Kωνσταντίνος Χολέβας

Ο Ήρωας Μάρκος Μπότσαρης

Ὁ Ἀλβανός Πρωθυπουργός Ἔντι Ράμα κατασκευάζει τη δική του Ἱστορία προωθῶντας τίς ἐπιδιώξεις τοῦ Ἀλβανικοῦ ἐθνικισμοῦ. Δήλωσε προσφάτως ὅτι ἐπί Τουρκοκρατίας στή μικρή –τότε- Ἀθήνα κατοικοῦσαν Ἀλβανοί. Γίνεται σύγχυση μέ τούς Ἀρβανίτες, τούς ἀρβανιτόφωνους Ἕλληνες. Ἄλλοι, ὅμως, ἦσαν οἱ Ἀλβανοί καί ἄλλοι οἱ Ἀρβανίτες. Ὑπάρχει μεγάλη διαφορά. Καί ἐξηγούμεθα:

Ὁ Μᾶρκος Μπότσαρης, στήν μνήμη τοῦ ὁποίου ἀσεβοῦν πολλοί, ἦταν Ἕλλην ἀρβανιτόφωνος, ὅπως ὅλοι οἱ Σουλιῶτες. Ἡ ἑλληνική του συνείδηση φαίνεται καί ἀπό τήν περίφημη φράση πού εἶπε ὅταν πρωτοπάτησε στά Ἑπτάνησα: «Ὁ Ἕλλην δέν μπορεῖ νά αἰσθάνεται ἐλεύθερος ἐκεῖ ὅπου κυματίζει ἡ Βρεταννική σημαία». Τό δέ Λεξικό πού ἔγραψε ἦταν «τῆς ἀρβανίτικης -ὄχι ἀλβανικῆς – καί ρωμαίικης ἁπλῆς» (νεοελληνικῆς). Ἄλλωστε δέν θά μποροῦσε νά ἔχει ἀλβανική ἐθνική συνείδηση, διότι τέτοια συνείδηση ἐμφανίζεται μόλις τό 1878 μέ τήν Λίγκα τῆς Πριζρένης –Κοσσυφοπεδίου καί μάλιστα ὡς τεχνητό κατασκεύασμα ξένων δυνάμεων καί θρησκευτικῶν προπαγανδῶν. Κατά τήν Τουρκοκρατία δέν ὑπῆρχε ἔθνος Ἀλβανῶν. Οἱ κάτοικοι τῆς σημερινῆς Ἀλβανίας διεκρίνοντο μέ κριτήριο τήν θρησκεία τους. Οἱ Ὀρθόδοξοι ἦσαν Ρωμηοί, ἐντεταγμένοι στό ἴδιο Γένος μέ τούς ὑπόλοιπους Ἕλληνες. Οἱ Μουσουλμάνοι ἔνοιωθαν Τοῦρκοι, ἐξ οὗ καί ὁ ὅρος Τουρκαλβανοί. Ἐάν μιλοῦμε γιά ἀλβανική συμμετοχή στήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση δέν πρέπει νά ἀναφερόμαστε στούς Μποτσαραίους, τήν Μπουμπουλίνα καί τούς Κουντουριώτηδες, ἀλλά στούς Τουρκαλβανούς πού χρησιμοποιήθηκαν ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ὡς σφαγεῖς τῶν Ἑλλήνων.

Οἱ Βυζαντινοί πρόγονοί μας δέν ἀνέφεραν Ἀλβανούς στήν Βαλκανική. Ὁ Κωνσταντῖνος Πορφυρογέννητος ὀνομάζει Ἀλβανούς μία φυλή τοῦ ….. Καυκάσου. Ὁ Γεώργιος Καστριώτης –Σκεντέρμπεης, πού θεωρεῖται ἐθνικός ἥρως τῶν σημερινῶν Ἀλβανῶν, ὀνόμαζε ἑαυτόν Ὀρθόδοξον Ἠπειρώτη (15^ος αἰών). Σέ ἔγγραφα τῆς Γαληνοτάτης Δημοκρατίας τῆς Βενετίας στά τέλη τοῦ 15^ου αἰῶνος ἡ λέξη Ἀλβανός ἑρμηνεύεται «Ἕλληνες ἀπό τήν Ἤπειρο καί τήν Πελοπόννησο» χωρίς νά ἀμφισβητεῖται ἡ ἑλληνική συνείδησή τους.

Ἡ ἀλβανική ἐθνική συνείδηση εἶναι ἀναμφισβήτητα ξενόφερτο κατασκεύασμα ὅπως ἀποδεικνύουν καί μαρτυρίες τῶν ἰδίων τῶν ἐνδιαφερομένων, τίς ὁποῖες κατέγραψε ὁ σύγχρονός μας διαπρεπής βαλκανιολόγος Ἀχιλλεύς Λαζάρου. Ὅταν ἡ Ἰταλία καί ἡ Αὐστρουγγαρία- γιά δικούς τους λόγους- προσπαθοῦσαν νά κατασκευάσουν ἀλβανικό κράτος ὥστε νά ἐλέγχουν τήν εἴσοδο τῆς Ἀδριατικῆς, οἱ Τουρκαλβανοί ὕψωναν στό Δυρράχιο τήν Ὀθωμανική σημαία! Προτιμοῦσαν τήν τουρκική παρά τήν ἄγνωστη σ’ αὐτούς ἀλβανική ἐθνική συνείδηση. Ἄλλωστε καί στούς Βαλκανικούς πολέμους οἱ Μουσουλμάνοι τῆς Ἀλβανίας πολέμησαν καί μάλιστα δυναμικά στίς τάξεις τοῦ Ὀθωμανικοῦ στρατοῦ. Μετά τό 1908 πολλά ἀπό τά μέλη τοῦ Νεοτουρκικοῦ κομιτάτου, τό ὁποῖο σχεδίασε καί ξεκίνησε τόν διωγμό τῶν Ἑλλήνων, ἦσαν Τουρκαλβανοί.

Ἡ λέξη Ἀλβανία σημαίνει Λευκή Χώρα ἀπό τό λατινικό ΑΛΜΠΑ =λευκή. Εἶναι ὅρος μέ γεωγραφική καί ὄχι ἐθνολογική σημασία. Ὁ ὅρος Ἀρβανίτης πού ἀφορᾶ τούς Σουλιῶτες, τούς Ὑδραίους, τούς Σπετσιῶτες καί πολλούς κατοίκους τῆς Ἀττικῆς, προέρχεται ἀπό τελείως διαφορετική ρίζα. Συγκεκριμένα ἀπό τήν λέξη Ἄρβανον, τοπωνύμιο τῆς Βορείου Ἠπείρου, πού τό βρίσκουμε ἤδη ἀπό τόν 11^ο αἰῶνα στά κείμενα τῆς Ἄννας Κομνηνῆς. Ἀπό τό Ἄρβανον, δηλαδή ἀπό ἑλληνοκατοικημένη βόρεια περιοχή τῆς Ἠπείρου, κατέβηκαν σέ πόλεις καί νησιά τῆς Νοτίου Ἑλλάδος ἑλληνικοί πληθυσμοί πού μιλοῦσαν τά ἀρβανίτικα. Δηλαδή μία διάλεκτο ἀνάμικτη μέ ἀρχαῖα ἑλληνικά, λατινικά, τουρκικά καί ἐντόπια βαλκανικά γλωσσικά στοιχεῖα. (Βλέπε σχετικά τό βιβλίο τοῦ Κώστα Καραστάθη: Ἕλληνες ἀπό τό Ἄρβανον, ἐκδ. Ἄθως, Ἀθήνα 2014).

