Kωνσταντίνος Χολέβας

Ακούσαμε τον Πατριάρχη Αντιοχείας κ. Ιωάννη Ι΄, ο οποίος βρέθηκε στην Αθήνα για επίσημη επίσκεψη, να ομιλεί για τη Ρωμηοσύνη της Μέσης Ανατολής, στην οποία εντάσσεται και το ποίμνιό του. Προφανώς εννοεί ότι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί που ποιμαίνονται από το παλαίφατο Πατριαρχείο Αντιοχείας με έδρα τη Δαμασκό, είναι απόγονοι και κληρονόμοι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η οποία ονομαζόταν επισήμως Ρωμανία και είχε ελληνορθόδοξο πολιτισμό. Η Ορθόδοξη Πίστη τους, η ελληνική τους παιδεία και η συνείδηση της ιστορικής τους παρουσίας επί αιώνες στην ταραγμένη Μέση Ανατολή, δίνει ελπίδα στους ομοδόξους αδελφούς μας, παρά τους διωγμούς που υφίστανται από τους φανατικούς ισλαμιστές. Ρωμηοί, Βυζαντινοί, πολιτιστικά Έλληνες, γλωσσικά αραβόφωνοι, υπερήφανοι και ταυτοχρόνως σεμνοί, οι ελληνορθόδοξοι της Συρίας, του Λιβάνου και των γειτονικών χωρών αυτοαποκαλούνται Ρουμ Ορτοντόξ για να τονίσουν τη σύνδεσή τους με την αυτοκρατορία της Κωνσταντινουπόλεως-Νέας Ρώμης, η οποία επεβίωσε επί 11 αιώνες παρά τα πανταχόθεν κτυπήματα.

Ο Πατριάρχης είναι αδελφός του Ελληνορθοδόξου Μητροπολίτου Χαλεπίου και Βεροίας Παύλου, ο οποίος απήχθη μαζί με ένα Συροϊακωβίτη Επίσκοπο προ δεκαοκτώ μηνών. Η τύχη τους αγνοείται, αλλά ο Πατριάρχης αισιοδοξεί. Εξέφρασε δημοσίως την ελπίδα ότι και οι δύο ζουν. Δεν γνωρίζω αν έχει πληροφορίες, αλλά είναι προφανές ότι η συγκρατημένη αισιοδοξία του βασίζεται στην Ορθόδοξη Πίστη. Αφού οι Ρωμηοί Ορθόδοξοι της Μέσης Ανατολής επιβίωσαν από τις κατακτήσεις των Αράβων, Σταυροφόρων, Οθωμανών, Γάλλων, Άγγλων κ.ά. έμαθαν να ελπίζουν. Η Ελληνορθόδοξη Παράδοση που κλείνουν μέσα στη ψυχή τους είναι το μυστικό της επιβιώσεώς τους.

Ορθοδοξία, ελληνική παιδεία και αίσθηση ιστορικής συνέχειας ήσαν τα μυστικά όπλα του Έθνους μας στις δύσκολες στιγμές. Μετά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Σταυροφόρους, η Αυτοκρατορία της Νικαίας (1204-1261) διετήρησε τη φλόγα και απελευθέρωσε την Βασιλεύουσα. Ο Αυτοκράτωρ Ιωάννης Βατάτζης, ο οποίος τιμάται σήμερα (4 Νοεμβρίου) ως Άγιος από την Εκκλησία μας, συνδύαζε την Ορθόδοξη Πίστη, τη στρατιωτική ρώμη, την αγάπη για την κλασσική ελληνική παιδεία και τη συνείδηση της συνέχειας του Ελληνισμού. Το 1237 έγραψε προς τον Πάπα Γρηγόριο Θ΄ ότι οι Βυζαντινοί είναι οι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι έδωσαν τη γνώση σε όλη την Οικουμένη.

Εδώ θα ξαναγίνει Ρωμαίικο, έλεγε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός κατά τον 18^ο αιώνα, για να δώσει ελπίδα στους Έλληνες που είχαν αποκάμει από τα αποτυχημένα κινήματα κατά των Τούρκων. Καλλιεργούσε την Μεγάλη Ιδέα της Αναστάσεως του Έθνους με εφόδια την Ορθοδοξία και την ελληνικότητα της γλώσσας και της παιδείας. Το «Ρωμαίικο» ήταν ένας όρος που ταυτίσθηκε με την ελευθερία, την απελευθέρωση.  Ο Γεώργιος Γαζής, γραμματικός του Γεωργίου Καραϊσκάκη, γράφει ότι η λέξη «Ρωμαίικο» επί Τουρκοκρατίας έδινε ελπίδα στους Χριστιανούς Έλληνες.

