Άρθρα

Το δημοψήφισμα τελείωσε και τίποτε ουσιαστικά δεν λύθηκε. Αλλά οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι ο Πρωθυπουργός έπεισε μεγάλο μέρος του λαού να τού δώσει μία ακόμη στήριξη μετά από τις εκλογές του Ιανουαρίου. Τώρα αναμένουμε έργα. Ο κ. Τσίπρας πρέπει το συντομότερο να φέρει μία αμοιβαίως αποδεκτή συμφωνία με τους πιστωτές, να πείσει το κόμμα του να την αποδεχθεί, να ανοίξει τις Τράπεζες, να ξαναδώσει ζωντάνια στο εμπόριο, στον τουρισμό, στην αγροτική παραγωγή που επλήγησαν βαρύτατα τις τελευταίες ημέρες.

Είναι χρήσιμο για όλους μας και για τον ίδιο τον Πρωθυπουργό να κάνουμε μία ανάλυση των διαφορετικών και ετεροκλήτων ομάδων που ψήφισαν ΟΧΙ. Σέβομαι την ψήφο τους και κατανοώ ότι η συμπεριφορά των δανειστών μας ήταν ο κύριος λόγος του ΟΧΙ και της πικρίας του λαού μας. Μακάρι το ΟΧΙ αυτό να γίνει αφορμή για να μετεξελιχθεί η Ευρ. Ένωση σε μία συνεργασία εθνικών κρατών με μεγαλύτερη αλληλεγγύη και κοινωνική ευαισθησία. Αυτό μένει να το δούμε. Προς το παρόν ας μείνουμε στην ανθρωπογεωγραφία του ΟΧΙ.

Μία σημαντική ομάδα συμπολιτών μας ψήφισε ΟΧΙ, διότι απήντησε ακριβώς στο ερώτημα, το οποίο υπήρχε στο ψηφοδέλτιο. Απορρίπτουν την τελευταία πρόταση των πιστωτών μας, η οποία πάντως είχε αποσυρθεί.

Μία άλλη ομάδα ψηφοφόρων στήριξαν το ΟΧΙ για να δείξουν τη γενικότερη αντίθεσή τους στα μνημόνια και στη λιτότητα. Αυτοί θα δημιουργήσουν πρόβλημα στον κ. Τσίπρα, διότι δεν θα δεχθούν και την επόμενη συμφωνία που θα φέρει, αν φέρει.

Πολλοί ακραίοι αριστεριστές ψήφισαν ΟΧΙ διότι νόμισαν ότι έτσι θα κάνουν την Ελλάδα Βενεζουέλα ή Κούβα ή Βόρεια Κορέα. Τους είδαμε να πανηγυρίζουν στο Σύνταγμα με σημαίες λατινοαμερικανικών χωρών και της Συρίας. Το όραμά τους είναι τελείως διεθνιστικό και κατεδαφιστικό των πάντων.

Οι περισσότεροι οπαδοί της Χρυσής Αυγής ψήφισαν ΟΧΙ για να φύγουμε από το Ευρώ και να επιστρέψουμε στη δραχμή και γενικότερα για να γκρεμισθεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ίσως ελπίζουν να ενταχθούμε σε κάποια άλλη οικονομική και πολιτική συμμαχία, αν και ο Ρώσος Υπουργός Οικονομικών διευκρίνισε προ ημερών ότι ουδέποτε η Ελλάς εκλήθη να συμμετάσχει στην Τράπεζα των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδονησία, Κίνα, Νότιος Αφρική).

Οι οπαδοί του Παλαιού Ημερολογίου και κάποιοι συμπαθείς και μαχητικοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί ψήφισαν ΟΧΙ, διότι νόμισαν ότι έτσι θα τιμωρήσουν τον Πάπα και τους Φράγκους για την πρώτη Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως το 1204. Θεωρούν ότι συνεχίζουν τον πράγματι ηρωικό αγώνα των ανθενωτικών του 1453. Μόνο που ο Τσίπρας δεν είναι ούτε Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ούτε Γεννάδιος Σχολάριος! Μεθαύριο οι ίδιοι θα διαμαρτύρονται για την προώθηση νόμων υπέρ των ομοφυλοφίλων και υπέρ της ισλαμοποιήσεως της κοινωνίας μας και θα μετανιώνουν που με την ψήφο τους στήριξαν την Κυβέρνηση Τσίπρα.

Δεν πρέπει να ξεχάσουμε τη γραμμή που έδωσε το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής σε όσους επηρεάζει εντός της ελλαδικής επικρατείας υπέρ του ΟΧΙ. Η Τουρκία μάς θέλει αποδυναμωμένους και χαίρεται όταν απομακρυνόμαστε από τους συμμάχους και εταίρους μας.

Τέλος, όπως έχει ήδη επισημανθεί, αρκετοί ψηφοφόροι του ΟΧΙ επέλεξαν με την ψήφο τους να δείξουν την ενόχλησή τους για ορισμένα πρόσωπα της πρόσφατης πολιτικής μας ιστορίας, τα οποία επανεμφανίσθηκαν για να υποστηρίξουν το ΝΑΙ. Για να μην γενικεύουμε, όμως, οφείλω να επισημάνω την παρατήρηση του καθηγητού και δημοσκόπου Νίκου Μαραντζίδη ότι το τηλεοπτικό μήνυμα του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή ανέβασε τα ποσοστά του ΝΑΙ.

Κλείνοντας αυτές τις σκέψεις οφείλω να εκφράσω τον σεβασμό μου προς το ήθος και την εντιμότητα του Αντώνη Σαμαρά. Παραιτήθηκε από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, αν και στη συγκεκριμένη στιγμή είχε τις λιγότερες ευθύνες.

