Άρθρα

Στις 4 Σεπτεμβρίου στο Ηρώδειο η Μητρόπολις Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας παρουσίασε μία ωραία παράσταση με χορούς και τραγούδια από την αλησμόνητη Μικρά Ασία. Στο τέλος ο Αρχιεπίσκοπος  Ιερώνυμος τόνισε με νόημα ότι είναι κρίμα να ψαλιδίζουμε αυτούς τους θησαυρούς του πολιτισμού μας και να ξεδιψούμε από τα ξεροπήγαδα άλλων χωρών.

Οι θησαυροί του πολιτισμού μας  βασίζονται στην  Ελληνορθόδοξη Παιδεία,   που κράτησε όρθιο το Έθνος μας σε περιόδους δουλείας και σε περιόδους ειρήνης. Η πρόοδος των παιδιών μας δεν μπορεί να προέλθει μόνο από μία τεχνοκρατική γνώση χωρίς την καλλιέργεια ήθους και προτύπων. Φοβούμαι ότι η προσπάθεια για την επιβολή στα σχολεία μας ενός αποχριστιανοποιημένου και πολυθρησκειακού μαθήματος στη θέση των Ορθοδόξων Θρησκευτικών θα οδηγήσει σε μία περαιτέρω αμφισβήτηση του πολιτισμού μας και σε διαστρέβλωση της εθνικής μας ταυτότητας.

Η Ορθόδοξη Χριστιανική αγωγή είναι απαραίτητο συμπλήρωμα των άλλων μαθημάτων, διότι προβάλλει τα πρότυπα των Αγίων και των μαρτύρων ως αντίβαρο στον υλισμό, στον εγωκεντρισμό και στον υπερκαταναλωτισμό.

Η Ορθόδοξη Παιδεία είναι αυτή που δίδαξε στον λαό μας την φιλανθρωπία και την αλληλεγγύη προς τον φτωχό, τον πάσχοντα, τον πρόσφυγα. Αν την ξεριζώσουμε από τα σχολεία θα διαπλάσουμε ανθρώπους αντικοινωνικούς.

Η Ορθόδοξη αγωγή καλλιεργεί την ορθή και υπεύθυνη δημοκρατική αντίληψη, ότι όλοι έχουμε και δικαιώματα και υποχρεώσεις. Αντιθέτως η απομάκρυνση του Ευαγγελίου από τις σχολικές αίθουσες θα οδηγήσει περισσότερους νέους σε αντιδημοκρατικές ιδεολογίες.

Η Ορθόδοξη Χριστιανική αγωγή, παρά τις ελλείψεις που παρουσιάσθηκαν κατά καιρούς στη διδασκαλία της, τόνωσε την εθνική μας ταυτότητα και μίλησε στα παιδιά μας για τη συμβολή της Εκκλησίας στην επιβίωση του Έθνους. Με το προτεινόμενο πολυθρησκειακό μάθημα τα παιδιά μας θα αγνοούν την προσφορά του Πατροκοσμά και των Νεομαρτύρων.

Η Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία στα σχολεία  είναι χρήσιμη και για τη συνειδητοποίηση του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Μία από τις ρίζες της Ευρώπης, στην οποία ανήκουμε, είναι ο Χριστιανισμός. Όχι οι ανατολικές θρησκείες, τις οποίες θα διδάσκονται τα ελληνόπουλα από τις πρώτες τάξεις του σχολείου.

Η Ορθόδοξη Χριστιανική παιδεία είναι απολύτως συμβατή με το Σύνταγμα και τις σχετικές δικαστικές αποφάσεις. Τα ανορθόδοξα Θρησκευτικά που έχουν σχεδιασθεί, παρά τις πιθανές καλές προθέσεις των σχεδιαστών τους, ασεβούν προς τον σκοπό της Παιδείας, όπως τον προβλέπει το Σύνταγμα.

Τα Ορθόδοξα Θρησκευτικά, τα οποία ήδη διδάσκονται χωρίς κατηχητικό χαρακτήρα,  τα παρακολουθούν πολλοί αλλόθρησκοι για να μάθουν τον πολιτισμό της χώρας που τούς φιλοξενεί. Με το προτεινόμενο πολυθρησκειακό συνονθύλευμα οι απαλλαγές θα είναι περισσότερες. Ακόμη και σε ένα θρησκειολογικό μάθημα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επιτρέπει τις απαλλαγές.

Τα ανορθόδοξα Θρησκευτικά πρέπει να αποσυρθούν, διότι ψαλιδίζουν τον πολιτισμό μας!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 11 Σεπτεμβρίου 2016

Πολύς λόγος γίνεται στίς ἡμέρες μας γιά τό περιεχόμενο τῆς Παιδείας, γιά τόν χαρακτῆρα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, γιά τήν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος καί ἐνδεχομένως τῶν διατάξεων περί Παιδείας καί περί σχέσεων Ἐκκλησίας καί Πολιτείας. Μία ὁρολογία πού ἀρέσει στούς ὀπαδούς τῆς ψευδεπίγραφης προόδου εἶναι τό «οὐδετερόθρησκο σχολεῖο». Θά προσπαθήσουμε νά ἀποκρυπτογραφήσουμε τή σημασία τοῦ ὅρου καί τίς προθέσεις ἐκείνων πού τόν χρησιμοποιοῦν.

