Άρθρα

Με δυσάρεστη έκπληξη άκουσα τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη να δηλώνει ότι θα είναι ο τελευταίος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Προ ολίγων ημερών ο Κύπριος Πρόεδρος αποκάλυψε το κοινό σχέδιο που συζητεί με τον Τουρκοκύπριο ψευδοπρόεδρο Μουσταφά Ακιντζί: Τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αντικατάστασή της από ένα νέο κράτος. Ο Αναστασιάδης το ονομάζει Ηνωμένες Πολιτείες της Κύπρου, ο Ακιντζί προτείνει το όνομα Ενωμένη Κυπριακή Ομοσπονδία.

Το πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου 1974 και η επακολουθήσασα τουρκική εισβολή του Ιουλίου-Αυγούστου 1974 είχαν ως στόχο να καταλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία και γι’ αυτό καταδικάζονται στη συνείδηση του Ελληνισμού. Τώρα έρχεται ο Κύπριος Πρόεδρος, εκλεγμένος από τη μερίδα εκείνη των Κυπρίων που τιμά ιδιαιτέρως τον Απελευθερωτικό Αγώνα του 1955-59, και δηλώνει ότι με τη βούληση ορισμένων ελληνοκυπριακών κομμάτων θα καταργηθεί το δεύτερο κράτος του Ελληνισμού και θα παραδοθεί στην Τουρκία μέσω της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδιας. Απορώ: Υπάρχει άλλο κράτος στον κόσμο, το οποίο καταδικάζει μεν τους εισβολείς. αλλά έρχεται να τούς νομιμοποιήσει στα χαρτιά; Η Ανατολική Γερμανία καταργήθηκε, αλλά οι κάτοικοί της πανηγύρισαν την ένωση με τους αδελφούς τους Δυτικογερμανούς και την κατάλυση του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού. Οι Ελληνοκύπριοι, αν θα ακολουθήσουν τον κ. Αναστασιάδη, ποια καλύτερη τύχη προσδοκούν; Μήπως ένα νέο σχέδιο Ανάν, το οποίο θα καθιερώνει πλήρη τουρκοκρατία στον βορρά και μερική τουρκοκρατία στον Νότο της νήσου;

Ένας ελληνοκεντρικός δημοσιογράφος της Κύπρου, ο Λάζαρος Μαύρος, κατέγραψε στις 29.7.2015 στη ΣΗΜΕΡΙΝΗ της Λευκωσίας την πιο επιτυχή συνοπτική παρουσίαση της κυοφορούμενης λύσης-διάλυσης: Η επικείμενη συμφωνία Αναστασιάδη-Ακιντζί θα επιβάλει μία νέα κατάσταση που θα είναι Άδικη, Ανελεύθερη, Αντιδημοκρατική, Ρατσιστική, Αντιευρωπαϊκή, Ανθελληνική.

Η ελληνική πλειοψηφία του 82% θα καταστεί ισότιμη σε δικαιώματα, αλλά υπερφορτωμένη σε υποχρεώσεις απέναντι σε μία μειοψηφία Τουρκοκυπρίων και εποίκων, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στα Κατεχόμενα από τον Αττίλα και θα νομιμοποιηθούν -ό μη γένοιτο- από την προωθούμενη λύση κατά παράβαση των αρχών του ΟΗΕ. Η μειοψηφία θα παρεμποδίζει κάθε νομοθέτημα που δεν της αρέσει, το ευρωπαϊκό κεκτημένο περί ελεύθερης διακινήσεως προσώπων θα έχει καταλυθεί, οι πρόσφυγες δεν θα γυρίσουν ποτέ στην Κυρήνεια και ο τουρκικός στρατός θα απειλεί ανά πάσαν στιγμή να παρέμβει.

Η Τουρκία από το 1956 προωθεί με επιτυχία και επιμονή-υπομονή το διχοτομικό σχέδιο του καθηγητή Νιχάτ Ερίμ. Γιατί εμείς υποχωρούμε και κάνουμε συνεχή λάθη;

Φίλε Νίκο Αναστασιάδη, ως οπαδός της Ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα κάποτε δεν έβλεπα με ενθουσιασμό την ανεξαρτησία της Κύπρου. Σήμερα, όμως, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Ας διαφυλάξουμε ως κόρην οφθαλμού την Κυπριακή Δημοκρατία του Ελληνισμού!

Άρθρο μου στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 2 Αυγούστου 2015

Σε πλήρη κατάργηση των κόκκινων γραμμών της εξωτερικής μας πολιτικής προβαίνει ο αρμόδιος Υπουργός Νίκος Κοτζιάς, εκμεταλλευόμενος και την απορρόφηση της κοινής γνώμης από το νέο μνημόνιο και τις οικονομικές εξελίξεις.

Πρώτα μετέβη στα Σκόπια όπου απήλλαξε τους ψευδομακεδόνες από κάθε κατηγορία για αλυτρωτισμό και έβαλε στο ράφι το ζήτημα του ονόματος.

Στη συνέχεια έδωσε υπόσχεση στους Αλβανούς Κοσσοβάρους ότι η Ελλάδα θα αναγνωρίσει ως ανεξάρτητο κράτος το Κόσσοβο. Και έπειτα πήγε στην Αλβανία όπου δεν προέβη στην παραμικρή διαμαρτυρία για την καλπονοθεία στη Χειμάρρα και σε άλλες περιοχές του Ελληνισμού κατά τις πρόσφατες δημοτικές εκλογές.

