Άρθρα

Δύο διαφορετικές εικόνες με επίκεντρο την Ιστορία μας. Ένα διήμερο Συνέδριο που διοργάνωσε η Εκκλησία της Ελλάδος για την ιστορία της Τουρκοκρατίας και του 1821, με σεβασμό στον διάλογο, στην τεκμηρίωση και στις πηγές. Και από την άλλη πλευρά η κομματικοποίηση σχολικών εορτών, τελετών και παρελάσεων σε Δήμους  για την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου.

Αυτή είναι η σημερινή ελληνική κοινωνία, Από τη μία πλευρά υπάρχουν άνθρωποι, θεσμοί και ιδρύματα που σέβονται την Ιστορία ως επιστήμη, ως έρευνα, ως κτήμα ες αεί κατά τον Θουκυδίδη, ως δίδαγμα για τους νεωτέρους, ως παρακαταθήκη, ως μνήμη. Από την άλλη πλευρά βλέπουμε την επέλαση του ψευδοπροοδευτισμού, του ωχαδελφισμού, της κατεδαφίσεως αρχών και αξιών, την Ιστορία που γίνεται ιδεολόγημα.

Ευτυχώς υπάρχουν και τα θετικά μηνύματα. Η Εκκλησία της Ελλάδος, δια της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητος, οργάνωσε στις 23 και 24 Οκτωβρίου το Δ΄ Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο στη σειρά των δέκα συνεδρίων που θα οργανώσει μέχρι το 2021 για τη συμπλήρωση διακοσίων ετών από τη Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση. Το φετινό θέμα ήταν ο Ελληνικός και ο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός. Ακούσθηκαν 23 εισηγήσεις και κατατέθηκαν ντοκουμέντα, κείμενα , απόψεις και ερμηνείες, από διάφορες ή και διαφορετικές οπτικές γωνίες. Πραγματοποιήθηκε διάλογος, διαφάνηκαν αντιθέσεις και εκφράσθηκαν με ευπρέπεια οι διαφωνίες.

Η Εκκλησία μας έχει αποφασίσει να τιμήσει με αυτόν τον τρόπο τα διακόσια χρόνια από το 1821 και παράλληλα να χαρίσει στις επόμενες γενιές δέκα τόμους με τα Πρακτικά των συνεδρίων αυτών. Ήδη έχουν κυκλοφορηθεί οι τρεις πρώτοι τόμοι. Του χρόνου το Ε΄ Συνέδριο θα έχει ως θέμα την Εξωτερική Πολιτική της Ελληνικής Επαναστάσεως και τον Φιλελληνισμό.

Υπάρχουν βεβαίως και τα αρνητικά μηνύματα. Οι σχολικές εορτές που δεν σέβονται την ιστορική αλήθεια, αλλά κομματικοποιούν το 1940 και την Εθνική Αντίσταση. Οι Δήμαρχοι που ζητούν να καταργηθούν οι παρελάσεις. Οι φανατικοί που καταγγέλλουν τη μαθητική παρέλαση ως εφεύρημα δικτατορικών καθεστώτων και αρνούνται να δουν ότι και το 1921 έγινε στην Αθήνα μαθητική παρέλαση για τα 100 χρόνια της Επαναστάσεως, αλλά και στη Ελεύθερη Σμύρνη το 1920 παρήλασαν τα σχολεία  μπροστά στον Μητροπολίτη Χρυσόστομο, τον μετέπειτα Εθνοϊερομάρτυρα.

Φοβούμαι ότι οι διαστρεβλωτές της Ιστορίας συντόμως θα ασχοληθούν με τα σχολικά βιβλία και θα έχουμε νέα φαινόμενα «συνωστισμού». Την αποχριστιανοποίηση των Θρησκευτικών θα ακολουθήσει και ο αφελληνισμός της Ιστορίας. Θεωρώ πολύ πιθανόν ότι ο Υπουργός Παιδείας, ως αρνητής της Γενοκτονίας των Ποντίων, θα επαναφέρει αντιλήψεις που θα θυμίζουν  το αποσυρθέν απαράδεκτο βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού.

Ας σεβασθούμε την Ιστορία ως επιστήμη και ως εθνική μνήμη. Το οφείλουμε στους νεκρούς μας.

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 1 Νοεμβρίου 2015

Οι μεγάλες νίκες, τις οποίες πανηγυρίζουμε αυτές τις ημέρες οφείλονται στην πίστη στου λαού μας στον Χριστό, στην Παναγία και στους Αγίους και όχι σε κάποια θολή πολυπολιτισμικότητα. Ο Άγιος Δημήτριος παρενέβη ανήμερα της εορτής του και η Θεσσαλονίκη, η πόλη του, ελευθερώθηκε το 1912 από τον Ελληνικό Στρατό. Στην Παναγία της Τήνου αφιέρωναν οι στρατιώτες μας τα τάματά τους το 1940 διότι την έβλεπαν μπροστά τους να τούς οδηγεί στη νίκη στα χιονισμένα βουνά της Βορείου Ηπείρου.

Η ελληνορθόδοξη παιδεία κράτησε όρθιο το έθνος μας σε όλες τις δύσκολες περιόδους της νεώτερης Ιστορίας μας. Τα πολυπολιτισμικά και πολυθρησκειακά πειράματα του Υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη έχουν στόχο να μας αποκόψουν από τις αρχές και τις αξίες, οι οποίες διεφύλαξαν τη συνέχεια του Ελληνισμού επί αιώνες. Οδηγούν σε ένα σχολείο από το οποίο εκδιώκεται ο Χριστός και γίνονται ευπρόσδεκτοι ο Μωάμεθ, ο Βούδας και τα Ανατολικά θρησκεύματα. Απομακρύνουν το Ορθόδοξο μάθημα των Θρησκευτικών, το οποίο φέρνει τα παιδιά σε επαφή με την Αλήθεια του Ευαγγελίου, τους Αγίους και τους σοφούς Πατέρες της Εκκλησίας.

Η απόφαση του Υπουργού να καταργήσει το Ορθόδοξο Χριστιανικό περιεχόμενο του μαθήματος και να εισαγάγει τη θρησκειολογία, δηλαδή  ξερή εγκυκλοπαιδική γνώση περί διαφόρων δοξασιών, αποτελεί μέγα παιδαγωγικό λάθος. Το ελληνόπουλο πρέπει στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο να διδαχθεί την πίστη και τις παραδόσεις των προγόνων του και αργότερα, στο Λύκειο, να κάνει τη γνωριμία με τα άλλα θρησκεύματα. Αν εφαρμοσθεί το Πιλοτικό Πρόγραμμα για τα Θρησκευτικά, το οποίο εισηγείται το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, τότε στα ελληνικά σχολεία θα καλλιεργηθεί μία άνευ προηγουμένου σύγχυση και το μάθημα των Θρησκευτικών θα παύσει να έχει το ηθοπλαστικό περιεχόμενο που οφείλει να έχει. Άλλωστε σε όλη σχεδόν την Ευρώπη το σχολείο βασίζει τη διδασκαλία των Θρησκευτικών στην επικρατούσα θρησκεία και όχι σε αποτυχημένα πολυθρησκειακά πρότυπα.