Λέγοντας οὐδετερόθρησκο ἐννοοῦν ὅτι στό ἑλληνικό σχολεῖο δέν πρέπει νά ὑπάρχουν εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων, νά μήν γίνεται προσευχή, νά μήν τονίζεται ἡ πνευματική παράδοση καί ὁ ἱστορικός ρόλος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τό δέ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν νά ἀποκτήσει θρησκειολογικό- ἐγκυκλοπαιδικό περιεχόμενο ἤ ἔστω τόν πολυθρησκειακό χαρακτῆρα πού ἤδη δοκιμάσθηκε σέ ὁρισμένα Γυμνάσια μέ τό ἀμφιλεγόμενο Πιλοτικό Πρόγραμμα.

Ἡ παράδοση τῆς οὐδετερόθρησκης παιδείας προέρχεται ἀπό τή γαλλική κοινωνία καί ἀπηχεῖ τά ἀκραῖα ἀντιχριστιανικά καί ἀντιεκκλησιαστικά κηρύγματα τοῦ Διαφωτισμοῦ καί τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1789. Δέν ὑποτιμῶ τή σημασία τῶν ἰδεολογικῶν αὐτῶν ρευμάτων γιά τόν εὐρωπαϊκό καί τόν παγκόσμιο πολιτισμό, καλό εἶναι, ὅμως, νά θυμόμαστε ὅτι ὁδήγησαν σέ πολλές ἀκρότητες καί σέ κλῖμα τρομοκρατίας εἰς βάρος ἀντιφρονούντων. Ἡ Γαλλική Ἐπανάσταση ἐστράφη κατά τοῦ Ρωμαιοκαθολικοῦ κλήρου καί διέπραξε φόνους καί βιαιότητες. Ἀναμφιβόλως πολλοί Ρωμαιοκαθολικοί Ἐπίσκοποι καί ἱερεῖς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης εἶχαν αποκτήσει πλοῦτο καί ἐξουσία καί εἶχαν καταστῆ ἀντιπαθεῖς στά μάτια τῶν φτωχῶν λαϊκῶν στρωμάτων. Αὐτή ὅμως ἡ διαπίστωση δέν δικαιολογεῖ τόν δολοφονικό πνιγμό κληρικῶν καί μοναχῶν σέ λίμνες μέ μία πέτρα στόν λαιμό οὔτε βεβαίως δικαιολογεῖ τήν κατάργηση ἐπί ἀρκετά ἔτη τοῦ Χριστιανικοῦ Ἡμερολογίου ἀπό τούς Γάλλους ἐπαναστάτες καί τήν ἐπίσημη λατρεία τοῦ Ὀρθοῦ Λόγου ἀντί τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Οἱ συνέπειες αὐτῶν τῶν ἰδεολογικῶν ρευμάτων καί τῶν ἐσωτερικῶν συγκρούσεων ὁδήγησαν τή γαλλική κοινωνία σέ μία σαφῆ ἀπομάκρυνση ἀπό κάθε τί Χριστιανικό. Τό 1905 ψηφίσθηκε καί ἰσχύει ἀκόμη εἰδικός νόμος γιά τόν πλήρη χωρισμό τῆς κρατικῆς δραστηριότητος ἀπό τή σφαῖρα τὼν θρησκειῶν καί τῶν πάσης μορφῆς θρησκευτικῶν ἐκδηλώσεων. Στά γαλλικά δημόσια σχολεῖα ἔκτοτε δέν διδάσκεται μάθημα Θρησκευτικῶν. Αὐτό, ὅμως, ἀποτελεῖ μία γαλλική ἰδιαιτερότητα καί δέν πρέπει νά προβάλλεται ὡς πρότυπο γιά τήν Ἑλλάδα ἤ γιἀ ἄλλες εὐρωπαϊκές κοινωνίες. Σημειώνω ὅτι τά περισσότερα κράτη μέλη τῆς Εὐρ. Ἑνώσεως ἐπιδιώκουν τή διδασκαλία θρησκευτικοῦ μαθήματος εἴτε ἀμιγῶς Χριστιανικοῦ -μέ βάση τήν ἐπικρατοῦσα θρησκεία- εἴτε τύποις θρησκειολογικοῦ, ἀλλά μέ ὑπεροχική θέση τῶν Χριστιανικῶν ἀξιῶν.

Ὀ μαθητής καί ἡ μαθήτρια τοῦ ἑλληνικοῦ σχολείου δικαιοῦται καί ὑποχρεοῦται νά ἀκολουθεῖ τήν Ἑλληνορθόδοξη παράδοση τῶν προγόνων μας καί ὄχι τόν οὐδετερόθρησκο φανατισμό τῶν Γάλλων ἐπαναστατῶν. Ἡ πατρίδα μας ἐλευθερώθηκε ἀπό συνειδητούς Χριστιανούς Ὀρθοδόξους ἀγωνιστές καί τό 1821 δέν ἔχει ἰδεολογική σχέση μέ τή Γαλλική Ἐπανάσταση. Οἱ Γάλλοι ξεσηκώθηκαν ἐναντίον τῶν δικῶν τους ἀρχόντων σέ μία ἐμφύλια ἐξέγερση μέ στόχο μεταξύ ἄλλων καί τόν Ρωμαιοκαθολικό κλῆρο. Ἀντιθέτως ἡ δική μας ἐπανάσταση εἶχε χαρακτῆρα ἀπελευθερωτικό καί ἐθνικοθρησκευτικό. Ἀγωνισθήκαμε τό 1821 κατά ἀλλοεθνῶν καί ἀλλοθρήσκων μαζί μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, γιά τήν Ἐκκλησία, ὑπό τήν Ἐκκλησία. Ὁ Θ. Κολοκοτρώνης στά Ἀπομνημονεύματά του δηλώνει τή σαφῆ διαφοροποίηση μεταξύ Γαλλικῆς κάι Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, στούς δέ μαθητές τοῦ πρώτου Γυμνασίου τῆς ἐλεύθερης Ἀθήνας τονίζει ὅτι καί ἐκεῖνος καί οἱ συμπολεμιστές του βροντοφώναξαν «πρῶτα ὑπέρ Πίστεως καί ὕστερα ὑπέρ Πατρίδος».

