Kωνσταντίνος Χολέβας

104 Τούρκοι απόστρατοι Ναύαρχοι καταγγέλλουν τον Ερντογάν ότι με την κατασκευή του Καναλιού της Κωνσταντινούπολης μήκους 45 χιλομέτρων, σκοπεύει να αποδεσμευθεί από τη Συνθήκη του Μοντραί του 1936. Ο Τούρκος Πρόεδρος τους κατηγορεί για απόπειρα πραξικοπήματος και συλλαμβάνει αρκετούς, ενώ δηλώνει ότι παραμένει πιστός στη Σύμβαση του Μοντραί. Τι σημαίνουν για την Ελλάδα όλα αυτά;

Πρώτον. Η Σύμβαση του Μοντραί κατήργησε  τα άρθρα της Σύμβασης της Λωζάννης περί αποστρατιωτικοποιημένων νησιών. Η Τουρκία με το Μοντραί απέκτησε δικαίωμα εξοπλισμού της Ίμβρου, της Τενέδου και των Λαγουσών νήσων. Επίσης η Ελλάδα απέκτησε το δικαίωμα να έχει στρατό στη Λήμνο και στη Σαμοθράκη. Ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών αποδέχθηκε τη στρατιωτικοποίηση των δύο νησιών μας, όταν μιλούσε στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση για την κύρωση της Σύμβασης. Σήμερα η Τουρκία λησμονεί αυτές τις δηλώσεις και θεωρεί παράνομη την αμυντική ενίσχυση της Λήμνου και της Σαμοθράκης. Αν αρχίσει η συζήτηση για απομάκρυνση της Τουρκίας από τις προβλέψεις του Μοντραί, τότε θα ενταθεί η τουρκική πίεση προς τη χώρα μας ώστε να απομακρυνθεί ο στρατός από τα δύο νησιά.

Δεύτερον. Όπως εξηγεί ο Καθηγητής (και νυν υφυπουργός) Άγγελος Συρίγος στο βιβλίο του: Ελληνοτουρκικές Σχέσεις, με τη Σύμβαση του Μοντραί η Τουρκία ελέγχει τη διάβαση ξένων πλοίων από τα στενά του Βοσπόρου, αλλά η Σύμβαση θεσπίζει ευνοϊκή μεταχείριση των Παρευξείνιων χωρών. Αν τώρα υποθέσουμε ότι η Τουρκία κατασκευάσει το Κανάλι της Κωνσταντινούπολης και αναγγείλει την προσωρινή παύση λειτουργίας του Βοσπόρου π.χ. για περιβαλλοντικούς λόγους (ή ό,τι άλλο τέχνασμα σκεφθεί) τότε ακυρώνονται τα προνόμια των χωρών που έχουν παράλια στον Εύξεινο. Όλοι θα ζητούν την τουρκική άδεια  και θα καταβάλλουν το σχετικό αντίτιμο για να περνούν από το νέο Κανάλι.

Τρίτον. Ο Συρίγος θυμίζει ότι τα πολεμικά πλοία μπορούν να περνούν ελεύθερα από τον Βόσπορο μόνον αν είναι μικρά ή ελαφρώς εξοπλισμένα. Για τα βαρειά πολεμικά της πρώην ΕΣΣΔ και τώρα της Ρωσίας η Τουρκία κάνει εξυπηρετήσεις κατά καιρούς αναλόγως των συμφερόντων της. Πχ το καλοκαίρι του 1976 με την όξυνση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις η Τουρκία επέτρεψε τη διέλευση του σοβιετικού αεροπλανοφόρου «Κίεβ» κατά παράβαση της Συμβάσεως του Μοντραί ως προς το εκτόπισμα. Αν κλείσει ο Βόσπορος (βλέπε ατύχημα τύπου Evergiven στο Σουέζ) τότε όλα τα πλοία θα εξαρτώνται από την τουρκική άδεια για να περάσουν από το κανάλι της Κωνσταντινούπολης. Και η γείτων χώρα θα είναι σε θέση να παίζει με τις Υπερδυνάμεις. Θα μπορούσε π.χ. να πουλήσει εκδούλευση στο ΝΑΤΟ και στις ΗΠΑ ότι θα είναι αυστηρή με τα ρωσικά πολεμικά και έτσι να αναβαθμίσει τη γεωπολιτική θέση της. Ακόμη θα μπορούσε να παίξει και το αντίθετο παιχνίδι για να εκβιάσει τις ΗΠΑ.

Τέταρτον. Η Ελλάδα προσπαθεί να καταστήσει ενεργειακό κόμβο την Αλεξανδρούπολη ώστε να θωρακίσει τη Θράκη. Αν το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης γίνει απαραίτητο για τη τροφοδοσία  ΗΠΑ και Ευρώπης σε φυσικό αέριο, δύσκολα θα επιτεθεί ο οποιοσδήποτε. Δεν αποκλείεται μία από τις στοχεύσεις του Ερντογάν, μέσω του υπερφιλόδοξου καναλιού της Κωνσταντινούπολης, να είναι η προβολή της Τουρκίας ως σημαντικότερου ενεργειακού κόμβου.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 10.4.2021

Πηγή φωτογραφίας: Murat Tueremis /laif.

Την 1^η Απριλίου η Κύπρος εορτάζει την επέτειο του απελευθερωτικού αγώνα του 1955- 1959 με στόχο την Αυτοδιάθεση, δηλαδή την Ένωση με την Ελλάδα. Ο αγώνας  κατά της Βρετανικής αποικιοκρατίας  ήταν η συνέχεια της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821 και ανέδειξε ήρωες και Εθνομάρτυρες, τους οποίους πρέπει να προβάλλουμε ως πρότυπα στη νεολαία μας. Δεν είναι  τυχαίο ότι ο Γρηγόρης Αυξεντίου, υπαρχηγός της Εθνικής Οργανώσεως Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ), έπαιξε στο σχολείο τον ρόλο του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού, ο οποίος θανατώθηκε μαρτυρικά στις 9 Ιουλίου 1821. Εξ άλλου πριν από τη θυσία του στη Μονή Μαχαιρά ο Αυξεντίου διάβαζε τα «Ματωμένα Ράσα», ένα βιβλίο  του Σπύρου Μελά για την Ελληνική Επανάσταση.

