Άρθρα

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στις 10.1.2018 η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος εξέδωσε βαρυσήμαντη ανακοίνωση για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, η οποία έχει ως εξής:

«Εξ αφορμής της έντονης διπλωματικής κινητικότητας που υπάρχει για το θέμα των Σκοπίων, και εν συνεχεία της από 15.12.2017 Ανακοίνωσής Της περί της σχισματικής Εκκλησίας των Σκοπίων, η Δ.Ι.Σ. συμμεριζομένη την αγωνία των Ιεραρχών που διαποιμαίνουν τις Ιερές Μητροπόλεις στην περιοχή της Μακεδονίας, αλλά και του λαού, με Απόφασή Της υπενθυμίζει ότι η Εκκλησία έχει μαρτυρήσει με το λόγο και το αίμα κλήρου και λαού την ελληνικότητα της Μακεδονίας από αρχαιοτάτων χρόνων, γι’ αυτό και δεν μπορεί να αποδεχθεί την απονομή του όρου «Μακεδονία» ή παραγώγου του ως συστατικού ονόματος άλλου Κράτους, το οποίο θα έχει επιπτώσεις και στην ονομασία της σχισματικής αυτοαποκαλούμενης εκκλησίας της «Μακεδονίας». Αναμένει δε από την υπεύθυνη Ελληνική Κυβέρνηση, η οποία διαχειρίζεται το θέμα, να κατανοήσει την ανησυχία Της, που είναι και ανησυχία του οικουμενικού ελληνισμού».

Η Ορθόδοξη Εκκλησία πρωταγωνίστησε σε όλους τους εθνικούς αγώνες και πολλοί κληρικοί έχυσαν το αίμα τους για την ελευθερία της Μακεδονίας. Πριν από τον κυρίως Μακεδονικό Αγώνα της περιόδου 1903- 1908 οι Μακεδόνες έδειξαν την αγωνιστική τους διάθεση εναντίον των σχεδίων του Πανσλαβισμού το 1878. 140 χρόνια συμπληρώνονται από εκείνη την -όχι και τόσο γνωστή- έκφραση εθνικής αυτοδιαθέσεως του Μακεδονικού Ελληνισμού. Αξίζει να θυμηθούμε εν συντομία τα γεγονότα.

Η αφορμή: Η Μακεδονία δεν μπόρεσε να ενσωματωθεί στην ελεύθερη Ελλάδα του 1830 παρά την επαναστατική ορμή των κατοίκων της. Παρέμενε υπό τουρκικό ζυγό και παράλληλα έβλεπε την Βουλγαρία να ετοιμάζεται να διαδεχθεί τους Οθωμανούς Τούρκους. Ο Ρώσος Πρέσβυς στην Κωνσταντινούπολη κόμης Ιγνάτιεφ ήθελε να προωθήσει τα σχέδια του Πανσλαβισμού, δηλαδή της ενώσεως των σλαβικών λαών υπό την ηγεσία της Ρωσίας, και είχε προκαλέσει την απόσχιση των Βουλγαρικών επαρχιών από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Οι Σχισματικοί – Εξαρχικοί Μητροπολίτες καταδικάσθηκαν το 1872 με την περίφημη απόφαση των Ορθοδόξων Πατριαρχείων κατά του Εθνοφυλετισμού. Δεν καταδικάσθηκε ο πατριωτισμός και η αγάπη προς την εθνική ταυτότητα, αλλά η ίδρυση τοπικών εκκλησιαστικών καθεστώτων με εθνικιστικά κριτήρια χωρίς την έγκριση του Οικουμενικού Θρόνου. Μετά από τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877 η Ρωσία επέτυχε την υπογραφή της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου (19.2.1878), με την οποία η Τουρκία παραχωρούσε την αυτονομία σε μία Μεγάλη Βουλγαρία που θα περιλάμβανε την περιοχή μεταξύ Δουνάβεως και Αίμου, την Ανατολική Ρωμυλία, τη Θράκη και όλη τη Μακεδονία πλην Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης.

Η εξέγερση του Λιτοχώρου: Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Μακεδονίας είχε συνείδηση ελληνική. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ήθελαν σε καμμία περίπτωση να συμπεριληφθούν στα όρια της Μεγάλης Βουλγαρίας. Τον Φεβρουάριο του 1878 οι κάτοικοι της περιοχής Βοΐου (σημερινής Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης) έστειλαν διαμαρτυρία προς τις Μεγάλες Δυνάμεις δηλώνοντας ότι η Μακεδονία είναι τόπος ελληνικός και δεν πρέπει να περιληφθεί στη νέα ηγεμονία της Βουλγαρίας.

Στις 19 Φεβρουαρίου 1878 στο Λιτόχωρο της Πιερίας σχηματίσθηκε Επαναστατική Κυβέρνηση υπό τον Ευάγγελο Κοροβάγκο και με μέλη ιερείς και λαϊκούς. Αρχηγός των ενόπλων σωμάτων ανέλαβε ο οπλαρχηγός του Ολύμπου Ευάγγελος Χοστέβας. Ο Επίσκοπος Κίτρους Νικὀλαος Λούσης κήρυξε επισήμως την επανάσταση στον Κολινδρό στις 22 Φεβρουαρίου και έγινε ο πνευματικός καθοδηγητής του Αγώνος. Στα ηγετικά στελέχη της εξεγέρσεως περιλαμβανόταν και ο ιερομόναχος της Ι. Μονής Πέτρας Νικηφόρος. Η επαναστατική κυβέρνηση απέστειλε Διακήρυξη προς τις Μεγάλες Δυνάμεις τονίζοντας ότι η Μακεδονία θα αγωνισθεί με κάθε τρόπο για την Ένωση με τη Μητέρα Ελλάδα και προτιμά την ένοπλη εξέγερση και τη θυσία παρά την υποδούλωση.

