Άρθρα

Μεγαλόχαρη, Υπέρμαχος Στρατηγός, Πορταΐτισσα, Άξιόν Εστι, Παραμυθία, Γοργοεπήκοος, Φοβερά Προστασία, Οδηγήτρια. Αυτά και δεκάδες άλλα προσωνύμια έχει αποδώσει η Εκκλησία και ο Ορθόδοξος Ελληνικός λαός στην Παναγία, την προστάτιδα όλων μας. Καθώς ετοιμαζόμαστε να εορτάσουμε την Κοίμηση της Θεοτόκου, το Πάσχα του καλοκαιριού, καλό είναι να θυμηθούμε τρεις μεγάλους ποιητές τους διαχρονικού Ελληνισμού, οι οποίοι ύμνησαν τη Μεγαλόχαρη, ο καθένας με τον τρόπο του.

Τον 13^ο αιώνα, όταν οι Δυτικοί Σταυροφόροι είχαν καταλάβει την πρωτεύουσα της Ρωμανίας (Βυζαντίου), την Κωνσταντινούπολη, τη νόμιμη συνέχεια των Αυτοκρατόρων διαφύλαξαν οι κυβερνήτες της Αυτοκρατορίας της Νικαίας στη Μικρά Ασία. Γιός του σπουδαίου Αυτοκράτορος και Αγίου της Εκκλησίας μας Ιωάννου Βατάτζη ήταν ο Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρις. Κυβέρνησε από το 1254 έως το 1258 και τόνισε στα κείμενά του την ελληνικότητα του κράτους και του λαού καθώς και την πίστη του στη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού. Τα σοβαρά προβλήματα της υγείας του τον οδήγησαν να συνθέσει τον θαυμάσιο Μέγα Παρακλητικόν Κανόνα προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον, τον οποίο ψάλλουμε αυτές τις ημέρες στους ναούς μας:

«Καταιγίς με χειμάζει των συμφορών, Δέσποινα, και των λυπηρών τρικυμίαι καταποντίζουσιν, αλλά προφθάσασα, χείρα μοι δος βοηθείας, η θερμή αντίληψις και προστασία μου» !

Σε μία άλλη δύσκολη για το Έθνος περίοδο, μετά την πτώχευση του 1893 και την ήττα του 1897, ο Κωστής Παλαμάς αναλαμβάνει να ανορθώσει το εθνικό φρόνημα και γράφει το επικό ποίημά του «Η Φλογέρα του βασιλιά», αναφερόμενο στη νίκη του Βασιλείου Β’ του Μακεδόνος το 1014 επί των Βουλγάρων. Αποκρυσταλλώνοντας τη συνέχεια του Ελληνισμού μέσω του Βυζαντίου και του 1821 ο Παλαμάς υμνεί την Υπέρμαχο Στρατηγό ως εξής:

«Ω Στρατηλάτισσα Κυρά, σ’ εσέ τα νικητήρια, Μακεδονίτισσα, Αθηναία, Πολίτισσα. Η Βλαχέρνα γιομάτη από το θάμα σου. Του Σκύθη ω καταλύτρα… της γης Παρηγορήτρα”.

Στις σκληρές ημέρες του 1941 ο ποιητής και αργότερα Νομπελίστας Γιώργος Σεφέρης κατέγραψε την εξής σκηνή (Δοκιμές Α’, σελ. 178): «Θυμάμαι την ημέρα που μάς κήρυξαν τον πόλεμο οι Γερμανοί. Το πλήθος που ζητωκραύγαζε στην οδό Σταδίου, σώπασε ξαφνικά, κι έπειτα άρχισε να τραγουδά με μια βαριά μεγάλη φωνή: «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια» Αυτό και μόνο. Αλλά αυτό και μόνο ήταν αρκετό για να καταλάβει κανείς πως ο πόλεμος τούτος δεν ήταν σημερινός ούτε χτεσινός. Ήταν ο αιώνιος πόλεμος της Ελλάδας όλων των καιρών για την ανθρώπινη αξία».

Είναι ο ίδιος ποιητής που το 1953 εμπνεύσθηκε από τον  Κύπριο Άγιο Νεόφυτο και έγραψε «για την ψυχή του ανθρώπου, καθισμένη στα γόνατα της Υπερμάχου Στρατηγού, που είχε στα μάτια ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμιοσύνης»!

Η προσκύνηση προς την Παναγία εκφράζει τη διαχρονική συνείδηση του Ορθοδόξου Ελληνισμού.

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Σάββατο 13 – Κυριακή 14 Αυγούστου 2016

Το εκκλησιαστικό εορτολόγιο αυτών των ημερών και η μελέτη της Ιστορίας  με οδηγούν να τιμήσω μία αγιασμένη μορφή της Ορθοδοξίας. Στις 7 Αυγούστου, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας και ιδιαιτέρως η Δυτική Μακεδονία, εορτάζει την μνήμη του Οσίου Νικάνορος του Θεσσαλονικέως. Γεννήθηκε στην πόλη του Αγίου Δημητρίου το 1491 και βαπτίσθηκε Νικόλαος. Είχε θαυμαστή μόρφωση και διακόνησε αρχικά ως γραμματεύς του τότε Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης. Νωρίς  αποφάσισε να ακολουθήσει τον μοναχισμό και μοίρασε στους φτωχούς την μεγάλη πατρική περιουσία του. Η παράδοση αναφέρει ότι είχε γνωρισθεί  με τον Όσιο Διονύσιο, τον ιδρυτή της ιστορικής Μονής κοντά στο Λιτόχωρο.

