Kωνσταντίνος Χολέβας

Κωνσταντίνος Χολέβας –Πολιτικός Επιστήμων

Χριστός Ανέστη! Η Ανάσταση του Χριστού χαρίζει αγαλλίαση και αισιοδοξία στους  Έλληνες. Στα δύσκολα χρόνια της πνευματικής, οικονομικής και κοινωνικής κρίσης η μόνη πηγή φωτός και ελπίδας είναι η Πίστη μας, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, η Ελληνορθόδοξη Παράδοσή μας. Την Ανάσταση του Κυρίου γιόρταζαν διπλά και οι υπόδουλοι Έλληνες επί Τουρκοκρατίας. Την ημέρα της Λαμπρής θυμόντουσαν το ένδοξο παρελθόν τους και παρακαλούσαν τον Θεό να δώσει την πολυπόθητη ελευθερία, την οποία καταπατούσαν οι Οθωμανοί.

Για να εξέλθουμε από την πολύπλευρη κρίση πρέπει να οδηγήσουμε τους νέους μας να ξεδιψάσουν από το πεντακάθαρο νερό της Ελληνορθόδοξης Παιδείας. Να απομακρύνουμε τα παιδιά μας από τη λάσπη και τη θολούρα των ψευδοπροοδευτικών ιδεών, των αποτυχημένων πειραμάτων και των υλιστικών ιδεολογιών. Να τούς μιλήσουμε μετά λόγου γνώσεως για τον Χριστό και την Ελλάδα, για την Πίστη μας, την Ιστορία μας, τη διαχρονική γλώσσα μας. Να τους βοηθήσουμε να κατανοήσουν ότι η Ελληνορθόδοξη Παράδοση, όπως την εξέφρασαν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, απαντά σε όλα τα πνευματικά και κοινωνικά προβλήματα. Να τους θυμίσουμε τις διδαχές του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, ο οποίος συνδύαζε τον υγιή πατριωτισμό με την κοινωνική δικαιοσύνη. Να τους εξηγήσουμε ότι τα Ανθρώπινα Δικαιώματα συνοδεύονται και από υποχρεώσεις. Να τονίσουμε ότι δημοκρατία σημαίνει ευθύνη και όχι ασυδοσία.

Σήμερα η κυβερνώσα δήθεν προοδευτική ιδεολογία επιχειρεί να κατεδαφίσει την Ελληνορθόδοξη Παιδεία. Γκρεμίζει χωρίς να κτίζει κάτι καλύτερο. Αποδομεί κάθε στοιχείο ταυτότητας εθνικής και θρησκευτικής. Με την αλλοίωση του μαθήματος των Θρησκευτικών υπονομεύουν την Ορθόδοξη Χριστιανική μας ταυτότητα και καλλιεργούν την πολυθρησκειακή σύγχυση. Με τις προτεινόμενες αλλαγές στο μάθημα της Ιστορίας θέτουν στο περιθώριο τούς ήρωες και τους μάρτυρες του Έθνους και καλλιεργούν έναν ισοπεδωτικό διεθνισμό. Με την εμμονή στις «έμφυλες ταυτότητες» επιχειρούν να αμφισβητήσουν τη Χριστιανική διδασκαλία, η οποία διακηρύττει ότι ο Θεός έπλασε δύο φύλα, το άρρεν και το θήλυ. Με την πολεμική κατά των Αρχαίων Ελληνικών επιτίθενται  στη διαχρονική συνέχεια της γλώσσας μας και προετοιμάζουν μία νέα γενιά αφελληνισμένων νέων που θα μιλούν τις ξένες γλώσσες καλύτερα από τα ελληνικά.

Στην αμφισβήτηση του πνευματικού πλούτου μας οφείλουμε να αντισταθούμε. Δεν πρέπει να αποκοπεί η παιδεία μας από την «πηγήν ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον». Μόνο με τα ελληνορθόδοξα γράμματα θα ξαναβρούν οι νέοι μας την ελπίδα και το χαμόγελο που δικαιούνται. Ας μην απορρίψουμε το Αναστάσιμο μήνυμα της Ελληνορθόδοξης Παιδείας, η οποία κράτησε όρθιους τους Έλληνες σε χρόνια δύσκολα και δίσεκτα.

Η Ανάσταση του Χριστού συμβολίζει τη νίκη του Φωτός επί του σκότους. Ας μεταλαμπαδεύσουμε αυτό το Φως στα παιδιά μας.

Άρθρο στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Μ. Σάββατο – Κυριακή του Πάσχα 15-16.4.2017

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί η πρόθεση του Υπουργείου Παιδείας να αλλάξει ριζικά τη διδασκαλία της Ιστορίας στα σχολεία. Προβλέπω ότι το μάθημα της Ιστορίας, αντί να καλλιεργεί την εθνική συνείδηση και τη δημοκρατική σκέψη, θα καταντήσει πεδίο ψευδοπροοδευτικών πειραματισμών και χώρος προβολής ιδεολογικά φορτισμένων  απόψεων.

