Kωνσταντίνος Χολέβας

Ζούμε σε μία  περιοχή της υφηλίου με έντονες ακόμη τις εθνικιστικές εξάρσεις και τους μεγαλοϊδεατισμούς. Παρατηρούμε τη διαμάχη Βουλγαρίας-Σκοπίων και την πρόσφατη διαφωνία Σερβίας- Μαυροβουνίου, ενώ και η Βοσνία-Ερζεγοβίνη παραμένει τεχνητά συγκολλημένη και λειτουργεί ως ευρωπαϊκό προτεκτοράτο με αβέβαιο μέλλον. Είναι, λοιπόν, χρήσιμο να προβληματισθούμε για την πορεία των σχέσεων Ελλάδος και Αλβανίας,  έχοντας πάντα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός μας την Ελληνική Εθνική Μειονότητα.

Καταθέτω πέντε ερωτήματα:

1. Πόσο μας ικανοποιεί η πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το μέλλον των ενταξιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ Βρυξελλών και Τιράνων; Οι Βρυξέλλες επισημαίνουν την ανάγκη να αλλάξει το Σύνταγμα και να γίνει πιο λειτουργικό, να βελτιωθεί ο εκλογικός νόμος στην Αλβανία και να τροποποιηθεί ο νόμος για τη λειτουργία των ΜΜΕ, ώστε να εγγυάται την ελευθερία εκφράσεως. Θα περίμενα μεγαλύτερη έμφαση στα ζητήματα που απασχολούν τους ομοεθνείς μας Βορειοηπειρώτες. (Υπάρχει στην έκθεση μόνο μία χλιαρή αναφορά ότι κάποια μέλη της Ελληνικής Μειονότητος διαμαρτύρονται). Πρέπει να πιεσθεί η Αλβανία να σταματήσει την κατεδάφιση ή την καταπάτηση ελληνικών περιουσιών, να ανακοινώσει τι πραγματικά συνέβη με τον φόνο του Κωνσταντίνου Κατσίφα κ.ά.
2. Η απογραφή, που πραγματοποίησε το αλβανικό κράτος το 2011, καταγγέλθηκε ως μη αξιόπιστη από την οργάνωση ΟΜΟΝΟΙΑ της Ελληνικής Μειονότητος και οι Έλληνες της Αλβανίας απείχαν. Αλλά και η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας δεν αποδέχθηκε τα αποτελέσματα. Η ΟΜΟΝΟΙΑ διοργάνωσε το 2012 τη δική της απογραφή και 285.000 Αλβανοί υπήκοοι δήλωσαν ότι έχουν ελληνική εθνική καταγωγή και συνείδηση. Πρέπει να πιέσουμε να καταργηθεί η αντίληψη του κομμουνιστικού καθεστώτος των Χότζα και Αλία, οι οποίοι αναγνώριζαν ως ελληνική μειονότητα μόνο τους 60.000 κατοίκους της Δρόπολης.
3. Η ελληνική κυβέρνηση καλοπροαίρετα κινούμενη παραπέμπει στο Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου της Χάγης την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ των δύο χωρών. Πόσο βέβαιοι είμαστε ότι η κυβέρνηση του Έντι Ράμα θα είναι ειλικρινής σε όλη τη διάρκεια της διαδικασίας; Θυμίζω ότι ο Ράμα ήταν εκείνος, ο οποίος με τουρκική υποκίνηση κατήγγειλε και οδήγησε σε ακύρωση τη σχετική συμφωνία, την οποία είχαν υπογράψει το 2009 οι κυβερνήσεις Κώστα Καραμανλή και Σάλι Μπερίσα. Προ ολίγων ημερών είδαμε μία σαφή ένδειξη κακοπιστίας. Αλβανός στρατηγός εν ενεργεία διαμαρτυρήθηκε για τη δημιουργία ελληνικού στρατιωτικού φυλακίου στο ελληνικό νησάκι Οθωνοί βορείως της Κερκύρας!
4. Πόσο θα επηρεάσουν τις ελληνοαλβανικές σχέσεις οι περίεργες κινήσεις δύο γειτονικών χωρών και συγκεκριμένα της Τουρκίας και της Ρουμανίας; Η Τουρκία είναι λίαν δραστήρια στην Αλβανία με επενδύσεις, στρατιωτική συνεργασία και με χρηματοδότηση τζαμιών. Επεκτείνει την οθωμανική και ισλαμική ιδεολογία της στην Αλβανία και προκαλεί την έκφραση ανησυχίας από το Ιταλικό Ινστιτούτο Γεωπολιτικής. Η Ρουμανία από την πλευρά της με πρόσφατο νόμο αποδίδει τη ρουμανική υπηκοότητα – και πρόσβαση στην Ευρ. Ένωση- στους Βλαχόφωνους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, αρκεί να το ζητήσουν. Θα ανεχθούμε αυτή τη συρρίκνωση του Ελληνισμού;
5. Πότε θα σταματήσει η αλβανική προπαγάνδα για το ζήτημα των Μουσουλμάνων Τσάμηδων, απογόνων των εγκληματιών πολέμου του 1941-44; Εμφανίζεται ως ανθρωπιστικό θέμα, αλλά σαφώς υπονοεί εδαφική διεκδίκηση εις βάρος της Θεσπρωτίας!

