Άρθρα

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ιούλιος 1903. Οι οπαδοί της Μεγάλης Βουλγαρίας και του ρωσόφιλου Πανσλαβισμού έχουν δημιουργήσει την Σxισματική Εξαρχία, δηλαδή μία εκκλησιαστική οντότητα την οποία δεν αναγνωρίζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, και τον πολιτικό της βραχίονα, το ΒΜΡΟ. Στα ελληνικά μεταφράζεται ΕΜΕΟ και σημαίνει Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση. Στόχος τους να πείσουν δια της βίας και με τις ένοιλες ομάδες των κομιτάτων τους Χριστιανικούς πληθυσμούς της Μακεδονίας να δηλώσουν Βούλγαροι- Εξαρχικοί και όχι Έλληνες – Πατριαρχικοί. Προκαλούν επεισόδια κατά των Οθωμανών, οι οποίοι ακόμη κατέχουν τη Μακεδονία. Στις 20 Ιουλίου, την ημέρα του Προφήτη Ηλία (Ίλι-ντεν στα βουλγαρικά) ξηλώνουν μερικές σιδηροδρομικές γραμμές και λίγους τηλεγραφικούς στύλους. Οι Οθωμανοί στρατιώτες για αντίποινα καίνε τρεις κωμοπόλεις με Βλαχόφωνο ελληνικό πληθυσμό: Το Κρούσοβο, το Νυμφαίο και την Κλεισούρα.

Οι Πρόξενοι των Μεγάλων Δυνάμεων από τη Θεσσαλονίκη μεταδίδουν τα γεγονότα στις πρωτεύουσές τους. Τα κείμενα υπάρχουν. Μιλούν για διαμάχη Ελλήνων και Βουλγάρων σε μία τουρκοκρατούμενη περιοχή. Πουθενά δεν γίνεται αναφορά σε «μακεδονικό» έθνος.

Ας διαβάσουμε και τις Οθωμανικές απογραφές για τον πληθυσμό της Μακεδονίας, όπως πχ αυτή του Χιλμί Πασά το 1904. Καταγράφει Τούρκους, Έλληνες, Εβραίους, Βουλγάρους, λίγους Ρουμανίζοντες, αλλά πουθενά δεν βρίσκει ξεχωριστό «μακεδονικό» έθνος.

1918. Μετά την ήττα της Οθωμανικής και της Αυστριακής αυτοκρατορίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δημιουργείται ένα νέο κράτος στα Βαλκάνια, η γνωστή μας Γιουγκοσλαβία με τον αρχικό τίτλο: Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων. Πουθενά δεν γίνεται αναφορά σε «Μακεδόνες» ως έθνος. Η περιοχή Σκοπίων αποκαλείται Νότια Σερβία και αργότερα Βάρνταρσκα, δηλαδή περιοχή του ποταμού Αξιού.

Δεκαετίες του 1920 και του 1930. Υπό την πίεση του Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος, που επεδίωκε τον βουλγαρικό έλεγχο στη Μακεδονία, η Κομμουνιστική Διεθνής αναγκάζει όλα τα κομμουνιστικά κόμματα των Βαλκανίων να αναγνωρίσουν «μακεδονικό» έθνος και να ζητήσουν την απόσχιση της Μακεδονίας από την Ελλάδα.

Αύγουστος 1944. Στο μοναστήρι του Προχόρ Πιτσίνσκι ο ηγέτης των αριστερών Παρτιζάνων (αντιστασιακών) της Γιουγκοσλαβίας, ο Κροάτης Τίτο, αποφασίζει την ίδρυση της Λαϊκής (μετέπειτα Σοσιαλιστικής) Δημοκρατίας της Μακεδονίας μέσα στα όρια της νέας κομμουνιστικής Γιουγκοσλαβίας. Σκέφθηκε πονηρά ότι με αυτό το όνομα θα διεκδικεί εδάφη και «μειονότητες» από την Ελλάδα και τη Βουλγαρία. Η επίσημη γραμμή του Τίτο είναι ότι η Μακεδονία του Βαρδάρη, με έδρα τα Σκόπια, πρέπει να απελευθερώσει τη Μακεδονία του Αιγαίου από την Ελλάδα και τη Μακεδονία του Πιρίν από τη Βουλγαρία.

Αρχίζει η βιαία μακεδονοποίηση του πληθυσμού. Οι κάτοικοι της περιοχής Σκοπίων μέχρι τότε δήλωνα Βούλγαροι,, Έλληνες, Σέρβοι και Αλβανοί. Τούς Αλβανούς λόγω μουσουλμανικής θρησκείας δεν επέτυχε να τους εντάξει στο τεχνητό έθνος. Όμως οι Χριστιανικοί πληθυσμοί υπέστησαν πλύση εγκεφάλου, φυλακίσεις, απειλές και βασανιστήρια και τελικά αναγκάσθηκαν να υπογράψουν ότι είναι «Μακεδόνες». Πολλοί εξαναγκάσθηκαν μάλιστα να αλλάξουν και τα επώνυμά της προσθέτοντας την κατάληξη –φσκι για να αποκηρύξουν την ελληνική ή βουλγαρική τους ταυτότητα. Πχ ο Ναούμοφ έγινε Ναουμόφσκι, ο Αποστόλου έγινε Αποστολόφσκι κλπ.

