Kωνσταντίνος Χολέβας

Η κληρονομιά που αφήνει το 2014 στο 2015 είναι βαριά στις διεθνείς σχέσεις. Η χώρα μας επηρεάζεται από την γεωπολιτική αβεβαιότητα, γι’ αυτό κρίνω σκόπιμο να θυμίσω τις κυριώτερες εστίες αναταραχής και να καταγράψω τις πιθανές εξελίξεις, πάντα με τον κίνδυνο της ανατροπής και των εκπλήξεων.

Α) Τουρκία. Η πολιτική των μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες αποτυγχάνει σε όλα τα επίπεδα ακριβώς τώρα που ανέλαβε την Πρωθυπουργία ο σχεδιαστής της. Ο Αχμέτ Νταβούτογλου πρότεινε στα βιβλία του αυτή τη θεωρία σε συνδυασμό με τον Νέο Οθωμανισμό. Μαζί με τον Ερντογάν απέτυχαν στις σχέσεις με τους γείτονες, εμμένουν όμως στο ιδεολόγημα του Νέου Οθωμανισμού. Το 2015 θα δούμε να εφαρμόζεται η ισλαμική τους ιδεολογία με μεγαλύτερη έμφαση στο εσωτερικό αφού στο εξωτερικό συναντά αντιδράσεις. Για πρώτη φορά στην Ισλαμική Διάσκεψη είδαμε μέσα στο 2014 τρεις χώρες να καταψηφίζουν το ψευδοκράτος των Τουρκοκυπρίων. Η Αίγυπτος, το Ιράν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (Ντουμπάι, Αμπού Ντάμπι κλπ) έδειξαν με την αντιτουρκική στάση τους ότι η Άγκυρα κακώς αυτοδιαφημίζεται ως ο ηγέτης όλων των Μουσουλμανικών κρατών.

Β) Ρωσία-Ουκρανία. Η πόλωση είναι προφανής. Ο Πούτιν επιμένει ότι νομίμως προσάρτησε την Κριμαία, το Κίεβο ετοιμάζεται να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ για να αποκόψει τους δεσμούς της Ουκρανίας με τη Ρωσία και η Δύση τιμωρεί τη Ρωσία με οδυνηρές συνέπειες. Προβλέπω ότι το 2015 θα βρεθεί τελικά μία μέση λύση για να είναι όλοι ικανοποιημένοι. Δηλαδή η Ρωσία θα δείξει διάθεση μερικού συμβιβασμού στο εδαφικό ζήτημα και η Δύση θα χαλαρώσει τα οικονομικά αντίμετρα. Η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ τουλάχιστον στο προβλέψιμο μέλλον. Ακόμη και στις ΗΠΑ υπάρχουν ρεαλιστές και γνώστες της Ιστορίας, όπως ο γερόλυκος Χένρυ Κίσσιτζερ, οι οποίοι συμβουλεύουν ότι δεν πρέπει να ταπεινώνεται ολοκληρωτικά η Ρωσία και ότι τα συμφέροντά της στον χώρο της πρώην ΕΣΣΔ πρέπει να λαμβάνονται  σοβαρά υπ’ όψιν. Η πρόβλεψή μου εκφράζει το αισιόδοξο σενάριο. Υπάρχει και η απαισιόδοξη προοπτική, δηλαδή η σκλήρυνση της δυτικής πολιτικής και η διέγερση των αμυντικών ανακλαστικών της Ρωσίας, η οποία παραμένει απρόβλεπτος παίκτης.

Γ) Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ε.Ε. συνεχίζει να αποτελεί ένα ιστορικό παράδοξο. Επιδιώκει την οικοδόμηση λειτουργικών υπερεθνικών θεσμών σε μία διεθνή τάξη, στην οποία ακόμη παραμένει ισχυρό το εθνικό κράτος. Σήμερα η Ένωση ευρίσκεται ενώπιον μεγάλου προβληματισμού για το μέλλον της, για το ΕΥΡΩ, για την σχεδόν αδύνατη διεύρυνσή της με νέα μέλη και κυρίως για τη διόγκωση των ευρωσκεπτικιστικών και ευρωφοβικών ρευμάτων. Προσωπικά πιστεύω ότι η κριτική στους θεσμούς, όταν είναι ιστορικά τεκμηριωμένη, μπορεί να βοηθήσει την Ένωση να βρει μία ισορροπία μεταξύ εθνικών συμφερόντων και ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Όταν, όμως ο σκεπτικισμός μετεξελίσσεται σε ευρωφοβικές και ακραίες εθνικιστικές απόψεις, τότε οι Βρυξέλλες πρέπει να δώσουν άμεσες και πειστικές απαντήσεις. Αν η Ε.Ε. δεν λειτουργήσει με μεγαλύτερη συμμετοχή των πολιτών της, αν δεν μειώσει το «δημοκρατικό έλλειμμα» και αν δεν μετριάσει τη γερμανική παντοδυναμία, οι εσωτερικές αναταράξεις θα  αυξηθούν.

Δ) Μέση Ανατολή. Η κατάκτηση εδαφών στη Συρία και στο Ιράκ από τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους και η γενοκτονία των Χριστιανών της περιοχής αποτέλεσαν τη δυσάρεστη έκπληξη του 2014. Η ικανότητα του Άσσαντ να επιβιώνει ήταν μία άλλη έκπληξη, για την οποία οι Δυτικοί μάλλον ικανοποιήθηκαν, αλλά δεν θέλουν να το παραδεχθούν. Η συνεργασία Ελλάδος, Κύπρου και Ισραήλ αποτελεί μία αξιοσημείωτη νησίδα σταθερότητος. Πάντως η στρατολόγηση τζιχαντιστών στη Βουλγαρία και στο Κόσσοβο θα φέρει το πρόβλημα πολύ κοντά μας.