Με την ευκαιρία αυτή εκφράζω την ευχή να επιστρέψει υγιής στα καθήκοντά του ο συνετός Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 12.12.2020

Η Συμφωνία των Πρεσπών πρέπει να διδάσκεται στους φοιτητές της Ιστορίας και των Πολιτικών Επιστημών ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Αντί να λύσει ένα πρόβλημα το περιέπλεξε και αναζωπύρωσε όλες τις εθνικιστικές τάσεις και φιλοδοξίες στην περιοχή μας. Μία σύντομη καταγραφή των προσφάτων γεγονότων δίνει τα ακόλουθα αποτελέσματα:

1. Αναζωπύρωση του εθνικισμού του τεχνητού «μακεδονικού έθνους».. Στα Σκόπια ο Πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ απολαμβάνει τα δώρα που πήρε από την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα και δηλώνει ότι η χώρα του θα ενταχθεί στην Ευρ. Ένωση «ως μακεδονικός λαός με μακεδονική γλώσσα»! Το Βόρειος-α-ο δεν υπάρχει μπροστά από tον όρο Μακεδονία ούτε στις αναρτήσεις του Ζάεφ. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναγγέλλει τη μελλοντική ένταξη ως Makedonska idnina e Evropa και τη διοργάνωση  Διάσκεψης με τίτλο: Macedonia 2025 Summit. Απο την πλευρά της η αντιπολίτευση του κ. Μίτσκοσκι (VMRO) υπερθεματίζει στον τομέα του εθνικισμού καταγγέλλοντας τον Ζάεφ για υποχωρήσεις έναντι της Βουλγαρίας. Κάποιοι το είχαμε προβλέψει: Το ατυχές όνομα «Βόρεια Μακεδονία», για το οποίο πανηγύρισε ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει αρχίσει ήδη να μένει απλώς «Μακεδονία» χωρίς τον γεωγραφικό προσδιορισμό. Όπως  και η Υπεριορδανία των σχολικών βιβλίων μας έμεινε απλώς: Ιορδανία.
2. Έντονη εμφάνιση του βουλγαρικού εθνικισμού με αποκορύφωμα το Βέτο της Σόφιας στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας που αναζητεί όνομα και ταυτότητα. Με τη δήλωση της 17.11.2020 η βουλγαρική κυβέρνηση αξιώνει να προστεθεί στη συμφωνία φιλίας και καλής γειτονίας, την οποία οι δύο πλευρές υπέγραψαν την 1.8.2017, παράρτημα με το οποίο τα Σκόπια θα δηλώνουν ότι οι σλαβικοί πληθυσμοί στο κράτος τους έχουν βουλγαρικές ρίζες, η γλώσσα που ομιλούν είναι κλάδος της βουλγαρικής και ότι το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» δεν είναι όχημα αλυτρωτισμού!  Οι Βούλγαροι ιστορικοί διαφωνούν με τους Σκοπιανούς ομολόγους τους για την καταγωγή των κομιτατζήδων του Μακεδονικού Αγώνα, όπως ο Γκότσε Ντέλτσεφ, αλλά και Ελλήνων ιεραποστόλων και συγκεκριμένα των Θεσσαλονικέων Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου. Η Συμφωνία των Πρεσπών αφήνει ακάλυπτη τη Χριστιανική, Βυζαντινή και Νεώτερη περίοδο της Μακεδονίας και έτσι δύο σπουδαίοι Έλληνες του 9^ου μΧ αιώνος διεκδικούνται από δύο άλλες χώρες ερήμην των Ελλήνων!
3. Οι αλβανικές εθνικές φιλοδοξίες πάντα έστρεφαν το ενδιαφέρον τους στην προσπάθεια ελέγχου της πολιτικής ζωής στο κράτος των Σκοπίων. Ο Πρόεδρος της Βουλής και ο Υπουργός Εξωτερικών σήμερα προέρχονται από την αλβανική εθνική μειονότητα του 25% – 30%, ενώ στις δυτικές επαρχίες η αλβανική σημαία επικρατεί. Προ ολίγων ημερών ο Πρόεδρος του αλβανικού κόμματος «Συμμαχία για τους Αλβανούς» Ζιγιαντίν Σέλα διαμαρτυρήθηκε για τα σχολικά βιβλία που παρουσιάζουν τους Αλβανούς ως προσωρινό λαό στη χώρα, ενώ ο συγκυβερνών Αλβανός πολιτικός Αλί Αχμέτι αναμένει σύντομα να δει Αλβανό Πρωθυπουργό στα Σκόπια.
4. Οι Σέρβοι δεν μένουν αμέτοχοι στη συζήτηση. Ο Πρόεδρος του σερβικού Κοινοβουλίου Ίβιτσα Ντάτσιτς δήλωσε προσφάτως ότι κακώς η Σερβία ανεγνώρισε στη δεκαετία του 1990 τα Σκόπια  με το όνομα «Μακεδονία». Και αυτός, όπως και άλλοι Σέρβοι πολιτικοί, θεωρούν ότι οι Σκοπιανοί  υπήρξαν αγνώμονες έναντι του Βελιγραδίου, διότι αναγνώρισαν το Κόσσοβο ως ανεξάρτητο κράτος. Ας μην λησμονούμε και την εκκλησιαστική διαμάχη μεταξύ του Ορθοδόξου Πατριαρχείου της Σερβίας και της σχισματικής καταστάσεως, η οποία αυτοαποκαλείται «Μακεδονικη Ορθόδοξη Εκκλησία» και  η οποία δεν αναγνωρίζεται από την Οικουμενική Ορθοδοξία. Ένας άθεος, ο κομμουνιστής Τίτο, κατασκεύασε «Εκκλησία»!
5. Και η Ρουμανία δραστηριοποιείται στο πολυεθνικό κράτος που βρίσκεται στα βόρεια σύνορά μας. Με νόμο, ο οποίος εγκρίιθηκε από τη Ρουμανική Γερουσία στις αρχές Νοεμβρίου, απλουστεύεται η διαδικασία για την απόδοση ρουμανικής υπηκοότητας και διαβατηρίου (κράτους μέλους της Ευρ. Ενώσεως) στους βλαχόφωνους πληθυσμούς του κράτους των Σκοπίων, της Αλβανίας και άλλων χωρών. Η Ρουμανία επανέρχεται στην ανακίνηση μειονοτικών ζητημάτων, τα οποία πρέπει η Ελλάδα να αντιμετωπίσει με προσοχή και με επίγνωση των ιστορικών δεδομένων. Οι Βλαχόφωνοι είναι κομμάτι του Ελληνισμού και ανέδειξαν μεγάλους Εθνικούς Ευεργέτες. Μπορεί αρκετοί από αυτούς να έμειναν εκτός των συνόρων της Ελλάδος, αλλά δεν πρέπει να τους εγκαταλείψουμε. Η Ρουμανία τους «διεκδικεί», επειδή η βλαχική διάλεκτος έχει λατινικές ρίζες όπως και η ρουμανική γλώσσα, αλλά οι Βλαχόφωνοι του Μοναστηρίου (Μπίτολα) και των γύρω περιοχών δηλώνουν «Γκρεκ Βλαχ», δηλαδή Ελληνόβλαχοι. Το 1992-1993 το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών προσπάθησε να τους προσεγγίσει και στην αποστολή μετείχε ο μετέπειτα Υπουργός Αμύνης της Κύπρου, ο αείμνηστος Τάσος Μητσόπουλος. Οι συγκινητικές εμπειρίες του από τη γνωριμία με τους Βλαχόφωνους Έλληνες του σκοπιανού κράτους έχουν καταγραφεί στην αρθρογραφία του.

