Kωνσταντίνος Χολέβας

Στις 25 Ιανουαρίου 2019 κυρώθηκε από 153 βουλευτές της Βουλής των Ελλήνων η Συμφωνία των Πρεσπών, η οποία υποστηρίχθηκε κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ. Έξι χρόνια μετά ο απολογισμός είναι αρνητικός. Η σκοπιανή πλευρά παραβιάζει συστηματικά τη Συμφωνία. Τώρα με την κυβέρνηση   του Μίτσκοσκι (VMRO-DPMNE) και προηγουμένως με την κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών – Ζάεφ.

Οι περισσότεροι επικριτές της Συμφωνίας επισημαίνουν ορθώς ότι υπάρχει αναντιστοιχία μεταξύ του επισήμου ονόματος (Βόρεια Μακεδονία) και των προβλέψεων για γλώσσα, εθνικότητα και ταυτότητα. Η Συμφωνία δίνει το δικαίωμα στους βόρειους γείτονές μας να ονομάζονται Μακεδόνες και να έχουν γλώσσα «μακεδονική». Θα μπορούσε στα θέματα αυτά να γίνει διαπραγμάτευση πιο πιεστική από ελληνικής πλευράς;  Σαφώς ναι, όπως δείχνει το παράδειγμα της Βουλγαρίας.

Η Σόφια έχει δηλώσει από το 2022 ότι θέτει δύο όρους για να άρει το Βέτο της έναντι της ευρωπαϊκής πορείας των Σκοπίων. Πρώτον, να γίνει δήλωση για τη γλώσσα. Τα Σκόπια έκαναν μία μεσοβέζικη δήλωση στις 19.7.2022 ενώπιον των Aρχών της Ευρ. Ένωσης. Παραδέχονται ότι η  γλώσσα που χρησιμοποιείται σήμερα δημιουργήθηκε το 1945, άρα  από το κομμουνιστικό καθεστώς του Τίτο στην τότε Γιουγκοσλαβία. Δεύτερον, η βουλγαρική κυβέρνηση (με ενιαία υπερκομματική γραμμή) ζητεί να αναγραφεί στο κανονιστικό μέρος του Συντάγματος ότι η βουλγαρική εθνότητα είναι συστατικό στοιχείο του λαού των Σκοπίων, όπως οι λεγόμενοι «Μακεδόνες», οι Αλβανοί κ.ά. Η κυβέρνηση του Μίτσκοσκι είναι απρόθυμη και το θέμα έχει βαλτώσει.

Μπορούσαμε, λοιπόν, και εμείς να πιέσουμε. Πιστεύω, όμως, ότι από την αρχή το κύριο πρόβλημα της Συμφωνίας ήταν ο γεωγραφικός προσδιορισμός. Η σημερινή Πρόεδρος της Δημοκρατίας Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα και ο νυν Πρωθυπουργός Χρίστιαν Μίτσκοσκι κατά κανόνα χρησιμοποιούν μόνο τον όρο «Μακεδονία». Στην παγκόσμια ιστορία έχουμε δει ότι η μοίρα των γεωγραφικών προσδιορισμών είναι να αχρηστεύονται. Η Υπεριορδανία έγινε Ιορδανία. Η Ανατολική Δημοκρατία της Ουρουγουάης διεθνώς αποκαλείται Ουρουγουάη. Οι γεωγραφικοί προσδιορισμοί έχουν νόημα μόνον όταν δίπλα στη Βόρεια υπάρχει και μία Νότια (βλέπε Κορέα).

Αν δεν αντιδράσουμε με κάθε νόμιμο και αποτελεσματικό τρόπο φοβούμαι ότι το επόμενο βήμα θα είναι να ενταθούν οι αλυτρωτικές δηλώσεις, όπως αυτή που έκανε προ ολίγων ημερών στις ΗΠΑ ο Σκοπιανός Πρωθυπουργός. Ο Χρίστιαν Μίτσκοσκι είπε ότι το «μακεδονικό»  ζήτημα είναι άλυτο και υπαρκτό και κάλεσε τους συμπατριώτες του της Διασποράς να καταγάγουν νίκες, προφανώς εναντίον της Ελλάδος!

Σε μία εποχή που η Ελλάς διαμαρτύρεται δικαίως για την ισλαμοποίηση Ορθοδόξων Bυζαντινών Ναών και Μνημείων είναι απαραίτητο να διαφυλάξουμε τη βυζαντινή κληρονομιά και ιστορία του Μακεδονικού Ελληνισμού. Η Συμφωνία των Πρεσπών  περιλαμβάνει μία πρόβλεψη (που δεν τηρείται) για να προστατεύσει την αρχαία ελληνική ιστορία, αλλά δεν γράφει τίποτε για την περίοδο του Βυζαντίου, της Τουρκοκρατίας και των Νεωτέρων Χρόνων. Το αποτέλεσμα είναι να διεκδικούν Βούλγαροι και Σκοπιανοί την ταυτότητα των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου, των δύο Ελλήνων Θεσσαλονικέων Ιεραποστόλων του 9ου αιώνος.