Στις 4 Μαρτίου 1878 ο Κίτρους Νικόλαος και ο Κοροβάγκος εξέδωσαν ανακοίνωση από την Ιερά Μονή Πέτρας προς τους Έλληνες Μακεδόνες και τους καλούσαν να θυμηθούν τον Μέγα Αλέξανδρο, τους αγωνιστές του 1821 και τους θυσιασθέντες από τουρκικό μαχαίρι στην Κασσάνδρα και στη Νάουσα. Η επανάσταση τελικά κατεστάλη από τον Τουρκικό στρατό. Ένα άλλο μοναστήρι, η Μονή των Αγίων Πάντων, έγινε το κάστρο των πολιορκημένων. Έξω από τη Μονή πολλές γυναίκες χόρεψαν έναν νέο χορό του Ζαλόγγου για να μην αιχμαλωτισθούν.

Η επανάσταση στην περιοχή Κοζάνης: Ο σημερινός Νομός Κοζάνης αντιστοιχεί στην αρχαία περιοχή της Ελιμείας, από την οποία διάλεγε εκλεκτούς στρατιώτες ο Αλέξανδρος ο Μακεδών (Ελιμειώτις Φάλαγξ). Στις 18 Φεβρουαρίου 1878 η «Επαναστατική Κυβέρνησις της εν Μακεδονία επαρχίας της Ελιμείας» άναψε μία νέα εθνική και αγωνιστική φλόγα. Στο όρος Βούρινος (ή Μπούρινο), κοντά στην Κοζάνη, ο Ιωάννης Κοβεντάρος, ο Ανστάσιος Πηχεών και ο Ιωσήφ Λιάτης μαζί με τους συνεργάτες τους εξέδωσαν Διακήρυξη εν ονόματι του Έθνους. Στο κείμενο αυτό οι ηγέτες της εξεγέρσεως καταγγέλλουν τον Πανσλαβισμό και ενώπιον Θεού και ανθρώπων κηρύττουν την Ένωση των Μακεδόνων με τη Μητέρα Ελλάδα. Τούρκοι και Τουρκαλβανοί στρατιώτες άρχισαν βίαια αντίποινα στην Κοζάνη, στη Σιάτιστα και στα χωριά. Οι μάχες διήρκεσαν μέχρι το καλοκαίρι του 1878 με αποκορύφωμα τις νίκες των επαναστατών στο Πισοδέρι, στην Καστοριά και στη Φλώρινα. Μία γυναίκα από τη Σιάτιστα αναδείχθηκε σε ηρωίδα του αγώνος: Η νεαρά Περιστέρα Κριάκα.

Οι εξεγερμένοι δεν νικήθηκαν από τους Τούρκους, αλλά από τον χειμώνα του 1878-79. Πάντως στη Μεγάλη Βουλγαρία δεν εντάχθηκαν και έκαναν το μήνυμά τους να ακουστεί παντού: Οι Μακεδόνες είναι Έλληνες Ορθόδοξοι και αγωνίζονται εναντίον Τούρκων και Βουλγάρων. Το μήνυμα αυτό επαναλήφθηκε πιο δυναμικά κατά την επόμενη και πιο γνωστή φάση του Μακεδονικού Αγώνος μετά το 1903. Η προσωρινή σωτηρία των Μακεδόνων ήλθε με τη συνάντηση των Μεγάλων Δυνάμεων στο Συνέδριο του Βερολίνου της 1.6.1878, το οποίο περιόρισε κατά πολύ τα όρια της Βουλγαρικής ηγεμονίας. Η Μακεδονία παρέμεινε υπό Οθωμανικό ζυγό μέχρι την τελική απελευθέρωση, την οποία έφεραν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι του 1912-13.

Για μία ακόμη φορά οι Έλληνες Μακεδόνες έχυσαν το αίμα τους για να τιμήσουν το όνομά τους και την ιστορία τους. Ένα όνομα και μία ιστορία, την οποία δεν δέχονται ούτε σήμερα να παραχωρήσουν εν όλῳ ή εν μέρει σε τεχνητές εθνότητες που κατασκευάσθηκαν από ολοκληρωτικά καθεστώτα. Ο Επίσκοπος Νικόλαος Λούσης και οι ηρωικοί Μακεδόνες του 1878 ας γίνουν παράδειγμα εθνικής αξιοπρεπείας και μαχητικότητος. Η καλύτερη τιμή προς τη μνήμη τους είναι η συνεχής υπόμνηση της προσφοράς τους. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε τους αγωνιστές της πρώιμης φάσης του Μακεδονικού Αγώνος. Άλλωστε ο Μακεδονικός Αγών συνεχίζεται και σήμερα με ειρηνικά μέσα για την προστασία της Ελληνικής και Ορθόδοξης κληρονομιάς της Μακεδονικής γης.

