Άρθρα

Πενήντα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο δεν ξεχνούμε, αγωνιζόμαστε, σχεδιάζουμε, προετοιμαζόμαστε.

Τιμούμε εκείνους που έπεσαν μαχόμενοι. Έλληνες από την Κύπρο και την Ελλάδα. Τους αμάχους που σφαγιάσθηκαν ή κακοποιήθηκαν. Δεν ξεχνούμε τους αγνοουμένους και τις οικογένειές τους. Δεν λησμονούμε ότι πολιτιστικοί θησαυροί της Ορθοδοξίας και του διαχρονικού Ελληνισμού λεηλατήθηκαν, κλάπηκαν και σήμερα πωλούνται σε δημοπρασίες. Δεν ξεχνούμε τα κατεχόμενα εδάφη, την Αμμόχωστο, την Κυρήνεια, τα μοναστήρια του Αποστόλου Ανδρέα και του Αποστόλου Βαρνάβα.  Δεν ξεχνούμε ότι η εισβολή έγινε από μία κυβέρνηση συνεργασίας Κεμαλικών και Ισλαμιστών με Πρωθυπουργό τον δήθεν προοδευτικό Μπουλέντ Ετσεβίτ. Γι’ αυτό και στην φετινή επέτειο ο Ερντογάν κατεβαίνει να πανηγυρίσει μαζί με τον αρχηγό του Κεμαλικού κόμματος CHP.

Α-λήθεια σημαίνει όχι στη λήθη. Δεν λησμονούμε, για να μην ξαναπάθουμε τα ίδια.

Αγωνιζόμαστε και ζητούμε από τη διεθνή κοινότητα να θυμάται ότι το Κυπριακό είναι πρόβλημα εισβολής-κατοχής. Ορθώς, ορθότατα οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν καταδικάσει τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Κάθε εισβολή σε ανεξάρτητο κράτος είναι κατακριτέα και παράνομη. Όμως και η Κύπρος υπέστη εισβολή και η κατοχή του 37% του εδάφους συνεχίζεται σε μία χώρα μέλος του ΟΗΕ και (από το 2004) της ΕΕ. Η συνεχιζόμενη κατοχή και ο παράνομος εποικισμός πρέπει να αναδεικνύονται διαρκώς από την Αθήνα και τη Λευκωσία και να καταδικάζονται από τους συμμάχους και εταίρους μας.

Η κατάσταση στην Κύπρο παραβιάζει αρχές και αξίες του Διεθνούς  και του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Η παράτασή της και τυχόν προσπάθεια νομιμοποίησής της ανοίγει την όρεξη στη Τουρκία για νέες παρανομίες. Επίσης ανοίγει την όρεξη σε άλλους επίδοξους εισβολείς σε διάφορα μέρη της υφηλίου.

Σχεδιάζουμε τις επόμενες κινήσεις μας. Δεν επιθυμούμε λύση τύπου Ανάν που θα δίνει πλήρη τουρκικό έλεγχο στον Βορρά και μερικό τουρκικό έλεγχο στον Νότο. Απορρίπτουμε τις ιδέες του Ερντογάν για δύο κράτη στην Κύπρο ή για μία χαλαρή Συνομοσπονδία. Η Τουρκία από το 1956 με το σχέδιο Νιχάτ Ερίμ έχει θέσει ως στόχο τον πλήρη έλεγχο του νησιού.

Προετοιμαζόμαστε για να εμποδίσουμε τη διεθνή αναγνώριση του ψευδοκράτους. Η Τουρκία έχει αρχίσει μία συστηματική προσπάθεια για την αναγνώριση των Κατεχομένων ως κράτους. Ήδη ασκεί πιέσεις προς τις χώρες της Κεντρικής Ασίας και προς τον Οργανισμό των Τουρκογενών Κρατών. Ας κάνουμε τις κατάλληλες διπλωματικές κινήσεις ώστε η Τουρκία να μην μονοπωλεί τις καλές σχέσεις με τον Αραβικό και τον Μουσουλμανικό κόσμο. Φυσικά η αμυντική θωράκιση της Κύπρου είναι απαραίτητη σε στενή συνεργασία με την Ελλάδα.

Ελπίζουμε και δεν απογοητευόμαστε. Η Παιδεία στην Κύπρο και στην Ελλάδα πρέπει να καλλιεργεί την ελπίδα που διδάσκει η Ορθόδοξη Πίστη μας. Να καλλιεργεί τον γνήσιο και αφανάτιστο πατριωτισμό. Να θυμίζει τους αγώνες των προγόνων μας για την Ελευθερία. Να τονίζει τους άρρηκτους δεσμούς των Ελλήνων της Ελλάδος, της Κύπρου, της Β. Ηπείρου, της Ομογενείας.

