Kωνσταντίνος Χολέβας

«Η γλώσσα μας είναι Ελληνική. Εδώ είναι η γη που περπάτησε ο Άγιος Κοσμάς». Με αυτό τον στίχο ποιήματος υποδέχθηκε τον Έλληνα Πρωθυπουργό στη Χειμάρρα ένα μικρό κορίτσι. Ήταν μία γνήσια δήλωση της εθνικής ταυτότητας των Χειμαρριωτών, οι οποίοι ακόμη και σήμερα βρίσκονται εκτός της μειονοτικής ζώνης, την οποία αυθαιρέτως έχει ορίσει η αλβανική κυβέρνηση. Η Χειμάρρα μέσω αυτής της μικρής μαθήτριας βροντοφώναξε ότι κρατά επί αιώνες ελληνική συνείδηση, γλώσσα και Ορθοδοξία.

Πολύ σωστά ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης συνεχάρη τους Χειμαρριώτες, διότι παρέμειναν Έλληνες και Ορθόδοξοι. Και ο Χειμαρριώτης Ολυμπιονίκης μας Πύρρος Δήμας, προσκεκλημένος στον ΣΚΑΙ, τόνισε ότι παρά την καταπίεση των κομμουνιστικών καθεστώτων οι Βορειοηπειρώτες διαφύλαξαν την ελληνική γλώσσα και τη θρησκεία τους. Οι Χειμαρριώτες και γενικότερα οι Έλληνες που ζουν στο αλβανικό κράτος αποδεικνύουν ότι η μαγιά του Ελληνισμού παραμένει παρά τις διώξεις που υφιστάμεθα κατά καιρούς. Όπως είπε ο Μακρυγιάννης στον Γάλλο ναύαρχο Δεριγνύ (de Rigny) όλα τα θεριά μας δαγκώνουν, αλλά  η μαγιά πάντα μένει.

Ορθόδοξη Πίστη, ελληνική γλώσσα, συνείδηση της ιστορικής συνέχειας, ήθη και παραδόσεις. Αυτά τα στοιχεία κράτησαν όρθιο τον Ελληνισμό όχι μόνον στη Βόρειο Ήπειρο, αλά σε κάθε σημείο όπου βρίσκονται Έλληνες. Χαρακτηριστική η περίοδος της Τουρκοκρατίας. Ο Βρετανός Βυζαντινολόγος Στήβεν Ράνσιμαν έγραψε σχετικά: «Η Ορθοδοξία είναι η δύναμη που διαφύλαξε τον Ελληνισμό στα δύσκολα χρόνια της δουλείας. Αλλά και χωρίς την πνευματική ζωντάνια του Ελληνισμού η ίδια η Ορθοδοξία θα είχε συρρικνωθεί».

Το μήνυμα της Χειμάρρας στα τέλη του 2022 έχει πολλούς αποδέκτες. Πρώτον, απευθύνεται στο ελληνικό κράτος και στους εκάστοτε κυβερνώντες. «Ελλάς, Ελλάς μην μας ξεχνάς». Κι όμως υπήρξαν  παλαιότερα δήθεν προοδευτικοί, οι οποίοι δήλωσαν μέσα στη Βουλή των Ελλήνων ότι δεν υπάρχουν Βορειοηπειρώτες, αλλά ελληνόφωνοι Αλβανοί. Οφείλουμε όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του, να χρησιμοποιήσουμε  τα μέσα που μας παρέχουν η δημοκρατία, η παιδεία και το Διεθνές Δίκαιο για να στηρίξουμε τον Ελληνισμό σε όλα τα σημεία της Αλβανικής Επικράτειας. Και να μην λησμονούμε τους Βλαχόφωνους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, οι οποίοι  προσφάτως ήλθαν σε επιστημονικό συνέδριο στη Θεσσαλονίκη και διακήρυξαν την ελληνική συνείδησή τους.

Δεύτερον, το μήνυμα των Χειμαρριωτών απευθύνεται στις αλβανικές ηγεσίες και κυρίως στον Πρωθυπουργό Έντι Ράμα, ο οποίος δεν τους αναγνωρίζει ως Έλληνες. Γι’ αυτό και πήγε μόνο στη Δερβιτσάνη να υποδεχθεί τον Έλληνα ομόλογό του και όχι στη Χειμάρρα. Αν θέλει η Αλβανία να προωθήσει τις ευρωπαϊκές φιλοδοξίες της ας αναγνωρίσει πλήρως και όπου υπάρχει την Ελληνική Εθνική Μειονότητα. Η διατήρηση των κομμουνιστικών νόμων περί μειονοτικής ζώνης είναι απαράδεκτη.

