Άρθρα

Ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν νομίζει ότι είναι καλός στη Γεωγραφία, αλλά οπωσδήποτε παίρνει κακό βαθμό στην Ιστορία. Συχνά αναφέρεται στα σύνορα της καρδιάς του ξεχνώντας ότι τα σύνορα ορίζονται από τις Διεθνείς Συνθήκες και όχι από την καρδιά και τα συναισθήματα του καθενός. Προσφάτως αναφέρθηκε  στις τέσσερις γωνιές της τουρκικής Γεωγραφίας, αναπολώντας τα παλαιά μεγαλεία και τα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Είπε μεταξύ άλλων:

«Εάν δεν αντιδράσουμε σε αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Γάζα, δεν θα μπορούμε να αποτρέψουμε τον φανατισμό των εισβολέων της “Γης της Επαγγελίας” από το να επεκταθεί αύριο στα εδάφη μας. Για αυτόν τον λόγο λέμε πως κάθε γεγονός που συμβαίνει στις τέσσερις γωνιές της γεωγραφίας μας, από τα Βαλκάνια μέχρι τον Καύκασο, από τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι τις ανατολικές ακτές της Μεσογείου, μας αφορά άμεσα. Η θέση του Καραμπάχ στις καρδιές μας και η θέση της Γάζας στις καρδιές μας είναι η ίδια, όπως δεν κάνουμε διάκριση ανάμεσα στη Βοσνία και το Χαλέπι, την Τρίπολη και το Μπαλχ (σ.σ. εννοεί την πόλη Βάκτρα του Αφγανιστάν), τη Θεσσαλονίκη και τη Μοσούλη. Έτσι βλέπουμε και την Ιερουσαλήμ το ίδιο όπως τις δικές μας πόλεις» .

Ο Τούρκος Πρόεδρος προσπαθεί ανεπιτυχώς να δικαιολογήσει την υποστήριξή του στη Χαμάς, την οποία αρνείται να χαρακτηρίσει τρομοκρατική. Και γενικότερα, με αφορμή τις πολεμικές συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή, ανακατεύει διάφορα ονόματα πόλεων, μεταξύ των οποίων και της Θεσσαλονίκης.

Και μάλιστα όλα αυτά γίνονται 100 ακριβώς χρόνια από την υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης στη Λωζάννη, στις 24 Ιουλίου 1923, με την οποία χαράχθηκαν τα σύνορα της νέας Τουρκίας.

Εμείς σεβόμαστε τα σύνορα, το Διεθνές Δίκαιο και τις Διεθνείς Συνθήκες. Αλλά αν θέλαμε, απλώς ως γύμνασμα πνευματικό, να θυμίσουμε στον Ερντογάν τη γεωγραφία της δικής μας καρδιάς και την ιστορία των Βαλκανίων και της Μικράς Ασίας θα του λέγαμε ότι:

Η Μαύρη Θάλασσα, την οποία ανέφερε, είναι ο Εύξεινος Πόντος των Αρχαίων Ελλήνων με δεκάδες πόλεις, οι οποίες και σήμερα θυμίζουν τα παλαιότερα ελληνικά ονόματά τους: Τράμπζον είναι η Τραπεζούντα κ.λπ.

Το Χαλέπι της Συρίας είναι η Βέροια της Ελληνιστικής περιόδου, διότι πριν από τους Οθωμανούς πέρασαν από εκεί οι Επίγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Και πολύ κοντά είναι η τουρκική πόλη Ισκεντερούν, η οποία πήρε το όνομά της από τον Αλέξανδρο. Ήταν μία από τις Αλεξάνδρειες που ίδρυσε ο Μακεδών Στρατηλάτης.

Αλλά και η Βάκτρα, το σημερινό Μπαλχ του Αφγανιστάν, στο οποίο αναφέρθηκε, ήταν πόλη από την οποία πέρασε ο Μέγας Αλέξανδρος. Έτσι έγινε το κέντρο ενός ελληνοβακτριανού πολιτισμού, πολύ αξιόλογου, ίσως άγνωστου στους μη ειδικούς.

