Kωνσταντίνος Χολέβας

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στη Θεσσαλονίκη βρέθηκε από τις αρχές Οκτωβρίου το ένδοξο θωρηκτό «Αβέρωφ», το οποίο μάς θυμίζει τον θρίαμβο του Έθνους στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13. Από την ειδησεογραφία πληροφορούμαστε ότι οι Θεσσαλονικείς και γενικότερα οι Βορειοελλαδίτες πραγματοποίησαν ένα συγκινητικό λαϊκό προσκύνημα στο  σύμβολο της νίκης και της ναυτοσύνης μας.

Αντιγράφω τη σχετική είδηση της 4.12.2017: «Είναι χαρακτηριστικό ότι στις 53 ημέρες επισκεπτηρίου δέχτηκε 130.000 επισκέψεις, τη στιγμή που τα τελευταία δύο χρόνια που βρισκόταν στην Αθήνα είχε καταγράψει 120.000 επισκέψεις. Χθες, τελευταία μέρα του επισκεπτηρίου, 6.500 άνθρωποι βρέθηκαν στο θωρηκτό, ενώ, σε σύγκριση με το Μουσείο της Ακρόπολης, το οποίο δέχεται κατά μέσο όρο 4.000 επισκέπτες την ημέρα, το «Αβέρωφ» κατέγραψε στη Θεσσαλονίκη κατά μέσο όρο 2.500 επισκέψεις ημερησίως».

Ακόμη πιο συγκινητικό είναι το στοιχείο ότι μεταξύ των επισκεπτών ήσαν 27.000 μαθητές από 330 σχολεία της Θεσσαλονίκης και πολλών πόλεων της Μακεδονικής γης. Οι νέοι έμαθαν και προβληματίστηκαν δημιουργικά. Οι παλαιότεροι συγκινήθηκαν και φιλούσαν τον ιστό με τη σημαία. Οι δάσκαλοι δίδαξαν το καλυτερο – ίσως- μάθημα της ζωής τους. Και όσοι ανησυχούμε για την πορεία του Ελληνισμού πήραμε μηνύματα συγκρατημένης αισιοδοξίας. Ο Έλληνας, παρά την κρίση, τα προβλήματα και τις προπαγάνδες, δεν θέλει να αποκοπεί από τις ρίζες του. Οι εθνοαποδομητές δεν επέτυχαν ούτε πρόκειται τελικά να επιτύχουν τον στόχο τους. Η Ορθοδοξία, η σημαία, η ιστορία μας, οι ήρωες, οι αξίες και τα ιδανικά του 1821, του 1912, του 1940 και του 1955-59 θα συνεχίσουν να ενθουσιάζουν και να ενθαρρύνουν τον λαό μας.

Ο «Αβέρωφ» συνοψίζει και αποκρυσταλλώνει τις αξίες του παρελθόντος που μπορούν να μάς οδηγήσουν σε ένα καλύτερο παρόν και σε ένα λαμπρότερο μέλλον. Η πίστη στον Θεό ήταν το θεμέλιο της νίκης. Ο νάυαρχος Παύλος Κουντουριώτης ενίσχυε το ηθικό των ναυτών του με συνεχείς αναφορές στον Θεό. Ο «Αβέρωφ» έχει ακόμη και σήμερα το εκκλησάκι του και οι ναύτες του πάντα θα προσεύχονται στον Άγιο Νικόλαο. Η διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού διατρανώνεται και συμβολίζεται από τις επιτυχίες μας στη θάλασσα. Σαλαμινομάχοι, βυζαντινοί ναύαρχοι, Κανάρης και Μιαούλης αποτέλεσαν το παράδειγμα προς μίμησιν για τους ναυτικούς μας του 1912-13. Η επίγνωση της ιστορικής αποστολής αποτυπώνεται χαρακτηριστικά στη φράση του Κουντουριώτη προς τους αξιωματικούς του κατά τη Ναυμαχία της Έλλης, στις 3.12.1912, ότι:  «Έχω σκοπό να ξαναφέρω το 1821»! Και,  πράγματι, κατενίκησε τον τουρκικό στόλο.

Η αγάπη των σημερινών Ελλήνων για τον «Αβέρωφ»  αποτελεί και ένα διαρκές μνημόσυνο για τους μεγάλους Εθνικούς Ευεργέτες, όπως ήταν ο Γεώργιος Αβέρωφ που χρηματοδότησε την αγορά του ιστορικού πλοίου.

Ο «Αβέρωφ» μάς χαρίζει την απαραίτητη ελληνορθόδοξη πνευματική  θωράκιση!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 10.12.2017

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Η γειτονική Αλβανία δεν κρύβει την προσκόλλησή της στην ιδεολογία της «Μεγάλης» ή «Φυσικής» Αλβανίας, η οποία περιλαμβάνει εδάφη της Σερβίας, του Μαυροβουνίου, των Σκοπίων και της Ελλάδος.