Τρίτον, το μήνυμα των Χειμαρριωτών έχει αποδέκτες και τους Έλληνες αποδομητές της Ιστορίας μας και της εθνικής ταυτότητάς μας. Το κοριτσάκι που μίλησε για τον Νεομάρτυρα Άγιο Κοσμά θυμίζει σε όλους τον αγώνα που έκανε ο Πατροκοσμάς. Δίδασκε να κρατήσουν οι υπόδουλοι την Πίστη και τη γλώσσα. Έτσι επιβιώσαμε και έτσι θα προχωρήσουμε με σεβασμό στις δημοκρατικές αξίες. Αλλά δεν θα παραδοθούμε στις Χίμαιρες των αποδομητών που θέλουν να βγάλουν την Ορθοδοξία από τα σχολεία και να διαστρεβλώσουν την Ιστορία μας.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 07.01.2023

Το 2023 συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη Σύμβαση της Λωζάννης για την ανταλλαγή των πληθυσμών μετά από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Στις 30 Ιανουαρίου 1923 υπεγράφη το συγκεκριμένο Πρωτόκολλο στην Ελβετική πόλη. Στις 24 Ιουλίου 1923 υπεγράφη η τελική Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία καθορίζει τα σύνορα της νέας Τουρκίας μετά τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Η Σύμβαση της Ανταλλαγής, ένα από τα 17 Πρωτόκολλα που αποτελούν τη γνωστή μας Συνθήκη της Λωζάννης, αρχίζει ως εξής:

Άρθρον 1

Από της 1ης Μαΐου 1923 θέλει διενεργηθή η υποχρεωτική ανταλλαγή των Τούρκων υπηκόοων ελληνικού ορθοδόξου θρησκεύματος, των εγκατεστημένων επί των τουρκικών εδαφών, και των Ελλήνων υπηκόων μουσουλμανικού θρησκεύματος, των εγκατεστημένων επί των ελληνικών εδαφών.

Τα πρόσωπα ταύτα δεν δύνανται να να έλθωσιν ίνα εγκατασταθώσιν εκ νέου εν Τουρκία ή αντιστοίχως εν Ελλάδι, άνευ της αδείας της Τουρκικής Κυβερνήσεως ή αντιστοίχως της Ελληνικής Κυβερνήσεως.

Άρθρον 2

Δεν θα περιληφθώσιν εις την εν τω πρώτω άρθρω προβλεπομένη ανταλλαγήν:

Α) Οι Έλληνες κάτοικοι της Κωνσταντινουπόλεως

Β) Οι  Μουσουλμάνοι κάτοικοι της Δυτικής Θράκης.

Θέλουσιν θεωρηθή ως Έλληνες κάτοικοι της Κωνσταντινουπόλεως πάντες οι Έλληνες οι εγκατεστημένοι ήδη από της 30ής Οκτωβρίου 1918 εις την περιφέρειαν της Νομαρχίας Κωνσταντινουπόλεως, ως αύτη καθορίζεται διά του νόμου του 1912.

Θέλουσι θεωρηθή ως Μουσουλμάνοι κάτοικοι της Δυτικής Θράκης, πάντες οι Μουσουλμάνοι οι εγκατεστημένοι εν τη περιοχή ανατολικώς της μεθορίου γραμμής της καθορισθείσης τω 1913 διά της Συνθήκης του Βουκουρεστίου.

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η Σύμβαση Ανταλλαγής εξαιρεί από την υποχρεωτική ανταλλαγή (μη ανταλλάξιμοι) τους Έλληνες του Νομού Κωνσταντινουπόλεως, δηλαδή μία εθνική μειονότητα, και τους Μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης, τους οποίους χαρακτηρίζει ως θρησκευτική μειονότητα. Τα δικαιώματα των μειονοτήτων αυτών και ο τρόπος προστασίας καταγράφονται στην τελική Συνθήκη της Λωζάννης της 24.7.1923.

Περί του Οικουμενικού Πατριαρχείου δεν γίνεται σαφής αναφορά ούτε στη Σύμβαση Ανταλλαγής ούτε στην τελική Συνθήκη. Ο Τούρκος εκπρόσωπος  Μουσταφά Ισμέτ Πασάς αρχικά ήθελε να εκδιώξει το Πατριαρχείο από την Κωνσταντινούπολη. Τελικά υπό την πίεση της Ελλάδος, της Βρετανίας, της Ρουμανίας και του Σερβοκροατικού βασιλείου δέχθηκε την παραμονή του κορυφαίου θεσμού της Ορθοδοξίας στην ιστορική έδρα του με την υποχρέωση να ασκεί μόνον θρησκευτικές και όχι διοικητικές ή πολιτικές αρμοδιότητες. Η δήλωση αυτή του Ισμέτ (αργότερα έγινε πολλές φορές Πρωθυπουργός με το όνομα Ισμέτ Ινονού) κατεγράφη στο Πρακτικό υπό τον αριθμό 20 της 10.1.1923, το οποίο υπεγράφη από όλες τις συμμετέχουσες αντιπροσωπείες. Οι ερμηνευτές του Διεθνούς Δικαίου δέχονται τα Πρακτικά της Συνδιασκέψεως της Λωζάννης ως αναπόσπαστο Τμήμα της Συνθήκης.

