Άρθρα

Είναι ή δεν είναι άρρωστος ο Ερντογάν; Πόσο θα αντέξει; Τι θα γίνει μετά; Η υγεία του Τούρκου Προέδρου απασχολεί κατά τους τελευταίους μήνες τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά κέντρα ερευνών και τις δεξαμενές σκέψης. Απασχολεί, όπως είναι αναμενόμενο, και  τους Έλληνες αναλυτές και έτσι ακούμε και διαβάζουμε διάφορα σενάρια.

Βεβαίως είναι άξιον συζητήσεως το πολιτικό μέλλον της γειτονικής χώρας. Και φυσικά όλοι διερωτώμαστε αν η επόμενη ημέρα για την Τουρκία θα φέρει αλλαγές στην εξωτερική και αμυντική πολιτική των γειτόνων.

Νομίζω ότι η συζήτηση γίνεται σε λάθος βάση. Ο Ερντογάν δεν κυβερνά μόνος του ούτε είναι αυτόνομος. Εκφράζει τη σταθερή και διαχρονική ιδεολογία του τουρκικού κράτους. Μάλιστα έχω παρατηρήσει ότι όσο ο Ερντογάν ήταν Πρωθυπουργός οι ελληνοτουρκικές σχέσεις ήσαν πιο ήρεμες. Η επιθετική ρητορική άρχισε όταν ο Ερντογάν έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Έχω μία εξήγηση: Ως Πρωθυπουργός εξέφραζε το κόμμα του. Ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκφράζει πλέον το κράτος. Ένα κράτος με δομές, θεσμούς και ιδεολογία που δεν αλλάζουν κάθε λίγο και λιγάκι. Ένα κράτος, το οποίο έχει επί δεκαετίες μία μακροπρόθεσμη πολιτική για τα εσωτερικά και εξωτερικά ζητήματα.

Ο Ερντογάν καθοδηγείται πλέον από τη σταθερή ιδεολογία του Κράτους, δεν την καθοδηγεί. Βάζει την προσωπική σφραγίδα του σε ορισμένα ζητήματα, αλλά δεν αλλάζει τον πυρήνα της εθνικής και κρατικής ιδεολογία. Μιάς ιδεολογίας, η οποία έχει έναν άγραφο κανόνα: Το σύγχρονο τουρκικό κράτος πρέπει να βλέπει ως αντιπάλους τους Έλληνες και τους Αρμενίους. Και μετά τον Ερντογάν αυτή θα είναι η γραμμή. Διότι δεν είναι κομματική. Είναι κρατική.

Ο Ερντογάν είχε αρχικά το σχέδιο να «αμερικανοποιήσει»  την εσωτερική πολιτική ζωή της Τουρκίας και να μετατρέψει το σύστημα σε δικομματικό, όπως είναι και το αμερικανικό. Προσπάθησε να  επιβάλει μία Προεδρική Δημοκρατία, περίπου στο πρότυπο των ΗΠΑ, όπου ο Πρόεδρος διορίζει τους υπουργούς. Το σχέδιο παραμένει στο μυαλό του, αλλά έχει υποστεί τροποποιήσεις με πολλά στοιχεία αυταρχισμού. Πάντως έχει πείσμα και δεν εγκαταλείπει τους στόχους του.

Βεβαίως υπάρχει πάντα ο κίνδυνος μιας επιθετικής δράσης κατά της Ελλάδος. Όχι μόνον επί Ερντογάν, αλλά και αν υπάρξει αλλαγή προσώπων. Ο κίνδυνος αυξάνεται όσο επιδεινώνεται η οικονομική κατάσταση στην Τουρκία. Μία χρεωκοπημένη Τουρκία, για να αποφύγει την κοινωνική έκρηξη και τις διαμαρτυρίες, είναι πιθανόν να στρέψει την προσοχή του λαού προς τον «κακό γείτονα», δηλαδή την Ελλάδα. Η ελπίδα κάποιων Ελλήνων αναλυτών ότι μία επόμενη κυβέρνηση στην Τουρκία θα είναι φιλειρηνική ή πιο συνεργάσιμη, δεν με βρίσκει σύμφωνο. Και ο Κιλιτσντάρογλου και η Ακσενέρ έχουν πολλές φορές χαρακτηρίσει το Ερντογάν υποχωρητικό έναντι της Ελλάδος.

Ας μην έχουμε, λοιπόν,  αυταπάτες και ας συνεχίσουμε την αμυντική προετοιμασία μας και την πολυμερή διπλωματική θωράκισή μας. Και ας παρακολουθήσουμε με προσοχή την αύξηση της τουρκικής επιρροής στην Αφρική.

