Κάθε χρόνο στις 19 Μαΐου θυμούμαι και συγκινούμαι. Τιμώ τους Ποντίους Έλληνες που θανατώθηκαν, βασανίστηκαν, ξεριζώθηκαν. Θυμούμαι τους φανατικούς Τούρκους ενόπλους που ξέσπασαν κατά των Ελλήνων της Μαύρης Θάλασσας, των απογόνων των Αργοναυτών και της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντος.
Η 19.5.1919 συμβολίζει την απόφαση του Κεμάλ Ατατούρκ να προχωρήσει στη δεύτερη φάση της Γενοκτονίας κατά των Ποντίων. Είχε ήδη αρχίσει η Τουρκία να εκδιώκει και να εκτελεί Έλληνες στα παράλια της Ιωνίας το 1914 και στον Πόντο το 1916. Η εξόντωση του Ελληνισμού της Ανατολής συνεχίσθηκε με την καταστροφή και τη σφαγή του 1922. Οι Κωνσταντινουπολίτες έζησαν τα φανερά και κρυφά πογκρόμ κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με τον αβάστακτο φόρο και με τα τάγματα Εργασίας όπου πέθαιναν. Και το 1955 με τα Σεπτεμβριανά, κατά τα οποία ο τουρκικός όχλος χρησιμοποιήθηκε για την υλοποίηση ενός καλά σχεδιασμένου προγράμματος Ειδικών Επιχειρήσεων του Τουρκικού Στρατού. Η επιθετικότητα κατά του Ελληνισμού ολοκληρώθηκε (;) με την εισβολή και τις ωμότητες στην Κύπρο το 1974.
Δεν έχω καταγωγή Ποντιακή ή Μικρασιατική, αλλά τιμώ τους Έλληνες που μάς ήλθαν από τα παράλια του Ευξείνου, διότι και εδώ στην προσφυγιά διατήρησαν την Ορθόδοξη Πίστη τους, την ευλάβεια προς τους Αγίους, την αρχαιοπρεπή ελληνική λαλιά τους, τους παλληκαρίσιους χορούς τους, τη μνήμη των προγόνων τους και τα τραγούδια τους.
Τιμώ το Ποντιακό αντάρτικο κατά των Τούρκων. Τιμώ τον πατριωτικό ρόλο του κλήρου, όπως ενσαρκώθηκε από τον Χρύσανθο Τραπεζούντος (μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών), τον πρώην Καστορίας Γερμανό Καραβαγγέλη, ο οποίος έδρασε στην Αμάσεια του Πόντου, και τον Εθνομάρτυρα Επίσκοπο Ζήλων Ευθύμιο, ο οποίος θανατώθηκε από τον τουρκικό εθνικισμό.
Τιμώ αλλά και θλίβομαι. Διότι τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια να ξεχασθεί ή να υποβαθμισθεί η 19η Μαΐου (μνήμη Πόντου) και η 14η Σεπτεμβρίου (μνήμη Μικρασίας) στο όνομα της δήθεν ελληνοτουρκικής φιλίας και της επανασυγγραφής της Ιστορίας. Προσπαθούν ορισμένοι να λύσουν τα σύγχρονα ελληνοτουρκικά προβλήματα ρίχνοντας στη λήθη τους Αγίους, τους Εθνομάρτυρες, τη Γενοκτονία, τις αλησμόνητες πατρίδες. Με Υπουργούς που αρνούνται τον όρο «Γενοκτονία» και με βιβλία που μιλούν για «συνωστισμό» στη Σμύρνη καταβάλλεται προσπάθεια να καταδικάσουμε στη λήθη την καθ’ ημάς Ανατολή. Τον Πόντο, την Ιωνία, την Καππαδοκία, την Ανατολική Θράκη και άλλες κοιτίδες ελληνορθοδοξίας.
Ελπίζω να μην επιτύχει η αποδόμηση της ιστορικής μνήμης. Δεν είναι δυνατόν να προβάλλονται διεθνώς αμφιλεγόμενες γενοκτονίες, όπως η περίπτωση των Τατάρων της Κριμαίας, που υπήρξαν αποδεδειγμένα συνεργάτες των Ναζί, και να λησμονείται η πραγματική Γενοκτονία των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων Χριστιανών από τους Τούρκους.
Ναι στην αλήθεια, όχι στη λήθη. Δεν ξεχνώ τον Πόντο!
Άρθρο μου στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Κυριακή 22 Μαΐου 2016
