Άρθρα

Πολλές  συζητήσεις γίνονται για την οικονομία, την ανεργία, το ΕΥΡΩ και αυτό είναι απολύτως δικαιολογημένο εν όψει των κρισίμων εκλογών και επιλογών της 25^ης Ιανουαρίου. Θα ήθελα σήμερα να θυμίσω ορισμένους άλλους σημαντικούς λόγους που καθιστούν απαραίτητη την σωστή επιλογή, την αποφυγή τυχοδιωκτικών και ψευδοεπαναστατικών προτάσεων και την καταψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ. Και επειδή μού αρέσει να ομιλώ  κυρίως με θέσεις και όχι  με αρνήσεις, προτείνω ρητά και κατηγορηματικά να ψηφίσουμε τη Νέα Δημοκρτία και τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.

Καλώς ή κακώς στις προσεχείς εκλογές έχουμε  δύο επιλογές. Ή τη συνέχιση των σταθερών βημάτων προς την έξοδο από τα Μνημόνια σε συνεργασία με εταίρους και δανειστές ή την ρήξη με την Ευρώπη και την διακυβέρνηση από επικίνδυνους μαθητευόμενους μάγους. Σέβομαι όλα τα άλλα κόμματα, τα οποία είναι απαραίτητα για τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, αλλά η κατάσταση της χώρας δεν επιτρέπει πειραματισμούς. Ή κατοχυρώνουμε όσα κερδίσαμε με τις θυσίες όλων μας ή πάμε στον γκρεμό.

Ιδιαιτέρως με ανησυχούν οι θέσεις και οι πράξεις του ΣΥΡΙΖΑ σε τομείς, οι οποίοι άπτονται της εθνικής μας ταυτότητας, της Άμυνας, της Παιδείας και της Ασφάλειας του Πολίτη. Οι πολυπολιτισμικές και δήθεν προοδευτικές απόψεις των μαρξιστών- λενινιστών του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αποτύχει  σε ολη την Ευρώπη. Οι Συριζαίοι δεν αγαπούν την έννοια του Έθνους, αποφεύγουν και τη λέξη ακόμη, σε μία εποχή κατά την οποία σε όλη την Ευρώπη καταγράφεται η πανηγυρική επιβίωση του εθνικού κράτους. Ο ΣΥΡΙΖΑ θαυμάζει την πολυπολιτισμικότητα, την ώρα που η Μέρκελ, ο Κάμερον, αριστεροί διανοούμενοι και πολλοί άλλοι παραδέχονται ότι η ιδεολογία αυτή κατέρρευσε παταγωδώς. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ είχε λάβει θέση υπέρ του διχοτομικού Σχεδίου Ανάν, ενώ ο Αντώνης Σαμαράς ήταν από τους πρώτους που εξέφρασαν σοβαρές επιφυλάξεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγει να μιλήσει για ανακήρυξη της ΑΟΖ, ενώ ο Πρωθυπουργός έχει δημιουργήσει ειδικό επιτελείο γι’ αυτόν τον σκοπό και έχει διακηρύξει την πρόθεση της χώρας μας να προχωρήσει σε βήματα δυναμικά  σε συνεννόηση – κατ’ ανάγκην- με τις γειτονικές χώρες. Θυμίζω χαρακτηριστικά την τριμερή συμφωνία Ελλάδος- Κύπρου- Αιγύπτου.

Στα θέματα Ορθοδοξίας και σχέσεων Εκκλησίας- Πολιτείας η Νέα Δημοκρατία δεν ζητεί αναθεώρηση των σχετικών άρθρων του Συντάγματος. Και στην πράξη βλέπουμε ότι ο Αντώνης Σαμαράς απέδειξε ως κυβερνήτης τον σεβασμό του προς την Εκκλησία και διατήρησε τους διακριτούς ρολους με πνεύμα συνεργασίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πρόθεση να διακόψει τη μισθοδοσία των κληρικών, να μετατρέψει την Εκκλησία σε απλό σωματείο Ιδιωτικού Δικαίου, να κατεβάσει τις εικόνες από σχολεία και δικαστήρια και να μετατρέψει το μάθημα των Θρησκευτικών από Ορθόδοξο σε θρησκειολογικό. Η πρόσφατη προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να προσεγγίσει τους θρησκεύοντες ψηφοφόρους δεν πείθει. Είναι πολύ γνωστές οι δηλώσεις του ότι είναι άθεος καθώς και η ανακοινωση του κόμματός του, η οποία καλούσε τον λαό της Λαμίας να μην μετάσχει στη Δοξολογία και στη Λιτάνευση της εικόνος του Αγίου Λουκά  κατά την επέτειο της  απελευθερώσεως από τους Γερμανούς.

