Άρθρα

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Η προσπάθεια να αποδομηθεί η προσωπικότητα και το έργο του πρώτου Κυβερνήτη (1828-1831) Ιωάννη Καποδίστρια δεν έληξε. Θα συνεχισθεί εν όψει των εορτασμών για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Ποιοι έχουν λόγους να ενοχλούνται από την πανεθνική – μέχρι σήμερα- αποδοχή του μεγάλου διπλωμάτη και πολιτικού;

Πρώτον. Ο Καποδίστριας ήταν ευλαβής και συνειδητός Χριστιανός Ορθόδοξος. Αποστομώνει με τα κείμενά του τους οπαδούς του ουδετερόθρησκου κράτους. Αποδεχόταν ότι θεμέλιο της ταυτότητας του Νέου Ελληνισμού είναι η Ορθοδοξία. Τα κείμενά του διαψεύδουν εκείνους που υποστηρίζουν ότι η Ελληνική Επανάσταση ήταν γνήσιο αντίγραφο της Γαλλικής Επαναστάσεως του 1789. Οι Γάλλοι επαναστάτες- για δικούς τους λόγους- εστράφησαν κατά του Ρωμαιοκαθολικού Κλήρου και κατήργησαν επί 10 χρόνια το Χριστιανικό Ημερολόγιο. Ο Καποδίστριας με την προσωπικότητά του, το έργο του, ακόμη και με την ώρα της δολοφονίας του (το πρωί καθώς πήγαινε στην εκκλησία) αποδεικνύει ότι το 1821 ήταν αποτέλεσμα της Ορθόδοξης Πίστης των Ελλήνων και της θυσίας των Νεομαρτύρων.

Έγραφε χαρακτηριστικά ο Καποδίστριας σε επιστολή του: «…Επομένως οι Έλληνες, οι οποίοι ουδέποτε εγκατέλειψαν την γενέτειράν των και τα όπλα των και είνε εκείνοι που διετήρησαν εις όλην των τη αγνότητα τα αρχαία έθιμα και προ πάντων την αγνήν, την χριστιανικήν των πίστιν, αποτελούν την μάζαν ενός λαού τόσο δυστυχούς, όσον και θαυμασίου, ο οποίος περιεφρόνησε ωσαύτως τους κινδύνους εκ της πολιτικής των ξένων, και της ανά πάσαν στιγμήν κολοσσιαίας ισχύος των Τούρκων.

,,,Εις την Εκκλησίαν των και δια της Εκκλησίας δεν έπαυσαν να αποτελούν ξεχωριστήν εθνότητα, από της εποχής της υπερισχύσεως των Τούρκων. Δια της Εκκλησίας των, λοιπόν, και πάλιν θα σωθούν και θα το επιτύχουν ικετεύοντες εκ βάθους καρδίας τον μόνον ηγεμόνα του κόσμου, ο οποίος είναι προστάτης των.

Γενεύη, 1/13 Δεκεμβρίου 1825»

Δεύτερον. Ο Καποδίστριας ήταν οπαδος της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής και όχι της μονομερούς υποτέλειας σε μία Δύναμη. Ήταν το αντίπαλον δέος του Αλεξάνδρου Μαυροκορδάτου, ο οποίος πρότεινε στο επαναστατημένο Έθνος να γίνει με τη θέλησή του προτεκτοράτο της Αγγλίας. Ο Καποδίστριας υπήρξε υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, αλλά ουδέποτε πρότεινε μονομερή υποτέλεια στα ρωσικά συμφέροντα.

Τρίτον. Ο Ιωάννης Καποδίστριας τόνιζε πάντα στους ξένους διπλωμάτες ότι τα αρχικά σύνορα της Ελλάδος (Αμβρακικός- Παγασητικός) δεν ήσαν δίκαια. Η Ελλάς, έγραφε, έπρεπε να περιλάβει όλες τις περιοχές που εξεγέρθηκαν και έχυσαν το αίμα τους, άρα και τις Κυδωνίες Μικράς Ασίας, την Κύπρο, τη Χίο, την Κρήτη κ.α. Ειδικά για την Κύπρο είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω της καταγωγής της μητέρας του.

Ο Καποδίστριας ενοχλεί κάποιους, διότι θυμίζει τα ελληνορθόδοξα ιδανικά του Αγώνα και τα εθνολογικά όρια του Ελληνισμού.

