Kωνσταντίνος Χολέβας

Κάθε χρόνο στις 29 Μαΐου τιμούμε τους ηρωικώς πεσόντες κατά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους. Αλλά παράλληλα είναι χρήσιμο να θυμόμαστε πώς επιβίωσε το Γένος μετά την Άλωση. Επί 400 ή και 500 χρόνια (για τη Βόρειο Ελλάδα) οι υπόδουλοι στηρίχθηκαν στην Ορθόδοξη Εκκλησία, στη συνείδηση της διαχρονικής συνέχειας του Ελληνισμού, στην αγάπη για τα γράμματα, στον κοινοτισμό, στην αλληλεγγύη, στην εμπορική και ναυτική τους δεινότητα και στην ελπίδα. Η Μεγάλη Ιδέα για την απελευθέρωση όλων των ελληνορθοδόξων πληθυσμών  ήταν το υπόβαθρο των δεκάδων κινημάτων πριν και μετά το 1821.

Αυτές τις ρίζες της ελληνορθόδοξης παιδείας, τα επί αιώνες ερείσματα της ελευθερίας μας, προσπαθούν σήμερα να πριονίσουν οι υπεύθυνοι για την Παιδεία. Στο όνομα του δήθεν προοδευτισμού απορρίπτουν την Ορθοδοξία, αμφισβητούν τη συνέχεια του Έθνους, προωθούν μεθόδους και ιδεολογήματα που απέτυχαν διεθνώς.

Μία πραγματική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση θα είναι εκείνη, η οποία θα συνδυάσει την παράδοση με την εξέλιξη, την ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας με την τεχνολογία και την επιστημονική πρόοδο. Χρειαζόμαστε μία μεταρρύθμιση που δεν θα διστάσει να ξαναγυρίσει σε όσα καλά είχε η παιδεία των παλαιοτέρων χρόνων. Πρόοδος είναι η διάπλαση ανθρώπων με ήθος και όχι η κατακρήμνιση αρχών και αξιών.

Προτείνω μία μεταρρύθμιση, η οποία θα επαναφέρει τις Ανθρωπιστικές σπουδές ως υποχρεωτικό υπόβαθρο όλων των τάξεων και κατευθύνσεων του ελληνικού σχολείου. Η Ορθόδοξη Χριστιανική Αγωγή να συνοδεύεται από Πατερικά κείμενα και τα παιδιά μας να μυούνται στον θεολογικό και φιλολογικό πλούτο της Υμνογραφίας. Τα Αρχαία Ελληνικά να διδάσκονται από την Ε΄Δημοτικού με βάση απλά εκκλησιαστικά κείμενα στο πλαίσιο των Θρησκευτικών. Ήδη αυτό γίνεται με επιτυχία σε ορισμένα ιδιωτικά σχολεία. Η γλωσσική αγωγή να τονίζει τη διαχρονική συνέχεια της Ελληνικής και τα παιδιά μας να μπορούν να κατανοούν  τα κλασσικά κείμενα της Αρχαιότητος, αλλά και τη λογία παράδοση και την καθαρεύουσα.

Στην ύλη των Αρχαίων Ελληνικών να είναι βασικό μάθημα  στο Λύκειο ο Επιτάφιος του Περικλέους, που συνδυάζει τη δημοκρατία με τον πατριωτισμό, και ο λόγος «Λυκούργου κατά Λεωκράτους» που μάς διδάσκει ότι «την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω».

Στα Νέα Ελληνικά να ξαναβρούν τη θέση που δικαιούνται ο Σολωμός, ο Παλαμάς, ο Παπαδιαμάντης, ο Κόντογλου. Στην Πολιτική Αγωγή να διδάσκεται η «Αθηναίων Πολιτεία» του Αριστοτέλους, από την οποία μαθαίνουμε ότι η Αρχαία Αθήνα επέλεγε τους Εννέα Άρχοντες με κριτήριο αν εκτελούν πιστά τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις.

Η Ιστορία να προβάλλει πρότυπα αγωνιστών από τον Μακεδονικό και τον Κυπριακό Αγώνα. Άς μην επιτρέψουμε την Άλωση της Παιδείας μας.

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Κυριακή 29 Μαΐου 2016

Κάθε χρόνο στις 19 Μαΐου θυμούμαι και συγκινούμαι. Τιμώ τους Ποντίους Έλληνες που θανατώθηκαν, βασανίστηκαν, ξεριζώθηκαν. Θυμούμαι τους φανατικούς Τούρκους ενόπλους  που ξέσπασαν κατά των Ελλήνων της Μαύρης Θάλασσας, των απογόνων των Αργοναυτών και της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντος.