Ο καθηγητής Άγγελος Συρίγος στο βιβλίο του «Ελληνοτουρκικές Σχέσεις»  (εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2014) υπολογίζει ότι έφυγαν από την Ελλάδα 355.635 Μουσουλμάνοι και ήλθαν στη χώρα μας 189.916 Έλληνες Ορθόδοξοι ως ανταλλαγέντες και 862.110 ως πρόσφυγες. Λόγω των σφαγών του 1914- 1922 οι περισσότεροι Έλληνες από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο είχαν έλθει ως πρόσφυγες για να σώσουν τη ζωή τους πριν από την ανταλλαγή. Στους αριθμούς αυτούς πρέπει να προστεθούν και 70.000 Έλληνες πρόσφυγες που απεβίωσαν το 1922- 1923 από ασθένειες. Είναι άγνωστος ο αριθμός των Ελλήνων που έφυγαν από τα τουρκικά εδάφη προς άλλες χώρες π.χ. Σοβιετική Ένωση, Δυτική Ευρώπη κ.α.

Το κριτήριο της ανταλλαγής ήταν θρησκευτικό. Τούτο έγινε διότι επί Τουρκοκρατίας η θρησκευτική πίστη ήταν το κυριώτερο θεμέλιο της εθνικής ταυτότητας. Ο εξισλαμισμένος τούρκευε. Χανόταν και για την Ορθοδοξία και για τον Ελληνισμό. Αν π.χ. όριζαν ως κριτήριο τη γλώσσα θα έμεναν στην Ελλάδα ελληνόφωνοι Μουσουλμάνοι που είχαν διαπράξει συστηματικές βιαιότητες κατά των Χριστιανών, όπως  οι Τουρκοκρητικοί. Αντιθέτως θα είχαν μείνει στην Τουρκία οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Καππαδοκίας και του Πόντου, οι οποίοι είχαν αναγκασθεί  να τουρκοφωνήσουν, αλλά ένιωθαν Ρωμηοί / Έλληνες και όχι Τούρκοι. (βλέπε τη μαρτυρία του Γάλλου αρχαιολόγου Φελίξ Σαρτιώ για τους τουρκόφωνους Χριστιανούς του Πόντου στο βιβλίο του: Η Ελληνική Μικρασία, εκδόσεις Ιστορητής, Αθήνα 1993, σελ. 132).

Η τελική Συνθήκη της Λωζάννης υπεγράφη από την Μ. Βρετανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ελλάδα, την Ιαπωνία, τη Ρουμανία και το Βασίλειο Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων (μετέπειτα Γιουγκοσλαβία) από τη μία πλευρά και από την Τουρκία από την άλλη πλευρά. Επικεφαλής της Ελληνικής Αντιπροσωπείας ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος.

Λόγω του εμφυλίου μεταξύ της κυβέρνησης του Κεμάλ και των κυβερνώντων στην της Κωνσταντινούπολη την Τουρκία εκπροσώπησε η Κυβέρνηση της Μεγάλης Εθνοσυνελεύσεως της Αγκύρας, δηλαδή η Κεμαλική πλευρά. Αξίζει να σημειωθεί ότι λίγους μήνες μετά την υπογραφή της τελικής Συνθήκης, δηλαδή στις 29 Οκτωβρίου 1923, ιδρύθηκε επισήμως η Τουρκική Δημοκρατία.

Η Συνθήκη της Λωζάννης της 24^ης Ιουλίου 1923 ενοχλεί τον Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν, όπως ο ίδιος δηλώνει. Και τούτο διότι καθορίζει τα σύνορα της νέας Τουρκίας μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η Ελλάς πρέπει να συνεχίσει την αμυντική και διπλωματική θωράκισή της και οφείλει να παρακολουθεί με ψυχραιμία τις τουρκικές κινήσεις. Μία ισχυρή  Ελλάς με ψυχική ενότητα και αποφασιστικότητα του λαού δίνει σαφή μηνύματα σε κάθε ενδιαφερόμενο ότι τα νεο-οθωμανικά όνειρα δεν πρόκειται να υλοποιηθούν.

Καλή, ευλογημένη και ειρηνική Χρονιά!

Άρθρο στο huffingtonpost.gr 1.1 2023

Καλά Χριστούγεννα, φίλες και φίλοι. Μακάρι να επικρατήσει η ειρήνη στις ψυχές μας και σε όλο τον κόσμο! Εορτάζουμε ως Χριστιανοί και ταυτοχρόνως ως  Έλληνες πρέπει να διατηρούμε την ιστορική μνήμη. Και ξαναδιαβάζουμε την Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως για να δούμε πώς σώθηκε το Μεσολόγγι από την επίθεση του Ομέρ Βρυώνη ανήμερα τα Χριστούγεννα του 1822. Ακριβώς πριν από διακόσια χρόνια.

