Άρθρα

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Καθώς πλησιάζουν οι δύο μεγάλες Εθνικές Επέτειοι, της 26^ης Οκτωβρίου 1912 (απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης ανήμερα του πολιούχου Αγίου Δημητρίου) και της 28^ης Οκτωβρίου 1940 (το μεγάλο ΟΧΙ) αναλογίζομαι τί αισθάνονται, τί καταλαβαίνουν και πόσο σωστά ενημερωμένα είναι σήμερα τα παιδιά μας.

Η πρώτη δυσκολία προέρχεται από την πολεμική που δέχεται η έννοια και η αξία του Έθνους. Πώς θα μιλήσεις για Εθνική Επέτειο χωρίς Έθνος; Οι οπαδοί του μαρξιστικού διεθνισμού ή της ισοπεδωτικής και υλιστικής παγκοσμιοποιήσεως προσπαθούν με κάθε τρόπο να αμφισβητήσουν την ιστορική ύπαρξη των εθνών και τα θεωρούν είτε «φαντασιακές κοινότητες» είτε «κατασκευάσματα της αστικής τάξης». Η πραγματικότητα δείχνει ότι τα καθεστώτα του μαρξισμού-λενινισμού κατέρρευσαν, η παγκοσμιοποίηση αμφισβητείται πολλαπλώς, αλλά τα έθνη και οι εθνικές ταυτότητες συνεχίζουν να διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις.

Η δεύτερη δυσκολία προέρχεται από την έλλειψη στοιχειωδών ιστορικών γνώσεων λόγω της υποβαθμίσεως του μαθήματος της Ιστορίας ή/και της διαστρεβλώσεως των γεγονότων. Στα σχολεία το μάθημα δεν διδάσκεται σωστά. Πολλά σχολικά εγχειρίδια είναι γραμμένα υπό την επίδραση ιδεοληψιών και μονομερών ερμηνειών. Ακόμη και αν το βιβλίο περιέχει χρήσιμα κεφάλαια, έρχονται συνήθως οδηγίες του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής και προτείνουν στους διδάσκοντες να αφαιρέσουν ουσιώδη κεφάλαια με το πρόσχημα του «εξορθολογισμού της ύλης».

Τρίτη δυσκολία: Η γενικότερη αντιμετώπιση των Εθνικών Επετείων από μία μειοψηφία ψευδοπροοδευτικών εκπαιδευτικών. Στην σχολική εορτή θα ακουστούν ποιήματα και κείμενα άσχετα με τα ιστορικά γεγονότα, θα γίνει προσπάθεια ταυτίσεως της Εθνικής Αντιστάσεως με την Αριστερά και μόνον, δηλαδή θα αλλοιωθεί το νόημα της Επετείου.

Τέλος η γενικότερη προπαγάνδα των εθνοαποδομητών επηρεάζει τους νέους και τις νέες. Όταν ακούν το μονότονο και ανιστόρητο κήρυγμα κατά των μαθητικών παρελάσεων πώς να αισθανθούν εθνική υπερηφάνεια;

Γι’ αυτό πρέπει να βοηθήσουμε τα παιδιά μας όσο μπορούμε. Αν άλλοι τα αποκόπτουν από τις ρίζες της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, ας σπεύσουμε όλοι, γονείς, παππούδες-γιαγιάδες, Κατηχητικά και όποιος άλλος μπορεί, να τους μιλήσουμε για την Ιστορία μας.

Ας αναρτήσουμε στο μπαλκόνι μας την ελληνική σημαία και ας καλέσουμε τα παιδιά της οικογενείας να μάς βοηθήσουν. Να αποτίσουν εμπράκτως φόρο τιμής στους νεκρούς, οι οποίοι έχυσαν το αίμα τους για τη Γαλανόλευκη.

Ας τους διηγηθούμε ό,τι γνωρίζουμε ή ό,τι έχουμε ακούσει από τους παλαιότερους για τις μεγάλες εθνικές εποποιίες.

Ας ενθαρρύνουμε τους νέους μας να μαθαίνουν την Ελληνική Ιστορία από εξωσχολικά βιβλία  ή από έγκυρες δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο, ακόμη και από τα παλαιά σχολικά εγχειρίδια Ιστορίας, τα οποία κυκλοφορούνται σε ανατύπωση.

Οι νέοι είναι το μέλλον. Ας τους διδάξουμε να αντλούν δύναμη από το παρελθόν!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 22/10/2017

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ο θάνατος του Παλληκαριού αφύπνισε τον Ελληνισμό. Ο ανθυπολοχαγός Παύλος Μελάς σκοτώθηκε από τουρκικό βόλι στη Στάτιτσα (σημερινό χωριό Μελάς) της Καστοριάς, στις 13 Οκτωβρίου 1904. Η Μακεδονία ήταν ακόμη Οθωμανική επαρχία, αλλά καραδοκούσαν οι Βούλγαροι, οι οποίοι προσπαθούσαν με την ένοπλη βία και με τους ιερείς της Σχισματικής Εξαρχίας τους να αλλοιώσουν το φρόνημα των Ελλήνων Μακεδόνων. Η ένοπλη φάση του Μακεδονικού Αγώνος διήρκεσε από το 1904 μέχρι το 1908 και διαφύλαξε τα δίκαια του Ελληνισμού. Έτσι άνοιξε ο δρόμος για τους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912 – 13.

