Άρθρα

Ανιστόρητοι αποδεικνύονται όσοι διαμαρτύρονται για την προβολή της εικόνας της Παναγίας επάνω στο κτήριο της Βουλής στις 21 Νοεμβρίου. Ορθώς η Πολιτεία συνέδεσε τα Εισόδια της Θεοτόκου με την Υπέρμαχο Στρατηγό και ορθότατα ο Πρόεδρος της Βουλής και ο Αρχηγός του ΓΕΕΘΑ αποφάσισαν να γίνει αυτή η προβολή για να τιμήσουμε την Παναγία και τους διαχρονικούς αγώνες των Ελλήνων για την Ελευθερία.

Μία σύντομη περιήγηση στις σελίδες της  Ιστορίας μας βεβαιώνει τη σύνδεση της Ορθόδοξης Πίστης με την εθνική ταυτότητα και  με τους αγώνες του Ελληνισμού.

Ήταν το 626, όταν η Παναγία έσωσε την Κωνσταντινούπολη από την επιδρομή των Αβάρων, κατά την απουσία του Αυτοκράτορος Ηρακλείου. Τότε ακούσθηκε για πρώτη φορά το πασίγνωστο κοντάκιο «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ», το οποίο ψάλλεται και στις ημέρες μας.

Επί Τουρκοκρατίας η Μεγάλη Ιδέα της απελευθερώσεως όλων των ελληνικών εδαφών συνδέθηκε με την τιμή προς την Παναγία: «Σώπασε κυρά Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις. Πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά σου θάναι»! Ο δε φλογερός ιεροκήρυκας Ηλίας Μηνιάτης, γύρω στο 1700, την Παναγία παρακαλεί να απαλλάξει το Γένος των Ελλήνων από τον βαρύ Οθωμανικό ζυγό.

Την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, την 25η Μαρτίου 1821, όρισαν από τον Οκτώβριο του 1820  ως ημέρα του ξεσηκωμού τα στελέχη της Φιλικής Εταιρίας, όπως μαρτυρούν τα απομνημονεύματα των αγωνιστών. Ήθελαν να συνδυάσουν την Παναγία με την Ελευθερία, να καταδείξουν τους άρρηκτους δεσμούς Ορθοδοξίας και Ελληνισμού.

Στην Παναγία έκανε τάματα ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και της έχτιζε εκκλησάκια για να την ευχαριστήσει. Την εικόνα της Παναγίας  είχε πάντα μαζί του ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο ευλαβής πρώτος Κυβερνήτης του ελευθέρου Ελληνικού Κράτους και ιδρυτής της Σχολής Ευελπίδων. Στη Μονή της  Παναγίας Πλατυτέρας στην Κέρκυρα είναι θαμμένος.

Και ο Νομπελίστας ποιητής μας  Γιώργος Σεφέρης καταγράφει  (Δοκιμές Α΄, σελ 178) τα εξής: «Θυμάμαι τη μέρα που μάς κήρυξαν τον πόλεμο οι Γερμανοί τον Απρίλιο του 1941. Το πλήθος που ζητωκραύγαζε στην οδό Σταδίου σώπασε ξαφνικά κι έπειτα άρχισε να τραγουδά με μια βαριά μεγάλη φωνή: «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια». Αυτό και μόνο. Αλλά αυτό και μόνο ήταν αρκετό για να καταλάβει κανείς πως ο πόλεμος τούτος δεν ήταν σημερινός ούτε χτεσινός. Ήταν ο αιώνιος πόλεμος της Ελλάδας όλων των καιρών για την ανθρώπινη αξία».

Οι φαντάροι μας, που αγωνίσθηκαν με επιτυχία το 1940 κατά των Ιταλών, την εικόνα της Παναγίας είχαν στην τσέπη τους ή στο αντίσκηνό τους. Αυτό δεν το γνωρίζουν οι ανιστόρητοι;

Άρθρο στο defence-point.gr / 23.11.2020

Ο νέος Οθωμανισμός αποκαλύπτεται χωρίς προσχήματα. Ο Ερντογάν παρεμβαίνει στρατιωτικά σε διάφορα μέτωπα, ενώ αρνείται το Διεθνές Δίκαιο στο Αιγαίο και μονιμοποιεί τον κατοχικό Αττίλα στην Αμμόχωστο. Έναντι του Ελληνισμού οι τουρκικές επιδιώξεις χαρακτηρίζονται με 4 λέξεις που αρχίζουν με την πρόθεση συν:

Συνομοσπονδία στην Κύπρο. Ο Ερντογάν, ο οποίος πανηγύρισε στα Κατεχόμενα την επέτειο της ανακηρύξεως του ψευδοκράτους (15.11.1983), μιλά για δύο κράτη και απορρίπτει την μέχρι σήμερα συζητούμενη λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Όμως στην ουσία θέλει να έχει τον πλήρη έλεγχο του Βορρά και τον μερικό έλεγχο και δικαίωμα επεμβάσεως στον Νότο. Τον εξυπηρετεί μία συνομοσπονδιακή λύση με δύο κράτη χαλαρά συνδεδεμένα μεταξύ τους. Δεν θέλει προς το παρόν την ενσωμάτωση των Κατεχομένων στην Τουρκία, διότι έτσι θα χάσει τη δυνατότητα παρεμβάσεως στην ελεύθερη περιοχή της Κύπρου. Η συνομοσπονδιακή λύση θα επιφέρει τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και θα καταστήσει τους Έλληνες της Κύπρου ομήρους της Άγκυρας.