Μήπως τελικά η μόνη ζημιωμένη από τη Συμφωνία των Πρεσπών είναι η πατρίδα μας;

Άρθρο στο liberal.gr, 8.12.2020

Η Βουλγαρία έθεσε Βέτο στις προενταξιακές συζητήσεις των Σκοπίων με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Σόφια θεωρεί ότι η Συμφωνία που υπεγράφη το 2017 μεταξύ των δύο βαλκανικών κρατών παραβιάζεται από τα Σκόπια. Οι Βούλγαροι υπερασπίζονται την ιστορία τους και τα εθνικά συμφέροντά τους, με τον τρόπο που εκείνοι κρίνουν  πρόσφορο. Μήνυμα προς όλους: Η ένταξη των Βαλκανικών χωρών στην Ευρ. Ένωση δεν πρόκειται να μειώσει τις εθνικές φιλοδοξίες ή/και διεκδικήσεις. Η Βουλγαρία είναι μέλος της Ε.Ε., αλλά θεωρεί τον Γκότσε Ντέλτσεφ πιο σημαντικό από τη διεύρυνση της Ένωσης. Θυμίζω ότι και η Ρουμανία είναι μέλος της Ε.Ε., αλλά με πρόσφατο νόμο προσπαθεί να προσελκύσει τους Βλαχοφώνους Έλληνες της Αλβανίας και άλλων χωρών.

