Kωνσταντίνος Χολέβας

Γιορτάζουμε δύο Εθνικές Επετείους. Όμως λίγοι τις συνειδητοποιούν, ενώ αρκετοί τις παρερμηνεύουν.

Γιορτάζουμε στις 26 Οκτωβρίου την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τον Ελληνικό Στρατό κατά τον νικηφόρο Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο του 1912. Είναι ευκαιρία να τιμήσουμε εκείνους που θυσιάσθηκαν για να μεγαλώσουν την Ελλάδα και να απαλλάξουν από τον τουρκικό ζυγό εκατομμύρια Ελλήνων. Συμβολική η ημερομηνία: Οι πρώτοι Έλληνες στρατιώτες εισήλθαν στη Θεσσαλονίκη ανήμερα της εορτής του Πολιούχου της Αγίου Δημητρίου.

Γιορτάζουμε και το ΟΧΙ του 1940. Τον αγώνα του Στρατού και του λαού εναντίον της θρασείας ιταλικής εισβολής. Γίνεται μερικές φορές λόγος για το «αλβανικό έπος». Θεωρώ λανθασμένη την ορολογία. Η Αλβανία δεν έγραψε κανένα έπος. Ήταν σύμμαχος και δορυφόρος του Μουσολίνι με απόφαση του Αλβανικού Κοινοβουλίου. Το έπος ανήκει στους Έλληνες στρατιώτες και εγράφη επάνω στα βουνά της Ηπείρου. Τα εδάφη που ελευθέρωσε ο Στρατός μας από την 28^η Οκτωβρίου μέχρι και την απόκρουση της εαρινής επίθεσης του 1941 ήταν εδάφη κατοικούμενα κυρίως από Έλληνες. Στην Κορυτσά οι Βορειοηπειρώτες υποδέχθηκαν τον Ελληνικό Στρατό με πολυάριθμες ελληνικές σημαίες. Άρα πρέπει να μιλούμε για το Ελληνικό Έπος των Βορειοηπειρωτικών Βουνών.

Προτείνουν ορισμένοι να εορτάζουμε στις 12 Οκτωβρίου και όχι στις 28 Οκτωβρίου. Λένε ότι σε κάθε πόλεμο τιμούμε τη λήξη και όχι την έναρξη. Απάντηση: Στις 12 Οκτωβρίου 1944 απελευθερώθηκε μόνον η Αθήνα, όχι όλη η Ελλάδα. Από τη Θεσσαλονίκη οι Γερμανοί έφυγαν μετά από δύο εβδομάδες. Η Κρήτη παρέμεινε υπό γερμανική κατοχή μέχρι τον Μάιο του 1945. Δεν είναι σωστό, λοιπόν, να εορτάζουμε αθηναιοκεντρικά σαν να αδιαφορούμε για την υπόλοιπη Ελλάδα.

Επιπλέον το ΟΧΙ μάς συνδέει με τα ΟΧΙ του Ελληνισμού. Το Μολών Λαβέ του Λεωνίδα, την αγέρωχη απάντηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στον Μωάμεθ τον Πορθητή, την άρνηση των Μεσολογγιτών να παραδοθούν το 1826, το ΟΧΙ των Ελλήνων Κυπρίων στη βρετανική αποικιοκρατία και πιο πρόσφατα στο Σχέδιο Ανάν κ.ά. Είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι ο Ελληνισμός κατεγράφη τιμητικά στην παγκόσμια Ιστορία για τα ΟΧΙ του.

Μία άλλη παρερμηνεία, η οποία συνδέεται με τον εορτασμό της 28^ης Οκτωβρίου, είναι η κομματική μονοπώληση της Εθνικής Αντίστασης. Ισχυρίζονται ορισμένοι ότι Αντίσταση κατά των κατακτητών το 1941-44 έκανε μόνο η Αριστερά (ΕΑΜ-ΕΛΑΣ). Λάθος. Η παραχάραξη είναι σκόπιμη και πρέπει να σταματήσει. Μία από τις μεγαλύτερες αντιστασιακές ενέργειες ήταν η ανατίναξη των γραφείων της φιλοναζιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ, στη γωνία Γλάδστωνος και Πατησίων. Αυτή η γενναία πράξη, που έγινε στις 20 Σεπτεμβρίου 1942, πιστώνεται στην πατριωτική Οργάνωση ΠΕΑΝ με στελέχη τον ηρωικό Αεροπόρο Περρίκο, την Ιουλία Μπίμπα και άλλους. Δεν είχαν καμία σχέση με το ΚΚΕ και την Αριστερά. Εξ άλλου τους Τσάμηδες Μουσουλμάνους της Θεσπρωτίας, που συνεργάσθηκαν με τους Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές, αντιμετώπισε επιτυχώς η αντιστασιακή οργάνωση ΕΔΕΣ του Ναπολέοντος Ζέρβα, η οποία ήταν σαφώς αντίθετη με τη ιδεολογία και τους σκοπούς του ΚΚΕ.

