Άρθρα

Κάθε σώφρων και καλοπροαίρετος Έλληνας αποδέχεται το δικαίωμα των Ελλήνων υπηκόων μουσουλμανικού θρησκεύματος που ζουν στη Θράκη να απολαμβάνουν δικαιωμάτων και ελευθεριών σε πλαίσιο ισονομίας. Προέκυψε, λοιπόν, προσφάτως το ερώτημα πως θα εκπαιδεύονται σε επίπεδο Πανεπιστημιακό οι θρησκευτικοί λειτουργοί της μειονότητας. Η απλούστερη λύση θα ήταν η επανασύσταση της Ειδικής Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης, η οποία επί 40 χρόνια εκπαίδευε δασκάλους για τους μουσουλμανόπαιδες. Με τη μετατροπή της από τριετούς σε τετραετούς φοιτήσεως και την προσθήκη μουσουλμανικών θεολογικών μαθημάτων διδασκομένων από Έλληνες υπηκόους θα έδινε λύση στο πρόβλημα ώστε να μην καταφεύγουν οι ενδιαφερόμενοι σε γειτονικές ή άλλες μουσουλμανικές χώρες.

Εν τούτοις μία ομάδα καθηγητών του Τμήματος Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου επέλεξε μία εθνικώς, επιστημονικώς και χριστιανικώς προβληματική πρόταση, η οποία πρέπει να εμποδισθεί και να απορριφθεί από το Υπουργείο Παιδείας. Προτείνουν την ίδρυση Προγράμματος- ουσιαστικά Τμήματος-  Ισλαμικών Σπουδών μέσα σε μία Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή. Η πρόταση αυτή ψηφίσθηκε από 25 επί συνόλου 73 μελών του Διδακτικού Επιστημονικού Προσωπικού της Θεολογικής Σχολής, αλλά έφτασε μέχρι τη Σύγκλητο με ττην επιμονή μιας μειοψηφίας καθηγητών. Ενώπιον της Συγκλήτου οι υποστηρικτές του Ισλαμικού Τμήματος παραδέχθηκαν ότι δεν υπάρχει ικανός αριθμός Ισλαμολόγων καθηγητών και το νέο Τμήμα θα εισαγάγει Άραβες και άλλους Ισλαμολόγους από τη Μέση Ανατολή. Ως προς τη χρηματοδότηση οι υποστηρικτές του εγχειρήματος δήλωσαν ότι θα λάβουν χρήματα από το Ομάν και πιθανόν από άλλα μουσουλμανικά κράτη!

Ευρισκόμεθα ενώπιον πρωτοφανούς ισλαμοχριστιανικης τερατογενέσεως με απρόβλεπτες συνέπειες. Μία ή πολλές ισλαμικές χώρες (το Ομάν σημειωτέον ότι ψηφίζει υπέρ των Τουρκοκυπρίων στην Ισλαμική Διάσκεψη) θα επηρεάζουν με τα χρήματά τους μία Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή, θα επιβάλλουν τους καθηγητές που εκείνες θέλουν με κριτήρια μή ελεγχόμενα από την Ελλάδα και θα αναγκάσουν τους Ορθοδόξους καθηγητές της Θεολογικής Σχολής να αυτολογοκρίνονται και να μην διδάσκουν τη Δογματική της Ορθοδοξίας για να μην προκαλέσουν την αντίδραση των μουσουλμάνων φοιτητών, οι οποίοι θα παρακολουθούν ένα μίγμα ισλαμικών και χριστιανικών μαθημάτων.

Το Ισλαμικό Πρόγραμμα θα ενταχθεί στο Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ ενώ το συγγενές Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θελογίας αντέδρασε εντόνως. Δημιουργείται και το ερώτημα πώς είναι δυνατόν να απαιτεί η Πολιτεία την αξιολόγηση των Πανεπιστημιακών Τμημάτων με αυστηρά και διεθνώς ανταγωνιστικά κριτήρια και από την άλλη πλευρά να κυοφορείται ένα Ισλαμικό Τμήμα χωρίς επαρκείς διδάσκοντες και χωρίς οικονομική αυτοδυναμία.