Δεν συμφωνώ με όσους μιλούν περί μονομερούς καταγγελίας της Συμφωνίας. Οι διεθνείς συμφωνίες όταν παραβιάζονται παραπέμπονται σε διεθνή δικαστήρια. Ας ακούσουμε επ΄αυτού τους ειδικούς του Διεθνούς Δικαίου. Ας λάβουμε, όμως, τα κατάλληλα μέτρα για να προβάλλεται σωστά η ιστορία μας εντός και εκτός Ελλάδος.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 25.1.2025

«Τα Δωδεκάνησα δεν νοούνται χωρίς την Τουρκία»  δηλώνει ο αρχηγός του ακραίου Εθνικιστικού Κόμματος ΜΗΡ της Τουρκίας Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ο οποίος είναι κυβερνητικός εταίρος και στηρίζει το κόμμα ΑΚΡ του Ερντογάν.

Γιατί έχει αποθρασυνθεί ο Μπαχτσελί και γενικότερα ο τουρκικός επεκτατισμός; Μία από τις αιτίες είναι και τα λάθη που έγιναν κατά την περίοδο 1996-2004 από τους πολιτικούς εκπροσώπους του ελληνικού «εκσυγχρονισμού». Επειδή μετά τον θάνατο του Κώστα Σημίτη ακούσθηκαν υπερβολικοί έπαινοι για την ιδεολογία του δήθεν εκσυγχρονισμού θεωρώ χρήσιμο να θυμηθούμε πώς οι Έλληνες εκσυγχρονιστές αντιμετώπισαν την πρώτη κυβερνητική παρουσία του εξτρεμιστή Ντεβλέτ Μπαχτσελί. Τον αποδοκίμασαν; Δυστυχώς όχι! Αντιθέτως τον αποθράσυναν δίνοντας μηνύματα στενής συνεργασίας με την κυβέρνηση εκείνη.

Ο Μπαχτσελί είχε βρεθεί  παλαιότερα στην εξουσία ως Αναπληρωτής Πρωθυπουργός. Δεν είναι η πρώτη φορά που συγκυβερνά στην Τουρκία. Από το 1999 μέχρι το 2002 συμμετείχε με το κόμμα του σε μία τρικομματική συνεργασία με τον Μπουλέντ Ετσεβίτ (Δημοκρατική Αριστερά)  και με τον Μεσούτ Γιλμάζ (Κόμμα Μητέρας Πατρίδας).  Ο Ετσεβίτ, όπως θυμόμαστε, ήταν Πρωθυπουργός το 1974 και διέταξε την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο. Υπουργός Εξωτερικών στην τρικομματική κυβέρνηση ήταν ο μακαρίτης Ισμαήλ Τζεμ. Επιζητώντας φιλία με αυτή την κυβέρνηση ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος Γιώργος Παπανδρέου χόρεψε τον Ιούνιο του 2001 ζεϊμπέκικο υπό τα χειροκροτήματα του Τζεμ. Δηλαδή ο Γ. Παπανδρέου χόρευε με τους  λύκους, για  να θυμηθούμε την  ταινία με τον Κέβιν Κόστνερ.

Το ζεϊμπέκικο του 2001 έδωσε λανθασμένα μηνύματα στην Άγκυρα και μάλιστα όταν στην εξουσία ήταν ο εισβολέας της Κύπρου με συγκυβερνήτη τον υπερεθνικιστή  Μπαχτσελί. Αξίζει να αναφερθεί ότι την ίδια ημέρα που ο Έλληνας Υπουργός χόρευε ζεϊμπέκικο, ο Υπουργός Αμύνης της Κύπρου Σωκράτης Χάσικος ήταν παρών σε μνημόσυνο αγνοουμένων από την εισβολή των Τούρκων στη Μεγαλόνησο. Τα ζεϊμπέκικα και γενικότερα η τακτική άνευ όρων προσέγγισης με την Τουρκίας δεν βελτίωσαν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αντιθέτως αποθράσυναν την Άγκυρα, η οποία έχει μία σταθερή διεκδικητική γραμμή, όποια κυβέρνηση κι αν είναι στην εξουσία.