Ο Νικόλαος, που έλαβε το αρχαίο μακεδονικό και συγχρόνως χριστιανικό όνομα Νικάνωρ, δίδαξε σε πόλεις και χωριά της Δυτικής Μακεδονίας και βοήθησε πολλούς Έλληνες να μην εξισλαμισθούν. Στον τομέα αυτό θεωρείται πρόδρομος του Αγίου Κοσμά. Ασκήτευσε επί αρκετά έτη σε μία σπηλιά στο όρος Καλλίστρατο, δίπλα στον ποταμό Αλιάκμονα και απέναντι από το σημερινό χωριό Χρώμιο Κοζάνης. Ο Όσιος Νικάνωρ ίδρυσε την περίφημη Μονή της Ζάβορδας, η οποία συνδέθηκε με το όνομά του και η οποία πανηγυρίζει την ημέρα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Εκοιμήθη το 1549 αφού έγινε ονομαστός για τα θαύματά του σε όλη την τουρκοκρατούμενη Μακεδονία. Η θαυματουργός κάρα του σώζεται και προσκυνάται σήμερα στη Μονή του.

Η   Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος – Οσίου Νικάνορος Ζάβορδας υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Γρεβενών και αποτελεί προσκύνημα πανελλήνιο. Διατηρεί σπουδαία βιβλιοθήκη με ιστορικά κειμήλια. Ο Όσιος Νικάνωρ θεωρείται προστάτης όλης της Δυτικής Μακεδονίας και βρίσκουμε Ναούς του στην Κοζάνη, στην Καστοριά, στην Εράτυρα, σε χωριά της Κόνιτσας κ.α. Με τα θαύματά του έσωσε πολλούς Χριστιανούς από ασθένειες και επιδημίες.

Κατά τον Μακεδονικό Αγώνα οι μοναχοί της Ζάβορδας βοηθούσαν τους Έλληνες αγωνιστές να εισέρχονται στη Μακεδονία και τους περνούσαν με το σχοινί πάνω από τα φουσκωμένα νερά του Αλιάκμονα. Εκεί οι Μακεδονομάχοι εύρισκαν καταφύγιο και τροφή σε δύσκολες στιγμές. Με την βοήθεια της Μονής πέρασαν τον Αλιάκμονα την 11η Οκτωβρίου 1912 τα τμήματα της 5ης Μεραρχίας για να λάβουν μέρος στον ένδοξο Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο. Λόγω της εθνικής και θρησκευτικής της δράσεως η Μονή έγινε στόχος εκδικητικών διαθέσεων από διάφορες πλευρές κυρίως δε από τους εξισλαμισμένους «Βαλαάδες»  της περιοχής Βεντζίων. Ο σημερινός επισκέπτης θαυμάζει το εντυπωσιακό τοπίο καθώς η Μονή είναι κτισμένη σαν φρούριο σε ύψωμα, το οποίο κατά τα τρία τέταρτα περιβάλλεται από τον ρου του Αλιάκμονα.

Με τον καταστροφικό σεισμό του 1996 επλήγη η Μονή μαζί με ολόκληρη τη Δυτική Μακεδονία. Ο μακαριστός Μητροπολίτης Γρεβενών Σέργιος κατέβαλε κάθε προσπάθεια, ακόμη και με προσωπική χειρωνακτική εργασία, για την αποκατάσταση των ζημιών στα τείχη και στα κελλιά. Από τα παλαιά κτίσματα σώθηκε το Καθολικό, δηλ. ο κεντρικός Ναός της Μονής. Διασώζει επιγραφή, η οποία αναφέρει ότι τον Ναό  αγιογράφησαν καλλιτέχνες από την Σέλιτσα, σημερινή Εράτυρα, του Νομού Κοζάνης.

Ο νυν Μητροπολίτης Γρεβενών Σεβασμιώτατος κ. Δαβίδ εγκατέστησε στη ιστορική Μονή  πολυάριθμη ανδρική αδελφότητα. Η πανήγυρις της Ιεράς  Μονής Μεταμορφώσεως Ζάβορδας διαρκεί επί τριήμερον, δηλαδή από τις 5 Αυγούστου, παραμονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, μέχρι και τις 7 Αυγούστου, ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία μας τιμά τον Άγιο κτήτορα της Μονής.