Οἱ ἀρβανιτόφωνοι Ἕλληνες οὐδέποτε εἶχαν διαφορετική συνείδηση ἀπό τούς ὑπόλοιπους Ἕλληνες. Παρεμφερές παράδειγμα μᾶς δίδουν οἱ σλαβόφωνοι Μακεδονομάχοι Κώττας, Κύρου, Νταλίπης κ.ἄ., οἱ ὁποῖοι πολέμησαν ὑπέρ τῆς Ἑλλάδος κατά τῶν Βουλγάρων κομιτατζήδων. Καθώς καί οἱ τουρκόφωνοι Ὀρθόδοξοι τῆς Καππαδοκίας πού κράτησαν μέσω τῆς Ἐκκλησίας τήν ἑλληνικότητά τους ἄν καί ἔχασαν τήν ἑλληνική γλῶσσα. Οἱ δίγλωσσοι Ἕλληνες, ἀρβανιτόφωνοι, βλαχόφωνοι, σλαβόφωνοι κ.λ.π. μᾶς προσφέρουν χαρακτηριστικές ἀποδείξεις ὅτι στά Βαλκάνια κατά τούς τελευταίους πέντε τοὐλάχιστον αἰῶνες ἡ Ὀρθόδοξη πίστη –καί γενικότερα ἡ θρησκεία- διαμορφώνει τήν ἐθνική συνείδηση πολύ περισσότερο καί ἀπό τό γλωσσικό ἰδίωμα.

Ἡ σύγχυση μεταξύ τῶν λέξεων Ἀλβανός καί Ἀρβανίτης δημιουργεῖται μόνον στήν ἑλληνική γλῶσσα, διότι φαίνονται νά μοιάζουν οἱ δύο ὅροι ἠχητικά. Ἡ ὁμοιότης εἶναι μόνον ἐπιφανειακή. Στήν οὐσία διαφέρουν κατά πολύ. Ἄλλωστε οἱ ἴδιοι οἱ Ἀλβανοί ἀποκαλοῦν ἑαυτούς Σκιπετάρ καί τήν χώρα τους Σκιπερία =χώρα τῶν Ἀετῶν. Τί κοινό μποροῦν νά ἔχουν ἕνας Σκιπετάρ καί ἕνας Ἕλλην ἀρβανιτόφωνος; Ἴσως ὁ ἕνας νά μπορεῖ νά καταλαβαίνει κάποιες λέξεις ἀπό τόν ἄλλο. Ἀλλά αὐτό δέν σημαίνει ὅτι εἶχαν ἤ ἔχουν τήν ἴδια ἐθνική συνείδηση. Μήν ξεχνοῦμε ὅτι Σέρβοι, Κροάτες καί Βοσνιομουσουλμάνοι μιλοῦν ἀκριβῶς τήν ἴδια γλῶσσα, παρά ταῦτα συγκρούσθηκαν πρό 20 ἐτῶν μεταξύ τους μέ ὀδυνηρές συνέπειες.

Ἀρβανιτόφωνοι Ἕλληνες, λοιπόν, καί ὄχι Ἀλβανοί κατοικοῦσαν στήν Ἀθήνα καί γενικότερα στήν Ἀττική ἐπί Τουρκοκρατίας. Ἀντί νά διαστρεβλώνει τήν Ἱστορία ὁ Ἀλβανός Πρωθυπουργός ἄς δεῖ κατάματα τήν ἀλήθεια. Ὅτι, δηλαδή, συνέβαινε τό ἀντίθετο. Δέν ὑπῆρχαν Ἀλβανοί στήν Ἑλλάδα, ἀλλά Ἕλληνες μέ ἑλληνικά σχολεῖα στά ἐδάφη τοῦ σημερινοῦ ἀλβανικοῦ κράτους. Ἄς μάθει γιά τή Μοσχόπολη τοῦ 18^ου αἰῶνος, ἡ ὁποία ἦταν ἡ πολιτιστική πρωτεύουσα τῆς Ἠπείρου μέ Ἀκαδημίες ἑλληνικῶν σπουδῶν καί ἑλληνικά τυπογραφεῖα. Ἄς μάθει ὅτι τήν κατέστρεψαν οἱ Τουρκαλβανοί καί κατήντησε σήμερα νά εἶναι ἕνα μικρό χωριό βλαχοφώνων Ἑλλήνων κοντά στήν Κορυτσᾶ, μέ τό ὄνομα Βοσκοπόγιε.

Εἶναι καθῆκον τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους καί τῶν Ἑλλήνων ἐπιστημόνων νά προβάλλουν τήν Ἑλληνορθόδοξη κληρονομιά τῆς Βορείου Ἠπείρου. Στίς ἀνιστόρητες προπαγάνδες ἀπαντοῦμε μέ ἱστορικά τεκμήρια.

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ο Ελληνισμός κατεγράφη στην Ιστορία ως το έθνος των μεγάλων ΟΧΙ. Το ΟΧΙ του 1940 ήταν συνέχεια του «Μολών Λαβέ» του Λεωνίδα, του «πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών» του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, της αρνήσεως των Νεομαρτύρων να εξισλαμισθούν επί Τουρκοκρατίας, του ΟΧΙ που απήντησε ο Κολοκοτρώνης στις προτάσεις του Άγγλου Χάμιλτον για συμβιβασμό με τους Τούρκους, του ΟΧΙ των Μακεδονομάχων στους Τούρκους κατακτητές και στους Βουλγάρους διεκδικητές των βορείων ελληνικών εδαφών.

Αυτά τα ΟΧΙ πρέπει να συνεχισθούν. Σήμερα οφείλουμε να πούμε ΟΧΙ στον νέο Οθωμανισμό του Ερντογάν που απειλεί την εδαφική μας ακεραιότητα και διεκδικεί μέχρι και τη Θεσσαλονίκη.

Να φωνάξουμε ένα βροντερό  ΟΧΙ στην εφαρμογή ενός νέου σχεδίου Ανάν, με το οποίο η Ελληνική Κύπρος κινδυνεύει να μετατραπεί σε τουρκικό προτεκτοράτο.

Να απαντήσουμε ΟΧΙ στον αλβανικό εθνικισμό  που καταπατά τα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών, διεκδικεί την ελληνική Ήπειρο και προβάλλει τις θρασύτατες αξιώσεις των Τσάμηδων, απογόνων των εγκληματιών πολέμου του 1941-44.

Να θυμίσουμε το ΟΧΙ του λαού μας προς τους σκοπιανούς διαστρεβλωτές της Ιστορίας, όπως αυτό εκφράσθηκε με τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια της περιόδου 1992-1994.