Ας σταματήσει η διασπορά διχαστικών μηνυμάτων. Η Διχόνοια προκάλεσε οδυνηρά αποτελέσματα στο Έθνος. Ας βοηθήσουμε τη νέα γενιά να αποφύγει τους διχασμούς. Ας δώσουμε στους νέους να μεθύσουν με το αθάνατο κρασί του 1821 και του 1940.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 26.10.2024

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε να αρχίσει τον διάλογο με τα Τίρανα για την ενταξιακή πορεία της Αλβανίας, ενώ παράλληλα άφησε εκτός νυμφώνος τα Σκόπια. Επειδή τα Δυτικά Βαλκάνια, περιλαμβανομένου του Κοσσόβου, βρίσκονται σε αναταραχή καλό θα ήταν να κάνουμε αργά βήματα εξασφαλίζοντας πρώτιστα τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.

Πιο συγκεκριμένα: Χρήσιμες είναι οι αναφορές στα δικαιώματα των μειονοτήτων που κάνει το ευρωπαϊκό κείμενο για την Αλβανία. Όμως η γενικότερη συμπεριφορά του Ράμα και της αλβανικής πολιτικής ηγεσίας δεν δίνουν τη εικόνα χώρας διατεθειμένης για συνεπή τήρηση διεθνών και ανθρωπιστικών κανόνων. Είδαμε την κατάφωρη αδικία προς τον Μπελέρη, παρατηρούμε την καταπάτηση ελληνικών περιουσιών, ενοχλούμαστε από τη συνεχιζόμενη προπαγάνδα περί Τσάμηδων, δυσπιστούμε ως προς τα αποτελέσματα της απογραφής του 2023 που συρρικνώνει σκοπίμως την Ελληνική Εθνική Μειονότητα.

Ναι, είναι στο χέρι της Ελλάδος να μην κλείσει ένα ενταξιακό κεφάλαιο αν δεν τηρηθούν αυτά που ζητούμε εμείς και οι Ευρωπαίοι. Αλλά θα πρότεινα π,ν ανοίξει οποιοδήποτε κεφάλαιο, να απαιτήσουμε τη διεξαγωγή  νέας αντικειμενικής απογραφής με Ευρωπαίους παρατηρητές. Αν δεν καταγράψουμε επακριβώς το μέγεθος της ελληνικής παρουσίας πώς θα προστατεύσουμε τους ομοεθνείς μας: Ποιους τελικά προστατεύουμε; Τους λίγους που αποδέχεται ως Έλληνες η Αλβανία ή τις 300.000 και περισσότερους που κατέγραψε η απογραφή της Μειονοτικής Οργάνωσης ΟΜΟΝΟΙΑ προ δεκαετίας;

Όσον αφορά στο Κόσσοβο ας μην σπεύσουμε να αναγνωρίσουμε de jure την κρατική υπόστασή του. Αν το κάνουμε δικαιώνουμε τον αλβανικό εθνικισμό και ρίχνουμε νερό στον μύλο της «Μεγάλης Αλβανίας», η οποία περιλαμβάνει στον χάρτη της και ελληνικά εδάφη.

Έρχομαι στα Σκόπια. Δεν «ατακτούν»  μόνο η Πρόεδρος Σιλιάνοφσκα και ο Πρωθυπουργός Μίτσκοσκι. Όλος  ο κρατικός μηχανισμός είναι εμποτισμένος από την ιδεολογία του Μακεδονισμού, η οποία  κατασκευάσθηκε από το κομμουνιστικό καθεστώς του Τίτο.  Όποιος κι αν κυβερνά δεν υπάρχει περίπτωση να τηρηθεί η Συμφωνία των Πρεσπών. Βλέπουμε  έναν θεσμό στενότατα συνδεδεμένο με το κράτος, την Εκκλησία, να παραβιάζει τη συμφωνία που έκανε με τον Οικουμενικό Πατριάρχη το 2022. Ενώ ο Αρχιεπίσκοπος Στέφανος δεσμεύθηκε στο Φανάρι να διατηρήσει μόνο το όνομα «Αρχιεπισκοπή Αχρίδος»  χωρίς καμία αναφορά σε Μακεδονία και Μακεδόνες, σήμερα αυτή η εκκλησιαστική οντότητα αυτοαποκαλείται: «Αρχιεπισκοπή Αχρίδος-Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία».