Συνδιοίκηση στη Θράκη. Ο Ερντογάν επιδιώκει να έχει λόγο για όλα όσα αφορούν τη μειονότητα, η οποία όμως δεν είναι εθνική βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης. Είναι θρησκευτική- μουσουλμανική και αποτελείται από τουρκογενείς (ή ορθότερα τουρκοφανείς), Πομάκους, Ρομά και άλλες ομάδες (πχ Μπεκτασήδες που δεν θέλουν να έχουν σχέση με το τουρκικό Προξενείο). Τα τελευταία χρόνια έχουμε ακούσει απόψεις Τούρκων υπουργών ότι η μειονότητα στη Θράκη είναι «το μακρύ χέρι της Τουρκίας».

Συνδιαχείριση στο Αιγαίο. Η Τουρκία προκαλεί με ερευνητικά σκάφη και με δική της αυθαίρετη ερμηνεία των συνθηκών. Στόχος της είναι να μας σύρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να θέσει υπό συζήτηση όλες τις διεκδικήσεις της. Η θεωρία της «Γαλάζιας Πατρίδας» των Τούρκων στρατηγών διχοτομεί το Αιγαίο και στο βάθος γράφει: Συνδιαχείριση όλων των πλουτοπαραγωγικών και ενεργειακών πόρων.

Συνεργασίες και συμμαχίες. Η Τουρκία του Ερντογάν βασίζεται στη συνεργασία της με χώρες, οι οποίες της δίνουν κύρος στον Ισλαμικό κόσμο  και της παρέχουν  οικονομικούς πόρους, όπως π.χ. το Κατάρ. Πάντως είναι γεγονός ότι τα πανισλαμικά οράματά της άρχισαν να θολώνουν λόγω της συνεργασίας σημαντικών αραβικών κρατών με το Ισραήλ και την Ελλάδα.

Η Ελλάδα και η Κύπρος μπορούμε να ακυρώσουμε την ατζέντα του νέου Οθωμανισμού αρκεί να το πιστεύουμε σθεναρά και να  επιδείξουμε την αποφασιστικότητα που μάς οδήγησε στην απώθηση των αόπλων εισβολέων στον Έβρο.

Στην Κύπρο να διακηρύξουμε ότι υπάρχει θέμα εισβολής-κατοχής και ότι λύση δεν θα δοθεί αν δεν αποχωρήσουν τα τουρκικά στρατεύματα. Να μην καταργηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία.

Στη Θράκη να σταματήσουμε τις συχνές επισκέψεις Τούρκων Υπουργών που δυναμιτίζουν την ειρηνική συνύπαρξη. Επίσης να ιδρύσουμε δημόσια δημοτικά σχολεία με κύρια γλώσσα την ελληνική στις περιοχές της μειονότητας. Να μην είναι μονόδρομος η τουρκόφωνη εκπαίδευση.

Για την άμυνα του Αιγαίου να ενισχύσουμε τον στόλο και την αεροπορία μας και να ξεκαθαρίσουμε ότι συζητούμε μόνο για τις θαλάσσιες ζώνες. Τίποτε άλλο.

Στον τομέα των συνεργασιών να αξιοποιήσουμε τους αμυντικούς δεσμούς με τη Γαλλία, το Ισραήλ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Αίγυπτο, την Ιορδανία.

Η επέτειος του 1821 πλησιάζει. Μάς στέλνει μηνύματα θάρρους!

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ  / 21.11.2020

«Είμαι Ελεύθερος Γάλλος, πιστεύω στον Θεό και στην Πατρίδα μου». Με αυτά τα λόγια δήλωνε το 1941 την ιδεολογική ταυτότητά του ο Στρατηγός Σαρλ (Κάρολος) Ντε Γκωλ. Στις 9 Νοεμβρίου συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από τον θάνατό του και ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν κατέθεσε στεφάνι στον τάφο του Στρατηγού, στο χωριό Κολομπέ λε ντεζ Εγκλίζ (το Κολομπέ των δύο Εκκλησιών), όπου γεννήθηκε και όπου ζήτησε να ταφεί ο θρύλος της νεώτερης Γαλλίας.

Έγινε εθνικός ήρωας όταν ηγήθηκε του αγώνος των Γάλλων για την απελευθέρωση από τους Ναζί και σχημάτισε την εξόριστη Κυβέρνηση των Ελευθέρων Γάλλων. Έδινε θάρρος στους συμπατριώτες του κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής με τα ραδιοφωνικά μηνύματά του από το Λονδίνο. Κυβέρνησε τη Γαλλία από το 1944 έως το 1946 επικεφαλής της Προσωρινής Κυβερνήσεως μετά την απελευθέρωση. Επανήλθε στην πολιτική κατά την περίοδο 1958 – 1969 και διετέλεσε Πρόεδρος της χώρας και ιδρυτής της 5^ης Γαλλικής Δημοκρατίας. Η ιδεολογία του ήταν η Χριστιανοδημοκρατία σε συνδυασμό με τον σεβασμό στην εθνική ταυτότητα, στην ιστορία και στο μεγαλείο της χώρας του. Η ιδεολογική αυτή σχολή ονομάσθηκε Γκωλλισμός και επηρεάζει ακόμη και σήμερα την κεντροδεξιά παράταξη της Γαλλίας.

Ο πατριωτισμός του δεν ήταν ακραίος εθνικισμός. Γι’ αυτό είχε την τόλμη να καταδικάσει την αποικιοκρατία και να αποσύρει τα γαλλικά στρατεύματα από την Αλγερία. Έδωσε το δικαίωμα στους Αλγερινούς να κυβερνηθούν ως ανεξάρτητο κράτος, αλλά συνάντησε την αντίδραση των Γάλλων στρατηγών που είχαν έδρα την Αλγερία κατά την περίοδο 1958- 1961. Κατέστειλε το πραξικόπημα του Απριλίου 1961 των στρατηγών Σαλ, Σαλάν και Ζουώ και αργότερα αντιμετώπισε απόπειρες κατά της ζωής του από την παραστρατιωτική οργάνωση ΟΑS λόγω της αντιαποικιοκρατικής πολιτικής του.

