Άρθρα

Ο Υπουργός Υγείας της Τουρκίας Μουεζίνογλου επανέλαβε την απειλή, την οποία είχε εκφράσει το καλοκαίρι του 2013. Σε δημόσια εκδήλωση στην Κωνσταντινούπολη μίλησε σε ιατρούς από τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης και δήλωσε ότι η Δυτική Θράκη είναι το ακρωτηριασμένο χέρι της Τουρκίας. Στο βήμα υπήρχε το έμβλημα της ανεξάρτητης Θράκης, σαφής απειλή κατά της ελληνικής εδαφικής ανεξαρτησίας (Δημοκρατία, 19.3.2015).

Ο  Μουεζίνογλου προ δύο ετών είχε πει ότι η Θράκη είναι το κομμένο χέρι της Τουρκίας. Τότε έλαβε πληρωμένη απάντηση από τον Εβρίτη Υφυπουργό Εξωτερικών Άκη Γεροντόπουλο, ο οποίος τον κάλεσε να μην προκαλεί, διότι οι Θρακιώτες θα κόψουν το δικό του χέρι.

Σήμερα βλέπουμε τον Τούρκο αξιωματούχο να επαναφέρει τα σενάρια ακρωτηριασμού της Ελλάδος, φυσικά υπό την πλήρη κάλυψη του Προέδρου Ερντογάν και του Πρωθυπουργού Νταβούτογλου. Φοβούμαι ότι αποθρασύνθηκε περισσότερο μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.

Τί μήνυμα έδωσε στην Άγκυρα η νέα κυβέρνηση όταν ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίχθηκε από όλους τους ψηφοφόρους του φιλοτουρκικού κόμματος DEB στη Θράκη;

Τϊ μηνύματα δίδονται διεθνώς όταν ο βουλευτής Ροδόπης του ΣΥΡΙΖΑ κ. Ζεϊμπέκ δηλώνει ότι εκπροσωπεί όχι μόνο τους Μουσουλμάνους της Θράκης, αλλά και τους 700.000 μουσουλμάνους που ζουν στην Αθήνα και ζητά εκ μέρους τους την ανέγερση τζαμιών;

Πόσο ωφέλιμη είναι για τα εθνικά συμφέροντα η κυβερνητική αδράνεια απέναντι στην καταστροφή από τα φυσικά φαινόμενα  του φράκτη στον Βόρειο Έβρο;

Ποια ασφάλεια θα νιώθει το Χριστιανικό στοιχείο της Θράκης όταν φοβάται ότι μετά την Αμυγδαλέζα θα ανοίξουν και τα κέντρα κράτησης αλλοδαπών στην Θράκη μας;

Ποια ανάγκη οδήγησε τον νέο Υπουργό Εξωτερικών κ. Κοτζιά να αποφασίσει την επανέναρξη του διαλόγου για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης με την Άγκυρα; Μήπως αυτές οι κινήσεις της Αθήνας δείχνουν υποχωρητικότητα και εκλαμβάνονται ως μικρές, αλλά σημαντικές νίκες από την τουρκική κυβέρνηση;

Οι κινήσεις της νέας κυβερνήσεως των Αθηνών θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικές, όταν έχουμε απέναντί μας μία αδιάλλακτη τουρκική κυβέρνηση, η οποία αισθάνεται πανίσχυρη στο εσωτερικό της μέτωπο και επιδεικνύει αλαζονεία προς κάθε κατεύθυνση. Βλέπουμε την αμφισβήτηση της Κυπριακής ΑΟΖ. Μαθαίνουμε και για την επίσημη ακύρωση του πρωτοκόλλου Φιλίας μεταξύ Τουρκίας και Αρμενίας, το οποίο είχε υπογραφεί το 2009.

Η Ελλάς στο θέμα της Θράκης οφείλει να εγκαταλείψει τις ψευδαισθήσεις και να πάρει μέτρα ουσιαστικά. Να ελληνοποιηθεί πλήρως η εκπαίδευση των παιδιών της μειονότητας, με απόλυτο σεβασμό στη θρησκεία τους. Να μειωθούν οι επισκέψεις Τούρκων αξιωματούχων. Να τονωθεί το φρόνημα των Πομάκων, οι οποίοι δεν θέλουν να μαθαίνουν την τουρκική γλώσσα. Να επιδιορθωθεί αμέσως ο φράκτης κατά της εισόδου παρανόμων μεταναστών.

Κύριε Μουεζίνογλου, Μολών Λαβέ!