Μία Ελλάδα μικρή, με τα σύνορά της μέχρι την Άρτα και τον Πηνειό, πτωχευμένη το 1893, ηττημένη στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και πολλαπλώς χρεωμένη στους έξι δανειστές του Διεθνιύς Οικονομικού Ελέγχου – η τρόικα της εποχής- κατόρθωσε να προστατεύσει τους Έλληνες που αποτελούσαν την πλειοψηφία στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία. Βεβαίως οι Μακεδόνες δεν έπαυσαν να διεκδικούν την ένωσή τους με την Ελλάδα από το 1821 και μετά, με αποκορύφωμα την εξέγερση της Δυτικής Μακεδονίας το 1878. Οι εθελοντές που ήλθαν να βοηθήσουν από την ελεύθερη Ελλάδα βρήκαν έναν Ελληνισμό μαχόμενο με ελληνορθόδοξα ιδανικά. Σπουδαίοι μαχητές και οι δίγλωσσοι Έλληνες, που μιλούσαν στο σπίτι τους τα ελληνικά ανάμικτα με σλαβικές ή βλαχικές διαλέκτους. Η Ορθόδοξη Εκκλησία και οι μαχητικές δασκάλες τούς βοήθησαν να παραμείνουν πιστοί στο Πατριαρχείο και στον Ελληνισμό.

Γιατί κερδίσαμε αυτή τη δύσκολη μάχη; Πρώτον, διότι εμφανισθήκαμε ενωμένοι και συντονισμένοι. Διπλωμάτες και κληρικοί, αγωνιστές και άμαχοι, Μακεδόνες και Νότιοι Έλληνες, αξιωματικοί και δάσκαλοι, γυναίκες και παιδιά, όλοι επέδειξαν ομοψυχία και αποφσιστικότητα.

Δεύτερον, διότι οι Έλληνες τότε δίδασκαν στους νέους τα Ελληνορθόδοξα γράμματα, χωρίς συμπλέγματα ψευδοπροοδευτισμού. Αγόρια και κορίτσια μάθαιναν για τον Χριστό και την Ελλάδα, με αγάπη για τα Αρχαία Ελληνικά, με Ορθόδοξα Θρησκευτικά, με σεβασμό στην ιστορική συνέχεια του Έθνους, μέ θαυμασμό για τους ήρωες.

Τρίτον, διότι υπήρχε όραμα: Η Μεγάλη Ιδέα. Οι πολιτικοί, παρά τις διαφωνίες τους, προσπαθούσαν να υλοποιήσουν τον στόχο της απελευθερώσεως των ελληνικών εδαφών. Και οι διανοούμενοι αγωνίζονταν για την εθνική ταυτότητα και όχι για κάποιες μοντέρνες «ταυτότητες» που μάς απασχολούν σήμερα…

Στην εποχή μας βλέπουμε ένα θνησιγενές κράτος να προσπαθεί να υφαρπάσει το όνομά μας και την Ιστορία μας. Τιμώντας τη μνήμη των Μακεδονομάχων δηλώνουμε ότι ο Μακεδονικός Αγώνας συνεχίζεται με ειρηνικά μέσα.

Η έκκληση του Ίωνος Δραγούμη, λίγο μετά τον θάνατο του Μελά, παραμένει επίκαιρη: «Να ξέρετε πως αν τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία, η Μακεδονία θα μάς σώση… από τη μετριότητα και από τη ψοφιοσύνη…. Αν τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία, εμείς θα σωθούμε»!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 15/10/2017

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ούτε η παγκοσμιοποίηση έφερε το τέλος των εθνικών ταυτοτήτων, ούτε η Ευρωπαϊκή ενοποίηση οδηγεί στο τέλος των εθνικών κρατών. Το έθνος ως αξία, ως βίωμα, ως ζωντανή κοινότητα, ως σύνολο ανθρώπων με κοινή συνείδηση παρελθόντος και κοινά οράματα για το μέλλον, δεν ανήκει στο παρελθόν. Οι θαυμαστές της μεταεθνικής εποχής και οι κήρυκες του ισοπεδωτικού διεθνισμού διαψεύσθηκαν. Η εθνική ταυτότητα βρίσκεται στο επίκεντρο αναζητήσεων και συγκρούσεων.

Άλλοι επιχειρούν να διακηρύξουν την εθνική τους ταυτότητα αποχωρούντες από πολυεθνικές συνεργασίες. Παράδειγμα οι Άγγλοι με το Brexit.

Άλλοι ζητούν απόσχιση από το κράτος, στο οποίο ανήκουν. Παράδειγμα οι Καταλανοί και οι Κούρδοι (Ιράκ).

Άλλοι ζητούν μεγαλύτερη αυτονομία μέσα στο κράτος, στο οποίο ζουν. Παράδειγμα οι Κορσικανοί στη Γαλλία, οι βόρειες επαρχίες στη  Ιταλία.

Άλλοι συγκρούονται ενόπλως με την κεντρική κυβέρνηση. Παράδειγμα οι Ρωσόφωνοι της Ουκρανίας.

Άλλοι κλέβουν την Ιστορία των γειτόνων τους για να κατασκευάσουν μία τεχνητή εθνική ταυτότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Σκοπιανοί, οι οποίοι ασεβούν κατά την Ελληνικής Ιστορίας.

Άλλοι δίνουν μάχες με τη Βουλή, τη Δικαιοσύνη και την Αστυνομία της χώρας στην οποία κατοικούν για να διαφυλάξουν την εθνική τους ταυτότητα, τη γη τους και τα δικαιώματά τους. Παράδειγμα οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες στην Αλβανία.

