Kωνσταντίνος Χολέβας

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Είμαστε ένας λαός που θρησκεύει! Tην πρώτη θέση σε ό,τι αφορά την πεποίθηση ότι η πίστη στον Θεό ταυτίζεται με την ηθική και πρώτοι στον δυτικό κόσμο σε ό,τι αφορά τη σημασία που έχει η θρησκεία στη ζωή μας είμαστε οι Έλληνες, όπως δείχνουν τα στοιχεία παγκόσμιας έρευνας που διενήργησε το αμερικανικό Pew Research Center σε 34 χώρες από τις 13 Μαΐου ώς τις 2 Οκτωβρίου 2019 με τη συμμετοχή 38.426 πολιτών. Την έρευνα παρουσίασε στην Καθημερινή της Κυριακής, στις 26.7.2020 ο Παύλος Παπαδόπουλος.

Το αποτέλεσμα της έρευνας είναι το εξής: Από τα 13 κράτη της Ε.Ε. στα οποία διενεργήθηκε η έρευνα, η Ελλάδα είναι πρώτη στην πεποίθηση ότι η πίστη στον Θεό είναι προϋπόθεση για να είσαι ηθικός (53%). Στη δεύτερη θέση βρίσκεται η Βουλγαρία (50%) και στην τρίτη η Σλοβακία (45%).

Στην ερώτηση αν η θρησκεία είναι σημαντική στη ζωή μας, η χώρα μας αναδεικνύεται πρώτη στην Ευρώπη και πρώτη στον δυτικό κόσμο, αφού το 80% απαντά «σημαντική» και «πολύ σημαντική» και μόνο το 20% «λίγο» ή «καθόλου σημαντική».

Στο ερώτημα για την αξία της προσευχής το 73% των Ελλήνων απάντησε ότι η προσευχή έχει σημαντικό ρόλο στη ζωή του. Όταν ρωτήθηκαν για τον Θεό το ποσοστό όσων απάντησαν ότι έχει σημαντική θέση στη ζωή τους ανήλθε στο 82%. Τα ποσοστά αυτά κατατάσσουν την Ελλάδα στη δεύτερη θέση στον κόσμο ανάμεσα στις ανεπτυγμένες οικονομίες, με πρώτη την Τουρκία.

Αξιοσημείωτο είναι και το ακόλουθο εύρημα: Σε ό,τι αφορά την πολιτική τοποθέτηση των Ελλήνων το 68% των δεξιών συνδέει την πίστη με την ηθική, αλλά μόνον το 36% των αριστερών. Η διαφορά αυτή (32%) μεταξύ δεξιών και αριστερών, όπως σημειώνει η Καθημερινή, είναι η τρίτη μεγαλύτερη στο κόσμο μετά τις ΗΠΑ και την Πολωνία.

Από τα συμπεράσματα της έρευνας προσωπικά οδηγούμαι στις εξής διαπιστώσεις:

1. Ο Έλληνας παραμένει πιστός στις παραδοσιακές αξίες παρά την προπαγάνδα των ψευδοπροοδευτικών. Χύθηκε πολύ μελάνι για να πεισθούμε ότι ο Θεός δεν υπάρχει (!) ή ότι η Εκκλησία είναι οπισθοδρομικός θεσμός, αλλά λίγοι επηρεάσθηκαν. Στη μεγάλη μας πλειοψηφία πιστεύουμε στον Θεό και στη δύναμη της προσευχής.

2. Εν όψει του εορτασμού των 200 ετών από το ένδοξο 1821 καλόν είναι να θυμηθούμε ότι ήταν μία Επανάσταση με χαρακτήρα εθνικό και θρησκευτικό. Όλα τα Συντάγματα των Εθνικών Συνελεύσεων του Αγώνος αρχίζουν με την επίκληση της Αγίας Τριάδος. Αυτό συνεχίζεται και στο σημερινό Σύνταγμα. Δεν είναι ξεπερασμένες αξίες όλα αυτά ούτε βρίσκονται εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου. Οι απαντήσεις στην έρευνα αταδεικνύουν ότι δεν θέλουμε να αποκοπούμε από τα ελληνορθόδοξα ιδανικά των πρωτεργατών της Ελληνικής Επαναστάσεως. Άλλωστε την επίκληση του Θεού μέσα σε Συνταγματικό κείμενο την βρίσκουμε σήμερα και στα Συντάγματα της Ιρλανδίας και της Ελβετίας.