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 22 Μαρτίου 2015

Πολλές φωνές ακούγονται τον τελευταίο καιρό σχετικά με τις σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας. Άλλοι μιλούν για χωρισμό, χωρίς όμως, να διευκρινίζουν τι εννοούν. Άλλοι υπενθυμίζουν ότι με βάση το ισχύον Σύνταγμα οι ρόλοι είναι διακριτοί. Πιστεύω ότι θα ήταν χρήσιμο να δούμε πώς έβλεπαν το ζήτημα εκείνοι που αγωνίσθηκαν για να γίνουμε ανεξάρτητο κράτος και για να μπορούμε σήμερα να συζητούμε ελευθέρως ως προς τις σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας.

Ένας από τούς πρωταγωνιστές του Αγώνος, ο Κοζανίτης Νικόλαος Κασομούλης, έγραψε στα “Ενθυμήματα Στρατιωτικά”: “….Η ελληνική γλώσσα, ο χαρακτήρ και τα έθιμα του ελληνικού λαού, μετά την πτώσιν του Βασιλείου μας, εδιατηρήθησαν υπό την επαγρύπνησιν του Κλήρου μας και δια των διαφόρων πεπαιδευμένων του Έθνους μας και δια της κοινής ευλαβείας προς την αγίαν ημών θρησκείαν…”

Στα πρώτα Συντάγματα της Εθνεγερσίας ορίζεται ότι “Έλληνες εισίν οι κάτοικοι της Ελληνικής Επικρατείας οι πιστεύοντες εις Χριστόν”, ενώ ως κανόνες Δικαίου ορίζονται οι νόμοι των “Χριστιανών ημών Αυτοκρατόρων”, δηλαδή των Βυζαντινών. Η Α’ εν Επιδαύρω Εθνική Συνέλευσις διεκήρυξε ότι: “Ο λαός της Ελλάδος έλαβε τα όπλα και δεν ζητεί δια των όπλων παρά την δόξαν και την λαμπρότητα της του Χριστού Εκκλησίας, η οποία μετά του ιερού αυτής κλήρου κατεδιώκετο και κατεφρονείτο”.

Η Γ’ εν Τροιζήνι Εθνική Συνέλευσις το 1827 βροντοφώναξε προς τούς ελευθέρους λαούς: «Ω Χριστιανοί ούτε ήτο, ούτε είναι δυνατόν να πειθαρχήσωμεν δεσποζόμενοι από τούς θρησκομανείς Μωαμεθανούς, οι οποίοι κατεξέσχιζον και κατεπάτουν τας αγίας εικόνας, κατεδάφιζον τούς ιερούς ναούς, κατεφρόνουν το Ιερατείον, υβρίζοντες το θείον όνομα του Ιησού….Ο πόλεμός μας δεν είναι επιθετικός, είναι αμυντικός, είναι πόλεμος της Δικαιοσύνης κατά της Αδικίας, της Χριστιανικής Θρησκείας κατά του Κορανίου…».

Η πολυσυζητημένη διάταξη περί της επικρατούσης θρησκείας, η οποία υπάρχει σε όλα τα Συντάγματα από εκείνο του 1844 μέχρι το ισχύον του 1975/1986/2001 εντοπίζεται για πρώτη φορά μαζί με την διακήρυξη της ανεξιθρησκείας σε ένα από τα νομοθετικά κείμενα του Αγώνος του 1821. Πρόκειται για μία πράξη του Αρείου Πάγου, δηλαδή της Διοικήσεως της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδος, η οποία αναφέρει: “Αν και όλας τας θρησκείας δέχεται η Ελλάς, και τας τελετάς και την χρήσιν αυτών κατ’ ουδένα τρόπον εμποδίζει, την Ανατολικήν όμως του Χριστού Εκκλησίαν και την σημερινήν γλώσσαν μόνας αναγνωρίζει ως επικρατούσας θρησκείαν και γλώσσαν της Ελλάδος”.

Ένας εκ των εμψυχωτών του Αγώνος ήταν και ο πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων από την Τσαριτσάνη Ελασσόνος. Κορυφαίος λόγιος και ρήτωρ της εποχής του έμεινε στην ιστορία συν τοις άλλοις και για τον επικήδειο προς τον Πατριάρχη και Εθνοϊερομάρτυρα Γρηγόριο Ε’, το σεπτό σκήνωμα του οποίου μετεφέρθη και ετάφη στην Οδησσό της Ρωσίας. Σε ένα κλασσικό κείμενό του προτρεπτικό προς τούς αγωνιστές ο Κωνσταντίνος Οικονόμος έγραφε: “Γενναίοι του Χριστού στρατιώται! Εις σάς εκπληρούται μυστήριον, έκπαλαι προωρισμένον εις θρίαμβον και δόξαν της ευσεβείας. Αιώνες πολλοί ώδιναν το έργον, εις το οποίον εκληρώθητε υπό της Βουλής του ενεργούντος και εκπληρούντος το παν. Ο Βασιλεύς των Ουρανών σάς εξέλεξε ελευθερωτάς της Εκκλησίας και της Ελλάδος. Ως υπηρέται λοιπόν της Θείας Προνοίας, τρέχετε γενναίως και ανεπιστρόφως τον αγώνα της Πίστεως, εις τον οποίον σας συνεκάλεσεν η φωνή του Υψίστου”.

