμη η Ουνία ως μέθοδος προσελκύσεως Ορθοδόξων πληθυσμών στον Παπισμό. Ως χώρα των ανυπότακτων Κοζάκων τιμωρήθηκε σκληρά από τον Κομμουνιστή δικτάτορα Λένιν και εκατομμύρια Ουκρανοί αγρότες πέθαναν από την πείνα εξ αιτίας της Νέας Οικονομικής Πολιτικής (γνωστής με τα αρχικά ΝΕΠ) των Μπολσεβίκων. Διχάσθηκε οδυνηρά κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν αρκετοί από τους φιλοπαπικούς Ουνίτες πολέμησαν στο πλευρό των Γερμανών εισβολέων. Σύνορο και σήμερα, στο οποίο τέμνονται, συναντώνται και συγκρούονται η αμερικανική, η γερμανική και η ρωσική ζώνη επιρροής.

Οι ιστορικές και θρησκευτικές καταβολές επηρεάζουν και τα πολιτικά ρεύματα. Δεν είναι τυχαίο ότι το φιλοευρωπαϊκό ρεύμα ευδοκιμεί κυρίως στους πληθυσμούς της δυτικής Ουκρανίας, σε περιοχές που βρέθηκαν κατά καιρούς υπό την επιρροή του δυτικού πολιτισμού. Ενώ οι ανατολικοί Ουκρανοί στρέφονται περισσότερο προς τη Ρωσία με την οποία οι θρησκευτικοί και γλωσσικοί δεσμοί είναι ισχυροί. Αποτελεί μήλον της έριδος λόγω του ορυκτού πλούτου, της διελεύσεως αγωγών και των λιμανιών στον Εύξεινο Πόντο. Ο σκληροπυρηνικός Αμερικανός διεθνολόγος Έντουαρντ Λούτβακ λίγο μετά την πτώση του Κομμουνισμού διεκήρυττε σε συνέδρια Στρατηγικών Ινστιτούτων ότι η Δύση πρέπει οπωσδήποτε να αποσπάσει την Ουκρανία από τη ρωσική σφαίρα επιρροής.

Οι φιλοευρωπαϊστές διαδηλωτές γκρέμισαν, όπως είδαμε, το άγαλμα του Λένιν. Πήραν εκδίκηση για τον θάνατο από πείνα των αγροτών προγόνων τους; Ή ήθελαν να δείξουν ότι ο Κομμουνισμός και τα σύμβολά του πέθαναν και δεν πρόκειται να αναστηθούν; Όποιο κι αν είναι το μήνυμα καλό είναι να το αποκρυπτογραφήσουν τα στελέχη του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, που θαυμάζουν ακόμη τον Λένιν!

Αρχαια Ελληνικα: Η πιο ζωντανη γλωσσα του κοσμου

Αρχαια Ελληνικα: Η πιο ζωντανη γλωσσα του κοσμου 150 150 Kωνσταντίνος Χολέβας

Ώστε είναι νεκρή γλώσσα τα Αρχαία Ελληνικά! Το ακούσαμε και αυτό από τους εκπροσώπους της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποιήσεως. Να κόψουμε κάθε δεσμό με την Αρχαιότητα, την Ορθοδοξία, τους ήρωες και τους μάρτυρες. Μακρυά από τα σχολεία η Πίστη μας, η διαχρονική πορεία του Ελληνισμού, η εθνική συνείδηση! Διακηρύσσουν ξεκάθαρα τί επιδιώκουν. Να παύσουμε να είμαστε Έλληνες. Να μετατραπούμε σε έναν άμορφο πολτό χωρίς διάθεση αντίστασης σε οποιαδήποτε έξωθεν προερχομένη εντολή, εισβολή και επιβουλή. Δικαιώνουν τον μακαριστό Χριστόδουλο που έλεγε ότι η παγκοσμιοποίηση είναι ένα νεκροταφείο πολιτισμών.
Παρά ταύτα θα αντέξουμε και θα επιβιώσουμε. Διότι αυτά τα πνευματικά εφόδια, που ενοχλούν τις θορυβώδεις μειοψηφίες, είναι γεμάτα ζωντάνια και αειφόρο πνευματική ανάπτυξη. Η Αρχαία Ελληνική δεν είναι για μας ξένη γλώσσα. Είναι η ιστορία της ενιαίας ελληνικής, οι παλαιότερες μορφές της δικής μας γλώσσας. Την χρησιμοποιούμε ακόμη και όταν δεν το καταλαβαίνουμε.
Είναι ζωντανά τα Αρχαία Ελληνικά, διότι είναι η γλώσσα του Ευαγγελίου, του Συμβόλου της Πίστεως, των μεγάλων Πατέρων και Υμνογράφων της Εκκλησίας μας.

Είναι ζωντανά τα Αρχαία Ελληνικά, διότι οι περισσότερες λέξεις της Νέας Ελληνικής προέρχονται αυτούσιες ή παραλλαγμένες από αυτά. Ο άνθρωπος, ο ουρανός, η θάλασσα και τόσες άλλες λέξεις είναι ίδιες και απαράλλακτες επί αιώνες. Το λατομείο μάς θυμίζει την ομηρική λέξη «λας». Καθημερινοί γραμματικοί τύποι, όπως «τοις μετρητοίς», «επί ίσοις όροις» κ.ά. έρχονται κατευθείαν από τα Αρχαία. Στα δημόσια έγγραφά μας γράφουμε «ο αιτών», «ο δηλών» και σε εμπορικές ονομασίες διαβάζουμε «λέγειν και πράττειν», «κατοικείν» κ.λπ.