Ο Διχασμός έβλαψε σε κρίσιμες στιγμές την Ελλάδα. Και το μέγιστο ολίσθημα του κ. Τσίπρα είναι ότι με το άχρηστο και παραπλανητικό δημοψήφισμα διχάζει τον λαό. Ήλπιζα μέχρι τελευταία στιγμή ότι θα το ανακαλέσει. Αλλά φαίνεται ότι προτιμά τη ρήξη με απρόβλεπτες συνέπειες. Στο χέρι μας είναι να τον εμποδίσουμε. Να ψηφίσουμε ΝΑΙ για να σώσουμε την Ελλάδα και για να φύγει η κυβέρνηση των ανευθύνων ερασιτεχνών.

Αν πραγματικά υπήρχε στο τραπέζι μία απαράδεκτη πρόταση των δανειστών μας θα ψήφιζα λευκό. Όμως η πρόταση, την οποία ο κ. Τσίπρας μάς καλεί να απορρίψουμε δεν είναι επίσημο κείμενο υπογεγραμμμένο από τους τρεις θεσμούς, δηλαδή την Ευρ. Κεντρική Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομμισσιόν) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Είναι ένα σχέδιο γραμμένο από απλούς υπαλλήλους, ανυπόγραφο και συνεχώς μεταβαλλόμενο. Μάλιστα στη βιασύνη της η κυβέρνηση το παρουσίασε στη Βουλή με ένα ουσιώδες μεταφραστικό λάθος.

Διαμαρτύρομαι και εγώ για την σκληρότητα των πιστωτών μας. Όμως θα μπορώ να συνεχίσω να διαμαρτύρομαι και να αγωνίζομαι για μία καλύτερη συμφωνία μόνον αν η πατρίδα μας παραμείνει μέσα στη Ευρώπη και μέσα στο ΕΥΡΩ.

Ψηφίζω ΝΑΙ για να αποφύγουμε την καταστροφή που θα επιφέρει το ΟΧΙ. Για να μην αλλάξουμε νόμισμα, για να μην χάσει την αξία το κομπόδεμα που με ιδρώτα μάζεψε ο καθένας μας. Για να ξανανοίξουν οι Τράπεζες και να ξαναζωντανέψει το εμπόριο και ο τουρισμός.

Ψηφίζω ΝΑΙ, για να μην απομονωθούμε από συμμάχους και εταίρους. Μία Ελλάδα χωρίς ευρωπαϊκή στήριξη θα είναι έρμαιο των διαθέσων του κάθε γείτονα και μάλιστα της Τουρκίας, στην οποία κυοφορείται συγκυβέρνηση του ισλαμικού κόμματος με τους υπερεθνικιστές Γκρίζους Λύκους.

Ψηφίζω ΝΑΙ, διότι δεν υπάρχει εναλλακτικός δρόμος έξω από την Ευρ. Ένωση και το ΕΥΡΩ. Η Ρωσία ξεκαθάρισε ότι δεν μπορεί και δεν σκοπεύει να μας δανείσει,.όπως άλλωστε αρνήθηκε να βοηθήσει προ δύο ετών και την Κύπρο. Μην ξεχνούμε ότι λόγω της Ουκρανικής κρίσης έχει υποστεί οικονομική ζημία από τα μέτρα των Δυτικών.

Ψηφίζω ΝΑΙ για να φύγει αυτή η ανεύθυνη και ερασιτεχνική κυβέρνηση. Οι πραγματικοί ηγέτες αναλαμβάνουν την ευθύνη της διαπραγματεύσεως και αγωνίζονται για μία έντιμη λύση. Δεν φορτώνουν την τελική απόφαση στον ανενημέρωτο λαό.

Ψηφίζω ΝΑΙ για να φύγει η κυβέρνηση Τσίπρα, η οποία μέσα σε λίγους μήνες προώθησε τη διάλυση της Παιδείας, τη νομιμοποίηση της Συμβιώσεως Ομοφυλοφίλων, την αθρόα απονομή ιθαγενείας σε παιδιά μεταναστών και τη δημιουργία ισλαμιστικής μειονότητας στη χώρα μας.

Ψηφίζω ΝΑΙ γιατί έχω ευθύνη απέναντι στη νέα γενιά. Ψηφίζω ΝΑΙ για να μπορώ να συνδιαμορφώσω μία Ευρώπη πιο Χριστιανική, πιο ανθρώπινη.

Άρθρο μου στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 4-5 Ιουλίου 2015

Το δημοψήφισμα είναι άχρηστο και αντισυνταγματικό. Η κυβέρνηση Τσίπρα αποδείχθηκε ανίκανη να εκπληρώσει την προεκλογική της υπόσχεση, δηλαδή να διαπραγματευθεί με τους δανειστές κατά τρόπο πιο επιτυχημένο από εκείνον των προηγουμένων κυβερνήσεων. Αντί να παραδεχθεί την ανικανότητά της η κυβέρνηση θέλει να μεταθέσει όλες τις ευθύνες της επιλογής στον ελληνικό λαό. Είναι φανερό ότι δεν είχαν ούτε plan A ούτε plan B. Θέτουν σε κίνδυνο το μέλλον της χώρας και τη θέση μας στην Ευρώπη. Αν θέλει να προσφέρει υπηρεσία στην Ελλάδα αυτή η κυβέρνηση οφείλει να παραιτηθεί.

Πέραν των όσων αναδείχθηκαν κατά τη συζήτηση του Σαββάτου στη Βουλή υπάρχει και μία άλλη πτυχή που θίγει το φιλότιμο κάθε Έλληνα. Η δήθεν ηρωική διαπραγμάτευση των 5 μηνών, η οποία κατά τους πρώτους 4 μήνες διεξήγετο χωρίς ελληνικές προτάσεις αλλά μόνο με επίδειξη μόδας από ναρκισσευόμενους υπουργούς, χρησιμοποιήθηκε και ως προπέτασμα καπνού για την υπονόμευση των εθνικών μας θέσεων και της εθνικής μας ταυτότητας σε μείζονα ζητήματα. Μόνο μέσα στην τελευταία εβδομάδα η κυβέρνηση που αυτοπροβάλλεται ως «πρώτη φορά αριστερά» προχώρησε στη διαγραφή της Ποντιακής Γενοκτονίας από την ύλη της Γ΄Λυκείου και στην παραχώρηση του ονόματος και της ιστορίας της Μακεδονίας. Θα επιμείνω λίγο περισσότερο στο θέμα αυτό, διότι δεν δεν προβλήθηκε όσο θα έπρεπε.

