Άρθρα

Η επικείμενη εορτή των Τριών Ιεραρχών φέρνει στην επικαιρότητα το αίτημα να συνδυάσουμε τα κείμενα και τα διδάγματα των μεγάλων αυτών Πατέρων της Εκκλησίας με τις σύγχρονες ανάγκες της Παιδείας και με την κρίση που βιώνουμε. Πιστεύω ότι σε μία δύσκολη εποχή, όπως είναι η σημερινή, η ελληνορθόδοξη παιδεία μπορεί να καλλιεργήσει μηνύματα αισιοδοξίας και να δώσει πρότυπα ζωής στα παιδιά μας.

Όταν διαβάζει κάποιος τα βιβλία διαφόρων τάξεων και επιπέδων του σχολείου διερωτάται γιατί ταλαιπωρούμε τους νέους μας χωρίς αξίες και πρότυπα. Έχει επικρατήσει μία δήθεν προοδευτική αντίληψη που θεωρεί ξεπερασμένες τις παραδοσιακές αξίες, οι οποίες κράτησαν όρθιο το Έθνος μας επί αιώνες. Επικρατεί η τάση να υποτιμώνται οι μάρτυρες, οι ήρωες και οι αγωνιστές των εθνικών ιδεωδών και να προβάλλονται υλιστικές αξίες που δεν εμπνέουν. Επιπλέον η πολυδιαφημισμένη πολυπολιτισμικότητα αναφέρεται ως κύριος στόχος των εκπαιδευτικών προγραμμάτων, ενώ έχει αποτύχει σε όλη την Ευρώπη, όπως ομολογούν οι ηγέτες της. Άλλωστε σε εποχές κρίσης ένας λαός συσπειρώνεται και αποκτά αυτοπεποίθηση περισσότερο με την προβολή της εθνικής ταυτότητας και της εθνικής συνείδησης και όχι με πολυπολιτισμικούς χυλούς και με διεθνιστικά, δήθεν ανθρωπιστικά, μηνύματα.

Η δύσκολη περίοδος που διανύουμε απαιτεί την αναπροσαρμογή των στόχων της παιδείας επάνω σε βάσεις ελληνορθόδοξες και μακριά από συμπλέγματα ηττοπάθειας και θολοκουλτούρας. Η γλώσσα μας πρέπει να διδάσκεται ως ενιαία, από τις αρχαίες μέχρι τις νεότερες μορφές της. Η κατάργηση του πολυτονικού πρέπει να επανεξετασθεί, διότι επέφερε ανορθογραφία και αύξησε τις δυσλεξίες και μαθησιακές δυσχέρειες. Τα κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας πρέπει να βασισθούν σε νέα σχολικά εγχειρίδια που θα επαναφέρουν τους μεγάλους λογοτέχνες και ποιητές και δεν θα καλλιεργούν την απαισιοδοξία που παρατηρώ σήμερα σε διδασκόμενα κείμενα. Η Ιστορία ωφελεί όταν καλλιεργεί τον υγιή πατριωτισμό μακριά από λογικές «συνωστισμού», τουρκολαγνείας και μαρξίζοντος υλισμού. Οι νέοι μας αναζητούν εθνική υπερηφάνεια και ηρωικά πρότυπα. Γιατί τούς τα στερήσαμε κατά τα τελευταία χρόνια;

Το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει να παραμείνει Ορθόδοξο Χριστιανικό, όπως διακηρύσσει και η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας μας με την απόφαση της 13.1.2016. Όπως ορθώς τονίζει στη σχετική εισήγησή του ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ Ιερόθεος, για λόγους θεολγικούς, παιδαγωγικούς και νομικούς πρέπει να απορριφθούν οι προτάσεις για θρησκειολογικό ή πολυθρησκειακό μάθημα. Ένα μάθημα αποχριστιανοποιημένο έρχεται σε αντίθεση με στοιχειώδεις παιδαγωγικές αρχές και συν τοις άλλοις είναι αντισυνταγματικό, όπως κατέδειξε με εννέα σχετικές επισημάνσεις της η γνωστή και σαφέστατη απόφαση για τα Θρησκευτικά του Διοικητικού Εφετείου Χανίων με αριθμό 115/2012. Σε όλες τις χώρες της Ευρ. Ενώσεως -πλην της Γαλλίας- το μάθημα υπάρχει ως βασικό μέσο διαπλάσεως ήθους και αλλού περισσότερο, αλλού λιγότερο το περιεχόμενο βασίζεται στην επικρατούσα θρησκεία κάθε λαού. Η Χριστιανική διδασκαλία είναι ακόμη πιο αναγκαία σήμερα, διότι η αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο είναι το ζητούμενο εν μέσω οικονομικής κρίσης.