Τα λάθη των εκσυγχρονιστών στα ελληνοτουρκικά δεν σταμάτησαν εκεί. Καλλιέργησαν την θεωρία του «εξευμενισμού και κατευνασμού του θηρίου». Δηλαδή να κάνουμε τα πάντα για να δείξουμε τη φιλία μας. Ένα από τα λάθη ήταν και η αντίληψη ότι θα παύσει η τουρκική επιθετικότητα, αν αλλάξουμε τα σχολικά μας βιβλία και αν σβήσουμε τις αναφορές στα εγκλήματα των Οθωμανών και των Νεοτούρκων. Μέσα σε αυτό το κλίμα παραγγέλθηκε το 2003 το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού με τον «συνωστισμό» και με δεκάδες άλλα ατοπήματα, τα οποία επισήμανε και η Ακαδημία Αθηνών. Εμείς διαγράφαμε τους ήρωες και τους μάρτυρες. Η άλλη πλευρά δεν άλλαξε το παραμικρό στα βιβλία.

Οι χειρισμοί των δήθεν εκσυγχρονιστών στα ελληνοτουρκικά υπήρξαν τελείως λανθασμένοι. Αντί να βελτιώσουν τις σχέσεις αποθράσυναν τον τουρκικό επεκτατισμό. Σήμερα απαιτείται μία διαφορετική αντιμετώπιση της γείτονος χώρας. Επιβάλλεται η διπλωματική και αμυντική θωράκιση του Ελληνισμού (Ελλάδος και Κύπρου),  με σαφείς κόκκινες γραμμές στο μέτωπο Θράκης-Αιγαίου-Κύπρου,  και με ορθή διδασκαλία της Ιστορίας στα ελληνόπουλα. Να  καταγράψουμε τις αποτυχίες και τις αστοχίες της πολιτικής του «κατευνασμού» και να μην τις επαναλάβουμε.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 18.1.2025

Ο Lawrence Durrell, Άγγλος συγγραφέας γνωστός στο ελληνικό κοινό, υπηρέτησε κατά την περίοδο 1954- 1956 στη  Βρετανική Αποικιακή Διοίκηση  στην Κύπρο. Έζησε το ξεκίνημα του Αγώνα του 1955-59 για την Αυτοδιάθεση- Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Στο βιβλίο του με τίτλο:  Bitter Lemons of Cyprus (Πικρολέμονα της Κύπρου) παρουσιάζει με αρνητικούς χαρακτηρισμούς τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ (Εθνικής Οργανώσεως Κυπρίων Αγωνιστών), τους οποίους ο Ελληνισμός ορθώς τιμά ως ήρωες. Δείχνει έκπληξη  γιατί ο ίδιος και οι Βρετανοί συνάδελφοί του δεν μπόρεσαν να προβλέψουν την ένοπλη εξέγερση των Ελλήνων της Κύπρου. Παραδέχεται, λοιπόν, ότι και αυτός και οι συμπατριώτες του δεν είχαν κατανοήσει την εθνική ταυτότητα και την ψυχοσύνθεση των Κυπρίων.

Σε ένα κεφάλαιο αυτοκριτικής, που περιέχεται στο βιβλίο, κάνει μια επισήμανση που παραμένει επίκαιρη. Παρατηρεί ότι η ταυτότητα του Κυπριακού Ελληνισμού διαμορφώθηκε κατά τη Βυζαντινή Περίοδο, τη Φραγκοκρατία και την Τουρκοκρατία από τον μαχητικό ρόλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η Εκκλησία κράτησε το εθνικό φρόνημα και τη γλώσσα. Η Εκκλησία έδωσε τους πρώτους μάρτυρες το 1821, όταν οι Κύπριοι ήταν έτοιμοι να συμμετάσχουν στον Πανελλήνιο ξεσηκωμό. Έτσι,  λοιπόν, και στην περίοδο πριν από το 1955 οι Ναοί και τα Κατηχητικά ήταν τα εργαστήρια της αγωνιστικότητας και της ιστορικής συνείδησης. Οι περισσότεροι νέοι που απαγχονίσθηκαν ή συνελήφθησαν και βασανίσθηκαν από τους Βρετανούς ήταν παιδιά γαλουχημένα με την ελληνορθόδοξη παιδεία. Πριν οδηγηθούν στην αγχόνη έψαλλαν τροπάρια από την Ορθόδοξη Υμνογραφία και βεβαίως τον Εθνικό Ύμνο.