Σε μία εποχή, κατά την οποία τα Σκόπια πιέζονται έσωθεν και έξωθεν, η Ελλάς θα έπρεπε να βρει την ευκαιρία να προωθήσει τα εθνικά της συμφέροντα για την εξεύρεση ονόματος, το οποίο δεν θα υπονομεύει την ιστορία μας και την εδαφική μας ακεραιότητα. Αντιθέτως ο κ. Κοτζιάς μοίρασε συγχωροχάρτια για τη συνεχιζόμενη προκλητικότητα των γειτόνων.

Η ανεξαρτησία του Κοσσόβου επετεύχθη με βιαία απόσχιση από τη Σερβία κατόπιν της ένοπλης βίας του ΟΥ ΤΣΕ ΚΑ και του ΝΑΤΟ. Αν η Ελλάς αναγνωρίσει αυτό το κράτος δίνει μήνυμα στην Τουρκία ότι κάλλιστα θα μπορούσε να αναγνωρισθεί διεθνώς ως κράτος το κατεχόμενο τμήμα της Βορείου Κύπρου και μελλοντικά μία «ανεξάρτητη Θράκη». Την αναγνώριση του Κοσσόβου για παρεμφερείς λόγους έχουν αρνηθεί και άλλα κράτη μέλη της Ευρ. Ενώσεως όπως η Ισπανία, η Ρουμανία και η Κύπρος.

Η λογική ότι θα χαρίσουμε κάτι στον αλβανικό εθνικισμό για να κερδίσουμε μία συμφωνία για την οριοθέτηση της ΑΟΖ είναι ανιστόρητη και ατεκμηρίωτη. Κατά την τελευταία εικοσαετία η Ελλάς στηρίζει την οικονομία της Αλβανίας μέσω των εμβασμάτων των πολυαρίθμων Αλβανών που εργάζονται εδώ, αλλά η ανταπόδοση ήταν πάντα όξος και χολή. Τα Τίρανα καταπιέζουν συστηματικά τους Βορειοηπειρώτες, θέτουν θέμα περιουσιών των Τσάμηδων εγκληματιών πολέμου και με διάφορα τεχνάσματα ανακάλεσαν την προηγούμενη υπογραφή τους για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών. Στον αλβανικό εθνικισμό απαντάς μόνο με πυγμή και όχι με ανούσια χαμόγελα.

Ολισθηρό βήμα για τα εθνικά μας θέματα αποτελεί και η τοποθέτηση της κ. Σίας Αναγνωστοπούλου στη θέση της Αναπληρώτριας Υπουργού Εξωτερικών. Ως Πανεπιστημιακός έχει υποστηρίξει το βιβλίο της κ. Ρεπούση και το σχέδιο Ανάν και έχει δηλώσει δημοσίως ότι η παρουσία του τουρκικού Μπαρμπαρός στην ΑΟΖ της Κύπρου δεν είναι προκλητική ενέργεια!

Ο κ. Νίκος Κοτζιάς και η κ. Σία Αναγνωστοπούλου, προσωπικές επιλογές του κ. Τσίπρα, απονέμουν παράσημα καλής γειτονίας στα Σκόπια, την Αλβανία και την Τουρκία. Εύχομαι τα οικονομικά προβλήματα να μην γίνουν το άλλοθι για οδυνηρές υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα.

Άρθρο μου στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 26 Ιουλίου 2015

Μέσα στην αναταραχή της δραματικής διαπραγματεύσεως με τους δανειστές μας δεν δώσαμε ιδιαίτερη σημασία σε ορισμένα γεγονότα με διεθνείς προεκτάσεις. Γι’ αυτό επιλέγω σήμερα να ασχοληθώ με την υπογραφή της συμφωνίας για τον περιορισμό των πυρηνικών δυνατοτήτων του Ιράν. Η ισλαμική αυτή χώρα επί μήνες συζητούσε στη Βιέννη με τις 5 χώρες-μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (ΗΠΑ, Ρωσία, Βρετανία, Γαλλία, Κίνα) και την Γερμανία. Η τελική συμφωνία αίρει τους περιορισμούς και τις κυρώσεις που είχαν επιβληθεί στο Ιράν και το επαναφέρει σταδιακά στο παγκόσμιο ενεργειακό παιχνίδι δεδομένων των μεγάλων πετρελαϊκών του κοιτασμάτων.

Με τη συμφωνία, η οποία στηρίχθηκε φανατικά από τον Πρόεδρο Ομπάμα, αλλά προκαλεί κραδασμούς στη Ρεπουμπλικανική πλειοψηφία της Γερουσίας και της Βουλής, το Ιράν δεσμεύεται να καταστρέψει τους περισσότερους μηχανισμούς εμπλουτισμού του ουρανίου, να καταστρέψει επίσης όσα αποθέματα εμπλουτισμένου ουρανίου διαθέτει καθώς και τα αντίστοιχα αποθέματα πλουτωνίου. Οι 6 χώρες που βρέθηκαν στην άλλη πλευρά του τραπεζιού ήθελαν να βεβαιωθούν ότι οι πυρηνικοί αντιδραστήρες του Ιράν θα χρησιμοποιούνται μόνον για ειρηνικούς σκοπούς και ότι δεν θα βρεθεί το καθεστώς των Αγιατολλάχ με μία ισλαμική πυρηνική βόμβα στα χέρια του.