Να απαντήσουμε ΟΧΙ σε όσους επιδιώκουν την αποχριστιανοποίηση της κοινωνίας με  περιτύλιγμα το θολό αίτημα για «χωρισμό» Εκκλησίας και Πολιτείας.

Να αρνηθούμε με ένα ξεκάθαρο ΟΧΙ την αποκοπή των παιδιών μας από την Ορθόδοξη Παράδοση, όπως αυτή επιχειρείται με την εισαγωγή του πολυθρησκειακού  συγκρητιστικού συνονθυλεύματος που ονομάζεται Νέο Πρόγραμμα Σπουδών για τα Θρησκευτικά.

Να εναντιωθούμε με ένα πανεθνικό ΟΧΙ στον αφελληνισμό της Παιδείας μας και στην απάλειψη σημαντικών κεφαλαίων της Αρχαίας, της Βυζαντινής και της Νεώτερης Ιστορίας μας.

Να πούμε ΟΧΙ στους εθνομηδενιστές, οι οποίοι προσπαθούν να μάς πείσουν ότι το έθνος, η εθνική ταυτότητα και το εθνικό κράτος είναι ξεπερασμένες αξίες.

Να εμποδίσουμε με το ΟΧΙ μας και με κάθε δημοκρατικό τρόπο την πολτοποίηση της ελληνορθόδοξης ιδιοπροσωπίας μας, την οποία επιδιώκουν οι οπαδοί του μαρξιστικού διεθνισμού και της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποιήσεως.

Να σταματήσουμε με το ΟΧΙ μας την κακοποίηση της διαχρονικής ελληνικής γλώσσας και την επίθεση κατά των Αρχαίων Ελληνικών.

Να αποδείξουμε με το ΟΧΙ μας και με ιστορικώς τεκμηριωμένα επιχειρήματα ότι δεν θα περάσει η προπαγάνδα, η οποία αμφισβητεί τη συνέχεια του Ελληνισμού.

Να πούμε ΟΧΙ στον δημογραφικό κατήφορο της πατρίδας μας. Να στηρίξουμε τον ιερό θεσμό του χριστιανικού γάμου και της οικογενείας και να  απαιτήσουμε να ληφθούν μέτρα για την ενθάρρυνση της πολυτεκνίας.

Να είναι το ΟΧΙ η απάντησή μας στον ωχαδελφισμό και στην εθνική κατάθλιψη. Θα αντλούμε ελπίδα από την Υπέρμαχο Στρατηγό και από τη μελέτη της Ιστορίας μας.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 29-30 Οκτωβρίου 2016

Κατά τή διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας ὅποιος χανόταν γιά τήν Ὀρθοδοξία, χανόταν καί γιά τόν Ἑλληνισμό. Ὅποιος ἐξισλαμιζόταν εἴτε ἀκουσίως εἴτε ἑκουσίως, τούρκευε. Τήν ἀλλαγή τοῦ θρησκεύματος ἀκολουθοῦσε καί ἡ άλλοίωση τῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως. Χαρακτηριστική περίπτωση εἶναι οἱ Μουσουλμάνοι Τσάμηδες τῆς Θεσπρωτίας, οἱ ὁποῖοι διακρίθηκαν γιά τήν ἀνθελληνική δράση τους κατά τήν περίοδο τῆς Κατοχῆς (1941-44).

Μετά τήν διπλή ἀτυχῆ ἐξέγερση τοῦ Μητροπολίτου Τρίκκης Διονυσίου τοῦ Φιλοσόφου (ἤ Σκυλοσόφου) καί τόν μαρτυρικό του θάνατο τό 1611, πολλοί Χριστιανοί τῆς Ἠπείρου ἀναγκάσθηκαν νά ἐξισλαμισθοῦν γιά νά αποφύγουν τήν θανάτωση. Ἐπίσης ἄλλες ὁμάδες Ὀρθοδόξων τῆς περιοχῆς προσεχώρησαν ἐκουσίως στό Ἰσλάμ, τή θρησκεία τοῦ κατακτητῆ Ὀθωμανοῦ, γιά νά ἀποκτήσουν προνόμια διοικητικά καί φορολογικά. Ἔτσι δημιουργήθηκε μέ ἐπίκεντρο τή Θεσπρωτία ἡ πληθυσμιακή ὁμάδα τῶν Μουσουλμάνων Τσάμηδων. Τό ὄνομα Τσάμης τό ἔλαβαν ἀπό παραφθορά τοῦ ὀνόματος Θὐαμις, πού εἶναι ἡ παλαιότερη ὀνομασία τοῦ ποταμοῦ Καλαμᾶ. Μέσα σε λίγα χρόνια ὁ ἐξισλαμισμός τούς μετέβαλε κυριολεκτικά σέ Τούρκους ἤ μᾶλλον Τουρκαλβανούς, δεδομένου ὅτι ὁμιλοῦσαν διαλέκτους τῆς ἀλβανικῆς γλώσσας. Ἐντάχθηκαν στόν Ὀθωμανικό στρατό καί κατά τούς Βαλκανικούς Πολέμους τοῦ 1912-23 πολέμησαν γιά νά ἐμποδισθεῖ ἡ ἀπελευθέρωση τῆς Ἠπείρου ἀπό τόν Ἑλληνικό Στρατό.

Μέ τήν ἀνταλλαγή τῶν πληθυσμῶν τοῦ 1923 ὅλοι οἱ Μουσουλμάνοι ἔπρεπε νά φύγουν ἀπό τήν Ἑλλάδα. Οἱ Τσάμηδες δέν εἶχαν προσανατολισμό πρός τήν Τουρκία, ἀλλά πρός τό νεοϊδρυθέν κράτος τῆς Ἀλβανίας καί ζήτησαν νά παραμείνουν στή Θεσπρωτία. Ἡ δικτατορική κυβέρνηση τοῦ Στρατηγοῦ Θ. Παγκάλου τούς κράτησε στήν Ἐλλάδα ὡς μία ἔνδειξη φιλίας πρός τήν γειτονική Ἀλβανία. Ἡ χειρονομία αὐτή δέν ἐκτιμήθηκε ἀπό τίς Ἀλβανικές κυβερνήσεις. Κατεπάτησαν τήν Αὑτονομία τῆς Βορείου Ἠπείρου, γιά τήν ὁποία εἶχαν δεσμευθεῖ μέ τό Πρωτόκολλο τῆς Κερκύρας τοῦ 1914, καί προέβησαν σέ σκληρή καταπίεση τῶν Ἑλλήνων Βορειοηπειρωτῶν ἤδη ἀπό τή δεκαετία τοῦ 1930.