Την ημέρα της επετείου αυτής επέλεξε σκοπίμως η Τουρκική κρατική τηλεόραση για να αρχίσει τη προβολή μιας σειράς, η οποία θα παρουσιάσει την τουρκική προπαγάνδα για την ανταρσία των Τουρκοκυπρίων του 1963-64. Η ανταρσία κατέληξε στον βομβαρδισμό Ελληνοκυπρίων από τουρκικά αεροπλάνα και στη χάραξη της Πράσινης Γραμμής. Η σειρά θα παρουσιάζει ως αιτίους όλων των κακών τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, τον Στρατηγό Γρίβα- Διγενή και τους Ελληνοκυπρίους αγωνιστές. Είναι αξιοσημείωτο ότι η διαφημιστική προαναγγελία πλαισιώνεται από επαινετικά σχόλια του Τουρκοκυπρίου ψευδοπροέδρου Ερσίν Τατάρ. Τρεις εβδομάδες πριν απο την Πενταμερή για το Κυπριακό η προπαγάνδα του Ερντογάν αποφασίζει να καλλιεργήσει τον φανατισμό κατά των Ελλήνων.

Μία άλλη είδηση που διαβάζουμε στον Κυπριακό ιστότοπο sigmalive.com μάς διαφωτίζει για το εθνικιστικό και επεκτατικό περιεχόμενο των νέων σχολικών βιβλίων της Τουρκίας. Η προσπάθεια των Ελλήνων αναθεωρητών να αλλάξουν την Ιστορία μας «για να βελτιώσουμε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις» αποθράσυνε τη γείτονα χώρα. Ο δημοσιογράφος Μάρκος Πούλαδος αποκαλύπτει ότι, με εντολή του Ερντογάν, μετά το 2016 τα σχολικά εγχειρίδια έγιναν φορείς του νέου Οθωμανισμού με κύριο στόχο την Ελλάδα.

Το  εγχειρίδιο με τίτλο «Σύγχρονη Τουρκική και Παγκόσμια Ιστορία» εστιάζει σε μειονότητες που αποκαλεί «τουρκικές» όπως στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία. Συγκεκριμένα, η κατάσταση των Μουσουλμάνων στην περιοχή της Δυτικής Θράκης  βρίσκεται στο μικροσκόπιο. Εδώ το κείμενο δίνει μία παραληρηματική αφήγηση της περιόδου 1960-80 και επικρίνει   την Ελλάδα ότι αφαίρεσε την ιθαγένεια  Ελλήνων υπηκόων, οι οποίοι δηλώνουν ότι έχουν τουρκική καταγωγή. Η Αθήνα κατηγορείται ότι επέβαλε αυθαίρετες απαγορεύσεις στην ίδια ομάδα, χωρίς να τους επιτρέπει αγορά ή ενοικίαση ακινήτων. Η Ελλάδα καταγγέλλεται επίσης στο σχολικό βιβλίο για  εχθρότητα προς την τουρκική γλώσσα και για την δήθεν πολιορκία σε μειονοτικά χωριά. Παρ’ όλα αυτά, αξίζει να σημειωθεί ότι το πογκρόμ της 6ης Σεπτεμβρίου 1955 κατά της ελληνικής μειονότητας στην Τουρκία αγνοείται.

Το βιβλίο Γεωγραφίας του 2019 ενημερώνει τους μαθητές για την «Τουρκική λεκάνη πολιτισμού»  [Türk Kültürü Havzası]. Ο τουρκικός πολιτισμός περιγράφεται ως «θάλασσα πολιτισμού» [kültür denizi] που εκτείνεται από την Κεντρική Ασία,  την Αφρική και τα Βαλκάνια, αποτελώντας μια σύνθεση της ζώνης επιρροής του παντουρκισμού και της οθωμανικής κληρονομιάς.

Το νέο πρόγραμμα σπουδών αποδίδει επίσης ιδιαίτερη έμφαση στην κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας επί 5 αιώνες στα Βαλκάνια, με σκοπό την ανάδειξη  της οθωμανικής επιρροής στην περιοχή.

Ας θωρακίσουμε το μέτωπο του Ελληνισμού: Θράκη- Αιγαίο- Κύπρος.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 3.4.2021

πηγή φωτογραφίας: https://www.aa.com.tr/tr

Το 1821 αντιμετωπίσαμε με επιτυχία την Οθωμανική Αυτοκρατορία και κατορθώσαμε να ελευθερώσουμε ένα τμήμα του Ελληνισμού. Το έθνος που προϋπήρχε επί αιώνες δημιούργησε κράτος. Και το μικρό  κράτος έγινε το εφαλτήριο για την απελευθέρωση περισσοτέρων εδαφών με ελληνικούς πληθυσμούς.

Ο εορτασμός των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως μας βρίσκει αντιμέτωπους με τον ίδιο αντίπαλο. Τα πρόσωπα, τα μέσα, οι συνθήκες διαφέρουν, αλλά η κοσμοθεωρία είναι παρεμφερής. Ο Ερντογάν από την πρώτη ημέρα της ανόδου  στην εξουσία εφαρμόζει πιστά και σταθερά το δόγμα του νέου Οθωμανισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι όποτε επισκέπτεται βαλκανικές χώρες αναφέρεται στο οθωμανικό παρελθόν τους. Όταν προ 13 ετών επισκέφθηκε το Σαράγεβο της Βοσνίας είπε χαρακτηριστικά ότι το όνομα είναι Σαράι- Μπόσνα, δηλαδή το Οθωμανικό ανάκτορο της Βοσνίας. Με την ίδια λογική παρεμβαίνει δυναμικά στην Αλβανία και εκπαιδεύει τον στρατό των Σκοπίων, ενώ έχει ανοίξει στρατιωτικά μέτωπα στη Συρία, στη Λιβύη, στον Καύκασο και αλλού.

Η χειρότερη συνταγή για την αντιμετώπιση του νέου Οθωμανισμού είναι η τακτική του κατευνασμού. Αν εμείς υποχωρούμε  στο όνομα των σχέσεων καλής γειτονίας το θηρίο δεν εξημερώνεται, αλλά αποθρασύνεται. Από τη δεκαετία του 1990 έχει ξεκινήσει μία προσπάθεια εξωραϊσμού της Τουρκοκρατίας, με την αφελή δικαιολογία «να βελτιώσουμε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις». Συγκροτήθηκαν επιτροπές ιστορικών από τις δύο χώρες για την αλλαγή των σχολικών βιβλίων, καλλιεργήθηκε η εντύπωση ότι τα δικά μας βιβλία είναι εθνικιστικά, απαλείφθηκαν οι μάρτυρες της Πίστεως και της Πατρίδος και φτάσαμε στο σημείο να αποκαλείται «συνωστισμός»  η γενοκτονία του Ελληνισμού της Ανατολής.

