Άρθρα

Στις 6 Νοεμβρίου στο Μπισκέκ της Κιργιζίας, συνεκλήθη η Διάσκεψη των ηγετών του Οργανισμού Τουρκογενών Κρατών (Organization of Turkic States). Στη Σύνοδο συμμετείχαν ως παρατηρητές ο Πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν και ο ψευδοπρόεδρος των Τουρκοκυπρίων Ερσίν Τατάρ. Στο τέλος των εργασιών ο Οργανισμός απένειμε στον Όρμπαν το Παράσημο της Ανώτατης Τιμής του Τουρκικού Κόσμου. Παράλληλα ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν μοίρασε στους συνέδρους ένα αναμνηστικό νόμισμα της Τουρκικής Δημοκρατίας, στο οποίο απεικονίζονταν οι σημαίες των 5 μελών (Τουρκία, Αζερμπαϊτζάν, Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν, Κιργιζία) και των δύο παρατηρητών: Ουγγαρίας και ψευδοκράτους, το οποίο αναφέρεται ως «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου».

Είναι προφανές ότι ο Ερντογάν στο πλαίσιο του νέου «Αιώνα της Τουρκίας», έχει θέσει ως έναν από τους κύριους στόχους του την αναγνώριση του Ψευδοκράτους και από άλλες χώρες πλην της Τουρκίας. Ήδη ο Χοσέ Μπορέλ, Ύπατος Αρμοστής της Ευρ. Ένωσης για την Εξωτερική Πολιτική, κατήγγειλε τη συμμετοχή του ψευδοκράτους στη Σύνοδο του Μπισκέκ. Αν και ορισμένες από τις χώρες – μέλη του Οργανισμού Τουρκογενών Κρατών δεν θέλουν να χαλάσουν τις σχέσεις τους με τις Βρυξέλλες, την Αθήνα και τη Λευκωσία, ας έχουμε τεταμένη την προσοχή μας, διότι  ο Ερντογάν από αυτόν τον Οργανισμό προσπαθεί να βρει το πρώτο κράτος που θα αναγνωρίσει τα τετελεσμένα της εισβολής και τον ψευδοπρόεδρο Τατάρ.

Ο δεύτερος στόχος, στον οποίο επικεντρώνεται ο Ερντογάν, είναι η αλλαγή του Συντάγματος ώστε να μπορέσει να εκλεγεί το 2028 για τρίτη θητεία. Το ισχύον Σύνταγμα δεν επιτρέπει την τρίτη Προεδρία και χρειάζονται οι ψήφοι 360 από τους 600 βουλευτές που αποτελούν την Εθνοσυνέλευση. Γίνεται μία προσπάθεια από τον σύμμαχό του, τον ακραίο εθνικιστή Μπαχτσελί, να προσεγγισθούν οι Κούρδοι, οι οποίοι υποστηρίζουν το κόμμα DEM και έχουν τον απαραίτητο αριθμό βουλευτών ώστε να καταστήσουν εφικτή μία πλειοψηφία άνω των 360 ψήφων. Η κεμαλική αντιπολίτευση  θα ξεσηκώσει θόρυβο για να ακυρώσει την αλλαγή του Συντάγματος και την τρίτη θητεία του Ερντογάν.

Η προσέγγιση προς τους Κούρδους της Τουρκίας δεν γίνεται μόνο για την ψήφο των βουλευτών τους. Πρόκειται για τον τρίτο στόχο, στον οποίο επικεντρώνεται ο Τούρκος Πρόεδρος κυρίως για λόγους ασφαλείας. Η πρόβλεψη της τουρκικής κυβερνήσεως είναι ότι το Ισραήλ θα στηρίξει δυναμικά τους Κούρδους της ευρύτερης περιοχής με στόχο τη δημιουργία Κουρδικών αυτόνομων περιοχών (αρχικά) π.χ. εντός Συρίας. Στις 12 Νοεμβρίου ο νέος Υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ Γκίντεον Σάαρ δήλωσε ότι αποτελεί στρατηγική επιλογή για τη χώρα του η συμμαχία με τους Κούρδους και με άλλες μειονότητες.

Ο Ερντογάν και οι συνεργάτες του ανησυχούν ευλόγως, διότι ήδη στο Βόρειο Ιράκ υπάρχει μία ημιαυτόνομη κουρδική περιοχή που μπορεί να αποτελέσει το πρότυπο για επόμενες κινήσεις και στοχεύσεις των Κούρδων της Συρίας και της Τουρκίας.

