Άρθρα

Από τη μία πλευρά είναι η Εκκλησία της Ελλάδος, το Σύνταγμα, οι δικαστικές αποφάσεις και η Πανελλήνιος Ένωσις Θεολόγων. Η πρότασή τους είναι να παραμείνει το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία με Ορθόδοξο Χριστιανικό περιεχόμενο και ως υποχρεωτικό για τους Ορθοδόξους μαθητές.

Από την άλλη πλευρά είναι ο Υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης και μία μικρή ομάδα «εκσυγχρονιστών» θεολόγων, οι οποίοι πλαισιώνουν το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ). Θέλουν να μετατρέψουν το μάθημα σε θρησκειολογικό υπό τον μανδύα του Νέου Πιλοτικού Προγράμματος.

Η διαφορά είναι ότι η μεν Εκκλησία της Ελλάδος προσέρχεται στον διάλογο με τεκμηριωμένες προτάσεις, ενώ ο Υπουργός και οι οπαδοί της Θρησκειολογικής και πολυθρησκειακής προσεγγίσεως προσπαθούν να επιβάλουν προσχεδιασμένες αποφάσεις. Θυμίζω τα γεγονότα:

Η Εκκλησία της Ελλάδος κάλεσε σε διάλογο τους Κοσμήτορες και τους Προέδρους των δύο Θεολογικών Σχολών και των αντιστοίχων τεσσάρων Τμημάτων που λειτουργούν στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη.

Ο εισηγητής, Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, μελέτησε χιλιάδες σελίδες επί του θέματος και κατέληξε στην ακόλουθη πρόταση, την οποία ανέγνωσε στις 12.1.2016 στη Διαρκή Ιερά Σύνοδο και στις 9.3.2016 στην Έκτακτη Σύνοδο της Ιεραρχίας. Και στις δύο περιπτώσεις οι Ιεράρχες μας ομοφώνως αποδέχθηκαν την πρόταση του Σεβασμιωτάτου κ. Ιεροθέου:

«Ἡ πρότασή μου, λοιπόν, εἶναι νά ἐπικεντρωθῆ τό ἐνδιαφέρον στό τρέχον Πρόγραμμα Σπουδῶν μέ τήν δική του θεματική μεθοδολογία, στό ὁποῖο ὅμως νά γίνουν μερικές βελτιώσεις, ἐντάσσοντάς το στά σύγχρονα παιδευτικά δεδομένα, ὁπότε νά εἰσαχθοῦν σέ κάθε βιβλίο –ὄχι σέ κάθε μάθημα– μερικά κεφάλαια θρησκειολογικά, ἀνάλογα μέ τήν θεματολογία τοῦ βιβλίου, ἀφοῦ ὅμως δοθῆ προτεραιότητα στήν ὀρθόδοξη παράδοση, τήν ὁποία ἀκολουθεῖ ἡ πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν, ἀλλά καί νά χρησιμοποιηθοῦν ὡς ἐφαρμογές καί τά καλά στοιχεῖα τοῦ Νέου Προγράμματος Σπουδῶν.

Αὐτή ἡ πρόταση εἶναι σύμφωνη μέ τό Σύνταγμα, τίς ἀποφάσεις τῶν Ἀνωτάτων Διοικητικῶν Δικαστηρίων τῆς Χώρας μας καί τῆς εὐρωπαϊκῆς πολιτικῆς. Ὡστόσο, μόνον οἱ ἑτερόδοξοι, ἑτερόθρησκοι καί οἱ ἄθρησκοι ἔχουν τό συνταγματικό δικαίωμα νά ζητήσουν ἀπαλλαγή ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, γιά λόγους θρησκευτικῆς συνειδήσεως, μέ τήν ὑποχρέωση ὅμως νά διδαχθοῦν ἄλλο μάθημα».

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος άκουσε με ενδιαφέρον τις απόψεις του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής.

Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος δημιούργησε επιτροπή εκ τριών Μητροπολιτών (Φιλίππων Προκόπιος, Ηλείας Γερμανός και Καισαριανής Δανιήλ), δύο Πανεπιστημιακών με ειδικότητα στην Παιδαγωγική και Διδακτική (Αθ. Στογιαννίδης και Ι. Φύκαρης) και δύο μαχίμων θεολόγων της Μέσης Εκπαιδεύσεως, κατόχων Διδακτορικών τίτλων στη Διδακτική των Θρησκευτικών (Κων. Σπαλιώρας και Ιωάννα Κομνηνού). Η επιτροπή αυτή είναι έτοιμη να εξηγήσει στον Υπουργό και στο ΙΕΠ τις θέσεις της Εκκλησίας με βάση την προαναφερθείσα πρόταση του Μητροπολίτου Ναυπάκτου.

Αντιθέτως: Ο κ. Φίλης ομιλεί διαρκώς στα ΜΜΕ και τονίζει ότι έχει ήδη ληφθεί η απόφαση για θρησκειολογικό μάθημα, άρα ουσιαστικά υποβαθμίζει και υποτιμά τις προτάσεις της Ιεράς Συνόδου. Το  δε ΙΕΠ με όλες τις ενέργειές του  δείχνει ότι έχει  ήδη προαποφασίσει  να προχωρήσει στην υλοποίηση του  πολυθρησκειακού μαθήματος, το οποίο δοκιμάσθηκε ως Πιλοτικό και απέτυχε!

