Άρθρα

Η Μαλτέζα Επίτροπος Ισότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Έλενα Ντάλλι προκάλεσε έντονες αντιδράσεις με ένα έγγραφο, με το οποίο πρότεινε μία Ευρώπη χωρίς Χριστούγεννα, χωρίς Χριστιανικές ρίζες, χωρίς ταυτότητα. Ευτυχώς η Πρόεδρος της Ευρ. Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν προέβη σε απόσυρση του εγγράφου, το οποίο εξέφραζε προσωπικές απόψεις της Επιτρόπου από τη Μάλτα. Το κείμενο εκφράζει μία τάση μειοψηφική μεν, αλλά ανησυχητική. Διότι, αν η Ευρώπη παύσει να αναγνωρίζει τις Χριστιανικές ρίζες της, δεν θα είναι Ευρώπη. Θα είναι ένας άμορφος χυλός χωρίς ταυτότητα και πιθανόν χωρίς δημοκρατικές αξίες.

Τα θεμέλια του ευρωπαϊκού πολιτισμού είναι η Αρχαία Ελληνική Γραμματεία (φιλοσοφία, ιστορία, ρητορική, τραγωδία), το ρωμαϊκό (ή ορθότερα βυζαντινο-ρωμαϊκό δίκαιο και η Χριστιανική διδασκαλία. Αυτή είναι η ουσία του κλασικού ορισμού της Ευρώπης, τον οποίο έδωσε ο σπουδαίος Γάλλος ποιητής του 20ού αιώνος Πωλ Βαλερύ. Θυμίζω τα λόγια του:

«Παντού όπου τα ονόματα του Καίσαρος, του Γαΐου και του Βιργιλίου, παντού όπου τα ονόματα του Μωυσή και του Αποστόλου Παύλου, παντού όπου τα ονόματα του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα και του Ευκλείδη είχαν συγχρόνως έννοια και κύρος, εκεί είναι Ευρώπη. Κάθε φυλή και κάθε χώρα που εκρωμαΐσθηκε, εκχριστιανίσθηκε και υποβλήθηκε ως προς το πνεύμα στην πειθαρχία των Ελλήνων, είναι απόλυτα ευρωπαϊκή».

Η άρνηση της χριστιανικής ταυτότητας οδηγεί σε επικίνδυνα και αντιδημοκρατικά μονοπάτια. Ο Γάλλος σύγχρονος  διανοητής Φιλίπ Νεμό στο βιβλίο του «Τι είναι η Δύση» υπογραμμίζει χαρακτηριστικά: «Οι πολιτικοί φιλόσοφοι που τήρησαν εχθρική στάση απέναντι στη βιβλική κληρονομιά, όλοι, σαν από σύμπτωση, υπήρξαν κήρυκες ενός μη δημοκρατικού κρατισμού, δηλαδή της επαν-ιεροποίησης του κράτους, είτε υπό αυταρχική ή απολυταρχική μορφή (Μακιαβέλλι, Χομπς, Ρουσσώ, Χέγκελ, Μωρράς κ.α.) είτε υπό ολοκληρωτική μορφή (Μάρξ, Λένιν, οι νεοπαγανιστές Ναζί)» .

Η άρνηση των χριστιανικών ριζών της Ευρώπης δεν οδηγεί σε μεγαλύτερη ανεκτικότητα, αλλά σε κατάργηση της ανεκτικότητας. Αυτό επισημαίνει και ο διακεκριμένος Έλληνας φιλόσοφος και πολιτικός του προηγουμένου αιώνος, ο συγγραφεύς της Ιστορίας του Ευρωπαϊκού Πνεύματος, ο αείμνηστος Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Μας θυμίζει ότι:

«Η πιο προγραμματισμένη και τραγικότερη άρνηση της ανεκτικότητας σημειώθηκε στις ώρες εκείνες της Ιστορίας του κόσμου που έκαναν τον άνθρωπο να αγνοήσει ή και να αρνηθεί, να χλευάσει και να κατατρέξει τη θρησκεία (κάθε μεταφυσική νοσταλγία), αντικαθιστώντας την είτε με την υπερφυσική δική του Λογική στη μεγάλη Γαλλική Επανάσταση, είτε με την υπερφυσική δική του Διαλεκτική, όπως στα κομμουνιστικά καθεστώτα, είτε με το υπερφυσικό εγκόσμιο Εγώ ενός λαού, όπως στη Γερμανία του Χίτλερ».