3. Η έρευνα δείχνει τη σημασία της εκπαίδευσης για την οικοδόμηση των αξιών της νεολαίας και της κοινωνίας. Διαβάζουμε ότι στα τελευταία χρόνια της Σοβιετικής Ρωσίας το 40% των πολιτών δήλωναν ότι πίστευαν στον Θεό, ενώ μετά από 30 χρόνια, στη σημερινή μετακομμουνιστική Ρωσία, το ποσοστό ανέρχεται στο 56%. Προφανώς έπαιξε ρόλο και η κατάργηση της αθεϊστικής και αντιεκκλησιαστικής προπαγάνδας στα σχολεία. Δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κατέβαλε εργώδη προσπάθεια για να αλλοιώσει το περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών και να συρρικνώσει τις αναφορές στην Ορθοδοξία. Ευτυχώς το Συμβούλιο της Επικρατείας με 4 αποφάσεις του ακύρωσε το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών για τα Θρησκευτικά Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου, το οποίο άρχισε να διδάσκεται τον Σεπτέμβριο του 2016.

4. Στο ερώτημα αν είναι απαραίτητο να πιστεύεις στον Θεό για να είσαι ηθικός και να έχεις καλές αξίες, θετικά απαντά το 84% στη Βραζιλία, το 79% στην Ινδία και το 84% στη Νότιο Αφρική. Πρόκειται για τρεις από τις ραγδαία αναπτυσσόμενες οικονομίες της ομάδας BRICS (Brasil, Russia, India, China, South Africa). Καταρρίπτεται, λοιπόν, το επιχείρημα ορισμένων ότι οι θρησκεύουσες κοινωνίες είναι οι οικονομικά υπανάπτυκτες.

5. Αξίζει να θυμηθούμε τη διαπίστωση του Φράνσις Φουκουγιάμα στο πρόσφατο βιβλίο του «Ταυτότητα», ότι η παγκοσμιοποίηση δεν είναι νομοτέλεια και ότι κάθε λαός αισθάνεται την ανάγκη να διατηρήσει την εθνική και θρησκευτική ταυτότητά του. Στην Ελλάδα μπορούμε κάλλιστα να διατηρήσουμε την Ορθοδοξία ως πνευματικότητα και ως παράγοντα κοινωνικής συνοχής και πολιτιστικής ιδιοπροσωπίας σεβόμενοι ταυτοχρόνως τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τα συνταγματικά κείμενα των Τοπικών και Εθνικών Συνελεύσεων της Ελληνικής Επαναστάσεως αναφέρονται στην Ορθοδοξία ως επικρατούσα θρησκεία, αλλά στο ίδιο κείμενο κατοχυρώνουν το δικαίωμα κάθε άλλης γνωστής θρησκείας να τελεί ακωλύτως (χωρίς εμπόδια) τις δικές της τελετές. Ο σεβασμός στη θρησκευτική ελευθερία είναι άρρηκτα δεμένος με την ταυτότητά μας.

Άρθρο στην ιστοσελίδα thepresident.gr / 28.7.2020

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στις 31 Ιουλίου συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη δολοφονία του διπλωμάτη και συγγραφέως Ίωνος Δραγούμη. Ένοπλη ομάδα φανατικών βενιζελικών τον συνέλαβε στους Αμπελοκήπους και τον σκότωσε απέναντι από το σημερινό ξενοδοχείο Χίλτον. Ήταν μία πράξη εκδικήσεως για την απόπειρα δολοφονίας κατά του Ελευθερίου Βενιζέλου στο Παρίσι. Στις 31 Ιουλίου 1920 ο Δραγούμης έπεσε θύμα του φανατισμού και του Εθνικού Διχασμού.

Ο Ίων καταγόταν από μεγάλη οικογένεια πολιτικών και διανοουμένων από το Βογατσικό της Δυτικής Μακεδονίας. Εργάσθηκε ως διπλωμάτης και ως οργανωτής του Μακεδονικού Αγώνος (1904-1908). Έγραψε άρθρα και βιβλία για εθνικά και κοινωνικά ζητήματα. Εντάχθηκε στον συνασπισμό των αντιβενιζελικών κομμάτων και γενικά υπήρξε μία εντυπωσιακή προσωπικότητα με πρωτοποριακές ιδέες.