Σε ορισμένα Γυμνάσια της πατρίδας μας έγινε τα τελευταία χρόνια ένας πειραματισμός. Διδάχθηκε ένα πολυθρησκειακό μάθημα αντί για τα Ορθόδοξα Θρησκευτικά με αποτέλεσμα να προκληθεί σύγχυση σε μαθητές και διδάσκοντες. Το Πρόγραμμα αυτό πρέπει αμέσως να αποσυρθεί έστω κι αν το υποστηρίζει μία μικρή ομάδα «προοδευτικών» θεολόγων. Βασίζεται στη θεωρία του θρησκευτικού εγγραμματισμού, η οποία δοκιμάσθηκε στην Αγγλία και κρίθηκε αποτυχημένη. Τα ελληνόπουλα, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για το πείραμα, βομβαρδίσθηκαν από πληροφορίες για Βουδισμό, Ταοϊσμό, Ισλάμ, κ.λπ. ανακατεμένα με λίγη Ορθοδοξία και Καθολικισμό. Έτσι κινδύνευσαν να αποκοπούν από την ελληνορθόδοξη παράδοση και την εθνική μας ταυτότητα. Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου στην πλήρη τεκμηρίων εισήγησή του της 12.1.2016, ενώπιον των Συνοδικών Ιεραρχών, καθηγητών των Θεολογικών Σχολών και εκπροσώπων των Θεολόγων, χαρακτήρισε αυτό το πιλοτικό πρόγραμμα ως μία συγκριτική θρησκειολογία, η οποία δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτελέσει τη βάση των οποιωνδήποτε βελτιώσεων. Πρότεινε -και αυτό δέχθηκε η Διαρκής Ιερά Σύνοδος- να παραμείνουν ως κορμός τα βιβλία και το Αναλυτικό Πρόγραμμα του Γυμνασίου και του Λυκείου, όπως ισχύουν σήμερα, και να προστεθούν στο τέλος κάθε βιβλίου ορισμένα κεφάλια γνωριμίας με τα κυριώτερα θρησκεύματα. Δέχθηκε μάλιστα να αξιοποιηθούν και κάποια θετικά στοιχεία από το Πιλοτικό Πρόγραμμα, αν υπάρχουν.

Εννοείται ότι και η εισήγηση του Σεβ. Ναυπάκτου και η τελική απόφαση της Διρκούς Ιεράς Συνόδου δεν κάνουν αποδεκτή την πρόταση του Υπουργού Παιδείας κ. Νίκου Φίλη για μετάλλαξη του μαθήματος από Ορθόδοξη Χριστιανική Αγωγή σε θρησκειολογία. Τα παιδιά μας χρειάζονται πρότυπα και όχι ξερές γνώσεις.

Χρωστούμε πολλά στους νέους μας. Τους έχουμε πληγώσει με τις συνέπειες της κρίσης, για την οποία οι ίδιοι δεν ευθύνονται. Τουλάχιστον ας τους εφοδιάσουμε με ηθικά και πνευματικά εφόδια για να επιβιώσουν ως άνθρωποι και ως Έλληνες. Να τους μεταδώσουμε, μέσω της παιδείας, τις προαιώνιες αξίες του Ελληνισμού, όπως είναι η φιλοπατρία, η δημοκρατία, η θρησκευτική ευλάβεια, η κοινωνική δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη, ο ηρωισμός, η αγάπη προς τα γράμματα, ο σεβασμός προς τους γονείς, η αγάπη για τα έθιμά μας. Και για να τιμήσουμε ουσιαστικά τον Μέγα Βασίλειο, τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Ιωάννη Χρυσόστομο, ας επαναφέρουμε τα Πατερικά κείμενα στη Μέση Εκπαίδευση!

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016

Φωτο από Wikipedia bit.ly/1PMqMTb

Αυτές τις ημέρες συμπληρώνονται είκοσι χρόνια από την εθνική ντροπή των Ιμίων και τις ευχαριστίες του Κώστα Σημίτη προς τους Αμερικανούς. Συμπληρώνεται επίσης ένας χρόνος από τις εκλογές της 25.1.2015 που έφεραν στην εξουσία τον Αλέξη Τσίπρα και την «πρώτη φορά Αριστερά». Τα δύο αυτά γεγονότα συνδέονται μεταξύ τους λόγω κοινών ιδεολογικών χαρακτηριστικών. Ο εκσυγχρονισμός του Σημίτη και ο Συριζαϊσμός του Τσίπρα και της ομάδας του χαρακτηρίζονται από την έντονη αντιπάθεια στην ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας, από τη διάθεση αφελληνισμού της παιδείας μας και από την υποχωρητικότητα στα εθνικά θέματα.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο ιδεολογικός καθοδηγητής του Σημιτικού εκσυγχρονισμού και της Συριζαϊκής αποδομήσεως είναι ο ίδιος. Ο Αντώνης Λιάκος, καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, πρόεδρος της δεξαμενής σκέψης του Σημίτη, του γνωστού ΟΠΕΚ, και εκλεκτός του Τσίπρα για την αναμόρφωση (ή παραμόρφωση) της εκπαιδεύσεως και των σχολικών βιβλίων Ιστορίας.

Η κοσμοθεωρία του Σημίτη και της ομάδας Τσίπρα, Λιάκου κ.ά στηρίζεται στην ανιστόρητη αρχή ότι πριν από το 1780 δεν υπήρχαν Έλληνες, αλλά η Γαλλική Επανάσταση και ο Δυτικός Διαφωτισμός  κατασκεύασαν την εθνική μας συνείδηση. Αντιμάχονται την επιρροή της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην κοινωνία μας και αρνούνται τον ρόλο του ράσου στην Τουρκοκρατία και στο 1821. Θαυμάζουν κρυφά ή φανερά την Τουρκοκρατία και δεν θέλουν να στενοχωρούμε τους Τούρκους με αναφορές σε Νεομάρτυρες, Εθνομάρτυρες και Γενοκτονίες. Το βιβλίο της Μ. Ρεπούση, που  επιχειρούσε άκομψα την αθώωση όλων των τουρκικών εγκλημάτων, παραγγέλθηκε από το Υπουργείο Παιδείας το 2003, επί κυβερνήσεως Σημίτη και υπάρχει κίνδυνος να επανέλθει σήμερα με Υπουργό Παιδείας τον Νίκο Φίλη. Με Υπουργό που αμφισβητεί τη Γενοκτονία των Ποντίων συνεχίζεται το έργο των Κ. Σημίτη και Γ. Α. Παπανδρέου, οι οποίοι συνέστησαν μικτή επιτροπή Ελλήνων και Τούρκων πανεπιστημιακών για να ψαλιδίσουν την Ιστορία μας.