Η συμμετοχή του κ. Τρεμόπουλου στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη καταδεικνύει ότι η ευαισθησία του κόμματος στο Μακεδονικό ζήτημα είναι ανύπαρκτη και η σχέση του με τη Ιστορία μας προβληματική Θυμίζω επίσης τα συνεχή δημοσιεύματα της «Δημοκρατίας» για τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με ακραία στοιχεία της  μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη.

Ορθώς ο Αντώνης Σαμαράς καταγγέλλει τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ των λαθρομεταναστών. Η αθρόα είσοδος και η απονομή ιθαγενείας θα διαλύσει την εθνική μας ταυτότητα και θα μας μετατρέψει σε παράδεισο των τζιχαντιστών.

Ψηφίζω για μία Ελλάδα Ορθόδοξη, δημοκρατική και ασφαλή.

Άρθρο μου στην εφημερίδα Δημοκρατία, Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015

Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας έχει δηλώσει ότι θεωρεί πρότυπό του τον κομμουνιστή πρώην Πρόεδρο της Κύπρου Δημήτρη Χριστόφια. Ας θυμηθούμε, λοιπόν, πώς κατέστρεψε την Κύπρο η αριστερή διακυβέρνηση του Χριστόφια και του κομμουνιστικού κόμματος ΑΚΕΛ που ρύθμιζαν τις τύχες της Μεγαλονήσου επί μία πενταετία (2008-2013):

Η αριστερή διακυβέρνηση και ο Χριστόφιας είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για την οικονομική και τραπεζική κατάρρευση της Κύπρου. Δεν είναι άμοιροι ευθυνών και ορισμένοι τραπεζίτες, αλλά τα δύο επίσημα πορίσματα επιρρίπτουν την πολιτική ευθύνη στον Χριστόφια, τον οποίο θαυμάζει ο Τσίπρας. Και το πόρισμα της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για την οικονομία (Οκτώβριος 2013) και το ειδικό πόρισμα  για την κατάρρευση της Λαϊκής Τράπεζας (Νοέμβριος 2014) χαρακτηρίζουν τον Χριστόφια και την αριστερή διακυβέρνηση ως φέροντες βαρυτάτη πολιτική ευθύνη.

Η αριστερή διακυβέρνηση νομιμοποίησε τον Αττίλα και την εισβολή του 1974 υπογράφοντας μνημόνια με τους Τουρκοκυπρίους όπου αναγνωρίζεται η ύπαρξη δύο ισοτίμων πολιτειών στην Κύπρο, στις οποίες θα βασίζεται η οποιαδήποτε μελλοντική λύση. Τα δύο αυτά componentstates θα αποτελέσουν κατά τον Χριστόφια τη νέα μορφή της Κύπρου, καταργώντας ουσιαστικά την Κυπριακή Δημοκρατία και υποβιβάζοντας την ελληνοκυπριακή πλειοψηφία σε ισότιμο κρατίδιο με την τουρκοκυπριακή μειοψηφία.

Αριστερές ιδεοληψίες οδήγησαν  στη φονική έκρηξη στη Ναυτική Βάση στο Μαρί, τον Ιούλιο του 2011. Η αριστερή διακυβέρνηση δεν ήθελε να κακοκαρδίσει ούτε τις ΗΠΑ ούτε τον Άσσαντ της Συρίας ούτε το ισλαμιστικό Ιράν και άφησε τα πυρομαχικά έκθετα επί μήνες στον καυτό κυπριακό ήλιο. Το αποτέλεσμα ήταν ο θάνατος πολλών ανθρώπων και οι σοβαρές ζημίες για το Πολεμικό Ναυτικό της Κύπρου!

Στον χώρο της Παιδείας ο Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ προσπάθησαν να αφελληνίσουν και να αποχριστιανοποιήσουν τη διδακτέα ύλη και τα σχολικά εγχειρίδια. Έφτασαν στο σημείο να προτείνουν ως βασική γλώσσα διδασκαλίας την Κυπριακή διάλεκτο και όχι την κοινή Νεοελληνική, για να καταδείξουν ότι οι Κύπριοι δεν είναι Έλληνες, αλλά απλώς ελληνόφωνοι!