Και τη Θεσσαλονίκη αναφέρει ο Ερντογάν, αλλά λησμονεί ότι όταν την απελευθέρωσε ο Ελληνικός Στρατός, στις 26 Οκτωβρίου 1912, ο Τούρκος Διοικητής Ταχσίν Πασάς παραδέχθηκε: Την παραδίδουμε σε εκείνους από τους οποίους την πήραμε, δηλαδή τους Έλληνες. Έτσι υπογράμμισε την ελληνικότητα της Μακεδονικής πρωτεύουσας.

Στην απάντησή του στον Καγκελλάριο Σολτς κάτι πολύ σημαντικό ξέχασε ο Ερντογάν: Η Τουρκία δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη για τη Γενοκτονία των Ελλήνων, των Αρμενίων και των άλλων Χριστιανών!

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 25.11.2023

Στις 22 Νοεμβρίου η ιστορική μνήμη φέρνει στον νου μας την Κορυτσά και τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου. Τέτοια ημέρα του 1940 ο Ελληνικός Στρατός εισήλθε θριαμβευτής στην Κορυτσά και οι καμπάνες χτυπούσαν πανηγυρικά σε όλη την Ελλάδα. Οι κάτοικοι της πόλης υποδέχθηκαν τον Στρατό μας με πολυάριθμες ελληνικές σημαίες. Σήμερα οι αλβανικές κυβερνήσεις αρνούνται την ύπαρξη Ελλήνων στην Κορυτσά.

Η απογραφή πληθυσμού, εθνικών και θρησκευτικών κοινοτήτων, που διοργανώνει από τις 14 Σεπτεμβρίου η αλβανική κυβέρνηση έχει καταγγελθεί από την οργάνωση ΟΜΟΝΟΙΑ της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας ως διαβλητή. Οι απογραφείς ρωτούν την εθνική καταγωγή μόνο στις περιοχές, τις οποίες και τώρα και επί κομμουνιστικού καθεστώτος οι Αλβανοί ιθύνοντες χαρακτηρίζουν ως «μειονοτικές». Αυτός ο αυθαίρετος προσδιορισμός πρέπει να καταργηθεί. Οι  Βορειοηπειρώτες που έλαβαν ήδη ελληνική υπηκοότητα -παράλληλα με την αλβανική – πλησιάζουν τις 300.000. Η διαβλητή απογραφή προφανώς θα δείξει πολύ μικρότερο αριθμό Ελλήνων. Είναι σκόπιμη ενέργεια για να διατηρείται ο αριθμός των 60.000, τον οποίο είχε καθορίσει ως αποδεκτό το καθεστώς των κομμουνιστών Χότζα και Αλία.

Η φυλάκιση του εκλεγμένου Δημάρχου Χειμάρρας Φρέντυ Μπελέρη είναι  μία διάσταση του προβλήματος. Σημαντική βεβαίως με πολιτικές, νομικές και ανθρωπιστικές προεκτάσεις. Αλλά η μεγάλη εικόνα περιλαμβάνει και άλλα προβλήματα. Την πλαστή απογραφή, την καταπάτηση περιουσιών, την προπαγάνδα για τα δικαιώματα των Τσάμηδων – απογόνων των συνεργατών των Ναζί, τις θεωρίες περί Μεγάλης Αλβανίας κ.ά.

Με αφορμή  την κράτηση του Μπελέρη και τη δίωξη κατά του συνεργάτη του Π. Κοκκαβέση η Ελληνική Κυβέρνηση προχώρησε σε ένα μέτρο πίεσης, το οποίο αξίζει να σχολιασθεί ως θετικό. Συγκεκριμένα η Αθήνα αρνήθηκε να υπογράψει την κοινή επιστολή των 27 κρατών – μελών της Ε.Ε. προς την Αλβανία για το άνοιγμα της πρώτης δέσμης προενταξιακών κεφαλαίων.