Άρθρο στην ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Φεβρουαρίου 2018

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Το ισχύον Σύνταγμα της Ελλάδος θεσπίζει στο άρθρο 1, παράγραφος 3, ότι: Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους… Ο συντακτικός νομοθέτης του 1975 σκοπίμως προσέθεσε την έννοια του Έθνους, η οποία είναι κατά πολύ ευρύτερη από την έννοια του λαού.

Λαός είμαστε εμείς οι Έλληνες πολίτες που ζούμε στο παρόν, έχουμε ελληνική υπηκοότητα, φορολογούμαστε και ψηφίζουμε. Το Έθνος εκτείνεται στον χώρο και στον χώρο. Περιλαμβάνει τους Έλληνες της Κύπρου, της Βορείου Ηπείρου, της Κωνσταντινουπόλεως, Ίμβρου και Τενέδου, τον Ελληνισμό των Βαλκανίων και της πρώην ΕΣΣΔ, τους Αποδήμους ανά την Υφήλιο. Περιλαμβάνει επίσης τις παλαιότερες γενιές, εκείνους που αγωνίσθηκαν με πολεμικά ή ειρηνικά μέσα για την ελευθερία μας και την οικοδόμηση του πολιτισμού μας. Η Έννοια του Έθνους περιέχει και τα πνευματικά συστατικά του Ελληνισμού, τα οποία έχουν καταγραφεί ήδη  από τον μέγα ιστορικό του 5^ου αιώνος π.Χ,, τον Ηρόδοτο. Δηλαδή τη συνείδηση κοινής καταγωγής, τη θρησκευτική μας πίστη, την ελληνική γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα.

Κάθε κυβέρνηση, κάθε βουλευτής, κάθε δημόσιος λειτουργός, λοιπόν, όταν ασκεί εξουσία, όταν νομοθετεί, όταν λαμβάνει αποφάσεις, οφείλει να εργάζεται υπέρ του Έθνους με την ευρεία έννοια. Να μην λαμβάνει υπ’ όψιν του μόνον το συμφέρον των συγχρόνων Ελλήνων, αλλά και την ιστορική, γεωγραφική και πολιτιστική διάσταση του Έθνους. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία στις ημέρες μας, όταν συζητείται η παραχώρηση – ό μη γένοιτο- συνθέτου ονόματος στα Σκόπια που θα περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία.

Πριν ληφθεί η οποιαδήποτε  απόφαση καλόν είναι όλοι να συνειδητοποιήσουμε τί σημαίνει για το Έθνος μας αυτό το βαρύ όνομα: Μακεδονία. Να θυμηθούμε ότι έχουμε χρέος να κρατήσουμε άθικτη αυτή την άρρηκτη σύνδεση της Μακεδονίας με τον Ελληνισμό. Μία σύνδεση που ξεκινά από τα αρχαία χρόνια με τα ελληνικά ονόματα των Μακεδόνων βασιλέων και με την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου υπέρ των δικαίων και των συμφερόντων του Ελληνισμού. Μία σύνδεση που συνεχίσθηκε με τους μακροχρόνιους αγώνες των Μακεδόνων υπέρ Ορθοδοξίας και Ελληνισμού. Πόσα άραγε ελληνόπουλα διδάσκονται στο σχολείο ότι οι περισσότεροι συνεργάτες του Ρήγα Φεραίου ήσαν Μακεδόνες; Πόσοι Έλληνες γνωρίζουν ότι, πριν συγκρουσθεί με τον Παπαφλέσσα στο Μανιάκι, ο Ιμπραήμ αντιμετώπισε στον Σχοινόλακκα Μεσσηνίας τον γέρο-Καρατάσο με τους Μακεδόνες του; Ευτυχώς που υπάρχει η Εκκλησία μας, η οποία τιμά τη μνήμη των Νεομαρτύρων της Νάουσας του 1822.

Όπως έγραψε ο Κωστής Παλαμάς: «Χρωστάμε σ’ όσους ήλθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί!» Ας μην βάλουμε την υπογραφή μας σε οποιαδήποτε σύνθετη ονομασία που θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία».

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 11.2.2018

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Αντί να πέφτει στις παγίδες του Ζάεφ και του Ντιμιτρόφ η κυβέρνηση οφείλει να σεβασθεί την εθνική ευαισθησία του λαού μας ως προς το όνομα του γειτονικού κράτους. Οι δημοσκοπήσεις, τα συλλαλητήρια, οι σαφείς τοποθετήσεις της Εκκλησίας μας, τα ψηφίσματα των δήμων, η αντίδραση των απλών πολιτών, όλα δείχνουν ότι δεν αποδεχόμαστε ούτε σύνθετη ούτε παράγωγη ονομασία που θα παραχωρεί το όνομα Μακεδονία σε άλλο κράτος.