Αξίζει να επισημανθεί πάντως η θετική στάση του Τομεάρχη Παιδείας και Θρησκευμάτων της ΝΔ, Μάξιμου Χαρακόπουλου, ο οποίος στήριξε δημοσίως τον Ορθόδοξο χαρακτήρα του μαθήματος και πρότεινε τον διάλογο με την Εκκλησία και τον σεβασμό του Συντάγματος.

Η πρόταση της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι απολύτως σύμφωνη με το άρθρο 16, παρ 2 του Συντάγματος, το οποίο ορίζει ως σκοπό της Παιδείας την ανάπτυξη εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως. Είναι επίσης σύμφωνη με τρεις τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (1995 και 1998) και του Διοικητικού Εφετείου Χανίων (2012), οι οποίες επιτάσσουν το μάθημα των Θρησκευτικών να βασίζεται στην Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία και να διδάσκεται σε ικανό αριθμό ωρών (όχι μονόωρο).

Οι προτάσεις του Υπουργού, του ΙΕΠ και της μικρής ομάδας εκσυγχρονιστών θεολόγων βασίζονται στο Πιλοτικό Πρόγραμμα, το οποίο δοκιμάσθηκε και απέτυχε, καθώς στη θεωρία του «θρησκευτικού εγγραμματισμού», η οποία εφαρμόσθηκε στην Αγγλία και κρίθηκε αποτυχημένη. Πρόκειται για ένα συνονθύλευμα εγκυκλοπαιδικών γνώσεων για τον Βουδισμό, τον Κομφουκιανισμό, τον Ταοϊσμό και πολλά άλλα θρησκεύματα, με λανθασμένη παιδαγωγική προσέγγιση, με κίνδυνο αποκοπής των παιδιών από την Ορθόδοξη παράδοσή μας και με βέβαιο αποτέλεσμα την πρόκληση συγχύσεως στους μαθητές. Μάλιστα οι υποστηρικτές του πολυθρησκειακού Πιλοτικού Προγράμματος θέλουν να το επεκτείνουν και στο Δημοτικό και στο Λύκειο.

Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου   εξήγησε στις δύο εισηγήσεις του ότι κακώς κατηγορείται το σημερινό περιεχόμενο του μαθήματος ως κατηχητικό και ομολογιακό. Τα βιβλία που διδάσκονται από το 2003 μέχρι σήμερα στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο έχουν χαρακτήρα γνωσιολογικό και δίδουν  στοιχεία για τα μεγαλύτερα θρησκεύματα της Ανθρωπότητος. Η Εκκλησία, λοιπόν, προτείνει, να παραμείνει η ισχύουσα δομή και ύλη, αρχίζοντας στην Α΄ Γυμνασίου με την Παλαιά Διαθήκη και προχωρώντας στη Β΄ Γυμνασίου με την Καινή Διαθήκη και στη Γ΄ Γυμνασίου με την Εκκλησιαστική Ιστορία. Στο Λύκειο να συνεχίσουν να διδάσκονται στοιχεία της Θείας Λατρείας, της Δογματικής και της Χριστιανικής Ηθικής μαζί με κάποιες γνώσεις για τα άλλα θρησκεύματα.

Ας ελπίσουμε ο Υπουργός και το ΙΕΠ να ακούσουν τη ψύχραιμη φωνή της Εκκλησίας!

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016

Η αναφορά του κ. Μουζάλα στο κράτος των Σκοπίων με το όνομα «Μακεδονία» δεν είναι  λεκτική γκάφα. Εντάσσεται στην οργανωμένη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα να μάς προετοιμάσουν για οδυνηρές εθνικές υποχωρήσεις και για την αλλοίωση της εθνικής μας ταυτότητας. Τα γεγονότα βοούν. Θυμίζω τα κυριώτερα:

Α) Ως προς το ιερό όνομα της Μακεδονίας μας, το οποίο ο ελληνικός λαός δεν είναι διατεθειμένος να παραχωρήσει:

Το 2015 ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς επισκέφθηκε τα Σκόπια και συνεχάρη την κυβέρνησή τους, διότι δεν έχει αλυτρωτικά οράματα. Φυσικά οι χάρτες της «Μεγάλης Μακεδονίας» που περιλαμβάνουν ελληνικά και βουλγαρικά εδάφη συνεχίζουν να διδάσκονται στα σχολεία της ΠΓΔΜ.

Προ ολίγων εβδομάδων ο Αν. Υπουργός για Ευρωπαϊκές υποθέσεις Νίκος Ξυδάκης μιλώντας σε σλοβακική εφημερίδα αποκάλεσε τα Σκόπια με το όνομα «Μακεδονία».

Ο διορισθείς από τον Πρωθυπουργό ως υπεύθυνος του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία Αντώνης Λιάκος παρομοιάζει τους Μακεδονομάχους με  τζιχαντιστές!

Στο πρόσφατο κοινό ανακοινωθέν για τη συνάντηση Ολάντ-Τσίπρα το γαλλικό κείμενο αναφέρει το κράτος των Σκοπίων ως «Μακεδονία»» χωρίς να διαμαρτυρηθεί ο Έλληνας Πρωθυπουργός.

Θυμίζω επίσης τη μαζική προσπάθεια υπουργών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να αμφισβητήσουν τα ευρήματα της κ. Περιστέρη στην Αμφίπολη.