Το ολοκληρωτικό καθεστώς έβαλε σε κίνηση τη μηχανή του κιμά και μέσα σε μία γενιά αλλοιώθηκαν οι συνειδήσεις. Με εντολή του Τίτο κατασκευάσθηκε «Μακεδονική» Ακαδημία Επιστημών, «Μακεδονική» γλώσσα με ανάμιξη βουλγαρικών και σερβικών στοιχείων, «Μακεδονική» Ιστορία για να κατακλυσθούν οι βιβλιοθήκες ανά τον κόσμο, και… «Μακεδονική» Εκκλησία. Μάλιστα! Πρώτη φορά στην ιστορία είδαμε ένα άθεο κομμουνιστή δικτάτορα να ιδρύει Εκκλησία.

Το 1958 ο Τίτο υποχρέωσε τρεις Ορθοδόξους Επισκόπους από την περιοχή Σκοπίων να αποσχισθούν αυθαιρέτως από το Πατριαρχείο Σερβίας. Το 1967 ο Τίτο τους ώθησε να ανακηρύξουν την Αυτοκεφαλία τους με τον τίτλο «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία». Ούτε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ούτε η Εκκλησία της Ελλάδος, ούτε οποιαδήποτε άλλη Ορθόδοξη Εκκλησία τους ανεγνώρισε. Προ μιας δεκαετίας μία ομάδα μετριοπαθών Σκοπιανών επανήλθε υπό το Πατριαρχείο Σερβίας και ακολουθεί σήμερα τον Αρχιεπίσκοπο Αχρίδος και Μητροπολίτη Σκοπίων Ιωάννη. Όσοι κληρικοί παραμένουν δέσμιοι του «μακεδονισμού» και στηρίζονται από το κράτος αποφάσισαν τον Νοέμβριο του 2017 να ζητήσουν προστασία από τη Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία. Δεν είναι τυχαίο ότι ο νυν Υπουργός Αμύνης της Βουλγαρίας Καρακατσάνοφ δήλωσε τον Αύγουστο του 2017 ότι το μέλλον του κράτους των Σκοπίων είναι η ένταξή του ή στη Μεγάλη Αλβανία ή στη Μεγάλη Βουλγαρία!

Το 1991 με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το τεχνητό έθνος απέκτησε τη δυνατότητα διεθνούς καθιερώσεως μέσω του ονόματος του νέου κράτους. Ο Ελληνισμός ορθώς αντέδρασε. Ήδη σήμερα το ψευδομακεδονικό ιδεολόγημα παρουσιάζει ρωγμές. Ο πρώην Πρωθυπουργός των Σκοπίων Λιούπτσο Γκεοργκίεφσκι έχει δηλώσει ότι αισθάνεται Βούλγαρος. Δεκάδες χιλιάδες Σκοπιανών πολιτών έχουν αποκτήσει βουλγαρική υπηκοότητα. Αν γίνει αντικειμενική απογραφή υπό την αιγίδα του ΟΗΕ ή της Ευρ. Ενώσεως θα ανακαλύψουμε και αρκετούς Έλληνες (κυρίως βλαχόφωνους), οι οποίοι ζουν ακόμη καταπιεσμένοι και φοβούνται να εκδηλωθούν. Ο Κίρο Γκλιγκόροφ έκανε λόγο για 100.000 Έλληνες στο κράτος του. Δεν γνωρίζω τον ακριβή αριθμό, πάντως δεν είναι 700.000 όπως κάποιοι ατεκμηρίωτα ισχυρίζονται. Και ας μην λησμονούμε ότι το 30% του πληθυσμού είναι Αλβανοί, οι οποίοι διεκδικούν καθεστώς ισότιμης και συγκυβερνώσης εθνότητας. Στο πίσω μέρος του μυαλού τους ίσως έχουν την ιδέα της απόσχισης ή της μετατροπής του κράτους σε ομοσπονδιακό με καντόνια.

Δεν πρέπει σήμερα, όταν έχουν καταρρεύσει τα κομμουνιστικά καθεστώτα, να νομιμοποιήσουμε με την υπογραφή μας το τεχνητό «μακεδονικό» έθνος που κατασκεύασε ο Τίτο. Γι’ αυτό θα πρέπει με κάθε τρόπο να αποφύγουμε την παραχώρηση του όρου Μακεδονία στην ονομασία του γειτονικού κράτους.

Άρθρο στην ιστοσελίδα www.liberal.gr – 28/1/2018

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Μακεδονία γίνεται πηγή αφυπνίσεως και ελπίδας για τον Ελληνισμό. Αυτό που βλέπουμε σήμερα μάς διδάσκει ότι παρά την οικονομική κρίση, παρά τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα και παρά την ανιστόρητη προπαγάνδα μιας διεθνιστικής μειοψηφίας, ο Έλληνας διαμαρτύρεται όταν κινδυνεύει η Ιστορία του, η ταυτότητά του, οι αξίες του.