Από ελληνικής πλευράς οφείλουμε να κάνουμε σωστή διάγνωση και ερμηνεία των στόχων και των ανησυχιών του επιτελείου του Ερντογάν και να αποτρέψουμε με κάθε τρόπο την αναγνώριση του ψευδοκράτους των Τουρκοκυπρίων. Να θυμόμαστε τη διαρκή επωδό του Ερντογάν ότι η Τουρκία καθορίζεται από τη «γεωγραφία της καρδιάς της»  και όχι από τα σύνορά της!

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 16.11.2024

Στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης για την 28^η Οκτωβρίου μάς συγκίνησε ο πιλότος της ομάδας ΖΕΥΣ της Πολεμικής Αεροπορίας, ο οποίος  έστειλε από ψηλά το μήνυμα της διαχρονικής επιβίωσης και των αγώνων του Ελληνισμού. Μάς μίλησε με τους στίχους του Κωστή Παλαμά λέγοντας: «Χρωστάμε σ’ όσους ήλθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν». Κι εμείς θυμόμαστε τη συνέχεια του ποιήματος: «Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί» !

Το μήνυμα προκάλεσε εντύπωση και ορθώς. Ο Κωστής Παλαμάς με τους στίχους αυτούς θέλησε να θυμίσει το χρέος μας ες αεί. Κάθε γενιά Ελλήνων έχει υποχρέωση να προστατεύει την εδαφική ακεραιότητα, την ιστορική μνήμη, την αξιοπρέπεια, τη γλώσσα, τον πολιτισμό  του Έθνους. Έχουμε υποχρέωση απέναντι σε εκείνους που έφυγαν από τη ζωή και στις επόμενες γενιές που θα έλθουν μετά από εμάς. Κριτές των έργων μας είναι οι πρόγονοί μας, αλλά και τα παιδιά μας.

Ο ιπτάμενος αξιωματικός  μάς έφερε στον νου τον όρκο των Αθηναίων Εφήβων. Κάποτε τον διδασκόμασταν στο σχολείο, στο μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών. Ο λόγος του ρήτορος Λυκούργου «Κατά Λεωκράτους» περιλαμβάνει ολόκληρο τον όρκο. Προτείνω αυτό το κείμενο να επανέλθει στα Λύκειά μας.

«…..Θα αμυνθώ για τα ιερά και τα όσια και μόνος και μαζί με πολλούς και την  πατρίδα δεν θα παραδώσω μικρότερη, αλλά μεγαλύτερη και ισχυρότερη από όση την παρέλαβα.» (μετάφραση Σαράντου Καργάκου).

Δεν είναι τυχαίο ότι το ισχύον Σύνταγμα της Ελλάδος στο άρθρο 1, παράγραφος 3, τονίζει ότι οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό και υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους. Ο συντακτικός νομοθέτης προσέθεσε δίπλα στην έννοια του λαού (οι υπήκοοι, όσοι έχουν δικαίωμα να ψηφίζουν) και την σαφώς ευρύτερη έννοια του Έθνους. Η έννοια αυτή είναι ευρύτερη σε ιστορικό βάθος αλλά και σε γεωγραφική έκταση, από την έννοια του λαού. Το Έθνος περιλαμβάνει και τους προγόνους μας, την ιστορική διαχρονία των Ελλήνων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Περιλαμβάνει τα στοιχεία της εθνικής ταυτότητας, όπως είναι η Ορθοδοξία, η γλώσσα, η δημοκρατία. Περιέχει εξ άλλου τους Έλληνες εκτός των συνόρων του κράτους, δηλαδή τους Έλληνες Κυπρίους, τους Βορειοηπειρώτες, τους Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο και βεβαίως  τον Απόδημο Ελληνισμό.

Απέναντι στις προηγούμενες, αλλά και τις επόμενες γενιές, λοιπόν, έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε έδαφος, ιστορική μνήμη,  ισχύ.

Έχουμε υποχρέωση να ενισχύσουμε την Εθνική Άμυνα και τη διπλωματική μας ευελιξία. Να μην υποχωρήσουμε στις αξιώσεις του νέου Οθωμανισμού που απειλεί τη Θράκη και το Αιγαίο, ενώ κατέχει ήδη το 37% της Κύπρου.

Έχουμε καθήκον να διδάξουμε στα παιδιά μας τεκμηριωμένα τη διαχρονική Ιστορία μας και την οικουμενική προσφορά του Ελληνισμού. Να μιλήσουμε για τα ΟΧΙ των Ελλήνων, να δώσουμε πρότυπα αγωνιστών του πολέμου και της ειρήνης.