Ο Ίων δεν μπορεί να ενταχθεί σε ιδεολογίες και παρατάξεις. Ήταν πατριώτης, οπαδός της απελευθερώσεως όλων των ελληνικών πληθυσμών. Πίστευε στο έθνος και στους εθνικούς αγώνες. Ταυτοχρόνως ήταν δημοτικιστής και είχε κοινωνικές ιδέες, οι οποίες χαρακτηρίσθηκαν προοδευτικές για την εποχή του. Άλλοι τον είπαν εθνικιστή, άλλοι αριστερό, άλλοι συντηρητικό. Τίποτε από όλα αυτά δεν ήταν. Ο Ίων Δραγούμης ήταν ο Ίων. Μία ξεχωριστή περίπτωση. Ανήκε σε όλον τον Ελληνισμό. Ας μην του βάζουμε ετικέττες.

Ο Δραγούμης, ο Ίδας όπως ήταν το λογοτεχνικό του ψευδώνυμο, κατέγραψε τις απόψεις του για όλα τα προβλήματα της εποχής σε βιβλία που διαβάζονται και σήμερα με ενδιαφέρον. «Όσοι ζωντανοί», «Ηρώων και Μαρτύρων Αίμα», «Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες», «Ελληνικός Πολιτισμός» κ.ά. Πιστεύω πάντως ότι η μεγαλύτερη προσφορά του στο έθνος ήταν η προσπάθειά του να αφυπνίσει την Αθήνα και την ελεύθερη Ελλάδα για τα δεινά των Ελλήνων της Μακεδονίας.

Οι εντόπιοι Έλληνες αγωνίζονταν κατά των Τούρκων κατακτητών και κατά των Βουλγάρων, που ήθελαν να διαδεχθούν τους Τούρκους. Ως Πρόξενος στο Μοναστήρι (Βιτώλια ή Μπίτολα) και στις Σέρρες έβλεπε τον κίνδυνο να αλλάξει κατακτητή η Μακεδονία. Ξεσήκωσε τον γαμπρό του, τον Παύλο Μελά, και τον έφερε στην υπόδουλη Μακεδονία. Ο θάνατος του Παύλου στις 13.10.1904 λειτούργησε σαν ξυπνητήρι και έβγαλε από τον λήθαργο τους κυβερνώντες στην Αθήνα.

Ο αφυπνιστικός λόγος του Δραγούμη, όπως καταγράφεται στο βιβλίο του «Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα», παραμένει επίκαιρος: «Αν τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία, εμείς θα σωθούμε». Και έτρεξε και φώναξε και οργάνωσε και επέτυχε. Με τη βοήθεια εθελοντών από την ελεύθερη Ελλάδα οι Μακεδόνες αμύνθηκαν σθεναρά κατά των Βουλγάρων κομιτατζήδων και κατά της Βουλγαρικής Εξαρχίας.

Ας ξαναδιαβάσουμε τον Ίωνα: «Ο καθένας πρέπει να ξέρει ότι σ’ αυτόν έλαχε να σώση το έθνος του. Έτσι θα προσπαθήσουν πολλοί και θα το σώση όποιος μπορέσει».

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 26.7.2020

Με τη συμφωνία των Πρεσπών το μήνυμα δόθηκε. Όταν υπάρχουν Έλληνες βουλευτές που παραδίδουν την ιστορία της Μακεδονίας σε ένα μικρό και πολυεθνικό κράτος, τότε η Ελλάς δίνει την εντύπωση ότι είναι έτοιμη για μεγαλύτερες υποχωρήσεις απέναντι σε κράτη ισχυρότερα από τα Σκόπια. Είχαν δοθεί προηγουμένως και άλλα μηνύματα υποχωρητικότητας. Με τα Ίμια, τη Μαδρίτη, το βιβλίο του «συνωστισμού» κ.ά. Ο Ερντογάν εφαρμόζει τον νέο Οθωμανισμό του και μετατρέπει σε τζαμί έναν ιστορικό Ορθόδοξο Ναό.