Η πρώτη δέσμη για τα ζητήματα που πρέπει να επιλύσει κάθε υποψήφια χώρα περιλαμβάνει πέντε κεφάλαια, τα οποία αφορούν:

Πρώτον, τη δικαστική εξουσία και τα θεμελιώδη δικαιώματα.

Δεύτερον, το κράτος δικαίου, την ελευθερία και την ασφάλεια.

Τρίτον, τις δημόσιες προμήθειες.

Τέταρτον, τις στατιστικές.

Πέμπτον, τον οικονομικό έλεγχο.

Επί πλέον πρέπει να πιέσουμε για την εκ νέου διενέργεια της απογραφής στις περιοχές της μειονότητας με τάμπλετ, τα οποία θα λειτουργούν σωστά και θα καταγράφουν εθνική και θρησκευτική ταυτότητα σε όλες τις περιοχές. Μέχρι τώρα οι καταγγελίες αναφέρουν ότι τα τάμπλετ δεν περιλάμβαναν  κρίσιμες ερωτήσεις σε περιοχές όπως η πόλη του Αργυροκάστρου, η Κορυτσά κ.ά. Ας σταματήσουν τα παιγνίδια εις βάρος του Ελληνισμού. Η Κυβέρνηση μπορεί και πρέπει  να ασκήσει μεγαλύτερη πίεση προς τα Τίρανα.

Μιλώντας για την απελευθέρωση της Κορυτσάς καλό είναι να θυμόμαστε και τη σημαντική παρουσία Βλαχοφώνων Ελλήνων στην πόλη και στην ευρύτερη περιοχή. Η Μοσχόπολη, νυν Βοσκοπόγιε, υπήρξε κατά τον 18^ο αιώνα η πνευματική και εκπαιδευτική Ακρόπολη του υποδούλου Ελληνισμού με σχολεία, ναούς, τυπογραφεία. Σχεδόν όλοι οι κάτοικοι ήσαν Βλάχοι με ελληνική συνείδηση και Ορθόδοξη πίστη. Ας ενθαρρύνουμε και σήμερα τους Βλάχους της Βορείου Ηπείρου να αναδείξουν την ιστορία τους και τη ελληνικότητά τους.

Η κυβέρνηση έδωσε ήδη ένα εύγλωττο μήνυμα προς τα Τίρανα. Ελπίζω η πίεση να συνεχισθεί.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 18.11.2023

Το Μεταναστευτικό απασχολεί όλη την Ευρώπη και βεβαίως τη χώρα μας λόγω της γεωγραφικής θέσης της. Είναι πλέον ώρα να ληφθούν αυστηρότερα μέτρα και να μην ζούμε με αυταπάτες περί εύκολης ενσωμάτωσης ή με ιδεοληψίες για ανοιχτά σύνορα.

Θυμίζω ορισμένα πρόσφατα γεγονότα:

Στον Έβρο διεξήχθη η στρατιωτική άσκηση ΑΙΣΙΟΣ ΟΙΩΝΟΣ και το σενάριο προέβλεπε την πιθανότητα εργαλειοποίησης και αποστολής  νέων κυμάτων παράτυπων μεταναστών από την Τουρκία.

Η κ. Άννα Διαμαντοπούλου, πρώην Επίτροπος της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δήλωσε στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να ενσωματώσει ισλαμικά ρεύματα και ότι το δημογραφικό δεν μπορεί να λυθεί με την “ενσωμάτωση” μεταναστών. Υπενθύμισε μάλιστα τα επεισόδια στη Σουηδία και είπε  ότι στη Δανία ήταν η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση που αναγνώρισε την αδυναμία ενσωμάτωσης των μεταναστών όταν έχουν θρησκευτικό φανατισμό.