Κατά τον πρόσφατο εορτασμό των 105 χρόνων από την ίδρυση του αλβανικού κράτους είδαμε μία ποικιλία δημοσίων δηλώσεων με το ίδιο εθνικιστικό περιεχόμενο. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Ιλίρ Μέτα μίλησε για «δύο κράτη – ένα έθνος» εννοώντας ότι και το Κοσσυφοπέδιο – Κόσσοβο είναι τμήμα του αλβανικού έθνους. Ο Πρωθυπουργός Έντι Ράμα προσπάθησε να επενδύσει τον χάρτη της Μεγάλης Αλβανίας με τα σύμβολα της Ευρ. Ενώσεως υπονοώντας ότι η ένωση όλων των «αλβανικών» εδαφών θα γίνει μέσω της εντάξεως της Αλβανίας και του Κοσσόβου στην Ε.Ε. Ο δε πρώην Πρωθυπουργός και ηγετική φυσιογνωμία της αντιπολιτεύσεως Σάλι Μπερίσα χρησιμοποίησε τα μέσα κοινωνικής δικτυώσεως για να παρουσιάσει έναν χάρτη που περιλαμβάνει και ελληνικά εδάφη.

Οι συνέπειες αυτής της ιδεολογίας, η οποία διαπερνά όλα τις πολιτικές δυνάμεις στα Τίρανα και στην Πρίστινα (πρωτεύουσα του Κοσσόβου), είναι ορατές:

Στη Βόρειο Ήπειρο και κυρίως στη Χειμάρρα καταπατούνται τα δικαιώματα της Ελληνικής Μειονότητος.

Οι Τσάμηδες, απόγονοι εκείνων που συνεργάσθηκαν με Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές το 1941-44, προωθούν μέσω των αλβανικών κομμάτων τη διεκδίκηση εις βάρος της Θεσπρωτίας, την οποία αποκαλούν Τσαμουριά.

Η διεκδίκηση εδαφών της Νοτίου Σερβίας γίνεται όλο και πιο έντονη.

Οι Αλβανοί των Σκοπίων, που αποτελούν περίπου το 30% του πληθυσμού, απαιτούν καθεστώς ισοτιμίας με τους Σλάβους και υποστηρίζονται δυναμικά από την κυβέρνηση της Αλβανίας. Υπό τον φόβο του αλβανικού εθνικισμού και για να αποφύγουν τη διχοτόμηση του κράτους οι Σλάβοι δήθεν «μακεδόνες» στρέφονται προς τη Βουλγαρία. Χαρακτηριστική είναι αυτή η στροφή μετά την ανάληψη της Πρωθυπουργίας της ΠΓΔΜ από τον Ζόραν Ζάεφ.

Οι δεσμοί Αλβανίας και Τουρκίας ισχυροποιούνται και διευρύνονται. Δεν αποκλείεται η Άγκυρα να χρησιμοποιήσει τα Τίρανα για να δημιουργήσει μία τανάλια, η οποία θα μάς πιέζει και από τα ανατολικά και από τα βορειοδυτικά σύνορά μας.

Είναι απαραίτητο να αξιοποιήσουμε τη συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να περιορίσουμε αυτές τις επικίνδυνες τάσεις, οι οποίες αποσταθεροποιούν την περιοχή μας. Είναι επίσης αναγκαίο να ακουστεί πιο δυνατά η φωνή υποστηρίξεως της Ελλάδος προς τους Βορειοηπειρώτες. Οι ανακοινώσεις διαμαρτυρίας του Υπουργείου Εξωτερικών μέχρι τώρα δεν έχουν αποδώσει καρπούς.

Η Αλβανία οφείλει να κατανοήσει ότι επιθυμούμε την καλή γειτονία και τη βελτίωση των διμερών σχέσεων με προϋπόθεση α) τον σεβασμό των θρησκευτικών, εκπαιδευτικών, και ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών και β) την αποφυγή ανακινήσεως ζητημάτων που έχουν κλείσει προ πολλού. Το «Τσάμικο» είναι ανύπαρκτο για την Ελλάδα.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 3.12.2017

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Η Βουλγαρία ετοιμάζεται να αναλάβει κατά το πρώτο εξάμηνο του 2018 την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Ένας από τους πρώτους στόχους της, όπως διακηρύσσει ο πρωθυπουργός Boyko Borissov, είναι η υποβοήθηση των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων να κάνουν σταθερά βήματα προς τη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια. Στην ομάδα αυτών των χωρών εντάσσονται και τα Σκόπια, τα οποία δείχνουν προσφάτως την τάση να τεθούν υπό την προστασία της Βουλγαρίας.

Ίσως αυτή η στροφή του Πρωθυπουργού Zoran Zaev να οφείλεται στην ανασφάλεια που αισθάνονται οι Σλάβοι της ΠΓΔΜ, οι αυτοαποκαλούμενοι «Μακεδόνες», απέναντι στις διεκδικήσεις της ισχυρής αλβανικής μειονότητας, η οποία απαιτεί καθεστώς εθνικής, γλωσσικής και ευρύτερης ισοτιμίας με την πλήρη στήριξη της Αλβανίας και του Κοσσόβου. Αξίζει να καταγράψουμε τα κυριότερα βήματα της αμοιβαίας προσεγγίσεως μεταξύ Σκοπίων και Σόφιας. Θυμίζω ότι το 1991 η Βουλγαρία αναγνώρισε το κράτος των Σκοπίων με το όνομα «Μακεδονία», όμως δεν αναγνώρισε ούτε «μακεδονική γλώσσα», ούτε «μακεδονική εθνότητα» υπονοώντας ότι η πλειοψηφία των Χριστιανών (μη Αλβανών) κατοίκων του νέου κράτους είναι βουλγαρικής εθνικής καταγωγής.