Στην Ορθόδοξη Χριστιανική παράδοση η διαφύλαξη της Χριστιανικής ταυτότητας συνυπάρχει άριστα με τον σεβασμό στην κοινωνική δικαιοσύνη και στα δικαιώματα των μειονοτήτων. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός ζητούσε από τους υπόδουλους Έλληνες να μην αλλάξουν την πίστη τους, να μην τουρκέψουν, και να ανοίξουν σχολεία για τη διδασκαλία της  ενιαίας και διαχρονικής ελληνικής γλώσσας.  Ταυτοχρόνως τους καλούσε να βοηθούν ειλικρινά τους φτωχότερους και να θεωρούν ισότιμα πλάσματα του Θεού τους αθιγγάνους.

Ας βοηθήσουμε την Ευρώπη να αξιοποιήσει τη χριστιανική και δημοκρατική κληρονομιά της. Μία Ευρώπη που αγνοεί το παρελθόν της θα είναι μία Ευρώπη χωρίς μέλλον.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 11.12.2021

πηγή φωτογραφίας: INTIME/ΤΖΑΜΑΡΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Διανύουμε ήδη τον Δεκέμβριο του 2021 και θέλω να μοιραστώ μαζί σας, φίλες και φίλοι, ένα μικρό απολογισμό της επετειακής χρονιάς. Παρά την πανδημία και τους περιορισμούς πιστεύω ότι έγιναν αξιολογες εκδηλώσεις, ακούσθηκαν σημαντικά συμπεράσματα, καλλιεργήθηκε γόνιμος προβληματισμός, αποφεύχθηκε η πόλωση μεταξύ αντιθέτων απόψεων.

Στα θετικά του απολογισμού καταγράφω την πανελλήνια διάσταση των εορτασμών. Στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στην Ομογένεια έγιναν φιλότιμες προσπάθειες για να τιμηθεί η επέτειος των 200 ετών από τη Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση. Άλλωστε το 1821 υπήρξε υπόθεση όλων των Ελλήνων. Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ήταν Πόντιος, ο Εμμανουήλ Παππάς ξεσήκωσε τη Μακεδονία και πέθανε από τη λύπη του για την ατυχή έκβαση στις 5 Δεκεμβρίου 1821 (ακριβώς πριν από 200 χρόνια). Το πλοίο που τον μετέφερε ανήκε σε Θρακιώτες, στο ζεύγος Βισβιζη. Ο Χατζημιχάλης Νταλιάνης ήλθε από τη Βόρειο Ήπειρο και σκοτώθηκε ηρωικά στο Φραγκοκάστελλο της Κρήτης. Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανος και εκατοντάδες κληρικοί και πρόκριτοι της Κύπρου βρήκαν μαρτυρικό θάνατο στις 9 Ιουλίου 1821.

Το δεύτερο θετικό είναι ότι δεν επέτυχε η προσπάθεια αποδόμησης των πρωταγωνιστών. Ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Ιωάννης Μακρυγιάννης βρέθηκαν στο στόχαστρο διαφόρων «προοδευτικών» και μεταμοντέρνων, αλλά η θέση τους στην εκτίμηση του λαού μας δεν κλονίσθηκε. Ίσως χτυπήθηκαν περισσότερο αυτοί οι τρεις επειδή εξέφραζαν με παρρησία τη χριστιανική πίστη τους και τη συνείδηση της διαχρονικής συνέχειας του Ελληνισμού. Πάντως σε δημοσκόπηση που διοργάνωσε το Κένρο Φιλελευθέρων Μελετών ο Θ. Κολοκοτρώνης έρχεται πρώτος στην εκτιμηση των Ελλήνων και προτελευταίος με ελάχιστο ποσοστό ο Αλ. Μαυροκορδάτος, τον οποίο προβάλλουν ως πρότυπο εκείνοι που υποτιμούν τους ήρωες.

Τρίτο θετικό στοιχείο στον απολογισμό είναι η έκδοση σημαντικών ιστορικών έργων, τα οποία προσεγγίζουν με νηφάλιο τρόπο την Τουρκοκρατία και την Ελληνική Επανάσταση και παρουσιάζουν τεκμηριωμένα στοιχεία και πλούτο πηγών. Οι δέκα Τόμοι των αντιστοίχων δέκα επιστημονικών συνεδρίων της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η Εκκλησία  είχε προετοιμάσει τις εκδηλώσεις ήδη από το 2012, νωρίτερα από κάθε άλλο θεσμό στη χώρα μας. Τα δέκα επιστημονικά συνέδρια διοργανώθηκαν από το 2012 μέχρι και το 2020 και αποτελούν πολύτιμη πηγή ιστορικών γνώσεων μακρυά από φανατισμούς και αποδομητικές τάσεις.