Η 19.5.1919 συμβολίζει την απόφαση του Κεμάλ Ατατούρκ  να προχωρήσει στη δεύτερη φάση της Γενοκτονίας κατά των Ποντίων.  Είχε ήδη αρχίσει η Τουρκία να εκδιώκει και να εκτελεί Έλληνες στα παράλια της Ιωνίας το 1914 και στον Πόντο το 1916. Η εξόντωση του Ελληνισμού της Ανατολής συνεχίσθηκε με την καταστροφή και τη σφαγή του 1922. Οι Κωνσταντινουπολίτες έζησαν τα φανερά και κρυφά πογκρόμ κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με τον αβάστακτο φόρο και με τα τάγματα Εργασίας όπου πέθαιναν. Και το 1955 με τα Σεπτεμβριανά, κατά τα οποία ο τουρκικός όχλος χρησιμοποιήθηκε για την υλοποίηση ενός καλά σχεδιασμένου προγράμματος  Ειδικών Επιχειρήσεων του Τουρκικού Στρατού. Η επιθετικότητα κατά του Ελληνισμού ολοκληρώθηκε (;) με την εισβολή και τις ωμότητες στην Κύπρο το 1974.

Δεν έχω καταγωγή Ποντιακή ή Μικρασιατική, αλλά τιμώ τους Έλληνες που μάς ήλθαν από τα παράλια του Ευξείνου, διότι και εδώ στην προσφυγιά διατήρησαν την Ορθόδοξη Πίστη τους, την ευλάβεια προς τους Αγίους, την αρχαιοπρεπή ελληνική λαλιά τους, τους παλληκαρίσιους χορούς τους, τη μνήμη των προγόνων τους και τα τραγούδια  τους.

Τιμώ το Ποντιακό αντάρτικο κατά των Τούρκων. Τιμώ τον πατριωτικό ρόλο του κλήρου, όπως ενσαρκώθηκε από τον Χρύσανθο Τραπεζούντος (μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών), τον πρώην Καστορίας Γερμανό Καραβαγγέλη, ο οποίος έδρασε στην Αμάσεια του Πόντου, και τον Εθνομάρτυρα Επίσκοπο Ζήλων Ευθύμιο, ο οποίος θανατώθηκε από τον τουρκικό εθνικισμό.

Τιμώ αλλά και θλίβομαι. Διότι τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια να ξεχασθεί ή να υποβαθμισθεί η 19^η Μαΐου (μνήμη Πόντου) και η 14^η Σεπτεμβρίου (μνήμη Μικρασίας) στο όνομα της δήθεν ελληνοτουρκικής φιλίας και της επανασυγγραφής της Ιστορίας. Προσπαθούν ορισμένοι να λύσουν  τα σύγχρονα ελληνοτουρκικά προβλήματα ρίχνοντας στη λήθη τους Αγίους, τους Εθνομάρτυρες, τη Γενοκτονία, τις αλησμόνητες πατρίδες. Με Υπουργούς που αρνούνται τον όρο «Γενοκτονία» και με βιβλία που μιλούν για «συνωστισμό» στη Σμύρνη  καταβάλλεται προσπάθεια να καταδικάσουμε στη λήθη την καθ’ ημάς Ανατολή. Τον Πόντο, την Ιωνία, την Καππαδοκία, την Ανατολική Θράκη και άλλες κοιτίδες ελληνορθοδοξίας.

Ελπίζω να μην επιτύχει η αποδόμηση της ιστορικής μνήμης. Δεν είναι δυνατόν να προβάλλονται διεθνώς αμφιλεγόμενες γενοκτονίες, όπως η περίπτωση των Τατάρων της Κριμαίας, που υπήρξαν αποδεδειγμένα συνεργάτες των Ναζί, και να λησμονείται η πραγματική Γενοκτονία των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων Χριστιανών από τους Τούρκους.

Ναι στην αλήθεια, όχι στη λήθη. Δεν ξεχνώ τον Πόντο!

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Κυριακή 22 Μαΐου 2016

Ευγένιος Ντελακρουά – Η Σφαγή της Χίου

Την Τρίτη της Διακαινησίμου η Ιερά Μητρόπολις Χίου, Ψαρών και Οινουσσών εδεήθη υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των σφαγιασθέντων υπό των Τούρκων κατά την καταστροφή της Χίου το 1822. Το νησιωτικό αυτό σύμπλεγμα ήλθε εξ άλλου στην επικαιρότητα τις ημέρες του Πάσχα λόγω της προκλητικής δράσης τουρκικών πολεμικών αεροσκαφών και περιπολικών πλοίων στην περιοχή Οινουσσών και των πέριξ μικρονησίδων. Αξίζει, λοιπόν, να θυμηθούμε τη μαρτυρική μορφή του Επισκόπου Χίου Πλάτωνος Φραγκιάδη (+1822).