Ποιος έχει δίκιο στην πολιτική, ιστορική και εθνολογική διένεξη μεταξύ των δύο χωρών; Πιστεύω ότι δίκιο έχει μόνον η Ιστορία, η οποία κοιτάζει με περίσκεψη τις εκατέρωθεν προβαλλόμενες απόψεις. Πάντως είναι ενδιαφέρον να επισημάνουμε ότι η Βουλγαρία ανησυχεί για την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία», διότι θεωρεί ότι ίσως εκφράζει αλυτρωτικές και επεκτατικές τάσεις. Η Σόφια διαφωνεί, λοιπόν, με τους κ.κ. Τσίπρα και Κοτζιά, οι οποίοι προσπάθησαν να μας πείσουν ότι με τη Συμφωνία των Πρεσπών «έλυσαν»  το ονοματολογικό. Η ονομασία που συμφωνήθηκε στο εσωτερικό των Σκοπίων δεν χρησιμοποιείται, για την πλειοψηφία των Ελλήνων θεωρείται προσβλητική και από τη Βουλγαρία χαρακτηρίζεται ως πηγή ανησυχίας.

Η Βουλγαρία δικαίως επιμένει ότι η «μακεδονική εθνική ταυτότητα» είναι ιστορικά ανύπαρκτη και κατασκευάσθηκε από την Κομμουνιστική Διεθνή, ενώ επιβλήθηκε δια της βίας σε έναν πολυεθνικό πληθυσμό από το  κομμουνιστικό καθεστώς του Τίτο. Από την πλευρά τους τα Σκόπια ορθώς επισημαίνουν ότι η Βουλγαρία οφείλει να ζητήσει συγγνώμη για τις καταπιεστικές μεθόδους που εφήρμοσαν τα στρατεύματά της όταν εισήλθαν στη Νότιο Γιουγκοσλαβία το 1941 ως συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών.

Εκεί που έχουν και οι δύο άδικο είναι στην προσπάθειά τους να αμφισβητήσουν ή και να εξαφανίσουν την ελληνική ιστορία της Μακεδονίας και την εθνική και πολιτιστική ταυτότητα της πλειοψηφίας των Χριστιανών κατοίκων της από τη Τουρκοκρατία μέχρι το 1944. Για την Ελλάδα το πρόβλημα δεν είναι αν ο Γκότσε Ντέλτσεφ, κομιταζής του ΒΜΡΟ, που σκοτώθηκε από τους Τούρκους, ήταν «Μακεδόνας» ή Βούλγαρος. Η ουσία είναι ότι και αυτός και όλοι οι συνεργάτες του στην ΒΜΡΟ (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση) αγωνίσθηκαν από το 1893 και μετά για να αφελληνίσουν τη Μακεδονία και να διαδεχθούν τους Οθωμανούς σε μία γη με πανάρχαια ελληνική ιστορία.

Επίσης το πρόβλημα για την Ελλάδα δεν είναι αν οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος ήταν «Μακεδόνες» ή Βούλγαροι, αλλά πώς θα σταματήσουμε τις δύο γειτονικές μας χώρες από την αμφισβήτηση της καταγωγής δύο Ελλήνων Θεσσαλονικέων ιεραποστόλων του 9^ου αιώνος; Οι ίδιοι δήλωναν Έλληνες, αλλά τώρα τους διεκδικούν με πάθος Βούλγαροι και Σκοπιανοί, επειδή η Συμφωνία των Πρεσπών αφήνει ακάλυπτη τη Βυζαντινή και Νεώτερη Ιστορία της Μακεδονίας.

Προβλέπω ότι η διαμάχη μεταξύ Βουλγαρίας και Σκοπίων δεν θα λήξει γρήγορα. Η Ελλάς θα βγει κερδισμένη μόνον αν προστατεύσει την Ιστορία και την ελληνική πολιτιστική κληρονομιά της Μακεδονίας.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 28.11.2020

Ανιστόρητοι αποδεικνύονται όσοι διαμαρτύρονται για την προβολή της εικόνας της Παναγίας επάνω στο κτήριο της Βουλής στις 21 Νοεμβρίου. Ορθώς η Πολιτεία συνέδεσε τα Εισόδια της Θεοτόκου με την Υπέρμαχο Στρατηγό και ορθότατα ο Πρόεδρος της Βουλής και ο Αρχηγός του ΓΕΕΘΑ αποφάσισαν να γίνει αυτή η προβολή για να τιμήσουμε την Παναγία και τους διαχρονικούς αγώνες των Ελλήνων για την Ελευθερία.

Μία σύντομη περιήγηση στις σελίδες της  Ιστορίας μας βεβαιώνει τη σύνδεση της Ορθόδοξης Πίστης με την εθνική ταυτότητα και  με τους αγώνες του Ελληνισμού.

Ήταν το 626, όταν η Παναγία έσωσε την Κωνσταντινούπολη από την επιδρομή των Αβάρων, κατά την απουσία του Αυτοκράτορος Ηρακλείου. Τότε ακούσθηκε για πρώτη φορά το πασίγνωστο κοντάκιο «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ», το οποίο ψάλλεται και στις ημέρες μας.