Ο Γιώργος Σεφέρης διηγείται ότι στις 6 Απριλίου 1941, όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Ελλάδα, ο λαός στους δρόμους έψαλλε το κοντάκιο «Τη Υπερμάχω» και παρακαλούσε την Παναγία. Ο Οδυσσέας  Ελύτης προτείνει σε κάθε δύσκολη να μνημονεύουμε Διονύσιο Σολωμό και Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Τον εθνικό μας ποιητή, ο οποίος ύμνησε την Ελευθερία και την Ελληνική Επανάσταση, και τον λογοτέχνη που άντλησε τα θέματά του από την Ορθόδοξη Χριστιανική μας παράδοση.

Χωρίς Ορθόδοξη Πίστη, ιστορική γνώση και σωστή ελληνική παιδεία δεν θα ξεφύγουμε από την κρίση. Διότι τα οικονομικά μεγέθη μπορεί να διορθωθούν. Αλλά κατά βάθος η κρίση είναι πνευματική. Αν δεν δώσουμε στους νέους μας Ελληνορθόδοξη Παιδεία και ιστορικά διδάγματα από τη διαχρονική πορεία του Ελληνισμού, αν δεν τους γαλουχήσουμε με την ενιαία ελληνική γλώσσα που μας συνδέει με τον Όμηρο και με το Ευαγγέλιο, η κρίση δεν θα περάσει. Ίσως θα έλθει άλλη χειρότερη.

Άρθρο μου στην εφημερίδα Δημοκρατία, Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

Ελπίζω και εύχομαι, μετά το απαράδεκτο σχολικό βιβλίο του «συνωστισμού», οι υπεύθυνοι για τα σχολικά εγχειρίδια να είναι πιο προσεκτικοί και να τηρούν το άρθρο 16, παρ. 2 του Συντάγματος. Εκεί αναφέρεται ως κύριος σκοπός της Παιδείας η ανάπτυξη εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως. Προβληματίζομαι, πάντως, διότι πληροφορούμαι ότι το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), το οποίο αντικατέστησε το  Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, προβαίνει σε αναθεώρηση των προγραμμάτων σπουδών και των σχολικών βιβλίων Ιστορίας του  Δημοτικού, του Γυμνασίου και του Λυκείου.

Η αθώα ερμηνεία είναι ότι κατά καιρούς ανανεώνονται βιβλία και προγράμματα και είναι ευκαιρία να διορθωθούν ορισμένα ημαρτημένα.

Η καχύποπτη ερμηνεία λέγει ότι όλα αυτά γίνονται για να αποσυρθεί από την Στ΄ Δημοτικού το καλό, επιστημονικώς τεκμηριωμένο και εθνικώς αξιοπρεπές βιβλίο, το οποίο εγράφη για να αντικαταστήσει το έργο της κ. Ρεπούση. Δεν μου αρέσει να είμαι καχύποπτος, αλλά στην προκειμένη περίπτωση οι υποστηρικτές αυτής της ερμηνείας διαθέτουν ισχυρά επιχειρήματα και διερωτώνται:

Γιατί επί τρία χρόνια, που διδάσκεται στην Στ΄ Δημοτικού το σωστό βιβλίο Ιστορίας, δεν έχει εκτυπωθεί το βιβλίο του δασκάλου;

Γιατί σε συγκεντρώσεις Φιλολόγων, που διοργανώνει το ΙΕΠ, το ελληνορθόδοξα γραμμένο νέο βιβλίο της Στ΄ Δημοτικού παρουσιάζεται ως παράδειγμα προς αποφυγήν;

Αλλά και γενικότερα ερωτήματα εγείρονται από τη νέα αυτή προσπάθεια επανασυγγραφής της Ιστορίας:

Γιατί για τα άλλα μαθήματα αλλάζει η ύλη μόνο στο Λύκειο, ενώ για την Ιστορία αλλάζουν την ύλη και τα εγχειρίδια και στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο;

Θα τηρηθεί η γραμμική διδασκαλία της Ιστορίας (Αρχαιότητα, Βυζάντιο, Νέος Ελληνισμός) ώστε να καταδεικνύεται η συνέχεια του Ελληνισμού ή θα εισαχθούν αποτυχημένα πρότυπα από το εξωτερικό, όπως π.χ. η θεματική Ιστορία με χρονολογικές ακροβασίες; Επί παραδείγματι στη Γ΄ Λυκείου θέλουν να αποσύρουν το βιβλίο Νεώτερης και Σύγχρονης Ιστορίας  και να εισαγάγουν νέο εγχειρίδιο με τον τίτλο «Πόλεμος και Ειρήνη»!