Η προσπάθεια των έξι χωρών είχε και μία άλλη σκοπιμότητα. Να επανέλθει το Ιράν στη διεθνή νομιμότητα για να μπορέσει να μετάσχει στην παγκόσμια εκστρατεία αντιμετωπίσεως του «Ισλαμικού Κράτους», το οποίο ήδη ελέγχει τη μισή Συρία και το μισό Ιράκ. Το Ιράν είναι η έδρα του σιιτικού κλάδου του Ισλάμ και επηρεάζει τους Σιίτες του Ιράκ, τον Άσσαντ της Συρίας, την Χεζμπολλάχ του Λιβάνου και τους αντάρτες της Υεμένης, οι οποίοι μάχονται κατά της Σαουδικής Αραβίας για τον έλεγχο της χώρας. Οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, οι οποίοι προκαλούν καθημερινά φρίκη με τα εγκλήματα κατά ανθρώπων και μνημείων, είναι φανατικοί Σουνίτες, άρα αντίπαλοι του Ιράν.

Η Δύση, λοιπόν, κέρδισε έναν προσωρινό σύμμαχο σε αυτή τη μάχη. Η Ρωσία είναι επίσης ωφελημένη, διότι αποτελεί προνομιακό εμπορικό και στρατιωτικό εταίρο του Ιράν. Αντιθέτως το Ισραήλ, η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία δεν χαίρονται γι’ αυτή τη συμφωνία.

Το Ισραήλ θεωρεί ότι οι ΗΠΑ κακώς έβγαλαν από την απομόνωση ένα καθεστώς, το οποίο κατά καιρούς έχει απειλήσει να καταστρέψει το εβραϊκό κράτος. Η Σαουδική Αραβία θέλει να εμφανίζεται ως ηγέτις των Σουνιτών, των θρησκευτικών αντιπάλων του Ιράν. Η Τουρκία προσπάθησε τον Απρίλιο να προσεγγίσει το Ιράν, κατά βάθος, όμως, το φοβάται, διότι το θεωρεί ως απειλή στην προσπάθεια ελέγχου των μουσουλμανικών κρατών και στην προώθηση του νεο-οθωμανισμού της.

Άραγε η επάνοδος του Ιράν θα μειώσει την τιμή του πετρελαίου;

Άρθρο μου στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 19 Ιουλίου 2015

Σήμερα, 14 Ἰουλίου, ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν ὁσιακή κοίμηση τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ὁ ὁποῖος γεννήθηκε στή Νάξο το 1749 καί ἐκοιμήθη στό Ἅγιον Ὄρος τό 1809. Ἄς γράψουμε, λοιπόν, δυό λόγια γιά τήν συνεισφορά του στήν προετοιμασία τοῦ Ἀγῶνος τοῦ 1821.

​ Ὁ Ἅγιος Νικόδημος δέν ὀργάνωσε κλέφτες καί ἀρματολούς, οὔτε μετεῖχε στήν ἐξέγερση τοῦ παπᾶ -Εὐθύμη Βλαχάβα, τήν τελευταία μεγάλη ἐθνική ἔνοπλη κίνηση πρίν ἀπό τό 1821. Δέν ἔπιασε ποτέ ὅπλο στά χέρια του. Οὔτε ἔγραψε ἐπαναστατικά ἤ πολιτικά κείμενα ὅπως ὁ Ρήγας Φεραῖος. Βοήθησε μέ τόν τρόπο του, τόν Φιλοκαλικό, τόν πνευματικό, τόν Ἡσυχαστικό, τόν συγγραφικό. Ὁ Μοναχός ἀπό τή Νάξο μέ τήν ἐντυπωσιακή θεολογική καί φιλολογική κατάρτιση, ὁ ἄνθρωπος πού συνέδεσε τό ὄνομά του μέ τό Ἅγιον Ὄρος, ὁ σπουδαῖος αὐτός νεοπατερικός συγγραφεύς τοῦ 18ου καί τῶν ἀρχῶν τοῦ 19ου αἰῶνος ἔδωσε χωρίς τυμπανοκρουσίες τόν δικό του ἀγῶνα. Μέ τό κομποσχοῖνι, μέ τή νοερά προσευχή, μέ τήν πέννα, μέ τά βιβλία, μέ τόν γνήσιο πατριωτισμό του, τόν ὁποῖο διακρίνουμε στά γραπτά του ὅσο κι ἄν προσπαθεῖ νά τόν παρουσιάσει μέ ἤπιο τρόπο.

​Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης βοήθησε τήν προετοιμασία τοῦ Ἀγῶνος στηρίζοντας τήν Χριστιανική Πίστη καί τό ἑλληνορθόδοξο φρόνημα τοῦ ὑποδούλου λαοῦ μας. Διδάσκοντας τήν ὀρθή Θεολογία, καταγράφοντας τούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας (Πηδάλιον), συμβουλεύοντας κληρικούς καί λαϊκούς (Συμβουλευτικόν Ἐγχειρίδιον), καλλιεργῶντας τόν πνευματικό ἀγῶνα κατά τῶν παθῶν (Ἀόρατος Πόλεμος), ἀνθολογῶντας τά σπουδαιότερα νηπτικά-ἡσυχαστικά κείμενα (Φιλοκαλία τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν), ὑπομνηματίζοντας τόν Ἀπόστολο Παῦλο καί ὑμνῶντας τήν Παναγία μας θύμιζε στούς σκλαβωμένους Ρωμηούς ὅτι μόνο διά τῆς ἐμμονῆς στήν Ὀρθοδοξία θά σωθοῦν καί ἀτομικά καί ἐθνικά. Μέ τήν διδασκαλία καί μέ τά συγγράμματά του στερέωσε τήν Ὀρθή Πίστη, τήν Ὀρθοδοξία καί ἀπέτρεψε τούς ἐξισλαμισμούς συνεχίζοντας ἔτσι τό ἔργο τοῦ Ἁγίου Κσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Ἄλλωστε ὁ Ἅγιος Νικόδημος ἔμαθε τά πρῶτα γράμματα στή Νάξο ἀπό τόν Χρύσανθο τόν Αἰτωλό, κατά σάρκα ἀδελφό τοῦ μαρτυρικοῦ Πατροκοσμᾶ.

​Ἡ ἐμμονή στήν Ὀρθοδοξία βοηθοῦσε τόν Χριστιανό νά μή χάσει τήν μοναδική ὁδό γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς του, ἀλλά ἐπιπροσθέτως βοηθοῦσε τόν Ἑλληνισμό νά μή χάνει τά παιδιά του. Ἐπί Τουρκοκρατίας ὅποιος χανόταν γιά τήν Ὀρθοδοξία χανόταν καί γιά τόν Ἑλληνισμό. Ὅποιος ἐξισλαμιζόταν εἰτε βιαίως εἴτε ἐκουσίως ἔλεγαν ὅτι «τούρκεψε». Ἔχασε, δηλαδή, καί τήν θρησκευτική καί τήν ἐθνική του ταυτότητα. Οἱ ἐξισλαμισμένοι μετετρέποντο σέ φανατικούς γενιτσάρους καί ἀρνητές τῶν πατρώων παραδόσεων καί ἐχρησιμοποιοῦντο ὡς οἱ σκληρότεροι διῶκτες τῶν Ὀρθοδόξων. Πολλά δεινά ὑπέστη τό Γένος μας ἀπό τό μένος τῶν νεοφωτίστων πού ἐξισλαμίζοντο καί ἤθελαν νά ἀποδείξουν τήν ἀφοσίωσή τους στή  νέα θρησκεία καί στήν  Ὀθωμανική ἐξουσία. Ἀκόμη καί στά νεώτερα χρόνια καταγράφονται ἐγκλήματα κατά Ἑλλήνων στή Μικρά Ἀσία ἀπό Τουρκοκρητικούς, δηλαδή ἐξισλαμισμένους πρώην Ὀρθοδόξους Ρωμηούς τῆς Κρήτης. Πολλοί Τουρκοκύπριοι ἀπό αὐτούς πού ὀργάνωσαν παραστρατιωτικές ὁμάδες κατά τῶν Ἑλληνοκυπρίων τό 1964-1974 προέρχονται ἀπό ἐξισλαμισμό Ὀρθοδόξων. Τό ἴδιο βλέπουμε καί στά Βαλκάνια. Οἱ σημερινοί Βοσνιομουσουλμάνοι προέρχονται ἀπό ἐξισλαμισμένους Σέρβους Ὀρθοδόξους, μέ τούς ὁποίους συγκρούσθηκαν πολλάκις καί ἐνόπλως. Ἀντιθέτως ὅσοι παρέμεναν στήν Ὀρθοδοξία διατηροῦσαν τήν ἐθνική τους ταυτότητα ἀκόμη καί ἄν εἶχαν ἀναγκασθεῖ νά μιλοοῦν τουρκικά. Κλασσικό παράδειγμα οἱ τουρκόφωνοι Ἕλληνες τῆς Καππαδοκίας, τούς ὁποίους διακόνησε ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ἀπό τά Φάρασα. Ἄρα τό ἔργο τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου, ὅπως καί τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, τοῦ Ἁγίου Μακαρίου Κορίνθου καί ἄλλων κληρικῶν τοῦ 18ου αἰῶνος ἀφ’ ἑνός μέν βοήθησε τήν Ἐκκλησία νά μή χάσει και ἄλλα παιδιά της, ἀφ΄ἑτέρου δέ βοήθησε τήν Πονεμένη Ρωμηοσύνη νά περιορίσει τίς ἐθνικές ἀπώλειες, νά μή βλέπει τά παιδιά της νά ἐξισλαμίζονται.