Στην Κύπρο κατά καιρούς ακούσθηκαν μειοψηφικές φωνές για “νεοκυπριακή” συνείδηση και άλλα ανιστόρητα και απορριπτέα. Ο Ελληνισμός της Μεγαλονήσου στη συντριπτική του πλειοψηφία αγωνίζεται για τη διαφύλαξη της εθνικής ταυτότητας και της πολιτιστικής κληρονομιάς. Δεν ξεχνώ, αγωνίζομαι, όπως δηλώνει το σύνθημα της Εκκλησίας της Κύπρου.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 20.7.2024

Φίλος του Πούτιν. Θαυμαστής του Ερντογάν. Μετέχει ως παρατηρητής στις Συνόδους των Τουρκογενών Κρατών. Πρωθυπουργός χώρας-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από την 1η Ιουλίου η χώρα του ασκεί την εκ περιτροπής εξάμηνη προεδρία στην Ευρ. Ένωση. Αναφέρομαι στον Ούγγρο Πρωθυπουργό Βίκτορ Oρμπάν που αποδεικνύεται πολυπράγμων και βλαπτικός για τα εθνικά συμφέροντα του Ελληνισμού.

Σε στενή συνεργασία με τον Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν ο Ορμπάν έχει ξεκινήσει μία συστηματική προσπάθεια να αναγνωρισθεί διεθνώς το ψευδοκράτος των Τουρκοκυπρίων. Στις αρχές Ιουλίου ο Ούγγρος Πρωθυπουργός έλαβε μέρος στη Σύνοδο των Τουρκογενών Κρατών, η οποία πραγματοποιήθηκε στην πόλη Σουσά που τώρα ανήκει στο Αζερμπαϊτζάν (κατόπιν του προσφάτου πολέμου με την Αρμενία). Στη Σύνοδο μετέχουν χώρες της Κεντρικής Ασίας που διατηρούν γλωσσικούς και πολιτιστικούς δεσμούς με την Τουρκία. Η Ουγγαρία και το ψευδοκράτος μετέχουν ως παρατηρητές. Ο Ψευδοπρόεδρος Ερσίν Τατάρ εμφανίζεται ως εκπρόσωπος της “Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου”.  Ο Ορμπάν φωτογραφήθηκε μαζί με τον Τατάρ και τους άλλους εκπροσώπους, όπως είχε κάνει και τον Απρίλιο του 2013 σε αντίστοιχη Σύνοδο των Τουρκογενών Κρατών.

Στη Σύνοδο αυτή του Ιουλίου 2024 ο Ορμπάν μαζί με τους εκπροσώπους της Τουρκίας (ο Ερντογάν παρακολουθούσε ποδοσφαιρικό αγώνα της Εθνικής Τουρκίας στη Γερμανία) επιχείρησε την αναβάθμιση του ψευδοκράτους σε καθεστώς κανονικού μέλους. Τούτο θα σήμαινε ότι τα άλλη κράτη μέλη αποδέχονται τον Τατάρ ως κανονικό και νόμιμο Πρόεδρο κράτους. Ευτυχώς, λόγω πιέσεων από την Ε.Ε.,  την Αθήνα και τη Λευκωσία, τα μόνιμα μέλη του Οργανισμού, χώρες της Κεντρικής Ασίας, δεν προχώρησαν σε αναγνώριση του Τατάρ. Όμως ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και οι προσπάθειες του Ορμπάν και του Ερντογάν θα συνεχισθούν.

Για τον Ερντογάν το γνωρίζουμε εδώ και καιρό ότι μιλά για λύση δύο κρατών στην Κύπρο και ότι θα κάνει τα πάντα για να κερδίσει τη διεθνή αναγνώριση του ψευδοκράτους των κατεχομένων εδαφών, τώρα μάλιστα που συμπληρώνονται 50 χρόνια από την εισβολή του 1974. Αλλά για τον Ορμπάν η έκπληξη και η δικαιολογημένη ανησυχία είναι πιο έντονη, διότι εκπροσωπεί χώρα-μέλος της Ε.Ε. και οφείλει να  αναγνωρίζει μόνο την Κυπριακή Δημοκρατία.