Άρθρο στην  ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 24.5.2020

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Η επέτειος των 200 ετών από τη Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση πρέπει να αποτελέσει μία μεγάλη ευκαιρία για εθνική ενότητα. Δεν πρόκειται να προκύψει κανένα όφελος αν διχασθούμε μεταξύ μας με βάση αμφιλεγόμενες ερμηνείες των γεγονότων και με την προσπάθεια ορισμένων να αμαυρώσουν τους ήρωες και τους πρωταγωνιστές. Εάν συνεχισθεί αυτή η ατυχής απόπειρα αποδομήσεως της προσωπικότητος του Καποδίστρια, του Μακρυγιάννη, του Κολοκοτρώνη κ.ά ποιος θα βγεί κερδισμένος; Πάντως όχι η Ελλάς. Και ο μεγάλος χαμένος θα είναι η νεολαία μας, η οποία διψά για πρότυπα και για μηνύματα εθνικής αυτοπεποίθησης.

Είναι γνωστό ότι τις Επαναστάσεις δεν τις κάνουν άγιοι και αναμάρτητοι. Όλοι οι πρωτεργάτες του Αγώνος, κληρικοί, λαϊκοί, οπλαρχηγοί, πρόκριτοι, ναυτικοί, διανοούμενοι, είχαν ελαττώματα. Οι εγωισμοί και οι τοπικισμοί οδήγησαν σε δύο εμφυλίους πολέμους στη διάρκεια της Επαναστάσεως. Καλό είναι να θυμόμαστε την ποιητική προτροπή του Διονυσίου Σολωμού να αποφεύγουμε τη διχόνοια «που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή». Να μαθαίνουμε από τα λάθη των προγόνων μας για να μην τα επαναλάβουμε.

Εκείνο που αξίζει περισσότερο είναι να δούμε αυτά που τούς ένωναν, όχι αυτά που τούς χώριζαν. Ναι, παρά τις επί μέρους διαφωνίες τους όλοι αυτοί οι άνθρωποι με τις διαφορετικές μορφωτικές και κοινωνικές καταβολές συνέπιπταν σε δύο σημεία. Πρώτον, ότι οι Έλληνες του 1821 συνέχιζαν τους αγώνες του διαχρονικού Ελληνισμού από την αρχαιότητα μέχρι τα νεώτερα χρόνια. Και δεύτερον, ότι αγωνίζονταν για μία Ελλάδα Ορθόδοξη Χριστιανική και ελεύθερη, υπό την ευλογία των ιερωμένων.

Τα δύο αυτά στοιχεία, Ελληνική Διάρκεια και Ορθόδοξη Πίστη και Παράδοση, συνένωναν και συγκλόνιζαν τους Έλληνες του 1821. Για αυτά τα ιδανικά μπόρεσαν – όσο μπόρεσαν – να ξεπεράσουν αδυναμίες, ελαττώματα και διαφωνίες και να επιτύχουν σημαντικές πολεμικές νίκες, οι οποίες εντυπωσίασαν τις Μεγάλες Δυνάμεις. Το Ναυαρίνο του 1827 δεν είναι απόρροια της καλοσύνης των Άγγλων, Γάλλων και Ρώσων, Είναι συνέπεια των επιτυχιών των Ελλήνων κατά τα δύο πρώτα έτη της Επαναστάσεως.

Αυτά τα δύο στοιχεία της κοινής ιδεολογίας όλων των επαναστατών αξίζει να μεταδώσουμε στα παιδιά μας. Από αυτά να ξεκινήσουμε για να δούμε με αισιοδοξία το μέλλον της Ελλάδος. Να θυμηθούμε ότι ο Μακρυγιάννης έβλεπε σπασμένους αρχαίους κίονες και έλεγε: «Γι’ αυτά πολεμήσαμε»! Ότι ο Κωνσταντίνος Σάθας βρήκε σε εφημερίδα της Τεργέστης την προκήρυξη του Σαλώνων Ησαία και του Αθανασίου Διάκου, οι οποίοι τόνιζαν ότι πολεμούν για τον Χριστό και για τον αρχαίο Λεωνίδα!

Να διδάξουμε στους νέους ότι όλα τα Συντάγματα των Συνελεύσεων του Αγώνος αρχίζουν με την επίκληση της Αγίας Τριάδος. Ας αντλήσουμε δύναμη και ομοψυχία από το ελληνορθόδοξο 1821!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 17.5.2020

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στις 11 Ιανουαρίου 1828 έφτανε στην Αίγινα για να εγκαταστήσει προσωρινά την Κυβέρνησή του ο Ιωάννης Καποδίστριας. Ευλαβής Ορθόδοξος, μορφωμένος και με διπλωματική εμπειρία ως πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας και θεμελιωτής της Ελβετικής Συνομοσπονδίας των καντονίων. Ο Δυτικομακεδών αγωνιστής και ιστορικός Νικόλαος Κασομούλης έγραψε για την υποδοχή του Κυβερνήτη: «Ευφροσύνη του λαού, μελαγχολία μερικών προκρίτων αριστοκρατών».