Ενώπιον των εξελίξεων η Ελλάς πρέπει να θωρακισθεί διπλωματικά και στρατιωτικά.

Άρθρο μου στην εφημερίδα Δημοκρατία, Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Εύχομαι αύριο να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας και να αποφύγουμε τις πρόωρες εκλογές. Επειδή, όμως, όλα είναι πιθανά θα καταγράψω ορισμένες παρατηρήσεις μου που προκύπτουν από τη μελέτη των δημοσκοπήσεων. Με απλά λόγια θα εξηγήσω ότι δεν είναι καθόλου εξασφαλισμένη η πρώτη θέση του ΣΥΡΙΖΑ.

Στοιχείο πρώτο. Ναι, μεν, ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται πρώτος στην πρόθεση ψήφου, αλλά η διαφορά του με τη Νέα Δημοκρατία έχει μειωθεί σε όλες τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών. Παλαιότερα βλέπαμε διαφορές με μέσο όρο το 7%, τώρα οι περισσότερες μετρήσεις δείχνουν διαφορές γύρω στο 3,5%. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μία εύκολη διέξοδος διαμαρτυρίας για όσους πλήττονται από τα όντως πιεστικά οικονομικά μέτρα, όμως όταν έρχεται η ώρα της κάλπης αρκετοί από τους διαμαρτυρομένους δεν θα ήθελαν να δουν τον Αλέξη. Τσίπρα στο τιμόνι της χώρας.

Δεύτερον. Υπάρχει σημαντικό ποσοστό αδιευκρίνιστης ψήφου. Δεν πιστεύω ότι αυτοί οι ψηφοφόροι θα στραφούν προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν τους ήλκυε θα είχαν ήδη εκδηλωθεί δεδομένων και των μέτρων που αναγκάσθηκε να πάρει η κυβέρνηση. Πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χτυπήσει την οροφή, δεν πάει ψηλότερα. Οι περισσότεροι αναποφάσιστοι είναι αστοί, νοικοκυραίοι, φοβισμένοι από τις ακραίες απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ και των συνιστωσών και κυρίως είναι άνθρωποι της αγοράς και του μόχθου, οι οποίοι δεν θέλουν να μπούμε σε περιπέτειες οικονομικές με απρόβλεπτες συνέπειες. Ριψοκινδυνεύω την πρόβλεψη ότι το μεγαλύτερο ποσοστό της αδιευκρίνιστης ψήφου θα στραφεί τελικά υπέρ της ΝΔ και του Αντώνη Σαμαρά.

Τρίτον. Στο ερώτημα αν προτιμάτε κυβέρνηση με κορμό τη Νέα Δημοκρατία ή κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί η απάντηση που προτιμά τη Νέα Δημοκρατία ως κύριο κυβερνητικό εταίρο. Επαναλαμβάνεται η διαπίστωση που προανέφερα. Καλός ο ΣΥΡΙΖΑ για να εκτονώσουμε τη δυσφορία μας για τον ΕΝΦΙΑ ή για την περικοπή συντάξεων, όμως δεν είναι καλός όταν τολμήσουμε να τον φαντασθούμε να κρατά τα ηνία της εξουσίας. Δεν πείθει ο Τσίπρας, ούτε τους Έλληνες ούτε τους Ευρωπαίους.

Τέταρτον Είναι οριακά πλέον τα ποσοστά των Ανεξαρτήτων Ελλήνων. Κινδυνεύουν να μην εισέλθουν στη Βουλή κι έτσι θα στερήσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ έναν  κυβερνητικό εταίρο. Οι ψηφοφόροι μπροστά στην κάλπη θα λάβουν πολύ σοβαρά υπόψιν τους το ενδεχόμενο ακυβερνησίας και έτσι αρκετοί την τελευταία στιγμή θα αποφύγουν την ψήφο στον ΣΥΡΙΖΑ.

Πέμπτον. Αυτό που δεν καταμετρείται, αλλά υπάρχει ως ενδεχόμενο, είναι το νέο κόμμα του Γιώργου Παπανδρέου. Αν μετάσχει στις εκλογές θα κόψει ψήφους και από το ΠΑΣΟΚ και από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν προδικάζω κανένα αποτέλεσμα. Απλώς εύχομαι τη νέα χρονιά να έχουμε σταθερή κυβέρνηση και ήρεμη έξοδο από τα Μνημόνια.

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 28 Δεκεμβρίου 2014

«Επί γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία» ψάλλουμε τα Χριστούγεννα και έτσι τονίζουμε το  πανανθρώπινο μήνυμα της μεγάλης εορτής. Η σύγχυση, όμως, της εποχής μας και τα ρεύματα του υλισμού και της παγκοσμιοποιήσεως που έρχονται από το εξωτερικό τείνουν να μετατρέψουν τα Χριστούγεννα σε ένα εμπορικό πανηγύρι και σε μία αποθέωση του καταναλωτισμού. Από παντού ακούμε για δώρα, ρεβεγιόν και ξενύχτια την παραμονή των Χριστουγέννων και απομακρυνόμαστε από τον παραδοσιακό ελληνορθόδοξο εορτασμό της Ενανθρωπήσεως του Κυρίου. Προβάλλονται από παντού τα Χριστούγεννα χωρίς … Χριστό.

Έχουμε και τους οπαδούς της πολιτικής ορθότητος και του ουδετερόθρησκου κράτους, οι οποίοι καταργούν φάτνες, χριστουγεννιάτικους στολισμούς, ραδιοφωνικές ευχές και κάθε τι που θα μπορούσε να ενοχλήσει τους αλλοθρήσκους και τους αθέους. Η Ελλάδα της οικονομικής κρίσης από τη μία έχει να αντιμετωπίσει τη φτώχεια και την ανεργία πολλών συνανθρώπων μας και από την άλλη δέχεται πιέσεις για ύπουλο εξισλαμισμό, όπως συμβαίνει και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μην μιλήσετε για Χριστούγεννα γιατί θίγονται οι άθεοι και οι φανατικοί Μουσουλμάνοι, λένε οι Αρχές στην Αγγλία, ενώ στη Γαλλία οι οπαδοί των τζιχαντιστών καταστρέφουν φάτνες! Παρά ταύτα πρέπει να αντισταθούμε!