Και άλλοι συγκινούνται με γεγονότα που τονώνουν την εθνική τους υπερηφάνεια. Παράδειγμα οι Έλληνες της Κύπρου, οι οποίοι ενθουσιάσθηκαν από την υπέρπτηση δύο αεροσκαφών της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας κατά τον εορτασμό της Κυπριακής Ανεξαρτησίας, την 1^η Οκτωβρίου.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει με αμηχανία την έκρηξη αυτού του κύματος εθνικών αναζητήσεων και διεκδικήσεων. Χαρακτηρίζει παράνομο το δημοψήφισμα των Καταλανών και κατά τη γνώμη μου ορθώς πράττει. Όμως δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί τα περισσότερα κράτη-μέλη της Ε. Ε. αναγνώρισαν την απόσχιση των Αλβανών του Κοσσόβου από τη Σερβία. Δύο μέτρα και δύο σταθμά; Στην περίπτωση αυτή δικαιώνεται η Ελλάς, η οποία ανήκει στη μειοψηφία των Ευρωπαίων που δεν αναγνώρισαν την ανεξαρτησία του Κοσσόβου (Κοσσυφοπεδίου).

Η επιβίωση των εθνικών κρατών και η αναβίωση των εθνικών ταυτοτήτων πρέπει να μάς απασχολήσει σοβαρά στο εσωτερικό της χώρας μας. Ανάμεσα στο ένα άκρο, που είναι ο ρατσισμός και η εθνική αλαζονεία, και στο άλλο άκρο που είναι η ισοπέδωση των εθνικών χαρακτηριστικών και ο αφελληνισμός της Παιδείας, υπάρχει η μέση λύση. Ο υγιής πατριωτισμός, ο σεβασμός στην Ορθοδοξία, στην ελληνική γλώσσα και στην Ιστορία μας, με παράλληλο σεβασμό προς τους άλλους λαούς και τους άλλους πολιτισμούς.

Ας διαφυλάξουμε την εθνική μας ιδιοπροσωπία με τρόπο ειρηνικό και όχι συγκρουσιακό. Ο Ελληνισμός καλείται να συμβάλει δημιουργικά στην παγκόσμια συζήτηση για τη σημασία των εθνικών ταυτοτήτων!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 8.10.2017

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Την Παρασκευή 6.10 και το Σάββατο 7.10 θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα διαλέξεων του Μεγάρου της Ιεράς Συνόδου το Στ΄ Επιστημονικό Συνέδριο από τη σειρά των 10, που έχουν προγραμματισθεί με θέμα την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Ήδη έχουν εκδοθεί οι Τόμοι με τα Πρακτικά των 5 προηγουμένων Συνεδρίων και ο στόχος είναι να υπάρχουν 10 τόμοι με πλούσιο ιστορικό υλικό το 2021, όταν ο Ελληνισμός θα τιμά την επέτειο 200 ετών από την έναρξη της Εθνεγερσίας.

Το εφετεινό Συνέδριο θα έχει ως θέμα: «Πολεμικές Συγκρούσεις και τόποι καθαγιασμού του απελευθερωτικού Αγώνος κατά την Επανάσταση του 1821». Τη διοργάνωση έχει αναλάβει η Ειδική Συνοδική Επιτροπή Πολιτιστικής Ταυτότητος με Πρόεδρο τον Σεβ. Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο και με Πρόεδρο της Επιστημονικής Επιτροπής τον κορυφαίο ιστορικό και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών Κωνσταντίνο Σβολόπουλο. Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος έχει επανειλημμένως τονίσει ότι θεωρεί πολύ ωφέλιμη και διαφωτιστική αυτή την προσπάθεια.

Οι εισηγήσεις του Συνεδρίου χωρίζονται σε τρεις ενότητες: Την Παρασκευή 6 Οκτωβρίου το απόγευμα η ενότητα θα έχει ως γενικό τίτλο: «Μορφές και τόποι θυσίας». Θα ομιλήσουν, μεταξύ άλλων, ο Σεβ. Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος για τη θυσία του Αθανασίου Διάκου και ο Σεβ. Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων για τους Νεομάρτυρες της Ναούσης. Άλλοι ομιλητές θα αναφερθούν στο Σούλι, στη Μάνη και σε άλλα ηρωικά πρόσωπα. Η δεύτερη συνεδρία θα λάβει χώραν το πρωί του Σαββάτου 7 Οκτωβρίου και θα έχει ως γενικό τίτλο: «Η αρχή και η πορεία των επιχειρήσεων του Επαναστατικού Αγώνος». Θα γίνει αναφορά στην εξέγερση του Αλ. Υψηλάντη στη Μολδοβλαχία, στον ιστορικό ρόλο της Αγίας Λαύρα και σε σημαντικές μάχες του Αγώνος. Η Τρίτη συνεδρία, η οποία θα διεξαχθεί το απόγευμα του Σαββάτου 7 Οκτωβρίου, θα έχει ως γενικό τίτλο: «Γενικά χαρακτηριστικά του Αγώνος» και μεταξύ άλλων θα έχει αναφορές στη συμμετοχή των Ελλήνων της Κύπρου και στη συμβολή του Ναυτικού των επαναστημένων Ελλήνων.