Β) Ως προς τις ελληνοτουρκικές σχέσεις:

Ο Πρωθυπουργός το 2015 δήλωσε ότι η Ελλάδα δεν έχει θαλάσσια σύνορα.

Ο ίδιος προ ολίγων ημερών τόνισε ότι συμφώνησαν με τον Τούρκο Πρωθυπουργό Νταβούτογλου να ξαναγραφούν τα σχολικά βιβλία ιστορίας. Δηλαδή να καταργήσουμε το 1821 για να μην ενοχλούνται οι γείτονες!

Και βεβαίως ουδείς λησμονεί την εμμονή του Υπουργού Νίκου Φίλη στην άρνηση της Γενοκτονίας των Ποντίων και Μικρασιατών, γεγονός για το οποίο τον συνεχάρησαν Τούρκοι εθνικιστές.

Γ) Προσπάθεια αλλοιώσεως της εθνικής μας ταυτότητας:

Ο τότε Υπουργός Παιδείας Αρ. Μπαλτάς τον Μάρτιο του 2015 χαρακτήρισε την Ελληνική Επανάσταση ως πνευματικό τέκνο της Γαλλικής και της Αμερικανικής Επαναστάσεως. Θυμίζω ότι η Αμερικανική Επανάσταση του 1776 δημιούργησε το μέχρι τότε ανύπαρκτο αμερικανικό έθνος. Μήπως ο κ. Μπαλτάς υπονοεί ότι πριν από το 1821 δεν υπήρχε ελληνικό έθνος;

Ο προαναφερθείς Αντώνης Λιάκος προτείνει την ριζική αλλαγή της διδασκαλίας της Ιστορίας, διότι δεν τον ενδιαφέρει η καλλιέργεια εθνικής συνειδήσεως, αλλά ιστορικής συνειδήσεως.

Ο Υπουργός Παιδείας Ν. Φίλης δηλώνει ότι θέλει να καταργήσει τα Ορθόδοξα Θρησκευτικά και να τα αντικαταστήσει με Θρησκειολογία, δηλαδή με ένα πολυθρησκειακό συνονθύλευμα.

Επειδή πλησιάζει η 25^η Μαρτίου, θα τούς απαντήσω με τα λόγια του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη: «Πρέπει να φυλάξετε την Πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ Πίστεως και έπειτα υπέρ Πατρίδος».

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Κυριακή 20 Μαρτίου 2016

Το βράδυ της 13^ης Μαρτίου 1957, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, οι Άγγλοι αποικιοκράτες απαγχόνισαν τον  νεαρό μαθητή, ποιητή και αθλητή της Κύπρου Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Ο δεκααοκτάχρονος έφηβος δεν είχε προλάβει να αποφοιτήσει από το Εξατάξιο Γυμνάσιο, διότι προτίμησε να ανέβει στο βουνό και να ενταχθεί στην Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών, την θρυλική ΕΟΚΑ. Πόθος του, όπως και όλων σχεδόν των Ελλήνων Κυπρίων, ήταν η απαλλαγή από τη Βρετανική κυριαρχία και η Ένωση με τη Μητέρα Ελλάδα. Η ελληνορθόδοξη παιδεία είχε διαπλάσει μία ηρωική γενιά.

Φεύγοντας από το σχολείο για να ενταχθεί στον Αγώνα ο Ευαγόρας άφησε στους δασκάλους και στους συμμαθητές του μία επιστολή με ένα εκτενές και λίαν συγκινητικό ποίημα. Τούς εξηγούσε ότι: «Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια, να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά»! Πόσοι άραγε σημερινοί μαθητές, πόσες μαθήτριες γνωρίζουν τα ποιήματα και το ηρωικό πνεύμα του συνομήλικού τους Ευαγόρα Παλληκαρίδη; Πόσα ελληνόπουλα γνωρίζουν ότι τα παιδιά της δικής τους ηλικίας πρωταγωνίστησαν στον επικό αγώνα του 1955-59; Πόσοι νέοι μας συνειδητοποιούν ότι η Κύπρος υπήρξε ανέκαθεν ελληνικός τόπος και οι κάτοικοί της ακολούθησαν με θυσίες αίματος την ιστορική πορεία του Ελληνισμού;

Δεν θέλω να αδικώ τους άξιους εκπαιδευτικούς μας ούτε να γενικεύω. Απλώς προβληματίζομαι για τα πρότυπα που απουσιάζουν από τους στόχους των συγχρόνων εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Η Παιδεία των Τριών Ιεραρχών και του Πατροκοσμά, η παιδεία που γέννησε Κολοκοτρώνηδες και Παλληκαρίδηδες, σήμερα ξέφυγε από τον αρχικό στόχο της, τη δια-μόρφωση χαρακτήρων και τη διάπλαση ανθρώπων. Κινδυνεύει να καταντήσει μία απλή επαγγελματική κατάρτιση, χωρίς αξίες, χωρίς ιδανικά.

Αυτός ο λαός, ο αγέρωχος ο ελληνικός, μπορεί να ζήσει χωρίς δανεικά, αλλά δεν μπορεί να ζήσει χωρίς ιδανικά. Όσοι αρνούνται τη Γενοκτονία των Ποντίων και Μικρασιατών, όσοι αμφισβητούν τη διαχρονική ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού, όσοι συρρικνώνουν τη διδασκαλία της Αρχαίας Ελληνικής, όσοι θέλουν να εκδιώξουν τα Ορθόδοξα Θρησκευτικά από τα σχολεία μας, όλοι αυτοί έχουν μεγάλη ευθύνη για τα λανθασμένα μηνύματα που εκπέμπουν. Αφήνουν τους νέους μας χωρίς πρότυπα ηρώων και μαρτύρων, τους αποκόπτουν από τον Παλληκαρίδη και από τα άλλα παλληκάρια του Ελληνισμού.

