Άρθρα

Το 2021 θα είναι η χρονιά της Κύπρου, ελπίζω με την καλή έννοια. Αν γίνουν λάθη από την Αθήνα και τη Λευκωσία υπάρχει κίνδυνος να καταργηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και να αποκτήσει η Τουρκία πλήρη έλεγχο στον Βορρά και μερικό έλεγχο στον Νότο. Ακούγοντας την προπαγάνδα του Ερντογάν και του Τουρκοκύπριου Τατάρ περί δύο κρατών στη Μεγαλόνησο θυμήθηκα το σχέδιο του Τούρκου Συνταγματολόγου Νιχάτ Ερίμ, το οποίο εκπονήθηκε το 1956. Τότε οι Ελληνοκύπριοι αγωνίζονταν για την Ένωση με την Ελλάδα  και κατά των Βρετανών. Το σχέδιο έχει ως εξής, όπως το έχει κωδικοποιήσει σε πολλές ομιλίες του ο Μητροπολίτης Πάφου κ. Γεώργιος.

Ο Νιχάτ Ερίμ, που αργότερα έγινε και πρωθυπουργός της Τουρκίας, υπέβαλε στον τότε πρωθυπουργό Μεντερές και στον τότε υπουργό εξωτερικών Ζορλού το σχέδιο, που φέρει το όνομά του, και που έγινε δεκτό ως ο σχεδιασμός της Τουρκίας για την Κύπρο.

Το σχέδιο προνοεί την ανάκτηση της Κύπρου  (την θεωρούσαν Οθωμανική, την έχασαν και ζητούν να την ανακτήσουν) σε έξι στάδια, με την υλοποίηση έξι επί μέρους στόχων. Τα πέντε στάδια έχουν ήδη ολοκληρωθεί. Μένει προς υλοποίηση ο τελευταίος στόχος.

Πρώτος στόχος ήταν η παρεμπόδιση της απόδοσης της Κύπρου στην Ελλάδα. Επετεύχθη.

Δεύτερος στόχος ήταν η απόκτηση από την Τουρκία νόμιμων δικαιωμάτων επί της Κύπρου. Επετεύχθη με τη βοήθεια και της Βρετανίας.

Τρίτος στόχος ήταν η συγκέντρωση των διασκορπισμένων σε όλη την Κύπρο Τουρκοκυπρίων σε θυλάκους, ώστε να αποτελέσουν συμπαγείς, ομοιογενείς, μάζες. Τα κατάφεραν,  σ’ ένα μεγάλο ποσοστό, με την ανταρσία των Τουρκοκυπρίων από τα Χριστούγεννα του 1963 μέχρι τους βομβαρδισμούς του καλοκαιριού 1964 από την τουρκική Αεροπορία.

Τέταρτος στόχος ήταν να θεραπευθεί η αριθμητική μειονεξία τους. Οι Τούρκοι της Κύπρου ήταν το 18% και οι Έλληνες το 82%. Και τον στόχο αυτό τον υλοποίησαν. Μετά την Τουρκική εισβολή μετέφεραν και εξακολουθούν να μεταφέρουν εκατοντάδες χιλιάδες εποίκους στα κατεχόμενα μέρη της Κύπρου. Ο εποικισμός αντίκειται στο Διεθνές Δίκαιο και στις αρχές του ΟΗΕ, αλλά ήδη δημιουργείται τετελεσμένο. Τον ψευδοπρόεδρο Τατάρ τον εξέλεξαν οι ψήφοι των εποίκων.

Πέμπτος στόχος ήταν να αποκτήσουν τον στρατιωτικό έλεγχο της περιοχής. Ο Αττίλας σήμερα διαθέτει δύναμη 40.000 τουλάχιστον επί Κυπριακού εδάφους, ενώ τα πολεμικά και ερευνητικά σκάφη του τουρκικού Ναυτικού περιπολούν απειλητικά..

Μένει ανεκπλήρωτος ο έκτος στόχος τους που προνοεί τον πλήρη πολιτικό έλεγχο της Κύπρου Αυτός ο στόχος επιδιώκεται να υλοποιηθεί από την Άγκυρα και τον πρόθυμο Τατάρ με τη λύση των δύο κρατών. Παρά τη φρασεολογία αυτή η Τουρκία σήμερα δεν ενδιαφέρεται για την ενσωμάτωση των Κατεχομένων. Προτιμά μία λύση Συνομοσπονδίας, μία χαλαρή ένωση δύο ισοτίμων κρατών (ή πολιτειών), έτσι ώστε να ελέγχει πλήρως το τουρκοκυπριακό κράτος και να μπορεί να παρεμβαίνει –με διάφορες δικαιολογίες- στο ελληνοκυπριακό κράτος.

Ας θυμηθούμε τα περίφημα λόγια του αειμνήστου Τάσσου Παπαδόπουλου στο διάγγελμά του της Μεγάλης Τετάρτης του 2004 κατά του Σχεδίου Ανάν: Παρέλαβα κράτος, δεν θα παραδώσω κοινότητα! Και εγώ θα έλεγα: Την Κυπριακή Δημοκρατία και τα μάτια μας. Τα δύο κράτη δεν είναι λύση, θα είναι διάλυση.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 2.1.2021

Το 2021 θα εορτάσουμε την επέτειο των 200 ετών από τη Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση. Ας προσπαθήσουμε να συνδυάσουμε αυτή τη χρονιά με εθνικές επιτυχίες και να αποφύγουμε τις παγίδες στα εθνικά μας θέματα.