Επί Τουρκοκρατίας η Μεγάλη Ιδέα της απελευθερώσεως όλων των ελληνικών εδαφών συνδέθηκε με την τιμή προς την Παναγία: «Σώπασε κυρά Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις. Πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά σου θάναι»! Ο δε φλογερός ιεροκήρυκας Ηλίας Μηνιάτης, γύρω στο 1700, την Παναγία παρακαλεί να απαλλάξει το Γένος των Ελλήνων από τον βαρύ Οθωμανικό ζυγό.

Την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, την 25η Μαρτίου 1821, όρισαν από τον Οκτώβριο του 1820  ως ημέρα του ξεσηκωμού τα στελέχη της Φιλικής Εταιρίας, όπως μαρτυρούν τα απομνημονεύματα των αγωνιστών. Ήθελαν να συνδυάσουν την Παναγία με την Ελευθερία, να καταδείξουν τους άρρηκτους δεσμούς Ορθοδοξίας και Ελληνισμού.

Στην Παναγία έκανε τάματα ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και της έχτιζε εκκλησάκια για να την ευχαριστήσει. Την εικόνα της Παναγίας  είχε πάντα μαζί του ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο ευλαβής πρώτος Κυβερνήτης του ελευθέρου Ελληνικού Κράτους και ιδρυτής της Σχολής Ευελπίδων. Στη Μονή της  Παναγίας Πλατυτέρας στην Κέρκυρα είναι θαμμένος.

Και ο Νομπελίστας ποιητής μας  Γιώργος Σεφέρης καταγράφει  (Δοκιμές Α΄, σελ 178) τα εξής: «Θυμάμαι τη μέρα που μάς κήρυξαν τον πόλεμο οι Γερμανοί τον Απρίλιο του 1941. Το πλήθος που ζητωκραύγαζε στην οδό Σταδίου σώπασε ξαφνικά κι έπειτα άρχισε να τραγουδά με μια βαριά μεγάλη φωνή: «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια». Αυτό και μόνο. Αλλά αυτό και μόνο ήταν αρκετό για να καταλάβει κανείς πως ο πόλεμος τούτος δεν ήταν σημερινός ούτε χτεσινός. Ήταν ο αιώνιος πόλεμος της Ελλάδας όλων των καιρών για την ανθρώπινη αξία».

Οι φαντάροι μας, που αγωνίσθηκαν με επιτυχία το 1940 κατά των Ιταλών, την εικόνα της Παναγίας είχαν στην τσέπη τους ή στο αντίσκηνό τους. Αυτό δεν το γνωρίζουν οι ανιστόρητοι;

Άρθρο στο defence-point.gr / 23.11.2020

Ο νέος Οθωμανισμός αποκαλύπτεται χωρίς προσχήματα. Ο Ερντογάν παρεμβαίνει στρατιωτικά σε διάφορα μέτωπα, ενώ αρνείται το Διεθνές Δίκαιο στο Αιγαίο και μονιμοποιεί τον κατοχικό Αττίλα στην Αμμόχωστο. Έναντι του Ελληνισμού οι τουρκικές επιδιώξεις χαρακτηρίζονται με 4 λέξεις που αρχίζουν με την πρόθεση συν:

Συνομοσπονδία στην Κύπρο. Ο Ερντογάν, ο οποίος πανηγύρισε στα Κατεχόμενα την επέτειο της ανακηρύξεως του ψευδοκράτους (15.11.1983), μιλά για δύο κράτη και απορρίπτει την μέχρι σήμερα συζητούμενη λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Όμως στην ουσία θέλει να έχει τον πλήρη έλεγχο του Βορρά και τον μερικό έλεγχο και δικαίωμα επεμβάσεως στον Νότο. Τον εξυπηρετεί μία συνομοσπονδιακή λύση με δύο κράτη χαλαρά συνδεδεμένα μεταξύ τους. Δεν θέλει προς το παρόν την ενσωμάτωση των Κατεχομένων στην Τουρκία, διότι έτσι θα χάσει τη δυνατότητα παρεμβάσεως στην ελεύθερη περιοχή της Κύπρου. Η συνομοσπονδιακή λύση θα επιφέρει τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και θα καταστήσει τους Έλληνες της Κύπρου ομήρους της Άγκυρας.

Συνδιοίκηση στη Θράκη. Ο Ερντογάν επιδιώκει να έχει λόγο για όλα όσα αφορούν τη μειονότητα, η οποία όμως δεν είναι εθνική βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης. Είναι θρησκευτική- μουσουλμανική και αποτελείται από τουρκογενείς (ή ορθότερα τουρκοφανείς), Πομάκους, Ρομά και άλλες ομάδες (πχ Μπεκτασήδες που δεν θέλουν να έχουν σχέση με το τουρκικό Προξενείο). Τα τελευταία χρόνια έχουμε ακούσει απόψεις Τούρκων υπουργών ότι η μειονότητα στη Θράκη είναι «το μακρύ χέρι της Τουρκίας».