Αν κάποιος θαρραλέος και φιλότιμος δάσκαλος έλεγε στους μαθητές του λίγα λόγια για τον Όσιο Νικάνορα και το μοναστήρι του, οι νέοι μας και οι νέες μας θα μάθαιναν ότι πολλοί κληρικοί και μοναχοί επί Τουρκοκρατίας κράτησαν όρθια την εθνική συνείδηση αποτρέποντας τους εξισλαμισμούς. Όποιος χανόταν για την Ορθοδοξία εκείνη την εποχή χανόταν και για τον Ελληνισμό. Τούρκευε, γινόταν φανατικός ανθέλληνας. Παράδειγμα οι Τσάμηδες της Θεσπρωτίας που μας απασχολούν ακόμη και σήμερα μέσω της αλβανικής προπαγάνδας. Ήταν Χριστιανοί που εξισλαμίσθηκαν τον 17ο αιώνα, άλλοι εκουσίως, άλλοι βιαίως. Η αλλαγή του θρησκεύματος τούς οδήγησε γρήγορα και σε αλλαγή της εθνικής συνειδήσεως. Ενώ αντιθέτως πολλοί Καππαδόκες και Πόντιοι που αναγκάσθηκαν να μιλούν τουρκικά κράτησαν την ελληνικότητά τους μέσω της Ορθοδοξίας.

Στα μαύρα χρόνια της δουλείας η Ορθοδοξία ήταν η δύναμη που διετήρησε τον Ελληνισμό, γράφει ο αείμνηστος Βρετανός Βυζαντινολόγος Στήβεν Ράνσιμαν. Αυτό βίωναν καθημερινά με το έργο τους Ορθόδοξοι μοναχοί όπως ο Όσιος Νικάνωρ, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Νεκτάριος Τέρπος και άλλοι γνωστοί ή άγνωστοι. Και μοναστήρια σαν αυτό της Ζάβορδας βοήθησαν όλους τους εθνικούς αγώνες για την Ελευθερία και την απομάκρυνση διαφόρων κατακτητών. Σε ποιο σχολικό βιβλίο θα βρουν άραγε τα ελληνόπουλα την προσφορά της Μονής Ζάβορδας στην παιδεία και στους αγώνες του Έθνους;

Για τους ενδιαφερομένους αναφέρω ότι ο ιστορικός και θεολόγος Ζήσης Μπέλλος στη μεταπτυχιακή του εργασία για το Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ ασχολήθηκε με τα παλαιά και πολύτιμα βιβλία χειρόγραφα της Μονής Ζάβορδας. Σε μία σημείωση στο περιθώριο λειτουργικού βιβλίου του 18^ου αιώνος γίνεται αναφορά στην επίσκεψη του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στη Μονή.

Ας προσευχηθούμε στον Όσιο Νικάνορα να βοηθήσει τον Ελληνισμό να εξέλθει από την οικονομική και πνευματική κρίση.

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, Τετάρτη 10 Αυγούστου 2016

Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας για την αναθεώρηση του Συντάγματος, δήλωσε ότι πρέπει να κατοχυρωθεί συνταγματικώς ο ουδετερόθρησκος χαρακτήρας του κράτους. Πιστεύω ότι αν γίνει αυτό, θα πρόκειται για μία τεράστια προσβολή σε όσους κατά καιρούς αγωνίσθηκαν για την απελευθέρωση, ίδρυση και επιβίωση της νεωτέρας Ελλάδος. Οι αγωνιστές της ελληνικής ελευθερίας ήσαν συνειδητοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί και όχι ουδετερόθρησκοι.

Το 1821 οδήγησε στην ίδρυση κράτους διότι «πρώτα είπαμε υπέρ Πίστεως και ύστερα υπέρ Πατρίδος», όπως σαφώς τονίζει στους μαθητές της Αθήνας ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Η επίκληση της Αγίας Τριάδος τίθεται στο Προοίμιο των πρώτων Συνταγμάτων του Αγώνος από τις Εθνικές Συνελεύσεις, οι οποίες συνόψιζαν και αποκρυστάλλωναν το φρόνημα των αγωνιζομένων Ορθοδόξων Χριστιανών κατά των αλλοθρήσκων Τούρκων.

Η Γ΄ Εθνοσυνέλευσις διακηρύσσει το 1827 ότι: «Ως Χριστιανοί ούτε ήτο ούτε είναι δυνατόν να πειθαρχήσωμεν δεσποζόμενοι από τους θρησκομανείς Μωαμεθανούς, οι οποίοι κατεξέσχιζον και κατεπάτουν τας ιεράς εικόνας, κατεδάφιζον τους ιερούς ναούς…. Πολεμούμεν προς τους εχθρούς του Κυρίου μας» !

Στη Συνέλευση του 1843-1844, η οποία συνέταξε το πρώτο Σύνταγμα επί Όθωνος, ο ηρωικός Στρατηγός Μακρυγιάννης δίνει μάχη κατά των παρεμβάσεων των ξένων Πρεσβειών και επιτυγχάνει την ψήφιση διατάξεως που όριζε ότι ο διάδοχος του θρόνου θα είναι πάντοτε Ορθόδοξος Χριστιανός. Γράφει σχετικά στα «Οράματα και Θάματα» : «Από την φιλονικία την πολλή λέγει ο (Ανδρέας) Μεταξάς να το βάλλομεν εις τον ψήφον. Του λέγω αυτουνού και όσοι ήταν σύμφωνοι, θρησκεία δεν βάνομεν εις τον ψήφον. Ορθόδοξοι Χριστιανοί να κομματιαστούμεν, δυτικοί και ανατολικοί, ότι σήμερον πεθαίνομεν όλοι, τους λέγω εδώ μέσα. Τότε, χωρίς να την βάλλομεν εις τον ψήφον, έγινε παμψηφεί» .