Στην πρόσφατη προσπάθεια Ορμπάν και Τουρκίας να αναβαθμίσουν το ψευδοκράτος αντέδρασε με δήλωσή του ο Ζοζέ Μπορέλ και με ανακοίνωσή του το Κυπριακό Υπουργείο Εξωτερικών. Ο ύπατος εκπρόσωπος της Ε.Ε. για την Εξωτερική Πολιτική ανέφερε μεταξύ άλλων τα εξής:

«Η ΕΕ έχει καταστήσει επανειλημμένα σαφές, συμπεριλαμβανομένου του ανώτατου πολιτικού επιπέδου, ότι αναγνωρίζει μόνο την Κυπριακή Δημοκρατία ως υποκείμενο διεθνούς δικαίου, σύμφωνα με τις αντίστοιχες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ» σημείωσε ο Ζοζε Μπορέλ και συμπλήρωσε ότι: «Ο Ορμπάν δεν έχει λάβει εντολή από την Ε.Ε. να την εκπροσωπήσει στον οργανισμό τουρκογενών κρατών».

Η Ελλάς και η Κύπρος πρέπει να καταγγείλουμε σε κάθε ευρωπαϊκό και διεθνές βήμα την άνομη σύμπραξη Ορμπάν και Ερντογάν υπέρ του ψευδοκράτους. Επίσης να καλλιεργήσουμε περισσότερο τις σχέσεις μας με τις χώρες της Κεντρικής Ασίας για να μην αφήσουμε να κινείται ανενόχλητη η τουρκική διπλωματία. Προτείνω επίσης να διοργανωθεί εντός του Ευρωκοινοβουλίου μία κοινή εκδήλωση των Ευρωβουλευτών Ελλάδος και Κύπρου για τα 50 χρόνια της εισβολής.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 13.7.2024

Ανακοινώθηκαν προ ημερών τα αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού και Κατοικιών που διοργάνωσε η κυβέρνηση της Αλβανίας τον Σεπτέμβριο και Οκτώβριο 2023. Σύμφωνα με αυτά στη χώρα ζουν 2.402.113 κάτοικοι, αριθμός μειωμένος κατά περίπου 420 χιλιάδες συγκριτικά με τα στοιχεία της απογραφής του 2011.

Με βάση την απογραφή τα μέλη της Ελληνικής Μειονότητας στη χώρα ανέρχονται στα 23.485, αριθμός μικρότερος κατά 758 από την απογραφή του 2011.

Στην απογραφή ο κάθε πολίτης είχε το δικαίωμα να δηλώσει εθνική καταγωγή και θρήσκευμα. Τονίζω την καταγραφή του θρησκεύματος (προαιρετική, αν το θέλει ο ίδιος)  σε μία απογραφή που χρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι δίνει απάντηση σε μία συζήτηση που άνοιξε στην Ελλάδα το 2000.

Οι εκπρόσωποί της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας εξ αρχής είχαν εκφράσει επιφυλάξεις για τη γνησιότητα των στοιχείων που αφορούν εθνικότητα και θρήσκευμα. Προφανώς είχαν δίκιο, διότι τελικά η απογραφή καταγράφει ανακριβή στοιχεία. Ήταν ξεκάθαρα μία προσπάθεια να εμφανισθεί συρρικνωμένη η αριθμητική δύναμη του Ελληνισμού, αλλά και της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Οι Ορθόδοξοι πάλι εμφανίζονται σε χαμηλό ποσοστό. Το 2023 απογράφηκαν 173.654 ενώ το 2011 είχαν καταγραφεί 188.992. Μείωση κατά 15.347.

Η Δημοκρατική Ένωση Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας ΟΜΟΝΟΙΑ σε σχετική ανακοίνωσή της αναφέρει μεταξύ άλλων:

“Δεδομένου ότι είχαμε από καιρό πριν ξεκινήσει, κατά τη διάρκεια της εξέλιξης της φάσης συλλογής και καταχώρησης των στοιχείων, εκφράσει της ανησυχίες μας για το που αποβλέπει η διαδικασία Απογραφής, σε ότι αφορά την Εθνική Ελληνική Μειονότητα, δεν μας εκπλήσσει το αποτέλεσμα που η πολιτεία ανακοίνωσε. Το απορρίπτουμε διότι η διαδικασία υπήρξε διαβλητή και για άλλη μια φορά αποβλέπει σε πολιτικές τεχνητής συρρίκνωσης του δυναμικού της ΕΕΜ και επί το πλείστον στη διαιώνιση πολιτικών διακρίσεων, καταπίεσης και αφανισμού της, ιδιαίτερα σε συγκεκριμένες περιοχές και συνιστώσες της που η πολιτεία αυθαίρετα αρνείται να τις καταχωρήσει ως τέτοιες”.