Έχουμε υποχρέωση να διαφυλάξουμε τον πλούτο της Ενιαίας Ελληνικής Γλώσσας σε όλες τις μορφές της. Τα ελληνικά του Θουκυδίδη, των Ευαγγελίων, του Παπαδιαμάντη, του Κωστή Παλαμά είναι μία και η αυτή γλώσσα σε διαφορετικές χρονικές φάσεις.

«Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες, ό,τι είστε, μην ξεχνάτε, δεν είστε από τα χέρια σας μονάχα, όχι. Χρωστάτε και σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές, θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί». (Κωστή Παλαμά,  Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου» ).

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 9.11.2024

Γιορτάζουμε δύο Εθνικές Επετείους. Όμως λίγοι τις συνειδητοποιούν, ενώ αρκετοί τις παρερμηνεύουν.

Γιορτάζουμε στις 26 Οκτωβρίου την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τον Ελληνικό Στρατό κατά τον νικηφόρο Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο του 1912. Είναι ευκαιρία να τιμήσουμε εκείνους που θυσιάσθηκαν για να μεγαλώσουν την Ελλάδα και να απαλλάξουν από τον τουρκικό ζυγό εκατομμύρια Ελλήνων. Συμβολική η ημερομηνία: Οι πρώτοι Έλληνες στρατιώτες εισήλθαν στη Θεσσαλονίκη ανήμερα της εορτής του Πολιούχου της Αγίου Δημητρίου.

Γιορτάζουμε και το ΟΧΙ του 1940. Τον αγώνα του Στρατού και του λαού εναντίον της θρασείας ιταλικής εισβολής. Γίνεται μερικές φορές λόγος για το «αλβανικό έπος». Θεωρώ λανθασμένη την ορολογία. Η Αλβανία δεν έγραψε κανένα έπος. Ήταν σύμμαχος και δορυφόρος του Μουσολίνι με απόφαση του Αλβανικού Κοινοβουλίου. Το έπος ανήκει στους Έλληνες στρατιώτες και εγράφη επάνω στα βουνά της Ηπείρου. Τα εδάφη που ελευθέρωσε ο Στρατός μας από την 28^η Οκτωβρίου μέχρι και την απόκρουση της εαρινής επίθεσης του 1941 ήταν εδάφη κατοικούμενα κυρίως από Έλληνες. Στην Κορυτσά οι Βορειοηπειρώτες υποδέχθηκαν τον Ελληνικό Στρατό με πολυάριθμες ελληνικές σημαίες. Άρα πρέπει να μιλούμε για το Ελληνικό Έπος των Βορειοηπειρωτικών Βουνών.

Προτείνουν ορισμένοι να εορτάζουμε στις 12 Οκτωβρίου και όχι στις 28 Οκτωβρίου. Λένε ότι σε κάθε πόλεμο τιμούμε τη λήξη και όχι την έναρξη. Απάντηση: Στις 12 Οκτωβρίου 1944 απελευθερώθηκε μόνον η Αθήνα, όχι όλη η Ελλάδα. Από τη Θεσσαλονίκη οι Γερμανοί έφυγαν μετά από δύο εβδομάδες. Η Κρήτη παρέμεινε υπό γερμανική κατοχή μέχρι τον Μάιο του 1945. Δεν είναι σωστό, λοιπόν, να εορτάζουμε αθηναιοκεντρικά σαν να αδιαφορούμε για την υπόλοιπη Ελλάδα.

Επιπλέον το ΟΧΙ μάς συνδέει με τα ΟΧΙ του Ελληνισμού. Το Μολών Λαβέ του Λεωνίδα, την αγέρωχη απάντηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στον Μωάμεθ τον Πορθητή, την άρνηση των Μεσολογγιτών να παραδοθούν το 1826, το ΟΧΙ των Ελλήνων Κυπρίων στη βρετανική αποικιοκρατία και πιο πρόσφατα στο Σχέδιο Ανάν κ.ά. Είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι ο Ελληνισμός κατεγράφη τιμητικά στην παγκόσμια Ιστορία για τα ΟΧΙ του.