Για λόγους ανωτέρας βίας είχαμε αναγκασθεί να αποδεχθούμε ότι η Αγία Σοφία λειτουργεί ως μουσείο. Αλλά στη συνείδηση των Ελλήνων ήταν, είναι και θα είναι Ορθόδοξος Ναός. Από τη στιγμή που εγκαινιάσθηκε το 537 από τον τότε Πατριάρχη ο Ναός της του Θεού Σοφίας είναι η Μεγάλη Εκκλησία των Ορθοδόξων. Και κάτι ακόμη. Είναι άρρηκτα δεμένη με την ιστορία του Ελληνισμού. Η Θεία Λειτουργία ετελείτο επί 9 αιώνες στην ελληνική γλώσσα. Τα ψηφιδωτά έχουν ελληνικές επιγραφές. Και οι Έλληνες είμαστε ο μόνος λαός που αγωνισθήκαμε επί 400 χρόνια για να απελευθερώσουμε την Αγία Σοφία και την Κωνσταντινούπολη. Το 1821 οφείλεται στη Μεγάλη Ιδέα των Ελλήνων, η οποία είχε ως επίκεντρο την Αγία Σοφία.

Ουδείς αρνείται ότι ο περικαλλής αυτός Ναός είναι μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Αλλά είναι βαθιά ριζωμένος στην ψυχή των Ελλήνων. Η ελληνικότητα δεν αναιρεί την οικουμενικότητα, όπως συμβαίνει και με τον Παρθενώνα. Μακάρι να υπάρξουν αντιδράσεις σε ευρωπαϊκό και σε παγκόσμιο επίπεδο. Όμως κάτι πρέπει να κάνουμε και εμείς. Ο Ερντογάν μάς προειδοποιεί. Δοκιμάζει τις αντιδράσεις μας. Ο νέος Οθωμανισμός προχωρεί όπως τον έχει περιγράψει προ δεκαετίας ο Νταβούτογλου στο «Στρατηγικό Βάθος». Η προσβολή εις βάρος της Αγίας Σοφίας δεν γίνετα για εσωτερικούς λόγους, όπως αυταπατώνται κάποιοι Έλληνες. Ο Ερντογάν είναι ισχυρός και εδραιωμένος.

Αφήνω στην ελληνική κυβέρνηση τις διπλωματικές αντιδράσεις και προτείνω κινήσεις με έμφαση στην ταυτότητα και στην παιδεία.

1. Οι επίσημες ελληνικές αρχές, όταν αλληλογραφούν με άλλες κυβερνήσεις ή διεθνείς Οργανισμούς, δίπλα στον όρο Ισταμπούλ (που υποχρεωτικά θα χρησιμοποιείται) να αναγράφουν με παύλα ή σε παρένθεση και τον όρο: Κωνσταντινούπολις – Constantinoupolis.

2. Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία να τυπώσουν γραμματόσημο με τη βυζαντινή Αγία Σοφία ως Ορθόδοξο Ναό χωρίς μιναρέδες.

3. Εν όψει του 2021 να προβάλουμε με κάθε τρόπο τη σύνδεση της Αγίας Σοφίας με το εθνικό όραμα που μάς κράτησε όρθιους επί 400 χρόνια.

4. Να ενισχύσουμε την προβολή του Βυζαντίου στα σχολεία. Να διδαχθούν τα ελληνόπουλα τί έγραψαν για το Βυζάντιο ο Κωστής Παλαμάς, ο Φώτης Κόντογλου, ο Διονύσιος Ζακυθηνός, ο Στήβεν Ράνσιμαν κ.ά.

   Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 19.7.2020

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ο λαός μας σέβεται την εθνική ταυτότητα και δεν πέφτει εύκολα θύμα των διαφόρων αποδομητικών τάσεων. Χιλιάδες τόννοι μελανιού έχουν χυθεί για να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας της Επαναστάσεως του 1821 και για να αμφισβητηθεί το Κρυφό Σχολειό, αλλά οι Έλληνες, στη μεγάλη πλειοψηφία μας, δεν δεχόμασε αμάσητες τις διάφορες προπαγάνδες. Αυτό τουλάχιστον καταδεικνύει η έρευνα Κοινής Γνώμης για την Επανάσταση του 1821, την οποία διενήργησε το Κέντρο Φιλελευθέρων Μελετών σε συνεργασία με την εταιρία δημοσκοπήσεων Marc.

