Άρθρα

Ο ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ 1821 ΑΓΓΕΛΗΣ ΓΑΤΣΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΜΩΠΙΑ

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Ο Χρίστος Μπίνος, οδοντίατρος, πρώην Δήμαρχος Αλμωπίας και απόγονος Μακεδονομάχων κατοικεί στην Αριδαία του Νομου Πέλλης. Εκεί τον γνώρισα και είχα την τιμή να παρουσιάσω μαζί με τον βουλευτή Κώστα Γκιουλέκα και τον τέως Πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων Γιώργο Τάτσιο το βιβλίο του: «Στον ίσκιο του Καϊμακτσαλάν – Αλμωπία- Γη της Μακεδονίας». Η παρουσίαση έλαβε χώραν στις 6.4.2019 στο Ξενιτίδειο Πολιτιστικό Κέντρο Αριδαίας. Συντόνισε με εύστοχες παρεμβάσεις ο εκδότης του βιβλίου Σάββας Καλεντερίδης των εκδόσεων ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ.

Το βιβλίο καταγράφει την ιστορία της Αλμωπίας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Μας θυμίζει τις ονομασίες των περιοχών της Μακεδονίας, όταν οι αρχαίοι Έλληνες Μακεδόνες ανέπτυσσαν εκεί πολιτισμό αλλά και τη στρατιωτική τέχνη με αποκορύφωμα τη λαμπρή εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία. Το βιβλίο συνεχίζει την εξιστόρηση με ιδιαίτερη αναφορά στη Χριστιανική και Βυζαντινή περίοδο καθώς και στους Αγίους της περιοχής.

Η Τουρκοκρατία δίνει την ευκαιρία στον συγγραφέα να μιλήσει για τον ρόλο της Ορθοδοξίας στη διαφύλαξη της ελληνικής συνείδησης καθώς και στην προσφορά των Νεομαρτύρων. Η Αλμωπία (γνωστή παλαιότερα με τις ονομασίες Μογλενά και Καρατζόβα) τιμά τη Νεομάρτυρα Αγία Χρυσή (1795), της οποίας το λείψανο βρίσκεται και προσκυνείται στο ομώνυμο χωριό (Χρυσή). Τα δύο σημαντικότερα μοναστήρια, τα οποία καταγράφει ο Χρήστος Μπίνος, είναι του Αγίου Ιλαρίωνος στους Προμάχους και των Αρχαγγέλων στο ομώνυμο χωριό.

Μεθοριακή σήμερα περιοχή η Αλμωπία αποτελεί αυτόνομο Δήμο με έδρα την Αριδαία και προσελκύει επισκέπτες λόγω των ιαματικών λουτρών (στο χωριό Λουτράκι) και λόγω του χιονοδρομικού κέντρου στο Καϊμακτσαλάν. Το βουνό αυτό, γνωστό και ως Βόρας, χωρίζει την Αλμωπία από το γειτονικό κράτος των Σκοπίων.

Η γειτνίαση με σλαβικούς πληθυσμούς, οδήγησε αρκετούς κατοίκους της Αλμωπίας να γίνουν «μειξίγλωσσοι», όπως πολύ ωραία τους ονομάζει ο Χρήστος Μπίνος. Δηλαδή αναγκάσθηκαν να μιλήσουν ένα γλωσσικό ιδίωμα, ή ορθότερα μία γλωσσική έκφραση, με ανάμικτα ελληνικά και βουλγαρικά στοιχεία. Ο Μπίνος αποφεύγει τους όρους δίγλωσσοι ή Σλαβόφωνοι που χρησιμοποιούνται από άλλους συγγραφείς για τα γλωσσικά ιδιώματα ορισμένων εντοπίων Μακεδόνων. Προσχωρεί πάντως στην άποψη, που εξέφρασε και ο αείμνηστος Σαράντος Καργάκος, ότι πιθανότατα οι ¨Ελληνες της περιοχής επέλεγαν αυτό το ελληνοβουλγαρικό ιδίωμα ώστε να αποφύγουν τα αγόρια τους το παιδομάζωμα επί Τουρκοκρατίας. Οι εντολές του Σουλτάνου ήταν να στρατολογούνται βιαίως τα ελληνόπουλα και μόνον. Άρα όταν η οικογένεια μιλούσε ελληνικά γινόταν στόχος των στρατολόγων που άρπαζαν άσπλαχνα τα παιδιά από τους γονείς τους για να τα εξισλαμίσουν.