Κατά τή διάρκεια τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ἡ πατρίδα μας μοιράσθηκε σέ τρεῖς ζῶνες κατοχῆς. Τήν Ἰταλική, τή Γερμανική (Ἀττική , Θεσσαλονίκη καί περιοχές πού συνόρευαν μέ τήν Τουρκία) καί τή Βουλγαρική (Ἀνατολική Μακεδονία καί Θράκη). Εἰδικά στήν περίπτωση τῆς Ἠπείρου πρέπει νά παραδεχθοῦμε ὅτι ὑπῆρξε διπλῆ κατοχή: Ἰταλική καί Ἀλβανική. διότι οἱ Τσάμηδες μέ ἐντολή καί καθοδήγηση τῆς φασιστικῆς κυβερνήσεως τῆς Ἀλβανίας -συμμάχου τοῦ Μουσσολίνι, ἐξοπλίστηκαν ἀπό τόν Ἰταλικό Στρατό κάι ἔδρασαν κατά τῶν Ἑλλήνων συμπολιτῶν τους. Μετά τή συνθηκολόγηση τῆς Ἰταλίας οἱ Τσάμηδες συνεργάσθηκαν προθύμως καί μέ τόν Γερμανικό Ναζιστικό Στρατό κατοχῆς.

Ὁ Ἀπόστολος Παπαθεοδώρου στό βιβλίο του «Οἱ Μουσουλμάνοι Τσάμηδες» (1) παρατηρεῖ ὅτι οἱ Τσάμηδες: «Προέβησαν ἂπό τόν Ἰούλιο 1942 καί σέ Ὀργάνωση, ἐν εἴδει κυβερνήσεώς τους, τρομοκρατικήν οὐσιαστικά, τήν καλουμένην KSILIA, ἤτοι Ἑλληνιστί «Ἀλβανικό Σύστημα Πολιτικῆς Διοικήσεως». Προχώρησαν ἔτσι αὐθαίρετα καί μέ τήν ἀνοχή ἤ καί μέ τή συνεργασία τῶν Κατακτητῶν στήν ἀνάλογη ὀργάνωση τῆς τοπικῆς Αὒτοδιοκήσεως (διοικητική, ἀστυνομική -Ντζενταρμερί-, μέ ἔνοπλα τμήματα κ.τ.τ.) μέ στόχο τήν ἐξόντωση τοῦ Χριστιανικοῦ στοιχείου καί τόν πλήρη ἐξαλβανισμό τῆς Θεσπρωτίας. Ἀπό τά ἡγετικά στελέχη τῆς διαβόητης ἐκ Παραμυθιᾶς Οἰκογένειας ΝΤΙΝΟ (Μαζάρ καί Νουρή), ὁ Νουρή Ντίνο σέ ὁμιλία του στούς Φιλιάτες φέρεται διακηρύξας-πάντως ὁ ἴδιος καί τό ἐφήρμοζε: «Γενναῖοι! Θάνατος στούς Ἕλληνες, ὅπου τούς βρίσκετε, νά τούς σκοτώνετε. Ἡ Τσαμουριά μέχρι Πρεβέζης πρέπει νά μείνει καθαρά Ἀλβανική. Ἐκδικούμεθα τούς ἐχθρούς μας, ἐπεκτείνουμε τά σύνορα τῆς Ἀλβανικῆς μας πατρίδας. Ἡ κραταιά Ἰταλία εἶναι στό πλευρό μας».

Ἀπό τά ἐγκλήματα τῶν ἐνόπλων Τσάμηδων ξεχωρίζει ἡ ὁμαδική ἐκτέλεση τῶν 49 Προκρίτων τῆς Παραμυθιᾶς στίς 29.8.1943. Ἡ Ἰταλία τοῦ Μουσσολίνι εἶχε ἀνακηρύξει τήν Ἀλβανία σέ ἰταλικό ποτεκτορᾶτο καί εὐνοοῦσε τά σχέδια τῆς Μεγάλης Ἀλβανίας. Θυμίζω ὅτι κατά τήν ἴδια περίοδο τό Κοσσυφοπέδιο καί ἕνα τμῆμα τῆς Βάρνταρσκα (σημερινό κράτος τῶν Σκοπίων) εἶχαν κατακτηθεῖ ἀπό τόν ἰταλικό καί γερμανικό στρατό καί εἶχαν παραχωρηθεῖ στήν Ἀλβανία.

Ἐκμεταλλευόμενοι τή σύμπραξη μέ τόν ἰταλικό καί μέ τόν γερμανικό στρατό κατοχῆς οἱ Μουσουλμάνοι Τσάμηδες κατά τά ἔτη 1941-1944 ἔδρασαν ἐγκληματικά καί ἀνθελληνικά ὡς ἑξῆς: Ἐφόνευσαν 632 Ἕλληνες, ἀπήγαγαν ὡς ὁμήρους καί ἐξαφάνισαν 428, βίασαν 209 γυναῖκες, πυρπόλησαν 2.332 οἰκίες, λεηλάτησαν ὁλοσχερῶς 53 χωριά. Ὅλα τά θύματα ἦσαν Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι τῆς Θεσπρωτίας καί ἄλλων περιοχῶν τῆς Ἠπείρου. Οἱ Τσάμηδες λησμόνησαν ὅτι ἦσαν ἀπόγονοι Χριστιανῶν. Ὁ ἐξισλαμισμός τούς μετέτρεψε σέ φανατικούς γενίτσαρους κάι ἀπηνεῖς διῶκτες τοῦ Ἑλληξνορθοδόξου Γένους.

Σχετικά μέ τή συνεργασία τῶν Τσάμηδων μέ τόν Γερμανικό στρατό κατοχῆς ὁ καθηγητής Ἀθανάσιος Γκότοβος ἐπισημαίνει τά ἑξῆς στό τεῦχος 99 τοῦ περιοδικοῦ ΑΡΔΗΝ:

«… Τό τάγμα Νουρί Ντίνο παρουσιάζει στίς 18.3.1944 τήν ἑξῆς εἰκόνα σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τή σύνθεση, τόν ρουχισμό καί τόν ὁπλισμό: Δύναμη τοῦ Τάγματος πρός τό παρόν 691 ἄνδρες ἀπό τήν περιοχή Ἡγουμενίτσα-Φιλιάτες-Παραμυθιά καί 391 ἄνδρες ἀπό τήν περιοχή Ἀργυροκάστρου. Τό τάγμα ὑπάγεται ἀπό ἐπιχειρησιακῆς πλευρᾶς στή Μεραρχία STEYER καί οἰκονομικῶς στό Ι/724. … Ὁ ἐφοδιασμός μέ ρουχισμό, ὁπλισμό καί πυρομαχικά ρυθμίζεται κεντρικά ἀπό τό 22 ὀρεινό Σῶμα Στρατοῦ στά Ἰωάννινα. ……..Ἀπό πληριοφοριοδότης καί ὀργανωτής τῆς πολιτικο-στρατιωτικῆς δρταστηριότητας τῶν Τσάμηδων στή Θεσπρωτία, ὁ Νουρί Ντίνο γίνεται διοικητής τοῦ ὁμώνυμου τάγματος στό Ἀργυρόκαστρο γιά νά ἐμπλακεῖ σέ ὑποθέσεις μαύρης ἀγορᾶς, ὅπως τόν κατηγορεῖ ὁ ὁμοϊδεάτης ἀνταγωνιστής του νομάρχης Ἀργυροκάστρου. Παρ΄ ὅλα αὐτά οἱ σχέσεις του μέ τή γερμανική στρατιωτική διοίκηση τῆς Ἠπείρου θά παραμείνουν μέχρι τό τέλος στενές».