Η πρώτη πολιορκία (η δεύτερη κατέληξε στην ηρωική Έξοδο του 1826) άρχισε στα τέλη Οκτωβρίου 1822 και βρήκε επικεφαλής των Οθωμανικών δυνάμεων τον Ομέρ Βρυώνη. Είχε προηγηθεί η ήττα των Ελλήνων και των Φιλελλήνων στη μάχη του Πέτα, έξω από την Άρτα. Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ο Μάρκος Μπότσαρης, ο Θανάσης Ραζηκότσικας και άλλοι ήσαν επικεφαλής της άμυνας των Ελλήνων. Πάντα λίγοι οι Μεσολογγίτες απέναντι σε πολυάριθμο στράτευμα. Αλλά το Μεσολόγγι βαστούσε.

Ο Ομέρ Βρυώνης έμαθε ότι θα αποχωρήσει μία ομάδα Ελλήνων πολεμιστών για άλλη εκστρατεία και αποφάσισε να κάνει τη μεγάλη επίθεση το ξημέρωμα των Χριστουγέννων. Ήξερε ότι οι Ορθόδοξοι Έλληνες πηγαίνουν στην Εκκλησία νωρίς το πρωί για τη Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία. Πίστευε ότι θα βρει αφύλακτα τα τείχη. Όμως έπεσε έξω στους υπολογισμούς του.

Ο υπηρέτης και κυνηγός του, ο Γιάννης Γούναρης από τα Γιάννενα, άκουσε το σχέδιο και ενημέρωσε τους πολιορκημένους. Ο Μητροπολίτης έδωσε άδεια να μην λειτουργήσουν ανήμερα τα Χριστούγεννα οι ναοί και όλοι οι μαχητές να βρίσκονται στα τείχη. Το φως του ήλιου βρήκε το Μεσολόγγι να αμύνεται σθεναρά και τους Τουρκαλβανούς στρατιώτες να υποχωρούν έκπληκτοι. Η ηγετική ικανότητα του Σουλιώτη Μάρκου Μπότσαρη έλαμψε για μία ακόμη φορά. Οι εισβολείς υπέστησαν πανωλεθρία. Στις 31 Δεκεμβρίου οι πασάδες έλυσαν την πολιορκία.

Το θύμα της ιστορίας αυτής ήταν η οικογένεια του Γιάννη Γούναρη, την οποία κρατούσε όμηρο στην Άρτα ο Ομέρ Βρυώνης. Μόλις κατάλαβε ποιος πληροφόρησε τους Έλληνες, ο πασάς διέταξε να σφαγιασθεί η σύζυγος και τα δύο παιδιά του Γούναρη. Ο υπηρέτης των πασάδων αναδείχθηκε έτσι σε μία ηρωική και συγχρόνως τραγική μορφή του Αγώνος. Λέγεται ότι έγινε μοναχός στη Μονή της Παναγίας της Ελεούσας, στη στενωπό της Κλεισούρας, μεταξύ Μεσολογγίου και Αγρινίου.

Στα παιδικά μας χρόνια μαθαίναμε αυτή την ιστορία, τη σωτηρία του Μεσολογγίου κατά την πρώτη πολιορκία του 1822,  από τα βιβλία του σχολείου και από το θαυμάσιο διήγημα της Πηνελόπης Δέλτα με τίτλο: ”Μεσολογγίτικα Χριστούγεννα”. Αξίζει τις Άγιες αυτές ημέρες να διαβάζουμε στα παιδιά μας κείμενα βγαλμένα μέσα από την Ελληνορθόδοξη Παράδοση και από τη διαχρονική Ιστορία του Ελληνισμού. Αξίζει να τους μιλούμε για ήρωες της πατρίδας και της ελευθερίας. Να τους δίνουμε πρότυπα σε μία εποχή, κατά την οποία οι νέοι και οι νέες μας αναζητούν πυξίδα στη ζωή τους, αναζητούν σταθερές αξίες για να μην βουλιάξουν μέσα στα θολά νερά της αποδόμησης και της απαξίωσης των πάντων.

Οκτώ μήνες μετά τα Μεσολογγίτικα Χριστούγεννα του 1822 ο πρωτεργάτης της νίκης, ο Μάρκος Μπότσαρης, σκοτώθηκε μαχόμενος στο Κεφαλόβρυσο του Καρπενησίου. Στις 9 Αυγούστου 2023 θα συμπληρωθούν 200 χρόνια από τον θάνατο του παλληκαριού. Ας τιμήσουμε τη μνήμη του με τον προσήκοντα σεβασμό.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 24.12.2022

Μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου η Κύπρος θα έχει νέο Αρχιεπίσκοπο. Και στις αρχές του Φεβρουαρίου θα εκλεγεί ο νέος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας μετά από δύο  πενταετείς θητείες του Νίκου Αναστασιάδη. Οι εκλογές αφορούν ευρύτερα τον Ελληνισμό και εμείς που δεν είμαστε Κύπριοι πολίτες έχουμε κάθε λόγο να παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τις δύο αυτές εκλογές, στις οποίες συμμετέχει και ο λαός.