Τα ίδια και πολύ χειρότερα θα δούμε αν -ό μη γένοιτο- έλθει και στη Ελλάδα η ώρα της αριστερής διακυβέρνησης. Οικονομική χρεωκοπία, σύγκρουση με την Ευρώπη, αφελληνισμός της Παιδείας, πόλεμος κατά της Εκκλησίας και των χριστιανικών συμβόλων, αθρόα είσοδος παρανόμων μεταναστών, υποβάθμιση της Εθνικής Άμυνας, διαλυτικά φαινόμενα στην Αστυνομία και … άλλα μαρξιστικά και καθόλου ευχάριστα. Όποιος από αντίδραση στην παρούσα κυβέρνηση σκέπτεται να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ ας ρωτήσει τους φίλους του στην Κύπρο τι σημαίνει αριστερή διακυβέρνηση. Ας θυμηθεί τους Κυπρίους που δεν μπορούσαν να αναλάβουν περισσότερα από 100 ΕΥΡΩ από τα ΑΤΜ των Τραπεζών.

Ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει ανεπανόρθωτη οπισθοδρόμηση της Ελλάδος.

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 11 Ιανουαρίου 2015

Καλή Χρονιά και ευλογημένη! Το 2015 μάς έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ για εκλογές. Θα τηρήσω τη συνήθειά μου να αφιερώνω το πρώτο άρθρο της χρονιάς στις επετείους που αξίζει να θυμόμαστε. Εφέτος, λοιπόν, συμπληρώνονται διακόσια χρόνια από τη δημιουργία της Ιεράς Συμμαχίας μεταξύ των ισχυρών της Ευρώπης και εκατό χρόνια από την έναρξη του Εθνικού Διχασμού στην πατρίδα μας.

Το Συνέδριο της Βιέννης άρχισε το 1814 και ολοκλήρωσε τις εργασίες του το 1815 με στόχο να ρυθμίσει τα σύνορα των ευρωπαϊκών κρατών μετά την αναταραχή που επέφερε ο Ναπολέων Βοναπάρτης και η προσπάθειά του να διαδώσει εκτός Γαλλίας τις ιδέες της Γαλλικής Επαναστάσεως. Στις 26 Σεπτεμβρίου 1815 ως επιστέγασμα του Συνεδρίου ιδρύθηκε η Ιερά Συμμαχία από τη Ρωσία, την Αυστρία και την Πρωσία, τρεις ισχυρότατες Αυτοκρατορίες της εποχής. Η Αγγλία μετείχε σε ορισμένες διασκέψεις με αντιπροσώπους, όχι ως πλήρες μέλος. Δίπλα στον Τσάρο Αλέξανδρο της Ρωσίας βρισκόταν ως συν-υπουργός Εξωτερικών ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος ευφυώς συμβούλευσε να μην ταπεινωθεί και να μην τεμαχισθεί η ηττημένη Γαλλία. Η Ιερά Συμμαχία έγινε γνωστή για την αντίδρασή της στα κατά τόπους επαναστατικά κινήματα. Η Συμμαχία καθιέρωσε την αρχή της ισορροπίας των δυνάμεων στη Ευρώπη. Όταν κάποια χώρα ισχυροποιείται κατά τρόπο επικίνδυνο, οι υπόλοιπες μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις συνασπίζονται για να την αντιμετωπίσουν. Η αρχή αυτή αποτελεί και σήμερα καθοδηγητική σκέψη για κορυφαίους διπλωμάτες και πολιτικούς, ιδίως στις ΗΠΑ.

Ο Εθνικός Διχασμός άρχισε το 1915 μεταξύ Βενιζελικών και αντιβενιζελικών (Βασιλοφρόνων). Δύο μόλις χρόνια μετά τη θριαμβευτική λήξη των Βαλκανικών Πολέμων και ενώ η Ελλάς είχε καταστεί «σεβαστή εις τους φίλους και φοβερά δια τους εχθρούς», οι δύο χαρισματικοί συντελεστές της νίκης, ο Κωνσταντίνος και ο Βενιζέλος, ηγήθηκαν των αντιπάλων παρατάξεων. Αφορμή η διαφωνία τους για τη θέση μας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος πρότεινε την ανάμιξή μας στο πλευρό των Αγγλογάλλων (Αντάντ), ο τότε Βασιλεύς Κωνσταντίνος πίστευε στην ουδετερότητα. Η Ελλάς βρέθηκε να έχει επί ένα έτος δύο κυβερνήσεις, μία στην Αθήνα με τους υποστηρικτές του Κωνσταντίνου και μία στη Θεσσαλονίκη με τον  Βενιζέλο και στρατεύματα της Αντάντ. Οι φανατισμοί τραυμάτισαν τον λαό και το τελικό αποτέλεσμα ήταν η Μικρασιατική Καταστροφή το 1922.