Ήδη το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), το οποίο έχει αναλάβει τη σύνταξη των νέων βιβλίων και προγραμμάτων, έδωσε αρνητικά δείγματα γραφής. Θυμίζω τη νέα ύλη που εισήχθη στα σχολεία από τον Σεπτέμβριο του 2016 για το μάθημα των Θρησκευτικών. Η Ορθοδοξία και η εθνική μας ταυτότητα υποβαθμίζονται και στη θέση τους προτείνεται ένα συγκρητιστικό πολυθρησκειακό συνονθύλευμα. Επίσης το ΙΕΠ παρενέβη προσφάτως στο βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού και συνέστησε στους εκπαιδευτικούς να μη διδάξουν το κεφάλαιο περί του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού με στόχο τον «εξορθολογισμό» της ύλης. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι τα νέα σχολικά εγχειρίδια Ιστορίας θα προωθούν την ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση και την αμφισβήτηση της ελληνορθόδοξης αυτοσυνειδησίας μας.

Άλλωστε τα υψηλόβαθμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν δείξει με λόγους και έργα ότι διαβάζουν την Ιστορία με ιδεολογικές παρωπίδες. Ο Πρωθυπουργός διόρισε ως επικεφαλής του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία τον κ. Αντώνη Λιάκο, ο οποίος αρνείται τη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού.

Ο πρώην Υπουργός Παιδείας κ. Φίλης δεν αναγνωρίζει τη Γενοκοτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, ενώ επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ αφαιρέθηκε από την ύλη της Γ΄ Λυκείου η ιστορία των Ποντίων Ελλήνων.

Ο πρώην Υπουργός Παιδείας κ. Μπαλτάς έστειλε μήνυμα την 25^η Μαρτίου 2015  προς τους μαθητές λέγοντας ότι η Ελληνική Επανάσταση αντιγράφει τη Γαλλική και την Αμερικανική Επανάσταση. Δεν διάβασε προφανώς την απάντηση του Κολοκοτρώνη ότι η Ελληνική Επανάσταση έχει χαρακτήρα εθνικό και απελευθερωτικό και δεν είναι εμφύλια διαμάχη με κοινωνικό περιεχόμενο, όπως η Γαλλική. Ειδικά δε η σύγκριση με την αμερικανική επανάσταση του 1776 είναι λίαν ατυχής, διότι εκείνη μεν δημιούργησε ένα νέο έθνος, ενώ η ελληνική Επανάσταση απλώς δημιούργησε κράτος. Το έθνος προϋπήρχε και δεν σταμάτησε να υπάρχει παρά την τουρκική κατάκτηση.

Φοβούμαι ότι η αριστερή ιδεοληψία θα απαλείψει από τα σχολικά βιβλία τους ήρωες και τους μάρτυρες της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Στη θέση τους θα προβάλλονται αμφιλεγόμενα πρόσωπα, τα οποία αγωνίσθηκαν στα μέσα του 20ού αιώνος για να επιβάλουν στη χώρα μας ολοκληρωτικό καθεστώς σοβιετικού τύπου και για να επιτρέψουν την απόσχιση της Μακεδονίας και της Θράκης.

Η ιστορική  γνώση πρέπει να βασίζεται στις πηγές, να δίνει πρότυπα και να καλλιεργεί το έδαφος για μία πνευματική αναγέννηση του Έθνους μας. Ο Ελληνισμός πολλές φορές σταυρώθηκε, αλλά κατόρθωσε να αναστηθεί. Καλή Ανάσταση!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 9 Απριλίου 2017

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Προ ολίγων ημερών εκοιμήθη στις ΗΠΑ σε ηλικία 59 ετών ο καθηγητής της Ιατρικής και αγωνιστής υπέρ των εθνικών μας θεμάτων Δρ. Χρήστος Κατσέτος. Λόγω της φιλίας μας, η οποία ανάγεται στα μαθητικά μας χρόνια στο Πειραματικό Σχολείο Πανεπιστημίου Αθηνών, θα ήθελα να αφιερώσω στη μνήμη του το ακόλουθο κείμενο δεδομένης της μεγάλης αγάπης του προς τον Βλαχόφωνο Ελληνισμό. Ο αείμνηστος Χρήστος και εγώ είχαμε την ευκαιρία να διδαχθούμε στο σχολείο μας τη Νεώτερη Ελληνική και Βαλκανική Ιστορία από τον κορυφαίο σύγχρονο Έλληνα Βαλκανιολόγο, τον Δρα Αχιλλέα Λαζάρου, ο οποίος μέχρι σήμερα αγωνίζεται για την επιστημονική κατοχύρωση της ελληνικότητος των Βλάχων.