Μία άλλη παρερμηνεία, η οποία συνδέεται με τον εορτασμό της 28^ης Οκτωβρίου, είναι η κομματική μονοπώληση της Εθνικής Αντίστασης. Ισχυρίζονται ορισμένοι ότι Αντίσταση κατά των κατακτητών το 1941-44 έκανε μόνο η Αριστερά (ΕΑΜ-ΕΛΑΣ). Λάθος. Η παραχάραξη είναι σκόπιμη και πρέπει να σταματήσει. Μία από τις μεγαλύτερες αντιστασιακές ενέργειες ήταν η ανατίναξη των γραφείων της φιλοναζιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ, στη γωνία Γλάδστωνος και Πατησίων. Αυτή η γενναία πράξη, που έγινε στις 20 Σεπτεμβρίου 1942, πιστώνεται στην πατριωτική Οργάνωση ΠΕΑΝ με στελέχη τον ηρωικό Αεροπόρο Περρίκο, την Ιουλία Μπίμπα και άλλους. Δεν είχαν καμία σχέση με το ΚΚΕ και την Αριστερά. Εξ άλλου τους Τσάμηδες Μουσουλμάνους της Θεσπρωτίας, που συνεργάσθηκαν με τους Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές, αντιμετώπισε επιτυχώς η αντιστασιακή οργάνωση ΕΔΕΣ του Ναπολέοντος Ζέρβα, η οποία ήταν σαφώς αντίθετη με τη ιδεολογία και τους σκοπούς του ΚΚΕ.

Ας σταματήσει η διασπορά διχαστικών μηνυμάτων. Η Διχόνοια προκάλεσε οδυνηρά αποτελέσματα στο Έθνος. Ας βοηθήσουμε τη νέα γενιά να αποφύγει τους διχασμούς. Ας δώσουμε στους νέους να μεθύσουν με το αθάνατο κρασί του 1821 και του 1940.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 26.10.2024

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε να αρχίσει τον διάλογο με τα Τίρανα για την ενταξιακή πορεία της Αλβανίας, ενώ παράλληλα άφησε εκτός νυμφώνος τα Σκόπια. Επειδή τα Δυτικά Βαλκάνια, περιλαμβανομένου του Κοσσόβου, βρίσκονται σε αναταραχή καλό θα ήταν να κάνουμε αργά βήματα εξασφαλίζοντας πρώτιστα τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.

Πιο συγκεκριμένα: Χρήσιμες είναι οι αναφορές στα δικαιώματα των μειονοτήτων που κάνει το ευρωπαϊκό κείμενο για την Αλβανία. Όμως η γενικότερη συμπεριφορά του Ράμα και της αλβανικής πολιτικής ηγεσίας δεν δίνουν τη εικόνα χώρας διατεθειμένης για συνεπή τήρηση διεθνών και ανθρωπιστικών κανόνων. Είδαμε την κατάφωρη αδικία προς τον Μπελέρη, παρατηρούμε την καταπάτηση ελληνικών περιουσιών, ενοχλούμαστε από τη συνεχιζόμενη προπαγάνδα περί Τσάμηδων, δυσπιστούμε ως προς τα αποτελέσματα της απογραφής του 2023 που συρρικνώνει σκοπίμως την Ελληνική Εθνική Μειονότητα.

Ναι, είναι στο χέρι της Ελλάδος να μην κλείσει ένα ενταξιακό κεφάλαιο αν δεν τηρηθούν αυτά που ζητούμε εμείς και οι Ευρωπαίοι. Αλλά θα πρότεινα π,ν ανοίξει οποιοδήποτε κεφάλαιο, να απαιτήσουμε τη διεξαγωγή  νέας αντικειμενικής απογραφής με Ευρωπαίους παρατηρητές. Αν δεν καταγράψουμε επακριβώς το μέγεθος της ελληνικής παρουσίας πώς θα προστατεύσουμε τους ομοεθνείς μας: Ποιους τελικά προστατεύουμε; Τους λίγους που αποδέχεται ως Έλληνες η Αλβανία ή τις 300.000 και περισσότερους που κατέγραψε η απογραφή της Μειονοτικής Οργάνωσης ΟΜΟΝΟΙΑ προ δεκαετίας;

Όσον αφορά στο Κόσσοβο ας μην σπεύσουμε να αναγνωρίσουμε de jure την κρατική υπόστασή του. Αν το κάνουμε δικαιώνουμε τον αλβανικό εθνικισμό και ρίχνουμε νερό στον μύλο της «Μεγάλης Αλβανίας», η οποία περιλαμβάνει στον χάρτη της και ελληνικά εδάφη.