Η μεγάλη αλήθεια, η οποία καταγράφεται με αποδειξεις στο εν λόγω βιβλίο, είναι ότι οι μειξίγλωσσοι πληθυσμοί – είτε σλαβόφωνοι είτε βλαχόφωνοι- δια της Ορθοδοξίας παρέμειναν μέσα στην αγκάλη του Ελληνισμού. Έχυσαν το αίμα τους για την εθνική μας ιδέα και το 1821 και το 1904-1908. Ο Μπίνος με δικαιολογημένη υπερηφάνεια αναφέρεται στον ρόλο του προγόνου του Κωνσταντίνου Μπίνου κατά την έκρηξη της Επαναστάσεως του 1821 στη Μακεδονία. Συνεργάσθηκε με τον επίσης μειξίγλωσσο Αγγελή Γάτσο και με τους Καρατάσο και Ζαφειράκη, οπλαρχηγούς της Ημαθίας. Μετά το Ολοκαύτωμα της Νάουσας του Απριλίου 1822 και την κατάπνιξη της εξεγέρσεως στη Μακεδονία ο Κ. Μπίνος και άλλοι Μακεδόνες κατέβηκαν στη Νότιο Ελλάδα και αγωνίσθηκαν υπέρ της Ελευθείας της Ελλάδος. Ήσαν παρόντες και δίπλα στον Καραϊσκάκη και στο Μεσολόγγι και στον Σχοινόλακκα Μεσσηνίας κατά του Ιμπραήμ και αλλού. Μετά την απελευθέρωση η μικρή Ελλάς τίμησε τους Μακεδόνες πολεμιστές δίνοντάς τους μία περιοχή στην Αταλάντη όπου έκτισαν τον οικισμό της Νέας Πέλλας.

Η ελληνικότητα των μειξίγλωσσων πληθυσμών, όπως αποδεικνύει ο συγγραφεύς, καταδεικνύεται περίτρανα κατά η διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνος. Και στην πρώτη φάση (1878) και στη δεύτερη (1904- 1908) οι κάτοικοι της Αλμωπίας, μεταξύ των οποίων πολλοί σλαβόφωνοι, αγωνίσθηκαν υπέρ του Πατριαρχείου και του Ελληνισμού κατά των Βουλγάρων κομιταζήδων και κατά της σχισματικής Βουλγαρικής Εξαρχίας. Είναι χαρακτηριστική η επισήμανση του αξιωματικού-Μακεδονομάχου Κωνσταντίνου Μαζαράκη, για τους μειξίγλωσσους:

«Είναι άνθρωποι άξιοι μελέτης…άνευ γνώσεως της ελληνικής γλώσσης, άνευ κατηχήσεως εθνικής, έρχονται μη ζητούντες τίποτε, ούτε χρήματα ούτε όπλα ούτε ενδύματα… είναι πειθαρχικότατοι και ανθεκτικότατοι…Η εγκαρτέρησις και η στωικότης των είναι άξιαι μνείας.Τι είναι αυτό που τους υποκινεί; Ποίαν δύναμιν έχει επ’ αυτών ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία…».

Το βιβλίο φθάνει στο σήμερα και εξηγεί ότι το τεχνητό «μακεδονικό» έθνος είναι κατασκεύασμα των κομμουνιστών δικτατόρων Τίτο (Γιουγκοσλαβίας) και Στάλιν (ΕΣΣΔ). Καθιστά σαφές ότι δεν υπάρχει στην Ελλάδα «μακεδονική» μειονότητα. Πρόκειται για δόλια προπαγάνδα των βορείων γειτόνων μας.

Και καταλήγει ο Χρήστος Μπίνος:

«Η Αλμωπία ας μείνει στην καρδιά μας έτσι όπως είναι, μία ιστορική πραγματικότητα, πρόμαχος του Ελληνισμού. Το παρελθόν και η ιστορία των κατοίκων της ας γίνουν φραγμός στην αμφισβήτηση των εθνοτικών μας ριζών. Ας διεκδικήσουμε αυτό το μακρινό, το παλιό κάστρο του ελληνικού γένους, να γίνει το πρώτο από τους πρώτους τόπους και χώρους της Ρωμιοσύνης. Ας μην αφήσουμε την ομίχλη της λησμονιάς να αγκαλιάσει σιγά-σιγά το παρελθόν του τόπου, σβήνοντας τα λιγοστά και θολά πλέον ίχνη».

Ένας απόγονος Μακεδόνων αγωνιστών καταρρίπτει τα ψεύδη του ψευδομακεδονισμού!