Η Εκκλησία της Ελλάδος έχει αναλάβει αυτή την πρωτοβουλία με στόχο να ακούγονται ψύχραιμες και τεκμηριωμένες φωνές και να κατατίθενται απόψεις βασισμένες στις πηγές. Δυστυχώς στην εποχή μας γίνεται μία προσπάθεια να παραθεωρηθούν ή να παρερμηνευθούν οι πηγές, να υποτιμηθεί ο εθνικός και αγωνιστικός ρόλος του ορθοδόξου κλήρου, να διαστρεβλωθούν οι πνευματικές και ιδεολογικές προϋποθέσεις του 1821 και να ξεχαστούν οι ήρωες και οι μάρτυρες. Εξ άλλου με τα Συνέδρια αυτά δίδεται η δυνατότητα στους ερευνητές, αλλά και σε κάθε ενδιαφερόμενο, να έχουν στη διάθεσή τους τόμους των Πρακτικών και να βρίσκουν στοιχεία με βιβλιογραφία και παραπομπές. Η Εκκλησία δεν επιζητεί τον μονόλογο και τη μονοφωνία στα ιστορικά ζητήματα. Στα μέχρι τώρα διεξαχθέντα πέντε Συνέδρια υπήρξαν διαφορετικές απόψεις και έγινε διάλογος, ώστε να δοθεί μία πιο σφαιρική εικόνα των γεγονότων.

Η Τουρκοκρατία και η Ελληνική Επανάσταση έχουν βρεθεί κατά καιρούς στο στόχαστρο μονομερών και ιδεολογικώς φορτισμένων αντιλήψεων. Η μαρξιστική-υλιστική αντίληψη προσπάθησε να χαρακτηρίσει κοινωνική και όχι εθνική την Επανάσταση. Άλλη ομάδα ιστορικών επιχείρησε να παρουσιάσει το 1821 ως γνήσιο τέκνο του δυτικού Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επαναστάσεως. Κάποιοι άλλοι θυσιάζουν την ιστορική αλήθεια στον βωμό των συγχρόνων ελληνοτουρκικών σχέσεων και μάς ζητούν να λησμονήσουμε τους Νεομάρτυρες και τους Εθνομάρτυρες για να βοηθήσουμε την «ελληνοτουρκική φιλία». Όμως την Ιστορία δεν την γράφουν οι ιδεολογίες και οι σκοπιμότητες. Την γράφουν οι μαρτυρίες των πρωταγωνιστών, τα κείμενα των ξένων παρατηρητών και περιηγητών της εποχής, τα Απομνημονεύματα πολιτικών και στρατιωτικών, οι εφημερίδες, οι διακηρύξεις και όλα όσα σώζονται σε αρχεία και βιβλιοθήκες. Πρωτίστως, όμως, την Ιστορία την γράφουν με το αίμα τους και με τη θυσία τους εκείνοι που έδωσαν ελπίδα μέσα στο φως της σκλαβιάς, εκείνοι που πίστεψαν στον Χριστό και στην Ελλάδα, εκείνοι που άνοιξαν δρόμους με το παράδειγμά τους και τον θάνατό τους.

Η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί ή να αλλοιωθεί. Η Επανάσταση έγινε για του Χριστού την Πίστη την αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία. Αν δεν είχε προηγηθεί το Κρυφό Σχολειό, ο Πατροκοσμάς και η θυσία των Νεομαρτύρων θα είχαν τουρκέψει οι πρόγονοί μας. Δεν θα είχε μείνει μαγιά για να ξεσηκωθεί το 1821. Δεν είναι τυχαίο ότι ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός στον «Ύμνον εις την Ελευθερίαν» αναφέρεται συχνά στον Χριστό, στη θρησκεία, στον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε, τον Εθνοϊερομάρτυρα. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι ο ίδιος ποιητής έγραψε στο πεζό δοκίμιο που συνοδεύει τους «Ελευθέρους Πολιορκημένους» του ότι τα δύο μεγάλα ιδανικά για τα οποία αγωνίσθηκε η Φρουρά του Μεσολογγίου ήσαν η Πίστη και η πατρίδα.

Γι’ αυτό θεωρώ ως ιδιαιτέρως επίκαιρο και διδακτικό το θέμα του εφετεινού Στ΄ Επιστημονικού Συνεδρίου. Με τον ορθολογισμό της επιστημονικής έρευνας, αλλά και με της καρδιάς το πύρωμα, οι ομιλητές θα μάς θυμίσουν ορισμένες από τις πάμπολλες ηρωικές στιγμές και μορφές του Αγώνος. Χρήσιμη απάντηση στους σχεδιαστές της ανιστόρητης Ιστορίας, την οποία προετοιμάζει το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Σ’ αυτούς που αμφισβητούν τα ελληνορθόδοξα ιδανικά των Αγωνιστών.

Άρθρο στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, 4.10.2017

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στα Δημοτικά Σχολεία καταργήθηκε η έπαρση της σημαίας. Ο Γενικός Γραμματεύς του Υπουργείου Εσωτερικών ζητεί να καταργηθεί και η πρωινή προσευχή στα σχολεία όλων των βαθμίδων. Η κυβέρνηση έχει καταθέσει στον δημόσιο διάλογο για τη Συνταγματική Αναθεώρηση την πρόταση να αλλάξει το άρθρο 16, παράγραφος 2, του Συντάγματος. Θέλουν να διαγράψουν από τους σκοπούς της Παιδείας την «ανάπτυξη θρησκευτικής συνειδήσεως». Στη νέα ύλη της Ιστορίας, την οποία προτείνει το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, έχουν αφαιρεθεί οι αναφορές στον απελευθερωτικό και πολιτιστικό ρόλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Στο όνομα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αμφισβητούν τα δικαιώματα της συντριπτικής πλειοψηφίας, η οποία σέβεται την Ορθοδοξία, την Ιστορία, και την εθνική ταυτότητα του Ελληνισμού.