Έρχομαι στα Σκόπια. Δεν «ατακτούν»  μόνο η Πρόεδρος Σιλιάνοφσκα και ο Πρωθυπουργός Μίτσκοσκι. Όλος  ο κρατικός μηχανισμός είναι εμποτισμένος από την ιδεολογία του Μακεδονισμού, η οποία  κατασκευάσθηκε από το κομμουνιστικό καθεστώς του Τίτο.  Όποιος κι αν κυβερνά δεν υπάρχει περίπτωση να τηρηθεί η Συμφωνία των Πρεσπών. Βλέπουμε  έναν θεσμό στενότατα συνδεδεμένο με το κράτος, την Εκκλησία, να παραβιάζει τη συμφωνία που έκανε με τον Οικουμενικό Πατριάρχη το 2022. Ενώ ο Αρχιεπίσκοπος Στέφανος δεσμεύθηκε στο Φανάρι να διατηρήσει μόνο το όνομα «Αρχιεπισκοπή Αχρίδος»  χωρίς καμία αναφορά σε Μακεδονία και Μακεδόνες, σήμερα αυτή η εκκλησιαστική οντότητα αυτοαποκαλείται: «Αρχιεπισκοπή Αχρίδος-Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία».

Αξίζει να υπογραμμίσουμε ότι η Ευρ. Ένωση αποδέχεται πλήρως το βουλγαρικό Βέτο, αν και αρχικά υπήρχαν επιφυλάξεις. Θυμίζω ότι η Σόφια αρνείται να δώσει πράσινο φως για την ευρωπαϊκή πορεία των Σκοπίων αν δεν αναγνωρισθεί η βουλγαρική εθνική κοινότητα ως συνιστώσα ομάδα του κράτους των Σκοπίων και μάλιστα στο κανονιστικό μέρος και όχι απλώς στο Προοίμιο του Συντάγματος. Εξ άλλου δεν προχωρούν, λόγω διαφωνιών, οι εργασίες της Μεικτής Επιστημονικής Επιτροπής που αναζητεί απαντήσεις στο ερώτημα: Τι εθνικότητος ήταν οι (προδήλως Έλληνες) Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος, αλλά και ο Τσάρος Σαμουήλ του 11^ου αιώνος; Οι μεν τους θεωρούν Βουλγάρους, οι δε «Μακεδόνες».

Η ουσία είναι ότι η Βουλγαρία υπερασπίζεται τις  απόψεις της για τα εθνολογικά ζητήματα με μαχητικό τρόπο. Δεν συμφωνώ με όλες τις βουλγαρικές απόψεις, επισημαίνω όμως ότι η Σόφια κάνει τη διαπραγμάτευση που δεν έκαναν οι Έλληνες διαπραγματευτές της ανιστόρητης Συμφωνίας των Πρεσπών.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 19.10.2024

Ο θάνατος του παλληκαριού αφύπνισε  τον Ελληνισμό. Μετά τον ηρωικό θάνατο του Παύλου Μελά, στις 13 Οκτωβρίου 1904, η κυβέρνηση των Αθηνών συνειδητοποίησε πόσο δίκιο είχε ο Ίων Δραγούμης όταν έγραφε: Έλληνες, ας τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία και η Μακεδονία θα μας σώσει!  Όλες οι δυνάμεις του Έθνους συνεργάσθηκαν για να διαφυλάξουν τη φυσική και εθνική επιβίωση του Ελληνισμού της Μακεδονίας που στέναζε υπό τον Οθωμανικό ζυγό και κινδύνευε  από την ένοπλη τρομοκρατία του Βουλγαρικού εθνικισμού και της Σχισματικής Βουλγαρικής Εξαρχίας.

Η πρώτη φάση του ένοπλου Μακεδονικού Αγώνα διεξήχθη το 1878, όταν οι Έλληνες Μακεδόνες αρνήθηκαν να ανταλλάξουν τον τουρκικό ζυγό με την ένταξη σε μία Μεγάλη Βουλγαρία, την  οποία υποστήριζε ο ρωσικός Πανσλαβισμός. Οι Μακεδόνες αγωνίσθηκαν με επίκεντρο το Λιτόχωρο, τη Δυτική Μακεδονία  και το όρος Μπούρινο. Ευτυχώς οι άλλες Μεγάλες Δυνάμεις σταμάτησαν τα σχέδια για ένα βουλγαρικό κράτος, το οποίο θα κατείχε όλη τη Μακεδονία πλην Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής.