Η διαδοχολογία οδηγεί σε παράθεση ονομάτων. Οι γνώστες των τουρκικών πραγμάτων προβλέπουν ότι πάλι από τον χώρο του πολιτικού Ισλάμ θα προέλθει ο διάδοχος, όταν έλθει εκείνη η ώρα. Ακούγονται και γράφονται τα ονόματα του Αλί Μπαμπατζάν και του Νουμάν Κουρτουλμούς. Το μέλλον θα δείξει.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 13.11.2021

Ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του. Η Συμφωνία των Πρεσπών τρώει… τους γονείς της, δηλαδή τους σχεδιαστές της. Μετά τον κ. Τσίπρα και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην Ελλάδα, ο Ζόραν Ζάεφ αποδοκιμάσθηκε στα Σκόπια. Η παταγώδης αποτυχία της Σοσιαλδημοκρατικής Ένωσης στις δημοτικές εκλογές της γειτονικής χώρας αλλάζει το πολιτικό σκηνικό και αναδεικνύει θριαμβευτή και πρωταγωνιστή το εθνικιστικό VMRO-DPMNE.

Αν γίνουν βουλευτικές εκλογές και εκλεγεί κυβέρνηση του VMRO, τι θα σημαίνει αυτό για την Ελλάδα; Πιστεύω ότι μας συμφέρει μία τέτοια εξέλιξη. Το κόμμα του Χρίστο Μίτσκοσκι, που βρίσκεται σήμερα στην αντιπολίτευση, έχει πάρει σαφή θέση κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών. Αν μεν την καταγγείλουν εκείνοι, τότε απαλλασσόμαστε από μία κακή συμφωνία χωρίς να χρεωθούμε την ευθύνη. Αν πάλι δεν την καταγγείλουν, τότε είναι βέβαιο ότι θα κάνουν τα πάντα για να μην την εφαρμόσουν. Θα κωλυσιεργούν και θα την παραβιάζουν συνεχώς. Άρα θα είναι πιο εύκολο για την ελληνική πλευρά να χρησιμοποιήσει την οδό της Διεθνούς Δικαιοσύνης.

Ο Ζάεφ παραβιάζει τη Συμφωνία, αλλά στα λόγια δηλώνει ότι την σέβεται. Τηρεί διπρόσωπη στάση για να μην χαλάσει την καλή εικόνα που έχει δώσει στις ΗΠΑ και στην Ευρ. Ένωση. Με τη διγλωσσία του Ζάεφ – άλλοτε τηρεί και άλλοτε παραβιάζει τη Συμφωνία – δεν ήταν τόσο πειστικές οι διαμαρτυρίες μας. Με μία κυβέρνηση του VMRO-DPMNE θα έχουμε συνεχώς επιχειρήματα για να προβούμε σε διεθνή καταγγελία με τη δικαστική οδό. Και όταν συγκεντρώσουμε τα απαραίτητα στοιχεία και από τις δύο διακυβερνήσεις (Ζάεφ και Μίτσκοσκι) έχουμε το δικαίωμα να καταγγείλουμε τα Σκόπια ενώπιον του Δικαστηρίου Διεθνούς Δικαίου της Χάγης για συνεχείς παραβιάσεις.

Για όσους θεωρούμε εθνικώς επιζήμια τη Συμφωνία των Πρεσπών η ανάληψη της εξουσίας από το VMRO θα δώσει την ευκαιρία να πέσουν οι μάσκες. Για εκείνους που επιμένουν να μην  βλέπουν τα πολλά τρωτά της Συμφωνίας η αποχώρηση του Ζάεφ θα προκαλέσει θλίψη. Για τον ελληνικό λαό αυτό που μετρά είναι το εθνικό συμφέρον και ο σεβασμός προς την Ιστορία μας και προς την ελληνική κληρονομιά της Μακεδονίας.

Τρία χρόνια συμπληρώνονται τον προσεχή Ιανουάριο από την κύρωση της Συμφωνίας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο με 153 ψήφους. Από τότε μέχρι σήμερα είδαμε τη σκοπιανή πλευρά να εμμένει στο όνομα Μακεδονία χωρίς τον προσδιορισμό Βόρεια, την είδαμε να κωλυσιεργεί στις Επιτροπές για τα σχολικά βιβλία και για τα εμπορικά σήματα, είδαμε τους Έλληνες ιεραποστόλους του 9ου αιώνα, τους Αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο να γίνονται αντικείμενο διαμάχης μεταξύ Σκοπίων και Βουλγαρίας. Είδαμε επίσης να ενισχύονται οι στρατιωτικοί δεσμοί μεταξύ Τουρκίας και Σκοπίων, παρά τις περί του αντιθέτου προσδοκίες των υποστηρικτών της Συμφωνίας.