Με νόμους και διατάγματα η κυβερνώσα Αριστερά ασεβεί προς τους αγωνιστές του 1821 και όλους εκείνους που θυσιάσθηκαν για να δημιουργηθεί το ελεύθερο ελληνικό κράτος. Για την Ελληνορθόδοξη Παιδεία θυσιάσθηκε ο Άγιος Κοσμάς, ο Πρόδρομος της Ελευθερίας. Από τα βιβλία της Εκκλησία έμαθαν γράμματα οι πρωτεργάτες της Ελληνικής Επαναστάσεως. Αρχαία Ελλάδα, Βυζάντιο και Ορθοδοξία είναι τα ιδανικά, τα οποία εμπνέουν τις πρώτες Διακηρύξεις και τα Συντάγματα του αγωνιζομένου Έθνους. Την Ορθόδοξη Πίστη ως θεμέλιο της Παιδείας ήθελε ο Ιωάννης Καποδίστριας, του οποίου τη μνήμη τιμήσαμε στις 27 Σεπτεμβρίου.

Και αν καταργηθεί η προσευχή από πού θα παίρνουν δύναμη τα παιδιά μας, κύριοι «προοδευτικοί»; Αν δεν αντλήσουν ελπίδα από τον Χριστό και την Παναγία πώς θα στηριχθούν ηθικά και πνευματικά; Στη Ρωσία κάποτε ο Λένιν γκρέμιζε Ορθοδόξους ναούς. Σήμερα επανέφεραν τα Ορθόδοξα Θρησκευτικά.

Αξίζει να θυμηθούμε τις επισημάνσεις του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου από την επιστολή που έστειλε στον Υπουργό Παιδείας κ. Γαβρόγλου με αφορμή το επεισόδιο εναντίον χριστιανικών εικόνων σε δημόσιο Οργανισμό:

«Ἡ ἔλλειψη νηφαλιότητας, ἡ ἐπιθετικότητα, οἱ διακωμωδήσεις καί οἱ προσβολές, πού ἐκδηλώνουν κατά τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν, δίδουν τήν ἐντύπωση ὅτι πρόκειται μᾶλλον γιά ἀπογοητευμένους χριστιανούς, παρά γιά συνειδητοποιημένους ἄθεους, πού σέβονται τήν θρησκευτική πίστη τοῦ ἄλλου. Προκαλεῖ βεβαίως ἔκπληξη πῶς εἶναι δυνατόν τόση ἐμμονή γιά τήν ἐξαφάνιση εἰδικά τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἀπό τή δημόσια ζωή νά προέρχεται ἀπό ἀνθρώπους, πού ὑποτίθεται ὅτι ἐμφοροῦνται ἀπό θρησκευτική ἀδιαφορία. Εἶναι καί αὐτή μία κατηγορία θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ μᾶλλον ἀπειλητικότερη γιά τήν κοινωνική συνοχή ἀπό τήν ἀτομική θρησκοληψία. Τό φαινόμενο τοῦ ἐπιθετικοῦ ἀντιχριστιανισμοῦ, πού διεκδικεῖ καί ἐπαίνους προοδευτικότητας, ἀξίζει προσοχῆς ἀπό τό Ὑπουργεῖο σας, ἐπειδή ἀμφισβητεῖ τόν ἴσο σεβασμό τῶν δικαιωμάτων, μέ τό διχαστικό ἐπιχείρημα ὅτι ἡ πλειοψηφία εἶναι ἀπειλή γιά τίς μειοψηφίες καί, ἑπομένως, δέν ἀξίζει προστασίας».

Ας διαφυλάξουμε την Ελληνορθόδοξη Παράδοση του λαού μας, η οποία αποτελεί εγγύηση για τη δημοκρατία και τη θρησκευτική ελευθερία όλων.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 01/10/2017

Κωνσταντίνος Χολέβας –Πολιτικός Επιστήμων

Ορθώς διαμαρτύρεται ο Βουλευτής Λαρίσης της ΝΔ Μάξιμος Χαρακόπουλος για την προσπάθεια του Προεδρείου της Βουλής να υποβαθμίσει τη Γενοκτονία του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Ενώ προβλέπεται νομοθετικά να τιμάται στις 14 Σεπτεμβρίου η εξόντωση του Ελληνισμού της Ανατολής με τον όρο «Γενοκτονία», τα τελευταία δύο έτη -κατά τα οποία κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ- το Προεδρείο της Βουλής χρησιμοποιεί τον ηπιότερο όρο «Καταστροφή». Άραγε και ο Πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης ακολουθεί την αναθεωρητική γραμμή του Νίκου Φἰλη, ο οποίος αρνείται τον όρο «Γενοκτονία του Ελληνισμού»;

Οι αναθεωρητές της Ιστορίας, οι οποίοι ευδοκιμούν κυρίως στον χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς, ασεβούν προς την ιστορική αλήθεια και χρησιμοποιούν αστήρικτα επιχειρήματα.

Ισχυρίζονται οι αναθεωρητές ότι τα εγκλήματα των Κεμαλικών στη Μικρά Ασία εξέφρασαν την αντίδραση των Τούρκων στην έλευση του Ελληνικού Στρατού. Όμως η Γενοκτονία των Μικρασιατών Ελλήνων άρχισε το 1914, πέντε χρόνια πριν από την αποβίβαση του Ελληνικού Στρατού που έγινε στις 2.5.1919. Για τα εγκλήματα και τους διωγμούς της περιόδου εκείνης εξέδωσε Μαύρη Βίβλο το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1919. Υπάρχει και σε νεώτερη έκδοση και περιγράφει λεπτομερώς θανατώσεις και εκτοπίσεις σε κάθε επαρχία της Μικράς Ασίας και του Πόντου.

