Στο ιστολόγιο protagon διάβασα προσφάτως το άρθρο του Απόστολου Δοξιάδη με τίτλο «Το τέλος του Ερντογάν». Εκτιμώ τον συντάκτη του άρθρου ως αξιόλογο σκηνοθέτη και συγγραφέα και μάλιστα ως άνθρωπο, ο οποίος δεν διστάζει να δημοσιοποιεί τολμηρές απόψεις, έστω και αν γνωρίζει ότι αυτές οι απόψεις θα δεχθούν κριτική. Θα ήθελα, λοιπόν, να σχολιάσω τις προβλέψεις του για το πιθανολογούμενο πολιτικό τέλος του Ερντογάν και να διατυπώσω αμέσως τον αντίλογό μου: Το πρόβλημά μας δεν είναι μόνον ο Ερντογάν, αλλά ο σταθερός επί δεκαετίες τουρκικός επεκτατισμός.
Για να γίνω σαφέστερος: Ο Απόστολος Δοξιάδης δημοσιεύει πληροφορίες και προβλέψεις για ένα αναίμακτο πραξικόπημα, που θα οργανωθεί κυρίως από συνεργάτες του Τούρκου Προέδρου. Ο Ερντογάν θα αναγκασθεί να φύγει στο εξωτερικό και στην Τουρκία θα κυβερνήσει ένας συνασπισμός δυνάμεων που θα εφαρμόσει μία πιο δημοκρατική διοίκηση και θα καταπολεμήσει το παρακράτος του Ερντογάν. Ενδιαφέρουσες οι προβλέψεις και δεν μπορώ να τις επιβεβαιώσω ούτε να τις απορρίψω. Όμως εκείνο που με ενδιαφέρει είναι κατά πόσον θα επηρεασθούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Μήπως η πιθανολογούμενη απομάκρυνση του Ερντογάν οδηγήσει σε μία συνέχιση της επιθετικότητας των γειτόνων; Προσωπικά δεν αποκλείω το ενδεχόμενο η νέα κυβέρνηση- αν και όταν υπάρξει- να είναι ακόμη πιο διεκδικητική εις βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου.
Γράφει ο Δοξιάδης ότι η ανατροπή του Ερντογάν θα γίνει από μία συμμαχία πρώην στελεχών του κόμματος ΑΚΡ, κεμαλικών του CHP και του Καλού Κόμματος της Ακσενέρ. Θυμίζω ότι τα στελέχη του ΑΚΡ που εγκατέλειψαν τον Ερντογάν περιλαμβάνουν τον πρώην Πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος στο βιβλίο του «Το Στρατηγικό Βάθος» κατέγραψε αναλυτικά τους στόχους του νέου Οθωμανισμού και πρότεινε να κάνει η Τουρκία στη Θράκη ότι έκανε και στην Κύπρο.
Θυμίζω επίσης ότι ο Κεμαλιστής Κιλιτσντάρογλου του CHP είναι εντόνως εθνικιστής και κατηγορεί τον Ερντογάν ότι δεν διεκδικεί τα 18 νησιά που κατέχει παρανόμως η Ελλάδα! Στην ίδια γραμμή κινείται και η Ακσενέρ του Καλού Κόμματος. Οι Κεμαλιστές, που κυβερνούσαν πριν από τους ισλαμιστές του Ερντογάν, δεν είχαν διακριθεί για διαλλακτική στάση.
Κεμαλικής ιδεολογίας ήταν η Τανσού Τσιλέρ, η οποία μας δημιούργησε το επεισόδιο τω Ιμίων, τον Ιανουάριο του 1996, και η οποία έκαιγε τα δάση των νησιών μας, όπως παραδέχθηκε ο διάδοχός της, ο Μεσούτ Γιλμάζ στις 24.12.2011.
Ο Απόστολος Δοξιάδης πιστεύει ότι το Ισλαμικό κίνημα του Γκιουλέν θα μετασχηματισθεί σε φιλελεύθερο. Θα θυμίσω, όμως, ότι όσο είχαν επιρροή στη Θράκη οι Γκιουλενιστές εμπόδισαν με ποικίλους τρόπους την ομαλή ενσωμάτωση της μειονότητας στην ελληνική κοινωνία.
Ας μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις! Η Τουρκική πολιτική κατά του Ελληνισμού χαράσσεται σε μακροχρόνια βάση ασχέτως ιδεολογικών διαφορών. Η Άγκυρα ακολουθεί μακροπρόθεσμη στρατηγική υπεράνω κομμάτων και προσώπων. Ας θυμηθούμε την εκδίωξη των Ελλήνων της Πόλης. Το 1941-44 με τον Φόρο Varlik, το 1955 με τα Σεπτεμβριανά, το 1964 με την απέλαση των κατόχων Ελληνικού διαβατηρίου, το 1971 με το κλείσιμο της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.
Καλή είδηση για όλους θα είναι μία δημοκρατική Τουρκία. Ασχέτως τούτου ας συνεχίσουμε την αμυντική και διπλωματική θωράκισή μας.
Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 7.8.2021