Στο Κυπριακό πρωταρχική μέριμνά μας πρέπει να είναι η διαφύλαξη της Κυπριακής Δημοκρατίας και η εθνική ασφάλεια και επιβίωση του Ελληνισμού στη Μεγαλόνησο. Η άτυπη Πενταμερής, που προγραμματίζεται για το τέλος Ιανουαρίου, κρύβει παγίδες. Θα μετάσχουν η Βρετανία, η Ελλάς, η Τουρκία και οι δύο κοινότητες της Κύπρου υπό την αιγίδα του Γεν. Γραμματέως του ΟΗΕ. Ανησυχώ, διότι δημιουργείται η εντύπωση ότι εξισώνονται η Κυπριακή Δημοκρατία (κράτος μέλος της Ε.Ε.) με το ψευδοκράτος, το οποίο η Άγκυρα προωθεί στη διεθνή σκακιέρα. Η πρόταση του Ερντογάν και του Τατάρ (Τουρκοκύπριου ηγέτη) για δύο κράτη και η απόρριψη της Δικοινοτικής Διζωνικής Ομοσπονδίας ανοίγει τον δρόμο για μία χαλαρή Ομοσπονδία (μάλλον Συνομοσπονδία) στην Κύπρο με δύο συνιστώσες ισότιμες πολιτείες. Έτσι η Τουρκία θα επιτύχει τον στόχο της, δηλαδή πλήρη τουρκική κυριαρχία στον Βορρά και συγκυριαρχία με δυνατότητα παρέμβασης στον Νότο. Αυτό πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί. Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν πρέπει να καταργηθεί αμέσως η εμμέσως.

Η πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της Ε.Ε, για αναβολή των κυρώσεων κατά της Τουρκίας  περιλαμβάνει και την πρόταση για Πολυμερή Διάσκεψη που θα συζητήσει το μέλλον της Ανατλικής Μεσογείου. Η Ελληνική  Κυβέρνηση αρχικά την αποδέχεται ως ιδέα, αλλά θέτει όρους και ορθώς. Το κυριώτερο που πρέπει να εξασφαλίσουμε είναι ο σεβασμός προς το Διεθνές Δίκαιο. Εκφράζονται φόβοι ότι η Τουρκία και κάποιοι φίλοι της θα επιχειρήσουν μέσω της Πολυμερούς να υπερκεράσουν το «εμπόδιο» του Διεθνούς Δικαίου και να επιβάλουν ρυθμίσεις βλαπτικές για την Ελλάδα και την Κύπρο.

Η Τουρκία απέτυχε τον Φεβρουάριο – Μάρτιο του 2020 να εργαλειοποιήσει τους μετανάστες για να εισβάλει στη χώρα μας μέσω των συνόρων του Έβρου. Η ελληνική άμυνα ήταν σθεναρή και σωστά οργανωμένη. Η επισημοποίηση του συντονιστικού οργάνου για τη συνεργασία Ελληνικού Στρατού και Αστυνομίας έδωσε και θα συνεχίσει να δίνει ουσιαστικά αποτελέσματα. Ο Ερντογάν έχασε μία μάχη, αλλά πιστεύει ότι θα κερδίσει την επόμενη. Προβλέπω ότι εντός του 2021 η Τουρκία θα προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει και πάλι τους ταλαίπωρους μετανάστες για μία νέα «εισβολή»,  αυτή τη φορά σε κάποιο νησί του Αιγαίου.

Οι σχέσεις μας με την Αλβανία φαινομενικά έχουν βελτιωθεί μετά τη συμφωνία για κοινή προσφυγή στο Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου ώστε να οριοθετήσουμε τις θαλάσσιες ζώνες. Όμως η τουρκική επιρροή στα Τίρανα παραμένει ισχυρή και πολύπλευρη και υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να ανατραπεί και αυτή η ελληνοαλβανική συμφωνία. Ταυτοχρόνως δεν πρέπει να λησμονούμε τις συνεχιζόμενες πιέσεις εις βάρος της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας (μπουλντόζες στη Χειμάρρα, αμφισβήτηση ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων, σκοτεινά σημεία στη δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα κ.ά). Εντός του 2021 θα διενεργηθεί απογραφή του πληθυσμού στην Αλβανία με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Έχουμε δικαίωμα και υποχρέωση να απαιτήσουμε την αυστηρή ευρωπαϊκή και διεθνή επιτήρηση και την  αντικειμενική  καταγραφή των μελών της Ελληνικής Μειονότητας. Η προηγούμενη απογραφή του 2011 καταγγέλθηκε ως διαβλητή από την οργάνωση ΟΜΟΝΟΙΑ, επίσημο εκφραστή της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας. Η Αλβανία αναγνωρίζει μόνο 60.000 πολίτες ελληνικής εθνικής καταγωγής, η ΟΜΟΝΟΙΑ το 2012 απέγραψε 285.000.  Αν προστατευθούν οι ομοεθνείς μας θα εκφράσουν ελεύθερα την εθνική και θρησκευτική ταυτότητά τους.