Ο καθηγητής Αριστείδης Χατζής, με πρόσφατη ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χαρακτήρισε τον Καποδίστρια «δικτάτορα», επειδή ανέστειλε το Σύνταγμα της Γ’ Εθνοσυνελεύσεως της Τροιζήνος. Είναι άδικο να γκρεμίζει κάποιος -ή και να αγνοεί – το τεράστιο έργο και τη σεμνότητα του χαρακτήρος του θεμελιωτή της Νεωτέρας Ελλάδος. Ο Καποδίστριας βρήκε ένα κράτος ανύπαρκτο, με τον Ιμπραήμ να κατέχει σημαντικά σημεία της Πελοποννήσου και τον Κιουταχή να ελέγχει ακόμη το μεγαλύτερο μέρος της Στερεάς Ελλάδος. Διοίκηση δεν υπήρχε, τα ταμεία ήσαν άδεια, η διχόνοια απειλούσε να καταστρέψει την Επανάσταση. Στην Αίγινα τον περίμεναν ρακένδυτοι αγωνιστές, τραυματίες πολέμου και πεινασμένα γυναικόπαιδα. Επρόκειτο για κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, η οποία και στα σύγχρονα Συντάγματα προβλέπει την επιβολή ορισμένων περιορισμών.

Άλλωστε και ο ιδρυτής του Κόμματος των Φιλελευθέρων, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, κατά την περίοδο 1917-1920 ανέστειλε σημαντικά άρθρα του Συντάγματος, διότι η Ελλάς βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση.

Ο Καποδίστριας δημιούργησε ένα Συμβουλευτικό Σώμα, το Πανελλήνιον, με 27 μέλη και εκεί είχε την εντιμότητα να διορίσει στελέχη και των τριών σχηματισθέντων «κομμάτων»: Του ρωσικού, του γαλλικού και του αγγλικού. Έδωσε διοικητικές θέσεις στους πρωτεργάτες της Φιλικής Εταιρείας, Δημήτριο Υψηλάντη, Αθ. Τσακάλωφ και Π. Αναγνωστόπουλο, τους οποίους είχε παραγκωνίσει ο Αλ. Μαυροκορδάτος. Οργάνωσε εκ του μηδενός τον Στρατό, τη Δικαιοσύνη, τη γεωργία, το εμπόριο, την παιδεία.

Στον Καποδίστρια οφείλουμε τη διεύρυνση των συνόρων της Ελλάδος. Οι Μεγάλες Δυνάμεις ήθελαν μια Ελλάδα χωρίς την Ακαρνανία και τη μισή Φθιώτιδα. Ο Καποδίστριας αξιοποίησε το διεθνές κύρος του και έφτασε τα σύνορα στη γραμμή Αμβρακικού-Παγασητικού. Για να πιέσει τους Τούρκους έστειλε τον Τσάμη Καρατάσο και τον Κiτσο Τζαβέλα να συνεχίζουν τον ένοπλο αγώνα. Κατά τη διάρκεια της διακυβερνήσεώς του (1828-1831) η Ελλάς αναγνωρίσθηκε ως ανεξάρτητο κράτος με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου της 3.2.1830.

Στην εποχή του ενόχλησε συμφέροντα και τοπικισμούς. Σήμερα ενοχλεί, διότι θυμίζει ότι οι πρωτεργάτες της εθνικής μας ελευθερίας ήσαν πιστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Ο Ιωάννης Καποδίστριας πίστευε στη Θεία Πρόνοια και ζήτησε να ταφεί στη Μονή της Παναγίας Πλατυτέρας στην Κέρκυρα. Εκεί ετάφη προσφάτως και ο π. Γεώργιος Μεταλληνός, ο οποίος έγραψε για το 1821: «Η Ορθοδοξία γέννησε και γεννά φιλελεύθερο πνεύμα. Διότι, όπως μας είπε ο Απόστολος Παύλος: Επ’ ελευθερία εκλήθητε».

Οφείλουμε πολλά στον Ιωάννη Καποδίστρια. Ας σεβασθούμε τη μνήμη του και ας αναδείξουμε το έργο του!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 10.5.2020

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ο Χένρυ Κίσσιντζερ, γνωστός περισσότερο για τον αρνητικό ρόλο του στο Κυπριακό το 1974, διετέλεσε καθηγητής της Ιστορίας και των Διεθνών Σχέσεων στις ΗΠΑ. Στη διδακτορική διατριβή του με τίτλο A World Restored, η οποία εξεδόθη το 1957, (υπάρχει και σε δύο ελληνικές μεταφράσεις) μελετά την ευαίσθητη ισορροπία των δυνάμεων που επεβλήθη στην Ευρώπη το 1815 με το Συνέδριο της Βιέννης. Παρατηρεί, βασισμένος στις πηγές της εποχής, τη σύγκρουση του Αυστριακού Καγκελλαρίου Μέττερνιχ και του Κερκυραίου Ιωάννη Καποδίστρια, συν-υπουργού των Εξωτερικών της Ρωσίας. Ο Καποδίστριας υποστήριζε το δικαίωμα των λαών για αυτοδιάθεση, ο Μέττερνιχ ήταν αντίθετος. Ο Καποδίστριας ήταν ο φιλελεύθερος ιδεαλιστής κατά τον Κίσσιντζερ και ο Μέττερνιχ ήταν ο μακιαβελικός και κυνικός διπλωμάτης. Ο συγγραφέας καταλήγει στην ογκώδη μελέτη του με τη διαπίστωση: Δύο ειδών άνθρωποι υπάρχουν στην πολιτική. Οι Μέττερνιχ και οι Καποδίστριες! Αυτόν, λοιπόν, τον οποίον ο Κίσσιντζερ θεωρεί ως πρότυπο πραγματικού φιλελευθέρου, βρέθηκαν άνθρωποι στην Ελλάδα να τον χαρακτηρίσουν «δικτάτορα».

