Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος εξέφρασε με σοβαρά επιχειρήματα την αντίθεσή της στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο, το οποίο εισάγει αμφιλεγόμενες απόψεις περί οικογενείας. Η Κυβέρνηση δήλωσε ότι σέβεται και δεν σχολιάζει τις απόψεις της Εκκλησίας. Μέχρι εδώ όλα ήταν αναμενόμενα. Εκείνο που προβληματίζει είναι ο φανατισμός, η ειρωνεία και η ανιστόρητη αντιμετώπιση της Εκκλησίας από μία μερίδα σχολιαστών στα ΜΜΕ. Αντί να απαντήσουν με δικά τους επιχειρήματα κάνουν λόγο για “Αγιατολλάχ” και γενικώς καταφεύγουν στην υπερβολή.
Η Εκκλησία έχει και δικαίωμα και υποχρέωση να τοποθετείται για σοβαρά ζητήματα με βάση το Ευαγγέλιο, τους Πατέρες και τις Οικουμενικές Συνόδους. Το δικαίωμα αυτό προκύπτει από την Ιστορία της πατρίδας μας, από το δημοκρατικό πολίτευμα και από θεσμικά κείμενα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και της Ελλάδος.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ως Καταστατικό Χάρτη τη Συνθήκη της Λισσαβόνας, η οποία στο άρθρο 17 θεσμοθετεί τον συστηματικό διάλογο μεταξύ της Ε.Ε. και των Εκκλησιών και άλλων θρησκευτικών ενώσεων. Η Ευρ. Ένωση θεωρεί, λοιπόν, υποχρέωσή της να ακούει τη άποψη της Εκκλησίας και δηλώνει ότι αναγνωρίζει την ταυτότητα και τη συμβολή της. Όσοι αρνούνται στην Εκκλησία να εκφράζει δημοσίως την άποψή της ουσιαστικά αρνούνται θεμελιώδεις θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
Το Σύνταγμα της Ελλάδος χαρακτηρίζει την Ορθόδοξη Εκκλησία ως Επικρατούσα (άρθρο 3). Άλλοι ερμηνεύουν τον όρο ως στατιστική δαπίστωση, δηλ. το θρήσκευμα της συντριπτικής πλειοψηφίας, άλλοι προσδίδουν και μία διάσταση κανονιστική (πχ ορισμένες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας). Όποια ερμηνεία και αν επιλέξουμε, το δικαίωμα της Εκκλησίας να εκφράζει άποψη είναι κατοχυρωμένο, ενισχυμένο και από το άρθρο 13 του Συντάγματος περί θρησκευτικής ελευθερίας.
Εκείνοι που αμέσως ή εμμέσως αμφισβητούν το δικαίωμα της Εκκλησίας να έχει δημόσιο λόγο αγνοούν την Ελληνική Ιστορία. Την ώρα που άρχιζε ο απελευθερωτικός αγώνας του 1821 οι περισσότεροι Αρχιερείς της Πελοποννήσου μαζί με προκρίτους ήσαν φυλακισμένοι στα οθωμανικά μπουντρούμια της Τρίπολης και λίγοι επέζησαν. Το ελεύθερο Ελληνικό Κράτος ιδρύθηκε από ανθρώπους, οι οποίοι με κάθε τρόπο δήλωναν τον σεβασμό τους στην Ορθόδοξη Εκκλησία και στους αγώνες της. Η εκδικητικότητα του Σουλτάνου για την έκρηξη της Επαναστάσεως ξέσπασε εις βάρος δεκάδων Επισκόπων, οι οποίοι θανατώθηκαν, με πρώτο τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε᾿. Ο Επίσκοπος Σαλώνων Ησαΐας έπεσε μαχόμενος τον Απρίλιο του 1821 στη Χαλκομάτα. Το Έθνος υποκλίνεται με σεβασμό στα Ματωμένα Ράσα.
Όσοι αρνούνται το δικαίωμα της Εκκλησίας να παρεμβαίνει στα κοινωνικά δρώμενα αγνοούν ή θέλουν να αγνοούν ότι από το 1830 μέχρι σήμερα η Εκκλησία έχει παραχωρήσει το 96% της περιουσίας της προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Όλοι θα εκφράζουν γνώμη και δεν θα εκφράζει η Εκκλησία;
Ο αντικληρικαλισμός και η προσπάθεια φίμωσης της Εκκλησίας θυμίζει αρνητικά φορτισμένες προσωπικότητες της Ιστορίας μας. Το 1922 στη Σμύρνη ο Αρμοστής (Πολιτικός Διοικητής) Αριστείδης Στεργιάδης έκανε επιπλήξεις στον Μητροπολίτη Χρυσόστομο, ο οποίος εξέφραζε λόγο πατριωτικό. Όταν μπήκε ο Κεμάλ ο Στεργιάδης έφυγε με αγγλικό πλοίο. Ο Μητροπολίτης έμεινε εκεί, συνειδητά, και είχε μαρτυρικό θάνατο. Κάποιοι θαυμάζουν τον Στεργιάδη. Οι περισσότεροι Έλληνες τιμούμε τον Άγιο Χρυσόστομο Σμύρνης.
Δημοκρατία σημαίνει να ακούμε με σεβασμό όλες τις απόψεις.
Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 27.1.2024