Σήμερα οι Τούρκοι αμφισβητούν ευθέως την κυριαρχία μας στη Θράκη και στα Δωδεκάνησα, ενώ επιχειρούν να ελέγξουν και την υπόλοιπη Κύπρο μέσω του νέου σχεδίου λύσης- διάλυσης,  οι Αλβανοί διεκδικούν την επιστροφή των Τσάμηδων στη Θεσπρωτία και οι Σκοπιανοί εμμένουν στην κλοπή του ονόματος της Μακεδονίας.  Είναι, λοιπόν, καιρός να διδάξουμε στα παιδιά μας τους αγώνες του Έθνους για την Ελευθερία  μακριά από συμπλέγματα ψευδοπροοδευτισμού.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τον Παλληκαρίδη!

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Σάββατο 12 – Κυριακή 13 Μαρτίου 2016

Κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου η μνήμη μας στρέφεται στον μεγαλύτερο εκκλησιαστικό ρήτορα του 19^ου αιώνος: Τον Κωνσταντίνο Οικονόμο τον εξ Οικονόμων, ο οποίος εκοιμήθη στις 8.3.1857. Το προσωνύμιο «εξ Οικονόμων» το προσέθεσε ο ίδιος για να δείξει  ότι πολλοί πρόγονοί του-όπως και αυτός- ήσαν έγγαμοι κληρικοί με το οφφίκιον του Οικονόμου. Ο Κωνσταντίνος γεννήθηκε στις 27.8.1780 στην Τσαριτσάνη της Θεσσαλίας, όπου και πήρε την βασική μόρφωση από τον λόγιο ιερέα πατέρα του. Σπούδασε στην ακμάζουσα τότε σχολή των Αμπελακίων όπου και διακρίθηκε για το ήθος και την ευφυία του. Σε ηλικία 21 ετών χειροτονήθηκε διάκονος και 25 ετών χειροτονήθηκε πρεσβύτερος.

Από τη νεαρή ηλικία του είχε τη λάμψη του πολύ μορφωμένου και του αρίστου ρήτορος. Ήδη ως μαθητής, όπως γράφει ο Νικόλαος Βέης, «περιήγε κώμας της Θεσσαλίας και Μακεδονίας ευαγγελιζόμενος». Παρέμεινε επί δύο χρόνια κηρύττοντας στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια μετέβη στη Σμύρνη όπου υπηρέτησε ως καθηγητής και διευθυντής του Φιλολογικού Γυμνασίου.

Εκτιμώντας τις ικανότητές του ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ τον διόρισε ιεροκήρυκα του Οικουμενικού Θρόνου στην Κωνσταντινούπολη. Πολυάριθμοι ήσαν οι ακροατές του και πανελλήνια η φήμη του. Το 1821 πήγε στη Ρωσία για να συνεχίσει το έργο του μακριά από την εκδικητική μανία των Οθωμανών. Έγραψε πολλά συγγράμματα φιλολογικού και θεολογικού περιεχομένου.

Κατά τη συζήτηση για την ίδρυση Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος μετά την Απελευθέρωση τόνιζε  ότι αυτό πρέπει να γίνει μόνο με τη σύμφωνη γνώμη του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Συγκρούσθηκε με τις απόψεις του Θεοκλήτου Φαρμακίδη, ο οποίος ως κληρικός και καθηγητής μετέφερε δυτικότροπα και μη Ορθόδοξα ήθη στον εκκλησιαστικό χώρο. Όταν εκοιμήθη το 1857 ο Οικονόμος ετάφη στο προαύλιο του Ναού των Ταξιαρχών της Ιεράς Μονής Πετράκη, δίπλα στο σημερινό Συνοδικό Μέγαρο των Αθηνών.

Η συμβολή του στην ηθική στήριξη των αγωνιστών του 1821 υπήρξε πολύτιμη. Ο Πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντίνος Οικονόμος θεμελίωσε την Ορθόδοξη Θεολογία του Πατριωτισμού και της Απελευθερώσεως, συνδυάζοντας αριστοτεχνικά  τα διδάγματα της Αγίας Γραφής και των Πατέρων, με τον υγιή και αφανάτιστο πατριωτισμό, ο οποίος εμπνέει τους ευγενείς αγώνες για την εθνική ελευθερία.

