Λέω ΝΑΙ στην επέτειο του ΟΧΙ. Λέω Ναι στην αξία του Έθνους, στην εθνική ταυτότητα και στην καλή γνώσης της Ιστορίας.
Λέω Όχι στον νέο Οθωμανισμό των γειτόνων μας και γιορτάζω τις εθνικές επετείους για να θυμίσω σε κάθε πιθανό επιδρομέα ότι εδώ κατοικεί ένας λαός που ξέρει να αμύνεται «περί πάτρης».
Λέω Ναι στη διπλή επέτειο και στους συμβολισμούς της. Θυμάμαι ότι στις 26 Οκτωβρίου 1912 συνθηκολόγησε ο Ταχσίν Πασάς και παρέδωσε τη Θεσσαλονίκη στον Ελληνικό Στρατό, ανήμερα της εορτής του πολιούχου Αγίου Δημητρίου. Και βάζω τη σημαία στο μπαλκόνι για όλο το εορταστικό τριήμερο.
Λέω Ναι στη σωστή διδασκαλία της Ιστορίας στα σχολεία. Για να μην δηλώνουν τα παιδιά μας στην τηλεόραση ότι σαν σήμερα πολεμήσαμε τους Τούρκους.
Λέω ναι στην ιστορική μνήμη. Για να θυμόμαστε ότι το 1940 η Ελλάς μόνη πολέμησε και ταπείνωσε τον Μουσολίνι, όταν οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες είχαν υποκύψει ή είχαν ηττηθεί ή είχαν – ακόμη χειρότερα- προσχωρήσει στον Άξονα.
Λέω Ναι στις μαθητικές παρελάσεις, διότι είναι ένας φόρος τιμής προς τους αγώνες της νεολαίας μας. Διότι μας θυμίζουν τη συμμετοχή αγοριών και κοριτσιών σε κάθε πανεθνική προσπάθεια. Λέω Όχι στις παρερμηνείες περί των παρελάσεων, διότι το έθιμο αυτό συνδέεται με τις Αλησμόνητες Πατρίδες. Υπάρχει φωτογραφία με τον Άγιο Χρυσόστομο Σμύρνης να δέχεται τον χαιρετισμό μαθητικής παρέλασης στη Σμύρνη το 1920. Όποιος θέλει να καταργήσει τις μαθητικές παρελάσεις προσβάλλει τη μνήμη του Μικρασιατικού Ελληνισμού.
Λέω Ναι στα Όχι του Ελληνισμού. Διότι το ΟΧΙ του 1940 έρχεται από μακρυά. Συνεχίζει το Μολών Λαβέ του Λεωνίδα, την αγέρωχη απάντηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, το ΟΧΙ των Μεσολογγιτών του 1826. Και μας θυμίζει ότι ο Ελληνισμός κατεγράφη στη παγκόσμια Ιστορία για τα ΟΧΙ του.
Λέω Ναι στις Εθνικές Επετείους, διότι πιστεύω ότι οι προφήτες του εθνομηδενισμού και της κατάργησης των Εθνών θα διαψεύδονται καθημερινά. Τα έθνη, τα εθνικά κράτη, η εθνική συνείδηση είναι αξίες και θεσμοί που έχουν μέλλον και μάλιστα εγγυώνται την καλύτερη λειτουργία της δημοκρατίας.
Λέω Ναι στον εορτασμό των Εθνικών Επετείων, διότι μας υπενθυμίζουν την αξία της εθνικής ενότητας και τη ζημιά που προκαλεί ο Διχασμός.
Λέω Ναι στην 28η Οκτωβρίου και λέω Όχι στις φωνές που προτείνουν άλλες ημερομηνίες για τον Πανελλήνιο εορτασμό. Η ιδέα να εορτάζεται μόνο η 12η Οκτωβρίου του 1944, διότι τότε απελευθερώθηκε η Αθήνα, είναι ανιστόρητη και τοπικιστική. Πρώτον, διότι επί Κατοχής ήδη οι Έλληνες γιόρταζαν την 28η Οκτωβρίου παρά την αντίθεση των Ιταλογερμανών. Και δεύτερον διότι Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα. Η Θεσσαλονίκη απελευθερώθηκε δύο εβδομάδες αργότερα και η Κρήτη οκτώ μήνες μετά την Αθήνα!
Γιορτάζω και ξαναδιαβάζω τις ιστορικές μαρτυρίες. Και θυμάμαι πόσο βοήθησε το Έλληνα στρατιώτη η πίστη στην Παναγία, η οποία προσεβλήθη από τον τορπιλισμό της ΕΛΛΗΣ στην Τήνο. Και ξαναδιαβάζω τα εμπνευσμένα κείμενα του τότε Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χρυσάνθου Φιλιππίδη. Του Αρχιεπισκόπου που αγωνίσθηκε πρώτα στην Τραπεζούντα του Πόντου και στη συνέχεια είπε τρία συνεχόμενα ΟΧΙ στους Γερμανούς εισβολείς.
Γιορτάζω τις Εθνικές Επετείους διότι τιμώ τους νεκρούς μας!
Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 29.10.2022