Οι εθνικές συνέπειες είναι ορατές κι επεκτείνονται σε πολλούς τομείς. Μέχρι σήμερα εκατοντάδες Ιεράρχες και Πατριάρχες Ορθοδόξων Εκκλησιών σπουδάζουν ή αποκτούν διδακτορικά από τη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης μεταφέροντας στη χώρα τους ένα πνεύμα ισχυρού φιλελληνισμού. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ο εμπερίστατος Πατριάρχης Αντιοχείας  Ιωάννης Ι΄, ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος Ιωάννης που φυλακίσθηκε από τη σκοπιανή κυβέρνηση και άλλοι. Τώρα οι άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες έστειλαν μηνύματα ότι θα παύσουν να αποστέλλουν στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης τα στελέχη τους,  διότι ενοχλούνται από την ανάμιξη Ορθοδοξίας και Ισλάμ. Μην ξεχνούμε ότι οι Ορθόδοξοι του Πατριαρχείου Αντιοχείας σφάζονται από Ισλαμιστές, οι Σέρβοι βλέπουν τα  μοναστήρια του Κοσσυφοπεδίου γκρεμισμένα από φανατικούς Αλβανούς Μουσουλμάνους κλπ. Το Ισλαμικό Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης θα αποστερήσει τη χώρα μας από πολλούς και πολύτιμους πρεσβευτές του Ελληνισμού. Οι απανταχού Ορθόδοξοι θα στραφούν στις Θεολογικές Σχολές της Ρωσίας.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο θα ζημιωθεί από το Ισλαμικό Πρόγραμμα του Τμήματος Θεολογίας. Οι Τούρκοι θα σβήσουν κάθε ελπίδα για τη Χάλκη λέγοντας: Αφού μία Ορθόδοξη Σχολή εκπαιδεύει μουσουλμάνους, τότε και μία Ισλαμική Σχολή θα εκπαιδεύει Ορθοδόξους κληρικούς! Η Θεολογική Σχολή του Πατριαρχείου θα καταντήσει τμήμα μιας Ισλαμικής Θεολογικής Σχολής. Τα έχουν σκεφθεί όλα αυτά οι οπαδοί του Προγράμματος Ισλαμικών Σπουδών;

Άρθρο μου στην εφημερίδα Δημοκρατία, Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

Σε όλη την Ευρώπη εορτάσθηκαν τα 25 χρόνια από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Η Ευρώπη δεν ξεχνά τα ολοκληρωτικά καθεστώτα κομμουνιστικού τύπου, τα εγκλήματά τους, τα στρατόπεδα καταναγκαστικών έργων, τις μυστικές αστυνομίες όπως  η ανατολικογερμανική Στάζι, που καταδυνάστευαν τη ζωή των πολιτών. Στην Ελλάδα, όμως, η ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς οδηγεί μερικές φορές σε φαινόμενα αυτο-λογοκρισίας με αποτέλεσμα να μην τιμούμε αυτή τη σημαντική επέτειο και να μην διδάσκουμε στα παιδιά μας το ερεβώδες και απάνθρωπο πρόσωπο των μαρξιστικών, λενινιστικών, και σταλινικών  καθεστώτων.

Η κοινωνία μας δεν χρειάζεται φανατισμούς και διχασμούς. Πολλά δεινά επέφεραν οι διχόνοιες. Όμως η εθνική ενότητα δεν μπορεί να βασίζεται στο ψεύδος και στην μονομερή θεώρηση των γεγονότων. Ο αγώνας για την εδραίωση της δημοκρατίας θα έχει επιτυχία μόνον όταν οι νέοι μας μάθουν να απορρίπτουν συνειδητά όλες τις μορφές του ολοκληρωτισμού, και τη μαύρη και την κόκκινη.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από το 2009 έχει ορίσει να τιμάται η 23^η Αυγούστου ως η Ημέρα Μνήμης των θυμάτων του Ναζισμού και του Σταλινισμού. Στις 23.8.1939 υπεγράφη το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότωφ, με το οποίο η Χιτλερική Γερμανία και η ΕΣΣΔ του Στάλιν συμμάχησαν για να διχοτομήσουν την Πολωνία. Στην Ελλάδα γιατί δεν τιμάται αυτή η ημέρα;

Το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει εκδώσει έγγραφη Σύσταση, με την οποία ζητεί να διδάσκονται στα σχολεία όλων των Ευρωπαϊκών χωρών τα εγκλήματα του Ναζισμού και των κομμουνιστικών ολοκληρωτικών καθεστώτων. Στα ελληνικά σχολικά βιβλία εφαρμόζεται αυτή η σύσταση ;

Η ανανεωτική Αριστερά στην Ελλάδα διαχωρίζει τη θέση της από τον Στάλιν, αλλά συνεχίζει να τιμά τον Λένιν. Μόλις προσφάτως σε ομιλία του προς τα στελέχη του κόμματός του ο κ. Τσίπρας αναφέρθηκε στον Λένιν. Ας μας απαντήσουν, λοιπόν, ο Πρόεδρος και οι λενινιστικές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ ποια είναι η άποψή τους για την κόκκινη τρομοκρατία που επέβαλε ο Λένιν κατά τα πρώτα χρόνια μετά την επιβολή των Μπολσεβίκων; Η διεθνής βιβλιογραφία καταγράφει τη μαζική εκτέλεση αντιφρονούντων, κυρίως κληρικών και μοναχών, και την κατεδάφιση Ορθοδόξων Ναών με εντολή του Λένιν.