Είχε βαθειά πίστη στον Θεό και πήγαινε συχνά στην Εκκλησία ως συνειδητός Ρωμαιοκαθολικός. Παρά τον νόμο του 1905 για τον πλήρη διαχωρισμό της δημόσιας από τη θρησκευτική σφαίρα στη Γαλλία τόνιζε τον σεβασμό του στις Χριστιανικές ρίζες του γαλλικού και του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Το όραμά του για μία ενωμένη Ευρώπη «από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια» είχε ως θεμέλιό του το Ευαγγέλιο. Μαζί με άλλους Χριστιανοδημοκράτες ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών οραματίσθηκε τη συμφιλίωση των Γάλλων, των Γερμανών και των υπολοίπων Ευρωπαίων – μετά τον καταστροφικό Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο- σε μία Ευρώπη, η οποία θα ακολουθεί τις Χριστιανικές αρχές.

Εργάσθηκε συστηματικά για τη συνεργασία των ευρωπαϊκών λαών, αλλά έδινε έμφαση στη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας κάθε λαού. Στις 15.5.1962 υπογράμμισε ότι ήθελε μία Ευρώπη με Γάλλους που θα μιλούν γαλλικά, Γερμανούς που θα μιλούν γερμανικά και Ιταλούς που θα μιλούν ιταλικά και όχι μία Ευρώπη με απάτριδες που θα μιλούν εσεπεράντο (μία κατασκευασμένη διεθνή γλώσσα).

Στις 4.11.1965 επανήλθε με μία σημαντική δήλωση για την τότε ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα): Δεν θέλω στο μέλλον η ΕΟΚ να διοικείται από έναν Άρειο Πάγο απάτριδων και ανεύθυνων τεχνοκρατών. Με τον όρο «ανεύθυνων» προφητικά μιλούσε για το λεγόμενο «δημοκρατικό έλλειμμα», το οποίο σήμερα απασχολεί τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Κατά τον ταραχώδη Παρισινό Μάιο του 1968 (εξέγερση φοιτητών και εργατών) αμφισβητήθηκε η παρουσία του στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Όμως οι οπαδοί του απάντησαν με τη μεγαλειώδη διαδήλωσή τους στα Ηλύσια Πεδία. Στις 30 Μαΐου εκατοντάδες χιλιάδες οπαδών και στελεχών της γκωλλικής (δεξιάς) παράταξης συγκεντρώθηκαν στους παρισινούς δρόμους και δήλωσαν ειρηνικά ότι στηρίζουν τον Ντε Γκωλ. Παραιτήθηκε μετά από ένα χρόνο, διότι οι Γάλλοι μετά από δημοψήφισμα δεν ενέκριναν τις πολιτειακές μεταρυθμίσεις, τις οποίες εκείνος είχε προτείνει. Στις 9 Νοεμβρίου 1970 ο Κάρολος Ντε Γκωλ έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών και κηδεύθηκε στο χωριό του. Το φέρετρο καλυμμένο με τη γαλλική σημαία μεταφέρθηκε τιμητικά επάνω σε ένα ελαφρύ τεθωρακισμένο. Άλλωστε ως στρατιωτικός συνέγραψε ένα πολύτιμο εγχειρίδιο για τον ρολο των τεθωρακισμένων.

Ο Κάρολος Ντε Γκωλ σεβόταν την ελληνική ιστορία και επισκέφθηκε τη χώρα μας τον Μάιο του 1963. Υποστήριξε την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα μετά και το πρώτο Πρωτόκολλο, το οποίο υπεγράφη το 1961. Αξίζει να διαβάσουμε τα Απομνημονεύματά του και να προβληματισθούμε για το μέλλον της Ευρώπης. Πιστεύω ότι είχε δίκιο ο Ντε Γκωλ: Για να έχει μέλλον η Ευρώπη πρέπει να αξιοποιεί δημιουργικά την αρχαιοελληνική κλασική παιδεία και τη Χριστιανική κληρονομιά της!

Άρθρο στην ιστοσελίδα thepresident.gr / 16.11.2020

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Με την ευγενική πρόσκληση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Διδυμοτείχου κ. Δαμασκηνού βρέθηκα προσφάτως- λίγες ημέρες πριν από την επιβολή του γενικού απαγορευτικού- στο Διδυμότειχο και στο βόρειο τμήμα του Νομού Έβρου. Μαζί με τον βουλευτή και καθηγητή Άγγελο Συρίγο, ήμασταν ομιλητές στην κεντρική εκδήλωση των Βατατζείων, δηλαδή των εορτασμών που διοργανώνονται κάθε χρόνο για να τιμηθεί η μνήμη του Αγίου Ιωάννου Βατάτζη, αυτοκράτορος της Νικαίας (1222-1254), ο οποίος γεννήθηκε στο Διδυμότειχο. Οι λατρευτικές και επιστημονικές εκδηλώσεις διεξάγονται για 10^η συνεχόμενη χρονιά και αναδεικνύουν την πλούσια βυζαντινή κληρονομιά του Διδυμοτείχου.