Στον βωμό της παγκοσμιοποιήσεως θυσιάζεται ο αληθινός Άγιος και Μέγας Βασίλειος και με το όνομά του εμφανίζεται μία στρουμπουλή κοκκινοφορεμένη κούκλα, η οποία κατακλύζει καταστήματα και σπίτια. Τι σχέση με όλα αυτά τα διαφημιστικά τεχνάσματα μπορεί να έχει ο σοφός Επίσκοπος Καισαρείας, ο οποίος χάριζε κυρίως πνευματικά δώρα και φώτιζε τους συνανθρώπους του με τη διδασκαλία και τη φιλανθρωπία του; Ακόμη και ως προς το όνομα η παγκοσμιοποιημένη εκδοχή του άη-Βασίλη προκαλεί σύγχυση. Σάντα Κλάους τον ονομάζουν οι Δυτικοί, παραφράζοντας το όνομα του Αγίου Νικολάου. Στα Μύρα της Λυκίας, στη Μικρασιατική ακτή, οι Τούρκοι διαφημίζουν ότι εδώ γεννήθηκε ο Σάντα Κλάους, δηλαδή ο Άγιος Νικόλαος, Επίσκοπος Μύρων, και κερδίζουν χρήματα! Εμείς ας προσπαθήσουμε να εορτάσουμε Ορθοδόξως και ανατολικώς, για να παραφράσουμε μία σχετική φράση του Αλ. Παπαδιαμάντη, και ας διδάξουμε στα παιδιά μας ποιος ήταν ο πραγματικός Άγιος Βασίλειος, ποιο ήταν το φιλανθρωπικό έργο της Βασιλειάδος, πώς δίδασκε τους νέους να μελετούν τα επιλεκτικά τα αρχαιοελληνικά κείμενα, κρατώντας το καλό και αποφεύγοντας τις δοξασίες περί ανυπάρκτων θεών.

Παρατηρώ ότι για ορισμένους η παραδοσιακή Θεία Λειτουργία νωρίς το πρωί των Χριστουγέννων αντικαθίσταται από ξενύχτι και χαρτοπαιξία, συνήθειες ξένες προς τα ελληνορθόδοξα Χριστούγεννα. Αλλά ας μην γενικεύω. Υπάρχουν αρκετοί Έλληνες που θα διαβάσουν στα παιδιά τους Παπαδιαμάντη και Κόντογλου, θα νηστεύσουν, και θα σηκωθούν τα χαράματα για να λειτουργηθούν και να κοινωνήσουν. Υπάρχουν, δόξα τω Θεώ, πολλοί που επιμένουν ελληνορθόδοξα και αρνούνται να μπουν στη μηχανή του κιμά, η οποία αλέθει έθνη, πολιτισμούς, ήθη και έθιμα.

Παγκοσμιοποιημένες είναι και πολλές από τις ευχετήριες κάρτες που λαμβάνουμε αυτές τις ημέρες, είτε ταχυδρομικώς είτε –λόγω χαμηλότερου κόστους- με ηλεκτρονικά μηνύματα. Θα μου πείτε ότι σημασία έχει να σε θυμηθεί κάποιος και όχι η απεικόνιση στην κάρτα. Δεν διαφωνώ, αλλά αφού αποφασίζεις, Χριστιανέ μου, να στείλεις γραπτώς τις ευχές σου, γιατί δεν προτιμάς την Ορθόδοξη βυζαντινή τεχνοτροπία και μού στέλνεις χιονισμένα σκανδιναβικά τοπία με ταράνδους ή ευτραφή αγγελούδια, ουδεμία σχέση έχοντα με την Πίστη μας και την Παράδοσή μας;

Ας εορτάσουμε, λοιπόν, Χριστούγεννα με Χριστό. Ας θυμηθούμε τους συνανθρώπους μας που έχουν πραγματική ανάγκη. Ας στείλουμε τις ευχές μας στους απανταχού Έλληνες, στην Κύπρο, στη Βόρειο Ήπειρο,  στην Ομογένεια. Και ας συνειδητοποιήσουμε ότι ο Θεός εσαρκώθη ως άνθρωπος για να απαλλαγεί ο άνθρωπος από το σκότος της πλάνης και να φωτισθεί από την αποκαλυφθείσα Αλήθεια.

Άρθρο μου στην εφημερίδα Δημοκρατία, Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος η Ακαδημία Αθηνών βράβευσε πρόσωπα και σωματεία για την πολιτιστική, επιστημονική και κοινωνική προσφορά τους. Μία διάκριση με ιδιαίτερη σημασία είναι η απονομή ειδικού βραβείου για τη μελέτη των χρόνων της Τουρκοκρατίας. Το βραβείο έλαβε με σχεδόν ομόφωνη απόφαση της Ακαδημίας ο Γιώργος Καραμπελιάς, ιστορικός ερευνητής, εκδότης του περιοδικού ΑΡΔΗΝ και συγγραφεύς πολλών βιβλίων. Ο Καραμπελιάς βραβεύθηκε για το έργο του με τον τίτλο «Η ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα», το οποίο εκδόθηκε από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις και αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της πολυσύνθετης προσωπικότητας του Εθνομάρτυρα Ρήγα Βελεστινλή (Φεραίου).