Προβάλλουν το επιχείρημα οι αναθεωρητές ότι «και ο Ελληνικός Στρατός διέπραξε βιαιότητες». Η διαφορά είναι ότι, αν κάποιοι μεμονωμένοι στρατιώτες μας έβλαψαν αμάχους Τούρκους, τούτο έγινε κατά παράβασιν των διαταγών που είχαν, ενώ οι Τούρκοι τακτικοί και άτακτοι έσφαζαν κατόπιν διαταγής και βάσει οργανωμένου σχεδίου. Άλλωστε είναι χαρακτηριστικό ότι λίγες ημέρες μετά την αποβίβαση του Στρατού μας στη Σμύρνη το Στρατοδικείο εκτέλεσε δύο ευζώνους, διότι είχαν βιαιοπραγήσει εναντίον αμάχων.

Μία σημαντική ομάδα αναθεωρητών της Ιστορίας πιστεύει ότι πρέπει συνειδητά να ξεχάσουμε τα εγκλήματα των Οθωμανών και των Νεοτούρκων, ειδικά δε τη Γενοκτονία των Μικρασιατών, των Ποντίων και των Αρμενίων, με σκοπό να βελτιωθούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Λάθος, λάθος, λάθος. Πρώτον δεν είναι ηθικώς ορθό να διαγράφουμε από την ιστορική μνήμη τη θυσία τόσων κληρικών και λαϊκών που αγωνίσθηκαν για τα ελληνορθόδοξα ιδανικά. Δεύτερον εμπράκτως αποδεικνύεται ότι από τότε που εμφανίσθηκαν αναθεωρητικά βιβλία, σαν αυτό της κ. Ρεπούση, στα σχολεία και στις βιβλιοθήκες μας, η γείτων Τουρκία έγινε ακόμη πιο απειλητική και διεκδικητική. Οι πάσης φύσεως ελληνικές υποχωρήσεις αποθρασύνουν την Τουρκία.

Παγκοσμίως γνωστοί νομικοί που μελέτησαν τη μαζική εξόντωση πληθυσμών, όπως ο Λέμκιν, ο οποίος έδωσε και τον ορισμό της Γενοκτονίας, θεωρούν ως κλασσική περίπτωση Γενοκτονίας τη σφαγή  των Ελλήνων, των Αρμενίων και των λοιπών Χριστιανών της Μικράς Ασίας  (Ασσύριοι κ.ά.).

Εάν λησμονήσουμε τα όσα πάθαμε, κινδυνεύουμε να τα ξαναπάθουμε!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 24.9.2017

Κωνσταντῖνος Χολέβας – Πολιτικός Ἐπιστήμων

Στήν ἐπικαιρότητα καί πάλι βρίσκεται τό ζήτημα τῆς Ἐκπαιδευτικῆς Μεταρρυθμίσεως. Δυστυχῶς ἡ συζήτηση ἐπικεντρώνεται στόν τρόπο εἰσαγωγῆς στά ΑΕΙ καί ΤΕΙ., στίς λεγόμενες Πανελλήνιες ἐξετάσεις. Παλαιότερα τίς λέγαμε εἰσαγωγικές καί νομίζω ὅτι αὐτός εἶναι ὁ ὀρθότερος ὅρος. Ἀλλά ἡ οὐσία μιᾶς πραγματικῆς ἐκπαιδευτικῆς μεταρρυθμίσεως πρέπει νά εἶναι ἄλλη: Νά ἀπαντᾶ στό ἐρώτημα: Τί ἄνθρωπο θἐλουμε νά διαπλάσουμε; Ἡ Παιδεία με Π κεφαλαῖο δια-μορφώνει χαρακτῆρες. Θέλουμε ἀνθρώπους μέ σεβασμό στόν Θεό, στόν συνάνθρωπο, στήν πατρίδα καί στούς νόμους ἤ ἁπλῶς κάνουμε μεταρρυθμίσεις γιά νά φανοῦμε «μοντέρνοι» καί νεωτεριστές;

Ἐπειδή ὁ Σεπτέμβριος εἶναι ὁ μήνας πού ἀνοίγουν τά σχολεῖα καταθέτω ὁρισμένες σκέψεις καί προτάσεις:

Πρῶτον. Κάθε προσπάθεια ἐκπαιδευτικῆς μεταρρυθμίσεως πρέπει νά ἐκκινεῖ ἀπό τήν παραδοχή ὅτι στό σχολεῖο δέν στέλνουμε τά παιδιά μόνον γιά νά μάθουν πληροφορίες καί νά ἀποκτήσουν ἕναν ὄγκο γνώσεων, ἀλλά παραλλήλως, θά ἔλεγα πρωτίστως, γιά νά διαμορφώσουν χαρακτῆρα. Σχολεῖο πού δέν διαπλάθει ἦθος δέν εἶναι σχολεῖο, ἀλλά ἐργοστάσιο κατασκευῆς ρομπότ. Καί οἱ στρατηγοί τοῦ Χίτλερ εἶχαν γνώσεις, ἤξεραν μάλιστα ἀπό στήθους πολλούς στίχους τοῦ Ὁμήρου καί τῶν Ἀρχαίων Κλασσικῶν. Δέν εἶχαν, ὅμως, ἦθος καί ἀνθρωπιά. Μετά τήν ἀπαγγελία στίχων καί τήν ἀκρόαση κλασσικῆς μουσικῆς πήγαιναν καί ἐκτελοῦσαν χιλιάδες Ἕλληνες στό Δίστομο, στά Καλάβρυτα, στήν Κάνδανο τῆς Κρήτης κ.ἀ. Ἡ μεταρρύθμιση δέν πρέπει νά ἀπομακρύνει τά παιδιά μας ἀπό μαθήματα ἠθοπλαστικά ὅπως εἶναι ἡ Ἱστορία, ἡ Ὀρθόδοξη Χριστιανική Ἀγωγή (Θρησκευτικά) καί ἄλλα. Μόρφωση σημαίνει δια – μόρφωση χαρακτήρων. Εἰδικά δέ στήν ἐποχή μας, μέ τήν ἐπίδραση πολλῶν ἀρνητικῶν προτύπων, ὁ δάσκαλος μαζί μέ τόν γονέα ἔχουν τήν εὐθύνη νά διαμορφώσουν ὁλοκληρωμένους χαρακτῆρες καί ὑπεύθυνους δημοκρατικούς πολίτες μέ ὑγιῆ πατριωτισμό.