​Ἡ κορυφαία ἐθνική προσφορά τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου πιστεύω ὅτι εἶναι ἡ συγγραφή τοῦ Νέου Μαρτυρολογίου. Πρόκειται γιά ἕνα βιβλίο, τό ὁποῖο περιλαμβάνει τό συναξάρι (βίο και μαρτύριο) 87 ἀγωνιστικῶν μορφῶν πού προτίμησαν νά θυσιασθοῦν παρά νά ἀλλαξοπιστήσουν. Αὐτοί εἶναι οἱ Νεομάρτυρες, οἱ πρῶτοι ἀντιστασιακοί τῆς δουλείας. Παράλληλα μέ τό Κρυφό Σχολειό καί τούς κλεφταρματολούς, οἱ ταπεινοί αὐτοί ἀγωνιστές τῆς Πίστεως καί τοῦ Γένους μέ τήν προσευχή τους καί τήν Ὁμολογία τους «εἶμαι Χρισταινός, δέν τουρκεύω» ἄνοιξαν τόν δρόμο γιά τήν λευτεριά, στερέωσαν τήν ἑλληνορθόδοξη συνείδηση, ἔδωσαν μαρτυρία Χριστοῦ καί Ἑλλάδος, τόνωσαν τό φρόνημα τῶν ἀδελφῶν τους, μείωσαν καί περιόρισαν τούς ἐξισλαμισμούς. Μέ τό βιβλίο του αὐτό, τό ὁποῖο φέρει ἡμερομηνία 1794, ἀλλά ἐτυπώθη στήν Βενετία τό 1799, ὁ Ἅγιος Νικόδημος τολμᾶ κάτω ἀπό τή μύτη τοῦ κατακτητῆ νά δώσει μήνυμα ἀντιστάσεως, νά καλλιεργήσει ἐλπίδα Ἀναστάσεως ψυχικῆς καί ἐθνικῆς, νά προτείνει καί σέ ἄλλους νά μιμηθοῦν τούς Νεομάρτυρες. Στό προοίμιό του γράφει τά ἑξῆς λόγια πού θά μποροῦσαν νά τοῦ στοιχίσουν βάσανα καί φυλακίσεις δεδομένου ὅτι τό σύγγραμμα ἐκυκλοφορήθη εὐρέως στόν χῶρο τοῦ τουρκοκρατουμένου Ἑλληνισμοῦ: «Κατ’ ἀλήθειαν τοῦτο εἶναι θαῦμα παρόμοιον ὡσάν νά βλέπῃ τινάς μέσα εἰς τήν καρδίαν τοῦ χειμῶνος ἐαρινά ἄνθη καί τριαντάφυλλα….. Ἐν τῷ καιρῷ τῆς αἰχμαλωσίας νά βλέπῃ ἐλευθερίαν»!

​Ὅταν ὁ Ἅγιος ἐκοιμήθη σέ ἡλικία 60 ἐτῶν στό κελλί τῶν Σκουρταίων -ἔξω ἀπό τίς Καρυές τοῦ Ἁγίου Ὄρους- τό μήνυμά του εἶχε διαδοθεῖ πανελληνίως: Ἀξίζει νά ζῆς καί νά πεθαίνεις ὡς Ὀρθόδοξος Ἕλλην!  Μετά ἀπό μόλις 12 χρόνια ἡ σημαία τοῦ Σταυροῦ κυμάτιζε ὑπερήφανα στούς προμαχῶνες τῶν ἐπαναστατημένων καί ὁ ἀέρας ἔφερνε παντοῦ τό σύνθημα: Ἐλευθερία ἤ Θάνατος! Τό αἶμα τῶν Νεομαρτύρων καί ἡ διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου δέν πῆγαν χαμένα. Ἡ σπορά ἀπέδωσε καρπούς.

Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται στις 13 Ιουλίου από τον θάνατο του Φώτη Κόντογλου, μεγάλου αγιογράφου, λογοτέχνη και υποστηρικτή της Ελληνορθόδοξης Παράδοσής μας. Η ζωή του και το έργο του μάς βοηθούν να δώσουμε απαντήσεις στον προβληματισμό που απασχολεί σήμερα πολλούς Έλληνες: Ποια πρέπει και ποια μπορεί να είναι η θέση του Ελληνισμού έναντι της Δυτικής Ευρώπης, ως πολιτισμού, ως τρόπου ζωής και σκέψης;

Ο Κόντογλου γεννήθηκε στο Αϊβαλί, τις ιστορικές Κυδωνίες της Μικράς Ασίας και έζησε στο πετσί του την Μικρασιατική Καταστροφή. Σπούδασε επί πολλά χρόνια στο Παρίσι και όταν επέστρεψε στην Αθήνα διέπρεψε ως ο κορυφαίος εκφραστής της βυζαντινής παραδοσιακής αγιογραφίας, μακρυά από δυτικές και ρωσικές επιδράσεις. Έγραψε επίσης χιλιάδες άρθρα και επιφυλλίδες καθώς και σημαντικά βιβλία. Έδωσε έμφαση στην Ορθόδοξη Πίστη, στους βίους των Αγίων και των Νεομαρτύρων, στη μελέτη του Βυζαντίου (Ρωμανίας), στους ανθρώπους της θάλασσας, στην αγάπη για την φύση. Σεμνός και αγαπητός αναζητούσε την ησυχία, την προσευχή και την μελέτη. Χαρακτηριστικό δείγμα της τέχνης του είναι η εικονογράφηση του Παλαιού Δημαρχείου των Αθηνών με μορφές της ελληνικής ιστορίας.