Συνδιαχείριση στο Αιγαίο. Η Τουρκία προκαλεί με ερευνητικά σκάφη και με δική της αυθαίρετη ερμηνεία των συνθηκών. Στόχος της είναι να μας σύρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να θέσει υπό συζήτηση όλες τις διεκδικήσεις της. Η θεωρία της «Γαλάζιας Πατρίδας» των Τούρκων στρατηγών διχοτομεί το Αιγαίο και στο βάθος γράφει: Συνδιαχείριση όλων των πλουτοπαραγωγικών και ενεργειακών πόρων.

Συνεργασίες και συμμαχίες. Η Τουρκία του Ερντογάν βασίζεται στη συνεργασία της με χώρες, οι οποίες της δίνουν κύρος στον Ισλαμικό κόσμο  και της παρέχουν  οικονομικούς πόρους, όπως π.χ. το Κατάρ. Πάντως είναι γεγονός ότι τα πανισλαμικά οράματά της άρχισαν να θολώνουν λόγω της συνεργασίας σημαντικών αραβικών κρατών με το Ισραήλ και την Ελλάδα.

Η Ελλάδα και η Κύπρος μπορούμε να ακυρώσουμε την ατζέντα του νέου Οθωμανισμού αρκεί να το πιστεύουμε σθεναρά και να  επιδείξουμε την αποφασιστικότητα που μάς οδήγησε στην απώθηση των αόπλων εισβολέων στον Έβρο.

Στην Κύπρο να διακηρύξουμε ότι υπάρχει θέμα εισβολής-κατοχής και ότι λύση δεν θα δοθεί αν δεν αποχωρήσουν τα τουρκικά στρατεύματα. Να μην καταργηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία.

Στη Θράκη να σταματήσουμε τις συχνές επισκέψεις Τούρκων Υπουργών που δυναμιτίζουν την ειρηνική συνύπαρξη. Επίσης να ιδρύσουμε δημόσια δημοτικά σχολεία με κύρια γλώσσα την ελληνική στις περιοχές της μειονότητας. Να μην είναι μονόδρομος η τουρκόφωνη εκπαίδευση.

Για την άμυνα του Αιγαίου να ενισχύσουμε τον στόλο και την αεροπορία μας και να ξεκαθαρίσουμε ότι συζητούμε μόνο για τις θαλάσσιες ζώνες. Τίποτε άλλο.

Στον τομέα των συνεργασιών να αξιοποιήσουμε τους αμυντικούς δεσμούς με τη Γαλλία, το Ισραήλ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Αίγυπτο, την Ιορδανία.

Η επέτειος του 1821 πλησιάζει. Μάς στέλνει μηνύματα θάρρους!

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ  / 21.11.2020

«Είμαι Ελεύθερος Γάλλος, πιστεύω στον Θεό και στην Πατρίδα μου». Με αυτά τα λόγια δήλωνε το 1941 την ιδεολογική ταυτότητά του ο Στρατηγός Σαρλ (Κάρολος) Ντε Γκωλ. Στις 9 Νοεμβρίου συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από τον θάνατό του και ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν κατέθεσε στεφάνι στον τάφο του Στρατηγού, στο χωριό Κολομπέ λε ντεζ Εγκλίζ (το Κολομπέ των δύο Εκκλησιών), όπου γεννήθηκε και όπου ζήτησε να ταφεί ο θρύλος της νεώτερης Γαλλίας.

Έγινε εθνικός ήρωας όταν ηγήθηκε του αγώνος των Γάλλων για την απελευθέρωση από τους Ναζί και σχημάτισε την εξόριστη Κυβέρνηση των Ελευθέρων Γάλλων. Έδινε θάρρος στους συμπατριώτες του κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής με τα ραδιοφωνικά μηνύματά του από το Λονδίνο. Κυβέρνησε τη Γαλλία από το 1944 έως το 1946 επικεφαλής της Προσωρινής Κυβερνήσεως μετά την απελευθέρωση. Επανήλθε στην πολιτική κατά την περίοδο 1958 – 1969 και διετέλεσε Πρόεδρος της χώρας και ιδρυτής της 5^ης Γαλλικής Δημοκρατίας. Η ιδεολογία του ήταν η Χριστιανοδημοκρατία σε συνδυασμό με τον σεβασμό στην εθνική ταυτότητα, στην ιστορία και στο μεγαλείο της χώρας του. Η ιδεολογική αυτή σχολή ονομάσθηκε Γκωλλισμός και επηρεάζει ακόμη και σήμερα την κεντροδεξιά παράταξη της Γαλλίας.