Σήμερα δεν έχει τόση σημασία να διαπληκτιζόμαστε για το ποιος έφταιξε περισσότερο ή λιγότερο. Το ηθικό δίδαγμα είναι ότι όταν ήμασταν ενωμένοι σε επίπεδο ηγεσίας και λαού θριαμβεύσαμε (1912- 13). Όταν διχασθήκαμε οδηγηθήκαμε σε εθνική τραγωδία (1915- 1922). Στην παρούσα προεκλογική περίοδο ας επιχειρηματολογήσουμε, αλλά ας αποφύγουμε τις διχαστικές κραυγές. Με λύπη μου παρατηρώ ότι τα συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ είναι διχαστικά.

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 4 Ιανουαρίου 2015

Η κληρονομιά που αφήνει το 2014 στο 2015 είναι βαριά στις διεθνείς σχέσεις. Η χώρα μας επηρεάζεται από την γεωπολιτική αβεβαιότητα, γι’ αυτό κρίνω σκόπιμο να θυμίσω τις κυριώτερες εστίες αναταραχής και να καταγράψω τις πιθανές εξελίξεις, πάντα με τον κίνδυνο της ανατροπής και των εκπλήξεων.

Α) Τουρκία. Η πολιτική των μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες αποτυγχάνει σε όλα τα επίπεδα ακριβώς τώρα που ανέλαβε την Πρωθυπουργία ο σχεδιαστής της. Ο Αχμέτ Νταβούτογλου πρότεινε στα βιβλία του αυτή τη θεωρία σε συνδυασμό με τον Νέο Οθωμανισμό. Μαζί με τον Ερντογάν απέτυχαν στις σχέσεις με τους γείτονες, εμμένουν όμως στο ιδεολόγημα του Νέου Οθωμανισμού. Το 2015 θα δούμε να εφαρμόζεται η ισλαμική τους ιδεολογία με μεγαλύτερη έμφαση στο εσωτερικό αφού στο εξωτερικό συναντά αντιδράσεις. Για πρώτη φορά στην Ισλαμική Διάσκεψη είδαμε μέσα στο 2014 τρεις χώρες να καταψηφίζουν το ψευδοκράτος των Τουρκοκυπρίων. Η Αίγυπτος, το Ιράν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (Ντουμπάι, Αμπού Ντάμπι κλπ) έδειξαν με την αντιτουρκική στάση τους ότι η Άγκυρα κακώς αυτοδιαφημίζεται ως ο ηγέτης όλων των Μουσουλμανικών κρατών.

Β) Ρωσία-Ουκρανία. Η πόλωση είναι προφανής. Ο Πούτιν επιμένει ότι νομίμως προσάρτησε την Κριμαία, το Κίεβο ετοιμάζεται να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ για να αποκόψει τους δεσμούς της Ουκρανίας με τη Ρωσία και η Δύση τιμωρεί τη Ρωσία με οδυνηρές συνέπειες. Προβλέπω ότι το 2015 θα βρεθεί τελικά μία μέση λύση για να είναι όλοι ικανοποιημένοι. Δηλαδή η Ρωσία θα δείξει διάθεση μερικού συμβιβασμού στο εδαφικό ζήτημα και η Δύση θα χαλαρώσει τα οικονομικά αντίμετρα. Η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ τουλάχιστον στο προβλέψιμο μέλλον. Ακόμη και στις ΗΠΑ υπάρχουν ρεαλιστές και γνώστες της Ιστορίας, όπως ο γερόλυκος Χένρυ Κίσσιτζερ, οι οποίοι συμβουλεύουν ότι δεν πρέπει να ταπεινώνεται ολοκληρωτικά η Ρωσία και ότι τα συμφέροντά της στον χώρο της πρώην ΕΣΣΔ πρέπει να λαμβάνονται  σοβαρά υπ’ όψιν. Η πρόβλεψή μου εκφράζει το αισιόδοξο σενάριο. Υπάρχει και η απαισιόδοξη προοπτική, δηλαδή η σκλήρυνση της δυτικής πολιτικής και η διέγερση των αμυντικών ανακλαστικών της Ρωσίας, η οποία παραμένει απρόβλεπτος παίκτης.