Έγινε αξιοκρατικά η επιλογή συγγραφέων και κριτών; Πώς εξηγείται ότι στην ομάδα συντάξεως του Οδηγού για τους εκπαιδευτικούς του Λυκείου μετέχει  ένας δάσκαλος του Δημοτικού;

Η Ακαδημία Αθηνών είχε επισημάνει δεκάδες λάθη στο βιβλίο της κ. Ρεπούση. Προτείνω να σταλούν στην Ακαδημία τα υπό έκδοσιν εγχειρίδια  ώστε να μην έχουμε νέα φαινόμενα «συνωστισμού»!

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 2 Νοεμβρίου 2014

Τώρα που διερχόμαστε μία μείζονα κρίση, οικονομική, ηθική, πνευματική, ακριβώς τώρα καθίσταται ακόμη πιο επίκαιρο το μήνυμα από το ΟΧΙ του 1940. Το ΟΧΙ που βεβαίως είπε ο Κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς εκφράζοντας την άποψη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού μας. Ήταν ένα ΟΧΙ κατά της ξένης εισβολής και υπέρ της ελευθερίας και της εθνικής αξιοπρέπειας. Οι φράσεις του Μεταξά προς τον Ιταλό Πρέσβυ Γκράτσι ήταν: “Alors c’ est la guerre”, που σημαίνει στα γαλλικά: Λοιπόν, έχουμε πόλεμο. Και το ΟΧΙ αυτό επαναλήφθηκε χιλιάδες φορές από απλούς φαντάρους και αξιωματικούς, από κληρικούς και λαϊκούς, από επιστήμονες και ολιγογράμματους μαχητές. Από άνδρες και γυναίκες που αισθάνθηκαν ότι προσεβλήθη η Παναγία κατά τον τορπιλλισμό της ΕΛΛΗΣ από ιταλικό υποβρύχιο στις 15 Αυγούστου 1940. Ο πόλεμος έγινε με υψηλά ιδανικά. Την Ορθόδοξη Πίστη και την Πατρίδα. Είχε ο απλός Έλληνας ισχυρούς προστάτες. Την Παναγία και την διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού. Τους ήρωες και τους μάρτυρες του Γένους.

Έγραψε σχετικά ο σπουδαίος λόγιος και δημοσιογράφος Σπύρος Μελάς: «Από αυτό το καμπαναριό της Μεγαλόχαρης αντιλάλησε ως τα πέρατα του Ελληνισμού η καμπάνα του εθνικού συναγερμού, όταν ο Ιταλός, αφήνοντας τον ακήρυχτο πόλεμο, ήρθε στις φανερές εχθροπραξἰες. Ο σεπτός ναός της παρθένου στάθηκε το ψυχικό στρατηγείο του έθνους. Μία θεία κόρη στρατηγεύει πάντα στους μεγάλους πολέμους των Ελλήνων. Η Αθηνά παράστεκε τους ήρωες στην Ιλιάδα. Τα στρατεύματα και τα καράβια μας, στο αγώνα τούτο της λευτεριάς, η Μεγαλόχαρη της Τήνου…».

Ο Εμμανουέλε Γκράτσι, ο Ιταλός Πρέσβυς που επέδωσε στο Ιωάννη Μεταξά το επαίσχυντο τελεσίγραφο τα ξημερώματα της 28.10.1940, παραδέχεται ότι: «Το έγκλημα της Τήνου είχε γι’ αποτέλεσμα, να μην πω έκαμε το θαύμα, να δημιουργηθεί σ’ όλην την Ελλάδα μια απόλυτη ενότητα ψυχών. Μοναρχικοί και Βενιζελικοί, οπαδοί και αντίπαλοι της 4ης Αυγούστου, πείστηκαν πως έναν μόνο αδυσώπητο εχθρό είχε η Ελλάδα: Την Ιταλία. Και πως αν δεν γινόταν να αποφευχθεί μιά σύγκρουση με την Ιταλία, θα ήταν προτιμότερο ν’ αντιμετωπισθεί ο εχθρός με ανδρισμό, παρά να υποχωρήσει το ελληνικό έθνος μπροστά σ’ έναν εχθρό, που δεν δίσταζε να μεταχειρίζεται τέτοια μέσα…».