Στα θετικά επίσης καταγράφω την πλήρη υποχώρηση των ιδεοληψιών και των μονόπλευρων ερμηνειών, οι οποίες ταλαιπώρησαν την ιστορική έρευνα κατά τις προηγούμενες δεακετίες. Είναι πλέον σαφές και αποδεδειγμένο ότι η Επανάσταση του 1821 δεν ήταν ταξική ούτε κοινωνική. Ήταν μία επανάσταση με εθνικό και απελευθερωτικό χαρακτήρα και με θρησκευτικό υπόβαθρο. Το παραδέχονται άλλωστε και σοβαροί ξένοι μελετητές όπως οι Βρετανοί Douglas Dakin, Chris Woodhouse κ.α.

Τι με προβλημάτισε; Η τάση ορισμένων να υπερπροβάλλουν το Ναυαρίνο και τη συμβολή των ξένων Δυνάμεων. Το Ναυαρίνο όντως επιτάχυνε τη δημιουργία του πρώτου ελληνικού κράτους, αλλά η ελευθερία δεν θα ερχόταν αν δεν είχαμε τις νίκες των πρώτων δύο ετών και τις σφαγές στη Χίο, στη Νάουσα, στο Μεσολόγγι και αλλού. «Απ’τα κόκκαλα βγαλμένη».

Οι εκδηλώσεις μνήμης δεν τελείωσαν. Μέχρι και το 2029 θα τιμούμε πρόσωπα και μάχες της Επαναστάσεως. Ελπίζω να νικήσουμε συντόμως τον κορωνοϊό!

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 4.12.2021

Ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν και ο αρχηγός του συγκυβερνώντος εθνικιστικού κόμματος  Μπαχτσελί παρουσίασαν μαζί ένα μεγάλο χάρτη των τουρκικών λαών. Πρόκειται για την ιδεολογία του Παντουρανισμού, η οποία προκαλεί την αντίδραση της Ρωσίας,  διότι τοποθετεί το λίκνο του τουρανικού πολιτισμού σε ρωσικό έδαφος.

Ο  Μπαχτσελί που συγκυβερνά με το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν είναι ο πολιτικός εκπρόσωπος του ακραίου τουρκικού εθνικισμού και των Γκρίζων Λύκων. Δεν είναι η πρώτη φορά που συγκυβερνά στην Τουρκία. Από το 1999 μέχρι το 2002 συμμετείχε με το κόμμα του και μάλιστα ως Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως σε μία τρικομματική συνεργασία με τον Μπουλέντ Ετσεβίτ και με τον Μεσούτ Γιλμάζ.  Ο Ετσεβίτ, όπως θυμόμαστε, ήταν Πρωθυπουργός το 1974 και διέταξε την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο. Υπουργός Εξωτερικών στην τρικομματική κυβέρνηση ήταν ο μακαρίτης Ισμαήλ Τζεμ. Επιζητώντας φιλία με αυτή την κυβέρνηση ο τότε ΥΠΕΞ της Ελλάδος Γιώργος Παπανδρέου χόρεψε τον Ιούνιο του 2001 ζεϊμπέκικο υπό τα χειροκροτήματα του Τζεμ. Δηλαδή ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος σήμερα επιδιώκει να επανέλθει στο προσκήνιο, χόρευε με τους … λύκους, για  να θυμηθούμε την αμερικανική ταινία με τον Κέβιν Κόστνερ.

Το ζεϊμπέκικο του 2001 έδωσε λανθασμένα μηνύματα στην Άγκυρα και μάλιστα όταν στην εξουσία ήταν ο εισβολέας της Κύπρου με συγκυβερνήτη τον αρχηγό των Γκρίζων Λύκων. Αξίζει να αναφερθεί ότι την ίδια ημέρα που ο Έλληνας ΥΠΕΞ χόρευε ζεϊμπέκικο, ο Υπουργός Αμύνης της Κύπρου Σωκράτης Χάσικος ήταν παρών σε μνημόσυνο αγνοουμένων από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Τα ζεϊμπέκικα και γενικότερα η τακτική κατευνασμού της Τουρκίας δεν βελτίωσαν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αντιθέτως αποθράσυναν την Άγκυρα, η οποία έχει μία σταθερή διεκδικητική γραμμή, όποια κυβέρνηση κι αν είναι στην εξουσία.