Η έρευνα, η οποία παρουσιάσθηκε στις 8.7.2020, καταγράφει την πεποίθηση του 90,4% των ερωτηθέντων ότι η Επανάσταση ήταν πρωτίστως εθνική. Υπάρχουν απαντήσεις γύρω στο 50% για τον κοινωνικό, φιλελεύθερο ή θρησκευτικό χαρακτήρα του 1821. Θεωρώ ευχάριστη έκπληξη το μεγάλο ποσοστό της σωστής απάντησης. Όλα τα κείμενα των πρωταγωνιστών και οι Διακηρύξεις των Εθνικών Συνελεύσεων μιλούν για μία εξέγερση Ελλήνων Ορθοδόξων εναντιον ενός αφόρητου ζυγού από δύναμη αλλοεθνή και αλλόθρησκη. Έχει σημασία η αφύπνιση των Ελλήνων, διότι επί δεκαετίες κατεβλήθη εργώδης προσπάθεια απο τη μαρξιστική προπαγάνδα να τονισθεί ο ταξικός- δήθεν- χαρακτήρας της επαναστάσεως.

Από τις άλλες απαντήσεις της έρευνας κρατώ τη μεγάλη δημοτικότητα του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, καθώς και την πολύ χαμηλή δημοτικότητα του Αλεξάνδρου Μαυροκορδάτου, οπαδού της πλήρους υποταγής στη Μεγάλη Βρετανία. Τον Μαυροκορδάτο προβάλλουν ως πρότυπο πολιτικού ορισμένοι από τους σύγχρονους μελετητές του 1821. Ευτυχώς οι Έλληνες προτιμούμε τον απροσκύνητο, ευφυή αλλά και συνειδητά πιστό Χριστιανό Θ. Κολοκοτρώνη.

Το Κρυφό Σχολειό ήταν υπαρκτό, υποστηρίζει το 71,7 % των ερωτηθέντων. Και βέβαια ήταν υπαρκτό, διότι μέχρι το 1650 δεν ήταν καθόλου εύκολο να λειτουργήσουν ελεύθερα σχολεία για τους υποδούλους. Αλλά και αργότερα η αυθαιρεσία του κατακτητή τα άνοιγε και τα έκλεινε χωρίς να δίνει λόγο. Οι αμφισβητίες του Κρυφού Σχολειού εξυπηρετούν δύο στόχους: Πρώτον, να υπονομεύθεί ο πατριωτικός ρόλος του Ορθοδόξου Κλήρου και δεύτερον να εξωραϊσθεί η Τουρκοκρατία ως μία περίοδος «αρμονικής συνυπάρξεως εθνοτήτων». Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια έχουν παρουσιασθεί σοβαρά και ακλόνητα στοιχεία για το πώς και πότε λειτούργησε η κρυφή παιδεία των Ελλήνων.

Η Εκκλησία διαδραμάτισε σημαντικό και θετικό ρόλο κατά την Επανάσταση, απαντά το 72, 1 % των ερωτηθέντων. Παρά τις επιθέσεις και τα ανιστόρητα επιχειρήματα, που ακούγονται κατά καιρούς, περισσότεροι από τους 7 στους 10 Έλληνες αναγνωρίζουν την Ορθόδοξη Εκκλησία ως παράγοντα αγωνιστικότητος και ως πνευματικό καθοδηγητή του Έθνους σε δύσκολες στιγμές.

Τα αποτελέσματα της έρευνας επιβεβαιώνουν τη θετική επίδραση των τεκμηριωμένων βιβλίων και των υποστηρικτών της ελληνορθόδοξης παράδοσης. Πιστοποιούν επίσης την αποτυχία των αποδομητών.

Μία πρόβλεψη: Τώρα κάποιοι θα αρχίσουν να συκοφαντούν τον Κολοκοτρώνη!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 12.7.2020

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στις 23.6.2020 το Οικουμενικό Πατριαρχείο κατέταξε στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας τον μακαριστό Μητροπολίτη Εδέσσης Καλλίνικο (Πούλο). Ο νέος Άγιος της Εκκλησίας μας διεποίμανε την Ιερά Μητρόπολη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας από το 1967 μέχρι την εκδημία του το 1984. Είναι ο πρώτος Επίσκοπος της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο οποίος αναγνωρίζεται ως Άγιος. Γεννήθηκε στα Σιταράλωνα Αιτωλίας, κοντά στο χωριό του Πατροκοσμά.

Την αγιότητά του μαρτυρούν όσοι διετέλεσαν στενοί συνεργάτες του και κυρίως οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Ναυπάκτου Ιερόθεος και Εδέσσης Ιωήλ. Ο οσιακός βίος του και η προσήλωσή του στην Ορθόδοξη Παράδοση είχαν σχολιασθεί ευμενώς από τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη. Ο τάφος του βρίσκεται σήμερα στο Δημοτικό Κοιμητήριο της Έδεσσας.