Πόσο γνωστά είναι στη χώρα μας τα εκατομμύρια θύματα του κομμουνιστικού καθεστώτος της Καμπότζης, το οποίο είχε ως σύνθημα τη φράση «Καταργούμε τον Θεό»; Οι δίκες των υπευθύνων συνεχίζονται ακόμη.

Προτείνω στους νέους μας να διαβάσουν ορισμένα αξιόλογα βιβλία, όπως το  «Φωτιά και Τσεκούρι» του Ευαγγέλου Αβέρωφ, τη Μαύρη Βίβλο του Κομμουνισμού, την οποία συνέγραψαν Γάλλοι αριστεροί ιστορικοί με επικεφαλής τον Στεφάν Κουρτουά (στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΕΣΤΙΑ) και τον βίο του Αγίου Λουκά του ιατρού, Αρχιεπισκόπου Κριμαίας.

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 16 Νοεμβρίου 2014

Ο Ελληνισμός είναι ενιαίος. Ελλάδα, Κύπρος, Βόρειος Ήπειρος και Απόδημοι Έλληνες  αποτελούμε μία μεγάλη οικογένεια και πρέπει να ενισχύουμε τους δεσμούς μας απέναντι  στις απειλές. Η τουρκική επιθετικότητα και η ανάγκη Ελλάδος και Κύπρου να αξιοποιήσουμε την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη οδηγούν τους ηγέτες των δύο κρατών του Ελληνισμού σε συνεργασίες και αποφάσεις που ανοίγουν νέους δρόμους. Θυμίζω ορισμένα γεγονότα των τελευταίων ημερών, τα οποία συνδέονται με το ενιαίο μέτωπο Αιγαίου και Κύπρου:

Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος Αντώνης Σαμαράς επισκέφθηκε τη Λευκωσία για να τονίσει τη σύμπλευση και συμπόρευση Ελλάδος και Κύπρου στην αντιμετώπιση των τουρκικών προκλήσεων.

Ο Αντώνης Σαμαράς δήλωσε συγκινημένος που του δόθηκε η ευκαιρία να εκπροσωπήσει την Κύπρο στην Ευρ. Ένωση και να καταδείξει διεθνώς την ενότητα του Ελληνισμού. Όλες οι δημόσιες παρεμβάσεις του στην Κύπρο θύμισαν τους κοινούς αγώνες Ελλαδιτών και Κυπρίων για την Πανελλήνια Ιδέα. Αγώνες, τους οποίους κάποιοι λησμονούν σκοπίμως με στόχο να αφελληνίσουν τη συνείδηση των Κυπρίων και να καλλιεργήσουν μία τεχνητή  νεοκυπριακή συνείδηση.

Στο Κάιρο της Αιγύπτου ο Έληνας Πρωθυπουργός και ο Πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης συναντούν τον Στρατηγό Σίσι, ο οποίος ανέλαβε Προέδρος μετά τηνανατροπή του φιλότουρκου Ισλαμιστή Μόρσι. Η συνεργασία των τριών κρατών φοβίζει την Τιυρκία και τής δείχνει ότι κινδυνεύει να μείνει μόινη της στο θέμα της ΑΟΖ και στην αμφισβήτηση του Καστελλορίζου.

Στη μαρτυρική Χίο ο Μητροπολίτης Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκος υπογράμμισε ότι είναι χρέος όλων των Ελλήνων να προστατεύσουμε την ΑΟΖ Ελλάδος και Κ;yπρου. Ο ίδιος δώρισε στο νησί μία τεράστια Ελληνική σημαία 150 τετραγωνικών μέτρων, η οποία για πρώτη φορά θα αναρτηθεί από γερανό στο λιμάνι κατά τον εορτασμό της απελευθερώσεως της Χίου από τους Τούρκους. Είναι μία συμβολική μέρα η 11^η Νοεμβρίου για το νησί που έζησε τη μεγάλη σφαγή του 1822. Στις 11.11.1912 το Ελληνικό  Ναυτικό αποβίβασε τους Έλληνες στρατιώτες, οι οποίοι μετά από μάχες νίκησαν την τουρκική φρουρά και ύψωσαν την γαλανόλευκη. Την ίδια ημέρα εορτάζουν οι πολιούχοι της Χίου Άγιοι Μηνάς, Βίκτωρ και Βικέντιος.