Από τον Μάιο του τρέχοντος έτους η τρίτη κυβέρνηση του κεντροδεξιού Boyko Borissov εξαρτάται από τη στήριξη του εθνικιστικού συνασπισμού των «Ενωμένων Πατριωτών». Τα τρία κόμματα του συνασπισμού μετέχουν με υπουργούς στην κυβέρνηση. Ένα από τα κόμματα αυτά έχει τον τίτλο ΒΜΡΟ, παραπέμποντας στο βουλγαρικό κομμιτάτο του 1893, και δηλώνει δημοσίως ότι οι Σλάβοι των Σκοπίων είναι Βούλγαροι.

Την 1.8.2017 οι δύο κυβερνήσεις υπέγραψαν Σύμφωνο Πολυμερούς Συνεργασίας αφήνοντας χωρίς τελική ρύθμιση τη διαφωνία τους για το αν υπάρχει «μακεδονική»  γλώσσα και ταυτότητα. Η ημερομηνία είναι συμβολική. Μία ημέρα μετά, στις 2 Αυγούστου, ήταν – με το παλαιό ημερολόγιο – η επέτειος της 20ής Ιουλίου 1903, όταν Βούλγαροι ένοπλοι επιτέθηκαν συμβολικά εναντίον των Τούρκων που κατείχαν τη Μακεδονία. Η επέτειος αυτή, γνωστή ως Ίλιντεν (ημέρα του Προφήτη Ηλία), μέχρι πρότινος εορταζόταν με διχαστικό πνεύμα. Οι Σκοπιανοί μιλούσαν για τους «Μακεδόνες»  ηγέτες ενώ οι Βούλγαροι τα ίδια πρόσωπα τα τιμούσαν ως Βουλγάρους εθνικιστές.

Λίγες ημέρες μετά την υπογραφή του Συμφώνου η υπουργός Εξωτερικών της Βουλγαρίας Ekaterina Zakharieva έσπευσε να θέσει τις κόκκινες γραμμές της χώρας της για το όνομα της ΠΓΔΜ. Τόνισε ότι η Σόφια δεν αποδέχεται τους γεωγραφικούς προσδιορισμούς «Βόρεια» και «Άνω» πριν από τον όρο «Μακεδονία», διότι απειλούν τη βουλγαρική περιοχή του Πιρίν. Πάνω από τη φιλία με τα Σκόπια η Βουλγαρία θέτει τα εθνικά της συμφέροντα, όπως τα καθορίζει η παρούσα κυβέρνηση.

Στο εσωτερικό του σκοπιανού κράτους ο πρωθυπουργός Zaev κάλεσε τους συμπατριώτες του να δηλώνουν ελεύθερα Βούλγαροι. Ήδη υπάρχει σημαντικό ρεύμα Σκοπιανών υπηκόων που ζητούν βουλγαρική υπηκοότητα, διαβατήριο και υποτροφίες. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του πρώην πρωθυπουργού των Σκοπίων Ljubco Georgievski, ο οποίος δηλώνει Βούλγαρος και εύχεται να αναλάβει Πρέσβυς της Βουλγαρίας στα Σκόπια!

Προ ολίγων ημερών είχαμε και μία εξέλιξη στον εκκλησιαστικό χώρο, η οποία απαιτεί προσοχή για πολλούς λόγους. Η σχισματική «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία», την οποία κατασκεύασε ο Τίτο επί κομμουνιστικού καθεστώτος της Γιουγκοσλαβίας, ανακοίνωσε ότι θεωρεί τη Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία ως «μητέρα της» και της αναθέτει να την επανεντάξει στην κανονικότητα. Το μόρφωμα αυτό δεν αναγνωρίζεται από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τους απανταχού Ορθοδόξους, ενώ παραλλήλως υπάρχει ο κανονικός Μητροπολίτης Σκοπίων και Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος Ιωάννης, ο οποίος υπάγεται στο Σερβικό Πατριαρχείο. Η Βουλγαρική Εκκλησία ναι μεν αποδέχθηκε το αίτημα των σχισματικών, όμως εξέδωσε μία προσεκτική ανακοίνωση, στην οποία υπογραμμίζεται η ανάγκη να γίνουν όλα τα βήματα με σεβασμό στην τάξη και στους κανόνες της Ορθοδοξίας.

Τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτή η έντονη ανάμιξη της Βουλγαρίας στα εσωτερικά και διεθνή προβλήματα των Σκοπίων; Το αισιόδοξο σενάριο είναι ότι η Σόφια, λόγω της συμμετοχής της στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. θα επισπεύσει την ένταξη της ΠΓΔΜ στους ευρωατλαντικούς θεσμούς, αφού όμως λυθεί (και πώς;) το ζήτημα του ονόματος. Το απαισιόδοξο σενάριο προβλέπει ότι θα ενταθούν οι συγκρούσεις Αλβανών και Σλάβων στο εσωτερικό του κράτους, χωρίς να αποκλείεται και η καντονοποίηση της ΠΓΔΜ, με καντόνι αλβανικό, βουλγαρικό, σερβικό κ.λπ.

Η βουλγαρική δυναμική παρέμβαση προφανώς μειώνει την επιρροή της Ελλάδος στα Σκόπια, η οποία είχε ασκηθεί κυρίως μέσω της οικονομικής διπλωματίας. Από την άλλη πλευρά ίσως είναι θετικό για τα ελληνικά συμφέροντα το γεγονός ότι ξεφτίζει συνεχώς το ένδυμα της τεχνητής «μακεδονικής» ταυτότητας. Όταν βλέπουμε πολυάριθμους ψευδομακεδόνες να δηλώνουν Βούλγαροι, τότε έχουμε έναν λόγο περισσότερο να ΜΗΝ νομιμοποιήσουμε το ιδεολόγημα του Τίτο περί «μακεδονικής εθνότητος».

Άρθρο στην ιστοσελίδα www.liberal.gr

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Προ οκτώ μηνών το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π.) ανήρτησε στο διαδίκτυο την πρόταση δέκα συνεργατών του για πλήρη αλλαγή της ύλης, της δομής και της φιλοσοφίας του μαθήματος της Ιστορίας. Η πρόταση του Ι.Ε.Π. προκάλεσε πολλές αρνητικές αντιδράσεις και σήμερα τίθεται το ερώτημα: Θα εφαρμοσθεί ή θα αποσυρθεί η πρόταση;

Στους αντιδρώντες εντάσσονται η ΟΛΜΕ (Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαιδεύσεως) και οι δύο ενώσεις Φιλολόγων, δηλαδή των επιστημόνων που διδάσκουν την Ιστορία στη Μέση Εκπαίδευση. Επίσης το Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών με ομόφωνη ανακοίνωση όλων των διδασκόντων κατέγραψε τις πολλές και ουσιαστικές διαφωνίες του με την πρόταση.

Το κείμενο των 50 σελίδων, το οποίο έχει αναρτηθεί στο διαδίκτυο, συντάχθηκε από μία ομάδα Πανεπιστημιακών και Σχολικών Συμβούλων, στους οποίους δεν περιλαμβάνεται ούτε ένας ειδικός στην Αρχαία Ελληνική, στη Βυζαντινή και στην Πρώιμη Νεοελληνική Ιστορία. Οι ιδεολογικές και διδακτικές καινοτομίες της προτάσεως είναι εν συντομία οι ακόλουθες:

ΤΟ Ι.Ε.Π. προτείνει μία νέα ύλη από την Γ’ Δημοτικού μέχρι την Α’ Λυκείου. Δημιουργείται το ερώτημα: Θέλουν Γυμνάσιο 4 τάξεων; Μα δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Μήπως εμμέσως οδηγούν σε κατάργηση του μαθήματος της Ιστορίας στη Β’ και Γ’ Λυκείου; Όμως έτσι χάνεται η μορφωτική αξία του Λυκείου, το οποίο απλώς θα παρέχει  υποστήριξη στο Φροντιστήριο για την εισαγωγή στα ΑΕΙ.

Η πρόταση του Ι.Ε.Π. δηλώνει την ιδεολογική αμφισβήτησή της στη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού. Μάλιστα δεν θέλουν καν να χρησιμοποιούν τον όρο «έθνος» και μιλούν για «εθνικό υποκείμενο».

Η πρόταση συρρικνώνει την Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδος και του Βυζαντίου/Ρωμανίας. Μάλιστα καταργεί την Αρχαία Ιστορία στη Δ’ Δημοτικού και την συμπιέζει μαζί με τη Βυζαντινή και τη Μεσαιωνική στην Ε’ Δημοτικού.

Αν εφαρμοσθεί η πρόταση  ορισμένες  θεματικές ενότητες θα  επιλέγονται από τον διδάσκοντα και έτσι δεν θα υπάρχει ενιαία ύλη σε όλη την Ελλάδα.

Ζητούν να περιορισθεί η αφήγηση στα σχολικά εγχειρίδια για να μην υποστούν κριτική όπως συνέβη με το βιβλίο της κ. Ρεπούση. Όμως η διδασκαλία της Ιστορίας σε όλα τα προηγμένα κράτη βασίζεται πρωτίστως στην αφήγηση.

Συρρικνώνουν ή και αφαιρούν τελείως κάθε αναφορά στον απελευθερωτικό, εκπαιδευτικό και πολιτιστικό ρόλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Προτείνουν να μην δίδεται έμφαση στα πολεμικά γεγονότα και να μην προβάλλονται οι ήρωες. Δίνουν προτεραιότητα στη διδασκαλία οικονομικών και κοινωνικών εξελίξεων.

