Όλοι συζητούν για το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας. Οι γεννήσεις μειώνονται, η Ελλάδα γερνάει. Οι συνέπειες ήδη φαίνονται στον τομέα της στρατολογίας, της κοινωνικής ασφάλισης, της λειτουργίας των σχολείων. Τι λύσεις υπάρχουν;
Οι περισσότερες προτάσεις επικεντρώνονται στα οικονομικά κίνητρα. Συμφωνώ απολύτως ότι χρειάζονται, αλλά ας μην βασιστούμε μόνο σ’ αυτά. Βεβαίως τα νέα ζευγάρια χρειάζονται οικονομικές και νομοθετικές διευκολύνσεις, π.χ. επιδόματα, μεγαλύτερα ωράρια παιδικών σταθμών κ.ά. Αλλά αν παρατηρήσει κάποιος τους πολυτέκνους στην κοινωνία μας θα δει ότι οι περισσότεροι δεν είναι εύποροι. Είναι οικογένειες με χαμηλό εισόδημα, αλλά με κίνητρα ηθικά και πνευματικά, όπως είναι η Χριστιανική Πίστη. Τα οικονομικά προβλήματα δεν τους εμπόδισαν να αποκτήσουν παιδιά.
Μία άλλη πρόταση που ακούγεται προβάλλει τους μετανάστες ως λύση για αύξηση του πληθυσμού. Η ευρωπαϊκή εμπειρία αποδεικνύει ότι οι περισσότεροι μετανάστες δεν ενσωματώνονται. Έρχονται από χώρες με τεράστιες διαφορές στον πολιτιστικό, θρησκευτικό και κοινωνικό τομέα. Πρώτος το διαπίστωσε ο πρώην ηγέτης της Ιταλικής Αριστεράς Μάσσιμο Ντ’ Αλέμα λέγοντας: Οι συντηρητικοί έχουν δίκιο. Το μεγαλύτερο ποσοστό των μεταναστών δεν ενσωματώνεται. Σήμερα το παραδέχονται και άλλοι Ευρωπαίοι πολιτικοί και μάλιστα από τον χώρο της Κεντροαριστεράς. Θυμίζω ότι πέρσι η τότε Πρωθυπουργός της Σουηδίας Μαγκνταλένα Άντερσον, σοσιαλδημοκρατικής ιδεολογίας, παραιτήθηκε φωνάζοντας ότι η προσπάθεια ενσωμάτωσης των μεταναστών απέτυχε. Σήμερα ο Κεντροδεξιός Πρωθυπουργός της χώρας Ουλφ Κρίστενσον δηλώνει ότι η αποτυχία της μεταναστευτικής πολιτικής ίσως βγάλει τον στρατό στους δρόμους.
Πιστεύω ότι παράλληλα με τα οικονομικά κίνητρα πρέπει να δοθούν από τα παιδικά και τα σχολικά χρόνια τα σωστά πρότυπα. Να προβληθεί στα σχολικά βιβλία η πολύτεκνη οικογένεια, να βραβεύονται δημοσίως από την Κυβέρνηση πολύτεκνες οικογένειες, να προβάλλεται η παραδοσιακή μορφή οικογένειας μέσα από τα σχολικά βιβλία της Λογοτεχνίας, της Ιστορίας, των Θρησκευτικών.
Αυτόν τον μήνα γιορτάζουμε τις νίκες της Ελλάδας στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13. Η χώρα μας τότε είχε περάσει από την πτώχευση του 1893, τον ατυχή πόλεμο του 1897, τον βαρύτατο δανεισμό του 1898 και βρισκόταν κάτω από Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο. Παρά την προβληματική οικονομική κατάσταση της μέσης ελληνικής οικογένειας υπήρχε ελπίδα, υπήρχε όραμα, υπήρχε ενθουσιασμός. Οι οικογένειες αποκτούσαν πολλά παιδιά, στα σχολεία μιλούσαν για τη Μεγάλη Ιδέα, η οικονομική κρίση δεν οδήγησε σε γκρίνια και εθνική κατάθλιψη. Από την πτώχευση φτάσαμε γρήγορα στην Εθνική Αναγέννηση. Η πίστη του λαού στον Θεό και στη διαχρονική ιστορία του Ελληνισμού οδήγησε, παρά τα προβλήματα, στον θρίαμβο του 1912-13.
Αυτό είναι το μήνυμα και για την εποχή μας. Πρέπει να δώσουμε στους νέους μας ελπίδα για το μέλλον, αισιοδοξία για τις δυνατότητες της Ελλάδας. Να αναγνωρίσουμε τα προβλήματα, αλλά να μην ακούμε μόνο τους απαισιόδοξους. Το Δημογραφικό θα αντιμετωπισθεί κυρίως αν αποκτήσουμε εμπιστοσύνη στον τόπο μας και στις δυνάμεις μας. Το 1902, 10 χρόνια πριν από τον μεγάλο θρίαμβο του 1912, ο Κωστής Παλαμάς έγραφε: «Σβησμένες όλες οι φωτιές οι πλάστρες μεσ’ στη χώρα». Αλλά ο ίδιος και πολλοί άλλοι διανοητές της εποχής του βοήθησαν να ανάψουν πάλι οι φωτές οι πλάστρες.
Ας δώσουμε ελπίδα στη νέα γενιά. Με Ελληνορθόδοξη Παιδεία και με επίγνωση της Ιστορίας μας!
Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 7.10.2023