Δεν μπορούσε να ήταν διαφορετική η απάντηση των Ελλήνων στην εισβολή του Μουσσολίνι. Ο Ελληνισμός καταγράφηκε με χρυσά γράμματα στις δέλτους της παγκόσμιας ιστορίας κυρίως με τα ΟΧΙ του. Η αντίσταση των Πανελλήνων κατά της Περσικής εισβολής το 490-479 π.Χ. έσωσε την Ευρώπη από την ασιατική βαρβαρότητα. Σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο διδάσκονται με θαυμασμό το ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ του Λεωνίδα και το Ίτε παίδες Ελλήνων, που διέσωσε ο Αισχύλος. Το ΟΧΙ του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου το 1453 διέσωσε την τιμή και την υπερηφάνεια των Ελλήνων και κράτησε άσβεστη τη φλόγα της Μεγάλης Ιδέας. Είχε προηγηθεί, λίγα χρόνια πριν, το ΟΧΙ του Μάρκου Ευγενικού, Επισκόπου Εφέσου, προς τον Πάπα, ο οποίος ζητούσε την πλήρη υποδούλωση της Ορθοδοξίας στη Λατινική Δύση. Ο αείμνηστος Βρετανός Βυζαντινολόγος Σερ Στήβεν Ράνσιμαν παραδέχεται ότι αυτό το ΟΧΙ διαφύλαξε την ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας και όταν η Εκκλησία επιβιώνει τότε επιβιώνει και ο Ελληνισμός. Το ΟΧΙ των Σουλιωτών και Σουλιωτισσών προς τον Αλή Πασά αποτέλεσαν τον πρόλογο του 1821. Το ΟΧΙ του Παπαφλέσσα θαυμάσθηκε ακόμη και από τον σκληρό αντίπαλό του, τον Αιγύπτιο Ιμπραήμ. ΤΟ ΟΧΙ των Μεσολογγιτών και η συγκινητική Έξοδός τους παρακίνησαν διαδηλώσεις φοιτητών στην Αγγλία και στη Γαλλία και θυελλώδεις συζητήσεις υπέρ του ελληνικού Αγώνα στα ευρωπαϊκά Κοινοβούλια.

ΤΟ ΟΧΙ κατά των Γερμανών Ναζί στο Ρούπελ θαυμάσθηκε ακόμη και από τον Χίτλερ και από τους αλαζόνες στρατηγούς του. Το ΟΧΙ κατά των βρετανών αποικιοκρατών που δήλωσαν οι Έλληνες Κύπριοι το 1955-59 ταπείνωσε μία ολόκληρη αυτοκρατορία και αναπτέρωσε το ηθικό του απανταχού Ελληνισμού. Τα μεγάλα συλλαλητήρια των Ελλήνων το 1992-94 εμπόδισαν τους ενδοτικούς να παραχωρήσουν το όνομα και τον πολιτισμό της Μακεδονίας στο θνησιγενές κρατίδιο των Σκοπίων. Το ΟΧΙ αυτό ελήφθη σοβαρά υπ’όψιν από φίλους και εταίρους, όπως δήλωσε προ ετών στην Αθήνα ο υπεύθυνος της Ευρ. Ενώσεως για τα Βαλκάνια, Ντέϊβιντ Όουεν. Οι Κύπριοι αδελφοί μας ξαναείπαν το ΟΧΙ τους στο κρίσιμο δημοψήφισμα του 2004. Έσωσαν το νησί τους από το σχέδιο Ανάν που θα έφερνε πλήρη Τουρκοκρατία στον βορρά και μερική τουρκοκρατία στον νότο. Και τα ΟΧΙ πρέπει να έχουν συνέχεια. Τώρα που υπό την πίεση των οικονομικών μας προβλημάτων καλούμεθα να δηλώσουμε πλήρη υποταγή σε ξένες αποφάσεις και να παραχωρήσουμε σε επικίνδυνο βαθμό την εθνική μας κυριαρχία.

Την 28η Οκτωβρίου 1940 ο μεγάλος ποιητής μας Κωστής Παλαμάς πρότεινε να μεθύσουν όλοι οι Έλληνες από το αθάνατο κρασί του 1821. Η πίστη στον Θεό και στην Παναγία, η συνείδηση της ιστορικής συνέχειας, η αίσθηση του χρέους απέναντι στην πατρίδα, στους προγόνους και στους επιγόνους, αυτά ήσαν πρωτίστως τα ιδανικά που ενέπνευσαν την εποποιία των βορειοηπειρωτικών βουνών. Για να μπορέσουμε σήμερα να επιβιώσουμε ως έθνος και ως αξιοπρεπείς Έλληνες είναι απαραίτητο να αναβαπτισθούμε στις σταθερές αρχές και αξίες της Ορθοδοξίας και της Ελληνικής Ιστορίας. Για να συνεχίσουμε τα ΟΧΙ του Ελληνισμού!

Στις 18 Οκτωβρίου η Λαμία εόρταζε την απελευθέρωσή της από τους Ναζί και ο ΣΥΡΙΖΑ θεώρησε σκόπιμο να κάνει επίδειξη της αντιεκκλησιαστικής πολιτικής του. Με ανακοίνωση κάλεσε τον λαό να μην συμμετάσχει στις εκκλησιαστικές λατρευτικές τελετές και στη λιτανεία, με τη δικαιολογία ότι έτσι υποτιμάται η συμβολή του ΕΛΑΣ και αποδίδεται η απελευθέρωση στην παρέμβαση του Θεού.