Οι Βλαχόφωνοι Έλληνες ή Βλάχοι με Β κεφαλαίο είναι γηγενείς Έλληνες που αναγκάσθηκαν να λατινοφωνήσουν λόγω της Ρωμαϊκής κατακτήσεως στην πατρίδα μας. Κατοικούν κυρίως στην Ήπειρο, τη Μακεδονία και τη Θεσσαλία και μιλούν τα ελληνικά παράλληλα με τη βλάχικη διάλεκτο. Δεν έχουν καμμία εθνολογική σχέση με τους Ρουμάνους ή άλλους λατινόφωνους λαούς. Ανήκουν στην πολυπληθή ομάδα των διγλώσσων Ελλήνων, όπως και οι αρβανιτόφωνοι, οι σλαβόφωνοι και άλλοι. Οι Βλάχοι με το παράδειγμά τους, την αγωνιστικότητά τους και τη συμβολή στην αναγέννηση του Ελληνισμού απέδειξαν ότι οι διάλεκτοι και τα τοπικά γλωσσικά ιδιώματα δεν αποτελούν προσδιοριστικό στοιχείο της εθνικής συνειδήσεως. Σήμερα ορισμένες προπαγάνδες γειτονικών λαών ή Ελλήνων αποδομητών της Ιστορίας επιχειρούν να κατασκευάσουν μειονοτικά ζητήματα με βάση τη διγλωσσία. Όμως η Ιστορία τούς διαψεύδει. Οι Βλαχόφωνοι Έλληνες έδωσαν αγώνες υπέρ του Έθνους και ανέδειξαν μεγάλους εθνικούς ευεργέτες, όπως ο Σίνας, ο Αβέρωφ, ο Αρσάκης, ο Ζάππας κ.ά. Το Εθνικόν Μετσόβιον Πολυτεχνείον ιδρύθηκε με δωρεά Βλάχων ευεργετών.

Από το βιβλίο «Βλάχοι, Μαρτυρία Ορθοδοξίας, Ελληνισμού και Πολιτισμού» του Καθηγητού και πρώην Κοσμήτορος της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ Μιχαήλ Τρίτου αποσπώ χρήσιμες πληροφορίες για την σύνδεση των Βλάχων με την Ορθοδοξία. Το βιβλίο εξεδόθη το 2012 από την Φιλόπτωχο Αδελφότητα Ανδρών Θεσσαλονίκης.

«Σε όλες τις πόλεις και τα χωριά, όπου υπάρχουν συμπαγείς βλάχικοι πληθυσμοί, συναντούμε μεγάλο αριθμό Μονών, Ναών και εξωκκλησίων, που είναι στολισμένα με ό,τι πολυτιμότερο έχει η αργυροχοΐα, η ξυλογλυπτική και η αγιογραφία. Τα περισσότερα αφιερώματα προέρχονται από τους Μεγάλους Βλάχους Εθνικούς Ευεργέτες, που διέπρεψαν οικονομικά στην αλλοδαπή.

Βλάχοι ανήγειραν το 1537 την ορθόδοξη ελληνική εκκλησία στη Βενετία, το 1690 την ελληνική εκκλησία της Πέστης, όπου δημιούργησαν αργότερα και φιλόπτωχο ταμείο για τους μετανάστες, που δυσκολεύονταν οικονομικά στο εξωτερικό.

Το 1789 Βλάχοι από το Συρράκο της Ηπείρου ανακαίνισαν την εκκλησία της Παναγίας των Αγγέλων στη Βαρλέτα της Ιταλίας.

Ιδιαίτερα πρέπει να εξάρουμε την ενασχόλησή τους με τις Τέχνες, που σχετίζονται με την ορθόδοξη παράδοση και ειδικότερα με τη διακόσμηση των ναών.

Η διαχρονικά σταθερή προσήλωση των Βλάχων των Βαλκανίων στην Ορθόδοξο Εκκλησία εξηγεί το γεγονός ότι από αυτούς αναδείχθηκαν Νεομάρτυρες Άγιοι της Εκκλησίας μας, οι οποίοι στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας, με τη μαρτυρική θυσία της ζωής τους ανέκοψαν το κύμα του εξισλαμισμού και απέτρεψαν τον εκτουρκισμό. Αντιπροσωπευτικά αναφέρουμε τον εκ Μετσόβου Νεομάρτυρα Νικόλαο, τον εκ Σαμαρίνης Νεομάρτυρα Δημήτριο και τον εκ Βιθυκουκίου Κορυτσάς Νεομάρτυρα Νικόδημο.

Από τους Διδασκάλους του Γένους, που αγωνίστηκαν για την πνευματική θωράκιση των ραγιάδων, αναφέρουμε τον εκ Μοσχοπόλεως ιερομόναχο Νεκτάριο Τέρπο, τον εκ Μετσόβου Νικόλαο Τζιαρτζούλη, τον εκ Μοσχοπόλεως Θεόδωρο Καβαλλιώτη και τον εκ Καστανιάς Τρικάλων ιερομόναχο Διονύσιο Πύρρο τον Θετταλό» (σελ. 36-38).