Άρθρο στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ 2.5.2019

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

«Σήμερον πᾶσα κτίσις ἀγάλλεται καί χαίρει ὅτι Χριστός Ἀνέστη και ἅδης ἐσκυλεύθη». Αναστάσιμο παιάνα ψάλλουμε οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί και ομολογούμε το μεγαλύτερο θαύμα που είδε η Ανθρωπότης. Την Ανάσταση του Κυρίου. Το μήνυμα της Ορθοδοξίας είναι Σταυροαναστάσιμο. Μετά τη Σταύρωση ακολουθεί η Ανάσταση. Αρκεί να το πιστέψουμε.

Και ο Ελληνισμός πιστεύει. Παρά τις επιθέσεις και τις αμφισβητήσεις των πάσης φύσεως αποδομητών αυτό το Έθνος ουδέποτε υπήρξε ουδετερόθρησκο. Η Ορθοδοξία είναι για τον Έλληνα η πίστη του, η ταυτότητά του, η κληρονομιά του, η πηγή ελπίδας, η ακτίνα φωτός μέσα στο σκοτάδι. Στη μακρά διάρκεια της δουλείας, όταν ο υπόδουλος Έλληνας έλεγε ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, μέσα στη ψυχή του φώλιαζε η ελπίδα ότι συντόμως και η Ελλάς θα αναστηθεί. Το Γένος επεβίωσε μετά από υποδουλώσεις, καταπιέσεις και επιδρομές, επειδή κρατήθηκε ζωντανό χάρις στο Αναστάσιμο μήνυμα της Ορθοδοξίας.

Και σήμερα θα πάρουμε δύναμη από το Φως της Αναστάσεως για να αγωνισθούμε για τα εθνικά μας θέματα. Για να αντισταθούμε σε εκείνους που σφετερίζονται το ιερό όνομα και την Ιστορία της Μακεδονίας. Για να συμπαρασταθούμε στους αδελφούς μας της Βορείου Ηπείρου, που καταπιέζονται από την αλβανική κυβέρνηση. Για να μην επιτρέψουμε τη νομιμοποίηση της κατοχής στη Βόρειο Κύπρο και τον αφελληνισμό των συνειδήσεων στην ελεύθερη Κύπρο. Για να στηρίξουμε τα Πατριαρχεία μας και τους ανά την υφήλιο Ορθοδόξους. Για να στείλουμε μήνυμα ελπίδας στους λίγους Έλληνες που απέμειναν στην Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο. Για να στείλουμε τις ευχαριστίες μας στους απανταχού Ομογενείς Έλληνες, οι οποίοι διατηρούν πίστη, γλώσσα και πατριωτισμό.

Θα αντλήσουμε δύναμη από το ελπιδοφόρο μήνυμα της Αναστάσεως για να διδάξουμε στα παιδιά μας την Ορθόδοξη Πίστη, τη διαχρονική γλώσσα μας και την Ιστορία του Ελληνισμού ανθιστάμενοι στα σχέδια των αποδομητών της Παιδείας και της εθνικής ταυτότητας. Θα καλλιεργήσουμε τη συγκρατημένη αισιοδοξία για το μέλλον της πατρίδας μας και δεν θα παρασυρθούμε από το κλίμα εθνικής κατάθλιψης, το οποίο επηρεάζει όσους δεν έχουν γευθεί τα νάματα της Ελληνορθόδοξης Παράδοσης. Θα στηρίξουμε τον ιερέα και τον εκπαιδευτικό που διακονούν φιλότιμα, παρά τις δυσκολίες, την κοινωνία και την πολιτιστική μας ιδιοπροσωπία.

Πάσχα των Ορθοδόξων, Πάσχα των Ελλήνων. Ας στείλουμε τις ευχές μας στους στρατιώτες, τους ναύτες και τους αεροπόρους μας, που προστατεύουν τα σύνορα της Πατρίδας από τα σχέδια του νέου Οθωμανισμού. Νησάκι Παναγιά, δίπλα στις Οινούσσες Χίου: Μοναδικοί κάτοικοι οι λίγοι φαντάροι. Ηθικόν ακμαιότατον. Το Μέγα Σάββατο η φρουρά θα λειτουργηθεί και θα βροντοφωνάξει: «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ!».