Θυμίζω ότι ανακριβής καταγραφή εις βάρος του Ελληνισμού είχε πραγματοποιηθεί και στην αλβανική απογραφή του 2011. Τότε η ΟΜΟΝΟΙΑ ζήτησε από τους Έλληνες να μην  λάβουν μέρος, διότι δεν υπήρχαν εγγυήσεις αντικειμενικότητας. Μάλιστα η ΟΜΟΝΟΙΑ είχε διοργανώσει δική της απογραφή του Ελληνισμού της Αλβανίας και ο αριθμός έφθασε στους 287.000 που απογράφηκαν. Πιστεύω ότι οι Έλληνες υπήκοοι Αλβανίας είναι περισσότεροι. Πάντως δεν είναι τόσοι όσοι εμφανίζονται στις επίσημες αλβανικές απογραφές.

Οι Βλαχόφωνοι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου έχουν προσεγγισθεί από προπαγάνδες άλλων βαλκανικών χωρών και κάποιοι από αυτούς έχουν απομακρυνθεί από τον Ελληνισμό. Πρέπει γρήγορα και συστηματικά να προσεγγισθούν από την Ελληνική Πολιτεία. Οι υπερήφανοι Βλάχοι της Β. Ηπείρου μας χάρισαν πολλούς Εθνικούς Ευεργέτες και οργάνωσαν μία λαμπρή πνευματική εστία του Ελληνισμού επί Τουρκοκρατίας, τη Μοσχόπολη. Ας μην τους εγκαταλείψουμε.

Στα ευτράπελα της απογραφής εντάσσεται και η διαμάχη Αλβανίας και Σκοπίων για το όνομα των λίγων σλαβόφωνων που κατοικούν στην περιοχή της Πρέσπας. Η Αλβανία αρχικά τους κατέγραψε ως Βορειομακεδόνες και μετά από τη διαμαρτυρία των Σκοπίων τους κατέγραψε ως “Μακεδόνες”, ενώ τους διεκδικεί και η Βουλγαρία! Τα Βαλκάνια βρίσκονται σε αναταραχή.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 6.7.2024

Ο διάσημος στίχος του Γ. Σεφέρη «όπου και αν ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει»  έχει και αντίλογο. Υπάρχουν κατά καιρούς πρόσωπα και γεγονότα που μας χαρίζουν χαμόγελο και ελπίδα. Μας βοηθούν ώστε η Ελλάδα να μην μας πληγώνει.

Αναφέρομαι κυρίως στα χρυσά, αργυρά και χάλκινα μετάλλια των αθλητών και των αθλητριών μας: Τεντόγλου, Καραλής, Στεφανίδη στον στίβο. 6 χρυσά, 10 αργυρά και 4 χάλκινα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κολύμβησης. Νέα αγόρια και κορίτσια που αγωνίσθηκαν με μαχητικότητα, με καλούς προπονητές και με σωστό σχεδιασμό. Δεν είμαστε κακοί στον σχεδιασμό, όπως κάποιοι μεμψιμοιρούν. Όταν θέλουμε τα καταφέρνουμε. Εύγε παιδιά! Και καλή επιτυχία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού.

Ναι, υπάρχουν στιγμές που όλοι μας νιώθουμε ότι η Ελλάδα μας πληγώνει. Όμως για να προχωρήσουμε μπροστά πρέπει να βλέπουμε , να αναδεικνύουμε και να επαινούμε τους επιτυχημένους, έστω και αν είναι λίγοι. Οι επιτυχίες στον αθλητισμό τονώνουν την εθνική υπερηφάνεια. Και αυτό το έχουμε ανάγκη. Θυμηθείτε το τραγούδι του Νίκου Πορτοκάλογλου και των Φατμέ μετά την επιτυχία μας στο Μπάσκετ το 1987:

Είμαστε πια πρωταθλητές, έρχονται άλλες εποχές! ……

Πιες απ το κύπελλο σαμπάνια να τραγουδήσουμε αγκαλιά…..

Για τη χαμένη περηφάνια που θυμηθήκαμε ξανά.

Έστω και αν έχουμε ξεφύγει από την αθλητική αφάνεια εδώ και χρόνια είμαι βέβαιος ότι κάθε φορά που ακούγεται ο Εθνικός μας Ύμνος για ένα αγόρι ή ένα κορίτσι που παίρνει χρυσό μετάλλιο, πολλά μάτια δακρύζουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, της Κύπρου, της Βορείου Ηπείρου και της Ομογένειας. Οι επιτυχίες στον αθλητισμό μας τονώνουν, μας βγάζουν από το τέλμα της καθημερινής γκρίνιας. Αποδεικνύουν ότι υπάρχουν στη χώρα μας νέοι άνθρωποι που δουλεύουν με όρεξη, κουράζονται και χαίρονται να βλέπουν ψηλά τη σημαία μας.