Η δεύτερη  φάση του Αγώνα συμβολικά ξεκινά με τον θάνατο του Ανθυπολοχαγού Πυροβολικού Παύλου Μελά στο χωριό Στάτιστα  Καστοριάς (όχι στη Σιάτιστα Κοζάνης), σημερινό χωριό Μελάς. Ο Παύλος ανήκε σε σημαντική οικογένεια των Αθηνών με καταγωγή από την Ήπειρο και η γυναίκα του Ναταλία ήταν κόρη επιφανούς πολιτικού, του Στεφάνου Δραγούμη. Ζήτησε εθελοντικά να μεταβεί τρεις φορές στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία για να ενισχύσει τους εντοπίους και να οργανώσει τα σχέδια του Αγώνα. Ο θάνατός του από ενέδρα τουρκικού αποσπάσματος συγκίνησε το Πανελλήνιο. Έτσι αυξήθηκε η προσέλευση αξιωματικών και άλλων εθελοντών που έσπευδαν να εκπαιδεύσουν τους Έλληνες  στη Μακεδονία.

Ο Ελληνισμός νίκησε στον διμέτωπο αγώνα εναντίον Τούρκων και Βουλγάρων για τους εξής κυρίως λόγους:

1. Υπήρχε όραμα, η Μεγάλη Ιδέα. Το αίτημα για απελευθέρωση των ελληνικών πληθυσμών που είχαν μείνει έξω από τα όρια του ελληνικού κράτους.
2. Συντονίσθηκαν όλοι: Οικουμενικό Πατριαρχείο, διπλωμάτες, αξιωματικοί, δάσκαλοι και δασκάλες από την ελεύθερη Ελλάδα, εντόπιοι οπλαρχηγοί, απλοί χωρικοί, γυναίκες, παιδιά. Είναι λάθος να νομίζουμε ότι είμαστε ανοργάνωτος λαός. Όταν υπάρχει όραμα και θέληση μπορούμε να συντονισθούμε.
3. Η θυσία των κληρικών και των αγωνιστών. Για την Ορθοδοξία και τη Μακεδονία πολλοί άνθρωποι θυσιάσθηκαν και έδωσαν το παράδειγμα.
4. Η ελληνική συνείδηση των διγλώσσων Ελλήνων, δηλαδή εκείνων που αναγκάσθηκαν επί Τουρκοκρατίας να μιλούν τα ελληνικά παράλληλα με σλαβικές διαλέκτους ή με τα βλάχικα. Οι σλαβόφωνοι και οι βλαχόφωνοι Έλληνες πρωταγωνίστησαν στον αγώνα για τη διαφύλαξη της ελληνικότητας της Μακεδονίας και συνεργάσθηκαν με τους εθελοντές που ήρθαν από άλλα μέρη του Ελληνισμού. Κανείς δεν έκανε αναφορά σε «Μακεδονικό Έθνος». Ήταν ανύπαρκτο. Κατασκευάσθηκε το 1944 από τον Τίτο.
5. Η Εκκλησία, το σχολείο, η οικογένεια καλλιεργούσαν την ελπίδα και την πεποίθηση ότι ο Ελληνισμός έχει μέλλον. Παρά την πτώχευση του 1893, τη στρατιωτική ήττα του 1897 και την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου το 1898 οι Έλληνες της μικρής Ελλάδας, αλλά και της υπόδουλης Μακεδονίας (και Θράκης), είχαν το ψυχικό σθένος να αγωνισθούν για να προετοιμάσουν τους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13.

Ας διδάξουμε στα παιδιά μας τα επίκαιρα μηνύματα του Μακεδονικού Αγώνα.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 12.10.2024

Συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια από την άφιξη στην Ελλάδα του τελευταίου κύματος προσφύγων από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης. Στο πλαίσιο αυτό θεωρώ λίαν επίκαιρη την έκδοση ενός τόμου με τα πρακτικά ειδικού Επιστημονικού Συνεδρίου, το οποίο διοργάνωσε πέρσι η Εκκλησία της Ελλάδος.

Ο τόμος έχει τίτλο: Η Ορθόδοξη Εκκλησία στη Μικρά Ασία, τον Πόντο και την Ανατολική Θράκη (εκδόσεις Αρχονταρίκι). Περιλαμβάνει τις ανακοινώσεις που παρουσιάσθηκαν σε ομότιτλο επιστημονικό συνέδριο, το οποίο πραγματοποιήθηκε στο Συνοδικό Μέγαρο της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 20-21 Οκτωβρίου 2023. Προλογίζουν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος,  ο Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος και ο Καθηγητής Εμμανουήλ Βαρβούνης. Τη διοργάνωση ανέλαβε η Ειδική Συνοδική Επιτροπή Πολιτιστικής Ταυτότητος.