Η πρόθεση του Υπουργού να κατεδαφίσει τα Ορθόδοξα Θρησκευτικά έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το ισχύον Σύνταγμα και με τις δικαστικές αποφάσεις που το ερμηνεύουν. Θυμίζω την απόφαση 115/2012 του Διοικητικού Εφετείου Χανίων, η οποία ορίζει να διδάσκεται το μάθημα επί ικανό αριθμό ωρών με βάση την Χριστιανική Πίστη για την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως των Ελλήνων Ορθοδόξων.

Οι διακηρύξεις του Υπουργού  υπέρ του θρησκειολογικού μαθήματος έρχονται σε αντίθεση με τα πορίσματα ειδικού επιστημονικού συνεδρίου, το οποίο διοργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη τον Μάρτιο του 2013 και κατέδειξε την ακαταλληλότητα των πολυθρησκειακών προτάσεων μικρής ομάδας θεολόγων.

Τα ΟΧΙ του Ελληνισμού βασίζονται στο ελληνορθόδοξο ήθος. Ας μιλήσουμε στους νέους για τη Μεγαλόχαρη και τον Άγιο Δημήτριο!

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 25 Οκτωβρίου 2015

Υπάρχει έντονη φημολογία ότι η κυβέρνηση Τσίπρα έχει υποσχεθεί σε φίλους και δανειστές να αναγνωρίσει το Κόσσοβο-Κοσσυφοπέδιο ως ανεξάρτητο κράτος. Τις προειδοποιητικές βολές έριξε άλλωστε ο Υπουργός Εξωτερικών κ. Νίκος Κοτζιάς όταν προ μηνών επισκέφθηκε την Πρίστινα, πρωτεύουσα αυτού του αμφιλεγομένου μορφώματος.

Το Κόσσοβο, κοιτίδα της εθνικής και θρησκευτικής ιστορίας των Ορθοδόξων Σέρβων, κατακτήθηκε από τους Αλβανούς πρώτα με το δημογραφικό όπλο (υπεργεννητικότητα) και στη συνέχεια με την ένοπλη εξέγερση του UCK και τη βοήθεια από τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ το 1999. Η Ελλάς, η Κύπρος, η Ρουμανία, η Ισπανία και η Σλοβακία είναι οι χώρες της Ε.Ε. που δεν το έχουν αναγνωρίσει, η καθεμία για τους δικούς της λόγους.

Για τα δύο κράτη του Ελληνισμού η αναγνώριση κράτους, το οποίο δημιουργήθηκε από την βιαία απόσχιση σερβικού εδάφους θα σημάνει ότι κατ’ αναλογίαν αποδεχόμαστε τη νομιμότητα του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους στην κατεχόμενη Κύπρο. Επίσης θα δώσει επικίνδυνα μηνύματα στην Άγκυρα, η οποία επιθυμεί την αυτονόμηση της Θράκης μας χρησιμοποιώντας ως όργανα τα ακραία στοιχεία της μουσουλμανικής μειονότητας.

Η Ισπανία φοβάται τα αποσχιστικά κινήματα των Καταλανών και των Βάσκων, η Σλοβακία έχει ουγγρική μειονότητα με εθνικιστικές διαθέσεις και η Ρουμανία ανησυχεί για την πολυάριθμη ουγγρική μειονότητα, η οποία ζει στην Τρανσυλβανία. Και άλλοι, λοιπόν, πλην ημών, βλέπουν την πιθανή αναγνώριση του Κοσσόβου ως ανεξαρτήτου κράτους ως απαρχή νομιμοποιήσεως ανεξελέγκτων καταστάσεων.

Το πρόβλημα του Κοσσόβου έχει άλλες δύο παραμέτρους. Την ανάγκη προστασίας των Ορθοδόξων ναών και μονών που έχουν ήδη υποστεί επιθέσεις από φανατικούς Αλβανούς. Και τη ρύθμιση της τύχης των εναπομεινάντων Σέρβων, οι οποίοι έχουν συγκεντρωθεί στο βόρειο τμήμα γύρω από τη Μητρόβιτσα. Ειδικά για την Ορθόδοξη κληρονομιά του Κοσσυφοπεδίου αξίζει να θυμίσουμε ότι οι Σέρβοι θεωρούν τα μοναστήρια της περιοχής ως τα ιερά και τα όσια του έθνους τους, ενώ οι περισσότερες αγιογραφίες ανάγονται στην ύστερη βυζαντινή εποχή και φιλοτεχνήθηκαν από τη σχολή της Θεσσαλονίκης.

Και δεν πρέπει να ξεχνούμε τον δεδηλωμένο αλβανικό αλυτρωτισμό και τις ανθελληνικές δηλώσεις και ενέργειες του Αλβανού Πρωθυπουργού Έντι Ράμα. Αν η Ελλάς αναγνωρίσει ένα δεύτερο αλβανικό κράτος στα Βαλκάνια,  δηλαδή το Κόσσοβο, είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι θα αποθρασυνθούν οι Αλβανοί. Αμφισβητούν την υφαλοκρηπίδα μας, τρομοκρατούν τους Βορειοηπειρώτες, γκρεμίζουν ναούς, υποστηρίζουν την επιστροφή των Τσάμηδων – εγκληματιών πολέμου. Και εμείς θα τούς κάνουμε δώρο την αναγνώριση του Κοσσόβου; Και αν δοθούν υποσχέσεις και ανταλλάγματα ποιος  εγγυάται ότι θα τηρηθούν;

Τα πάντα γύρω μας είναι ρευστά. Στα Βαλκάνια, στην Ουκρανία, στην Τουρκία, στη Μέση Ανατολή. Ας προφυλάξουμε με σύνεση τα εθνικά μας συμφέροντα.

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 18 Οκτωβρίου 2015

Στις 13 Οκτωβρίου σύσσωμος ο Ελληνισμός τιμά την ιερά μνήμη του Παύλου Μελά, του ηρωικού Ανθυπολοχαγού του Πυροβολικού, ο οποίος ήλθε ως εθελοντής στην τουρκοκρατούμενη τότε Μακεδονία για να βοηθήσει τους εντοπίους αγωνιστές κατά των Βουλγάρων κομιτατζήδων. Έπεσε μαχόμενος το 1904 κατά τουρκικού αποσπάσματος στο σημερινό χωριό Μελάς της Καστοριάς, το οποίο τότε λεγόταν Στάτιστα. (Να μην την συγχέουμε με την Σιάτιστα Κοζάνης).