Η περιοχή του βορείου Έβρου δέχθηκε κατά το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας την απόπειρα εισβολής χιλιάδων μεταναστών, τους οποίους εμφανώς βοηθούσε και προωθούσε ο Ερντογάν για να ανατρέψει την πληθυσμιακή ισορροπία της Θράκης και για να δώσει ένα μήνυμα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη: Είμαι ισχυρός, εργαλειοποιώ τους μετανάστες, μπορώ όποτε θέλω να σας δημιουργήσω προβλήματα. Η άψογη συνεργασία Στρατού και Αστυνομίας απέδωσε τα αποτελέσματα που όλοι είδαμε και θαυμάσαμε. Με συντονίστρια την Ελληνική Αστυνομία, επειδή επρόκειτο τυπικά περί αμάχων και αόπλων εισβολέων, ο Έβρος κράτησε. Η πόρτα στις Καστανιές και όλο το παραποτάμιο αλλά και χερσαίο μέτωπο άντεξαν. Η ψυχή των κατοίκων του Έβρου στάθηκε πολύτιμος αρωγός των νομίμων δυνάμεων άμυνας, ασφάλειας και αποτροπής. Ο πόλεμος χωρίς σφαίρες διήρκεσε σχεδόν επί ένα μήνα και η Ελλάδα εξήλθε νικήτρια.

Ήταν μία ηθική νίκη με πολλαπλά μηνύματα. Ήταν μία ευκαιρία να δείξουμε στην Τουρκία και σε κάθε ενδιαφερόμενο ότι μπορούμε αρκεί να θέλουμε. Η πρόκληση του Μαρτίου απέδειξε ότι ο Ερντογάν πλέον ό,τι λέει το εννοεί. Είναι νεο-οθωμανός και επεκτατικός. Η ασύμμετρη απειλή εις βάρος της Θράκης και του Ελληνισμού κατέδειξε την ανάγκη να ξαναμιλήσουμε για σύνορα, στρατό, εξοπλισμούς, αμυντικά σχέδια. Τα σύνορα χρειάζονται και πρέπει να είναι στελεχωμένα από άνδρες και γυναίκες με φρόνημα. Οι πομφόλυγες των οπαδών της μεταεθνικής εποχής, ότι δήθεν τα σύνορα είναι ξεπερασμένα, δεν πείθουν πλέον κανένα σώφρονα Έλληνα.

Τα σύνορα άντεξαν, διότι δίπλα στις δυνάμεις αποτροπής βρέθηκαν οι άνθρωποι του Έβρου. Ο αγρότης, ο οποίος βλέπει δίπλα στο τρακτέρ του το περιπολικό της αστυνομίας και το τζιπ του Στρατού και χαιρετά φιλικά. Οι Εβρίτες που έφερναν τρόφιμα και παρείχαν υποστήριξη στους αμυνομένους. Άνδρες και γυναίκες που δεν φοβήθηκαν και έκαναν τα πάντα για να βοηθήσουν την πατρίδα. Η τοπική Εκκλησία, η οποία παραχώρησε βοηθητικούς χώρους και πνευματικά κέντρα για να στεγασθούν οι ενισχύσεις σε ανθρώπινο δυναμικό. Οι δημοτικοί άρχοντες, οι οποίοι επέδειξαν πνεύμα ευθύνης και αλληλεγγύης. Ο Έβρος άντεξε, διότι όλοι οι Έλληνες ήσαν μία γροθιά. Ενωμένοι και αφήνοντας κατά μέρος τις πιθανές διαφοροποιήσεις.

Στην πρόσφατη επίσκεψή μου στον Έβρο είδα μάτια που έλαμπαν από αυτοπεποίθηση. Και με συγκίνηση άκουσα ότι οι στρατεύσιμοι του Φεβρουαρίου – Μαρτίου αισθάνθηκαν υπερήφανοι για τη συμμετοχή τους σε μία εθνική επιτυχία. Ζητούσαν από τους γονείς και τους συγγενείς να μείνουν εκεί στα σύνορα και να μην μετατεθούν κοντά στο σπίτι τους! Ας βλέπουμε τα πολλά θετικά στοιχεία των νέων μας.

Ο Έβρος είναι ο άνθρωποί του. Υποκλίνομαι στο θάρρος τους.

Άρθρο στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 14.11.2020

Το 1896 ο Άγιος Νεκτάριος συνέγραψε μία τεκμηριωμένη και συγκινητική μελέτη με τίτλο: «Η Ελληνική Φιλοσοφία ως Προπαίδεια του Χριστιανισμού». Ο Άγιος είχε γενικότερα ενδιαφερθεί για τον πολιτιστικό ρόλο του Ελληνισμού και για την συμβολή του Ελληνικού Έθνους στην Παγκόσμια Ιστορία. Ο Άγιος Νεκτάριος, του οποίου τιμούμε τα 100 χρόνια από την κοίμησή του, αποδεικνύει αυτό που βλέπουμε και στα έργα των Πατέρων της Εκκλησίαw. Ότι, δηλαδή, μέσα στην Ορθόδοξη Παράδοση η Οικουμενικότητα και ο πατριωτισμός συνυπάρχουν. Ο Άγιος Νεκτάριος είναι όντως Οικουμενικός, διότι τιμάται και αναγνωρίζεται από όλους τους Ορθοδόξους λαούς της Οικουμένης, αλλά είναι και πατριώτης. Μελέτησε και ανέδειξε την πολιτιστική κληρονομιά των Ελλήνων, Αρχαίων και Βυζαντινών, και ενδιαφέρθηκε για το μέλλον και την πορεία του Ελληνικού Έθνους.