Οἱ ἐθνικές ἀντιστασιακές δυνάμεις τοῦ ΕΔΕΣ ὑπό τόν Ναπολέοντα Ζέρβα ἀνέλαβαν τόν Αὕγουστο τοῦ 1944 τήν ἐκδίωξη τῶν ἐνόπλων Τσάμηδων. Ὁ Νούρι Ντίνο ὁδήγησε 20.000 Μουσουλμάνους Τσάμηδες στήν Ἀλβανία γιά νά ἀποφευχθεῖ ἡ σύλληψη τῶν ἐνόπλων ἀνθελλήνων ἐγκληματιῶν. Ἡ ἡγεσία τῶν Τσάμηδων παρέσυρε σέ μία ὀλέθρια πορεία ὅλη τήν κοινότητα τῶν ὁμοεθνῶν καί ὁμοθρήσκων τους. Ἡ ἀλήθεια πάντως εἶναι ὅτι καί μεταξύ τῶν ἀμάχων Τσάμηδων ἐλάχιστοι διαφώνησαν μέ τίς ἐπιλογές τῆς ἡγεσίας. Πλήν όλιγαρίθμων ἐξ αῦτῶν πού έντάχθηκαν στήν πατριωτική ἀντιστασιακή ὀργάνωση ΕΔΕΣ, τό σύνολο σχεδόν τῶν ἐξισλαμισμένων ἀλβανοφώνων Τσάμηδων τῆς ἑλληνικῆς Ἠπείρου πίστεψε στό ὅραμα τῆς Μεγάλης Ἀλβανίας καί ζήτησε στήριξη ἀπό τόν Ἰταλικό Φασισμό.

Τό 1945 τό Δικαστήριο Δωσιλόγων Ἰωαννίνων, πού ἀσχολήθηκε μέ τούς συνεργάτες τῶν καττακτητῶν καί μέ τά ἐγκλήματα πολέμου, καταδίκασε ἐρήμην 1.900 Τσάμηδες Μουσουλμάνους. Ἡ περιουσία τους δημεύθηκε ὑπέρ τῶν θυμάτων τοῦ πολέμου. Ὅλοι οἱ καταδικασθέντες βρίσκονταν ἤδη στήν Ἀλβανία. Ἡ ἀλλαγή τοῦ καθεστῶτος στά Τϊρανα, ὅπου οἱ Κομμουνιστές τοῦ Ἐμβέρ Χότζα κατέλαβαν τήν ἐξουσία, δέν ἄλλαξε τήν ἀνθελληνική στάση τῶν Τσάμηδων. Σήμερα, 26 χρόνια μετά τήν πτώση τοῦ Κομμουνισμοῦ, οἱ ὀργανώσεις τους συνεργάζονται μέ τήν Κυβέρνηση τοῦ Ἔντι Ράμα καί διεκδικοῦν τίς περιουσίες τους ἀπό τήν Ἑλλάδα. Μάλιστα τόν Φεβρουάριο τοῦ 2016 προσέφυγαν στό Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο τῆς Χάγης κατηγορῶντας τή χώρα μας γιά ἐθνοκάθαρση καί ἁρπαγή τῶν περιουσιῶν τους. Ἡ ἐπίσημη ἑλληνική ἀπάντηση κατά τίς τελευταῖες τρεῖς δεκαετίες εἶναι ὅτι δέν συζητοῦμε τό ζήτημα. Ἐλπίζω αὐτή ἠ ἐπίσημη ἄποψη νά μήν ἀλλάξει ὑπό τήν ἐπιρροή διεθνιστικῶν καί ἀνιστόρητων ἀντιλήψεων.

Πίσω ἀπό τά δῆθεν ἀνθρωπιστικά αἰτήματα τῶν Τσάμηδων, ἀπογόνων τῶν ἐγκληματιῶν πολέμου τοῦ 1941-44, κρύβεται ἡ μόνιμη διεκδίκηση τοῦ ἀλβανικοῦ ἐθνικισμοιῦ εἰς βάρος ἑλληνικῶν ἐδαφῶν. Ὅταν κάποια ἔντυπα ἤ κόμματα τῆς σημερινῆς Ἀλβανίας μιλοῦν γιά Τσαμουριά ἐννοοῦν τό σύνολο τῆς ἑλληνικῆς Ἠπείρου, τήν ὁποία θεωροῦν … πανάρχαιο ἀλβανικό ἔδαφος. Στήν προσπάθειά τους αὐτή ἔχουν καί τή «φιλική» συμπαράσταση τῆς Τουρκίας.

Ἡ Ἑλλάς εἶναι χώρα φιλειρηνική καί δημοκρατική, ἀλλά αὐτό δέν σημάινει ὅτι λησμονεῖ τήν Ἱστορία της ἤ ὅτι ἀποδέχεται ἰταμές ἀπαιτήσεις γειτόνων. Πρέπει νά διδάξουμε στά παιδιά μας τήν ἱστορία τῆς Κατοχῆς μέ τά ἐγκλήματα ὅλων τῶν στρατευμάτων ἄρα καί τῶν Τσάμηδων συνεργατῶν τους, πάντα μέ ψυχραιμία καί χωρίς ἐκδικητική διάθεση. Ἐπίσης ἔχουμε δικαίωμα καί ὑποχρέωση νά προβάλλουμε μέ κάθε τρόπο τά πολιτικά, θρησκευτικά, ἐκπαιδευτικά, ἰδιοκτησιακά καί λοιπά δικαιώματα τῶν Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ἡ καλή γειτονία ἀπαιτεῖ νά δοῦμε τήν ἀλήθεια κατάματα.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ

1. Ἐκδόσεις Πελασγός, Γ΄ Ἔκδοση, Ἀθήνα 2007, σελ. 34-35.

Άρθρο στην ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Ὀκτωβρίου 2016

Το στασίδι του Ιωάννου Καποδίστρια στη Μεγάλη Παναγία της Αίγινας

Πώς κατόρθωσαν οι Έλληνες του 1821, πριν καν αποκτήσουν κράτος ελεύθερο και ανεγνωρισμένο, να προκαλέσουν το κίνημα του Φιλελληνισμού; Αυτό το ενδιαφέρον ερώτημα απασχόλησε το Ε΄ Επιστημονικό Συνέδριο της Εκκλησίας της Ελλάδος για την Τουρκοκρατία και το 1821. Το Συνέδριο διεξήχθη στις 14 και 15 Οκτωβρίου στο κτήριο της Ιεράς Συνόδου και εντάσσεται στη σειρά 10 συνεδρίων με παρεμφερή θέματα, τα οποία θα ολοκληρωθούν το 2021, επέτειο των 200 ετών από την Εθνεγερσία. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ήταν παρών.

