Η πρόσφατη επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940 μας έφερε στο νου το ποίημα του Νομπελίστα Οδυσσέα Ελύτη, το “Άξιον Εστί”. Άλλωστε το εκτενέστατο αυτό ποιητικό έργο, που αναφέρεται στην περίοδο 1940-1944, έγινε διάσημο μετά τη μελοποίησή του από τον αείμνηστο Μίκη Θεοδωράκη. Ξεχωρίζω μία φράση, η οποία συνδέεται με την επέτειο, αλλά και γενικότερα με τη συνέχεια του Ελληνισμού: ”Μνήμη του λαού μου, σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω”.
Ο Ελύτης συνοψίζει σε λίγες λέξεις την παράδοση και την ταυτότητα του Νέου Ελληνισμού. Η Πίνδος εκφράζει τους αγώνες του Έθνους για Ελευθερία. Ο Άθως εκφράζει την Ορθοδοξία, τη διαχρονική αξία του Ελληνορθοδόξου Βυζαντινού πολιτισμού. Ένας συνεχής αγώνας για την Ελευθερία είναι η ελληνική ιστορία. Μία διαχρονική μάχη για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου είναι η ελληνορθόδοξη παράδοση. Η Πίνδος είναι η συνέχεια του Μαραθώνα, του Βασιλείου Β΄ του Μακεδόνος, του 1821. Ο Άθως διασώζει την άρρηκτη σύνδεση Ορθοδοξίας και Ελληνισμού, στην οποία βασίσθηκε το οικοδόμημα της Ελληνικής Επαναστάσεως. Πίνδος και Άθως δίνουν επίκαιρα μηνύματα σε νέους και μεγαλύτερους. Διότι το αιώνιο είναι πάντα επίκαιρο.
Αυτά τα διαχρονικά και ζωογόνα μηνύματα του 1821 και του 1940 έχουμε υποχρέωση να μεταδώσουμε στη νέα γενιά. Είναι ευκαιρία τώρα που μελετάται η ανανέωση των σχολικών βιβλίων όλων των βαθμίδων να δώσουμε στα παιδιά μας τα κείμενα των μεγάλων ποιητών και συγγραφέων, οι οποίοι εμπνεύσθηκαν από την Ελληνική Διάρκεια, την εθνική και πολιτιστική συνέχεια του Ελληνισμού.
Στα Νέα Ελληνικά να εμπλουτίσουμε τα Ανθολόγια με Διονύσιο Σολωμό, Κωστή Παλαμά, Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, Πηνελόπη Δέλτα, Γιώργο Σεφέρη, Οδυσσέα Ελύτη, Γιώργο Θεοτοκά, Φώτη Κόντογλου. Να φέρουμε τα παιδιά μας σε επαφή με τα Απομνημονεύματα των αγωνιστών του 1821.
Στην Ιστορία να τονίσουμε την πεποίθηση ελληνικής συνέχειας, η οποία ενέπνεε τους αγωνιστές του 1821, του 1940, του Κυπριακού Αγώνος του 1955-59. Να διδάξουμε την απάντηση του Κολοκοτρώνη στον Άγγλο Χάμιλτον ότι δεν υπογράφει συνθηκολόγηση με τους Τούρκους, διότι συνεχίζει τους αγώνες του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Να μιλήσουμε για τις ελληνικές σημαίες,οι οποίες περίμεναν τους Έλληνες φαντάρους στην Κορυτσά τον Νοέμβριο του 1940.
Στα Θρησκευτικά να παρουσιάσουμε τους θησαυρούς της Ορθόδοξης υμνογραφίας. Να μιλήσουμε για το Προοίμιο των Συνταγμάτων της Ελληνικής Επαναστάσεως, το οποίο επικαλείται την Αγία Τριάδα, να θυμίσουμε την πίστη των στρατιωτών μας του 1940-41, οι οποίοι είχαν στα αντίσκηνά τους καρφωμένη την εικόνα της Παναγίας.
Στα Αρχαία Ελληνικά να διδάξουμε σε όλες τις κατευθύνσεις του Λυκείου τον Επιτάφιο του Περικλέους, τον οποίο κατέγραψε ο Θουκυδίδης. Αυτόν τον παγκοσμίως γνωστό ύμνο προς την πατρίδα και τη δημοκρατία. Λόγω των προκλήσεων του νέου Οθωμανισμού προτείνω να επανέλθει στα σχολεία μας και η διδασκαλία του ρητορικού λόγου “Λυκούργου κατά Λεωκράτους” που περιέχει τον Όρκο των Αρχαίων Αθηναίων Εφήβων: ”Την Πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω”.
Μνήμη του λαού μου, σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω. Για τη μνήμη μιλά ο Ελύτης. Χρήσιμη υπενθύμιση σε μία εποχή, κατά την οποία κάποιοι μας προτείνουν να πάθουμε αμνησία. Να γίνουμε μεταμοντέρνοι και διεθνιστές. Δεν θα τους ακολουθήσουμε. Θα συνεχίσουμε να μνημονεύουμε Πίνδο και Άθω!
Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 30.10.2021