Τά Συντάγματα τῶν Ἐθνοσυνελεύσεων τοῦ Ἀγῶνος ἀρχίζουν μέ τήν ἐπίκληση στήν Ἁγία Τριάδα καί γενικῶς δηλώνουν τόν σεβασμό τῶν ἀγωνιζομένων πρός τήν Ἐκκλησία. Μία ἀπό τίς πρῶτες φροντίδες τῶν ἐπαναστατημένων Ἑλλήνων ὑπῆρξε ἡ ἵδρυση Ὑπουργείου, τό ὁποῖο συνδύαζε τή Δημοσία Ἐκπαίδευση καί τά Ἐκκλησιαστικά ζητήματα. Ἡ Ἐπανάσταση τοῦ 1821, στήν ὁποία όφείλουμε τό ἐλεύθερο ἑλληνικό κράτος, εἶχε μεταξύ ἄλλων ὡς στόχο νά μποροῦν τά παιδιά μας νά διδάσκονται ἐλευθέρως καί ἀκωλύτως τήν Ὀρθόδοξη Πίστη καί τή διαχρονική ἑλληνική γλῶσσα καί Ἱστορία στά σχολεῖα. Ὁ πρῶτος Κυβερνήτης μας Ἰωάννης Καποδίστριας ὑπογράμμιζε ὅτι τά θεμελιώδη μαθήματα γιά τά ἑλληνόπουλα πρέπει νά εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Χριστιανική Πίστη καί τά κείμενα τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων. Ἄς ἀφήσουμε τήν ούδετερόθρησκη παράδοση στούς Γάλλους, μέ σεβασμό στήν πολιτιστική ἰδιοπροσωπία τους, καί ἄς κρατήσουμε γιά τά δικά μας σχολεῖα τήν Ἐλληνορθόδοξη Παιδεία τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καί τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.

Πίσω ἀπό τήν προπαγάνδα περί οὐδετερόθρησκου σχολείου κρύβεται ἠ ἀρνητική διάθεση ἔναντι τῆς Ὁρθοδοξίας κάι τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς ἀγωγῆς. Ὅταν στό σχολεῖο θά διδάσκονται ἰσότιμα ὁ Χριστός καί ὁ Βούδας ἤ ὁ Κομφούκιος τότε αὐτό δέν εἶναι οὐδετερότητα. Εἶναι μεροληπτική κατήχηση ὑπέρ ἄλλων δοξασιῶν καί θρησκευμάτων. Τό οὐδετερόθρησκο σχολεῖο εἶναι τό προπέτασμα καπνοῦ γιά νά ἐπιχειρηθεῖ ἡ ἐπίθεση κατά τῆς Χριστιανικῆς παιδείας, τῆς οἰκογένειας καί τῶν παραδοσιακῶν ἀξιῶν πού ἀνθίστανται ἀκόμη στήν ταλαιπωρημένη κοινωνία μας. Ἡ προπαγάνδα περί οὐδετερόθρησκου σχολείου ἀποτελεῖ προσβολή γιά τά Ὀρθόδοξα Χριστιανικά πιστεύματα τῆς μεγάλης πλειοψηφίας τῶν Ἑλλήνων. Ἀποτελεῖ ἐχθρική πράξη πρός τήν ἐπικρατοῦσα θρησκεία, ἀμφισβήτηση τοῦ Συντάγματος καί τῶν σχετικῶν δικαστικῶν ἀποφάσεων καί προσβολή στή μνήμη τῶν ἐλευθερωτῶν καί ἱδρυτῶν τοῦ κράτους μας. Οὐδετερόθρησκη παιδεία σημαίνει νά κατέβει ἡ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καί νά καλλιεργεῖται στά παιδιά μία πολυθρησκειακή σύγχυση. Ούδετερόθρησκη παιδεία σημαίνει σχολεῖο χωρίς πρότυπα, χωρίς ἀξίες. Σημαίνει μία Ἑλλάδα ἀποκομμένη ἀπό τό παρελθόν της, ἄρα χωρίς προσανατολισμό γιά τό μέλλον.