Η θυσία του παλληκαριού αφύπνισε την Αθήνα και την ελεύθερη Ελλάδα. Η ένοπλη φάση του Μακεδονικού Αγώνα (1903-1908) υπήρξε το αποτέλεσμα της συνεργασίας κληρικών, στρατιωτικών, διπλωματών, δασκάλων, εθελοντών από την υπόλοιπη Ελλάδα και των Ελλήνων Μακεδόνων. Η Ελλάδα κέρδισε, διότι είχε ομοψυχία και θέληση, παρά τον επαχθή δανεισμό και τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο.

Η κραυγή του σπουδαίου διπλωμάτη, λογίου και πολιτικού εγκεφάλου του Μακεδονικού Αγώνος, του Ίωνος Δραγούμη αποκτά σήμερα ιδιαίτερη αξία και επικαιρότητα: «Έλληνες, ας τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία και η Μακεδονία θα μας σώσει». Τότε η Μακεδονία συγκλόνισε το Πανελλήνιο και έδωσε ένα ευγενικό στόχο στον Ελληνισμό. Οι μακεδονομάχοι προετοίμασαν τους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13. Σήμερα οι κίνδυνοι είναι διαφορετικοί. Πάλι η Μακεδονία μάς καλεί να την υπερασπίσουμε. Να μην υπογράψει κανένα ελληνικό χέρι την παραχώρηση του ονόματος, ούτε με γεωγραφικό προσδιορισμό, στο κρατίδιο το οποίο πλαστογραφεί τα πάντα.

Ακούγεται ότι η κυβέρνηση Τσίπρα υποσχέθηκε σε ξένες δυνάμεις την πλήρη αναγνώριση των Σκοπίων με όνομα, το οποίο θα βάζει ταφόπλακα στα δίκαια και στα συμφέροντα του Έθνους μας. Ελπίζω να μην γίνει κάτι τέτοιο. Αν τούς παραχωρήσουμε ένα όνομα όπως πχ Βόρεια ή Άνω Μακεδονία, μετά από ένα χρόνο η Βουλή των Σκοπίων θα αποφασίσει την απόρριψη του πρώτου όρου και τη διατήρηση μόνο του ονόματος Μακεδονία. Εμείς θα έχουμε συναινέσει στην ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και δεν θα έχουμε τρόπο αντιδράσεως. Ποιος θα τούς τιμωρήσει; Ο ΟΗΕ, ο οποίος δεν έχει κάνει τίποτε επί 41 χρόνια για την τουρκική κατοχή στην Κύπρο;

Άλλωστε πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν μας το ενδεχόμενο να μην υπάρχει σε λίγα χρόνια το κράτος των Σκοπίων. Οι διαλυτικές τάσεις είναι εμφανείς λόγω της ένοπλης διαμάχης μεταξύ των πολυαρίθμων οπαδών της Μεγάλης Αλβανίας και των Σλάβων ψευδομακεδόνων. Στη Ρωσική Βουλή στις 20-5-2015 ο Ρώσος ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ παραδέχθηκε ότι τα Σκόπια κινδυνεύουν να διαμελισθούν μεταξύ Αλβανίας και Βουλγαρίας. Γιατί να παραχωρήσουμε το όνομά μας και την ιστορία μας σε ένα κράτος αμφιβόλου βιωσιμότητος;

Ας θυμηθούμε τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Μανόλη Ανδρόνικο και άλλους διανοητές, που είχαν διακηρύξει ότι το όνομα της Μακεδονίας είναι η ψυχή μας!

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 11 Οκτωβρίου 2015

Προς: Tον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλο και τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος κ. Αλέξη Τσίπρα

Κοιν. κ. Πάνο Καμμένο, Πρόεδρο των ΑΝΕΛ, του κόμματος της συγκυβέρνησης

κ. Ευάγγελο Μεϊμαράκη, Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης

Αρχηγούς όλων των Πολιτικών Kομμάτων

Όλα τα μέλη της Βουλής των Ελλήνων

Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο /  Αρχιεπισκοπή Αθηνών

Υπουργό Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων κ. Νίκο Φίλη

Αναπληρώτρια Υπουργό Παιδείας κ. Σία Αναγνωστοπούλου

Οκτώβριος, 2015

Η πρόταση της κ. Αναγνωστοπούλου, αναπληρώτριας υπουργού Παιδείας, να απλοποιηθεί η απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών‒πράγμα το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει σταδιακά στην κατάργηση του μαθήματος‒έγινε αφορμή πολλών συζητήσεων και προβληματισμών. Με την παρούσα επιστολή θέλουμε να επισημάνουμε ότι το μάθημα των Θρησκευτικών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι σημαντικό αφενός μεν ως προς την ηθική διάπλαση των νέων μας αφετέρου δε ως προς την διατήρηση μιας διαχρονικής παράδοσης που έχει διαδραματίσει και εξακολουθεί να διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο στην εθνική ταυτότητα των Ελλήνων, του αισθήματος του ιστορικά διαμορφωμένου κοινώς ανήκειν, καθώς και της συνοχής τής επί των ημερών μας δοκιμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας, προάγοντας τα αίσθηματα της κοινωνικής ενότητας και αλληλεγγύης. Η Παρακαταθήκη της Ρωμιοσύνης δια μέσου των αιώνων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ορθόδοξη Χριστιανοσύνη. Η Πολιτεία έχει χρέος να προστατεύει την ιστορική μνήμη του Γένους και Έθνους των Ελλήνων και να επιδεικνύει σεβασμό στο Άρθρο 3 του Συντάγματος κατά το οποίο η «επικρατoύσα θρησκεία στην Eλλάδα είναι η θρησκεία της Aνατoλικής Oρθόδoξης Eκκλησίας τoυ Xριστoύ», διαφυλάσσοντας συγχρόνως τις αδιάσειστες αρχές της Θρησκευτικής Ελευθερίας όπως αυτές διατυπώνονται στο Αρθρο 13 του Συντάγματος.