Η πρόταση του Ι.Ε.Π.  εξωραΐζει τα διαχρονικά εγκλήματα των Τούρκων κατά του Ελληνισμού. Οι συντάκτες αποφεύγουν ακόμη και τον όρο «Τουρκοκρατία».

Ελπίζω να επικρατήσει η λογική και ο σεβασμός στην εθνική μας ταυτότητα. Η μεταλλαγμένη Ιστορία του Ι.Ε.Π. να μην εφαρμοσθεί στα σχολεία μας.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 26.11.2017

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Προ ολίγων ετών είδαμε ένα σχολικό βιβλίο της Στ΄ Δημοτικού να εξωραΐζει τα εγκλήματα των Οθωμανών και των Νεοτούρκων. Χαρακτηρίσθηκε ως το βιβλίο του «συνωστισμού». Προ ολίγων μηνών διαβάσαμε την ανηρτημένη στο διαδίκτυο πρόταση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, για την αλλαγή της ύλης του μαθήματος της Ιστορίας. Εκεί παρατηρούμε τη σαφή προσπάθεια να αμφισβητηθεί η συνέχεια του Ελληνισμού και να αποσιωπηθεί ο ρόλος της Εκκλησίας καθώς και η θυσία των ηρώων και των Εθνομαρτύρων. Μόλις προ δύο μηνών αισθανθήκαμε τη δυσάρεστη έκπληξη όταν το Προεδρείο της Βουλής των Ελλήνων δεν τίμησε την 14^η Σεπτεμβρίου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ελληνισμού (κατά τις επιταγές του σχετικού Νόμου), αλλά ως Ημέρα Μνήμης της Μικρασιατικής Καταστροφής. Και αυτά είναι μόνο λίγα δείγματα αποδομήσεως της εθνικής ταυτότητος.

Η σχολή των «αναθεωρητών» της Ιστορίας είναι ολιγάριθμη, αλλά θορυβώδης και διεκδικεί να καταλαμβάνουν τα μέλη της καίριες θέσεις. Οι στόχοι της ομάδας είναι κυρίως οι εξής:

Α) Η αμφισβητηση της εθνικής, πολιτιστικής, εκπαιδευτικής και κοινωνικής προσφοράς της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Άλλοι από αυτούς κατηγορούν τον Ορθοδοξο Κλήρο ότι επέδειξε διάθεση υποταγής στους Τούρκους και δεν αγωνίσθηκε για την Ελευθερία και άλλοι γράφουν ακριβώς το αντίθετο: Ότι οι Ορθόδοξοι Κληρικοί είναι αξιόμεμπτοι, διότι καλλιέργησαν εθνικιστικό φρόνημα και ξέφυγαν από την πνευματική αποστολή τους. Η αντιφατικότητα των απόψεων και η έλλειψη σοβαρής τεκμηριώσεως δεν φαίνεται να τους προβληματίζει. Τούς αρκεί να πλήξουν με κάθε τρόπο την Εκκλησία και να αποδομήσουν την Ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας.

Β) Η υπονόμευση της διαχρονικής συνέχειας του Ελληνισμού. Στις νέες προτάσεις του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής για την Ιστορία – ελπίζω να μην εφαρμοσθούν στα σχολεία- χαρακτηρίζεται ως κάτι κακό η διδασκαλία περί συνέχειας του «εθνικού υποκειμένου», όπως ονομάζουν το Έθνος. Δεν δέχονται τη σύνδεση του Νέου Ελληνισμού με την Αρχαιότητα και το Βυζάντιο / Ρωμανία, έστω και αν υπάρχουν πολυάριθμες πηγές που την τεκμηριώνουν. Πιστεύουν ότι το κράτος του 1830 δημιούργησε το Έθνος και δεν δέχονται ότι υπήρξε Έθνος πριν από την Ελληνική Επανάσταση. Σκοπίμως αγνοούν τον Ηρόδοτο, ο οποίος από τον 5^ο αιώνα π.Χ. αναφέρεται στα τέσσερα στοιχεία, τα οποία ενώνουν το Ελληνικό Έθνος (όμαιμον, ομόγλωττον, τα κοινά των θεών ιδρύματα και τα ομότροπα ήθη), ούτε θέλουν να μάθουν για τον Αυτοκράτορα Ιωάννη Βατάτζη, ο οποίος το 1237 έγραφε προς τον Πάπα Γρηγόριο Θ΄ ότι οι Βυζαντινοί (Ρωμαίοι) είναι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων, από τους οποίους μεταδόθηκε η σοφία σε όλον τον κόσμο.