Ο Γ. Καραμπελιάς δίνει έμφαση στα νεανικά χρόνια του Ρήγα, όταν η επαναστατική του ιδεολογία βασιζόταν στην Ορθόδοξη Χριστιανική παράδοση του λαού μας. Τότε εξέδωσε ως εκδότης- επιμελητής τους «Χρησμούς του Αγαθάγγελου», ένα έργο με προφητείες ενός ανυπάρκτου προσώπου, στην πραγματικότητα γραμμένου το 1760 από τον Θεόκλητο Πολυειδή. Οι προφητείες αυτές, έστω και αν δεν προέρχονται από αληθινό Άγιο της Εκκλησίας μας, βοήθησαν το Ελληνορθόδοξο Γένος να ανακτήσει την ελπίδα του μετά από δεκάδες αποτυχημένες επαναστάσεις εναντίον του Οθωμανικού ζυγού. Αρχικά ο Ρήγας ήλπιζε στη ρωσική βοήθεια, αργότερα όμως προσανατολίσθηκε προς τη Γαλλία και τον Ναπολέοντα. Όχι από θαυμασμό ή από ιδεολογική επιρροή, αλλά για το συμφέρον του Ελληνισμού. Ήταν η εποχή που ο Ναπολέων εστράφη κατά  των Βενετών, οι οποίοι μεταξύ πολλών άλλων περιοχών κυριαρχούσαν και στα Επτάνησα.

Ο Καραμπελιάς καταδεικνύει ότι ο Ρήγας δεν ήταν πιστό τέκνο του δυτικού Διαφωτισμού, ο οποίος είχε αρκετά αντιχριστιανικά στοιχεία. Ο Βελεστινλής είχε μία Ελληνορθόδοξη αντίληψη για τη Μεγάλη Ιδέα και για το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας μετά την απελευθέρωση. Αυτή η αλήθεια ενοχλεί ορισμένους ιστορικούς, οι οποίοι τον παρουσιάζουν σαν αντιγραφέα του δυτικού Διαφωτισμού και αρνούνται άλλες πνευματικές και πολιτιστικές επιρροές στον γενναίο αυτό λόγιο και οραματιστή.

Η ομάδα των φανατικών Διαφωτιστών, οι οποίοι αρνούνται τον επαναστατικό ρόλο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ενοχλήθηκε από το γενικότερο έργο του Καραμπελιά και ειδικότερα από την απόφαση της Ακαδημίας να τον βραβεύσει. Προσπάθησαν να εμποδίσουν την βράβευση, αλλά απέτυχαν. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ακαδημαϊκών στάθηκε στο ύψος της, όπως και τον Μάρτιο του 2007, όταν απέρριψαν το βιβλίο της Μ. Ρεπούση. Η Ακαδημία βράβευσε έναν αντικειμενικό και σοβαρό ιστορικό, ο οποίος δεν είναι πανεπιστημιακός καθηγητής, αλλά τεκμηριώνει και μελετά την  Νεοελληνική Ιστορία  καλύτερα από πολλούς Πανεπιστημιακούς.

 Ο Γ. Καραμπελιάς  προέρχεται από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, αλλά έχει το θάρρος να παραδέχεται την ανάγκη να διατηρήσουμε την Ορθοδοξία, τη γλώσσα  και τη διαχρονική συνέχεια της Ελληνικής Ιστορίας. Τον συγχαίρω!

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 21 Δεκεμβρίου 2014

Το 2014 φεύγει μέσα σε κλίμα προεδρολογίας και  αναμονής εκλογών. Δεν πρέπει, όμως, να λησμονούμε τα Εθνικά Θέματα, τα οποία επηρεάζονται από την έντονη γεωπολιτική αστάθεια στην περιοχή μας και από την αδυναμία της Ευρώπης να βρει νέους στόχους,  να σφυρηλατήσει ουσιαστικά ενοποιητικά στοιχεία, να απαντήσει στα ερωτήματα των ευρωφοβικών και των ευρωσκεπτικιστών. Η Ελλάς πρέπει να παραμείνει στην Ευρ. Ένωση και στο ΕΥΡΩ, διαφυλάσσοντας παράλληλα το δικάιωμά της να ασκεί δυναμική εξωτερική πολιτική και να ενισχύει την Εθνική Άμυνά της.

Η Τουρκία διακηρύσσει τον νέο Οθωμανισμό της και η αποτυχία της να λύσει τα προβλήματα με τους άλλους γείτονές της, την καθιστά πιο επιθετική προς την Ελλάδα και την Κύπρο. Μέσα στο 2014 είδαμε στα λόγια και στην πράξη να προωθείται από το δίδυμο Ερντογάν –  Νταβούτογλου η λύση των δύο κρατών στην Κύπρο, να αμφισβητείται με το σκάφος Μπαρμπαρός η Κυπριακή ΑΟΖ, να συνεχίζοντι οι προκλητικές επισκέψεις Τούρκων αξιωματούχων στη Θράκη και να διατηρείται η αμφισβήτηση ως προς την ελληνικότητα του Καστελλορίζου. Οι πιλότοι μας δίνουν καθημερινές μάχες για ειρηνική παρεμπόδιση των παραβιάσεων και παραβάσεων, ενώ το Λιμενικό Σώμα και τα νησιά μας αντιμετωπίζουν την πίεση των λαθρομεταναστών, τους οποίους συνήθως προωθούν Τούρκοι δουλέμποροι.

Στα θετικά εντάσσω τη συμφωνία κορυφής για την ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος- Κύπρου και Αιγύπτου με πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά καθώς και την διακοπή των συνομιλιών Ελληνοκυπρίων- Τουρκοκυπρίων, οι οποίες απλώς ενθάρρυναν τις απαιτήσεις του Αττίλα για νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής. Η επίσκεψη Νταβούτογλου και κυβερνητικού κλιμακίου στην Αθήνα τον Δεκέμβριο ουδέν απέδωσε. Απλώς δόθηκε η ευκαιρία να ακούσει ένα ΟΧΙ ο Τούρκος Πρωθυπουργός, ο οποίος είδε να απορρίπτεται το αίτημά του να επιστρέψει οδικώς μέσω Θράκης. Μιλώντας για τη Θράκη πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να σταματήσουν οι συνεχείς επισκέψεις Τούρκων αξιωματούχων. Επιπλέον είναι ανάγκη να ελληνοποιηθεί χωρίς καθυστέρηση η εκπαίδευση της Μουσουλμανικής μειονότητος. Οι Μουσουλμάνοι είναι Έλληνες πολίτες με δικαιώματα και υποχρεώσεις. Σεβαστή απολύτως η θρησκεία τους, αλλά σεβαστό και το δικαίωμα της Ελλάδος να απομακρύνει από δημόσια ελληνικά σχολεία την τουρκική προπαγάνδα.