Η επίθεση του Κ. Σημίτη κατά της Εκκλησίας της Ελλάδος και της ελληνορθοδόξου παραδόσεως αποκρυσταλλώθηκε στο ζήτημα της αναγραφής του θρησκεύματος. Συνεχίζεται σήμερα με την αμφισβήτηση των Ορθοδόξων Θρησκευτικών, με την πρόταση νόμου που θα  υποχρεώνει Ορθοδόξους ιερείς να κηδεύουν όσους ζήτησαν αποτέφρωση, και με την πρόσφατη πρόταση του Υπουργού Πολιτισμού Α. Μπαλτά να μετατραπεί σε τζαμί ο Ορθόδοξος Ναός του Αγίου Γεωργίου (Ροτόντα) στη Θεσσαλονίκη.

Στα Ίμια -κακά τα ψέματα- σήμερα δεν μπορούμε  να υψώσουμε ελληνική σημαία ούτε μπορεί Έλληνας βοσκός να πατήσει το πόδι του με τα αιγοπρόβατά του. Στο όνομα του εκσυγχρονισμού ένα τμήμα του εθνικού εδάφους κατέστη γκρίζα ζώνη. Με τη μεταπήδηση των εκσυγχρονιστών – εθνοαποδομητών από τον Σημίτη στον Τσίπρα κινδυνεύουν να καταστούν γκρίζες ζώνες πολλές σελίδες της Ιστορίας μας. Θα το επιτρέψουμε άραγε;

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 24 Ιανουαρίου 2016

Παρασυρόμενοι από τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα της χώρας μας τείνουμε να λησμονούμε τα εθνικά θέματα και την αναταραχή που επικρατεί γύρω μας. Ας κοιτάξουμε λίγο τον χάρτη και ας θυμηθούμε τι συμβαίνει και πόσο μας αφορά:

Στο Κυπριακό ακούμε πολλά ωραία λόγια και βλέπουμε χαμόγελα, αλλά οι εξελίξεις εγκυμονούν κινδύνους. Πίσω από την υποκριτική διπλωματία του Τουρκοκυπρίου Μουσταφά Ακιντζί κρύβεται η διάθεση της Άγκυρας να ελέγξει πλήρως τη Μεγαλόνησο μέσω ενός νέου σχεδίου τύπου Ανάν. Οι ορολογίες περί διζωνικότητας, εγγυήσεων, εκ περιτροπής προεδρίας κλπ. δεν γίνονται ευκόλως κατανοητές από μη ειδικούς. Γι’ αυτό επιχειρώ να απλουστεύσω το διακύβευμα: Αν γίνει δημοψήφισμα και επικρατήσει το ΝΑΙ, τότε θα διαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και θα ιδρυθεί ένα νέο συνομοσπονδιακό κράτος με δύο ισότιμα συνιστώντα κρατίδια, το ελληνικό και το τουρκικό. Ουδείς εγγυάται ότι θα φύγει ο κατοχικός στρατός. Ελάχιστοι Ελληνοκύπριοι -εκδιωχθέντες το 1974- θα επιστρέψουν στα πατρογονικά τους εδάφη. Οι Τουρκοκύπριοι, αν και μειοψηφία θα έχουν πλήρη συγκυριαρχία και θα κάνουν ό,τι τους υποδεικνύει η Άγκυρα. Το οικονομικό κόστος της δήθεν λύσης (περιουσίες χαμένες από το 1974) θα καλυφθεί με τα έσοδα από τους υδρογονάνθρακες που ήδη ανακαλύφθηκαν ή και θα ανακαλυφθούν στο μέλλον. Και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι Έλληνες της Κύπρου θα έχουν το δικαίωμα να διατηρήσουν την ελληνική σημαία, την ελληνική ιστορία και την εθνική τους ταυτότητα.

Στη Βόρειο Ήπειρο γίνεται  αφελληνισμός και διωγμός  με ειρηνικά μέσα. Με δικαστικές και διοικητικές αυθαιρεσίες ξεριζώνονται οι εναπομείναντες Έλληνες και αρπάζονται τα κτήματά τους. Τα Τίρανα αποθρασύνθηκαν από την αμερικανική και ευρωπαϊκή στήριξη για την ανεξαρτησία του Κοσσόβου και διεκδικούν μειονότητες-και συντόμως εδάφη- από την Ελλάδα.

Στο ζήτημα της ΑΟΖ καθυστερούμε αδικαιολόγητα να την ανακηρύξουμε και στη συνέχεια να αρχίσουμε τις διμερείς οριοθετήσεις ξεκινώντας από την φιλική Κύπρο.

Η Τουρκία με τις βομβιστικές επιθέσεις, τη σχέση της με το Ντάες-ISIS και την μαζική κουρδική εξέγερση αποσταθεροποιείται. Συνήθως το πληγωμένο θηρίο καθίσταται πιο επικίνδυνο. Είναι προφανές ότι το καθεστώς ενθαρρύνει την προώθηση προσφύγων και μεταναστών (άρα και φανατικών ισλαμιστών)  προς την Ελλάδα.