Μία ημέρα πριν από την άφιξη του Έλληνα Πρωθυπουργού στην Κύπρο η Εθνική Φρουρά της Μεγαλονήσου πραγματοποίησε ασκήσεις, οι οποίες περιλάμβαναν τη ρίψη αλεξιπτωτιστών του Ελληνικού Στρατού. Το μήνυμα είναι σαφές: Ελλάς και Κύπρος συντονίζονται και στον στρατιωτικό τομέα για την παρεμπόδιση τυχόν απειλής από την Τουρκία. Ελπίζω να είναι το πρώτο βήμα για την αναβίωση του δόγματος του ενιάιου αμυντικού χώρου. Οι Τούρκοι βλέπουν ως ενιάιο αντίπαλο τον  Ελληνισμό στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Δεν ξεχωρίζουν την Ελλάδα από την Κύπρο όταν χαράσσουν στρατηγική. Αντίστοιχη πρέπει να είναι η αποτρεπτική στραηγική των δύο ελληνικών κρατών. Μετά τη κοινή άσκηση με αλεξιπτωτιστές εξ Ελλάδος καλό θα ήταν να πραγματοποιηθούν όπως παλαιότερα ασκήσεις της Εθνικής Φρουράς με τη συμμετοχή του Ναυτικού και της Αεροπορίας μας.

Η τεράστια σημαία της Χίου θα στέλνει το μήνυμα στην απέναντι μικρασιατική ακτή ότι είμαστε πάντοτε ψυχικά και υλικά προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε τους τυχοδιωκτισμούς του Ερντογάν και του Νταβούτογλου. Το μέγεθός της συμβολίζει τη διάθεση της Ελλάδος να αγκαλιάσει τον Ελληνισμό της Κύπρου, με τον οποίο μάς ενώνουν δεσμοί αίματος και πνεύματος από την εποχή που ο βασιλιάς της Κύπρου Κινύρας έστελνε μία ασπίδα στον Αγαμέμνονα ως συβολική συμμετοχή στη μάχη Ελλήνων εναντίον Τρώων. Η σημαία της Χίου μάς θυμίζει το ηρωικό 1821, όταν ο Ψαριανός Κανάρης βρέθηκε κρυφά στη Λάπηθο της Κύπρου για να συναντηθεί με μέλη της Φιλικής Εταιρίας στη Μεγαλόνησο.

Στο Αιγαίο και στην Κύπρο θα βουλιάξει ο νεο- οθωμανισμός.

Άρθρο μου στην εφημερίδα Δημοκρατία, Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2014

Το Διδυμότειχο δεν χορεύει μπλουζ. Ούτε οι κάτοικοί του διακατέχονται από μελαγχολία, όπως υπαινίσσεται το γνωστό τραγούδι. Βρέθηκα προσφάτως στην ακριτική αυτή πόλη της Θράκης  και διαπίστωσα για μία ακόμη φορά ότι ο Ελληνισμός των συνόρων βρίσκει τρόπους να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα. Παρά την κρίση και παρά την επιθετικότητα των γειτόνων, παρά το αίτημα για μεγαλύτερη στοργή από τους εκάστοτε κυβερνώντες, τα Δίδυμα Τείχη της βυζαντινής Καστροπολιτείας διασώζουν την συγκρατημένη αισιοδοξία και τη μαχητικότητα του Έλληνα.

Είδα με συγκίνηση ανθρώπους που θα μπορούσαν να απαλλαγούν λόγω υγείας, αλλά προσέρχονται στις ασκήσεις των εφέδρων για στρατιωτική εκγύμναση. Ο πατριωτισμός των Θρακιωτών εκδηλώνεται με κάθε τρόπο.

Είδα με χαρά νέους ανθρώπους από την Αθήνα και από άλλα μέρη της Ελλάδος να προσέρχονται στις τάξεις του ιερού κλήρου για να υπηρετήσουν τις Ορθόδοξες ενορίες στα χωριά του Έβρου.

Παρατήρησα με γλυκιά ικανοποίηση τα παιδάκια του Δημοτικού που ήλθαν στη Θεία Λειτουργία μαζί  με τις δασκάλες τους, είπαν δυνατά το Πιστεύω και το Πάτερ Ημών και κοινώνησαν με ευταξία.

Εντυπωσιάσθηκα από την επιμονή των κατοίκων του Βορείου Έβρου, οι οποίοι συγκέντρωσαν 25.000 υπογραφές για να κρατήσουν σε πλήρη λειτουργία το Νοσοκομείο Διδυμοτείχου και τελικά κατόρθωσαν να μεταπείσουν τους αρμοδίους. Έτσι ακυρώθηκε ένα αρχικό σχέδιο να υποβαθμισθεί το Νοσοκομείο σε Κέντρο Υγείας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Αλεξανδρουπόλεως.

Έφυγα ενθαρρυμένος βλέποντας ότι οι νέοι της περιοχής τιμούν τους Θράκες Αγίους, όπως ο Ιωάννης Βατάτζης, μαθαίνουν τους δημοτικούς χορούς και οργανώνονται σε σωματεία για τη διαφύλαξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Είδα τους θαρραλέους συνοριοφύλακες, οι οποίοι με τη βοήθεια του ευρωπαϊκού μηχανισμού FRONTEXέχουν μειώσει στο ελάχιστο την είσοδο λαθρομεταναστών από τον Έβρο.