Αυτή την αποθράσυνση είδαμε και το καλοκαίρι του 2017 στο Κραν Μοντανά της Ελβετίας, όταν έγινε η συνάντηση για το Κυπριακό υπό τη προεδρία του κ. Γκουτέρες, Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ. Η αποκάλυψη των επισήμων πρακτικών και η δημοσίευσή τους στην κυπριακή εφημερίδα ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ καταδεικνύει ότι ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Τσαβούσογλου δήλωσε ξεκάθαρα την πρόθεση της χώρας του να διατηρήσει τα κατοχικά στρατεύματα στη Μεγαλόνησο επί 15 τουλάχιστον έτη μετά την οποιαδήποτε λύση.  Τότε θα ξανασυζητηθεί το θέμα με γνώμονα τα τουρκικά συμφέροντα. Οι απακαλύψεις δεν εκπλήσσουν όσους έχουν ρεαλιστική προσέγγιση των εθνικών μας ζητημάτων. Εκπλήσσουν ή μάλλον αφήνουν εκτεθειμένους εκείνους, οι οποίοι επιμένουν στη λογική των υποχωρήσεων στο Αιγαίο και στην Κύπρο.

Το Κυπριακό δεν είναι ζήτημα επαναπροσέγγισης των δύο κοινοτήτων, όπως αφελώς υποστηρίζει το κομμουνιστικό ΑΚΕΛ της Κύπρου. Είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Η Τουρκία με την πρόταση για δύο κράτη ουσιαστικά αποβλέπει σε μία μορφή χαλαρής συν-ομοσπονδίας, μέσω της οποίας θα έχει τον πλήρη έλεγχο στον Βορρά και μερικό έλεγχο στον Νότο. Θα πρέπει να σταματήσουν οι μεμψιμοιρίες ότι δήθεν η Αθήνα και η Λευκωσία ευθύνονται για την κακή πορεία των διαπραγματεύσεων και να δούμε την αλήθεια κατάματα. Ο Αττίλας δεν έχει καμία διάθεση να αποχωρήσει ή να υποχωρήσει.

Ας ενδυναμώσουμε την αμυντική θωράκιση της Ελλάδος και της Κύπρου.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 27.11.2021

Τα νέα είναι καλά και έρχονται από δύο κατευθύνσεις: Από την Ευρώπη, η οποία αναζητεί τις ρίζες του πολιτισμού της, και από τη χώρα μας, στην οποία ενισχύεται δυναμικά η διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών σε άρρηκτη σύνδεση με τα Νέα Ελληνικά. Οι ειδήσεις αυτές έχουν ιδιαίτερη σημασία, διότι αποτελούν την απάντηση της Ιστορίας και της Κλασικής Παιδείας σε ορισμένους δήθεν προοδευτικούς των ΗΠΑ, οι οποίοι χαρακτηρίζουν ρατσιστική τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών κειμένων!

Σε κοινή δήλωση με στόχο την «Ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Συνεργασίας όσον αφορά τη Λατινική και την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα», οι  Υπουργοί Παιδείας της Ελλάδος, της Κύπρου, της Ιταλίας και της Γαλλίας σημείωσαν ότι η λατινική και η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι η ζωντανή κληρονομιά, που συνιστά τον κοινό θεμέλιο λίθο του ευρωπαϊκού και μεσογειακού πολιτισμού και η ζωτική δύναμη των γλωσσών.

Αναλαμβάνουν, αναφέρουν επίσης, να ενισχύσουν τη συνεργασία τους όσον αφορά τη λατινική και την αρχαία ελληνική γλώσσα, ενθαρρύνοντας και αναπτύσσοντας διμερείς και πολυμερείς συνεργασίες, καθώς και τις ανταλλαγές και την κινητικότητα μαθητών και εκπαιδευτικών, έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια παγκόσμια δυναμική για νέα κοινά έργα, τα οποία θα είναι ανοιχτά σε όλους τους πολίτες και σε όλες τις μορφές εκπαίδευσης, στο πλαίσιο μιας προσέγγισης χωρίς αποκλεισμούς και σύμφωνα με τις πλέον  καινοτόμες πτυχές του σύγχρονου πολιτισμού.