Τα Σκόπια βρίσκονται σε πολιτική περιδίνηση και συνεχή εθνοτική διαμάχη. Οι Σλάβοι- ψευδομακεδόνες είναι διχασμένοι, ενώ οι πολυάριθμοι Αλβανοί είναι έτοιμοι να αποσχισθούν και να ενωθούν με το Κόσσοβο.

Και η Ευρωπαϊκή Ένωση αναζητεί τον ρόλο της και την ταυτότητά της υπό την πίεση των ευρωφοβικών κομμάτων που εμφανίζονται παντού.

Σε τέτοιες εποχές ο Ελληνισμός επιβιώνει μόνον όταν πατήσει γερά στην Ορθοδοξία,   στην Ιστορία  και στην εθνική  του ταυτότητα, μακριά από διεθνιστικά πειράματα νεοφιλελευθέρου ή μαρξιστικού τύπου.

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 17 Ιανουαρίου 2016

Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου – Θεσσαλονίκη

(Στις 9 Δεκεμβρίου 2015 πραγματοποιήθηκε στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών η εκδήλωση του Συνδέσμου Θεσσαλονικέων για τη συμπλήρωση 2330 ετών από την ίδρυση της Θεσσαλονίκης. Ομίλησαν ο αρχαιολόγος, Δρ. Αστέριος Λιούτας, ο τ. Πρύτανις, Καθηγητής και επίτιμος Πρόεδρος του Συνδέσμου, Ιωάννης Χολέβας και ο υπογράφων, Πολιτικός Επιστήμων, Κωνσταντίνος Χολέβας. Χαιρετισμό απηύθυνε η Πρόεδρος του Συνδέσμου Εριέττα Καραγιάννη-Χαμηλοθώρη.)

Η πόλη του Αγίου Δημητρίου ιδρύθηκε από τον Κάσσανδρο το 315 π.Χ. και ονομάσθηκε έτσι προς τιμήν της συζύγου του, ετεροθαλούς αδελφής του Μ. Αλεξάνδρου. Αποτέλεσε σημαντικό σταθμό στο αποστολικό έργο του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος μάλιστα στην Α΄ προς Θεσσαλονικείς Επιστολή του λέγει ότι οι Θεσσαλονικείς έγιναν υπόδειγμα για όλους τους πιστούς στη Μακεδονία και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Το μαρτύριο του Αγίου Δημητρίου το 305 μ.Χ. έκανε την πόλη επίκεντρο Πανορθοδόξου προσκυνήματος και μέχρι σήμερα η λατρεία προς τον Μυροβλήτη Άγιο συγκεντρώνει στον Ναό του πιστούς από την Οικουμενική Ορθοδοξία.

Στα τείχη της με τη βοήθεια του Αγίου οι Βυζαντινοί Έλληνες αποκρούουν δεκάδες επιδρομές αλλοφύλων. Η Οικουμενική της ακτινοβολία αναδεικνύεται με τον εκχριστιανισμό Σλαβικών λαών από τους Θεσσαλονικείς αδελφούς Κύριλλο και Μεθόδιο τον 9^ο αιώνα. Η νομοθεσία του Θεσσαλονικέως Κωνσταντίνου Αρμενόπουλου υπήρξε η βάση του Αστικού Δικαίου των Ελλήνων από τον 14^ο αιώνα μέχρι και το 1946!

Επί Βυζαντίου/Ρωμανίας η Θεσσαλονίκη υπέστη τρεις αλώσεις. Το 904 μ.Χ. από τους Σαρακηνούς Άραβες, οι οποίοι πήραν μαζί τους χιλιάδες αιχμαλώτους για τα σκλαβοπάζαρα της Βορείου Αφρικής. Το 1185 μ.Χ. από τους Νορμανδούς, γεγονός το οποίο περιγράφει ο τότε Αρχιεπίσκοπος της πόλεως Άγιος Ευστάθιος Κατάφλωρος, σπουδαίος μελετητής των Ομηρικών επών. Το 1430 από τους Οθωμανούς, οπότε αρχίζει και η Τουρκοκρατία που διήρκεσε περί τα 500 χρόνια.

Η πόλη υπήρξε έδρα μιας εκ των τεσσάρων πρωτευουσών επί τετραρχίας των Ρωμαίων με άρχοντα τον Γαλέριο (περί το 300 μ.Χ.). Επί Βυζαντίου ονομάσθηκε Συμβασιλεύουσα και Πρώτη μετά την Μεγίστη, δηλαδή ήταν αμέσως δεύτερη σε κύρος και ισχύ μετά την Κωνσταντινούπολη. Ενώ επί Τουρκοκρατίας η Αθήνα ήταν ένα ασήμαντο χωριό, η Θεσσαλονίκη σε όλη τη μακρόχρονη ιστορία της υπήρξε πάντα μεγαλούπολη. Διοικητικό, εμπορικό, πολιτιστικό και – στη μ.Χ. εποχή – εκκλησιαστικό κέντρο. Ο Αυτοκράτωρ της Νικαίας, Άγιος Ιωάννης Βατάτζης, τον 13ο αιώνα έδωσε το δικαίωμα στον Αρχιεπίσκοπο της Θεσσαλονίκης να αποκαλείται Παναγιώτατος. Τον 14ο αιώνα την πόλη λάμπρυνε με την παρουσία του ως Αρχιεπίσκοπος ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.