Δεύτε λάβετε φως! Η Ορθοδοξία είναι η ρίζα μας και η ελπίδα μας.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 27-28.4.2019

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

«Δεν τους βαραίνει ο πόλεμος, μα έγινε πνοή τους». Έτσι ύμνησε ο Διονύσιος Σολωμός τους Ελεύθερους Πολιορκημένους του Μεσολογγίου, οι οποίοι προτίμησαν την ηρωική Έξοδο και όχι την παράδοση στους Τούρκους του Κιουταχή και στους Αιγυπτίους του Ιμπραήμ. Το αλωνάκι, όπως το χαρακτήρισε εθνικός ποιητής, με ένα χαμηλό τείχος σαν «φράκτη», όπως περιπαικτικά το ονόμασε ο Ιμπραήμ, άντεξε ένα ολόκληρο χρόνο κατά τη δεύτερη πολιορκία του. Τελικά η πείνα και η έλλειψη πολεμοφοδίων οδήγησαν στην ηρωική Έξοδο. «Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει», κατά τον Σολωμό. Αλλά και αυτοί που σκοτώθηκαν κέρδισαν την αθανασία. Το Αθάνατο Μεσολόγγι και η Έξοδος της 10.4.1826 δίνουν διαχρονικά και επίκαιρα μηνύματα στον σύγχρονο Ελληνισμό.

Το Μεσολόγγι μάς διδάσκει ότι για να ενδιαφερθούν οι ξένοι για τη χώρα μας πρέπει πρώτοι εμείς να ενδιαφερθούμε και να αγωνισθούμε. Η Έξοδος και η θυσία του 1826 αφύπνισε Κοινοβούλια και συνειδήσεις στην Ευρώπη. Το Ναυαρίνο είναι συνέπεια και προέκταση του Μεσολογγίου.

Η Έξοδος έγινε τα ξημερώματα της Κυριακής των Βαΐων του 1826. Το σχέδιο το εμπνεύσθηκε ο Επίσκοπος Ρωγών και Κοζύλης Ιωσήφ, που βρισκόταν στην πόλη ως βοηθός του Άρτης Πορφυρίου. Η σύσκεψη έγινε μέσα σε ένα εκκλησάκι, την Αγία Παρασκευή. Ο Δεσπότης και οι κληρικοί εμψύχωναν τους πολεμιστές και τους αμάχους με τη Θεία Μετάληψη και με τα κηρύγματά τους. Ο Ιωσήφ ανατινάχθηκε στον Ανεμόμυλο και οι Τούρκοι τον βρήκαν ημιθανή και τον βασάνισαν μέχρι θανάτου. Το Μεσολόγγι μαρτυρεί ότι η Ελληνική Επανάσταση ήταν έργο ανθρώπων με Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη και είχε πρωτεργάτες τους κληρικούς.

Το Μεσολόγγι μάς θυμίζει ότι οι Μακεδόνες ήσαν παρόντες σε όλους τους αγώνες του Ελληνισμού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Νικόλαος Κασομούλης. Δυτικομακεδών στην καταγωγή κατέβηκε στη Νότιο Ελλάδα, όταν κατεπνίγη στο αίμα η επανάσταση στη Μακεδονία. Κατέγραψε το σχέδιο της Εξόδου, στο οποίο κατέληξαν ο Ρωγών Ιωσήφ μαζί με τον νεαρό αρχηγό των Μεσολογγιτών, τον Θανάση Ραζηκότσικα. Ο Κασομούλης διεσώθη κατά την Έξοδο και αργότερα έγραψε τις αναμνήσεις του από το πολιορκημένο Μεσολόγγι στο τρίτομο έργο του, τα «Ενθυμήματα Στρατιωτικά» .

Το Μεσολόγγι μάς διδάσκει ότι στους μεγάλους εθνικούς αγώνες διαδραμάτισαν κρίσιμο ρόλο οι γυναίκες και οι έφηβοι. Επί μήνες τα τρία νησάκια της λιμνοθάλασσας τα ανεφοδίαζαν έφηβοι βαρκάρηδες, ενώ στις ηρωικές μορφές καταγράφεται και η Τασούλα Γυφτογιάννη. Αυτά πρέπει σήμερα να μαθαίνουν τα αγόρια και τα κορίτσια μας.

Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι βροντοφώναξαν ένα από τα μεγάλα ΟΧΙ του Ελληνισμού. Είπαν όχι στην παράδοση, όχι στην υποταγή. Ο Ελληνισμός καλείται σήμερα να πει ένα μεγάλο ΟΧΙ στους διαστρεβλωτές της Ιστορίας μας.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 21.4.2019

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Όταν ο αλαζών Μουσσολίνι εξευτελίστηκε από τον Έλληνα στρατιώτη στα βουνά της Βορείου Ηπείρου, ανέλαβε ο σύμμαχός του, ο Χίτλερ, να ταπεινώσει και να υποδουλώσει την υπερήφανη Ελλάδα. Στις 6 Απριλίου οι γερμανικές Μεραρχίες επιτίθενται στα οχυρά της γραμμής Μεταξά αξιοποιώντας τη φιλογερμανική στάση της Βουλγαρίας. Στο Ρούπελ, στο Λίσσε, στο Ιστίμπεη, στο Περιθώρι κ.α. οι στρατιώτες μας ανθίστανται ηρωικώς, αλλά στο τέλος παραδίδονται, διότι οι Γερμανοί έχουν ήδη εισβάλει στην Ελλάδα μέσω Γιουγκοσλαβίας.

Μία άγνωστη στους πολλούς μάχη είναι η άμυνα, την οποία αντέταξε μία ελληνική ελλιπής Μεραρχία στην περιοχή της Κλεισούρας, της λίμνης της Καστοριάς και του Άργους Ορεστικού. Προσπαθώντας να προστατεύσουν την υποχώρηση των Ελλήνων στρατιωτών από το μέτωπο των ελληνοαλβανικών συνόρων, ολιγάριθμοι πεζοί και πυροβολητές αντιστάθηκαν στους Ναζί μέχρις ότου τελείωσαν τα πυρομαχικά τους.

Στις 15 Απριλίου 1941, πέντε ημέρες πριν από τη συνθηκολόγηση, ένας Ταγματάρχης του Πυροβολικού, ο Γιάννος Παπαρρόδου βρέθηκε στο μέτωπο της Καστοριάς επικεφαλής της 21β Πυροβολαρχίας Ορειβατικού Πυροβολικού. Όταν τα γερμανικά αεροπλάνα κατέστρεψαν τα πυροβόλα του ο ηρωικός Ταγματάρχης πήρε στα χέρια ένα πολυβόλο Χότσκις και πολλές δεσμίδες από σφαίρες και αγωνίσθηκε μόνος του πολυβολώντας τους Γερμανούς.

Οι συμμαχητές του επιχείρησαν να τον αποτρέψουν, διότι έβλεπαν ότι βαδίζει προς τη θυσία. Εκείνος έδωσε την εξής απάντηση, ως γνήσιος συνεχιστής των ΟΧΙ του Ελληνισμού:

«Δεν φεύγω, θα μείνω, δεν φεύγω από δω. Το θέλω, το θέλει η πατρίδα μου και η οικογένειά μου. Θα μείνω, γιατί επιτέλους το θέλω εγώ, ο Παπαρρόδου»!

Ο Ταγματάρχης έπεσε μαχόμενος το απόγευμα της 15^ης Απριλίου μεταξύ των χωριών Δισπηλιό και Μανιάκοι. Ένας από τους αυτόπτες μάρτυρες της μάχης, που έδωσε μόνος του ο Παπαρρόδου, ήταν και ο γνωστός λαογράφος Δημήτρης Λουκάτος, απλός στρατιώτης τότε. Οι Γερμανοί νόμιζαν ότι οι ελληνικές δυνάμεις, που δυσκόλεψαν στην προέλασή τους, ήσαν δυναμικότητος τριών Μεραρχιών. Ντράπηκαν όταν έμαθαν ότι οι ηρωικώς αγωνισθέντες αποτελούσαν μόνο τρία τάγματα και λιγες πυροβολαρχίες.

Ο Ιωάννης Παπαρρόδου, αδελφός του γνωστού στρατιωτικού και ιστορικού συγγραφέως Νικολάου Παπαρρόδου, γεννήθηκε το 1904 στη Λαμία ή στην Υπάτη Φθιώτιδος. Υπήρξε άριστος χιονοδρόμος και διεθνούς φήμης αθλητής. Ηγήθηκε του πρώτου στην Ελλάδα Τάγματος Χιονοδρόμων. Οι Ένοπλες Δυνάμεις τον τίμησαν μετά θάνατον δίνοντας το όνομά του στο Στρατόπεδο των Χιονοδρόμων Καταδρομέων στον Όλυμπο και στο Στρατόπεδο της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού στη Αθήνα.