Ο πρώτος Κυβερνήτης του κράτους αυτού δεν ήταν ουδετερόθρησκος. Ο Ιωάννης Καποδίστριας είχε πάντα μαζί του την εικόνα της Παναγίας Πλατυτέρας και μερίμνησε για την ελληνορθόδοξη παιδεία και την κατάρτιση του Ορθοδόξου Κλήρου.

Στον Μακεδονικό Αγώνα του 1903-1908 ο Εθνομάρτυρας Παύλος Μελάς δηλώνει ευθαρσώς τη Χριστιανική του πίστη και ευλάβεια. Και οι εντόπιοι Μακεδόνες αγωνιστές καθοδηγούνται από το παράδειγμα και τη μαχητικότητα Ορθοδόξων Επισκόπων, ηγουμένων και ιερέων.

Στους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13 οι στρατιώτες μας παίρνουν θάρρος από τους στρατιωτικούς ιερείς. Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912 υπογράφεται την ημέρα του Πολιούχου της Αγίου Δημητρίου.

Το 1940-41 η Υπέρμαχος Στρατηγός ενδυνάμωνε τον Ελληνισμό. Ο Γιώργος Σεφέρης διηγείται ότι τον Απρίλιο του 1941, όταν οι Γερμανοί επιτέθηκαν στην Ελλάδα, ο λαός των Αθηνών διαδήλωνε ψάλλοντας το κοντάκιο «Τη Υπερμάχω».

Σεβόμαστε κάθε άνθρωπο και κάθε θρησκεία, αλλά αυτό το κράτος δεν μπορεί να είναι ουδετερόθρησκο.

Άρθρο μου στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 7 Αυγούστου 2016

Ο Κεμάλ Ατατούρκ στη δεκαετία του 1920 επέβαλε δια της βίας την δυτικοποίηση της τουρκικής κοινωνίας και τη μείωση της επιρροής του Ισλάμ. Ο Ερντογάν ακολουθεί την αντίθετη πορεία. Αξιοποιεί το αποτυχόν πραξικόπημα για να επιβάλει με αυταρχικό τρόπο την ισλαμική ιδεολογία του. Έχει προηγηθεί μία μακρά προσπάθεια για την επάνοδο του Ισλάμ στο επίκεντρο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Τώρα  τα πράγματα οδηγούνται προς την τελική ευθεία. Ο Στρατός, προπύργιο του κεμαλισμού και της δυτικόστροφης ιδεολογίας αποδυναμώνεται, οι μουεζίνηδες κατέβασαν τον κόσμο στους δρόμους την ημέρα του πραξικοπήματος, το αντίπαλο δέος που λέγεται  Γκιουλέν τίθεται στο στόχαστρο. Η απομάκρυνση από την Ευρώπη δεν φαίνεται να φοβίζει τον Ερντογάν.

Αυτή η επάνοδος στις Ισλαμικές ρίζες και η αμφισβήτηση του κεμαλικού εκδυτικισμού επηρεάζει και τον τρόπο με τον οποίο οι ΗΠΑ και η Δυτική Ευρώπη βλέπουν την Τουρκία. Για τη Δύση το πείραμα του Κεμάλ ήταν μία χρυσή ευκαιρία να αποδείξουν στους Άραβες, τους Ιρανούς και τους άλλους μουσουλμανικούς λαούς ότι δυτικές αξίες και Ισλάμ είναι συμβατές έννοιες. Η Τουρκία χρησιμοποιήθηκε ως πρότυπο για να πεισθούν οι υπόλοιποι Μουσουλμάνοι ότι δεν υπάρχει λόγος να ακολουθούν τα μονοπάτια του Σουνιτικού ή του Σιιτικού φανατισμού. Μπορούν να συνδυάσουν την ελεύθερη οικονομία και κάποια επιφανειακά στοιχεία κοινοβουλευτισμού με τη θρησκευτική διδασκαλία του Κορανίου.

Περισσότερο και από το πληθυσμιακό της μέγεθος ή από τη θέση της δίπλα στη Ρωσία και στο Ιράν, η Τουρκία «πουλούσε» στους δυτικούς αυτή την ιδιότητά της. Ήταν το μοναδικό πρότυπο που φαινόταν επιτυχημένο. Ο σπουδαίος Βρετανός ιστορικός του 20ού αιώνος Arnold Toynbee επεσήμανε τα εξής: Η Δύση εχθρεύεται το Ισλάμ, επειδή καλλιεργεί πρότυπα αντίθετα προς το καταναλωτικό πνεύμα. Η Τουρκία, μετά την  δυτικοποίηση που επέβαλε ο Κεμάλ, αποτελεί ένα καλό πρότυπο προς τους άλλους μουσουλμάνους. Γι’ αυτό, έγραφε ο Toynbee, ο Δυτικός κόσμος είναι διατεθειμένος να ανεχθεί όλες τις αταξίες της Τουρκίας, ακόμη και τα εγκλήματά της!