Ο πατριωτισμός του δεν ήταν ακραίος εθνικισμός. Γι’ αυτό είχε την τόλμη να καταδικάσει την αποικιοκρατία και να αποσύρει τα γαλλικά στρατεύματα από την Αλγερία. Έδωσε το δικαίωμα στους Αλγερινούς να κυβερνηθούν ως ανεξάρτητο κράτος, αλλά συνάντησε την αντίδραση των Γάλλων στρατηγών που είχαν έδρα την Αλγερία κατά την περίοδο 1958- 1961. Κατέστειλε το πραξικόπημα του Απριλίου 1961 των στρατηγών Σαλ, Σαλάν και Ζουώ και αργότερα αντιμετώπισε απόπειρες κατά της ζωής του από την παραστρατιωτική οργάνωση ΟΑS λόγω της αντιαποικιοκρατικής πολιτικής του.

Είχε βαθειά πίστη στον Θεό και πήγαινε συχνά στην Εκκλησία ως συνειδητός Ρωμαιοκαθολικός. Παρά τον νόμο του 1905 για τον πλήρη διαχωρισμό της δημόσιας από τη θρησκευτική σφαίρα στη Γαλλία τόνιζε τον σεβασμό του στις Χριστιανικές ρίζες του γαλλικού και του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Το όραμά του για μία ενωμένη Ευρώπη «από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια» είχε ως θεμέλιό του το Ευαγγέλιο. Μαζί με άλλους Χριστιανοδημοκράτες ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών οραματίσθηκε τη συμφιλίωση των Γάλλων, των Γερμανών και των υπολοίπων Ευρωπαίων – μετά τον καταστροφικό Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο- σε μία Ευρώπη, η οποία θα ακολουθεί τις Χριστιανικές αρχές.

Εργάσθηκε συστηματικά για τη συνεργασία των ευρωπαϊκών λαών, αλλά έδινε έμφαση στη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας κάθε λαού. Στις 15.5.1962 υπογράμμισε ότι ήθελε μία Ευρώπη με Γάλλους που θα μιλούν γαλλικά, Γερμανούς που θα μιλούν γερμανικά και Ιταλούς που θα μιλούν ιταλικά και όχι μία Ευρώπη με απάτριδες που θα μιλούν εσεπεράντο (μία κατασκευασμένη διεθνή γλώσσα).

Στις 4.11.1965 επανήλθε με μία σημαντική δήλωση για την τότε ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα): Δεν θέλω στο μέλλον η ΕΟΚ να διοικείται από έναν Άρειο Πάγο απάτριδων και ανεύθυνων τεχνοκρατών. Με τον όρο «ανεύθυνων» προφητικά μιλούσε για το λεγόμενο «δημοκρατικό έλλειμμα», το οποίο σήμερα απασχολεί τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Κατά τον ταραχώδη Παρισινό Μάιο του 1968 (εξέγερση φοιτητών και εργατών) αμφισβητήθηκε η παρουσία του στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Όμως οι οπαδοί του απάντησαν με τη μεγαλειώδη διαδήλωσή τους στα Ηλύσια Πεδία. Στις 30 Μαΐου εκατοντάδες χιλιάδες οπαδών και στελεχών της γκωλλικής (δεξιάς) παράταξης συγκεντρώθηκαν στους παρισινούς δρόμους και δήλωσαν ειρηνικά ότι στηρίζουν τον Ντε Γκωλ. Παραιτήθηκε μετά από ένα χρόνο, διότι οι Γάλλοι μετά από δημοψήφισμα δεν ενέκριναν τις πολιτειακές μεταρυθμίσεις, τις οποίες εκείνος είχε προτείνει. Στις 9 Νοεμβρίου 1970 ο Κάρολος Ντε Γκωλ έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών και κηδεύθηκε στο χωριό του. Το φέρετρο καλυμμένο με τη γαλλική σημαία μεταφέρθηκε τιμητικά επάνω σε ένα ελαφρύ τεθωρακισμένο. Άλλωστε ως στρατιωτικός συνέγραψε ένα πολύτιμο εγχειρίδιο για τον ρολο των τεθωρακισμένων.

Ο Κάρολος Ντε Γκωλ σεβόταν την ελληνική ιστορία και επισκέφθηκε τη χώρα μας τον Μάιο του 1963. Υποστήριξε την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα μετά και το πρώτο Πρωτόκολλο, το οποίο υπεγράφη το 1961. Αξίζει να διαβάσουμε τα Απομνημονεύματά του και να προβληματισθούμε για το μέλλον της Ευρώπης. Πιστεύω ότι είχε δίκιο ο Ντε Γκωλ: Για να έχει μέλλον η Ευρώπη πρέπει να αξιοποιεί δημιουργικά την αρχαιοελληνική κλασική παιδεία και τη Χριστιανική κληρονομιά της!