Ο Ελληνισμός είναι ενιαίος. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ανεξάρτητο κράτος, αλλά είναι κομμάτι του Έθνους. Όταν πληγώνεται ένα μέλος του σώματος όλο το σώμα πάσχει. Και όταν ευημερεί ένα μέλος η θετική επίδραση εξαπλώνεται σε όλο το σώμα. Αν η Κύπρος δεχθεί μία κακή λύση, η οποία θα νομιμοποιεί την τουρκική εισβολή του 1974, τότε θα αποθρασυνθεί ο νέος Οθωμανισμός των γειτόνων και θα κινδυνεύσει το Αιγαίο και γενικότερα η Ελλάς. Δεν είναι μόνον θέμα προσώπων, αλλά  είναι ζήτημα αρχών,  ιδεών και προτάσεων. Ο νέος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου θα έχει και πρέπει να έχει λόγο στο εθνικό θέμα δεδομένου ότι το 37% της Μεγαλονήσου βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή. Ο δε νέος Πρόεδρος καλείται να κάνει επιλογές με γνώμονα το συμφέρον του Κυπριακού Ελληνισμού και όχι κάτω από το άγχος “μην μας χαρακτηρίσουν αδιάλλακτους”.

Πιστεύω ότι ο νέος Αρχιεπίσκοπος και ο νέος Πρόεδρος της Κύπρου πρέπει να δώσουν έμφαση στα εξής τέσσερα σημεία, τα οποία αφορούν θέματα εθνικής επιβιώσεως:

1. Να τονίζουν με κάθε τρόπο και προς πάσα κατεύθυνση ότι το Κυπριακό είναι ζήτημα εισβολής και κατοχής και όχι απλώς μία μεθοριακή διαμάχη Ελλήνων και Τούρκων. Η παρουσία του στρατού κατοχής δεν διευκολύνει τη οποιαδήποτε λύση. Απορρίπτεται η λύση των δύο κρατών καθώς και η χαλαρή συνομοσπονδία που θέλει ο Ερντογάν. Δεν συζητούμε επί της λογικής του σχεδίου Ανάν, το οποίο νομιμοποιούσε την εισβολή. Όσο παραμένει ο τουρκικός στρατός είναι δικαίωμα της Κύπρου να ενισχύει την άμυνά της σε στενή συνεργασία με την Ελλάδα.

2. Η Παιδεία στην Κύπρο πρέπει να είναι ελληνορθόδοξη και όχι εθνοαποδομητική. Ο Κυπριακός Ελληνισμός επιβίωσε επί αιώνες δια πυρός και σιδήρου. Ουδείς έχει δικαίωμα να τον αποκόψει από τα θεμέλιά της εθνικής υπάρξεώς του. Ορθοδοξία, αρχαία και νέα ελληνική γλώσσα, Ιστορία του ενιαίου και διαχρονικού Ελληνισμού, είναι ορισμένα από τα μαθήματα, τα οποία πρέπει να συνεχίσουν να διδάσκονται και μάλιστα με ιδιαίτερη έμφαση. Αλλά και ευρύτερα, πέραν της εκπαιδεύσεως, η ελληνική συνείδηση πρέπει να ενισχύεται και όχι να υπονομεύεται.

3. Ο Κυπριακός Ελληνισμός απειλείται με δημογραφική συρρίκνωση. Η Τουρκία εργαλειοποιεί ταλαίπωρους παράτυπους μετανάστες και τους προωθεί μέσω της γραμμής Αττίλα στο ελεύθερο τμήμα της Νήσου. Η αύξηση του αριθμού των ανθρώπων με διαφορετικές θρησκευτικές και πολιτιστικές αντιλήψεις θα δημιουργήσει πρόβλημα λόγω αδυναμίας ενσωμάτωσης. Και μάλιστα σε ένα νησί ημικατεχόμενο.

4. Ο απελευθερωτικός αγώνας του 1955-59 και όλοι οι πρωταγωνιστές του πρέπει να τιμώνται και να προβάλλονται στα σχολεία. Οι Έλληνες είμαστε υπερήφανοι για τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ που θυσιάσθηκαν ψάλλοντας τον Εθνικό Ύμνο και δεν φοβήθηκαν τη βρετανική αποικιοκρατία. Προσδοκούμε ότι η Εκκλησία και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα διαφυλάξουν την ιστορική μνήμη.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 17.12.2022

Τι να πιστέψουμε από όσα κατά καιρούς δηλώνει ο Αλβανός Πρωθυπουργός Έντι Ράμα; Είναι αντιφατική προσωπικότητα ή σκοπίμως διατηρεί μία διγλωσσία στα θέματα που αφορούν την Ελλάδα και την Ελληνική Εθνική Μειονότητα;

Σήμερα εμφανίζεται χαμογελαστός με τον Έλληνα Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και δίνει την εντύπωση ότι θα υπογράψει το συνυποσχετικό για τη ρύθμιση των θαλασσίων ζωνών μέσω του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης. Όμως ταυτοχρόνως διατηρεί  στενές σχέσεις με την Τουρκία, η οποία υποκίνησε την ακύρωση των σχετικών συμφωνιών του τότε Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή με τη αλβανική ηγεσία. Ο Ράμα ήταν εκείνος που ζήτησε την ακύρωση μέσω του Συνταγματικού Δικαστηρίου.