Οι διαπραγματεύσεις για τα ονόματα Gorna Makedonia, Gornomakedonia κλπ οδηγούν σε ολισθηρές ατραπούς. Οι γεωγραφικοί προσδιορισμοί υπάρχουν απλώς για να καταργούνται, να εκπίπτουν και να αφήνουν τη θέση τους στο ιστορικά και συναισθηματικά ισχυρό όνομα. Η Ουρουγουάη επισήμως ονομάζεται Ανατολική Δημοκρατία της Ουρουγουάης, αλλά ουδείς χρησιμοποιεί τον γεωγραφικό προσδιορισμό «Ανατολική». Όλοι την αποκαλούν Ουρουγουάη. Και οι σύνθετες ονομασίες, τις οποίες προτείνει ο Νίμιτς ή το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, τελικά εκεί θα οδηγήσουν. Στην απόρριψη του προσδιορισμού και στη διεθνή καθιέρωση των Σκοπίων ως Μακεδονίας. Άλλωστε η εθνικότητα και η γλώσσα πώς θα ονομάζονται; Θα τους αποκαλεί η διεθνής κοινότητα Γκορνομακεδόνες και τη γλώσσα Γκορνομακεδονική ή Upper Macedonian; Σαφώς όχι. Μακεδόνες θα αποκαλούνται και Μακεδονική η γλώσσα τους. Και μάλιστα με τη δική μας υπογραφή αν –ο μη γένοιτο- μία τέτοια συμφωνία εγκριθεί από την Κυβέρνηση και τη Βουλή της χώρας μας.

Ας ακούσουν, λοιπόν, οι κυβερνώντες τη φωνή του λαού και της Ιστορίας και ας παύσουν κάθε προσπάθεια εξευμενισμού των Σκοπιανών. Εκείνοι μάς έχουν ανάγκη και όχι εμείς εκείνους. Τα Σκόπια θέλουν την ελληνική έγκριση για να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και στην Ευρ. Ένωση. Τα Σκόπια διατρέχουν τον κίνδυνο να διαλυθούν λόγω της εθνικιστικής πολιτικής των Αλβανών που αποτελούν περίπου το 25% -30% του πληθυσμού. Τα Σκόπια έχουν ανάγκη από τα λιμάνια μας επειδή αποτελούν περίκλειστο κράτος. Εκείνοι οφείλουν να κάνουν τη μεγάλη υποχώρηση. Αλλοιώς ας μείνουν τα πράγματα ως έχουν.

Ας κάνουμε υπομονή για μερικά χρόνια, διότι είναι μαθηματικώς βέβαιον ότι το κράτος των Σκοπίων θα εξελιχθεί σε ομοσπονδιακό – καντονιακό. Προς αυτόν τον στόχο οδηγεί η απαίτηση της αλβανικής κοινότητας να αποτελεί ισότιμη εθνότητα μαζί με τους Σλάβους- ψευδομακεδόνες. Στην ίδια κατεύθυνση πιέζει και η απόφαση χιλιάδων πολιτών της ΠΓΔΜ να αποκτήσουν βουλγαρική υπηκοότητα. Αν αποδειχθεί ότι οι αυτοαποκαλούμενοι «Μακεδόνες» είναι λιγότεροι από το 50% του πληθυσμού, το θέμα της ονομασίας θα αντιμετωπισθεί τελείως διαφορετικά.

Προτείνω να ζητήσουμε να πραγματοποιηθεί μία αντικειμενική απογραφή υπό την αιγίδα του ΟΗΕ ή της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Έτσι θα μάθουμε και τον πραγματικό αριθμό των Ελλήνων που ζουν στο κράτος των Σκοπίων.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 4/2/2018

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ιούλιος 1903. Οι οπαδοί της Μεγάλης Βουλγαρίας και του ρωσόφιλου Πανσλαβισμού έχουν δημιουργήσει την Σxισματική Εξαρχία, δηλαδή μία εκκλησιαστική οντότητα την οποία δεν αναγνωρίζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, και τον πολιτικό της βραχίονα, το ΒΜΡΟ. Στα ελληνικά μεταφράζεται ΕΜΕΟ και σημαίνει Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση. Στόχος τους να πείσουν δια της βίας και με τις ένοιλες ομάδες των κομιτάτων τους Χριστιανικούς πληθυσμούς της Μακεδονίας να δηλώσουν Βούλγαροι- Εξαρχικοί και όχι Έλληνες – Πατριαρχικοί. Προκαλούν επεισόδια κατά των Οθωμανών, οι οποίοι ακόμη κατέχουν τη Μακεδονία. Στις 20 Ιουλίου, την ημέρα του Προφήτη Ηλία (Ίλι-ντεν στα βουλγαρικά) ξηλώνουν μερικές σιδηροδρομικές γραμμές και λίγους τηλεγραφικούς στύλους. Οι Οθωμανοί στρατιώτες για αντίποινα καίνε τρεις κωμοπόλεις με Βλαχόφωνο ελληνικό πληθυσμό: Το Κρούσοβο, το Νυμφαίο και την Κλεισούρα.

Οι Πρόξενοι των Μεγάλων Δυνάμεων από τη Θεσσαλονίκη μεταδίδουν τα γεγονότα στις πρωτεύουσές τους. Τα κείμενα υπάρχουν. Μιλούν για διαμάχη Ελλήνων και Βουλγάρων σε μία τουρκοκρατούμενη περιοχή. Πουθενά δεν γίνεται αναφορά σε «μακεδονικό» έθνος.

Ας διαβάσουμε και τις Οθωμανικές απογραφές για τον πληθυσμό της Μακεδονίας, όπως πχ αυτή του Χιλμί Πασά το 1904. Καταγράφει Τούρκους, Έλληνες, Εβραίους, Βουλγάρους, λίγους Ρουμανίζοντες, αλλά πουθενά δεν βρίσκει ξεχωριστό «μακεδονικό» έθνος.