Ο ουσιαστικά φιλελεύθερος αναζητεί και δίνει λύσεις ειρηνικές και βοηθά να αποφευχθούν οι συγκρούσεις. Ο Καποδίστριας ακριβώς αυτό έκανε στην Ελβετία. Οργάνωσε τη Συνομοσπονδία των καντονίων με αριστοτεχνικό τρόπο, ώστε αυτή η δομή να λειτουργεί μέχρι σήμερα και να θεωρείται από σύγχρονους μελετητές ως το πρότυπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε μεγάλες πόλεις της Ελβετίας βλέπουμε το άγαλμα του Έλληνα μεταρρυθμιστή. Είναι άραγε τοσο αυταρχικό κράτος η Ελβετία ώστε να τιμά έναν δικτάτορα;

Ο πραγματικά φιλελεύθερος είναι εκείνος που προβάλλει τα δίκαια ενός καταπιεσμένου λαού ενώπιον των Μεγάλων Δυνάμεων. Ο Καποδίστριας το έκανε με επιτυχία. Χωρίς να βλάπτει τα ρωσικά συμφέροντα προσπαθούσε να πείσει τον Τσάρο Αλέξανδρο για το δικαίωμα των Ελλήνων να απελευθερωθούν από τον Οθωμανικό ζυγό. Όταν είδε πλέον ότι δεν εισακούεται παραιτήθηκε από τη σημαντική θέση του και έμεινε από το 1822 έως το 1827 στη Γενεύη. Πάντα αξιοποιούσε τις γνωριμίες του για να στηρίξει την Ελευθερία των Ελλήνων.

Ο ουσιαστικά φιλελεύθερος είναι εκείνος που επηρεάζει τους ισχυρούς της γης ώστε να μην επιβάλλονται συντριπτικές τιμωρίες στους ηττημένους του πολέμου. Μετά την ήττα του Ναπολέοντα η Ρωσία, η Πρωσσία, η Αυστρία και η Βρετανία ήθελαν να διαλύσουν τη Γαλλία. Να την μοιράσουν σε κρατίδια – ζώνες επιρροής. Ο Καποδίστριας μίλησε έξυπνα στον Τσάρο και τον έπεισε να μην διαλυθεί σε κομματάκια το κράτος των υπερήφανων Γάλλων. Η Γαλλία χρωστά στον Κερκυραίο διπλωμάτη τη διατήρηση της ακεραιότητάς της.

Ο Καποδίστριας εκλήθη από τη Γ΄ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων να δημιουργήσει κράτος από το μηδέν. Ήλθε τον Ιανουάριο του 1828 και βρήκε χάος. Μέσα σε τριάμισυ χρόνια έβαλε τα θεμέλια για θεσμούς, οικονομία, στρατό. Βρήκε ένα κράτος ανύπαρκτο, τα σύνορα του οποίου ήσαν απροσδιόριστα. Εκείνος με τις γνωριμίες του κατόρθωσε να αποκτήσουμε σύνορα έστω και στη γραμμή Αμβρακικού-Παγασητικού. Παραλλήλως πίεζε τις Δυνάμεις για να ενταχθούν στην Ελλάδα και άλλα τμήματα του Ελληνισμού, τα οποία είχαν επαναστατήσει.

Πώς, λοιπόν, απαιτούν ορισμένοι από τον πρώτο Κυβερνήτη να εφαρμόσει το, πολύ προοδευτικό για την εποχή του, Σύνταγμα της Γ΄ Εθνοσυνελεύσεως, όταν δεν υπήρχε κράτος; Αναγκάστηκε να αναστείλει την εφαρμογή του Συντάγματος για ένα διάστημα μέχρι να ορθοποδήσει στοιχειωδώς το νεογέννητο κράτος. Όσοι τον κατηγορούν λησμονούν ότι, όταν έφτασε ο Καποδίστριας, ο Ιμπραήμ κρατούσε στα χέρια του ισχυρές θέσεις στην Πελοπόννησο και ανέλαβε ο Γάλλος στρατηγός Μαιζόν με το ιππικό να διώξει τα αιγυπτιακά στρατεύματα. Μπορεί να εφαρμοσθεί ομαλά το Σύνταγμα όταν η μισή χώρα κατέχεται;