Παραθέτω χαρακτηριστικά δύο αποσπάσματα ομιλιών του. Το πρώτο από τον λόγο του με τίτλο «Η της Πατρίδος αγάπη» το αφήνω στο γλωσσικό ιδίωμα του ιδίου για να πάρουμε μία χαρακτηριστική γεύση της γραφίδος του και της ρητορείας του:

«… Λέγω πρώτον ότι χρεωστείς, χριστιανέ, καθό χριστιανός, να αγαπάς και να ευεργετής την Πατρίδα. Σε προστάζει ο θείος νόμος «αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Πλησίον σου είναι βέβαια πας άνθρωπος, αλλά ποίος δύναται να είναι πλησιέστερός σου παρά τους συγγενείς και ομοπίστους και συμπολίτας σου; Ούτοι είναι αδελφοί σου, οίτινες συγκατοικούσι μετά σού εις μίαν και την αυτήν χώραν, ως εάν εις μίαν και την αυτήν οικίαν. Ούτοι έχουσιν τον αυτόν και συ πατέρα, τον Θεόν, την αυτήν και σύ μητέρα, την Εκκλησίαν, το αυτό γενέθλιον έδαφος, και τας αυτάς τροφάς, τους αυτούς νόμους, τους αυτούς άρχοντας και ποιιμένας και διδασκάλους, τας αυτάς προς τας κοινάς πανηγύρεις και απολαύσεις και λύπας και χαράς. Όσον, λοιπόν, ειλικρινέστερον αγαπάς τους συμπατριώτας και την Πατρίδα, τόσον βεβαιότερον εκπληρώνεις τον νόμον του Θεού. Και πάλιν εξ εναντίας όσον αμελείς και προδίδεις πολλάκις της Πατρίδος τα συμφέροντα, τόσον εξελέγχεσαι παραβάτης του Θείου νόμου και του πλησίον σου εχθρός χειρότερος απίστου…. Τόσον ιερόν και θείον δώρον είναι η Πατρίς ώστε εν εκ των μεγίστων σημείων της κατά των ανθρώπων δικαίας οργής του Θεού γίνεται πολλάκις η στέρησις της Πατρίδος»!

Το δεύτερο απόσπασμα προέρχεται από τον περίφημο Επιτάφιο Λόγο, τον οποίο εκφώνησε ο Κωνσταντίνος Οικονόμος ενώπιον του λειψάνου του Αγίου Εθνομάρτυρος Πατριάρχου Γρηγορίου Ε΄, στην Οδησσό της τότε Μικράς Ρωσίας και νυν Ουκρανίας, στις 19.6.1821. Όπως γνωρίζουμε ο απαγχονισθείς Πατριάρχης ρίχτηκε στη θάλασσα από τους Τούρκους και τον περισυνέλεξε ο Κεφαλλονίτης πλοίαρχος Σκλάβος, ο οποίος μετέφερε το σεπτό λείψανο στην Οδησσσό. Θα χρησιμοποιήσω τη νεοελληνική απόδοση του Βενεδίκτου Ιερομονάχου, Αγιορείτου:

«Έφθασε η Μεγάλη Εβδομάδα και ο γενναίος Γρηγόριος ανάμεσα σε μύρια βαρβαρικά όπλα και κραυγές και σφαγές, τέλεσε με ευλάβεια την ακολουθία των Παθών υπέρ της σωτηρίας του κόσμου, θρηνώντας συγχρόνως και για τα πάθη των θλιβομένων ομοφύλων του. Φθάνει τέλος και η ένδοξη ημέρα της Αναστάσεως και συνανατέλλει μαζί με αυτήν ο φαεινότατος ήλιος της δόξας του. Αφού έψαλλε με απόλυτη γαλήνη τους ιερούς ύμνους της Αναστάσεως, λειτούργησε την τελευταία του στην γη ιερουργία και έφαγε πάνω στην αγία τράπεζα το τελευταίο Πάσχα το μυστικό… Μόλις βγήκε από την Εκκλησία, και να, οι υπηρέτες της ασεβείας τον αρπάζουν βίαια, τον βάζουν σε ένα ελεεινό πλοίο και τον κατεβάζουν σε σκοτεινή φυλακή… Εκεί βρίσκει ο Πατριάρχης την αγία του Σύνοδο δεμένη με αλυσίδες να πάσχη και αυτή για χάρι της Εκκλησίας του Χριστού».

Αιωνία η μνήμη του Κωνσταντίνου Οικονόμου του εξ Οικονόμων, ευσεβούς Ορθοδόξου κληρικού, εμψυχωτού των επαναστατημένων Ελλήνων και διδασκάλου του Γένους!

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, Τετάρτη 9.3.2016

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Κωνσταντίνου Σκουτέρη: Κείμενα του Νέου Ελληνισμού, Εκκλησία της Ελλάδος, Αθήναι 1971.

Ανωνύμου Συγγραφέως: Βίος και Πολιτεία του Αγίου Ιερομάρτυρος Γρηγορίου του Ε΄ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, απόδοσις στη Νεοελληνική υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου Αγιορείτου,. Εξεδόθη από τη Συνοδεία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη Αγίου Παύλου, Άγιον Όρος, α.χ.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εκδηλώνει πλέον ξεκάθαρα τον αντιεκκλησιαστικό αυταρχισμό της και την απέχθειά της προς την ελληνορθόδοξη ταυτότητα του λαού μας. Τα πρόσφατα γεγονότα είναι ενδεικτικά.

Με εντολή του Υπουργού Παιδείας απαγορεύεται στους Μητροπολίτες να πραγματοποιούν ομιλίες σε σχολικές τάξεις, έστω και αν η πρόσκληση προέρχεται από τους ίδιους τους μαθητές. Το γεγονός αυτό ο Μητροπολίτης Μεσογαίας  Νικόλαος χαρακτήρισε ως «αντιεκκλησιαστικό ρατσισμό».