Από τις ανακοινώσεις που ακούσθηκαν και από την σχετική συζήτηση εξήχθησαν πολλά συμπεράσματα, τα οποία οι ειδικοί μελετητές θα βρουν σε λίγους μήνες στον Τόμο των Πρακτικών. (Ήδη έχουν κυκλοφορηθεί τα Πρακτικά των 4  προηγουμένων Συνεδρίων). Λόγω χώρου επιλέγω ορισμένες καίριες διαπιστώσεις:

Τα κυριώτερα αίτια του Φιλελληνισμού ήσαν ο σεβασμός των Ευρωπαίων και Αμερικανών προς την Αρχαία Ελλάδα, η αντιπάθεια των δυτικών Χριστιανών προς την καταπιεστική μουσουλμανική αυτοκρατορία των Οθωμανών Τούρκων, οι φιλελεύθερες ιδέες της εποχής, η συμπάθεια προς ένα μικρό λαό που αγωνιζόταν για την ελευθερία.

Πάντως από τις περισσότερες εισηγήσεις έγινε προφανές ότι ο σημαντικότερος παράγων αφυπνίσεως του Φιλελληνισμού της περιόδου πριν και κατά την Επανάσταση ήταν η προσωπικότητα και η δράση του διπλωμάτη, πατριώτη και ευλαβούς Ορθοδόξου Χριστιανού Ιωάννου Καποδίστρια. Ο Κερκυραίος ιατρός και πολιτικός υπηρέτησε ως Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, ως σύμβουλος για τη δημιουργία της Ελβετικής Συνομοσπονδίας των καντονίων, ως αντίπαλος του Αυστριακού Καγκελλαρίου Μέττερνιχ στα διεθνή συνέδρια και ως η φωνή της μικρής καταπιεσμένης Ελλάδας στην Ευρώπη της Ιεράς Συμμαχίας. Προκαλούσε τον θαυμασμό φίλων και αντιπάλων. Ως πρώτος Κυβερνήτης θεμελίωσε το ελεύθερο Ελληνικό Κράτος.

Οι ομιλίες που ακούσαμε κατέδειξαν ότι οι Φιλέλληνες κατά κανόνα κινήθηκαν εθελοντικά και μεμονωμένα. Οι Κυβερνήσεις της εποχής εκείνης δεν έβλεπαν θετικά την εξέγερση ενός μικρού και ξεχασμένου λαού. Ακόμη και στην ομόδοξη Ρωσία, όπως απέδειξε ερευνητής των  αρχείων της εποχής, ο Φιλελληνισμός του ποιητή Πούσκιν ή οι έρανοι της Εκκλησίας υπέρ των Ελλήνων  ήσαν ειδικές περιπτώσεις, ενώ η επίσημη διπλωματία του Τσάρου ενδιαφερόταν για την ακεραιότητα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Η μάχη του Πέτα το 1822 υπήρξε η πρώτη οργανωμένη συμμετοχή Φιλελλήνων σε πολεμική δράση κατά των Τούρκων. Εκατοντάδες Ευρωπαίοι έπεσαν ηρωικώς μαχόμενοι υπέρ της Ελληνικής Ελευθερίας.

Ορισμένοι εκ των λεγομένων Φιλελλήνων δεν ήσαν τόσο αγνοί όσο ήθελαν να εμφανισθούν. Χαρακτηριστική περίπτωση η Σοφί ντε Μαρμπουά Λεμπρέν, η γνωστή μας Δούκισσα της Πλακεντίας, η οποία εστρέφετο άλλοτε υπέρ και άλλοτε κατά του Καποδίστρια αναλόγως των οδηγιών που ελάμβανε από τη Γαλλία.

Τη διοργάνωση του Συνεδρίου ανέλαβε η Συνοδική Επιτροπή Πολιτιστικής Ταυτότητος με Πρόεδρο τον Μητροπολίτη Δημητριάδος Ιγνάτιο και Επιστημονικό Σύμβουλο τον Ακαδημαϊκό Κωνσταντίνο Σβολόπουλο.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 23 Οκτωβρίου 2016

Η Εκκλησία της Ελλάδος όρισε ήδη τριμελή Επιτροπή Μητροπολιτών, η οποία θα εξηγήσει στο Υπουργείο Παιδείας  τα προβλήματα που θα προκαλέσει το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών για τα Θρησκευτικά. Η Ιερά Σύνοδος δικαιούται να έχει λόγο επί της ύλης του μαθήματος. Δεν έχει δίκαιο ο Υπουργός Παιδείας ο οποίος θεωρεί αποκλειστικά αρμόδιο το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της Ελλάδος, που είναι και νόμος του Ελληνικού Κράτους (Ν. 590/1977), προβλέπει ότι η Διαρκής Ιερά Σύνοδος: «Παρακολουθεί το δογματικόν περιεχόμενον τών δια τα Σχολεία της Στοιχειώδους και Μέσης Εκπαιδεύσεως προοριζομένων διδακτικών βιβλίων του μαθήματος των Θρησκευτικών».

Δεν διαφωνώ να δίδεται στους μαθητές κάποια ενημέρωση για  άλλα δόγματα και άλλες θρησκείες που έχουν μεγάλο αριθμό πιστών, αλλά αυτό δεν πρέπει να γίνεται εις βάρος της Ορθόδοξης Χριστιανικής διδασκαλίας. Ήδη στα υπάρχοντα σχολικά εγχειρίδια υπάρχουν κεφάλαια γνωριμίας με τα άλλα θρησκεύματα, η δε ύλη της Β΄ Λυκείου αναφέρεται κυρίως στις άλλες θρησκείες. Η Εκκλησία της Ελλάδος με ομόφωνη απόφαση της Ιεράς Συνόδου της  Ιεραρχίας τον Μάρτιο του 2016 πρότεινε σε όλες τις τάξεις του Γυμνασίου και του Λυκείου να αφιερώνεται το 80% της ύλης στην Ορθόδοξη Χριστιανική αγωγή και το 20% στα άλλα δόγματα και θρησκεύματα, με ποσότητα ύλης και μεθοδολογία, που θα αντιστοιχεί στο πνευματικό τους επίπεδο και δεν θα τους προξενεί σύγχυση. Τα κεφάλαια για τα θρησκεύματα να τίθενται, σε ξεχωριστές ενότητες, στο τέλος του βιβλίου και να μην κατατάσσεται ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός σαν  ένας διδάσκαλος ισότιμος με μία δεκάδα άλλων σοφών, διδασκάλων ή ιδρυτών θρησκειών.

Η  θεμελιώδης διαφωνία μας ως Ορθοδόξων Χριστιανών έναντι του νέου Προγράμματος Σπουδών είναι ότι υποβαθμίζεται, συρρικνώνεται και διαστρεβλώνεται η Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία. Επίσης αντί να γίνεται σαφής διάκριση μεταξύ της Ορθοδόξου διδασκαλίας και των άλλων θρησκειών, το νέο Πρόγραμμα τα παρουσιάζει όλα μαζί συγκεχυμένα και ισοπεδωμένα στις ίδιες ενότητες. Αυτό στην επιστημονική ορολογία λέγεται θρησκευτικός συγκρητισμός. Οι σχεδιαστές του Προγράμματος δίνουν την εντύπωση ότι έβαλαν σε ένα μίξερ την Ορθοδοξία, τις άλλες Χριστιανικές Ομολογίες και τα γνωστά θρησκεύματα και κατασκεύασαν ένα πολυθρησκειακό συνονθύλευμα, καλλιεργώντας τον σχετικισμό και υπονομεύοντας την Ορθόδοξη Χριστιανική ταυτότητα του λαού μας. Ουσιαστικά οι μαθητές δεν βοηθούνται να αποκτήσουν έναν αξιακό κώδικα, αλλά καλούνται να διαμορφώσουν την «ατομική τους θρησκεία» από πολύ μικρή ηλικία.