Κατά την συζήτηση για το Συνταγμα του 1844 ετέθη θέμα για το θρήσκευμα του Βασιλέως δεδομένου ότι επί Όθωνος το πολίτευμα ήταν Συνταγματική Μοναρχία. Ο αγωνιστής και συγγραφεύς Ιωάννης Μακρυγιάννης επέμενε να τεθεί όρος ότι μετά τον Ρωμαιοκαθολικό Όθωνα οι επόμενοι Ανώτατοι Άρχοντες έπρεπε οπωσδήποτε να είναι βαπτισμένοι Ορθόδοξοι. Έγινε έντονη συζήτηση, αλλά τελικά η πρόταση ψηφίσθηκε παμψηφεί. Την σκηνή περιγράφει ο Μακρυγιάννης στο δεύτερο έργο του, τα Οράματα και Θάματα: “Όταν πιαστήκαμεν εις την Συνέλεψη δια τη θρησκεία….όλοι οι πρέσβεις θυσίασαν πλήθος τραπέζια και χρήματα να μπορέσουν να κάμουν τον σκοπόν τους. Να μην γένει τίποτας, επιαστήκαμεν εκείνην την ημέραν πολύ· από την φιλονικία την πολλή λέγει ο Μεταξάς να το βάλομεν εις τον ψήφον. Του λέγω αυτεινού και όσοι ήταν σύμφωνοι, θρησκεία δεν βαίνομεν εις τον ψήφον· ορθόδοξοι χριστιανοί να κομματιαστούμεν, δυτικοί και ανατολικοί, ότι σήμερον πεθαίνομεν όλοι, τούς λέγω εδώ μέσα. Τότε χωρίς να την βάλομεν εις τον ψήφο, έγινε παμψηφεί…”

Τον άρρηκτο δεσμό Έθνους και Εκκλησίας, όπως αυτός σφυρηλατήθηκε μέσα από τις φλόγες του 1821, ανεγνώρισε επισήμως η νέα Ελληνική Πολιτεία. Το 1832 ο υπουργός Εκκλησιαστικών Ιάκωβος Ρίζος -Νερουλός τόνισε: “Ποσάκις, καθ’ όλον το διάστημα του ιερού αγώνος, το ελληνικόν ιερατείον έδωκε δείγματα ηρωικού Χριστιανισμού! Ποσάκις αφειδήσαντες (σ.σ. δεν εφείσθησαν, αλλά θυσίασαν την ζωή τους) εαυτούς οι σεβάσμιοι της Εκκλησίας ποιμένες έθεντο τας ψυχάς υπέρ των προβάτων! “Και το 1852 σε έκθεση που υπέβαλε στην Βουλή των Ελλήνων ειδική επιτροπή υπό τον Θρασύβουλο Ζαΐμη επιβεβαιώνει την θυσία της Εκκλησίας υπέρ του Γένους: “Αύτη, δήλα δη, η Ορθόδοξος Εκκλησία, διετήρησεν εν ταις περιπετείαις των χρόνων την πνευματικήν και εθνικήν ενότητα των Ελλήνων“.

Χρήσιμες υπενθυμίσεις, τις οποίες καλόν είναι να λάβουν υπ’ όψιν τους οι σημερινοί κυβερνήτες της χώρας.

Άρθρο μου στη μηνιαία εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ Μαρτίου 2015

Στις ημέρες μας βλέπουμε να γίνονται πρότυπα των νέων διάφοροι τηλεοπτικοί μαϊντανοί, ποδοσφαιρικοί αστέρες, νεαροί που κατηγορούνται για ληστεία και τρομοκρατικές ενέργειες και άλλα τέτοια περίεργα. Επειδή πλησιάζει η Εθνική Επέτειος της 25^ης Μαρτίου θεωρώ χρήσιμο να θυμηθούμε με ποιες παιδαγωγικές αρχές και με ποια εκπαιδευτικά πρότυπα γαλουχήθηκαν οι πρωταγωνιστές της Ελευθερίας μας. Τι δίδασκαν οι διδάσκαλοι του Γένους και τι μάθαιναν τα ελληνόπουλα είτε στα κρυφά σχολειά είτε στα φανερά, ειδικά μετά το 1700, όταν οι Οθωμανοί ανέχθηκαν τη λειτουργία σπουδαίων σχολείων των ελληνικών και χριστιανικών γραμμάτων.