Η Συμφωνία των Πρεσπών αποδεικνύεται ως μία από τις μεγαλύτερες αποτυχίες της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής με ευθύνη των κ.κ. Τσίπρα και Κοτζιά. Στα Σκόπια παραβιάζεται καθημερινά, στην Ελλάδα συγκεντρώνει τη δυσαρέσκεια του 75%- 80% της κοινής γνώμης. Στη Βουλγαρία αναζωπύρωσε τον εθνικισμό και προκάλεσε το Βέτο κατά της ευρωπαϊκής ένταξης των Σκοπίων, αλλά και τη Σερβία δυσαρέστησε και γενικά προκάλεσε αναταραχή στα Βαλκάνια. Όσο δε για το επιχείρημα των υποστηρικτών της Συμφωνίας, ότι θα απομάκρυνε την τουρκική επιρροή στο κράτος των Σκοπίων,  αυτό διαψεύδεται πανηγυρικά. Η πρόσφατη επίσκεψη του Προέδρου της Τουρκικής  Εθνοσυνέλευσης Μουσταφά Σεντόπ και οι φιλοτουρκικοί ύμνοι του Σκοπιανού Προέδρου Σάσο Πενταρόφσκι επιβεβαιώνουν την ενίσχυση  της τουρκικής επιρροής. Καλό θα ήταν  να απαγκιστρωθούμε από τη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά  με τρόπο σύμφωνο προς το Διεθνές Δίκαιο και χωρίς να χρεωθούμε μονομερώς την ευθύνη.

Το πρώτιστο μέλημά μας εντός του 2021 θα είναι η ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων, η αμυντική θωράκιση και η σωστή ενημέρωση του λαού μας ώστε να υπάρχει πανεθνική εγρήγορση. Για να μας υπολογίζουν οι Σύμμαχοι και οι εταίροι πρέπει να αποδεικνύουμε καθημερινά ότι είμαστε έτοιμοι και αποφασισμένοι να υπερασπίσουμε -έστω και μόνοι μας-  τα εθνικά μας μας συμφέροντα και την εδαφική μας ακεραιότητα. Κανείς δεν θέλει για σύμμαχο μία χώρα ηττοπαθή και υποχωρητική!

Άρθρο στην ιστοσελίδα www.liberal.gr, 27.12.2020

Το επετειακό έτος 2021, στο οποίο θα εισέλθουμε σε λίγες ημέρες, μας δίνει την ευκαιρία να ξαναμελετήσουμε την Ελληνική Επανάσταση και τη διπλωματία της και να εξαγάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα για τα σημερινά προβλήματα.

Από την πρώτη στιγμή οι εξεγερμένοι Έλληνες έκαναν προσπάθειες να αναγνωρισθούν από τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής εκείνης, δηλαδή από την Αγγλία, τη Γαλλία, τη Ρωσία, την Πρωσσία και την Αυστριακή Αυτοκρατορία. Το κλίμα, όμως, δεν ευνοούσε τις εθνικές επαναστάσεις, διότι η Ιερά Συμμαχία, που ιδρύθηκε το 1815   από  τη Ρωσία, την Αυστρία και την Πρωσσία,  ήταν εχθρική προς κάθε αναταραχή και προστάτευε τις πολυεθνικές αυτοκρατορίες.

Οι απεσταλμένοι της Α΄ Εθνικής Συνελεύσεως  πήγαν τον Οκτώβριο του 1822 στο Συνέδριο των Μεγάλων Δυνάμεων στη Βερόνα της Ιταλίας, αλλά δεν έγιναν δεκτοί. Μάλιστα το Συνέδριο στην τελική ανακοίνωσή του καταδίκασε την Ελληνική Επανάσταση. Εξ άλλου και ο Πάπας δεν δέχθηκε τον Επίσκοπο Παλαιών Πατρών Γερμανό, ο οποίος είχε σταλεί από τους Έλληνες προς το Παπικό Κράτος για να ζητήσει υποστήριξη και αναγνώριση.

Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν μετά τα δύο πρώτα χρόνια της Επαναστάσεως, διότι οι πρόγονοί μας είχαν νίκες και κατέγραφαν επιτυχίες. Όσο διήρκεσε η ομοψυχία οι αγωνιζόμενοι Έλληνες ανάγκασαν με το σπαθί τους –κυριολεκτικά- την ευρωπαϊκή διπλωματία να τους δει με διαφορετικό μάτι. Κέρδισαν τον σεβασμό, διότι έδειξαν πυγμή και αποφασιστικότητα. Καίριο μάθημα και για το σήμερα; Μόνον αν αποδείξεις ότι είσαι έτοιμος  να αμυνθείς και  να προστατεύσεις τα συμφέροντα σου σου, τότε σε λαμβάνουν σοβαρά υπ’ όψιν οι σύμμαχοι και οι εταίροι.