1918. Μετά την ήττα της Οθωμανικής και της Αυστριακής αυτοκρατορίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δημιουργείται ένα νέο κράτος στα Βαλκάνια, η γνωστή μας Γιουγκοσλαβία με τον αρχικό τίτλο: Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων. Πουθενά δεν γίνεται αναφορά σε «Μακεδόνες» ως έθνος. Η περιοχή Σκοπίων αποκαλείται Νότια Σερβία και αργότερα Βάρνταρσκα, δηλαδή περιοχή του ποταμού Αξιού.

Δεκαετίες του 1920 και του 1930. Υπό την πίεση του Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος, που επεδίωκε τον βουλγαρικό έλεγχο στη Μακεδονία, η Κομμουνιστική Διεθνής αναγκάζει όλα τα κομμουνιστικά κόμματα των Βαλκανίων να αναγνωρίσουν «μακεδονικό» έθνος και να ζητήσουν την απόσχιση της Μακεδονίας από την Ελλάδα.

Αύγουστος 1944. Στο μοναστήρι του Προχόρ Πιτσίνσκι ο ηγέτης των αριστερών Παρτιζάνων (αντιστασιακών) της Γιουγκοσλαβίας, ο Κροάτης Τίτο, αποφασίζει την ίδρυση της Λαϊκής (μετέπειτα Σοσιαλιστικής) Δημοκρατίας της Μακεδονίας μέσα στα όρια της νέας κομμουνιστικής Γιουγκοσλαβίας. Σκέφθηκε πονηρά ότι με αυτό το όνομα θα διεκδικεί εδάφη και «μειονότητες» από την Ελλάδα και τη Βουλγαρία. Η επίσημη γραμμή του Τίτο είναι ότι η Μακεδονία του Βαρδάρη, με έδρα τα Σκόπια, πρέπει να απελευθερώσει τη Μακεδονία του Αιγαίου από την Ελλάδα και τη Μακεδονία του Πιρίν από τη Βουλγαρία.

Αρχίζει η βιαία μακεδονοποίηση του πληθυσμού. Οι κάτοικοι της περιοχής Σκοπίων μέχρι τότε δήλωνα Βούλγαροι,, Έλληνες, Σέρβοι και Αλβανοί. Τούς Αλβανούς λόγω μουσουλμανικής θρησκείας δεν επέτυχε να τους εντάξει στο τεχνητό έθνος. Όμως οι Χριστιανικοί πληθυσμοί υπέστησαν πλύση εγκεφάλου, φυλακίσεις, απειλές και βασανιστήρια και τελικά αναγκάσθηκαν να υπογράψουν ότι είναι «Μακεδόνες». Πολλοί εξαναγκάσθηκαν μάλιστα να αλλάξουν και τα επώνυμά της προσθέτοντας την κατάληξη –φσκι για να αποκηρύξουν την ελληνική ή βουλγαρική τους ταυτότητα. Πχ ο Ναούμοφ έγινε Ναουμόφσκι, ο Αποστόλου έγινε Αποστολόφσκι κλπ.

Το ολοκληρωτικό καθεστώς έβαλε σε κίνηση τη μηχανή του κιμά και μέσα σε μία γενιά αλλοιώθηκαν οι συνειδήσεις. Με εντολή του Τίτο κατασκευάσθηκε «Μακεδονική» Ακαδημία Επιστημών, «Μακεδονική» γλώσσα με ανάμιξη βουλγαρικών και σερβικών στοιχείων, «Μακεδονική» Ιστορία για να κατακλυσθούν οι βιβλιοθήκες ανά τον κόσμο, και… «Μακεδονική» Εκκλησία. Μάλιστα! Πρώτη φορά στην ιστορία είδαμε ένα άθεο κομμουνιστή δικτάτορα να ιδρύει Εκκλησία.

Το 1958 ο Τίτο υποχρέωσε τρεις Ορθοδόξους Επισκόπους από την περιοχή Σκοπίων να αποσχισθούν αυθαιρέτως από το Πατριαρχείο Σερβίας. Το 1967 ο Τίτο τους ώθησε να ανακηρύξουν την Αυτοκεφαλία τους με τον τίτλο «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία». Ούτε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ούτε η Εκκλησία της Ελλάδος, ούτε οποιαδήποτε άλλη Ορθόδοξη Εκκλησία τους ανεγνώρισε. Προ μιας δεκαετίας μία ομάδα μετριοπαθών Σκοπιανών επανήλθε υπό το Πατριαρχείο Σερβίας και ακολουθεί σήμερα τον Αρχιεπίσκοπο Αχρίδος και Μητροπολίτη Σκοπίων Ιωάννη. Όσοι κληρικοί παραμένουν δέσμιοι του «μακεδονισμού» και στηρίζονται από το κράτος αποφάσισαν τον Νοέμβριο του 2017 να ζητήσουν προστασία από τη Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία. Δεν είναι τυχαίο ότι ο νυν Υπουργός Αμύνης της Βουλγαρίας Καρακατσάνοφ δήλωσε τον Αύγουστο του 2017 ότι το μέλλον του κράτους των Σκοπίων είναι η ένταξή του ή στη Μεγάλη Αλβανία ή στη Μεγάλη Βουλγαρία!