Είναι ζωντανά τα Αρχαία Ελληνικά, διότι εκεί βασίσθηκαν οι λόγιοι του 19ου αιώνος για να αποκαθάρουν τη γλώσσα μας από τα κατάλοιπα της τουρκοκρατίας και φραγκοκρατίας. Έτσι η «γκαζέττα» έγινε εφημερίδα, έτσι και ο «μινίστρος» έγινε υπουργός.
Είναι ζωντανά τα Αρχαία Ελληνικά, διότι σ’ αυτά αναβαπτίσθηκαν οι μεγάλοι της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Ο Κωστής Παλαμάς διάβαζε Αρχαίους τραγικούς και Ακάθιστο Ύμνο από το πρωτότυπο, ο Σεφέρης μελετούσε από το πρωτότυπο την Αποκάλυψη του Ιωάννου.
Είναι η πιο ζωντανή γλώσσα του κόσμου. Διδάσκονται σε πολυάριθμα κλασσικά Λύκεια και Πανεπιστήμια της Υφηλίου και αποτελούν τη ρίζα για σύγχρονες διεθνείς λέξεις, όπως η Τηλεματική. Ας τα σεβασθούμε!

Ο Μακεδονικος Αγωνας συνεχιζεται

Ο Μακεδονικος Αγωνας συνεχιζεται 150 150 Kωνσταντίνος Χολέβας

Ο θάνατος του παλληκαριού συγκλόνισε όλον τον Ελληνισμό. Στις 13 Οκτωβρίου 1904 στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία, στο χωριό Στάτιστα της Καστοριάς, έπεφτε νεκρός ο Παύλος Μελάς. Με πατέρα πρώην Δήμαρχο Αθηναίων και πεθερό πρώην Πρωθυπουργό, ο νεαρός ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού, βρέθηκε εθελοντικά στην πανάρχαια ελληνική γη του Αλεξάνδρου, του Αριστοτέλους και των πολυαρίθμων αγίων της Ορθοδοξίας. Ήλθε να βοηθήσει τον εντόπιο πληθυσμό να διατηρήσει την ελληνική του ταυτότητα και να μην περάσει από την τουρκική κατοχή στη δουλεία των Βουλγάρων. Η θυσία του αφύπνισε την ελεύθερη Ελλάδα και την κυβέρνηση των Αθηνών. Και ο γυναικάδελφός του, ο λαμπρός Ίων Δραγούμης, βροντοφώναξε: «Ας τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία και η Μακεδονία θα μας σώσει».

Πράγματι ο Μακεδονικός Αγώνας της περιόδου εκείνης έσωσε τον Ελληνισμό και τον έβγαλε από την εθνική κατάθλιψη. Είχε προηγηθεί η πτώχευση του 1893, η ήττα από τους Τούρκους το 1897 και η επιβολή Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου το 1898. Ο Ελληνισμός σύσσωμος έσπευσε να βοηθήσει τους υποδούλους αδελφούς στον Βορρά, οι οποίοι είχαν πολλές φορές ξεσηκωθεί ζητώντας την ενσωμάτωσή τους στο ελληνικό κράτος. Εκκλησία, διπλωμάτες, αξιωματικοί, δάσκαλοι, απλοί χωρικοί άνδρες και γυναίκες, παιδιά και έφηβοι, ελληνόφωνοι και σλαβόφωνοι-δίγλωσσοι, όλοι συντονίσθηκαν σωστά και επέτυχαν το θαύμα. Η Μακεδονία σώθηκε από την απειλή των κομιταζήδων και σε λίγα χρόνια υποδέχθηκε ζητωκραυγάζοντας τον Ελληνικό Στρατό.

Ο Μακεδονικός Αγώνας συνεχίζεται με διαφορετικά μέσα. Θα συνεχισθεί ο αγώνας για το όνομα του γειτονικού κράτους που σφετερίζεται ιστορία, πρόσωπα και σύμβολα που δεν του ανήκουν. Απαιτείται εμμονή και υπομονή, διότι τυχόν υποχώρηση δική μας θα καθιερώσει διεθνώς και ες αεί το κρατίδιο αυτό ως τον μόνο νόμιμο χρήστη του ονόματος και εμείς θα χάσουμε κάθε δικαίωμα στην ιστορία και τον πολιτισμό μας!

Απαιτείται αγώνας για να διδάσκεται ορθά και τεκμηριωμένα η ιστορία και η προσφορά του Μακεδονικού Ελληνισμού στα σχολεία μας και στα Πανεπιστήμια του Εξωτερικού.

Χρειάζεται επιτέλους να ανακινήσει σε διεθνείς οργανισμούς η χώρα μας το ζήτημα της ελληνικής μειονότητος (κυρίως Βλάχοι και Σαρακατσάνοι) που καταπιέζεται από τις αρχές των Σκοπίων.
Και να απελευθερώσουμε τον νόμιμο Αρχιεπίσκοπο Αχρίδος και Σκοπίων Ιωάννη που φυλακίσθηκε στα Σκόπια.
Εάν επιμείνουμε θα δικαιωθούμε.