Είναι φυσιολογικός και απαραίτητος ο υγιής πατριωτισμός των Ελλήνων. Μας συγκινεί η σημαία μας και ο Ύμνος μας. Παρά τις επιδιώξεις των εκφραστών του διεθνιστικού μαρξισμού ή της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης, τα έθνη και οι εθνικές ταυτότητες υπάρχουν και θα υπάρχουν. Η μεταεθνική εποχή είναι μία ουτοπία. Η επιτυχία θα είναι να κρατήσουμε τις εθνικές ευαισθησίες μέσα σε πλαίσια, χριστιανικά, δημοκρατικά και αφανάτιστα. Η παράδοση της Ορθοδοξίας και το Οικουμενικό πνεύμα του Ελληνισμού αποδέχονται την αγάπη για την πατρίδα, αλλά απορρίπτουν τον ακραίο εθνικισμό και τη μισαλλοδοξία.

Δυστυχώς κάποιοι γείτονές μας χρησιμοποιούν τις αθλητικές διοργανώσεις για να προβάλλουν αλυτρωτικά, προσβλητικά και άλλα απαράδεκτα συνθήματα και μηνύματα. Οι Αλβανοί φίλαθλοι στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου ξεπερνούν τα όρια. Απλώνουν χάρτες της Μεγάλης Αλβανίας, βρίζουν μπροστά στην κάμερα τους Σκοπιανούς, αναρτούν πανό για την Τσαμουριά (διεκδίκηση για τη Θεσπρωτία) έστω κι αν δεν τα τα βλέπει με την πρώτη ματιά ο τηλεθεατής. Πρέπει οι αρμόδιοι να γίνουν περισσότερο παρατηρητικοί και αυστηροί.

Εύχομαι αυτό το καλοκαίρι να έχουμε και άλλες αθλητικές επιτυχίες και να θυμηθούμε την Ελλάδα που δεν μας πληγώνει. Να αντλήσουμε θάρρος για να αντιμετωπίσουμε τα πολλά  προβλήματα που όντως μας πληγώνουν. Και ένα από αυτά που μας πληγώνει είναι η επέτειος των 50 ετών από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο (Ιούλιος-Αύγουστος 1974). ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 29.6.2024

200 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την Καταστροφή των Ψαρών. Από τις 21 έως τις 26 Ιουνίου 1824 ο τουρκικός στόλος υπό τον ναύαρχο Χοσρέφ αποβίβασε 14000 στρατιώτες στο ηρωικό νησί του Αιγαίου, το οποίο συμμετείχε στην Ελληνική Επανάσταση με ισχυρό στόλο.

Στο νησί αμύνθηκαν 7000 Ψαριανοί και 1000 Μακεδόνες. Στυλοβάτες την άμυνας και εδώ οι κληρικοί. Οι Τούρκοι ήσαν πολυάριθμοι και βρήκαν περάσματα για να καταλάβουν όλο το νησί. Τα τελευταία προπύργια της αντίστασης ανατινάχθηκαν μαζί με τους πολεμιστές. Ο Αντώνιος Βρατσάνος ανατίναξε το Παλαιόκαστρο  (Μαύρη Ράχη) και πολλοί Ψαριανοί και Μακεδόνες ανατινάχθηκαν στο Δασκαλιό. Στο νησί υπήρχαν και 20000 πρόσφυγες από τη Χίο και τα Μικρασιατικά παράλια. Σφαγιάσθηκαν  15000 πρόσφυγες και 3500 Ψαριανοί.  Το νησί καταστράφηκε και λεηλατήθηκε. Από τον περίφημο Ψαριανό στόλο σώθηκαν μόνο 16 βρίκια (είδος πλοίου της εποχής με δύο κατάρτια) και 7 πυρπολικά. Ας μην ξεχνούμε ότι τα Ψαρά διακρίθηκαν για τους πυρπολητές τους, τους μπουρλοτιέρηδες, όπως ο θρυλικός Κωνσταντής Κανάρης.

Ο Διονύσιος Σολωμός ύμνησε τη Δόξα των Ψαρών που περπατάει στην Ολόμαυρη Ράχη. Η καταστροφή του νησιού αφύπνισε την κυβέρνηση της αγωνιζόμενης Ελλάδας και την οδήγησε στην απόφαση να στείλει στόλο για να σώσει τη Σάμο. Τα Ψαρά γράφτηκαν με χρυσά γράμματα στην Ιστορία του Νέου Ελληνισμού. Μαζί με την Ύδρα και τις Σπέτσες ήσαν οι μεγάλες ναυτικές δυνάμεις του 1821. Δεν είναι τυχαίο ότι μία φρεγάτα του Πολεμικού Ναυτικού  μας  ονομάζεται “Ψαρά”.