Ο Εθνομάρτυς αγωνίσθηκε για την Πίστη και την Πατρίδα και ως λόγιος, και ως Ιεροκήρυξ και ως ποιμενάρχης. Διακόνησε την Πατριαρχική Ακαδημία ως σχολάρχης, διάδοχος του επίσης Εθνομάρτυρος διδασκάλου του Μητροπολίτου Δωροθέου Πρωΐου, ο οποίος συνόδευσε στο μαρτύριο τον Άγιο Πατριάρχη Γρηγόριο Ε’. Εμψύχωσε τον λαό του Κυρίου και μετέδωσε με κάθε τρόπο μηνύματα Ελευθερίας πνευματικής και εθνικής. Από την πρώτη στιγμή έλαβε θέση υπέρ του Αγώνος της Εθνεγερσίας και κήρυξε την Επανάσταση στην Χίο. Συνεργάσθηκε με άλλους κληρικούς, μοναχούς και αγωνιστές για την ευόδωση της εθνικής υποθέσεως. Ήταν στο νησί του παρών, όρθιος και αγέρωχος, όταν πάτησε το πόδι του ο τουρκικός όλεθρος. Τότε που άφωνη η πολιτισμένη Ευρώπη επληροφορείτο την εκ βάθρων καταστροφή, δήωση και ερήμωση της νήσου του Ομήρου.

Ο Επίσκοπος Πλάτων συνελήφθη και ρίχθηκε στα υπόγεια του Κάστρου της Χίου μαζί με τον διάκονό του Μακάριο. Επί 41 ημέρες ανέμεναν καρτερικώς τον θάνατο. Βασανίσθηκαν, στερήθηκαν την τροφή και το καθαρό νερό, αλλά δεν λύγισαν. Ο καλός ποιμήν τίθησι την ψυχήν αυτού υπέρ των προβάτων. Ο Πλάτων Φραγκιάδης υπέμεινε αγόγγυστα με προσευχή και θερμή πίστη προς τον Κύριο. Μετά από 41 ημέρες απαγχονίσθηκε στην πλατεία Βουνακίου της πόλεως Χίου και ετέθη επικεφαλής της χορείας αναριθμήτων κληρικών και λαϊκών της Χίου, οι οποίοι μαρτύρησαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Η παρακαταθήκη του μένει στον αιώνα και αποτελεί οδηγό για κάθε αξιοπρεπή Έλληνα, για κάθε Ορθόδοξο κληρικό.

Οι μαρτυρίες των αυτοπτών αναφέρουν ότι ο τουρκικός όχλος ζητωκραύγαζε κατά τον απαγχονισμό του Μητροπολίτου, του Διακόνου, των λοιπών κληρικών και προκρίτων. Για να εξευτελίσουν ακόμη περισσότερο το Ιερό λείψανο του Μητροπολίτου οι Τούρκοι τοποθέτησαν στην ιερά κεφαλή του τουρκικό σαρίκι και το πέταξαν στη θάλασσα.

Τον Ιούνιο 2013 ο Μητροπολίτης Χίου κ. Μάρκος μετέφερε τα οστά του Εθνομάρτυρος από την πλατεία Βουνακίου στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά Χίου.

Κάθε φορά που επισκεπτόμαστε με ευλάβεια την Χίο, την ακριτική αυτή περιοχή, απέναντι από τις αιματοβαμμένες και πλήρεις ελληνικής Ιστορίας και μνήμης μικρασιατικές ακτές, διακηρύσσουμε ότι επιθυμούμε την ειρηνική συμβίωση με όλους τους γειτονικούς λαούς. Αλλά δεν απεμπολούμε ούτε σπιθαμή γης. Η γη της Χίου και των γύρω νησιών και κάθε κομμάτι της ελληνικής γης είναι γεμάτη από οστά μαρτύρων και ηρώων. Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσωμεν. Θα αγωνισθούμε όλοι, στρατός, κλήρος και λαός υπέρ της εθνικής ανεξαρτησίας και της εδαφικής μας ακεραιότητος, αν και όποτε χρειασθεί. Στέλνουμε μήνυμα προς τους γείτονες: Είμαστε φιλειρηνικός λαός, αλλά όχι αφελής. Δεν ζητούμε εκδίκηση, αλλά ταυτοχρόνως δεν διαγράφουμε την Ιστορική μνήμη.

Ο Εθνομάρτυς Πλάτων με τη γενναιότητά του υπενθυμίζει την αποστολή του Ορθοδόξου ποιμένος. Να αγωνίζεται πνευματικώς και ειρηνικώς για την σωτηρία των ψυχών του ποιμνίου του. Αλλά και να είναι πρώτος σε κάθε τίμιο εθνικό Αγώνα. Ο Πλάτων Φραγκιάδης ακολούθησε το παράδειγμα του Γρηγορίου Ε’, του Κυρίλλου ΣΤ’ του από Αδριανουπόλεως, του Κύπρου Κυπριανού και των συν αυτώ αναιρεθέντων κληρικών και πολλών άλλων ποιμένων της Ανατολικής του Χριστού Εκκλησίας. Στο σύγχρονο αυτό μαρτυρολόγιο προστέθηκαν αργότερα πολλοί άλλοι Ιεράρχες. Κατά την Ελληνική Επανάσταση, κατά τον Μακεδονικό Αγώνα, κατά την Μικρασιατική τραγωδία, κατά την υπό των Νεοτούρκων γενοκτονία των Ποντίων Ελλήνων. Η έναντι της Χίου κειμένη γη της Ιωνίας φυλάσσει ιεροκρυφίως το κατακρεουργηθέν άγιο λείψανο του Εθνοϊερομάρτυρος Χρυσοστόμου Καλαφάτη, Μητροπολίτου πρώην Δράμας και μετέπειτα Σμύρνης. Αιωνία ας είναι η μνήμη όλων των Εθνομαρτύρων, Επισκόπων, κληρικών και μοναχών!