Το Υπουργείο Παιδείας προωθεί την αντικατάσταση των Ορθοδόξων Θρησκευτικών με ένα πολυθρησκειακό συνονθύλευμα, το οποίο υποβαθμίζει την Ορθοδοξία και παραβιάζει το Σύνταγμα και τις δικαστικές αποφάσεις.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλει νομοθετικά την υποχρέωση των Ορθοδόξων κληρικών να τελούν χριστιανική κηδεία σε ανθρώπους, οι οποίοι επέλεξαν την αποτέφρωση. Οι κυβερνώντες, υπό τον μανδύα του προοδευτισμού, θέλουν να αναγκάσουν τους θρησκευτικούς λειτουργούς να παραβούν τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας  και να πράξουν αντίθετα προς τη συνείδησή τους. Όποιος επιθυμεί να αποτεφρωθεί είναι δική του η επιλογή, αλλά τίθεται αυτομάτως εκτός Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Οι προειδοποιητικές βολές είχαν ριφθεί πριν από ένα χρόνο. Ο Πρωθυπουργός και ο τότε Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού, με την ευκαιρία της 25^ης Μαρτίου, είχαν διακηρύξει ότι η Ελληνική Επανάσταση είναι γνήσιο τέκνο του Δυτικού Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επαναστάσεως. Η αναφορά ήταν σκόπιμη. Πρώτον, διότι αυτά τα ευρωπαϊκά κινήματα είχαν έντονο αντιχριστιανικό χαρακτήρα και δεύτερον, διότι η μονόπλευρη αναφορά στον Διαφωτισμό παραβλέπει και διαγράφει την ελληνορθόδοξη συνείδηση των αγωνιστών και τον ρόλο των Ορθοδόξων κληρικών στην διατήρηση της εθνικής συνειδήσεως.

Η τοποθέτηση ως επικεφαλής του «Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία» ενός ανθρώπου ο οποίος αρνείται την ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού, καταδεικνύει χωρίς αμφιβολία ότι η πρώτη και δεύτερη φορά Αριστερά θέλει με κάθε τρόπο να αποδομήσει την εθνική μας ταυτότητα, να μετατρέψει την Εκκλησία σε ένα συμπληρωματικό Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας -χωρίς λόγο στα δημόσια δρώμενα- και να αποκόψει τους νέους μας από την Ορθοδοξία και την Ιστορία μας.

Κι όμως μπορούμε να αντιδράσουμε. Δημοκρατικά, νόμιμα και χριστιανικά. Να μετατρέψουμε κάθε σπίτι, κάθε σχολείο, κάθε ενορία, κάθε σωματείο, σε νέο Κρυφό Σχολειό. Να μιλούμε στα παιδιά μας για τους Αγίους της Πίστεως και τους ήρωες του Έθνους. Να προσφέρουμε στις νεώτερες γενιές τα ελληνορθόδοξα βιβλία και τα κείμενα, τα οποία τους στερεί το σημερινό σχολείο. Να καταλάβουμε ότι ο καθένας μας έχει ευθύνη απέναντι στη νέα γενιά για τη διαφύλαξη της εθνικής, θρησκευτικής και πολιτιστικής ταυτότητας αυτής της Πατρίδας.

Τώρα που πλησιάζει η 25^η Μαρτίου να δώσουμε απάντηση στις αντιεκκλησιαστικές και ανιστόρητες απόψεις των κυβερνώντων, μιλώντας στα παιδιά μας για τους Νεομάρτυρες και τους Εθνομάρτυρες!

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Κυριακή 6 Μαρτίου 2016

Στις 24 Φεβρουαρίου 1821 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, γόνος πλουσίας οικογενείας και υπασπιστής του Τσάρου της Ρωσίας, κήρυξε την εξέγερση των Ελλήνων στη Μολδοβλαχία. Ο τοπικός ρουμανικός πληθυσμός δεν έδειξε προθυμία για συμμετοχή και οι νεαροί Έλληνες που ακολούθησαν τον Υψηλάντη φονεύθηκαν ή αιχμαλωτίσθηκαν από τους Τούρκους στο Δραγατσάνι στις 7 Ιουνίου. Από την εξέγερση εκείνη, η οποία άνοιξε τον δρόμο για την κυρίως Επανάσταση στην Πελοπόννησο και τους άλλους ελληνικούς τόπους, είναι χρήσιμο να κρατήσουμε στη μνήμη μας την περίφημη Προκήρυξη.

24.2.1821 από το Γενικόν Στρατόπεδον του Ιασίου ο Αλέξανδρος Υψηλάντης αποστέλλει προς τους Έλληνες του τότε και του σήμερα μία θαυμάσια Προκήρυξη υπό τον τίτλο: «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος». Οι ιδεολογικοί πυλώνες του πρώτου επαναστατικού κειμένου του 1821 είναι τρεις: Ο σεβασμός στην Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη, η διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού από την αρχαιότητα μέχρι το 1821 και η προσήλωση στα δημοκρατικά ιδανικά και στην ανάγκη απομακρύνσεως των πάσης φύσεως τυράννων.

Η Επανάσταση του 1821, όπως μαρτυρείται από το κείμενο του  Υψηλάντη, αρχηγού της Φιλικής Εταιρίας, είναι η Επανάσταση των Ελλήνων Ορθοδόξων κατά των αλλοθρήσκων δυναστών. Είναι μία Επανάσταση εθνική, απελευθερωτική, δημοκρατική και όχι μία εξέγερση κοινωνική, ταξική ή εμφύλια. Ο Υψηλάντης αναφέρεται εμμέσως στην προηγηθείσα Γαλλική Επανάσταση, αλλά δεν γίνεται μιμητής της. Δημιουργεί, μαζί με τους Φιλικούς, τον κλήρο και τον λαό, μία νέα καθαρώς ελληνορθόδοξη ιδεολογική σύνθεση.