Ο Ράμα εμφανίζεται θιασώτης της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας του, αλλά παραλλήλως ευνοεί το σχέδιο της ένωσης Αλβανίας-Κοσσόβου, το οποίο ουσιαστικά είναι το πρώτο βήμα για τη Μεγάλη Αλβανία. Ευρώπη και Μεγάλη Αλβανία πώς συμβιβάζονται; Δεν μας το εξηγεί.

Ο Έντι Ράμα δηλώνει ότι σέβεται τα δικαιώματα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, αλλά οι μπουλντόζες στη Χειμάρρα κατεδαφίζουν ή καταπατούν ελληνικές περιουσίες με δική του εντολή ή με δική του εύγλωττη ανοχή.

Ο Αλβανός Πρωθυπουργός μιλώντας προ ημερών σε δημοσιογράφο του EURACTIV κατηγόρησε την Ελλάδα ότι εξαπάτησε την Ευρ. Ένωση. Στη συνέχεια αναφέρθηκε σε παρερμηνεία των λεγομένων του. Πάντως καθαρή συγγνώμη  δεν ζήτησε.

Ο Ράμα σε κάθε ευκαιρία δηλώνει ότι επιθυμεί τη βελτίωση των σχέσεων με την Ελλάδα, αλλά συχνά υποστηρίζει τις απόψεις των Τσάμηδων, οι πρόγονοι των οποίων συνεργάσθηκαν με τους Γερμανούς και Ιταλούς κατακτητές στη Θεσπρωτία κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ελπίζω η αναβληθείσα επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στις περιοχές της Ελληνικής Μειονότητας να πραγματοποιηθεί συντόμως. Ιδιαιτέρως να προσέξουμε τη Χειμάρρα, η οποία ενοχλεί τις εθνικιστικές φωνές μέσα στην Αλβανία. Δυστυχώς τόσες δεκαετίες μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος οι αλβανικές κυβερνήσεις συνεχίζουν να μην αναγνωρίζουν τη Χειμάρρα ως περιοχή με ελληνικό πληθυσμό. Πρέπει να καταργηθούν οι διατάξεις των ολοκληρωτικών καθεστώτων του Χότζα και του Αλία που περιόριζαν τη μειονοτική ζώνη σε 99 χωριά.

Πρέπει επίσης να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά για τη διεξαγωγή της απογραφής του πληθυσμού στην Αλβανία. Έχει προγραμματισθεί για φέτος. Η προηγούμενη είχε αμφισβητηθεί από την οργάνωση ΟΜΟΝΟΙΑ της Ελληνικής Μειονότητας διότι δεν προσέφερε εγγυήσεις για αντικειμενική καταγραφή του αριθμού των Ελλήνων. Με λίγα λόγια η Αλβανία αναγνωρίζει 60.000 μέλη της Μειονότητας, ενώ η απογραφή που διοργανώθηκε από την ΟΜΟΝΟΙΑ κατέγραψε 280.000 Αλβανούς υπηκόους με ελληνική εθνική συνείδηση και καταγωγή.

Και ένα υστερόγραφο σε όλα αυτά. Πριν από λίγες ημέρες ο Πρόεδρος της Αλβανίας Μπαϊράμ Μπεγκάι επισκέφθηκε το Βατικανό και ζήτησε από τον Πάπα την αναγνώριση του Κοσσόβου. Έτσι θυμηθήκαμε ότι δίπλα στις 5 χώρες της Ευρ. Ενώσεως που δεν αναγνωρίζουν το Κόσσοβο (Ελλάς, Κύπρος, Ισπανία, Σλοβακία, Ρουμανία) υπάρχει και ένα μικρό, αλλά σημαντικό ευρωπαϊκό κράτος, το οποίο δεν έχει αναγνωρίσει το “δεύτερο αλβανικό κράτος στα Βαλκάνια”. Και αν είναι επιφυλακτικός ο Πάπας που είναι Ρωμαιοκαθολικός, ακόμη πιο επιφυλακτικοί πρέπει να είμαστε εμείς που έχουμε άμεσο ενδιαφέρον για την Ορθόδοξη Χριστιανική κληρονομιά και τα θρησκευτικά μνημεία του Κοσσυφοπεδίου που έχουν υποστεί επιθέσεις.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 10.12.2022

Το Πρωτοδικείο Φλώρινας ενέκρινε την ίδρυση “Κέντρου Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα”. Το Κέντρο με μορφή ΜΚΟ  έχει  σκοπό να διαδώσει μία γλώσσα τη οποία ονομάζει “μακεδονική” και να επιδιώξει τη διδασκαλία της σε σχολεία και Πανεπιστήμια της Ελλάδος. Θεωρώ ότι η λειτουργία αυτής της ΜΚΟ δημιουργεί σοβαρά νομικά και ιστορικά ερωτήματα και προτείνω να εξετασθούν οι νόμιμοι τρόποι προσφυγής κατά  της απόφασης του Πρωτοδικείου της Φλώρινας.