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι βελτιώσεις στην Παιδεία και προσαρμογές ανάλογα με τις ανάγκες των μαθητών και της κοινωνίας είναι απαραίτητες. Αλλαγή όμως δεν σημαίνει απαραίτητα βελτίωση και πρόοδος. Δυστυχώς, έχουν γίνει πολλές άχρηστες και επιζήμιες αλλαγές στο διδακτικό υλικό στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση τα τελευταία 30-35 χρόνια, και οι συνέπειες στη μόρφωση των νέων μας έχουν γίνει εμφανείς. Η Παιδεία στην Ελλάδα έχει άμεση ανάγκη αναδιοργάνωσης, με κύριο σκοπό τα Ελληνόπουλα να μαθαίνουν την γλώσσα τους και να είναι ικανά να γράφουν Ελληνικά χρησιμοποιώντας Ελληνικά γράμματα και όχι λατινικούς χαρακτήρες. Η ικανότητα ορθογραφίας δεν μπορεί να αποκτηθεί χωρίς γνώση γραμματικής και ετυμολογίας, τα οποία με τη σειρά τους δεν μαθαίνονται χωρίς την κατανόηση της Ελληνικής γλώσσας που προσφέρει η βασική γνώση των Αρχαίων Ελληνικών. Γι’ αυτό θα πρέπει να εξετασθεί σοβαρά πώς να εισαχθούν τα Αρχαία Ελληνικά ήδη από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, και να διδάσκονται, ει δυνατόν, ως ζώσα γλώσσα καθώς είναι η ρίζα της γλώσσας που ομιλούμε σήμερα. Τα έργα των μεγάλων Ελλήνων συγγραφέων και ποιητών πρέπει να επανέλθουν στα Αναγνωστικά και στο μάθημα των Νεοελληνικών. Ενδεικτικό της άσκησης πολιτικής επιρροής στην Παιδεία είναι οι αναθεωρητικές τάσεις στην διδασκαλία του μαθήματος της Ιστορίας στα πλαίσια της ρεάλπολιτικ και δήθεν προς χάριν της συμφιλίωσης των λαών! Τρανταχτό παράδειγμα είναι το ότι κάποιοι Έλληνες πολιτικοί αρνούνται την Γενοκτονία των Ποντίων και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, η οποία αναγνωρίστηκε από το Ελληνικό κοινοβούλιο δια νόμου (2193/94 και 2645/98, αντίστοιχα), και μαζί με τη γενοκτονία των Ασσυριο-Χαλδαίων αναγνωρίστηκαν ως τέτοιες και από τη Διεθνή Ένωση Λογίων για τη Μελέτη των Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars, 2007). Παρά ταύτα τα γεγονότα αυτά ακόμη δεν έχουν συμπεριληφθεί στα σχολικά βιβλία Ιστορίας.

Πιστεύουμε και θεωρούμε σημαντικό να τονίσουμε ότι όσοι ακομμάτιστοι Έλληνες που αγαπούν την Ελλάδα και θέλουν να την δουν πάλι παραγωγική και υπερήφανη ψήφισαν τον κύριο Τσίπρα, το έκαναν όχι για την «προδευτικότητά του» αλλά κυρίως γιατί το όνομά του δεν έχει συνδεθεί με τη διαφθορά. Αν αυτοί οι ψηφοφόροι ήθελαν να υποστηρίξουν τον εθνομηδενισμό που επιχειρείται για αρκετά χρόνια τώρα στη χώρα μας, κάποια άλλα κόμματα θα είχαν πάρει πολύ μεγαλύτερα ποσοστά από ό,τι πήραν. Αυτό θα πρέπει να το λάβουν υπ’ όψιν τους όλα τα στελέχη της κυβέρνησης.

Είναι πολλές οι προοδευτικές αλλαγές που χρειάζονται στην Παιδεία, αλλά πρέπει να γίνουν προς την σωστή κατεύθυνση. Επισημαίνουμε τα ακόλουθα με την ελπίδα να ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν: 1) Η γνώση της Αγγλικής γλώσσας είναι απαραίτητη, και όλο και λιγότεροι γονείς θα έχουν την οικονομική ευχέρεια να στέλνουν τα παιδιά τους σε φροντιστήρια ξένων γλωσσών. Θα ήταν ωφέλιμο τα Αγγλικά να διδάσκονται ξεκινώντας από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. 2) Ο σχολικός εκφοβισμός (το γνωστο ως bullying) πρέπει να εκλείψει. Για να γίνει αυτό δεν αρκεί η μηδενική ανοχή από την πλευρά των διευθυντών και διδασκάλων. Από μικρά πρέπει τα παιδιά να μάθουν (με τις κατάλληλες ιστορίες στα αναγνωστικά τους και την σωστή διδαχή τους), όχι απλά να ανέχονται, αλλά να σέβονται και να βοηθούν τα άτομα με ειδικές ανάγκες, και γενικά να αποδέχονται και να σέβονται την διαφορετικότητα. Να σημειώσουμε οτι μία ουσιαστικά Χριστιανική αγωγή και κατανόηση της Χριστιανικής διδασκαλίας είναι το καλύτερο εργαλείο για την καταπολέμηση και εξάλειψη του σχολικού εκφοβισμού. 3) Η αγάπη προς τα ζώα, το γεγονός ότι και εκείνα, όπως και ο άνθρωπος, έχουν ένα νευρικό σύστημα που τα κάνει ευαίσθητα όχι μόνο στον πόνο αλλά και στα συναισθήματα αγάπης, φόβου και θλίψης, πρέπει να διδάσκονται από το Δημοτικό σχολείο, ώστε να εκλείψουν η κακομεταχείρηση και το «δε βαριέσαι, ζώο είναι». Η συμπεριφορά προς τα ζώα αντανακλά σε μεγάλο βαθμό την ανθρωπιά και τον πολιτισμό ενός λαού. 4) Έμφαση στον εθελοντισμό. Τίποτα δεν γίνεται από μόνο του, και δεν θα τα κάνει όλα το κράτος. Όλοι πρέπει να δουλεύουμε για το κοινό καλό και όχι μόνο για προσωπικό όφελος. 5) Να εισαχθεί η αγωγή του πολίτη ως βασικό μάθημα σε όλες τις τάξεις του δημοτικού γιατί εκεί διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό, ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα του ατόμου. Εκεί τα Ελληνόπουλα θα διδαχθούν, μεταξύ πολλών άλλων, να σέβονται τα δικαιώματα των άλλων αλλά και να διεκδικούν τα δικά τους. Θα μάθουν επίσης να σέβονται το περιβάλλον ώστε κάποτε η όμορφη χώρα μας να μην έχει δρόμους και τοπία που μοιάζουν με σκουπιδότοπους. 6) Σεμινάρια για γονείς. Οι δάσκαλοι δεν μπορούν να τα κάνουν όλα από μόνοι τους. Οι γονείς οφείλουν να μεταδώσουν στα παιδιά τους την λαχτάρα για μάθηση, και αυτό δεν σημαίνει πως είναι απαραίτητο να έχουν οι ίδιοι κάποιο πτυχίο. Αρκεί οι επιδόσεις του παιδιού στο σχολείο να βρίσκονται στην κορυφή των οικογενειακών προτεραιοτήτων και να παρέχονται στα παιδιά ερεθίσματα για την διανοητική τους καλλιέργεια.