Αξίζει να υπογραμμίσουμε ότι η Ευρ. Ένωση αποδέχεται πλήρως το βουλγαρικό Βέτο, αν και αρχικά υπήρχαν επιφυλάξεις. Θυμίζω ότι η Σόφια αρνείται να δώσει πράσινο φως για την ευρωπαϊκή πορεία των Σκοπίων αν δεν αναγνωρισθεί η βουλγαρική εθνική κοινότητα ως συνιστώσα ομάδα του κράτους των Σκοπίων και μάλιστα στο κανονιστικό μέρος και όχι απλώς στο Προοίμιο του Συντάγματος. Εξ άλλου δεν προχωρούν, λόγω διαφωνιών, οι εργασίες της Μεικτής Επιστημονικής Επιτροπής που αναζητεί απαντήσεις στο ερώτημα: Τι εθνικότητος ήταν οι (προδήλως Έλληνες) Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος, αλλά και ο Τσάρος Σαμουήλ του 11^ου αιώνος; Οι μεν τους θεωρούν Βουλγάρους, οι δε «Μακεδόνες».

Η ουσία είναι ότι η Βουλγαρία υπερασπίζεται τις  απόψεις της για τα εθνολογικά ζητήματα με μαχητικό τρόπο. Δεν συμφωνώ με όλες τις βουλγαρικές απόψεις, επισημαίνω όμως ότι η Σόφια κάνει τη διαπραγμάτευση που δεν έκαναν οι Έλληνες διαπραγματευτές της ανιστόρητης Συμφωνίας των Πρεσπών.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 19.10.2024

Ο θάνατος του παλληκαριού αφύπνισε  τον Ελληνισμό. Μετά τον ηρωικό θάνατο του Παύλου Μελά, στις 13 Οκτωβρίου 1904, η κυβέρνηση των Αθηνών συνειδητοποίησε πόσο δίκιο είχε ο Ίων Δραγούμης όταν έγραφε: Έλληνες, ας τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία και η Μακεδονία θα μας σώσει!  Όλες οι δυνάμεις του Έθνους συνεργάσθηκαν για να διαφυλάξουν τη φυσική και εθνική επιβίωση του Ελληνισμού της Μακεδονίας που στέναζε υπό τον Οθωμανικό ζυγό και κινδύνευε  από την ένοπλη τρομοκρατία του Βουλγαρικού εθνικισμού και της Σχισματικής Βουλγαρικής Εξαρχίας.

Η πρώτη φάση του ένοπλου Μακεδονικού Αγώνα διεξήχθη το 1878, όταν οι Έλληνες Μακεδόνες αρνήθηκαν να ανταλλάξουν τον τουρκικό ζυγό με την ένταξη σε μία Μεγάλη Βουλγαρία, την  οποία υποστήριζε ο ρωσικός Πανσλαβισμός. Οι Μακεδόνες αγωνίσθηκαν με επίκεντρο το Λιτόχωρο, τη Δυτική Μακεδονία  και το όρος Μπούρινο. Ευτυχώς οι άλλες Μεγάλες Δυνάμεις σταμάτησαν τα σχέδια για ένα βουλγαρικό κράτος, το οποίο θα κατείχε όλη τη Μακεδονία πλην Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής.

Η δεύτερη  φάση του Αγώνα συμβολικά ξεκινά με τον θάνατο του Ανθυπολοχαγού Πυροβολικού Παύλου Μελά στο χωριό Στάτιστα  Καστοριάς (όχι στη Σιάτιστα Κοζάνης), σημερινό χωριό Μελάς. Ο Παύλος ανήκε σε σημαντική οικογένεια των Αθηνών με καταγωγή από την Ήπειρο και η γυναίκα του Ναταλία ήταν κόρη επιφανούς πολιτικού, του Στεφάνου Δραγούμη. Ζήτησε εθελοντικά να μεταβεί τρεις φορές στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία για να ενισχύσει τους εντοπίους και να οργανώσει τα σχέδια του Αγώνα. Ο θάνατός του από ενέδρα τουρκικού αποσπάσματος συγκίνησε το Πανελλήνιο. Έτσι αυξήθηκε η προσέλευση αξιωματικών και άλλων εθελοντών που έσπευδαν να εκπαιδεύσουν τους Έλληνες  στη Μακεδονία.