Η Κοινή Δήλωση ήταν ένα από τα αποτελέσματα συνεδρίου, στο οποίο συμμετείχε την Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2021 η Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδος Νίκη Κεραμέως με θέμα «Ευρώπη και Αρχαίες Γλώσσες: Πρώτη Ευρωπαϊκή Ημερίδα για τις Γλώσσες και τους Πολιτισμούς της Αρχαιότητας». Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε στο ιστορικό Γαλλικό Λύκειο Louis-le-Grand στο Παρίσι. Εκτός από την κ. Κεραμέως την κοινή δήλωση συνυπέγραψαν ο Υπουργός Εθνικής Παιδείας, Νεολαίας και Αθλητισμού της Γαλλίας,  Jean-Michel Blanquer, ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου, Πρόδρομος Προδρόμου και ο Υπουργός Παιδείας της Ιταλίας, Patricio Bianchi. Τις εργασίες του συνεδρίου χαιρέτισε και ο Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μαργαρίτης Σχοινάς.

Καλωσορίζοντας τους συνυπογράφοντες τη Δήλωση Υπουργούς  Παιδείας της Ελλάδας, της Ιταλίας και της Κύπρου, ο Jean-Michel Blanquer  δήλωσε: «Είμαι ακράδαντα πεπεισμένος, ότι η εκμάθηση των αρχαίων γλωσσών αποτελεί ουσιαστικό αντίδοτο στα κακά που μας απειλούν και μια από τις πρώτες λύσεις για να οικοδομήσουμε το μέλλον μας». Η Κυβέρνηση Μακρόν στη Γαλλία έχει θέσει στο επίκεντρο της Μέσης Εκπαίδευσης τα Αρχαία Ελληνικά και τα Λατινικά.

Στο Ελληνικό Γυμνάσιο και Λύκειο ενισχύεται, όπως μαθαίνουμε, η διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών, τα οποία θα διδάσκονται με τρόπο που θα υπογραμμίζει ότι δεν είναι ξένη γλώσσα, αλλά η παλαιότερη μορφή και η ρίζα των Νέων Ελληνικών. Η υπεύθυνη για τα Νέα Προγράμματα Σπουδών του μαθήματος, Καθηγήτρια Μαρία- Ζωή Φουντοπούλου, δήλωσε στα ΜΜΕ ότι στη Γ΄ Γυμνασίου θα διδάσκεται από το πρωτότυπο για πρώτη φορά ο βίος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον οποίο έγραψε ο Πλούταρχος. Κείμενο χρήσιμο για την εθνική μνήμη σε μία εποχή που η ελληνική ιστορία πλαστογραφείται από διάφορους γείτονες.

Είναι καιρός η Ευρώπη να θυμηθεί τις αρχαιοελληνικές, ρωμαϊκές και Χριστιανικές ρίζες της.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 20.11.2021

Είναι ή δεν είναι άρρωστος ο Ερντογάν; Πόσο θα αντέξει; Τι θα γίνει μετά; Η υγεία του Τούρκου Προέδρου απασχολεί κατά τους τελευταίους μήνες τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά κέντρα ερευνών και τις δεξαμενές σκέψης. Απασχολεί, όπως είναι αναμενόμενο, και  τους Έλληνες αναλυτές και έτσι ακούμε και διαβάζουμε διάφορα σενάρια.

Βεβαίως είναι άξιον συζητήσεως το πολιτικό μέλλον της γειτονικής χώρας. Και φυσικά όλοι διερωτώμαστε αν η επόμενη ημέρα για την Τουρκία θα φέρει αλλαγές στην εξωτερική και αμυντική πολιτική των γειτόνων.

Νομίζω ότι η συζήτηση γίνεται σε λάθος βάση. Ο Ερντογάν δεν κυβερνά μόνος του ούτε είναι αυτόνομος. Εκφράζει τη σταθερή και διαχρονική ιδεολογία του τουρκικού κράτους. Μάλιστα έχω παρατηρήσει ότι όσο ο Ερντογάν ήταν Πρωθυπουργός οι ελληνοτουρκικές σχέσεις ήσαν πιο ήρεμες. Η επιθετική ρητορική άρχισε όταν ο Ερντογάν έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Έχω μία εξήγηση: Ως Πρωθυπουργός εξέφραζε το κόμμα του. Ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκφράζει πλέον το κράτος. Ένα κράτος με δομές, θεσμούς και ιδεολογία που δεν αλλάζουν κάθε λίγο και λιγάκι. Ένα κράτος, το οποίο έχει επί δεκαετίες μία μακροπρόθεσμη πολιτική για τα εσωτερικά και εξωτερικά ζητήματα.