Στο ίδιο βιβλίο βρίσκουμε πολλά στοιχεία για τους τρεις προαναφερθέντες Βλάχους Νεομάρτυρες. Μάλιστα παρατηρώ ότι ο Νικόλαος ο εκ Μετσόβου μαρτύρησε στα Τρίκαλα το 1617, άρα φέτος συμπληρώνονται ακριβώς 400 χρόνια από τον μαρτυρικό θάνατό του στην πυρά. Ο καθηγητής Τρίτος παραθέτει επίσης αξιόλογα ιστορικά ντοκουμέντα από την εθνική δράση των Βλαχοφώνων Ελλήνων κατά το 1821, τον Μακεδονικό Αγώνα και τα νεώτερα χρόνια. Σημαντική είναι η μαρτυρία περί των Βλάχων, την οποία διαβάζουμε στην σελίδα 33 του βιβλίου:

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ΄ ο Μεγαλοπρεπής, σε επιστολή που έστειλε στις 27.7.1905 στον Οθωμανό Υπουργό Παιδείας τονίζει μεταξύ άλλων: «Οἱ Ἑλληνόβλαχοι οὐδεμίαν ἐδέχθησαν ἤ δέχονται διάκρισιν μεταξύ αὐτῶν καί τῶν Ἑλλήνων, Ἕλληνες καί αὐτοί ὄντες καί Ἕλληνας ἑαυτούς κηρύσσοντες. Μίαν δέ εἶχον καί ἔχουσιν γλῶσσαν, τήν Ἑλληνικήν, ἔν τε τῷ ἱερῷ ναῷ, τῷ σχολείῳ, τῇ συναλλαγῇ, καί τῷ ἐμπορίω καί ἐν αὐτῇ ταύτη τῇ οἰκογενεία…».

Σήμερα οφείλουμε να δείξουμε ιδιαίτερη μέριμνα για τους Βλαχόφωνους Έλληνες, οι οποίοι διαβιούν εκτός των συνόρων του κράτους μας. Στην Αλβανία οι Βλάχοι αγωνίζονται παρά τις αντιξοότητες να διαφυλάξουν την Ορθόδοξη Πίστη και την ελληνικότητά τους. Κατοικούν κυρίως στις περιοχές της Κορυτσάς και του Αυλώνος. Δίπλα στην Κορυτσά βρίσκεται η παλαιά πνευματική πρωτεύουσα των Βλαχοφώνων Ελλήνων, η ιστορική Μοσχόπολις. Τον 18^ο αιώνα είχε πολλά ελληνικά σχολεία, τα οποία καταστράφηκαν από τους Τουρκαλβανούς.

Στο κράτος των Σκοπίων είναι αρκετοί οι Βλαχόφωνοι Έλληνες, αλλά η τοπική κυβέρνηση αρνείται να τούς αναγνωρίσει ως ελληνική μειονότητα. Κατοικούν κυρίως στην περιοχή του Μοναστηρίου (Μπίτολα). Εκεί μεταφέρθηκαν προ δύο αιώνων πολυάριθμοι Βλάχοι μετά την καταστροφή της Μοσχοπόλεως.

Το Γένος οφείλει ευγνωμοσύνη στον Βλαχόφωνο Ελληνισμό.

Άρθρο στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ 5.4.2017

ΠΟΤΕ ΘΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΘΕΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ;

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Η τεχνητή «μακεδονική» εθνότητα βρίσκεται υπό πίεση από διάφορες πλευρές. Μόλις προ ολίγων ημερών το μεγαλύτερο αλβανικό κόμμα στην ΠΓΔΜ, το DUI, ανακοίνωσε ότι τάσσεται υπέρ της αλλαγής της ονομασίας του κράτους, ώστε να υπάρξει συμφωνία με την Ελλάδα. Παραλλήλως η εκλογική επιτυχία του κεντροδεξιού κόμματος GERB στις βουλγαρικές εκλογές αναμένεται να σηματοδοτήσει την άσκηση έντονης πίεσης  προς τα Σκόπια. Οι Βούλγαροι δεν αναγνωρίζουν «μακεδονικό» έθνος και θεωρούν ότι οι Σλάβοι των Σκοπίων είναι Βούλγαροι. Μάλιστα όταν πρωτοεμφανίσθηκε στον χάρτη ως ανεξάρτητο το κράτος των ψευδομακεδόνων, και συγκεκριμένα το 1991, η Βουλγαρία είχε καταθέσει υπόμνημα στον ΟΑΣΕ λέγοντας ότι στο νέο αυτό κράτος κατοικούν 2 εκατομμύρια Βούλγαροι και 200.000 Έλληνες.

Τώρα, λοιπόν, που Αλβανοί, Βούλγαροι και Σέρβοι προβάλλουν την πολυεθνική σύσταση του σκοπιανού μορφώματος, είναι πολλαπλώς χρήσιμο να αναδείξουμε  την λησμονημένη ελληνική μειονότητα. Αποτελείται κυρίως από Βλαχόφωνους Έλληνες, οι οποίοι φοβούνται να εκδηλωθούν. Στη μόνη επίσημη απογραφή μετά την πτώση του Κομμουνισμού η κυβέρνηση των Σκοπίων είχε απαγορεύσει στους πολίτες να δηλώσουν «Έλληνες» ή «Βούλγαροι». Πάντως ο πρώτος Πρόεδρος της ΠΓΔΜ, Κίρο Γκλιγκόροφ, είχε παραδεχθεί σε τσεχική εφημερίδα ότι στο κράτος του κατοικούν 100.000 Έλληνες.