Δημοκρατικη παιδεια κατα της βιας

Δημοκρατικη παιδεια κατα της βιας 150 150 Kωνσταντίνος Χολέβας

Η κοινωνία μας έχει πολλά προβλήματα. Δεν αντέχει άλλη βία, άλλο μίσος.. Η βία απ’ όπου κι αν προέρχεται είναι καταδικαστέα. Ιδιαιτέρως δε η ρατσιστική βία είναι απεχθής και αντίθετη με την Ορθόδοξη Χριστιανική παράδοσή μας και με τη δημοκρατική συνείδηση του λαού μας. Είναι αναγκαία η διδασκαλία της πραγματικής δημοκρατίας στα σχολεία και η απόρριψη κάθε μορφής ολοκληρωτισμού από τους νέους μας.

Είναι ευχάριστο εν προκειμένω ότι το πρόγραμμα του νέου Λυκείου δίνει έμφαση στην Πολιτική Παιδεία. Να αναζητηθούν κείμενα από την ελληνική γραμματεία όλων των ιστορικών περιόδων που καταδεικνύουν ότι Ελληνισμός και υγιής πατριωτισμός συμβαδίζουν με μία αντίληψη υπεύθυνης δημοκρατίας, στην οποία όλοι έχουμε δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις. Ο Επιτάφιος του Περικλέους είναι απαραίτητο ανάγνωσμα για κάθε μαθητή και μαθήτρια και λυπούμαι που καταργήθηκε από τη Γ΄ Λυκείου. Επίσης τα κείμενα του Ρήγα Βελεστινλή τονίζουν τη σύνδεση πατριωτισμού και δημοκρατίας.

Το μάθημα της Ιστορίας μπορεί και πρέπει να οικοδομεί την εθνική συνείδηση με πίστη στη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού, χωρίς εκδικητικότητα για οποιονδήποτε άλλον λαό Το ζητούμενο, είναι να δώσουμε την κατάλληλη δημοκρατική παιδεία στους νέους μας για να μην γίνονται θαυμαστές ολοκληρωτικών προτύπων. Η νεολαία είναι ενθουσιώδης, χρειάζεται ηρωικά πρότυπα, από τα οποία είναι γεμάτη η ελληνική ιστορία. Ας δώσουμε στα παιδιά μας υγιή πρότυπα πατριωτισμού και γενναιότητος για να μην γίνονται θαυμαστές αντιδημοκρατικών ιδεών και προτύπων.

Η προσπάθεια των αποδομητών της εθνικής μνήμης να γράψουν μία νέα τεχνητή ιστορία χωρίς εθνικούς ήρωες και μάρτυρες αφήνει ένα ψυχικό κενό στα ελληνικά νιάτα, το οποίο σπεύδουν να καλύψουν οι προπαγανδιστές των διαφόρων μορφών βίας, ανελευθερίας και ολοκληρωτισμού. Δημοκρατική παιδεία σημαίνει να διδάσκουμε την ηρωική ιστορία του Ελληνισμού χωρίς συμπλέγματα μειονεξίας ή εθνικής αλαζονείας.

Εξάλλου το αντιχριστιανικό και νεοπαγανιστικό πνεύμα των οπαδών του ρατσισμού θα εξουδετερώσουμε διδάσκοντας την ανθρωπιά και την ανεκτικότητα της Ορθοδοξίας μας και όχι μια ανούσια θρησκειολογία. Η Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία συνδύασε θαυμάσια τον πατριωτισμό με την καταδίκη του ρατσισμού. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός προφήτευε την απελευθέρωση των Ελλήνων, αλλά ταυτοχρόνως τούς καλούσε να σέβονται τους αθιγγάνους ως ισοτίμους συνανθρώπους τους.

Ως Έλληνες και ως Ορθόδοξοι απορρίπτουμε τη μισαλλοδοξία!

Ελευθερια και μνημη: Σε λενε Πινδο και σε λενε Αθω

Ελευθερια και μνημη: Σε λενε Πινδο και σε λενε Αθω 150 150 Kωνσταντίνος Χολέβας

Ἑορτάζουμε τήν Ἐλευθερία μας. Καί ἐνισχύουμε τή μνήμη τοῦ λαοῦ μας. Αὐτή τή μνήμη, τήν ὁποία ὁ Ἐλύτης στό Ἄξιόν Ἐστι, τό ποίημα πού ἀφιερώνει στήν Ἀντίσταση καί στήν Κατοχή τοῦ 1941-44, τήν βλέπει ριζωμένη στήν Πίνδο καί στόν Ἄθωνα, στό Ἅγιον Ὄρος. Ξαναδιαβάζω τούς στίχους τοῦ σπουδαίου Νομπελίστα μας: «Μνήμη τοῦ λαοῦ μου, σέ λένε Πίνδο καί σέ λένε Ἄθω». Ἡ Ἐλευθερία δέν ἀποκτᾶται ὅταν δέν ἔχεις ἱστορική μνήμη. Ἡ Ἐλευθερία δέν κερδίζεται ὅταν χάνεις τήν ταυτότητά σου καί καταντᾶς ἄμορφος χυλός. Οἱ ἀγωνιστές πού πολέμησαν πάνω στήν Πίνδο το 1940-41 εἶχαν συνείδηση, εἶχαν ταυτότητα, εἶχαν μνήμη. Ὁ Ἄθως συμβολίζει τήν Ὀρθόδοξη παράδοσή μας. Ἡ Πίνδος τό ἀγωνιστικό, τό ἀντιστασιακό πνεῦμα τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἡ Παναγία, ἡ Ἀρχόντισσα τοῦ Ἄθω, ἐνέπνεε τούς μαχητές τῆς Πίνδου. Ὁ εὔζωνος τῆς Πίνδου καί ὁ μοναχός τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἔχουν τήν ἴδια ἀναφορά: Στήν Παναγία, τήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό.