Αυτά ίσχυαν μέχρι σήμερα. Η Τουρκία που ακολουθεί πλέον τον ολισθηρό δρόμο του Ερντογάν, με την επιρροή του Ισλάμ σε κάθε πολιτική, κοινωνική και εκπαιδευτική δραστηριότητα και με την αναστολή της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, απομακρύνεται σαφώς από τη Δύση. Δεν μπορεί στο άμεσο μέλλον να αποτελεί το πρότυπο, το οποίο θα προβάλλουν οι Δυτικοί προς τα εκατομμύρια των λοιπών μουσουλμάνων. Άρα χάνει τη μεγάλη χρησιμότητά της για τις ΗΠΑ και τη Δυτική Ευρώπη. Βεβαίως δεν χάνει τη γεωστρατηγική θέση της, ας είμαστε ρεαλιστές. Τίποτε, όμως, δεν θα είναι όπως πριν.

Ως Έλληνες παρατηρούμε τις εξελίξεις και δεν εφησυχάζουμε!

Άρθρο μου στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 31 Ιουλίου 2016

Κάθε απόπειρα βιαίας ανατροπής μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβερνήσεως είναι καταδικαστέα. Όμως τα γεγονότα στην Τουρκία πρέπει να μας προβληματίσουν ευρύτερα δεδομένης της μόνιμης τουρκικής επιθετικότητας. Ο Ερντογάν εγκαθιδρύει ένα ισλαμοφασίζον καθεστώς, για το οποίο ήδη οι Ευρωπαίοι Επίτροποι και οι Υπουργοί Εξωτερικών ισχυρών χωρών εξέφρασαν την ανησυχία τους.

Συμφωνώ ότι οι Κεμαλικοί στρατιωτικοί, που οργάνωσαν την αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία, είναι επικίνδυνοι για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Θυμόμαστε το αποκαλυφθέν σχέδιο «Βαριοπούλα», το οποίο προέβλεπε στρατιωτικό πραξικόπημα σε συνδυασμό με επίθεση σε ελληνικό νησί. Όμως και ο Ερντογάν δεν είναι τόσο ειρηνιστής και ακίνδυνος, όσο θέλουν να τον παρουσιάσουν οι εν Ελλάδι θαυμαστές του. Αυτός μέχρι πρότινος είχε στενές σχέσεις με τους Τζιχαντιστές της Συρίας και του Ιράκ, αυτός μάς δημιούργησε τις ογκώδεις μεταναστευτικές ροές, αυτός στέλνει κατά καιρούς υπουργούς του στην ελληνική Θράκη για να εκφράσουν αποσχιστικά και ανθελληνικά αιτήματα.

Το πραξικόπημα θα ήταν εκτροπή. Αλλά και αυτά που διαδραματίζονται μπροστά στις κάμερες με την εκδίκηση των ισλαμιστών, με αποκεφαλισμούς και βασανιστήρια, αποτελούν ντροπή. Ενώπιον της εκτροπής και της ντροπής η ελληνική αντίδραση πρέπει να είναι η αποτροπή. Να κατανοήσουμε ότι δεν υπάρχει καλός και κακός τουρκικός εθνικισμός. Η Τουρκία, παρά την εναλλαγή κυβερνήσεων, έχει μία σταθερή διεκδικητική γραμμή. Θράκη, Αιγαίο, Κύπρος βρίσκονται μονίμως στο στόχαστρό της. Όποιοι κι αν κυβερνούν στην Άγκυρα οι διεκδικήσεις μένουν σταθερές.

Με ενοχλεί ως Έλληνα ότι σε ελληνικό έδαφος, στο δικαστήριο της Αλεξανδρουπόλεως, ακούστηκαν απειλές από Τούρκο αξιωματούχο προς τους 8 συμπατριώτες του που ζητούν άσυλο. Με ανησυχεί ως Έλληνα ότι ο Ερντογάν θα εφαρμόσει ακόμη πιο φανατικά την ιδεολογία του νέου Οθωμανισμού, όπως αυτή αποκρυσταλλώνεται με τη βεβήλωση της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη. Με θορυβεί ως Έλληνα η είδηση ότι η ισλαμική ιδεολογία του Ερντογάν επηρεάζει και τους Τουρκοκυπρίους. Με ποιο λαό καλούνται να συνυπάρξουν οι Έλληνες της Κύπρου; Η διζωνική και δικοινοτική Ομοσπονδία που συζητείται μεταξύ Αναστασιάδη και Ακιντζί ποιούς θα ενώσει; Τους Ορθοδόξους Έλληνες της Κύπρου με τους εκκολαπτόμενους ισλαμιστές των κατεχομένων, οι οποίοι ακολουθούν τον ισλαμισμό του Ερντογάν;

Ο Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος Σενέρ Λεβέντ μάς προειδοποιεί για την ισλαμοποίηση των Τουρκοκυπρίων: «Και μαζί με την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα αυτό συμβαίνει και στη δική μου χώρα… Φτάσαμε στο πρωί με προσκλητήρια για προσευχή στη Λευκωσία. Με ρυθμικές επαναλήψεις της λέξης Αλλάχ…. Ούτε και οι διαμένοντες εδώ κοιμούνται. Είναι και οι διαμένοντες εδώ έτοιμοι να ξεχυθούν στους δρόμους, να κόψουν κεφάλια»! (Κυπριακή εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ, 18.7.2016).