Ο αείμνηστος πρώην Υπουργός Αμύνης της Κύπρου Τάσος Μητσόπουλος αποκάλυψε στις 17/7/2008 στη «ΣΗΜΕΡΙΝΗ» της Λευκωσίας τα εξής:

«Την περίοδο 1989-1993, όταν υπηρετούσα ως ειδικός σύμβουλος στο ελληνικό ΥΠΕΞ, είχα λάβει ρητές οδηγίες από την προϊσταμένη μου υφυπουργό Βιργινία Τσουδερού να ασχοληθώ με το θέμα της ελληνικής μειονότητας στα Σκόπια. Έχοντας πολύτιμους συμπαραστάτες στην αποστολή μου αυτή επιφανείς καθηγητές και επιστήμονες, αλλά και θερμούς και συνετούς πατριώτες, ταξίδεψα αρκετές φορές στην ΠΓΔΜ και κυρίως στην περιοχή του Μοναστηρίου. Ήρθα σε επαφή, λαμβάνοντας πάντα τις σχετικές προφυλάξεις, με δεκάδες Έλληνες των Σκοπίων, οι οποίοι με δάκρυα στα μάτια και πόνο ψυχής μού εξιστορούσαν τις διώξεις που υπέστησαν, την αφόρητη πνευματική τρομοκρατία που γνώρισαν προκειμένου να απαρνηθούν τις ρίζες, την ταυτότητα, την πίστη τους και να γίνουν δηλωσίες· να αποδεχθούν δηλαδή ότι δεν υπήρξαν ποτέ Έλληνες αλλά Σλαβομακεδόνες. Συγκέντρωσα υλικό που κατέγραφε τη συστηματική προσπάθεια αλλοίωσης των φυλετικών και πολιτισμικών χαρακτηριστικών των Ελλήνων μειονοτικών…

Πίσω από κάθε μικρή ή μεγάλη ιστορία κρύβονταν απίστευτες προσωπικές περιπέτειες και ανείπωτες δοκιμασίες, που γράφτηκαν με πολύ πόνο, αίμα και δάκρυ. Οικογένειες που ξεκληρίστηκαν, άνδρες που βιαίως εκτοπίστηκαν, ονόματα που εκσλαβίστηκαν, ακόμη και κοιμητήρια ολόκληρα που ισοπεδώθηκαν … και όλα τούτα σε μια προσπάθεια να εμπεδωθεί παντί τρόπω η θέση ότι οι Μακεδόνες είναι Σλάβοι και όχι Έλληνες»!

Η Ελλάς οφείλει να ενδιαφερθεί για τους ομοεθνείς μας στο γειτονικό κράτος.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 2 Απριλίου 2017

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Πώς επιβίωσε το Έθνος μας μετά από αιώνες Τουρκοκρατίας και Ενετοκρατίας; Ποια είναι τα πνευματικά εφόδια που οδήγησαν τον Ελληνισμό στην Επανάσταση του 1821; Οι απαντήσεις περιέχουν χρήσιμα μηνύματα και για τους σημερινούς Έλληνες.

• Η Ορθόδοξη Εκκλησία που διεφύλαξε την Πίστη, την εθνική συνείδηση και καλλιέργησε αγωνιστικό πνεύμα. Επί Τουρκοκρατίας όποιος χανόταν για την Ορθοδοξία χανόταν και για τον Ελληνισμό. Οι εξισλαμισμένοι τούρκευαν και μετετρέποντο σε διώκτες του Έθνους μας. Η Εκκλησία με τους ιεροκήρυκες, τους μοναχούς των Κρυφών Σχολειών και κυρίως με τους Νεομάρτυρες διέσωσε τη σπίθα που άναψε τη φλόγα της Ελευθερίας.
• Η πίστη στη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού. Λόγιοι και κληρικοί, αγωνιστές και απλός λαός, όλοι είχαν την συνείδηση ότι πρέπει να ελευθερωθούν, διότι είναι απόγονοι των Αρχαίων ενδόξων Ελλήνων και της Ελληνορθόδοξης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ο Κολοκοτρώνης δηλώνει στον Άγγλο Χάμιλτον ότι συνεχίζει τον αγώνα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Ο Μακρυγιάννης λέει στους στρατιώτες του ότι πολεμούν για να σώσουν τα αρχαία αγάλματα.
• Η Μεγάλη Ιδέα ως όραμα και ως ελπίδα. Τίποτε σημαντικό δεν επιτυγχάνεται χωρίς όραμα. Ο Ελληνισμός ουδέποτε εγκατέλειψε την ελπίδα για απελευθέρωση όλων των εδαφών που τού ανήκαν επί Βυζαντίου/Ρωμανίας. Σήμερα μία από τις αιτίες της πολύπλευρης κρίσης είναι το γεγονός ότι ως Έλληνες δεν έχουμε βρει μία νέα Μεγάλη Ιδέα για να μας συναρπάσει και να μας ανυψώσει πνευματικά.
• Η αγάπη των Ελλήνων για τα γράμματα. Άλλοτε σε Κρυφά Σχολειά και άλλοτε –κυρίως μετά το 1700- σε φανερά εκπαιδευτήρια, οι υπόδουλοι μάθαιναν γράμματα με βασικά εγχειρίδια το Ψαλτήρι, την Οκτώηχο και το Ευαγγέλιο. Στα ανώτερα μαθήματα εδιδάσκοντο αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς και κείμενα του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου. Λόγω της απαγορεύσεως των ελληνικών τυπογραφείων από τους Τούρκους, οι κοινότητες του εξωτερικού εξέδιδαν πολλά ωφέλιμα βιβλία.
• Η ικανότητα των Ελλήνων στο εμπόριο και στη ναυτιλία. Έμποροι από την υπόδουλη Ελλάδα έφευγαν για τη Δυτική και Ανατολική Ευρώπη, συγκέντρωναν χρήματα και επέστρεφαν για να ανοικοδομήσουν εκκλησίες και σχολεία. Το ναυτικό των νησιών και των παραλίων πόλεων ξεκίνησε ως εμπορικό, αλλά το 1821 μετετράπη σε πολεμικό. Το εμπόριο και η ναυτοσύνη τέθηκαν στην υπηρεσία των εθνικών οραματισμών.
• Το κοινοτικό σύστημα ως δημοκρατικός θεσμός και ως ένδειξη αλληλεγγύης προς τους πάσχοντες. Των Ελλήνων οι κοινότητες υπήρξαν προέκταση της ενορίας, εξέλεγαν τους δημογέροντες, φρόντιζαν για την παιδεία και βοηθούσαν τις χήρες και τα ορφανά.
• Το αντιστασιακό πνεύμα του Ελληνισμού. Δεκάδες εξεγέρσεις οργανώθηκαν πριν από το 1821.