Ο Ελληνισμός νίκησε στον διμέτωπο αγώνα εναντίον Τούρκων και Βουλγάρων για τους εξής κυρίως λόγους:

1. Υπήρχε όραμα, η Μεγάλη Ιδέα. Το αίτημα για απελευθέρωση των ελληνικών πληθυσμών που είχαν μείνει έξω από τα όρια του ελληνικού κράτους.
2. Συντονίσθηκαν όλοι: Οικουμενικό Πατριαρχείο, διπλωμάτες, αξιωματικοί, δάσκαλοι και δασκάλες από την ελεύθερη Ελλάδα, εντόπιοι οπλαρχηγοί, απλοί χωρικοί, γυναίκες, παιδιά. Είναι λάθος να νομίζουμε ότι είμαστε ανοργάνωτος λαός. Όταν υπάρχει όραμα και θέληση μπορούμε να συντονισθούμε.
3. Η θυσία των κληρικών και των αγωνιστών. Για την Ορθοδοξία και τη Μακεδονία πολλοί άνθρωποι θυσιάσθηκαν και έδωσαν το παράδειγμα.
4. Η ελληνική συνείδηση των διγλώσσων Ελλήνων, δηλαδή εκείνων που αναγκάσθηκαν επί Τουρκοκρατίας να μιλούν τα ελληνικά παράλληλα με σλαβικές διαλέκτους ή με τα βλάχικα. Οι σλαβόφωνοι και οι βλαχόφωνοι Έλληνες πρωταγωνίστησαν στον αγώνα για τη διαφύλαξη της ελληνικότητας της Μακεδονίας και συνεργάσθηκαν με τους εθελοντές που ήρθαν από άλλα μέρη του Ελληνισμού. Κανείς δεν έκανε αναφορά σε «Μακεδονικό Έθνος». Ήταν ανύπαρκτο. Κατασκευάσθηκε το 1944 από τον Τίτο.
5. Η Εκκλησία, το σχολείο, η οικογένεια καλλιεργούσαν την ελπίδα και την πεποίθηση ότι ο Ελληνισμός έχει μέλλον. Παρά την πτώχευση του 1893, τη στρατιωτική ήττα του 1897 και την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου το 1898 οι Έλληνες της μικρής Ελλάδας, αλλά και της υπόδουλης Μακεδονίας (και Θράκης), είχαν το ψυχικό σθένος να αγωνισθούν για να προετοιμάσουν τους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13.

Ας διδάξουμε στα παιδιά μας τα επίκαιρα μηνύματα του Μακεδονικού Αγώνα.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 12.10.2024

Συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια από την άφιξη στην Ελλάδα του τελευταίου κύματος προσφύγων από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης. Στο πλαίσιο αυτό θεωρώ λίαν επίκαιρη την έκδοση ενός τόμου με τα πρακτικά ειδικού Επιστημονικού Συνεδρίου, το οποίο διοργάνωσε πέρσι η Εκκλησία της Ελλάδος.

Ο τόμος έχει τίτλο: Η Ορθόδοξη Εκκλησία στη Μικρά Ασία, τον Πόντο και την Ανατολική Θράκη (εκδόσεις Αρχονταρίκι). Περιλαμβάνει τις ανακοινώσεις που παρουσιάσθηκαν σε ομότιτλο επιστημονικό συνέδριο, το οποίο πραγματοποιήθηκε στο Συνοδικό Μέγαρο της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 20-21 Οκτωβρίου 2023. Προλογίζουν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος,  ο Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος και ο Καθηγητής Εμμανουήλ Βαρβούνης. Τη διοργάνωση ανέλαβε η Ειδική Συνοδική Επιτροπή Πολιτιστικής Ταυτότητος.

Από τα πολλά κείμενα του τόμου των 550 σελίδων επιλέγω να καταγράψω την πρόταση του ειδικού νομικού για θέματα Γενοκτονιών Δρος Βασιλείου Μεϊχανετσίδη, ο οποίος παρατηρεί ότι οι Έλληνες, οι Αρμένιοι και άλλες Χριστιανικές κοινότητες υπέστησαν το 1908-1923 όχι μόνον εθνοκτονία, αλλά και πολιτισμική Γενοκτονία. Ο συγγραφέας περιλαμβάνει κάτω από τον ευρύτερο όρο Γενοκτονία όχι μόνο την εξόντωση και τη βίαια μετακίνηση, αλλά και την καταστροφή των θρησκευτικών τόπων λατρείας και των πολιτιστικών θησαυρών ενός λαού.