1. Ελέχθη ότι η έγκριση της ως άνω ΜΚΟ είναι συμβατική υποχρέωση της Ελλάδος απορρέουσα από τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ξαναδιαβάζω αυτή την πολύ κακή και ανιστόρητη Συμφωνία και δεν βρίσκω ότι προκύπτει τέτοια υποχρέωση. Το άρθρο 1.3.γ. αναφέρει ότι η γλώσσα του κράτους των Σκοπίων (Βόρειας Μακεδονίας όπως το ονομάζει) θα είναι η “μακεδονική”. Η αναφορά γίνεται μόνο για το κράτος αυτό. Ουδεμία αναφορά γίνεται στη Συμφωνία για “μακεδονική” γλώσσα στην Ελλάδα.

2. Κατά την πρόσφατη διένεξη (καλοκαίρι 2022) μεταξύ Σκοπίων και Βουλγαρίας για το ζήτημα της γλώσσας η Προεδρία της Ευρ. Ενώσεως αποδέχθηκε εν μέρει τις βουλγαρικές ενστάσεις. Τα Σκόπια από την πλευρά τους, για να παρακάμψουν το βουλγαρικό βέτο, έκαναν μία μονομερή δήλωση με την παραδοχή ότι η λεγόμενη “μακεδονική γλώσσα” ομιλείται μόνον εντός των ορίων του κράτους τους. Από τη στιγμή λοιπόν που υπάρχει αμφισβήτηση της γλώσσας αυτής σε πανευρωπαϊκό επίπεδο δεν καταλαβαίνω γιατί προκύπτει κάποια υποχρέωση της Ελλάδος να την αναγνωρίσει μέσα στα όρια της επικράτειάς μας.

3. Πιθανόν να υπάρχουν ορισμένοι Έλληνες πολίτες στη Βόρειο Ελλάδα που δηλώνουν άλλη εθνική καταγωγή πλην της ελληνικής. Όμως το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού αναγνωρίζεται από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μόνον σε άτομα. Όχι σε ομάδες μικρές ή μεγάλες. Οι ελάχιστοι αυτοί άνθρωποι που αισθάνονται πιο κοντά προς τα Σκόπια παρά προς την Ελλάδα ας εκφράσουν την άποψή τους ατομικά. Δεν έχει καμία υποχρέωση η Ελλάδα να τους αναγνωρίσει ως ομάδα ή ως σωματείο ή ως ΜΚΟ.

4. Αμέσως μετά την ανακοίνωση της έγκρισης του “Κέντρου Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα” έσπευσαν Σκοπιανοί πολιτικοί να εκφράσουν τη χαρά τους και να κάνουν λόγο για δικαιώματα “μακεδόνων” στην Ελλάδα. Όμως η Συμφωνία των Πρεσπών προβλέπει στο άρθρο 4.3 ότι δεν πρέπει να παρεμβαίνουν τα Σκόπια σε εσωτερικά θέματα της Ελλάδος και μάλιστα για τα δικαιώματα πολιτών που δεν είναι υπήκοοι των Σκοπίων. Με τις δηλώσεις τους οι Σκοπιανοί πολιτικοί παραβιάζουν για μία ακόμη φορά την ήδη διάτρητη Συμφωνία των Πρεσπών. Αποδεικνύουν ότι την χρησιμοποιούν μονομερώς. Για να προβάλλουν τις δικές τους εθνικιστικές απόψεις χωρίς να τηρούν τις δικές τους υποχρεώσεις π.χ. σχολικά βιβλία, εμπορικά σήματα. Ελπίζω στο Υπουργείο Εξωτερικών να γίνεται η καταγραφή αυτών των παραβιάσεων εκ μέρους των βορείων γειτόνων μας και να σκεφτούν το ενδεχόμενο καταγγελίας της Συμφωνίας ενώπιον Διεθνούς Δικαστηρίου.

5. Ιστορικά και γλωσσολογικά η έγκριση της ΜΚΟ της Φλώρινας προσκρούει στην επιστημονική αλήθεια. Ο αείμνηστος γλωσσολόγος Νικόλαος Ανδριώτης έχει αποδείξει ότι το ελληνοσλαβικό ιδίωμα που μιλούσαν παλαιότερα ορισμένοι κάτοικοι στη Μακεδονία διαφέρει κατά πολύ από τη γλώσσα του κράτους των Σκοπίων. Εξ άλλου στον Μακεδονικό Αγώνα του 1903-1908 είδαμε σλαβόφωνους -δίγλωσσους Μακεδόνες να αγωνίζονται υπέρ του Ελληνισμού.

“Μακεδονική γλώσσα” στην Ελλάδα δεν υπάρχει!