Αξίζει ιδιαιτέρως να υπογραμμισθεί η πατριωτική δράση του Αγίου Καλλινίκου. Κατετάγη στις Δυνάμεις Καταδρομών στη δύσκολη περίοδο 1946-1949, όταν ο Εθνικός Στρατός αγωνιζόταν εναντίον των δυνάμεων που ήθελαν να αποσχίσουν από την Ελλάδα τη Μακεδονία και τη Θράκη. Υπηρέτησε ως Ιεροκήρυκας και ενίσχυσε το φρόνημα των Καταδρομέων. Θυμίζει τον πατριωτισμό του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτη, τον οποίο τιμά η Εκκλησία στις 5 Ιουλίου. Ο Άγιος Αθανάσιος το 960 προσευχόταν δίπλα στον στρατηγό Νικηφόρο Φωκά για την εκδίωξη των Αράβων κατακτητών από την Κρήτη. Ο Φωκάς, που αργότερα στέφθηκε αυτοκράτωρ στην Κωνσταντινούπολη, ενίσχυσε οικονομικά τον Αθανάσιο και έτσι ιδρύθηκε η πρώτη κοινοβιακή Μονή του Αγίου Όρους, η Μεγίστη Λαύρα (το 963).

Ο Άγιος Καλλίνικος, Μητροπολίτης Εδέσσης, μιλούσε για την Πατρίδα, τους ήρωες, το 1821. Η εθνική δράση του ενόχλησε τους λίγους φιλοσκοπιανούς που δρούσαν στην περιοχή του. Με διάφορα μέσα άσκησαν αήθη πολεμική εναντίον του. Ο Άγιος Καλλίνικος ουδέποτε λησμόνησε ότι τα χώματα, τα οποία εποίμανε, ήταν ποτισμένα από το αίμα γνωστών και αγνώστων Μακεδονομάχων, όπως του Καπετάν Άγρα και του Αντώνη Μίγγα, που απαγχονίσθηκαν το 1907 κοντά στην Έδεσσα.

Η αγιοκατάταξη ενός Επισκόπου με σημαντικό ποιμαντικό και εθνικό έργο αποδεικνύει ότι η Εκκλησία μας αποδέχεται και τιμά τον υγιή και αφανάτιστο πατριωτισμό. Απορρίπτει τα δύο άκρα: Τον εθνοφυλετισμό και τον ρατσισμό αφ’ ενός και τον εθνομηδενισμό και την ηττοπάθεια αφ’ ετέρου. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός διδάσκει να αγαπούμε την Πατρίδα όπως αγαπούμε τη μητέρα μας. Το ίδιο έλεγε και ο Άγιος Παΐσιος: «Η πατρίδα είναι μία μεγάλη οικογένεια».

Ο Άγιος Καλλίνικος ως Μητροπολίτης Εδέσσης αγωνίσθηκε για την ανάδειξη της θυσίας των Νεομαρτύρων επί Τουρκοκρατίας. Εόρταζε με την προσήκουσα τιμή την Αγία Χρυσή, η οποία μαρτύρησε στην περιοχή της Αλμωπίας τον 18^ο αιώνα. Για να τιμήσουμε τη μνήμη του ας ξαναμιλήσουμε στα παιδιά μας για τους Νεομάρτυρες.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 5.7.2020

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Διάβασα το προσφάτως εκδοθέν βιβλίο των δημοσιογράφων Μιχάλη Ιγνατίου και Νίκου Μελέτη με τίτλο: «Από Τα Ίμια στη Μαδρίτη: Η Συμφωνία που γκρίζαρε το Αιγαίο» (εκδόσεις Πεδίο). Οι δύο συγγραφείς αποδεικνύουν, με τη χρήση αμερικανικών και άλλων εγγράφων, ότι η οκταετής περίοδος της κυβερνήσεως Κώστα Σημίτη διαπνεόταν από την αφελή και αναποτελεσματική αντίληψη του εξευμενισμού της Τουρκίας. Μία αντίληψη που οδήγησε σε συνεχείς εθνικές υποχωρήσεις και τελικά αποθράσυνε περισσότερο τη γείτονα χώρα.