Μία μειοψηφία μελετητών της Ιστορίας προσπαθεί να μας πείσει ότι περνούσαν καλά οι πρόγονοί μας επί Τουρκοκρατίας. Μάλιστα δεν θέλουν να μιλούμε για Τουρκοκρατία, αλλά για Οθωμανική διοίκηση, στην οποία υπήρχε ….αρμονική συνύπαρξη θρησκευτικών κοινοτήτων. Όμως οι ιστορικές πηγές βοούν για τα μαρτύρια και τους εξευτελισμούς που υπέστησαν οι Ορθόδοξοι Έλληνες. Σε τελευταία ανάλυση, αν περνούσαν καλά οι πρόγονοί μας, γιατί οργάνωσαν δεκάδες επαναστατικά κινήματα ήδη από την πρώτη δεκαετία μετά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως;

Μένω λίγο περισσότερο στο όρο Τουρκοκρατία, ο οποίος ενοχλεί. Ιστορικά είναι σωστός. Τον 16ο αιώνα ο Γερμανός φιλέλληνας Μαρτίνος Κρούσιος εξέδωσε την αλληλογραφία του με Έλληνες φίλους του υπό τον τίτλο: TURCOGRAECIA, δηλαδή Τουρκοκρατούμενη Ελλάς. Ο Κρούσιος και γενικότερα οι Δυτικοί Ευρωπαίοι ήξεραν  καλά ότι από τους Τούρκους ταλαιπωρούμαστε. Και τα δημοτικά τραγούδια την αντίθεση των Ελλήνων στην τουρκική σκλαβιά εκφράζουν. Άλλωστε η Οθωμανική Αυτοκρατορία ακόμη και σε διπλωματικά έγγραφα αναφέρεται ως Τουρκία. Το Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830 για την ανεξαρτησία της Ελλάδος προβλέπει την κατάπαυση των συγκρούσεων μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων. Ορθώς, λοιπόν, κάνουμε λόγο για Τουρκοκρατία έστω κι αν ενοχλούνται οι αναθεωρητές.

Η λογική των εξωραϊστών είναι: Αφού ήταν ανεκτικοί οι Οθωμανοί, άρα και οι νέοι Οθωμανοί είναι φίλοι μας. Και η προέκταση της σκέψης: Ας κάνουμε υποχωρήσεις στην Κύπρο και στο Αιγαίο. Πρόκειται για εσφαλμένη προσέγγιση, η οποία άνοιξε περισσότερο την όρεξη του Ερντογάν.

Ας μην σβήσουμε από τα βιβλία τους Νεομάρτυρες και τους Εθνομάρτυρες. Σ’ αυτούς οφείλουμε την Ελευθερία μας!

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 27.3.2021

Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ   3 0 3 9

Θέ­μα: «Μή­νυ­μα ἐ­πί τῇ Ἑ­ορ­τῇ τοῦ Εὐ­αγ­γε­λι­σμοῦ τῆς Θε­ο­τό­κου καί τῇ συμ­πλη­ρώ­σει δι­α­κο­σί­ων ἐ­τῶν ἀ­πό τῆς Ἑλ­λη­νι­κῆς Ἐ­πα­να­στά­σε­ως τῆς 25ης Μαρ­τί­ου 1821»

«Ἐπί σοί ἤλ­πι­σαν οἱ πα­τέ­ρες ἡ­μῶν, ἤλ­πι­σαν,

καί ἐῤῥύ­σω αὐ­τούς· πρός σέ ἐ­κέ­κρα­ξαν καί ἐ­σώ­θη­σαν,

ἐ­πί σοί ἤλ­πι­σαν καί οὐ κα­τῃσχύν­θη­σαν» (Ψαλ­μός 21ος)

Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά,

«Σή­με­ρον τῆς σω­τη­ρί­ας ἡ­μῶν τό κε­φά­λαι­ον καί τοῦ ἀ­π’ αἰ­ῶ­νος μυ­στη­ρί­ου ἡ φα­νέ­ρω­σις». Ἡ Ὀρ­θό­δο­ξος Ἐκ­κλη­σί­α ἑ­ορ­τά­ζει τόν Εὐ­αγ­γε­λι­σμό τῆς Θε­ο­τό­κου καί ὁ Ἑλ­λη­νι­σμός σύμ­πας, ἐν­τός καί ἐ­κτός Ἑλ­λά­δος, τι­μᾶ τήν Ἐπέ­τει­ο τῶν 200 ἐ­τῶν ἀ­πό τήν ἔ­ναρ­ξη τῆς Με­γά­λης Ἑλ­λη­νι­κῆς Ἐ­πα­να­στά­σε­ως τοῦ 1821.

Πα­ρά τίς δύ­σκο­λες συν­θῆ­κες καί τούς ὑ­γ­ει­ο­νο­μι­κούς πε­ρι­ο­ρι­σμούς, κα­λού­μα­στε ὅ­λοι οἱ Ἕλ­λη­νες ἑ­νω­μέ­νοι νά προ­σευ­χη­θοῦ­με στήν Κυρία Θεοτόκο, Ὑ­πέρ­μα­χο Στρα­τη­γό τοῦ Γένους μας, νά τήν εὐ­χα­ρι­στή­σου­με γιά τό γεγονός τῆς σωτηρίας, τήν ὁποία δι’ Αὐτῆς μᾶς χαρίζει ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, καθώς καί γιά τήν ἐ­λευ­θε­ρί­α τῆς Πατρίδος μας καί τήν εὐ­ό­δω­ση τοῦ ἐθνι­κοῦ Ἀ­γῶ­νος. Ταυτόχρονα καλούμαστε νά Τήν πα­ρα­κα­λέ­σου­με, ὥστε νά πρεσβεύει στόν Υἱό Της, προκειμένου γρήγορα ν’ ἀ­παλ­λαγοῦμε ἀ­πό τά δει­νά τῆς παν­δη­μί­ας, ἡ ὁ­ποί­α τα­λαι­πω­ρεῖ ὅ­λη τήν ἀν­θρω­πό­τη­τα.