Γ) Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ε.Ε. συνεχίζει να αποτελεί ένα ιστορικό παράδοξο. Επιδιώκει την οικοδόμηση λειτουργικών υπερεθνικών θεσμών σε μία διεθνή τάξη, στην οποία ακόμη παραμένει ισχυρό το εθνικό κράτος. Σήμερα η Ένωση ευρίσκεται ενώπιον μεγάλου προβληματισμού για το μέλλον της, για το ΕΥΡΩ, για την σχεδόν αδύνατη διεύρυνσή της με νέα μέλη και κυρίως για τη διόγκωση των ευρωσκεπτικιστικών και ευρωφοβικών ρευμάτων. Προσωπικά πιστεύω ότι η κριτική στους θεσμούς, όταν είναι ιστορικά τεκμηριωμένη, μπορεί να βοηθήσει την Ένωση να βρει μία ισορροπία μεταξύ εθνικών συμφερόντων και ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Όταν, όμως ο σκεπτικισμός μετεξελίσσεται σε ευρωφοβικές και ακραίες εθνικιστικές απόψεις, τότε οι Βρυξέλλες πρέπει να δώσουν άμεσες και πειστικές απαντήσεις. Αν η Ε.Ε. δεν λειτουργήσει με μεγαλύτερη συμμετοχή των πολιτών της, αν δεν μειώσει το «δημοκρατικό έλλειμμα» και αν δεν μετριάσει τη γερμανική παντοδυναμία, οι εσωτερικές αναταράξεις θα  αυξηθούν.

Δ) Μέση Ανατολή. Η κατάκτηση εδαφών στη Συρία και στο Ιράκ από τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους και η γενοκτονία των Χριστιανών της περιοχής αποτέλεσαν τη δυσάρεστη έκπληξη του 2014. Η ικανότητα του Άσσαντ να επιβιώνει ήταν μία άλλη έκπληξη, για την οποία οι Δυτικοί μάλλον ικανοποιήθηκαν, αλλά δεν θέλουν να το παραδεχθούν. Η συνεργασία Ελλάδος, Κύπρου και Ισραήλ αποτελεί μία αξιοσημείωτη νησίδα σταθερότητος. Πάντως η στρατολόγηση τζιχαντιστών στη Βουλγαρία και στο Κόσσοβο θα φέρει το πρόβλημα πολύ κοντά μας.

Ενώπιον των εξελίξεων η Ελλάς πρέπει να θωρακισθεί διπλωματικά και στρατιωτικά.

Άρθρο μου στην εφημερίδα Δημοκρατία, Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Εύχομαι αύριο να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας και να αποφύγουμε τις πρόωρες εκλογές. Επειδή, όμως, όλα είναι πιθανά θα καταγράψω ορισμένες παρατηρήσεις μου που προκύπτουν από τη μελέτη των δημοσκοπήσεων. Με απλά λόγια θα εξηγήσω ότι δεν είναι καθόλου εξασφαλισμένη η πρώτη θέση του ΣΥΡΙΖΑ.

Στοιχείο πρώτο. Ναι, μεν, ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται πρώτος στην πρόθεση ψήφου, αλλά η διαφορά του με τη Νέα Δημοκρατία έχει μειωθεί σε όλες τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών. Παλαιότερα βλέπαμε διαφορές με μέσο όρο το 7%, τώρα οι περισσότερες μετρήσεις δείχνουν διαφορές γύρω στο 3,5%. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μία εύκολη διέξοδος διαμαρτυρίας για όσους πλήττονται από τα όντως πιεστικά οικονομικά μέτρα, όμως όταν έρχεται η ώρα της κάλπης αρκετοί από τους διαμαρτυρομένους δεν θα ήθελαν να δουν τον Αλέξη. Τσίπρα στο τιμόνι της χώρας.