Τη ζωή και τη θυσία του περιγράφει με γλαφυρότητα ο δικηγόρος Γιάννης Καραγιαννόπουλος στο βιβλίο του «Το πάθος του βουνού – ο Γιάννος Παπαρρόδου και η εποχή του». Σήμερα που γκρεμίζονται οι αξίες είναι χρήσιμο να θυμόμαστε τέτοιους ήρωες!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 14.4.2019

φωτο: EUROKINISSI

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Έχουν συμπληρωθεί δύο μήνες από την ημέρα που η Βουλή των Ελλήνων κύρωσε την πολύ κακή Συμφωνία των Πρεσπών. Ένας πρώτος απολογισμός καταδεικνύει πόσο ζημιώνονται τα εθνικά συμφέροντα και πόσο καταρρακώνεται η εθνική αξιοπρέπεια του Ελληνισμού.

Ο Πρωθυπουργός κ. Τσίπρας επισκέπτεται τα Σκόπια και αποκαλεί «Μίκρα» το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης, αντί του ορθού «Αεροδρόμιο Μακεδονία». Τα πάντα για να μην θιγεί ο …καλός γείτονας Ζάεφ!

Ο Ζάεφ υποδέχεται τον Έλληνα Πρωθυπουργό χωρίς την ανάκρουση των εθνικών ύμνων. Πονηριά για να μην ακουστεί ο ύμνος των Σκοπίων που εκφράζει τον «μακεδονισμό», τον οποίο κατασκεύασε ένα κομμουνιστικό καθεστώς.

Η Μεικτή Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων για τα σχολικά βιβλία και την αρχαιολογία αποφάσισε να ενταχθεί το κεφάλαιο περί Αρχαίας Μακεδονίας στην ενότητα της Αρχαίας Ελλάδος. Φαινομενικά καλή κίνηση, αλλά ουσιαστικά υποκρύπτει μία οδυνηρή παραχώρηση. Η Ελλάς παραχωρεί την ιστορία του Μακεδονικού Ελληνισμού επί Βυζαντίου, Τουρκοκρατίας και Νεωτέρων Χρόνων. Πανηγυρίζει η κυβέρνηση, αλλά στην πράξη αποδέχεται την ανιστόρητη θεωρία ότι δεν υπάρχει διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού.

Οι επιχειρηματίες της Βορείου Ελλάδος δικαίως ανησυχούν για το αν θα μπορούν να χρησιμοποιούν τον όρο «μακεδονικός-ή-ό» στις εμπορικές επωνυμίες τους. Άλλωστε εξέφρασαν στον Πρωθυπουργό με σαφή τρόπο τη δυσφορία τους. Η διεθνής Επιτροπή, που θα μεσολαβήσει μεταξύ Ελλάδος και Σκοπίων, θα εργάζεται επί τρία έτη, αλλά ήδη τα προβλήματα είναι εμφανή για τα ελληνικά προϊόντα. Μία εξαγωγική εταιρία αντιμετώπισε εμπόδια στην Κίνα, διότι χρησιμοποιεί τον όρο «μακεδονικός» στην εμπορική ονομασία της.

Οι αλλαγές, τις οποίες τα Σκόπια υποσχέθηκαν να επιφέρουν στο Σύνταγμά τους, δεν έχουν ακόμη ανακοινωθεί επισήμως ούτε έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο.

Οι ηγέτες της γείτονος χώρας πανηγυρίζουν καθημερινά, διότι η ελληνική κυβέρνηση τούς παραχώρησε «μακεδονική» γλώσσα και ταυτότητα. Ο Σκοπιανός Πρωθυπουργός δήλωσε μάλιστα ότι αποδέχθηκε το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» επειδή ο κ. Τσίπρας τού χάρισε γλώσσα και εθνότητα!

Ο ενθουσιασμός κυβερνητικών παραγόντων για τον δήθεν εκτοπισμό της Τουρκίας από τα Σκόπια διαψεύδεται καθημερινά. Λίγες μόνον ώρες μετά την αναχώρηση του Έλληνα Πρωθυπουργού ο Τούρκος Υπουργός Αμύνης Χ. Ακάρ γινόταν δεκτός πανηγυρικά από τους βόρειους γείτονές μας.

Στη Βόρειο Ελλάδα υπάρχει κίνδυνος αναταραχής από τη δραστηριοποίηση ομάδων που επιθυμούν να εκφράσουν μία ανύπαρκτη μειονότητα. Η Συμφωνία των Πρεσπών αναζωπύρωσε τη συζήτηση για τα δικαιώματα των σλαβοφώνων στη χώρα μας. Η Ελλάς οφείλει να εμμείνει στη θέση της ότι δεν υπάρχει μακεδονική μειονότητα. Η χρήση από λίγους Έλληνες ενός ελληνοβουλγαρικού γλωσσικού ιδιώματος δεν υποδηλώνει διαφορετική εθνική συνείδηση.