Πράγματι το 1824 το πρώτο αγγλικό δάνειο προς τους αγωνιζόμενους Έλληνες χαρακτηρίσθηκε από τη βρετανική κυβέρνηση ως sovereign debt, δηλαδή δάνειο προς κυρίαρχη χώρα. Ήταν ένα σημαντικό βήμα για να αναγνωρισθούν οι Έλληνες ως υπό σύστασιν κράτος και να παύσουν να θεωρούνται πειρατές και παράνομοι, που απειλούσαν την ακεραιότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ακολούθησε, τον Οκτώβριο του 1827, η Ναυμαχία του Ναυαρίνου. Ο αγγλικός, ο γαλλικός και ο ρωσικός στόλος, αν και είχαν αρχική εντολή απλώς να εμποδίσουν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο να βγαίνει από τον κόλπο της Πύλου και να ανεφοδιάζει τουρκικές φρουρές (Πάτρα κ.ά.), τελικά κατατρόπωσε τον στόλο του Ιμπραήμ και δημιούργησε θετικά διπλωματικά δεδομένα για την αγωνιζόμενη Ελλάδα.

Οι τρείς δυνάμεις που νίκησαν στο Ναυαρίνο δεν μας αγάπησαν ξαφνικά ούτε έδρασαν απλώς και μόνο υπό την πίεση των Φιλελληνικών κομιτάτων. Ο καθένας φοβόταν την επιρροή των άλλων δύο στο υπό ίδρυσαν ελληνικό κράτος και δεν ήθελε να απέχει. Μας βοήθησαν διότι κατανόησαν  ότι οι Έλληνες ήσαν αποφασισμένοι να δημιουργήσουν κράτος  με ισχυρό ναυτικό και με ενδιαφέρουσα γεωπολιτική θέση.

Ο Άγγλος ιστορικός Chris Woodhouse παραδέχεται στο βιβλίο του «1821, ο Πόλεμος της Ελληνικής Ανεξαρτησίας» ότι παρά τις εμφύλιες διαμάχες, οι Έλληνες είχαν έναν ισχυρό ενοποιητικό δεσμό: Τη θρησκεία τους. Η Ορθόδοξη Πίστη αφύπνισε το Έθνος και χαλύβδωσε ψυχές. Χωρίς αυτή τη δύναμη ενότητας η διχόνοια ίσως να είχε καταστρέψει  όσα πετύχαμε στο πεδίο των μαχών.

Για να μας σέβονται οι Σύμμαχοι ας παραμείνουμε ενωμένοι, εθνικά αξιοπρεπείς και αμυντικά ισχυροί!

Άρθρο στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 24-26.12.2020

Τώρα με την αναβολή των κυρώσεων, προσφάτως ή παλαιότερα με άλλα θέματα, το ερώτημα έρχεται στα χείλη όλων μας: Γιατί οι Δυτικοί σύμμαχοί  μας, οι  Ευρωπαίοι (και οι Αμερικανοί), στηρίζουν ή έστω επιδεικνύουν υπερβολική ανοχή προς την Τουρκία; Πολλές απαντήσεις έχουν δοθεί. Ότι η Τουρκία είναι μεγάλη αγορά, ότι αγοράζει μαζικά δυτικά όπλα, ότι γειτνιάζει με την Ρωσία, ότι είναι δίοδος σημαντικών ενεργειακών αγωγών κ.λπ.

Όλα αυτά ευσταθούν. Όμως την ουσιαστικότερη ερμηνεία την έχει δώσει ο μεγάλος Βρετανός ιστορικός ARNOLD TOYNBEE.  Στο βιβλίο του THE WORLD AND THE WEST – THE CIVILISATION ON TRIAL,  που εξεδόθη το 1966 στη Νέα Υόρκη, γράφει ότι η Δύση εχθρεύεται το Ισλάμ κυρίως επειδή το Ισλαμικό πολιτιστικό πρότυπο αντιτίθεται στην κατανάλωση. Η Τουρκία μετά το  Κεμαλικό πείραμα είναι η πρώτη χώρα με σαφές μουσουλμανικό υπόβαθρο που δυτικοποιήθηκε, έστω και επιφανειακά. Η Δύση την χρειάζεται ως πρότυπο απέναντι στις υπόλοιπες ισλαμικές κοινωνίες. Γι αυτό, λέει ο TOYNBEE, ο Δυτικός κόσμος είναι διατεθειμένος να ανεχθεί όλες τις αταξίες της Τουρκίας, ακόμη και τα εγκλήματά της!

Αυτήν την ίδια διαπίστωση για την χρησιμότητα της Τουρκίας σε ρόλο «πολιτιστικού προτύπου» δυτικοποιημένης χώρας με επίφαση δημοκρατικότητας, π.χ. εκλογές, κόμματα κ.ά., επανέλαβε και ο διακεκριμένος Αμερικανός αναλυτής GRAHAM FULLER σε άρθρο του σχετικό με το πολιτικό Ισλάμ, που δημοσιεύθηκε στο τεύχος Μαρτίου-Απριλίου 2002 του γνωστού περιοδικού της αμερικανικής διεθνολογικής κοινότητας FOREIGN AFFAIRS (σελίδα 59). Από την άλλη πλευρά οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν πρόκειται να εντάξουν την Τουρκία στην Ευρ. Ένωση ως πλήρες μέλος  κυρίως διότι φοβούνται την ανεξέλεγκτη ροή Τούρκων εργατών-μεταναστών, οι οποίοι δεν ενσωματώνονται στις ευρωπαϊκές κοινωνίες αντί της πλήρους εντάξεως, όμως, και επειδή την χρειάζονται, φοβούμαι ότι θα της δώσουν άλλα ανταλλάγματα.  Ελπίζω αυτά να μην αποβούν εις βάρος των ελληνικών εθνικών συμφερόντων.