Οι Έλληνες Κύπριοι κατά τη διάρκεια της Αγγλοκρατίας αντιμετώπισαν την  καταπίεση της ελληνικής παιδείας και συνείδησης. Στα Οκτωβριανά του 1931 έδειξαν με έντονο τρόπο τη διάθεσή τους για Ένωση. Το αίτημα επαναλήφθηκε με το δημοψήφισμα του Ιανουαρίου 1950 και με τον ηρωικό Αγώνα του 1955- 1959. Τούς καθοδηγούσε η πίστη στη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού. Θαύμαζαν τους Αρχαίους Έλληνες, όπως έδειχνε η επιθυμία τους να δίνουν στα παιδιά τους αρχαιοελληνικά ονόματα. Ήταν κληρονόμοι της Ορθόδοξης Βυζαντινής Παράδοσης και «του καημού της Ρωμιοσύνης», κατά τον Γιώργο Σεφέρη. Ένιωθαν συνεχιστές του 1821. Ο Γρηγόρης Αυξεντίου σε σχολική θεατρική παράσταση έπαιξε τον ρόλο του Εθνομάρτυρα Αρχιεπισκόπου Κυπριανού που εκτελέσθηκε στις 9 Ιουλίου 1821.

Η επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού, 70 χρόνια μτά τον Αγώνα και 51 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, θα βασισθεί σε δύο πυλώνες: Στην υλική αμυντική θωράκιση (Εθνικη Φρουρά, εξοπλισμοί, ενίσχυση του Κυπριακού Πολεμικού Ναυτικού) και στην πνευματική θωράκιση. Η διαφύλαξη της ελληνικής ταυτότητας, η ενίσχυση της ελληνορθόδοξης παιδείας, η καλλιέργεια αγωνιστικού πνεύματος, είναι τα απαραίτητα θεμέλια για ένα καλύτερο μέλλον. Οι προσπάθειες ελαχίστων να καλλιεργήσουν μία νεοκυπριακή συνείδηση στο όνομα της επαναπροσέγγισης με τους Τουρκοκυπρίους είναι και ανιστόρητη και επιζήμια.

Αθήνα και Λευκωσία καλούνται να ενδυναμώσουν τον Ενιαίο Αμυντικό και Πολιτιστικό Χώρο των δύο κρατών. Δεν αποκλείεται η Τουρκία να αντιμετωπίσει στο προσεχές μέλλον προβλήματα από την υπερεπέκταση των στρατιωτικών δυνάμεών της και από τη δημιουργία αντισυσπειρώσεων εναντίον της. Γι’ αυτό ας μην αποδεχθούμε διχοτομικές λύσεις τύπου σχεδίου Ανάν. Πρέπει να αξιοποιήσουμε τις τριμερείς και πολυμερείς συμμαχίες και την ευρωπαϊκή ένταξη Ελλάδος και Κύπρου. Με συγκρατημένη αισιοδοξία, χωρίς ηττοπάθεια.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 11.1.2025

Επισκέφθηκα πριν από αρκετά χρόνια την Ιορδανία. Στα Γέρασα (Τζέρας) ο ξεναγός ήταν χαρούμενος που έβλεπε Έλληνες να επισκέπτονται μία περιοχή με σημαντικά μνημεία της ελληνιστικής-μακεδονικής περιόδου και της πρωτοχριστιανικής-βυζαντινής περιόδου. Όταν τον ρώτησα αν οι Ιορδανοί Άραβες συμπαθούν τους ομόθρησκους Τούρκους μού απήντησε: «Μα και εμείς ήμασταν υπόδουλοι επί αιώνες στους Οθωμανούς Τούρκους. Το μόνο καλό που μάς άφησαν είναι ο καφές τους» !

Πράγματι η μελέτη του ιστορικού παρελθόντος μάς θυμίζει ότι από τις αρχές του 16ου αιώνος μέχρι και το 1918 η σημερινή περιοχή της Συρίας, του Λιβάνου, της Ιορδανίας και άλλες γειτονικές περιοχές με αραβικό πληθυσμό ήσαν υπόδουλες στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο Γάλλος ιστορικός Μαξίμ Ροντινσόν στο βιβλίο του “Οι Άραβες” παρατηρεί ότι στην αραβική ιστοριογραφία η Οθωμανική περίοδος καταγράφεται ως η παρακμή του αραβικού πολιτισμού.

Στις 6 Μαΐου 1916 ο αιμοσταγής Νεότουρκος (Κομιτάτο Ένωση και Πρόοδος)  και σφαγέας των Αρμενίων Τζεμάλ Πασάς, ως κυβερνήτης της Οθωμανικής επαρχίας της Συρίας, έδωσε εντολή για τον απαγχονισμό των αρχηγών του Αραβικού εθνικού κινήματος (Χριστιανών και Μουσουλμάνων) στην πλατεία Μερτζιέ της Δαμασκού και στην πλατεία Μπουρζ της Βηρυτού. Σήμερα και οι δύο πλατείες ονομάζονται πλατείες των Μαρτύρων.  Συνολικά 34 ηγέτες της Αραβικής εξέγερσης κατά των Τούρκων εκτελέσθηκαν από τον Τζεμάλ. Η μνήμη των μαρτύρων τιμάται με τελετές στις 6 Μαΐου κάθε χρόνο. Η ιστορική μνήμη των Αράβων δεν διαγράφει εύκολα τα εγκλήματα των Νεοτούρκων.

Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και με τη βοήθεια των Βρετανών οι Άραβες πολέμησαν σκληρά εναντίον των Τούρκων, όπως βλέπουμε και στη διάσημη ταινία «Ο Λώρενς της Αραβίας».

Το 1923 η Κοινωνία των Εθνών έδωσε Εντολή (mandate) στη Γαλλία για να διοικήσει προσωρινά τη σημερινή Συρία και τον Λίβανο  μέχρι να «ωριμάσουν» πολιτικά οι τοπικοί πληθυσμοί. Η Εντολή προέβλεπε να δημιουργηθούν τέσσερις αυτόνομες οντότητες: Συρία με έδρα τη Δαμασκό, Λίβανος, περιοχή Αλαουιτών και περιοχή Δρούζων. Οι Γάλλοι σε συμπαιγνία με τη Τουρκία επέτρεψαν την εγκατάσταση τουρκικού πληθυσμού στην περιοχή της Αλεξανδρέττας και της ιστορικής Αντιόχειας. Το 1939 οι περιοχές αυτές αποσπάσθηκαν από τη Γαλλική Εντολή και προσαρτήθηκαν στην Τουρκία. Η Αντιόχεια είναι σήμερα μία πόλη στη ΝΑ Τουρκία και λέγεται Αντάκια. Οι Σύροι δεν λησμονούν ότι η Τουρκία κατέχει σήμερα ιστορικά συριακά εδάφη με αραβόφωνο πληθυσμό (χριστιανικό και μουσουλμανικό). Το σαντζάκι της Αλεξανδρέττας (Χάταϊ) θεωρείται από όλα τα αραβικά κράτη κατεχόμενο αραβικό έδαφος.

Η Τουρκία, αν και σήμερα προβάλλεται ως η προστάτις των Σουννιτών Μουσουλμάνων, σε καίριες στιγμές τάχθηκε κατά των Αράβων. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1961, όταν λειτουργούσε η δικοινοτική συνύπαρξη στο Κυπριακό Κοινοβούλιο, οι 35 Έλληνες Κύπριοι Βουλευτές πρότειναν Ψήφισμα υπέρ του αγώνος των Αλγερινών Αράβων κατά της γαλλικής αποικιοκρατίας. Οι 15 Τούρκοι Κύπριοι βουλευτές, με οδηγία από την Άγκυρα, αρνήθηκαν να υπογράψουν το Ψήφισμα.

Το μέλλον της περιοχής είναι αβέβαιο. Κάθε πρόβλεψη μπορεί να ανατραπεί.  Το ιστορικό παρελθόν παρουσιάζει περισσότερες βεβαιότητες. Αξίζει να το ερευνούμε και να το αναδεικνύουμε για να κατανοήσουμε ότι οι παρεμβάσεις της Τουρκίας στην περιοχή πιθανόν να αναζωπυρώσουν αρνητικές μνήμες.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 4.1.2025

Η πορεία της Αλβανίας και των Σκοπίων προς την Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αρχίσει και αναμένεται να εξελιχθεί με αργά βήματα λόγω σοβαρών εμποδίων. Η Ελλάς πρέπει να θέτει ερωτήματα και ως προς τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών και του κράτους δικαίου, αλλά και ως προς την τήρηση όρων και συμφωνιών που αφορούν στα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.

Στην περίπτωση της Αλβανίας πιστεύω ότι κανένα νέο κεφάλαιο δεν πρέπει να ανοίξει αν δεν διενεργηθεί νέα και αντικειμενική απογραφή εθνικών και θρησκευτικών κοινοτήτων. Η απογραφή του Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου 2023 καταγγέλθηκε ως ανακριβής και μη αντικειμενική από την Ελληνική Κυβέρνηση και από την οργάνωση ΟΜΟΝΟΙΑ της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας.

Η ΟΜΟΝΟΙΑ έχει καταγράψει προ 10 ετών τους Έλληνες της Αλβανίας σε αριθμό που προσεγγίζει τις 280.000. Η αλβανική κυβέρνηση συνεχίζει τα παιχνίδια με τους αριθμούς που ήταν κανόνας επί κομουνιστικών καθεστώτων. Αν δεν ξέρουμε πόσοι είναι και πού ακριβώς κατοικούν οι Έλληνες πώς θα τους προστατεύσουμε;