Ιδιαίτερη σημασία αποκτά η μνήμη και η θυσία του Εθνομάρτυρος σήμερα, κατά τη διάρκεια της παρούσης οικονομικής και πνευματικής κρίσεως, της οποίας ποικιλώνυμες και πολύπλευρες είναι οι φανερώσεις και οι συνέπειες. Η ιερή σκιά του Επισκόπου Πλάτωνος και των λοιπών εθνομαρτύρων της Χιακής τραγωδίας του 1822 μας θυμίζουν ότι αυτός ο τόπος, αυτός ο λαός αντιμετώπισε πολύ χειρότερα προβλήματα και βαρύτερες καταστάσεις, αλλά επέζησε και απελευθερώθηκε. Τούτο οφείλεται στην Ελληνορθόδοξη αυτοσυνειδησία των προγόνων μας και στην ακλόνητη εμμονή τους σε Χριστό και Ελλάδα.

Η Ορθοδοξία, η Γλώσσα, η φιλομάθεια, η κοινοτική αλληλεγγύη, η διαχρονική ιστορική συνείδηση της Ελληνικής συνέχειας, η ναυτοσύνη μας, η διάθεση για προσφορά, το πνεύμα αυτοθυσίας, αυτά ήσαν τα πνευματικά όπλα που μας κράτησαν όρθιους. Αντιθέτως ο υλισμός, ο ευδαιμονισμός, ο τυχοδιωκτισμός και η ήσσων (λιγότερη) προσπάθεια, ιδέες που καλλιεργούνται από δήθεν προοδευτικές ιδεολογίες, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε ηθική και οικονομική κρίση, σε έκπτωση αξιών, σε εθνική κατάθλιψη.

Ο Εθνομάρτυς Πλάτων και τα Ελληνορθόδοξα ιδανικά του μάς δείχνουν τον δρόμο της τιμής και της αξιοπρεπείας.

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ!

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, Τετάρτη 18 Μαΐου 2016

Ο απερχόμενος Πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και μέντορας του Ερντογάν, αποχωρεί από την πολιτική. Πληρώνει τις πολλαπλές διαφωνίες του με τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας και εισηγητή του ημιαυταρχικού-ημιδημοκρατικού ήπιου ισλαμιστικού πειράματος, τον Ρετζεπ Ταγίπ Ερντογάν.

Εμείς οι Έλληνες ωφεληθήκαμε από τον Νταβούτογλου, όσο κι αν αυτό σάς φαίνεται παράξενο. Με το βιβλίο «Το Στρατηγικό Βάθος της Τουρκίας», το οποίο συνέγραψε ως πανεπιστημιακός πριν αναλάβει του Υπουργείο Εξωτερικών, δίνει τη δυνατότητα σε κάθε προσεκτικό μελετητή να κατανοήσει το δόγμα του νέου Οθωμανισμού και τους στόχους της τουρκικής επιθετικής διπλωματίας. Ο Νταβούτογλου μάς δίδαξε ότι η σημερινή Τουρκία πιστεύει σε έναν ηγετικό ρόλο μεταξύ όλων των Μουσουλμανικών χωρών καθώς και στη συνέχιση της ηγεμονικής Οθωμανικής πολιτικής. Καλλιεργεί τον μύθο ότι δεν ήταν καταπιεστικοί οι Οθωμανοί, αλλά δημιούργησαν μία αυτοκρατορία πολυπολιτισμική με ειρηνική συνύπαρξη και ευημερία των λαών.

Ο Νταβούτογλου μάς άνοιξε τα μάτια γράφοντας ότι και κανένας Τουρκοκύπριος αν δεν υπήρχε στη Κύπρο, η εισβολή θα ήταν απαραίτητη για τα στρατηγικά συμφέροντα της Τουρκίας. Δηλώνει ότι και στη Θράκη θα γίνει το ίδιο με την Κύπρο και χαρακτηρίζει όλες τις μουσουλμανικές μειονότητες των Βαλκανίων, άρα και της ελληνικής Θράκης, ως χρήσιμα πιόνια του νέου Οθωμανισμού.

Ο Νταβούτογλου υπήρξε χρήσιμος, διότι απέδειξε στην ηττοπαθή μερίδα των Ελλήνων αναλυτών ότι η Τουρκική διπλωματία δεν είναι αήττητη, ούτε παντοδύναμη. Ο εκδιωκόμενος Τούρκος Πρωθυπουργός  είχε διακηρύξει την πολιτική των μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες. Σήμερα αφήνει μία Τουρκία με σοβαρά προβλήματα εσωτερικά και εξωτερικά. Εκρήξεις βομβών και κουρδική εξέγερση στο εσωτερικό. Ρωσία, Ιράν, Συρία, Ισραήλ, Ελλάδα, Κύπρος, Αρμενία, ISIS και άλλα πολλά  μέτωπα στο εξωτερικό.