Στη Μαδρίτη, στις 8.7.1997, η κυβέρνηση Σημίτη αναγνώρισε εγγράφως «νόμιμα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο» και ανέλαβε την υποχρέωση να απέχει η Ελλάδα από μονομερείς κινήσεις. Η Τουρκία ερμήνευσε αυτή τη Συμφωνία με τον δικό της τρόπο. Θεωρεί μέχρι και σήμερα ότι η χώρα μας δεσμεύθηκε να μην επεκτείνει στα 12 μίλια τα χωρικά της ύδατα. Επιπλέον βρήκε την ευκαιρία να γκριζάρει το Αιγαίο και να αναπτύξει τη θεωρία των 130 νησιών, νησίδων και βραχονησίδων, στα οποία αμφισβητείται η ελληνική κυριαρχία.

Στο ίδιο βιβλίο διαβάζουμε μία άλλη εκδήλωση της λανθασμένης ελληνικής τακτικής: Να πιέσουμε την Ευρώπη υπέρ της Τουρκίας ώστε να «μας συμπαθήσει η Άγκυρα». Μάλιστα οι συγγραφείς αναφέρουν ότι, όταν οι Γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες χαρακτήρισαν την Τουρκία ως ακατάλληλη χώρα για να ενταχθεί στην Ευρ. Ένωση, η κυβέρνηση Σημίτη δήλωσε ότι η Τουρκία ανήκει στην Ευρώπη! Σήμερα αυτή η πολιτική ευτυχώς έχει αλλάξει. Ο νέος Οθωμανισμός του Ερντογάν έχει αποβάλει κάθε προσωπείο και έχει αφυπνίσει την ελληνική διπλωματία και την ελληνική κοινή γνώμη.

Εν όψει του 2021 είναι χρήσιμο να θυμηθούμε ότι στο πλαίσιο της πολιτικής της περιόδου 1996-2004 για εξευμενισμό της Τουρκίας επιχειρήθηκε η αλλαγή των σχολικών βιβλίων Ιστορίας, ώστε να προετοιμασθεί η ελληνική κοινωνία. Οι Οθωμανοί και οι Νεότουρκοι έπρεπε να εξωραϊσθούν, να ξεχαστούν τα εγκλήματά τους και οι Έλληνες να είναι έτοιμοι να αποδεχθούν κάθε υποχώρηση απέναντι στην «φίλη Τουρκία». Το 2000, αμέσως μετά τις εκλογές , το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος δημιούργησε ειδική ιστοσελίδα με το όνομα greece.gr. Ένα από τα πρώτα άρθρα που δημοσιεύθηκαν είχε ως θέμα τα «στερεότυπα» που καλλιεργούνται στα σχολικά βιβλία και καλούσε την Ελλάδα και την Τουρκία να αλλάξουν τον τρόπο παρουσίασης της εικόνας του «άλλου».

Τελικά οι Τούρκοι δεν άλλαξαν ούτε τελεία στα βιβλία τους, ενώ στην πατρίδα μας εμφανίσθηκε το γνωστό βιβλίο του «συνωστισμού», το οποίο παραγγέλθηκε το 2003 από την κυβέρνηση Σημίτη. Εντάχθηκε σε μία γενικότερη αλλαγή των σχολικών βιβλίων, η οποία προβλεπόταν από το Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών, που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 303 της 13.3.2003. Χρειάσθηκαν τρία χρόνια για τη συγγραφή και την εκτύπωση του βιβλίου και έτσι εμφανίσθηκε στα σχολεία τον Σεπτέμβριο του 2006. Το βιβλίο αποσύρθηκε τον Σεπτέμβριο του 2007 από τον Υπουργό Παιδείας Ευριπίδη Στυλιανίδη και με κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή.

Η διαγραφή ηρώων και μαρτύρων αποκρύπτει την αλήθεια και ενισχύει την τουρκική επιθετικότητα.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 29.6.2020

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη δαβάζοντας τα Μυστικά του Βάλτου και άλλα βιβλία για την Ιστορία της Μακεδονίας και τον Μακεδονικό Αγώνα. Μου έκανε εντύπωση ο αριθμός και η μαχητικότητα των Μανιατών που είχαν έλθει ως εθελοντές να βοηθήσουν τους προγόνους μου να απελευθερώσουν τη Μακεδονία από Τούρκους και Βουλγάρους. Ο Τσοτάκος, ο Αναγνωστάκος, ο Παπατζανετέας, ο Μαντούβαλος (Καπετάν Ταΰγετος), ο Δεμέστιχας (Καπετάν Νικηφόρος) και πολλοί άλλοι συνεργάσθηκαν άριστα με τους εντοπίους και υλοποίησαν το έξυπνο σχέδιο του Ίωνος Δραγούμη και του Λάμπρου Κορομηλά (1903- 1908).