Ο Ερντογάν καθοδηγείται πλέον από τη σταθερή ιδεολογία του Κράτους, δεν την καθοδηγεί. Βάζει την προσωπική σφραγίδα του σε ορισμένα ζητήματα, αλλά δεν αλλάζει τον πυρήνα της εθνικής και κρατικής ιδεολογία. Μιάς ιδεολογίας, η οποία έχει έναν άγραφο κανόνα: Το σύγχρονο τουρκικό κράτος πρέπει να βλέπει ως αντιπάλους τους Έλληνες και τους Αρμενίους. Και μετά τον Ερντογάν αυτή θα είναι η γραμμή. Διότι δεν είναι κομματική. Είναι κρατική.

Ο Ερντογάν είχε αρχικά το σχέδιο να «αμερικανοποιήσει»  την εσωτερική πολιτική ζωή της Τουρκίας και να μετατρέψει το σύστημα σε δικομματικό, όπως είναι και το αμερικανικό. Προσπάθησε να  επιβάλει μία Προεδρική Δημοκρατία, περίπου στο πρότυπο των ΗΠΑ, όπου ο Πρόεδρος διορίζει τους υπουργούς. Το σχέδιο παραμένει στο μυαλό του, αλλά έχει υποστεί τροποποιήσεις με πολλά στοιχεία αυταρχισμού. Πάντως έχει πείσμα και δεν εγκαταλείπει τους στόχους του.

Βεβαίως υπάρχει πάντα ο κίνδυνος μιας επιθετικής δράσης κατά της Ελλάδος. Όχι μόνον επί Ερντογάν, αλλά και αν υπάρξει αλλαγή προσώπων. Ο κίνδυνος αυξάνεται όσο επιδεινώνεται η οικονομική κατάσταση στην Τουρκία. Μία χρεωκοπημένη Τουρκία, για να αποφύγει την κοινωνική έκρηξη και τις διαμαρτυρίες, είναι πιθανόν να στρέψει την προσοχή του λαού προς τον «κακό γείτονα», δηλαδή την Ελλάδα. Η ελπίδα κάποιων Ελλήνων αναλυτών ότι μία επόμενη κυβέρνηση στην Τουρκία θα είναι φιλειρηνική ή πιο συνεργάσιμη, δεν με βρίσκει σύμφωνο. Και ο Κιλιτσντάρογλου και η Ακσενέρ έχουν πολλές φορές χαρακτηρίσει το Ερντογάν υποχωρητικό έναντι της Ελλάδος.

Ας μην έχουμε, λοιπόν,  αυταπάτες και ας συνεχίσουμε την αμυντική προετοιμασία μας και την πολυμερή διπλωματική θωράκισή μας. Και ας παρακολουθήσουμε με προσοχή την αύξηση της τουρκικής επιρροής στην Αφρική.

Η διαδοχολογία οδηγεί σε παράθεση ονομάτων. Οι γνώστες των τουρκικών πραγμάτων προβλέπουν ότι πάλι από τον χώρο του πολιτικού Ισλάμ θα προέλθει ο διάδοχος, όταν έλθει εκείνη η ώρα. Ακούγονται και γράφονται τα ονόματα του Αλί Μπαμπατζάν και του Νουμάν Κουρτουλμούς. Το μέλλον θα δείξει.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 13.11.2021

Ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του. Η Συμφωνία των Πρεσπών τρώει… τους γονείς της, δηλαδή τους σχεδιαστές της. Μετά τον κ. Τσίπρα και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην Ελλάδα, ο Ζόραν Ζάεφ αποδοκιμάσθηκε στα Σκόπια. Η παταγώδης αποτυχία της Σοσιαλδημοκρατικής Ένωσης στις δημοτικές εκλογές της γειτονικής χώρας αλλάζει το πολιτικό σκηνικό και αναδεικνύει θριαμβευτή και πρωταγωνιστή το εθνικιστικό VMRO-DPMNE.

Αν γίνουν βουλευτικές εκλογές και εκλεγεί κυβέρνηση του VMRO, τι θα σημαίνει αυτό για την Ελλάδα; Πιστεύω ότι μας συμφέρει μία τέτοια εξέλιξη. Το κόμμα του Χρίστο Μίτσκοσκι, που βρίσκεται σήμερα στην αντιπολίτευση, έχει πάρει σαφή θέση κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών. Αν μεν την καταγγείλουν εκείνοι, τότε απαλλασσόμαστε από μία κακή συμφωνία χωρίς να χρεωθούμε την ευθύνη. Αν πάλι δεν την καταγγείλουν, τότε είναι βέβαιο ότι θα κάνουν τα πάντα για να μην την εφαρμόσουν. Θα κωλυσιεργούν και θα την παραβιάζουν συνεχώς. Άρα θα είναι πιο εύκολο για την ελληνική πλευρά να χρησιμοποιήσει την οδό της Διεθνούς Δικαιοσύνης.