Από το κείμενο του 1896 παραθέτω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:

«…Ἡ φιλοσοφία εἶναι ἀληθῶς ἀναφαίρετον κτῆμα τοῦ Ἕλληνος· διαδιδομένη ἀνὰ τὰ ἔθνη προσηλυτίζει αὐτὰ καὶ καθιστᾷ αὐτὰ ἑλληνικά, οὐδέποτε δὲ παύεται οὖσα Ἑλληνική· οἱ ὁπαδοὶ αὐτῆς, οἱ ὁμιληταὶ αὐτῆς ἀποβάλλοντες τὸ ξένον καὶ βάρβαρον περιβάλλονται τὸ ἑλληνικὸν καὶ τὴν εὐγένειαν· ἡ Ἑλληνικὴ φιλοσοφία προώρισται ἵνα καταστήσῃ τοὺς πάντας Ἕλληνας· ἐγεννήθη ὑπὲρ τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ συνεταυτίσθη μετ᾿ αὐτοῦ, ὅπως ἐργασθῆ πρὸς σωτηρίαν τῆς ἀνθρωπότητος. Ἕλλην καὶ φιλοσοφία εἰσὶ δυὸ τινὰ ἀναπόσπαστα· μαρτυρεῖ δὲ καὶ ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος λέγων: Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν. Ὁ Ἕλλην ἀληθῶς ἐγεννήθη, ἵνα φιλοσοφῇ· διότι ἐγεννήθη διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπότητος. Ἀλλ᾿ ἐὰν ἡ φιλοσοφία ἐγένετο παιδαγωγὸς εἰς Χριστὸν ἕπεται ὅτι ὁ Ἕλλην πλασθεὶς φιλόσοφος ἐπλάσθη χριστιανός, ἐπλάσθη ἵνα γνωρίσῃ τὴν ἀλήθειαν καὶ διαδῷ αὐτὴν τοῖς ἔθνεσιν.

Ναὶ ὁ Ἕλλην ἐγεννήθη κατὰ θείαν πρόνοιαν διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπότητος· τοῦτο τὸ ἔργον ἐκληρώθη αὐτῷ· αὕτη ἦν ἡ ἀποστολὴ αὐτοῦ· αὕτη ἡ κλῆσις αὐτοῦ ἐν τοῖς ἔθνεσιν· μαρτύριον ἡ ἐθνικὴ αὐτοῦ ἱστορία· μαρτύριον ἡ φιλοσοφία αὐτοῦ· μαρτύριον ἡ κλίσις αὐτοῦ· μαρτύριον αἱ εὐγενεῖς αὐτοῦ διαθέσεις· μαρτύριον ἡ παγκόσμιος ἱστορία· μαρτύριον ἡ μακροβιότης αὐτοῦ, ἐξ ἣς δυνάμεθα ἀδιστάκτως νὰ συμπεράνωμεν καὶ τὴν αἰωνιότητα αὐτοῦ, διὰ τὸ αἰώνιον ἔργον τοῦ Χριστιανισμοῦ μεθ᾿ οὗ συνεδέθη ὁ Ἑλληνισμός· διότι ἐνῷ ὅλα τὰ ἔθνη τὰ ἐμφανισθέντα ἐπὶ τῆς παγκοσμίου σκηνῆς ἦλθον καὶ παρῆλθον, μόνον τὸ Ἑλληνικὸν ἔμεινε ὡς πρόσωπον δρῶν ἐπὶ τῆς παγκοσμίου σκηνῆς καθ᾿ ὅλους τοὺς αἰῶνας· καὶ τοῦτο, διότι ἡ ἀνθρωπότης δεῖται αἰωνίων διδασκάλων· μαρτύριον τέλος ἡ ἐκλογὴ αὐτοῦ μεταξὺ τῶν ἐθνῶν ὑπὸ τῆς θείας προνοίας, ὅπως ἐμπιστευθῇ αὐτῷ, τὴν ἱερὰν παρακαταθήκην τὴν ἁγίαν πίστιν, τὴν θρησκείαν τῆς ἀποκαλύψεως καὶ τὸ θεῖον ἔργον τῆς ἀποστολῆς αὐτῆς, τὸ αἰώνιον ἔργον τῆς σωτηρίας διὰ τῆς διαπλάσεως ἁπάσης της ἀνθρωπότητος κατὰ τὰς ἀρχὰς τῆς ἀποκαλυφθείσης θρησκείας. Τὸ ἔργον τοῦτο ἀληθῶς ἀνετέθη τῇ Ἑλληνικῇ φυλῇ· τοῦτο μαρτυρεῖται ὑπὸ τῆς ἱστορίας· ἓν μόνον βλέμμα ῥιπτόμενον εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ χριστιανισμοῦ ἐπαρκεῖ ὅπως πιστώση τὴν ἀλήθειαν ταύτην. Ἐν τῇ ἱστορίᾳ τοῦ χριστιανισμοῦ ἀπὸ τῆς πρώτης σελίδος αὐτῆς ἀναφαίνεται ἡ τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς ἐν τῷ χριστιανισμῷ δρᾶσις, καὶ ἡ κλῆσις αὐτῆς, ἵνα ἀναλάβῃ τὸ μέγα της ἀποστολῆς τοῦ χριστιανισμοῦ ἔργον. Οἱ θεῖοι τοῦ Σωτῆρος λόγοι «νῦν ἐδοξάσθη ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου», ὅτε ἀνηγγέλθη αὐτῷ, ὅτι Ἕλληνες ἤθελον ἰδεῖν αὐτόν, ἐνεῖχον βαθεῖαν ἔννοιαν· ἡ ῥῆσις ἦν προφητεία, πρόῤῥησις τῶν μελλόντων· οἱ ἐκεῖ ἐμφανισθέντες Ἕλληνες ἦσαν οἱ ἀντιπρόσωποι ὅλου τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους· ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτῶν διεῖδεν ὁ θεάνθρωπος Ἰησοῦς τὸ ἔθνος ἐκεῖνο, εἰς ὃ ἔμελλε νὰ παραδώσῃ τὴν ἱερὰν παρακαταθήκην, ἵνα διαφυλαχθῇ τῇ ἀνθρωπότητι. Ἐν τῇ ἐπιζητήσει αὐτῶν διέγνω τὴν προθυμίαν τῆς ἀποδοχῆς τῆς ἑαυτοῦ διδασκαλίας, διεῖδε τὴν ἑαυτοῦ δόξαν, τὴν ἐκ τῆς πίστεως τῶν ἐθνῶν, καὶ ἀνεγνώρισε τὸ ἔθνος, ὅπερ πρὸς τὸν σκοπὸν τοῦτον προώριστο ἀπὸ καταβολῆς κόσμου».