Οφείλουμε στον αείμνηστο τουρκολόγο και κοινωνιολόγο Νεοκλή Σαρρή την πρωτοβουλία για τη μετάφραση στα ελληνικά του εν λόγω βιβλίου του Νταβούτογλου. Ανήκε στη ρεαλιστική σχολή των Ελλήνων αναλυτών, οι οποίοι εξ αρχής επεσήμαναν την αλαζονεία, τη μεγαλομανία, την αυθαίρετη τεκμηρίωση και τις επικίνδυνες θεωρίες, που προσομοιάζουν με την θεωρία του «ζωτικού χώρου» του Χίτλερ.

Άλλοι Έλληνες αναλυτές αρνήθηκαν να ασχοληθούν με τις προειδοποιήσεις που περιέχει το βιβλίο του Νταβούτογλου και το αγνόησαν. Άλλοι πάλι θαύμασαν το …βάθος της σκέψεως και μάς κάλεσαν να ενταχθούμε και εμείς στον νέο Οθωμανισμό! Ο Νταβούτογλου μάς βοήθησε συν τοις άλλοις  να αντιληφθούμε  τις  αδυναμίες ορισμένων  Ελλήνων διαμορφωτών  γνώμης. Ο νεο-Οθωμανισμός απαιτεί μελέτη και αμυντική- διπλωματική θωράκιση. Ούτε ηττοπάθεια, ούτε αδιαφορία.

Έχουμε κουρασθεί να ακούμε ότι οι προκλήσεις στο Αιγαίο οφείλονται σε εξαγωγή των εσωτερικών προβλημάτων της Τουρκίας. Λάθος. Η Άγκυρα προωθεί εδώ και είκοσι χρόνια την πολιτική των γκρίζων ζωνών ασχέτως εσωτερικών προβλημάτων.

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Κυριακή 15 Μαΐου 2016

ΠΗΓΗ: politischios.gr

Γιατί με επιμονή τα τουρκικά περιπολικά πλοία παραβιάζουν τα χωρικά μας ύδατα στην περιοχή της βραχονησίδας Παναγιά (γνωστής και ως Πασάς) δίπλα στις Οινούσσες της Χίου; Γιατί παραλλήλως βλέπουμε τα τουρκικά αεροσκάφη να παραβιάζουν συνεχώς τον εναέριο χώρο μας στην ίδια περιοχή; Τέσσερις ερμηνείες ακούονται σχετικά. Τις καταγράφω:

Α) Οι Τούρκοι μετά το επεισόδιο των Ιμίων το 1996 άρχισαν να θέτουν θέμα διεκδικήσεων και γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο ακόμη και στη Γαύδο. Το νησιωτικό σύμπλεγμα των Οινουσσών από την αρχή ήταν μέσα στους στόχους της Άγκυρας. Τώρα επαναφέρει πιο δυναμικά τη διεκδίκησή της.

Β) Η Τουρκία παρατηρεί με ικανοποίηση οτι η ΝΑΤΟΪκή ναυτική μοίρα, που ανέλαβε να ανακόψει τις μεταναστευτικές ροές, επιχειρεί μόνο στο Βόρειο Αιγαίο και αποφεύγει συστηματικά τα Δωδεκάνησα. Δίδεται έτσι η εντύπωση ότι το ΝΑΤΟ σιωπηρά αποδέχεται την τουρκική θέση ότι τα Δωδεκάνησα είναι αποστρατιωτικοποιημένη περιοχή. Θέλει, λοιπόν, η γείτων χώρα, να αξιοποιήσει την παρουσία των συμμαχικών πλοίων στην περιοχή της Χίου για να «νομιμοποιήσει» τη διεκδίκησή της. Κατά τη λογική της Άγκυρας, αφού τα τουρκικά πλοία μπαινοβγαίνουν στην ελληνική θαλάσσια ζώνη και το ΝΑΤΟ απλώς παρατηρεί χωρίς να διαμαρτύρεται, εμμέσως κερδίζει πόντους η τουρκική αμφισβήτηση.

Γ) Κύριος στόχος της Τουρκίας είναι η ανάληψη της έρευνας και διάσωσης στο ανατολικό ήμισυ του Αιγαίου. Αδιαφορώντας για τις Διεθνείς Συνθήκες περι Δικαίου της Θαλάσσης, τις οποίες άλλωστε δεν έχει υπογράψει, η Άγκυρα, είτε κυβερνάται από κεμαλικούς είτε από Ισλαμοκεντρικούς ψευδοδημοκράτες τύπου Ερντογάν, θέλει μετά μανίας να επιτύχει τη διχοτόμηση του Αιγαίου. Και οι Οινούσσες ανήκουν σ’ αυτό το ανατολικό ήμισυ του Αιγαίου.