Με πνευματικό εξοπλισμό την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας οι Θρακιώτες αντιμετωπίζουν την προκλητικότητα της Άγκυρας και του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής. Ξέρουν πολύ καλά ότι ορισμένοι Μουσουλμάνοι χρηματοδοτούνται κρυφά για να εξαγοράσουν γη Χριστιανών. Ότι η Άκυρα επιδοτεί με χρήματα τα παιδιά των Μουσουλμάνων που επιλέγουν τα τουρκόφωνα σχολεία εις βάρος του δημοσίου ελληνικού σχολείου.

Η Εκκλησία, ο Στρατός και η ψυχή των Θρακιωτών εγγυώνται τα βορειοανατολικά μας σύνορα. Και όσοι ζούμε στην Αθήνα ας μην λησμονούμε τη Θράκη.

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 9 Νοεμβρίου 2014

Ακούσαμε τον Πατριάρχη Αντιοχείας κ. Ιωάννη Ι΄, ο οποίος βρέθηκε στην Αθήνα για επίσημη επίσκεψη, να ομιλεί για τη Ρωμηοσύνη της Μέσης Ανατολής, στην οποία εντάσσεται και το ποίμνιό του. Προφανώς εννοεί ότι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί που ποιμαίνονται από το παλαίφατο Πατριαρχείο Αντιοχείας με έδρα τη Δαμασκό, είναι απόγονοι και κληρονόμοι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η οποία ονομαζόταν επισήμως Ρωμανία και είχε ελληνορθόδοξο πολιτισμό. Η Ορθόδοξη Πίστη τους, η ελληνική τους παιδεία και η συνείδηση της ιστορικής τους παρουσίας επί αιώνες στην ταραγμένη Μέση Ανατολή, δίνει ελπίδα στους ομοδόξους αδελφούς μας, παρά τους διωγμούς που υφίστανται από τους φανατικούς ισλαμιστές. Ρωμηοί, Βυζαντινοί, πολιτιστικά Έλληνες, γλωσσικά αραβόφωνοι, υπερήφανοι και ταυτοχρόνως σεμνοί, οι ελληνορθόδοξοι της Συρίας, του Λιβάνου και των γειτονικών χωρών αυτοαποκαλούνται Ρουμ Ορτοντόξ για να τονίσουν τη σύνδεσή τους με την αυτοκρατορία της Κωνσταντινουπόλεως-Νέας Ρώμης, η οποία επεβίωσε επί 11 αιώνες παρά τα πανταχόθεν κτυπήματα.

Ο Πατριάρχης είναι αδελφός του Ελληνορθοδόξου Μητροπολίτου Χαλεπίου και Βεροίας Παύλου, ο οποίος απήχθη μαζί με ένα Συροϊακωβίτη Επίσκοπο προ δεκαοκτώ μηνών. Η τύχη τους αγνοείται, αλλά ο Πατριάρχης αισιοδοξεί. Εξέφρασε δημοσίως την ελπίδα ότι και οι δύο ζουν. Δεν γνωρίζω αν έχει πληροφορίες, αλλά είναι προφανές ότι η συγκρατημένη αισιοδοξία του βασίζεται στην Ορθόδοξη Πίστη. Αφού οι Ρωμηοί Ορθόδοξοι της Μέσης Ανατολής επιβίωσαν από τις κατακτήσεις των Αράβων, Σταυροφόρων, Οθωμανών, Γάλλων, Άγγλων κ.ά. έμαθαν να ελπίζουν. Η Ελληνορθόδοξη Παράδοση που κλείνουν μέσα στη ψυχή τους είναι το μυστικό της επιβιώσεώς τους.

Ορθοδοξία, ελληνική παιδεία και αίσθηση ιστορικής συνέχειας ήσαν τα μυστικά όπλα του Έθνους μας στις δύσκολες στιγμές. Μετά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Σταυροφόρους, η Αυτοκρατορία της Νικαίας (1204-1261) διετήρησε τη φλόγα και απελευθέρωσε την Βασιλεύουσα. Ο Αυτοκράτωρ Ιωάννης Βατάτζης, ο οποίος τιμάται σήμερα (4 Νοεμβρίου) ως Άγιος από την Εκκλησία μας, συνδύαζε την Ορθόδοξη Πίστη, τη στρατιωτική ρώμη, την αγάπη για την κλασσική ελληνική παιδεία και τη συνείδηση της συνέχειας του Ελληνισμού. Το 1237 έγραψε προς τον Πάπα Γρηγόριο Θ΄ ότι οι Βυζαντινοί είναι οι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι έδωσαν τη γνώση σε όλη την Οικουμένη.