Μιλῶντας στούς διδάσκοντες καί τούς φοιτητές τοῦ Πανεπιστημίου Δυτικῆς Μακεδονίας (Φλώρινα, 17.9.2005) ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἐξέφρασε ἐνδιαφέροντες προβληματισμούς ἔναντι τῶν ὀπαδῶν τοῦ οὐδετερόθρησκου σχολείου: «Εἶναι δέ παρατηρημένον ὅτι οἱ παιδαγωγοί, οἱ ὁποῖοι ἐπικαλοῦνται αὐτήν τήν οὐδετερότητα καί ἕνεκα αὐτῆς ἀρνοῦνται τήν χριστιανικήν ἀγωγήν τῶν μικρῶν παιδιῶν, κατ’ οὐσίαν προχωροῦν ἑκουσίως ἤ άκουσίως καί ἀνεπιγνώστως εἰς ἀντιχριστιανικήν τοποθέτησιν καί χειραγώγησιν, πρός τήν ὁποίαν προσωπικῶς κλίνουν. Οὗτοι συνεπείᾳ τῆς ἀρνητικῆς στάσεώς των πρός τήν χριστιανικήν πίστιν καί ζωήν ἀπαντοῦν εἰς τό ἔμφυτον θρησκευτικόν ἐρώτημα τῶν μικρῶν παιδιῶν κατά τρόπον, ὁ ὁποῖος προκαλεῖ εἰς τήν ψυχήν των ἀμφιβολίας διά τήν πίστιν τοῦ οἰκογενειακοῦ καί κοινωνικοῦ των περιβάλλοντος, γεγονός τό ὁποῖον δέν βοηθεῖ αὐτά εἰς τήν ψυχικήν των ἰσορροπίαν, διότι θέτει αὐτά προώρως πρό διλημμάτων πίστεως, τά ὁποῖα δέν ἔχουν τήν ὡριμότητα νά ἀντιμετωπίσουν…. Ἡ ἥν ἐπικαλοῦνταί τινες οὐδετερότης τοῦ κράτους ἔναντι τῶν θρησκειῶν μετατρέπεται, ἴσως ἀθελήτως εἰς ἐχθρότητα ἔναντι τῆς ἐπικρατούσης θρησκείας, διότι ἐμμέσως ἐξισώνει αὐτήν πρός πᾶσαν ἄλλην, ἐνῶ ἡ ὑπεροχική ἀξία τοῦ ὀρθοῦ Χριστιανισμοῦ εἶναι δεδομένη ἐκ τοῦ ὅτι ὁ ἠθικός ἀνθρωπισμός καί τά κινήματα ἐλευθερίας καί δικαιοσύνης ἔχουν ἐγκολπωθῆ καί ἀφομοιώσει τάς πλείστας τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν τοῦ ὀρθοῦ Χριστιανισμοῦ».

Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ πρόσφατες ἀνακοινώσεις καί ἐπιστολές της πρός κάθε ἁρμόδιο ὑποστηρίζει τή διατήρηση τῆς ἑλληνορθόδοξης παιδείας καί τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Ἄς μήν ἐπιτρέψουμε στούς θιασῶτες τοῦ οὐδετερόθρησκου σχολείου νά ξεριζώσουν τόν Χριστό ἀπό τίς ψυχές τῶν παιδιῶν μας. Ἄς μήν ἀποδεχθοῦμε τήν μετατροπή τοῦ σχολείου σέ ἐργαστήριο ἀνόσιων πειραματισμῶν καί ἐπιβολῆς ἀποτυχημένων ἰδεολογιῶν. Καί ἄς μήν λησμονοῦμε ὅτι οἱ δύο ἀνθρωποβόροι καί καταστροφικοί ὁλοκληρωτισμοί τοῦ 20οῦ αἰῶνος, ὁ Χιτλερισμός καί ὁ Σταλινισμός, εἶχαν ὡς ἰδεολογικό ὑπόβαθρο τήν πολεμική κατά τῆς Χριστιανικῆς διδασκαλίας.

Ἄρθρο στό Περιοδικό ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Σεπτεμβρίου 2016.

Κακώς πανηγυρίζει το Υπουργείο Παιδείας για την δήθεν επιτυχή έναρξη του Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης. Το Τμήμα αυτό, η «Εισαγωγική Κατεύθυνση Μουσουλμανικών Σπουδών», σχεδιάσθηκε για να εκπαιδεύει υποψηφίους θρησκευτικούς λειτουργούς και δασκάλους για τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Όμως από τους 26 εισαχθέντες μέσω των Πανελληνίων Εξετάσεων μόνο ένας είναι Mουσουλμάνος της Θράκης! Άρα το Τμήμα απέτυχε να προσελκύσει αυτούς για τους οποίους δημιουργήθηκε!

Θυμίζω τα προηγηθέντα. Από το 1968 έως το 2010 λειτουργούσε με  ικανοποιητικά αποτελέσματα η Ειδική Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης (Ε.Π.Α.Θ.) τριετούς φοιτήσεως. Εκπαίδευσε Μουσουλμάνους δασκάλους και στελέχη για τα τζαμιά και τα θρησκευτικά καθιδρύματα της μειονότητας. Η κυβέρνηση Γιώργου Α. Παπανδρέου έκλεισε την ΕΠΑΘ με διάφορες δικαιολογίες. Θα μπορούσαν κάλλιστα να την μετατρέψουν σε Σχολή τετραετούς φοιτήσεως και να την εντάξουν σε ένα Πανεπιστήμιο όπως απαιτεί πλέον ο νόμος.

Κάποιοι πρότειναν την αναπλήρωση του κενού με την ίδρυση ενός Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών μέσα στο Τμήμα Ορθοδόξου Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ. Η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας υπό τον κ. Φίλη προώθησε με ενθουσιασμό αυτό το σχέδιο. Και συνέβη το αναμενόμενο: Η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης αδιαφόρησε για το νέο Τμήμα και δεν έστειλε τα παιδιά της να εκπαιδευθούν  ως υποψήφιοι ιμάμηδες και δάσκαλοι. Και αν ακόμη βρεθεί κίνητρο για να εισαχθούν μερικοί Μουσουλμάνοι,  είναι βέβαιο ότι δεν θα γίνουν αποδεκτοί από την κοινότητά τους, διότι θα έχουν πτυχίο από μία Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή.

Είναι οφθαλμοφανές σφάλμα η ένταξη ενός τέτοιου Τμήματος στη Θεολογική Σχολή. Ούτε οι Χριστιανοί ούτε οι Μουσουλμάνοι αισθάνονται ευτυχείς με αυτή την εξέλιξη. Ήδη ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος και το Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ έχουν εκφράσει σοβαρές αντιρρήσεις. Και μην μας πουν οι υπεύθυνοι ότι το Τμήμα σχεδιάσθηκε για να μαθαίνουν οι Χριστιανοί περί Ισλάμ. Η πρόβλεψη για υποχρεωτική διδασκαλία της Νέας Ελληνικής σε 4 εξάμηνα δείχνει σαφώς ότι το Τμήμα σχεδιάσθηκε για στελέχη της μειονότητας, που ίσως έχουν δυσκολίες στη χρήση της ελληνικής.