Διερωτώνται ορισμένοι ποια στάση θα κρατήσουν η Βουλγαρία και η Αλβανία απέναντι σε μία πιθανή πολιτική αλλαγή στα Σκόπια. Είμαι βέβαιος ότι θα παραμείνουν σταθερές στις επιδιώξεις τους. Η Σόφια θα επιμείνει στην αναγνώριση ως Βουλγάρων των αρχηγών του παλαιού ΒΜΡΟ του 1893. Τα Τίρανα θα ενισχύουν τις αυτονομιστικές τάσεις της αλβανικής κοινότητας στα Σκόπια.

Ο Ζάεφ βουλιάζει στις Πρέσπες. Ας αξιοποιήσουμε την ευκαιρία για να αποκομίσουμε εθνικό όφελος.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 6.11.2021

Η πρόσφατη επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940 μας έφερε στο νου το ποίημα του Νομπελίστα Οδυσσέα Ελύτη, το “Άξιον Εστί”. Άλλωστε το εκτενέστατο αυτό ποιητικό έργο, που αναφέρεται στην περίοδο 1940-1944,  έγινε διάσημο μετά  τη μελοποίησή του από τον αείμνηστο Μίκη Θεοδωράκη. Ξεχωρίζω μία φράση, η οποία συνδέεται με την επέτειο, αλλά και γενικότερα με τη συνέχεια του Ελληνισμού: ”Μνήμη του λαού μου, σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω”.

Ο Ελύτης  συνοψίζει σε λίγες λέξεις την παράδοση και την ταυτότητα του Νέου Ελληνισμού.  Η Πίνδος εκφράζει τους αγώνες του Έθνους για Ελευθερία. Ο Άθως εκφράζει την Ορθοδοξία, τη διαχρονική αξία του Ελληνορθοδόξου Βυζαντινού πολιτισμού. Ένας συνεχής αγώνας για την Ελευθερία είναι η ελληνική ιστορία. Μία διαχρονική μάχη για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου είναι η ελληνορθόδοξη παράδοση. Η Πίνδος είναι η συνέχεια του Μαραθώνα, του Βασιλείου Β΄ του Μακεδόνος, του 1821. Ο Άθως διασώζει την άρρηκτη σύνδεση Ορθοδοξίας και Ελληνισμού, στην οποία βασίσθηκε το οικοδόμημα της Ελληνικής Επαναστάσεως. Πίνδος και Άθως δίνουν  επίκαιρα μηνύματα σε νέους και μεγαλύτερους. Διότι το αιώνιο είναι πάντα επίκαιρο.

Αυτά τα διαχρονικά και ζωογόνα μηνύματα του 1821 και του 1940 έχουμε υποχρέωση να μεταδώσουμε στη νέα γενιά. Είναι ευκαιρία τώρα που μελετάται η ανανέωση των σχολικών βιβλίων όλων των βαθμίδων να δώσουμε στα παιδιά μας τα κείμενα των μεγάλων ποιητών και συγγραφέων, οι οποίοι εμπνεύσθηκαν από την Ελληνική Διάρκεια, την εθνική και πολιτιστική συνέχεια του Ελληνισμού.

Στα Νέα Ελληνικά να εμπλουτίσουμε τα Ανθολόγια με Διονύσιο Σολωμό, Κωστή Παλαμά, Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, Πηνελόπη Δέλτα, Γιώργο Σεφέρη, Οδυσσέα Ελύτη, Γιώργο Θεοτοκά, Φώτη Κόντογλου. Να φέρουμε τα παιδιά μας σε επαφή με τα Απομνημονεύματα των αγωνιστών του 1821.

Στην Ιστορία να τονίσουμε την πεποίθηση ελληνικής συνέχειας, η οποία ενέπνεε τους αγωνιστές του 1821, του 1940, του Κυπριακού Αγώνος του 1955-59. Να διδάξουμε την απάντηση του Κολοκοτρώνη στον Άγγλο Χάμιλτον ότι δεν υπογράφει συνθηκολόγηση με τους Τούρκους, διότι συνεχίζει τους αγώνες του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Να μιλήσουμε για τις ελληνικές σημαίες,οι οποίες περίμεναν τους Έλληνες φαντάρους στην Κορυτσά τον Νοέμβριο του 1940.