Εδώ θα ξαναγίνει Ρωμαίικο, έλεγε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός κατά τον 18^ο αιώνα, για να δώσει ελπίδα στους Έλληνες που είχαν αποκάμει από τα αποτυχημένα κινήματα κατά των Τούρκων. Καλλιεργούσε την Μεγάλη Ιδέα της Αναστάσεως του Έθνους με εφόδια την Ορθοδοξία και την ελληνικότητα της γλώσσας και της παιδείας. Το «Ρωμαίικο» ήταν ένας όρος που ταυτίσθηκε με την ελευθερία, την απελευθέρωση.  Ο Γεώργιος Γαζής, γραμματικός του Γεωργίου Καραϊσκάκη, γράφει ότι η λέξη «Ρωμαίικο» επί Τουρκοκρατίας έδινε ελπίδα στους Χριστιανούς Έλληνες.

Ο Γιώργος Σεφέρης διηγείται ότι στις 6 Απριλίου 1941, όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Ελλάδα, ο λαός στους δρόμους έψαλλε το κοντάκιο «Τη Υπερμάχω» και παρακαλούσε την Παναγία. Ο Οδυσσέας  Ελύτης προτείνει σε κάθε δύσκολη να μνημονεύουμε Διονύσιο Σολωμό και Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Τον εθνικό μας ποιητή, ο οποίος ύμνησε την Ελευθερία και την Ελληνική Επανάσταση, και τον λογοτέχνη που άντλησε τα θέματά του από την Ορθόδοξη Χριστιανική μας παράδοση.

Χωρίς Ορθόδοξη Πίστη, ιστορική γνώση και σωστή ελληνική παιδεία δεν θα ξεφύγουμε από την κρίση. Διότι τα οικονομικά μεγέθη μπορεί να διορθωθούν. Αλλά κατά βάθος η κρίση είναι πνευματική. Αν δεν δώσουμε στους νέους μας Ελληνορθόδοξη Παιδεία και ιστορικά διδάγματα από τη διαχρονική πορεία του Ελληνισμού, αν δεν τους γαλουχήσουμε με την ενιαία ελληνική γλώσσα που μας συνδέει με τον Όμηρο και με το Ευαγγέλιο, η κρίση δεν θα περάσει. Ίσως θα έλθει άλλη χειρότερη.

Άρθρο μου στην εφημερίδα Δημοκρατία, Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

Ελπίζω και εύχομαι, μετά το απαράδεκτο σχολικό βιβλίο του «συνωστισμού», οι υπεύθυνοι για τα σχολικά εγχειρίδια να είναι πιο προσεκτικοί και να τηρούν το άρθρο 16, παρ. 2 του Συντάγματος. Εκεί αναφέρεται ως κύριος σκοπός της Παιδείας η ανάπτυξη εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως. Προβληματίζομαι, πάντως, διότι πληροφορούμαι ότι το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), το οποίο αντικατέστησε το  Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, προβαίνει σε αναθεώρηση των προγραμμάτων σπουδών και των σχολικών βιβλίων Ιστορίας του  Δημοτικού, του Γυμνασίου και του Λυκείου.

Η αθώα ερμηνεία είναι ότι κατά καιρούς ανανεώνονται βιβλία και προγράμματα και είναι ευκαιρία να διορθωθούν ορισμένα ημαρτημένα.

Η καχύποπτη ερμηνεία λέγει ότι όλα αυτά γίνονται για να αποσυρθεί από την Στ΄ Δημοτικού το καλό, επιστημονικώς τεκμηριωμένο και εθνικώς αξιοπρεπές βιβλίο, το οποίο εγράφη για να αντικαταστήσει το έργο της κ. Ρεπούση. Δεν μου αρέσει να είμαι καχύποπτος, αλλά στην προκειμένη περίπτωση οι υποστηρικτές αυτής της ερμηνείας διαθέτουν ισχυρά επιχειρήματα και διερωτώνται:

Γιατί επί τρία χρόνια, που διδάσκεται στην Στ΄ Δημοτικού το σωστό βιβλίο Ιστορίας, δεν έχει εκτυπωθεί το βιβλίο του δασκάλου;

Γιατί σε συγκεντρώσεις Φιλολόγων, που διοργανώνει το ΙΕΠ, το ελληνορθόδοξα γραμμένο νέο βιβλίο της Στ΄ Δημοτικού παρουσιάζεται ως παράδειγμα προς αποφυγήν;

Αλλά και γενικότερα ερωτήματα εγείρονται από τη νέα αυτή προσπάθεια επανασυγγραφής της Ιστορίας:

Γιατί για τα άλλα μαθήματα αλλάζει η ύλη μόνο στο Λύκειο, ενώ για την Ιστορία αλλάζουν την ύλη και τα εγχειρίδια και στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο;

Θα τηρηθεί η γραμμική διδασκαλία της Ιστορίας (Αρχαιότητα, Βυζάντιο, Νέος Ελληνισμός) ώστε να καταδεικνύεται η συνέχεια του Ελληνισμού ή θα εισαχθούν αποτυχημένα πρότυπα από το εξωτερικό, όπως π.χ. η θεματική Ιστορία με χρονολογικές ακροβασίες; Επί παραδείγματι στη Γ΄ Λυκείου θέλουν να αποσύρουν το βιβλίο Νεώτερης και Σύγχρονης Ιστορίας  και να εισαγάγουν νέο εγχειρίδιο με τον τίτλο «Πόλεμος και Ειρήνη»!