Επίσης πρέπει να καταγγελθεί η εθνικιστική προπαγάνδα του Έντι Ράμα για δήθεν αλβανική μειονότητα στην Ελλάδα και να ζητηθεί αυστηρά να παύσει κάθε αναφορά πολιτικών προσώπων περί Τσάμηδων. Να είμαστε προσεκτικοί, διότι η καταπίεση στη Χειμάρα και αλλού συνεχίζεται. Γιατί να ανοίγουν κεφάλαια με ελληνική συναίνεση χωρίς τήρηση των στοιχειωδών προϋποθέσεων;

Τα Σκόπια παραβιάζουν κατάφωρα την Συμφωνία των Πρεσπών. Πρόεδρος,  Πρωθυπουργός,  δημόσιοι οργανισμοί χρησιμοποιούν μόνο τον όρο Μακεδονία χωρίς τον γεωγραφικό προσδιορισμό. Όσοι ταχθήκαμε σαφώς κατά της Συμφωνίας δικαιωνόμαστε. Οι γεωγραφικοί προσδιορισμοί αργά ή γρήγορα φεύγουν. Ας μην δώσουμε ευρωπαϊκά εύσημα σε μία χώρα, η οποία με κάθε τρόπο παραχαράσσει την Ιστορία μας.

Επειδή γίνονται και εντός Ελλάδος προσπάθειες από Πανεπιστημιακά Τμήματα και από σωματεία να διδαχθεί και να διαδοθεί η «μακεδονική γλώσσα»  θυμίζω ότι στις 19 Ιουλίου 2022 η κυβέρνηση των Σκοπίων με επίσημη δήλωση ενώπιον της Ευρ. Ένωσης παραδέχθηκε: α. Ότι η γλώσσα που χρησιμοποιούν είναι κατασκευασμένη το 1945, άρα είναι δημιούργημα του κομμουνιστικού καθεστώτος του Τίτο. β. Ότι η σημερινή γλώσσα τους προέρχεται από διαλέκτους που ομιλούνται μόνο μέσα στο κράτος τους. Άρα δέχονται ότι η γλώσσα που ονομάζουν «μακεδονική»  δεν έχει συγγένεια με κάποια σλαβόφωνα ιδιώματα, τα οποία ομιλούν ελάχιστοι κάτοικοι της Βορείου Ελλάδος.

Θυμίζω την επίσημη δήλωση:

«Η λογοτεχνική μακεδονική γλώσσα κωδικοποιήθηκε το 1945. Σύμφωνα με τις γνώσεις που καθιερώνονται με πράξεις, τις ευρέως αποδεκτές θεωρίες και εμπειρικές έρευνες των σύγχρονων παγκόσμιων σλαβικών και γλωσσολογικών επιστημών, η μακεδονική γλώσσα, ως σλαβική, έχει τη δική της γλωσσική, χωρική και χρονική συνέχεια. Αυτή η συνέχεια βασίζεται στην ιδιαίτερη ανάπτυξη των διαλέκτων που βρίσκονται στη βάση της και διαδόθηκαν στο έδαφος της σημερινής Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας. Η μακεδονική γλώσσα ορίζεται ως μια σλαβική γλώσσα, η οποία ανήκει στη νοτιοσλαβική ομάδα γλωσσών, η οποία με τους αιώνες αναπτύχθηκε, αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε σε μια υπερδιαλεκτική, εθνική τυπική γλώσσα του μακεδονικού λαού».

Αλβανία και Σκόπια δεν πληρούν τις προϋποθέσεις. Αντιθέτως η πορεία της Σερβίας προς την Ε.Ε. πρέπει να στηριχθεί. Το Κόσσοβο δεν το αναγνωρίζουμε ως κράτος και ορθώς. Καλή Χρονιά με ειρήνη παντού!

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 28.12.2024

Πόλεμοι, ανατροπές,  αβεβαιότητα. Το διεθνές περιβάλλον είναι ρευστό και διαρκώς μεταβαλλόμενο. Σε πρόσφατη έρευνα της GPO για τα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ το 71,5% των ερωτηθέντων συμπατριωτών μας ανησυχεί για μία ενδεχόμενη παγκόσμια πολεμική σύρραξη. Πρέπει να θωρακισθούμε με επίγνωση ιστορίας, πολιτιστικής συνέχειας και εθνικής ταυτότητας.

Έτσι θα επιβιώσουμε. Με αυτά τα εφόδια επιβιώσαμε σε πιο δύσκολες καταστάσεις. Τα όπλα του Ελληνισμού είναι η σύνδεσή του με την Ορθοδοξία, η συνείδηση της διαχρονικής συνέχειας, η διαφύλαξη του γλωσσικού πλούτου μας, οι παραδόσεις μας, το αγωνιστικό φρόνημα. Στην Τουρκοκρατία κάποιοι τούρκεψαν. Αρκετοί όμως διαφύλαξαν Ορθόδοξη Πίστη, ελληνική γλώσσα και ιστορική συνείδηση. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης απήντησε στον Βρετανό πλοίαρχο Χάμιλτον ότι δεν θα συνθηκολογήσει με τους Τούρκους, διότι  συνεχίζει την κληρονομιά του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, ο οποίος σκοτώθηκε, αλλά δεν παρέδωσε την Κωνσταντινούπολη.