Στα Θρησκευτικά να παρουσιάσουμε τους θησαυρούς της Ορθόδοξης υμνογραφίας. Να μιλήσουμε για το Προοίμιο των Συνταγμάτων της Ελληνικής Επαναστάσεως, το οποίο επικαλείται την Αγία Τριάδα, να θυμίσουμε την πίστη των στρατιωτών μας του 1940-41, οι οποίοι είχαν στα αντίσκηνά τους καρφωμένη την εικόνα της Παναγίας.

Στα Αρχαία Ελληνικά να διδάξουμε σε όλες τις κατευθύνσεις του Λυκείου τον Επιτάφιο του Περικλέους, τον οποίο κατέγραψε ο Θουκυδίδης. Αυτόν τον παγκοσμίως γνωστό ύμνο προς την πατρίδα και τη δημοκρατία. Λόγω των προκλήσεων του νέου Οθωμανισμού  προτείνω να επανέλθει στα σχολεία μας και η διδασκαλία του ρητορικού λόγου “Λυκούργου κατά Λεωκράτους” που περιέχει τον Όρκο των Αρχαίων Αθηναίων Εφήβων: ”Την Πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω”.

Μνήμη του λαού μου, σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω. Για τη μνήμη μιλά ο Ελύτης. Χρήσιμη υπενθύμιση σε μία εποχή, κατά την οποία κάποιοι μας προτείνουν να πάθουμε αμνησία. Να γίνουμε μεταμοντέρνοι και διεθνιστές. Δεν θα τους ακολουθήσουμε. Θα συνεχίσουμε να μνημονεύουμε  Πίνδο και Άθω!

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 30.10.2021

Το ΟΧΙ του Ιωάννου Μεταξά και του ελληνικού λαού κατά της Φασιστικής Ιταλίας  ήταν μόνον η αρχή. Ακολούθησαν πολλά ΟΧΙ από επώνυμα πρόσωπα και από απλούς Έλληνες αγωνιστές. Μία μορφή, που δεν προβάλλεται όσο θα έπρεπε από τα σχολικά βιβλία και από τα τηλεοπτικά δίκτυα, υπήρξε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος, ο οποίος κράτησε στάση εθνικώς αξιοπρεπή, όπως αρμόζει σε Ορθόδοξο Έλληνα Ιεράρχη. Ας θυμηθούμε τα τρία ΟΧΙ που εκστόμισε κατά την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα.

Ο Χρύσανθος Φιλιππίδης γεννήθηκε στην Κομοτηνή το 1881 και σε ηλικία 32 ετών εξελέγη Μητροπολίτης Τραπεζούντος του Πόντου. Μετά τη σφαγή του Ποντιακού Ελληνισμού από τους Τούρκους ήλθε στην Αθήνα και ορίσθηκε εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Με σπουδές στη Χάλκη και σε γερμανικά και ελβετικά πανεπιστήμια διακρίθηκε ως κληρικός και ως λόγιος και  εξελέγη το 1938 Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος.

Στις 28.11.1939 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Κατά την τελετή της επίσημης υποδοχής του χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τον όρο «η καθ’ ημάς Ανατολή», ο οποίος χρησιμοποιείται από τότε στην εκκλησιαστική ορολογία για να υποδηλώσει την παρουσία και την πολιτιστική συμβολή της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού στη Μικρά Ασία και στη Μέση Ανατολή.

Τον αγώνα των στρατιωτών μας στα βουνά της Βορείου Ηπείρου στήριξε και ο ίδιος και η Εκκλησία της Ελλάδος με κάθε τρόπο, ηθικό και υλικό. Αμέσως μόλις εκδηλώθηκε η ιταμή ιταλική επίθεση ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος απηύθυνε ραδιοφωνικό και γραπτό Διάγγελμα εκφράζοντας την απόλυτη συμπαράσταση της Εκκλησίας στη μάχη του Έθνους. Το κείμενο άρχιζε με μία φράση που θύμιζε τον όρκο των Αρχαίων Αθηναίων Εφήβων: “Η Εκκλησία ευλογεί όπλα τα ιερά”.