Είναι χρήσιμο και επίκαιρο να θυμηθούμε γιατί αγωνισθήκαμε το 1821.  Ποια ιδανικά είχαν εκείνοι που ίδρυσαν αυτό το κράτος.

1) Η Ορθόδοξη Εκκλησία  διαφύλαξε την Πίστη, την εθνική συνείδηση και καλλιέργησε αγωνιστικό πνεύμα. Επί Τουρκοκρατίας όποιος χανόταν για την Ορθοδοξία χανόταν και για τον Ελληνισμό. Οι εξισλαμισμένοι τούρκευαν και μετατρέπονταν σε διώκτες του Έθνους μας. Η Εκκλησία με τους ιεροκήρυκες, τα μοναστήρια-σχολεία και κυρίως με τους Νεομάρτυρες διέσωσε τη σπίθα που άναψε τη φλόγα της Ελευθερίας.

2) Υπήρχε πίστη στη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού. Λόγιοι και κληρικοί, αγωνιστές και απλός λαός, όλοι είχαν την συνείδηση ότι πρέπει να ελευθερωθούν, διότι είναι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων και της Ελληνορθόδοξης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ο Κολοκοτρώνης δηλώνει στον Άγγλο Χάμιλτον ότι συνεχίζει τον αγώνα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης απαγορεύει στους στρατιώτες του να πουλήσουν αρχαία αγάλματα λέγοντας: «Γι’ αυτά πολεμήσαμε».

3) Η Μεγάλη Ιδέα ήταν το όραμα και η πηγή ελπίδας. Τίποτε σημαντικό δεν επιτυγχάνεται χωρίς όραμα.

4) Μας κράτησε όρθιους η αγάπη των Ελλήνων για τα γράμματα. Άλλοτε σε Κρυφά Σχολειά και άλλοτε –κυρίως μετά το 1650- σε φανερά εκπαιδευτήρια, οι υπόδουλοι μάθαιναν γράμματα με βασικά εγχειρίδια το Ψαλτήρι, την Οκτώηχο και το Ευαγγέλιο.

5) Μας βοήθησε πολύ η ικανότητα των Ελλήνων στο εμπόριο και στη ναυτιλία. Έμποροι από την υπόδουλη Ελλάδα έφευγαν για τη Δυτική και Ανατολική Ευρώπη, συγκέντρωναν χρήματα και επέστρεφαν για να ανοικοδομήσουν εκκλησίες και σχολεία. Το ναυτικό των νησιών και των παραλίων πόλεων ξεκίνησε ως εμπορικό, αλλά το 1821 μετετράπη σε πολεμικό.

6) Ουδέποτε ξεριζώθηκε το αντιστασιακό πνεύμα του Ελληνισμού. Δεκάδες εξεγέρσεις οργανώθηκαν πριν από το 1821.

Ψαρά 1824-2024: Μνήμη και Προσκύνημα.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 22.6.2024

Στις Ευρωεκλογές της 9.6.2024 τρεις ήταν οι νικητές. Η αποχή, ο Φρέντης Μπελέρης και ο Κυριάκος Βελόπουλος. Κατά τα άλλα όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα πλην της Ελληνικής Λύσης έχασαν ψηφοφόρους, αν μετρήσουμε σε απόλυτους αριθμούς, σε σχέση με τον Ιούνιο του 2023.

Η αποχή είναι ανησυχητική. Δείχνει μια γενικότερη αδιαφορία για την πολιτική, για τα κοινά, για τα κόμματα. Δημιουργείται μία γενιά «απολιτίκ». Θυμίζω ότι στην Αρχαία Ελλάδα όποιος αδιαφορούσε για τα δημόσια πράγματα χαρακτηριζόταν με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς. Ας διαβάσουμε ξανά τον Επιτάφιο του Περικλέους, όπως τον κατέγραψε ο Θουκυδίδης. Πάντως το φαινόμενο απασχολεί και άλλες ευρωπαϊκές κοινωνίες. Παρατηρούμε στην Κύπρο να εκλέγεται Ευρωβουλευτής ένας νεαρός που έκανε πλάκα μέσω του YouTube και ο οποίος δεν ανήκει σε κανένα κόμμα.

Ο Φρέντης Μπελέρης είναι αξιέπαινος, διότι άντεξε στις ποικιλόμορφες πιέσεις, διώξεις και μεθοδεύσεις. Νίκησε τον Ράμα και τον αλβανικό εθνικισμό. Η εκλογή του στην Ευρωβουλή θα διεθνοποιήσει τα αιτήματα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας. Εύγε και σε εκείνους που είχαν την σκέψη να τον εντάξουν στο ψηφοδέλτιο ενός μεγάλου κόμματος.