Σε δομές υποδοχής παράτυπων μεταναστών σε νησιά του Αιγαίου ακούσθηκαν πανηγυρισμοί υπέρ της Χαμάς.

Η Ιταλίδα Πρωθυπουργός Μελόνι συμφώνησε με τον Αλβανό Πρωθυπουργό Ράμα ότι η Αλβανία θα υποδεχθεί έναν αριθμό μεταναστών που βρίσκονται σήμερα στην Ιταλία.

Στη Γερμανία και στη Γαλλία θα ψηφισθούν νόμοι για αυστηρότερη διαδικασία παροχής ασύλου και για περισσότερες απελάσεις παρανομούντων μεταναστών.

Θυμίζω επίσης ότι πριν από ένα μήνα δύο επιφανή στελέχη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Κεντροδεξιάς) , οι κ.κ. Μάρτιν Βέμπερ και Ευάγγελος Μεϊμαράκης, δημοσίευσαν κοινό άρθρο τους, με το οποίο προτείνουν την αυστηροποίηση της εθνικής και ευρωπαϊκής πολιτικής έναντι της παράτυπης μετανάστευσης. Έγραψαν μεταξύ άλλων τα εξής:

“Η πραγματικότητα είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που κάνουν το πέρασμα είναι οικονομικοί μετανάστες, δεν είναι πρόσφυγες, οι οποίοι έχουν ελάχιστες ή καθόλου πιθανότητες να λάβουν διεθνή προστασία στην Ευρώπη. Αλλά οι διακινητές γνωρίζουν επίσης ότι η πολιτική επιστροφών της Ευρώπης δεν λειτουργεί. Μόλις κάποιος εισέλθει, οι διαδικασίες είναι τόσο περίπλοκες και δαπανηρές που είναι σχεδόν αδύνατο να σταλεί κάποιος πίσω. Παρ’ όλα αυτά, η Αριστερά στην Ευρώπη θέλει να κάνει τη νομοθεσία ακόμη πιο περιοριστική από ό,τι είναι ήδη. Αντί να προσπαθούμε να διανείμουμε τους οικονομικούς μετανάστες σε ολόκληρη την Ε.Ε., θα πρέπει να τους στέλνουμε πίσω σύντομα και με συνέπεια”.

Βεβαίως υπάρχουν οι ανθρωπιστικές  παράμετροι και δεν πρέπει να αγνοηθούν. Όμως αυτοί που θα μπορούσαν να ενσωματωθούν πιο εύκολα φεύγουν από τη χώρα μας. Όσοι παραμένουν έχουν τελείως διαφορετικά ήθη και έθιμα. Είναι σεβαστή η θρησκευτική και πολιτιστική ταυτότητά τους, αλλά δεν μπορούμε να προσδοκούμε την ενσωμάτωσή τους.

Η πολυπολιτισμικότητα έχει καταντήσει σύνθημα κενό περιεχομένου. Στη Δυτική Ευρώπη πολιτικοί και διανοούμενοι δηλώνουν καθημερινά ότι η πολυπολιτισμικότητα απέτυχε. Ας προσπαθήσουμε να σταματήσουμε με κάθε νόμιμο τρόπο τις μεταναστευτικές ροές και ας διαφυλάξουμε την εθνική και πολιτιστική ταυτότητα του λαού μας.

Πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να δεχθούμε Αρμενίους πρόσφυγες από το Ναγκόρνο Καραμπάχ, αλλά δεν μπορούμε να δεχθούμε πρόσφυγες από τα πολεμικά μέτωπα της Μέσης Ανατολής.

Απορρίπτουμε τον ρατσισμό,  απορρίπτουμε και τις ανεύθυνες θεωρίες περί “ανοιχτών συνόρων”. Το μεταναστευτικό θα αντιμετωπισθεί σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, με σεβασμό στους δημοκρατικούς θεσμούς και με επίγνωση των γεωπολιτικών απειλών που περιβάλλουν την πατρίδα μας.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 11.11.2023

Στις 29 Οκτωβρίου η γείτων Τουρκία γιόρτασε τα εκατοστά γενέθλιά της. Πριν από 100 χρόνια η Τουρκική Δημοκρατία πήρε τη θέση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ηττημένης στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και ο Κεμάλ Ατατούρκ πήρε τη θέση του Σουλτάνου καταργώντας το θεσμό της μοναρχίας.