Στις 27 Απριλίου 1941 οι Γερμανοί του Χίτλερ εισήλθαν στην Αθήνα ως κατακτητές. Ο Χρύσανθος εκλήθη να μετάσχει της επιτροπής, η οποία θα παρέδιδε επισήμως την πόλη στον Γερμανό Διοικητή. Ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε και απήντησε: «Οι Έλληνες Ιεράρχες δεν παραδίδουν τας πόλεις εις τον εχθρόν, αλλά καθήκον των είναι να εργασθούν δια την απελευθέρωσιν αυτών». Ήταν το πρώτο ΟΧΙ του Χρυσάνθου.

Ο Δήμος Αθηναίων τον ειδοποίησε ότι θα τελεσθεί Δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ναό και τον καλούσαν να προσέλθει. Ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε και πάλι λέγοντας: «Δοξολογία δεν έχει θέσιν επί τη υποδουλώσει της Πατρίδος μας. Η ώρα της Δοξολογίας θα είναι άλλη». Ήταν το δεύτερο ΟΧΙ του Χρυσάνθου.

Υπήρξε στη συνέχεια άλλη απαίτηση: Να ορκίσει τη γερμανοπρόβλητη κυβέρνηση Τσολάκογλου. Και ο Αρχιεπίσκοπος απήντησε: «Δεν μπορώ να ορκίσω κυβέρνησιν προβληθείσαν υπό του εχθρού. Ημείς γνωρίζομεν ότι τας Κυβερνήσεις ορίζει ο Λαός και ο Βασιλεύς. Εδώ τώρα ούτε ο Λαός εψήφισεν την Κυβέρνησιν ούτε ο Βασιλεύς την ώρισεν. Πώς μου ζητείτε να ορκίσω Κυβέρνησιν υποδειχθείσαν υπό του εχθρού δια να είναι άβουλον όργανόν του;». Ήταν το τρίτο ΟΧΙ του Χρυσάνθου.

Αντικαταστάθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό, ο οποίος διαφύλαξε τα εθνικά συμφέροντα κατά την Κατοχή. Ο Χρύσανθος Φιλιππίδης απεβίωσε στις 28.9.1949. Το 1991 τα οστά του μεταφέρθηκαν από το Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών στη Μονή της  Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο, τόπο προσκυνήματος των Ποντίων Ελλήνων.

Τα ΟΧΙ του και το ήθος του εμψύχωσαν την αγωνιστικότητα των Ελλήνων.

Άρθρο στο huffingtonpost.gr, 28.10.2021

Άρχισε η συζήτηση για την Ελλάδα του 2040. Όπως ανακοίνωσε η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου διεξάγεται ήδη η σχετική επιστημονική μελέτη στο πλαίσιο της Επιτροπής για τον εορτασμό του 1821. Πιστεύω ότι η συζήτηση για τις μελλοντικές εξελίξεις πρέπει να λάβει υπ’ όψιν της την επιβίωση της ελληνικής και ορθόδοξης ταυτότητάς μας επί Τουρκοκρατίας, αλλά και τις απόψεις σοβαρών διεθνολόγων οι οποίοι προβλέπουν την υποχώρηση της παγκοσμιοποίησης.

Με πυξίδα αλάνθαστη τα διδάγματα του 1821 ο Ελληνισμός  πρέπει σήμερα να επιδείξει πνεύμα αντίστασης και όχι υποταγής απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα, η οποία εκφράζεται με τον Νέο Οθωμανισμό του Ερντογάν. Με δημοκρατική υπευθυνότητα και με σωστή -ὀχι αποδομητική -διδασκαλία της Ιστορίας μας.

Ακούμε από πολλούς την ένσταση ότι τα έθνη και οι εθνικές ταυτότητες θα ισοπεδωθούν από την παγκοσμιοποίηση. Προσωπικά πιστεύω ότι μόνον ο Θεός ορίζει τις νομοτέλειες στη ζωή μας. Τα ανθρώπινα αλλάζουν εύκολα, έρχονται και παρέρχονται. Για την παγκοσμιοποίηση έχουμε την παραδοχή και από σοβαρούς μελετητές των διεθνών εξελίξεων ότι μπορεί  να ανατραπεί ή να παραμείνει στάσιμη και να μην ισοπεδώσει τα έθνη και τα εθνικά κράτη.