Δ) Η Τουρκία επιχειρεί αντιπερισπασμό με τα επικίνδυνα παιγνίδια στις Οινούσσες. Στόχος της είναι το Καστελλόριζο, το οποίο επηρεάζει καταλυτικά τη χάραξη της ελληνικής ΑΟΖ. Απλώς στρέφει αλλού την προσοχή μας.

Προσωπικά πιστεύω ότι η αλήθεια βρίσκεται κυρίως στον συνδυασμό των δύο πρώτων ερμηνειών. Θεωρώ, λοπόν, απαραίτητη όχι μόνο τη αμυντική μας θωράκιση, αλλα και την  ανύψωση του ηθικού του λαού μας. Το πατριωτικό φρόνημα χλευάσθηκε μετά τα Ίμια και μέχρι σήμερα από Έλληνες διεθνιστές και ψευδοπροοδευτικούς. Ήταν, λοιπόν, αξιέπαινη η πρωτοβουλία του Μητροπολίτου Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκου, ο οποίος το απόγευμα του Μεγάλου Σαββάτου τέλεσε την Αναστάσιμη Λειτουργία στο ελληνικό φυλάκιο της βραχονησίδας Παναγιά. Ο Σεβασμιώτατος χάρισε στους στρατιώτες μία ελληνική σημαία και τόνισε στο κήρυγμά του τα εξής:

«Ήλθα ως προσκυνητής. Προσκυνητής στα πρόσωπά σας, στα οποία βλέπω τους άνδρες εκείνους, τους οποίους όρισε ο Θεός και η Ιστορία της Ελλάδος να υπερασπίζουν την εθνική ακεραιότητα της Πατρίδας μας, την Ορθόδοξη Εκκλησία, την ακεραιότητα των αρχαίων ελληνικών, των βυζαντινών, των νεωτέρων και των συγχρόνων μνημείων της Ιστορίας της Πατρίδας μας». ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Κυριακή 8 Μαΐου 2016

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Η Ιστορία του Ελληνισμού αποδομείται συστηματικά από ιδρύματα, ΜΜΕ, καθηγητές ΑΕΙ και άλλους, οι οποίοι επιχειρούν να αλλοιώσουν την ελληνική και ορθόδοξη χριστιανική ταυτότητά μας. Το Υπουργείο Παιδείας υπό τη σημερινή πολιτική ηγεσία του και οι υπεύθυνοι του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία εκφράζουν θέσεις ανιστόρητες, ατεκμηρίωτες και υποσκάπτουν την ελληνορθόδοξη παράδοση του λαού μας. Μαζί με το μάθημα των Θρησκευτικών αναμένεται να δεχθεί σφοδρή επίθεση και η σχολική διδασκαλία της Ιστορίας. Επιδίωξη των αποδομητών είναι στα Θρησκευτικά να υποβαθμισθεί η Ορθοδοξία και να διδαχθεί η Πανθρησκεία υπό τη μορφή ενός πολυθρησκειακού συνονθυλεύματος, στη δε Ιστορία να αμφισβητηθεί η διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού και να προβληθεί το ελληνικό έθνος ως δυτικό δημιούργημα του 1789.

Η απορθοδοξοποίηση των Θρησκευτικών και ο αφελληνισμός της Ιστορίας βαδίζουν παράλληλα και συντονισμένα. Και ενώ πλησιάζουμε προς το 2021, οπότε θα εορτάσουμε τα 200 χρόνια από το 1821, η Ελληνική Επανάσταση διδάσκεται ελάχιστα ή καθόλου στα Πανεπιστήμιά μας.

Η αποδόμηση της Ιστορίας έχει τρεις εμφανείς στόχους:

Α) Να ωραιοποιήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και να μάς κάνει να ξεχάσουμε τα εγκλήματα των Τούρκων ανά τους αιώνες. Υπακούοντας στο μορφωτικό πρωτόκολλο που υπέγραψαν οι Γ. Α. Παπανδρέου και Ισμαήλ Τζεμ και στην πρόσφατη συμφωνία του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τον Τούρκο ομόλογό του Νταβούτογλου, οι μεταμοντέρνοι ιστορικοί προσπαθούν να παρουσιάσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία σαν μία δήθεν πολυπολιτισμική κοινωνία όπου ζούσαν … αρμονικά οι εθνικές και θρησκευτικές ομάδες. Για την Γενοκτονία των Ποντίων και Μικρασιατών χαρακτηριστική είναι η φράση της Μ. Ρεπούση περί «συνωστισμού» και η άρνηση του Νίκου Φίλη να χαρακτηρίσει τα γεγονότα ως Γενοκτονία.

Η αθώωση των Οθωμανών και των Νεοτούρκων για μαζικά εγκλήματα, ανασκολοπισμούς, βιαίους εξισλαμισμούς, κεφαλικούς φόρους, καταδίκες Νεομαρτύρων, βάρβαρα βασανιστήρια και άλλα παρόμοια και η αμφισβήτηση της γενοκτονικής πολιτικής των Νεοτούρκων είναι μέσο για να αναγκασθούμε να αγαπήσουμε τη σημερινή Τουρκία και να πούμε: Αφού στο παρελθόν περνούσαμε καλά με τους Τούρκους, ας δεχθούμε και σήμερα να μοιράσουμε στα δύο τη Θράκη, το Αιγαίο και την Κύπρο.