Κλείνοντας,  επισημαίνουμε πως αλλαγές  στην Ελληνική Εκπαίδευση δεν πρέπει να γίνονται συνεχώς από την εκάστοτε κυβέρνηση ή τον εκάστοτε υπουργό και να γινόμαστε όλοι μάρτυρες ενός συνεχούς «ράβε ξήλωνε». Απαιτείται προς τούτο ένα σοβαρά μελετημένο πρόγραμμα από μια ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΙΚΗ (όχι διακομματική) επιτροπή ειδικών που θα προταθούν από τα κόμματα, όχι κατά τον γνωστό μέχρι σήμερα τρόπο, αλλά με αυστηρά κριτήρια γενικής καταξίωσης,  και παράλληλα δέσμευση των κομμάτων ότι όποια και να είναι η Κυβέρνηση, θα νομοθετήσει σύμφωνα με τα πορίσματα της Επιτροπής αυτής.

Με τιμή,

Υπογραφές

1. Αθανασούλης Γεράσιμος, Καθηγητής ΕΜΠ, Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.

2. Αθανασούλης Μάνος, Ερευνητής Πληροφορικής, Harvard University, Η.Π.Α.

3. Αλεξοπούλου Άννα, Θεολόγος, Καβάλα, ΕΛΛΑΣ.
4. ΑλμπούραΕυστρατία, MScPy, Developmental Licensed Psychologist, Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.

5. Αναγνωστόπουλος Σταύρος, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.

6. Αναστασοπούλου Ιωάννα , Καθηγήτρια ΕΜΠ, ΕΛΛΑΣ

7. Ανδρεάτος Αντώνης, Δρ Πληροφορικής, Καθηγητής, Σχολή Ικάρων, ΕΛΛΑΣ.

8. Αποστολόπουλος Ανδρέας, Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και Μηχανικός Αεροσκαφών, Αίγιο, ΕΛΛΑΣ.

9. Αργυρόπουλος Δημήτριος, Σκηνοθέτης, Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Βρυξελλών, και ιδρυτικό μέλος Ελλήνων Ευρωπαϊστών, Βρυξέλλες, ΒΕΛΓΙΟ.

10. Αργυρόπουλος Ιωάννης,D., Διευθυντικό Στέλεχος, AT&T Labs, Η.Π.Α.

11. Αρταβάνης Μάνθος, Πρ. Πρόεδρος και CEO της AIG Life στην Τσεχία και Βουλγαρία, Πρόεδρος του Ιδρύματος για την Αναπτυξη της Ελληνοκινεζικής Φιλίας, Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.

12. Αρκάς Ευάγγελος, Ph.D. Μαθηματικός, London, ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ.

13. Αρωνιάδου-Anderjaska Βασιλική,Ph.D., Διδάκτωρ Νευροεπιστημών, Bethesda, Μέρυλαντ, Η.Π.A.

14. Βαρβιτσιώτης Ορέστης, Συγγραφέας, π. Πρόεδρος του American Hellenic Institute, Washington DC, Η.Π.Α.

15. Βασιλειάδης Δαμιανός, Εκπαιδευτικός και Συγγραφέας, ΕΛΛΑΣ.

16. ΒενιζέλοςΝικόλαος, ΟμότιμοςΚαθηγητής, Head of Neuropsychiatric Research Laboratory, School of Health and Medical Sciences, Örebro University, ΣΟΥΗΔΙΑ.

17. Berger Markou Llina, Ph.D. Φαρμακοποιός Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο CHUV Lausanne. ΕΛΒΕΤΙΑ.

18. Βιολάρης Γιάννης, Αρχαιολόγος, Τμήμα Αρχαιοτήτων, Λεμεσός, ΚΥΠΡΟΣ.

19. Βλαχοπούλου Πετρούλα, καθηγήτρια γαλλικής φιλολογίας, ΕΛΒΕΤΙΑ.

20. Βλάχου Στέλλα, Ph.D. Λέκτορας Βιοψυχολογίας και Υπεύθυνη του Εργαστηρίου Συμπεριφορικών Νευροεπιστημών, Faculty of Science and Health, Dublin City University, ΙΡΛΑΝΔΙΑ.

21. Βογιατζής Αντώνιος Γ., Δικηγόρος, ΕΛΛΑΣ.

22. Βορεοπούλου Θάλεια, Γυναικολόγος, ΕΛΒΕΤΙΑ.

23. Γενά Αγγελική, PhD, Καθηγήτρια Ειδικής Αγωγής, Τομέας Παιδαγωγικής, Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας, ΕΚΠΑ, ΕΛΛΑΣ.

24. Γεωργιάδης Σωτήριος, Απόστρατος Υποναύαρχος Πολεμικού Ναυτικού, ΕΛΛΑΣ.

25. Γιαννόπουλος Παναγιώτης, Καθηγητής Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.

26. Γιαλοπούλου Έλσα, Ιατρός, Saint Gallen, ΕΛΒΕΤΙΑ.

27. Γιαννούκος Σταμάτης, Ph.D., Χημικός Μηχανικός, Λίβερπουλ, ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ.

28. Γκατζούλη Νίνα, Καθηγήτρια Νέας Ελληνικής, Πανεπιστήμιο του Νιού Χαμσάϊρ, Τμήμα Γλώσσας, Λογοτεχνίας και Πολιτισμού, Η.Π.Α.

29. Δάλκου Σοφία, Ιατρός, Λωζάνη, ΕΛΒΕΤΙΑ.

30. Digklia Antonia, M.D., M.Sc. Lausanne, ΕΛΒΕΤΙΑ.

31. Doulberis Michael, MD, DVM, PhD. Bern, ΕΛΒΕΤΙΑ.

32. Δροσίτης Ιωάννης. Ph.D. Μηχανικός Υπολογιστών Ε.Μ.Π., UNIX/Linux System Engineer, RHCSA, RHCE, London, ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ.

33. Ελευθεριάδης Σάββας Γ., OAM, GCSCG, CETr, JP,Retired Academician, ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ.

34. Ελευθεριάδου Ευγενία, CLETr, CSH,Retired Academician, ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ.

35. ΕυαγγελίουΧρήστοςΚ., ΚαθηγητήςΦιλοσοφίας, Towson University, Towson, MD, Η.Π.Α.

36. ΙακώβουΣταύρος, FCCA, MBA, B.A. (Hons) – Financial Controller H.A. O’Neil Limitted, ΙΡΛΑΝΔΙΑ.

37. Ιωάννου Πέτρος, Καθηγητής, Διευθυντής Κέντρου Μεταφορών Προηγμένης Τεχνολογίας, Πανεπιστήμιο Νότιας Καλιφόρνιας, Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, Η.Π.Α.

38. Καϊμάρας Αθανάσιος, Συνταξιούχος, Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.

39. Κακούλη-Duarte Θωμαΐς, Ph.D., EnviroCORE Research Leader and Lecturer, Institute of Technology Carlow, Κτήτορας Ελληνορθόδοξη Εκκλησία του Ευαγγελισμού στο Δουβλίνο, ΙΡΛΑΝΔΙΑ.