Ἐλευθερία καί μνήμη του λαοῦ μου, σέ λένε Πίνδο καί σέ λένε Ἄθω. Ὀ ποιητής διδάσκει καί διδάσκεται. Μελετᾶ τήν Ἱστορία τοῦ Γένους και διαπιστώνει ὅτι τὀ ἀγωνιστικό καί ἀντιστασιακό πνεῦμα τοῦ ἀρχαίου Ἑλληνισμοῦ ἐνισχύθηκε καί ἀναβαπτίσθηκε ὅταν διαδόθηκε σ’αὐτόν τόν τόπο τό Εὑαγγέλιο τῆς Ἀληθείας, τό μήνυμα τῆς Σωτηρίας. «Εὔδαιμον τό ἐλεύθερον, ἐλεύθερον δέ τό εὔψυχον» ἐπισημαίνει ὁ Θουκυδίδης. Εἶναι εὐτυχισμένοι ὅσοι εἶναι ἐλεύθεροι, ἀλλά γιά νά ἀποκτήσουν τήν ἐλευθερία τους ἀπαιτεῖται γενναιότητα, εὐψυχία, θάρρος. Συμφωνεῖ μέ τόν δικό του τρόπο ὁ Ἀνδρέας Κάλβος: «Θέλει ἀρετήν καί τόλμην ἡ Ἐλευθερία». Πρόδρομος τοῦ Ἐλύτη ἀναδεικνύεται ὁ Διονύσιος Σολωμός. Συνδέει τήν Ὀρθόδοξη Πίστη μέ τούς ἀγῶνες γιά τήν Ἐλευθερία. Χαρακτηριστικοί εἶναι μερικοί στίχοι του ἀπό τόν Ὕμνον εἰς τήν Ἐλευθερίαν:

Σοὖρθε ἐμπρός λαμποκοπῶντας
ἡ θρησκεία μέ τόν Σταυρό
καί τό δάχτυλο κινῶντας
πού ἀνεῖ (ἀνοίγει) τόν οὐρανό…

Ὁ Ἕλληνας σήμερα χρειάζεται αὐτή τή μνήμη, τήν ριζωμένη στήν Πίνδο καί στόν Ἄθω. Χρειάζεται πνευματικά ἐφόδια γιά νά ξεπεράσει τή σύγχρονη κρίση, πού δέν εἶναι μόνον οἰκονομική, εἶναι πρωτίστως πνευματική. Στά δύσκολα χρόνια, στίς ζοφερές περιόδους τῆς Ἱστορίας μας, μᾶς κράτησαν ὄρθιους οἱ ἀειθαλεῖς καί ἀειφόροι ρίζες τῆς ἑλληνορθόδοξης ἰδιοπροσωπίας μας. Μέ τήν Πίστη μας, τή γλῶσσα μας, τόν κοινοτικό μας βίο, τίς παραδόσεις μας, τήν ἀλληλεγγύη καί τό φιλότιμο, τόν ὑγιῆ καί ἀφανάτιστο πατριωτισμό, μέ τήν ἀγάπη στά γράμματα, μέ ὅλα αὐτά ἀντέξαμε. Πέρασε αὐτός ὁ λαός καταιγίδες, ταλαιπωρίες, δουλεῖες, εἰσβολές καί ἐπιβουλές. Ἀλλά ἄντεξε και ἔμεινε μέ τό κεφάλι ψηλά. Ἔβγαλε Νεομάρτυρες, ἥρωες καί ἀγωνιστές. Ἔδωσε μάχες σέ ὅλα τά πεδία. Μέ αἷμα καί μέ δάκρυα ξανακέρδιζε τήν Ἐλευθερία του, ἔστω και ἄν τήν ἔχανε γιά μικρό ἤ μεγάλο διάστημα.