Σή­με­ρα εἶ­ναι ἡ­μέ­ρα Μνή­μης, Τι­μῆς καί Ἐλ­πί­δος. Μνή­μης Ἁ­γί­ων, Νε­ο­μαρ­τύ­ρων, Ἐ­θνο­μαρ­τύ­ρων, Ἡρώ­ων, Ἀγω­νι­στῶν, Δα­σκά­λων τοῦ Γέ­νους, κλη­ρι­κῶν καί λα­ϊ­κῶν, ἀν­δρῶν καί γυ­ναι­κῶν πού ἔ­δω­σαν τά πάν­τα γιά τήν Πα­τρί­δα.

Θυ­μό­μα­στε ἐ­κεί­νους πού προ­ε­τοί­μα­σαν τό ἔ­δα­φος. Ἐ­κεί­νους πού δι­α­φύ­λα­ξαν τήν Πί­στη, τήν γλῶσ­σα καί τήν ἐ­θνι­κή συνεί­δη­ση. Ἐ­κεί­νους πού καλ­λι­έρ­γη­σαν τό ἀ­γω­νι­στι­κό ἦ­θος. Ἐκεί­νους πού δι­α­τή­ρη­σαν τήν ἄ­σβε­στη φλό­γα τῆς ἐλ­πί­δας. Θυ­μό­μα­στε τά λό­για του Ἁ­γί­ου καί Ἐ­θνα­πο­στό­λου Κο­σμᾶ τοῦ Αἰ­τω­λοῦ, ὁ ὁ­ποῖ­ος δί­δα­σκε ὅ­τι θά ἔλ­θει τό πο­θού­με­νον (ἡ ἀ­πε­λευ­θέ­ρω­ση), ἀρ­κεῖ νά κρα­τή­σου­με τήν Χρι­στι­α­νι­κή Πί­στη μας καί τήν ἑλ­λη­νι­κή γλῶσ­σα καί παι­δεί­α.

Τι­μοῦ­με τούς Ἀ­γω­νι­στές τῶν πολ­λῶν προ­ε­πα­να­στα­τι­κῶν κι­νη­μά­των. Τούς ἄν­δρες καί τίς γυ­ναῖ­κες πού ἔ­πε­σαν στούς ἀγῶ­νες τῶν 400 ἐ­τῶν γιά τήν Νό­τιο Ἑλ­λά­δα, ἀλ­λά καί τῶν 500 ἐτῶν γιά τήν Βό­ρει­ο Ἑλ­λά­δα. Τι­μοῦ­με τήν σε­μνό­τη­τα καί τήν μα­χη­τι­κό­τη­τα τῶν με­λῶν τῆς Φι­λι­κῆς Ἑ­ται­ρεί­ας, οἱ ὁ­ποῖ­οι ξε­κί­νη­σαν τό τόλ­μη­μά τους ἀ­νή­με­ρα τοῦ Σταυ­ροῦ στίς 14 Σεπτεμβρίου 1814 καί ὀρ­γά­νω­σαν τήν Ἐ­θνε­γερ­σί­α μέ μυ­στι­κό­τη­τα καί μέ εὐ­φυΐ­α, πα­ρά τό ἀρ­νη­τι­κό δι­ε­θνές πε­ρι­βάλ­λον. Τι­μοῦ­με ὅ­λους ἐ­κεί­νους πού ἔ­χυ­σαν τό αἷ­μα τους στίς μά­χες, στίς πο­λι­ορ­κί­ες, στίς ναυ­μα­χί­ες τῆς Ἑλ­λη­νι­κῆς Ἐ­πα­να­στά­σε­ως. Τι­μοῦ­με τά θύ­μα­τα τῶν Ὁ­λο­καυ­τω­μά­των καί τῶν σφα­γῶν στήν Νά­ου­σα, στήν Χί­ο, στήν Κύ­προ, στίς Κυ­δω­νί­ες, στό Με­σο­λόγ­γι καί ἁ­παν­τα­χοῦ τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ.

Ἐλ­πί­ζου­με καί ὁ­ρα­μα­τι­ζό­μα­στε. Ἐλ­πί­ζου­με νά πα­ρα­μεί­νει ἡ Ἑλ­λά­δα ἐ­λεύ­θε­ρη ἀ­πό κά­θε κα­τα­πί­ε­ση καί ἀ­πει­λή, στηριζόμενη στήν Ἁγία Πίστη τοῦ Χριστοῦ καί στίς δημοκρατικές ἀρχές καί ἀξίες. Ἐ­πι­θυ­μοῦ­με τήν εἰ­ρη­νι­κή συμ­βί­ω­ση μέ ὅ­λους τούς λα­ούς τῆς γῆς, ἀλ­λά δέν εἴ­μα­στε δι­α­τε­θει­μέ­νοι νά ἀ­πεμ­πο­λή­σου­με τά ἐ­θνι­κά μας δί­και­α. Ὅ­σα ἀ­πο­κτή­θη­καν μέ αἷ­μα ἀ­πό τούς προ­γό­νους μας ὀφείλουμε νά τά δι­α­φυ­λά­ξου­με, ὥστε νά πα­ρα­δώ­σου­με στίς νε­ώ­τε­ρες γε­νι­ές τήν Ἑλ­λά­δα ἀ­σφα­λῆ καί ἱκα­νή νά ἀ­να­δεί­ξει τήν πλούσια καί ζῶσα πο­λι­τι­σμι­κή κλη­ρο­νο­μιά της.

Καλούμαστε, λοιπόν, νά πορευθοῦμε μέ τήν ἐλ­πί­δα τοῦ μέλ­λον­τος, ἔχοντας τήν συνείδηση ὅτι τό μέλ­λον εἶναι αὐτό πού δίνει οὐσιαστικό νό­η­μα σέ ὅ­σα προ­η­γή­θη­καν. Ἕνα μέλ­λον πού ἀποκαλύπτει τήν πα­ρου­σί­α τοῦ Θε­οῦ στήν ζω­ή μας. Οἱ πρό­γο­νοί μας, τό 1821, δέν θά εἶ­χαν ἐ­πι­τύ­χει σέ κανέναν ἀγῶνα τους χω­ρίς πί­στη σ’ αὐ­τήν τήν ζων­τα­νή πα­ρου­σί­α τοῦ ὄντως Ζῶντος Θε­οῦ.