Η Ελληνικη Φιλοσοφία γεννήθηκε χάριν του Χριστιανισμού και ταυτίσθηκε μ’ αυτόν για να εργασθεί για τη σωτηρία της Ανθρωότητος. Αυτό πρεσβεύει ο Άγιος και συνεχίζει: Έλληνες και Φιλοσοφία είναι έννοιες αξεχώριστες. Διότι ο Έλληνας είναι πραγαματικά γεννημένος για να φιλοσοφεί, επειδή είναι γεννημένος για να διδάσκει την Ανθρωπότητα.

Οι λόγοι αυτοί του θαυματουργού και σοφού Επισκόπου Πενταπόλεως δεν γράφονται για να μεταδώσουν καύχηση και έπαρση στους Έλληνες, αλλά για να υποδείξουν τη διακονία και την υπηρεσία που έχει να προσφέρει ο Ελληνισμός. Η Ελληνική Παιδεία, αρχαία, βυζαντινή και νεώτερη, αποτελεί ασφαλή οδηγό για να να μην χάσει ο άνθρωπος τον προσανατολισμό του στον Θεό, στον συνάνθρωπο, στο καθήκον. Η αποστολή του Ελληνισμού κατά τον Άγιο Νεκτάριο είναι μία συνεχής μαρτυρία Χριστιανικής πίστεως. Και ως Χριστιανοι οφείλουμε οι Έλληνες να είμαστε ταπεινοί, μετριόφρονες και να μεταδίδουμε σε όλον τον κόσμο τα οικουμενικά μηνύματα της Αρχαίας Φιλοσοφίας και τα πανανθρώπινα διδάγματα του Χριστιανισμού.

Ως προς τη αξία των αρχαίων ελληνικών κειμένων ο Άγιος συμφωνεί, όπως είναι αναμενόμενο, με τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, ο οποίος στον Επιτάφιο προς τον Μέγα Βασίλειο δηλώνει: Ούκουν ατιμαστέον την παίδευσιν, δηλαδή δεν θα καταδικάσουμε τα αρχαία ελληνικά κείμενα, απλώς και μόνον επειδή κάποιοι φανατικοί Χριστιανοί ήσαν τότε απορριπτικοί. Αλλά και ο Μέγας Βασίλειος καταφάσκει την αξία της κλασσικής παιδείας, αρκεί να έχουμε σωστό κριτήριο και να αποφεύγουμε τις δοξασίες περί των δώδεκα Θεών και άλλα παρόμοια. Στο περίφημο κείμενό του «Προς τους νέους όπως αν εξ Ελληνικών ωφελοίντο λόγων» ο Επίσκοπος Καισαρείας δίνει συμβουλές στους Χριστιανούς νέους πώς να μελετούν τα κείμενα των αρχαίων: Επιλεκτικά και αποφεύγοντας τα «αγκάθια».

Για την αποστολή διακονίας και μαρτυρίας του Ελληνικού Έθνους παρόμοιες απόψεις με τον Άγιο Νεκτάριο έχει εκφράσει και ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: «Τέτοια κληρονομιά που μας έχει αφήσει ο Χριστός δεν έχουμε δικαίωμα να την εξαφανισουμε στις μέρες μας. Θα δώσουμε λόγο στον Θεό. Εμείς, το μικρό αυτό έθνος, πιστέψαμε στον Μεσσία, μας δόθηκε η ευλογία να διαφωτίσουμε όλον τον κόσμο. Η Παλαιά Διαθήκη μεταφράσθηκε στην ελληνική γλώσσα εκατό χρόνια πριν από την έλευση του Χριστού» (Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο, Τόμος Α΄).

Η Ελληνική Φιλοσοφία οδηγούσε (εποδηγέτει) το Ελληνικό Έθνος προς τον Χριστιανισμό, διαπιστώνει στη συνέχεια του κειμένου του ο Άγιος Νεκτάριος. Το μήνυμά του είναι επίκαιρο και διαχρονικό. Στα σχολεία μας είναι ωφέλιμο να διδάσκουμε τα κείμενα των Αρχαίων Ελλήνων, αλλά και την Ορθόδοξη Πίστη, το Ευαγγέλιο, τους Πατέρες. Σε μία εποχή υλιστική και τεχνοκρατούμενη δεν πρέπει να υποβαθμισθεί η Ανθρωπιστική Παιδεία. Τώρα που πλησιάζει η επέτειος των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση, ας δώσουμε στα παιδιά μας την ελληνορθόδοξη παιδεία, η οποία κράτησε όρθιο το Έθνος υπό τον ζυγό της δουλείας. Ας τους μιλήσουμε για Χριστό και Ελλάδα, όπως έκανε ως διδάσκαλος και ο Άγιος Νεκτάριος, ο οποίος γεννήθηκε στη Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης.

Αγαπούσε αγνά την ελληνική πατρίδα ο Άγιος Νεκτάριος. Το διατυπώνει ευστόχως ο π. Ανανίας Κουστένης στον πρόλογο που έγραψε για το επιτραπέζιο Ημερολόγιο του 2020 της Ιεράς Μητροοόλεως Πειραιώς, το αφιερωμένο στον Άγιο Νεκτάριο. Γράφει σχετικά:

«Μεγάλος πατριώτης ο άγιος Νεκτάριος….Και γράφει και επαναλαμβάνει ακριβώς στα συγγράματά του εκείνο που λέγει ο Μέγας Βασίλειος. Ότι ο επίσκοπος, μεταξύ των άλλων, είναι και πατρίδος προστάτης. Πατρίδος Προστάτης: Ποιος κράτησε την Ορθοδοξία; Ποιος κράτησε τον Ελληνισμό, την Ελληνορθοδοξία, αιώνες τώρα; Οι επίσκοποι. Και οι πρεσβύτεροι και οι διάκονοι και οι καλόγεροι και οι πιστοί Έλληνες Ορθόδοξοι».