Αν τώρα τα λένε αυτά σκεφθείτε τι θα κάνουν αν –ο μή γένοιτο- αναλάβουν την διακυβέρνηση της Ελλάδος. Θα καταργηθούν τα Θρησκευτικά και οι εικόνες από τα σχολεία, η Ιστορία θα επικεντρώνεται στη γραμμή Ρεπούση και στην ωραιοποίηση  των κομμουνιστικών καθεστώτων, οι εθνικές εορτές θα τελούνται με εξύμνηση της πολυπολιτισμικότητας και χωρίς συμμετοχή κληρικών, ο πολιτικός γάμος θα καταστεί υποχρεωτικός και οι μεγάλες πόλεις μας θα πλημμυρίσουν από τζαμιά.

Είναι προφανές ότι η επίσκεψη στο Άγιον Όρος ήταν απλώς μία κίνηση εντυπωσιασμού χωρίς ουσία. Ο κ. Τσίπρας και οι περί αυτόν αποδεικνύονται ανιστόρητοι και αποκομμένοι από την ψυχή και την παράδοση του λαού μας. Οι δύο εθνικές επέτειοι, τις οποίες τιμούμε στις 26 και 28 Οκτωβρίου είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την Παναγία και τους Αγίους της Ορθοδοξίας.

Η Θεσσαλονίκη μας εορτάζει την απελευθέρωσή της από τον τουρκικό ζυγό ανήμερα του Αγίου Δημητρίου (26.10.1912). Ο πολιούχος Μυροβλήτης Άγιος  επί βυζαντινής εποχής έσωζε την πόλη του από επιδρομές γι’ αυτό τιμάται ως Φιλόπολις και Σωσίπατρις.

Στην εποποιία του 1940 οι στρατιώτες μας έβλεπαν την Παναγία επάνω στα βορειοηπειρωτικά βουνά. Ο Φώτης Κόντογλου καλούσε τον στρατό μας να αγωνισθεί με πνευματικό όπλο την Ελληνορθόδοξη Παράδοση. Και ο Οδυσσέας Ελύτης υμνώντας την περίοδο εκείνη έγραψε στο Άξιόν Εστι: «Μνήμη του λαού μου, σε λένε Πίνδο, σε λένε Άθω». Η Πίνδος του Ελληνισμού συναντά τον Άθω της Ορθοδοξίας.

Αν διάβαζαν σωστά την Ιστορία στον ΣΥΡΙΖΑ θα μάθαιναν ότι τα τρία πρώτα ΟΧΙ στους Γερμανούς κατακτητές τα εξεστόμισε ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος ο από Τραπεζούντος. Ο διάδοχός του, Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, με κίνδυνο της ζωής του εργάσθηκε για την αντιμετώπιση της πείνας και άλλων δεινών που μάστιζαν τον λαό.

Όσο κι αν φωνάζει ο ΣΥΡΙΖΑ ο Ελληνισμός πάντα θα υμνεί ως Ελευθερώτρια την Υπέρμαχο Στρατηγό.

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 26 Οκτωβρίου 2014

Οι βιαιοπραγίες φανατικών Αλβανών Μουσουλμάνων εναντίον Ελλήνων στη Δερβιτσάνη της Βορείου Ηπείρου δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο περιστατικό αυτού του είδους. Η παρουσία του Ελληνισμού στις πανάρχαιες εστίες της Ηπειρωτικής γης ενοχλεί τα μεγάλα κόμματα στα Τίρανα και οι Αρχές ενθαρρύνουν διάφορες ενέργειες καταπιέσεως, εκφοβισμού και αφελληνισμού. Βεβαίως για να είμαστε προσγειωμένοι πρέπει να μιλήσουμε και για τις ευθύνες των ιδίων των Βορειοηπειρωτών. Πολλοί από αυτούς έχουν εγκατασταθεί μονίμως στην Ελλάδα και έχουν αφήσει τους ηλικιωμένους στα χωριά της ελληνικής εθνικής κοινότητας.

Πάντως το μεγάλο πρόβλημα είναι ο αυξανόμενος εθνικιστικός και αλυτρωτικός πυρετός των Αλβανών στα Βαλκάνια. Για να φθάσουν στον τελικό στόχο, που είναι η «Φυσική Αλβανία», δηλαδή η ένωση της σημερινής Αλβανίας με εδάφη που ανήκουν  στην Ελλάδα, τη Σερβία, τα Σκόπια και το Μαυροβούνιο, πρώτο βήμα θα είναι η εθνοκάθαρση με ήπιους τόνους εις βάρος των Βορειοηπειρωτών. Δεν πρόκειται για εθνοκάθαρση με αεροπλάνα και τανκς όπως έκανε ο Αττίλας στην Κύπρο. Είναι μία δόλια πολιτική, η οποία αρχίζει να αποδίδει αποτελέσματα.