40. Καλιμάνη Ευαγγελία, Κοινωνική Φροντίστρια, Θεσσαλονίκη, ΕΛΛΑΣ.

41. Καλογερόπουλος Νικόλαος, Ph.D., Πρόεδρος, European League of Geneva, ΕΛΒΕΤΙΑ.

42. Καμπερίδης Λάμπρος Πρωτοπρεσβύτερος, Πανεπιστήμιο Λαβάλ, Μοντρεάλ, ΚΑΝΑΔΑΣ.

43. Καπετανάκης Εμμανουήλ, MSc, Καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, Ηράκλειο, ΕΛΛΑΣ
44. Καράτζιος Χρήστος, MD CM, FRCPC, Επίκουρος Καθηγητής Παιδιατρικής, Κέντρο Υγείας Πανεπιστημίου McGill, Τμήμα Λημοξιολογίας, Νοσοκομείο Παίδων Μόντρεαλ, Πρόεδρος Προπτυχιακής Μάθησης Λοιμοξιωλογίας Πανεπιστημίου McGill, ΚΑΝΑΔΑΣ.

45. Κατσέτος Χρίστος Δ., MD, PhD, FRCPath, FRCP Edin, Καθηγητής Ιατρικής, Πανεπιστήμιο Drexel, Φιλαδέλφεια, Πενσυλβάνια, Η.Π.Α

46. Κουμάκης Λεωνίδας, Νομικός, Συγγραφέας, ΕΛΛΑΣ.

47. Κυριακού Γιώργος, Καθηγητής Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, ΕΛΛΑΣ.

48. ΚωνσταντέλοςΔημήτριος Ιω., Ph.D., D.D. Charles Cooper Townsend Distinguished Professor Emeritus of History and Religion; Distinguished Research Scholar in Residence, Stockton University, Galloway, New Jersey, Η.Π.Α.

49. Κωστόπουλος Γεώργιος, BA in Economics, Ηλιούπολη,  Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.

50. Λαζαρίδης Αναστάσης, Δρ. Μηχανολόγος, Ομότιμος Καθηγητής του Πολυτεχνείου, Widener University, Chester, PA – Η.Π.Α.

51. Λαμπρινίδου Γούναρη Δέσποινα, Παιδαγωγός, ΕΛΛΑΣ.

52. Λαπαθιώτης Στέλιος, Fribourg, ΕΛΒΕΤΙΑ.

53. Λουτρίδης Αβραάμ, Ph.D. Researcher in Antenna & Microwave Engineering, Dublin Institute of Technology, ΙΡΛΑΝΔΙΑ.

54. Μαγκλιβέρα Ιωάννα-Γλυκερία, παραγωγός μουσικών εκπομπών, Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.

55. Ματόπουλος Αναστάσιος, Ph.D. Researcher J.E. Cairns School of Business and Economics, National University of Ireland Galway, ΙΡΛΑΝΔΙΑ.

56. ΜέρμηγκαςΕλευθέριος, (τ.) Καθηγητής, State University of New York at Buffalo, Η.Π.Α.

57. Μιχαήλ Φώτιος Δ., Ιατρός-Ειδικός Παθολόγος, Λαγκαδάς, Θεσσαλονίκη, ΕΛΛΑΣ

58. Μίσχος Νικόλαος, π. Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων και Αδελφοτήτων Ιταλίας, Πίζα, ΙΤΑΛΙΑ.

59. Μπακάλης Ναούμ, Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών, ΕΛΛΑΣ.

60. Μπλύτας Γεώργιος, Ph.D., Διδάκτωρ Φυσικοχημείας και Χημικής Μηχανικής, Τεχνικός Συμβουλος Royal Dutch-Shell, Πρόεδρος GCB Separations Inc., Συγγραφεύς (“The First Victory, Greece in the Second World War”) Η.Π.Α.

61. Μποκλαίρ Ντενίζ, ΒΑ Ψυχολογία, APC, Εκπαιδευτικός παιδιών με ειδικές ανάγκες, Εθελόντρια δασκάλα Ελληνικού σχολείου, Μέρυλαντ, ΗΠΑ.

62. Μπουλτούκα Τριανταφυλλιά, Νηπιαγωγός, Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.

63. Μπουτσικάρης Χαράλαμπος, Αντισυνταγματάρχης Φαρμακοποιός MSc. Προϊστάμενος Στρατιωτικά Φαρμακευτικά Εργαστήρια, Αθήνα, ΕΛΛΑΔΑ.

64. Μωραΐτης Νικόλαος Λ., Ph.D., Διεθνείς Σχέσεις, Συγκριτική Πολιτική, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Μπέρκλευ, Η.Π.Α.

65. Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία, Πρ.Πρύτανης και Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, ΕΛΛΑΣ.

66. Νικοπούλου Χαρίκλεια, Δασκάλα, Θράκη, ΕΛΛΑΣ.

67. Νιχωρίτης Κωνσταντίνος, Καθηγητής Σλαβολογίας του Τμήματος Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, ΕΛΛΑΣ.

68. Ντόκος Σωκράτης, PhD., Associate Professor, Graduate School of Biomedical Engineering, University of New South Wales, ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ.

69. Οικονόμου Αλεξάνδρα, PhD, Επίκουρη Καθηγήτρια, Τομέας Ψυχολογιας, Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας, ΕΚΠΑ, ΕΛΛΑΣ.

70. Ουζούνογλου Νικόλαος, Καθηγητής Ε.Μ. Πολυτεχνείου, ΕΛΛΑΣ.

71. Πάνος Γεώργιος Δ., MD(Res), Οφθαλμίατρος, Ipswich, ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ.

72. Παντελάκη Νόρα, Αρχαιολόγος, Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.
    

73. Παπαγιάννης Γρηγόριος, Αναπλ. Καθηγ. Βυζαντινής Φιλολογίας του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, ΕΛΛΑΣ.

74. Παπαδόπουλος Γεώργιος Κ., Καθηγητής ΤΕΙ Ηπείρου, ΕΛΛΑΣ.

75. Παπαδόπουλος Νικόλαος Θ., Ομότιμος Καθηγητής Ιατρικής Α.Π.Θ., ΕΛΛΑΣ.

76. Παπαδόπουλος Τάσος, Lead Audiologist, DeafHear.ie, Dublin, ΙΡΛΑΝΔΙΑ.

77. Παπαδοπούλου Μαρία, CLETr, Πολιτικός Μηχανικός, Συγγραφέας, Director of the Institute of worldwide Hellenic Heritage, ΕΛΛΑΣ.

78. Παπακώστας Στέφανος, ΜΒΑ, Πρώην καθηγητής Διοίκησης Επιχειρήσεων (The American College of Southeastern Europe, The American College of Greece-Deree College, University of Indianapolis), Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.