Η εποχή μας έχει αρκετές ομοιότητες με την αποκορύφωση του Μακεδονικού Αγώνος κατά την περίοδο 1904-1908.

Είχε προηγηθεί η πτώχευση του 1893 επί Χαριλάου Τρικούπη και ή ήττα από τους Τούρκους το 1897. Στην Ελλάδα είχε επιβληθεί Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος από έξι ισχυρές χώρες της εποχής, κάτι αντίστοιχο με τη σημερινή τρόικα των δανειστών. Κι όμως η πτωχευμένη, ηττημένη και ασφυκτικά ελεγχομένη Ελλάς είχε το σθένος, την πυγμή και τα ιδανικά για να οργανώσει έναν επιτυχή αγώνα υπέρ της Μακεδονίας.

Υπό τουρκικό τότε έλεγχο οι Έλληνες Μακεδόνες έβλεπαν απειλητικό τον κίνδυνο να ενταχθούν εκκλησιαστικά και διοικητικά στη Μεγάλη Βουλγαρία, την οποία προωθούσαν οι Ρώσοι Πανσλαβιστές από το 1878. Επέμειναν Ορθόδοξα και ελληνικά. Άντεξαν μόνοι τους στη βία των βουλγαρικών κομιτάτων μέχρι το 1904. Και τότε ήλθε ο θάνατος του Παλληκαριού να ξεσηκώσει το Έθνος.

Ο Ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού Παύλος Μελάς, γόνος πλούσιας οικογένειας με ρίζες στην Ήπειρο και νυμφευμένος με την αδελφή του εμπνευσμένου διπλωμάτη και διανοητή Ίωνος Δραγούμη, μεταβαίνει ως εθελοντής με ψευδώνυμο στη Μακεδονία και θυσιάζεται. Ξαφνικά ο Ελληνισμός ανακαλύπτει όλες τις εσωτερικές δυνάμεις του και τις αξιοποιεί στον αγώνα κατά Τούρκων και Βουλγάρων υπέρ της Μακεδονίας.

Ο Πατριάρχης Ιωακείμ Γ΄, εκλεκτοί Μητροπολίτες, ιερείς και μοναχοί, διπλωμάτες και στρατιωτικοί, δασκάλες και έμποροι, οπλαρχηγοί και απλοί χωρικοί, συντονίζονται στον κοινό αγώνα. Εντόπιοι Μακεδόνες αγωνιστές συνεργάζονται άριστα με τους εθελοντές από την υπόλοιπη Ελλάδα. Κρητικοί, Μανιάτες και πολλοί άλλοι έρχονται να βοηθήσουν τον Μακεδονικό Ελληνισμό για να διατηρήσει την εθνική και θρησκευτική του ταυτότητα και να προετοιμασθεί για την απελευθέρωση του 1912-13.

Όχι! Μην πιστεύετε αυτούς που ισχυρίζονται ότι ο Έλληνας είναι ανίκανος να οργανωθεί και ότι αυτό είναι προνόμιο άλλων λαών. Στην κορυφαία φάση του ενόπλου Μακεδονικού Αγώνος, το 1904-1908, το Έθνος απέδειξε ότι και να οργανωθεί μπορεί και να συντονισθεί με άριστα αποτελέσματα, αρκεί να έχει πρότυπα, να πιστεύει στον Θεό και στην Ιστορία του.

Επειδή αυτές τις ημέρες συμπληρώνονται δέκα χρόνια από την εκδημία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου θυμίζω τί είπε στις 7.6.2007 μπροστά στο μνημείο των Μακεδονομάχων Άγρα και Μίγγα στην Έδεσσα: «Η Μακεδονία πάλι θα σώσει μία Ελλάδα που αποφάσισε να αυτοκτονήσει».

Παρά τις προσπάθειες των αποδομητών θα διατηρήσουμε ταυτότητα και ελπίδα!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 28.1.2018

Ο Εθνομάρτυς Μητροπολίτης Γρεβενών Αιμιλιανός Λαζαρίδης

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Με τη σαφή διακήρυξη της 10.1.2018 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος εξέφρασε την ψυχή του Ελληνισμού και υπερασπίσθηκε την ιστορική αλήθεια. Η θέση της Εκκλησίας ότι δεν δεχόμαστε την απονομή (παραχώρηση) του όρου Μακεδονία σε άλλο κράτος είναι ορθή και πιστεύω ότι αυτήν πρέπει να ακολουθήσουμε όλοι. Εξ άλλου τα προβλήματα που θα προκύψουν από ενδεχόμενη ελληνική υπογραφή σε ένα σύνθετο όνομα έγιναν αντιληπτά όταν ο ΥΠΕΞ των Σκοπίων κ. Ντιμιτρόφ δήλωσε ότι ούτε οι κάτοικοι της Βορείου Ελλάδος θα μπορούν να αποκαλούνται Μακεδόνες.