Ο Καποδίστριας ουσιαστικά λετουργούσε σε κατάσταση πολέμου ή κατά τη σύγχρονη νομική ορολογία σε «κατάσταση πολιορκίας». Οι συνταγματολόγοι θα μας πουν ότι και σήμερα σε δημοκρατικά κράτη προβλέπεται η αναστολή σημαντικών άρθρων του Συντάγματος για την αντιμετώπιση μιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Το ισχύον Σύνταγμα της Ελλάδος, στο άρθρο 48, προβλέπει ότι -με μία συγκεκριμένη διαδικασία- αναστέλλονται ορισμένα κρίσιμα άρθρα του όταν η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο, όταν κινδυνεύει η εδαφική ακεραιότητα ή όταν απειλείται το πολίτευμα. Όλα αυτά συνέβαιναν στο νεαρό Ελληνικό Κράτος όταν εκλήθη ο Καποδίστριας να κυβερνήσει για μία πενταετία.

Και σε τελευταία ανάλυση ποιοί ήσαν οι «φιλελεύθεροι» που δυσανασχετούσαν; Οι υπαίτιοι δύο εμφυλίων πολέμων που είχαν οδηγήσει την Επανάσταση στο χείλος του γκρεμού; Ή εκείνοι που για να αντιπολιτευθούν τον Καποδίστρια έβαλαν τον – κατά τα άλλα ένδοξο – ναύαρχο Μιαούλη να βυθίσει δύο πλοία από τον μικρό πολεμικό στόλο της Ελλάδος στον Πόρο; Ήσαν φιλελεύθεροι εκείνοι που υπονόμευαν την απελευθέρωση ελληνικών εδαφών για να «εκδικηθούν» τον Κυβερνήτη;

Τρεις μήνες πριν από τη δολοφονία του ο Καποδίστριας έγραφε σε επιστολή του (10.6.1831): « Εν όσω υπάρχει η παρούσα γενεά, οι προύχοντες, ένεκα συμφερόντων και παθών συνενούμενοι, θα παραλύωσι ραδιουργούντες πάσαν οιανδήποτε τάξιν πραγμάτων, ουδέποτε θα υποστηρίξωσιν, και το χείριστον, ουδέποτε θα δημιουργήσωσιν Κυβέρνησιν».

Ιωάννης Καποδίστριας της Ελλάδος και της Ευρώπης. Άνθρωπος με Α κεφαλαίο, επιστήμων, Χριστιανός, πατριώτης, διπλωμάτης. Όσοι τον κατηγορούν ας αναλογισθούν τι θα μπορούσαν οι ίδιοι να επιτύχουν σε εκείνη την εποχή και με τα τόσα προβλήματα και εμπόδια!

Άρθρο στην ιστοσελίδα liberal.gr / 7.5.2020

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Από την αγγλική ηλεκτρονική έκδοση της τουρκικής εφημερίδας Daily Sabah (27.4.2020) ενημερωθήκαμε ότι το Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό σχεδιάζει την πραγματοποίηση της άσκησης με τίτλο: «Μεσογειακή Ασπίδα» και με χώρο διεξαγωγής την Ανατολική Μεσόγειο. Σκοπός της άσκησης είναι η επίδειξη δυσφορίας για τις έρευνες που διεξάγει η νόμιμη Κυπριακή Κυβέρνηση στην ΑΟΖ της Μεγαλονήσου και γενικότερα η υποστήριξη της παρουσίας της Τουρκίας στη Μαύρη Θάλσασα, στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο. Το δημοσίευμα αναφέρει την Κυπριακή Δημοκρατία ως «ελληνοκυπριακή διοίκηση».

Στο ίδιο κείμενο διαβάζουμε ότι συνήθως στην άσκηση αυτή μετέχουν το Πακιστάν και η Ιορδανία, ενώ φέτος αναμένεται η συμμετοχή άλλων 7 χωρών και συγκεκριμένα της Αλβανίας, της Αλγερίας, του Αζερμπαϊτζάν, της Γεωργίας, της Λιβύης, του Λιβάνου και της Τυνησίας.

Πιστεύω ότι η Ελλάς έχει και δικαίωμα και υποχρέωση να διαμαρτυρηθεί προς τις χώρες, οι οποίες σκοπεύουν να συμπράξουν- αν αληθεύει το δημοσίευμα- με μία χώρα, η οποία καταπατά όλους τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, η οποία- ας μην το ξεχνούμε- κατέχει παρανόμως το 40% της Κύπρου και η οποία διεξάγει έναν υβριδικό πόλεμο κατά της Ελλάδος με όπλο τους παράνομους μετανάστες, όπως είδαμε και στον Έβρο.