Το θαυμάσιο περιοδικό ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ στο τεύχος Μαρτίου 2015 παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στους Διδασκάλους του Γένους, από το οποίο σταχυολογώ ορισμένες λίαν διαφωτιστικές επισημάνσεις.

Αρχίζουμε από τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, ο οποίος μαρτύρησε στη Βόρειο Ήπειρο το 1779. ‘Ελεγε σχετικά με τον σκοπό της παιδείας: «Να μαζευθήτε όλοι να κάμνετε ένα σχολείον καλόν, να βάλετε και επιτρόπους να το κυβερνούν, να βάνουν διδάσκαλον να μανθάνουν όλα τα παιδιά γράμματα, πλούσια και φτωχά. Διότι από το σχολείον μανθάνομεν τι είναι Θεός, τι είναι Αγία Τριάς, τι είναι Άγγελοι, δαίμονες, παράδεισος, κόλασις, αρετή, κακία, τι είναι ψυχή, σώμα, κλπ. Διότι χωρίς το σχολείον περιπατούμεν εις το σκότος. Από το σχολείον ανοίγει το μοναστήριον. Αν δεν ήτο το σχολείον, πού ήθελον μάθει εγώ να σας διδάσκω;».

Ο φημισμένος ρήτωρ και λόγιος του 19ου αιώνος, ο Πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων (από γενιά Οικονόμων, δηλαδή εγγάμων ιερέων που είχαν λάβει  το οφφίκιον του Οικονόμου), γεννήθηκε στην Τσαριτσάνη Θεσσαλίας και είναι θαμμένος στην αυλή της Ιεράς Μονής Ασωμάτων Πετράκη, στην Αθήνα. Έγραφε σχετικά με την αληθινή παιδεία:

«Ο αληθής πεπαιδευμένος ευσεβεί τα προς τον Θεόν, εσεβεί περί γονείς και οικείους και φίλους και πατρίδα. Ιερώτατόν του χρέος νομίζει να ωφελήση τους ομογενείς του. Τιμά την αλήθειαν και μισεί από καρδίας το ψεύδος. Είναι δίκαιος προς τους αλλους. Είναι φιλάνθρωπος και ευεργετικός προς πάντας. Είναι μ’ ένα λόγον οπαδός αχώριστος του ορθού λόγου και της αρετής».

Η καθηγήτρια Μαρία Μαντουβάλου παρουσιάζει στο ίδιο τεύχος το βιβλίο «Χρηστοήθεια» του Αντωνίου του Βυζαντίου, το οποίο από το 1720 χρησίμευσε ως κύριο διδακτικό βοήθημα στα σχολεία των υποδούλων Ελλήνων. Η Χρηστοήθεια δίδασκε στους νέους τις εξής αρχές, οι οποίες διαμόρφωσαν τους μαχητές της Ελευθερίας:

1. Πρέπει να φέρονται με συστολή, αιδώ και ευλάβεια στα θεία. 2.Να μάθουν να ντρέπονται πολύ περισσότερο τον εαυτό τους παρά τους άλλους. 3. Ποτέ να μην περιγελάσουν άνθρωπο για κάποιο φυσικό ελάττωμα ή για άλλη έλλειψη των μελών του σώματος. 4. Η συναναστροφή να γίνεται με ανθρώπους έντιμους και ενάρετους και να αποφεύγουν με κάθε τρόπο τους διάγοντες αισχρή ζωή και τους συκοφάντες. 5. Ο μαθητής να μην είναι ατημέλητος, αλλά να αποφεύγει και τον υπερβολικό καλλωπισμό. 6. Να μην είναι χαιρέκακος με τη δυστυχία του άλλου. 7. Να μην επιμένει επί ζητημάτων, για τα οποία δεν έχει γνώση σαφή και βεβαία..

Η « Χρηστοήθεια» συμπληρωνόταν με την «Εγκυκλοπαίδεια Φιλολογική»  του ιερέως Ιωάννου Πατούσα, η οποία εκδόθηκε το 1710 και περιλάμβανε επιλεγμένα κείμενα Αρχαιων Ελλήνων συγγραφέων και Πατέρων της Εκκλησίας.

Η σημερινή παιδεία, δυστυχώς, πόρρω απέχει από τα κείμενα, τα πρότυπα και τα διδάγματα, τα οποία διαμόρφωσαν το ελληνορθόδοξο ήθος του 1821. Σημαντικό ρόλο στη  σημερινή πολυεπίπεδη κρίση διαδραματίζουν και τα λανθασμένα πρότυπα, τα οποία καλλιεργήθηκαν στη νεολαία μας από μία δήθεν προοδευτική παιδεία και από ορισμένα ΜΜΕ. Αν αγαπούμε τα παιδιά μας, ας μην τα αποκόπτουμε από τις ρίζες μας.