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 3.12.2022

Καθώς πλησιάζουμε προς το τέλος του χρόνου είναι χρήσιμο να κάνουμε έναν σύντομο απολογισμό των εκδηλώσεων Μνήμης του Μικρασιατικού, Ποντιακού και Θρακικού Ελληνισμού. Πέρασαν 100 χρόνια από το 1922, το οποίο συνδέεται με το εθνικό τραύμα της Μικρασιατικής Καταστροφής. Πιστεύω ότι πλέον έχουμε την ωριμότητα να εξαγάγουμε συμπεράσματα χωρίς φόβο και πάθος. Χωρίς  τις παρερμηνείες που είχαν διαμορφωθεί στο παρελθόν.

Μάθαμε, λοιπόν, ότι ήταν Γενοκτονία και όχι εθνοκάθαρση ή συνωστισμός. Από το 1914 μέχρι το 1923 ο Ελληνισμός της Ανατολής υπέστη μία προσχεδιασμένη Γενοκτονία, με τη νομική και την ουσιαστική έννοια του όρου. Αυτή είναι η σωστή ορολογία και ας μην προσπαθούν κάποιοι να μας πουν ότι η εμμονή μας στην αναγνώριση της Γενοκτονίας βλάπτει δήθεν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Είδαμε και τα πειράματα με τις μεικτές Ελληνοτουρκικές Επιτροπές και με τις περικοπές από τη Ιστορία μας πού οδήγησαν. Απλώς αποθράσυναν την Τουρκία.

Μάθαμε ότι η γείτων Τουρκία αρνείται να αναγνωρίσει τα εγκλήματα που διέπραξαν κατά Ελλήνων και Αρμενίων τρία καθεστώτα. Οι Οθωμανοί Σουλτάνοι (βλέπε Αμπντούλ Χαμίτ Β), οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί εθνικιστές. Τρία καθεστώτα που διαφωνούσαν μεταξύ τους, αλλά συμφωνούσαν σε ένα στόχο: Στην απαλλαγή με κάθε τρόπο της Τουρκίας από τους δραστήριους Χριστιανικούς πληθυσμούς.

Μάθαμε ότι η Γενοκτονία άρχισε το 1914 με το Μαύρο Πάσχα της Θράκης και με τη σφαγή των Ελλήνων στην Παλαιά Φώκαια τον Ιούνιο του 1914. Άρα δεν ισχύει η προπαγάνδα του Ερντογάν ότι η τουρκική αντίδραση ήταν δικαιολογημένη, επειδή αμύνθηκαν κατά των Ελλήνων εισβολέων. Ο Ελληνικός Στρατός αποβιβάσθηκε στη Σμύρνη τον Μάιο του 1919, ενώ η σφαγή του Ελληνισμού άρχισε αποδεδειγμένα πριν από πέντε χρόνια. Υπάρχει και η σχετική Μαύρη Βίβλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η οποία εξεδόθη το 1919.

Μάθαμε ότι, λόγω του Εθνικού Διχασμού, μετά το 1922 επικράτησαν σκοπίμως ατεκμηρίωτες απόψεις για προπαγανδιστικούς λόγους. Π.χ. γράφουν ορισμένοι ότι η Ελληνική Κυβέρνηση ψήφισε Νόμο το καλοκαίρι του 1922 για να εμποδίσει την άφιξη προσφύγων από τη Μικρά Ασία. Έγκυροι συγγραφείς αποδεικνύουν ότι πρόκειται περί παρερμηνείας. Ο Νόμος ψηφίσθηκε τον Ιούνιο του 1922 από  τα μεγάλα κόμματα της Βουλής (και από το Κόμμα των Φιλελευθέρων)  και απαγόρευε την  εκμετάλλευση των ταλαιπώρων Ελλήνων που έφευγαν από τον Καύκασο και έπεφταν θύματα επιτηδείων πλοιάρχων και πλοιοκτητών. Είναι απαραίτητο να ερευνήσουμε την τραγική εκείνη περίοδο χωρίς ψεύδη και προπαγανδιστικούς μύθους.

Μάθαμε ότι η Δίκη των Οκτώ και η Εκτέλεση των Έξι (15.11.1922) ήταν μία δικαστική παρωδία με πλήρη παραβίαση των δικονομικών κανόνων και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Οι Έξι είχαν σοβαρές πολιτικές ευθύνες, αλλά δεν ήσαν προδότες.

Μάθαμε να αντλούμε ελπίδα από τη διάθεση αναδημιουργίας των προσφύγων. Ξεριζώθηκαν, αλλά ξαναρίζωσαν. Με Ορθόδοξη Χριστιανική ευλάβεια και δημιουργική διάθεση ξανάφτιαξαν τη ζωή τους και συνέβαλαν θετικά στη διαμόρφωση της νεοελληνικής κοινωνίας.

Ας μιλήσουμε στα παιδιά μας για τον Ελληνικό και Χριστιανικό Πολιτισμό της Μικράς Ασίας, του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης. Ας διδάξουμε σωστά την Ιστορία στα σχολεία αποφεύγοντας τα δύο άκρα: Αφ’ ενός μεν την εθνική αλαζονεία και αφ’ ετέρου τον εθνομηδενισμό.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 26.11.2022