Με την Εκκλησία της Ελλάδος συντάσσεται και η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας της Κρήτης, η οποία τονίζει  ότι η Μακεδονία είναι μία, ελληνική και αδιαπραγμάτευτη. Οι Κρήτες Ιεράρχες υπενθυμίζουν την εντυπωσιακή συμμετοχή Κρητικών οπλαρχηγών στην αποκορύφωση του Μακεδονικού Αγώνος, το 1903-1908. Επίσης η  Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους, στην οποία ήταν εγγεγραμμένος κατά τα τελευταία έτη της ζωής του ο Όσιος Παΐσιος, εξέδωσε ανακοίνωση, με την οποία υπογραμμίζεται ότι δεν πρέπει να παραχωρήσουμε το όνομα Μακεδονία σε μη Μακεδόνες.

Όσοι αμφισβητούν το δικαίωμα της Εκκλησίας να έχει γνώμη για το Μακεδονικό είναι ανιστόρητοι. Από τους πρώτους Χριστιανικούς αιώνες η ελληνικότητα της Μακεδονίας προστατεύθηκε από Ορθοδόξους κληρικούς και στηρίχθηκε στην παράδοση των Θαυμάτων του Αγίου Δημητρίου.

Τον 12^ο αιώνα, όταν οι Νορμανδοί πολιόρκησαν τη Θεσσαλονίκη, οι άρχοντες δείλιασαν  και εκείνος που ενθάρρυνε τους πολεμιστές στα τείχη ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Ευστάθιος, ο γνωστός μελετητής του Ομήρου.

Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, όταν κινδύνευαν οι Μακεδόνες να εξισλαμισθούν, ο μοναχός Νεκτάριος Τέρπος, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός κ.ά. περιόδευαν σε πόλεις και χωριά αποτρέποντας την αλλοίωση της χριστιανικής ταυτότητας, διαφυλάσσοντας ταυτοχρόνως και την εθνική ταυτότητα.

Το 1872, όταν ο Πανσλαβισμός χρησιμοποίησε τη Βουλγαρική Σχισματική Εξαρχία για να αλώσει το φρόνημα των Ελλήνων Μακεδόνων, το Οικουμενικό Πατριαρχείο παρενέβη δυναμικά με την καταδίκη των Σχισματικών ως Εθνοφυλετιστών. Δεν καταδικάσθηκε ο υγιής πατριωτισμός, αλλά οι εθνικιστικές διαμάχες μεταξύ Ορθοδόξων.

Στον Μακεδονικό Αγώνα από το 1878 μέχρι το 1908 πρωτοστατούν και θυσιάζονται Επίσκοποι, ιερείς και ηγούμενοι.

Στις 5.6.1992, όταν είχαν  αποσχισθεί τα Σκόπια από τη Γιουγκοσλαβία, η Εκκλησία της Ελλάδος με Αρχιεπίσκοπο τον μακαριστό Σεραφείμ εξέδωσε μαχητικό ανακοινωθέν. Η Εκκλησία κατήγγειλε το «δημιούργημα του αθεϊστικού Τιτοϊκού καθεστώτος», το οποίο σφετερίζεται ελληνικό όνομα.

Στις 17.11.2004 ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος απέστειλε επιστολή στους ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών και τους ζητούσε να στηρίξουν το δίκαιο αίτημα του Ελληνισμού να μην χρησιμοποιούν τα Σκόπια το όνομα Μακεδονία.

Ο Μακεδονικός Αγώνας συνεχίζεται με ειρηνικά, διπλωματικά και πολιτιστικά επιχειρήματα. Ας ξαναδιαβάσουμε όλοι τα «Μυστικά του Βάλτου» της Πηνελόπης Δέλτα.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 21.1.2018

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Δεν συμμερίζομαι την αισιοδοξία των κυβερνώντων ότι θα βρεθεί «λύση» στο ζήτημα της ΠΓΔΜ, διότι οι Σκοπιανοί παραμένουν αδιάλλακτοι, παρά τα χαμόγελα του Ζάεφ. Όμως πέραν της ονομασίας, που είναι το πρωτεύον, πρέπει να απαντηθούν κρίσιμα ερωτήματα που αφορούν ζητήματα ταυτότητας. Καταθέτω ορισμένους προβληματισμούς:

1. Ποιος μάς εγγυάται ότι θα παραμείνει αυτή η σύνθετη ονομασία, πχ Άνω Μακεδονία; Μπορεί σε λίγους μήνες να συγκληθεί η Βουλή στα Σκόπια και να αποφασίσει την απόρριψη του όρου Άνω και την παραμονή μόνον του όρου Μακεδονία. Τότε τα Σκόπια θα έχουν ενταχθεί στο ΝΑΤΟ με την ελληνική υπογραφή και ουδείς θα μπορεί να τιμωρήσει το γειτονικό κράτος. Θυμίζω την περίπτωση της πρώην Υπεριορδανίας, Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Βρετανοί δημιούργησαν ένα νέο κράτος στη Μέση Ανατολή ονομάζοντάς το Transjordan. Στα ελληνικά το αποκαλούσαμε Υπεριορδανία. Μετά από λίγα χρόνια οι Ιορδανοί βουλευτές αποφάσισαν να αποβάλει η χώρα τους το πρώτο συνθετικό (Trans) και να ονομάζεται μόνο Jordan, Ιορδανία. Ο Ιορδάνης ποταμός είναι το όνομα που έχει ιστορική και συμβολική σημασία για τους κατοίκους της Μέσης Ανατολής, όπως η Μακεδονία είναι το ιστορικά φορτισμένο όνομα για τους Βαλκανικούς λαούς. Ποιος θα προστατεύσει την Ελλάδα αν οι Σκοπιανοί απορρίψουν αργότερα τον γεωγραφικό προσδιορισμό;