Ο Υπουργός Εξωτερικών κ. Νίκος Κοτζιάς επισκέφθηκε τα Σκόπια, το Βελιγράδι και την Ποντγκόριτσα (του Μαυροβουνίου). Στο Βελιγράδι προσπάθησε να πουλήσει στους Σέρβους τα καλά του αγωγού Turkish Stream, την προέκταση του οποίου ήδη έχει απορρίψει επισήμως η Σερβία. Στα Σκόπια ο κ. Κοτζιάς ούτε είδε ούτε άκουσε για χάρτες, αγάλματα, διεκδικήσεις εδαφών και μειονοτήτων. Χαριεντίστηκε με τον ομόλογό του Νίκολα Πόποσκι, έκανε λογοπαίγνια για το γεγονός ότι είναι συνονόματοι και συνεχάρη την κυβέρνηση της ΠΓΔΜ , διότι … δεν διαπνέεται από αλυτρωτισμό.

Είπε συγκεκριμένα: «Δεν πιστεύω ότι εγώ ή ο ομόλογός μου έχουμε αλυτρωτισμό. Δεν αναφέρομαι σε αυτό το επίπεδο… Η κυβέρνηση της φίλης χώρας είναι σαφής. Δεν έχει τέτοιες προθέσεις και στις δύο πλευρές οι κυβερνήσεις και οι κοινωνίες δεν αμφισβητούν την άλλη πλευρά» .

Ο κ. Κοτζιάς έδωσε συγχωροχάρτι στην υπερεθνικιστική κυβέρνηση του Νίκολα Γκρούεφσκι για όλη την ανθελληνική προπαγάνδα της, για τα αγάλματα, τα γήπεδα και τα αεροδρόμια με τα ονόματα του Φιλιππου και του Αλεξάνδρου, για τους σχολικούς χάρτες και τα σχολικά βιβλία με τη Μεγάλη Μακεδονία που φτάνει μέχρι τον Όλυμπο. Ο κ. Κοτζιάς αγνοεί ή κάνει ότι αγνοεί τις φωτογραφίες με τον Σκοπιανό Πρωθυπουργό, ο οποίος καταθέτει στεφάνι μπροστά σε μνημείο με τον χάρτη της Μεγάλης Μακεδονίας που περιλαμβάνει όλη την Βόρειο Ελλάδα. Ο κ. Κοτζιάς δεν είδε και δεν άκουσε για τα προκλητικά αιτήματα των Σκοπιανών που ζητούν την αναγνώριση «μακεδονικής μειονότητος» στην Ελλάδα.

Το χειρότερο είναι ότι ο Έλληνας ΥΠΕΞ έβαλε στο ράφι το ιερό όνομα της Μακεδονίας. Ανέφερε ότι αυτό θα λυθεί από το Διεθνές Δίκαιο και δεν το έθεσε ως προαπαιτούμενο για τη βελτίωση των διμερών σχέσεων. Εγκατέλειψε ακόμη και την μετριοπαθή θέση που είχε η χώρα μας τα τελευταία χρόνια ότι δηλαδή συζητούμε όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό, το οποίο θα ισχύει σε όλες τις διεθνείς σχέσεις της ΠΓΔΜ (erga omnes). Αυτό που για τους περισσοτέρους Έλληνες- και για τον υπογράφοντα- θεωρείται ήδη μεγάλη υποχώρηση ο κ. Κοτζιάς το έριξε στον κάλαθο των αχρήστων και άφησε την ιστορία της Μακεδονίας μας να την υπερασπίσει το ασαφές Διεθνές Δίκαιο.

Παρά το τεχνητό προπέτασμα καπνού δεν θα ξεχάσουμε την Μακεδονία μας και τα άλλα εθνικά θέματα!

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

Δύο νέοι Δήμαρχοι πανηγύρισαν κρατώντας την ελληνική σημαία κατά τις δημοτικές εκλογές που διεξήχθησαν στην Αλβανία την Κυριακή 21.6.2015. Ο Λεωνίδας Χρήστου στον Δήμο Φοινίκης, ο οποίος στηρίχθηκε από το ΜΕΓΚΑ, το δεύτερο κόμμα που εκπροσωπεί την ελληνική μειονότητα εκτός από το ΚΕΑΔ. Και ο Αχιλλέας Ντέτσικας, στον Δήμο Δρόπολης, ο οποίος στηρίχθηκε από το κεντροδεξιό Δημοκρατικό Κόμμα του Μπερίσα και από τον ομογενή βουλευτή Βαγγέλη Τάβο, ο οποίος ανήκει στο κεντρώο κόμμα του πρώην Πρωθυπουργού Ιλίρ Μέτα.

Στην ηρωική Χειμάρρα η νοθεία, η ψυχολογική βία και η προσθήκη μουσουλμανικών κοινοτήτων με ένα σύστημα που θυμίζει Καλλικράτη οδήγησαν στην ήττα του υποψηφίου του ΚΕΑΔ (Κόμμα Ενώσεως για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα) Φρέντυ-Διονύση Μπελέρη και στη νίκη του Γιώργου Γκόρου, ο οποίος στηρίχθηκε από την αριστερή συμμαχία, της οποίας ηγείται το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα του προκλητικού Πρωθυπουργού Έντι Ράμα. Ο Γκόρος είναι Έλληνας Βορειοηπειρώτης, αλλά δηλώνει ότι οι κάτοικοι της Χειμάρρας είναι απλώς ελληνόφωνοι και όχι ελληνικής καταγωγής.