Η συμβίωση των Ορθοδόξων με την εβραϊκή κοινότητα που δημιουργήθηκε τον 15^ο αιώνα ήταν αρμονική, ενώ αρνητικά ήταν πάντα τα αισθήματα των Ελλήνων για την τουρκική κατοχή. Η πόλη καταστράφηκε από το τουρκικό μαχαίρι μετά την εξέγερση της Χαλκιδικής το 1822. Στα σχολεία της δίδαξαν μεγάλες μορφές του υποδούλου Γένους, όπως ο Κοσμάς Μπαλάνος και ο Αθανάσιος Πάριος. Το 1850 ο Βλαχόφωνος Έλληνας Γκαρμπολάς ιδρύει το πρώτο ελληνικό τυπογραφείο της πόλης. Και στην ένοπλη αποκορύφωση του Μακεδονικού Αγώνος το Ελληνικό Προξενείο και η Ιερά Μητρόπολις στη Θεσσαλονίκη γίνονται το επίκεντρο της διπλωματικής και πνευματικής προετοιμασίας. Στήριγμά τους οι Φιλεκπαιδευτικοί Σύλλογοι τα σχολεία και οι έμποροι.

Όταν στις 26 Οκτωβρίου 1912 ο Ταχσίν πασάς υπέγραφε την παράδοση της πόλης στον Αρχιστράτηγο Διάδοχο Κωνσταντίνο, όλοι συνειδητοποίησαν ότι επρόκειτο για ένα ακόμη θαύμα του Αγίου Δημητρίου. Από τότε η Θεσσαλονίκη του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας προοδεύει με βάση το ρητό «Συν Αθηνά και χείρα κίνει». Δηλαδή να ζητάς τη βοήθεια του Θεού, αλλά ταυτοχρόνως να δραστηριοποιείσαι και εσύ. Η μεγάλη πυρκαγιά του 1917, ίσως με υπαιτιότητα των Αγγλικών και Γαλλικών στρατευμάτων, τα οποία στάθμευαν εκεί λόγω του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κατέστρεψε μεγάλο μέρος της πόλης, αλλά έδωσε την ευκαιρία να ανοικοδομηθεί το κέντρο της Θεσσαλονίκης με σύγχρονη ρυμοτομία. Η σκληρή Γερμανική Κατοχή είχε ως τραγική συνέπεια την εξόντωση της πολυπληθούς εβραϊκής κοινότητας από τους Ναζί.

Στην πόλη ακούσθηκε για πρώτη φορά ελληνικός Ραδιοφωνικός Σταθμός, το Ράδιο Τσιγκιρίδη (περί το 1930). Εκεί επίσης πρωτοπροβλήθηκε τηλεοπτικό πρόγραμμα και συγκεκριμένα στις αρχές της δεκαετίας του 1960, στο περίπτερο της ΔΕΗ στη Διεθνή Έκθεση. Η έλευση των προσφύγων από τις ελληνικές πατρίδες της Ανατολής βοήθησε την πόλη, διότι οι Μικρασιάτες, οι Πόντιοι και οι Κωνσταντινουπολίτες μετέφεραν την Χριστιανική τους ευλάβεια, την αγάπη τους στα γράμματα και την επιχειρηματική τους ικανότητα. Εξάλλου το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης είναι σήμερα το πληρέστερο και το πιο οργανωμένο κτηριακά και επιστημονικά από όλα τα ΑΕΙ της χώρας μας. Το λιμάνι, το αεροδρόμιο, το σιδηροδρομικό και οδικό δίκτυο καθιστούν την πόλη πραγματική συμπρωτεύουσα της Ελλάδος και συγκοινωνιακή-πολιτιστική πύλη από και προς τα Βαλκάνια.

Το μέλλον της Θεσσαλονίκης βασίζεται στην ορθή, δημιουργική και όχι μουσειακή αξιοποίηση του παρελθόντος της. Η πόλη υπήρξε σημαντική για όλους τους λαούς της περιοχής, διότι αποτέλεσε προπύργιο Ορθοδοξίας και Ελληνισμού. Έτσι θα αναπτυχθεί και στο άμεσο μέλλον, τώρα μάλιστα που η πτώση του Κομμουνισμού οδήγησε τους γειτονικούς λαούς να ξαναβρούν την βυζαντινή κληρονομιά τους. Η Θεσσαλονίκη μάς συνδέει με τον ένδοξο βυζαντινισμό μας και μαρτυρεί τη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού.

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2015

Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Υπουργός Παιδείας Νϊκος Φίλης χαρακτήρισε «συντηρητικούς κύκλους» τους υποστηρικτές του Ορθοδόξου Χριστιανικού μαθήματος των Θρησκευτικών και τάχθηκε υπέρ του θρησκειολογικού περιεχομένου. Εάν προοδευτισμός κατά τον κ. Φίλη είναι η άρνηση της Γενοκτονίας των Ποντίων, τότε πιστεύω ότι σχεδόν όλοι Έλληνες είμαστε συντηρητικοί!  Επειδή, όμως, η Ορθόδοξη Χριστιανική Αγωγή υπήρξε επί αιώνες το θεμέλιο της Παιδείας μας, θα ήθελα ειλικρινά να μάθω ποιους χαρακτηρίζει ως «συντηρητικούς κύκλους» ο Υπουργός.