Η Προκήρυξη της 24^ης Φεβρουαρίου δηλώνει: «Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον τούτον Ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημισέληνον, να υψώσωμεν το σημείον δι΄ού πάντοτε νικώμεν! Λέγω τον Σταυρόν, και ούτω να εκδικήσωμεν την Πατρίδα και την Ορθόδοξον ημών Πίστιν από την ασεβή των ασεβών καταφρόνησιν». Η σημαία κατά τον Υψηλάντη πρέπει να φέρει το σημείο του Χριστιανικού Σταυρού, με τη βοήθεια του οποίου οι Έλληνες πάντοτε νικούν.

Η διαχρονική πορεία του Ελληνισμού είναι παρούσα: «Ας συγκροτήσωμεν μάχην μεταξύ του Μαραθώνος και των Θερμοπυλών… Το αίμα των τυράννων είναι δεκτόν εις την σκιάν του Επαμεινώνδου Θηβαίου και του Αθηναίου Θρασυβούλου».

Η πίστη στις δημοκρατικές αξίες καταγράφεται σαφώς: «Το Έθνος συναθροιζόμενον θέλει συνάξη τους Δημογέροντάς του και εις την Ύψιστον ταύτην Βουλήν θέλουσι υπείκει όλαι μας αι πράξεις».

Το πρώτο επαναστατικό κείμενο, θα έπρεπε να γνωρίζουν όλα τα σημερινά ελληνόπουλα. Να μελετούν τον σεβασμό του Αλεξάνδρου Υψηλάντη  προς την Ορθοδοξία και την Ελληνική Ιστορία. Να παίρνουν θάρρος και διδάγματα από το 1821 και να αντισταθούν στην προσπάθεια αποχριστιανοποιήσεως και αφελληνισμού της Παιδείας μας.

Η Προκήρυξη του Υψηλάντη είναι  πάντα επίκαιρη.

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016

Σημαία της Αυτονόμου Βορείου Ηπείρου του 1914

Οι συνεχείς υποχωρήσεις μας στα εθνικά θέματα αποθρασύνουν τους γείτονες. Αντί να διεκδικούμε περισσότερα δικαιώματα για τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, φτάσαμε στο σημείο να δεχόμαστε συνεχείς προπαγανδιστικές επιθέσεις από τον αλβανικό εθνικισμό. Η γειτονική χώρα, ενώ μάς έχει ανάγκη για να προωθήσει τις σχέσεις της με την Ευρώπη, ακολουθεί μία ανθελληνική πολιτική στο πλαίσιο της ιδεολογίας της Μεγάλης Αλβανίας ή «Φυσικής Αλβανίας».

Η πρόσφατη εξέλιξη (15.2.2016) είναι η κατάθεση πολυσέλιδου Υπομνήματος από τους εκπροσώπους των Τσάμηδων στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης. Στο Υπόμνημα καταγράφονται ανυπόστατες κατηγορίες κατά της Ελλάδος. Δεν πρόκειται για το Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου της ίδιας πόλης, το οποίο δικάζει θέματα όπως η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ, αλλά για ένα σχετικά νέο θεσμό, ο οποίος ιδρύθηκε για να δικάζει εγκλήματα πολέμου και γενικότερα τα λεγόμενα «εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητος». Όπως μαθαίνουμε από τον ιστότοπο paramythia-online.gr, δικηγόροι, καθηγητές και ιερείς (!) από την Αλβανία κατέθεσαν στο Δικαστήριο 4 αρχεία με τα εξής θέματα:

1. Αναγνώριση της υποτιθέμενης γενοκτονίας του 1944.

2. Αναφορές για τα υποτιθέμενα εγκλήματα των ελληνικών κυβερνήσεων κατά την περίοδο 1913-1945.

3. Διεκδίκηση επανόδου στην Ελλάδα των υποτιθεμένων εκτοπισμένων Τσάμηδων.

4. Απαίτηση για επιστροφή των ακινήτων που δήμευσε η Ελλάδα.

Για να καταλάβουμε την υπόθεση θυμίζω λίγα ιστορικά στοιχεία για τους Μουσουλμάνους Τσάμηδες της Ηπείρου και τώρα της Αλβανίας.

Τι σημαίνει η ονομασία; Με το όνομα Τσάμης εννοούμε μία ομάδα Μουσουλμάνων, οι οποίοι έζησαν στη Θεσπρωτία από τον 17^ο μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνος. Η λέξη αποτελεί παραφθορά του ονόματος Θύαμις, όπως ήταν γνωστός στην αρχαιότητα ο ποταμός Καλαμάς.

Πώς βρέθηκαν στη Θεσπρωτία; Οι Τσάμηδες είναι απόγονοι εξισλαμισθέντων Ορθοδόξων Χριστιανών της Ηπείρου. Πολλοί από αυτούς εξισλαμίσθηκαν βιαίως μετά τις ατυχείς δύο εξεγέρσεις του Επισκόπου Τρίκκης Διονυσίου Φιλοσόφου ή Σκυλοσόφου, το 1601 και 1611. Άλλοι προσχώρησαν εκουσίως στο Ισλάμ για να αποκτήσουν αξιώματα. Η αλλαγή θρησκεύματος οδήγησε πολύ γρήγορα και στη μεταστροφή της εθνικής συνειδήσεως. Έγιναν Τουρκαλβανοί και φανατικοί διώκτες των Ελλήνων Ορθοδόξων. Τούτο μαρτυρεί ότι η Ορθόδοξη Πίστη αποτελεί ισχυρότατο στοιχείο της εθνικής μας ταυτότητας. Όποιος χανόταν για την Ορθοδοξία χανόταν και για τον Ελληνισμό. Ο εξισλαμισμένος «τούρκευε»!