Στον Δήμο Κονίσπολης, ο οποίος δημιουργήθηκε με σκοπιμότητα από τη συνένωση δύο Τσάμικων Δήμων με τον ελληνικό Δήμο Τζάρας, επικράτησε ο Τσάμικης καταγωγής υποψήφιος ο οποίος πρότάθηκε από το ανθελληνικό τσάμικο κόμμα και στηρίχθηκε από την αριστερή συμμαχία του Ράμα. Λόγω δημογραφικών δεδομένων δεν πήγε καλά ο Έλληνας υποψήφιος Αναστάσης Γκούντας που κατέβηκε με το ΚΕΑΔ. Πάντως σημειώνεται με ενδιαφέρον ότι το κόμμα των φανατικών Τσάμηδων του Ιντρίζι, αντιπροέδρου της Βουλής και φίλου του Πρωθυπουργού Ράμα, καταποντίσθηκε στα ποσοστά του Δήμου λαμβάνοντας μόνον 5%.

Στα αξιοπρόσεκτα των αλβανικών αυτοδιοικητικών εκλογών είναι και η ήττα του μέχρι τώρα Δημάρχου Πρεμετής, φανατικού πολεμίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, από τον Ελληνόβλαχο Ορθόδοξο υποψήφιο Νικόλαο Σιόπουλη, ο οποίος κέρδισε τον Δήμο στηριζόμενος από την δεξιά συμμαχία.

Για πρώτη φορά από την ίδρυση του (1991) το μεγαλύτερο κόμμα της Ελληνικής Εθνικής Κοινότητας, το ΚΕΑΔ, δεν εξέλεξε ούτε ένα Δήμαρχο. Ορισμένα από τα αίτια είναι: Α) Η φυγή των Βορειοηπειρωτών από την Αλβανία και η μόνιμη εγκατάστασή τους στην Ελλάδα. Β) Η κατασκευή νέων «Καλλικρατικών» Δήμων όπου ελληνικοί πληθυσμοί αναμίχθηκαν επίτηδες με αλλογενείς – αλλοεθνείς. Γ) Η προτίμηση πολλών ελληνικής καταγωγής υποψηφίων να πολιτεύονται με τα δύο μεγάλα αλβανικά κόμματα, Σοσιαλιστικό και Δημοκρατικό, και όχι με το ΚΕΑΔ ή το ΜΕΓΚΑ. Φυσικά αυτή η συνεργασία οδήγησε και πολλούς ψηφοφόρους από τη μειονότητα στα αλβανικά κόμματα.

Εν όψει των βουλευτικών εκλογών του 2017 απαιτείται η συνένωση και κοινή έκφραση όλων των ελληνικών δυνάμεων στην Αλβανία υπό την καθοδήγηση της οργανώσεως ΟΜΟΝΟΙΑ.

Τα προβλήματα είναι μεγάλα και ο αλβανικός εθνικισμός αποδεικνύεται επικίνδυνος.

Άρθρο μου στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 28 Ιουνίου 2015

Τα οικονομικά μιας χώρας είναι μεν σημαντικά, αλλά άλλοτε ευημερούν και άλλοτε παρακμάζουν. Η οικονομία κάνει κύκλους και ειδικά στην πατρίδα μας έχουμε δει όλες τις φάσεις κατά καιρούς. Ύφεση, ανάκαμψη κλπ. Χωρίς, λοιπόν, να υποτιμώ την αγωνία όλων μας για τη διαπραγμάτευση με τους εταίρους, θα ήθελα να επισημάνω ότι πιο δύσκολη είναι η πνευματική και ηθική ανόρθωση ενός λαού, αν έχει προηγηθεί η κατεδάφιση. Το 1893 πτωχεύσαμε επί Χαριλάου Τρικούπη, αλλά είχαμε τα πνευματικά εφόδια για να ανορθωθούμε. Με δάνειο επαχθές, με Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο μετά το 1898 και με στρατιωτική ήττα από την Τουρκία το 1897 καταφέραμε και κερδίσαμε ένα διμέτωπο Μακεδονικό Αγώνα, εναντίον Βουλγάρων και Τούρκων, και τελικά διπλασιάσαμε τα εδάφη μας με τους απελευθερωτικούς Πολέμους του 1912-13.

Η πνευματική υποδομή ενός έθνους και μάλιστα του ελληνικού είναι σημαντικότερη από την οικονομική. Όποτε επιβιώσαμε στα δύσκολα ο κύριος παράγων δεν ήταν η υλική μας ισχύς, αλλά η εμμονή μας στην Ορθοδοξία, στη γλώσσα μας, στην εθνική μας συνείδηση, η μελέτη της Ιστορίας και η πίστη στη διαχρονική πορεία του Ελληνισμού. Σήμερα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να κατεδαφίσει τα πνευματικά μας ερείσματα. Και αν το επιτύχει, ό μη γένοιτο, θα έχει υπονομεύσει το μέλλον των παιδιών μας. Όσο κι αν προβάλει μάχες και ηρωισμούς ο κ. Τσίπρας κατά των δανειστών μας, η πραγματικότητα είναι ότι και ο ίδιος και οι συνεργάτες του κατατρώγουν συστηματικά τα πνευματικά υλικά που στηρίζουν το παρόν και το μέλλον του Ελληνισμού.

Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού διαστρέβλωσαν το μήνυμα της 25^ης Μαρτίου και χαρακτήρισαν την Ελληνική Επανάσταση γνήσιο τέκνο του Δυτικού Διαφωτισμού. Τους ευλαβείς Χριστιανούς του 1821 τους ταύτισαν με την αθεΐα και τα αντιχριστιανικά στοιχεία ενός κινήματος ενδιαφέροντος μεν, αλλά άσχετου με τις ιστορικές, πολιτιστικές και κοινωνικές συνθήκες των υποδούλων Ρωμηών. Συνέδεσαν την εθνική και θρησκευτική εξέγερση των Ελλήνων κατά των αλλοθρήσκων Οθωμανών με τον εμφύλιο πόλεμο των Γάλλων που σφαγιάσθηκαν μεταξύ τους. Ουσιαστικά χαρακτήρισαν τους Έλληνες των προηγουμένων αιώνων ανίκανους να δημιουργήσουν αυτοφυείς θεσμούς, ιδέες και κινήματα, αγνόησαν και περιφρόνησαν τους Νεομάρτυρες, τον Άγιο Κοσμά, τον Κοινοτικό θεσμό και τα πάμπολλα επαναστατικά κινήματα από το 1453 μέχρι το 1821.

Η Παιδεία διαλύεται για να υλοποιηθούν οι ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ. Η αριστεία καταδικάζεται σαν «ρετσινιά», ιστορικά σχολεία όπως τα Πρότυπα και Πειραματικά υποβαθμίζονται δραματικά, οι αιώνιοι φοιτητές και η αριστερή τρομοκρατία επιβραβεύονται στα ΑΕΙ.

Η Χριστιανική Παράδοση του λαού μας και ο θεσμός της οικογενείας υπονομεύονται με το προωθούμενο σχέδιο νόμου για το Σύμφωνο Συμβιώσεως ατόμων του ιδίου φύλου. Και ανοίγει ο δρόμος για τα χειρότερα. Ποιος μάς εγγυάται ότι αύριο δεν θα τους επιτραπεί να υιοθετούν ταλαίπωρα παιδάκια, χωρίς τα ίδια να ερωτηθούν να θέλουν να αποκοπούν από τα πρότυπα που ο ίδιος ο Θεός όρισε, δηλαδή το πατρικό-ανδρικό και το μητρικό-γυναικείο; Και δεν αποκλείεται να πουν μεθαύριο ότι θα νομιμοποιηθεί και η παιδεραστία, η χρήση ναρκωτικών, οι ελεύθερες σεξουαλικές σχέσεις από τα 13! Στο όνομα της ελευθεριάζουσας κοινωνίας η οπισθοδρόμηση βαφτίζεται «πρόοδος».

Η εθνική ταυτότητα των Ελλήνων βάλλεται με βαρύ πυροβολικό μέσω του σχεδίου νόμου για την απονομή ιθαγενείας κατά τρόπο αθρόο και χωρίς ουσιαστικό δεσμό του αλλοδαπού με το Ελληνικό Έθνος. Ο σκληρός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ προωθεί την δημιουργία φανατικής ισλαμικής μειονότητος στην Ελλάδα αδιαφορώντας για τη διαπίστωση όλων των Ευρωπαίων ηγετών ότι η πολυπολιτισμικότητα απέτυχε!

Θέλουμε να παραμείνουμε στην Ευρώπη. Ακόμη περισσότερο θέλουμε να παραμείνουμε στην ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας.

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

(50 χρόνια ἀπό τήν κοίμησή του)

Στίς 13 Ἰουλίου συμπληρώνονται 50 χρόνια ἀκριβῶς ἀπό τήν εἰς Κύριον ἐκδημίαν τοῦ Φώτη Κόντογλου, σπουδαίου ἁγιογράφου καί λογοτέχνη τοῦ 20^οῦ αἰῶνος. Ὁ θάνατός του ὑπῆρξε συνέπεια ἑνός σοβαροῦ αὐτοκινητιστικοῦ δυστυχήματος στήν Βούλα τῆς Ἀττικῆς. Ὁ πολυτάλαντος, ἀλλά ταπεινός καί μετριόφρων κύρ Φώτης, ὅπως ἔγινε γνωστός, ἄφησε ἀνεξίτηλα τά σημάδια του στήν πνευματική καί καλλιτεχνική ζωή τῆς πατρίδας μας μέ τήν ἐμμονή του στήν Ἑλληνορθόδοξη Παράδοση, μέ τήν εὐλάβειά του, μέ τή γνώση τῶν κειμένων καί τῶν πηγῶν τῆς Πίστεώς μας, μέ τήν ἀξιοθαύμαστη κατάρτισή του στό Παρίσι τῆς ἐποχῆς ἐκείνης καί μέ τήν ἄδολη ἀγάπη του γιά τή Μικρασία, τήν Ἑλλάδα, τήν Πονεμένη Ρωμιοσύνη.

Ὁ Κόντογλου γεννήθηκε στό Ἀϊβαλί (Κυδωνίες) τῆς Μικρᾶς Ἀσίας τό 1895 ὅπου καί ἔμαθε τά ἑλληνικά καί χριστιανικά γράμματα. Σπούδασε ζωγραφική στό Παρίσι, ἀλλά ἔγινε μύστης καί διάκονος τῆς Ὀρθοδόξου Βυζαντινῆς ἁγιογραφίας μετά ἀπό μία ἐπίσκεψή του στό Ἅγιον Ὄρος. Ἡ Μικρασιατική Καταστροφή τοῦ 1922 τόν ἀνάγκασε νά ἐγκατασταθεῖ στήν Ἀθήνα ὅπου διέπρεψε ὡς ἁγιογράφος, λογοτέχνης, ἀρθρογράφος καί μαχητής τῆς Ὀρθοδοξίας κάι τῆς ἑλληνικότητας. Ἁγιογράφησε πολλούς ναούς ἐντός καί ἐκτός Ἀθηνῶν καί ἐκόσμησε μέ ἱστορικά θέματα τό Δημαρχεῖο τῆς πρωτεύουσας. Γιά νά βοηθήσει τούς ἁγιογράφους νά ἐπιστρέψουν στήν παραδοσιακή ἁγιογραφία καί νά ἀποφεύγουν τίς μιμήσεις δυτικῶν προτύπων συνέγραψε τό κορυφαῖο ἔργο του, πού εἶναι τό βιβλίο «Ἔκφρασις τῆς Ὁρθοδόξου Ἁγιογραφίας». Μαθητές του στήν τέχνη αὐτή ἧσαν πολλοί, μεταξύ τῶν ὁποίων ὁ Γιάννης Τσαρούχης καί ὁ Νίκος Ἐγγονόπουλος.