Η Εκκλησία της Ελλάδος εξέφρασε και ορθώς την αντίθεσή της στο αίτημα για την τέλεση σλαβόφωνης Θείας Λειτουργίας στη Μακεδονία μας.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 7.4.2019

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Από την εποχή που ο βασιλεύς της Κύπρου Κινύρας έστειλε μία ασπίδα στον Αγαμέμνονα, για να συμβολίζει τη συμμετοχή της Κύπρου στην Πανελλήνια εκστρατεία κατά της Τροίας, μέχρι και σήμερα η Κύπρος είναι αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνισμού. Υπέστη κατακτήσεις και ταλαιπωρίες, αλλά η ψυχή του λαού είναι προσηλωμένη στην Ορθόδοξη Πίστη και στη διαχρονική ελληνική Ιστορία.

Η Κύπρος τιμά την 1^η Απριλίου 1955 ως την ημέρα του μεγάλου ξεσηκωμού κατά των Βρετανών αποικιοκρατών. Το σύνθημα μικρών και μεγάλων, κληρικών και λαϊκών, ήταν: ΕΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΝΩΣΙΣ! Ο όρος Αυτοδιάθεση χρησιμοποιήθηκε για διπλωματικούς λόγος, λόγω της μεταπολεμικού κλίματος που δεν ευνοούσε την αποικιοκρατία. Ο στόχος ήταν σαφής: Η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Και ήταν δίκαιος στόχος. Άλλωστε η Κύπρος είχε μετάσχει σε όλους τους αγώνες του Ελληνισμού. Την 9^η Ιουλίου 1821 είδε τον Αρχιεπίσκοπό της να θανατώνεται από τους Τούρκους μαζί με 500 κληρικούς και προκρίτους, διότι είχε αποκαλυφθεί η συμμετοχή επιφανών Κυπρίων στη Φιλική Εταιρεία. Το 1912 και το 1940 η Μεγαλόνησος έστειλε τα παιδιά της να αγωνισθούν υπέρ των δικαίων του ενιαίου Ελληνισμού. Έξω από τα Ιωάννινα, στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, έπεσε μαχόμενος ως εθελοντής ο Δήμαρχος Λεμεσού Χριστόδουλος Σώζος.

Η ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών) ανέλαβε την πρωτοβουλία για ένοπλο αγώνα και συγκέντρωσε τον ανθό της Κυπριακής νεολαίας. Πολιτικός ηγέτης ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄ και στρατιωτικός ηγέτης ο Κύπριος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού Γεώργιος Γρίβας, με το ψευδώνυμο Διγενής. Οι περισσότεροι εθνομάρτυρες του Αγώνος ήσαν παιδιά των Κατηχητικών και των Χριστιανικών σωματείων. Εννέα νέα παλληκάρια απαγχονίσθηκαν, πολλοί σκοτώθηκαν στο πεδίο της μάχης. Μόλις προσφάτως τα βρετανικά δικαστήρια αναγνώρισαν ότι έγιναν βασανιστήρια από Άγγλους αστυνομικούς εις βάρος Ελληνοκυπρίων και επιδίκασαν αποζημιώσεις.

Ο Βρετανός συγγραφέας Λώρενς Ντάρρελλ, ο οποίος κακώς παρουσιάζεται ως φιλέλληνας, έγραψε ένα βιβλίο προσβλητικό για τους Έλληνες Κυπρίους της εποχής εκείνης, με τίτλο «Τα Πικρολέμονα της Κύπρου». Υπηρετούσε στην αποικιακή διοίκηση της Μεγαλονήσου από το 1953 και απέτυχε να προβλέψει την εξέγερση. Στο βιβλίο αυτό καταγράφει την έκπληξή του, διότι δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελούσε τον στυλοβάτη της εθνικής συνείδησης και την πνευματική τροφό των αγωνιστών. Όποιος δεν κατανοεί τον πνευματικό και εθνικό ρόλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας αδυνατεί να κατανοήσει την ψυχοσύνθεση του Έλληνα. Και αυτή η ψυχοσύνθεση είναι ίδια και στην Μακεδονία και στην Κύπρο και παντού.

