Η σκέψη μου στρέφεται σε τρεις μορφές εκκλησιαστικών ανδρών που βιώνουν ακόμη τη Σταύρωση αν και βρισκόμαστε σε Αναστάσιμη περίοδο. Αναφέρομαι στον Ελληνορθόδοξο Μητροπολίτη Χαλεπίου της Συρίας κ. Παύλο, στον Συρορθόδοξο Επίσκοπο, ο οποίος απήχθη μαζί του, και στον Αρχιεπίσκοπο Αχρίδος της Ορθοδόξου Σερβικής Εκκλησίας κ. Ιωάννη, ο οποίος κρατείται αδίκως στις φυλακές του κράτους των Σκοπίων.
Ο Μητροπολίτης Παύλος, αδελφός του Πατριάρχου Αντιοχείας Ιωάννου Ι΄, μαζί με τον Συρορθόδοξο Επίσκοπο έχουν συμπληρώσει ένα ακριβώς χρόνο ως αγνοούμενοι. Στις 22 Απριλίου 2013 απήχθησαν στο συριακό έδαφος από αγνώστους και σήμερα δεν γνωρίζουμε αν βρίσκονται στη ζωή. Προσευχόμαστε και ελπίζουμε να μην έχουν φονευθεί από τους ακραίους ισλαμιστές, οι οποίοι τους απήγαγαν. Η συριακή κρίση έχει προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στη μειονότητα των Ρουμ Ορτοντόξ, δηλαδή στο ποίμνιο του Ελληνορθοδόξου Πατριαρχείου Αντιοχείας. Πρόκειται για ανθρώπους με φιλελληνικά αισθήματα και με συνείδηση βυζαντινής καταγωγής. Μιλούν την αραβική γλώσσα, αλλά στους ναούς και στα μοναστήρια τους χρησιμοποιούν και τα αραβικά και τα ελληνικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Πατριάρχης Ιωάννης Ι , ο οποίος είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και άριστος ελληνομαθής, όπως και ο απαχθείς αδελφός του.
Η Ορθόδοξη παρουσία και γενικότερα οι Χριστιανικές κοινότητες στη Συρία κινδυνεύουν από τις συγκρούσεις μεταξύ του κυβερνητικού στρατού και των δυνάμεων που θέλουν να ανατρέψουν τον Πρόεδρο Άσσαντ. Δεν γνωρίζω πόσο αξιόπιστα είναι τα βίντεο που βλέπουμε στο διαδίκτυο με συγκλονιστικά εγκλήματα εις βάρος Χριστιανών. Πάντως η κατάσταση ακόμη και από ψύχραιμους παρατηρητές περιγράφεται ως δραματική για την Ελληνορθόδοξη και ευρύτερα τη Χριστιανική παρουσία.
Οι Ελληνορθόδοξοι αδελφοί μας ονομάζονται Ρουμ Ορτοντόξ για να θυμίσουν την καταγωγή τους από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, τη Ρωμανία ή αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης (Κωνσταντινουπόλεως). Ο Μητροπολίτης Παύλος που αγνοείται έχει έδρα στο Χαλέπι, αλλά φέρει τον ελληνικό τίτλο Μητροπολίτης Βεροίας για να θυμίζει την Βέροια που ίδρυσαν στην περιοχή οι Μακεδόνες του Μ. Αλεξάνδρου. Ως Μακεδών αισθάνθηκα ευχάριστη έκπληξη όταν επισκέφθηκα τη Μέση Ανατολή, διότι διεπίστωσα ότι και οι Εβραίοι και οι Άραβες ταυτίζουν τη Μακεδονία του Αλεξάνδρου με τον Ελληνισμό και αρνούνται τις διαστρεβλώσεις των Σκοπιανών. Οι Μακεδόνες ίδρυσαν μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου την Μακεδονική Δεκάπολη στα εδάφη, τα οποία σήμερα ανήκουν στη Συρία, στον Λίβανο, στο Ισραήλ και στην Ιορδανία.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος Ιωάννης αρνείται να ενταχθεί στη Σχισματική «Μακεδονική Εκκλησία», την οποία ίδρυσε ο άθεος δικτάτωρ Τίτο και έχει ενταχθεί στο Σερβικό Πατριαρχείο. Οι Σέρβοι τού παρεχώρησαν μια μορφή Αυτονομίας αλλά τού έδωσαν τον τίτλο της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, ώστε να γίνεται σεβαστή η ιστορία της πραγματικής, της ελληνικής Μακεδονίας. Ο Ιωάννης, Διδάκτωρ και αυτός του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης για τρίτη φορά βρίσκεται φυλακισμένος, διότι αρνείται να υποταγεί στην κρατική προπαγάνδα του ψευδομακεδονισμού. Αρνείται τα τεχνητά έθνη και τις σχισματικές εκκλησιαστικές κοινότητες και δηλώνει ότι δεν μπορεί η Εκκλησία του να ονομάζεται « μακεδονική» διότι ο πληθυσμός της πΓΔΜ είναι πολυεθνικός. Με απλά λόγια αρνείται να παίξει το παιχνίδι του σκοπιανού εθνικισμού και ζει μαρτυρικά κλεισμένος πίσω από τα κάγκελλα. Η προσευχή μας και η σκέψη μας είναι στραμμένη στους τρεις αυτούς μάρτυρες της Χριστιανικής Πίστης στον 21ο αιώνα.
Είμαι βέβαιος ότι το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών κάνει ό,τι πρέπει και ό,τι μπορεί για να βοηθήσει τους τρεις σύγχρονους μάρτυρες Επισκόπους. Δηλαδή να εξακριβώσει την τύχη των δύο απαχθέντων και να απελευθερώσει τον Αρχιεπίσκοπο Ιωάννη. Δυστυχώς οι Ισλαμιστές της Συρίας και οι εθνικιστές των Σκοπίων προς το παρόν δεν ανταποκρίνονται. Η προσπάθεια πρέπει να συνεχισθεί!