Η Ελληνική  διαχρονία είναι παρούσα και στις σύγχρονες εξελίξεις. Διεκδικούμε τα Γλυπτά του Παρθενώνα, διότι αυτό επιβάλλει το χρέος μας προς τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.

Συγκινούμαστε όταν ανακαλύπτουμε την προσωπογραφία του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου κοντά στο Αίγιο, διότι είμαστε ψυχικά δεμένοι με τη Ρωμανία/ Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Μας  ενοχλεί η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί διότι για εμάς «άπαξ ναός εσαεί ναός».

Ενδιαφερόμαστε για την τύχη και τη θρησκευτική ελευθερία των Ορθοδόξων Χριστιανών της Συρίας, οι οποίοι δηλώνουν Ρουμ Ορτοντόξ, απόγονοι και συνεχιστές του Βυζαντινού Πολιτισμού και της Νέας Ρώμης- Κωνσταντινουπόλεως.

Μας προσβάλλει η αμφισβήτηση του όρου «Βόρειος Ήπειρος»  από τον Αλβανό Πρωθυπουργό Ράμα, διότι γνωρίζουμε ότι πρόκειται για το βόρειο τμήμα της Ηπείρου, μιας αρχέγονης κοιτίδας του Ελληνισμού.

Τα θέματα ταυτότητας επανέρχονται στο διεθνές προσκήνιο. Για τον λαό μας, που έχει  ιστορικό βάθος και ισχυρά στοιχεία εθνικής, θρησκευτικής και πολιτιστικής ταυτότητας, είναι απαραίτητος όρος επιβίωσης η αφανάτιστη και τεκμηριωμένη διδασκαλία των στοιχείων αυτών στη νέα γενιά.

Να ενισχύσουμε τη διδασκαλία της ενιαίας Ελληνικής Γλώσσας σε όλες τις μορφές της από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα ως θεμέλιο Παιδείας και ως αντίδοτο στη χρήση των greeklish.

Παράλληλα με τα βιβλία Λογοτεχνίας, που θα δοθούν στους μαθητές, να αξιοποιηθούν στα σχολεία και αξιόλογα κείμενα και βιβλία για κάθε ιστορική περίοδο. Του Νίκολας Χάμμοντ και του Σαράντου Καργάκου για τον Μέγα Αλέξανδρο και για τον πολιτισμό των Μακεδόνων και των Ελληνιστικών χρόνων. Του Στήβεν Ράνσιμαν και της Ελένης Αρβελέρ για τον Βυζαντινό Πολιτισμό. Τα Απομνημονεύματα του Θ. Κολοκοτρώνη και ολόκληρος (158 στροφές)  ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν του Διονυσίου Σολωμού για την Επανάσταση του 1821 και για τα ιδανικά των αγωνιστών.

Να εμπλουτισθεί το μάθημα των Θρησκευτικών με επιλεγμένα Πατερικά Κείμενα και με θησαυρούς της Υμνογραφίας μας.

Να προβλέψει το Υπουργείο Παιδείας να μην αποκοπούν από τα μαθήματα εθνικής αυτογνωσίας, όπως τα Αρχαία Ελληνικά και η Ιστορία, οι μαθητές και οι μαθήτριες που θα ακολουθήσουν το αγγλόφωνο ΙΒ, όταν αυτό εισαχθεί στα Δημόσια Σχολεία.

Θα επιβιώσουμε διατηρώντας μνήμη και ταυτότητα αξιοποιώντας δημιουργικά κάθε καλό που προσφέρει η τεχνολογία.

«Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει» ψάλλουμε τα Χριστούγεννα. Ας δώσουμε τη δυνατότητα στα παιδιά μας να κατανοούν τί σημαίνει : τίκτει και να μην το συγχέουν με το TikTok!

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 21.12.2024

Κάθε Έλληνας πολίτης με εύλογη ανησυχία παρακολουθεί τις εξελίξεις στη Συρία και εκφράζει την ευχή για εδραίωση της ειρήνης, της συμφιλίωσης και της δημοκρατίας στη χώρα.

Η Κυβέρνησή, η Εκκλησία και ο λαός μας επιδεικνύουν και πρέπει να επιδεικνύουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους Ελληνορθοδόξους Χριστιανούς της Συρίας, οι οποίοι έχουν κατά καιρούς υποστεί ταλαιπωρίες. Θυμίζουμε την ομηρεία των μοναζουσών της Ιεράς Μονής Αγίας Θέκλας στη Μααλούλα της Συρίας. Οι Ορθόδοξες μοναχές αιχμαλωτίσθηκαν από ενόπλους τον Σεπτέμβριο του 2013 και απελευθερώθηκαν τον Μάρτιο του 2014.