Το Ελληνορθόδοξο πνεύμα του 1821 ας είναι ο οδηγός μας για να ξεπεράσουμε την πολυσύνθετη κρίση της εποχής μας.

Άρθρο στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Σάββατο 25 – Κυριακή 26 Μαρτίου 2017

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου 1821 θα συνοδευθεί από τη μονότονη προσπάθεια κάποιων «προοδευτικών» να ξαναγράψουν την Ιστορία. Μόνιμος στόχος των συγκεκριμένων διανοουμένων και αρθρογράφων είναι το Κρυφό Σχολειό. Το χαρακτηρίζουν μύθο και το χλευάζουν. Προφανώς διακατέχονται είτε από άγνοια είτε από εμπάθεια. Αντιλαμβάνομαι ότι οι στόχοι τους είναι δύο. Πρώτον να υποβαθμίσουν τον πατριωτικό ρόλο της Εκκλησίας και δεύτερον να εξωραΐσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία και να την παρουσιάσουν φιλελεύθερη και ανεκτική.

Ας έλθουμε στον πρώτο στόχο τους. Τους ενοχλεί η υπενθύμιση ότι στα δύσκολα χρόνια της δουλείας η Ορθόδοξη Εκκλησία και οι κληρικοί ανέλαβαν την εκπαίδευση και την εθνική αφύπνιση των υποδούλων. Δεν θα καταφύγουμε σε μαρτυρίες Ελλήνων της εποχής εκείνης. Θα θυμίσουμε τί έγραφε σε επιστολή του ο Ρωμαιοκαθολικός Γκέρλαχ, πάστορας της Γερμανικής Πρεσβείας της Κωνσταντινουπόλεως το 1575. Αντιγράφουμε από το σπουδαίο σύγγραμμα του συγχρόνου μας Γερμανού Ρωμαιοκαθολικού κληρικού και Νεοελληνιστή Γκέρχαρντ Ποντσκάλσκι «Η Ελληνική Θεολογία επί Τουρκοκρατίας», (ελληνική έκδοση Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, 2005): «Πουθενά σε ολόκληρη την Ελλάδα δεν ευδοκιμεί η μελέτη. Δεν υπάρχουν δημόσιες ακαδημίες ή καθηγητές, με εξαίρεση τα κοινά σχολεία, όπου διδάσκονται τα αγόρια ανάγνωση με το Ωρολόγιο, την Οκτώηχο, το Ψαλτήριο και άλλα βιβλία που χρησιμοποιούνται στις ακολουθίες. Ελάχιστοι όμως από τους ιερείς και τους μοναχούς κατανοούν πραγματικά αυτά τα βιβλία» (σελ. 86). Να, λοιπόν, που ένας Γερμανός κληρικός του 16ου αιώνος, ο οποίος δεν είχε κανένα λόγο να κατασκευάζει μύθους υπέρ του Ορθοδόξου κλήρου, παραδέχεται σε επιστολή του προς τον Γερμανό λόγιο Μαρτίνο Κρούσιο, ότι οι μοναχοί και οι κληρικοί ήταν οι μόνοι που αγωνιζόντουσαν κατά την περίοδο εκείνη να μορφώσουν τα Ελληνόπουλα, παρά τα δικά τους μορφωτικά κενά.