Τό ΟΧΙ τοῦ 1940 συμβολίζει καί ἀποδεικνύει τή συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἡ μαγιά τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἡ διαχρονική του πνευματική πανοπλία, ἀποκρυσταλλώνεται στό ἀγωνιστικό πνεῦμα, στήν ἀγάπη γιά τήν Ἐλευθερία, στήν ἀντίθεση σέ πάσης φύσεως ὑποδουλώσεις. Τό ΟΧΙ τοῦ 1940 δέν εἶναι ἀποκομμένο ἀπό τά συνεχῆ ΟΧΙ τῆς Ἑλληνικῆς Διάρκειας. Τό ΟΧΙ τοῦ 1940 πηγάζει ἀπό τόν παιᾶνα τῶν Σαλαμινομάχων πού μᾶς διέσωσε ὁ Αἰσχύλος. Τότε πού οἱ Ἕλληνες ἔσωζαν τόν τόπο τους, ἀλλά καί τήν Εὐρώπη, ἀπό τήν ἀσιατική πλημμυρίδα ἀγωνιζόμενοι ὑπέρ τῆς πατρίδος, ὑπέρ τῶν θρησκευτικῶν καθιδρυμάτων, ὑπέρ τῶν συγγενῶν, ὑπέρ τῶν τάφων τῶν προγόνων. Τό ΟΧΙ τοῦ 1940 ἐμπνέεται ἀπό τόν ὅρκο τῶν Ἀθηναίων ἐφήβων, οἱ ὁποῖοι ἐδεσμεύοντο ὅτι θά ἀγωνισθοῦν εἴτε μόνοι εἴτε μαζί μέ πολλούς ἄλλους γιά νά μήν παραδώσουν τήν πατρίδα μικρότερη απ’ ὅ,τι τήν παρέλαβαν. Ἀρδεύεται ἀπό τό ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ τοῦ Λεωνίδα καί τῶν τριακοσίων Σπαρτιατῶν πού ἔμειναν ὄρθιοι ἄν καί ἤξεραν πώς οἱ Μῆδοι θά διαβοῦν. Ἐμβαπτίζεται στήν Χριστιανική πίστη καί στά κείμενα τῶν Πατέρων τῆς Ὀρθοδοξίας, οἱ ὁποῖοι διά στόματος Μεγάλου Βασιλείου μᾶς διδάσκουν τήν φιλοπατρία: «Τήν ἐνεγκοῦσαν καί θρέψασαν πατρίδα ἴσα γονεῦσι τιμᾶν». Τό ΟΧΙ τοῦ 1940 τροφοδοτεῖται πνευματικά ἀπό τά τελευταῖα λόγια τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου πρός τούς ὀλιγάριθμους ὑπερασπιστές τῆς Βασιλεύουσας καί ἀπό τήν ἀπάντησή του πρός τόν Μωάμεθ τόν Πορθητή: «Πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καί οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν». Παίρνει φωτεινά παραδείγματα ἀπό τούς κλεφταρματολούς τῆς Τουρκοκρατίας, ἀπό τήν πνευματική ἀντίσταση τῶν κληρικῶν καί τῶν λογάδων τοῦ Γένους καί ἀποκτᾶ ὀσμήν εὐωδίας πνευματικῆς ἀπό τήν στολή ἀφθαρσίας τῶν Νεομαρτύρων.

Τό ΟΧΙ τοῦ 1940 τρέφεται ἀπό τήν αὐτοθυσία τῶν Μακεδονομάχων καί δυναμώνει ἀκόμη περισσότερο γονατίζοντας μπροστά στήν λάρνακα τοῦ Γρηγορίου τοῦ Ε΄ καί στό ἄταφο λείψανο τοῦ κατακρεουργηθέντος Χρυσοστόμου Σμύρνης. Αὐτή ἡ θαυμαστή σειρά τῶν ΟΧΙ δέν σταμάτησε το 1940. Τό ἀκούσαμε νά βγαίνει μέσα ἀπό τήν Πανεθνική Ἀντίσταση κατά τῶν κατακτητῶν τοῦ 1941-44. Τό ξανακούσαμε ἀπό τούς ἀδελφούς μας τῆς Κύπρου τό 1955, ὅταν οἱ ἔφηβοι καί οἱ μαθήτριες πρωτοστάτησαν στόν ἀγῶνα κατά τῆς ἀποικιοκρατίας καί ὑπέρ τῆς Αὐτοδιαθέσεως. Ἡ συνέχεια, ἡ διαχρονία, ἡ ἱστορική πορεία τοῦ Ἑλληνισμοῦ μαρτυρεῖται ἀπό τά ΟΧΙ τοῦ Γένους. Αὐτή τή μνήμη συμβολίζει ἡ Πίνδος.

Καί ὁ Ἄθως μέ τή σειρά του συμβολίζει ἀγῶνες γιά Ἐλευθερία. Μᾶς θυμίζει τήν Βυζαντινή μας Ρωμανία, μέ τόν Ἀκάθιστο Ὕμνο, τούς Ἀκρίτες της καί τήν Κωνσταντινούπολη, τήν Βασιλεύουσα τοῦ Γένους. Συμβολίζει τήν συμβολή τοῦ κλήρου μας καί τοῦ μοναχισμοῦ σέ κάθε ἐθνική ἀγωνιστική προσπάθεια. Συμβολίζει, ὅμως, καί κάτι ἄλλο: Μία διαφορετική μορφή ἀγῶνος: Τήν καθημερινή μάχη τοῦ μοναχοῦ γιά τήν ἀπελευθέρωση ἀπό τά πάθη. Τήν ἀναζήτηση τῆς πραγματικῆς, τῆς ὁλοκληρωμένης Ἐλευθερίας.