Οι υποστηρικτές του Τμήματος ας αναρωτηθούν: Γιατί η μειονότητα επί 42 έτη εμπιστευόταν την ΕΠΑΘ και τώρα δεν εμπιστεύεται το νέο Τμήμα; Προφανώς λόγω της εντάξεώς του στη Θεολογική Σχολή. Ας ληφθούν, λοιπόν, το συντομότερο οι απαραίτητες αποφάσεις και ας μεταφερθούν οι Ισλαμικές Σπουδές σε μια άλλη Σχολή, πχ. Φιλοσοφική ή  Επιστημών της Αγωγής, με πλήρη απεξάρτηση από τη Θεολογική Σχολή.

Ουσιαστικά προτείνω να δημιουργηθεί μία νέα ΕΠΑΘ υψηλοτέρου επιπέδου για να εκπαιδεύονται οι  Μουσουλμάνοι  συμπολίτες μας και να μην  στρέφονται προς τα ΑΕΙ της Τουρκίας ή άλλων χωρών.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 4 Σεπτεμβρίου 2016

Παρακολούθησα προσφάτως μία θαυμάσια παράσταση δημοτικών χορών από τα συγκροτήματα παιδιών και ενηλίκων του Δήμου Νικαίας-Ρέντη. Θαύμασα την ποιότητα, τον ενθουσιασμό, την αγάπη για την Παράδοσή μας και τον μεγάλο αριθμό των χορευτών. Βίωσα τη ζωογόνο Παράδοση, που αναβιώνει τους καλοκαιρινούς μήνες στα θρησκευτικά πανηγύρια των χωριών. Την Παράδοση που καταδεικνύει τη συνέχεια του Ελληνισμού, την ακατάλυτη ελληνική φύτρα.

Μαθαίνω με χαρά ότι πολλά νέα αγόρια και κορίτσια μαθαίνουν σε σχολές και σωματεία τους δημοτικούς χορούς μας. Βλέπω νεα παιδιά να αποφοιτούν από σχολές βυζαντινής μουσικής και αγιογραφίας. Παρτηρώ ότι ακόμη και σε νεανικές συγκεντρώσεις περισσότερη χαρά αισθάνονται τα παιδιά μας με τους ελληνικούς δημοτικούς χορούς, παρά με τα ξένα ακούσματα. Δεν εξιδανικεύω τις καταστάσεις. Γνωρίζω πόσο ισοπεδωτικός είναι ο οδοστρωτήρας της παγκοσμιοποιήσεως. Αλλά διατηρώ συγκρατημένη αισιοδοξία για το μέλλον όταν διαπιστώνω ότι νέοι και μεγαλύτεροι προσπαθούμε να πάρουμε δυνάμεις για το παρόν και το μέλλον ακουμπώντας στον γερό και δοκιμασμένο κορμό του δέντρου με τις βαθιές ρίζες. Δένρτο είναι το Έθνος μας, ρίζες του η Παράδοση.

Η Ορθόδοξη Πίστη μας, η διαχρονική κι ενιαία ελληνική γώσσα, η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια μέσα στην κοινότητα, οι οικογενειακοί δεσμοί, οι χοροί μας και τα δημοτικά τραγούδια, η βυζαντινή ψαλμωδία και αγιογραφία, η λαϊκή τέχνη, η Ιστορία μας και η μνήμη των ηρώων, τα ήθη και τα έθιμα, τα σπουδαία λαογραφικά μας μουσεία, η αισιοδοξία για το μέλλον, αυτά και πολλά άλλα είναι τα στοιχεία στα οποία μπορεί να βασισθεί μία πνευματική αναγέννηση, μία νέα ηθική και πολιτιστική ανάταση του Ελληνισμού.

Η Παράδοση μαρτυρεί την αδιάσπαστη εθνική συνέχεια. Παρατηρούσε σχετικά ο αείμνηστος λαογράφος Κων. Ρωμαίος: «Να πάρουμε ποιό απ’ όλα; Τους χορούς μας; Μόνον έτσι διαχρονικά να δούμε, χορεύουμε σήμερα συρτούς. Μα το 31 μ.Χ. στο ιερό της Βοιωτίας βρέθηκε επιγραφή που λέει οτι επετελέσατο ο Επαμεινώνδας, όχι ο Θηβαίος, «την τον συρτόν χορόν πατρίων όρχησιν θεοσεβώς» !

Έγραφε το 1940 προς τους Έλληνες στρατιώτες ο μύστης της Ελληνορθόδοξης Παράδοσης Φώτης Κόντογλου: «Πώς μπορεί ν’ αγαπά κανείς την Ελλάδα χωρίς ν’ αγαπά τον ελληνικό τρόπο σε όλα όσα δημιουργεί η ζωή; … Όποιος αγαπά την Ελλάδα, δεν μπορεί να μην αγαπά και καθετί με το οποίο φανερώνεται η εξαίσια ψυχή της Ελλάδας, δηλαδή την Παράδοσή μας, που μέσα της είναι θησαυρισμένοι όλοι οι απόκρυφοι θησαυροί της».