Ερχόμαστε τώρα στην προσπάθεια των κατασκευαστών της «προοδευτικής Ιστορίας» να εξωραΐσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Υποστηρίζουν ότι δεν υπήρχε καταπίεση εις βάρος της παιδείας των Ορθοδόξων Ελλήνων. Ας δούμε όμως πώς περιγράφει το κλίμα του 17ου αιώνος ένας επιφανής Έλληνας που τελικά έχασε την ζωή του λόγω της υπερβολικής τόλμης του. Καταθέτουμε τη μαρτυρία του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Κυρίλλου Λουκάρεως, ο οποίος στραγγαλίστηκε το 1638 από τους Τούρκους. Έγραφε το 1616 σε μία πραγματεία του- προκήρυξη προς τους Έλληνες: « Ημπορούσι να είπουν οι Λατίνοι… μάθημα και σοφίαν δεν έχετε, αμή είσθε δούλοι και έχετε τους Τούρκους πάνω από τα κεφάλια σας… Όσον πως δεν έχομεν σοφίαν και μαθήματα αλήθεια είναι…. Η πτωχεία και η αφαίρεσις της βασιλείας μας το έκαμαν και ας έχωμεν υπομονήν». Ομολογεί ο Πατριάρχης με αρκετό θάρρος ότι οι Έλληνες δεν είχαν «μαθήματα», δηλαδή σχολεία, διότι ήσαν υπόδουλοι. Έχασαν το κράτος τους και λόγω εχθρικής καταπίεσης δεν μπορούν να μορφωθούν, με αποτέλεσμα να τους ειρωνεύονται οι Δυτικοί Χριστιανοί.

Επισημαίνουν οι αμφισβητίες: Μα καλά τον 18ο αιώνα έχουμε πλέον αξιόλογα ελληνικά σχολεία στα Γιάννενα, στην Κοζάνη, στην Σμύρνη, στο Άγιον Όρος κλπ. Και ο Πατροκοσμάς σχολεία ίδρυε. Απαντούμε ότι την εποχή εκείνη είχε χαλαρώσει κάπως η Οθωμανική αυθαιρεσία λόγω πιέσεων έξωθεν. Όμως και τότε ακόμη υπήρχε ανάγκη για κρυφά μαθήματα. Γιατί; Την απάντηση δίνει ο Γάλλος δημοσιογράφος Ρενέ Πυώ στο βιβλίο του « Δυστυχισμένη Βόρειος Ήπειρος» (ελληνική έκδοση ΤΡΟΧΑΛΙΑ, Αθήνα χ.χρ.): Ο Πυώ ακολούθησε το 1913 τον Ελληνικό Στρατό που απελευθέρωσε την ενιαία Ήπειρο και διηγείται τί άκουσε σχετικά με την Τουρκοκρατία στο Αργυρόκαστρο: «Κανένα βιβλίο τυπωμένο στην Αθήνα δεν γινόταν δεκτό στα σχολεία της Ηπείρου. Ήταν επιβεβλημένο να τα προμηθεύονται όλα από την Κωνσταντινούπολη. Η Ελληνική Ιστορία ήταν απαγορευμένη. Στην περίπτωση αυτή λειτουργούσαν πρόσθετα κρυφά μαθήματα, όπου ο νεαρός Ηπειρώτης μάθαινε για τη μητέρα πατρίδα, διδασκόταν τον εθνικό της ύμνο, τα ποιήματά της και τους ήρωές της» (σελ 126). Ένας Γάλλος πολεμικός ανταποκριτής καταγράφει χωρίς φόβο και πάθος την κατάσταση της παιδείας στον τομέα της παιδείας στις αρχές του προηγουμένου αιώνος. Κρυφά μαθήματα για τα ελληνόπουλα. Αυτή είναι η αλήθεια, την οποία οι δήθεν προοδευτικοί θέλουν να αγνοούν. Αλλά οι μαρτυρίες τούς διαψεύδουν.

Αδιάψευστοι μάρτυρες είναι τα τοπωνύμια. Στην Πελοπόννησο, στην Κρήτη, στη Βοιωτία, στις Κυκλάδες, στην Ήπειρο, στη Μακεδονία, στη Μικρά Ασία, παντού όπου έζησε ο Ελληνισμός διασώζεται ακόμη το τοπωνύμιο Κρυφό Σχολειό. Δεν μπορεί σε τόσα διαφορετικά μέρη να…..έπαθαν οι κάτοικοι ομαδική παράκρουση! Η προφορική παράδοση από γενιά σε γενιά διέσωσε στην ιστορική μνήμη την αλήθεια για το Κρυφό Σχολειό. Αυτήν ακριβώς που περιγράφει ο υπασπιστής του Κολοκοτρώνη Φώτιος Χρυσανθόπουλος ή Φωτάκος, όταν γράφει στον Α΄ τόμο των Απομνημονευμάτων του (σελίδα 46) ότι τα ελληνικά μαθήματα επί Τουρκοκρατίας τα είχαν αναλάβει οι ιερείς και σε ορισμένες περιόδους αυτά «εγίνοντο εν τω σκότει και προφυλακτά από τους Τούρκους»!