Τί θά κερδίσει ὁ σύγχρονος Ἕλληνας ἄν ἀποκοπεῖ ἀπό τήν ἱστορική μνήμη; Ἄν λησμονήσει τήν Πίνδο καί τόν Ἄθω, ἄν ἀδιαφορήσει γιά τούς Ἁγίους, τούς ἥρωες, τούς ἀγωνιστές, τούς δασκάλους τοῦ Γένους; Τίποτε. Ἁπλῶς θά χάσει τά μόνα πρότυπα πού μποροῦν νά τοῦ χαρίσουν ἐλπίδα μέσα στίς δυσκολίες της καθημερινότητας, ἀχτίδα φωτός μέσα στήν καταχνιά τῶν οἰκονομικῶν, προσωπικῶν καί κοινωνικῶν προβλημάτων. Ὅποιος θέλει νά στερήσει ἀπό τόν Ἕλληνα τήν Ἐλευθερία καί τήν ἐλπίδα, θά τὀν ὁδηγήσει στή λήθη, στήν ἀμνησία, θά τόν μεταμορφώσει σέ μᾶζα χωρίς ταυτότητα. Ὅποιος θέλει νά δώσει στόν Ἕλληνα λιμάνι ὑπήνεμο γιά νά ἀντιμετωπίσει τή θαλασσοταραχή τῆς πολύμορφης κρίσης, θά τοῦ ξαναμιλήσει γιά τήν Πίνδο καί τόν Ἄθωνα. Γιά τήν ἑλληνορθόδοξη αὐτοσυνειδησία μας. Γιά τόν Ἄθωνα τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἱτωλοῦ, τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου μέ τό περίφημο Νέον Μαρτυρολόγιόν του, γιά τὀ Ἅγιον Ὄρος ὅπου ὑμνεῖται ἀπό φυλακῆς πρωίας μέχρι νυκτός ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός. Καί γιά τήν Πίνδο ὅπου τό Ἔθνος ἑνωμένο, ἔδινε τόν ὑπέρ πάντων ἀγῶνα καί νικοῦσε τίς πολυάριθμες στρατιές τοῦ Φασισμοῦ. Ὅταν μικροί καί μεγάλοι ἔχυναν τό αἷμα τους πιστοί στήν προτροπή τοῦ Κωστῆ Παλαμᾶ: «Μεθύστε μέ τ’ ἀθάνατο κρασί τοῦ Εἱκοσιένα»!

Δέν εἶναι ἐθνικισμός ἤ τοπικισμός τό νά θέλουμε νά διατηρήσουμε τήν ἱστορική μας μνήμη καί τήν ταυτότητά μας. Οἱ ἀγῶνες τῶν Ἑλλήνων γιά τήν Ἐλευθερία πάντα ἐνέπνεαν καί βοηθοῦσαν ἄλλους λαούς. Ὁ Σολωμός στόν Ὕμνον εἰς τήν Ἐλευθερίαν μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ἀπό τήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση «ἐχαροποιήθη καί τοῦ Βάσιγκτον ἡ γῆ», ἡ Ἀμερική. Τό 1940 καί ἡ Πίνδος ἔδωσαν θάρρος στήν Ἀνθρωπότητα πού ἀνήσυχη παρακολουθοῦσε τήν ἐπεκτατική μανία τοῦ Χίτλερ καί τοῦ Μουσσολίνι. Θά διατηρήσουμε τήν Ἑλληνορθόδοξη ταυτότητά μας ὡς ἄθλημα Ἐλευθερίας, ὡς οἰκουμενικό ἀγαθό, ὡς παναθρώπινη ἀξία, ὡς ἔρεισμα ἀγώνων γιά τήν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια. Μέ τόν νοῦ στραμμένο στήν Πίνδο καί στόν Ἄθωνα θά ἀντιμετωπίζουμε κάθε μορφή ὑποδουλώσεως, ἀνελευθερίας καί ὁλοκληρωτισμοῦ. Ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός εἴθε νά εὐλογεῖ τόν ἀγῶνα μας!

Οι απογονοι του Βυζαντιου κινδυνευουν στη Συρια

Οι απογονοι του Βυζαντιου κινδυνευουν στη Συρια 150 150 Kωνσταντίνος Χολέβας

Στη διάρκεια της Ελληνικής Επαναστάσεως ο Βορειοηπειρώτης οπλαρχηγός Χατζημιχάλης Νταλιάνης έφθασε μέχρι το Λίβανο και τη Συρία για να ξεσηκώσει την Ορθόδοξη Χριστιανική κοινότητα της περιοχής κατά των κατακτητών Οθωμανών. Ο Χατζημιχάλης, ο οποίος τελικά φονεύθηκε μαχόμενος στο Φραγκοκάστελλο της Κρήτης, εστάλη από τους επαναστατημένους Έλληνες για να εντάξει στη μεγάλη Ελληνική Επανάσταση φιλικούς πληθυσμούς, οι οποίοι δεν μιλούν ελληνικά, αλλά θεωρούν εαυτούς απογόνους της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, της Ρωμανίας. Οι Έλληνες του 19ου αιώνος είχαν πλήρη συνείδηση ότι η βυζαντινή κληρονομιά τούς συνέδεε με το ποίμνιο του Πατριαρχείου Αντιοχείας, τους Ρουμ Ορτοντόξ (Ρωμηούς Ορθοδόξους) της Συρίας και του Λιβάνου.