Το 1993 ο διάσημος Αμερικανός πολιτειολόγος Φράνσις Φουκουγιάμα με το βιβλίο του «Το τέλος της Ιστορίας και ο τελευταίος Άνθρωπος» προέβλεπε την επικράτηση της οικονομικής και πολιτιστικής παγκοσμιοποίησης και την διάδοση του αμερικανικού πολιτικού και οικονομικού προτύπου σε όλον τον κόσμο. Τώρα αναθεωρεί τις απόψεις του. Με το βιβλίο του «Ταυτότητα» ζητεί συγγνώμην και δέχεται ότι η παγκοσμιοποίηση δεν είναι νομοτέλεια και ότι πέραν από την οικονομία υπάρχουν δυνάμεις που κινούν τα έθνη, όπως είναι η εθνική ταυτότητα, ο πολιτισμός, η θρησκεία, Το μήνυμα του  νέου βιβλίου του είναι ότι τα έθνη θα συνεχίσουν να βασίζονται στη γλωσσική και θρησκευτική ταυτότητά τους. Και τονίζει ότι αυτό είναι καλό, αρκεί να σεβόμαστε τη Δημοκρατία και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, δηλαδή να μην συνδέεται η θρησκευτική πίστη με αυταρχισμό και φανατισμό.

Είναι χαρακτηριστική η συνηγορία του Φουκουγιάμα, πρώην θεωρητικού της παγκοσμιοποίησης, υπέρ των εθνικών κρατών. Γράφει σχετικά στο βιβλίο του για τη Ταυτότητα:

«Η ιδέα ότι τα κράτη είναι παρωχημένα και ότι θα πρέπει να αντικατασταθούν από διεθνείς φορείς πάσχει, διότι κανένας δεν κατάφερε να σκεφθεί μία καλή μέθοδο ώστε αυτοί οι διεθνείς φορείς να υπόκεινται σε δημοκρατική λογοδοσία. Η λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών εξαρτάται από κοινές νόρμες, από κοινές προοπτικές και εν τέλει από κοινή κουλτούρα, και όλα αυτά μπορεί να υπάρχουν στο επίπεδο ενός εθνικού κράτους, αλλά δεν υπάρχουν διεθνώς».

Την ίδια πρόβλεψη για την υποχώρηση της παγκοσμιοποίησης και για την επιβίωση των εθνικών κρατών και των εθνικών ταυτοτήτων κάνει και ο Έλληνας Καθηγητής της Γεωπολιτικής σε γαλλικά πανεπιστήμια Γεώργιος Πρεβελάκης, Γράφει σχετικά στο κείμενό του που δημοσιεύεται ως επίλογος στο βιβλίο “Σύνορα” του Αλέξανδρου Μαλλιά:

«Η εθνική κλίμακα θα παραμείνει ως υποδομή του παγκοσμίου συστήματος. Από ορισμένες απόψεις θα ενισχυθεί…… Ταυτοχρόνως η «υπαρκτή» παγκοσμιοποίηση, χωρίς να εξαφανιστεί τελείως, θα υποχρεωθεί να υποχωρήσει. Ένα τόσο ευρύ διασυνδεδεμένο σύστημα δεν είναι βιώσιμο. Αυτό απέδειξαν διαδοχικά η οικονομική κρίση του 2008 και η υγειονομική του 2020».

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 23.10.2021

Ο Αλβανός Πρωθυπουργός Έντι Ράμα μιλά ανοικτά για την προοπτική ενώσεως της Αλβανίας με το Κόσσοβο. Η Μεγάλη Αλβανία, γνωστή και ως “Φυσική Αλβανία” είναι  μέσα στα άμεσα σχέδια των ηγεσιών της Αλβανίας και του Κοσσόβου. Τα ερωτήματα που τίθενται είναι αρκετά και μας αφορούν:

Πώς μας ζητεί η κυβέρνηση των Τιράνων να αναγνωρίσουμε το Κόσσοβο ως ανεξάρτητο κράτος, όταν σχεδιάζει να το απορροφήσει; Η Αθήνα μέχρι σήμερα δεν έχει προβεί σε αναγνώριση, όπως και η Ισπανία, η Ρουμανία, η Κύπρος κ.ά. Γιατί να βιαστούμε; Ας περιμένουμε τις εξελίξεις. Άλλωστε εκκρεμεί και η διεθνής ρύθμιση της τύχης των Σέρβων που κατοικούν στον βόρειο θύλακα της Μητρόβιτσας.