Γ) Η προπαγάνδιση της ουσιαστικά ανύπαρκτης «ελληνοτουρκικής φιλίας», με παράλληλη αθώωση των Οθωμανών και των Νεοτούρκων για τα εγκλήματα, τη γενοκτονία και την καταπίεση που επέβαλαν στον Ελληνισμό. Στη νέα Ιστορία που θέλει να επιβάλει το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής η Τουρκοκρατούμενη Βέροια προυσιάζεται όχι ως υπόδουλη, αλλά ως «Οθωμανική πόλη» και ως πρότυπο συνυπάρξεως θρησκευτικών κοινοτήτων. Οι αναθεωρητές της Ιστορίας δεν έμαθαν τίποτε ή δεν θέλουν να μάθουν για τις φρικιαστικές καταδίκες Ορθοδόξων Ελλήνων από τον Τούρκο ιεροδικαστή (καδή) Βεροίας, δι’ ασήμαντον αφορμήν. Δυστυχώς για εκείνους και ευτυχώς για τους σοβαρούς μελετητές της Ιστορίας, οι καταδικαστικές αποφάσεις σε θάνατο ή σε άλλες εξευτελιστικές ποινές έχουν εκδοθεί σε τόμο από την Εταιρία Μακεδονικών Σπουδών και καταδεινύουν ότι η δήθεν συνύπαρξη θρησκειών είναι κατασκεύασμα νοσηρής φαντασίας. Σκληρή καταπίεση υπήρχε με εκτελέσεις, εξισλαμισμούς, βασανιστήρια αρπαγές παιδιών και άλλα παρόμοια, τα οποία παραδέχονται ακόμη και Μουσουλμάνοι ιστορικοί της περιόδου εκείνης, όπως ο Εβλιγιά Τσελεμπή.

Σχετικά με το ερώτημα αν τα γεγονότα του 1919 στον Πόντο και του 1922 στα παράλια της Μικράς Ασίας είναι γενοκτονία ή κάτι άλλο, αξίζει να παραθέσουμε την απάντηση που δίνει ο καθηγητής Άγγελος Συρίγος στο βιβλίο του «Ελληνοτουρκικές Σχέσεις» (Πατάκης, 2014, σελ. 63-64):

«Τα γεγονότα του 1922 πρέπει να εξετασθούν με κριτήριο τη σύμβαση του ΟΗΕ για την πρόληψη και καταστολή της γενοκτονίας (1948). Η σύμβαση δεν ίσχυε το 1922… είναι όμως το μοναδικό κείμενο που καθορίζει ρητώς την έννοια της γενοκτονίας…. Τα κεμαλικά στρατεύματα προέβησαν στις ακόλουθες πράξεις τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο του 1922 στις περιοχές που κατέλαβαν:

• Συνέλαβαν όλους τους άρρενες ηλικίας 16- 55/60 ετών. Συνέλαβαν επίσης όλα τα γυναικόπαιδα που δεν είχαν εγκαταλείψει τη χώρα μέχρι τη 17/30 Σεπτεμβρίου 1922. Όλοι σχεδόν οι συλληφθέντες εσφάγησαν ή εξολοθρεύθηκαν απο τις κακουχίες, την ασιτία και τις επιδημίες στα Τάγματα Εργασίας…

• Σημειώθηκαν μαζικές σφαγές του Ελληνικού πληθυσμού στη Δυτική Μικρά Ασία και στον Πόντο. Τα θύματα μεταξύ των Ελλήνων την περίοδο 1919-22 ήσαν μεταξύ 300.000 και 640.000.

• Κατεστράφησαν εσκεμμένα οι κατοικές των Ελλήνων (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την πυρπόληση της Σμύρνης στις 31 Αυγούστου/ 13 Σεπτεμβρίου 1922).

• Λόγω της απειλής των σφαγών περίπου 1.000.000 Έλληνες μετετράπησαν μέσα σε λίγες ημέρες σε πρόσφυγες για να γλυτώσουν τη ζωή τους.

• Οι πράξεις αυτές δεν υπήρξαν ένα συμπτωματικό «τυχαίο» γεγονός. Ήταν συνέχεια ενός ευρύτερου σχεδίου που είχε θέσει σε κίνηση το 1914 η ηγεσία του νεοτουρκικού κινήματος…

• Όλα αυτά τα στοιχεία εμπίπτουν πλήρως στον ορισμό της γενοκτονίας. Η γενοκτονία συνοδεύθηκε από εθνοκάθαρση του ελληνικού και αρμενικού στοιχείου» .

Δ) Μία άλλη επιδίωξη των αναθεωρητών είναι η αποδόμηση της γραμμικής συνέχειας στην ιστορική εκπαίδευση των παιδιών μας. Θεωρούν αναχρονιστικό το σχήμα Αρχαία Ελλάδα, Βυζάντιο, Νεώτερος Ελληνισμός και επιχειρούν να διδάξουν θεματικά την Ιστορία (πχ ο Πόλεμος άλλοτε και τώρα, η Ειρήνη, το Θέατρο κλπ) χωρίς ιστορική αλληλουχία. Έτσι προκαλούν σύγχυση στα μυαλά των μαθητών. Την ίδια έλλειψη γραμμικής συνέχειας διαπιστώνουμε και στα μεταλλαγμένα Θρησκευτικά του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Στην Α’ Γυμνασίου διδάσκονται οι διωγμοί των Χριστιανών και στη Β’ Γυμνασίου διδάσκεται η ζωή, η Σταύρωση και η Ανάσταση του Κυρίου! Αποδόμηση μυαλών, αποδόμηση της ελληνορθόδοξης ταυτότητάς μας.