Ἡ ἡ­μέ­ρα τοῦ Εὐ­αγ­γε­λι­σμοῦ, ἡ ὁποία τόσα πολλά σηματοδοτεῖ γιά τό λαμπρό μέλλον τῆς πορείας τοῦ ἀνθρώπου στά ἔσχατα, εἶ­χε ἐ­πι­λε­γεῖ ἀ­πό τήν Φι­λι­κή Ἑ­ται­ρεί­α, ἤ­δη ἀ­πό τόν Ὀ­κτώ­βριο τοῦ 1820, γιά τήν ἐ­ξέ­γερ­ση στήν Πε­λο­πόν­νη­σο καί σέ ἄλ­λα μέ­ρη τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ. Τό βε­βαι­ώ­νουν πολ­λοί πρω­τα­γω­νι­στές στά κεί­με­νά τους, μέ πιό χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή τήν ἀ­να­φο­ρά τοῦ Θε­ό­δω­ρου Κο­λο­κο­τρώ­νη στήν «Δι­ή­γη­ση Συμ­βάν­των τῆς Ἑλ­λη­νι­κῆς Φυ­λῆς». Ἐ­κεῖ­νοι πού προ­ε­τοί­μα­σαν τήν Ἐ­πα­νάσ­ταση ἤθε­λαν νά συν­δέ­σουν τόν Ἀγῶνα τους γιά τήν ἐλευθερία τῆς Πατρίδος μέ τήν Ὀρ­θό­δο­ξη πίστη καί ζωή, τό πρόσωπο τῆς Πανα­γί­ας μέ τήν σωτηρία τους. Καί στό τρί­το ἔτος τοῦ Ἀ­γῶ­νος, στίς 30 Ἰ­α­νουα­ρί­ου 1823, ἡ Πα­να­γί­α τούς ἔ­δω­σε τό μή­νυ­μα ὅ­τι ὁ Ἀ­γώ­νας θά εὐ­ο­δω­θεῖ. Τό­τε ἀ­κρι­βῶς ἀ­νευ­ρέ­θη μέ θαυ­μα­τουρ­γι­κό τρό­πο ἡ εἰ­κό­να τοῦ Εὐ­αγ­γε­λι­σμοῦ τῆς Θε­ο­τό­κου στήν Τῆ­νο, κα­τό­πιν ὑ­πο­δεί­ξε­ως τῆς μο­να­χῆς Πε­λα­γί­ας, ἤδη Ἁγίας τῆς Ἐκκλησίας μας.

Τέκνα τῆς Ἐκκλησίας μας εὐλογημένα,

Ἔχοντας ὅλα τά προαναφερθέντα στόν νοῦ μας, ἄς ἀ­τε­νί­σου­με μέ αἰ­σι­ο­δο­ξί­α τό μέλ­λον. Ἡ 25η Μαρ­τί­ου 2021 ἄς γί­νει ἡ ἀ­φε­τη­ρί­α καί τό ἐ­φαλ­τή­ριο μί­ας νέ­ας πο­ρεί­ας ὡς πρός τήν σχέση μας μέ τό Γένος καί τήν Πα­τρί­δα μας. Ἄς προ­σπα­θή­σου­με νά συν­δυ­ά­σου­με τήν Χρι­στι­α­νι­κή μας Πα­ρά­δο­ση καί τήν ἱ­στο­ρι­κή μας συ­νέ­χεια μέ τίς ἀ­νάγ­κες τῆς σύγ­χρο­νης ἐ­πο­χῆς. Καί ἄς ξα­να­δι­α­βά­σου­με μέ προ­σο­χή τήν λα­ϊ­κή σο­φί­α τοῦ Στρα­τη­γοῦ Ἰ­ω­άν­νη Μα­κρυ­γιά­ννη, ὁ ὁποῖ­ος συ­νο­ψί­ζει τό νό­η­μα τοῦ Ἀ­γώ­να σέ μί­α σύν­το­μη συ­ζή­τη­σή του μέ τόν Γάλ­λο Ναύ­αρ­χο Δε­ρι­γνύ πρίν ἀ­πό τήν μά­χη μέ τόν Ἰμ­πρα­ήμ στούς Μύ­λους τῆς Ἀρ­γο­λί­δος:

«Ἐ­κεῖ ὁπού ‘φκια­να τίς θέ­σεις εἰς τούς Μύ­λους, ἦρ­θε ὁ Ντερ­νύς νά μέ ἰ­δεῖ».

Μοῦ λέ­γει: «Τί κά­νεις αὐ­τοῦ; Αὐ­τές οἱ θέ­σεις εἶ­ναι ἀ­δύ­να­τες· τί πό­λε­μον θά κά­με­τε μέ τόν Μπρα­ΐ­μη αὐ­τοῦ;»

Τοῦ λέ­γω: «Εἶ­ναι ἀ­δύ­να­τες οἱ θέ­σεις κι ἐ­μεῖς. Ὅ­μως εἶ­ναι δυ­να­τός ὁ Θε­ός ὁπού μᾶς προ­στα­τεύ­ει .­.­.­»­.

Εἴ­μα­στε ἀ­δύ­να­τοι, ἀλ­λά εἶ­ναι δυ­να­τός ὁ Θε­ός μας, δι­δά­σκει ὁ Μα­κρυ­γιά­ννης. Κι ἐμεῖς ἀδύναμοι νιώθουμε καί εἴμαστε, ἀλλά μέ πί­στη στόν Θε­ό, μέ ἐ­πί­γνω­ση τῆς ἱ­στο­ρί­ας μας καί μέ ἐλπίδα στήν Ζωή πού ἔρχεται ἀπό τό μέλλον θά γί­νου­με πιό δυ­να­τοί γιά νά ἀν­τι­με­τω­πί­σου­με τίς δυ­σκο­λί­ες!