Άρθρο στην ιστοσελίδα thepresident.gr / 16.11.2020

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Με την ευγενική πρόσκληση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Διδυμοτείχου κ. Δαμασκηνού βρέθηκα προσφάτως- λίγες ημέρες πριν από την επιβολή του γενικού απαγορευτικού- στο Διδυμότειχο και στο βόρειο τμήμα του Νομού Έβρου. Μαζί με τον βουλευτή και καθηγητή Άγγελο Συρίγο, ήμασταν ομιλητές στην κεντρική εκδήλωση των Βατατζείων, δηλαδή των εορτασμών που διοργανώνονται κάθε χρόνο για να τιμηθεί η μνήμη του Αγίου Ιωάννου Βατάτζη, αυτοκράτορος της Νικαίας (1222-1254), ο οποίος γεννήθηκε στο Διδυμότειχο. Οι λατρευτικές και επιστημονικές εκδηλώσεις διεξάγονται για 10^η συνεχόμενη χρονιά και αναδεικνύουν την πλούσια βυζαντινή κληρονομιά του Διδυμοτείχου.

Η περιοχή του βορείου Έβρου δέχθηκε κατά το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας την απόπειρα εισβολής χιλιάδων μεταναστών, τους οποίους εμφανώς βοηθούσε και προωθούσε ο Ερντογάν για να ανατρέψει την πληθυσμιακή ισορροπία της Θράκης και για να δώσει ένα μήνυμα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη: Είμαι ισχυρός, εργαλειοποιώ τους μετανάστες, μπορώ όποτε θέλω να σας δημιουργήσω προβλήματα. Η άψογη συνεργασία Στρατού και Αστυνομίας απέδωσε τα αποτελέσματα που όλοι είδαμε και θαυμάσαμε. Με συντονίστρια την Ελληνική Αστυνομία, επειδή επρόκειτο τυπικά περί αμάχων και αόπλων εισβολέων, ο Έβρος κράτησε. Η πόρτα στις Καστανιές και όλο το παραποτάμιο αλλά και χερσαίο μέτωπο άντεξαν. Η ψυχή των κατοίκων του Έβρου στάθηκε πολύτιμος αρωγός των νομίμων δυνάμεων άμυνας, ασφάλειας και αποτροπής. Ο πόλεμος χωρίς σφαίρες διήρκεσε σχεδόν επί ένα μήνα και η Ελλάδα εξήλθε νικήτρια.

Ήταν μία ηθική νίκη με πολλαπλά μηνύματα. Ήταν μία ευκαιρία να δείξουμε στην Τουρκία και σε κάθε ενδιαφερόμενο ότι μπορούμε αρκεί να θέλουμε. Η πρόκληση του Μαρτίου απέδειξε ότι ο Ερντογάν πλέον ό,τι λέει το εννοεί. Είναι νεο-οθωμανός και επεκτατικός. Η ασύμμετρη απειλή εις βάρος της Θράκης και του Ελληνισμού κατέδειξε την ανάγκη να ξαναμιλήσουμε για σύνορα, στρατό, εξοπλισμούς, αμυντικά σχέδια. Τα σύνορα χρειάζονται και πρέπει να είναι στελεχωμένα από άνδρες και γυναίκες με φρόνημα. Οι πομφόλυγες των οπαδών της μεταεθνικής εποχής, ότι δήθεν τα σύνορα είναι ξεπερασμένα, δεν πείθουν πλέον κανένα σώφρονα Έλληνα.

Τα σύνορα άντεξαν, διότι δίπλα στις δυνάμεις αποτροπής βρέθηκαν οι άνθρωποι του Έβρου. Ο αγρότης, ο οποίος βλέπει δίπλα στο τρακτέρ του το περιπολικό της αστυνομίας και το τζιπ του Στρατού και χαιρετά φιλικά. Οι Εβρίτες που έφερναν τρόφιμα και παρείχαν υποστήριξη στους αμυνομένους. Άνδρες και γυναίκες που δεν φοβήθηκαν και έκαναν τα πάντα για να βοηθήσουν την πατρίδα. Η τοπική Εκκλησία, η οποία παραχώρησε βοηθητικούς χώρους και πνευματικά κέντρα για να στεγασθούν οι ενισχύσεις σε ανθρώπινο δυναμικό. Οι δημοτικοί άρχοντες, οι οποίοι επέδειξαν πνεύμα ευθύνης και αλληλεγγύης. Ο Έβρος άντεξε, διότι όλοι οι Έλληνες ήσαν μία γροθιά. Ενωμένοι και αφήνοντας κατά μέρος τις πιθανές διαφοροποιήσεις.

Στην πρόσφατη επίσκεψή μου στον Έβρο είδα μάτια που έλαμπαν από αυτοπεποίθηση. Και με συγκίνηση άκουσα ότι οι στρατεύσιμοι του Φεβρουαρίου – Μαρτίου αισθάνθηκαν υπερήφανοι για τη συμμετοχή τους σε μία εθνική επιτυχία. Ζητούσαν από τους γονείς και τους συγγενείς να μείνουν εκεί στα σύνορα και να μην μετατεθούν κοντά στο σπίτι τους! Ας βλέπουμε τα πολλά θετικά στοιχεία των νέων μας.

Ο Έβρος είναι ο άνθρωποί του. Υποκλίνομαι στο θάρρος τους.

Άρθρο στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 14.11.2020