Δεύτερον. Υπάρχει σημαντικό ποσοστό αδιευκρίνιστης ψήφου. Δεν πιστεύω ότι αυτοί οι ψηφοφόροι θα στραφούν προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν τους ήλκυε θα είχαν ήδη εκδηλωθεί δεδομένων και των μέτρων που αναγκάσθηκε να πάρει η κυβέρνηση. Πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χτυπήσει την οροφή, δεν πάει ψηλότερα. Οι περισσότεροι αναποφάσιστοι είναι αστοί, νοικοκυραίοι, φοβισμένοι από τις ακραίες απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ και των συνιστωσών και κυρίως είναι άνθρωποι της αγοράς και του μόχθου, οι οποίοι δεν θέλουν να μπούμε σε περιπέτειες οικονομικές με απρόβλεπτες συνέπειες. Ριψοκινδυνεύω την πρόβλεψη ότι το μεγαλύτερο ποσοστό της αδιευκρίνιστης ψήφου θα στραφεί τελικά υπέρ της ΝΔ και του Αντώνη Σαμαρά.

Τρίτον. Στο ερώτημα αν προτιμάτε κυβέρνηση με κορμό τη Νέα Δημοκρατία ή κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί η απάντηση που προτιμά τη Νέα Δημοκρατία ως κύριο κυβερνητικό εταίρο. Επαναλαμβάνεται η διαπίστωση που προανέφερα. Καλός ο ΣΥΡΙΖΑ για να εκτονώσουμε τη δυσφορία μας για τον ΕΝΦΙΑ ή για την περικοπή συντάξεων, όμως δεν είναι καλός όταν τολμήσουμε να τον φαντασθούμε να κρατά τα ηνία της εξουσίας. Δεν πείθει ο Τσίπρας, ούτε τους Έλληνες ούτε τους Ευρωπαίους.

Τέταρτον Είναι οριακά πλέον τα ποσοστά των Ανεξαρτήτων Ελλήνων. Κινδυνεύουν να μην εισέλθουν στη Βουλή κι έτσι θα στερήσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ έναν  κυβερνητικό εταίρο. Οι ψηφοφόροι μπροστά στην κάλπη θα λάβουν πολύ σοβαρά υπόψιν τους το ενδεχόμενο ακυβερνησίας και έτσι αρκετοί την τελευταία στιγμή θα αποφύγουν την ψήφο στον ΣΥΡΙΖΑ.

Πέμπτον. Αυτό που δεν καταμετρείται, αλλά υπάρχει ως ενδεχόμενο, είναι το νέο κόμμα του Γιώργου Παπανδρέου. Αν μετάσχει στις εκλογές θα κόψει ψήφους και από το ΠΑΣΟΚ και από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν προδικάζω κανένα αποτέλεσμα. Απλώς εύχομαι τη νέα χρονιά να έχουμε σταθερή κυβέρνηση και ήρεμη έξοδο από τα Μνημόνια.

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 28 Δεκεμβρίου 2014

«Επί γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία» ψάλλουμε τα Χριστούγεννα και έτσι τονίζουμε το  πανανθρώπινο μήνυμα της μεγάλης εορτής. Η σύγχυση, όμως, της εποχής μας και τα ρεύματα του υλισμού και της παγκοσμιοποιήσεως που έρχονται από το εξωτερικό τείνουν να μετατρέψουν τα Χριστούγεννα σε ένα εμπορικό πανηγύρι και σε μία αποθέωση του καταναλωτισμού. Από παντού ακούμε για δώρα, ρεβεγιόν και ξενύχτια την παραμονή των Χριστουγέννων και απομακρυνόμαστε από τον παραδοσιακό ελληνορθόδοξο εορτασμό της Ενανθρωπήσεως του Κυρίου. Προβάλλονται από παντού τα Χριστούγεννα χωρίς … Χριστό.

Έχουμε και τους οπαδούς της πολιτικής ορθότητος και του ουδετερόθρησκου κράτους, οι οποίοι καταργούν φάτνες, χριστουγεννιάτικους στολισμούς, ραδιοφωνικές ευχές και κάθε τι που θα μπορούσε να ενοχλήσει τους αλλοθρήσκους και τους αθέους. Η Ελλάδα της οικονομικής κρίσης από τη μία έχει να αντιμετωπίσει τη φτώχεια και την ανεργία πολλών συνανθρώπων μας και από την άλλη δέχεται πιέσεις για ύπουλο εξισλαμισμό, όπως συμβαίνει και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μην μιλήσετε για Χριστούγεννα γιατί θίγονται οι άθεοι και οι φανατικοί Μουσουλμάνοι, λένε οι Αρχές στην Αγγλία, ενώ στη Γαλλία οι οπαδοί των τζιχαντιστών καταστρέφουν φάτνες! Παρά ταύτα πρέπει να αντισταθούμε!