Η 1η Απριλίου 1955 μάς διδάσκει ότι μία χούφτα ενόπλων Ελλήνων με την ηθική συμπαράσταση του λαού αντιμετώπισαν θαρραλέα μία ολόκληρη αυτοκρατορία. Οι λίγοι απέναντι στους πολλούς είναι ισχυροί αρκεί να έχουν ΟΡΑΜΑ!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 31.3.2019

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Το 1821 οι πρόγονοί μας ξεσηκώθηκαν για Ελευθερία και για απαλλαγή από τον αλλόθρησκο κατακτητή. Δεν ήταν επανάσταση ταξική ούτε γνήσιο αντίγραφο των επαναστάσεων άλλων λαών. Ήταν η κραυγή αγωνίας των Ορθοδόξων Ελλήνων, η οποία εκφράζεται χαρακτηριστικά από τα κείμενα της εποχής.

Επιλέγω τρεις χαρακτηριστικές μαρτυρίες. Μία διακήρυξη, ένα ποίημα και μία επιστολή.

Η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας προηγείται του Προσωρινού Νόμου της Επιδαύρου, τον οποίο συνέταξε η Α΄ Εθνοσυνέλευση. Με ημερομηνία 1.1.1822 οι πρωταγωνιστές του Αγώνος δηλώνουν:

«ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ ΤΡΙΑΔΟΣ. Το Ελληνικόν Έθνος, το υπό την φρικώδη Οθωμανικήν δυναστείαν, μη δυνάμενον να φέρη τον βαρύτατον και απαραδειγμάτιστον ζυγόν της τυραννίας και αποσείσαν αυτόν με μεγάλας θυσίας, κηρύττει σήμερον δια των νομίμων Παραστατών του, εις Εθνικήν Συνηγμένων Συνέλευσιν, ενώπιον Θεού και ανθρώπων την Πολιτικήν αυτού ύπαρξιν και Ανεξαρτησίαν».

Η επίκληση της Αγίας Τριάδος καταδεικνύει το πνευματικό υπόβαθρο του Αγώνος. Βεβαίως διάβαζαν αρκετοί Έλληνες τα κείμενα του Διαφωτισμού, όμως το κυρίαρχο στοιχείο στην ιδεολογία τους ήταν η Ορθόδοξη Πίστη και η συνείδηση της διαχρονικής συνέχειας του Ελληνισμού.

Η δεύτερη μαρτυρία είναι ένα ποίημα, το οποίο έγραψε ο Σαμιώτης αγωνιστής Γεώργιος Κλεάνθης.

«Για του Χριστού την Πίστη την Αγία

Και της Πατρίδος την Ελευθερία

Γι’ αυτά τα δύο πολεμώ

Αυτά τα δύο επιθυμώ

Κι αν δεν τα αποκτήσω

Τι μ’ ωφελεί να ζήσω;»

Σαφής ο λόγος, αδιάσειστη η μαρτυρία για τα κίνητρα των επαναστατών.

Το τρίτο κείμενο είναι μία επιστολή, την οποία έστειλε σε Ευρωπαίους διπλωμάτες, τον Δεκέμβριο του 1825 από την Γενεύη, ο Ιωάννης Καποδίστριας. Τρία χρόνια μετά την παραίτησή του από την Κυβέρνηση του Τσάρου και δύο χρόνια πριν εκλεγεί Κυβερνήτης της Ελλάδος.

«Οι Έλληνες … περιεφρόνησαν υπέρ το δέον τους κινδύνους τούτους, αλλ’ η πίστις των εις τον Θεόν και εις το δίκαιον του Αγώνος των, τούς δίνει δύναμιν δια να τους αψηφούν ακόμα. Η δε πεποίθησίς των αύτη είναι τόσον αμετάβλητος όσον και η θρησκεία των. Εις την Εκκλησίαν και δια της Εκκλησίας, δεν έπαυσαν να αποτελούν χωριστήν εθνότητα, από της εποχής της υπερισχύσεως των Τούρκων. Δια της Εκκλησίας των λοιπόν και πάλιν θα σωθούν και θα το επιτύχουν ικετεύοντες εκ βάθους καρδίας τον μόνον ηγεμόνα του κόσμου, ο οποίος είναι προστάτης των» (Σαράντου Καργάκου, Η Ελληνική Επανάστασις του 1821, τόμος Γ΄, σελ. 287).

Ο κορυφαίος ευρωπαίος διπλωμάτης της εποχής εκείνης καθιστά σαφές ότι οι Έλληνες θεωρούν ηγεμόνα τους μόνο τον Θεό και διαφύλαξαν την εθνική τους ταυτότητα με τη βοήθεια της Εκκλησίας.

Οι πρωταγωνιστές του 1821 ήσαν Ορθόδοξοι Χριστιανοί και όχι ουδετερόθρησκοι!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 24.3.2019