Ποια θα είναι η συνέπεια μιας τέτοιας ενώσεως για το προβληματικό κράτος των Σκοπίων; Οι Αλβανοί εκεί αποτελούν το 30% του πληθυσμού και αναμένοντας τα αποτελέσματα της πολύ πρόσφατης απογραφής δεν λησμονούν τις αποσχιστικές τάσεις και την ένοπλη εξέγερση του 2001. Αν δουν τα αδέλφια τους να ενώνονται σε μία Μεγάλη Αλβανία ποιος μας βεβαιώνει ότι δεν θα παρασυρθούν και οι Αλβανοί των Σκοπίων; Άρα οι βόρειοι γείτονες που πλαστογραφούν την Ιστορία της Μακεδονίας κινδυνεύουν να διαλυθούν. Οι δυτικές περιοχές να ενταχθούν στην ένωση Αλβανίας-Κοσσόβου και οι ανατολικές ή θα επιβιώσουν δύσκολα ή θα αποτελέσουν αντικείμενο του ενδιαφέροντος της Σερβίας και της Βουλγαρίας.

Πόσο εύκολα θα επιβιώσει η Ελληνική Εθνική Μειονότητα στη Βόρειο Ήπειρο και στην υπόλοιπη αλβανική επικράτεια; Η ιδεολογία του Ράμα και η Μεγάλη Αλβανία θα προκαλέσουν πολλά προβλήματα στα ήδη καταπατημένα δικαιώματα των ομοεθνών μας. Η παλινωδία με το πόρισμα για τον φόνο του Κωνσταντίνου Κατσίφα και  η  καθυστέρηση επί τρία χρόνια της αποκαλύψεως των πραγματικών γεγονότων μαρτυρεί του λόγου το ασφαλές.

Η Ελλάς υποχρεούται και δικαιούται να λάβει όλα τα νόμιμα και δημοκρατικά  μέτρα για την προστασία του Ελληνισμού της Αλβανίας. Προτείνω:

1. Να ενημερώσουμε την Αλβανία ότι, αν συνεχισθεί η παραβίαση των ελευθεριών των ελληνικής καταγωγής πολιτών της, θα απαιτήσουμε την εφαρμογή μιας ευρείας διοικητικής, αστυνομικής και εκπαιδευτικής αυτοδιοικήσεως των Ελλήνων, χωρίς βεβαίως να αμφισβητείται η εδαφική ακεραιότητα της Αλβανίας. Δεν είναι λογικό η Αλβανία να διεκδικεί τα πάντα και οι υπόλοιποι να αρκούνται σε φιλικές υποδείξεις. Μία στιβαρή ελληνική στάση θα βοηθήσει τη σταθερότητα στα Βαλκάνια.

2. Να ζητήσουμε εγγυήσεις και από την Αλβανία και από την Ευρ. Ένωση για την ασφαλή, αντικειμενική και χωρίς πλαστογραφίες απογραφή του πληθυσμού που θα γίνει το επόμενο έτος. Να αισθάνεται ασφαλής ο κάθε πολίτης να δηλώσει την εθνική καταγωγή του και το θρήσκευμά του. Η απογραφή προβλέπει την προαιρετική αναγραφή του θρησκεύματος, αλλά οι Ορθόδοξοι Έλληνες πρέπει το δηλώσουν και να ζητήσουν να καταγραφούν σωστά τα δεδομένα. Η διεθνής κοινότητα  μπορεί καλύτερα να προστατεύσει μία υπαρκτή μειονὀτητα όταν γνωρίζει επακριβώς τα αριθμητικά μεγέθη.

3. Να προσεγγίσουμε ακόμη περισσότερο τους Βλαχόφωνους Έλληνες και να τους βοηθήσουμε να αποκρούσουν τις πιεστικές προπαγανδιστικές προσπάθειες διαφόρων βαλκανικών χωρών. Οι Βλάχοι της Βορείου Ηπείρου ανέδειξαν τη Μοσχόπολη ως πνευματικό κέντρο του Ελληνισμού επί Τουρκοκρατίας.

Δεν αδικούμε κανένα, αλλά ταυτοχρόνως δεν επιτρέπουμε να μας αδικούν.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 16.10.2021

Επισκέφθηκε προσφάτως τη χώρα μας ο Πρόεδρος των Σκοπίων Στέβο Πενταρόφσκι και δήλωσε ότι οι Συμφωνίες πρέπει να τηρούνται. Μας ενημέρωσε μάλιστα ότι ξαναρχίζουν τις εργασίες τους η Επιτροπή Επιστημόνων για τα σχολικά βιβλία  και η αντίστοιχη Επιτροπή για τα εμπορικά σήματα.