Τέ­κνα ἐν Κυ­ρί­ω ἀ­γα­πη­τά,

Γιά μᾶς τούς Ὀρ­θο­δό­ξους, αὐτός ὁ σταθερός προ­σα­να­το­λι­σμός τῆς ἱ­στο­ρί­ας πρός τό μέλλον εἶναι πού με­τα­μορ­φώ­νει καί δί­δει πραγματικό νό­η­μα στόν πα­ρόν­τα και­ρό. Ἀποτελεῖ ἀπάν­τη­ση στό ζή­τη­μα τοῦ θα­νά­του καί γι’ αὐτό ἀ­πο­τυ­πώ­θη­κε μέ ἀπα­ρά­μιλ­λη εὐ­στο­χί­α στό πάντα ἐπίκαιρο ἐπανα­στα­τι­κό σύν­θη­μα τῶν Ἀγωνιστῶν τοῦ 1821 «Ἐ­λευ­θε­ρί­α ἤ Θά­να­τος». Ἡ πί­στη ὅ­τι ἡ ἱ­στο­ρί­α πο­ρεύ­ε­ται ὄ­χι στήν ἐπι­στρο­φή της σέ ἕ­να τέ­λει­ο πα­ρελ­θόν, ἀλ­λά σέ ἕ­να ἐ­σχα­το­λο­γι­κό μέλ­λον τό ὁποῖο τήν ἀνα­μέ­νει καί δέν δύ­να­ται νά ἀ­ναι­ρέ­σει τήν μνή­μη του, ἦταν πού κρά­τη­σε ἀ­προ­σκύ­νη­τους ἐπί 400 χρό­νια τούς προγόνους μας ὑπό τόν ὀθωμανικό ζυγό.

Ἡ ἀ­πε­λευ­θέ­ρω­ση ἀ­πό τήν ὅ­ποι­α κο­σμι­κή σκλα­βιά προ­ϋ­πο­θέ­τει τήν πί­στη ὅ­τι τό πα­ρελ­θόν δέν μπο­ρεῖ νά κα­θο­ρί­ζει τόν ἄν­θρω­πο. Γιά τήν ζωή καί τήν πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν ἄνθρωπο μόνο τό μέλλον μπορεῖ νά τόν καθορίζει. Αὐ­τό εἶ­ναι ἄλ­λω­στε καί τό νό­η­μα τῆς Με­τά­νοι­ας.

Χρόνια πολλά, ἐλεύθερα, ἐν μετανοίᾳ καί χαρᾷ, ἐπ’ ἐλπίδι τοῦ μέλλοντος αἰῶνος!

† Ὁ Ἀθηνῶν  Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος

† Ὁ Μυτιλήνης, Ἐρεσσοῦ καί Πλωμαρίου Ἰάκωβος

† Ὁ Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως καί Πολυκάστρου Δημήτριος

† Ὁ Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων

† Ὁ Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος καί Σουφλίου Δαμασκηνός

† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης Ἀνδρέας

† Ὁ Ξάνθης καί Περιθεωρίου Παντελεήμων

† Ὁ Ἄρτης Καλλίνικος

† Ὁ Ἰλίου, Ἀχαρνῶν καί Πετρουπόλεως Ἀθηναγόρας

† Ὁ Ζακύνθου Διονύσιος

† Ὁ Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ Κύριλλος

† Ὁ Νέας Ἰωνίας, Φιλαδελφείας, Ἡρακλείου καί Χαλκηδόνος Γαβριήλ

† Ὁ Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βούλας, Βουλιαγμένης καί Βάρης Ἀντώνιος

Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

† Ὁ Ὠρεῶν Φιλόθεος

Ἀκριβές Ἀντίγραφον

Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

† Ὁ Ὠρεῶν Φιλόθεος

Με την Ελληνική Επανάσταση του 1821 ένα αρχαίο έθνος δημιούργησε κράτος. Το Έθνος προϋπήρχε επί αιώνες και διατηρήθηκε παρά την υποδούλωση. Η Εθνεγερσία υπήρξε η απόδειξη της διαχρονικής συνέχειας του Ελληνισμού. Η Αρχαία Ελλάδα και το Βυζάντιο (Ρωμανία) εμπνέουν και καθοδηγούν τους αγωνιστές, μορφωμένους ή ολιγογράμματους, λαϊκούς και κληρικούς.

«Για τον Χριστό και τον Λεωνίδα» αγωνιζόμαστε, γράφει η προκήρυξη του Σαλώνων Ησαΐα και του Αθανασίου Διάκου, η οποία δημοσιεύθηκε σε εφημερίδα της Τεργέστης. Τους Τριακόσιους του Λεωνίδα καλεί και ο Διονύσιος Σολωμός να σηκωθούν και να δουν τα παιδιά τους πώς αγωνίζονται. Στον Μαραθώνα και στις Θερμοπύλες αναφέρεται η Προκήρυξη του Αλεξάνδρου Υψηλάντη της 24.2.1821. Εκ του Σπαρτιατικού Στρατοπέδου υπογράφει τα κείμενά του ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης υποδηλώνοντας ότι οι Μανιάτες είναι απόγονοι των Αρχαίων Σπαρτιατών. «Γι’ αυτά πολεμήσαμε»  λέει στους στρατιώτες του ο Ιωάννης Μακρυγιάννης, όταν εκείνοι ήθελαν να πουλήσουν αρχαία αγάλματα σε ξένους. Η Σφραγίδα της Α΄ Εθνοσυνελεύσεως της Επιδαύρου απεικονίζει την Αθηνά. Η Αρχαία Ελλάδα εμπνέει τον Αγώνα.

Αλλά και ο Ορθόδοξος Χριστιανικός πολιτισμός των Βυζαντινών έχει αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στο αγωνιστικό φρόνημα των επαναστατών. Τον Άγιο Κωνσταντίνο και την Αγία Ελένη μαζί με τη φράση «Εν τούτω Νίκα» βάζει  στη σημαία του ο Αλ. Υψηλάντης. Συνεχιστής του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, ο οποίος δεν συνθηκολόγησε, αισθάνεται ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και το τονίζει στον έκπληκτο Βρετανό Πλοίαρχο Χάμιλτον. Τους νόμους των «αειμνήστων ημών Χριστιανών Αυτοκρατόρων», δηλαδή των Βυζαντινών, ζητούν ως δίκαιο εφαρμοστέο στα δικαστήρια οι πληρεξούσιοι (παραστάτες) της Α΄ Εθνικής Συνελεύσεως. Η Κωνσταντινούπολη και η ανάμνηση του βυζαντινού μεγαλείου βρίσκονται στο επίκεντρο της Μεγάλης Ιδέας.