Μεγάλη επίθεση εν προκειμένω δέχεται το Κρυφό Σχολειό, διότι οι αποδομητές θέλουν να παρουσιάσουν τους Οθωμανούς ως δήθεν ανεκτικούς και προστάτες της ελληνικής παιδείας! Ευτυχώς στις πολλές ιστορικές πηγές για τον διωγμό της παιδείας μας από το 1430 έως και το 1912 και για την προσφορά της Εκκλησίας μας στην εκπαίδευση των ελληνοπαίδων ήλθε να προστεθεί το εξαιρετικό επιστημονικό πόνημα του Γεωργίου Κεκαυμένου «Το Κρυφό Σχολειό: Το Χρονικό μιας ιστορίας» (Εναλλακτικές Εκδόσεις). Τα 42 ντοκουμέντα του βιβλίου πείθουν τους καλόπιστους και αποστομώνουν τους κακόπιστους.

Β) Ο δεύτερος στόχος είναι η άρνηση του εθνικού, μορφωτικού, κοινωνικού και απελευθερωτικού ρόλου της Ορθοδόξου Εκκλησίας και η αναγνώριση του Δυτικού Διαφωτισμού ως της πνευματικής μήτρας, η οποία γέννησε τον Νέο Ελληνισμό. Δεν υποτιμώ τον Διαφωτισμό και την πολιτική του έκφραση, τη Γαλλική Επανάσταση του 1789, αλλά είναι τεράστιο λάθος να θεωρούν ορισμένοι την Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση ως γνήσιο τέκνο της Γαλλικής. Ο Διαφωτισμός είχε πολλά αντιχριστιανικά στοιχεία, η δε Γαλλική Επανάσταση κατεδίωξε τη Χριστιανική Πίστη και κατήργησε επί αρκετά χρόνια το Χριστιανικό Ημερολόγιο. Αντιθέτως η Ελληνική Επανάσταση του 1821 κηρύχθηκε από πιστούς Ορθοδόξους Χριστιανούς υπό την Εκκλησία, για την Ορθοδοξία, με τον Επίσκοπο και τον παπά να αγωνίζονται στην πρώτη γραμμή.

Οι φανατικοί οπαδοί του Δυτικού Διαφωτισμού παραγνωρίζουν την ανάπτυξη των επιστημών στην υπόδουλη Ελλάδα και την ύπαρξη πολλών επαναστατικών κινημάτων των Ελλήνων αμέσως μετά την Άλωση της Πόλης. Δεν περίμενε τον Δυτικό Διαφωτισμό για να διδάξει π.χ. Αστρονομία το 1710 ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Χρύσανθος, ούτε περίμεναν τη Γαλλική Επανάσταση οι πρόγονοί μας, οι οποίοι είχαν ήδη οργανώσει δεκάδες επαναστατικά κινήματα. Οι αποδομητές της Ιστορίας υποτιμούν ή αγνοούν τη θυσία των Νεομαρτύρων και το κήρυγμα του Πατροκοσμά. Χωρίς, όμως, αυτές τις αγιασμένες μορφές, θα είχαμε τουρκέψει!

Γ) Ο τρίτος στόχος των αποδομητών είναι η πλήρης αμφισβήτηση της ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού. Θεωρούν ότι επί Τουρκοκρατίας δεν υπήρχε εθνική συνείδηση και ότι ήλθαν οι Ευρωπαίοι Διαφωτιστές τον 18^ο αιώνα και την κατασκεύασαν. Παράλληλα παρερμηνεύουν την παρουσία γλωσσικών ιδιαιτεροτήτων σε κάποιες περιοχές. Λησμονούν ότι και οι αρβανιτόφωνοι το 1821 και οι σλαβόφωνοι-δίγλωσσοι κατά τον Μακεδονικό Αγώνα αποδείχθηκαν ισχυρότατοι υπερασπιστές του Ελληνισμού και της εθνικής μας υποστάσεως.

Μιλούν για εθνογένεση το 1821 και αγνοούν ή θέλουν να αγνοούν τις πολυάριθμες ιστορικές πηγές που αποδεικνύουν ότι και επί Ρωμανίας/Βυζαντίου και επί Τουρκοκρατίας (και Ενετοκρατίας) διατηρήθηκε με αίμα και θυσίες η ελληνική συνείδηση. Όποιος παρέμενε Ορθόδοξος στα δύσκολα εκείνα χρόνια παρέμενε Έλληνας. Όποιος εξισλαμιζόταν ή εκλατινιζόταν έχανε και την εθνική του συνείδηση. Η Ορθοδοξία διαφύλαξε την ελληνικότητα ακόμη κι όταν χανόταν η ελληνική γλώσσα. Στα χωριά της Καππαδοκίας, όπου γεννήθηκαν ο Άγιος Αρσένιος και ο Άγιος Παίσιος ο Αγιορείτης, ζούσαν πολλοί τουρκόφωνοι. Μόνον η Ορθόδοξη Θεία Λειτουργία ετελείτο στα ελληνικά και αυτό τους θύμιζε επί αιώνες ότι είναι Ρωμηοί, δηλαδή Ορθόδοξοι Έλληνες.