Η Ελληνική Παράδοση αναβαπτισμένη στην Ορθοδοξία καλλιεργεί την ελπίδα, παρά τις δυσκολίες που πέρασε και περνά ο λαός μας. Θα την αξιοποιήσουμε δημιουργικά, ως δύναμη προοπτικής και όχι απλώς σαν μία αναφορά στο παρελθόν.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 28 Αυγούστου 2016

               Στις 24 Αυγούστου 1779 στο Κολικόντασι της τουρκοκρατούμενης τότε Βορείου Ηπείρου απαγχονίσθηκε με εντολή του Κουρτ Πασά ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Πατροκοσμάς όπως κατεγράφη στη συνείδηση του λαού μας. Ξεκίνησε από το Μέγα Δένδρο της Αιτωλίας, δίπλα από το Θέρμο, την αρχαία πρωτεύουσα της Αιτωλικής Συμπολιτείας. Έμαθε γράμματα σε κρυφά και φανερά σχολειά και κατέληξε στο Άγιον Όρος, στη Μονή Φιλοθέου. Με τις ευλογίες των εκάστοτε Οικουμενικών Πατριαρχών εξήλθε από τον Άθωνα τουλάχιστον τρεις φορές και περιόδευσε τα περισσότερα μέρη του Ελληνισμού για να αποτρέψει τους εξισλαμισμούς. Ιδιαιτέρως έντονη παραμένει η μνήμη του στην Ήπειρο και στη Δυτική Μακεδονία. Δίδασκε με τον απλό λόγο του, την ασκητική ζωή του, με τις προφητείες του για την απελευθέρωση του Γένους, με το πάθος του για την κοινωνική δικαιοσύνη, με τον ζήλο του για την Ελληνορθόδοξη Παιδεία. Από τα πρώτα χρόνια μετά το μαρτύριό του θεωρήθηκε Άγιος από τον λαό μας και η αγιοκατάταξή του επισημοποιήθηκε το 1960 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ο πρώτος βιογράφος του είναι ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο περίφημο «Νέον Μαρτυρολόγιον», το οποίο εξεδόθη το 1799.

            Τα σύγχρονα σχολικά βιβλία έχουν την τάση να αγνοούν τον Άγιο Κοσμά ή να τον παρουσιάζουν σαν έναν δυτικού τύπου Διαφωτιστή. Όμως ο Πατροκοσμάς δεν είχε την παραμικρή επιρροή από τον Γαλλικό Διαφωτισμό, ο οποίος άλλωστε έρρεπε προς ακρότητες αθεϊστικού τύπου. Ο Άγιος Κοσμάς δεν άνοιγε απλώς σχολεία , αλλά τόνιζε ότι το σχολείο είναι προθάλαμος της Εκκλησίας. Η επιτυχημένη προσπάθειά του να σταματήσει τους εξισλαμισμούς βοήθησε την επιβίωση του Έθνους, διότι εκείνη την εποχή όποιος χανόταν για την Ορθοδοξία χανόταν και για τον Ελληνισμό. Ο εξισλαμισμένος τούρκευε, γινόταν φανατικός ανθέλληνας, γι’ αυτό και έχει μείνει ως αρνητική για το Γένος μας έννοια ή λέξη «γενίτσαρος» . Η παιδεία, στην οποία πίστευε ο Άγιος Κοσμάς, δεν ήταν μία απλή κατάρτιση και εκμάθηση τεχνοκρατικών γνώσεων, όπως θα ήθελαν σήμερα ορισμένοι. Αλλά μιλούσε για μία Παιδεία, η οποία πρωτίστως θα δια-μορφώνει ανθρώπους, θα διαπλάθει ανθρωπίνους χαρακτήρες.

            Από το σπουδαίο κείμενο «Το Άγιον Όρος και η παιδεία του Γένους μας» , το οποίο συνετάγη και εξεδόθη από την Ιερά Μονή Ιβήρων, πρώτα το 1994 και βελτιωμένο το 2003, παραθέτουμε ορισμένες εύστοχες επισημάνσεις για τις διδαχές του Πατροκοσμά: «… Ανοίξτε σχολεία ελληνικά. Να βάλετε όλοι σας, για να σπουδάζουν όλα τα παιδιά, χωρίς να πληρώνουν. Να μάθουν τα παιδιά την ελληνική γλώσσα, για να ξεσκεπάσουν όλα τα μυστήρια της ζωής και της Εκκλησίας μας, που είναι εκεί κρυμμένα. Από το σχολείον μανθάνομεν το κατά δύναμιν τί είναι Θεός, τί είναι Αγία Τριάς, τί είναι άγγελοι, αρχάγγελοι, τί είναι δαίμονες, τί είναι παράδεισος, τί είναι κόλασις, τί είναι αμαρτία, αρετή. Από το σχολείον μανθάνομεν τί είναι Αγία Κοινωνία, τί είναι Βάπτισμα, τί είναι το Άγιον Ευχέλαιον, ο τέλειος γάμος, τί είναι ψυχή, τί είναι κορμί… το σχολείον ανοίγει τες εκκλησίες, το σχολείον ανοίγει τα μοναστήρια. Ανίσως και δεν ήτανε σχολεία, πού ήθελα εγώ να μάθω να σας διδάσκω;…. Είναι αληθινός επαναστάτης, ανανεωτής των πάντων. Κρίνει τον πλούσιο που δεν δίνει στον φτωχό. Διοργανώνει δωρεάν παιδεία. Σέβεται τη γυναίκα. Βλέπει ότι την καταπιέζουν. Φανερώνεται πραγματικός υπερασπιστής της. Ρίχνει όλους στο φιλότιμο».