Δεύτερον. Θεωρῶ λανθασμένη τήν πρόταση πού ἀκούεται ἀπό ὁρισμένα χείλη, ὅτι δηλαδή εἶναι ἀνάγκη νά μειώνουμε συνεχῶς τήν ὕλη. Ἡ πρόταση ἀναφέρεται κυρίως στό Λύκειο καί στήν προετοιμασία τῶν μαθητῶν γιά τήν εἰσαγωγή στά Α.Ε.Ι. Ἄν ἰσχύσει, ὅμως, θά συμπαρασύρει καί ἄλλες βαθμίδες τῆς ἐκπαιδεύσεως. Φυσικά δέν διαφωνοῦμε νά γίνει κάποια ἀφαίρεση ἐπουσιωδῶν κεφαλαίων. Ὅμως, ὡς θέμα ἀρχῆς, ἡ λιγότερη προσπάθεια, ἡ ἥσσων προσπάθεια πού ἔλεγαν οἱ παλαιότεροι, ὄχι μόνο δέν βοηθεῖ, ἀλλά βλάπτει τούς νέους. Μόνον ἄν κοπιάσεις θά πετύχεις στή ζωή σου. Ἄν τούς συνηθίσουμε ἀπό τά πρῶτα βήματα στήν φιλοσοφία τῆς ὅλο καί λιγότερης προσπάθειας, τούς ἐθίζουμε στή χαλάρωση καί στήν ὀκνηρία. Ὅσοι δώσαμε εἰσαγωγικές ἐξετάσεις πρό τεσσάρων –περίπου- δεκαετιῶν θυμόμαστε ὅτι ἡ ὕλη τῆς Ἱστορίας γιά τή Νομική, τή Φιλοσοφική καί τή Θεολογική Σχολή ξεκινοῦσε ἀπό τούς ἀρχαίους Αἰγυπτίους καί ἔφθανε μέχρι τόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κι ὅμως γενιές Ἑλλήνων ἐξετασθήκαμε και ἐπιτύχαμε μέ αὐτή τή μεγάλη ὕλη καί δέν πάθαμε τίποτε, οὔτε βαρυγκομήσαμε. Σήμερα ἡ ὕλη τοῦ μαθήματος περιορίζεται σέ 100 σελίδες καί πάλι γίνεται συζήτηση γιά μείωση! Τό οὐσιαστικό δέ ἐρώτημα εἶναι: Πόσο καλά μάθαμε ἐμεῖς οἱ παλαιότεροι τήν Ἱστορία καί πόσο οἱ σύγχρονοι νέοι μας; Ἐδῶ παίζουν ρόλο και τά βιβλία. Πολλά ἀπό τά σημερινά ἐγχειρίδια Ἱστορίας στεροῦν τά παιδιά μας ἀπό τή γλαφυρή ἀφήγηση, ἀπό τήν προβολή ἡρωικῶν προτύπων, ἀπό τόν ἐνθιουσιασμό καί τή συγκίνηση τῶν ἐνδόξων στιγμῶν. Περιορίζονται στήν προβολή οἰκονομικῶν στοιχεἰων καί στήν παράθεση ἀναλύσεων μέ βάση τόν ὑλιστικό μονισμό. Ἄν διδάσκεις στά παιδιά ὅτι στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου ὑπάρχουν μόνον τά ὑλικά κίνητρα καί δέν προβάλλεις τήν αὐτοθυσία καί τή γεναιότητα, τότε διαμορφώνεις νέους καί νέες μέ ψυχολογικά προβλήματα. Χωρίς ἐλπίδα, χωρίς ἰδανικά.

Τρίτον. Εἶναι λάθος νά χρησιμοποιοῦνται ἡ παγκοσμιοποίηση καί ἡ -ἀμφιλεγόμενη- πολυπολιτισμικότητα ὡς δικαιολογίες γιά ριζικές ἀλλαγές στά μαθήματα πού διαμορφώνουν τήν ἐθνική ταυτότητα. Οἱ ἀλλαγές τοῦ Σεπτεμβρίου 2016 στά Θρησκευτικά καί οἱ προτεινόμενες ἀπό τό Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς ἀλλαγές στήν Ἱστορία βρίσκονται σέ λανθασμένη κατεύθυνση. Ἡ Ἑλληνορθόδοξη Παιδεία κράτησε ὄρθιο τό Γένος μας σέ πολύ πιό δύσκολες περιόδους. Σήμερα μπροστά στήν οἰκονομική, κοινωνική καί πολιτιστική κρίση χρειάζονται τά παιδιά μας νά ἀντλήσουν θάρρος ἀπό τήν Παράδοση καί τήν πολιτιστική μας ἰδιοπροσωπία. Νά ἔχουν ρίζωμα στό παρελθόν καί ἐλπίδα γιά τό μέλλον. Ἡ ἀποκοπή τους ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική Ἀγωγή καί ἀπό τούς ἥρωες καί μάρτυρες τοῦ Ἑλληνισμοῦ θά τούς καταστήσει ἀνθρώπους χωρίς πρότυπα, χωρίς πυξίδα στή ζωή, χωρίς προοπτική γιά τό μέλλον.

