Ο ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ 1821 ΑΓΓΕΛΗΣ ΓΑΤΣΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΜΩΠΙΑ
Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Ο Χρίστος Μπίνος, οδοντίατρος, πρώην Δήμαρχος Αλμωπίας και απόγονος Μακεδονομάχων κατοικεί στην Αριδαία του Νομου Πέλλης. Εκεί τον γνώρισα και είχα την τιμή να παρουσιάσω μαζί με τον βουλευτή Κώστα Γκιουλέκα και τον τέως Πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων Γιώργο Τάτσιο το βιβλίο του: «Στον ίσκιο του Καϊμακτσαλάν – Αλμωπία- Γη της Μακεδονίας». Η παρουσίαση έλαβε χώραν στις 6.4.2019 στο Ξενιτίδειο Πολιτιστικό Κέντρο Αριδαίας. Συντόνισε με εύστοχες παρεμβάσεις ο εκδότης του βιβλίου Σάββας Καλεντερίδης των εκδόσεων ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ.
Το βιβλίο καταγράφει την ιστορία της Αλμωπίας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Μας θυμίζει τις ονομασίες των περιοχών της Μακεδονίας, όταν οι αρχαίοι Έλληνες Μακεδόνες ανέπτυσσαν εκεί πολιτισμό αλλά και τη στρατιωτική τέχνη με αποκορύφωμα τη λαμπρή εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία. Το βιβλίο συνεχίζει την εξιστόρηση με ιδιαίτερη αναφορά στη Χριστιανική και Βυζαντινή περίοδο καθώς και στους Αγίους της περιοχής.
Η Τουρκοκρατία δίνει την ευκαιρία στον συγγραφέα να μιλήσει για τον ρόλο της Ορθοδοξίας στη διαφύλαξη της ελληνικής συνείδησης καθώς και στην προσφορά των Νεομαρτύρων. Η Αλμωπία (γνωστή παλαιότερα με τις ονομασίες Μογλενά και Καρατζόβα) τιμά τη Νεομάρτυρα Αγία Χρυσή (1795), της οποίας το λείψανο βρίσκεται και προσκυνείται στο ομώνυμο χωριό (Χρυσή). Τα δύο σημαντικότερα μοναστήρια, τα οποία καταγράφει ο Χρήστος Μπίνος, είναι του Αγίου Ιλαρίωνος στους Προμάχους και των Αρχαγγέλων στο ομώνυμο χωριό.
Μεθοριακή σήμερα περιοχή η Αλμωπία αποτελεί αυτόνομο Δήμο με έδρα την Αριδαία και προσελκύει επισκέπτες λόγω των ιαματικών λουτρών (στο χωριό Λουτράκι) και λόγω του χιονοδρομικού κέντρου στο Καϊμακτσαλάν. Το βουνό αυτό, γνωστό και ως Βόρας, χωρίζει την Αλμωπία από το γειτονικό κράτος των Σκοπίων.
Η γειτνίαση με σλαβικούς πληθυσμούς, οδήγησε αρκετούς κατοίκους της Αλμωπίας να γίνουν «μειξίγλωσσοι», όπως πολύ ωραία τους ονομάζει ο Χρήστος Μπίνος. Δηλαδή αναγκάσθηκαν να μιλήσουν ένα γλωσσικό ιδίωμα, ή ορθότερα μία γλωσσική έκφραση, με ανάμικτα ελληνικά και βουλγαρικά στοιχεία. Ο Μπίνος αποφεύγει τους όρους δίγλωσσοι ή Σλαβόφωνοι που χρησιμοποιούνται από άλλους συγγραφείς για τα γλωσσικά ιδιώματα ορισμένων εντοπίων Μακεδόνων. Προσχωρεί πάντως στην άποψη, που εξέφρασε και ο αείμνηστος Σαράντος Καργάκος, ότι πιθανότατα οι ¨Ελληνες της περιοχής επέλεγαν αυτό το ελληνοβουλγαρικό ιδίωμα ώστε να αποφύγουν τα αγόρια τους το παιδομάζωμα επί Τουρκοκρατίας. Οι εντολές του Σουλτάνου ήταν να στρατολογούνται βιαίως τα ελληνόπουλα και μόνον. Άρα όταν η οικογένεια μιλούσε ελληνικά γινόταν στόχος των στρατολόγων που άρπαζαν άσπλαχνα τα παιδιά από τους γονείς τους για να τα εξισλαμίσουν.