Ας προστατεύσουμε, λοιπόν, τα Ορθόδοξα Θρησκευτικά και την Ελληνική Ιστορία.

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, 4 Μαΐου 2016

Χριστός Ανέστη!  Ως Ορθόδοξος Έλληνας σκέπτομαι με συγκίνηση εκείνες τις κοινότητες των Ομογενών μας που εορτάζουν την Ανάσταση του Κυρίου με δυσκολίες και με αγωνία για το μέλλον. Τις Ορθόδοξες ελληνικές ενορίες στην Κωνσταντινούπολη, στην Ίμβρο, στην Τένεδο, στην Κατεχόμενη Βόρειο Κύπρο, στην Βόρειο Ήπειρο και αλλού.

Θα ήθελα, όμως, αγαπητοί αναγνώστες, να στρέψω σήμερα την προσοχή σας στους δοκιμαζομένους Ορθοδόξους Χριστιανούς της Συρίας και του Λιβάνου, οι οποίοι έχουν ως μητρική την αραβική γλώσσα, αλλά αυτοαποκαλούνται Ρουμ Ορτοντόξ, δηλαδή Ρωμηοί (Βυζαντινοί) Ορθόδοξοι. Αποτελούν ποίμνιο του Πατριαρχείου Αντιοχείας και προσπαθούν με κάθε τρόπο να επιβιώσουν από τις επιθέσεις των ακραίων Ισλαμιστών. Τα βάσανά τους αποκρυσταλλώνονται στο πρόσωπο του απαχθέντος το 2013 Μητροπολίτου Χαλεπίου, Βεροίας και Αλεξανδρέττας  Παύλου, αδελφού του Πατριάρχου Ιωάννου. Ο Παύλος απήχθη  καθώς επέστρεφε από τις ενορίες που ποιμαίνει στην Αλεξανδρέττα της Τουρκίας. Μαζί του απήχθη και ένας Επίσκοπος των Συροϊακωβιτών. Ο απαχθείς πρόλαβε και έστειλε μήνυμα μέσω κινητού ότι απήχθη από την Αλ-Κάιντα. Η τύχη του αγνοείται.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα αγωνίας για το μέλλον των διωκομένων Ελληνορθοδόξων του Λιβάνου και της Συρίας θεωρώ χρήσιμες τις πληροφορίες που μάς έδωσε τη Μεγάλη Τρίτη 26.4.2016 η τηλεοπτική έρευνα του Αλέξη Παπαχελά στον ΣΚΑΪ. Από την εκπομπή αυτή μάθαμε μεταξύ άλλων τα εξής ενδιαφέροντα στοιχεία:

Υπάρχουν πρόσφατες πληροφορίες ότι οι δύο απαχθέντες Μητροπολίτες μπορεί να είναι ζωντανοί. Η αισιοδοξία των φίλων και συνεργατών του Σεβασμιωτάτου κ. Παύλου είναι συγκρατημένη, αλλά υπαρκτή.

Ο Μητροπολίτης Χαλεπίου Παύλος, ο οποίος ποιμαίνει την περιοχή της ελληνιστικής Βέροιας που δημιούργησαν οι Μακεδόνες του Αλεξάνδρου,  διατηρούσε στενότατες σχέσεις με τη Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Εκεί φυγάδευσε αρκετές Ορθόδοξες μοναχές από τη Συρία.

Ως απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης έμαθε άριστα τα ελληνικά και  την αγάπη για τον ελληνικό πολιτισμό μεταλαμπάδευσε σε όλους τους κληρικούς του, αλλά και στους φοιτητές της Ορθοδόξου Θεολογικής Σχολής στο όρος Μπαλαμάν του Λιβάνου. Ως σχολάρχης επί πολλά χρόνια αυτής της σχολής (στην Ελλάδα την αποκαλούμε Μπελεμέντειο) έδωσε τη δυνατότητα σε όλους τους Ορθοδόξους σπουδαστές από  αραβόφωνες χώρες, να μάθουν καλά τα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά. Ήθελε να μετατρέψει την Σχολή σε μία καθαρά ελληνόφωνη νησίδα μέσα σε ένα περιβάλλον αραβικό και σε μεγάλη  πλειοψηφία μουσουλμανικό.

Όλοι οι κληρικοί που μίλησαν στην εκομπή παραδέχθηκαν ότι και η Εκκλησία της Ελλάδος και το Υπουργείο Εξωτερικών  έχουν βοηθήσει όσο μπορούσαν τους Ρουμ Ορτοντόξ του Πατριαρχείου Αντιοχείας.

Ας μην λησμονούμε, λοιπόν, την αγωνία των Ελληνορθοδόξων της Συρίας. Αυτοί είναι τα μεγαλύτερα θύματα των συγκρούσεων!

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Κυριακή του Πάσχα 1/5/2016