Ὁ Κόντογλου ἔγραψε συνολικά τρεῖς χιλιάδες ἄρθρα καί ἐπιφυλλίδες σέ ἐφημερίδεςς καί περιοδικά μέ θέματα σχετικά μέ τήν ἐκκλησιαστική καί ἐθνική παράδοση τοῦ Γένους μας. Ἔγραφε μέ τό δικό του χαρακτηριστικό κάι χαριτωμένο ὕφος, συνδυάζοντας μία λογοτεχνική καί προχωρημένη δημοτική γλῶσσα μέ τή βαθειά γνώση τῆς ὑμνογραφίας καί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Γραμματείας μας. Τά κείμενά του ἀφύπνισαν πολλούς Νεοέλληνες καί συνεχίζουν νά παραμένουν ἐπίκαιρα καί δροσερά ἀκόμη καί σήμερα. Ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση «μένουσα ἐν ἑαυτῇ τά πάντα καινίζει» καί τά γραφόμενα τοῦ κύρ Φώτη ἀποδεικνύουν ὅτι τό αἰώνιο παραμένει πάντα ἐπίκαιρο. Ἡ γραφίδα του μᾶς ταξιδεύει σέ θάλασσες μακρυνές, μᾶς πηγαίνει πίσω στό Βυζάντιο (Ρωμανία) καί στήν Τουρκοκρατία, ὑμνεῖ ἁγίους, Νεομάρτυρες καί ἥρωες, θυμίζει τίς καλές ἐποχές τοῦ Μικρασιατικοῦ Ἑλληνισμοῦ, διδάσκει χωρίς νά κουράζει, ἀναπαύει ψυχικά καί μᾶς πλουτίζει πνευματικά. Διαβάζοντας τά κείμενά του αἰσθανόμαστε ὀσμήν εὐωδίας πνευματικῆς καί ἐρχόμαστε πιό κοντά στίς ρίζες μας, στήν ἀκατάλυτη ἓλληνική φύτρα κατά τήν ἔκφρασή του.

Ἀπό τά πολλά βιβλία του ξεχωρίζω τά άκόλουθα, τά ὁποῖα μοῦ ἔκαναν ἰδιάιτερη ἐντύπωση:

«Τό Ἀϊβαλί ἡ πατρίδα μου». Συλλογή ἄρθρων καί ἐπιφυλλίδων πού ἀναφέρονται στό θρυλικό Ἀϊβαλί καί γενικότερα στή Μικρά Ἀσία, τήν ὁποία ὁ Κόντογλου ὐπεραγαποῦσε ὡς γενέτειρά του. Μεγάλο μέρος τοῦ βιβλίου καταλαμβάνει τό πρῶτο κείμενο, άφιερωμένο στόν Νεομάρτυρα τοῦ 18^ου αἰῶνος Ἅγιο Γεώργιο τόν Χιοπολίτη, ὁ ὁποῖος θανατώθηκε ἀπό τους Τούρκους μέ φρικτά μαρτύρια στό Ἀϊβαλί.

«Ἡ Πονεμένη Ρωμιοσύνη». Κείμενα γιά τό Βυζάντιο καί τόν Νέο Ἑλληνισμό, ἀπαραίτητα γιά κάθε Ἕλληνα πού θέλει νά μάθει τόν ρόλο τῆς Ἐκκλησίας κάι τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως στήν ἐπιβίωση τοῦ Γένους μας μέσα στούς αἰῶνες. «Βυζάντιο, σημεῖον ἀντιλεγόμενον», «Ἡ ἀκατάλυτη ἑλληνική φύτρα», «Ἡ ἁγιασμένη Ἐπανάσταση» εἶναι μόνον μερικά ἀπό τά ἐκπληκτικά κείμενα αὐτῆς τῆς ἐπιτομῆς τῆς ἐθνικῆς μας αὐτογνωσίας. Ρωμιοσύνη εἶναι ἡ πονεμένη Ἑλλάδα, ἡ Χριστιανική Ἑλλάδα, γράφει μέ ἁπλότητα καί σοφία ὁ Κόντογλου.

«Σημεῖον Μέγα». Τεκμηριωμένη, διαφωτιστική καί ἐμπνευσμένη διήγηση τῶν γεγονότων πού ὁδήγησαν στήν θαυματουργική ἀνακάλυψη τῶν λειψάνων τῶν Ἁγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης στή Θερμή Λέσβου.

«Μυστικά Ἄνθη». Ἒπιλογή κειμένων ἀπό τήν Πατερική καί Νηπτική Γραμματεία, τά ὁποῖα μᾶς εἰσάγουν στήν Ὀρθόδοξη Πνευματικότητα.

«Θρηνητικό Συναξάρι τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου». Σύντομο κείμενο γεμάτο σεβασμό πρός τόν Βυζαντινό Ἑλληνισμό καί τούς πεσόντες κατά τήν Ἄλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Δέν θέλω νά άδικήσω τά ὐπόλοιπα βιβλία τοῦ ταπεινοῦ, ἀλλά πραγματικά μεγάλου Φώτη Κόντογλου. Προτείνω νά διαβάσετε ὅσα περισσότερα μπορεῖτε. Εἶναι κρίμα πού οἱ συνεχεῖς ἐκσυγχρονιστικές ἀλλαγές στά σχολικά μας βιβλία ἔχουν ἀποκόψει τούς νέους μας ἀπό τά ἔργα του. Ὅσοι γονεῖς καί ἐκπαιδευτικοί ἔχετε τήν δυνατότητα καλό θά ἦταν νά προσφέρετε στά ἑλληνόπουλα τή σοφία, τήν εὐλάβεια, τήν ἁπλότητα καί τή γνήσια ἑλληνικότητα τοῦ κύρ Φώτη.