Το Έθνος δεν έπαυσε να υπάρχει. Το Έθνος διαφύλαξε πίστη, γλώσσα, ταυτότητα και ιστορική συνείδηση και επιβίωσε. Μοιάζει με θαύμα. Άλλοι λαοί θα είχαν χαθεί μετά από τόσα δεινά. Αν είχε βασιλεύσει ο Τούρκος στη Δυτική Ευρώπη Χριστιανούς δεν θα έβρισκες μετά από δέκα χρόνια, γράφει ο μαρτυρικός Πατριάρχης Κύριλλος Λούκαρις  το 1616. Και συνεχίζει: Ενώ εδώ στην Ελλάδα, μετά  από διακόσια χρόνια που βασανιζόμαστε,  λάμπει ακόμη  η πίστη του Χριστού.

Μας έλεγαν τρελούς, διηγείται ο Γέρος του Μωριά, για την απόφαση που πήραν να λευτερωθούν. Όμως είχαν χρέος απέναντι στις προηγούμενες και στις επόμενες γενιές. Τούς βάραινε η κληρονομιά της Αρχαίας Ελλάδος και του Χριστιανικού Βυζαντίου. Ο Αυτοκράτορας της Νικαίας Άγιος Ιωάννης Βατάτζης είχε ήδη αφήσει βαριά παρακαταθήκη από το 1237, γράφοντας προς τον Πάπα: «Δεν θα πάψουμε ποτέ να μαχόμαστε εναντίον εκείνων που έχουν κατακτήσει την Κωνσταντινούπολη». Έτσι επιβιώσαμε. Με όραμα και με επιμονή.

Ο Γάλλος συνθέτης Έκτωρ Μπερλιόζ κατάλαβε τα ιδανικά των αγωνιστών πολύ καλύτερα από ορισμένους σύγχρονους αμφισβητίες. Στη σύνθεσή του «Ηρωική σκηνή για την Ελληνική Επανάσταση» παρουσιάζει έναν ήρωα του 1821 να επικαλείται τον Σπαρτιάτη Λεωνίδα και έναν  Ορθόδοξο ιερέα να ζητεί τη βοήθεια του Αγίου Κωνσταντίνου.

Γι’ αυτά πολεμήσανε. Διότι πίστευαν ότι συνεχίζουν τους αγώνες των Σαλαμινομάχων, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Νικηφόρου Φωκά, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.

Έτσι ελευθερωθήκαμε: «Για τον Χριστό και τον Λεωνίδα». Το 1821 επιβεβαιώνει την αδιάσπαστη  συνέχεια του Ελληνισμού.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 20.3.2021

Η πρόσφατη έρευνα της κοινής γνώμης για την Ελληνική Επανάσταση, την οποία διεξήγαγε το Κέντρο Φιλελευθέρων Μελετών σε συνεργασία με την εταιρία MARC, καταδεικνύει ότι οι σύγχρονοι Έλληνες έχουμε κατανοήσει ποιοι μας ελευθέρωσαν, πώς το πέτυχαν και ποιες ήταν οι ιδέες και οι αξίες των πρωτεργατών. Το 91% των ερωτηθέντων χαρακτηρίζει εθνική την επανάσταση, ενώ ένα αξιοσημείωτο 55% εντοπίζει και θρησκευτικά στοιχεία στην ταυτότητα του Αγώνα. Παρά την επί δεκαετίες προβληθείσα προπαγάνδα του μαρξισμού οι Έλληνες δεν θεωρούν την Επανάσταση ταξική. Διότι δεν ήταν. Όλα τα κείμενα  της εποχής, Συντάγματα, διακηρύξεις, απομνημονεύματα, μαρτυρούν ότι οι πρόγονοί μας αγωνίσθηκαν για την εθνική και θρησκευτική ελευθερία τους.

Πολύ σωστή είναι και η απάντηση του 71,1% ότι  υπήρξε Κρυφό Σχολειό. Η απάντηση δείχνει την  αποτυχία των πάσης φύσεως αναθεωρητών της Ιστορίας μας, οι οποίοι έχυσαν τόνους από μελάνι για να πείσουν ότι είναι μύθος η λειτουργία κρυφής παιδείας επί Τουρκοκρατίας. Οι ιστορικές μαρτυρίες που διαψεύδουν τους αναθεωρητές είναι πολλές. Ο Φωτάκος (Φώτιος Χρυσανθόπουλος), ο υπασπιστής του Κολοκοτρώνη, μιλά για Κρυφό Σχολειό στην Πελοπόννησο, ο Νικόλαος Δραγούμης δίνει σχετική μαρτυρία για τη Δυτική Μακεδονία, ο Γάλλος δημοσιογράφος Ρενέ Πυώ εντοπίζει κρυφή παιδεία στο Αργυρόκαστρο της Βορείου Ηπείρου. Το πιο σημαντικό μήνυμα από την τοποθέτηση αυτή είναι ότι η πλειοψηφία των συγχρόνων Ελλήνων αρνείται την προσπάθεια εξωραϊσμού της Τουρκοκρατίας. Οι αντίπαλοι του Κρυφού Σχολειού παρουσιάζουν την Τουρκοκρατία ως μία ήπια περίοδο με ανεκτικότητα και ελευθερίες! Θέλουν να μας περάσουν το μήνυμα ότι: Αφού με τους Οθωμανούς περνούσαμε τότε καλά και είχαμε ελεύθερη παιδεία, άρα και οι νέοι Οθωμανοί του Ερντογάν είναι φίλοι μας. Ας καθίσουμε να μοιράσουμε μαζί τους εδάφη και πελάγη.

Λογική είναι η προτίμηση των ερωτηθέντων σε αγωνιστικές προσωπικότητες όπως είναι ο Θ. Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, η Μπουμπουλίνα. Η ελευθερία δεν έρχεται με λόγια, αλλά με μάχες στην ξηρά και στη θάλασσα. Ας μην λυπούνται οι θαυμαστές του Αλεξάνδρου Μαυροκορδάτου για το μικρό ποσοστό προτιμήσεων που συγκεντρώνει. Ας θυμηθούμε τη μάχη του Πέτα, όπου ο Μαυροκορδάτος οδήγησε τους Φιλέλληνες στη σφαγή σε ανοικτό πεδίο ενώ εκείνος κοίταζε από μακρυά.

Με ενδιαφέρον παρατηρώ ότι από τα γεγονότα των διακοσίων ετών μέχρι σήμερα οι περισσότεροι θεωρούν ως πιο σημαντική στιγμή την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο συνδυασμός των απαντήσεων στην έρευνα, αν μελετηθεί προσεκτικά, δείχνει μία σύνθεση εθνικής ταυτότητας και Ευρώπης. Παρουσιάζει την ανάγκη των σημερινών Ελλήνων να κρατηθούν από τις ρίζες τους, από την Ορθοδοξία και τη διαχρονική ιστορία μας, και ταυτοχρόνως την επιθυμία μας να ανήκουμε σε μία λέσχη ισχυρών, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά τα μειονεκτήματά της.