Ο Φώτης Κόντογλου συνδύασε τις σπουδές στο Παρίσι, την πολιτιστική καρδιά της Γηραιάς Ευρώπης, με τον σεβασμό στις Ορθόδοξες Χριστιανικές ρίζες του Ελληνισμού. Έγραψε για την Τουρκοκρατία, για το 1821, για την Πονεμένη Ρωμιοσύνη, δηλαδή την Χριστιανική Ελλάδα. Ουδέποτε κήρυξε την αποκοπή μας από την Ευρώπη, αλλά με την τέχνη του θύμισε ότι στον χώρο του Ορθοδόξου Ελληνισμού καλλιεργήθηκε επί αιώνες μία διαφορετική άποψη για τη ζωή. Το να γνωρίζεις την ταυτότητά σου, το να μελετάς τις ρίζες σου, σε βοηθά να αποκτήσεις αυτοπεποίθηση, αλλά δεν σε κάνει εχθρικό προς τους άλλους. Ο Κόντογλου συνδύασε τα καλά στοιχεία που πήρε από τη Δυτική Ευρώπη με τα παιδικά του βιώματα από τις εκκλησιές της Μικρασίας και από τα συναξάρια των Αγίων.

Ο Ελληνισμός σήμερα έχει ενταχθεί -και ορθώς- στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δυστυχώς διερχόμαστε μία περίοδο με πολλές στρεβλώσεις της ευρωπαϊκής ιδέας, με μέτριους ευρωπαίους ηγέτες, χωρίς όραμα, και με μία εμφανή διάθεση της Γερμανίας να επιβάλει την άποψή της. Η πρόταση του Κόντογλου, αν ζούσε σήμερα, πιστεύω ότι θα ήταν η προσπάθεια για πνευματική αναγέννηση του Ελληνισμού, ώστε να βοηθηθεί και η Ευρώπη να ξαναβρεί τον χαμένο δρόμο της.

Θα παραμείνουμε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, μαχητές των εθνικών μας δικαίων και αγωνιστές για κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη. Αλλά αυτή τη μάχη μπορούμε να την δώσουμε καλύτερα μέσα στην Ευρώπη και όχι σε σύγκρουση με την Ευρώπη. Ο Ελληνισμός από την αρχαιότητα πίστευε στη σύνθεση. Αφομοιώνει τα καλά, αλλά δεν αφομοιώνεται.

Άρθρο μου στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 12 Ιουλίου 2015

Στις 9 Ιουλίου η Κύπρος τιμά τη μνήμη των κληρικών και των λαϊκών που θανατώθηκαν βιαίως από τους Τούρκους το 1821 ως ύποπτοι για συμμετοχή στον Πανελλήνιο ξεσηκωμό. Ο διοικητής Κουτσούκ Μεχμέτ έφερε τουρκικό στρατό για να αποτρέψει την εξέγερση των Ελλήνων της Μεγαλονήσου, πολλοί από τους οποίους είχαν μυηθεί στη Φιλική Εταιρία. Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός, τρεις Επίσκοποι, όλοι οι ηγούμενοι των Ορθοδόξων Μονών και εκατοντάδες προκρίτων και επιφανών πολιτών απαγχονίσθηκαν ή αποκεφαλίσθηκαν στη Λευκωσία αυτές τις καυτές ημέρες του Ιουλίου. Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή που φιλοτέχνησε με ποιητικό τρόπο και στην κυπριακή διάλεκτο ο Κύπριος ποιητής Βασίλης Μιχαηλίδης, ο οποίος έζησε στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνος.

            Ο Κυπριανός αφού αρνήθηκε να αλλαξοπιστήσει απαντά αγέρωχα στις απειλές του Τούρκου διοικητή ότι θα σφάξει όλους τους Ρωμηούς (Ορθόδοξους Έλληνες) στην Κύπρο:

            Η Ρωμηοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου

            Κανένας δεν ηβρέθηκεν για να την ιξηλείψη

            Κανένας γιατί σιέπει την που τάψη ο Θεός μου

            Η Ρωμηοσύνη εν να χαθή όντας ο κόσμος λείψη.

            ………………………………………………………………

            Το νιν αντάν να τρώει την γήν, τρώει την γην θαρκιέται

            Μα πάντα τζείνον τρώγεται τζαι τζείνον καταλυέται!

Δηλαδή: Ο Ελληνισμός υπάρχει από κτίσεως κόσμου και κανείς μέχρι τώρα δεν κατόρθωσε να τον εξαφανίσει. Κανένας, διότι τον σκεπάζει (προστατεύει) από ψηλά ο Θεός μου. Ο (Ορθόδοξος) Ελληνισμός θα χαθεί μόνον όταν έλθει η συντέλεια του κόσμου….. Το υνί όταν αυλακώνει τη γη νομίζει ότι κάνει κακό στη γη. Μα τελικά το υνί είναι αυτό που φθείρεται και καταστρέφεται.

            Οι πρώτοι τέσσερις στίχοι αποδίδουν την ελπίδα αναστάσεως των υποδούλων και το ελληνορθόδοξο αντιστασιακό φρόνημα των κληρικών μας, οι οποίοι πάντα ήσαν παρόντες και ηγούντο των απελευθερωτικών αγώνων. Δίνει μάλιστα και ένα μήνυμα αισιοδοξίας για το μέλλον του Ελληνισμού απαραίτητο μέσα στη μνημονιακή κατάσταση που ζούμε πλέον στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Οι άλλοι δύο στίχοι που επέλεξα από το εκτενέστατο αυτό επικό ποίημα ( Το τραγούδιν του Κυπριανού ή η Ενάτη Ιουλίου 1821 εν Λευκωσία Κύπρου) παρομοιάζουν την Τουρκιά με το υνί του γεωργού. Οι Οθωμανοί Τούρκοι νόμιζαν ότι σφάζοντας και καταπιέζοντας θα εξαφανίσουν από προσώπου γης το Ελληνορθόδοξο Γένος. Όμως τελικά από τις συνεχείς εξεγέρσεις των Ελλήνων –και άλλων λαών- διελύθη η Οθωμανική Αυτοκρατορία.