79. Παπαλέξης Πέτρος, B.Sc, M.Sc, Αντιπρόεδρος Δ.Σ. Πανελλήνιας Ένωσης Τεχνολόγων Ιατρικών Εργαστηρίων, τ. Εργαστηριακός Συνεργάτης Κλινικής Χημείας ΑΤΕΙ-Λάρισας.

80. Παπαστεργίου Δημήτριος, D., Chef de Projet, Office Fédérale des Routes, Fribourg, ΕΛΒΕΤΙΑ.
81. Παυλάκος Θεόδωρος, Εκπαιδευτικός – Συνταξιούχος, Νέα Υόρκη, Η.Π.Α.

82. Παύλος Γεώργιος, Αναπλ. Καθηγ. Τμ. Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, Πολυτεχνική Σχολή, Δημοκρίτειο Πανεπιστημίο Θράκης, ΕΛΛΑΣ.

83. Πουλαρίκας Αλέξανδρος, Ph.D. Professor Emeritus, former Chairman of Engineering University of Denver, former Chairman of Electrical Engineering University of Alabama, Author, Η.Π.Α.

84. Ράντσιος Απόστολος Τ., PhD,DipECVPH, Past President, WVA, Μαρούσι, ΕΛΛΑΣ.

85. Ρέλλη Ελένη, ΒΑ History of Art & Hellenic Cultural Studies, MA International Marketing & PR, Gland, ΕΛΒΕΤΙΑ.

86. ΡήγοςΕυάγγελος, Master Mariner, Pace University, BBA, Η.Π.Α.

87. Ρόδη – Burriel Αγγελική, DVM, MSc, MSc, PhD, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ΕΛΛΑΣ.

88. Σαμαρά Χρυσάνθη, Ph.D., Λωζάνη, ΕΛΒΕΤΙΑ.

89. Σαρρή Παναγιώτα, Νομικός-Υποθηκοφύλακας-τ.Δικηγόρος, ΕΛΛΑΣ.

90. Σγούρδος Γεώργιος, Ιατρός Ακτινοδιαγνωστής, Λωζάνη, ΕΛΒΕΤΙΑ.

91. Σίνη Μάρθα, docent at the Walters Art Museum and member of the Committee for the creation of the Hellenic Heritage Museum and Archives of Maryland, Owings Mills, Maryland, Η.Π.Α.

92. Σταματάκης Νίκος, PhD, Διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών, πολιτικός αναλυτής, επιχειρηματίας,  Νέα Υόρκη.

93. Σταμπολιάδης Ηλίας, Ομότιμος Καθηγητής της Σχολής Μηχανικών Ορυκτών Πόρων, Πολυτεχνείο Κρήτης, ΕΛΛΑΣ.

94. Σταυρόπουλος Γεώργιος, Κυτταροπαθολόγος, Λέκτορας Πανεπιστημίου Αθηνών, ΕΛΛΑΣ.

95. Σωτηριάδης Χαράλαμπος, Ιατρός , Fribourg, ΕΛΒΕΤΙΑ.

96. Τάτσιος Γεώργιος, Φαρμακοποιός MSc, Πρόεδρος Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων, Σέρρες, ΕΛΛΑΣ.

97. Παρίσης Ιωάννης, Ph.D. Διεθνείς Σχέσεις, Καθηγητής Σχολής Εθνικής Άμυνας, Υποστράτηγος ε.α., Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.

98. Τζιμοπούλου Φρύνη , Φαρμακοποιός, Αθήνα ΕΛΛΑΣ

99. Τζιούπης Χριστόφορος, MD, Ph.D., FMH Lausanne, ΕΛΒΕΤΙΑ.

100. Τζιτζιλάκη Θεοδώρα, Employee Europäisches Patentamt Πρόεδρος Συλλόγου Μακεδόνων Μονάχου, ΓΕΡΜΑΝΙΑ.

101. Τζωρτζακάκης Εμμανουήλ, Δρ., Τακτικός Ερευνητής, ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ, Ηράκλειο, ΕΛΛΑΣ.

102. Τσατσανίφος Χρήστος , Δρ. Πολιτικός Μηχανικός,Qatar Rail, Doha, ΚΑΤΑΡ.

103. Τσίγκανου-Παππάς Ελένη, Φυσίατρος, Γενεύη, ΕΛΒΕΤΙΑ.

104. Φούντζουλας Κώστας, Ph.D., Adjunct Associate Professor, Widener University, PA, USA και Ερευνητής, U.S. ARL, Maryland, Η.Π.Α.

105. Φούφα-Jousma Ελένη, State University of New York, ERIE, Buffalo, NY, Η.Π.Α.

106. Χατζόπουλος Ιωάννης Ν., MSCE, Ph.D., Τ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου, Τ. Καθηγητής Πανεπιστημίου CSUF, USA, Μυτιλήνη, ΕΛΛΑΣ.

107. Χολέβας Κωνσταντίνος, Πολιτικός Επιστήμων και δημοσιογράφος, ΕΛΛΑΣ.

108. Ψαρουδάκης Ιωάννης, PhD, Πανεπιστήμια Michigan και Εδιμβούργου.

Η τοποθέτηση στην κεφαλή του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων του Νίκου Φίλη, ο οποίος αρνείται ότι στον Πόντο και στη Μικρά Ασία υπέστη Γενοκτονία ο Ελληνισμός, και η βιασύνη της Αναπληρώτριας Υπουργού του ιδίου Υπουργείου Σίας Αναγνωστοπούλου να επιτεθεί, πριν αναλάβει καθήκοντα, στο μάθημα των Θρησκευτικών, δείχνουν ξεκάθαρα ότι η δεύτερη φορά Αριστερά έχει στόχο την αλλοίωση της εθνικής μας ταυτότητας.

Θα το έκαναν από το πρώτο επτάμηνο της διακυβερνήσεως του Σύριζα, αλλά δεν ήθελαν να ανοίξουν πολλά μέτωπα λόγω της διαπραγματεύσεως με τους δανειστές. Τώρα που επανεξελέγησαν θα δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Ήδη είχαμε και στους προηγούμενους μήνες τις προειδοποιητικές βολές.

Ο Πρωθυπουργός ανήμερα της 25^ης Μαρτίου τόνισε στην επετειακή εκδήλωση του Πανεπιστημίου Αθηνών ότι η Ελληνική Επανάσταση είναι γνήσιο τέκνο της Γαλλικής Επαναστάσεως. Ξέχασε σκοπίμως να αναφέρει ότι η Γαλλική Επανάσταση είχε αντιχριστιανικές και αντιεκκλησιαστικές τάσεις και πράξεις, ενώ οι πρόγονοί μας του 1821 αγωνίστηκαν για του Χριστού την Πίστη την Αγία.