Οι ελληνοαλβανικές σχέσεις εμφάνισαν σαφή αρνητική τροπή. Ο Σοσιαλιστής Πρωθυπουργός Έντι Ράμα αποδεικνύεται πιο φανατικός εθνικιστής συγκριτικά με τον Σάλι Μπερίσα. Ο Ράμα επέβαλε τη δημιουργία νέων ορίων στους Δήμους ώστε να αναμιγνύονται οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες με φανατικούς Αλβανούς Μουσουλμάνους. Ο φόβος και οι άδικες δικαστικες και αστυνομικές αποφάσεις διώχνουν τον Ελληνισμό από μία πανάρχαια πατρογονική εστία. Οι Τσάμηδες, επίγονοι των εγκληματιών πολέμου του 1941- 44 επηρεάζουν τα δύο μεγάλα αλβανικά κόμματα και διεκδικούν περιουσίες και εδάφη στην ελληνική Ήπειρο. Στα σχολικά βιβλία της Αλβανίας, που διδάσκονται ακόμη και στους Βορειοηπειρώτες, παρουσιάζονται ελληνικά εδάφη ως αλβανικά. Η συμπεριφορά παικτών και παραγόντων της Εθνικής Αλβανίας στον αγώνα με τη Σερβία κατέδειξαν ότι η ιδέα της Φυσικής Αλβανίας, όπως μετονομάσθηκε η Μεγάλη Αλβανία, είναι ζωντανή και προωθείται από τα Τίρανα και από τους Κοσσοβάρους.

Η πιθανή ανακάλυψη σημαντικού τάφου στην Αμφίπολη ερέθισε τα εθνικιστικά ανακλαστικά των Σκοπιανών, οι οποίοι συνεχίζουν τη διαστρέβλωση της Ιστορίας μας. Είναι καιρός να επανέλθουμε στην αρχική μας θέση ότι δεν παραχωρούμε το όνομα της Μακεδονίας ούτε με γεωγραφικό προσδιορισμό και επιτέλους είναι καιρός να στηθεί σε κεντρική πλατεία των Αθηνών το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αντί να ακούμε νεωτεριστές δημάρχους να υμνούν τον Κεμάλ Αττατούρκ είναι προτιμότερο να υμνούμε εμείς τις μεγάλες μορφές όλων των περιόδων της Ιστορίας μας.

Κλείνω με την έκκληση να παραμείνει ελληνορθόδοξη η παιδεία μας και να αντιμετωπισθεί η δημογραφική παρακμή.

Άρθρο μου στην εφημερίδα Δημοκρατία, Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

Εύχομαι να εκλεγεί Πρόεδρος από την παρούσα Βουλή ώστε να αποφύγουμε τις βουλευτικές εκλογές. Ο τόπος και ο λαός χρειάζονται ηρεμία και όχι περιπέτειες και αναστατώσεις. Αλλά και αν τελικά δεν εκλεγεί Πρόεδρος, εύχομαι να είναι πάλι πρώτο κόμμα η Νέα Δημοκρατία υπό την ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά. Θα είναι εθνικό δυστύχημα η ενδεχόμενη πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ για πολλούς και διαφόρους λόγους.

Ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να κερδίσει την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη των εταίρων, των δανειστών και των αγορών. Εάν συγκρουσθεί με όλους αυτούς θα οδηγηθούμε σε πολύ χειρότερες ημέρες για την κοινωνία και την οικονομία. Αν δεν συγκρουσθεί, τότε θα εξεγερθούν οι αριστερίστικες συνιστώσες του και η Ελλάς θα καταντήσει ακυβέρνητο σκάφος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει στελέχη που βγάζουν σπυράκια όταν ακούν τις λέξεις Έθνος και Εθνικά Θέματα. Με έλλειψη σοβαρότητος και με διεθνιστικές διαστρεβλώσεις της Ιστορίας δεν αντιμετωπίζονται τα εθνικά θέματα. Θυμίζω την πρόσφατη έκδοση διπλού Ψηφίσματος για την Κύπρο. Από την ίδια σύσκεψη στελεχών εξεδόθησαν δύο κείμενα σαφώς διαφοροποιημένα μεταξύ τους. Το πρώτο εξέφραζε αυτούς που τολμούν να πουν κάποιες αλήθειες και το δεύτερο αυτούς που εμμένουν στις παλαιοκομμουνιστικές ουτοπίες και αγνοούν ότι πρόκειται περί προβλήματος εισβολής και κατοχής με ευθύνη της Τουρκίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει αντιεξουσιαστές και διάφορες παραβατικές συμπεριφορές. Επίσης τάσσεται εναντίον του περιορισμού της λαθρομετανάστευσης. Αμφισβητεί τον ρόλο του Στρατού και της Αστυνομίας. Ονειρεύεται τη μετατροπή της Ελλάδος σε πολυπολιτισμικό «παράδεισο» με εκατομμύρια  ισλαμιστές. Η ασφάλεια του Έλληνα πολίτη θα τεθεί σε κίνδυνο και οι δουλέμποροι λαθρομεταναστών θα πανηγυρίζουν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εχθρεύεται την Ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας, την παραδοσιακή διδασκαλία της Ιστορίας, το Ορθόδοξο μάθημα των Θρησκευτικών και τη συνεργασία Εκκλησία και Πολιτείας βάσει διακριτών ρόλων. Θα καταργήσει τους μισθούς των κληρικών παραβιάζοντας τη Σύμβαση Εκκλησίας- Πολιτείας του 1952 και θα επιχειρήσει να μετατρέψει τα ελληνόπουλα σε άμορφη μάζα χωρίς εθνική και χριστιανική συνείδηση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θαυμάζει την ένοπλη δράση της ελληνικής Αριστεράς κατά την περίοδο 1944-1949, κατά την οποία το ΚΚΕ δημοσίως δήλωνε ότι αγωνιζόταν για την «ανεξαρτησία του Μακεδονικού και Θρακικού λαού». Ποιος μάς εγγυάται ότι τώρα δεν θα ανοίξει τα σύνορα για να εφορμήσουν  χιλιάδες παιδιά και εγγόνια πολιτικών προσφύγων που εκπαιδεύονται στα Σκόπια ως «παιδιά της Μακεδονίας του Αιγαίου»;

