Τώρα με την αναβολή των κυρώσεων, προσφάτως ή παλαιότερα με άλλα θέματα, το ερώτημα έρχεται στα χείλη όλων μας: Γιατί οι Δυτικοί σύμμαχοί μας, οι Ευρωπαίοι (και οι Αμερικανοί), στηρίζουν ή έστω επιδεικνύουν υπερβολική ανοχή προς την Τουρκία; Πολλές απαντήσεις έχουν δοθεί. Ότι η Τουρκία είναι μεγάλη αγορά, ότι αγοράζει μαζικά δυτικά όπλα, ότι γειτνιάζει με την Ρωσία, ότι είναι δίοδος σημαντικών ενεργειακών αγωγών κ.λπ.
Όλα αυτά ευσταθούν. Όμως την ουσιαστικότερη ερμηνεία την έχει δώσει ο μεγάλος Βρετανός ιστορικός ARNOLD TOYNBEE. Στο βιβλίο του THE WORLD AND THE WEST – THE CIVILISATION ON TRIAL, που εξεδόθη το 1966 στη Νέα Υόρκη, γράφει ότι η Δύση εχθρεύεται το Ισλάμ κυρίως επειδή το Ισλαμικό πολιτιστικό πρότυπο αντιτίθεται στην κατανάλωση. Η Τουρκία μετά το Κεμαλικό πείραμα είναι η πρώτη χώρα με σαφές μουσουλμανικό υπόβαθρο που δυτικοποιήθηκε, έστω και επιφανειακά. Η Δύση την χρειάζεται ως πρότυπο απέναντι στις υπόλοιπες ισλαμικές κοινωνίες. Γι αυτό, λέει ο TOYNBEE, ο Δυτικός κόσμος είναι διατεθειμένος να ανεχθεί όλες τις αταξίες της Τουρκίας, ακόμη και τα εγκλήματά της!
Αυτήν την ίδια διαπίστωση για την χρησιμότητα της Τουρκίας σε ρόλο «πολιτιστικού προτύπου» δυτικοποιημένης χώρας με επίφαση δημοκρατικότητας, π.χ. εκλογές, κόμματα κ.ά., επανέλαβε και ο διακεκριμένος Αμερικανός αναλυτής GRAHAM FULLER σε άρθρο του σχετικό με το πολιτικό Ισλάμ, που δημοσιεύθηκε στο τεύχος Μαρτίου-Απριλίου 2002 του γνωστού περιοδικού της αμερικανικής διεθνολογικής κοινότητας FOREIGN AFFAIRS (σελίδα 59). Από την άλλη πλευρά οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν πρόκειται να εντάξουν την Τουρκία στην Ευρ. Ένωση ως πλήρες μέλος κυρίως διότι φοβούνται την ανεξέλεγκτη ροή Τούρκων εργατών-μεταναστών, οι οποίοι δεν ενσωματώνονται στις ευρωπαϊκές κοινωνίες αντί της πλήρους εντάξεως, όμως, και επειδή την χρειάζονται, φοβούμαι ότι θα της δώσουν άλλα ανταλλάγματα. Ελπίζω αυτά να μην αποβούν εις βάρος των ελληνικών εθνικών συμφερόντων.
Η ανάλυση του TOYNBEE και του FULLER, που προανέφερα, ήταν βάσιμη πριν από την άνοδο του Ερντογάν στην εξουσία και την επιβολή καθεστώτος ημι-δικτατορικού και ισλαμιστικής κατεύθυνσης. Γι’ αυτό, λοιπόν, προτείνω η Ελλάδα και η Κύπρος να οργανώσουν την αντίδρασή τους με ενέργειες όπως πχ οι εξής:
Να προβάλλουμε με κάθε τρόπο την αντιδημοκρατική και ισλαμιστική δομή του καθεστώτος Ερντογάν και τη συνεργασία του με ακραίες ομάδες στη Μέση Ανατολή.
Να ενισχύσουμε και να διαφημίσουμε τη συνεργασία μας με τα αραβικά κράτη που αντιτίθενται στον Ερντογάν, π.χ. Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Αίγυπτο κ.ά. Έτσι θα φανεί ότι η Τουρκία έχει αποκοπεί από τους Άραβες μουσουλμάνους και δεν αποτελεί πλέον πρότυπο ή ηγέτιδα δύναμη για τους Άραβες.
Να ζητούμε τη στήριξη των Ευρωπαίων όχι απλώς και μόνον επειδή είμαστε εταίροι, αλλά επειδή εμείς εφαρμόζουμε το Διεθνές Δίκαιο. Να μην φαινόμαστε ότι ζητούμε συμπάθεια, αλλά ζητούμε την εφαρμογή των διεθνών κανόνων.
Να ενισχύσουμε με κάθε τρόπο την άμυνά μας και να μην περιμένουμε ότι κάποιος άλλος θα πολεμήσει τον δικό μας πόλεμο. Οι ξένοι σε υπολογίζουν όταν δείχνεις πυγμή και όχι όταν εμφανίζεσαι αδύναμος.
Να εμμείνουμε στις κόκκινες γραμμές μας: Δεν συζητούμε τίποτε άλλο, παρά μόνο για τις θαλάσσιες ζώνες.
Άρθρο στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 19.12.2020