Ας παρακαλέσουμε τον Άγιο Νεκτάριο να μεσιτεύει υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου και υπέρ της ελληνορθόδοξης πατρίδας μας!

Άρθρο στην ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, Νοεμβρίου 2020

Η εθνικώς επιζήμια Συμφωνία των Πρεσπών προβλέπει ότι η Ελλάδα θα βοηθήσει την ευρωπαϊκή πορεία του κράτους των Σκοπίων. Οι πρόσφατες εξελίξεις αλλάζουν τα δεδομένα. Είναι χρήσιμο να βρούμε τρόπους απαγκίστρωσης από τη Συμφωνία συνολικά. Ειδικότερα, όμως, είναι ανάγκη να σταματήσουμε την οποιαδήποτε υποστήριξη προς τα ευρωπαϊκά σχέδια των βορείων γειτόνων μας.

Υπάρχουν τρεις τουλάχιστον λόγοι που επιβάλλουν στη χώρα μας την υιοθέτηση μιας πιο σκληρής στάσης.

Πρώτον. Παρατηρούμε τη σκοπιανή αδιαλλαξία και τη συνέχιση της προπαγάνδας περί Μεγάλης Μακεδονίας, η οποία περιλαμβάνει και ελληνικά εδάφη. Τα σχολικά βιβλία των Σκοπίων δεν έχουν απαλείψει τις αναφορές που μάς ενοχλούν. Η Μεικτή Διεπιστημονική Επιτροπή για τα σχολικά βιβλία λειτουργεί από τον Σεπτέμβριο του 2018 με επτά επιστήμονες και διπλωμάτες από κάθε πλευρά. Παρά ταύτα δεν βέπουμε καλή διάθεση εκ μέρους των Σκοπίων. Μήπως πρέπει να λειτουργήσει ένα ελληνικό παρατηρητήριο που θα καταγράφε τις παραβιάσεις και τις κακοπροαίρετες ενέργειες των Σκοπιανών; Θυμίζω επίσης ότι διεκδικούν τους Έλληνες ιεραποστόλους του 9^ου αιώνος Αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο και τους διαπραγματεύονται με τη Βουλγαρία. Ως πότε θα μένουμε σιωπηροί στην αλλοίωση της Ιστορίας μας;

Δεύτερον. Υπάρχει η έντονη αντίθεση της Βουλγαρίας, χώρας – μέλους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Οι Βούλγαροι έχουν στείλει υπόμνημα προς τις 26 χώρες – μέλη της Ε.Ε. τον Αύγουστο του 2020 και αναλύουν τις επιφυλάξεις τους για την ευρωπαϊκή πορεία του κράτους των Σκοπίων. Η Βουλγαρία δεν αποδέχεται την ύπαρξη «μακεδονικής γλώσσας», την οποία θεωρεί παρακλάδι της Βουλγαρικής. Επίσης η κυβέρνηση της Σόφιας, αλλά και η επιστημονική κοινότητα, δεν αναγνωρίζουν την ύπαρξη «μακεδονικής εθνότητας». Δυστυχώς η Συμφωνία των Πρεσπών, παραβλέποντας την ιστορική αλήθεια, αναγνωρίζει γλώσσα, εθνότητα και ταυτότητα με την επωνυμία «μακεδονικός- μακεδονική». Η Βουλγαρία καταγγέλλει τις εθνικές και γλωσσικές παρεμβάσεις του κομμουνιστικού καθεστώτος του Τίτο κατά τη δεκαετία του 1970. Ίσως διαφωνούμε σε άλλα ιστορικά θέματα με τη Βουλγαρία – η οποία αρνείται να επιστρέψει τους θησαυρούς της Ιεράς Μονής Εικοσιφοινίσσης Παγγαίου- αλλά στα συγκεκριμένα ζητήματα οι βουλγαρικές ανησυχίες και διαμαρτυρίες συγκλίνουν προς τις ελληνικές. Αν η Βουλγαρία υπερασπίσει τα εθνικά συμφέροντά της με Βέτο ή με κάποιο άλλο εμπόδιο, εμείς τι θα κάνουμε: Θα υποστηρίξουμε ένα τεχνητό έθνος, το οποίο κατασκεύασαν η Κομμουνιστική Διεθνής και ο Τίτο εις βάρος της ελληνικής ιστορίας;

Τρίτο πρόβλημα είναι η παρουσία ακραίων ισλαμικών ομάδων σε όλη την Ευρώπη με καταγωγή από την αλβανική κοινότητα των Σκοπίων. Ενώ οι Αλβανοί της κυρίως Αλβανίας απομακρύνθηκαν αρκετά από τη θρησκεία τους λόγω του αθεϊστικού καθεστώτος, οι ομοεθνείς τους στην τότε ενιαία Γιουγκοσλαβία παρέμειναν θρησκεύοντες και τα τελευταία χρόνια παράγουν εστίες φονταμενταλιστών. Μάς το θυμίζει δυστυχώς η δολοφονική επίθεση στη Βιέννη με 4 νεκρούς και 17 τραυματίες. Όπως ανακοίνωσε η Αυστριακή Αστυνομία ο δράστης ήταν ισλαμιστής από την αλβανική μειονότητα των Σκοπίων. Θα βοηθήσει η Ελλάδα μία εστία αναταραχής, όπως είναι το κράτος των Σκοπίων, να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Αν υπήρχε μέχρι σήμερα τέτοια πρόθεση, πιστεύω ότι πρέπει να αναθεωρηθεί.