Τώρα που δυσάρεστα γεγονότα ξαναφέρνουν τη Συρία στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος είναι χρήσιμο να εστιάσουμε την προσοχή μας –και την προσευχή μας- στους ομοδόξους αδελφούς μας. Το Πατριαρχείο Αντιοχείας έχει το όνομα μιάς ιστορικής πόλεως των Ελληνιστικών και Βυζαντινών Χρόνων, αλλά εδρεύει στη Δαμασκό της Συρίας. Η Αντιόχεια είναι πλέον τουρκική πόλη, μετά από μία περίεργη συνεργασία Γάλλων και Τούρκων εις βάρος της Συρίας κατά τις παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η περιοχή αυτή λέγεται στα αραβικά Χατάυ και στα τουρκικά Ισκεντερούν Σαντζάκ (νομός Αλεξανδρέττας). Θεωρείται από τη Συρία ως έδαφος παρανόμως κατεχόμενο υπό των Τούρκων.

Η Συρία και ο Λίβανος σήμερα είναι δύο διαφορετικά κράτη, αλλά επί αιώνες αποτελούσαν μία ενιαία γεωγραφική και πολιτιστική περιοχή. Σε παλαιότερα κείμενα αναφέρονται ως Κοίλη Συρία και ως «γόνιμη ημισέληνος», διότι διασχίζεται από ποτάμια και έχει σχήμα μισοφέγγαρου. Το ποίμνιο του Πατριαρχείου Αντιοχείας αποτελεί μειονότητα και στις δύο χώρες, αλλά διακρίνεται για το μορφωτικό του επίπεδο και την εμπορική του δραστηριότητα. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί με την ονομασία Ρουμ Ορτοντόξ διαλαλούν ότι είναι απόγονοι του Βυζαντίου, της Ελληνορθόδοξης Αυτοκρατορίας. Η λέξη Ρουμ χρησιμοποιήθηκε από Άραβες και Τούρκους για να υποδηλώσει κάθε τι σχετικό με τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Προέρχεται από τη Νέα Ρώμη –Κωνσταντινούπολη και από τη λέξη Ρωμανία, που ήταν επί 11 αιώνες το επίσημο όνομα της Αυτοκρατορίας. Οι Ρουμ Ορτοντόξ της περιοχής ζουν από τον 7ο αιώνα μ.Χ. μέσα σε μία πλημμυρίδα μουσουλμάνων, Αράβων και Τούρκων. Παρά ταύτα διετήρησαν με πείσμα την πίστη τους και τις παραδόσεις τους.
Σήμερα όλοι μιλούν την αραβική γλώσσα, αλλά στη Θεία Λειτουργία χρησιμοποιούν και τα ελληνικά. Στο μοναστήρι της Παναγίας Σεντνάγια κοντά στη Δαμασκό άκουσα πριν από 30 χρόνια χορωδία μικρών παιδιών που έψαλλε και στις δύο γλώσσες. Το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Αντιοχείας διοικεί το Ορθόδοξο Πανεπιστήμιο του Λιβάνου με την περίφημη Θεολογική Σχολή «Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός», η οποία εδρεύει στο όρος Μπαλαμάν (Μπελεμέντειος Σχολή). Στα τέσσερα χρόνια φοίτησης οι σπουδαστές μαθαίνουν καλά τα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά. Εξ άλλου βάσει του Συντάγματος του Λιβάνου οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ορίζουν πάντα τον Υπουργό Εξωτερικών και έναν ακόμη Υπουργό. Βάσει της κατανομής μεταξύ θρησκευτικών ομάδων ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι Καθολικός Μαρωνίτης, ο Πρωθυπουργός Μουσουλμάνος Σουνίτης και ο Πρόεδρος της Βουλής Μουσουλμάνος Σιίτης. Το ποσοστό των Ελληνορθοδόξων ανέρχεται στο 5% του συριακού πληθυσμού και στο 12% του Λιβανικού πληθυσμού.

Οι περισσότεροι Μητροπολίτες του Πατριαρχείου Αντιοχείας έχουν σπουδάσει στην Ελλάδα και γνωρίζουν άριστα τη γλώσσα μας. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται και ο Πατριάρχης Ιωάννης καθώς και ο απαχθείς αδελφός του, Μητροπολίτης Βεροίας (Χαλεπίου) Παύλος. Ο τίτλος του θυμίζει ότι το σημερινό αραβικό Χαλέπι ήταν στην ελληνιστική περίοδο η Βέροια της Μακεδονικής Δεκαπόλεως.
Πρώτιστη μέριμνα της Ελλάδος πρέπει να είναι η προστασία της Ελληνορθόδοξης μειονότητας από ενδεχόμενες αγριότητες των ισλαμιστών ή άλλων φανατικών. Να στηρίξουμε τους απογόνους του Αλεξάνδρου και του Βυζαντίου.