Έχω να διατυπώσω τις ακόλουθες απορίες:

Ο κ. Πενταρόφσκι προέρχεται από τη δεξιά αντιπολίτευση, δηλαδή από το κόμμα VMRO-DPMNE, ένα κόμμα το οποίο δεν αποδέχεται τη Συμφωνία των Πρεσπών και θα την καταργήσει όταν αναλάβει την εξουσία. Πόσο πειστική μπορεί να είναι η διαβεβαίωσή του;

Ο κ. Πενταρόφσκι βλέπει καθημερινά διάφορους θεσμούς και φορείς της χώρας του να συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τον όρο Μακεδονία χωρίς γεωγραφικό προσδιορισμό. Σ’ αυτούς μήπως πρέπει πρώτα να απευθυνθεί σχετικά με την τήρηση των Συμφωνιών;

Ο κ. Πενταρόφσκι μας μίλησε για επαναλειτουργία δύο επιτροπών.  Δεν μας είπε, όμως, γιατί δεν έχουν κάνει τίποτε ουσιαστικό μέχρι τώρα; Έπρεπε να έχουν ολοκληρώσει το έργο τους στην τριετία, δηλαδή τούς μένουν λίγοι μήνες μέχρι τις 27 Ιανουαρίου 2022 (3 χρόνια από την κύρωση της Συμφωνίας από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ).  Μήπως και οι δύο επιτροπές έχουν «κολλήσει»  στην αδιαλλαξία της σκοπιανής πλευράς;

Πώς μπορούμε να πιστέψουμε ότι θα λυθεί η διαφωνία μας με τα Σκόπια για σοβαρά ιστορικά ζητήματα, όταν βλέπουμε τους Θεσσαλονικείς Αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο να τους διαπραγματεύονται με τη Βουλγαρία, αγνοώντας σκοπίμως την ελληνική καταγωγή τους;

Η Ελλάδα με τη φιλική στάση της και με υποσχέσεις για την ευρωπαϊκή πορεία των Σκοπίων δεν έχει κερδίσει κάτι μέχρι τώρα. Αντιθέτως η Βουλγαρία θέτει ΒΕΤΟ στην ένταξη των Σκοπίων στην Ευρ. Ένωση και επιτυγχάνει σταδιακά τους στόχους της. Ήδη ο Πρωθυπουργός Ζάεφ ανακοίνωσε ότι τα βιβλία του σκοπιανού κράτους δεν θα χρησιμοποιούν αρνητικά τον όρο «Βούλγαρος» όταν αναφέρονται στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Καλό το καρότο, αλλά χρειάζεται και το μπαστούνι, κατά τη γνωστή αγγλική ρήση: Carrot and stick policy.

Οι σκέψεις και οι ανησυχίες αυτές καθίστανται ακόμη πιο επίκαιρες όταν αναλογιζόμαστε ότι ο Ελληνισμός στις 13 Οκτωβρίου θα τιμήσει τη θυσία του Παύλου Μελά. Την ημέρα αυτή το 1904, στη Στάτιστα της Δυτικής Μακεδονίας, ένας εθελοντής αξιωματικός του Πυροβολικού σκοτώθηκε για την απαλλαγή της Μακεδονίας από τους Τούρκους κατακτητές και από τις διεκδικήσεις του Βουλγαρικού εθνικισμού.

Ο Μακεδονικός Αγώνας του 1903- 1908 υπήρξε μία επιτυχημένη μάχη που έδωσε ο Ελληνισμός εναντίον δύο αντιπάλων, Οθωμανών Τούρκων και Βουλγάρων, και μάλιστα λίγα χρόνια μετά την ήττα του 1897 και την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου του 1898.

Η Ελλάς ήταν στρατιωτικά και οικονομικά πληγωμένη, αλλά βρήκε τις δυνάμεις και αγωνίσθηκε για τη διατήρηση της ελληνικής και ορθόδοξης χριστιανικής ταυτότητας της Μακεδονίας. Κληρικοί, στρατιωτικοί, εθελοντές, εντόπιοι Μακεδόνες, άνδρες  και γυναίκες, όλοι συνεργάσθηκαν για τη μεγάλη προσπάθεια, για να ελευθερώσουν τη γη του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Σήμερα τι θα πούμε στα παιδιά μας; Ότι ο Παύλος Μελάς θυσιάσθηκε για να πανηγυρίζει ο Ζάεφ ότι είναι «Μακεδόνας»  με μακεδονική ταυτότητα και μακεδονική γλώσσα; Εκείνοι που υπέγραψαν και υπερψήφισαν τη Συμφωνία των Πρεσπών αγνόησαν προκλητικά  τη θυσία των Μακεδονομάχων.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 9.10.2021