Τέταρτον. Ἅς μήν δίδουν οἱ ἁρμόδιοι υποσχέσεις ὅτι θά καταργηθοῦν οἱ εἰσαγωγικές ἐξετάσεις γιά τήν Τριτοβάθμια Ἐκπαίδευση. Δέν ὑπάρχει ἐναλλακτική λύση. Οὔτε εἶναι δυνατόν νά εἰσάγονται ὅλοι ἄνευ ἐξετάσεων καί μετά νά μεταφέρεται ἡ εὐθύνη καί τό ἄγχος στούς καθηγητές τῶν Πανεπιστημίων, οἱ ὁποῖοι θά καλοῦνται νά κάνουν τό … ξεκαθάρισμα. Ἄς καθιερωθεῖ ἕνα σύστημα εἰσαγωγῆς σταθερό γιά 20 χρόνια τουλάχιστον καί ἄς κατοχυρωθεῖ συνταγματικῶς, ὥστε νά μήν τροποποιεῖται κάθε δύο χρόνια.

Πέμπτον. Ἄς μήν λησμονεῖται, ὅτι οἱ ρίζες τῶν προβλημάτων βρίσκονται στό Δημοτικό Σχολεῖο. Τό ὅτι ἔχουμε σήμερα φοιτητές πού δέν γνωρίζουν ὀρθογραφία καί σύνταξη δέν ὀφείλεται στό φόρτο μελέτης τοῦ Λυκείου. Όφείλεται στήν ὑποβάθμιση τοῦ γλωσσικοῦ μαθήματος σέ ὅλες τίς κατώτερες βαθμίδες. Ὀφείλεται στήν οὐσιαστική κατάργηση τῆς Ἐκθέσεως Ἰδεῶν καί στόν ἐξοβελισμό τῶν καλῶν Ἑλλήνων λογοτεχνῶν ἀπό τά διδακτικά βιβλία. Μία οὐσιαστική μεταρρύθμιση θά ἦταν νά ἀρχίσει ἡ διδασκαλία τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν ἀπό τήν Ε΄ Δημοτικοῦ μέ εὐχάριστο τρόπο, πχ. μέσα ἀπό τά Θρησκευτικά μέ τή βοήθεια ὁρισμένων προσευχῶν. Πρόσφατα πειράματα ψυχολογικῶν ἐργαστηρίων στή χώρα μας ἔχουν ἀποδείξει ὅτι τά Ἀρχαῖα καί τό πολυτονικό βελτιώνουν τίς ἐγκεφαλικές καί ὀπτικοαντιληπτικές ἱκανότητες τῶν μαθητῶν τοῦ Δημοτικοῦ. Ἱκανότητες, οἱ ὁποῖες θά χρησιμοποιηθοῦν ἀργότερα ἀπό τό παιδί σέ ὅλα τά μαθήματα π.χ. Μαθηματικά καί ὄχι μόνο στό γλωσσικό μάθημα. Ἄς δώσουμε αὐτή τήν εὐκαιρία στά παιδιά μας. Ἄν θέλουμε νά κάνουμε βήματα πρός τά ἐμπρός καί ὄχι πρός τά πίσω.

Βλέπουμε τήν κυβέρνηση τοῦ Μακρόν στή Γαλλία νά βασίζει τήν ἐκπαιδευτική μεταρρύθμιση στά Ἀρχαῖα Ἑλληνικά, τήν ὥρα πού ἐμεῖς τά ὑποβαθμίζουμε. Ἀκούσαμε τόν τέως Πρόεδρο τῶν ΗΠΑ Μπαράκ Ὀμπάμα, ἐδῶ στήν Ἀθήνα, νά ἀναλύει μέ θαυμασμό τόν Ἐπιτάφιο τοῦ Περικλέους, τόν ὁποῖο κάποιοι κατήργησαν στό ἑλληνικό Λύκειο, καί νά ὑμνεῖ τόν Ἐθνεγέρτη Ἐπίσκοπο πού σήκωσε τό λάβαρο τοῦ 1821, δηλαδή τόν Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανό, τόν ὁποῖο ἀρνοῦνται ἤ χλευάζουν οἱ ἐν Ἑλλάδι ψευδοπροοδευτικοί. Ἄν δέν σοβαρευτοῦμε στό θέμα τῆς Παιδείας σέ λίγα χρόνια θά καλοῦμε ….ξένους καθηγητές γιά νά διδάξουν στά παιδιά μας τά Ἀρχαῖα Ἑλληνικά καί τήν Ἱστορία μας. Ἄς μήν φτάσουμε σέ τέτοια θλιβερή κατάπτωση. Ἄς ἀνορθώσουμε τήν κοινωνία μας μέ θεμέλιο τήν πάντα ἐπίκαιρη Ἑλληνορθόδοξη Παιδεία τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, τοῦ Πατροκοσμᾶ, τοῦ Καποδίστρια, τῶν Κυπρίων Ἀγωνιστῶν τοῦ 1955-59!

Άρθρο στην ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, τεύχος ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2017