Άρθρο μου στην εφημερίδα Δημοκρατία, Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

Στις 23 Μαρτίου το απόγευμα, στη Στοά του Βιβλίου, θα παρουσιασθεί ο τόμος των Πρακτικών του δευτέρου από τα δέκα επιστημονικά συνέδρια για την Τουρκοκρατία και το 1821, τα οποία διοργανώνει η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το Α΄ Συνέδριο διοργανώθηκε τον Οκτώβριο του 2012 , το Β΄ του οποίου τα Πρακτικά παρουσιάζονται, διοργανώθηκε τον Νοέμβριο του 2013, το Γ΄ έλαβε χώραν τον Νοέμβριο του 2014 και με τη βοήθεια του Θεού θα διοργανώνεται ένα Συνέδριο κάθε χρόνο μέχρι το 2021. Τότε συμπληρώνονται διακόσια χρόνια από τη Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση και η Εκκλησία μας θέλει να δώσει σε κάθε ενδιαφερόμενο μία σειρά δέκα επιστημονικών τόμων με βάση τα Πρακτικά των δέκα Συνεδρίων. Την υλοποίηση έχει αναλάβει η Ειδική Συνοδική Επιτροπή Πολιτιστικής Ταυτότητος, με Πρόεδρο τον Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο, ενώ την όλη προσπάθεια έχει θέσει υπό την αιγίδα του ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος.

Ο Β΄ τόμος (εκδόσεις «Αρχονταρίκι») έχει ως τίτλο: Η Ζωή των υποδούλων επί Τουρκοκρατίας. Περιλαμβάνει 19 κείμενα, τα οποία αντανακλούν τα όσα είπαν οι εισηγητές του Β΄ Επιστημονικού Συνεδρίου. Η πρώτη ενότητα έχει ως αντικείμενο τη διαχρονική συνείδηση του Ελληνικού Έθνους, η δεύτερη αναφέρεται στην Ορθόδοξη Εκκλησία και το υπόδουλο Γένος και η τρίτη περιλαμβάνει εισηγήσεις για τις Κοινότητες, την κοινωνία και την οικονομία των Ελλήνων κατά τη δύσκολη εκείνη περίοδο. Ο ρόλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το παιδομάζωμα και οι εξισλαμισμοί, οι ιδεολογικές τάσεις, οι σχέσεις με τους άλλους λαούς, το εμπόριο, η ναυτιλία, ο ρόλος των λογίων, η κοινοτική αυτοδιοίκηση και πολλές άλλες πτυχές της ζωής των υποδούλων αναπτύσσονται με στοιχεία από ειδικούς επιστήμονες. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται για τον ρόλο των ελληνορθοδόξων κοινοτήτων του εξωτερικού. Τα συνέδρια της Εκκλησίας δίνουν την ευκαιρία να ακουσθούν σοβαρές και ψύχραιμες απόψεις, χωρίς διαστρεβλώσεις και παρερμηνείες, αλλά και χωρίς μία μονομερή και άνωθεν υπαγορευομένη κατεύθυνση.

Τρία συμπεράσματα εξάγονται αβίαστα από τη μελέτη του τόμου. Πρώτον, ότι τότε που δεν υπήρχε κράτος για τους Έλληνες η Ορθόδοξη Εκκλησία στήριξε την ελπίδα, την παιδεία, την κοινωνική αλληλεγγύη. Δεύτερον ότι η πίστη στη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού δεν χάθηκε ποτέ. Η πνευματική επαφή με την Αρχαιότητα και τη Βυζαντινή Ρωμηοσύνη ήταν συνεχής στη διάρκεια της δουλείας. Τρίτον ότι ο Ελληνισμός ανέπτυξε δικούς του θεσμούς και δεν αντέγραψε την Δύση ή τους Οθωμανούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι των Ελλήνων οι Κοινότητες επί Τουρκοκρατίας, ως προέκταση της ενορίας και ως φορέας δημοκρατίας και φιλανθρωπίας.

Η πίστη στον Θεό και στην ιστορία μας θα μάς βοηθήσουν και στη σύγχρονη κρίση.

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 15 Μαρτίου 2015

Στο πρωθυπουργικό γραφείο άλλαξε η διακόσμηση. Ο κ. Τσίπρας αποκαθήλωσε τον πίνακα του Θεοδώρου Βρυζάκη «Η Ελλάς Ευγνωμονούσα» και έβαλε στη θέση του έναν πίνακα αφηρημένης τέχνης. Επειδή το γραφείο του εκάστοτε Πρωθυπουργού το επισκέπτονται πολλοί ξένοι επισκέπτες και επειδή οι συμβολισμοί και η σημειολογία εκφράζουν τις βαθύτερες απόψεις του Πρωθυπουργού, καλό είναι να αναρωτηθούμε δημοσίως: Γιατί αυτή η αλλαγή; Τί συμβολίζει, τί εξυπηρετεί;