Είναι συντηρητική η διδασκαλία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, ο οποίος μίλησε για τα δικαιώματα των γυναικών και των φτωχών και θυσιάσθηκε για την Παιδεία και την Ελευθερία του Γένους; Θυμίζω ότι ο Πατροκοσμάς ίδρυε σχολεία με σαφή δική του προτροπή να διδάσκουν για τον Χριστό, την Παναγία, τους Αγγέλους και τον τίμιο γάμο.

Είναι συντηρητικό το ισχύον Σύνταγμα, για το οποίο ο Πρωθυπουργός δήλωσε ότι «είμαι κάθε λέξη του Συντάγματος»; Και βεβαίως το Σύνταγμά μας αναγνωρίζει την Ορθοδοξία ως επικρατούσα θρησκεία και  ορίζει ως θεμελιώδη σκοπό της Παιδείας την ανάπτυξη εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως. Την ερμηνεία του Συντάγματος κάνουν τα δικαστήρια και όχι οι Συνταγματολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ. Υπενθυμίζω, λοιπόν, τις αποφάσεις του ΣτΕ του 1995 και του 1998 υπέρ του Ορθοδόξου Χριστιανικού μαθήματος, το οποίο μάλιστα πρέπει να διδάσκεται σε ικανό αριθμό ωρών. Πιο πρόσφατη και σαφεστάτη είναι η απόφαση του Δεκεμβρίου 2012 του Διοικητικού Εφετείου Χανίων. Το Δικαστήριο ζητεί να έχει το μάθημα Χριστιανικό περιεχόμενο, δηλαδή απορρίπτει τη θρησκειολογία του κ. Φίλη και το πολυθρησκειακό πιλοτικό πρόγραμμα του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής.

Είναι άραγε «συντηρητικοί κύκλοι»  οι μαχόμενοι θεολόγοι που εισέρχονται καθημερινά στην αίθουσα διδασκαλίας και εκπροσωπούνται σε συντριπτικό ποσοστό από την Πανελλήνιο Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ); Η ΠΕΘ έχει ξεκάθαρη και τεκμηριωμένη θέση υπέρ του Ορθοδόξου μαθήματος και κατά των πολυθρησκειακών πειραματισμών, οι οποίοι δοκιμάσθηκαν σε ορισμένα Γυμνάσια και απέτυχαν.

Είναι συντηρητική όλη η Ευρώπη, η οποία επιλέγει τη διδασκαλία της επικρατούσης θρησκείας; Σε ελάχιστες χώρες διδάσκεται μάθημα με θρησκειολογικό περιεχόμενο. Οι Ρωμαιοκαθολικές και οι Ορθόδοξες χώρες σε όλη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο επιλέγουν συνειδητά να διδάξουν την εθνική και θρησκευτική τους ταυτότητα.

Ο κορυφαίος παιδαγωγός και γλωσσολόγος Γεώργιος Μπαμιπινιώτης έγραψε στις 17.9.1995 στο ΒΗΜΑ, απαντώντας στους οπαδούς της θρησκειολογίας: «Για όλα αυτά βεβαίως υπάρχει μία μικρή δυσκολία, ότι πρέπει να αλλάξουμε τη νοοτροπία και την ιστορική συνείδηση ενός ολόκληρου λαού που ποτέ δεν έχει ζητήσει κάτι τέτοιο, και να την προσαρμόσουμε στις νομικές συλλήψεις μιας δράκας ερασιτεχνών θρησκειολόγων του γραφείου. Κομμάτι δύσκολο, δεν νομίζετε»;

Προσωπικά συντάσσομαι με τον Άγιο Κοσμά και τον Γ. Μπαμπινιώτη!

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2016

Καλή Χρονιά και ευλογημένη! Το 2016 προβλέπεται να δούμε πολλές επιθέσεις κατά της Παιδείας, της Ιστορίας μας και της ελληνορθόδοξης ταυτότητάς μας. Οι άνθρωποι, οι οποίοι ορίσθηκαν από τον Πρωθυπουργό για να … αναμορφώσουν την Παιδεία έχουν ήδη προαναγγείλει ότι θα παραμορφώσουν τα ιστορικά γεγονότα και θα τα συμμορφώσουν προς τις διεθνιστικές, παγκοσμιοποιημένες και πολυπολιτισμικές ιδεοληψίες τους.

Η Αναπληρώτρια Υπουργός Παιδείας Σία Αναγνωστοπούλου δήλωσε ότι η Ιστορία στα σχολεία θα επανασυγγραφεί και  θα διδάσκεται χωρίς… εθνόμετρο. Ο Αντώνης Λιάκος, ο επικεφαλής του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία έχει εκφράσει την άποψη ότι δεν τον ενδιαφέρει η καλλιέργεια εθνικής ταυτότητας στους μαθητές, αλλά ιστορικής ταυτότητας. Εμμέσως πλην σαφώς προαναγγέλλουν λογοκρισία των ιστορικών γεγονότων, κειμένων και προσώπων. Όλη η διαχρονική ελληνική Ιστορία είναι γραμμένη από αγώνες για το Έθνος, την Πατρίδα, την απελευθέρωση από ξενικές κατοχές, την απόκρουση επιδρομών αλλοφύλων.