Από τα πολλά κείμενα του τόμου των 550 σελίδων επιλέγω να καταγράψω την πρόταση του ειδικού νομικού για θέματα Γενοκτονιών Δρος Βασιλείου Μεϊχανετσίδη, ο οποίος παρατηρεί ότι οι Έλληνες, οι Αρμένιοι και άλλες Χριστιανικές κοινότητες υπέστησαν το 1908-1923 όχι μόνον εθνοκτονία, αλλά και πολιτισμική Γενοκτονία. Ο συγγραφέας περιλαμβάνει κάτω από τον ευρύτερο όρο Γενοκτονία όχι μόνο την εξόντωση και τη βίαια μετακίνηση, αλλά και την καταστροφή των θρησκευτικών τόπων λατρείας και των πολιτιστικών θησαυρών ενός λαού.

Η Σύμβαση του ΟΗΕ του 1948 δεν περιλαμβάνει ευθέως κάτω από τον όρο Γενοκτονία και την πολιτισμοκτονία ως πράξη ποινικώς κολάσιμη, αλλά εμμέσως με την απαγόρευση θρησκευτικού προσηλυτισμού, γλωσσικής αποκοπής των παιδιών κ.ά. Όμως ο Ραφαήλ Λέμκιν που επινόησε τον όρο Γενοκτονία-Genocide δεν αναφέρεται μόνο στη φυσική καταστροφή και εξόντωση των στοχοποιημένων ομάδων, αλλά και στην καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς τους.

Ο Δρ. Μεϊχανετσίδης επισημαίνει ότι οι Οθωμανοί, οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί, γνωρίζοντας την ιδιαίτερη συμβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην πολιτιστική ταυτότητα και στην εθνική επιβίωση των Ελλήνων, επέδειξαν έντονη τάση ιεροκτονίας, δηλαδή σφαγής κληρικών και καταστροφής Ναών και Μονών.

Δυστυχώς αυτή τη γενικότερη τάση πολιτισμικής γενοκτονίας εις βάρος του Ελληνισμού διαπιστώσαμε και μετά την εισβολή του τουρκικού στρατού στην Κύπρο τον Ιούλιο- Αύγουστο 1974. Ναοί και κοιμητήρια συλήθηκαν, εικόνες κλάπηκαν και πωλούνται σε δημοπρασίες.

Πολιτιστική Γενοκτονία είναι και η μετατροπή Ορθοδόξων Ναών σε ισλαμικά τεμένη σήμερα, όπως έκανε ο Ερντογάν με την Αγία Σοφία Κωνσταντινουπόλεως, τη Μονή της Χώρας, την Αγία Σοφία της Νίκαιας στη Μικρά Ασία.

Όπως εύστοχα σημειώνει η Τουρκάλα δημοσιογράφος Ozay Bulut “η Γενοκτονία των Ελλήνων από την Τουρκία συνεχίζεται σήμερα α) διαμέσου των τουρκικών προσπαθειών να σβηστεί ο τρισχιλιετής ελληνικός πολιτισμός από την Ανατολία και β) της συστηματικής άρνησης της γενοκτονίας” (σελ. 543 του προαναφερθέντος τόμου).

Η ελληνική εκπαίδευση όλων των βαθμίδων φυσικά δεν θα ακολουθήσει τον φανατισμό των τουρκικών κρατικών αρχών. Έχουμε, όμως, υποχρέωση να διαφυλάξουμε την ιστορική μνήμη και να διδάξουμε στα παιδιά μας τη διαχρονική ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού. Να τους μιλήσουμε για τις ανθρώπινες ψυχές και για τον Ελληνορθόδοξο πολιτισμό, που ξεριζώθηκαν ή εξοντώθηκαν από τη γενοκτονική μανία του τουρκικού εθνικισμού.

Ο τόμος της Εκκλησία της Ελλάδος για την Ορθόδοξη Χριστιανική παρουσία στη Μικρά Ασία, τον Πόντο και την Ανατολική Θράκη καταγράφει με πλήθος μαρτυριών την ιστορική αλήθεια.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 5.10.2024

Μιλώντας στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 24 Σεπτεμβρίου ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν κάλεσε τη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσει το ψευδοκράτος στα Κατεχόμενα της Κύπρου, το οποίο ο ίδιος αποκαλεί  «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου». Χαρακτήρισε άκυρο και ανεπίκαιρο κάθε μοντέλο ομοσπονδίας  και υπογράμμισε ότι στο νησί υπάρχουν δύο κράτη και δύο λαοί.