Θυμόμαστε επίσης την απαγωγή και εξαφάνιση το 2013 των δύο Μητροπολιτών του Χαλεπίου, του Ελληνορθοδόξου Μητροπολίτου Παύλου Γιαζίζι, αδελφού του Πατριάρχη Αντιοχείας κ. Ιωάννου, και του Συροϊακωβίτη ομολόγου του. Πιθανότατα οι απαγωγείς τους, ακραίοι ισλαμιστές, τους εφόνευσαν.

Οι αραβόφωνοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί χρησιμοποιούν για να προσδιορίσουν την ταυτότητά τους τον όρο:  Ρουμ Ορτοντόξ, δηλαδή Ρωμηοί Ορθόδοξοι. Όσοι κατοικούν σε διάφορες περιοχές της Συρίας και του Λιβάνου  υπάγονται στο Πατριαρχείο Αντιοχείας.  Θεωρούν εαυτούς κληρονόμους της Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινουπόλεως – Νέας Ρώμης δηλαδή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Είναι γηγενείς και εντάσσονται στον Ελληνορθόδοξο πολιτισμό. Στη Θεία Λατρεία χρησιμοποιούν τα αραβικά, αλλά και τα ελληνικά. Το 2011 στη Συρία ζούσαν 500.000.

Η Ιερά Μητρόπολις Χαλεπίου της Συρίας ονομάζεται επισήμως Μητρόπολις Βερροίας, Χαλεπίου και Αλεξανδρέττας. Η αναφορά στη Βέρροια της ελληνιστικής Συρίας  καταδεικνύει την τιμή που αποδίδουν οι Ελληνορθόδοξοι στην κληρονομιά του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των Επιγόνων του.

Είναι προφανές ότι όταν μιλούμε για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς της Συρίας αναφερόμαστε σε Σύρους υπηκόους που μιλούν αραβικά και παράλληλα διατηρούν τη συνείδηση της ελληνιστικής και βυζαντινής καταγωγής τους. Πιθανόν οι περισσότεροι από αυτούς να είναι ελληνογενείς,  όπως ορθώς τους αποκάλεσε σε πρόσφατη ανακοίνωσή του ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος.

Ο διαπρεπής ιστορικός και συνεχιστής του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου Παύλος Καρολίδης έγραψε το 1909 μία πραγματεία για την εθνική καταγωγή των Χριστιανών της Μέσης Ανατολής, στην οποία καταθέτει στοιχεία για την ελληνική καταγωγή των Ελληνορθοδόξων  της Συρίας και του Λιβάνου.

Είναι λάθος να τους συγχέουμε με τους Έλληνες υπηκόους που ζουν στη Συρία και είναι ελάχιστοι. Όπως επίσης είναι ιστορικά αδόκιμο να τους αποκαλούμε «Λεβαντίνους». Ο όρος αυτός χρησιμοποιήθηκε κατά τον 19ο και 20ό αιώνα για να χαρακτηρίσει τους δυτικοευρωπαίους που κατοικούν στην Τουρκία και στη Μέση Ανατολή ως άποικοι ή ως έμποροι. Οι Λεβαντίνοι θεωρούνται από τους Άραβες ως επήλυδες, ξενόφερτοι. Αντιθέτως οι Ρωμηοί Ορθόδοξοι της περιοχής πάντα αντιμετωπίσθηκαν ως γηγενείς. Η βυζαντινή παρουσία και κληρονομιά είναι αρχαιότερη από τη μουσουλμανική παρουσία στην περιοχή Συρίας, Λιβάνου και Αγίων Τόπων.

Η Ελλάς για λόγους θρησκευτικούς, πολιτιστικούς και ιστορικούς οφείλει να προστατεύει τους Ρωμηούς Ορθοδόξους, τους Ναούς και τα Μοναστήρια τους. Ήταν καλή κίνηση η πρόσφατη τηλεφωνική επικοινωνία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Πατριάρχη Αντιοχείας κ. Ιωάννη. Πιστεύω ότι η  Ελληνική Πολιτεία θα συνεχίσει να επιδεικνύει εμπράκτως το ενδιαφέρον της και την αλληλεγγύη της προς τους Ελληνορθοδόξους (Ρουμ Ορτοντόξ) και θα αξιοποιήσει  τις διπλωματικές προσβάσεις της για να εξασφαλισθεί η θρησκευτική ελευθερία των ομοδόξων μας και των άλλων Χριστιανικών κοινοτήτων στη Συρία.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 14.12.2024