Ο πίνακας του Βρυζάκη φιλοτεχνήθηκε το 1858 και ανήκει στην Εθνική Πινακοθήκη. Από το 1982, επί Ανδρέα Παπανδρέου, κοσμούσε το γραφείο του Πρωθυπουργού και μάλιστα βρισκόταν πίσω από την πολυθρόνα του εκάστοτε Προέδρου της Κυβερνήσεως. Ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν ο πρώτος που τον απομάκρυνε. Ο Αντώνης Σαμαράς προς τιμήν του τον επανέφερε. Τώρα ο Αλέξης Τσίπρας αποδεικνύεται αγνώμων προς τους αγωνιστές του 1821 και μιμείται τον Γ. Α. Παπανδρέου. Άλλωστε δεν είναι το μόνο σημείο, στο οποίο τον μιμείται. Δεκάδες συνεργάτες του μνημονιακού Γ.Α.Π. κατέχουν σήμερα θέσεις υπουργών και συμβούλων της κυβερνήσεως, η οποία υποτίθεται ότι θα μας βγάλει από το μνημόνιο!

Ο πίνακας, λοιπόν, απομακρύνθηκε και αντικαταστάθηκε από κάτι εξωτικό και ακατανόητο, χωρίς καμμία αναφορά στην Ιστορία μας, στη φύση μας, στην παράδοσή μας. Ο κ. Τσίπρας δείχνει με τη νέα επιλογή του ότι δεν είναι υπερήφανος για το 1821, για τους αγωνιστές της Πίστεως και της Πατρίδος, γενικά για το παρελθόν μας. Μάλλον ονειρεύεται ένα μέλλον συγκεχυμένο σαν τον νέο πίνακα που επέλεξε. Η Ελλάς διά του Πρωθυπουργού της δεν ευγνωμονεί πλέον τα τέκνα της που θυσιάσθηκαν για την Ελευθερία.

Ο Θεόδωρος Βρυζάκης έγινε γνωστός από αυτόν τον πίνακα και από την περίφημη αναπαράσταση της  Εξόδου του Μεσολογγίου. «Η Ελλάς Ευγνωμονούσα»  παρουσιάζει την Ελλάδα σαν μία γυναίκα με αρχαίο μανδύα, στεφανωμένη και ευγνωμονούσα διάφορες αγωνιστικές μορφές, οι οποίες τής χάρισαν την Ελευθερία. Ο πίνακας παρουσιάζει τους πρωταγωνιστές της Επαναστάσεως, αλλά και τους πρωτομάρτυρες, όπως ο Ρήγας Βελεστινλής, οι οποίοι άνοιξαν τον δρόμο και έσπειραν τον σπόρο. Είναι απαραίτητο κατά την άποψή μου να υπάρχει αυτός ο πίνακας στο Πρωθυπουργικό γραφείο για να καταδεικνύει ότι η σημερινή Ελλάς οφείλει την ύπαρξη και την Ανεξαρτησία της στο 1821, σε όσους το προετοίμασαν και σε όσους το υλοποίησαν. Η απόρριψη του πίνακα αυτομάτως σημαίνει και απόρριψη του 1821. Σημαίνει  την απόρριψη των ιδανικών και των αξιών που οδήγησαν στο 1821. Η απομάκρυνση του πίνακα και η αντικατάστασή του με έργο άσχετο προς την ελληνική ιστορία υποδηλώνει συνειδητή προσπάθεια των κυβερνώντων να αποκόψουν το παρόν από το παρελθόν, να απομακρύνουν τον λαό μας από τα ελληνορθόδοξα ιδεώδη του 1821.

Φαίνεται ότι η ηγεσία της κυβερνήσεως ενοχλείται από το 1821, επειδή δεν ήταν ταξική εξέγερση. Ήταν πανελλήνιος και παλλαϊκός αγώνας για τον Χριστό και την Ελλάδα. Ήταν μία μάχη Χριστιανών κατά αλλοθρήσκων, Ελλήνων κατά Οθωμανών, καταπιεσμένων κατά κατακτητών. Όσοι ενοχλούνται από τον πίνακα προφανώς δεν θέλουν να βλέπει ο ξένος επισκέπτης τον Ρωγών Ιωσήφ, τον Επίσκοπο – ήρωα του Μεσολογγίου, ο οποίος εκφράζει στον πίνακα τη συμμετοχή των ματωμένων ράσων. Δεν θέλουν να παρουσιάζεται η Ελλάς ως αρχαία Ελληνίδα ώστε να μην προβάλλεται η συνέχεια του Ελληνισμού. Δεν θέλουν να προβάλλεται ο Ρήγας, ο οποίος με τη Χάρτα του θεμελίωσε τη Μεγάλη Ιδέα.