Όσοι ενδιαφέρονται για πληρέστερη διερεύνηση του θέματος μπορούν να βρουν δεκάδες μαρτυρίες για τα βάσανα της παιδείας επί Τουρκοκρατίας στο βιβλίο του Γεωργίου Κεκαυμένου με τίτλο «Το Κρυφό Σχολειό- Το Χρονικό μιας Ιστορίας» (Εναλλακτικές Εκδόσεις, 2013). Χρήσιμα στοιχεία περιέχει και το φυλλάδιο της Αποστολικής Διακονίας με τίτλο: «Το Κρυφό Σχολειό- Μύθος ή Πραγματικότητα;». Καλή μελέτη!

Άρθρο στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, Τετάρτη 22 Μαρτίου 2017

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Η συζήτηση για την Αναθεώρηση του Συντάγματος  έδωσε αφορμή σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να  μιλήσουν  για χωρισμό Εκκλησίας και Πολιτείας, χωρίς όμως, να διευκρινίζουν τι εννοούν. Όσοι γνωρίζουν εις βάθος το θέμα υπενθυμίζουν ότι με βάση το ισχύον Σύνταγμα οι ρόλοι είναι διακριτοί. Επειδή πλησιάζει η 25^η Μαρτίου προτείνω να δούμε πώς έβλεπαν το ζήτημα εκείνοι που αγωνίσθηκαν για να γίνουμε ανεξάρτητο κράτος.

Ένας από τούς πρωταγωνιστές του Αγώνος, ο Κοζανίτης Νικόλαος Κασομούλης, έγραψε στα «Ενθυμήματα Στρατιωτικά»: «….Η ελληνική γλώσσα, ο χαρακτήρ και τα έθιμα του ελληνικού λαού, μετά την πτώσιν του Βασιλείου μας, εδιατηρήθησαν υπό την επαγρύπνησιν του Κλήρου μας και δια των διαφόρων πεπαιδευμένων του Έθνους μας και δια της κοινής ευλαβείας προς την αγίαν ημών θρησκείαν…».

Στα πρώτα Συντάγματα της Εθνεγερσίας ορίζεται ότι «Έλληνες εισίν οι κάτοικοι της Ελληνικής Επικρατείας οι πιστεύοντες εις Χριστόν», ενώ ως κανόνες Δικαίου ορίζονται οι νόμοι των «Χριστιανών ημών Αυτοκρατόρων», δηλαδή των Βυζαντινών.

 Η πολυσυζητημένη διάταξη περί της επικρατούσης θρησκείας, η οποία υπάρχει σε όλα τα Συντάγματα από εκείνο του 1844 μέχρι το ισχύον του 1975/1986/2001, εντοπίζεται για πρώτη φορά μαζί με την διακήρυξη της ανεξιθρησκίας σε ένα από τα νομοθετικά κείμενα του Αγώνος του 1821. Πρόκειται για μία πράξη του Αρείου Πάγου της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδος με έδρα την Άμφισσα, η οποία αναφέρει: «Αν και όλας τας θρησκείας δέχεται η Ελλάς, και τας τελετάς και την χρήσιν αυτών κατ’ ουδένα τρόπον εμποδίζει, την Ανατολικήν όμως του Χριστού Εκκλησίαν και την σημερινήν γλώσσαν μόνας αναγνωρίζει ως επικρατούσας θρησκείαν και γλώσσαν της Ελλάδος».

Κατά την συζήτηση για το Σύνταγμα του 1844 ετέθη το θέμα του θρησκεύματος του Βασιλέως. Ο αγωνιστής και συγγραφεύς Ιωάννης Μακρυγιάννης επέμενε να τεθεί όρος ότι μετά τον Ρωμαιοκαθολικό Όθωνα οι επόμενοι Ανώτατοι Άρχοντες έπρεπε οπωσδήποτε να είναι βαπτισμένοι Ορθόδοξοι. Έγινε έντονη συζήτηση, αλλά τελικά η πρόταση εγκρίθηκε παμψηφεί. Την σκηνή περιγράφει ο Μακρυγιάννης στο δεύτερο έργο του, τα Οράματα και Θάματα: «Όταν πιαστήκαμεν εις την Συνέλεψη δια τη θρησκεία….όλοι οι πρέσβεις θυσίασαν πλήθος τραπέζια και χρήματα να μπορέσουν να κάμουν τον σκοπόν τους. Να μην γένει τίποτας, επιαστήκαμεν εκείνην την ημέραν πολύ· από την φιλονικία την πολλή λέγει ο Μεταξάς να το βάλομεν εις τον ψήφον. Του λέγω αυτεινού και όσοι ήταν σύμφωνοι, θρησκεία δεν βαίνομεν εις τον ψήφον· ορθόδοξοι χριστιανοί να κομματιαστούμεν, δυτικοί και ανατολικοί, ότι σήμερον πεθαίνομεν όλοι, τούς λέγω εδώ μέσα. Τότε χωρίς να την βάλομεν εις τον ψήφο, έγινε παμψηφεί…».

Οι πρόγονοί μας αγωνίσθηκαν  για ένα κράτος με ταυτότητα Ελληνορθόδοξη και όχι ουδετερόθρησκη.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 19 Μαρτίου 2017