Ἐπισημαίνω μέ ἔμφαση τό γεγονός ὅτι ὁ Κόντογλου σπόυδασε στό Παρίσι, ἀλλά δέν ἀλλοιώθηκε, δέν φράγκεψε, δέν ἔγινε ξενομανής. Τό ἴδιο βλέπουμε ἕναν αἰῶνα πρίν μέ τόν Διονύσιο Σολωμό, ὁ ὁποῖος σπόυδασε στήν Ἰταλία, ἀλλά ἐπέστρεψε περισσότερο Ἔλληνας καί Ὀρθόδοξος. Τό μήνυμα εἶναι ὅτι τά παιδιά μας πρέπει ἀπό μικρά νά τά ἐφοδιάζουμε μέ Χριστό καί Ἑλλάδα. Ἄν ἔχουν ἑλληνορθόδοξη ἀγωγή ἀπό τήν οἰκογένεια, ὅπου κάι ἄν βρεθοῦν ἀργότερα, ὅσες ξένες ἐπιδράσεις κι ἄν δεχθοῦν, θά παραμείνουν δημιουργικοί Ἕλληνες. Ὁ Κόντογλου ἀξιοποίησε φυσικά τίς γνώσεις πού ἀπέκτησε στό Παρίσι, άλλά πάντα μέ ὑπόβαθρο Ἑλληνορθόδοξο καί μέ στόχο τήν προσαρμογή τοῦ μηνύματός του στίς ἀνάγκες τῆς ἐποχῆς. Ἔτσι κάι σήμερα. Μήν ἔχετε ἐνδοιασμούς ἄν τά παιδιά μας φεύγουν γιά λίγα ἤ πολλά χρόνια σέ Πανεπιστήμια τῆς Εὐρώπης καί τῶν ΗΠΑ. Δέν κινδυνεύουν νά ἀφελληνισθοῦν ἄν έσεῖς οἱ γονεῖς καί οἱ δάσκαλοι τούς ἔχετε ἀναθρέψει ἑλληνορθόδοξα. Μάλιστα θά ἀξιοποιήσουν κάθε νέα γνώση καί ἐμπειρία γιά τό καλό τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἀντιθέτως ἄν άφήσουμε τά παιδιά μας νά διαπαιδαγωγοῦνται μόνο ἀπό τά ἐλλιπέστατα σχολικά βιβλία ἤ ἀπό τήν τηλεόραση τότε καί ἐντός Ἑλλάδος ἄν μείνουν, πάλι ἀνελλήνιστοι πολίτες θά γίνουν.

Πιστεύω ὅτι τό καλύτερο μνημόσυνο γιά τήν ψυχή τοῦ μακαριστοῦ Φώτη Κόντογλου εἶναι ἡ παράθεση λίγων γραμμῶν από ἕνα κείμενό του πού ἐπιλέγω τυχαῖα καί συγκεκριμένα ἀπό τό «Φῶς Ἑσπερινόν», τό ὁποῖο περιλαμβάνεται στό βιβλίο του «Τό Ἀϊβαλί ἡ πατρίδα μου» (Δ΄ ἔκδοση, Ἄγκυρα, Ἀθήνα 2009):

«Ἀπάνου στά κεραμίδια τῆς ἐκκλησιᾶς ἀνεμίζουνται κάτι ψιλά χορτάρια. Ἀπό μέσα ὅμως ἀπό τόν κουμπέ εἶναι ὁ Παντοκράτορας, σάν νά σκύβει ἀπό τόν ούρανό «ἐπιβλέπων ἐπί πάντας τούς υἱούς τῶν ἀνθρώπων». Ἡ κεφαλή Του εἶναι μεγαλόπρεπη μέ πυκνά καί ἄφθονα μαλλιά ὁπού πέφτουνε στόν ἀριστερό ὦμο Του. Τό γένι Του εἶναι πυκνό. ἡ ἔκφρασή Του εἶναι ἁπλή, μέ ταπείνωση καί μέ πραότητα. Ἔχει ὡστόσο ἕνα θεϊκό μεγαλεῖο. Πλατύλαιμος, μ’ανοιχτό πουκάμισο, μέ φαρδιές πλάτες καί μέ τά χέρια ἀνασηκωμένα, ὅπως πάγει ὁ γῦρος. Εἶναι περιτυλιγμένος μέσα σ’ ἕναν φαρδύν μανδύα, σά ν’ ἀγκαλιάζει ὅλον τόν κόσμο. «Ἄβυσσος ὡς ἱμάτιον τό περιβόλαιον Αὐτοῦ»! Μέ τό δεξί χέρι Του βλογᾶ τόν κόσμο καί μέ τ’ ἀριστερό Του κρατᾶ τό Βαγγέλιο, τόν Νόμο τοῦ Θεοῦ…….

Ἀπό κάτου κείνη τήν ὥρα λέγει ὁ καλόγερας μέ φωνή ἥσυχη τό «Φῶς Ἱλαρόν», ἐνῶ ὁ ἥλιος βασιλεύει καί τελειώνει ἡ μέρα…..Δάκρυα ἔρχονται στά μάτια τ’ ἀνθρώπου ἀκούγοντας αὐτά τά ἀρχαῖα λόγια, ὁπού ’ναι ἁπλά κ’ αἰώνια σάν τό βασίλειο τοῦ ἥλιου. Τό βιβλίο πού ’ναι ἀκουμπισμένο ἀπάνου στ’ ἀναλόγι, γράφει πώς εἶναι ποίημα Ἀθηνογένους τοῦ Μάρτυρος. Παμπάλαιος ὕμνος, πού τόν λένε κάθε βράδυ σάν τελειώνει ἡ μέρα ἀπό δυό χιλιάδες χρόνια ἴσαμε τά σήμερα, ἁπλοί ἀνθρῶποι, πού βαστᾶνε ἀπό τούς ἀρχαίους Ἕλληνες, σάν τοῦτο τόν Ἁγιονορείτη καλογερο, πού’ναι καί στό πρόσωπο σάν τούς παλαιούς.