Ο Ταγίπ Ερντογάν ως Πρόεδρος της Τουρκίας γιόρτασε τα γενέθλια με τρία χαρακτηριστικά στοιχεία:

Αρνήθηκε για πολλοστή φορά να καταδικάσει την Χαμάς ως τρομοκρατική οργάνωση.

Προβλήθηκε ως ο προστάτης όλων των Σουνιτών Μουσουλμάνων.

Θυμήθηκε τα παλαιότερα Οθωμανικά εδάφη και σ’ αυτά περιέλαβε τη Θεσσαλονίκη.

Πού αποσκοπεί αυτό το μείγμα Ισλαμισμού, Οθωμανισμού και αντιδυτικισμού;

Πιστεύω ότι ο πρώτος στόχος του είναι να ταυτίσει  με το όνομά του τον νέο αιώνα της Τουρκικής Δημοκρατίας. Δεν αμφισβητεί επισήμως τον Κεμάλ, όμως υπονομεύει ορισμένες από τις αρχές του π.χ. το κοσμικό- μη θρησκευτικά χρωματισμένο- κράτος. Στη θέση του Laik φέρνει αργά αλλά σταθερά την ισλαμοποίηση της κοινωνίας.

Θυμάται τα Οθωμανικά εδάφη για να νομιμοποιεί τις επεμβάσεις του στρατού του εκτός συνόρων, αλλά και για να περνά το μήνυμα ότι είναι ο ισχυρός και εμείς οι αδύναμοι. Τονίζει τη Θεσσαλονίκη, όχι τυχαία. Εκεί θα συναντήσει στις αρχές Δεκεμβρίου τον Έλληνα Πρωθυπουργό και δημιουργεί κλίμα.

Προσπαθεί να φανεί ως ο προστάτης όλων των Σουιτών, αλλά είμαι βέβαιος ότι η πλειοψηφία των Αράβων δεν πείθεται. Η Τουρκία έχει κακό παρελθόν ως κατακτητική και καταπιεστική δύναμη. Στη Συρία και στην Ιορδανία μία συνήθης φράση είναι: «Από όλους τους κατακτητές που πέρασαν οι Τούρκοι ήταν οι χειρότεροι. Το μόνο καλό που άφησαν είναι ο καφές τους» !

Με το Ισραήλ η ρήξη είναι οριστική. Προφανώς δεν τον ενδιαφέρει η απώλεια. Αλλά με τον Δυτικό κόσμο θα προσπαθήσει να κρατήσει ισορροπίες. Δεν θέλει να αποκοπεί πλήρως. Δεν συμφωνώ ότι τώρα είναι έτοιμος να ενταχθεί σε άλλο στρατόπεδο πχ με τη Ρωσία ή με το Ιράν. Θα παίξει το παιχνίδι του Επιτήδειου Ουδέτερου, όπως το βλέπουμε στην περίπτωση της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.

Η γείτων Τουρκία έχει εμπειρία από τέτοια παίγνια. Επιτήδειος Ουδέτερος ονομάσθηκε απο τον Αμερικανό συγγραφέα Φρανκ Βέμπερ για τον ρόλο της στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έκανε ανατολίτικα παζάρια και με τις δύο πλευρές: Βρετανία και Χιτλερική Γερμανία. Ζητούσε ανταλλάγματα κυρίως εις βάρος της Ελλάδος: Νησιά Αιγαίου, Θράκη, Μακεδονία. Είναι δύσκολο και τώρα να επιτύχει σ’ αυτόν τον ρόλο. Κάποια στιγμή θα πρέπει να αποφασίσει αν ανήκει στη συμμαχία ΗΠΑ- Ευρώπης ή αν θα αλλάξει στρατόπεδο.