Αισθάνομαι, λοιπόν, ως Μακεδών ιδιαίτερη υποχρωση να μελετώ και να προβάλλω τους αγώνες των Μανιατών υπέρ της των Ελλήνων Ελευθερίας. Και όταν πλησιάζει το τελευταίο δεκαήμερο του Ιουνίου κλίνω ευλαβικώς το γόνυ στην ηρωική μνήμη των ανδρών και των γυναικών που αντιμετώπισαν με σθένος και με ευφυΐα τον Ιμπραήμ και τους Αιγυπτίους το 1826. Ο Αιγύπτιος πρίγκηπας είχε έλθει να βοηθήσει τα στρατεύματα του Σουλτάνου να καταπνίξουν την Ελληνική Επανάσταση. Κατέλαβε σχεδόν όλη την Πελοπόννησο, αλλά τη χερσόνησο της Μάνης δεν την υπέταξε. Προσπάθησε δύο φορές. Τον Ιούνιο και τον Αύγουστο του 1826. Ήξερε ότι η Μάνη τροφοδοτεί με πολεμιστές την υπόλοιπη Ελλάδα.

Όμως δεν υπολόγισε την πολεμική πείρα των κατοίκων αυτής της βραχώδους χερσονήσου και την αίσθηση υπερηφάνειας που τούς διέκρινε. Είχαν υποχρέωση να διαφυλάξουν την κληρονομιά των αρχαίων Λακεδαιμονίων και του Λεωνίδα της Σπάρτης. Στα δημοτικά τραγούδια τους ονομάζονταν «Σπαρτιατόγγονα», δηλαδή εγγόνια των αρχαίων Σπαρτιατών. Στις 22 Ιουνίου ο Ιμπραήμ επιχείρησε διπλή επίθεση. Πρώτον στη Βέργα Αλμυρού, λίγα χιλιόμετρα μετά την Καλαμάτα και δεύτερον- για αντιπερισπασμό- στον Διρό, νοτιώτερα. Στην πρώτη περίπτωση οι Μανιάτες νίκησαν με την παλληκαριά τους και με την ταχύτητα με την οποία ανήγειραν οχυρωματικό τείχος. Στη δεύτερη μάχη η έκπληξη ήλθε από τις γυναίκες όλων των ηλικιών. Στον Διρό ήταν η εποχή του θερισμού και οι Μανιάτισσες κρατώντας δρεπάνια απέκρουσαν τους Αιγυπτίους! Ο Ιμπραήμ απέτυχε πλήρως να καθυποτάξει την αδούλωτη Μάνη.

Διαβάζοντας τη σχετική ομιλία, που πραγματοποίησε το 2017 σε επιστημονικό Συνέδριο της Εκκλησίας ο αείμνηστος Σαράντος Καργάκος, καταγράφουμε τα ονόματα των πρωταγωνιστών και των εμψυχωτών της νίκης: Ο Επίσκοπος Μαΐνης (Μάνης) Ιωσήφ Βουδικλάρης, ο Πρωτοσύγκελλος Ρηγανάκος, ο Αρχιμανδρίτης Δανιήλ Κουλουφάκος, ο Ηλίας Κατσής Μαυρομιχάλης, η μάνα του Πετρόμπεη (Πέτρου) Μαυρομιχάλη, η θρυλική Πιέρραινα, ο δεκαοκτάχρονος πυροβολητής Λουκάς Λουκέας, ο γιος του Πετρόμπεη Δημήτριος, η Πανώρηα Βοζίκη και άλλοι. Γράφει ο Καργάκος: «Παρά τους 1000 κανονιοβολισμούς που έριξαν τα αιγυπτιακά πλοία προς εκφοβισμό, τίποτε δεν μπορούσε να ανακόψει την ορμή των Μανιατών και Μανιατισσών».

Νίκη ή Θάνατος! Αυτό το σύνθημα ήταν γραμμένο στην επαναστατική σημαία της Μάνης με τον γαλάζιο σταυρό.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 22.6.2020