Τα Βαλκάνια, ο Καύκασος και η Μέση Ανατολή αποτελούν σήμερα εστίες αναταραχής και ανακατατάξεων. Η  συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας θέλει να παραμείνει η Ελλάδα μία όαση σταθερότητος και να αξιοποιήσουμε τα νέα ενεργειακά μας αποθέματα και την ΑΟΖ. Οι βουλευτές μας καλούνται να αποδείξουν την ωριμότητά τους.

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 14 Δεκεμβρίου 2014

(Ἡ Ἑλληνορθόδοξη συνείδηση τοῦ Κράτους τῆς Νικαίας, 1204-1261)

Τό 1204 ἡ Ρωμανία (Βυζαντινή Αὐτοκρατορία) καταλύθηκε και λεηλατήθηκε ἀπό τούς Φράγκους Σταυροφόρους. Στήν πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολη ἐγκαταστάθηκε Φράγκος Αὐτοκράτωρ καί Λατῖνος Πατριάρχης. Ὁ Ἑλληνισμός διασώθηκε κυρίως μέ τα τρία κράτη πού σχηματίσθηκαν, τό Βασίλειο τῆς Νικαίας, τήν Αὐτοκρατορία τῆς Τραπεζοῦντος καί τό Δεσποτᾶτο τῆς Ἠπείρου. Ἰδιάζουσα ἦταν ἡ σημασία τῆς Νικαίας τῆς Βιθυνίας, στή Μικρά Ἀσία. Ἑκεῖ μεταφέρθηκε ἀπό τήν Βασιλεύουσα ὁ νόμιμος Αὐτοκράτωρ καί ὁ Ὀρθόδοξος Πατριάρχης. Ἐκεῖ ὀργανώθηκε γιά πρώτη φορά ἕνα ἑλληνικό ἐθνικό κράτος. Ἀπό ἐκεῖ ξεκίνησαν τά στρατεύματα τοῦ Μιχαήλ Παλαιολόγου καί ἀπελευθέρωσαν τήν Κωνσταντινούπολη από τούς Φράγκους τό 1261. Ἡ μικρασιατική αὐτή πόλη ὑπῆρξε τό λίκνο τῆς Μεγάλης Ἰδέας καί ἡ ἕδρα σπουδαίων λογίων καί στρατιωτικῶν, οἰ ὁποῖοι δόξασαν τό γένος τῶν Ἑλλήνων καί καλλιέργησαν τά ἑλληνικά γράμματα.

Στό κράτος τῆς Νικαίας βασίλευσε ἡ δυναστεία τῶν Λασκαριδῶν. Ὁ Θεόδωρος Α’ Λάσκαρις ( 1204-1222), ὁ γαμβρός του Ἰωάννης Γ΄Δούκας Βατάτζης (1222-1254), λαμπρός στρατηγός ἀπό τό Διδυμότειχο, ὁ γιός τοῦ Βατάτζη Θεόδωρος Β΄Λάσκαρις (1254-1258) καί ὁ σφετεριστής τοὺ θρόνου, ἀλλά ἱκανός διπλωμάτης, Μιχαήλ Παλαιολόγος, ὁ ὁποῖος ἐπανέφερε τήν ἕδρα τοῦ κράτους στή Κωνσταντινούπολη τό 1261.

Στή Νίκαια ἡ ἑλληνική παιδεία καί τά κλασσικά γράμματα γνώρισαν μεγάλη ἀκμή. Ἐπιφανεῖς λόγιοι ὅπως ὁ μοναχός Νικηφόρος Βλεμμύδης, ὁ Ἑξαπτέρυγος, ὁ Γεώργιος Παχυμέρης, ὁ Γεώργιος Ἀκροπολίτης καί πολλοί ἄλλοι ἔγραψαν θεολογικά, φιλοσοφικά, ἱστορικά καί ἐπιστημονικά ἔργα. Ὁ Βλεμμύδης μέ ἐντολή τοῦ Ἰωάννου Βατάτζη συνέλεξε ὅλα τά ἀρχαῖα ἑλληνικά κείμενα πού ὑπῆρχαν στίς βιβλιοθῆκες τοῦ βασιλείου, τό ὁποῖο κατελάμβανε τά βορειοδυτικά παράλια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί ἔφθανε μέχρι τήν Ἔφεσο καί τό Νύμφαιο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα πεπαιδευμένου ἀνδρός μέ θεολογική καί φιλοσοφική κατάρτιση ἦταν ὁ αὐτοκράτωρ Θεόδωρος Β΄Λάσκαρις, ὁ ποιητής τοῦ Μεγάλου Παρακλητικοῦ Κανόνος πρός τήν Θεοτόκον.