2. Ποια θα είναι η εθνικότητα των κατοίκων της Νέας ή Άνω ή Βόρειας ή Βαρντάρσκα κλπ Μακεδονίας; Θα ονομάζονται διεθνώς Νεομακεδόνες ή Ανωμακεδόνες ή Βορειομακεδόνες ή Βαρνταρσκομακεδόνες; Προφανώς όχι. Μακεδόνες θα λέγονται. Άρα η Ελλάδα ουσιαστικά δεν θα έχει λυσει το πρόβλημα. Οι ΗΠΑ – USA έχουν πολίτες Αμερικανούς και όχι Ηνωμενοπολιτειάτες. Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει πολίτες Βρετανούς και όχι Ηνωμενοβασιλειάτες ούτε καν Μεγαλοβρετανούς! Θα προβάλλονται διεθνώς μία ψευδεπίγραφη μακεδονική εθνότητα και μία κατασκευασμένη επί Τίτο «μακεδονική» γλώσσα. Αυτά τα ερωτήματα τα έχει απαντήσει η επισπεύδουσα ελληνική κυβέρνηση;

3.Εμείς οι Έλληνες πολίτες που γεννηθήκαμε στη Μακεδονία θα μπορούμε άραγε να αποκαλούμαστε Μακεδόνες; Με τη σύνθετη ονομασία τα Σκόπια θα είναι κράτος που θα λέγεται Μακεδονία και με την ελληνική υπογραφή. Ενώ η Ελλάδα απλώς θα έχει γεωγραφικό διαμέρισμα με το όνομα Μακεδονία. Μήπως τελικά η Άνω κλπ Μακεδονία θα απαιτήσει τη διαγραφή ελληνικών ονομασιών όπως πχ Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Αεροδρόμιο Μακεδονία κ.ά; Εγώ, λοιπόν, που γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη πώς θα ονομάζομαι για να ξεχωρίζω απο το κράτος με τη σύνθετη ονομασία; Παλαιομακεδόνας, Νοτιομακεδόνας, Κατωμακεδόνας ή κάτι άλλο; Θυμίζω ότι το 2007 είχαν διαρρεύσει σε αθηναϊκές εφημερίδες αποσπάσματα από προτάσεις του μεσολαβητή Μάθιου Νίμιτς, ο οποίος πρότεινε να περιορισθεί η χρήση των όρων Μακεδονία/ Μακεδονικός από την Ελλάδα.

Το πρόβλημα είναι πολυσύνθετο. Πρέπει να προστατεύσουμε την ταυτότητά μας!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 14.1.2018

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Καλή Χρονιά και ευλογημένη! Οι Έλληνες, ταλαιπωρημένοι από την πολύμορφη κρίση, έχουμε γίνει δύσπιστοι απέναντι σε θεσμούς και αξίες. Διατηρούμε όμως την εμπιστοσύνη μας στις πνευματικές δυνάμεις πού κράτησαν όρθιο το Γένος απέναντι σε κατακτήσεις και οικονομικές κρίσεις. Εμπιστευόμαστε την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, την Παιδεία μας και τις Ένοπλες Δυνάμεις.

Αυτό φαίνεται και από τα αποτελέσματα της έρευνας κοινής γνώμης, την οποία διενήργησε η εταιρία MRB υπό τον τίτλο «Τάσεις». Η έρευνα αυτή διενεργείται κάθε εξάμηνο και το δείγμα των ερωτωμένων είναι 2000 άτομα. Στα αποτελέσματα του Δεκεμβρίου 2017 υπάρχει μία ενότητα, η οποία διερευνά την εμπιστοσύνη των Ελλήνων σε θεσμούς και οργανισμούς που επηρεάζουν τη ζωή μας. Στις τρεις πρώτες θέσεις με βάση τον βαθμό εμπιστοσύνης βρίσκονται 1) Τα ΑΕΙ και τα σχολεία. 2) Ο Στρατός και 3) η Εκκλησία. Αμέσως μετά οι απαντώντες στην έρευνα κατέταξαν τον εαυτό τους, τον Έλληνα πολίτη. Δηλαδή ο Έλληνας πολίτης σήμερα εμπιστεύεται περισσότερο την Παιδεία, τον Στρατό και την Εκκλησία από ό,τι εμπιστεύεται τον εαυτό του. Στην τελευταία θέση μετά από πολλούς θεσμούς κατατάσσεται το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Χαμηλά βρίσκεται και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Φαίνεται ότι ο μέσος Έλληνας δεν είναι ικανοποιημένος από τη στάση τους σε μείζονα εθνικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που μάς απασχολούν.