Ας ξαναμελετήσουμε τα σχέδια λύσης του Κυπριακού. Πόσο ασφαλείς θα είναι οι Ελληνοκύπριοι σε μία ισλαμοποιημένη Κύπρο;

Άρθρο μου στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 24 Ιουλίου 2016

Οι μαθητές που μετείχαν στη φετινή Βουλή των Εφήβων αποδείχθηκαν ωριμότεροι από πολλούς ενηλίκους που διευθύνουν τις τύχες του τόπου. Χαρακτηριστικές ήσαν οι παρεμβάσεις τους υπέρ των Αρχαίων Ελληνικών, των Ορθοδόξων Θρησκευτικών και των μαθητικών παρελάσεων, οι οποίες ανάγκασαν τον Υπουργό Παιδείας Νίκο Φίλη να καταφύγει σε ανακριβείς και ανιστόρητες απαντήσεις.

Στον μαθητή που είπε ότι τα Αρχαία Ελληνικά είναι η ρίζα των Νέων Ελληνικών και ότι δεν μπορεί ένα φυτό να επιβιώσει χωρίς ρίζες, ο Υπουργός απήντησε ότι τα Αρχαία είναι νεκρή γλώσσα!

Κι όμως, κ. Φίλη, δεν μπορείτε να χαρακτηρίζετε «νεκρή» μία μορφή της ενιαίας ελληνικής, η οποία χρησιμοποιείται καθημερινά εδώ και πολλούς αιώνες στη Θεία Λατρεία και στις Ακολουθίες της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Δεν είναι νεκρή η Αρχαία Ελληνική, η οποία δημιούργησε και συνεχίζει να δημιουργεί καινούργιες λέξεις στα Νέα Ελληνικά, αλλά και στη διεθνή ορολογία (π.χ. Τηλεματική). Δεν είναι νεκρή η Αρχαία Ελληνική, στην οποία βασίζεται η σύγχρονη ιατρική ορολογία. Όταν ο επιστήμονας, αλλά και ο μη ειδικός, αναφέρεται σε ωάρια, υδατάνθρακες, οισοφάγο κ.λπ., αποδεικνύει καθημερινά  πόσο απαραίτητη είναι σήμερα η εκμάθηση των παλαιοτέρων μορφών της γλώσσας μας.

Είναι ανιστόρητη και ανακριβής η απάντησή σας για τις παρελάσεις, κ. Υπουργέ. Είπατε στους μαθητές ότι είναι μία μορφή στρατιωτικοποιήσεως και ότι καθιερώθηκαν από τη δικτατορία του Ιωάννου Μεταξά το 1937. Το να διδάσκει το σχολείο στα παιδιά μας να περπατούν με  αγέρωχο παράστημα και με πειθαρχημένο και συντονισμένο βήμα είναι στρατιωτική άσκηση; Δεν θα τούς χρειασθεί η πειθαρχία και ο συντονισμός στην επαγγελματική ζωή τους; Μήπως πρέπει να αλλάξετε τους συμβούλους που σας έδωσαν λανθασμένες ιστορικές πληροφορίες; Σας ενημερώνουμε, λοιπόν, ότι μαθητικές παρελάσεις υπήρχαν πριν από τον Μεταξά. Το 1920 στην  ελεύθερη Σμύρνη παρήλασαν τα σχολεία της πόλεως με ελληνικές σημαίες μπροστά στον  Μητροπολίτη Χρυσόστομο που μαρτύρησε το 1922. Το 1921 όλα τα σχολεία των Αθηνών παρήλασαν στους κεντρικούς δρόμους για να τιμήσουν τα 100 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως. Το καταγράφουν οι εφημερίδες της εποχής.

Ισχυρίζεστε, κ. Φίλη, ότι τα Θρησκευτικά σήμερα διδάσκονται με τρόπο κατηχητικό. Λάθος. Τα βιβλία που καθιερώθηκαν μετά το 2003 δεν παρέχουν κατήχηση, αλλά πληροφόρηση, πάντα υπό το Ορθόδοξο πρίσμα. Άλλωστε στη Β΄ Λυκείου διδάσκονται και τα άλλα  θρησκεύματα.  Προτείνετε ένα σχολείο «ουδετερόθρησκο». Αυτή η ορολογία χρησιμοποιείται  στη Γαλλία, όπου υπάρχει ακόμη έντονη επίδραση από τα αντιχριστιανικά μηνύματα της Γαλλικής Επαναστάσεως. Την Ελλάδα, κ. Φίλη, την απελευθέρωσαν συνειδητοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί και όχι ουδετερόθρησκοι. Σεβασθείτε την Ορθόδοξη κληρονομιά μας, το Σύνταγμα και τις δικαστικές αποφάσεις.

Όχι άλλες ανακρίβειες!