Στην προσπάθεια για αναθεώρηση της Ιστορίας μας θα απαντήσουμε με ψυχραιμία, μελέτη, τεκμηρίωση, εθνική αυτοπεποίθηση και Χριστιανική πραότητα. Οι πηγές βοούν για την αλήθεια και οι μαρτυρίες αφθονούν για να θεμελιώσουμε την εθνική μας ταυτότητα. Με επίγνωση του παρελθόντος θα οικοδομήσουμε το μέλλον παραμένοντας πιστοί στην Ορθοδοξία και την Ελληνικότητά μας, αναγνωρίζοντας ταυτοχρόνως τις απαιτήσεις των καιρών και παρακολουθώντας τις διεθνείς εξελιξεις και τη βιβλιογραφία. Με τη βοηθεια του Θεού, με προσευχή και προσοχή, θα γαλουχήσουμε τη νέα γενιά με τον αφανάτιστο πατριωτισμό και με την εθνική συνείδηση του Ελληνορθοδόξου Γένους μας. Παρά τα συνθήματα της παγκοσμιοποιήσεως και της πολυπολισμικότητος, τα έθνη διατηρούν τα χαρακτηριστικά τους και οι λαοί διεκδικούν μαχητικά την εθνικη τους ιδιοπροσωπία. Εμείς θα την απεμπολήσουμε;

Άρθρο στην ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, Νοέμβριος 2017

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στο ιστολόγιο mignatiou.com διάβασα την αποκάλυψη του δημοσιογράφου Δημήτρη Απόκη ότι δεν αποκλείεται τα Σκόπια να ονομασθούν «Δημοκρατία της Κεντρικής Βαλκανικής». Κάτω από την είδηση δημοσιεύεται δήλωση του Αντώνη Σαμαρά στον ίδιο δημοσιογράφο, με την οποία ο πρώην Πρωθυπουργός επισημαίνει ότι το όνομα αυτό δεν είναι απορριπτέο, αλλά γενικώς πρέπει να είμαστε προσεκτικοί απέναντι στον αλυτρωτισμό των Σκοπίων.

Το θέμα ανακινείται λόγω των αμερικανικών πιέσεων προς τους Σκοπιανούς. Οι ΗΠΑ επιθυμούν να εντάξουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ κατά την επόμενη σύνοδο της Συμμαχίας στις 11 και 12 Ιουλίου 2018. Γνωρίζουν, όμως, ότι η Ελλάς δεν πρόκειται να συναινέσει, αν δεν λυθεί το ζήτημα του ονόματος. Αν τελικά οι ΗΠΑ πείσουν τα Σκόπια να δεχθούν ένα όνομα χωρίς τον όρο «Μακεδονία», αυτό θα αποτελέσει επιτυχία του ελληνικού λαού, ο οποίος έστειλε μήνυμα προς όλες τις κυβερνήσεις από το 1991 μέχρι σήμερα. Δεν είμαι βέβαιος ότι οι Σκοπιανοί θα δεχθούν την ονομασία «Δημοκρατία της Κεντρικής Βαλκανικής», πάντως είναι η πρώτη φορά που φαίνεται έστω και ένα μικρό φωτάκι στον ορίζοντα για τα εθνικά μας συμφέροντα.

Υπάρχουν και άλλες εξελίξεις που μπορούν να επηρεάσουν το πρόβλημα του ονόματος. Θυμίζω:

Στο εσωτερικό του γειτονικού κράτους ακούγονται πλέον φωνές ότι το «μακεδονικό έθνος» είναι ανύπαρκτο και τεχνητό. Στις 3.11.2017 ο Μίροσλαβ Γκάρτσεφ, υπεύθυνος Πολιτισμού του κυβερνώντος Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και πρώην Δήμαρχος, δήλωσε σε σερβικά ΜΜΕ τα εξής: «Το μακεδονικό κράτος ουσιαστικά εφευρέθηκε από τη Γιουγκοσλαβία στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δημιουργήθηκε για πρώτη φορά και σε αυτό έγινε προσπάθεια για καθιέρωση του μακεδονικού έθνους, της μακεδονικής κουλτούρας, της μακεδονικής γλώσσας, των μακεδονικών συμβόλων και όλα τα μακεδονικά καλλιτεχνικά επιτεύγματα».

Η κυβέρνηση Ζάεφ ανέλαβε την εξουσία με τη στήριξη ορισμένων αλβανικών κομμάτων, τα οποία υπακούουν στα κελεύσματα της Αλβανίας και ζητούν καθεστώς ισονομίας με τους Σλάβους. Οι Αλβανοί δηλώνουν ότι η ΠΓΔΜ ανήκει εξ ίσου και στις δύο εθνότητες και απειλούν με απόσχιση, αν δεν γίνουν δεκτά τα αιτήματά τους.