Προβλέπω ότι δεν θα κρατήσει πολύ η φαινομενική νηνεμία στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για μία νέα εργαλειοποίηση των μεταναστών είτε μέσω Έβρου (όπως το 2020) είτε μέσω Αιγαίου. Θα ξανακούσουμε ενστάσεις για την αμυντική οχύρωση των νησιών μας. Και βεβαίως θα δούμε μία ακόμη πιο επίμονη στάση υπέρ των δύο κρατών στην Κύπρο.

Για τα γενέθλια των γειτόνων ευχόμαστε να προκόψουν στο εσωτερικό τους. Και τους συνιστούμε να προσγειωθούν και να εγκαταλείψουν τα νεο-οθωμανικά όνειρα, διότι μπορεί να εξελιχθούν σε εφιάλτες. Ο Ελληνισμός Ελλάδος και Κύπρου θωρακίζεται αμυντικά και διπλωματικά.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 4.11.2023

Το ελληνικό έπος του 1940 έχει πολλά να θυμίσει στην σύγχρονη κοινωνία μας. Έχει άμεση σύνδεση με σημερινά προβλήματα. Η τιμή στους πεσόντες έχει μεγαλύτερη αξία όταν αξιοποιούμε τα διδάγματα του παρελθόντος για να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο αύριο.

Η επέτειος συνδέεται ποικιλοτρόπως με τις ελληνοαλβανικές σχέσεις. Δεν είναι σωστό να μιλούμε για «αλβανικό έπος». Η Αλβανία τότε ήταν σύμμαχος του Μουσολίνι και δορυφόρος της Ιταλίας. Οι μάχες των στρατιωτών μας δόθηκαν στα βουνά της Ηπείρου, νότιας και βόρειας. Βορειοηπειρωτικό έπος ίσως θα ήταν η σωστή ορολογία. Η αναγνώριση της συμβολής των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου στον αγώνα του 1940 είναι χρέος μας. Και μας θυμίζει ότι ακόμη και σήμερα αυτοί οι άνθρωποι  ταλαιπωρούνται.

Αργυρόκαστρο, Κορυτσά, Πρεμετή, Άγιοι Σαράντα και τόσα άλλα τοπωνύμια συνδέονται άρρηκτα με νίκες του Ελληνικού Στρατού και με κοιμητήρια πεσόντων. Ακόμη δεν έχουν περισυλλεγεί τα οστά όλων των Ελλήνων στρατιωτών που έχουν εντοπισθεί. Στην Κορυτσά οι κάτοικοι περίμεναν  τον Στρατό μας με ελληνικές σημαίες, αλλά σήμερα οι αλβανικές κυβερνήσεις   δεν θεωρούν την περιοχή αυτή «μειονοτική». Οι γυναίκες της Βορείου Ηπείρου μετέφεραν και αυτές τρόφιμα και πυρομαχικά όπως και οι γυναίκες στη νότια πλευρά των συνόρων. Σήμερα οι απόγονοί τους δεν απολαμβάνουν των ελευθεριών που δικαιούται μία πολυάριθμη μειονότητα.

Τιμή στους αγωνιστές του 1940 σημαίνει να αποδεικνύουμε εμπράκτως τη συμπαράστασή μας στον Ελληνισμό της Αλβανίας. Να ασκήσουμε κάθε δυνατή πίεση για να ολοκληρωθεί αντικειμενικά η απογραφή του πληθυσμού και των εθνικών κοινοτήτων στην γειτονική χώρα. Να απαιτήσουμε την άμεση απελευθέρωση του Φρέντι Μπελέρη και την παύση της δίωξης κατά του συνεργάτη του Παντελή Κοκκαβέση.