Καλό θα ήταν να ενημερωθούν οι κυβερνήσεις των συγκεκριμένων χωρών ότι η Ελλάς θα θεωρήσει ενδεχόμενη συμμετοχή τους στην «Ασπίδα της Μεσογείου» ως ενθάρρυνση των τουρκικών αυθαιρεσιών.

Επίσης είναι χρήσιμο να αποσταλεί στους Υπουργούς Εξωτερικών και Αμύνης των εν λόγω χωρών υλικό που καταδεικνύει τον παράνομο και επεκτατικό χαρακτήρα των τουρκικών ενεργειών και διεκδικήσεων.

Ειδικά για την περίπτωση της Αλβανίας ενδεχόμενη συμμετοχή της θα αποδείξει ότι δεν εκτιμήθηκε από τα Τίρανα η καλή διάθεση της Ελλάδος στο ζήτημα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ευρ. Ένωση. Εμείς τους ανοίξαμε την πόρτα και εκείνοι απαντούν με στήριξη των τουρκικών αυθαιρεσιών. Φυσικά δεν λησμονούμε και τις ύπουλες μεθοδεύσεις της αλβανικής κυβερνήσεως εις βάρος της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητος.

Παραλλήλως προς τη διαμαρτυρία μας θα είναι χρήσιμος ένας μεσοπρόθεσμος σχεδιασμός για στενότερη προσέγγιση ορισμένων από αυτές τις χώρες ώστε να τις αποσπάσουμε από την επιρροή του Ερντογάν. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Γεωργίας, στην οποία, κατά τα πρώτα χρόνια μετά την πτώση του κομμουνισμού, κατεγράφη μία έντονη φιλελληνική διάθεση βοηθούσης και της κοινής Ορθόδοξης Πίστης. Επίσης στον Λίβανο μπορύμε να αξιοποιήσουμε τη δυναμική ελληνορθόδοξη κοινότητα (άνω του 10% του πληθυσμού), η οποία διανύει μία περιοδο αναζήτησης και ανάδειξης της βυζαντινής καταγωγής της (ονομάζονται Ρουμ Ορτοντόξ= Ρωμηοί Ορθόδοξοι).

Το εθνικό συμφέρον επιβάλλει την ενεργοποίηση της στρατιωτικής, ενεργειακής, οικονομικής και πολιτιστικής διπλωματίας μας. Να απαντούμε ποικιλοτρόπως στους τουρκικούς σχεδιασμούς.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 3.5.2020

Την Κυριακή του Θωμά το Έθνος τιμά τη μνήμη των ανδρών και γυναικών που σφαγιάσθηκαν το 1822 κατά την Επανάσταση των Μακεδόνων. Επειδή φέτος τα μέτρα για την πανδημία δεν επιτρέπουν πανηγυρικές συναθροίσεις, η Ιερά Μητρόπολις Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας θα τιμήσει εντός των Ιερών Ναών τους Νεομάρτυρες του Απριλίου 1822, οι οποίοι κατετάγησαν στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας μας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Η Μεγάλη Επανάσταση του 1821 βρήκε ψυχικά και οργανωτικά έτοιμους τους Έλληνες της πανάρχαιας ελληνικής γης, της Μακεδονίας. Από τις 23 Μαρτίου 1821 μέχρι τον Οκτώβριο του ίδιου έτους ο Σερραίος Εμμανουήλ Παππάς ξεσήκωσε την Χαλκιδική και το Άγιον Όρος. Η προσπάθεια κατεπνίγη στο αίμα από τα πολυάριθμα στρατεύματα του Αμπού Λουμπούτ, ο οποίος είχε ως έδρα του τη Θεσσαλονίκη. Το επόμενο έτος ήταν η σειρά της Βέροιας, της Νάουσας, της Έδεσσας και του Ολύμπου. Ο Αγγελης Γάτσος, Αναστάσιος Καρατάσος, ο Ζαφειράκης (Θεοδοσίου), ο Νιόπλιος και άλλοι οπλαρχηγοί ξεσηκώθηκαν στις 22 Φεβρουαρίου 1822 και έδωσαν μάχες στη Μονή Δοβράς και στη Νάουσα. Ο αιμοσταγής Αμπού Λουμπούτ οδήγησε ο ίδιος τα στρατεύματά του και περί τα μέσα Μαίου 1822 η επανάσταση είχε κατασταλεί.