Ἀκατάλυτη ἑλληνική φύτρα. Ποτές δέν θά ξεραθεῖς, ποτές δέν θά πεθάνεις. Ἀπό τό γέρικο καί τιμιώτατο κορμί σου πετιοῦνται ὁλοένα καινούργια βλαστάρια, πού γεύοντάς τα καί τ’ ἀγρίμια ἡμερεύουνε…»!

Καί τό πνεῦμα μας ἡμερεύει διαβάζοντας τόν κύρ Φώτη Κόντογλου, αὐτό τό εὐλογημένο καταφύγιο τῆς Ἑλληνορθόδοξης Παράδοσης. Ἄς προσευχηθοῦμε μπροστά στίς εἰκόνες πού φέρουν τήν ταπεινή ὑπογραφή του «χείρ Φωτίου Κόντογλου» καί ἄς παρακαλέσουμε τόν Θεό νά ἀναπαύσει τήν ψυχή τοῦ σεμνοῦ ἁγιογράφου καί πεζογράφου μας.

Άρθρο μου στο περιοδικό ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, τεύχος Ιουνίου 2015

Η 18^η Ιουνίου 1815 ήταν μία βροχερή ημέρα στο Βέλγιο. Οι 120.000 Γάλλοι στρατιώτες του Ναπολέοντος Βοναπάρτη είχαν φτάσει μέχρι την πεδιάδα του Βατερλώ, κοντά στις Βρυξέλλες. Απέναντί τους οι Βρετανοί του Ουέλλιγκτον, οι οποίοι επωφελήθηκαν από την άφιξη των Πρώσων του Μπλύχερ και κατανίκησαν τον Μεγάλο Κορσικανό, τον Ναπολέοντα. Οι διηγήσεις των σχολικών βιβλίων για τον Γάλλο στρατηγό Γκρουσύ, ο οποίος χάθηκε στον δρόμο και δεν μπόρεσε να φέρει εγκαίρως τις ενισχύσεις στον Βοναπάρτη, και οι σκηνές με τα άλογα να κολλούν στο βρεγμένο έδαφος από την κλασική ταινία με τον Ροντ Στάιγκερ βρίσκονται ακόμη στη μνήμη μας και μάς βοηθούν να αναπλάθουμε τη μάχη με τη φαντασία μας.

Η ήττα του Ναπολέοντος οδήγησε στη δεύτερη εξορία του, στο νησάκι Αγία Ελένη, όπου και πέθανε μετά από έξι χρόνια. Οδήγησε επίσης στην ίδρυση της Ιεράς Συμμαχίας από τη Ρωσία του Τσάρου, την Αυστρία (τεράστια τότε πολυεθνική αυτοκρατορία των Αψβούργων) και την Πρωσσία (πρόγονο της σημερινής Γερμανίας). Η Βρετανία έστελνε αντιπροσώπους, αλλά δεν ήταν πλήρες μέλος. Ρόλος της Συμμαχίας, η οποία ιδρύθηκε επισήμως στις 26.9.1815, ήταν η αποτροπή επαναστάσεων στην Ευρώπη και η καθιέρωση ενός συστήματος ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ των ισχυρών της εποχής ώστε να μην επανεμφανισθεί κάποιος νέος ταραξίας σαν τον Ναπολέοντα.

Ο ρόλος του σπουδαίου Έλληνα διπλωμάτη Ιωάννη Καποδίστρια υπήρξε καταλυτικός τη στιγμή εκείνη. Τα ιδρυτικά μέλη της Ιεράς Συμμαχίας σκέφτηκαν αρχικά να κατακερματίσουν την Γαλλία για να τιμωρήσουν τον λαό, ο οποίος ακολούθησε τον Ναπολέοντα μέχρι την εκστρατεία της Ρωσίας και μέχρι την Αίγυπτο των Μαμελούκων. Ο Καποδίστριας ως συν-υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας έπεισε τον Τσάρο να μην διαλυθεί η Γαλλία, διότι η τυχόν αποδυνάμωσή της θα ισχυροποιούσε την Αυστρία και την Πρωσσία. Η Γαλλία διατήρησε την εδαφική της ακεραιότητα και αργότερα έδειξε την ευγνωμοσύνη της στον Καποδίστρια αποστέλλοντας το 1827 τον ιππικό της υπό τον Στρατηγό Μαιζόν για να εκδιώξει τον Ιμπραήμ από την Πελοπόννησο.

Η λέξη Βατερλώ καθιερώθηκε από το 1815 στο παγκόσμιο λεξιλόγιο ως συνώνυμη με τη μεγάλη, την καταστροφική ήττα. Ο Ναπολέων, γνήσιο τέκνο της Γαλλικής Επαναστάσεως, υπήρξε κορυφαία στρατιωτική και πολιτική ιδιοφυία, αλλά υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του και υπερέβη τα όρια της ανοχής των άλλων Ευρωπαίων. Πολλοί Έλληνες τον συμπάθησαν, διότι είχε διακηρύξει ότι θα ερχόταν να απελευθερώσει την Ελλάδα από τους Τούρκους. Τέτοιες ελπίδες φαίνεται ότι επηρέασαν τον Ρήγα Βελεστινλή και άλλους λογίους του υποδούλου Γένους, αλλά μάλλον αποτελούσαν ευσεβείς πόθους βασισμένους σε μία ευφυή προπαγάνδα του Κορσικανού.

Άραγε η σημερινή Ελλάς θα αποφύγει το επαπειλούμενο οικονομικό Βατερλώ της;

Άρθρο μου στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 21 Ιουνίου 2015