Κ.Χ. 31.8.2103

ΑΟΖ και διεκδικητικη εξωτερικη πολιτικη

ΑΟΖ και διεκδικητικη εξωτερικη πολιτικη 150 150 Kωνσταντίνος Χολέβας

Όταν έχεις συγκεντρωμένους σε μία αίθουσα τριακόσιους Πανεπιστημιακούς, δημοσιογράφους, διπλωμάτες και επιχειρηματίες και αυτοί ψηφίζουν κατά 76% την ανάγκη να ακολουθήσει η Ελλάς μία πιο διεκδικητική και ενεργητική εξωτερική πολιτική, τότε υπάρχουν σοβαροί λόγοι αισιοδοξίας στη σημερινή δύσκολη κατάσταση. Η ψηφοφορία έγινε στις 20 Ιουνίου κατά τη διάρκεια δημόσιας συζήτησης, την οποία διοργάνωσε το βρετανικό περιοδικό ECONOMIST σε ξενοδοχείο της Αττικής. Το θέμα του διαλόγου ήταν: «Θα έπρεπε η Ελλάδα να προχωρήσει σε μία  μονομερή οριοθέτηση της ΑΟΖ;». Κύριοι συζητητές ήσαν ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ, οικονομολόγος Θεόδωρος Καρυώτης και ο Καθηγητής Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου και Πρόεδρος του Διοικητικού Δικαστηρίου του Συμβουλίου της Ευρώπης Χρήστος Ροζάκης. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Θ. Καρυώτης υπήρξε εκπρόσωπος της χώρας μας στη διεθνή Διάσκεψη του 1982 για το Δίκαιο της Θαλάσσης, όταν θεσμοθετήθηκε για πρώτη φορά η έννοια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.
Επί νομικής βάσεως  ουσιαστικά και οι δύο εισηγητές συμφώνησαν ότι απαιτείται συμφωνία και της άλλης πλευράς για να οριοθετηθεί η ΑΟΖ μεταξύ δύο χωρών. Όμως ο Θ. Καρυώτης, που ανέλαβε να στηρίξει την απάντηση ΝΑΙ, έδωσε περισσότερη έμφαση στην πολιτική βούληση. Επιτέλους να ανακηρύξουμε την πρόθεσή μας για ΑΟΖ και να αρχίσουμε να οριοθετούμε πρώτα με τις χώρες με τις οποίες υπάρχουν ελάχιστα ή μηδενικά εμπόδια, όπως η Κύπρος, η Ιταλία, πιθανόν η Αλβανία. Το μήνυμα του Θ. Καρυώτη, το οποίο υπερψηφίσθηκε κατά την ηλεκτρονική ψηφοφορία, ήταν ότι πρέπει να σταματήσουμε τη φοβισμένη και αναβλητική τακτική, να δείξουμε προς φίλους και αντιπάλους ότι είμαστε κυρίαρχο κράτος που διεκδικεί τα δικαιώματα και τα συμφέροντά του και να μην βαπτίζουμε «νομιμότητα» και «λογική» την υποχωρητικότητά μας.
Ο κ. Ροζάκης δεν αρνήθηκε το δικαίωμα της Ελλάδος να ανακηρύξει ΑΟΖ, αλλά προειδοποίησε ότι αυτό μπορεί να προκαλέσει την  αντίδραση των γειτόνων και κυρίως της Τουρκίας σε μία εποχή με σοβαρά οικονομικά προβλήματα για την Ελλάδα. Και αναρωτήθηκε: Αφού μέχρι τώρα συζητούμε σε 53 συνεχείς συναντήσεις με τους Τούρκους για την υφαλοκρηπίδα και δεν συμφωνούμε ποιος μας εγγυάται ότι θα προχωρήσει η ΑΟΖ; Φοβούμαι ότι το ερώτημα αυτό με το οποίο έκλεισε τις παρεμβάσεις  του ο εκλεκτός νομικός αποτελεί σόφισμα. Πρώτον, διότι την υφαλοκρηπίδα την συζητούμε μόνο με την Τουρκία , η οποία δεν έχει υπογράψει την Συνθήκη για το Δίκαιο της Θαλάσσης, ενώ την ΑΟΖ θα την οριοθετήσουμε και με άλλες χώρες οι οποίες αποδέχονται αυτή τη Διεθνή Σύμβαση. Δεύτερον, διότι από το 1976 που συζητούμε για την υφαλοκρηπίδα μέχρι σήμερα έχει προκύψει ένα νέο σπουδαιότατο εύρημα που αλλάζει τα δεδομένα. Οι υδρογονάνθρακες στη Ν.Α. Μεσόγειο, τους οποίους θέλουν όλοι να εκμεταλλευθούν. Και Ιταλοί και Αλβανοί και Λίβυοι και Αιγύπτιοι και Ισραηλινοί και άλλοι.
Από τις προτάσεις του καθηγητή Καρυώτη σταχυολογώ και τις ακόλουθες: «Το 2004 ο Πρόεδρος της Κύπρου Τάσσος Παπαδόπουλος με 4 τανκς και 2 ελικόπτερα τόλμησε και ανακήρυξε ΑΟΖ και επέτυχε συμφωνίες με το Ισραήλ και η Τουρκία δεν αντέδρασε δυναμικά παρά τη λεκτική διαφωνία της». «Από το 1982 μέχρι προσφάτως οι πολιτικές ηγεσίες απέφευγαν να συζητούν δημοσίως για την ΑΟΖ. Ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο πρώτος που θέτει το ζήτημα θαρραλέα και μάλιστα σε ευρωπαϊκό επίπεδο». Ως προς την άποψη του κ. Καρυώτη ότι και η Ευρ. Ένωση έχει ΑΟΖ διαφώνησε ριζικά κ. Ροζάκης, αλλά πιστεύω ότι η σχετική πρόταση του Πρωθυπουργού είναι περισσότερο πολιτική παρά νομική.
Επισημαίνω τα ενδιαφέροντα σχόλια των καθηγητών Ι. Μάζη και Π. Λιάκουρα και την έκφραση αντιρρήσεων από Τούρκο διπλωμάτη που ήταν παρών. Καιρός να προχωρήσουμε!

Κωνσταντίνος Χολέβας