Πώς παρέμειναν στον ελλαδικό χώρο; Βάσει της συνθήκης της Λωζάννης του 1923 οι Αλβανόφωνοι Μουσουλμάνοι της Θεσπρωτίας κρίθηκαν ως «ανταλλάξιμοι», δηλαδή έπρεπε να φύγουν από την Ελλάδα. Όμως η τότε κυβέρνηση του Στρατηγού Θ. Πάγκαλου δεν τους έστειλε στην Αλβανία με την αφελή εντύπωση ότι αυτή  η χειρονομία θα μετρούσε θετικά στις σχέσεις με το νέο αλβανικό κράτος. Δυστυχώς από τότε μέχρι σήμερα η εμπράκτως εκδηλούμενη καλή διάθεση της χώρας μας δεν αποδίδει τα αναμενόμενα.

Γιατί κατηγορούνται για ανθελληνική δράση; Κατά την Ιταλική επίθεση εναντίον της χώρας μας τα τρία από τα δεκατέσσερα αλβανικά τάγματα ήσαν στελεχωμένα από Τσάμηδες που επιδόθηκαν σε ακατονόμαστες βιαιοπραγίες. Στη διάρκεια της Κατοχής του 1941-44 οι Τσάμηδες της ελληνικής Ηπείρου έγιναν οι καλύτεροι συνεργάτες των Ιταλών Φασιστών και διέπραξαν πολλά εγκλήματα εις βάρος των συγχωριανών τους Ορθοδόξων Ελλήνων. Υπό την ηγεσία του Νούρι Μπέη οργάνωσαν την KSILIA, δηλαδή Αλβανική Εθνική Επιτροπή. Το αποκορύφωμα της δράσης τους ήταν η μαζική εκτέλεση των 49 προκρίτων της Παραμυθιάς στις 29/9/1943.

Πώς έφυγαν από την πατρίδα μας; Οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες καταδιώχθηκαν από τις ομάδες Εθνικής Αντιστάσεως του ΕΔΕΣ υπό τον Ναπολέοντα Ζέρβα. Μετά της ήττες τους στη Μενίνα (Νεράιδα) τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο του 1944 οι ένοπλοι Τσάμηδες μαζί με τις οικογένειές τους κατέφυγαν στην Αλβανία, όπου ζουν σήμερα οι απόγονοί τους. Σε αντίθεση με την ξεκάθαρη στάση του Ζέρβα η ένοπλη Αριστερά ερωτοτροπούσε μαζί τους, όπως αποδεικνύει ο Νίκος Μαραντζίδης στο βιβλίο του «Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας».

Υπάρχουν καταδίκες εις βάρος τους; Βεβαίως. Το 1945 το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων Ιωαννίνων καταδίκασε ερήμην 1930 Τσάμηδες της Θεσπρωτίας επί συνολικού πληθυσμού 19.000. Ο ένας στους δέκα ήταν εγκληματίας πολέμου! Πολλοί καταδικάσθηκαν σε θάνατο, αλλά είχαν ήδη διαφύγει στην Αλβανία. Η αγροτική περιουσία τους αποδόθηκε βάσει νόμου στους ακτήμονες της περιοχής, οι οποίοι είχαν υποφέρει από την αγριότητα των Τσάμηδων.

Δυστυχώς στο όνομα της ψευδοπροοδευτικότητας ορισμένοι Έλληνες διανοούμενοι οργανώνουν συνέδρια για ανύπαρκτες μειονότητες και στηρίζουν σήμερα τους Τσάμηδες… Αυτά βλέπουν οι οργανώσεις των Τσάμηδων στα Τίρανα και με την υποστήριξη των αλβανικών κομμάτων και του Πρωθυπουργού Έντι Ράμα,  προπαγανδίζουν με κάθε τρόπο κατά της Ελλάδος. Αρχικός στόχος των Τσάμηδων και των οπαδών της «Φυσικής Αλβανίας» είναι η δικαίωσή τους από κάποιο Διεθνές Δικαστήριο ή άλλο έγκυρο όργανο, στη συνέχεια η επάνοδός τους στη Θεσπρωτία και στο τέλος η διεκδίκηση της εντάξεως της Θεσπρωτίας στην Αλβανία.

Πίσω από τα μειονοτικά ζητήματα στα Βαλκάνια κρύβονται εδαφικές διεκδικήσεις. Η «Φυσική Αλβανία», βάσει των χαρτών που διδάσκονται στα αλβανικά σχολεία, περιλαμβάνει τμήματα του Μαυροβουνίου, της Σερβίας, των Σκοπίων και της Ελλάδος. Καλό θα ήταν να αντιδράσουμε διεκδικώντας την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου χωρίς αλλαγή συνόρων, βάσει του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας του 1914. Να τους δείξουμε ότι ξέρουμε να χορεύουμε και Τσάμικο και Κερκυραϊκό!

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016