Η Σύμβαση του ΟΗΕ του 1948 δεν περιλαμβάνει ευθέως κάτω από τον όρο Γενοκτονία και την πολιτισμοκτονία ως πράξη ποινικώς κολάσιμη, αλλά εμμέσως με την απαγόρευση θρησκευτικού προσηλυτισμού, γλωσσικής αποκοπής των παιδιών κ.ά. Όμως ο Ραφαήλ Λέμκιν που επινόησε τον όρο Γενοκτονία-Genocide δεν αναφέρεται μόνο στη φυσική καταστροφή και εξόντωση των στοχοποιημένων ομάδων, αλλά και στην καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς τους.

Ο Δρ. Μεϊχανετσίδης επισημαίνει ότι οι Οθωμανοί, οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί, γνωρίζοντας την ιδιαίτερη συμβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην πολιτιστική ταυτότητα και στην εθνική επιβίωση των Ελλήνων, επέδειξαν έντονη τάση ιεροκτονίας, δηλαδή σφαγής κληρικών και καταστροφής Ναών και Μονών.

Δυστυχώς αυτή τη γενικότερη τάση πολιτισμικής γενοκτονίας εις βάρος του Ελληνισμού διαπιστώσαμε και μετά την εισβολή του τουρκικού στρατού στην Κύπρο τον Ιούλιο- Αύγουστο 1974. Ναοί και κοιμητήρια συλήθηκαν, εικόνες κλάπηκαν και πωλούνται σε δημοπρασίες.

Πολιτιστική Γενοκτονία είναι και η μετατροπή Ορθοδόξων Ναών σε ισλαμικά τεμένη σήμερα, όπως έκανε ο Ερντογάν με την Αγία Σοφία Κωνσταντινουπόλεως, τη Μονή της Χώρας, την Αγία Σοφία της Νίκαιας στη Μικρά Ασία.

Όπως εύστοχα σημειώνει η Τουρκάλα δημοσιογράφος Ozay Bulut “η Γενοκτονία των Ελλήνων από την Τουρκία συνεχίζεται σήμερα α) διαμέσου των τουρκικών προσπαθειών να σβηστεί ο τρισχιλιετής ελληνικός πολιτισμός από την Ανατολία και β) της συστηματικής άρνησης της γενοκτονίας” (σελ. 543 του προαναφερθέντος τόμου).

Η ελληνική εκπαίδευση όλων των βαθμίδων φυσικά δεν θα ακολουθήσει τον φανατισμό των τουρκικών κρατικών αρχών. Έχουμε, όμως, υποχρέωση να διαφυλάξουμε την ιστορική μνήμη και να διδάξουμε στα παιδιά μας τη διαχρονική ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού. Να τους μιλήσουμε για τις ανθρώπινες ψυχές και για τον Ελληνορθόδοξο πολιτισμό, που ξεριζώθηκαν ή εξοντώθηκαν από τη γενοκτονική μανία του τουρκικού εθνικισμού.

Ο τόμος της Εκκλησία της Ελλάδος για την Ορθόδοξη Χριστιανική παρουσία στη Μικρά Ασία, τον Πόντο και την Ανατολική Θράκη καταγράφει με πλήθος μαρτυριών την ιστορική αλήθεια.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 5.10.2024

Μιλώντας στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 24 Σεπτεμβρίου ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν κάλεσε τη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσει το ψευδοκράτος στα Κατεχόμενα της Κύπρου, το οποίο ο ίδιος αποκαλεί  «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου». Χαρακτήρισε άκυρο και ανεπίκαιρο κάθε μοντέλο ομοσπονδίας  και υπογράμμισε ότι στο νησί υπάρχουν δύο κράτη και δύο λαοί.

Η έκκλησή του για αναγνώριση του ψευδοκράτους συνοδεύθηκε από τη διεκδίκηση τουρκικών συμφερόντων στην υφαλοκρηπίδα στα βόρεια  και  δυτικά της Κύπρου, ενώ συμπλήρωσε ότι οι Τουρκοκύπριοι έχουν δικαιώματα στη θάλασσα που περιβάλλει ολόκληρη την Κύπρο.