            Για την ιστορία αναφέρω ότι ο Εθνομάρτυς Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός υπήρξε μοναχός της Σταυροπηγιακής Μονής του Μαχαιρά, εκεί όπου σε μία άλλη ένδοξη σελίδα του Κυπριακού Ελληνισμού φονεύθηκε μαχόμενος κατά εκατοντάδων Βρετανών ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ Γρηγόρης Αυξεντίου (3 Μαρτίου 1957). Επίσης ο Κυπριανός ίδρυσε στις αρχές του 19ου αιώνος την Ελληνική Σχολή, το πρώτο οργανωμένο εκπαιδευτικό ίδρυμα της Κύπρου, που ονομάζεται σήμερα Παγκύπριον Γυμνάσιον. Στο υπόγειο του σχολείου βλέπουμε και σήμερα την κρύπτη όπου ο Κυπριανός συναντούσε τους εκπροσώπους της Φιλικής Εταιρίας. Τα οστά των θανατωθέντων κληρικών βρίσκονται θαμμένα σε περίλαμπρο μνημείο στο προαύλιο του Ιερού Ναού της Φανερωμένης, στην παλιά Λευκωσία.

Ορθοδοξία και Ελληνικότητα είναι άρρηκτα δεμένες με τη ψυχή και την ταυτότητα των Κυπρίων. Από τα πρό Χριστού χρόνια, όταν οι Αχαιοί έφθασαν από την κυρίως Ελλάδα στα χαμογελαστά Κυπριακά ακρογιάλια, η Κύπρος αγωνίσθηκε και αγωνίζεται να διατηρήσει τον εθνικό της χαρακτήρα παρά τις πάμπολλες κατακτήσεις. Ο Απόστολος Παύλος και ο Απόστολος Βαρνάβας δίδαξαν την αλήθεια του Ευαγγελίου στους Έλληνες της Κύπρου και ο Ρωμαίος κυβερνήτης της Πάφου υπήρξε ο πρώτος Ευρωπαίος αξιωματούχος που βαπτίσθηκε Χριστιανός. Η Αγία Ελένη μεταφέροντας στην Κωνσταντινούπολη τον Τίμιο Σταυρό ναυάγησε στην Κύπρο και για τη σωτηρία της ίδρυσε την Ιερά Μονή Σταυροβουνίου, που λειτουργεί σήμερα με Αγιορείτικο Τυπικό. Αυτοκέφαλη από τον Ε΄ αιώνα μ.Χ. η Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου σήκωσε πάντα ψηλά τη σημαία για τη διατήρηση της πίστης, της γλώσσας και της ελληνικής ρίζας. Σήμερα βλέπουμε την Εκκλησία της Κύπρου και τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Β΄ να δίνουν μαχητικά τον τόνο υπέρ της Ελληνορθόδοξης παιδείας και εναντίον των διαστρεβλωτών της ελληνικοτάτης Ιστορίας της Κύπρου.

Έγραφε χαρακτηριστικά στην αδελφή του Ιωάννα Τσάτσου ο Νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης, ο οποίος επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Κϋπρο το 1953, δύο χρόνια πριν από τον Αγώνα του 1955-59 για την ¨Ενωση με την Ελλάδα:

« … Τον έχω αγαπήσει αυτόν τον τόπο. Ίσως γιατί βρίσκω εκεί πράματα παλιά που ζουν ακόμη, ενώ έχουν χαθεί στην άλλη Ελλάδα…. ίσως γιατί αισθάνομαι πως αυτός ο λαός έχει ανάγκη απ’ όλη μας την αγάπη και όλη τη συμπαράστασή μας….Ένας πιστός λαός, πεισματάρικα και ήπια σταθερός. Για σκέψου πόσοι και πόσοι πέρασαν από πάνω τους. Σταυροφόροι, Βενετσιάνοι, Τούρκοι, Εγγλέζοι- 900 χρόνια. Και τώρα γράφουν στους τοίχους των χωριών τους: «Θέλομεν την Ελλάδα μας κι ας τρώγωμεν πέτρες»! Θα ήθελα οι νέοι μας να πήγαιναν στην Κύπρο. Θα έβλεπαν από εκεί πλατύτερο τον τόπο μας».

Αυτό που δεν πρόλαβε να δει ο Σεφέρης ήταν η τουρκική εισβολή του Ιουλίου-Αυγούστου 1974. Αλλά και σήμερα η ψυχή της λαβωμένης Κύπρου παραμένει Ελληνική και Ορθόδοξη!