Ο Ζάεφ παραβιάζει τη Συμφωνία, αλλά στα λόγια δηλώνει ότι την σέβεται. Τηρεί διπρόσωπη στάση για να μην χαλάσει την καλή εικόνα που έχει δώσει στις ΗΠΑ και στην Ευρ. Ένωση. Με τη διγλωσσία του Ζάεφ – άλλοτε τηρεί και άλλοτε παραβιάζει τη Συμφωνία – δεν ήταν τόσο πειστικές οι διαμαρτυρίες μας. Με μία κυβέρνηση του VMRO-DPMNE θα έχουμε συνεχώς επιχειρήματα για να προβούμε σε διεθνή καταγγελία με τη δικαστική οδό. Και όταν συγκεντρώσουμε τα απαραίτητα στοιχεία και από τις δύο διακυβερνήσεις (Ζάεφ και Μίτσκοσκι) έχουμε το δικαίωμα να καταγγείλουμε τα Σκόπια ενώπιον του Δικαστηρίου Διεθνούς Δικαίου της Χάγης για συνεχείς παραβιάσεις.

Για όσους θεωρούμε εθνικώς επιζήμια τη Συμφωνία των Πρεσπών η ανάληψη της εξουσίας από το VMRO θα δώσει την ευκαιρία να πέσουν οι μάσκες. Για εκείνους που επιμένουν να μην  βλέπουν τα πολλά τρωτά της Συμφωνίας η αποχώρηση του Ζάεφ θα προκαλέσει θλίψη. Για τον ελληνικό λαό αυτό που μετρά είναι το εθνικό συμφέρον και ο σεβασμός προς την Ιστορία μας και προς την ελληνική κληρονομιά της Μακεδονίας.

Τρία χρόνια συμπληρώνονται τον προσεχή Ιανουάριο από την κύρωση της Συμφωνίας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο με 153 ψήφους. Από τότε μέχρι σήμερα είδαμε τη σκοπιανή πλευρά να εμμένει στο όνομα Μακεδονία χωρίς τον προσδιορισμό Βόρεια, την είδαμε να κωλυσιεργεί στις Επιτροπές για τα σχολικά βιβλία και για τα εμπορικά σήματα, είδαμε τους Έλληνες ιεραποστόλους του 9ου αιώνα, τους Αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο να γίνονται αντικείμενο διαμάχης μεταξύ Σκοπίων και Βουλγαρίας. Είδαμε επίσης να ενισχύονται οι στρατιωτικοί δεσμοί μεταξύ Τουρκίας και Σκοπίων, παρά τις περί του αντιθέτου προσδοκίες των υποστηρικτών της Συμφωνίας.

Διερωτώνται ορισμένοι ποια στάση θα κρατήσουν η Βουλγαρία και η Αλβανία απέναντι σε μία πιθανή πολιτική αλλαγή στα Σκόπια. Είμαι βέβαιος ότι θα παραμείνουν σταθερές στις επιδιώξεις τους. Η Σόφια θα επιμείνει στην αναγνώριση ως Βουλγάρων των αρχηγών του παλαιού ΒΜΡΟ του 1893. Τα Τίρανα θα ενισχύουν τις αυτονομιστικές τάσεις της αλβανικής κοινότητας στα Σκόπια.

Ο Ζάεφ βουλιάζει στις Πρέσπες. Ας αξιοποιήσουμε την ευκαιρία για να αποκομίσουμε εθνικό όφελος.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 6.11.2021

Η πρόσφατη επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940 μας έφερε στο νου το ποίημα του Νομπελίστα Οδυσσέα Ελύτη, το “Άξιον Εστί”. Άλλωστε το εκτενέστατο αυτό ποιητικό έργο, που αναφέρεται στην περίοδο 1940-1944,  έγινε διάσημο μετά  τη μελοποίησή του από τον αείμνηστο Μίκη Θεοδωράκη. Ξεχωρίζω μία φράση, η οποία συνδέεται με την επέτειο, αλλά και γενικότερα με τη συνέχεια του Ελληνισμού: ”Μνήμη του λαού μου, σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω”.