Οι Έλληνες στη Βόρειο Ήπειρο και σε άλλα σημεία της Αλβανίας καταπιέζονται ως προς την εκπαίδευση, τα ιδιοκτησιακά τους δικαιώματα, ως προς την πρόσβασή τους σε δημόσιες θέσεις, ως προς το δικαίωμα ηρεμίας και ασφάλειας και εμποδίζονται βιαίως να εκλέξουν Έλληνες τοπικούς άρχοντες, π.χ. στη Χειμάρρα. Η Ελλάς οφείλει να προστατεύσει τον Ελληνισμό της Αλβανιας ζητώντας τα εξής:

Να καταργηθεί το κομμουνιστικό διάταγμα, το οποίο αναγνωρίζει ως μειονοτικές περιοχές μόνο λίγα χωριά του Αργυροκάστρου και να αποδοθεί το δικαίωμα για ελληνόγλωσση δημοτική εκπαίδευση σε όλες τις ελληνικές κοινότητες ανά την Αλβανία.

Να παύσει η χρήση χαρτών που παρουσιάζουν ελληνικά εδάφη ως αλβανικά και μάλιστα σε σχολεία της Βορείου Ηπείρου.

Να διενεργηθεί έντιμη απογραφή εθνικών και θρησκευτικών ομάδων με διεθνή έλεγχο. Η προηγούμενη καταγγέλθηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας και από την ΟΜΟΝΟΙΑ, οργάνωση της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, ως κίβδηλη και ανακριβής.

Να σταματήσει κάθε αναφορά αλβανικών κομμάτων και Υπουργείων στο ζήτημα των Μουσουλμάνων Τσάμηδων, των οποίων οι γονείς καταδικάσθηκαν στην Ελλάδα ως εγκληματίες πολέμου και συνεργάτες των Ιταλών Φασιστών επί Κατοχής.

Να συνδεθεί η οποιαδήποτε οικονομική παροχή της Ελλάδος και της Ευρ. Ενώσεως προς την Αλβανία με την τύχη και τα δικαιώματα της ελληνικής εθνικής κοινότητος.

Να καταγγελθεί στον ΟΗΕ, στο ΝΑΤΟ και στην Ευρ. Ένωση η υπέρπτηση λαβάρου με τη διεκδίκηση ελληνικών εδαφών, όπως είδαμε κατά τον πρόσφατο αγώνα Σερβίας- Αλβανίας. Το λάβαρο της Μεγάλης Αλβανίας περιελάμβανε την Κέρκυρα, την Ήπειρο και τη Δυτική Μακεδονία και επικροτήθηκε από τον Αλβανό Πρωθυπουργό Έντι Ράμα. Σημειωτέον ότι το λάβαρο ανέγραφε στα αγγλικά τη λέξη ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ, δηλώνοντας ότι στα εδάφη που διεκδικούν από γειτονικές χώρες οι Αλβανοί θεωρούν ότι ζει αυτόχθων (γηγενής) αλβανικός πληθυσμός!

Και μία επισήμανση. Ο πολιτικός ηγέτης, τον οποίο παρουσίαζε το λάβαρο, ήταν ο Ισμαήλ Κεμάλ Βλόρα, ο οποίος ανακήρυξε την ανεξαρτησία της Αλβανίας στις 28.11.1912. Ο Βλόρα (το όνομα σημαίνει τον καταγόμενο από τον Αυλώνα) σπούδασε στην Ζωσιμαία Σχολή στα Ιωάννινα. Παρά την ελληνική του παιδεία εργάσθηκε ως Πρωθυπουργός εναντίον του Ελληνισμού. Ας μην αυταπατώμεθα, λοιπόν, ότι όλα τα παιδιά αλβανικής καταγωγής που φοιτούν σε ελληνικά σχολεία θα απομακρυνθούν από τον αλβανικό εθνικισμό. Πιθανότατα τα περισσότερα από αυτά να επιδείξουν φιλική και νομοταγή συμπεριφορά. Όμως δεν πρέπει να αποκλείουμε και φαινόμενα τύπου Ισμαήλ Βλόρα.

Δεν πρέπει να  υποτιμήσουμε ούτε να υπερεκτιμήσουμε τον αλβανικό εθνικισμό. Και ας μην ξεχνούμε ότι φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τον Αυτονομιακό Αγώνα των Βορειοηπειρωτών.