Η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου αύξησε και τους ψηφοφόρους και τα ποσοστά της. Προφανώς εκεί κατέφυγαν πρώην ψηφοφόροι της ΝΔ, οι οποίοι διαφωνούν με τη ρύθμιση για την «ισότητα στον γάμο»  και με άλλες κυβερνητικές πράξεις ή παραλείψεις. Διαφωνώ με πολλά από αυτά που λέει ο Βελόπουλος, αλλά οι αριθμοί δείχνουν ότι προσωρινά έπεισε αρκετούς.

Η «Νίκη»,  που είχε κάνει σημαία της την αντίθεση προς την εν λόγω ρύθμιση, έχασε τώρα 20.000 ψηφοφόρους σε σύγκριση με τον Ιούνιο του 2023. Ας μην πανηγυρίζει η ηγεσία της για την πλασματική αύξηση των ποσοστών, διότι η τάση φυγής των ψηφοφόρων πιθανότατα θα συνεχισθεί.

Επί της ουσίας: Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η ρύθμιση για τον πολυσυζητημένο γάμο απομάκρυνε μεγάλο αριθμό παραδοσιακών υποστηρικτών της ΝΔ. Θυμίζω τρία στοιχεία:

1. Η κυβέρνηση δεν είχε καμία ευρωπαϊκή υποχρέωση να θεσπίσει αυτόν τον νόμο. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει αποφανθεί ότι το ζήτημα επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια κάθε κράτους.
2. Θα μπορούσε να ρυθμισθεί με μία προσθήκη στο υπάρχον Σύμφωνο Συμβίωσης.
3. Οι πανηγυρισμοί δημοσίων προσώπων, που είδαμε αμέσως μετά την ψηφοφορία, ενόχλησαν ακόμη και πολλούς μετριοπαθείς πολίτες.

Βεβαίως στο εκλογικό αποτέλεσμα έπαιξαν ρόλο και η ακρίβεια και άλλα προβλήματα. Όμως αν το καταλυτικό γεγονός ήταν η οικονομία, τότε η διαμαρτυρία των ψηφοφόρων θα ενίσχυε τα αριστερά κόμματα, όπως έγινε με τη διόγκωση του ΣΥΡΙΖΑ στα πρώτα χρόνια των μνημονίων. Αντιθέτως τώρα βλέπουμε να ενισχύονται κόμματα, παλαιά και καινούργια, τα οποία είχαν σαφή θέση εναντίον της ρύθμισης “περί ισότητας στον γάμο”.

Μερικοί ήδη διερωτώνται στους τηλεοπτικούς διαλόγους αν η Κυβέρνηση θα μπορέσει να εξαντλήσει την τριετία που απομένει. Προσωπικά πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή δεν τίθεται ζήτημα κυβερνητικής σταθερότητας. Αλλά τα μηνύματα πρέπει να ληφθούν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τους συνεργάτες του. Να γίνουν σεβαστές οι ανησυχίες των πολιτών για την παράτυπη μετανάστευση, να βελτιωθεί η αστυνόμευση, να καλλιεργείται η εθνική και θρησκευτική συνείδηση στα σχολεία όπως προβλέπει το Σύνταγμα, να υποστηριχθεί η παραδοσιακή οικογένεια, να αντιμετωπισθεί το δημογραφικό πρόβλημα.

Εθνική ταυτότητα, οικονομική πρόοδος και δημοκρατία μπορούν κάλλιστα να συνυπάρξουν.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 15.6.2024

Ο Μακεδονικός Αγώνας παραμένει πάντα επίκαιρος  λόγω των εθνικιστικών εξάρσεων όλων των γειτόνων μας. Η αξιοποίηση μηνυμάτων με διαχρονική αξία είναι απαραίτητη σε μία εποχή κατά την οποία η Ελληνική Ιστορία διαστρεβλώνεται έξωθεν  και έσωθεν. Η 7^η Ιουνίου μάς δίνει την αφορμή να θυμηθούμε δύο αγωνιστές που απαγχονίσθηκαν από τους Βουλγάρους κομιταζήδες το 1907 στο αποκορύφωμα του Αγώνα. Πρόκειται για τον Μεσσήνιο Ανθυπολοχαγό Σαράντο Αγαπηνό, γνωστό με το πολεμικό ψευδώνυμο Τέλλος Άγρας, και τον Ναουσαίο συνεργάτη του Αντώνη (Τώνη) Μίγγα.