Έγινε αξιοκρατικά η επιλογή συγγραφέων και κριτών; Πώς εξηγείται ότι στην ομάδα συντάξεως του Οδηγού για τους εκπαιδευτικούς του Λυκείου μετέχει  ένας δάσκαλος του Δημοτικού;

Η Ακαδημία Αθηνών είχε επισημάνει δεκάδες λάθη στο βιβλίο της κ. Ρεπούση. Προτείνω να σταλούν στην Ακαδημία τα υπό έκδοσιν εγχειρίδια  ώστε να μην έχουμε νέα φαινόμενα «συνωστισμού»!

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 2 Νοεμβρίου 2014

Τώρα που διερχόμαστε μία μείζονα κρίση, οικονομική, ηθική, πνευματική, ακριβώς τώρα καθίσταται ακόμη πιο επίκαιρο το μήνυμα από το ΟΧΙ του 1940. Το ΟΧΙ που βεβαίως είπε ο Κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς εκφράζοντας την άποψη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού μας. Ήταν ένα ΟΧΙ κατά της ξένης εισβολής και υπέρ της ελευθερίας και της εθνικής αξιοπρέπειας. Οι φράσεις του Μεταξά προς τον Ιταλό Πρέσβυ Γκράτσι ήταν: “Alors c’ est la guerre”, που σημαίνει στα γαλλικά: Λοιπόν, έχουμε πόλεμο. Και το ΟΧΙ αυτό επαναλήφθηκε χιλιάδες φορές από απλούς φαντάρους και αξιωματικούς, από κληρικούς και λαϊκούς, από επιστήμονες και ολιγογράμματους μαχητές. Από άνδρες και γυναίκες που αισθάνθηκαν ότι προσεβλήθη η Παναγία κατά τον τορπιλλισμό της ΕΛΛΗΣ από ιταλικό υποβρύχιο στις 15 Αυγούστου 1940. Ο πόλεμος έγινε με υψηλά ιδανικά. Την Ορθόδοξη Πίστη και την Πατρίδα. Είχε ο απλός Έλληνας ισχυρούς προστάτες. Την Παναγία και την διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού. Τους ήρωες και τους μάρτυρες του Γένους.

Έγραψε σχετικά ο σπουδαίος λόγιος και δημοσιογράφος Σπύρος Μελάς: «Από αυτό το καμπαναριό της Μεγαλόχαρης αντιλάλησε ως τα πέρατα του Ελληνισμού η καμπάνα του εθνικού συναγερμού, όταν ο Ιταλός, αφήνοντας τον ακήρυχτο πόλεμο, ήρθε στις φανερές εχθροπραξἰες. Ο σεπτός ναός της παρθένου στάθηκε το ψυχικό στρατηγείο του έθνους. Μία θεία κόρη στρατηγεύει πάντα στους μεγάλους πολέμους των Ελλήνων. Η Αθηνά παράστεκε τους ήρωες στην Ιλιάδα. Τα στρατεύματα και τα καράβια μας, στο αγώνα τούτο της λευτεριάς, η Μεγαλόχαρη της Τήνου…».

Ο Εμμανουέλε Γκράτσι, ο Ιταλός Πρέσβυς που επέδωσε στο Ιωάννη Μεταξά το επαίσχυντο τελεσίγραφο τα ξημερώματα της 28.10.1940, παραδέχεται ότι: «Το έγκλημα της Τήνου είχε γι’ αποτέλεσμα, να μην πω έκαμε το θαύμα, να δημιουργηθεί σ’ όλην την Ελλάδα μια απόλυτη ενότητα ψυχών. Μοναρχικοί και Βενιζελικοί, οπαδοί και αντίπαλοι της 4ης Αυγούστου, πείστηκαν πως έναν μόνο αδυσώπητο εχθρό είχε η Ελλάδα: Την Ιταλία. Και πως αν δεν γινόταν να αποφευχθεί μιά σύγκρουση με την Ιταλία, θα ήταν προτιμότερο ν’ αντιμετωπισθεί ο εχθρός με ανδρισμό, παρά να υποχωρήσει το ελληνικό έθνος μπροστά σ’ έναν εχθρό, που δεν δίσταζε να μεταχειρίζεται τέτοια μέσα…».