Άρθρο μου στην εφημερίδα Δημοκρατία, Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

Τα επεισόδια στον ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ Σερβίας και Αλβανίας στο Βελιγράδι (Τρίτη 14.10.2014) δεν ήταν τυχαία. Πρόκειται για προσχεδιασμένη πρόκληση από την κυβέρνηση των Τιράνων με στόχο να διαφημίσει το όραμα της Μεγάλης Αλβανίας και να προειδοποιήσει Ελλάδα και Σερβία.

Θυμίζω ότι κατά τη διάρκεια του αγώνος υπερίπτατο τηλεκατευθυνόμενο αεροπλανάκι, το οποίο έφερε το λάβαρο της Μεγάλης Αλβανίας, δηλαδή έναν χάρτη ο οποίος πλην της σημερινής Αλβανίας περιλάμβανε το Κοσσυφοπέδιο-Κόσσοβο, τμήμα του σκοπιανού κράτους, του Μαυροβουνίου και τα ελληνικά εδάφη της Κέρκυρας, της Ηπείρου και της Δυτικής Μακεδονίας. Όταν Σέρβος ποδοσφαιριστής επιχείρησε να το κατεβάσει οι Αλβανοί παίκτες του επιτέθηκαν και η σύρραξη κλιμακώθηκε. Ο αγώνας διεκόπη. Ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός πώς θα ανακοπεί με τρόπο ειρηνικό και αποτελεσματικό;

Το ενδιαφέρον είναι ότι συνελήφθη ως συντονιστής των προκλητικών ενεργειών ο αδελφός του Αλβανού Πρωθυπουργού Έντι Ράμα, ο οποίος βρισκόταν στο γήπεδο του Βελιγραδίου με Αλβανούς φιλάθλους, παρά τη σχετική απαγόρευση, η οποία είχε εκδοθεί για την αποφυγή επεισοδίων. Οι Σέρβοι θεωρούν το Κοσσυφοπέδιο –το ονομάζουν Κόσσοβο- Μετόχια, ως το λίκνο της Ορθόδοξης Χριστιανικής παραδόσεώς τους  και δεν το αναγνωρίζουν ως ανεξάρτητο κράτος. Οι Αλβανοί από την πλευρά τους θεωρούν ότι η ανεξαρτησία των ομοεθνών τους στο Κόσσοβο, η οποία επετεύχθη με τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ κατά των Σέρβων, ανοίγει τον δρόμο για τη «Φυσική Αλβανία», όπως ονομάζεται πιο διπλωματικά το όραμα της Μεγάλης Αλβανίας.

Είναι προφανές ότι ο κεντροαριστερός συνασπισμός του Πρωθυπουργού Έντι Ράμα   συνεχίζει και επαυξάνει τον εθνικισμό του δεξιού Σάλι Μπερίσα. Οι Αλβανοί είναι ενωμένοι ως προς τις διεκδικήσεις τους: Απόσχιση εδαφών από τα δυτικά της ΠΓΔΜ, αναγνώριση αλβανικής μειονότητος στην Ελλάδα, επιστροφή των Τσάμηδων-απογόνων των συνεργατών των Ναζί- στη Θεσπρωτία και σε επόμενο βήμα διεκδίκηση εδαφών από την Ελλάδα και από τη Σερβία (νοτιοδυτικές επαρχίες). Η μέχρι σήμερα ανοχή της Δύσης εξέθρεψε ένα τέρας. Τώρα πρέπει η Ελλάς ως μέλος της Ευρ. Ενώσεως να θέσει αυστηρούς όρους για την προσέγγιση Αλβανίας και Ευρώπης.

Η καλύτερη απάντηση στον αλβανικό αλυτρωτισμό είναι η ανακίνηση του αιτήματος για Αυτονομία των Ελλήνων  της Βορείου Ηπείρου εντός των αλβανικών συνόρων, βάσει του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας του 1914.

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 19 Οκτωβρίου 2014

Ορθώς ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς τόνισε στη Βουλή ότι, παρά τους δύσκολους χειρισμούς  με την τρόικα, έχει σε πρώτη προτεραιότητα το Κυπριακό και τα άλλα εθνικά θέματα. Η Τουρκία στέλνει πολεμικό σκάφος στην ΑΟΖ της Κύπρου και γενικώς αμφισβητεί το δικάιωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να αξιοποιήσει τους φυσκούς πόρους της και τα δικαιώματα, τα οποία απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης. Ακούω τη γνωστή και πολυχρησμοποιημένη ερμηνεία ότι η Τουρκία κάνει εξαγωγή της κρίσης. Αυτό είναι μόνον εν μέρει σωστό. Κατά βάθος όμως μιά τέτοια ερμηνεία δημιουργεί τον κίνδυνο ελληνικού εφησυχασμού: «Μην ανησυχούμε, απλώς δείχνουν επιθετικοί οι γείτονες για να κερδίσουν πόντους στο εσωτερικό». Προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ναι, μεν, η Τουρκία έχει σοβαρό δίλημμα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας, αλλά επιθετική ήταν, είναι και θα είναι πάντα στο άμεσο μέλλον. Απειλεί, επειδή αυτή είναι η μόνιμη πολιτική της και όχι απλώς για να αποπροσανατολίσει τον λαο της ή για να «εξαγάγει την κρίση» .