Στον βωμό της παγκοσμιοποιήσεως θυσιάζεται ο αληθινός Άγιος και Μέγας Βασίλειος και με το όνομά του εμφανίζεται μία στρουμπουλή κοκκινοφορεμένη κούκλα, η οποία κατακλύζει καταστήματα και σπίτια. Τι σχέση με όλα αυτά τα διαφημιστικά τεχνάσματα μπορεί να έχει ο σοφός Επίσκοπος Καισαρείας, ο οποίος χάριζε κυρίως πνευματικά δώρα και φώτιζε τους συνανθρώπους του με τη διδασκαλία και τη φιλανθρωπία του; Ακόμη και ως προς το όνομα η παγκοσμιοποιημένη εκδοχή του άη-Βασίλη προκαλεί σύγχυση. Σάντα Κλάους τον ονομάζουν οι Δυτικοί, παραφράζοντας το όνομα του Αγίου Νικολάου. Στα Μύρα της Λυκίας, στη Μικρασιατική ακτή, οι Τούρκοι διαφημίζουν ότι εδώ γεννήθηκε ο Σάντα Κλάους, δηλαδή ο Άγιος Νικόλαος, Επίσκοπος Μύρων, και κερδίζουν χρήματα! Εμείς ας προσπαθήσουμε να εορτάσουμε Ορθοδόξως και ανατολικώς, για να παραφράσουμε μία σχετική φράση του Αλ. Παπαδιαμάντη, και ας διδάξουμε στα παιδιά μας ποιος ήταν ο πραγματικός Άγιος Βασίλειος, ποιο ήταν το φιλανθρωπικό έργο της Βασιλειάδος, πώς δίδασκε τους νέους να μελετούν τα επιλεκτικά τα αρχαιοελληνικά κείμενα, κρατώντας το καλό και αποφεύγοντας τις δοξασίες περί ανυπάρκτων θεών.

Παρατηρώ ότι για ορισμένους η παραδοσιακή Θεία Λειτουργία νωρίς το πρωί των Χριστουγέννων αντικαθίσταται από ξενύχτι και χαρτοπαιξία, συνήθειες ξένες προς τα ελληνορθόδοξα Χριστούγεννα. Αλλά ας μην γενικεύω. Υπάρχουν αρκετοί Έλληνες που θα διαβάσουν στα παιδιά τους Παπαδιαμάντη και Κόντογλου, θα νηστεύσουν, και θα σηκωθούν τα χαράματα για να λειτουργηθούν και να κοινωνήσουν. Υπάρχουν, δόξα τω Θεώ, πολλοί που επιμένουν ελληνορθόδοξα και αρνούνται να μπουν στη μηχανή του κιμά, η οποία αλέθει έθνη, πολιτισμούς, ήθη και έθιμα.

Παγκοσμιοποιημένες είναι και πολλές από τις ευχετήριες κάρτες που λαμβάνουμε αυτές τις ημέρες, είτε ταχυδρομικώς είτε –λόγω χαμηλότερου κόστους- με ηλεκτρονικά μηνύματα. Θα μου πείτε ότι σημασία έχει να σε θυμηθεί κάποιος και όχι η απεικόνιση στην κάρτα. Δεν διαφωνώ, αλλά αφού αποφασίζεις, Χριστιανέ μου, να στείλεις γραπτώς τις ευχές σου, γιατί δεν προτιμάς την Ορθόδοξη βυζαντινή τεχνοτροπία και μού στέλνεις χιονισμένα σκανδιναβικά τοπία με ταράνδους ή ευτραφή αγγελούδια, ουδεμία σχέση έχοντα με την Πίστη μας και την Παράδοσή μας;

Ας εορτάσουμε, λοιπόν, Χριστούγεννα με Χριστό. Ας θυμηθούμε τους συνανθρώπους μας που έχουν πραγματική ανάγκη. Ας στείλουμε τις ευχές μας στους απανταχού Έλληνες, στην Κύπρο, στη Βόρειο Ήπειρο,  στην Ομογένεια. Και ας συνειδητοποιήσουμε ότι ο Θεός εσαρκώθη ως άνθρωπος για να απαλλαγεί ο άνθρωπος από το σκότος της πλάνης και να φωτισθεί από την αποκαλυφθείσα Αλήθεια.