Το ερώτημα που τίθεται είναι αν αξίζει από πλευράς Αθηνών και Λευκωσίας να αναζητούμε λύσεις ομοσπονδιακές αφού ο Ερντογάν τις απορρίπτει. Πιστεύω ότι από πλευράς Ελληνισμού πρέπει να διακηρυχθεί ότι ουδεμία λύση συζητείται αν δεν αποχωρήσουν τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα. Ας μην βαυκαλιζόμαστε ότι οι Τουρκοκύπριοι ψευδοπρόεδροι  έχουν δυνατότητα ελιγμών ερήμην της Άγκυρας. Η Αθήνα και η Λευκωσία δεν συζητούν με τον Τατάρ που αυτοαποκαλείται Πρόεδρος, αλλά με τον Ερντογάν και την Άγκυρα.

Τα επόμενα βήματα του Τούρκου Προέδρου στη Μεγαλόνησο θα είναι:

Η ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας του και ποσοτικά και ποιοτικά.

Η διοχέτευση παρατύπων μεταναστών από τα Κατεχόμενα προς τις ελεύθερες περιοχές.

Η επιδίωξη ελληνικών υποχωρήσεων ώστε να φτάσουμε σε μία μορφή Συν-ομοσπονδίας με πλήρη τουρκικό έλεγχο στον Βορρά και δυνατότητα άμεσης τουρκικής παρέμβασης στον Νότο.

Ήδη στην ομιλία του στον ΟΗΕ αναφέρθηκε στη σημασία που αποδίδει στον Οργανισμό των Τουρκογενών Κρατών (πρώην Οργανισμό Τουρκόφωνων Κρατών). Τόνισε τη συμμετοχή της Ουγγαρίας και του ψευδοκράτους με την ιδιότητα των παρατηρητών. Είναι προφανές ότι μέσω αυτού του Οργανισμού θα επιδιώξει την πρώτη διεθνή αναγνώριση του ψευδοκράτους. Θα είναι η Ουγγαρία του Ορμπάν; Ο Ούγγρος Πρωθυπουργός επιδεικνύει εντόνως φιλοτουρκική στάση. Πάντως από τα μέλη του Οργανισμού το Καζακστάν έδειξε σαφή διαφοροποίηση στο θέμα αυτό δεδομένου ότι αρνήθηκε να καλέσει τον Τουρκοκύπριο Τατάρ όταν φιλοξένησε τη Συνέλευση του Οργανισμού Τουρκογενών Κρατών.

Αν δεν επιτύχει την πρώτη αναγνώριση μέσω αυτού του Οργανισμού θα επιδιώξει να πείσει το Πακιστάν.  Είναι σαφές ότι έχει θέσει πλέον ως έναν από τους κύριους στόχους του την αναγνώριση του ψευδοκράτους έστω και από μία ακόμη χώρα πέραν της Τουρκίας.

Το Κυπριακό έχει τρεις διαστάσεις. Είναι πρόβλημα διεθνές λόγω της εισβολής και κατοχής σε χώρα μέλος του ΟΗΕ. Είναι πρόβλημα ευρωπαϊκό, διότι η Κύπρος είναι η μόνη χώρα – μέλος της Ευρ. Ένωσης που έχει κατεχόμενο το 37% του εδάφους της. Για την Ελλάδα είναι σαφέστατα πρόβλημα εθνικό, διότι οι εθνικοί, ιστορικοί, θρησκευτικοί και πολιτιστικοί δεσμοί με τον Ελληνισμό της Κύπρου είναι ακατάλυτοι και διότι η Άγκυρα μας βλέπει ως ένα ενιαίο αντίπαλο: Έβρος, Αιγαίο, Κύπρος.

Είναι ανάγκη να ενισχύσουμε τον Ενιαίο Αμυντικό και Πολιτιστικό Χώρο με την Κύπρο και να απομονώσουμε τις φωνές που προτείνουν διάλογο με την Τουρκία ερήμην του Κυπριακού.

50  χρόνια μετά την εισβολή του Αττίλα πρέπει να δηλώσουμε ότι δεν δεχόμαστε καμία λύση που θα νομιμοποιεί τα τετελεσμένα. Και να αναδείξουμε σε συνεργασία με την Κυπριακή Κυβέρνηση τις πολλαπλές συνέπειες της εισβολής.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 28.9.2024

Στις αρχές του 2025 θα αρχίσει η συζήτηση για τα αναθεωρητέα άρθρα του Συντάγματος δεδομένου ότι θα έχουν συμπληρωθεί 5 χρόνια από την προηγούμενη αναθεώρηση. Η Βουλή αυτή απλώς θα προτείνει ποια άρθρα πρέπει να αναθεωρηθούν και η επόμενη, όποτε γίνουν εκλογές,    θα ψηφίσει ποια άρθρα τελικά θα αλλάξουν.