Ο Άγρας έγινε γνωστός στο Πανελλήνιο από το βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα «Στα Μυστικά του Βάλτου». Η δράση του στη βαλτώδη λίμνη των Γιαννιτσών, η οποία σήμερα πλέον έχει αποξηρανθεί, ήταν δύσκολη αλλά και επιτυχής. Αντιμετώπισε τις βουλγαρικές ένοπλες ομάδες κρυμμένες μέσα στα καλάμια και την ομίχλη και ταυτόχρονα ταλαιπωρήθηκε από την ελονοσία. Κατόρθωσε, σε συνεργασία με εθελοντές από την Ελεύθερη Ελλάδα και εντόπιους αγωνιστές, να καθαρίσει τον δρόμο που ένωνε τη Θεσσαλονίκη με τη Δυτική Μακεδονία. Συνελήφθη μετά από παρασπονδία του Βουλγάρου Ζλατάν έξω από τη Νάουσα και απαγχονίσθηκε σε μια καρυδιά ανάμεσα στα χωριά Τέχοβο και Βλάντοβο, που μετονομάσθηκαν σε Καρυδιά και Άγρας. Δίπλα του κρεμάσθηκε και ο έγγαμος ράφτης Τώνης Μίγγας που τον ακολούθησε με συγκινητική προσήλωση. Ένα παλληκάρι από τη Νότιο Ελλάδα, Ανθυπολοχαγός του Πεζικού, έρχεται εθελοντικά να βοηθήσει τον Ελληνισμό στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία. Και ένας εντόπιος αγωνιστής τον ακολουθεί γνωρίζοντας τους κινδύνους.

Αυτό ήταν το μυστικό της επιτυχίας της δεύτερης φάσης του Μακεδονικού Αγώνα: 1904- 1908. Η ενότητα του Ελληνισμού. (Είχε προηγηθεί η πρώτη φάση το 1878 κατά των ρωσικών σχεδίων για τη Μεγάλη Βουλγαρία). Οι διπλωμάτες Ίων Δραγούμης και Λάμπρος Κορομηλάς κατέστρωσαν το σχέδιο με λεπτομέρειες. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο και οι Μητροπολίτες επέδειξαν ευφυΐα και πατριωτισμό. Οι Αξιωματικοί ήλθαν από την Αθήνα να εκπαιδεύσουν τους εντοπίους Μακεδόνες. Παράδειγμα ο ηρωικός  Παύλος Μελάς. Οι εθελοντές Μανιάτες, Κρητικοί, Κύπριοι κ.α. ήσαν παρόντες. Οι  δασκάλες τολμούσαν να μιλούν για Χριστό και Ελλάδα παρά τον κίνδυνο να φονευθούν από τους κομιτατζήδες της ΕΜΕΟ (VMRO). Οι μειξίγλωσοι Έλληνες, Σλαβόφωνοι, Αρβανιτόφωνοι, Βλαχόφωνοι κατά συντριπτική πλειοψηφία επέδειξαν αφοσίωση στο Πατριαρχείο και στον Ελληνισμό. Η τρομοκρατία νικήθηκε. Ο Ελληνισμός ανάσανε και προετοίμασε το έδαφος για την απελευθέρωση του 1912-13.

Για τη σύγχρονη εποχή υπάρχουν ενδιαφέροντα μηνύματα:

1. Ενωμένοι κερδίσαμε τη Μακεδονία. Σε λίγα χρόνια διχασθήκαμε και χάσαμε τη Μικρά Ασία.
2. Οι επιτυχίες του Ελληνισμού οφείλονται κατά πολύ στην εθνική δράση της Εκκλησίας. Είναι ανιστόρητοι όσοι το αποσιωπούν.
3. Κακώς οι προπαγάνδες των γειτονικών λαών προσπαθούν να ανακινήσουν μειονοτικά ζητήματα τονίζοντας τα διάφορα γλωσσικά ιδιώματα ελληνικών πληθυσμών. Το ανάμεικτο γλωσσικό ιδίωμα δεν σημαίνει διαφορετική εθνική συνείδηση.
4. Στις αναφορές των δυτικών διπλωματών και στις Οθωμανικές απογραφές της εποχής εκείνης δεν υπάρχει καμία ένδειξη για «Μακεδονικό Έθνος».
5. Οι Έλληνες που κέρδισαν τον Μακεδονικό Αγώνα είχαν  περάσει από τη χρεωκοπία του 1893, τον ατυχή ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και την επιβολή Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου το 1898. Το μυστικό ήταν το αξιακό υπόβαθρο. Πίστευαν στον Θεό και στη διαχρονική ιστορική πορεία του Έθνους μας.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 8.6.2024