Στο Πρόγραμμα Σπουδών συνεξετάζεται η Αγία Γραφή μαζί με τα ιερά βιβλία των θρησκειών, δηλ. η αλήθεια του Θεού μαζί με τις μαγείες, τους μύθους και τις δεισιδαιμονίες γεγονός που προσβάλει κάθε Ορθόδοξο Χριστιανό. Οι Άγιοι αναφέρονται στην ίδια κατηγορία με τους ασκούμενους στη γιόγκα και το διαλογισμό, ενώ η μετάνοια, η νηστεία, η άσκηση της Σαρακοστής θεωρούνται κοινοί τόποι με τη νηστεία, το διαλογισμό και τη γιόγκα του Ινδουισμού και του Βουδισμού.

Παραθέτω ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα:

Στη Γ΄ Δημοτικού, πριν καν το μικρό παιδί διδαχθεί τα βασικά περί Θεανθρώπου Ιησού Χριστού και Ορθοδοξίας, καλείται να ζωγραφίσει τα Μάνταλα (σύμβολο του Ινδουισμού) ακούγοντας την αντίστοιχη (ινδουιστική) μουσική!

Στη Δ΄ Δημοτικού υπό τον τίτλο «Χριστιανοί Άγιοι και ιερά πρόσωπα άλλων θρησκειών»  δίδεται μία εσφαλμένη ερμηνεία της αγιότητος, ενώ η Αγία Λυδία η Φιλιππησία παρουσιάζεται ως πρόσωπο αντίστοιχο και ισότιμο με τον Βούδα, τον Κομφούκιο και τον Λάο Τσε!

Στην ΣT΄ Δημοτικού, στη γνωριμία με τις «Ισλαμικές κοινότητες της Ελλάδας» τα Ελληνόπουλα καλούνται να αναγνωρίσουν «Μνημεία, δρόμους και περιοχές» με Ισλαμική σφραγίδα στην πατρίδα μας, αποσιωπώντας το γεγονός ότι τα τζαμιά είναι κατάλοιπα της Οθωμανικής τυραννίας στην πατρίδα μας.

Στη Θεματική Ενότητα  της Α΄ Γυμνασίου: «Μονοθεϊστικές θρησκείες Ιουδαϊσμός και Ισλάμ»  οι μαθητές διδάσκονται ότι η Σαρία είναι «Νόμος του Θεού στην ανθρωπότητα»!

Στην Γ΄ Γυμνασίου υπό τον τίτλο «Σύγχρονες θρησκευτικές μορφές στην Ορθοδοξία και στον κόσμο»  αναμειγνύεται ο Άγιος Πορφύριος με πολιτικούς  όπως ο Μαχάτμα Γκάντι.

Σε καμμία τάξη του Δημοτικού, του Γυμνασίου και του Λυκείου δεν διδάσκονται τα βασικά κεφάλαια της Παλαιάς Διαθήκης. Η Καινή Διαθήκη, δηλαδή η ζωή και η διδασκαλία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ενώ καλυπτε μέχρι σήμερα ολόκληρη την ύλη της Β΄ Γυμνασίου, συρρικνώνεται σε λίγες ενότητες.

Υπενθυμίζω τέλος ότι μάθημα Θρησκευτικών διδάσκεται στα δημόσια σχολεία όλων των χωρών μελών της Ευρ. Ενώσεως – πλην της Γαλλίας. Προτείνω, λοιπόν, να ακολουθήσουμε το πρότυπο της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας και άλλων χωρών, όπου δίδεται στους γονείς η επιλογή: Ή να παρακολουθούν τα παιδιά τους ένα μάθημα ομολογιακό βασισμένο στην επικρατούσα Χριστιανική Ομολογία ή να παρακολουθούν ένα εναλλακτικό μάθημα Ηθικής. Η λύση για την Ελλάδα θα είναι η υποχρεωτική διδασκαλία  ενός μαθήματος Ορθοδόξου Χριστιανικής αγωγής για την πλειοψηφία των μαθητών, και η παρακολούθηση  ενός μαθήματος Ηθικής ή Θρησκειολογίας από όσους απαλλάσσονται (αλλόθρησκοι, ετερόδοξοι, άθεοι κ.λπ.).

Οι αγωνιστές του 1821, οι οποίοι ελευθέρωσαν την πατρίδα μας, δεν έχυσαν το αίμα τους για μία ουδετερόθρησκη Ελλάδα, αλλά για μία Ελλάδα  με Ελληνορθόδοξη Παιδεία. Η  διδασκαλία του Ευγγελίου και των Πατέρων στα σχολεία καλλιεργεί στους νέους μας την αληθινή σχέση με τον Θεό καθώς και την αγάπη, την αλληλεγγύη, την ειρήνη, και τον σεβασμό προς κάθε συνάνθρωπο.

Άρθρο στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2016

Οι εξωτερικές προκλήσεις και οι κίνδυνοι αυξάνονται. Ο Ερντογάν αμφισβητεί συνθήκες και σύνορα και διεκδικεί τα πάντα. Οι Αλβανοί εμμένουν στο ζήτημα των Τσάμηδων, αθωώνοντας τους συνεργάτες των Ναζί και ονειρευόμενοι τη Μεγάλη Αλβανία με ελληνικά εδάφη. Τα Σκόπια παρά την εσωτερική αναστάτωση  συνεχίζουν να πλαστογραφούν την Ιστορία του Φιλίππου, του Αλεξάνδρου και των Νεωτέρων Χρόνων εις βάρος μας. Και η ισλαμική τρομοκρατία παραμένει μόνιμη απειλή δεδομένου ότι αρκετοί από τους συλληφθέντες στην Δυτική Ευρώπη  εισἠλθαν μέσω Ελλάδος.

Ο Ελληνισμός έχει αποδείξει ότι στα δύσκολα συσπειρώνεται με ενοποιητική δύναμη την Ορθοδοξία, την Ιστορία και την εθνική ταυτότητα. Κι όμως σήμερα οι κυβερνώντες καλλιεργούν τις εθνοαποδομητικές θεωρίες και προσπαθούν να αποκόψουν την Παιδεία μας και τα παιδιά μας από τις ρίζες, οι οποίες παράγουν συνεχώς χυμούς για να κρατήσουν όρθιο το δέντρο. Το Υπουργείο Παιδείας αποκόπτει τα Θρησκευτικά από την Ορθόδοξη Χριστιανική Παράδοση, μειώνει τις ώρες και την ύλη των Αρχαίων Ελληνικών, καταργεί τη διδασκαλία των Περσικών Πολέμων, του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Ποντιακής Γενοκτονίας  στο Λύκειο.