Το 1991 με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το τεχνητό έθνος απέκτησε τη δυνατότητα διεθνούς καθιερώσεως μέσω του ονόματος του νέου κράτους. Ο Ελληνισμός ορθώς αντέδρασε. Ήδη σήμερα το ψευδομακεδονικό ιδεολόγημα παρουσιάζει ρωγμές. Ο πρώην Πρωθυπουργός των Σκοπίων Λιούπτσο Γκεοργκίεφσκι έχει δηλώσει ότι αισθάνεται Βούλγαρος. Δεκάδες χιλιάδες Σκοπιανών πολιτών έχουν αποκτήσει βουλγαρική υπηκοότητα. Αν γίνει αντικειμενική απογραφή υπό την αιγίδα του ΟΗΕ ή της Ευρ. Ενώσεως θα ανακαλύψουμε και αρκετούς Έλληνες (κυρίως βλαχόφωνους), οι οποίοι ζουν ακόμη καταπιεσμένοι και φοβούνται να εκδηλωθούν. Ο Κίρο Γκλιγκόροφ έκανε λόγο για 100.000 Έλληνες στο κράτος του. Δεν γνωρίζω τον ακριβή αριθμό, πάντως δεν είναι 700.000 όπως κάποιοι ατεκμηρίωτα ισχυρίζονται. Και ας μην λησμονούμε ότι το 30% του πληθυσμού είναι Αλβανοί, οι οποίοι διεκδικούν καθεστώς ισότιμης και συγκυβερνώσης εθνότητας. Στο πίσω μέρος του μυαλού τους ίσως έχουν την ιδέα της απόσχισης ή της μετατροπής του κράτους σε ομοσπονδιακό με καντόνια.

Δεν πρέπει σήμερα, όταν έχουν καταρρεύσει τα κομμουνιστικά καθεστώτα, να νομιμοποιήσουμε με την υπογραφή μας το τεχνητό «μακεδονικό» έθνος που κατασκεύασε ο Τίτο. Γι’ αυτό θα πρέπει με κάθε τρόπο να αποφύγουμε την παραχώρηση του όρου Μακεδονία στην ονομασία του γειτονικού κράτους.

Άρθρο στην ιστοσελίδα www.liberal.gr – 28/1/2018

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Μακεδονία γίνεται πηγή αφυπνίσεως και ελπίδας για τον Ελληνισμό. Αυτό που βλέπουμε σήμερα μάς διδάσκει ότι παρά την οικονομική κρίση, παρά τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα και παρά την ανιστόρητη προπαγάνδα μιας διεθνιστικής μειοψηφίας, ο Έλληνας διαμαρτύρεται όταν κινδυνεύει η Ιστορία του, η ταυτότητά του, οι αξίες του.

Η εποχή μας έχει αρκετές ομοιότητες με την αποκορύφωση του Μακεδονικού Αγώνος κατά την περίοδο 1904-1908.

Είχε προηγηθεί η πτώχευση του 1893 επί Χαριλάου Τρικούπη και ή ήττα από τους Τούρκους το 1897. Στην Ελλάδα είχε επιβληθεί Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος από έξι ισχυρές χώρες της εποχής, κάτι αντίστοιχο με τη σημερινή τρόικα των δανειστών. Κι όμως η πτωχευμένη, ηττημένη και ασφυκτικά ελεγχομένη Ελλάς είχε το σθένος, την πυγμή και τα ιδανικά για να οργανώσει έναν επιτυχή αγώνα υπέρ της Μακεδονίας.

Υπό τουρκικό τότε έλεγχο οι Έλληνες Μακεδόνες έβλεπαν απειλητικό τον κίνδυνο να ενταχθούν εκκλησιαστικά και διοικητικά στη Μεγάλη Βουλγαρία, την οποία προωθούσαν οι Ρώσοι Πανσλαβιστές από το 1878. Επέμειναν Ορθόδοξα και ελληνικά. Άντεξαν μόνοι τους στη βία των βουλγαρικών κομιτάτων μέχρι το 1904. Και τότε ήλθε ο θάνατος του Παλληκαριού να ξεσηκώσει το Έθνος.

Ο Ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού Παύλος Μελάς, γόνος πλούσιας οικογένειας με ρίζες στην Ήπειρο και νυμφευμένος με την αδελφή του εμπνευσμένου διπλωμάτη και διανοητή Ίωνος Δραγούμη, μεταβαίνει ως εθελοντής με ψευδώνυμο στη Μακεδονία και θυσιάζεται. Ξαφνικά ο Ελληνισμός ανακαλύπτει όλες τις εσωτερικές δυνάμεις του και τις αξιοποιεί στον αγώνα κατά Τούρκων και Βουλγάρων υπέρ της Μακεδονίας.

Ο Πατριάρχης Ιωακείμ Γ΄, εκλεκτοί Μητροπολίτες, ιερείς και μοναχοί, διπλωμάτες και στρατιωτικοί, δασκάλες και έμποροι, οπλαρχηγοί και απλοί χωρικοί, συντονίζονται στον κοινό αγώνα. Εντόπιοι Μακεδόνες αγωνιστές συνεργάζονται άριστα με τους εθελοντές από την υπόλοιπη Ελλάδα. Κρητικοί, Μανιάτες και πολλοί άλλοι έρχονται να βοηθήσουν τον Μακεδονικό Ελληνισμό για να διατηρήσει την εθνική και θρησκευτική του ταυτότητα και να προετοιμασθεί για την απελευθέρωση του 1912-13.