Τιμή στους πεσόντες και στους τραυματίες σημαίνει να φροντίσουμε να διδάσκεται σοβαρά, τεκμηριωμένα και χωρίς ιδεολογικές διαστρεβλώσεις η Ιστορία στα σχολεία. Αναμένουμε με ενδιαφέρον τα νέα σχολικά βιβλία και προγράμματα, τα οποία θα ισχύσουν από τον Σεπτέμβριο του 2024. Να απομακρύνουμε τα παιδιά μας από κάθε ακρότητα. Να απαλλάξουμε τη διδασκαλία από τις μαρξιστικές ιδεοληψίες παλαιοτέρων εποχών και  να δώσουμε πρότυπα στα παιδιά μας. Να μιλήσουμε για τα εγκλήματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων του προηγουμένου αιώνος, όλων των αποχρώσεων. Να μάθουμε στους νέους μας να σέβονται τη δημοκρατία και να μην επηρεάζονται από τους εκφραστές των δύο άκρων.

Τιμή στους αγωνιστές του 1940 σημαίνει να συνεχίσουμε  τα ωραία έθιμα που διαφυλάσσουν την εθνική μνήμη. Να μην καταργηθούν οι μαθητικές παρελάσεις. Δίνουν χαρά στα νέα αγόρια και κορίτσια, διότι τους προσφέρουν ευκαιρία συμμετοχής στον πανεθνικό εορτασμό. Είναι λανθασμένο το επιχείρημα ότι οι παρελάσεις μαθητών και μαθητριών καθιερώθηκαν από αυταρχικά καθεστώτα. Υπάρχουν φωτογραφίες του 1919 από την Αδριανούπολη και του 1920 από τη Σμύρνη, που δείχνουν τα ελληνόπουλα των Αλησμόνητων Πατρίδων να παρελαύνουν με το σχολείο τους και με την ελληνική σημαία. Όποιοι ζητούν κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων λησμονούν τη συμμετοχή νεαρών αγοριών και κοριτσιών στον αγώνα του 1940 και στην Εθνική Αντίσταση.

Ας είμαστε και σήμερα έτοιμοι να απαντήσουμε:  ΟΧΙ στον νέο Οθωμανισμό του Ερντογάν, ΟΧΙ στις επικίνδυνες θεωρίες περί «ανοιχτών συνόρων», ΟΧΙ στον εθνομηδενισμό, ΟΧΙ στην αποδόμηση της ελληνορθόδοξης ταυτότητάς μας.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 27.10.2023

Στις 13 Οκτωβρίου 1904 σκοτώθηκε από τουρκικό βόλι στη Στάτιστα Καστοριάς ο Παύλος Μελάς.  Ο Ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού άφησε την τελευταία του πνοή στην αγαπημένη του Μακεδονία, όπου είχε έλθει ως εθελοντής. Η Μακεδονία ήταν τότε Οθωμανική επαρχία, αλλά την διεκδικούσε ο βουλγαρικός εθνικισμός.

Ο Ίων Δραγούμης ξεσήκωσε τον Παύλο. Και ο θάνατος του Παύλου Μελά αφύπνισε την ελληνική κυβέρνηση και τον απανταχού Ελληνισμό. Όλοι έμαθαν ότι στη Μακεδονία η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού είναι ελληνική, αλλά οι Βούλγαροι εθνικιστές σχεδίαζαν να διαδεχθούν τους Οθωμανούς Τούρκους. Η ψευδοεπανάσταση του Ίλιντεν, στις 20.7.1903, είχε δείξει ξεκάθαρα τους στόχους της βουλγαρικής ΕΜΕΟ (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση). Με τα ίδια ακριβώς αρχικά, ΒΜΡΟ  στις σλαβικές γλώσσες, ονομάζεται σήμερα το κόμμα που  αποτελεί τη μείζονα αντιπολίτευση στα Σκόπια.

Ο Μακεδονικός Αγώνας ήταν διμέτωπος, εναντίον Οθωμανών και Βουλγάρων, και ο Ελληνισμός αναδείχθηκε νικητής.  Ο Αγώνας παραμένει επίκαιρος και μας δίνει χρήσιμα μηνύματα.