Οι αγώνες της Εκκλησίας μας, η πίστη στη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού και οι αξίες των Αγωνιστών ενοχλούν. Η αριστερή διακυβέρνηση στη θέση τους βάζει την ασάφεια της σύγχρονης τέχνης. Ο Πρωθυπουργός κλείνει το 1821 στην αποθήκη. Ελπίζω να επανορθώσει το λάθος του!

Άρθρο μου στην εφημερίδα Δημοκρατία, Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

Τα πιο περίεργα ρεκόρ καταγράφονται στο γνωστό βιβλίο Γκίνες, το οποίο εμπλουτίζεται συνεχώς. Νομίζω ότι η νέα μας κυβέρνηση έχει ήδη επιτύχει εντυπωσιακές πρωτοτυπίες, άρα της αξίζουν αρκετές σελίδες του βιβλίου Γκίνες. Ας βοηθήσουμε στην καταγραφή:

Η αριστερή διακυβέρνηση του κ. Τσίπρα αναδεικνύεται κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ της πιο γρήγορης κυβίστησης και ανατροπής των προεκλογικών γραμμών της. Υποσχέθηκε άμεση κατάργηση του μνημονίου και της τρόικας και μετά την πίεση των ευρωπαίων δανειστών μας ανέκρουσε πρύμναν. Όπως παραδέχονται και πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και όπως παρατηρεί κάθε αντικειμενικός άνθρωπος το μνημόνιο συνεχίζεται με άλλο όνομα και η τρόικα μετονομάσθηκε σε θεσμούς. Και όλα αυτά μέσα σε ένα μήνα.

Η νέα κυβέρνηση καταλαμβάνει επαξίως θέση στο Γκίνες για την αοριστολογία και προχειρότητα των κορυφαίων στελεχών της. Σε διασκέψεις με τους δανειστές εμφανίζονται με θεωρίες και ασάφειες με αποτέλεσμα οι συνομιλητές τους να ζητούν συνεχώς κάποιο χαρτί έστω και με λίγα αριθμητικά στοιχεία.

Η κυβέρνηση Τσίπρα επαξίως λαμβάνει βραβείο Γκίνες για την χρήση ψευδωνύμων ώστε να μην παραδέχεται τον πλήρη συμβιβασμό της. Όπως είπε ορθώς ο Μανόλης Γλέζος βάφτισαν το κρέας ψάρι σαν κάποιους Ρωμαιοκαθολικούς μοναχούς του Μεσαίωνα. Ίσως το βραβείο αυτό θα έπρεπε να ονομασθεί Βραβείο Όργουελ, διότι θυμίζει το newspeak. Την πλήρη μετάλλαξη λέξεων και εννοιών, την οποία περιγράφει ο Τζορτζ Όργουελ στο περίφημο «1984». Χρήσιμη υπενθύμιση: Το βιβλίο περιέγραφε τα ολοκληρωτικά καθεστώτα σταλινικού ή χιτλερικού τύπου.

Η νέα κυβέρνηση εντάσσεται στο βιβλίο Γκίνες για την ταχύτατη αποκαθήλωση και σπίλωση προσωπικοτήτων. Επί δεκαετίες ο Μανόλης Γλέζος και ο Μίκης Θεοδωράκης ήσαν οι εμβληματικές μορφές της ελληνικής Αριστεράς. Σήμερα χλευάζονται ως ανίκανοι να καταλάβουν το μέγεθος της οικονομικής και διπλωματικής ευστροφίας της κυβέρνησης. Απλώς είπαν την αλήθεια για τη συμφωνία του Γιάννη Βαρουφάκη με τους εταίρους και ενόχλησαν, διότι αποκάλυψαν ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός!

Θέση στο βιβλίο Γκίνες καταλαμβάνουν οι νέοι κυβερνήτες μας και για τη μεγαλύτερη ασυνεννοησία, πολυγλωσσία, αμφισημία και έλλειψη συνεργασίας που έχει παρατηρηθεί σε ελληνική κυβέρνηση μετά την Μεταπολίτευση. Αναζητούν αποδιοπομπαίους τράγους για την απαράδεκτη απόφαση περί ελευθέρας εισόδου των λαθρομεταναστών, η μισή κυβέρνηση διαφωνεί με την άλλη μισή για τις ιδιωτικοποιήσεις, η Πρόεδρος της Βουλής διαφωνεί με τη συμφωνία που υπεγράφη με τους δανειστές, ο Υπουργός Οικονομικών μαθαίνει από τον Νίκο Χατζηνικολάου τις αυξήσεις μισθών στη ΔΕΗ.