Η Βουλγαρία έχει επανέλθει δυναμικά. Πρώτον δηλώνει ότι θα θέσει βέτο αν τα Σκόπια ονομασθούν Άνω ή Βόρεια Μακεδονία, διότι θεωρεί τους γεωγραφικούς αυτούς προσδιορισμούς ως απειλή για την βουλγαρική περιοχή του Πιρίν. Δεύτερον καλλιεργεί την άποψη ότι οι λεγόμενοι «Μακεδόνες» των Σκοπίων είναι Βούλγαροι και ταυτοχρόνως επέτυχε να αναγνωρισθεί από το Ευρωκοινοβούλιο ως βουλγαρική η «σκοπιανή» μειονότητα στην Αλβανία.

Βεβαίως ουδείς εγγυάται ότι οι ΗΠΑ θα πιέσουν μόνον τα Σκόπια για υποχωρήσεις. Είναι πολύ πιθανόν να πιέσουν και την ελληνική πλευρά. Ας είμαστε έτοιμοι να υπερασπισθούμε το όνομα και την Ιστορία της Μακεδονίας.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 19.11.2017

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Πιστεύω ότι οι περισσότεροι Έλληνες έχουν την ίδια απορία που έχω και εγώ. Γιατί έρχεται στις αρχές Δεκεμβρίου ο Ερντογάν στην Αθήνα; Τί προσδοκά η κυβέρνηση από την παρουσία του Τούρκου Προέδρου; Με άλλα λόγια γιατί να δώσουμε διεθνώς την εντύπωση ότι τον επιβραβεύουμε για τη διαγωγή του εντός και εκτός Τουρκίας;

Θυμίζω τις πράξεις του ιδίου και της κυβερνήσεώς του για να αναρωτηθούμε ποια από αυτές εγκρίνουμε:

Το καθεστώς Ερντογάν συνεχίζει την κατοχή του βορείου Τμήματος της Κύπρου.

Ο Ερντογάν έχει την απαίτηση να παραμείνει στην Κύπρο ο τουρκικός στρατός ως δήθεν εγγυητής της ασφάλειας των Τουρκοκυπρίων και μετά από την εξεύρεση «λύσης» για το μέλλον της Μεγαλονήσου.

Ο Ερντογάν στέλνει συνεχώς τους υπουργούς του στη Θράκη για να κάνουν δηλώσεις περί «τουρκικής»  μειονότητος.

Συνεχίζονται συστηματικά οι παραβιάσεις και παραβάσεις του ελληνικού εναερίου χώρου από τα τουρκικά αεροπλάνα.

Ο Τούρκος Πρόεδρος αμφισβητεί με δηλώσεις του τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, με την οποία καθορίσθηκαν τα σημερινά σύνορα των δύο χωρών και ρυθμίσθηκαν τα δικαιώματα των Μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης (θρησκευτική μειονότητα) και των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως, Ίμβρου και Τενέδου.

Στο εσωτερικό της Τουρκίας έχει επιβληθεί ένα ημι-δικτατορικό καθεστώς με συλλήψεις αντιφρονούντων, οι οποίες συνεχίζονται ακόμη και 16 μήνες μετά το αποτυχόν πραξικόπημα του Ιουλίου 2016.

Το καθεστώς Ερντογάν παρεμβαίνει προκλητικά στη χώρα μας για να ανατρέψει αποφάσεις της Ελληνικής Δικαιοσύνης που αφορούν Τούρκους πολιτικούς φυγάδες.

Επί Ερντογάν η Τουρκία είχε μία πολύ αμφιλεγόμενη ανάμιξη στη Συρία άλλοτε συνεργαζόμενη και άλλοτε συγκρουόμενη με τους τζιχαντιστές.

Οι μεγαλύτερες χώρες της Ευρ. Ενώσεως και οι περισσότερες πολιτικές ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου έχουν προτείνει το πάγωμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της γείτονος χώρας, λόγω του αυταρχικού καθεστώτος της και της καταπατήσεως των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Και άλλα πολλά ων ουκ έστιν αριθμός. Ποια απ’ αυτά θέλουμε να επιβραβεύσουμε;

Αντί να κάνουμε φιλοφρονήσεις προς τον Τούρκο Πρόεδρο, θεωρώ πιο χρήσιμο να καταστρώσουμε μία πανεθνική και υπερκομματική πολιτική για το Αιγαίο και τη Θράκη:

Να διακηρύξουμε ότι η Ελλάς αρχίζει την οροθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της, συζητώντας  πρώτα με την Ιταλία και την Κύπρο.

Να δηλώσουμε ότι είναι ανεπιθύμητοι στο έδαφός μας, όσοι Τούρκοι αξιωματούχοι καλλιεργούν στην ελληνική Θράκη τον τουρκικό εθνικισμό.

Να ελληνοποιήσουμε την εκπαίδευση των Πομάκων που αποτελούν σημαντικό ποσοστό των Μουσουλμάνων της Θράκης σεβόμενοι πάντα τις θρησκευτικές ιδιαιτερότητες.

Να σταματήσουμε κάθε συζήτηση για μείωση της στρατιωτικής θητείας, όταν είναι προφανές ότι και η ισχύουσα θητεία 9 μηνών στον Στρατό Ξηράς δεν επαρκεί για τις αμυντικές μας ανάγκες.

Κύριε Ερντογάν, είμαστε φιλόξενοι, αλλά όχι αφελείς!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 13.11.2017