• Ο Ελληνισμός κατά τη δεύτερη ένοπλη φάση του Μακεδονικού Αγώνα (η πρώτη διεξήχθη το 1878) απέδειξε ότι μπορεί να οργανωθεί και να επιτύχει τον στόχο του. Και τούτο παρά την πτώχευση του 1893, τον ατυχή Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου το 1898. Το ψυχολογικό κλίμα βελτιώθηκε διότι υπήρχε η Μεγάλη Ιδέα.Υπήρχε το όραμα και η επιθυμία για την απελευθέρωση όλων των υποδούλων ελληνικών πληθυσμών. Σήμερα λείπει μία νέα Μεγάλη Ιδέα. Προφανώς με περιεχόμενο πνευματικό και πολιτιστικό, όχι εδαφικό.
• Όταν υπάρχει εθνική ενότητα και ομόνοια μπορούμε να δράσουμε συντονισμένα. Τότε όλοι συντονίσθηκαν σωστά και επέτυχαν να ενθαρρύνουν τους εντοπίους Μακεδόνες και να αποτρέψουν τη βουλγαρική κατάκτηση της Μακεδονίας. Το Πατριαρχείο, οι Επίσκοποι, οι απλοί κληρικοί, οι γηγενείς Έλληνες (έστω και αν κάποιοι από αυτούς μιλούσαν τα ελληνικά ανάμεικτα με σλαβικές λέξεις), οι εθελοντές αξιωματικοί και απλοί πολίτες από τη Νότιο Ελλάδα, οι δάσκαλοι και οι δασκάλες, τα Μακεδονικά Κομιτάτα και οι Φιλεκπαιδευτικές Αδελφότητες στην Αθήνα, στη Λάρισα, στην Κωνσταντινούπολη. Όλοι αγωνίσθηκαν με ομοψυχία και θάρρος. Οι κυριώτεροι, όμως, πρωταγωνιστές ήσαν οι απλοί άνθρωποι της Μακεδονίας, άνδρες, γυναίκες, παιδιά. Στήριξαν τον Αγώνα και έδωσαν στις Μεγάλες Δυνάμεις το μήνυμα ότι οι κάτοικοι της Μακεδονίας εμπνέονται από την Ορθοδοξία και την Ελληνική Ιστορία.
• Σε όλη τη διάρκεια του Αγώνα η διαμάχη ήταν μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων με παρεμβαίνοντες κατά καιρούς τους Τούρκους στρατιώτες. Σε κανένα επίσημο ή ανεπίσημο έγγραφο, ελληνικό, οθωμανικό ή ξένων διπλωματών, δεν υπάρχει αναφορά σε «μακεδονικό έθνος».

Δυστυχώς η Συμφωνία των Πρεσπών, χωρίς την έγκριση του ελληνικού λαού, παραχώρησε στα γειτονικά Σκόπια “μακεδονική” γλώσσα, εθνότητα και ταυτότητα. Η Βουλγαρία από την πλευρά της αμφισβητεί τον μακεδονισμό των Σκοπίων. Εμείς θα συνεχίσουμε να διδάσκουμε στα παιδιά μας την ιστορική αλήθεια, έτσι όπως προκύπτει από τα ντοκουμέντα της εποχής  και όπως την περιγράφει γλαφυρά η Πηνελόπη Δέλτα στα “Μυστικά του Βάλτου”.

Υ.Γ. Η επικαιρότητα επιβάλλει ένα σύντομο σχόλιο: Τα σύνορα πρέπει να είναι απαραβίαστα. Όπως κάθε χώρα έτσι και το Ισραήλ έχει δικαίωμα να επιβιώσει και να προστατεύσει τους πολίτες του απέναντι στην επιθετικότητα των ακραίων Ισλαμιστών.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 14.10.2023῾