Αν η παρούσα Βουλή προτείνει για αναθεώρηση ένα άρθρο με τουλάχιστον 180 ψήφους, τότε η επόμενη μπορεί να το αναθεωρήσει με 150 τουλάχιστον ψήφους υπέρ. Αν η παρούσα Βουλή προτείνει ένα άρθρο με 150 ψήφους (και λιγότερες από 180) τότε η επόμενη Βουλή θα πρέπει να συγκεντρώσει 180 ψήφους για να αναθεωρήσει το συγκεκριμένο άρθρο.

Ήδη στις προθέσεις της Κυβέρνησης ακούγεται ότι είναι η αναθεώρηση των άρθρων που θα επιτρέπουν την καθολική επιστολική ψηφοφορία, την επιτάχυνση των αποφάσεων της Δικαιοσύνης, την πρόσληψη σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου στελεχών από τον ιδιωτικό τομέα κ.ά.

Είναι βέβαιο ότι μία από τις αναθεωρητέες διατάξεις θα είναι το άρθρο 16, παράγραφος 5, που αναφέρεται στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Η Νέα Δημοκρατία και πιθανότατα το ΠΑΣΟΚ θα υποστηρίξουν την αναθεώρηση ώστε να είναι συνταγματικώς επιτρεπτή η ίδρυση μη κρατικών Πανεπιστημίων. Σήμερα η παράγραφος αυτή ορίζει τα εξής:

5. H ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση. Tα ιδρύματα αυτά τελούν υπό την εποπτεία του Kράτους, έχουν δικαίωμα να ενισχύονται οικονομικά από αυτό και λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους που αφορούν τους οργανισμούς τους. Συγχώνευση ή κατάτμηση ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μπορεί να γίνει και κατά παρέκκλιση από κάθε αντίθετη διάταξη, όπως νόμος ορίζει.
   

Προσωπικά συμφωνώ με την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, αν εξασφαλισθεί το επίπεδο των σπουδών, η ποιότητα των ακαδημαϊκών προσόντων των καθηγητών και η ύπαρξη ενός διακριτικού ελέγχου από το Υπουργείο Παιδείας. Ήδη στην Κύπρο λειτουργούν με επιτυχία τα μη κρατικά Πανεπιστήμια.

Παράλληλα θα πρέπει να ενισχυθεί θεσμικά και οικονομικά και η λειτουργία των δημοσίων ΑΕΙ, τα οποία επί δύο αιώνες έχουν δώσει στην κοινωνία μας χιλιάδες επιστήμονες, δικαστές, κρατικούς λειτουργούς κ.α. και έχουν επιτύχει διακρίσεις σε διεθνές επίπεδο.

Αυτή που πρέπει να παραμείνει άθικτη  είναι η παράγραφος 2 του ιδίου άρθρου. Αναφέρεται στους σκοπούς της Παιδείας και ορίζει ότι:

2. H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.

Χρειαζόμαστε πολίτες που θα συνειδητοποιούν  τα πολιτιστικά στοιχεία του Ελληνισμού τώρα που η συζήτηση για την ταυτότητα είναι έντονη σε όλη την Ευρώπη. Καλύτερα τα παιδιά μας να λαμβάνουν  βασικές γνώσεις για την Ιστορία μας και την Ορθόδοξη Πίστη από το σχολείο για να μην τις αναζητούν σε πηγές αμφιβόλου αξιοπιστίας. Η καλλιέργεια της εθνικής ταυτότητας θα συμβαδίζει με τη διάπλαση δημοκρατικού φρονήματος και με τη διδασκαλία της υποχρέωσης σεβασμού των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Σε μία εποχή, κατά την οποία άλλοι λαοί πλαστογραφούν την Ιστορία μας και μετατρέπουν βυζαντινούς ναούς σε τζαμιά, το σχολείο πρέπει να προβάλλει τον διαχρονικό Ελληνισμό.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 21.9.2024

Ο εκλεγείς Δήμαρχος Χειμάρρας και νυν Ευρωβουλευτής της Ελλάδος  Φρέντης Μπελέρης είναι πλέον ελεύθερος. Η περιπέτειά του θα καταγραφεί ως μία ακόμη απόδειξη της αντιδημοκρατικής, ανθελληνικής και αυθαίρετης δομής και λειτουργίας των θεσμών του αλβανικού κράτους.

Ο Μπελέρης είναι αξιέπαινος, διότι άντεξε και δεν λύγισε. Πάντα είχε την τόλμη να μιλά για τα δικαιώματα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού και να καταγγέλλει τις παρανομίες της αλβανικής Δικαιοσύνης.