Παρά τις επιθέσεις που δέχετυαι από κακοπροαίρετους, ανενημέρωτους ή ιδεοληπτικούς η Εκκλησία μας βρίσκεται πολύ ψηλά και έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των Ελλήνων πολιτών. Η Εκκλησία πρωτίστως παρέχει έργο πνευματικό και καθοδηγητικό. Βοηθά τον λαό μας να ελπίζει, να προσεύχεται, να ακουμπά κάθε αγωνία και κάθε προβληματισμό στον Θεό. Η Εκκλησία ασκεί έργο κοινωνικό με τα συσσίτια, τα φιλόπτωχα ταμεία, την κοινωνική της μέριμνα, με ιδρύματα και έργα προνοίας και φιλαδελφίας. Η Εκκλησία εξ άλλου συντελεί στη διαφύλαξη της εθνικής μας ταυτότητας και των παραδόσεών μας. Η Εκκλησία επί πλέον διδάσκει, εκπαιδεύει, διασώζει γλώσσα και ιστορία. Η Ορθόδοξη Εκκλησία παραμένει ένα ιατρείο της ψυχής και σχολείο του Έθνους.

Η Παιδεία ενδιαφέρει τον Έλληνα πολίτη και εμπιστεύεται τα Πανεπιστήμια και τα σχολεία. Βεβαίως στον χώρο των ΑΕΙ δεν λειτουργούν όλα ομαλά, λόγω και της κακής ερμηνείας και της καταχρήσεως της έννοιας του πανεπιστημιακού ασύλου. Πιστεύω, όμως, ότι οι ερωτηθέντες στην προαναφερθείσα έρευνα δίνουν την πρώτη θέση στην Παιδεία λόγω της αγάπης του Έλληνα για τα γράμματα και λόγω της εκτιμήσεως στο δύσκολο έργο των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων. Σε περίοδο δυσχερών οικονομικών συνθηκών ο λαός μας θέλει να δει τα παιδιά του εγγράμματα και μάλιστα με εξειδικευμένες επιστημονικές γνώσεις για να προκόψουν. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρήθηκε και σε άλλες δύσκολες περιόδους. Ο Ελληνισμός, παρά τις εθνικές και κοινωνικές περιπέτειες, αγωνίσθηκε για να δώσει στη νεότητα ένα υψηλό επίπεδο παιδείας. Τα φανερά και κρυφά σχολειά της Τουρκοκρατίας αποτελούν μία απτή απόδειξη αυτής της προσπάθειας. Η Παιδεία είναι για τον Έλληνα καταφύγιο ελπίδας και τρόπος βελτιώσεως του πνευματικού και βιοτικού επιπέδου.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις επαξίως καταλαμβάνουν υψηλή θέση στην εμπιστοσύνη του σημερινού Έλληνα πολίτη. Το ιστορικό παρελθόν τους είναι ένδοξο, η αποτελεσματικότητά τους αποδεδειγμένη, η ευψυχία και ο γνήσιος πατριωτισμός των στελεχών δεν αμφισβητούνται. Παρά τις μισθολογικές περικοπές οι άνδρες και οι γυναίκες των Ενόπλων μας Δυνάμεων εκπαιδεύονται, ασκούνται, φυλάσσουν σύνορα, προσφέρουν κοινωνικό έργο. Οι εξωτερικές απειλές είναι ορατές και αυτό το στοιχείο επαυξάνει την αγάπη των Ελλήνων προς τους μονίμους και εφέδρους του Στρατού μας. Άλλωστε σε άλλη ενότητα της ίδιας έρευνας της MRB οι ερωτώμενοι απαντούν ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να στηρίζει πλέον την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας και ότι δεν περιμένουμε εντός του 2018 λύση στο Κυπριακό και στο ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων.

Η συνύπαρξη Εκκλησίας και Ενόπλων Δυνάμεων στους υψηλότερες θέσεις της εμπιστοσύνης των Ελλήνων δείχνει ότι ο λαός μας γνωρίζει και εκτιμά και τους ψυχικούς δεσμούς του Στρατού μας με την Ορθόδοξη Εκκλησία και Παράδοση. Οι προστάτες Άγιοι, τα εκκλησάκια στα στρατόπεδα, οι στρατιωτικοί ιερείς, η συμμετοχή Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας σε λιτανείες, τελετές και μετακινήσεις ιερών εικόνων, δείχνουν αυτόν τον άρρηκτο δεσμό μεταξύ Ορθοδοξίας και Φρουρών της Πατρίδας. Ο Στρατός Ξηράς έχει προστάτη του τον Άγιο Γεώργιο, αλλά ειδικότερα το Πυροβολικό τιμά ως προστάτιδα την Αγία Βαρβάρα και οι Διαβιβάσεις τον Όσιο Παΐσιο τον Αγιορείτη. Προστάτης του Πολεμικού Ναυτικού μας είναι ο Άγιος Νικόλαος και την Πολεμική Αεροπορία μας προστατεύουν οι Άγιοι Αρχάγγελοι, οι Ταξιάρχες.