Ο Ελύτης  συνοψίζει σε λίγες λέξεις την παράδοση και την ταυτότητα του Νέου Ελληνισμού.  Η Πίνδος εκφράζει τους αγώνες του Έθνους για Ελευθερία. Ο Άθως εκφράζει την Ορθοδοξία, τη διαχρονική αξία του Ελληνορθοδόξου Βυζαντινού πολιτισμού. Ένας συνεχής αγώνας για την Ελευθερία είναι η ελληνική ιστορία. Μία διαχρονική μάχη για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου είναι η ελληνορθόδοξη παράδοση. Η Πίνδος είναι η συνέχεια του Μαραθώνα, του Βασιλείου Β΄ του Μακεδόνος, του 1821. Ο Άθως διασώζει την άρρηκτη σύνδεση Ορθοδοξίας και Ελληνισμού, στην οποία βασίσθηκε το οικοδόμημα της Ελληνικής Επαναστάσεως. Πίνδος και Άθως δίνουν  επίκαιρα μηνύματα σε νέους και μεγαλύτερους. Διότι το αιώνιο είναι πάντα επίκαιρο.

Αυτά τα διαχρονικά και ζωογόνα μηνύματα του 1821 και του 1940 έχουμε υποχρέωση να μεταδώσουμε στη νέα γενιά. Είναι ευκαιρία τώρα που μελετάται η ανανέωση των σχολικών βιβλίων όλων των βαθμίδων να δώσουμε στα παιδιά μας τα κείμενα των μεγάλων ποιητών και συγγραφέων, οι οποίοι εμπνεύσθηκαν από την Ελληνική Διάρκεια, την εθνική και πολιτιστική συνέχεια του Ελληνισμού.

Στα Νέα Ελληνικά να εμπλουτίσουμε τα Ανθολόγια με Διονύσιο Σολωμό, Κωστή Παλαμά, Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, Πηνελόπη Δέλτα, Γιώργο Σεφέρη, Οδυσσέα Ελύτη, Γιώργο Θεοτοκά, Φώτη Κόντογλου. Να φέρουμε τα παιδιά μας σε επαφή με τα Απομνημονεύματα των αγωνιστών του 1821.

Στην Ιστορία να τονίσουμε την πεποίθηση ελληνικής συνέχειας, η οποία ενέπνεε τους αγωνιστές του 1821, του 1940, του Κυπριακού Αγώνος του 1955-59. Να διδάξουμε την απάντηση του Κολοκοτρώνη στον Άγγλο Χάμιλτον ότι δεν υπογράφει συνθηκολόγηση με τους Τούρκους, διότι συνεχίζει τους αγώνες του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Να μιλήσουμε για τις ελληνικές σημαίες,οι οποίες περίμεναν τους Έλληνες φαντάρους στην Κορυτσά τον Νοέμβριο του 1940.

Στα Θρησκευτικά να παρουσιάσουμε τους θησαυρούς της Ορθόδοξης υμνογραφίας. Να μιλήσουμε για το Προοίμιο των Συνταγμάτων της Ελληνικής Επαναστάσεως, το οποίο επικαλείται την Αγία Τριάδα, να θυμίσουμε την πίστη των στρατιωτών μας του 1940-41, οι οποίοι είχαν στα αντίσκηνά τους καρφωμένη την εικόνα της Παναγίας.

Στα Αρχαία Ελληνικά να διδάξουμε σε όλες τις κατευθύνσεις του Λυκείου τον Επιτάφιο του Περικλέους, τον οποίο κατέγραψε ο Θουκυδίδης. Αυτόν τον παγκοσμίως γνωστό ύμνο προς την πατρίδα και τη δημοκρατία. Λόγω των προκλήσεων του νέου Οθωμανισμού  προτείνω να επανέλθει στα σχολεία μας και η διδασκαλία του ρητορικού λόγου “Λυκούργου κατά Λεωκράτους” που περιέχει τον Όρκο των Αρχαίων Αθηναίων Εφήβων: ”Την Πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω”.

Μνήμη του λαού μου, σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω. Για τη μνήμη μιλά ο Ελύτης. Χρήσιμη υπενθύμιση σε μία εποχή, κατά την οποία κάποιοι μας προτείνουν να πάθουμε αμνησία. Να γίνουμε μεταμοντέρνοι και διεθνιστές. Δεν θα τους ακολουθήσουμε. Θα συνεχίσουμε να μνημονεύουμε  Πίνδο και Άθω!

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 30.10.2021