Όχι! Μην πιστεύετε αυτούς που ισχυρίζονται ότι ο Έλληνας είναι ανίκανος να οργανωθεί και ότι αυτό είναι προνόμιο άλλων λαών. Στην κορυφαία φάση του ενόπλου Μακεδονικού Αγώνος, το 1904-1908, το Έθνος απέδειξε ότι και να οργανωθεί μπορεί και να συντονισθεί με άριστα αποτελέσματα, αρκεί να έχει πρότυπα, να πιστεύει στον Θεό και στην Ιστορία του.

Επειδή αυτές τις ημέρες συμπληρώνονται δέκα χρόνια από την εκδημία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου θυμίζω τί είπε στις 7.6.2007 μπροστά στο μνημείο των Μακεδονομάχων Άγρα και Μίγγα στην Έδεσσα: «Η Μακεδονία πάλι θα σώσει μία Ελλάδα που αποφάσισε να αυτοκτονήσει».

Παρά τις προσπάθειες των αποδομητών θα διατηρήσουμε ταυτότητα και ελπίδα!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 28.1.2018

Ο Εθνομάρτυς Μητροπολίτης Γρεβενών Αιμιλιανός Λαζαρίδης

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Με τη σαφή διακήρυξη της 10.1.2018 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος εξέφρασε την ψυχή του Ελληνισμού και υπερασπίσθηκε την ιστορική αλήθεια. Η θέση της Εκκλησίας ότι δεν δεχόμαστε την απονομή (παραχώρηση) του όρου Μακεδονία σε άλλο κράτος είναι ορθή και πιστεύω ότι αυτήν πρέπει να ακολουθήσουμε όλοι. Εξ άλλου τα προβλήματα που θα προκύψουν από ενδεχόμενη ελληνική υπογραφή σε ένα σύνθετο όνομα έγιναν αντιληπτά όταν ο ΥΠΕΞ των Σκοπίων κ. Ντιμιτρόφ δήλωσε ότι ούτε οι κάτοικοι της Βορείου Ελλάδος θα μπορούν να αποκαλούνται Μακεδόνες.

Με την Εκκλησία της Ελλάδος συντάσσεται και η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας της Κρήτης, η οποία τονίζει  ότι η Μακεδονία είναι μία, ελληνική και αδιαπραγμάτευτη. Οι Κρήτες Ιεράρχες υπενθυμίζουν την εντυπωσιακή συμμετοχή Κρητικών οπλαρχηγών στην αποκορύφωση του Μακεδονικού Αγώνος, το 1903-1908. Επίσης η  Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους, στην οποία ήταν εγγεγραμμένος κατά τα τελευταία έτη της ζωής του ο Όσιος Παΐσιος, εξέδωσε ανακοίνωση, με την οποία υπογραμμίζεται ότι δεν πρέπει να παραχωρήσουμε το όνομα Μακεδονία σε μη Μακεδόνες.

Όσοι αμφισβητούν το δικαίωμα της Εκκλησίας να έχει γνώμη για το Μακεδονικό είναι ανιστόρητοι. Από τους πρώτους Χριστιανικούς αιώνες η ελληνικότητα της Μακεδονίας προστατεύθηκε από Ορθοδόξους κληρικούς και στηρίχθηκε στην παράδοση των Θαυμάτων του Αγίου Δημητρίου.

Τον 12^ο αιώνα, όταν οι Νορμανδοί πολιόρκησαν τη Θεσσαλονίκη, οι άρχοντες δείλιασαν  και εκείνος που ενθάρρυνε τους πολεμιστές στα τείχη ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Ευστάθιος, ο γνωστός μελετητής του Ομήρου.

Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, όταν κινδύνευαν οι Μακεδόνες να εξισλαμισθούν, ο μοναχός Νεκτάριος Τέρπος, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός κ.ά. περιόδευαν σε πόλεις και χωριά αποτρέποντας την αλλοίωση της χριστιανικής ταυτότητας, διαφυλάσσοντας ταυτοχρόνως και την εθνική ταυτότητα.

Το 1872, όταν ο Πανσλαβισμός χρησιμοποίησε τη Βουλγαρική Σχισματική Εξαρχία για να αλώσει το φρόνημα των Ελλήνων Μακεδόνων, το Οικουμενικό Πατριαρχείο παρενέβη δυναμικά με την καταδίκη των Σχισματικών ως Εθνοφυλετιστών. Δεν καταδικάσθηκε ο υγιής πατριωτισμός, αλλά οι εθνικιστικές διαμάχες μεταξύ Ορθοδόξων.

Στον Μακεδονικό Αγώνα από το 1878 μέχρι το 1908 πρωτοστατούν και θυσιάζονται Επίσκοποι, ιερείς και ηγούμενοι.

Στις 5.6.1992, όταν είχαν  αποσχισθεί τα Σκόπια από τη Γιουγκοσλαβία, η Εκκλησία της Ελλάδος με Αρχιεπίσκοπο τον μακαριστό Σεραφείμ εξέδωσε μαχητικό ανακοινωθέν. Η Εκκλησία κατήγγειλε το «δημιούργημα του αθεϊστικού Τιτοϊκού καθεστώτος», το οποίο σφετερίζεται ελληνικό όνομα.