Στο ίδιο πλαίσιο ο τότε Υπουργός Παιδείας και νυν Υπουργός Πολιτισμού Αριστείδης Μπαλτάς χαρακτήρισε την Ελληνική Επανάσταση ως γνήσιο τέκνο όχι μόνο της Γαλλικής Επαναστάσεως, αλλά και της Αμερικανικής. Μόνο που στην Αμερικανική Επανάσταση του 1776 κατασκευάσθηκε έθνος από μετανάστες διαφορετικών εθνικοτήτων, ενώ το 1821  επιβεβαίωσε πανηγυρικά την ύπαρξη ελληνικού έθνους και τη διαχρονική συνέχειά του από την αρχαιότητα μέχρι τους νέους χρόνους.

Η  τέως Υπουργός Μεταναστεύσεως Τασία Χριστοδουλοπούλου προώθησε νομοσχέδιο, το οποίο δυστυχώς ψηφίσθηκε από την πλειοψηφία της Βουλής, με το οποίο αποδίδεται η ελληνική ιθαγένεια σε παιδιά αλλοδαπών μόνο με την εγγραφή στην Α΄ Δημοτικού. Έτσι καταπατήθηκε η απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας για την ιθαγένεια, η οποία υπογραμμίζει ότι το Σύνταγμά μας προστατεύει την ελληνική εθνική ταυτότητα και ζητεί από τον αλλοδαπό να αποδείξει τους ισχυρούς δεσμούς του με το Έθνος μας.

Η ιδεολογία του Σύριζα αρνείται τον άρρηκτο δεσμό Ελληνισμού και Ορθοδοξίας. Δεν δέχεται τη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού. Θεωρεί τα έθνη κατασκευάσματα του Διαφωτισμού του 18^ου αιώνος. Πιστεύει στην πολυπολιτισμική και  πολυθρησκειακή σύνθεση της κοινωνίας. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι για επιθέσεις κατά του Ορθοδόξου περιεχομένου των Θρησκευτικών και για νέες διαστρεβλώσεις της Ιστορίας στο πνεύμα της Ρεπούση και του «συνωστισμού».

Η επίθεση του Σύριζα κατά της ιστορίας και του πολιτισμού μας θα εκδηλωθεί και στα εθνικά θέματα. Μετά την αμερικανική στήριξη προς τον κ. Τσίπρα κατά τις διαπραγματεύσεις του καλοκαιριού (Καθημερινή 27.9.2015) η κυβέρνηση θα δεχθεί πιέσεις για υποχωρήσεις στο Μακεδονικό και όχι μόνον. Φοβούμαι ότι η αμφισβήτηση του Σύριζα προς την ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας θα οδηγήσει σε οδυνηρά ολισθήματα.

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 4 Οκτωβρίου 2015

Οι εκλογές τελείωσαν. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι άξιος συγχαρητηρίων, διότι επέτυχε σημαντική εκλογική νίκη και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης είναι άξιος επαίνου, διότι με προσωπικό και τίμιο αγώνα βοήθησε στη συσπείρωση των οπαδών της Νέας Δημοκρατίας. Σήμερα δεν θα σχολιάσω τις εκλογές. Θα επιχειρήσω να τιμήσω τη μνήμη του πρώτου Κυβερνήτη μας, του Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος δολοφονήθηκε στο Ναύπλιο πριν από 184 χρόνια, στις 27 Σεπτεμβρίου 1831.

Ο Κερκυραίος πολιτικός, ιατρός και διπλωμάτης ήταν πρωτίστως ευλαβής Ορθόδοξος Χριστιανός. Είχε πάντα μαζί του την εικόνα της Παναγίας Πλατυτέρας από την ομώνυμη Μονή της Κέρκυρας, στην οποία τώρα βρίσκεται ο τάφος του. Πίστευε στη βοήθεια της Θείας Πρόνοιας και το έγραφε στις επιστολές του.

Ο θεμελιωτής της νέας Ελλάδος σεβόταν την ιστορία και την εθνική ταυτότητα του λαού μας. Όταν έγραφε στους Ευρωπαίους τόνιζε ότι τα θεμελιώδη στοιχεία της ελληνικότητας είναι η Ορθόδοξη Πίστη και η διαχρονική ελληνική γλώσσα.

Ο Καποδίστριας παραχωρούσε τον μισθό του στο δημόσιο ταμείο και πούλησε προσωπικά του κτήματα στην Κέρκυρα για να βοηθήσει το πάμπτωχο νεοσύστατο κράτος.

Ήταν εργατικότατος και κοιμόταν λίγες ώρες για να αναλωθεί υπέρ πατρίδος. Οι πρώτοι γραφείς – δημόσιοι υπάλληλοι τους οποίους προσέλαβε στην Αίγινα δεν έκαναν ούτε διάλειμμα για φαγητό. Έτρωγαν κολλύρια (κουλούρια) κατά την ώρα της εργασίας, η οποία τελείωνε αργά το βράδυ.

Εφήρμοσε την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. Διατήρησε τις καλές σχέσεις με τη Ρωσία, της οποίας είχε διατελέσει Υπουργός Εξωτερικών, αλλά φρόντισε να έχει τη στήριξη και των Άγγλων και των Γάλλων για να επεκτείνει τα ασφυκτικά σύνορα που προεβλέποντο για τη μικρή Ελλάδα. Για την επέκταση των συνόρων από τη Λαμία προς τον Παγασητικό δημιούργησε αξιόμαχη στρατιωτική δύναμη.

Αξιοποίησε τις καλές σχέσεις που είχε αναπτύξει με τη Γαλλία για να εκδιώξει τον Ιμπραήμ και τους Αιγυπτίους από την Πελοπόννησο. Το καθήκον αυτό ανέλαβε το γαλλικό ιππικό υπό τον Στρατηγό Μαιζόν.

Έδωσε έμφαση στην Παιδεία. Ίδρυσε αλληλοδιδακτικά σχολεία με βάση παιδαγωγικά πρότυπα που έλαβε από την Ελβετία. Διακήρυττε ότι η αγωγή των νέων πρέπει να είναι βασισμένη στα κείμενα της Εκκλησίας και των Αρχαίων συγγραφέων. Ο ίδιος δώριζε στα ορφανά Ορθόδοξα προσευχητάρια και τον Πλούταρχο.

Λίαν επίκαιρη είναι η άποψή του για τις σχέσεις Ευρώπης και Τούρκων. Έγραφε σε ξένους διπλωμάτες ότι δεν είναι δυνατόν να συνυπάρξει η (τότε) Οθωμανική Αυτοκρατορία με τους Ευρωπαίους, αν δεν εγγυηθεί την προστασία των Χριστιανών και τη διάκριση μεταξύ ενόχων και αθώων. Οι μαζικές σφαγές των Ελλήνων και των Αρμενίων κατά τον 19^ο και κατά τον 20ό αιώνα δικαιώνουν τον Καποδίστρια. Διδάγματα ες αεί.

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 27 Σεπτεμβρίου 2015