Όντως τα προβλήματα της Άγκυρας είναι πολά και ορατά. Θυμίζω:

Η τουρκική κυβέρνηση πιέζεται από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη να καταδιώξει και να καταστείλει τους τζιχαντιστές στη Συρία και στο Ιράκ, τους οποίους μέχρι τώρα οι Τούρκοι ενίσχυαν εναντίον του Άσσντ και των Κούρδων. Αν η Τουρκία στραφεί κατά του Ισλαμικού Κράτους θα αναγκασθεί να συμμαχήσει με τους Κούρδους της Συρίας και του Ιράκ με κίνδυνο να υλοποιηθεί το μεγάλο Κουρδιστάν με απώλεια τουρκικών εδαφών. Αν δεν συμμετάσχει η Άγκυρα στον αγώνα της Δύσης κατά των τζιχαντιστών τότε αποκόπτεται από ισχυρούς συμμάχους και μένει μόνο με τη φιλία ορισμένων, όχι όλων, των μουσουλμανικών κρατών.

Στο εσωτερικό της χώρας οι πολυπληθείς Κούρδοι διαδηλώνουν και καταστέλλονται βιαίως. Η αδράνεια του Τουρκικού στρατού απέναντι στην πολιορκία κουρδικών οχυρών στη Συρία, όπως το Κομπάνι, καταργεί κάθε απόπειρα εκεχειρίας μεταξύ Τουρκικών Αρχών και Κούρδων ενόπλων.

Σε ομιλία του στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ ο Αμερικανός Αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν δήλωσε ότι η Τουρκία πλέον μετεβλήθη σε αναξιόπιστο σύμμαχο.

Η Ρωσική Κυβέρνηση και ο Βαν Ρομπάι, Πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρ. Ενώσεως, καταδικάζουν τις τουρκικές απειλές κατά της Κυπριακής ΑΟΖ.

Η Αίγυπτος του Στραηγού Σίσι, ο οποίος ανέτρεψε τον Ισλμιστή Μόρσι, ζητεί από την Ισλαμική Διάσκεψη να αποβάλει το ψευδοκράτος των Τουρκοκυπρίων, άποψη που συμμερίσθηκαν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ιράν!

Τελικά το Στρατηγικό Βάθος μετετράπη σε Στρατηγικό Λάθος. Ο Νταβούτογλου, δέκα χρόνια πριν από την ανάμιξή του στην πολιτική, είχε γράψει το βιβλίο με τον τίτλο Στρατηγικό Βάθος, στο οποίο ανακοίνωνε σαφώς την επεκτατική πολιτική του Νέου Οθωμανισμού. Στην Ελλάδα πολλοί τον θαύμσαν, άλλοι αδιαφόρησαν και λίγοι, μεταξύ των οποίων ο αείμνηστος τουρκολόγος Νεοκλής Σαρρής, μελέτησαν ψύχραιμα το βιβλίο, που μεταφράσθηκε στα ελληνικά. Φαίνεται ότι η αρχική υποστήριξη των τζιχαντιστών από την κυβέρνηση των Ερντογάν – Νταβούτογλου ήταν το μεγάλο λάθος τους. Εξετέθησαν στα μάτια των δυτικών συμμάχων, υπονόμευσαν την ειρηνευτική διαδικασία με τους Κούρδους, κατέστησαν ύποπτοι μεταξύ των Αραβικών κυβερνήσεων και τελικά απέτυχαν να αναταρέψουν τον κυριώτερο αντίπαλό τους: Το καθεστώς Άσσαντ στη Δαμασκό.

Ο Νέος Οθωμανισμός σήμερα απειλεί την Κύπρο και τον σύνολο Ελληνισμό όχι απλώς για να εξισορροπήσει τα προβλήματα, αλλά γιατί διεκδικητική είναι η πολιτική όλων των τουρκικών κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών, είτε κυβερνούν οι στρατιωτικοί, είτε οι Κεμαλιστές, είτε οι σημερινοί ισλαμοδημοκράτες. Η Αθήνα και η Λευκωσία ας μην παρασυρθούν από τις γνωστές κατευναστικές ερμηνείες και ας χαράξουν μακροπρόθεσμη πολιτική αποτροπής των Νεο-οθωμανών στην Κύπρο, στη Θράκη και στο Αιγαίο.

Άρθρο μου στην εφημερίδα Δημοκρατία, Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014