Τα συνθήματα των εκσυγχρονιστών παραπέμπουν σε άγνοια  της ψυχοσυνθέσεως του λαού μας. Νεκρή γλώσσα τα Αρχαία Ελληνικά, λέει ο ένας, δεν θέλουμε εθνική αλλά ιστορική συνείδηση, λέει ο άλλος, η Ελληνική Επανάσταση είναι γνήσιο τέκνο του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού λέγουν όλοι μαζί. Λες και ο Κολοκοτρώνης ή ο Μακρυγιάννης, που έκαναν τάματα στην Παναγία και θεωρούσαν τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο ως βασιλέα τους, είχαν στο προσκέφαλό τους τα αθεϊστικά συγγράμματα του Βολταίρου! Επιχειρούν να αλλοιώσουν την εθνική μας ταυτότητα, να μας μετατρέψουν σε έναν άβουλο πολτό.

Οι επέτειοι του Οκτωβρίου αναδεικνύουν την αξία της Ελληνορθόδοξης Παιδείας και της διαχρονικής κληρονομιάς μας. Ο Παύλος Μελάς, τον ηρωικό θάνατο του οποίου τιμούμε στις 13 Οκτωβρίου, είχε βαθιά πίστη στον Θεό και αυτή τον καθοδηγούσε, όπως φαίνεται από τις επιστολές του στη γυναίκα του. Ο Μητροπολίτης Καστορίας Γερμανός Καραβαγγέλης έπειθε τους δίγλωσσους Μακεδόνες να ενταχθούν στον αγώνα υπέρ του Ελληνισμού μιλώντας τους για τον Μέγα Αλέξανδρο. Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης έγινε στις 26 Οκτωβρίου 1912, ημέρα μνήμης του Πολιούχου της, του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλήτη, ο οποίος και στα βυζαντινά χρόνια έσωζε την πατρίδα του από τις εχθρικές επιθέσεις. Η 28^η Οκτωβρίου είναι αφιερωμένη στην Παναγία Αγία Σκέπη, διότι στις μάχες των Βορειοηπειρωτικών βουνών οι στρατιώτες μας έβλεπαν την Υπέρμαχο Στρατηγό να τούς προστατεύει.

Τώρα που αυξάνονται οι εξωτερικές απειλές θα τίς αντιμετωπίσουμε μόνο με την τόνωση της ελληνορθόδοξης ταυτότητάς μας. Ας γίνει κάθε σπίτι «Κρυφό Σχολειό» για να δώσουμε στα παιδιά μας αυτά που δεν τούς δίνει το σχολείο!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 16 Οκτωβρίου 2016

Από δύο γειτονικές χώρες εκδηλώνεται μία εντεινόμενη προσπάθεια αμφισβητήσεως των συνόρων της Ελλάδος και γενικότερα της περιοχής μας. Θυμίζω τα γεγονότα:

Ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν θεωρεί βλαπτική για τη χώρα του τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923. Πρόκειται για ένα σύνολο 16 κειμένων, ένα εκ των οποίων είναι και η σύμβαση ανταλλαγής των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Επειδή η Σύμβαση της Βιέννης του 1969 περί Διεθνών Συνθηκών προβλέπει ότι οι  Συνθήκες που καθορίζουν σύνορα κρατών (ὀπως η Λωζάννη) ουδέποτε λήγουν,  ούτε μπορεί ένα κράτος να αποσυρθεί μονομερώς από αυτές, τότε τίθεται το ερώτημα: Πέραν των εσωτερικών σκοπιμοτήτων, δηλαδή  της αποδυναμώσεως της κεμαλικής ιδεολογίας, μήπως ο Ερντογάν στέλνει κάποιο μήνυμα στην Ελλάδα; Ότι, δηλαδή, σκοπεύει να προκαλέσει μία πολεμική αναταραχή, έστω και με επεισόδιο λίγων ημερών, για να διεκδικήσει αλλαγή συνόρων;

Ο  Αυστριακός Επίτροπος Διευρύνσεως της Ε.Ε. Γιοχάνες Χαν, έκανε λόγο για ύπαρξη Τσάμικου ζητήματος στις σχέσεις Ελλάδος- Αλβανίας. Λέγεται ότι  πρόκειται για κακή ενημέρωση εκ μέρους των συνεργατών του. Μακάρι να έγινε  εκ παραδρομής η αναφορά.  Πάντως η  Αλβανία δεν έχασε ευκαιρία. Έβαλε τον Υπουργό της των Εξωτερικών  να δηλώσει ότι υπάρχει και non paper σχετικό με Τσάμηδες, το οποίο συζητούν τα Υπουργεία Εξωτερικών Αθηνών και Τιράνων. Ο κ. Κοτζιάς προέβη σε διάψευση, αλλά το πρόβλημα παραμένει. Είναι σαφές ότι, μέσω των δικαιωμάτων των Μουσουλμάνων Τσάμηδων, απογόνων των εγκληματιών πολέμου του 1941-44, η αλβανική κυβέρνηση ουσιαστικά διεκδικεί τη Θεσπρωτία (την ονομάζει Τσαμερία) και άλλα ελληνικά εδάφη.

Ο συνδετικός κρίκος μεταξύ τουρκικού και αλβανικού εθνικισμού και αναθεωρητισμού είναι ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμα. Ο Σοσιαλιστής ηγέτης έχει άριστες σχέσεις με την Τουρκία, γι’ αυτό και εργάσθηκε πυρετωδώς για να ακυρώσει τη συμφωνία Κώστα Καραμανλή και Σάλι Μπερίσα περί ρυθμίσεως των θαλασσίων ζωνών των δύο χωρών μας. Δεν αποκλείεται Ερντογάν και Ράμα να ενεργούν σε συνεννόηση μεταξύ τους υποθέτοντας ότι η Ελλάδα είναι αποδυναμωμένη λόγω των οικονομικών της προβλημάτων.

Η πρόθεση των Αλβανών να υλοποιήσουν τη Μεγάλη Αλβανία απειλεί και την εδαφική ακεραιότητα των Σκοπίων. Ο σκοπιανός τύπος αναφέρει ότι οι Αλβανοί της ΠΓΔΜ συμφώνησαν με τον ηγέτη της  αντιπολιτεύσεως Ζόραν Ζάετς να αποκτήσει αλβανο-σλαβική ομοσπονδιακή μορφή το κράτος μόλις ο σοσιαλδημοκράτης Ζάετς διαδεχθεί το κεντροδεξιό ΒΜΡΟ στην εξουσία. Η αναβάθμιση των Αλβανών σε  ισότιμους συγκυριάρχους με τους ψευδομακεδόνες ίσως οδηγήσει σε  μελλοντική διχοτόμηση του κράτους με ενσωμάτωση των Αλβανών στο Κοσσυφοπέδιο.

Η Ελλάς θα πρέπει να είναι ηθικά, διπλωματικά και αμυντικά προετοιμασμένη για να αποτρέψει την αμφισβήτηση των συνόρων της από Ερντογάν και Ράμα.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 9 Οκτωβρίου 2016