Δεν μπορούσε να ήταν διαφορετική η απάντηση των Ελλήνων στην εισβολή του Μουσσολίνι. Ο Ελληνισμός καταγράφηκε με χρυσά γράμματα στις δέλτους της παγκόσμιας ιστορίας κυρίως με τα ΟΧΙ του. Η αντίσταση των Πανελλήνων κατά της Περσικής εισβολής το 490-479 π.Χ. έσωσε την Ευρώπη από την ασιατική βαρβαρότητα. Σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο διδάσκονται με θαυμασμό το ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ του Λεωνίδα και το Ίτε παίδες Ελλήνων, που διέσωσε ο Αισχύλος. Το ΟΧΙ του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου το 1453 διέσωσε την τιμή και την υπερηφάνεια των Ελλήνων και κράτησε άσβεστη τη φλόγα της Μεγάλης Ιδέας. Είχε προηγηθεί, λίγα χρόνια πριν, το ΟΧΙ του Μάρκου Ευγενικού, Επισκόπου Εφέσου, προς τον Πάπα, ο οποίος ζητούσε την πλήρη υποδούλωση της Ορθοδοξίας στη Λατινική Δύση. Ο αείμνηστος Βρετανός Βυζαντινολόγος Σερ Στήβεν Ράνσιμαν παραδέχεται ότι αυτό το ΟΧΙ διαφύλαξε την ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας και όταν η Εκκλησία επιβιώνει τότε επιβιώνει και ο Ελληνισμός. Το ΟΧΙ των Σουλιωτών και Σουλιωτισσών προς τον Αλή Πασά αποτέλεσαν τον πρόλογο του 1821. Το ΟΧΙ του Παπαφλέσσα θαυμάσθηκε ακόμη και από τον σκληρό αντίπαλό του, τον Αιγύπτιο Ιμπραήμ. ΤΟ ΟΧΙ των Μεσολογγιτών και η συγκινητική Έξοδός τους παρακίνησαν διαδηλώσεις φοιτητών στην Αγγλία και στη Γαλλία και θυελλώδεις συζητήσεις υπέρ του ελληνικού Αγώνα στα ευρωπαϊκά Κοινοβούλια.

ΤΟ ΟΧΙ κατά των Γερμανών Ναζί στο Ρούπελ θαυμάσθηκε ακόμη και από τον Χίτλερ και από τους αλαζόνες στρατηγούς του. Το ΟΧΙ κατά των βρετανών αποικιοκρατών που δήλωσαν οι Έλληνες Κύπριοι το 1955-59 ταπείνωσε μία ολόκληρη αυτοκρατορία και αναπτέρωσε το ηθικό του απανταχού Ελληνισμού. Τα μεγάλα συλλαλητήρια των Ελλήνων το 1992-94 εμπόδισαν τους ενδοτικούς να παραχωρήσουν το όνομα και τον πολιτισμό της Μακεδονίας στο θνησιγενές κρατίδιο των Σκοπίων. Το ΟΧΙ αυτό ελήφθη σοβαρά υπ’όψιν από φίλους και εταίρους, όπως δήλωσε προ ετών στην Αθήνα ο υπεύθυνος της Ευρ. Ενώσεως για τα Βαλκάνια, Ντέϊβιντ Όουεν. Οι Κύπριοι αδελφοί μας ξαναείπαν το ΟΧΙ τους στο κρίσιμο δημοψήφισμα του 2004. Έσωσαν το νησί τους από το σχέδιο Ανάν που θα έφερνε πλήρη Τουρκοκρατία στον βορρά και μερική τουρκοκρατία στον νότο. Και τα ΟΧΙ πρέπει να έχουν συνέχεια. Τώρα που υπό την πίεση των οικονομικών μας προβλημάτων καλούμεθα να δηλώσουμε πλήρη υποταγή σε ξένες αποφάσεις και να παραχωρήσουμε σε επικίνδυνο βαθμό την εθνική μας κυριαρχία.

Την 28η Οκτωβρίου 1940 ο μεγάλος ποιητής μας Κωστής Παλαμάς πρότεινε να μεθύσουν όλοι οι Έλληνες από το αθάνατο κρασί του 1821. Η πίστη στον Θεό και στην Παναγία, η συνείδηση της ιστορικής συνέχειας, η αίσθηση του χρέους απέναντι στην πατρίδα, στους προγόνους και στους επιγόνους, αυτά ήσαν πρωτίστως τα ιδανικά που ενέπνευσαν την εποποιία των βορειοηπειρωτικών βουνών. Για να μπορέσουμε σήμερα να επιβιώσουμε ως έθνος και ως αξιοπρεπείς Έλληνες είναι απαραίτητο να αναβαπτισθούμε στις σταθερές αρχές και αξίες της Ορθοδοξίας και της Ελληνικής Ιστορίας. Για να συνεχίσουμε τα ΟΧΙ του Ελληνισμού!