Οἱ αὐτοκράτορες τῆς Νικαίας συνέχιζαν νά χρησιμοποιοῦν τόν ἐπίσημο τίτλο τῶν προκατόχων τους τῆς Κωνσταντινουπόλεως, δηλαδή Βασιλεύς καί Αὐτοκράτωρ Ρωμαίων. Ὁ τίτλος ἀναφέρεται  στή Νέα Ρώμη –Κωνσταντινούπολη καί ὄχι στήν Παλαιά Ρώμη. Ὅμως σέ κάθε εὐκαιρία τόνιζαν καί τήν ἑλληνική τους καταγωγή καί τόν σεβασμό τους στήν Ἀρχαία Ἑλλάδα, χωρίς αὐτό νά μειώνει τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική πίστη τους. Τό κράτος τῆς Νικαίας ἀποδεικνύει ὅτι οἱ Ἕλληνες δημιουργήσαμε ἐθνικό κράτος πολύ νωρίτερα ἀπό ἄλλους λαούς. Οἱ φανατικοί ὀπαδοί τοῦ Δυτικοῦ Διαφωτισμοῦ διαδίδουν ὅτι τά ἐθνικά κράτη δημουργήθηκαν μετά τή Γαλλική Ἐπανάσταση τοῦ 1789. Ὁ Ἑλληνισμός, πάντως,  μετά τήν πνευματική ἐπικράτησή του στή  πολυεθνική αὐτοκρατορία τῆς Ρωμανίας-Βυζαντίου ἱδρύει ἕνα ἀμιγῶς ἑλληνικό κράτος στή Νίκαια.  Μέ συνείδηση ὀρθόδοξη καί ἑλληνική τό κράτος αὐτό ἀγωνίζεται ἐπιτυχῶς ἐναντίον διαφόρων ἀντιπάλων στά ἀνατολικά καί στά δυτικά του σύνορα. Τοῦρκοι, Βούλγαροι, Σέρβοι, Φράγκοι κ.ἄ. ἄλλοτε ἀντιμετωπίζονται ὡς ἀντίπαλοι καί ἄλλοτε μέ διπλωματικούς χειρισμούς μετατρέπονται σέ προσωρινούς συμμάχους. Ὁ στρατός τοῦ βασιλείου δέν εἶναι μισθοφορικός οὔτε πολυεθνικός. Εἶναι στό συντριπτικό ποσοστό του ἑλληνικός.

Κορυφαία μορφή τοῦ βασιλείου τῆς Νικαίας ὑπῆρξε ἀναμφισβήτητα ὁ Ἰωάννης Γ΄Δούκας Βατάτζης. Συνδύαζε τή Χριστιανική ἐλεημοσύνη, τήν ἑλληνική αὐτοσυνειδησία, τήν λιτή διαχείριση τῶν οἰκονομικῶν καί τήν στρατιωτική ἱκανότητα. Νίκησε ὅλους τούς γειτονικούς λαούς, στήριξε τά ἑλληνικά γράμματα καί ἔδινε τό παράδειγμα στούς ὑπηκόους του ἀποφεύγοντας τόν πολυτελῆ βίο. Ὁ λαός τόν ὀνόμασε Ἐλεήμονα καί ἡ Ἐκκλησία μας τόν τιμᾶ ὡς Ἅγιο τήν 4^η Νοεμβρίου. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης γράφει στόν Συναξαριστή του ὅτι ἑπτά χρόνια μετά τήν ταφή τοῦ Βατάτζη τό λείψανο βρέθηκε ἄφθαρτο καί εὐωδιάζον. Ἐτάφη στή Μονή Σωσάνδρων κοντά στό Νύμφαιο τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ὅπου εἶχε μεταφέρει τήν πρωτεύουσα. Οἱ Μικρασιᾶτες τῆς Ἐφέσου καί τῆς Μαγνησίας τόν τιμοῦσαν ὡς Ἅγιο ἤδη ἀπό τήν ἐποχή τῆς Τουρκοκρατίας.

Ὁ Βατάτζης διατρανώνει τήν ἑλληνική του συνείδηση μέ τήν περίφημη ἐπιστολή του πρός τόν Πάπα Γρηγόριο Θ΄ τό 1237. Τοῦ γράφει ὅτι οἱ Βυζαντινοί αὐτοκράτορες εἶναι ἑλληνικῆς καταγωγῆς καί ὅτι ἀπό τό γένος τῶν Ἑλλήνων μετεδόθη ἡ σοφία σ’ ὅλον τόν κόσμο. Προσθέτει ὅτι στούς Ἕλληνες ἔδωσε τήν Κωνσταντινούπολη ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, γι’ αὐτό καί τό κράτος τῆς Νικαίας θιά ἀγωνισθεῖ μέ κάθε τρόπο νά ἀπελευθερώσει τήν Βασιλεύουσα ἀπό τούς Φράγκους Σταυροφόρους, συμμάχους του Πάπα.

Σπουδαία καί ἄγνωστη στούς περισσοτέρους μορφή εἶναι  ὁ γιός του, ὁ Θεόδωρος Β΄Λάσκαρις, ὁ ὁποῖος κυβέρνησε μόνον ἐπί τέσσερα χρόνια, διότι ἀπέθανε ἀπό ἐπιληψία(;). Ὁ Θεόδωρος εἶχε δάσκαλο τόν Νικηφόρο Βλεμμύδη καί τά θεολογικά συγγράμματά του καταδεικνύουν μία σπάνια γνώση τῆς Ὀρθοδόξου Δογματικῆς, τῆς ἀρχιοελληνικῆς γραμματείας καί τῶν ἐπιστημονικῶν δεδομένων τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Ὁ Ὁμότιμος καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. κ. Χρίστος Κρικώνης βρῆκε σέ ξένες βιβλιοθῆκες καί ἐξέδωσε μέ ἐπιστημονικό σχολιασμό τά θεολογικά ἔργα τοῦ Θεοδώρου Β΄. Ὁ νέος σέ ἡλικία αὐτοκράτωρ ὑπό τήν ἐπίδραση τοῦ  δασκάλου του Νικηφόρου Βλεμμύδη ἐπεδίωξε νά ἐνσαρκώσει τόν ἰδανικό ἡγεμόνα, συνδυάζοντας τήν πρακτική ἐξουσία καί τήν θεολογική- φιλοσοφική παιδεία.