Η έκκλησή του για αναγνώριση του ψευδοκράτους συνοδεύθηκε από τη διεκδίκηση τουρκικών συμφερόντων στην υφαλοκρηπίδα στα βόρεια  και  δυτικά της Κύπρου, ενώ συμπλήρωσε ότι οι Τουρκοκύπριοι έχουν δικαιώματα στη θάλασσα που περιβάλλει ολόκληρη την Κύπρο.

Το ερώτημα που τίθεται είναι αν αξίζει από πλευράς Αθηνών και Λευκωσίας να αναζητούμε λύσεις ομοσπονδιακές αφού ο Ερντογάν τις απορρίπτει. Πιστεύω ότι από πλευράς Ελληνισμού πρέπει να διακηρυχθεί ότι ουδεμία λύση συζητείται αν δεν αποχωρήσουν τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα. Ας μην βαυκαλιζόμαστε ότι οι Τουρκοκύπριοι ψευδοπρόεδροι  έχουν δυνατότητα ελιγμών ερήμην της Άγκυρας. Η Αθήνα και η Λευκωσία δεν συζητούν με τον Τατάρ που αυτοαποκαλείται Πρόεδρος, αλλά με τον Ερντογάν και την Άγκυρα.

Τα επόμενα βήματα του Τούρκου Προέδρου στη Μεγαλόνησο θα είναι:

Η ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας του και ποσοτικά και ποιοτικά.

Η διοχέτευση παρατύπων μεταναστών από τα Κατεχόμενα προς τις ελεύθερες περιοχές.

Η επιδίωξη ελληνικών υποχωρήσεων ώστε να φτάσουμε σε μία μορφή Συν-ομοσπονδίας με πλήρη τουρκικό έλεγχο στον Βορρά και δυνατότητα άμεσης τουρκικής παρέμβασης στον Νότο.

Ήδη στην ομιλία του στον ΟΗΕ αναφέρθηκε στη σημασία που αποδίδει στον Οργανισμό των Τουρκογενών Κρατών (πρώην Οργανισμό Τουρκόφωνων Κρατών). Τόνισε τη συμμετοχή της Ουγγαρίας και του ψευδοκράτους με την ιδιότητα των παρατηρητών. Είναι προφανές ότι μέσω αυτού του Οργανισμού θα επιδιώξει την πρώτη διεθνή αναγνώριση του ψευδοκράτους. Θα είναι η Ουγγαρία του Ορμπάν; Ο Ούγγρος Πρωθυπουργός επιδεικνύει εντόνως φιλοτουρκική στάση. Πάντως από τα μέλη του Οργανισμού το Καζακστάν έδειξε σαφή διαφοροποίηση στο θέμα αυτό δεδομένου ότι αρνήθηκε να καλέσει τον Τουρκοκύπριο Τατάρ όταν φιλοξένησε τη Συνέλευση του Οργανισμού Τουρκογενών Κρατών.

Αν δεν επιτύχει την πρώτη αναγνώριση μέσω αυτού του Οργανισμού θα επιδιώξει να πείσει το Πακιστάν.  Είναι σαφές ότι έχει θέσει πλέον ως έναν από τους κύριους στόχους του την αναγνώριση του ψευδοκράτους έστω και από μία ακόμη χώρα πέραν της Τουρκίας.

Το Κυπριακό έχει τρεις διαστάσεις. Είναι πρόβλημα διεθνές λόγω της εισβολής και κατοχής σε χώρα μέλος του ΟΗΕ. Είναι πρόβλημα ευρωπαϊκό, διότι η Κύπρος είναι η μόνη χώρα – μέλος της Ευρ. Ένωσης που έχει κατεχόμενο το 37% του εδάφους της. Για την Ελλάδα είναι σαφέστατα πρόβλημα εθνικό, διότι οι εθνικοί, ιστορικοί, θρησκευτικοί και πολιτιστικοί δεσμοί με τον Ελληνισμό της Κύπρου είναι ακατάλυτοι και διότι η Άγκυρα μας βλέπει ως ένα ενιαίο αντίπαλο: Έβρος, Αιγαίο, Κύπρος.

Είναι ανάγκη να ενισχύσουμε τον Ενιαίο Αμυντικό και Πολιτιστικό Χώρο με την Κύπρο και να απομονώσουμε τις φωνές που προτείνουν διάλογο με την Τουρκία ερήμην του Κυπριακού.

50  χρόνια μετά την εισβολή του Αττίλα πρέπει να δηλώσουμε ότι δεν δεχόμαστε καμία λύση που θα νομιμοποιεί τα τετελεσμένα. Και να αναδείξουμε σε συνεργασία με την Κυπριακή Κυβέρνηση τις πολλαπλές συνέπειες της εισβολής.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 28.9.2024