Η ανάλυση του TOYNBEE και του FULLER, που προανέφερα, ήταν βάσιμη πριν από την άνοδο του Ερντογάν στην εξουσία και την επιβολή καθεστώτος ημι-δικτατορικού και ισλαμιστικής κατεύθυνσης.  Γι’ αυτό, λοιπόν, προτείνω η Ελλάδα και η Κύπρος να οργανώσουν την αντίδρασή τους με ενέργειες όπως πχ οι εξής:

Να προβάλλουμε με κάθε τρόπο την αντιδημοκρατική και ισλαμιστική δομή του καθεστώτος Ερντογάν και τη συνεργασία του με ακραίες ομάδες στη Μέση Ανατολή.

Να ενισχύσουμε και να διαφημίσουμε τη συνεργασία μας με τα αραβικά κράτη που αντιτίθενται στον Ερντογάν, π.χ. Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Αίγυπτο κ.ά. Έτσι θα φανεί ότι η Τουρκία έχει αποκοπεί από τους Άραβες μουσουλμάνους και δεν αποτελεί πλέον πρότυπο ή ηγέτιδα δύναμη για τους Άραβες.

Να ζητούμε τη στήριξη των Ευρωπαίων όχι απλώς και μόνον επειδή είμαστε εταίροι, αλλά επειδή εμείς εφαρμόζουμε το Διεθνές Δίκαιο. Να μην φαινόμαστε ότι  ζητούμε συμπάθεια, αλλά ζητούμε την εφαρμογή των διεθνών κανόνων.

Να ενισχύσουμε με κάθε τρόπο την άμυνά μας και να μην περιμένουμε ότι κάποιος άλλος θα πολεμήσει τον δικό μας πόλεμο. Οι ξένοι σε υπολογίζουν όταν δείχνεις πυγμή και όχι όταν εμφανίζεσαι αδύναμος.

Να εμμείνουμε στις κόκκινες γραμμές μας: Δεν συζητούμε τίποτε άλλο,  παρά μόνο για τις θαλάσσιες ζώνες.

Άρθρο στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 19.12.2020

Ζούμε σε μία  περιοχή της υφηλίου με έντονες ακόμη τις εθνικιστικές εξάρσεις και τους μεγαλοϊδεατισμούς. Παρατηρούμε τη διαμάχη Βουλγαρίας-Σκοπίων και την πρόσφατη διαφωνία Σερβίας- Μαυροβουνίου, ενώ και η Βοσνία-Ερζεγοβίνη παραμένει τεχνητά συγκολλημένη και λειτουργεί ως ευρωπαϊκό προτεκτοράτο με αβέβαιο μέλλον. Είναι, λοιπόν, χρήσιμο να προβληματισθούμε για την πορεία των σχέσεων Ελλάδος και Αλβανίας,  έχοντας πάντα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός μας την Ελληνική Εθνική Μειονότητα.

Καταθέτω πέντε ερωτήματα:

1. Πόσο μας ικανοποιεί η πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το μέλλον των ενταξιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ Βρυξελλών και Τιράνων; Οι Βρυξέλλες επισημαίνουν την ανάγκη να αλλάξει το Σύνταγμα και να γίνει πιο λειτουργικό, να βελτιωθεί ο εκλογικός νόμος στην Αλβανία και να τροποποιηθεί ο νόμος για τη λειτουργία των ΜΜΕ, ώστε να εγγυάται την ελευθερία εκφράσεως. Θα περίμενα μεγαλύτερη έμφαση στα ζητήματα που απασχολούν τους ομοεθνείς μας Βορειοηπειρώτες. (Υπάρχει στην έκθεση μόνο μία χλιαρή αναφορά ότι κάποια μέλη της Ελληνικής Μειονότητος διαμαρτύρονται). Πρέπει να πιεσθεί η Αλβανία να σταματήσει την κατεδάφιση ή την καταπάτηση ελληνικών περιουσιών, να ανακοινώσει τι πραγματικά συνέβη με τον φόνο του Κωνσταντίνου Κατσίφα κ.ά.
2. Η απογραφή, που πραγματοποίησε το αλβανικό κράτος το 2011, καταγγέλθηκε ως μη αξιόπιστη από την οργάνωση ΟΜΟΝΟΙΑ της Ελληνικής Μειονότητος και οι Έλληνες της Αλβανίας απείχαν. Αλλά και η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας δεν αποδέχθηκε τα αποτελέσματα. Η ΟΜΟΝΟΙΑ διοργάνωσε το 2012 τη δική της απογραφή και 285.000 Αλβανοί υπήκοοι δήλωσαν ότι έχουν ελληνική εθνική καταγωγή και συνείδηση. Πρέπει να πιέσουμε να καταργηθεί η αντίληψη του κομμουνιστικού καθεστώτος των Χότζα και Αλία, οι οποίοι αναγνώριζαν ως ελληνική μειονότητα μόνο τους 60.000 κατοίκους της Δρόπολης.
3. Η ελληνική κυβέρνηση καλοπροαίρετα κινούμενη παραπέμπει στο Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου της Χάγης την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ των δύο χωρών. Πόσο βέβαιοι είμαστε ότι η κυβέρνηση του Έντι Ράμα θα είναι ειλικρινής σε όλη τη διάρκεια της διαδικασίας; Θυμίζω ότι ο Ράμα ήταν εκείνος, ο οποίος με τουρκική υποκίνηση κατήγγειλε και οδήγησε σε ακύρωση τη σχετική συμφωνία, την οποία είχαν υπογράψει το 2009 οι κυβερνήσεις Κώστα Καραμανλή και Σάλι Μπερίσα. Προ ολίγων ημερών είδαμε μία σαφή ένδειξη κακοπιστίας. Αλβανός στρατηγός εν ενεργεία διαμαρτυρήθηκε για τη δημιουργία ελληνικού στρατιωτικού φυλακίου στο ελληνικό νησάκι Οθωνοί βορείως της Κερκύρας!
4. Πόσο θα επηρεάσουν τις ελληνοαλβανικές σχέσεις οι περίεργες κινήσεις δύο γειτονικών χωρών και συγκεκριμένα της Τουρκίας και της Ρουμανίας; Η Τουρκία είναι λίαν δραστήρια στην Αλβανία με επενδύσεις, στρατιωτική συνεργασία και με χρηματοδότηση τζαμιών. Επεκτείνει την οθωμανική και ισλαμική ιδεολογία της στην Αλβανία και προκαλεί την έκφραση ανησυχίας από το Ιταλικό Ινστιτούτο Γεωπολιτικής. Η Ρουμανία από την πλευρά της με πρόσφατο νόμο αποδίδει τη ρουμανική υπηκοότητα – και πρόσβαση στην Ευρ. Ένωση- στους Βλαχόφωνους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, αρκεί να το ζητήσουν. Θα ανεχθούμε αυτή τη συρρίκνωση του Ελληνισμού;
5. Πότε θα σταματήσει η αλβανική προπαγάνδα για το ζήτημα των Μουσουλμάνων Τσάμηδων, απογόνων των εγκληματιών πολέμου του 1941-44; Εμφανίζεται ως ανθρωπιστικό θέμα, αλλά σαφώς υπονοεί εδαφική διεκδίκηση εις βάρος της Θεσπρωτίας!

Με την ευκαιρία αυτή εκφράζω την ευχή να επιστρέψει υγιής στα καθήκοντά του ο συνετός Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 12.12.2020

Η Συμφωνία των Πρεσπών πρέπει να διδάσκεται στους φοιτητές της Ιστορίας και των Πολιτικών Επιστημών ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Αντί να λύσει ένα πρόβλημα το περιέπλεξε και αναζωπύρωσε όλες τις εθνικιστικές τάσεις και φιλοδοξίες στην περιοχή μας. Μία σύντομη καταγραφή των προσφάτων γεγονότων δίνει τα ακόλουθα αποτελέσματα:

1. Αναζωπύρωση του εθνικισμού του τεχνητού «μακεδονικού έθνους».. Στα Σκόπια ο Πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ απολαμβάνει τα δώρα που πήρε από την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα και δηλώνει ότι η χώρα του θα ενταχθεί στην Ευρ. Ένωση «ως μακεδονικός λαός με μακεδονική γλώσσα»! Το Βόρειος-α-ο δεν υπάρχει μπροστά από tον όρο Μακεδονία ούτε στις αναρτήσεις του Ζάεφ. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναγγέλλει τη μελλοντική ένταξη ως Makedonska idnina e Evropa και τη διοργάνωση  Διάσκεψης με τίτλο: Macedonia 2025 Summit. Απο την πλευρά της η αντιπολίτευση του κ. Μίτσκοσκι (VMRO) υπερθεματίζει στον τομέα του εθνικισμού καταγγέλλοντας τον Ζάεφ για υποχωρήσεις έναντι της Βουλγαρίας. Κάποιοι το είχαμε προβλέψει: Το ατυχές όνομα «Βόρεια Μακεδονία», για το οποίο πανηγύρισε ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει αρχίσει ήδη να μένει απλώς «Μακεδονία» χωρίς τον γεωγραφικό προσδιορισμό. Όπως  και η Υπεριορδανία των σχολικών βιβλίων μας έμεινε απλώς: Ιορδανία.
2. Έντονη εμφάνιση του βουλγαρικού εθνικισμού με αποκορύφωμα το Βέτο της Σόφιας στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας που αναζητεί όνομα και ταυτότητα. Με τη δήλωση της 17.11.2020 η βουλγαρική κυβέρνηση αξιώνει να προστεθεί στη συμφωνία φιλίας και καλής γειτονίας, την οποία οι δύο πλευρές υπέγραψαν την 1.8.2017, παράρτημα με το οποίο τα Σκόπια θα δηλώνουν ότι οι σλαβικοί πληθυσμοί στο κράτος τους έχουν βουλγαρικές ρίζες, η γλώσσα που ομιλούν είναι κλάδος της βουλγαρικής και ότι το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» δεν είναι όχημα αλυτρωτισμού!  Οι Βούλγαροι ιστορικοί διαφωνούν με τους Σκοπιανούς ομολόγους τους για την καταγωγή των κομιτατζήδων του Μακεδονικού Αγώνα, όπως ο Γκότσε Ντέλτσεφ, αλλά και Ελλήνων ιεραποστόλων και συγκεκριμένα των Θεσσαλονικέων Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου. Η Συμφωνία των Πρεσπών αφήνει ακάλυπτη τη Χριστιανική, Βυζαντινή και Νεώτερη περίοδο της Μακεδονίας και έτσι δύο σπουδαίοι Έλληνες του 9^ου μΧ αιώνος διεκδικούνται από δύο άλλες χώρες ερήμην των Ελλήνων!
3. Οι αλβανικές εθνικές φιλοδοξίες πάντα έστρεφαν το ενδιαφέρον τους στην προσπάθεια ελέγχου της πολιτικής ζωής στο κράτος των Σκοπίων. Ο Πρόεδρος της Βουλής και ο Υπουργός Εξωτερικών σήμερα προέρχονται από την αλβανική εθνική μειονότητα του 25% – 30%, ενώ στις δυτικές επαρχίες η αλβανική σημαία επικρατεί. Προ ολίγων ημερών ο Πρόεδρος του αλβανικού κόμματος «Συμμαχία για τους Αλβανούς» Ζιγιαντίν Σέλα διαμαρτυρήθηκε για τα σχολικά βιβλία που παρουσιάζουν τους Αλβανούς ως προσωρινό λαό στη χώρα, ενώ ο συγκυβερνών Αλβανός πολιτικός Αλί Αχμέτι αναμένει σύντομα να δει Αλβανό Πρωθυπουργό στα Σκόπια.
4. Οι Σέρβοι δεν μένουν αμέτοχοι στη συζήτηση. Ο Πρόεδρος του σερβικού Κοινοβουλίου Ίβιτσα Ντάτσιτς δήλωσε προσφάτως ότι κακώς η Σερβία ανεγνώρισε στη δεκαετία του 1990 τα Σκόπια  με το όνομα «Μακεδονία». Και αυτός, όπως και άλλοι Σέρβοι πολιτικοί, θεωρούν ότι οι Σκοπιανοί  υπήρξαν αγνώμονες έναντι του Βελιγραδίου, διότι αναγνώρισαν το Κόσσοβο ως ανεξάρτητο κράτος. Ας μην λησμονούμε και την εκκλησιαστική διαμάχη μεταξύ του Ορθοδόξου Πατριαρχείου της Σερβίας και της σχισματικής καταστάσεως, η οποία αυτοαποκαλείται «Μακεδονικη Ορθόδοξη Εκκλησία» και  η οποία δεν αναγνωρίζεται από την Οικουμενική Ορθοδοξία. Ένας άθεος, ο κομμουνιστής Τίτο, κατασκεύασε «Εκκλησία»!
5. Και η Ρουμανία δραστηριοποιείται στο πολυεθνικό κράτος που βρίσκεται στα βόρεια σύνορά μας. Με νόμο, ο οποίος εγκρίιθηκε από τη Ρουμανική Γερουσία στις αρχές Νοεμβρίου, απλουστεύεται η διαδικασία για την απόδοση ρουμανικής υπηκοότητας και διαβατηρίου (κράτους μέλους της Ευρ. Ενώσεως) στους βλαχόφωνους πληθυσμούς του κράτους των Σκοπίων, της Αλβανίας και άλλων χωρών. Η Ρουμανία επανέρχεται στην ανακίνηση μειονοτικών ζητημάτων, τα οποία πρέπει η Ελλάδα να αντιμετωπίσει με προσοχή και με επίγνωση των ιστορικών δεδομένων. Οι Βλαχόφωνοι είναι κομμάτι του Ελληνισμού και ανέδειξαν μεγάλους Εθνικούς Ευεργέτες. Μπορεί αρκετοί από αυτούς να έμειναν εκτός των συνόρων της Ελλάδος, αλλά δεν πρέπει να τους εγκαταλείψουμε. Η Ρουμανία τους «διεκδικεί», επειδή η βλαχική διάλεκτος έχει λατινικές ρίζες όπως και η ρουμανική γλώσσα, αλλά οι Βλαχόφωνοι του Μοναστηρίου (Μπίτολα) και των γύρω περιοχών δηλώνουν «Γκρεκ Βλαχ», δηλαδή Ελληνόβλαχοι. Το 1992-1993 το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών προσπάθησε να τους προσεγγίσει και στην αποστολή μετείχε ο μετέπειτα Υπουργός Αμύνης της Κύπρου, ο αείμνηστος Τάσος Μητσόπουλος. Οι συγκινητικές εμπειρίες του από τη γνωριμία με τους Βλαχόφωνους Έλληνες του σκοπιανού κράτους έχουν καταγραφεί στην αρθρογραφία του.