Γιά τά δοκίμια τοῦ Θεοδώρου Β΄ μέ γενικό τίτλο «Χριστιανικῆς Θεολογίας Λόγοι» ὁ κ. Κρικώνης παρατηρεῖ: «Ἡ πνευματική συγκρότησή του καί ἡ ὡριμότητά του τοῦ ἐπέτρεπαν νά γράφει μέ ἄνεση, γιατί ἐγνώριζε ἄριστα τήν ἑλληνική γλῶσσα καί τήν χρησιμοποιοῦσε κατά τρόπο τέλειο στήν ὑψηλή βυζαντινή μορφή της. … Προτιμοῦσε σέ ὅλα του τά δοκίμια τή βραχυλογία, γι’ αὐτό καί καί εἶναι ὅλα τους σύντομα κατά τό πρότυπο τοῦ Ἀριστοτέλη. Συνηθίζει νά χρησιμοποιεῖ πολλές σπάνιες λέξεις, μερικές ἀπό τίς ὁποῖες εἶναι ἀθησάυριστες, ἰδίως ἀπό τόν Δ΄ Λόγον του «Περί Θεωνυμίας», ὅπου δίδει περίπου 800 ὀνόματα περιγράφοντα τή δύναμη, ἀγαθότητα καί ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ». Τά φιλοσοφικά του ἔργα ἐξ ἄλλου ἔχουν τίτλο «Φυσική Δήλωσις» καί «Κοσμική Κοινωνία».

Ἡ Χριστιανική εὐλάβεια τοῦ Θεοδώρου Β΄ Λασκάρεως καταδεικνύεται στό κορυφαῖο ὑμνογραφικό ἔργο του, τόν Μέγαν Παρακλητικόν Κανόνα εἰς τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον» ὅπου τήν παρακαλεῖ νά τόν θεραπεύσει ἀπό τήν ἀσθένεια (πιθανότατα ἐπιληψία), πού τόν ταλαιπωροῦσε. Οἱ στίχοι καί ἡ μελωδία του συγκινοῦν καί σήμερα τίς καρδιές ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἀνά τήν Οἰκουμένη.

Ὁ Θεόδωρος Β΄ ἀνεδείχθη ἐπίσης σέ ὑπερασπιστή τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἐναντίον τῆς προκλητικότητος τῶν Λατίνων (Ρωμαιοκαθολικῶν). Στόν ζ΄ Λόγον τῶν θεολογικῶν δοκιμίων του διαπιστώνει ὅτι : «Ἑλλήνων γάρ Χριστωνυμούμενον κλέος οὐ σβέννυται», ὅτι δηλαδή ἡ δόξα τῶν Ἑλλήνων δέν θά σβήσει ποτέ διότι ὁ Ἑλληνισμός ἀναβαπτίσθηκε στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Ἡ πολιτική του διορατικότητα τόν ὁδήγησε σέ καίριες διαπιστώσεις, οἱ ὁποῖες ἔχουν διαρκῆ ἐπικαιρότητα, ὅπως ἡ ἀκόλουθη: «Οἱ ἔχθροί εἶναι πολυάριθμοι, Βούλγαροι, Ἰταλοί, Σέρβοι, Πέρσαι (=Τοῦρκοι) καί τό Ἑλληνικόν (δηλ. Γένος) εἶναι μόνον του καί πρέπει νά ὑπερασπίσει ἑαυτόν μόνο του»! Στήν XLἘπιστολή του ὁμολογεῖ ὅτι σκοπός τῆς βασιλείας του εἶναι ἡ διαφύλαξη τῆς ἑλληνικῆς φυλῆς ἀπό κάθε κίνδυνο.

Τό κράτος τῆς Νικαίας χαλύβδωσε τήν ἐλληνική καί ὀρθόδοξη ταυτότητά μας, ἡ ὁποία ἀπετέλεσε τόν πνευματικό θώρακα τοῦ Γένους κατά τοῦ ἐκτουρκισμοῦ καί τοῦ ἐκλατινισμοῦ. Ὁ Βατάτζης και ὁ Θεόδωρος Β΄Λάσκαρις ἄφησαν σημαντικό ἔργο, ὁ πρῶτος ὡς Ἐλεήμων καί στρατηγός, καί ὁ δεύτερος ὡς ‘Υμνογράφος, θεολόγος καί φιλόσοφος. Ἀξίζει οἱ νέοι μας νά γνωρίσουν καλύτερα τήν προσφορά αὐτῶν τῶν μορφῶν τῆς Ἑλληνορθοδόξου  Παραδόσεως πού διαμόρφωσαν καί συγχρόνως διέσωσαν τήν αὐτοσυνειδησία μας σέ πολύ δύσκολες στιγμές. Μέ Ὀρθόδοξη Πίστη καί συνείδηση τῆς συνέχειας τοῦ Ἑλληνισμοῦ θά ξεπεράσουμε καί τήν κρίση τῆς ἐποχῆς μας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Χρίστου Κρικώνη: Θεοδώρου Β΄ Λασκάρεως, Περί Χριστιανικῆς Θεολογίας Λόγοι, Ἀνάλεκτα Βλατάδων 49, Γ ΄ἔκδοσις, UNIVERSITYSTUDIOPRESS, Θεσσαλονίκη 1990.

Ἀποστόλου Βακαλοπούλου: Πηγές τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ, τόμος Α΄, Θεσσαλονίκη 1965 (γιά τό πρωτότυπο κείμενο τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Βατάτζη πρός τόν Πάπα).