Άρθρο μου στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 17 Ιουλίου 2016

           Στίς 14 Ἰουλίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τή μνήμη τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου (1749-1809). Ἔζησε στό ταραγμένο δεύτερο ἥμισυ τοῦ 18^ου αἰῶνος καί ἀνῆκε στούς λεγόμενους Κολλυβάδες. Προσέφερε πολλά στό Γένος μέ τόν τρόπο του, τόν Φιλοκαλικό, τόν πνευματικό, τόν Ἡσυχαστικό, τόν συγγραφικό. Ὁ Μοναχός ἀπό τή Νάξο μέ τήν ἐντυπωσιακή θεολογική καί φιλολογική κατάρτιση, ὁ ἄνθρωπος πού συνέδεσε τό ὄνομά του μέ τό Ἅγιον Ὄρος, ὁ σπουδαῖος αὐτός νεοπατερικός συγγραφεύς τοῦ 18^ου καί τῶν ἀρχῶν τοῦ 19^ου αἰῶνος ἔδωσε χωρίς τυμπανοκρουσίες τόν δικό του ἀγῶνα. Μέ τό κομποσχοῖνι, μέ τή νοερά προσευχή, μέ τήν πένα, μέ τά βιβλία, μέ τόν γνήσιο πατριωτισμό του, τόν ὁποῖο διακρίνουμε στά γραπτά του ὅσο κι ἄν προσπαθεῖ νά τόν παρουσιάσει μέ ἤπιο τρόπο.

            Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης βοήθησε τήν προετοιμασία τοῦ Ἀγῶνος στηρίζοντας τήν Χριστιανική Πίστη καί τό ἑλληνορθόδοξο φρόνημα τοῦ ὑποδούλου λαοῦ μας. Διδάσκοντας τήν ὀρθή Θεολογία, καταγράφοντας τούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας (Πηδάλιον), συμβουλεύοντας κληρικούς καί λαϊκούς (Συμβουλευτικόν Ἐγχειρίδιον), καλλιεργῶντας τόν πνευματικό ἀγῶνα κατά τῶν παθῶν  (Ἀόρατος Πόλεμος), ἀνθολογῶντας τά σπουδαιότερα νηπτικά- ἡσυχαστικά κείμενα (Φιλοκαλία τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν), ὑπομνηματίζοντας τόν Ἀπόστολο Παῦλο καί ὑμνῶντας τήν Παναγία μας θύμιζε στούς σκλαβωμένους Ρωμηούς ὅτι μόνο διά τῆς ἐμμονῆς στήν Ὀρθοδοξία θά σωθοῦν καί ἀτομικά καί ἐθνικά. Μέ τήν διδασκαλία καί μέ τά συγγράμματά του στερέωσε τήν Ὀρθή Πίστη, τήν Ὀρθοδοξία καί ἀπέτρεψε τούς ἐξισλαμισμούς συνεχίζοντας ἔτσι τό ἔργο τοῦ Ἁγίου Κσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Ἄλλωστε ὁ Ἅγιος Νικόδημος συναντήθηκε στή Νάξο μέ τόν Χρύσανθο τόν Αἰτωλό, κατά σάρκα ἀδελφό τοῦ μαρτυρικοῦ Πατροκοσμᾶ.

            Ἡ ἐμμονή στήν Ὀρθοδοξία βοηθοῦσε τόν Χριστιανό νά μή χάσει τήν μοναδική ὁδό γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς του, ἀλλά ἐπιπροσθέτως βοηθοῦσε τόν Ἑλληνισμό νά μή χάνει τά παιδιά του. Ἐπί Τουρκοκρατίας ὅποιος χανόταν γιά τήν Ὀρθοδοξία χανόταν καί γιά τόν Ἑλληνισμό. Ὅποιος ἐξισλαμιζόταν εἴτε βιαίως εἴτε ἐκουσίως ἔλεγαν ὅτι «τούρκεψε». Ἔχασε, δηλαδή, καί τήν θρησκευτική καί τήν ἐθνική του ταυτότητα. Οἱ ἐξισλαμισμένοι μετετρέποντο σέ φανατικούς γενιτσάρους καί ἀρνητές τῶν πατρώων παραδόσεων καί ἐχρησιμοποιοῦντο ὡς οἱ σκληρότεροι διῶκτες τῶν Ὀρθοδόξων. Πολλά δεινά ὑπέστη τό Γένος μας ἀπό τό μένος τῶν νεοφωτίστων πού ἐξισλαμίζοντο καί ἤθελαν νά ἀποδείξουν τήν ἀφοσίωσή τους στή νέα θρησκεία καί στήν Ὀθωμανική ἐξουσία.