Ας προστατεύσουμε τα εθνικά συμφέροντά μας και την ασφάλεια της Ευρώπης!

Άρθρο στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 7.11.2020

Είναι προφανές ότι η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να αλλάξει σελίδα ως προς την αντιμετώπιση της Τουρκίας. Οι προκλήσεις, η επιθετικότητα, ο νέος Οθωμανισμός, η αμφισβήτηση Διεθνών Συνθηκών, οι συνεχείς εξοπλισμοί, η επίθεση στον Έβρο με τη χρήση μεταναστών, αυτά και πολλά άλλα οδηγούν σε κινήσεις αποτροπής και πολυδιάστατης διπλωματίας.

Γι’ αυτό είναι χρήσιμο να θυμηθούμε ποια ήταν τα λανθασμένα βήματα της ελληνικής διπλωματίας, τα οποία αποθράσυναν την Τουρκία. Δεν τα γράφω για να κατηγορήσω κάποιους, αλλά για να μην επαναλάβουμε τις εσφαλμένες κινήσεις και για να απαλλαγούμε από ψευδαισθήσεις.

Η θεωρία περί κατευνασμού ή εξευμενισμού της Τουρκίας εκκινούσε από τη λογική ότι θα είμαστε πάντα το αδύναμο μέρος άρα πρέπει να φιλήσουμε το χέρι που δεν μπορούμε να δαγκώσουμε. Εξ αρχής λανθασμένο το σκεπτικό, διότι και Ένοπλες Δυνάμεις αξιόμαχες έχουμε και άλλα πλεονεκτήματα διαθέτουμε. Η φιλοσοφία του κατευνασμού οδήγησε σε απαράδεκτες υποχωρήσεις όπως στα Ίμια τον Ιανουάριο του 1996 και στη Μαδρίτη τον Ιούλιο του 1997 (αναγνώριση νομίμων ζωτικών συμφερόντων της Τουρκίας στο Αιγαίο).

Τα ζεϊμπέκικα που χόρευαν Έλληνες πολιτικοί δεν ωφέλησαν. Αντιθέτως νομιμοποιούσαν τη συμμετοχή ακραίων εθνικιστών στις τουρκικές κυβερνήσεις. Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου έπιανε φιλίες με τον μακαρίτη Ισμαήλ Τζεμ, Πρωθυπουργός ήταν ο Ετσεβίτ, δηλαδή ο εισβολέας της Κύπρου το 1974 και συγκυβερνών κόμμα ήταν οι Γκρίζοι Λύκοι του Μπαχτσελί. Ο Μπαχτσελί δεν εμφανίσθηκε χθες στη πολιτική σκηνή. Συγκυβερνά τώρα με τον Ερντογάν, συγκυβερνούσε και το 1999 με τον Ετσεβίτ και τον Μεσούτ Γιλμάζ.

Το θέαμα της Ελλάδος να στηρίζει την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, την ώρα που Γαλλία, Γερμανία, Αυστρία κ.ά. ήθελαν απλώς μία ειδική σχέση, δεν έκανε καλό στην εικόνα μας, ούτε μείωσε την τουρκική επιθετικότητα. Τώρα η σελίδα έχει αλλάξει – ευτυχώς- και η χώρα μας ζητεί την διακοπή των διαπραγματεύσεων για Τελωνειακή Ένωση Ε.Ε.- Τουρκίας.

Η αναθεώρηση των σχολικών βιβλίων μας με στόχο να μην κακοκαρδίζουμε τους Τούρκους ήταν ένα ακόμη λανθασμένο βήμα που έστειλε στην Άγκυρα μηνύματα υποχωρητικότητας. .Η Ιστορία δεν πρέπει να πέφτει θύμα διπλωματικών σκοπιμοτήτων. Με το να γράφει το σχολικό εγχειρίδιο περί «συνωστισμού στη Σμύρνη» δεν βελτιώνονται οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αντιθέτως αποθρασύνεται η γείτων χώρα, η οποία μάλιστα δεν άλλαξε ούτε μία τελεία στα δικά της βιβλία.

Η πολιτική του νέου Οθωμανισμού δηλώθηκε σαφέστατα και προκλητικά με άρθρα, βιβλία, ομιλίες. Κάποιοι δεν τα πρόσεξαν ή δεν ήθελαν να τα διαβάσουν. Εδώ και δέκα χρόνια ο Αχμέτ Νταβούτογλου, πρώην Πρωθυπουργός και μέντωρ του Ερντογάν – μέχρι να διαφωνήσουν- κατέγραψε στο «Στρατηγικό Βάθος» όλους τους στόχους της Άγκυρας κατά της Ελλάδος και της Κύπρου. Ας μην ξεχνούμε τις αναφορές στη Θράκη. Δεν κινδυνολογώ. Απλώς προτείνω να ξαναδιαβάσουμε τον Νταβούτογλου.

Πιστεύω ότι παραπλανητική είναι και η συνεχής δικαιολόγηση των τουρκικών διεκδικήσεων με την επωδό: «Τα κάνει για εσωτερική κατανάλωση». Το ακούσαμε για τη Τσιλέρ, αλλά τελικά αυτή προκάλεσε την κρίση των Ιμίων. Το ακούμε για τον Ερντογάν. Εν μέρει μπορεί να ευσταθεί. Αλλά δεν είναι το εσωτερικό μέτωπο η κύρια αιτία της επιθετικότητας.

Ο κατευνασμός απέτυχε. Απαιτείται εγρήγορση και αμυντική θωράκιση.

Άρθρο στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 31.10.2020