Η μεγάλη εμπιστοσύνη των Ελλήνων προς την Εκκλησία και τις Ένοπλες Δυνάμεις αποτελεί αδιάψευστη μαρτυρία της Ελληνορθόδοξης ταυτότητάς μας. Εκκλησία και Στρατός φυλάσσουν τα όσια και τα ιερά του Γένους, ο καθένας με διαφορετικό τρόπο. Εδώ και είκοσι χρόνια παρατηρώ ότι στις έρευνες της κοινής γνώμης ότι αυτοί οι δύο θεσμοί βρίσκονται στην κορυφή της εκτιμήσεως του λαού μας. Εκκλησία και Στρατός εκφράζουν την ελπίδα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία με το μήνυμα ότι μετά τη Σταύρωση πάντα ακολουθεί η Ανάσταση. Και οι Ένοπλες Δυνάμεις μας με το σύνθημα «Ο Τολμών Νικά»!

Άρθρο στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, 10.1.2018

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Η αρχική θέση του ελληνικού πολιτικού κόσμου για το όνομα των Σκοπίων διαμορφώθηκε τον Απρίλιο του 1992 υπό την καθοδήγηση του αειμνήστου Προέδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή και προέβλεπε την απόρριψη του όρου Μακεδονία είτε ως συνθέτου είτε ως παραγώγου. Κατά τη δεκαετία του 2000 η επίσημη θέση, όπως αυτή καταγράφεται σήμερα στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών, άλλαξε. Η Ελλάς δηλώνει ότι συζητεί μία ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό μπροστά από τον όρο Μακεδονία και αυτή η ονομασία πρέπει να ισχύει σε κάθε χρήση και έναντι πάντων (erga omnes) .

Πιστεύω ότι από την υιοθέτηση της δεύτερης επίσημης γραμμής μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει σημαντικές παράμετροι των ελληνοσκοπιανών σχέσεων και της βαλκανικής πραγματικότητας. Θυμίζω τα δεδομένα:

1. Η μερική υποχώρησή μας στο ζήτημα του ονόματος είχε ως σκοπό να αμβλυνθεί η στάση των γειτόνων και να εξευρεθεί μία αμοιβαίως αποδεκτή λύση. Όμως είναι προφανές ότι η ελληνική υποχώρηση δεν εκτιμήθηκε. Αντιθέτως εξελήφθη ως αδυναμία του Ελληνισμού.

2. Τότε που υιοθετήθηκε η θέση περί γεωγραφικού προσδιορισμού κ.λπ. υπήρχε ακόμη η ελπίδα να μαλακώσει η σκληρή εθνικιστική γραμμή των σκοπιανών μέσω της οικονομικής διπλωματίας. Τα γεγονότα διέψευσαν αυτή την προσδοκία. Η ελληνική επιχειρηματική παρουσία είτε πολεμήθηκε είτε αποθράσυνε τους γείτονες.

3. Ο αλβανικός παράγων έχει πλεον εξελιχθεί σε καταλυτικό στοιχείο για το μέλλον του κράτους της ΠΓΔΜ. Με τη στήριξη των Τιράνων η αλβανική κοινότητα, που αριθμεί περί το 25- 30% του πληθυσμού, διεκδικεί καθεστώς ισότιμης εθνότητας με τους ψευδομακεδόνες και απειλεί με διάσπαση το κράτος. Ήδη οι δυτικές επαρχίες αποτελούν ένα αλβανικό κράτος εν κράτει. Αυξάνεται ο κίνδυνος για πιθανή διχοτόμηση της ΠΓΔΜ, άρα οι Σκοπιανοί είναι εκείνοι που μάς έχουν μεγαλύτερη ανάγκη και όχι εμείς εκείνους.

4. Η Βουλγαρία έχει εισέλθει δυναμικά στο παιχνίδι. Πολιτικά, εκκλησιαστικά και πολιτιστικά προβάλλεται ως η προστάτις των Σλάβων των Σκοπίων και η κυβέρνηση Ζάεφ αποδέχεται ευχαρίστως αυτή την προστασία. Επομένως η οποιαδήποτε ελληνική παραχώρηση δεν θα αξιοποιηθεί μόνον από το μικρό και προβληματικό κράτος των Σκοπίων, αλλά και από τον αναγεννώμενο βουλγαρικό εθνικισμό.

5. ΟΙ ΗΠΑ αντιμετωπίζουν την έντονη διάθεση της Ρωσίας να παρεμβαίνει στα Βαλκάνια και επείγονται να εντάξουν την ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό θα ήσαν διατεθειμένες να ακούσουν με μεγαλύτερο ενδιαφέρον τις ελληνικές εθνικές και ιστορικές ευαισθησίες ώστε να αρθεί η ελληνική αντίρρηση. Δεν είναι τυχαίο ότι Έλληνες ανταποκριτές στην Αμερική μεταδίδουν διαρροές από το Αμερικανικό ΥΠΕΞ ότι, δηλαδή συζητείται και η ονομασία «Δημοκρατία της Κεντρικής Βαλκανικής».