            Οι επισημάνσεις αυτές μάς οδηγούν στον προβληματισμό ποια σχέση έχει η Παιδεία του Αγίου Κοσμά με το σύγχρονο σχολείο. Εν όψει δε και των σχεδιαζομένων μεταρρυθμίσεων καλό θα ήταν να προβληματισθούμε αν τελικά σήμερα το σχολείο διαμορφώνει ήθος ή απλώς καλλιεργεί την αποστήθιση γνώσεων. Έχει παραμεληθεί η Ανθρωπιστική Παιδεία χάριν της Τεχνολογικής και αυτό βλάπτει την ψυχοσύνθεση των παιδιών, τούς στερεί τα πρότυπα και τα οράματα. Στην εποχή των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και της Ψηφιακής Τεχνολογίας οι νέοι μας χρειάζονται ακόμη περισσότερο τα διδάγματα των Αρχαίων Ελληνικών κειμένων, των Θρησκευτικών και της Ιστορίας. Για να μην απομονωθούν μπροστά στον υπολογιστή. Για να μην γίνουν απαθείς θεατές της υλιστικής παγκοσμιοποιήσεως, η οποία γεννά οικονομικές κρίσεις σαν τη σημερινή και τις εξαπλώνει υπερπηδώντας τα σύνορα. Για να αντισταθούν στην επικράτηση του υλιστικού συμφέροντος εις βάρος της ανθρωπιάς και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Για να αγωνισθούν ώστε κάθε λαός να διατηρήσει την εθνική κυριαρχία του και την πολιτιστική ιδιοπροσωπεία του χωρίς να μεταμορφωθεί σε άμορφο χυλό.

            Η Ελληνορθόδοξη Παιδεία, την οποία ευαγγελίσθηκε ο Άγιος Κοσμάς δεν αντιτίθεται στις Θετικές Επιστήμες. Τον 19^ο αιώνα στην Εμπορική Σχολή της Χάλκης, η οποία ιδρύθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ο σχολάρχης ήταν Αγιορείτης μοναχός, ο Βαρθολομαίος Κουτλουμουσιανός. Ο ίδιος δίδασκε στα παιδιά των Ελλήνων εμπόρων τα Θρησκευτικά, τα Αρχαία Ελληνικά, αλλά και τα Μαθηματικά και τη Φυσική, συγγράφοντας ή μεταφράζοντας μόνος του τα σχετικά εγχειρίδια. Η Ελληνορθόδοξη Παιδεία, για την οποία θυσιάσθηκε ο Πατροκοσμάς, είναι πάντοτε επίκαιρη. Όχι μόνο για εμάς τους Έλληνες, αλλά και για την Ευρώπη που αναζητεί την ταυτότητά της. Ευρισκόμενοι στη δίνη μιας κρίσης που φαίνεται οικονομική, αλλά έχει πνευματικά αίτια, ας ξαναδιαβάσουμε τις διδαχές του Αγίου Κοσμά.

Άρθρο στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, Τετάρτη 24 Αυγούστου 2016

Ιδιαίτερη ικανοποίηση σε κάθε Έλληνα, που σέβεται  την Ιστορία μας, προξένησαν οι δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου για την Γενοκτονία των Ποντίων. Ο κ. Παυλόπουλος θύμισε τα εγκλήματα των Τούρκων, τα αποκάλεσε με τον σωστό όρο, δηλαδή Γενοκτονία, και κάλεσε την Τουρκία να ζητήσει συγγνώμην. Επίσης εξέφρασε τη δυσαρέσκεια του απανταχού Ελληνισμού για τη φετινή απαγόρευση της Θείας Λειτουργίας του Δεκαπενταυγούστου στην Παναγία Σουμελά του Πόντου.

Η απάντηση του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών είναι περισσότερο επιθετική, αλλά και αποκαλυπτική συγκριτικά με προηγούμενες ανακοινώσεις. Αξίζει να την προσέξουμε:

Πρώτον. Η τουρκική ανακοίνωση ομιλεί προσβλητικά για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Οι όροι που χρησιμοποιούνται, όπως «Έλληνας αρμόδιος» κ.ά. δείχνουν ότι η γείτων χώρα έχει διαποτισθεί σε όλα τα επίπεδα από τη θρασύτητα και την αντιδημοκρατική ιδεολογία που επέβαλε ο Ερντογάν μετά την καταστολή του πραξικοπήματος. Η φρασεολογία και η σημειολογία της ανακοινώσεως δίνουν το μήνυμα ότι ο Ερντογανισμός έπαυσε να κρύβει το άγριο πρόσωπό του. Θα είναι επιθετικός και απρόβλεπτος και προς τους εσωτερικούς και προς τους εξωτερικούς αντιπάλους του.

Δεύτερον. Η ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ αρνείται την αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής και έρχεται να μάς θυμίσει ότι είναι ίσως η μόνη χώρα στον κόσμο που δεν δέχεται να δει κατάματα το κακό παρελθόν της. Η Γερμανία έχει ζητήσει συγγνώμην για τα εγκλήματα του Χίτλερ. Η Τουρκία πώς διεκδικεί θέση στην Ευρώπη, όταν διαγράφει σαν κάτι ασήμαντο τα μαζικά και οργανωμένα εγκλήματα των Οθωμανών, των Νεοτούρκων και των Κεμαλικών;

Τρίτον. Η τουρκική ανακοίνωση αναφέρεται στο κλείσιμο της Παναγίας Σουμελά και το χαρακτηρίζει προσωρινό. Αν συνδυάσουμε αυτή την αναφορά με το όλο πνεύμα του κειμένου κατανοούμε ότι η ιστορική Μονή του Πόντου θα αργήσει πολύ να ξαναλειτουργήσει. Τα δήθεν έργα αναστηλώσεως είναι πρόσχημα. Για μερικά χρόνια την άφησαν να λειτουργεί στις 15 Αυγούστου καθαρά για λόγους εντυπώσεων και για να εισπράττουν έσοδα από Έλληνες και Ρώσους επισκέπτες. Το νέο πρόσωπο του αυταρχικού Ερντογανισμού είναι απολύτως ισλαμικό και δεν ανέχεται μαζικά προσκυνήματα Ορθοδόξων Χριστιανών.