Η μεγάλη αλήθεια, η οποία καταγράφεται με αποδειξεις στο εν λόγω βιβλίο, είναι ότι οι μειξίγλωσσοι πληθυσμοί – είτε σλαβόφωνοι είτε βλαχόφωνοι- δια της Ορθοδοξίας παρέμειναν μέσα στην αγκάλη του Ελληνισμού. Έχυσαν το αίμα τους για την εθνική μας ιδέα και το 1821 και το 1904-1908. Ο Μπίνος με δικαιολογημένη υπερηφάνεια αναφέρεται στον ρόλο του προγόνου του Κωνσταντίνου Μπίνου κατά την έκρηξη της Επαναστάσεως του 1821 στη Μακεδονία. Συνεργάσθηκε με τον επίσης μειξίγλωσσο Αγγελή Γάτσο και με τους Καρατάσο και Ζαφειράκη, οπλαρχηγούς της Ημαθίας. Μετά το Ολοκαύτωμα της Νάουσας του Απριλίου 1822 και την κατάπνιξη της εξεγέρσεως στη Μακεδονία ο Κ. Μπίνος και άλλοι Μακεδόνες κατέβηκαν στη Νότιο Ελλάδα και αγωνίσθηκαν υπέρ της Ελευθείας της Ελλάδος. Ήσαν παρόντες και δίπλα στον Καραϊσκάκη και στο Μεσολόγγι και στον Σχοινόλακκα Μεσσηνίας κατά του Ιμπραήμ και αλλού. Μετά την απελευθέρωση η μικρή Ελλάς τίμησε τους Μακεδόνες πολεμιστές δίνοντάς τους μία περιοχή στην Αταλάντη όπου έκτισαν τον οικισμό της Νέας Πέλλας.
Η ελληνικότητα των μειξίγλωσσων πληθυσμών, όπως αποδεικνύει ο συγγραφεύς, καταδεικνύεται περίτρανα κατά η διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνος. Και στην πρώτη φάση (1878) και στη δεύτερη (1904- 1908) οι κάτοικοι της Αλμωπίας, μεταξύ των οποίων πολλοί σλαβόφωνοι, αγωνίσθηκαν υπέρ του Πατριαρχείου και του Ελληνισμού κατά των Βουλγάρων κομιταζήδων και κατά της σχισματικής Βουλγαρικής Εξαρχίας. Είναι χαρακτηριστική η επισήμανση του αξιωματικού-Μακεδονομάχου Κωνσταντίνου Μαζαράκη, για τους μειξίγλωσσους:
«Είναι άνθρωποι άξιοι μελέτης…άνευ γνώσεως της ελληνικής γλώσσης, άνευ κατηχήσεως εθνικής, έρχονται μη ζητούντες τίποτε, ούτε χρήματα ούτε όπλα ούτε ενδύματα… είναι πειθαρχικότατοι και ανθεκτικότατοι…Η εγκαρτέρησις και η στωικότης των είναι άξιαι μνείας.Τι είναι αυτό που τους υποκινεί; Ποίαν δύναμιν έχει επ’ αυτών ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία…».
Το βιβλίο φθάνει στο σήμερα και εξηγεί ότι το τεχνητό «μακεδονικό» έθνος είναι κατασκεύασμα των κομμουνιστών δικτατόρων Τίτο (Γιουγκοσλαβίας) και Στάλιν (ΕΣΣΔ). Καθιστά σαφές ότι δεν υπάρχει στην Ελλάδα «μακεδονική» μειονότητα. Πρόκειται για δόλια προπαγάνδα των βορείων γειτόνων μας.
Και καταλήγει ο Χρήστος Μπίνος:
«Η Αλμωπία ας μείνει στην καρδιά μας έτσι όπως είναι, μία ιστορική πραγματικότητα, πρόμαχος του Ελληνισμού. Το παρελθόν και η ιστορία των κατοίκων της ας γίνουν φραγμός στην αμφισβήτηση των εθνοτικών μας ριζών. Ας διεκδικήσουμε αυτό το μακρινό, το παλιό κάστρο του ελληνικού γένους, να γίνει το πρώτο από τους πρώτους τόπους και χώρους της Ρωμιοσύνης. Ας μην αφήσουμε την ομίχλη της λησμονιάς να αγκαλιάσει σιγά-σιγά το παρελθόν του τόπου, σβήνοντας τα λιγοστά και θολά πλέον ίχνη».
Ένας απόγονος Μακεδόνων αγωνιστών καταρρίπτει τα ψεύδη του ψευδομακεδονισμού!
Άρθρο στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ 2.5.2019