Είναι αξιοπρόσεκτη αυτή η συνθετική ικανότητα του Έλληνα. Με συνθέσεις φτάσαμε και στο 1821. Η Ορθόδοξη Πίστη και η αγάπη για την Πατρίδα συνδυάσθηκαν επιλεκτικά με ορισμένα φιλελεύθερα και δημοκρατικά στοιχεία των πολιτικών κινημάτων της Ευρώπης. Σε αντίθεση με τη Γαλλική Επανάσταση, η οποία είχε σαφώς αντιεκκλησιαστικό χαρακτήρα, στην Επανάσταση του 1821 οι Έλληνες αγωνίσθηκαν υπό την ηγεσία της Εκκλησίας, για την Ορθοδοξία. Αυτή την ουσιώδη διαφορά ας μην την λησμονούμε.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 12.3.2021

Είχαμε προειδοποιήσει και το περιμέναμε. Σε κάποιους άλλους προκαλεί έκπληξη. Κι όμως από τη πρώτη στιγμή που υπεγράφη η βλαπτική για την Ελλάδα Συμφωνία των Πρεσπών ήταν ολοφάνερο: Οι βόρειοι γείτονές μας έβαλαν μία υπογραφή για να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και – ίσως αργότερα-  στην Ευρ. Ένωση και δεν είχαν καμία διάθεση για περιορισμό των εθνικιστικών και αλυτρωτικών τάσεών τους.

Ο πολιτικός κόσμος στη γειτονική μας χώρα αξιοποιεί τα δώρα που έλαβε από την κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ. Η βιαστική  διαπραγμάτευση έδωσε την εντύπωση ότι η Ελλάδα είχε κουραστεί με την υπεράσπιση της ιστορίας και του ονόματος της Μακεδονίας και ήθελε να απαλλαγεί από ένα διπλωματικό «βάρος». Αυτό εισέπραξαν οι Σκοπιανοί από τους χειρισμούς των κ.κ. Τσίπρα και Κοτζιά. Κι όμως η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δηλώνει αντίθετη με τη Συμφωνία των Πρεσπών και παραμένει ενοχλημένη ακόμη και τώρα που πέρασαν δύο χρόνια. Δυστυχώς τα λανθασμένα μηνύματα δόθηκαν με ευθύνη της προηγούμενης κυβερνήσεως.

Βλέπουμε, λοιπόν, τον Πρόεδρο των Σκοπίων Στέβο Πενταρόφσκι να ανακαλύπτει ανύπαρκτη «μακεδονική»  μειονότητα στην Ελλάδα και να δηλώνει έτοιμος να την προστατεύσει. Βλέπουμε επίσης τη λεγόμενη «Μακεδονική Ακαδημία Επιστημών» να αρνείται την προσθήκη του όρου Βόρεια, όπως θα έπρεπε βάσει της Συμφωνίας των Πρεσπών. Το πιο ενδιαφέρον, όμως, είναι το γεγονός ότι η Κυβέρνηση Ζάεφ και αλβανικών κομμάτων δεν επέμεινε. Απέσυρε το σχετικό νομοσχέδιο. Η MANU παραμένει MANU, δηλαδή Μακεδονική Ακαδημία Επιστημών! Και δεν είναι η μόνη, Το ίδιο θα γίνει και  με άλλους θεσμούς. Θα παραμείνει ο όρος «Μακεδονικός» απλούστατα διότι ουδέποτε υπήρχε στους βόρειος γείτονες η πρόθεση να τηρήσουν τα υπεσχημένα.

Η επιμονή τους στον κατασκευασμένο μακεδονισμό του κομμουνιστικού καθεστώτος Τίτο γίνεται ακόμη πιο πεισματική όταν παρατηρούν την αμφισβήτηση αυτής της τεχνητής ταυτότητας από τη Βουλγαρία. Προσφάτως ο κατασκευασμένος μακεδονισμός δέχθηκε δύο πλήγματα.

Το ένα προέρχεται από τον Πρόεδρο της Βουλγαρίας Ρούμεν Ράντεφ, ο οποίος συνέστησε ειδική επιτροπή για να παρακολουθεί τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων των πολυαρίθμων  Βουλγάρων που κατοικούν στο πολυεθνικό κράτος των Σκοπίων. Το δεύτερο πλήγμα προέρχεται από τον πρώην Πρωθυπουργό των Σκοπίων Λιούπτσο Γκεοργκίεφσκι, ο οποίος έχει πάρει τη βουλγαρική υπηκοότητα και ο οποίος συμφωνεί ότι η «μακεδονική» ταυτότητα υπάρχει μόνο μετά το 1944, διότι κατασκευάσθηκε από το κομμουνιστικό καθεστώς. Ο Γκεοργκίεφσκι παίρνει το μέρος της Βουλγαρίας στη διαμάχη με τα Σκόπια για την εθνικότητα των ηγετών του κινήματος ΒΜΡΟ του 1893 και εξής, δηλαδή των κομιτατζήδων που πολέμησαν εναντίον  μας στον Μακεδονικό Αγώνα.

Το υπαρξιακό άγχος των τεχνητών «Μακεδόνων» επαυξάνεται εν όψει της απογραφής πληθυσμού που θα διενεργηθεί εντός του 2021. Ναι, μεν, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ενέκρινε την αναγραφή της εθνικής καταγωγής στα δελτία ταυτότητας, αλλά στην απογραφή θα καταγραφούν εθνότητες και μειονότητες. Αν  αποδειχθεί ότι το 30% των πολιτών είναι Αλβανοί, το 10% Βούλγαροι, άλλο 10% Σέρβοι, Τούρκοι, Βόσνιοι, τελικά πόσοι θα είναι οι «Μακεδόνες»; Αν είναι λιγότεροι του 50% πως θα έχουν την απαίτηση να δώσουν αυτοί το όνομα στο κράτος;

Το ερώτημα είναι πώς θα απαγκιστρωθούμε από τη Συμφωνία τηρώντας το Διεθνές Δίκαιο!

Άρθρο μου ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 6.3.2021