            Ἀκόμη καί στά νεώτερα χρόνια καταγράφονται ἐγκλήματα κατά Ἑλλήνων στή Μικρά Ἀσία ἀπό Τουρκοκρητικούς, δηλαδή ἐξισλαμισμένους πρώην Ὀρθοδόξους Ἕλληνες τῆς Κρήτης. Πολλοί Τουρκοκύπριοι ἀπό αὐτούς πού ὀργάνωσαν παραστρατιωτικές ὁμάδες κατά τῶν Ἑλληνοκυπρίων τό 1964-1974 προέρχονται ἀπό ἐξισλαμισμό Ὀρθοδόξων. Τό ἴδιο βλέπουμε καί στά Βαλκάνια. Οἱ σημερινοί Βοσνιομουσουλμάνοι προέρχονται ἀπό ἐξισλαμισμένους Σέρβους Ὀρθοδόξους, μέ τούς ὁποίους συγκρούσθηκαν πολλάκις καί ἐνόπλως. Ἀντιθέτως ὅσοι παρέμεναν στήν Ὀρθοδοξία διατηροῦσαν τήν ἐθνική τους ταυτότητα ἀκόμη καί ἄν εἶχαν ἀναγκασθεῖ νά μιλκοῦν τουρκικά. Κλασσικό παράδειγμα οἱ τουρκόφωνοι Ἕλληνες τῆς Καππαδοκίας, τούς ὁποίους διακόνησε ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ἀπό τά Φάρασα. Ἄρα τό ἔργο τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου, ὅπως καί τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, τοῦ Ἁγίου Μακαρίου Κορίνθου καί ἄλλων κληρικῶν τοῦ 18^ου αἰῶνος ἀφ’ ἑνός μέν βοήθησε τήν Ἐκκλησία νά μή χάσει και ἄλλα παιδιά της, ἀφ΄ἑτέρου δέ βοήθησε τήν Πονεμένη Ρωμηοσύνη νά περιορίσει τίς ἐθνικές ἀπώλειες, νά μή βλέπει τά παιδιά της νά ἐξισλαμίζονται.

            Ἡ κορυφαία ἐθνική προσφορά τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου πιστεύω ὅτι εἶναι ἡ συγγραφή τοῦ Νέου Μαρτυρολογίου. Πρόκειται γιά ἕνα βιβλίο, τό ὁποῖο περιλαμβάνει τό συναξάρι (βίο και μαρτύριο) 87 ἀγωνιστικῶν μορφῶν πού προτίμησαν νά θυσιασθοῦν παρά νά ἀλλαξοπιστήσουν. Αὐτοί εἶναι οἱ Νεομάρτυρες, οἱ πρῶτοι ἀντιστασιακοί τῆς δουλείας. Παράλληλα μέ τό Κρυφό Σχολειό καί τούς κλεφταρματολούς, οἱ ταπεινοί αὐτοί ἀγωνιστές τῆς Πίστεως καί τοῦ Γένους μέ τήν προσευχή τους καί τήν Ὁμολογία τους «εἶμαι Χριστιανός, δέν τουρκεύω» ἄνοιξαν τόν δρόμο γιά τήν λευτεριά, στερέωσαν τήν ἑλληνορθόδοξη συνείδηση, ἔδωσαν μαρτυρία Χριστοῦ καί Ἑλλάδος, τόνωσαν τό φρόνημα τῶν ἀδελφῶν τους, μείωσαν καί περιόρισαν τούς ἐξισλαμισμούς. Μέ τό βιβλίο του αὐτό, τό ὁποῖο φέρει ἡμερομηνία 1794, ἀλλά ἐτυπώθη στήν Βενετία τό 1799, ὁ Ἅγιος Νικόδημος τολμᾶ κάτω ἀπό τή μύτη τοῦ κατακτητῆ νά δώσει μήνυμα ἀντιστάσεως, νά καλλιεργήσει ἐλπίδα Ἀναστάσεως ψυχικῆς καί ἐθνικῆς, νά προτείνει καί σέ ἄλλους νά μιμηθοῦν τούς Νεομάρτυρες. Στό προοίμιό του γράφει τά ἑξῆς λόγια πού θά μποροῦσαν νά τοῦ στοιχίσουν βάσανα καί φυλακίσεις δεδομένου ὅτι τό σύγγραμμα διαδόθηκε καί διαβάσθηκε εὐρέως στόν χῶρο τοῦ τουρκοκρατουμένου Ἑλληνισμοῦ: «Κατ’ ἀλήθειαν τοῦτο εἶναι θαῦμα παρόμοιον ὡσάν νά βλέπῃ τινάς μέσα εἰς τήν καρδίαν τοῦ χειμῶνος ἐαρινά ἄνθη καί τριαντάφυλλα….. Ἐν τῷ καιρῷ τῆς αἰχμαλωσίας νά βλέπῃ ἐλευθερίαν»!

            Ὅταν ὁ Ἅγιος ἐκοιμήθη σέ ἡλικία 60 ἐτῶν στό κελλί τῶν Σκουρταίων -ἔξω ἀπό τίς Καρυές τοῦ Ἁγίου Ὄρους- τό μήνυμά του εἶχε διαδοθεῖ πανελληνίως: Ἀξίζει νά ζῆς καί νά πεθαίνεις ὡς Ὀρθόδοξος Ἕλλην! Μετά ἀπό μόλις 12 χρόνια ἡ σημαία τοῦ Σταυροῦ κυμάτιζε ὑπερήφανα στούς προμαχῶνες τῶν ἐπαναστατημένων καί ὁ ἀέρας ἔφερνε παντοῦ τό σύνθημα: Ἐλευθερία ἤ Θάνατος! Τό αἷμα τῶν Νεομαρτύρων καί ἡ διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου δέν πῆγαν χαμένα. Ἡ σπορά ἀπέδωσε καρπούς.

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, Τετάρτη 13 Ιουλίου 2016