Και μία υπενθύμιση. Η γλώσσα μας είναι εθνική υπόθεση. Δεν είναι δικαίωμα του κάθε κυρίου Βαρουφάκη να γράφει το Γιάννης με ένα ν. Αν αυτός είναι εκκεντρικός τα ΜΜΕ δεν είναι υποχρεωμένα να ακολουθούν την ανορθογραφία του. Ας μην τα γκρεμίσουμε όλα!

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 8 Μαρτίου 2015

Στις 3 Μαρτίου 1957 ο Σταυραετός του Μαχαιρά, ο Γρηγόρης Αυξεντίου, έπεφτε νεκρός αφού επί ώρες αγωνιζόταν μόνος εναντίον ολοκλήρου Συντάγματος Βρετανών Καταδρομέων. Ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ, Εθνικής Οργανώσεως Κυπρίων Αγωνιστών, έπεσε μαχόμενος για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Αυτός ήταν ο στόχος του επικού εκείνου αγώνος, στον οποίο πρωτοστάτησαν οι νέοι και κυρίως τα παιδιά των Κατηχητικών. Ο Απελευθερωτικός Αγώνας του 1955-59 συγκλόνισε όχι μόνον την Κύπρο, αλλά ολόκληρο τον Ελληνισμό και πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία μας.

Όσο κι αν ενοχλούνται οι οπαδοί του μαρξιστικού διεθνισμού ή της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποιήσεως, η αλήθεια είναι ότι ο ωραίος εκείνος αγώνας είχε ως ιδανικά την Ορθόδοξη Πίστη και την διαχρονική πορεία του Ελληνικού Έθνους. Με αυτές τις αρχές και αξίες επιβιώσαμε μέχρι σήμερα. Ο Αυξεντίου που έπεσε μαχόμενος, οι εννέα συναγωνιστές του, οι οποίοι απαγχονίσθηκαν από τους Βρετανούς, οι χιλιάδες των μαθητών και των μαθητριών που διαδήλωναν στους δρόμους της Κύπρου κρατώντας την ελληνική σημαία ο απλός λαός που έκανε αντίσταση δίνοντας αρχαιοελληνικά ονόματα στα παιδιά του, οι ιερείς οι οποίοι μιλούσαν στους νέους για τους μάρτυρες της Εκκλησίας και τους ήρωες του Έθνους, όλοι αυτοί αποτελούν παραδείγματα προς μίμησιν. Η πνευματική ανάταση, την ποία χρειαζόμαστε για να βγούμε από την κρίση, θα έλθει όταν ξαναμιλήσουμε στα παιδιά μας για τον Αυξεντίου, τον Καραολή, τον Παλληκαρίδη και όταν παύσουν κάποιοι να αναμασούν ξεπερασμένα συνθήματα και αποτυχημένες ιδεολογίες που οδήγησαν σε ολοκληρωτικαά καθεστώτα την Ανατολική Ευρώπη.

Σήμερα η Κύπρος αντιμετωπίζει κινδύνους. Η τουρκική προκλητικότητα και η οικονομική κρίση είναι οι εμφανείς παράμετροι. Υπάρχει και μία επίθεση, η οποία γίνεται ύπουλα και γι’ αυτό είναι πιο διαβρωτική. Μετά την απόρριψη του διχοτομικού και ρατσιστικού σχεδίου Ανάν το 2004 από τους Ελληνοκυπρίους,  οι ανανιστές επανέρχονται με  μεθοδευμένη προπαγάνδα κατά της ελληνικής εθνικής ταυτότητας των Κυπρίων. Προηγήθηκε η πενταετής διακυβέρνηση από τον Πρόεδρο Δ. Χριστόφια και το κομμουνιστικό ΑΚΕΛ, οι οποίοι επιχείρησαν να αποχριστιανοποιήσουν και να αφελληνίσουν την παιδεία. Αντέδρασαν ευτυχώς η Εκκλησία της Κύπρου και οι εκπαιδευτικοί, αλλά κάποια ζημιά έγινε. Τώρα βλέπουμε να επανεμφανίζεται ο Νεοκυπριακός Σύνδεσμος, ο οποίος μέσω δημοσκοπήσεως που παρουσίασε στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο Λευκωσίας προβάλλει την ανάγκη να κατασκευασθεί μία κυπριακή ταυτότητα εις βάρος της ελληνικής.

Πρόκειται για μία ξαναζεσταμένη σούπα, η οποία σερβίρεται κατά καιρούς για να πείσει τους Ελληνοκυπρίους ότι η λύση είναι να παύσουν να αισθάνονται Έλληνες. Για να καμφθεί η αντίδραση σε ένα νέο σχέδιο τύπου Ανάν προπαγανδίζεται η τεχνητή νεο-κυπριακή συνείδηση. Ξεχνούν, όμως, ότι ο Αυξεντίου θυσιάσθηκε για μία ελληνική Κύπρο!

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 1 Μαρτίου 2015