Από τη στιγμή που έχουμε αλλαγή των δεδομένων μήπως θα έπρεπε να επανέλθουμε στη αρχική θέση του Απριλίου 1992;

Άρθρο στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Σάββατο 6 – Κυριακή 7/1/2018

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ο Σκοπιανός Πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ απήντησε στην πρόταση που τού έκανε ο Έλληνας Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Μάς έκανε τη …χάρη να μην θεωρεί μόνο τον λαό του ως κληρονόμο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά επιτρέπει και στους Έλληνες και στους Βουλγάρους να διεκδικήσουμε ένα μέρος της κληρονομιάς του Μακεδόνα Στρατηλάτη. Μερικοί στην Ελλάδα έσπευσαν να εκφράσουν ικανοποίηση. Στην πραγματικότητα ο Ζάεφ στήνει παγίδα.

Ερώτημα πρώτον. Είναι δυνατόν να δεχθούμε  να συζητήσουμε με έναν ξένο ηγέτη που παραχαράσσει την ιστορία μας ειρωνευόμενος μάλιστα; Είναι δυνατόν  να δεχθεί η ελληνική πολιτική και ακαδημαϊκή κοινότητα να διαπραγματευόμαστε με ένα τεχνητό έθνος για την ιστορία του  Μεγάλου Αλεξάνδρου; Είναι δυνατόν να αγνοήσουμε όλα τα κείμενα της αρχαιότητος, αλλά και τις μελέτες των ξένων ειδικών που τον χαρακτηρίζουν Έλληνα και μόνον Έλληνα;

Ερώτημα δεύτερον. Εκτός από αυτή την υποχώρηση παγίδα  τι θετικό εκόμισε μέχρι σήμερα η αλλαγή κυβερνήσεως στα Σκόπια; Έχει αναλάβει εκστρατεία ο Ζόραν Ζάεφ να αποσυρθούν οι αλυτρωτικοί χάρτες της «Μεγάλης Μακεδονίας»; Έδωσε εντολή να σταματήσει η ανθελληνική προπαγάνδα στα σχολεία; Παραδέχεται ότι δεν υπάρχει «μακεδονική»  μειονότητα στη Βόρειο Ελλάδα; Αν δεν δούμε σοβαρά και ουσιαστικά βήματα υποχωρήσεως, τότε ας μην περιμένουμε πρόοδο στη συζήτηση για το όνομα.

Ερώτημα τρίτον. Η δήθεν φιλική διάθεση του Ζάεφ προσέξαμε ότι συνδυάζεται με ανοίγματα προς τη Βουλγαρία; Μας λέει ότι και οι Βούλγαροι είναι κληρονόμοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Τότε γιατί οι επίγονοι του Αλεξάνδρου ίδρυσαν βασίλεια, τα οποία η διεθνής επιστημονικη κοινότητα τα έχει ονομάσει Ελληνιστικά και όχι βουλγαριστικά ή κάτι παρεμφερές; Η σλαβική πλειοψηφία των κατοίκων της ΠΓΔΜ, εν όψει του αλβανικού κινδύνου και των σεναρίων διάσπασης του κράτους, έχει αποφασίσει συνειδητά να υπαχθεί υπό την προστασία της Βουλγαρίας. Άρα οποιαδήποτε ελληνική υποχώρηση στο ζήτημα του ονόματος δεν θα αξιοποιηθεί μόνον από το μικρό σκοπιανό κράτος, αλλά και από τον βουλγαρικό εθνικισμό. Το έχει συνειδητοποιήσει αυτό η κυβέρνησή μας;

Ερώτημα τέταρτον. Από τη στιγμή που η Βουλγαρία επισήμως – δια της ΥΠΕΞ Αικατερίνα Ζαχαρίεβα-  έχει απορρίψει τα ονόματα Άνω και Βόρεια Μακεδονία μένει στο τραπέζει το «Νέα  Μακεδονία». Ποιος μάς εγγυάται ότι, αν συμφωνήσει η Ελλάς, το όνομα αυτό θα παραμείνει;  Προβλέπω ότι μετά από μερικούς μήνες η Βουλή των Σκοπίων θα απορρίψει τον όρο «Νέα» και θα διατηρήσει μόνον τον όρο «Μακεδονία». Ποιος θα τιμωρήσει τότε τα Σκόπια που θα έχουν ενταχθεί ήδη στο ΝΑΤΟ με την ελληνική έγκριση;

Ας μην καλλιεργεί, λοιπόν,  η κυβέρνηση μία αδικαιολόγητη αισιοδοξία. Η στάση των Σκοπιανών ηγετών ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει. Καλή και ευλογημένη Χρονιά!

Άρθρο στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Σάββατο 30 – Κυριακή 31.12.2017