Για μία ακόμη φορά η Μακεδονία απεδείχθη Ελλάδος πρόφραγμα, όπως την χαρακτήρισε ο Πολύβιος. Επί δύο χρόνια οι Βόρειοι Έλληνες απασχολούσαν το μεγάλο Οθωμανικό στράτευμα που είχε έδρα τη Θεσσαλονίκη και έτσι έδωσαν μεγαλύτερη άνεση κινήσεων στους Ρουμελιώτες και στους Πελοποννησίους. Ο Ναουσαίος Ζαφειράκης έπεσε μαχόμενος. Ο Καρατάσος και ο Γάτσος κατέβηκαν στη Νότιο Ελλάδα και ένωσαν τις δυνάμεις τους με τους εκεί αγωνιζόμενους Έλληνες. Όταν αποβιβάσθηκε ο Ιμπραήμ στη Μεσσηνία το 1825, οι Μακεδόνες του Καρατάσου έσπευσαν να τον αντιμετωπίσουν στον Σχοινόλακκα.

Στις 26 Απριλίου 1822, Κυριακή του Θωμά, ο Αμπού Λουμπούτ πέρασε απο υποτυπώδη δίκη τους 1241 άνδρες της Νάουσας που ήσαν άνω των 15 ετών. Στην περιοχή Κιόσκι, όπου σήμερα υπάρχει πάρκο, οι δήμιοι αποκεφάλισαν όλους τους Χριστιανους, οι οποίοι αρνήθηκαν να εξισλαμισθούν. Αν είχαν αλλαξιπιστήσει θα έσωζαν τη ζωή τους. Αλλά έμειναν ακλόνητοι στην Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη τους. Αυτοί τιμώνται σήμερα ως Άγιοι Νεομάρτυρες μαζί με τις γυναίκες που βασανίσθηκαν και εκτελέστηκαν στη Θεσσαλονίκη. Ανάμεσά τους ήσαν οι σύζυγοι του Ζαφειράκη και του Καρατάσου. Άλλες Ναουσαίες έπεσαν στον καταρράκτη της Αράπιτσας για να μην μεταφερθουν στα χαρέμια.

Αρκετοί από τους Μακεδόνες αγωνιστές του 1822 ήσαν δίγλωσσοι. Παράλληλα με τα ελληνικά μιλούσαν το σλαβόφωνο (π.χ. Αγγελής Γάτσος) ή το βλαχόφωνο ιδίωμα. Η συνείδησή τους ήταν ορθόδοξη και ελληνική.

Ας μην λησμονούμε τη συμμετοχή της Μακεδονίας στην Ελληνική Επανάσταση!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 26.4.2020

Το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας η χώρα μας αντιμετώπισε μία απόπειρα εισβολής παράτυπων μεταναστών από τον Έβρο, τους οποίους χρησιμοποίησε δολίως η Τουρκία για να μας αποσταθεροποιήσει και πιθανόν για να μας μεταφέρει μαζικά τον ιό. Τους αντιμετωπίσαμε επιτυχώς. Στη συνέχεια μάθαμε από δηλώσεις του Υπουργού Εθνικής Αμύνης κ. Ν. Παναγιωτόπουλου και από συναφή δημοσιεύματα ότι ο Ερντογάν ετοίμαζε την αποστολή μεταναστών μολυσμένων από τον κορονοϊό. Τους έχει έτοιμους στα μικρασιατικά παράλια απέναντι από τη Λέσβο και τη Χίο. Καταγγείλαμε το σχέδιο και προς το παρόν το σταματήσαμε. Όμως ο Ερντογάν θα συνεχίσει τον υβριδικό πόλεμο και ίσως προωθήσει τους φορείς του ιού προς το Καστελλόριζο ή προς άλλα ελληνικά νησιά. Η απειλή είναι υπαρκτή. Η επιτυχής άμυνα πρέπει να συνεχισθεί.

Καταθέτω στη συνέχεια δέκα προτάσεις για μια αποτελεσματική ελληνική αποτρεπτική πολιτική.

1. Να παύσουμε να ζούμε με ψευδαισθήσεις. Η άποψη ότι ο Ερντογάν τα κάνει όλα αυτά για εσωτερική κατανάλωση ή για εξαγωγή εσωτερικών προβλημάτων είναι λανθασμένη. Ο Ερντογάν συνεχίζει την μακρόχρονη τουρκική πολιτική διεκδικήσεων και αμφισβητήσεων εις βάρος της Ελλάδος. Και αν ακόμη δεν είχε κανένα κανένα εσωτερικό πρόβλημα, πάλι επιθετικός θα ήταν.

2. Να ξαναμελετήσουμε το βιβλίο «Το Στρατηγικό Βάθος» του μέντορα και πρώην στενού συνεργάτη του Ερντογάν, του Αχμέτ Νταβούτογλου. Ο νέος Οθωμανισμός αναλύεται και αποκαλύπτεται σε όλες τις παραμέτρους του. Αυτή είναι η ιδεολογία που επικρατεί στη γειτονική μας χώρα και οδηγεί μία προβληματική κοινωνία σε εξάρσεις μεγαλείου και σε έμπρακτες απειλές κατά της Ελλάδος και της Κύπρου.