Άξιοι επαίνου είναι και οι κ.κ. Άγγελος Συρίγος και Σταύρος Παπασταύρου, οι οποίοι τον υποστήριξαν με συνέπεια και πρότειναν την ένταξή του στο ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας. Η επιμονή τους δικαιώθηκε. Αν δεν είχε εκλεγεί Ευρωβουλευτής  ο Μπελέρης, σήμερα η τύχη του θα ήταν αβέβαιη. Πιθανότατα θα συνεχιζόταν επί έτη η δικαστική ταλαιπωρία του. Η Αλβανία του Ράμα, όσο και αν επιδεικνύει θρασύτητα, φοβάται την Ευρώπη.

Βεβαίως δεν πρέπει να λησμονούμε και τον συγκατηγορούμενό του, τον Παντελή Κοκαβέση από τη Χειμάρρα. Συνελήφθησαν μαζί με την ίδια ανυπόστατη κατηγορία, αλλά ο Παντελής βγήκε από τη φυλακή νωρίτερα λόγω σοβαρού προβλήματος υγείας. Και αυτός και η οικογένειά του ταλαιπωρήθηκαν.

Η δικαστική περιπέτεια διάρκειας 16 μηνών του Φρέντη Μπελέρη έκανε ευρύτερα γνωστό στην Ελλάδα και στην Ευρώπη το πρόβλημα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στην Αλβανία. Μία ιστορική κοινότητα με πανάρχαιες ρίζες και με αριθμό μελών άνω των 300.000 υφίσταται ύπουλες  διώξεις με στόχο τον πλήρη ξεριζωμό. Καταπάτηση περιουσιών, λανθασμένα στοιχεία στην απογραφή εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων,  ψυχολογικές πιέσεις και άλλα. Ο Μπελέρης αναδεικνύεται σε έναν πολύ καλό πρεσβευτή του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Τώρα πρέπει να στηριχθεί με κάθε τρόπο ώστε να επιτελέσει το έργο του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εκεί πηγαίνει  ως εκπρόσωπος όλων των Ελλήνων, αλλά και ως εκφραστής των προβλημάτων των Βορειοηπειρωτών. Είναι ευκαιρία να αναδείξει τα εθνικά μας θέματα με στοιχεία και με παρρησία ενώπιον εκατοντάδων εκπροσώπων άλλων χωρών, οι οποίοι πιθανότατα αγνοούν το εύρος των αυθαιρεσιών των αλβανικών κυβερνήσεων. Εξ άλλου έχει δηλώσει ότι θα προσφύγει για την υπόθεσή του και σε άλλα ευρωπαϊκά όργανα, όπως είναι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Είμαι βέβαιος ότι ο Μπελέρης θα θυμάται ότι πέραν της Βορείου Ηπείρου εκπροσωπεί ευρύτερα κάθε καταπιεσμένο Έλληνα που βρίσκεται εκτός Ελλάδος. Είμαι επίσης βέβαιος ότι θα αγωνισθεί για την ημικατεχόμενη Κύπρο μας ενθυμούμενος ότι η Βουλή των Αντιπροσώπων της Κύπρου ομοφώνως τον υποστήριξε με ψήφισμα διαμαρτυρίας εναντίον των αλβανικών παρανομιών.

Προφανώς τα προβλήματα στις σχέσεις μας με την Αλβανία δεν λύθηκαν. Πρέπει συνεχώς να τονίζουμε ότι δεν πρόκειται να συναινέσουμε στην ευρωπαϊκή προοπτική της γείτονος χώρας αν δεν βεβαιωθούμε ότι γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, θρησκευτικά, εκπαιδευτικά, ιδιοκτησιακά. Θυμίζω ότι ο Αριστοτέλης Γκούμας δολοφονήθηκε επειδή μιλούσε ελληνικά και ο Κωνσταντίνος Κατσίφας εφονεύθη από την αλβανική αστυνομία χωρίς ακόμη να έχουμε μάθει για ποιον λόγο και υπό ποιες συνθήκες.

Να ζητήσουμε να ξαναγίνει μία σωστή απογραφή των ομοεθνών μας, διότι η πρόσφατη του Σεπτεμβρίου 2024 ήταν μία σκόπιμη πλαστογραφία. Επίσης να απαιτήσουμε να σταματήσει η επίσημη πλέον προπαγάνδα για τους Τσάμηδες, συνεργάτες των Αρχών Κατοχής του 1941-44.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 7.9.2024