Μήπως τελικά η μόνη ζημιωμένη από τη Συμφωνία των Πρεσπών είναι η πατρίδα μας;

Άρθρο στο liberal.gr, 8.12.2020

Η Βουλγαρία έθεσε Βέτο στις προενταξιακές συζητήσεις των Σκοπίων με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Σόφια θεωρεί ότι η Συμφωνία που υπεγράφη το 2017 μεταξύ των δύο βαλκανικών κρατών παραβιάζεται από τα Σκόπια. Οι Βούλγαροι υπερασπίζονται την ιστορία τους και τα εθνικά συμφέροντά τους, με τον τρόπο που εκείνοι κρίνουν  πρόσφορο. Μήνυμα προς όλους: Η ένταξη των Βαλκανικών χωρών στην Ευρ. Ένωση δεν πρόκειται να μειώσει τις εθνικές φιλοδοξίες ή/και διεκδικήσεις. Η Βουλγαρία είναι μέλος της Ε.Ε., αλλά θεωρεί τον Γκότσε Ντέλτσεφ πιο σημαντικό από τη διεύρυνση της Ένωσης. Θυμίζω ότι και η Ρουμανία είναι μέλος της Ε.Ε., αλλά με πρόσφατο νόμο προσπαθεί να προσελκύσει τους Βλαχοφώνους Έλληνες της Αλβανίας και άλλων χωρών.

Ποιος έχει δίκιο στην πολιτική, ιστορική και εθνολογική διένεξη μεταξύ των δύο χωρών; Πιστεύω ότι δίκιο έχει μόνον η Ιστορία, η οποία κοιτάζει με περίσκεψη τις εκατέρωθεν προβαλλόμενες απόψεις. Πάντως είναι ενδιαφέρον να επισημάνουμε ότι η Βουλγαρία ανησυχεί για την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία», διότι θεωρεί ότι ίσως εκφράζει αλυτρωτικές και επεκτατικές τάσεις. Η Σόφια διαφωνεί, λοιπόν, με τους κ.κ. Τσίπρα και Κοτζιά, οι οποίοι προσπάθησαν να μας πείσουν ότι με τη Συμφωνία των Πρεσπών «έλυσαν»  το ονοματολογικό. Η ονομασία που συμφωνήθηκε στο εσωτερικό των Σκοπίων δεν χρησιμοποιείται, για την πλειοψηφία των Ελλήνων θεωρείται προσβλητική και από τη Βουλγαρία χαρακτηρίζεται ως πηγή ανησυχίας.

Η Βουλγαρία δικαίως επιμένει ότι η «μακεδονική εθνική ταυτότητα» είναι ιστορικά ανύπαρκτη και κατασκευάσθηκε από την Κομμουνιστική Διεθνή, ενώ επιβλήθηκε δια της βίας σε έναν πολυεθνικό πληθυσμό από το  κομμουνιστικό καθεστώς του Τίτο. Από την πλευρά τους τα Σκόπια ορθώς επισημαίνουν ότι η Βουλγαρία οφείλει να ζητήσει συγγνώμη για τις καταπιεστικές μεθόδους που εφήρμοσαν τα στρατεύματά της όταν εισήλθαν στη Νότιο Γιουγκοσλαβία το 1941 ως συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών.

Εκεί που έχουν και οι δύο άδικο είναι στην προσπάθειά τους να αμφισβητήσουν ή και να εξαφανίσουν την ελληνική ιστορία της Μακεδονίας και την εθνική και πολιτιστική ταυτότητα της πλειοψηφίας των Χριστιανών κατοίκων της από τη Τουρκοκρατία μέχρι το 1944. Για την Ελλάδα το πρόβλημα δεν είναι αν ο Γκότσε Ντέλτσεφ, κομιταζής του ΒΜΡΟ, που σκοτώθηκε από τους Τούρκους, ήταν «Μακεδόνας» ή Βούλγαρος. Η ουσία είναι ότι και αυτός και όλοι οι συνεργάτες του στην ΒΜΡΟ (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση) αγωνίσθηκαν από το 1893 και μετά για να αφελληνίσουν τη Μακεδονία και να διαδεχθούν τους Οθωμανούς σε μία γη με πανάρχαια ελληνική ιστορία.

Επίσης το πρόβλημα για την Ελλάδα δεν είναι αν οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος ήταν «Μακεδόνες» ή Βούλγαροι, αλλά πώς θα σταματήσουμε τις δύο γειτονικές μας χώρες από την αμφισβήτηση της καταγωγής δύο Ελλήνων Θεσσαλονικέων ιεραποστόλων του 9^ου αιώνος; Οι ίδιοι δήλωναν Έλληνες, αλλά τώρα τους διεκδικούν με πάθος Βούλγαροι και Σκοπιανοί, επειδή η Συμφωνία των Πρεσπών αφήνει ακάλυπτη τη Βυζαντινή και Νεώτερη Ιστορία της Μακεδονίας.

Προβλέπω ότι η διαμάχη μεταξύ Βουλγαρίας και Σκοπίων δεν θα λήξει γρήγορα. Η Ελλάς θα βγει κερδισμένη μόνον αν προστατεύσει την Ιστορία και την ελληνική πολιτιστική κληρονομιά της Μακεδονίας.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 28.11.2020