3. Να εμπεδώσουμε τη χρησιμότητα των συνόρων στην ξηρά και στη θάλασσα, καθώς και την αξία του εθνικού κράτους. Τα σύνορα πρέπει να φυλάσσονται και στον Έβρο τα καταφέραμε πολύ καλά. Τα εθνικά κράτη δεν είναι ξεπερασμένα, όπως πίστευαν οι οπαδοί της «μεταεθνικής» εποχής. Πολύ καλοί είναι οι υπερεθνικοί οργανισμοί, αλλά για να μας βοηθήσουν οι φίλοι και εταίροι πρέπει να αποδεικνύουμε διαρκώς ότι έχουμε τη βούληση να προστατεύσουμε ακόμη και μόνοι τα σύνορά μας.

4. Να απομακρυνθούμε από την ακραία λογική των δικαιωματιστών ότι όσοι αλλοδαποί θέλουν να εισέλθουν παράτυπα την πατρίδα μας είναι «συμπαθείς πρόσφυγες». Βεβαίως μία μειοψηφία από αυτούς είναι άνθρωποι διωκόμενοι και θα εξετασθεί αν δικαιούνται ασύλου. Αλλά οι περισσότεροι είναι οικονομικοί μετανάστες χωρίς κανένα πρόβλημα πολέμου ή διώξεων στη χώρα τους. Και επιπλέον, κάποιοι από αυτούς είναι όργανα του βιολογικού πολέμου της Άγκυρας ή αποστέλλονται από την Τουρκία με συγκεκριμένη αποστολή και με περίεργους ρόλους.

5. Να αυξήσουμε αμέσως τη θητεία στον Στρατό Ξηράς από 9 σε 12 μήνες και να ενισχύσουμε τον εξοπλισμό του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής και της Αστυνομίας που σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος. Έχουμε πολλά νησιά, μικρά και μεγάλα, και ο Ερντογάν μάλλον εκεί θα μετατοπίσει την αιχμή της βιολογικής επίθεσης.

6. Να ενισχύσουμε την περιφερειακή αποτρεπτική συνεργασία. Πρέπει να ενδυναμωθεί ο ενιαίος αμυντικός χώρος Ελλάδος – Κύπρου και να προωθηθεί με ουσιαστικές πρωτοβουλίες η πολυμερής συνεργασία με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και άλλες χώρες της περιοχής.

7. Να προετοιμάσουμε το εσωτερικό μέτωπο. Ο λαός μας πρέπει να είναι ενήμερος για τους τουρκικούς σχεδιασμούς. Να διδάξουμε σωστά την Ιστορία στα σχολεία μακρυά από τις αποδομητικές θεωρίες περί «συνωστισμού στη Σμύρνη». Χρειαζόμαστε έναν δημοκρατικό πατριωτισμό, ο οποίος προβάλλει τη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού και ο οποίος δεν έχει σχέση ούτε με την ηττοπάθεια ούτε με ακραίες εθνικιστικές κραυγές.

8. Είναι απαραίτητο να βασιζόμαστε στο Διεθνές Δίκαιο, αλλά πρέπει να προβληματισθούμε κατά πόσον υπό αυτές τις συνθήκες η προσφυγή στο Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου της Χάγης θα λύσει τα προβλήματα. Για άλλους λόγους θέλει να προσφύγει η ελληνική κυβέρνηση και για τελείως διαφορετικούς λόγους το συζητά, αν το συζητά, η Τουρκία.

9. Να αξιοποιήσουμε τον επικείμενο εορτασμό των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 για να αντλήσουμε δυνάμεις από τις ρίζες μας, την εθνική κληρονομιά και τα ιδανικά των αγωνιστών. Να ξαναμελετήσουμε τα πρώτα Συντάγματα των Εθνικών Συνελεύσεων, τα οποία συνδυάζουν την Ορθόδοξη Χριστιανική Παράδοση με τον αγώνα για την αναγέννηση του Έθνους, με τον σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και με την προσπάθεια για την εδραίωση δημοκρατικού πολιτεύματος.

10. Να αντλήσουμε αυτοπεποίθηση από τον αξιοθαύμαστο ελληνικό τρόπο που αντιμετωπίσαμε την πανδημία. Η κοινωνία μας επέδειξε πειθαρχία και αλληλεγγύη, ο κρατικός μηχανισμός, οι επιστήμονες και τα Δημόσια Νοσοκομεία απέδειξαν ότι, όταν θέλουμε, είμαστε πολύ καλύτεροι από άλλα κράτη του δυτικού κόσμου. Η Ελλάδα μπορεί να βασίζεται στα παιδιά της. Με αυτοπεποίθηση και χωρίς μεμψιμοιρίες μπορούμε να αποτρέψουμε και τα σχέδια του νέου Οθωμανισμού!

Άρθρο στο www.liberal.gr – 23.4.2020