Στις 17.11.2004 ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος απέστειλε επιστολή στους ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών και τους ζητούσε να στηρίξουν το δίκαιο αίτημα του Ελληνισμού να μην χρησιμοποιούν τα Σκόπια το όνομα Μακεδονία.

Ο Μακεδονικός Αγώνας συνεχίζεται με ειρηνικά, διπλωματικά και πολιτιστικά επιχειρήματα. Ας ξαναδιαβάσουμε όλοι τα «Μυστικά του Βάλτου» της Πηνελόπης Δέλτα.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 21.1.2018

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Δεν συμμερίζομαι την αισιοδοξία των κυβερνώντων ότι θα βρεθεί «λύση» στο ζήτημα της ΠΓΔΜ, διότι οι Σκοπιανοί παραμένουν αδιάλλακτοι, παρά τα χαμόγελα του Ζάεφ. Όμως πέραν της ονομασίας, που είναι το πρωτεύον, πρέπει να απαντηθούν κρίσιμα ερωτήματα που αφορούν ζητήματα ταυτότητας. Καταθέτω ορισμένους προβληματισμούς:

1. Ποιος μάς εγγυάται ότι θα παραμείνει αυτή η σύνθετη ονομασία, πχ Άνω Μακεδονία; Μπορεί σε λίγους μήνες να συγκληθεί η Βουλή στα Σκόπια και να αποφασίσει την απόρριψη του όρου Άνω και την παραμονή μόνον του όρου Μακεδονία. Τότε τα Σκόπια θα έχουν ενταχθεί στο ΝΑΤΟ με την ελληνική υπογραφή και ουδείς θα μπορεί να τιμωρήσει το γειτονικό κράτος. Θυμίζω την περίπτωση της πρώην Υπεριορδανίας, Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Βρετανοί δημιούργησαν ένα νέο κράτος στη Μέση Ανατολή ονομάζοντάς το Transjordan. Στα ελληνικά το αποκαλούσαμε Υπεριορδανία. Μετά από λίγα χρόνια οι Ιορδανοί βουλευτές αποφάσισαν να αποβάλει η χώρα τους το πρώτο συνθετικό (Trans) και να ονομάζεται μόνο Jordan, Ιορδανία. Ο Ιορδάνης ποταμός είναι το όνομα που έχει ιστορική και συμβολική σημασία για τους κατοίκους της Μέσης Ανατολής, όπως η Μακεδονία είναι το ιστορικά φορτισμένο όνομα για τους Βαλκανικούς λαούς. Ποιος θα προστατεύσει την Ελλάδα αν οι Σκοπιανοί απορρίψουν αργότερα τον γεωγραφικό προσδιορισμό;

2. Ποια θα είναι η εθνικότητα των κατοίκων της Νέας ή Άνω ή Βόρειας ή Βαρντάρσκα κλπ Μακεδονίας; Θα ονομάζονται διεθνώς Νεομακεδόνες ή Ανωμακεδόνες ή Βορειομακεδόνες ή Βαρνταρσκομακεδόνες; Προφανώς όχι. Μακεδόνες θα λέγονται. Άρα η Ελλάδα ουσιαστικά δεν θα έχει λυσει το πρόβλημα. Οι ΗΠΑ – USA έχουν πολίτες Αμερικανούς και όχι Ηνωμενοπολιτειάτες. Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει πολίτες Βρετανούς και όχι Ηνωμενοβασιλειάτες ούτε καν Μεγαλοβρετανούς! Θα προβάλλονται διεθνώς μία ψευδεπίγραφη μακεδονική εθνότητα και μία κατασκευασμένη επί Τίτο «μακεδονική» γλώσσα. Αυτά τα ερωτήματα τα έχει απαντήσει η επισπεύδουσα ελληνική κυβέρνηση;

3.Εμείς οι Έλληνες πολίτες που γεννηθήκαμε στη Μακεδονία θα μπορούμε άραγε να αποκαλούμαστε Μακεδόνες; Με τη σύνθετη ονομασία τα Σκόπια θα είναι κράτος που θα λέγεται Μακεδονία και με την ελληνική υπογραφή. Ενώ η Ελλάδα απλώς θα έχει γεωγραφικό διαμέρισμα με το όνομα Μακεδονία. Μήπως τελικά η Άνω κλπ Μακεδονία θα απαιτήσει τη διαγραφή ελληνικών ονομασιών όπως πχ Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Αεροδρόμιο Μακεδονία κ.ά; Εγώ, λοιπόν, που γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη πώς θα ονομάζομαι για να ξεχωρίζω απο το κράτος με τη σύνθετη ονομασία; Παλαιομακεδόνας, Νοτιομακεδόνας, Κατωμακεδόνας ή κάτι άλλο; Θυμίζω ότι το 2007 είχαν διαρρεύσει σε αθηναϊκές εφημερίδες αποσπάσματα από προτάσεις του μεσολαβητή Μάθιου Νίμιτς, ο οποίος πρότεινε να περιορισθεί η χρήση των όρων Μακεδονία/ Μακεδονικός από την Ελλάδα.

Το πρόβλημα είναι πολυσύνθετο. Πρέπει να προστατεύσουμε την ταυτότητά μας!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 14.1.2018