Τέταρτον. Η Άγκυρα επαναφέρει τη γνωστή τακτική της να κατηγορεί την Ελλάδα για καταπίεση διαφόρων μειονοτήτων. Το έκανε και παλαιότερα η ιστοσελίδα του τουρκικού ΥΠΕΞ που υποστήριζε τους Αλβανοτσάμηδες εγκληματίες πολέμου.

Πέμπτον. Είναι θλιβερό να παρατηρεί κάποιος ότι ορισμένοι από τους τουρκικούς ισχυρισμούς συμπίπτουν με τις ανιστόρητες απόψεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν ο Νίκος Φίλης αρνείται τον όρο  «Γενοκτονία των Ποντίων»  και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αφαιρεί το σχετικό κεφάλαιο από την ύλη της Γ΄ Λυκείου,  τότε σαφώς  αποθρασύνουν τον τουρκικό εθνικισμό.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 21 Αυγούστου 2016

Μεγαλόχαρη, Υπέρμαχος Στρατηγός, Πορταΐτισσα, Άξιόν Εστι, Παραμυθία, Γοργοεπήκοος, Φοβερά Προστασία, Οδηγήτρια. Αυτά και δεκάδες άλλα προσωνύμια έχει αποδώσει η Εκκλησία και ο Ορθόδοξος Ελληνικός λαός στην Παναγία, την προστάτιδα όλων μας. Καθώς ετοιμαζόμαστε να εορτάσουμε την Κοίμηση της Θεοτόκου, το Πάσχα του καλοκαιριού, καλό είναι να θυμηθούμε τρεις μεγάλους ποιητές τους διαχρονικού Ελληνισμού, οι οποίοι ύμνησαν τη Μεγαλόχαρη, ο καθένας με τον τρόπο του.

Τον 13^ο αιώνα, όταν οι Δυτικοί Σταυροφόροι είχαν καταλάβει την πρωτεύουσα της Ρωμανίας (Βυζαντίου), την Κωνσταντινούπολη, τη νόμιμη συνέχεια των Αυτοκρατόρων διαφύλαξαν οι κυβερνήτες της Αυτοκρατορίας της Νικαίας στη Μικρά Ασία. Γιός του σπουδαίου Αυτοκράτορος και Αγίου της Εκκλησίας μας Ιωάννου Βατάτζη ήταν ο Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρις. Κυβέρνησε από το 1254 έως το 1258 και τόνισε στα κείμενά του την ελληνικότητα του κράτους και του λαού καθώς και την πίστη του στη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού. Τα σοβαρά προβλήματα της υγείας του τον οδήγησαν να συνθέσει τον θαυμάσιο Μέγα Παρακλητικόν Κανόνα προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον, τον οποίο ψάλλουμε αυτές τις ημέρες στους ναούς μας:

«Καταιγίς με χειμάζει των συμφορών, Δέσποινα, και των λυπηρών τρικυμίαι καταποντίζουσιν, αλλά προφθάσασα, χείρα μοι δος βοηθείας, η θερμή αντίληψις και προστασία μου» !

Σε μία άλλη δύσκολη για το Έθνος περίοδο, μετά την πτώχευση του 1893 και την ήττα του 1897, ο Κωστής Παλαμάς αναλαμβάνει να ανορθώσει το εθνικό φρόνημα και γράφει το επικό ποίημά του «Η Φλογέρα του βασιλιά», αναφερόμενο στη νίκη του Βασιλείου Β’ του Μακεδόνος το 1014 επί των Βουλγάρων. Αποκρυσταλλώνοντας τη συνέχεια του Ελληνισμού μέσω του Βυζαντίου και του 1821 ο Παλαμάς υμνεί την Υπέρμαχο Στρατηγό ως εξής:

«Ω Στρατηλάτισσα Κυρά, σ’ εσέ τα νικητήρια, Μακεδονίτισσα, Αθηναία, Πολίτισσα. Η Βλαχέρνα γιομάτη από το θάμα σου. Του Σκύθη ω καταλύτρα… της γης Παρηγορήτρα”.

Στις σκληρές ημέρες του 1941 ο ποιητής και αργότερα Νομπελίστας Γιώργος Σεφέρης κατέγραψε την εξής σκηνή (Δοκιμές Α’, σελ. 178): «Θυμάμαι την ημέρα που μάς κήρυξαν τον πόλεμο οι Γερμανοί. Το πλήθος που ζητωκραύγαζε στην οδό Σταδίου, σώπασε ξαφνικά, κι έπειτα άρχισε να τραγουδά με μια βαριά μεγάλη φωνή: «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια» Αυτό και μόνο. Αλλά αυτό και μόνο ήταν αρκετό για να καταλάβει κανείς πως ο πόλεμος τούτος δεν ήταν σημερινός ούτε χτεσινός. Ήταν ο αιώνιος πόλεμος της Ελλάδας όλων των καιρών για την ανθρώπινη αξία».

Είναι ο ίδιος ποιητής που το 1953 εμπνεύσθηκε από τον  Κύπριο Άγιο Νεόφυτο και έγραψε «για την ψυχή του ανθρώπου, καθισμένη στα γόνατα της Υπερμάχου Στρατηγού, που είχε στα μάτια ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμιοσύνης»!

Η προσκύνηση προς την Παναγία εκφράζει τη διαχρονική συνείδηση του Ορθοδόξου Ελληνισμού.

Άρθρο μου στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Σάββατο 13 – Κυριακή 14 Αυγούστου 2016