Άρθρο μου στην εφημερίδα Δημοκρατία, Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος η Ακαδημία Αθηνών βράβευσε πρόσωπα και σωματεία για την πολιτιστική, επιστημονική και κοινωνική προσφορά τους. Μία διάκριση με ιδιαίτερη σημασία είναι η απονομή ειδικού βραβείου για τη μελέτη των χρόνων της Τουρκοκρατίας. Το βραβείο έλαβε με σχεδόν ομόφωνη απόφαση της Ακαδημίας ο Γιώργος Καραμπελιάς, ιστορικός ερευνητής, εκδότης του περιοδικού ΑΡΔΗΝ και συγγραφεύς πολλών βιβλίων. Ο Καραμπελιάς βραβεύθηκε για το έργο του με τον τίτλο «Η ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα», το οποίο εκδόθηκε από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις και αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της πολυσύνθετης προσωπικότητας του Εθνομάρτυρα Ρήγα Βελεστινλή (Φεραίου).

Ο Γ. Καραμπελιάς δίνει έμφαση στα νεανικά χρόνια του Ρήγα, όταν η επαναστατική του ιδεολογία βασιζόταν στην Ορθόδοξη Χριστιανική παράδοση του λαού μας. Τότε εξέδωσε ως εκδότης- επιμελητής τους «Χρησμούς του Αγαθάγγελου», ένα έργο με προφητείες ενός ανυπάρκτου προσώπου, στην πραγματικότητα γραμμένου το 1760 από τον Θεόκλητο Πολυειδή. Οι προφητείες αυτές, έστω και αν δεν προέρχονται από αληθινό Άγιο της Εκκλησίας μας, βοήθησαν το Ελληνορθόδοξο Γένος να ανακτήσει την ελπίδα του μετά από δεκάδες αποτυχημένες επαναστάσεις εναντίον του Οθωμανικού ζυγού. Αρχικά ο Ρήγας ήλπιζε στη ρωσική βοήθεια, αργότερα όμως προσανατολίσθηκε προς τη Γαλλία και τον Ναπολέοντα. Όχι από θαυμασμό ή από ιδεολογική επιρροή, αλλά για το συμφέρον του Ελληνισμού. Ήταν η εποχή που ο Ναπολέων εστράφη κατά  των Βενετών, οι οποίοι μεταξύ πολλών άλλων περιοχών κυριαρχούσαν και στα Επτάνησα.

Ο Καραμπελιάς καταδεικνύει ότι ο Ρήγας δεν ήταν πιστό τέκνο του δυτικού Διαφωτισμού, ο οποίος είχε αρκετά αντιχριστιανικά στοιχεία. Ο Βελεστινλής είχε μία Ελληνορθόδοξη αντίληψη για τη Μεγάλη Ιδέα και για το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας μετά την απελευθέρωση. Αυτή η αλήθεια ενοχλεί ορισμένους ιστορικούς, οι οποίοι τον παρουσιάζουν σαν αντιγραφέα του δυτικού Διαφωτισμού και αρνούνται άλλες πνευματικές και πολιτιστικές επιρροές στον γενναίο αυτό λόγιο και οραματιστή.

Η ομάδα των φανατικών Διαφωτιστών, οι οποίοι αρνούνται τον επαναστατικό ρόλο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ενοχλήθηκε από το γενικότερο έργο του Καραμπελιά και ειδικότερα από την απόφαση της Ακαδημίας να τον βραβεύσει. Προσπάθησαν να εμποδίσουν την βράβευση, αλλά απέτυχαν. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ακαδημαϊκών στάθηκε στο ύψος της, όπως και τον Μάρτιο του 2007, όταν απέρριψαν το βιβλίο της Μ. Ρεπούση. Η Ακαδημία βράβευσε έναν αντικειμενικό και σοβαρό ιστορικό, ο οποίος δεν είναι πανεπιστημιακός καθηγητής, αλλά τεκμηριώνει και μελετά την  Νεοελληνική Ιστορία  καλύτερα από πολλούς Πανεπιστημιακούς.

 Ο Γ. Καραμπελιάς  προέρχεται από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, αλλά έχει το θάρρος να παραδέχεται την ανάγκη να διατηρήσουμε την Ορθοδοξία, τη γλώσσα  και τη διαχρονική συνέχεια της Ελληνικής Ιστορίας. Τον συγχαίρω!

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 21 Δεκεμβρίου 2014