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, μηνός Ιουλίου 2015

Το δημοψήφισμα τελείωσε και τίποτε ουσιαστικά δεν λύθηκε. Αλλά οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι ο Πρωθυπουργός έπεισε μεγάλο μέρος του λαού να τού δώσει μία ακόμη στήριξη μετά από τις εκλογές του Ιανουαρίου. Τώρα αναμένουμε έργα. Ο κ. Τσίπρας πρέπει το συντομότερο να φέρει μία αμοιβαίως αποδεκτή συμφωνία με τους πιστωτές, να πείσει το κόμμα του να την αποδεχθεί, να ανοίξει τις Τράπεζες, να ξαναδώσει ζωντάνια στο εμπόριο, στον τουρισμό, στην αγροτική παραγωγή που επλήγησαν βαρύτατα τις τελευταίες ημέρες.

Είναι χρήσιμο για όλους μας και για τον ίδιο τον Πρωθυπουργό να κάνουμε μία ανάλυση των διαφορετικών και ετεροκλήτων ομάδων που ψήφισαν ΟΧΙ. Σέβομαι την ψήφο τους και κατανοώ ότι η συμπεριφορά των δανειστών μας ήταν ο κύριος λόγος του ΟΧΙ και της πικρίας του λαού μας. Μακάρι το ΟΧΙ αυτό να γίνει αφορμή για να μετεξελιχθεί η Ευρ. Ένωση σε μία συνεργασία εθνικών κρατών με μεγαλύτερη αλληλεγγύη και κοινωνική ευαισθησία. Αυτό μένει να το δούμε. Προς το παρόν ας μείνουμε στην ανθρωπογεωγραφία του ΟΧΙ.

Μία σημαντική ομάδα συμπολιτών μας ψήφισε ΟΧΙ, διότι απήντησε ακριβώς στο ερώτημα, το οποίο υπήρχε στο ψηφοδέλτιο. Απορρίπτουν την τελευταία πρόταση των πιστωτών μας, η οποία πάντως είχε αποσυρθεί.

Μία άλλη ομάδα ψηφοφόρων στήριξαν το ΟΧΙ για να δείξουν τη γενικότερη αντίθεσή τους στα μνημόνια και στη λιτότητα. Αυτοί θα δημιουργήσουν πρόβλημα στον κ. Τσίπρα, διότι δεν θα δεχθούν και την επόμενη συμφωνία που θα φέρει, αν φέρει.

Πολλοί ακραίοι αριστεριστές ψήφισαν ΟΧΙ διότι νόμισαν ότι έτσι θα κάνουν την Ελλάδα Βενεζουέλα ή Κούβα ή Βόρεια Κορέα. Τους είδαμε να πανηγυρίζουν στο Σύνταγμα με σημαίες λατινοαμερικανικών χωρών και της Συρίας. Το όραμά τους είναι τελείως διεθνιστικό και κατεδαφιστικό των πάντων.

Οι περισσότεροι οπαδοί της Χρυσής Αυγής ψήφισαν ΟΧΙ για να φύγουμε από το Ευρώ και να επιστρέψουμε στη δραχμή και γενικότερα για να γκρεμισθεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ίσως ελπίζουν να ενταχθούμε σε κάποια άλλη οικονομική και πολιτική συμμαχία, αν και ο Ρώσος Υπουργός Οικονομικών διευκρίνισε προ ημερών ότι ουδέποτε η Ελλάς εκλήθη να συμμετάσχει στην Τράπεζα των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδονησία, Κίνα, Νότιος Αφρική).

Οι οπαδοί του Παλαιού Ημερολογίου και κάποιοι συμπαθείς και μαχητικοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί ψήφισαν ΟΧΙ, διότι νόμισαν ότι έτσι θα τιμωρήσουν τον Πάπα και τους Φράγκους για την πρώτη Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως το 1204. Θεωρούν ότι συνεχίζουν τον πράγματι ηρωικό αγώνα των ανθενωτικών του 1453. Μόνο που ο Τσίπρας δεν είναι ούτε Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ούτε Γεννάδιος Σχολάριος! Μεθαύριο οι ίδιοι θα διαμαρτύρονται για την προώθηση νόμων υπέρ των ομοφυλοφίλων και υπέρ της ισλαμοποιήσεως της κοινωνίας μας και θα μετανιώνουν που με την ψήφο τους στήριξαν την Κυβέρνηση Τσίπρα.

Δεν πρέπει να ξεχάσουμε τη γραμμή που έδωσε το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής σε όσους επηρεάζει εντός της ελλαδικής επικρατείας υπέρ του ΟΧΙ. Η Τουρκία μάς θέλει αποδυναμωμένους και χαίρεται όταν απομακρυνόμαστε από τους συμμάχους και εταίρους μας.

Τέλος, όπως έχει ήδη επισημανθεί, αρκετοί ψηφοφόροι του ΟΧΙ επέλεξαν με την ψήφο τους να δείξουν την ενόχλησή τους για ορισμένα πρόσωπα της πρόσφατης πολιτικής μας ιστορίας, τα οποία επανεμφανίσθηκαν για να υποστηρίξουν το ΝΑΙ. Για να μην γενικεύουμε, όμως, οφείλω να επισημάνω την παρατήρηση του καθηγητού και δημοσκόπου Νίκου Μαραντζίδη ότι το τηλεοπτικό μήνυμα του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή ανέβασε τα ποσοστά του ΝΑΙ.

Κλείνοντας αυτές τις σκέψεις οφείλω να εκφράσω τον σεβασμό μου προς το ήθος και την εντιμότητα του Αντώνη Σαμαρά. Παραιτήθηκε από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, αν και στη συγκεκριμένη στιγμή είχε τις λιγότερες ευθύνες.