Αφού δεν θέλουν αναφορές στον εθνικό χαρακτήρα των αγώνων και στην εθνική συνείδηση των αγωνιστών, τότε θα έχουμε μία Προκρούστεια αφήγηση μιας ξαναγραμμένης, αλλοιωμένης και ψαλιδισμένης «Ιστορίας». Πώς μπορείς να μιλήσεις για τους Περσικούς Πολέμους αν δεν αναφερθείς στον παιάνα των Σαλαμινομάχων «’Ιτε παίδες Ελλήνων, ελευθερούτε πατρίδα» ; Πώς θα μιλήσουν για το επίγραμμα στον Τύμβο του Μαραθώνος, το οποίο αναφέρει ότι «Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν»; Τι θα κάνουν με τον όρκο των Αθηναίων Εφήβων, οι οποίοι ορκίζονταν: «Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω» ;

Θα λογοκρίνουν τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα της Νικαίας Ιωάννη Βατάτζη και τον γιο του Θεόδωρο Β΄ Λάσκαρι, οι οποίοι κατά τον 13^ο αιώνα θεωρούν εαυτούς απογόνους των Αρχαίων Ελλήνων και διακηρύσσουν ότι αμύνονται υπέρ του ελληνικού γένους και της ελληνίδος επικρατείας;

Θα απαγορεύσουν τη διδασκαλία της τελευταίας ομιλίας του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, ο οποίος καλεί τους συναγωνιστές του να πολεμήσουν για την Πίστη και την Πατρίδα; Θα απαγορεύσουν κάθε δημοτικό τραγούδι που αναφέρεται στη Μεγάλη Ιδέα των Ελλήνων και στην απελευθέρωση της Κωνσταντινουπόλεως, στην Ρωμανία η οποία πέρασε, αλλά ανθεί και φέρει κι άλλο;

Θα λογοκρίνουν τα κηρύγματα των εκκλησιαστικών ανδρών επί Τουρκοκρατίας, οι οποίοι δια στόματος Ηλία Μηνιάτη (γύρω στο 1700) καλούν την Παναγία να ελευθερώσει το Γένος των Ελλήνων; Και όπως ορθώς ανέφερε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, θα διαγράψουμε τον Θ. Κολοκοτρώνη, ο οποίος τονίζει ότι αγωνίστηκε για τη Πίστη και την Πατρίδα;

Οι Μακεδονομάχοι, οι ήρωες του 1940, τα Ελληνόπουλα της Κύπρου το 1955, για το Έθνος αγωνίσθηκαν και όχι για κάποια απρόσωπη  «ιστορική συνείδηση»! Οι αρνητές της εθνικής μας ταυτότητας επιχειρούν λοβοτομή στα παιδιά μας. Με κάθε νόμιμο και επιστημονικό τρόπο θα τούς εμποδίσουμε!

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 3 Ιανουαρίου 2016

Αθανάσιος Διάκος 1788-1821

Μιλώντας στις αρχές Δεκεμβρίου κατά την παρουσίαση της ψηφιοποιήσεως του Ιστορικού Αρχείου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έδειξε ένα σωζόμενο χειρόγραφο του Αθανασίου Διάκου και τόνισε: «Αυτή η επιστολή είναι γραμμένη με αίμα»! Συνέχισε δε λέγοντας ότι στους ιστορικούς που θέλουν να ξαναγράψουν την Ιστορία, ώστε να γίνουμε αρεστοί στους Τούρκους, θα απαντήσουμε με χιλιάδες έγγραφα, τα οποία αποδεικνύουν την αλήθεια για την Εκκλησία και το Γένος.

Η αποδομητική σχολή των μεταμοντέρνων ιστοριογράφων ανέλαβε με εντολή Τσίπρα την επανασυγγραφή των σχολικών βιβλίων Ιστορίας με τρεις κυρίως στόχους: 1) Να αμφισβητηθεί ο ρόλος της Ορθοδοξίας ως συστατικού στοιχείου της εθνικής μας ταυτότητας. 2) Να κατηγορηθεί ως ανύπαρκτη η διαχρονική πορεία του Ελληνισμού από την αρχαιότητα έως σήμερα. 3) Να εξωραϊσθεί ο ρόλος των Οθωμανών και των Νεοτούρκων και να ξεχαστούν τα εγκλήματά τους ώστε να βελτιωθούν οι σχέσεις μας με τους προκλητικούς γείτονες. Στην ιδεολογικά φορτισμένη και επιστημονικά απαράδεκτη αυτή αλλοίωση του παρελθόντος η σοβαρή ιστοριογραφία απαντά με τεκμηριωμένα μελετήματα και με πλήθος πηγών. Οι αποδομητές του Έθνους και της Ιστορίας σπανίως παραπέμπουν σε πηγές, αποδείξεις και γεγονότα. Κατά κανόνα διαστρεβλώνουν το παρελθόν και το ερμηνεύουν με τους παραμορφωτικούς φακούς της παγκοσμιοποιημένης, διεθνιστικής και υλιστικής αντιλήψεώς τους.

Μία αξιόλογη προσπάθεια, την οποία πρέπει να γνωρίσουν όλοι όσοι ενδιαφέρονται για τη Νεοελληνική Ιστορία, είναι η διοργάνωση από την Επιτροπή Πολιτιστικής Ταυτότητος της Εκκλησίας της Ελλάδος δέκα συνεδρίων για την Τουρκοκρατία και το 1821. Ήδη πραγματοποιήθηκαν τα τέσσερα. Στα επόμενα έτη θα διεξάγεται ένα κάθε χρόνο μέχρι να φτάσουμε συν Θεώ στο 10^ο συνέδριο το 2021, όταν θα συμπληρώνονται 200 ακριβώς χρόνια από τη Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση. Οι τρεις πρώτοι τόμοι των Πρακτικών έχουν ήδη κυκλοφορηθεί από τις εκδόσεις ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ και τα θέματά τους είναι τα ακόλουθα:

Α΄ Τόμος, δηλαδή το Συνέδριο του 2012, με τίτλο: Ιστοριογραφία και Πηγές για την ερμηνεία του 1821. Β΄ Τόμος, δηλαδή το Συνέδριο του 2013, με τίτλο: Η ζωή των υποδούλων Ελλήνων επί Τουρκοκρατίας. Γ΄ Τόμος, δηλαδή το Συνέδριο του 2014, με τίτλο: Ορθόδοξη Εκκλησία και διαφύλαξη της Εθνικής Ταυτότητας- Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός- Νεομάρτυρες- Επαναστατικά Κινήματα. Ο Δ΄ Τόμος με τα Πρακτικά του Συνεδρίου του 2015 θα έχει τίτλο: Ελληνικός και Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός, ενώ το Ε΄ Συνέδριο θα λάβει χώραν το φθινόπωρο του 2016 με αντικείμενο τον Φιλελληνισμό και τη Διπλωματία του Αγώνος.

Στο ίδιο πλαίσιο θεωρώ ότι είναι αξιόλογη και η συστηματική ενασχόληση με την περίοδο της Τουρκοκρατίας και του 1821 από τον γνωστό συγγραφέα και εκδότη του περιοδικού ΑΡΔΗΝ Γιώργο Καραμπελιά. Μετά το ογκώδες έργο του για το 1204 και τη διαμόρφωση του Νέου Ελληνισμού, ο συγγραφέας εξέδωσε προσφάτως από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις τον Β΄ Τόμο με τίτλο: «1821- Η Παλιγγενεσία». Οι δύο τόμοι εντάσσονται στη σειρά με γενικό τίτλο: «1204- 1922: Η διαμόρφωση του Νέου Ελληνισμού». Ήδη προαναγγέλλεται η προετοιμασία του Γ΄ Τόμου με θέμα τη σύγκρουση- συνύπαρξη (;) της Ορθοδοξίας με τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό στην ιδεολογική προετοιμασία του Αγώνος για την Ελευθερία.

Ο παρών Β΄τόμος έχει 700 σελίδες και πλουσιωτάτη βιβλιογραφία. Ο Γ. Καραμπελιάς τεκμηριώνει όσα λέγει και γράφει και τα έργα του είναι αποτελέσματα επισταμένης και επίμονης έρευνας σε βιβλιοθήκες, αρχεία και πηγές. Καταρρίπτει τον μύθο ότι η Ελληνική Επανάσταση είναι γνήσιο τέκνο της Γαλλικής ή/ και της Αμερικανικής Επαναστάσεως. Υπογραμμίζει με πάμπολλα τεκμήρια τη διαχρονική συνέχεια του Έθνους και τοποθετεί στο 1204 τη γέννηση του Νέου Ελληνισμού. Υποστηρίζει την ύπαρξη Κρυφού Σχολειού και αποδεικνύει ως ανιστόρητους όσους το αρνούνται. Τονίζει τον εθνικό, κοινωνικό και οικονομικό ρόλο των Κοινοτήτων επί Τουρκοκρατίας. Καταδεικνύει την ταυτόχρονη και παράλληλη χρήση των όρων Ρωμηός, Γραικός και Έλληνας, γεγονός το οποίο ουδέποτε οδήγησε τους προγόνους μας σε αμφισβήτηση της ελληνικής ταυτότητάς τους.

Γράφει χαρακτηριστικά στον Πρόλογό του ο Γ. Καραμπελιάς: «Απέναντι στους αλλόθρησκους Οθωμανούς και τον επιθετικό και κάποτε ένοπλο καθολικισμό, η ορθοδοξία καθίσταται το ζωτικό στοιχείο της Αντίστασης. Ορθοδοξία και ελληνισμός σχεδόν θα ταυτιστούν κατά τη διάρκεια αυτών των αιώνων, οι δε αμφισβητήσεις αυτής της ταύτισης από τον Πλήθωνα, τον Βησαρίωνα , τον Αλλάτιο θα παραμείνουν ισχνές και περθωριακές: ο ελληνισμός θα αντισταθεί στους Τούρκους και στους Λατίνους διά της ορθοδοξίας. Η μεγάλη ησυχαστική «επανάσταση», στα μέσα του 14ου αιώνα, βρίσκεται στο πνευματικό υπόβαθρο αυτής της αντίστασης, διότι επέμεινε στην ταυτότητα της ορθοδοξίας, έναντι όχι μόνον των μουσουλμάνων οθωμανών αλλά και των θεωρητικά «ομοδόξων» Λατίνων….. Διέσωζε όχι μόνο την ταυτότητα Ορθόδοξος- Ρωμηός- Έλληνας, αλλά και την ελληνική γλώσσα και τη φιλοσοφική μας προσωπικότητα απέναντι στη δυτική νοησιαρχία και τον ανατολικό μονοφυσιτισμό» (σελ. 17-18).

Ο Καραμπελιάς επικρίνει, γνωρίζοντας πρόσωπα και καταστάσεις, την αποδομητική ιστοριογραφία των δύο τελευταίων δεκαετιών, η οποία επιχειρεί σήμερα να επιβληθεί στην Παιδεία μας και να πάρει εκδίκηση για την απόσυρση του βιβλίου της Μ. Ρεπούση. Ευτυχώς για το Έθνος υπάρχουν τα αποδεικτικά στοιχεία, τα οποία καταγράφουν μία Ιστορία γραμμένη με αίμα και όχι με ψέμα.

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015